Livre, page |
[4, 1125] |
τῶν
ἐχθρῶν,
εἰ
μὴ
δι᾽
ὕβριν. |
Καὶ
περὶ
ἀναγκαίων
ἢ
μικρῶν |
[4, 1124] |
ἔστι
ταῦτα.
Ὑπερόπται
δὲ
καὶ
ὑβρισταὶ |
καὶ
οἱ
(τὰ
τοιαῦτα
ἔχοντες |
[4, 1124] |
οὕτω
γάρ
οἱ
προσοφλήσει
ὁ
ὑπάρξας |
καὶ
ἔσται
εὖ
πεπονθώς.
Δοκοῦσι |
[4, 1124] |
μόνος
τιμητός·
ᾧ
δ᾽
ἄμφω
ὑπάρχει, |
μᾶλλον
ἀξιοῦται
τιμῆς.
Οἱ
δ᾽ |
[4, 1127] |
μὴ
ὑπαρχόντων
καὶ
μειζόνων
ἢ
ὑπάρχει, |
ὁ
δὲ
εἴρων
ἀνάπαλιν
ἀρνεῖσθαι |
[4, 1126] |
μὴν
ἅπαντά
γε
τῷ
αὐτῷ
ὑπάρχει. |
Οὐ
γὰρ
ἂν
δύναιτ᾽
εἶναι· |
[4, 1121] |
ταχὺ
γὰρ
ἐπιλείπει
αὐτοὺς
τὰ
ὑπάρχοντα. |
Ἀναγκάζονται
οὖν
ἑτέρωθεν
πορίζειν.
(Ἅμα |
[4, 1127] |
δὲ
εἴρων
ἀνάπαλιν
ἀρνεῖσθαι
τὰ
ὑπάρχοντα |
ἢ
ἐλάττω
ποιεῖν,
ὁ
δὲ |
[4, 1127] |
βίῳ
καὶ
τῷ
λόγῳ,
τὰ
(ὑπάρχοντα |
ὁμολογῶν
εἶναι
περὶ
αὑτόν,
καὶ |
[4, 1122] |
τὸ
τίς
(ὢν
καὶ
τίνων
ὑπαρχόντων· |
ἄξια
γὰρ
δεῖ
τούτων
εἶναι, |
[4, 1127] |
τῶν
ἐνδόξων
εἶναι
καὶ
μὴ
ὑπαρχόντων |
καὶ
μειζόνων
ἢ
ὑπάρχει,
ὁ |
[4, 1127] |
εἶναι.
Ὁ
δὲ
μείζω
τῶν
ὑπαρχόντων |
προσποιούμενος
(μηδενὸς
ἕνεκα
φαύλῳ
μὲν |
[4, 1122] |
οὐ
δεῖ
λαμπρυνόμεναι·
ὕστερον
δ᾽
ὑπὲρ |
αὐτῶν
ἐροῦμεν.
Ὁ
δὲ
μεγαλοπρεπὴς |
[4, 1123] |
δὲ
χαῦνος
πρὸς
ἑαυτὸν
μὲν
ὑπερβάλλει, |
οὐ
μὴν
τόν
γε
μεγαλόψυχον. |
[4, 1121] |
μὲν
ἐλλείπει,
(τῷ
λαμβάνειν
δ᾽
ὑπερβάλλει, |
πλὴν
ἐν
μικροῖς.
Τὰ
μὲν |
[4, 1121] |
τῷ
διδόναι
καὶ
μὴ
λαμβάνειν
ὑπερβάλλει, |
τῷ
δὲ
λαμβάνειν
ἐλλείπει,
ἡ |
[4, 1123] |
τῷ
(παρὰ
τὸ
δέον
ἀναλίσκειν
ὑπερβάλλει, |
ὥσπερ
εἴρηται.
Ἐν
γὰρ
τοῖς |
[4, 1122] |
δαπάνην
τοῦ
ἔργου,
ἢ
καὶ
ὑπερβάλλειν. |
Δαπανήσει
δὲ
τὰ
τοιαῦτα
ὁ |
[4, 1121] |
γὰρ
μοχθηροῦ
οὐδ᾽
ἀγεννοῦς
τὸ
ὑπερβάλλειν |
διδόντα
καὶ
μὴ
λαμβάνοντα,
ἠλιθίου |
[4, 1120] |
δ᾽
ἐστὶ
(σφόδρα
καὶ
τὸ
ὑπερβάλλειν |
ἐν
τῇ
δόσει,
ὥστε
καταλείπειν |
[4, 1120] |
ταῖς
δόσεσι
καὶ
ταῖς
δαπάναις
ὑπερβάλλειν. |
Τῆς
ἐλευθεριότητος
δὴ
μεσότητος
οὔσης |
[4, 1128] |
Οἱ
μὲν
οὖν
τῷ
γελοίῳ
ὑπερβάλλοντες |
βωμολόχοι
(δοκοῦσιν
εἶναι
καὶ
φορτικοί, |
[4, 1122] |
ἀπειροκαλία
καὶ
ὅσαι
τοιαῦται,
οὐχ
ὑπερβάλλουσαι |
τῷ
μεγέθει
περὶ
ἃ
δεῖ, |
[4, 1123] |
ἀξίαν
αὑτὸν
(ἀξιοῖ·
οἳ
δ᾽
ὑπερβάλλουσι |
καὶ
ἐλλείπουσιν.
Εἰ
δὴ
μεγάλων |
[4, 1121] |
δ᾽
αὖ
κατὰ
τὴν
λῆψιν
ὑπερβάλλουσι |
τῷ
πάντοθεν
λαμβάνειν
καὶ
πᾶν, |
[4, 1121] |
(καὶ
οἳ
μὲν
τῇ
λήψει
ὑπερβάλλουσιν, |
οἳ
δὲ
τῇ
δόσει
ἐλλείπουσιν. |
[4, 1120] |
εἰς
ἃ
δεῖ·
ὁ
δ᾽
ὑπερβάλλων |
(ἄσωτος.
Διὸ
τοὺς
τυράννους
οὐ |
[4, 1123] |
οὖν
ὁ
μεγαλοπρεπής·
ὁ
δ᾽
ὑπερβάλλων |
καὶ
βάναυσος
τῷ
(παρὰ
τὸ |
[4, 1125] |
δ᾽
ἐλλείπων
μικρόψυχος,
ὁ
δ᾽
ὑπερβάλλων |
χαῦνος.
Οὐ
κακοὶ
μὲν
οὖν |
[4, 1121] |
φανερώτερον.
(Εἴρηται
δὴ
ἡμῖν
ὅτι
ὑπερβολαὶ |
καὶ
ἐλλείψεις
εἰσὶν
ἡ
ἀσωτία |
[4, 1119] |
καὶ
ἡ
ἀνελευθερία
περὶ
χρήματα
ὑπερβολαὶ |
καὶ
ἐλλείψεις·
καὶ
τὴν
μὲν |
[4, 1126] |
πάντα
τὰ
τοιαῦτα,
αἱ
δ᾽
ὑπερβολαὶ |
καὶ
ἐλλείψεις
ψεκταί,
καὶ
ἐπὶ |
[4, 1127] |
φαίνεται
διὰ
τὸ
ἐπαχθεῖς
τὰς
ὑπερβολὰς |
εἶναι.
Ὁ
δὲ
μείζω
τῶν |
[4, 1122] |
ἔλλειψις
μικροπρέπεια
καλεῖται,
ἡ
δ᾽
ὑπερβολὴ |
βαναυσία
καὶ
ἀπειροκαλία
καὶ
ὅσαι |
[4, 1126] |
διὰ
τὴν
ὀξύτητα,
εἶτ᾽
ἀποπαύονται.
Ὑπερβολῇ |
δ᾽
εἰσὶν
οἱ
ἀκρόχολοι
ὀξεῖς |
[4, 1125] |
ἄκρα.
Ἐν
οἷς
δ᾽
ἔστιν
ὑπερβολὴ |
καὶ
ἔλλειψις,
καὶ
τὸ
μέσον· |
[4, 1127] |
Λακώνων
ἐσθής·
καὶ
γὰρ
ἡ
ὑπερβολὴ |
καὶ
ἡ
λίαν
ἔλλειψις
ἀλαζονικόν. |
[4, 1126] |
οἰκείους
περιορᾶν
ἀνδραποδῶδες.
Ἡ
δ᾽
ὑπερβολὴ |
κατὰ
πάντα
μὲν
γίνεται
(καὶ |
[4, 1125] |
ἀποκλίνουσαν,
ἀνώνυμον
οὖσαν.
Ἡ
δ᾽
ὑπερβολὴ |
ὀργιλότης
τις
λέγοιτ᾽
ἄν.
(Τὸ |
[4, 1125] |
δόσει
χρημάτων
μεσότης
ἔστι
καὶ
ὑπερβολή |
τε
καὶ
ἔλλειψις,
οὕτω
καὶ |
[4, 1128] |
ὡς
καὶ
περὶ
ταῦτ᾽
ἔστιν
ὑπερβολή |
τε
καὶ
ἔλλειψις
τοῦ
μέσου. |
[4, 1121] |
ἐλλείψει
τῆς
δόσεως
καὶ
τῇ
ὑπερβολῇ |
τῆς
λήψεως,
οὐ
πᾶσιν
ὁλόκληρος |
[4, 1126] |
Τῇ
πραότητι
δὲ
μᾶλλον
τὴν
ὑπερβολὴν |
ἀντιτίθεμεν·
καὶ
(γὰρ
μᾶλλον
γίνεται· |
[4, 1121] |
τοιοῦτος·
ὠνόμασται
δ᾽
ἀπὸ
τῆς
ὑπερβολῆς |
τοῦ
μηδὲν
ἂν
δοῦναι)
οἳ |
[4, 1122] |
δαπανηρὰς
μόνον·
ἐν
τούτοις
δ᾽
ὑπερέχει |
τῆς
ἐλευθεριότητος
μεγέθει.
Καθάπερ
γὰρ |
[4, 1124] |
δὲφέρειν
καὶ
οἰόμενοι
τῶν
ἄλλων
ὑπερέχειν |
ἐκείνων
μὲν
καταφρονοῦσιν,
αὐτοὶ
δ᾽ |
[4, 1124] |
εὖ
τοῦ
ποιήσαντος,
βούλεται
δ᾽
ὑπερέχειν) |
καὶ
(τὰ
μὲν
ἡδέως
ἀκούειν, |
[4, 1124] |
μέσους
μέτριον·
τῶν
μὲν
γὰρ
ὑπερέχειν |
χαλεπὸν
καὶ
σεμνόν,
τῶν
δὲ |
[4, 1124] |
μὲν
γὰρ
ὑπερέχοντος,
τὸ
δ᾽
ὑπερεχομένου. |
Καὶ
ἀντευεργετικὸς
πλειόνων·
οὕτω
γάρ |
[4, 1124] |
ὑπεροχῇ
γάρ,
τὸ
δ᾽
ἀγαθῷ
ὑπερέχον |
πᾶν
ἐντιμότερον.
Διὸ
καὶ
τὰ |
[4, 1124] |
(δ᾽
αἰσχύνεται·
τὸ
μὲν
γὰρ
ὑπερέχοντος, |
τὸ
δ᾽
ὑπερεχομένου.
Καὶ
ἀντευεργετικὸς |
[4, 1124] |
ἀρετῆς
παντελοῦς
οὐκ
ἔστι
ταῦτα.
Ὑπερόπται |
δὲ
καὶ
ὑβρισταὶ
καὶ
οἱ |
[4, 1124] |
ἐστι,
τούτῳ
καὶ
τἆλλα.
(Διὸ
ὑπερόπται |
δοκοῦσιν
εἶναι.
Δοκεῖ
δὲ
καὶ |
[4, 1124] |
οἱ
δυναστεύοντες
ἢ
πλουτοῦντες·
ἐν
ὑπεροχῇ |
γάρ,
τὸ
δ᾽
ἀγαθῷ
ὑπερέχον |
[4, 1124] |
τὸ
μηδενὸς
δεῖσθαι
ἢ
μόλις,
ὑπηρετεῖν |
δὲ
προθύμως,
καὶ
πρὸς
μὲν |
[4, 1128] |
τὸ
πάθει
ζῶντας
πολλὰ
ἁμαρτάνειν,
ὑπὸ |
τῆς
αἰδοῦς
δὲ
κωλύεσθαι·
καὶ |
[4, 1121] |
καὶ
ὑπὸ
τῆς
ἡλικίας
καὶ
ὑπὸ |
τῆς
ἀπορίας,
καὶ
ἐπὶ
τὸ |
[4, 1121] |
Εὐίατός
τε
γάρ
ἐστι
καὶ
ὑπὸ |
τῆς
ἡλικίας
καὶ
ὑπὸ
τῆς |
[4, 1124] |
τοιαῦτα
μεγαλοψυχοτέρους
ποιεῖ·
τιμῶνται
γὰρ
ὑπὸ |
τινῶν·
(κατ᾽
ἀλήθειαν
δ᾽
ὁ |
[4, 1125] |
ἀτάραχος
εἶναι
καὶ
μὴ
ἄγεσθαι
ὑπὸ |
τοῦ
πάθους,
(ἀλλ᾽
ὡς
ἂν |
[4, 1124] |
ἐπὶ
μὲν
ταῖς
μεγάλαις
καὶ
ὑπὸ |
τῶν
σπουδαίων
μετρίως
ἡσθήσεται,
ὡς |
[4, 1123] |
ἀξιώματι,
καὶ
περὶ
ξένων
δὲ
ὑποδοχὰς |
καὶ
ἀποστολάς,
καὶ
δωρεὰς
καὶ |
[4, 1128] |
δ᾽
ἂν
ἡ
αἰδὼς
ἐξ
(ὑποθέσεως |
ἐπιεικές·
εἰ
γὰρ
πράξαι,
αἰσχύνοιτ᾽ |
[4, 1128] |
δὲ
καὶ
ἀκούσεται·
ἃ
γὰρ
ὑπομένει |
ἀκούων,
ταῦτα
καὶ
ποιεῖν
δοκεῖ. |
[4, 1122] |
ἕνεκα
ἀμφότεροι
πραγματεύονται
καὶ
ὀνείδη
ὑπομένουσιν, |
καὶ
(οἳ
μὲν
κινδύνους
τοὺς |
[4, 1122] |
κέρδους,
καὶ
τούτου
μικροῦ,
ὀνείδη
ὑπομένουσιν. |
Τοὺς
γὰρ
τὰ
μεγάλα
μὴ |
[4, 1128] |
αἰσχρολογία,
τοῖς
δὲ
μᾶλλον
ἡ
ὑπόνοια· |
διαφέρει
δ᾽
οὐ
μικρὸν
ταῦτα |
[4, 1122] |
μεγέθει.
Καθάπερ
γὰρ
τοὔνομα
αὐτὸ
ὑποσημαίνει, |
ἐν
μεγέθει
πρέπουσα
δαπάνη
ἐστίν. |
[4, 1122] |
καὶ
ὡς
οὐ
δεῖ
λαμπρυνόμεναι·
ὕστερον |
δ᾽
ὑπὲρ
αὐτῶν
ἐροῦμεν.
Ὁ |
[4, 1128] |
δὲ
περὶ
(αὐτῆς
ἐν
τοῖς
ὕστερον. |
Νῦν
δὲ
περὶ
δικαιοσύνης
εἴπωμεν. |