Chapitre
[5]	ὢν παντὸς τοῦ κόσμου κύριος	ᾧ	εἶπεν ὁ θεὸς ἀπὸ καταβολῆς
[7]	κύριος προεφανέρωσεν ἡμῶν, ἵνα γνῶμεν,	ᾧ	κατὰ πάντα εὐχαριστοῦντες ὀφείλομεν αἰνεῖν.
[15]	δεκτά, ἀλλἃ ὃ πεποίηκα, ἐν	ᾧ	καταπαύσας τὰ πάντα ἀρχὴν ἡμέρας
[14]	ὤμοσεν τοῖς πατράσιν δοῦναι τῷ	λαῷ,	εἰ δέδωκεν. δέδωκεν· αὐτοὶ δὲ
[16]	ἔθνη ἀφιέρωσαν αὐτὸν ἐν τῷ	ναῷ.	ἀλλὰ πῶς λέγει κύριος καταργῶν
[19]	οὔ. οὐ μὴ λάβῃς ἐπὶ	ματάῳ	τὸ ὄνομα κυρίου. ἀγαπήσεις τὸν
[1]	πλουσιώτερον καὶ ὑψηλότερον προσάγειν τῷ	φόβῳ	αὐτοῦ. ἐγὼ δὲ οὐχ ὡς
[19]	τύπῳ θεοῦ ἐν αἰσχύνῃ καὶ	φόβῳ·	οὐ μὴ ἐπιτάξῃς δούλῳ σου
[1]	δικαιοσύνης κύριος, καὶ πάντως ἀναγκάζομαι	κἀγὼ	εἰς τοῦτο, ἀγαπᾶν ὑμᾶς ὑπὲρ
[1]	ὑψηλότερον προσάγειν τῷ φόβῳ αὐτοῦ.	ἐγὼ	δὲ οὐχ ὡς διδάσκαλος, ἀλλ’
[2]	δὲ πάλιν πρὸς αὐτούς· Μὴ	ἐγὼ	ἐνετειλάμην τοῖς πατράσιν ὑμῶν ἐκπορευομένοις
[3]	Ἰδοὺ αὕτη ἡ νηστεία, ἣν	ἐγὼ	ἐξελεξάμην, λέγει κύριος· λύε πάντα
[3]	ὑμῶν; οὐ ταύτην τὴν μηστείαν	ἐγὼ	ἐξελεξάμην, λέγει κύριος, οὐκ ἄνθρωπον
[11]	ἀποκρύους, ἀοράτους, ἵνα γνῶσιν ὅτι	ἐγὼ	κύριος ὁ θεος. καί· Κατοικήσεις
[14]	ἅγιον. λέγει οὖν ὁ προφήτης·	Ἐγὼ	κύριος, ὁ θεός σου, ἐκάλεσά
[16]	ἢ τὴν γῆν δρακί; οὐκ	ἐγώ;	λέγει κύριος· Ὁ οὐρανός μοι
[6]	ἀπολούστερον ὑμῖν γράφω, ἵνα συιῆτε·	ἐγὼ	περίψημα τῆς ἀγάπης ὑμῶν. τί
[11]	καὶ πάλιν λέγει ὁ προφήτης·	Ἐγὼ	πορεύσομαι ἔμπροσθέν σου καὶ ὄρη
[14]	σκότους, διάθηται ἐν ἡμῖν διαθήκην	λόγῳ.	γέτραπται γάρ, πῶς αὐτῳ ὁ
[6]	πίστει τῆς ἐπαγγελίας καὶ τῷ	λόγῳ	ζωοποιούμενοι ζήσομεν κατακυριεύοντες τῆς γῆς.
[10]	εἰς τὰ βάθη· καὶ ἐν	ὁδῷ	ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη, καθὼς οἱ
[12]	πρὸς λαὸν ἀπειθῆ καὶ ἀντιλέγοντα	ὁδῷ	δικαίᾳ μου. πάλιν Μωϋσῆς ποιεῖ
[1]	ἐπίσταμαι, ὅτι ἐμοὶ συνώδευσεν ἐν	ὁδῷ	δικαιοσύνης κύριος, καὶ πάντως ἀναγκάζομαι
[19]	κολληθήσῃ μετὰ τῶν πορευομένων ἐν	ὁδῷ	θανάτου, μισήσεις πᾶν, ὃ οὐκ
[5]	ἵνα τοῖς πατράσιν τὴν ἐπανγγελίαν	ἀποδῷ,	καὶ αὐτὸς ἑαυτῷ τὸν λαὸν
[4]	πνευματικοί, γενώμεθα ναὸς τέλειος τῷ	θεῷ.	ἐφ’ ὅσον ἐστὶν ἐν ἡμῖν,
[16]	πρὸ τοῦ ἡμας πιστεῦσαι τῷ	θεῷ	ἦν ἡμῶν τὸ κατοικητήριον τῆς
[19]	ὃ οὐκ ἔστιν ἀρεστὸν τῷ	θεῷ,	μισήσεις πᾶσαν ὑπόκρισιν· οὐ μὴ
[6]	τίνι ὀφθήσομαι τῷ κυρίῳ τῷ	θεῷ	μου καὶ δοξασθήσομαι; λέγει· Ἐξομολογήσομαί
[13]	τῶν πιστευόντων δι’ ἀκροβυστίας τῷ	θεῷ.	~Ναί. ἀλλὰ ἴδωμεν, εἰ ἡ
[16]	ποιεῖν, ὅσα ἦν ἐναντία τῷ	θεῷ.	Οἰκοδομηθήσετα δὲ ἐπὶ τῷ ὀνόματι
[8]	Ἰακώβ, ὅτι οὗτοι μεγάλοι τῷ	θεῷ.	ὅτι δὲ τὸ ἔριον ἐπὶ
[12]	ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν	θῶ	τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν
[20]	γινώσκοντες μισθὸν δικαιοσύνης, οὐ κολλώμενοι	ἀγαθῷ,	οὐ κρίσει δικαίᾳ, χήρᾳ καὶ
[1]	τὰ καθ’ ἕκαστα βλέποντες ἐνεργούμενα,	καθὼ	ἐλάλησεν, ὀφείλομεν πλουσιώτερον καὶ ὑψηλότερον
[10]	ἰχθύδια μόνα ἐπικατάρατα ἐν τῷ	βυθῷ	νήχεται, μὴ κολθμβῶντα ὡς τὰ
[11]	θεος. καί· Κατοικήσεις ἐν ὑψηλῷ	σπηλαίῳ	πέτρας ἰσχυρᾶς. καί· τὸ ὕδωρ
[12]	ζωοποιήσει, ὃν δόξουσιν ἀπολωλεκέναι, ἐν	σημείῳ	πίπτοντος τοῦ Ἰσραήλ, (ἐποίησεν γὰρ
[11]	πορεύσομαι ἔμπροσθέν σου καὶ ὄρη	ὁμαλιῶ	καὶ πύλας χαλκᾶς συντρίψω καὶ
[10]	τοι λέγει αὐτοῖς ἐν τῷ	Δευτερονομίῳ·	Καὶ διαθήσομαι πρὸς τὸν λαὸν
[6]	ἐποίησεν. λέγει δὲ κύριος· Ἰδού,	ποιῶ	τὰ ἔσχατα ὡς τὰ πρῶτα.
[16]	ἀρχῆς κτιζόμενοι· διὸ ἐν τῷ	κατοικητηρίῳ	ἡμῶν ἀληθῶς ὁ θεὸς κατοικεῖ
[16]	ἐστιν πνευματικὸς ναὸς οἰκοδομούμενος τῷ	κυρίῳ.	~Ἐφ’ ὅσον ἦν ἐν δυνατῷ
[2]	συντετριμμένη, ὀσμὴ εὐωδίας τῷ κυρίῳ	κυρίῳ	καρδία δοξάζουσα τὸν πεπλακότα αὐτήν.
[2]	οὖν οὕτως λέγει· Θυσία τῷ	κυρίῳ	καρδία συντετριμμένη, ὀσμὴ εὐωδίας τῷ
[2]	καρδία συντετριμμένη, ὀσμὴ εὐωδίας τῷ	κυρίῳ	κυρίῳ καρδία δοξάζουσα τὸν πεπλακότα
[12]	τῶν ἁμαρτωλῶν· Εἶπεν κύριος τῷ	κυρίῳ	μου· Κάθου ἐκ δεξιῶν μου,
[5]	αὐτόν. οὐκοῦν ὑπερευχαρστεῖν οφείλομεν τῷ	κυρίῶ,	ὅτι καὶ τὰ παρεληλυθότα ἡμῖν
[12]	Εἶπεν κύριος τῷ Χριστῷ μου	κυρίῳ,	οὗ εκράτησα τῆς δεξιᾶς αὐτοῦ,
[11]	~Ζητήσωμεν δέ, εἰ ἐμέλησεν τῷ	κυρίῳ	προφανερῶσαι περι τοῦ ὕδατος καὶ
[6]	γὰρ ἅγιος, ἀδελφοί μου, τῷ	κυρίῳ	τὸ κατοικητήριον ἡμῶν τῆς καρδίας.
[6]	Καὶ ἐν τίνι ὀφθήσομαι τῷ	κυρίῳ	τῷ θεῷ μου καὶ δοξασθήσομαι;
[9]	σπείρητε ἐπ’ ἀκάνθαις, περιτμήθητε τῷ	κυρίῳ	ὑμῶν. καὶ τί λέγει; Περιτμήθητε
[12]	τί λέγει πάλιν Μωϋσῆς Ἰησοῦ,	υἱῷ	Ναυή, ἐπιθεὶς αὐτῳ τοῦτο τὸ
[12]	Ἰησοῦ. λέγει οὖν Μωϋσῆς Ἰησοῦ,	υἱῷ	Ναυή, ἐπιθεὶς τοῦτο τὸ ὄνομα,
[6]	περί ἡμῶν, ὡς λέγει τῷ	υἱῷ·	Ποιήσωμεν κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’
[9]	κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν (ὧδε	εὑρίκω	ἐντολήν) Μὴ σπείρητε ἐπ’ ἀκάνθαις,
[16]	ἐνδόξως ἐπὶ τῷ ὀνόματι κυρίου.	εὑρίσκω	οὖν, ὅτι ἔτιν ναός. πῶς
[6]	ἰσχυρὸς ἐτέθη εἰς συντριβήν· Ἰδού,	ἐμβαλῶ	εἰς τὰ θεμέλια Σιὼν λίθον
[6]	κυρίου, τὰς λιθίνας καρδίας καὶ	ἐμβαλῶ	σαρκίνας· ὅτι αὐτὸς ἐν σαρκὶ
[6]	ἐν ἐκκλησίᾳ ἀδελφῶν μου, καὶ	ψαλῶ	σοι ἀνάμεσον ἐκκλησίας ἁγίων. οὐκοῦν
[6]	προφήτῃ λέγει· Ἰδού, λέγει κύριος,	ἐξελῶ	τούτων, τουτέστιν ὧν προέβλεπεν τὸ
[11]	ὁ θεος. καί· Κατοικήσεις ἐν	ὑψηλῷ	σπηλαίῳ πέτρας ἰσχυρᾶς. καί· τὸ
[11]	φόβον κυρίου. καὶ πάλιν ἐν	ἀλλῳ	προφήτῃ λέγει· Και ἔσται ὁ
[12]	περὶ τοῦ σταυροῦ ὁρίζει ἐν	ἄλλῳ	προφήτῃ λέγοντι· Καὶ πότε ταῦτα
[19]	καὶ φόβῳ· οὐ μὴ ἐπιτάξῃς	δούλῳ	σου ἢ παιδίσκῃ ἐν πικρίᾳ,
[14]	δύο πλάκας τὰς γεγραμμένας τῷ	δακτύλῳ	τῆς χειρὸς κυρίου ἐν πνεύματι·
[4]	κυρίου, πλάκας λιθίνας γεγραμμένας τῷ	κακτύλῳ	τῆς χειρὸς τοῦ κυρίου. ἀλλὰ
[9]	τέκνα, φωνῆς βοῶντος ἐν τῇ	ἐρήμῳ.	οὐκοῦν περιέτεμεν ἡμῶν τὰς ἀκοάς,
[3]	προσρησσώμεθα ὡς ἐπήλυτοι τῷ ἐκείνων	νόμῳ.	~Δεῖ οὖν ἡμᾶς περὶ τῶν
[4]	ἐὰν μὴ νῦν ἐν τῷ	ἀνόμῳ	καιρῷ καὶ τοῖς μέλλουσιν σκανδάλοις,
[6]	κατακυριεύοντες τῆς γῆς. προειρήκαμεν δὲ	ἐπάνω.	Καὶ αὐξανέσθωσαν καὶ πληθυνέσθωσαν καὶ
[20]	οὐ κρίσει δικαίᾳ, χήρᾳ καὶ	ὀρφανῷ	οὐ προσέχοντες, ἀγρυπνοῦντες μάταια, διώκοντες
[3]	λαός, ὃν ἡτοίμασεν ἐν τῷ	ἠγαπημένῳ	αὐτοῦ, προεφανέρωσεν ἡμῖν περὶ πάντων,
[20]	ἐλεῶντες πτωχόν, οὐ πονοῦντες ἐπὶ	καταπονουμένῳ,	εὐχερεῖς ἐν καταφονεῖς τέκνων, φθορεῖς
[7]	θεοῦ εἶναι. πῶς γὰρ ὅμοιος	ἐκείνῳ;	εἰς τοῦτο ὁμοίους τοὺς τράγους,
[10]	δίκαιος καὶ ἐν τούτῳ τῷ	κόσνῳ	περιπατεῖ καὶ τὸν ἅγιον αἰῶνα
[12]	αὐτοῦ ἔθνη, καὶ ἰσχὺν βασιλέων	διαρρήξω.	ἴδε, πῶς Δαυεὶδ λέγει αὐτὸν
[6]	πρὸς τὸν υἱόν. πάλιν σοι	ἐπιδειξω,	πῶς πρὸς ἡμᾶς λέγει. δευτέραν
[1]	ἀλλ’ ὡς εἷς ἐξ ὑμῶν	ὑποδείξω	ὀλίγα, δι’ ὧν ἐν τοῖς
[1]	ἐμαυτῷ ἐλπίζων σωθῆναι, ὅτι ἀληθῶς	βλέπω	ἐν ὑμῖν ἐκκεχυμένον ἀπὸ τοῦ
[12]	ἀνθρωπου, ἀλλὰ υἱὸς τοῦ θεοῦ,	τύπῳ	δὲ ἐν σαρκὶ φανερωθείς. ἐπεὶ
[19]	οὐδὲ γλωσσώδης, ὑποταγήσῃ κυρίοις ὡς	τύπῳ	θεοῦ ἐν αἰσχύνῃ καὶ φόβῳ·
[16]	δὲ καὶ περὶ τοῦ ναοῦ	ἐρῶ	ὑμῖν, ὡς πλανώμενος οἱ ταλαίπωροι
[15]	καὶ καρδίᾳ καθαρᾷ. καὶ ἐν	ἑτέρῳ	λέγει· Ἐὰν φυλάξωσιν οἱ υἱοί
[6]	ἡμεῖς ἀναπεπλάσμεθα, καθὼς πάλιν ἐν	ἑτέρῳ	προφήτῃ λέγει· Ἰδού, λέγει κύριος,
[12]	αὐτῷ ἐλπίσωσιν. καὶ πάλιν ἐν	ἑτέρῳ	προφήτῃ λέγει· Ὅλην τὴν ἡμέραν
[11]	τὸν μὲν μισθὸν λέγει ἐν	καιρῷ	αὐτοῦ· τότε, φησίν ἀποδώσω. νῦν
[4]	μὴ νῦν ἐν τῷ ἀνόμῳ	καιρῷ	καὶ τοῖς μέλλουσιν σκανδάλοις, ὡς
[1]	χάριν εἰλήφατε. διὸ καὶ μᾶλλον	συγχαίρω	ἐμαυτῷ ἐλπίζων σωθῆναι, ὅτι ἀληθῶς
[11]	χαλκᾶς συντρίψω καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς	συγκλάσω,	καὶ δώσω σοι θησαυροὺς σκοτεινούς,
[12]	Μωϋσῆς ἓν ἐφ’ ὅπλον ἐν	μέσῳ	τῆς πυγμῆς, καὶ ὑψηλότερος σταθεὶς
[13]	μοι τοὺς υἱούς σου, ἵνα	εὐλογήσω	αὐτούς. καὶ προσήγαγεν Ἐφραὶμ καὶ
[15]	υἱοί μου τὸ σάββατον, τότε	ἐπιθήσω	τὸ ἔλεός μου ἐπ’ αὐτούς.
[15]	τὰ πάντα ἀρχὴν ἡμέρας ὀγδόης	ποιήσω,	ὅ ἐστιν ἄλλου κόσμου ἀρχήν.
[14]	ἐκάλεσά σε ἐν δικαιοσύνῃ καὶ	κρατήσω	τῆς χειρός σου καὶ ἐνισχύσω
[19]	ἐν τῷ ἀφθάρτῳ κοινωνοί ἐστε,	πόσῳ	μᾶλλον ἐν τοῖς φθαρτοῖς; οὐκ
[14]	κρατήσω τῆς χειρός σου καὶ	ἐνισχύσω	σε, καὶ ἔδωκά σε εἰς
[11]	καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συγκλάσω, καὶ	δώσω	σοι θησαυροὺς σκοτεινούς, ἀποκρύους, ἀοράτους,
[11]	ἐν καιρῷ αὐτοῦ· τότε, φησίν	ἀποδώσω.	νῦν δὲ ὃ λέγει· τὰ
[6]	τὴν ἀγαθήν, ἣν ὤμοσεν κύριος	τῷ	Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ,
[13]	γνώσεως ἡμῶν. τί οὖν λέγει	τῷ	Ἀβραάμ, ὅτε μόνος πιστεύσας ἐτέθη
[19]	λόγους οὓς ἤκουσας, οὐ μνησικακήσεις	τῷ	ἀδελφῷ σου. οὐ μὴ διψυχήσῃς,
[5]	ἁμαρτιῶν ἁγνισθῶμεν, ὅ ἐστιν ἐν	τῷ	αἵματι τοῦ ῥαντίσματος αὐτοῦ. γέγραπται
[4]	ἡμῶν, ἐὰν μὴ νῦν ἐν	τῷ	ἀνόμῳ καιρῷ καὶ τοῖς μέλλουσιν
[19]	ἴδια εἶναι· εἰ γὰρ ἐν	τῷ	ἀφθάρτῳ κοινωνοί ἐστε, πόσῳ μᾶλλον
[10]	τὰ ἰχθύδια μόνα ἐπικατάρατα ἐν	τῷ	βυθῷ νήχεται, μὴ κολθμβῶντα ὡς
[14]	τὰς δύο πλάκας τὰς γεγραμμένας	τῷ	δακτύλῳ τῆς χειρὸς κυρίου ἐν
[10]	γέ τοι λέγει αὐτοῖς ἐν	τῷ	Δευτερονομίῳ· Καὶ διαθήσομαι πρὸς τὸν
[3]	ἵνα μὴ προσρησσώμεθα ὡς ἐπήλυτοι	τῷ	ἐκείνων νόμῳ. ~Δεῖ οὖν ἡμᾶς
[13]	λαοῦ καὶ ὁ μείζων δουλεύσει	τῷ	ἐλάσσονι. αἰσθάνεσθαι ὀφείλετε, τίς ὁ
[13]	οἶδα· ἀλλ’ ὁ μειζων δουλεύσει	τῷ	ἐλάσσονι, καὶ οὗτος δὲ εὐλογηθήσεται
[9]	τοῖς δυσὶν γράμμασιν, καὶ ἐν	τῷ	ἑνὶ τὸν σταυρόν. οἶδεν ὁ
[3]	ὁ λαός, ὃν ἡτοίμασεν ἐν	τῷ	ἠγαπημένῳ αὐτοῦ, προεφανέρωσεν ἡμῖν περὶ
[16]	αὐτὸς ἐν ἡμῖν κατοικῶν, τοὺς	τῷ	θανάτῳ δεδουλωμένους ἀνοιγων ἡμῖν τὴν
[14]	τὰς ἤδη δεδαπανημένας ἡμῶν καρδιας	τῷ	θανάτῳ καὶ παραδεδομένας τῇ τῆς
[10]	εἰσὶν ἀσεβεῖς καὶ κεκριμένοι ἤδη	τῷ	θανάτῳ, ὡς καὶ ταῦτα τὰ
[4]	γενώμεθα πνευματικοί, γενώμεθα ναὸς τέλειος	τῷ	θεῷ. ἐφ’ ὅσον ἐστὶν ἐν
[16]	μάθετε. πρὸ τοῦ ἡμας πιστεῦσαι	τῷ	θεῷ ἦν ἡμῶν τὸ κατοικητήριον
[19]	πᾶν, ὃ οὐκ ἔστιν ἀρεστὸν	τῷ	θεῷ, μισήσεις πᾶσαν ὑπόκρισιν· οὐ
[6]	ἐν τίνι ὀφθήσομαι τῷ κυρίῳ	τῷ	θεῷ μου καὶ δοξασθήσομαι; λέγει·
[13]	ἐθνῶν τῶν πιστευόντων δι’ ἀκροβυστίας	τῷ	θεῷ. ~Ναί. ἀλλὰ ἴδωμεν, εἰ
[16]	τὸ ποιεῖν, ὅσα ἦν ἐναντία	τῷ	θεῷ. Οἰκοδομηθήσετα δὲ ἐπὶ τῷ
[8]	Ἰσαάκ, Ἰακώβ, ὅτι οὗτοι μεγάλοι	τῷ	θεῷ. ὅτι δὲ τὸ ἔριον
[4]	σημεῖα καὶ τέρατα γεγονότα ἐν	τῷ	Ἰσραήλ, καὶ οὕτως ἐγκαταλελεῖφθαι αὐτούς·
[8]	δοκεῖτε τύπον εἶναι, ὅτι ἐντέταλται	τῷ	Ἰσραὴλ προσφέρειν δάμαλιν τοὺς ἄνδρας,
[4]	τοῦ κυρίου, πλάκας λιθίνας γεγραμμένας	τῷ	κακτύλῳ τῆς χειρὸς τοῦ κυρίου.
[16]	ἐξ ἀρχῆς κτιζόμενοι· διὸ ἐν	τῷ	κατοικητηρίῳ ἡμῶν ἀληθῶς ὁ θεὸς
[10]	ὁ δίκαιος καὶ ἐν τούτῳ	τῷ	κόσνῳ περιπατεῖ καὶ τὸν ἅγιον
[16]	τοῦτό ἐστιν πνευματικὸς ναὸς οἰκοδομούμενος	τῷ	κυρίῳ. ~Ἐφ’ ὅσον ἦν ἐν
[2]	ἡμῖν οὖν οὕτως λέγει· Θυσία	τῷ	κυρίῳ καρδία συντετριμμένη, ὀσμὴ εὐωδίας
[2]	κυρίῳ καρδία συντετριμμένη, ὀσμὴ εὐωδίας	τῷ	κυρίῳ κυρίῳ καρδία δοξάζουσα τὸν
[12]	πλάνην τῶν ἁμαρτωλῶν· Εἶπεν κύριος	τῷ	κυρίῳ μου· Κάθου ἐκ δεξιῶν
[5]	κείραντος αὐτόν. οὐκοῦν ὑπερευχαρστεῖν οφείλομεν	τῷ	κυρίῶ, ὅτι καὶ τὰ παρεληλυθότα
[11]	ταῦτα. ~Ζητήσωμεν δέ, εἰ ἐμέλησεν	τῷ	κυρίῳ προφανερῶσαι περι τοῦ ὕδατος
[6]	ναὸς γὰρ ἅγιος, ἀδελφοί μου,	τῷ	κυρίῳ τὸ κατοικητήριον ἡμῶν τῆς
[6]	πάλιν· Καὶ ἐν τίνι ὀφθήσομαι	τῷ	κυρίῳ τῷ θεῷ μου καὶ
[9]	Μὴ σπείρητε ἐπ’ ἀκάνθαις, περιτμήθητε	τῷ	κυρίῳ ὑμῶν. καὶ τί λέγει;
[14]	ἣν ὤμοσεν τοῖς πατράσιν δοῦναι	τῷ	λαῷ, εἰ δέδωκεν. δέδωκεν· αὐτοὶ
[6]	τῇ πίστει τῆς ἐπαγγελίας καὶ	τῷ	λόγῳ ζωοποιούμενοι ζήσομεν κατακυριεύοντες τῆς
[16]	λαλοῦντα, ἐπ’ αὐτῷ ἐκπλησσόμενος, ἐπὶ	τῷ	μηδέποτε μήτε τοῦ λέγοντος τὰ
[5]	μεμαλάκισται διὰ τὰς ἁμαρίας ἡμῶν·	τῷ	μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν· ὡς
[12]	σταυροῦσθαι μέλλοντος. λέγει δὲ πάλιν	τῷ	Μωϋσῇ, πολεμουμένου τοῦ Ἰσραὴλ ὑπὸ
[16]	τὰ ἔθνη ἀφιέρωσαν αὐτὸν ἐν	τῷ	ναῷ. ἀλλὰ πῶς λέγει κύριος
[16]	οἰκοδομηθήσεται ναὸς θεοῦ ἐνδόξως ἐπὶ	τῷ	ὀνόματι κυρίου. εὑρίσκω οὖν, ὅτι
[16]	ναός. πῶς οὖν οἰκοδομηθήσεται ἐπὶ	τῷ	ὀνόματι κυρίου, μάθετε. πρὸ τοῦ
[16]	τῷ θεῷ. Οἰκοδομηθήσετα δὲ ἐπὶ	τῷ	ὀνόματι κυρίου. προσέχετε δέ, ἵνα
[4]	γραφή· Καὶ ἦν Μωϋσῆς ἐν	τῷ	ὄρει νηστεύων ἡμέρας τεσσαράκοντα καὶ
[15]	λόγοις, ἐν οἷς ἐλάλησεν ἐν	τῷ	ὄρει Σινᾶ πρὸς Μωϋσῆν κατὰ
[6]	τίς ὁ δικαιούμενός μοι; ἐγγισάτω	τῷ	παιδὶ κυρίου. οὐαὶ ὑμῖν, ὅτι
[19]	πνεῦμα ἡτοίμασεν. κοινωνήσεις ἐν πᾶσιν	τῷ	πλησίον σου καὶ οὐκ ἐρεῖς
[19]	ἁπλοῦς τῇ καρδίᾳ καὶ πλούσιος	τῷ	πνεύματι· οὐ κολληθήσῃ μετὰ τῶν
[13]	Ἰακώβ. εἶδεν δὲ Ἰακὼβ τύπον	τῷ	πνεύματι τοῦ λαοῦ τοῦ μεταξύ·
[9]	τὴν καρδίαν. λέγει κύριος ἐν	τῷ	προφήτῃ· Εἰς ἀκοὴν ὠτίου ἡπήκουσάν
[7]	τελεσθῇ. τί οὖν λέγει ἐν	τῷ	προφήτῃ; Καὶ φαγέτωσαν ἐκ τοῦ
[10]	στόματι. τὸ γὰρ ζῷον τοῦτο	τῷ	στόματι κύει. περὶ μὲν τῶν
[10]	οἵους ἀκούομεν ἀνομίαν ποιούσαις ἐν	τῷ	στόματι. τὸ γὰρ ζῷον τοῦτο
[9]	ὅτι δὲ ὁ σταυρὸς ἐν	τῷ	ταῦ ἤμελλεν ἔχειν τὴν χάριν,
[6]	γραφὴ περί ἡμῶν, ὡς λέγει	τῷ	υἱῷ· Ποιήσωμεν κατ’ εἰκόνα καὶ
[1]	ὀφείλομεν πλουσιώτερον καὶ ὑψηλότερον προσάγειν	τῷ	φόβῳ αὐτοῦ. ἐγὼ δὲ οὐχ
[12]	λέγει οὕτως Ἡσαΐας· Εἶπεν κύριος	τῷ	Χριστῷ μου κυρίῳ, οὗ εκράτησα
[10]	λοιπά, ἀλλ’ ἐν τῇ γῇ	κάτω	τοῦ βυτοῦ κατοικεῖ. ἀλλὰ καὶ
[16]	ἐν ἡμῖν κατοικῶν, τοὺς τῷ	θανάτῳ	δεδουλωμένους ἀνοιγων ἡμῖν τὴν θύραν
[7]	ἂν μὴ νηστεύσῃ τὴν νηστείαν,	θανάτω	ἐξολεθρευθύσεται, ἐνετείλατο κύριος, ἐπεὶ καὶ
[14]	ἤδη δεδαπανημένας ἡμῶν καρδιας τῷ	θανάτῳ	καὶ παραδεδομένας τῇ τῆς πλάνης
[5]	ἁμαρτιῶν ἀνακεφαλαιώσῃ τοῖς διώξασιν ἐν	θανάτῳ	τοὺς προφήτας αὐτοῦ. οὐκοῦν εἰς
[10]	ἀσεβεῖς καὶ κεκριμένοι ἤδη τῷ	θανάτῳ,	ὡς καὶ ταῦτα τὰ ἰχθύδια
[17]	κυρίῳ. ~Ἐφ’ ὅσον ἦν ἐν	δυνατῷ	καὶ ἁπλότητι δηλῶσαι ὑμῖν, ἐλπίζει
[11]	οὐρανέ, καὶ ἐπὶ τούτῳ πλεῖον	φριξάτω	ἡ γῆ, ὅτι δύο καὶ
[6]	ἢ τίς ὁ δικαιούμενός μοι;	ἐγγισάτω	τῷ παιδὶ κυρίου. οὐαὶ ὑμῖν,
[12]	ἐπὶ τοῦ ξύλου ἐπικείμενον καὶ	ἐλπισάτω	πιστεύσας, ὅτι αὐτὸς ὢν νεκρὸς
[9]	ζῆσαι εἰς τὸν αἰῶνα; ἀκοῇ	ἀκουσάτω	τῆς φωνῆς τοῦ παιδός μου.
[7]	καὶ ὁμοίους καὶ προσενέγκατε, καὶ	λαβέτω	ὁ ἱερεὺς τὸν ἕνα εἰς
[12]	Ὅταν, φησίν δηχθῇ τις ὑμῶν,	ἐλθέτω	ἐπὶ τὸν ὄφιν τὸν ἐπὶ
[2]	τῇ καρδίᾳ ἑαυτοῦ κακίαν μὴ	μνησικακέτω,	καὶ ὅρκον ψευδῆ μὴ ἀγαπᾶτε.
[7]	αὐτοῦ, καὶ οὕτως εἰς ἔρημον	βληθήτω.	καὶ ὅταν γένηται οὕτως, ἄγει
[6]	λέγει; Τίς ὁ κρινόμενός μοι;	ἀντιστήτω	μοι· ἢ τίς ὁ δικαιούμενός
[9]	τὸ δεκαοκτὼ ι’ δέκα, η’	ὀκτώ·	ἔχεις Ἰησοῦν. ὅτι δὲ ὁ
[9]	διάστημα ποιήσας λέγει τριακοσίους. τὸ	δεκαοκτὼ	ι’ δέκα, η’ ὀκτώ· ἔχεις
[9]	ἐκ τοῦ οἴκου αὐτοῦ ἄνδρας	δεκαοκτὼ	καὶ τριακοσίους. τίς οὖν ἡ
[9]	αὐτῷ γνῶσις; μάθετε, ὅτι τοὺς	δεκαοκτὼ	πρώτους, καὶ διάστημα ποιήσας λέγει
[19]	εἶναι· εἰ γὰρ ἐν τῷ	ἀφθάρτῳ	κοινωνοί ἐστε, πόσῳ μᾶλλον ἐν
[12]	οὕτως Ἡσαΐας· Εἶπεν κύριος τῷ	Χριστῷ	μου κυρίῳ, οὗ εκράτησα τῆς
[10]	τὸν τρέφοντα αὐτὸν καὶ ἐπ’	αὐτῷ	ἀναπαθόμενος εὐφραίνεσθαι δοκεῖ. καλῶς εἶπεν
[9]	τριακοσίους. τίς οὖν ἡ δοθεῖσα	αὐτῷ	γνῶσις; μάθετε, ὅτι τοὺς δεκαοκτὼ
[12]	ἐὰν μή, φησίν, ἐλπίσωσιν ἐπ’	αὐτῷ	εἰς τὸν αἰῶνα πολεμηθήσονται. τίθησιν
[16]	αὐτῷ κατοικοῦντα καὶ λαλοῦντα, ἐπ’	αὐτῷ	ἐκπλησσόμενος, ἐπὶ τῷ μηδέποτε μήτε
[12]	δύναται σωθῆναι, ἐὰν μὴ ἐπ’	αὐτῷ	ἐλπίσωσιν. καὶ πάλιν ἐν ἑτέρῳ
[2]	πλανωμένους ἐκείνοις ζητειν, πῶς προσάγωμεν	αὐτῷ.	ἡμῖν οὖν οὕτως λέγει· Θυσία
[16]	ἄνθρωπον, ἀλλ’ εἰς τὸν ἐν	αὐτῷ	κατοικοῦντα καὶ λαλοῦντα, ἐπ’ αὐτῷ
[14]	διαθήκην λόγῳ. γέτραπται γάρ, πῶς	αὐτῳ	ὁ πατὴρ ἐντέλλεται, λυτρωσάμενον ἡμᾶς
[15]	σύμπαντα· ἡ γὰρ ἡμέρα παρ’	αὐτῷ	σημαίνει χίλια ἔτη. αὐτὸς δέ
[12]	Μωϋσῆς Ἰησοῦ, υἱῷ Ναυή, ἐπιθεὶς	αὐτῳ	τοῦτο τὸ ὄνομα, ὄντι προφήτῃ,
[5]	λέγει γὰρ ὁ προφητεύων ἐπ’	αὐτῷ.	Φεῖσαί μου τῆς ψυχῆς ἀπὸ
[12]	δόξαν τοῦ Ἰησοῦ, ὅτι ἐν	αὑτῷ	πάντα καὶ εἰς αὐτόν. τί
[14]	ἡμᾶς ἐκ τοῦ σκότους ἑτοιμάσαι	ἑαυτῷ	λαὸν ἅγιον. λέγει οὖν ὁ
[5]	τὴν ἐπανγγελίαν ἀποδῷ, καὶ αὐτὸς	ἑαυτῷ	τὸν λαὸν τὸν καινὸν ἑτοιμάζων
[10]	ὃς οὐκ ἔχει λεπίδα ἐν	ἑαυτῷ,	τρία ἔλαβεν ἐν τῇ συνέσει
[1]	εἰλήφατε. διὸ καὶ μᾶλλον συγχαίρω	ἐμαυτῷ	ἐλπίζων σωθῆναι, ὅτι ἀληθῶς βλέπω
[1]	πεπεισμένος οὖν τοῦτο καὶ συνειδὼς	ἐμαυτῷ,	ὅτι ἐν ὑμῖν λαλήσας πολλὰ
[1]	πηγῆς κυρίου πνεῦμα ἐφ’ ὑμᾶς.	οὕτω	με ἐξέπληξεν ἐπὶ ὑμῶν ἡ
[7]	τρώγειν ἐν τῇ χώρᾳ εὑρίσκοντες·	οὕτω	μόνης τῆς ῥαχοῦς οἱ καρποὶ
[5]	τῆς ποίμνης. αὐτὸς δὲ ἠθέλησεν	οὕτω	παθεῖν· ἔδει γάρ, ἵνα ἐπὶ
[7]	ἄκανθαν, καὶ θλιβέντα κυριεῦσαι αὐτοῦ.	οὕτω,	φησίν, οἱ θέλοντές με ἰδεῖν
[11]	προφήτης· Ἔστηθι οὐρανέ, καὶ ἐπὶ	τούτῳ	πλεῖον φριξάτω ἡ γῆ, ὅτι
[10]	ὅτι ὁ δίκαιος καὶ ἐν	τούτῳ	τῷ κόσνῳ περιπατεῖ καὶ τὸν
[21]	τοῦτο ἀνάστασις, διὰ τοῦτο ἀνταπόδομα.	ἐρωτῶ	τοὺς ὑπερέχοντας, εἴ τινά μου
[21]	ὁ μισθὸς αὐτοῦ. ἔτι καὶ	ἐρωτῶ	ὑμᾶς· ἑαυτῶν γίνεσθε νομοθέται ἀγαθοί,
[21]	ἀγρυπνία εἴς τι ἀγαθὸν χωρήσῃ.	ἐρωτῶ	ὑμᾶς, χάριν αἰτούμενος. ἕως ἔτι
[4]	ὀφείλετε. ἔτι δὲ καὶ τοῦτο	ἐρωτῶ	ὑμᾶς ὡς εἷς ἐξ ὑμῶν
[6]	ἐποίησεν ὁ κύριος. ἀπολούστερον ὑμῖν	γράφω,	ἵνα συιῆτε· ἐγὼ περίψημα τῆς
[17]	περὶ τῶν ἐνεστώτων ἢ μελλόντων	γράφω	ὑμῖν, οὐ μὴ νοήσητε διὰ
[19]	οὓς ἤκουσας, οὐ μνησικακήσεις τῷ	ἀδελφῷ	σου. οὐ μὴ διψυχήσῃς, πότερον
[11]	ὄρη ὁμαλιῶ καὶ πύλας χαλκᾶς	συντρίψω	καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συγκλάσω, καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/07/2008