HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ὥρισεν 1
ὡρισμένον 1
ὤρυξαν 1
ὡς 46
ὡσεὶ 1
ὥστε 1
ὠτίου 1

Fréquences [« »]
43 ἡ
46 οὐ
43 τὰ
46 ὡς
48 ἐπὶ
51 αὐτοῦ
51 κύριος

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Barnabé (1e s. ? - 2e s. ? ap. J. Chr.), Épître (texte complet)

ὡς

Chapitre

[19]   ἀναστραφήσῃ, τὰ συμβαίνοντά σοι ἐνεργήματα ὡς ἀγαθὰ προσδέξῃ, εἰδώς ὅτι ἄνευ

[16]   τῆς καρδίας φθαρτὸν καὶ ἀσθενές, ὡς ἀληθῶς οἰκοδομητὸς ναὸς διὰ χειρός,

[5]   πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, καὶ ὡς ἀμνὸς ἄφωνος ἐνανίον τοῦ κείραντος

[6]   ὡς παιδίων ἔχειν τὴν ψυχήν, ὡς ἂν δὴ ἀναπλάσσοντος αὐτοῦ ἡμᾶς.

[4]   οὕτως ἐγκαταλελεῖφθαι αὐτούς· προσέχωμεν, μήποτε, ὡς γέγραπται, πολλοὶ κλητοί, ολίγοι δὲ

[1]   φόβῳ αὐτοῦ. ἐγὼ δὲ οὐχ ὡς διδάσκαλος, ἀλλ’ ὡς εἷς ἐξ

[4]   πολλὰ δὲ θέλων γράφειν, οὐχ ὡς διδάσκαλος, ἀλλ’ ὡς πρέπει ἀγαπῶντι

[1]   δὲ οὐχ ὡς διδάσκαλος, ἀλλ’ ὡς εἷς ἐξ ὑμῶν ὑποδείξω ὀλίγα,

[4]   δὲ καὶ τοῦτο ἐρωτῶ ὑμᾶς ὡς εἷς ἐξ ὑμῶν ὤν, ἰδίως

[10]   ἐν ἀνομίᾳ αὐτῶν καὶ ἐπιτηροῦσιν ὡς ἐν ἀκεραιοσύνῃ περιπατοῦντες καὶ περιβλέπονται,

[3]   οὖν, ἀδελφοί, ὁ μακρόθυμος προβλέψας, ὡς ἐν ἀκεραιοσύνῃ πιστεύσει ὁ λαός,

[4]   σκάνδαλον ἤγγικεν, περὶ οὗ γέγραπται, ὡς Ἐνὼχ λέγει. Εἰς τοῦτο γὰρ

[4]   τὰ θηρία τῆς θαλάσσης, καὶ ὡς ἐξ αὐτοῦ ἀνέτειλεν δέκα κέρατα,

[3]   περὶ πάντων, ἵνα μὴ προσρησσώμεθα ὡς ἐπήλυτοι τῷ ἐκείνων νόμῳ. ~Δεῖ

[4]   αὐτοῦ ἀνέτειλεν δέκα κέρατα, καὶ ὡς ἐταπείνωσεν ὑφ’ ἓν τρία τῶν

[4]   μὴ καθ’ ἑαυτοὺς ἐνδύνοντες μονάζετε ὡς ἤδη δεδικαιωμένοι, ἀλλ’ ἐπὶ τὸ

[10]   δικαίως νοήσαντες τὰς ἐντολὰς λαλοῦμεν, ὡς ἠθέλησεν ὁ κύριος. διὰ τοῦτο

[6]   οὐαὶ ὑμῖν, ὅτι ὑμεῖς πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσεθε, καὶ σὴς καταφάγεται

[10]   δὲ ὑστεροῦνται, ἐπιγινώσκουσιν τὸν κύριον, ὡς καὶ ὁ χοῖρος ὅταν τρώγει

[10]   ἑαυτοῖς τὴν τροφήν, ἀλλὰ ἁρπάζουσιν ὡς καὶ τὰ ἀλλότρια ἐν ἀνομίᾳ

[10]   τίνα ἐκδύσωσιν διὰ τὴν πλεονεξίαν, ὡς καὶ τὰ ὄρνεα ταῦτα μόνα

[10]   καὶ κεκριμένοι ἤδη τῷ θανάτῳ, ὡς καὶ ταῦτα τὰ ἰχθύδια μόνα

[4]   ἔπροσθεν αὐτοῦ· ἵνα μήποτε ἐπαναπαύομενοι ὡς κλητοὶ ἐπικαθυπνώσωμεν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν,

[19]   δὲ τὸ δοῦναι συσπῶν. ἀγαπήσεις ὡς κόρην τοῦ ὀφθαλμοῦ σου πάντα

[3]   ψυχὴν αὐτοῦ, οὐδ’ ἂν κάμψητε ὡς κρίκον τὸν τράχηλον ὑμῶν καὶ

[6]   γὰρ ἡ γραφὴ περί ἡμῶν, ὡς λέγει τῷ υἱῷ· Ποιήσωμεν κατ’

[6]   παλιν λέγει ὁ προφήτης, ἐπεὶ ὡς λίθος ἰσχυρὸς ἐτέθη εἰς συντριβήν·

[11]   ἀσεβεῖς, οὐχ οὕτως, αλλ’ ἢ ὡς ὁ χνοῦς, ὃν ἐκρίπτει ὁ

[10]   δοκοῦντες φοβεῖσθαι τὸν κύριον ἁμαρτάνουσιν ὡς ὁ χοῖρος, καὶ ἐπὶ καθέδραν

[16]   θεὸν αὐτῶν τὸν ποιήσαντα αὐτούς, ὡς ὄντα οἶκον θεοῦ. σχεδὸν γὰρ

[6]   οὖν ἀνακαινίσας ἡμᾶς ἄλλον τύπον, ὡς παιδίων ἔχειν τὴν ψυχήν, ὡς

[10]   δὲ κατ’ ἐπιθυμίαν τῆς σαρκὸς ὡς περὶ βρώσεως προσεδέξαντο. λαμβάνει δὲ

[11]   ἅγιόν μου Σινᾶ; ἔσεσθε γὰρ ὡς πετεινοῦ νοσσιᾶς ἀφῃρημενοι. καὶ πάλιν

[16]   περὶ τοῦ ναοῦ ἐρῶ ὑμῖν, ὡς πλανώμενος οἱ ταλαίπωροι εἰς τὴν

[4]   γράφειν, οὐχ ὡς διδάσκαλος, ἀλλ’ ὡς πρέπει ἀγαπῶντι ἀφ’ ὧν ἔχομεν

[4]   καιρῷ καὶ τοῖς μέλλουσιν σκανδάλοις, ὡς πρέπει υἱοῖς θεοῦ, ἀντιστῶμεν, ἵνα

[5]   τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν· ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, καὶ

[3]   Ἱνατί μοι νηστεύετε, λέγει κύριος, ὡς σήμερον ἀκουσθῆναι ἐν κραυγῇ τὴν

[6]   λέγει γάρ· Καὶ ἔθηκέ με ὡς στερεὰν πέτραν. λέγει δὲ πάλιν

[5]   τὸ δὲ πρόσωπόν μου ἔθηκα ὡς στερεὰν πετραν. ~Ὅτε οὖν ἐποίησεν

[16]   ὄντα οἶκον θεοῦ. σχεδὸν γὰρ ὡς τὰ ἔθνη ἀφιέρωσαν αὐτὸν ἐν

[10]   τῷ βυθῷ νήχεται, μὴ κολθμβῶντα ὡς τὰ λοιπά, ἀλλ’ ἐν τῇ

[6]   κύριος· Ἰδού, ποιῶ τὰ ἔσχατα ὡς τὰ πρῶτα. εἰς τοῦτο οὖν

[11]   Και ἔσται ὁ ταῦτα ποιῶν ὡς τὸ ξύλον τὸ πεφυτευμένον παρὰ

[19]   διγνώμων οὐδὲ γλωσσώδης, ὑποταγήσῃ κυρίοις ὡς τύπῳ θεοῦ ἐν αἰσχύνῃ καὶ

[15]   λέγων· Ἰδού, ἡμέρα κυρίου ἔσται ὡς χίλια ἔτη. οὐκοῦν, τέκνα, ἐν

Chapitre
[19]	ἀναστραφήσῃ, τὰ συμβαίνοντά σοι ἐνεργήματα	ὡς	ἀγαθὰ προσδέξῃ, εἰδώς ὅτι ἄνευ
[16]	τῆς καρδίας φθαρτὸν καὶ ἀσθενές,	ὡς	ἀληθῶς οἰκοδομητὸς ναὸς διὰ χειρός,
[5]	πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, καὶ	ὡς	ἀμνὸς ἄφωνος ἐνανίον τοῦ κείραντος
[6]	ὡς παιδίων ἔχειν τὴν ψυχήν,	ὡς	ἂν δὴ ἀναπλάσσοντος αὐτοῦ ἡμᾶς.
[4]	οὕτως ἐγκαταλελεῖφθαι αὐτούς· προσέχωμεν, μήποτε,	ὡς	γέγραπται, πολλοὶ κλητοί, ολίγοι δὲ
[1]	φόβῳ αὐτοῦ. ἐγὼ δὲ οὐχ	ὡς	διδάσκαλος, ἀλλ’ ὡς εἷς ἐξ
[4]	πολλὰ δὲ θέλων γράφειν, οὐχ	ὡς	διδάσκαλος, ἀλλ’ ὡς πρέπει ἀγαπῶντι
[1]	δὲ οὐχ ὡς διδάσκαλος, ἀλλ’	ὡς	εἷς ἐξ ὑμῶν ὑποδείξω ὀλίγα,
[4]	δὲ καὶ τοῦτο ἐρωτῶ ὑμᾶς	ὡς	εἷς ἐξ ὑμῶν ὤν, ἰδίως
[10]	ἐν ἀνομίᾳ αὐτῶν καὶ ἐπιτηροῦσιν	ὡς	ἐν ἀκεραιοσύνῃ περιπατοῦντες καὶ περιβλέπονται,
[3]	οὖν, ἀδελφοί, ὁ μακρόθυμος προβλέψας,	ὡς	ἐν ἀκεραιοσύνῃ πιστεύσει ὁ λαός,
[4]	σκάνδαλον ἤγγικεν, περὶ οὗ γέγραπται,	ὡς	Ἐνὼχ λέγει. Εἰς τοῦτο γὰρ
[4]	τὰ θηρία τῆς θαλάσσης, καὶ	ὡς	ἐξ αὐτοῦ ἀνέτειλεν δέκα κέρατα,
[3]	περὶ πάντων, ἵνα μὴ προσρησσώμεθα	ὡς	ἐπήλυτοι τῷ ἐκείνων νόμῳ. ~Δεῖ
[4]	αὐτοῦ ἀνέτειλεν δέκα κέρατα, καὶ	ὡς	ἐταπείνωσεν ὑφ’ ἓν τρία τῶν
[4]	μὴ καθ’ ἑαυτοὺς ἐνδύνοντες μονάζετε	ὡς	ἤδη δεδικαιωμένοι, ἀλλ’ ἐπὶ τὸ
[10]	δικαίως νοήσαντες τὰς ἐντολὰς λαλοῦμεν,	ὡς	ἠθέλησεν ὁ κύριος. διὰ τοῦτο
[6]	οὐαὶ ὑμῖν, ὅτι ὑμεῖς πάντες	ὡς	ἱμάτιον παλαιωθήσεθε, καὶ σὴς καταφάγεται
[10]	δὲ ὑστεροῦνται, ἐπιγινώσκουσιν τὸν κύριον,	ὡς	καὶ ὁ χοῖρος ὅταν τρώγει
[10]	ἑαυτοῖς τὴν τροφήν, ἀλλὰ ἁρπάζουσιν	ὡς	καὶ τὰ ἀλλότρια ἐν ἀνομίᾳ
[10]	τίνα ἐκδύσωσιν διὰ τὴν πλεονεξίαν,	ὡς	καὶ τὰ ὄρνεα ταῦτα μόνα
[10]	καὶ κεκριμένοι ἤδη τῷ θανάτῳ,	ὡς	καὶ ταῦτα τὰ ἰχθύδια μόνα
[4]	ἔπροσθεν αὐτοῦ· ἵνα μήποτε ἐπαναπαύομενοι	ὡς	κλητοὶ ἐπικαθυπνώσωμεν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν,
[19]	δὲ τὸ δοῦναι συσπῶν. ἀγαπήσεις	ὡς	κόρην τοῦ ὀφθαλμοῦ σου πάντα
[3]	ψυχὴν αὐτοῦ, οὐδ’ ἂν κάμψητε	ὡς	κρίκον τὸν τράχηλον ὑμῶν καὶ
[6]	γὰρ ἡ γραφὴ περί ἡμῶν,	ὡς	λέγει τῷ υἱῷ· Ποιήσωμεν κατ’
[6]	παλιν λέγει ὁ προφήτης, ἐπεὶ	ὡς	λίθος ἰσχυρὸς ἐτέθη εἰς συντριβήν·
[11]	ἀσεβεῖς, οὐχ οὕτως, αλλ’ ἢ	ὡς	ὁ χνοῦς, ὃν ἐκρίπτει ὁ
[10]	δοκοῦντες φοβεῖσθαι τὸν κύριον ἁμαρτάνουσιν	ὡς	ὁ χοῖρος, καὶ ἐπὶ καθέδραν
[16]	θεὸν αὐτῶν τὸν ποιήσαντα αὐτούς,	ὡς	ὄντα οἶκον θεοῦ. σχεδὸν γὰρ
[6]	οὖν ἀνακαινίσας ἡμᾶς ἄλλον τύπον,	ὡς	παιδίων ἔχειν τὴν ψυχήν, ὡς
[10]	δὲ κατ’ ἐπιθυμίαν τῆς σαρκὸς	ὡς	περὶ βρώσεως προσεδέξαντο. λαμβάνει δὲ
[11]	ἅγιόν μου Σινᾶ; ἔσεσθε γὰρ	ὡς	πετεινοῦ νοσσιᾶς ἀφῃρημενοι. καὶ πάλιν
[16]	περὶ τοῦ ναοῦ ἐρῶ ὑμῖν,	ὡς	πλανώμενος οἱ ταλαίπωροι εἰς τὴν
[4]	γράφειν, οὐχ ὡς διδάσκαλος, ἀλλ’	ὡς	πρέπει ἀγαπῶντι ἀφ’ ὧν ἔχομεν
[4]	καιρῷ καὶ τοῖς μέλλουσιν σκανδάλοις,	ὡς	πρέπει υἱοῖς θεοῦ, ἀντιστῶμεν, ἵνα
[5]	τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν·	ὡς	πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, καὶ
[3]	Ἱνατί μοι νηστεύετε, λέγει κύριος,	ὡς	σήμερον ἀκουσθῆναι ἐν κραυγῇ τὴν
[6]	λέγει γάρ· Καὶ ἔθηκέ με	ὡς	στερεὰν πέτραν. λέγει δὲ πάλιν
[5]	τὸ δὲ πρόσωπόν μου ἔθηκα	ὡς	στερεὰν πετραν. ~Ὅτε οὖν ἐποίησεν
[16]	ὄντα οἶκον θεοῦ. σχεδὸν γὰρ	ὡς	τὰ ἔθνη ἀφιέρωσαν αὐτὸν ἐν
[10]	τῷ βυθῷ νήχεται, μὴ κολθμβῶντα	ὡς	τὰ λοιπά, ἀλλ’ ἐν τῇ
[6]	κύριος· Ἰδού, ποιῶ τὰ ἔσχατα	ὡς	τὰ πρῶτα. εἰς τοῦτο οὖν
[11]	Και ἔσται ὁ ταῦτα ποιῶν	ὡς	τὸ ξύλον τὸ πεφυτευμένον παρὰ
[19]	διγνώμων οὐδὲ γλωσσώδης, ὑποταγήσῃ κυρίοις	ὡς	τύπῳ θεοῦ ἐν αἰσχύνῃ καὶ
[15]	λέγων· Ἰδού, ἡμέρα κυρίου ἔσται	ὡς	χίλια ἔτη. οὐκοῦν, τέκνα, ἐν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 17/07/2008