Chapitre |
[6] |
τὴν
ἀγαθήν,
ἣν
ὤμοσεν
κύριος
|
τῷ |
Ἀβραὰμ
καὶ
Ἰσαὰκ
καὶ
Ἰακώβ, |
[13] |
γνώσεως
ἡμῶν.
τί
οὖν
λέγει
|
τῷ |
Ἀβραάμ,
ὅτε
μόνος
πιστεύσας
ἐτέθη |
[19] |
λόγους
οὓς
ἤκουσας,
οὐ
μνησικακήσεις
|
τῷ |
ἀδελφῷ
σου.
οὐ
μὴ
διψυχήσῃς, |
[5] |
ἁμαρτιῶν
ἁγνισθῶμεν,
ὅ
ἐστιν
ἐν
|
τῷ |
αἵματι
τοῦ
ῥαντίσματος
αὐτοῦ.
γέγραπται |
[4] |
ἡμῶν,
ἐὰν
μὴ
νῦν
ἐν
|
τῷ |
ἀνόμῳ
καιρῷ
καὶ
τοῖς
μέλλουσιν |
[19] |
ἴδια
εἶναι·
εἰ
γὰρ
ἐν
|
τῷ |
ἀφθάρτῳ
κοινωνοί
ἐστε,
πόσῳ
μᾶλλον |
[10] |
τὰ
ἰχθύδια
μόνα
ἐπικατάρατα
ἐν
|
τῷ |
βυθῷ
νήχεται,
μὴ
κολθμβῶντα
ὡς |
[14] |
τὰς
δύο
πλάκας
τὰς
γεγραμμένας
|
τῷ |
δακτύλῳ
τῆς
χειρὸς
κυρίου
ἐν |
[10] |
γέ
τοι
λέγει
αὐτοῖς
ἐν
|
τῷ |
Δευτερονομίῳ·
Καὶ
διαθήσομαι
πρὸς
τὸν |
[3] |
ἵνα
μὴ
προσρησσώμεθα
ὡς
ἐπήλυτοι
|
τῷ |
ἐκείνων
νόμῳ.
~Δεῖ
οὖν
ἡμᾶς |
[13] |
λαοῦ
καὶ
ὁ
μείζων
δουλεύσει
|
τῷ |
ἐλάσσονι.
αἰσθάνεσθαι
ὀφείλετε,
τίς
ὁ |
[13] |
οἶδα·
ἀλλ’
ὁ
μειζων
δουλεύσει
|
τῷ |
ἐλάσσονι,
καὶ
οὗτος
δὲ
εὐλογηθήσεται |
[9] |
τοῖς
δυσὶν
γράμμασιν,
καὶ
ἐν
|
τῷ |
ἑνὶ
τὸν
σταυρόν.
οἶδεν
ὁ |
[3] |
ὁ
λαός,
ὃν
ἡτοίμασεν
ἐν
|
τῷ |
ἠγαπημένῳ
αὐτοῦ,
προεφανέρωσεν
ἡμῖν
περὶ |
[16] |
αὐτὸς
ἐν
ἡμῖν
κατοικῶν,
τοὺς
|
τῷ |
θανάτῳ
δεδουλωμένους
ἀνοιγων
ἡμῖν
τὴν |
[14] |
τὰς
ἤδη
δεδαπανημένας
ἡμῶν
καρδιας
|
τῷ |
θανάτῳ
καὶ
παραδεδομένας
τῇ
τῆς |
[10] |
εἰσὶν
ἀσεβεῖς
καὶ
κεκριμένοι
ἤδη
|
τῷ |
θανάτῳ,
ὡς
καὶ
ταῦτα
τὰ |
[4] |
γενώμεθα
πνευματικοί,
γενώμεθα
ναὸς
τέλειος
|
τῷ |
θεῷ.
ἐφ’
ὅσον
ἐστὶν
ἐν |
[16] |
μάθετε.
πρὸ
τοῦ
ἡμας
πιστεῦσαι
|
τῷ |
θεῷ
ἦν
ἡμῶν
τὸ
κατοικητήριον |
[19] |
πᾶν,
ὃ
οὐκ
ἔστιν
ἀρεστὸν
|
τῷ |
θεῷ,
μισήσεις
πᾶσαν
ὑπόκρισιν·
οὐ |
[6] |
ἐν
τίνι
ὀφθήσομαι
τῷ
κυρίῳ
|
τῷ |
θεῷ
μου
καὶ
δοξασθήσομαι;
λέγει· |
[13] |
ἐθνῶν
τῶν
πιστευόντων
δι’
ἀκροβυστίας
|
τῷ |
θεῷ.
~Ναί.
ἀλλὰ
ἴδωμεν,
εἰ |
[16] |
τὸ
ποιεῖν,
ὅσα
ἦν
ἐναντία
|
τῷ |
θεῷ.
Οἰκοδομηθήσετα
δὲ
ἐπὶ
τῷ |
[8] |
Ἰσαάκ,
Ἰακώβ,
ὅτι
οὗτοι
μεγάλοι
|
τῷ |
θεῷ.
ὅτι
δὲ
τὸ
ἔριον |
[4] |
σημεῖα
καὶ
τέρατα
γεγονότα
ἐν
|
τῷ |
Ἰσραήλ,
καὶ
οὕτως
ἐγκαταλελεῖφθαι
αὐτούς· |
[8] |
δοκεῖτε
τύπον
εἶναι,
ὅτι
ἐντέταλται
|
τῷ |
Ἰσραὴλ
προσφέρειν
δάμαλιν
τοὺς
ἄνδρας, |
[4] |
τοῦ
κυρίου,
πλάκας
λιθίνας
γεγραμμένας
|
τῷ |
κακτύλῳ
τῆς
χειρὸς
τοῦ
κυρίου. |
[16] |
ἐξ
ἀρχῆς
κτιζόμενοι·
διὸ
ἐν
|
τῷ |
κατοικητηρίῳ
ἡμῶν
ἀληθῶς
ὁ
θεὸς |
[10] |
ὁ
δίκαιος
καὶ
ἐν
τούτῳ
|
τῷ |
κόσνῳ
περιπατεῖ
καὶ
τὸν
ἅγιον |
[16] |
τοῦτό
ἐστιν
πνευματικὸς
ναὸς
οἰκοδομούμενος
|
τῷ |
κυρίῳ.
~Ἐφ’
ὅσον
ἦν
ἐν |
[2] |
ἡμῖν
οὖν
οὕτως
λέγει·
Θυσία
|
τῷ |
κυρίῳ
καρδία
συντετριμμένη,
ὀσμὴ
εὐωδίας |
[2] |
κυρίῳ
καρδία
συντετριμμένη,
ὀσμὴ
εὐωδίας
|
τῷ |
κυρίῳ
κυρίῳ
καρδία
δοξάζουσα
τὸν |
[12] |
πλάνην
τῶν
ἁμαρτωλῶν·
Εἶπεν
κύριος
|
τῷ |
κυρίῳ
μου·
Κάθου
ἐκ
δεξιῶν |
[5] |
κείραντος
αὐτόν.
οὐκοῦν
ὑπερευχαρστεῖν
οφείλομεν
|
τῷ |
κυρίῶ,
ὅτι
καὶ
τὰ
παρεληλυθότα |
[11] |
ταῦτα.
~Ζητήσωμεν
δέ,
εἰ
ἐμέλησεν
|
τῷ |
κυρίῳ
προφανερῶσαι
περι
τοῦ
ὕδατος |
[6] |
ναὸς
γὰρ
ἅγιος,
ἀδελφοί
μου,
|
τῷ |
κυρίῳ
τὸ
κατοικητήριον
ἡμῶν
τῆς |
[6] |
πάλιν·
Καὶ
ἐν
τίνι
ὀφθήσομαι
|
τῷ |
κυρίῳ
τῷ
θεῷ
μου
καὶ |
[9] |
Μὴ
σπείρητε
ἐπ’
ἀκάνθαις,
περιτμήθητε
|
τῷ |
κυρίῳ
ὑμῶν.
καὶ
τί
λέγει; |
[14] |
ἣν
ὤμοσεν
τοῖς
πατράσιν
δοῦναι
|
τῷ |
λαῷ,
εἰ
δέδωκεν.
δέδωκεν·
αὐτοὶ |
[6] |
τῇ
πίστει
τῆς
ἐπαγγελίας
καὶ
|
τῷ |
λόγῳ
ζωοποιούμενοι
ζήσομεν
κατακυριεύοντες
τῆς |
[16] |
λαλοῦντα,
ἐπ’
αὐτῷ
ἐκπλησσόμενος,
ἐπὶ
|
τῷ |
μηδέποτε
μήτε
τοῦ
λέγοντος
τὰ |
[5] |
μεμαλάκισται
διὰ
τὰς
ἁμαρίας
ἡμῶν·
|
τῷ |
μώλωπι
αὐτοῦ
ἡμεῖς
ἰάθημεν·
ὡς |
[12] |
σταυροῦσθαι
μέλλοντος.
λέγει
δὲ
πάλιν
|
τῷ |
Μωϋσῇ,
πολεμουμένου
τοῦ
Ἰσραὴλ
ὑπὸ |
[16] |
τὰ
ἔθνη
ἀφιέρωσαν
αὐτὸν
ἐν
|
τῷ |
ναῷ.
ἀλλὰ
πῶς
λέγει
κύριος |
[16] |
οἰκοδομηθήσεται
ναὸς
θεοῦ
ἐνδόξως
ἐπὶ
|
τῷ |
ὀνόματι
κυρίου.
εὑρίσκω
οὖν,
ὅτι |
[16] |
ναός.
πῶς
οὖν
οἰκοδομηθήσεται
ἐπὶ
|
τῷ |
ὀνόματι
κυρίου,
μάθετε.
πρὸ
τοῦ |
[16] |
τῷ
θεῷ.
Οἰκοδομηθήσετα
δὲ
ἐπὶ
|
τῷ |
ὀνόματι
κυρίου.
προσέχετε
δέ,
ἵνα |
[4] |
γραφή·
Καὶ
ἦν
Μωϋσῆς
ἐν
|
τῷ |
ὄρει
νηστεύων
ἡμέρας
τεσσαράκοντα
καὶ |
[15] |
λόγοις,
ἐν
οἷς
ἐλάλησεν
ἐν
|
τῷ |
ὄρει
Σινᾶ
πρὸς
Μωϋσῆν
κατὰ |
[6] |
τίς
ὁ
δικαιούμενός
μοι;
ἐγγισάτω
|
τῷ |
παιδὶ
κυρίου.
οὐαὶ
ὑμῖν,
ὅτι |
[19] |
πνεῦμα
ἡτοίμασεν.
κοινωνήσεις
ἐν
πᾶσιν
|
τῷ |
πλησίον
σου
καὶ
οὐκ
ἐρεῖς |
[19] |
ἁπλοῦς
τῇ
καρδίᾳ
καὶ
πλούσιος
|
τῷ |
πνεύματι·
οὐ
κολληθήσῃ
μετὰ
τῶν |
[13] |
Ἰακώβ.
εἶδεν
δὲ
Ἰακὼβ
τύπον
|
τῷ |
πνεύματι
τοῦ
λαοῦ
τοῦ
μεταξύ· |
[9] |
τὴν
καρδίαν.
λέγει
κύριος
ἐν
|
τῷ |
προφήτῃ·
Εἰς
ἀκοὴν
ὠτίου
ἡπήκουσάν |
[7] |
τελεσθῇ.
τί
οὖν
λέγει
ἐν
|
τῷ |
προφήτῃ;
Καὶ
φαγέτωσαν
ἐκ
τοῦ |
[10] |
στόματι.
τὸ
γὰρ
ζῷον
τοῦτο
|
τῷ |
στόματι
κύει.
περὶ
μὲν
τῶν |
[10] |
οἵους
ἀκούομεν
ἀνομίαν
ποιούσαις
ἐν
|
τῷ |
στόματι.
τὸ
γὰρ
ζῷον
τοῦτο |
[9] |
ὅτι
δὲ
ὁ
σταυρὸς
ἐν
|
τῷ |
ταῦ
ἤμελλεν
ἔχειν
τὴν
χάριν, |
[6] |
γραφὴ
περί
ἡμῶν,
ὡς
λέγει
|
τῷ |
υἱῷ·
Ποιήσωμεν
κατ’
εἰκόνα
καὶ |
[1] |
ὀφείλομεν
πλουσιώτερον
καὶ
ὑψηλότερον
προσάγειν
|
τῷ |
φόβῳ
αὐτοῦ.
ἐγὼ
δὲ
οὐχ |
[12] |
λέγει
οὕτως
Ἡσαΐας·
Εἶπεν
κύριος
|
τῷ |
Χριστῷ
μου
κυρίῳ,
οὗ
εκράτησα |