Chapitre
[6]	εἰ οὖν οὐ γίνεται τοῦτο	νῦν,	ἄρα ἡμῖν εἴρηκεν, πότε· ὅταν
[11]	καιρῷ αὐτοῦ· τότε, φησίν ἀποδώσω.	νῦν	δὲ ὃ λέγει· τὰ φύλλα
[4]	ὑπὲρ τὴν ψυχήν μου, προσέχειν	νῦν	ἑαυτοῖς καὶ μὴ ὁμοιοῦσθαί τισιν
[4]	τῆς πίστεως ἡμῶν, ἐὰν μὴ	νῦν	ἐν τῷ ἀνόμῳ καιρῷ καὶ
[16]	αὐτοὺς καθῃρέθη ὑπὸ τῶν ἐχτρῶν·	νῦν	καὶ αὐτοι οἱ τῶν ἐχθρῶν
[4]	καὶ μισήσωμεν τὴν πλάνην τοῦ	νῦν	καιροῦ, ἵνα εἰς τὸν μέλλοντα
[18]	ὁ δὲ ἄρχων καιροῦ τοῦ	νῦν	τῆς ἀνομίας. ~Ἡ οὖν ὁδὸς
[15]	ἣν ὁ θεὸς ἡμέραν ἡγίασεν	νῦν	τις δύναται ἁγιάσαι καθαρὸς ὢν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/07/2008