HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τηλικαῦτα 2
τὴν 75
τηρούντων 1
τῆς 64
Τί 1
τι 4
τί 28

Fréquences [« »]
53 οὖν
61 τῷ
55 τῶν
64 τῆς
65 δὲ
75 εἰς
75 τὴν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Barnabé (1e s. ? - 2e s. ? ap. J. Chr.), Épître (texte complet)

τῆς

Chapitre

[2]   μὴ ὄντες ἀσύνετοι, τὴν γνώμην τῆς ἀγαθωσύνης τοῦ πατρὸς ἡμῶν, ὅτ’

[6]   γράφω, ἵνα συιῆτε· ἐγὼ περίψημα τῆς ἀγάπης ὑμῶν. τί οὖν λέγει

[18]   δὲ ἄρχων καιροῦ τοῦ νῦν τῆς ἀνομίας. ~Ἡ οὖν ὁδὸς τοῦ

[4]   μήποτε καταλάβῃ ἡμᾶς τὰ ἔργα τῆς ἀνομίας· καὶ μισήσωμεν τὴν πλάνην

[15]   ἀπολαβόντες τὴν ἐπαγγελίαν, μηκέτι οὔσης τῆς ἀνομίας, καινῶν δὲ γεγονότων πάντων

[4]   τελείως ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων τῆς ἀνομίας, μήποτε καταλάβῃ ἡμᾶς τὰ

[7]   με ἰδεῖν καὶ ἅψασθαί μου τῆς βασιλείας ὀφείλουσιν θλιβέντες καὶ παθόντες

[4]   ἡμῶν ἐξουσίαν ἀπώσηται ἡμᾶς ἀπὸ τῆς βασιλείας τοῦ κυρίου. ἔτι δὲ

[10]   ἁρπαγήν. ἔχετε τελείως καὶ περὶ τῆς βρώσεως. πάλιν λέγει Μωϋσῆς· Φάγεσθε

[6]   ἐστιν πάσχοῦσα· ἀπὸ προσώπου γὰρ τῆς γ͂ ς ἡ πλάσις τοῦ

[4]   ὁ προφήτης· Βασιλεῖαι δέκα ἐπὶ τῆς γῆς βασιλεύσουσιν, καὶ ἐξαναστήσεται ὄπισθεν

[11]   ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς. διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται

[6]   ἄνθρωπον, καὶ ἀρχέτωσαν τῶν θηρίων τῆς γῆς καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ

[12]   ὄνομα, ὁπότε ἔπεμψεν αὐτὸν κατάσκοπον τῆς γῆς· Λαβε βιβλίον εἰς τὰς

[14]   σε εἰς σωτηρίαν ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς, οὕτως λέγει κύριος ὁ

[6]   τῷ λόγῳ ζωοποιούμενοι ζήσομεν κατακυριεύοντες τῆς γῆς. προειρήκαμεν δὲ ἐπάνω. Καὶ

[5]   τὸν καινὸν ἑτοιμάζων ἐπιδείξῃ ἐπὶ τῆς γῆς ὤν, ὅτι τὴν ἀνάστασιν

[13]   Ἀβραὰμ ἐμνήσθη, ἀπέχομεν τὸ τέλειον τῆς γνώσεως ἡμῶν. τί οὖν λέγει

[13]   Ἐδεῖτο δὲ Ἰσαὰκ περὶ Ρεβέκκας τῆς γυναικὸς αὐτοῦ, ὅτι στεῖρα ἦν·

[12]   Χριστῷ μου κυρίῳ, οὗ εκράτησα τῆς δεξιᾶς αὐτοῦ, ἐπακοῦσαι ἔμπροσθεν αὐτοῦ

[9]   εἰδώλων. ἄρα οὖν κἀκεῖνοι ἐκ τῆς διαθήκης αὐτῶν εἰσίν; ἀλλὰ καὶ

[13]   λαὸν τοῦτον εἶναι πρῶτον καὶ τῆς διαθήκης κληρονόμον. εἰ οὖν ἔτι

[6]   ὅταν καὶ αὐτοὶ τελειωθῶμεν κληρονόμοι τῆς διαθήκης κυρίου γενέσθαι. ~Οὐκοῦν νοεῖτε

[14]   χειρῶν, καὶ συνετρίβησαν αἱ πλάκες τῆς διαθήκης κυρίου. Μωϋσῆς θεράπων ὢν

[16]   σοφία τῶν δικαιωμάτων, αἱ ἐντολαὶ τῆς διδαχῆς, αὐτὸς ἐν ἡμῖν προφητεύων,

[9]   οἶδεν ὁ τὴν ἔμφυτον δωρεὰν τῆς διδαχῆς αὐτοῦ θέμενος ἐν ἡμῖν.

[21]   τέκνα καὶ εἰρήνης. ὁ κύριος τῆς δόξης καὶ πάσης χάριτος μετὰ

[1]   ἐνδόξοις ὑμῶν πνεύμασιν· οὕτως ἔμφυτον τῆς δωρεᾶς πνευματικῆς χάριν εἰλήφατε. διὸ

[16]   καταρτίζειν. γέγραπται γάρ· Καὶ ἔσται, τῆς ἑβδομάδος συντελουμένης οἰκοδομηθήσεται ναὸς θεοῦ

[16]   τῆς πίστεως, ἡ κλῆσις αὐτοῦ τῆς ἐπαγγελίας, ἡ σοφία τῶν δικαιωμάτων,

[6]   οὖν καὶ ἡμεῖς τῇ πίστει τῆς ἐπαγγελίας καὶ τῷ λόγῳ ζωοποιούμενοι

[2]   ἐν ἡμῖν ἐκσφενδονήσῃ ἡμᾶς ἀπὸ τῆς ζωῆς ἡμῶν. ~Λέγει οὖν πάλιν

[6]   τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης. καὶ εἶπεν κύριος, ἰδὼν

[4]   χαλεπώτερον παρὰ πάντα τὰ θηρία τῆς θαλάσσης, καὶ ὡς ἐξ αὐτοῦ

[19]   τοῦ υἱοῦ σου ἢ ἀπὸ τῆς θυγατρός σου, ἀλλὰ ἀπὸ νεότητος

[12]   περὶ αὐτῶν ἀνενέγκῃ δέησιν περὶ τῆς ἰάσεως αὐτῶν. εἶπεν δὲ πρὸς

[6]   τῷ κυρίῳ τὸ κατοικητήριον ἡμῶν τῆς καρδίας. λέγει γὰρ κύριος πάλιν·

[8]   τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τὸν ἁνισμὸν τῆς καρδίας, οἷς ἔδωκεν τοῦ εὐαγγελίου

[16]   θεῷ ἦν ἡμῶν τὸ κατοικητήριον τῆς καρδίας φθαρτὸν καὶ ἀσθενές, ὡς

[16]   οἰκοδομήσετέ μοι, ἢ τίς τόπος τῆς καταπαύσεώς μου; ἐγνώκατε, ὅτι ματαία

[15]   τὸ σάββατον λέγει ἐν ἀρχῇ τῆς κτίσεως· Καὶ ἐποίησεν ὁ θεὸς

[16]   γραφή· Καὶ κύριος τὰ πρόβατα τῆς νομῆς καὶ παραδώσει καὶ τὸν

[2]   προσέχοντες ἐκζητεῖν τὰ δικαιώματα κυρίου. τῆς οὖν πίστεως ἡμῶν εἰσιν βοηθοὶ

[1]   ὑμῖν ἐκκεχυμένον ἀπὸ τοῦ πλουσίου τῆς πηγῆς κυρίου πνεῦμα ἐφ’ ὑμᾶς.

[4]   τὴν καρδίαν ἡμῶν ἐν ἐπίδι τῆς πίστεως αὐτοῦ. πολλὰ δὲ θέλων

[16]   ἡμῖν. πῶς; ὁ λόγος αὐτοῦ τῆς πίστεως, ἡ κλῆσις αὐτοῦ τῆς

[4]   ὠφελήσει ἡμᾶς ὁ πᾶς χρόνος τῆς πίστεως ἡμῶν, ἐὰν μὴ νῦν

[1]   μικρὸν ὑμῖν πέμπειν, ἵνα μετὰ τῆς πίστεως ὑμῶν τελείαν ἔχητε τὴν

[14]   τῷ θανάτῳ καὶ παραδεδομένας τῇ τῆς πλάνης ἀνομίᾳ λυτρωσάμενος ἐκ τοῦ

[5]   ἑαυτῶν, τότε ἀολεῖται τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης. αὐτὸς δὲ ἠθέλησεν οὕτω

[4]   ματαιότητος, μισήσωμεν τελείως τὰ ἔργα τῆς πονηρᾶς ὁδοῦ. μὴ καθ’ ἑαυτοὺς

[4]   ἀγαθός, ἡ πονηρός, ὁ μισθὸς τῆς πονηρίας ἔπροσθεν αὐτοῦ· ἵνα μήποτε

[12]   ἓν ἐφ’ ὅπλον ἐν μέσῳ τῆς πυγμῆς, καὶ ὑψηλότερος σταθεὶς πάντων

[7]   τῇ χώρᾳ εὑρίσκοντες· οὕτω μόνης τῆς ῥαχοῦς οἱ καρποὶ γλυκεῖς εἰσιν.

[5]   γὰρ ὁ θεὸς τὴν πληγὴν τῆς σαρκὸς αὐτοῦ ὅτι ἐξ αὐτῶν·

[10]   ἐλάλησεν· οἱ δὲ κατ’ ἐπιθυμίαν τῆς σαρκὸς ὡς περὶ βρώσεως προσεδέξαντο.

[2]   ἀκριβεύεσθαι οὖν ὀφείλομεν, ἀδελφοί, περὶ τῆς σωτηρίας ἡμῶν, ἵνα μὴ ὁ

[9]   εἰς τὸν αἰῶνα; ἀκοῇ ἀκουσάτω τῆς φωνῆς τοῦ παιδός μου. καὶ

[14]   πλάκας τὰς γεγραμμένας τῷ δακτύλῳ τῆς χειρὸς κυρίου ἐν πνεύματι· καὶ

[14]   σε ἐν δικαιοσύνῃ καὶ κρατήσω τῆς χειρός σου καὶ ἐνισχύσω σε,

[4]   πλάκας λιθίνας γεγραμμένας τῷ κακτύλῳ τῆς χειρὸς τοῦ κυρίου. ἀλλὰ ἐπιστραφέντες

[5]   προφητεύων ἐπ’ αὐτῷ. Φεῖσαί μου τῆς ψυχῆς ἀπὸ ῥομφαίας, καί· Καθήλωσόν

[5]   ὁ κύριος ὑπέμεινεν παθεῖν περὶ τῆς ψυχῆς ἡμῶν, ὢν παντὸς τοῦ

[19]   στόμα θανάτου. ὅσον δύνασαι, ὑπὲρ τῆς ψυχῆς σου ἁγνεύσεις. μὴ γίνου

Chapitre
[2]	μὴ ὄντες ἀσύνετοι, τὴν γνώμην	τῆς	ἀγαθωσύνης τοῦ πατρὸς ἡμῶν, ὅτ’
[6]	γράφω, ἵνα συιῆτε· ἐγὼ περίψημα	τῆς	ἀγάπης ὑμῶν. τί οὖν λέγει
[18]	δὲ ἄρχων καιροῦ τοῦ νῦν	τῆς	ἀνομίας. ~Ἡ οὖν ὁδὸς τοῦ
[4]	μήποτε καταλάβῃ ἡμᾶς τὰ ἔργα	τῆς	ἀνομίας· καὶ μισήσωμεν τὴν πλάνην
[15]	ἀπολαβόντες τὴν ἐπαγγελίαν, μηκέτι οὔσης	τῆς	ἀνομίας, καινῶν δὲ γεγονότων πάντων
[4]	τελείως ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων	τῆς	ἀνομίας, μήποτε καταλάβῃ ἡμᾶς τὰ
[7]	με ἰδεῖν καὶ ἅψασθαί μου	τῆς	βασιλείας ὀφείλουσιν θλιβέντες καὶ παθόντες
[4]	ἡμῶν ἐξουσίαν ἀπώσηται ἡμᾶς ἀπὸ	τῆς	βασιλείας τοῦ κυρίου. ἔτι δὲ
[10]	ἁρπαγήν. ἔχετε τελείως καὶ περὶ	τῆς	βρώσεως. πάλιν λέγει Μωϋσῆς· Φάγεσθε
[6]	ἐστιν πάσχοῦσα· ἀπὸ προσώπου γὰρ	τῆς	γ͂ ς ἡ πλάσις τοῦ
[4]	ὁ προφήτης· Βασιλεῖαι δέκα ἐπὶ	τῆς	γῆς βασιλεύσουσιν, καὶ ἐξαναστήσεται ὄπισθεν
[11]	ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος ἀπὸ προσώπου	τῆς	γῆς. διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται
[6]	ἄνθρωπον, καὶ ἀρχέτωσαν τῶν θηρίων	τῆς	γῆς καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ
[12]	ὄνομα, ὁπότε ἔπεμψεν αὐτὸν κατάσκοπον	τῆς	γῆς· Λαβε βιβλίον εἰς τὰς
[14]	σε εἰς σωτηρίαν ἕως ἐσχάτου	τῆς	γῆς, οὕτως λέγει κύριος ὁ
[6]	τῷ λόγῳ ζωοποιούμενοι ζήσομεν κατακυριεύοντες	τῆς	γῆς. προειρήκαμεν δὲ ἐπάνω. Καὶ
[5]	τὸν καινὸν ἑτοιμάζων ἐπιδείξῃ ἐπὶ	τῆς	γῆς ὤν, ὅτι τὴν ἀνάστασιν
[13]	Ἀβραὰμ ἐμνήσθη, ἀπέχομεν τὸ τέλειον	τῆς	γνώσεως ἡμῶν. τί οὖν λέγει
[13]	Ἐδεῖτο δὲ Ἰσαὰκ περὶ Ρεβέκκας	τῆς	γυναικὸς αὐτοῦ, ὅτι στεῖρα ἦν·
[12]	Χριστῷ μου κυρίῳ, οὗ εκράτησα	τῆς	δεξιᾶς αὐτοῦ, ἐπακοῦσαι ἔμπροσθεν αὐτοῦ
[9]	εἰδώλων. ἄρα οὖν κἀκεῖνοι ἐκ	τῆς	διαθήκης αὐτῶν εἰσίν; ἀλλὰ καὶ
[13]	λαὸν τοῦτον εἶναι πρῶτον καὶ	τῆς	διαθήκης κληρονόμον. εἰ οὖν ἔτι
[6]	ὅταν καὶ αὐτοὶ τελειωθῶμεν κληρονόμοι	τῆς	διαθήκης κυρίου γενέσθαι. ~Οὐκοῦν νοεῖτε
[14]	χειρῶν, καὶ συνετρίβησαν αἱ πλάκες	τῆς	διαθήκης κυρίου. Μωϋσῆς θεράπων ὢν
[16]	σοφία τῶν δικαιωμάτων, αἱ ἐντολαὶ	τῆς	διδαχῆς, αὐτὸς ἐν ἡμῖν προφητεύων,
[9]	οἶδεν ὁ τὴν ἔμφυτον δωρεὰν	τῆς	διδαχῆς αὐτοῦ θέμενος ἐν ἡμῖν.
[21]	τέκνα καὶ εἰρήνης. ὁ κύριος	τῆς	δόξης καὶ πάσης χάριτος μετὰ
[1]	ἐνδόξοις ὑμῶν πνεύμασιν· οὕτως ἔμφυτον	τῆς	δωρεᾶς πνευματικῆς χάριν εἰλήφατε. διὸ
[16]	καταρτίζειν. γέγραπται γάρ· Καὶ ἔσται,	τῆς	ἑβδομάδος συντελουμένης οἰκοδομηθήσεται ναὸς θεοῦ
[16]	τῆς πίστεως, ἡ κλῆσις αὐτοῦ	τῆς	ἐπαγγελίας, ἡ σοφία τῶν δικαιωμάτων,
[6]	οὖν καὶ ἡμεῖς τῇ πίστει	τῆς	ἐπαγγελίας καὶ τῷ λόγῳ ζωοποιούμενοι
[2]	ἐν ἡμῖν ἐκσφενδονήσῃ ἡμᾶς ἀπὸ	τῆς	ζωῆς ἡμῶν. ~Λέγει οὖν πάλιν
[6]	τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῶν ἰχθύων	τῆς	θαλάσσης. καὶ εἶπεν κύριος, ἰδὼν
[4]	χαλεπώτερον παρὰ πάντα τὰ θηρία	τῆς	θαλάσσης, καὶ ὡς ἐξ αὐτοῦ
[19]	τοῦ υἱοῦ σου ἢ ἀπὸ	τῆς	θυγατρός σου, ἀλλὰ ἀπὸ νεότητος
[12]	περὶ αὐτῶν ἀνενέγκῃ δέησιν περὶ	τῆς	ἰάσεως αὐτῶν. εἶπεν δὲ πρὸς
[6]	τῷ κυρίῳ τὸ κατοικητήριον ἡμῶν	τῆς	καρδίας. λέγει γὰρ κύριος πάλιν·
[8]	τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τὸν ἁνισμὸν	τῆς	καρδίας, οἷς ἔδωκεν τοῦ εὐαγγελίου
[16]	θεῷ ἦν ἡμῶν τὸ κατοικητήριον	τῆς	καρδίας φθαρτὸν καὶ ἀσθενές, ὡς
[16]	οἰκοδομήσετέ μοι, ἢ τίς τόπος	τῆς	καταπαύσεώς μου; ἐγνώκατε, ὅτι ματαία
[15]	τὸ σάββατον λέγει ἐν ἀρχῇ	τῆς	κτίσεως· Καὶ ἐποίησεν ὁ θεὸς
[16]	γραφή· Καὶ κύριος τὰ πρόβατα	τῆς	νομῆς καὶ παραδώσει καὶ τὸν
[2]	προσέχοντες ἐκζητεῖν τὰ δικαιώματα κυρίου.	τῆς	οὖν πίστεως ἡμῶν εἰσιν βοηθοὶ
[1]	ὑμῖν ἐκκεχυμένον ἀπὸ τοῦ πλουσίου	τῆς	πηγῆς κυρίου πνεῦμα ἐφ’ ὑμᾶς.
[4]	τὴν καρδίαν ἡμῶν ἐν ἐπίδι	τῆς	πίστεως αὐτοῦ. πολλὰ δὲ θέλων
[16]	ἡμῖν. πῶς; ὁ λόγος αὐτοῦ	τῆς	πίστεως, ἡ κλῆσις αὐτοῦ τῆς
[4]	ὠφελήσει ἡμᾶς ὁ πᾶς χρόνος	τῆς	πίστεως ἡμῶν, ἐὰν μὴ νῦν
[1]	μικρὸν ὑμῖν πέμπειν, ἵνα μετὰ	τῆς	πίστεως ὑμῶν τελείαν ἔχητε τὴν
[14]	τῷ θανάτῳ καὶ παραδεδομένας τῇ	τῆς	πλάνης ἀνομίᾳ λυτρωσάμενος ἐκ τοῦ
[5]	ἑαυτῶν, τότε ἀολεῖται τὰ πρόβατα	τῆς	ποίμνης. αὐτὸς δὲ ἠθέλησεν οὕτω
[4]	ματαιότητος, μισήσωμεν τελείως τὰ ἔργα	τῆς	πονηρᾶς ὁδοῦ. μὴ καθ’ ἑαυτοὺς
[4]	ἀγαθός, ἡ πονηρός, ὁ μισθὸς	τῆς	πονηρίας ἔπροσθεν αὐτοῦ· ἵνα μήποτε
[12]	ἓν ἐφ’ ὅπλον ἐν μέσῳ	τῆς	πυγμῆς, καὶ ὑψηλότερος σταθεὶς πάντων
[7]	τῇ χώρᾳ εὑρίσκοντες· οὕτω μόνης	τῆς	ῥαχοῦς οἱ καρποὶ γλυκεῖς εἰσιν.
[5]	γὰρ ὁ θεὸς τὴν πληγὴν	τῆς	σαρκὸς αὐτοῦ ὅτι ἐξ αὐτῶν·
[10]	ἐλάλησεν· οἱ δὲ κατ’ ἐπιθυμίαν	τῆς	σαρκὸς ὡς περὶ βρώσεως προσεδέξαντο.
[2]	ἀκριβεύεσθαι οὖν ὀφείλομεν, ἀδελφοί, περὶ	τῆς	σωτηρίας ἡμῶν, ἵνα μὴ ὁ
[9]	εἰς τὸν αἰῶνα; ἀκοῇ ἀκουσάτω	τῆς	φωνῆς τοῦ παιδός μου. καὶ
[14]	πλάκας τὰς γεγραμμένας τῷ δακτύλῳ	τῆς	χειρὸς κυρίου ἐν πνεύματι· καὶ
[14]	σε ἐν δικαιοσύνῃ καὶ κρατήσω	τῆς	χειρός σου καὶ ἐνισχύσω σε,
[4]	πλάκας λιθίνας γεγραμμένας τῷ κακτύλῳ	τῆς	χειρὸς τοῦ κυρίου. ἀλλὰ ἐπιστραφέντες
[5]	προφητεύων ἐπ’ αὐτῷ. Φεῖσαί μου	τῆς	ψυχῆς ἀπὸ ῥομφαίας, καί· Καθήλωσόν
[5]	ὁ κύριος ὑπέμεινεν παθεῖν περὶ	τῆς	ψυχῆς ἡμῶν, ὢν παντὸς τοῦ
[19]	στόμα θανάτου. ὅσον δύνασαι, ὑπὲρ	τῆς	ψυχῆς σου ἁγνεύσεις. μὴ γίνου

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 17/07/2008