Chapitre |
[6] |
οὖν
λέγει
Εἰς
τὴν
γῆν
|
τὴν |
ἀγαθήν,
γῆν
ῥέουσαν
γάλα
καὶ |
[6] |
θεός·
Ἐισέλθατε
εἰς
τὴν
γῆν
|
τὴν |
ἀγαθήν,
ἣν
ὤμοσεν
κύριος
τῷ |
[7] |
παθεῖν
διὰ
τὸ
εἶναι
φοβερὰν
|
τὴν |
ἄκανθαν,
καὶ
θλιβέντα
κυριεῦσαι
αὐτοῦ. |
[5] |
ἐπὶ
τῆς
γῆς
ὤν,
ὅτι
|
τὴν |
ἀνάστασιν
αὐτὸς
ποιήσας
κρινεῖ.
πέρας |
[2] |
τῶν
χειρῶν
ὑμῶν;
πατεῖν
μου
|
τὴν |
αὐλὴν
οὐ
προσθήσεσθε.
ἐὰν
φέρητε |
[16] |
ἐνδόξως
οἰκοδομηθῇ.
πῶς,
μάθετε.
λαβόντες
|
τὴν |
ἄφεσιν
τῶν
ἁμαρτιῶν
καὶ
ἐλπίσαντες |
[8] |
ῥαντίζοντες
παῖδες
οἱ
εὐαγγελισάμενοι
ἡμῖν
|
τὴν |
ἄφεσιν
τῶν
ἁμαρτιῶν
καὶ
τὸν |
[10] |
ὁ
λαγωὸς
κατ’
ἐνιαυτὸν
πλεονεκτεῖ
|
τὴν |
ἀφόδευσιν·
ὅσα
γὰρ
ἔτη
ζῇ, |
[10] |
δὲ
θῆλυ
γίνεται.
ἀλλὰ
καὶ
|
τὴν |
γαλῆν
ἐμίσησεν
καλῶς.
οὐ
μή, |
[6] |
ἡμεῖς
ἐσμέν,
οὓς
εἰσήγαγεν
εἰς
|
τὴν |
γῆν
ἀγαθήν.
τί
οὖν
τὸ |
[16] |
ἐμέτρησεν
τὸν
οὐρανὸν
σπιθαμῇ
ἢ
|
τὴν |
γῆν
δρακί;
οὐκ
ἐγώ;
λέγει |
[6] |
Αὐξάνεσθε
καὶ
πληθυνέσθε
καὶ
πληρώσατε
|
τὴν |
γῆν.
ταῦτα
πρὸς
τὸν
υἱόν. |
[6] |
ἐγένετο.
τί
οὖν
λέγει
Εἰς
|
τὴν |
γῆν
τὴν
ἀγαθήν,
γῆν
ῥέουσαν |
[6] |
κύριος
ὁ
θεός·
Ἐισέλθατε
εἰς
|
τὴν |
γῆν
τὴν
ἀγαθήν,
ἣν
ὤμοσεν |
[11] |
τοῦ
Ἰακὼβ
ἐπαινουμένη
παρὰ
πᾶσαν
|
τὴν |
γῆν.
τοῦτο
λέγει·
τὸ
σκεῦος |
[2] |
οὖν
ὀφείλομεν,
μὴ
ὄντες
ἀσύνετοι,
|
τὴν |
γνώμην
τῆς
ἀγαθωσύνης
τοῦ
πατρὸς |
[1] |
τῆς
πίστεως
ὑμῶν
τελείαν
ἔχητε
|
τὴν |
γνῶσιν.
Τρία
οὖν
δόγνατά
ἐστιν |
[13] |
τὰς
χεῖρας
αὐτοῦ
καὶ
ἐπέθηκεν
|
τὴν |
δεξιὰν
ἐπὶ
τὴν
κεφαλὴν
Ἐφραίμ, |
[13] |
Ἰωσὴφ
πρὸς
Ἰακώβ·
Μετάθες
σου
|
τὴν |
δεξιὰν
ἐπὶ
τὴν
κεφαλὴν
Μανασσῆ, |
[13] |
ὁ
γὰρ
Ἰωσὴφ
προσήγαγεν
εἰς
|
τὴν |
δεξιὰν
χεῖρα
τοῦ
πατρὸς
Ἰακώβ. |
[4] |
καὶ
νύκτας
τεσσαράκοντα,
καὶ
ἔλαβεν
|
τὴν |
διαθήκην
ἀπὸ
τοῦ
κυρίου,
πλάκας |
[14] |
ἐν
ὄρει
Σινᾶ,
τοῦ
λαβεῖν
|
τὴν |
διαθήκην
κυρίου
πρὸς
τὸν
λαόν, |
[12] |
ἐποίουν.
ἔχεις´πάλιν
καὶ
ἐν
τούτοις
|
τὴν |
δόξαν
τοῦ
Ἰησοῦ,
ὅτι
ἐν |
[5] |
ἵνα
καταργήσῃ
τὸν
θάνατον
καὶ
|
τὴν |
ἐκ
νεκρῶν
ἀνάστασιν
δείξῃ,
ὅτι |
[9] |
ἑνὶ
τὸν
σταυρόν.
οἶδεν
ὁ
|
τὴν |
ἔμφυτον
δωρεὰν
τῆς
διδαχῆς
αὐτοῦ |
[6] |
στερεὰν
πετραν.
~Ὅτε
οὖν
ἐποίησεν
|
τὴν |
ἐντολήν,
τί
λέγει;
Τίς
ὁ |
[10] |
εὐφραίνεσθαι
δοκεῖ.
καλῶς
εἶπεν
βλέπων
|
τὴν |
ἐντολήν.
τί
οὖν
λέγει;
κολλᾶσθε |
[8] |
καρδίας,
οἷς
ἔδωκεν
τοῦ
εὐαγγελίου
|
τὴν |
ἐξουσίαν
(οὖσιν
δεκάδυο
εἰς
μαρτύριον |
[2] |
καὶ
αὐτοῦ
τοῦ
ἐνεργοῦντος
ἔχοντος
|
τὴν |
ἐξουσίαν,
ὀφείλομεν
ἑαυτοῖς
προσέχοντες
ἐκζητεῖν |
[15] |
δυνησόμεθα
αὐτοὶ
δικαιωθέντες
καὶ
ἀπολαβόντες
|
τὴν |
ἐπαγγελίαν,
μηκέτι
οὔσης
τῆς
ἀνομίας, |
[5] |
φανερωθῆναι,
ὑπέμεινεν,
ἵνα
τοῖς
πατράσιν
|
τὴν |
ἐπανγγελίαν
ἀποδῷ,
καὶ
αὐτὸς
ἑαυτῷ |
[7] |
ὁ
βαστάζων
τὸν
τράγον
εἰς
|
τὴν |
ἔρημον
καὶ
ἀφαιρεῖ
τὸ
ἔριον |
[12] |
ἐν
ἑτέρῳ
προφήτῃ
λέγει·
Ὅλην
|
τὴν |
ἡμέραν
ἐξεπέτασα
τὰς
χεῖρας
μου |
[15] |
κόσμου
ἀρχήν.
διὸ
καὶ
ἄγομεν
|
τὴν |
ἡμέραν
τὴν
ὀγόην
εἰς
εὐφροσύνην, |
[16] |
τῷ
θανάτῳ
δεδουλωμένους
ἀνοιγων
ἡμῖν
|
τὴν |
θύραν
τοῦ
ναοῦ,
ὅ
ἐστιν |
[4] |
καὶ
ὁ
πονηρὸς
ἄρχων
λαβὼν
|
τὴν |
καθ’
ἡμῶν
ἐξουσίαν
ἀπώσηται
ἡμᾶς |
[4] |
τοῦ
ἠγαπημένου
Ἰησοῦ
ἐγκατασφραγισθῇ
εἰς
|
τὴν |
καρδίαν
ἡμῶν
ἐν
ἐπίδι
τῆς |
[14] |
ἀπέσταλκέν
με
ἰάσασθαι
τοὺς
συντετριμμένους
|
τὴν |
καρδίαν,
κηρῦξαι
αἰχμαλώτοις
ἄφεσιν
καὶ |
[9] |
τῶν
ὠτίων,
πῶς
περιέτεμεν
ἡμῶν
|
τὴν |
καρδίαν.
λέγει
κύριος
ἐν
τῷ |
[12] |
παρεδόθησαν
εἰς
θάνατον·
λέγει
εἰς
|
τὴν |
καρδίαν
Μωϋσέως
τὸ
πνεῦμα,
ἵνα |
[7] |
τὸ
ἔριον
τὸ
κόκκινον
περὶ
|
τὴν |
κεφαλὴν
αὐτοῦ,
καὶ
οὕτως
εἰς |
[13] |
καὶ
ἐπέθηκεν
τὴν
δεξιὰν
ἐπὶ
|
τὴν |
κεφαλὴν
Ἐφραίμ,
τοῦ
δευτέρου
καὶ |
[13] |
Μετάθες
σου
τὴν
δεξιὰν
ἐπὶ
|
τὴν |
κεφαλὴν
Μανασσῆ,
ὅτι
πρωτότοκός
μου |
[4] |
ὁ
ἠγαπημένος
αὐτοῦ
καὶ
ἐπὶ
|
τὴν |
κληρονομίαν
ἥξῃ,
λέγει
δὲ
οὕτως |
[3] |
τὴν
φωνὴν
ὑμῶν;
οὐ
ταύτην
|
τὴν |
μηστείαν
ἐγὼ
ἐξελεξάμην,
λέγει
κύριος, |
[7] |
ἐντολῆς·
Ὃς
ἂν
μὴ
νηστεύσῃ
|
τὴν |
νηστείαν,
θανάτω
ἐξολεθρευθύσεται,
ἐνετείλατο
κύριος, |
[15] |
διὸ
καὶ
ἄγομεν
τὴν
ἡμέραν
|
τὴν |
ὀγόην
εἰς
εὐφροσύνην,
ἐν
ᾗ |
[16] |
ὡς
πλανώμενος
οἱ
ταλαίπωροι
εἰς
|
τὴν |
οἰκοδομὴν
ἤλπισαν,
καὶ
οὐκ
ἐπὶ |
[12] |
ἀπέθνησκον
ἐπειδὴ
ἡ
παράβασις
διὰ
|
τὴν |
παράβασιν
αὐτῶν
εἰς
θλῖψιν
θανάτου |
[4] |
ἔργα
τῆς
ἀνομίας·
καὶ
μισήσωμεν
|
τὴν |
πλάνην
τοῦ
νῦν
καιροῦ,
ἵνα |
[12] |
προφητέει
Δαυείδ,
φοβούμενος
καὶ
συνίων
|
τὴν |
πλάνην
τῶν
ἁμαρτωλῶν·
Εἶπεν
κύριος |
[10] |
καὶ
περιβλέπονται,
τίνα
ἐκδύσωσιν
διὰ
|
τὴν |
πλεονεξίαν,
ὡς
καὶ
τὰ
ὄρνεα |
[5] |
ὑπέμεινεν,
λέγει
γὰρ
ὁ
θεὸς
|
τὴν |
πληγὴν
τῆς
σαρκὸς
αὐτοῦ
ὅτι |
[2] |
ἀνάγκης,
ὤν,
μὴ
ἀνθρωποποίητον
ἔχῃ
|
τὴν |
προσφοράν.
λέγει
δὲ
πάλιν
πρὸς |
[6] |
ἀλλ’
ἐπεὶ
ἐν
ἰσχΰ
τέθεικεν
|
τὴν |
σάρκα
αὐτοῦ
κύριος.
λέγει
γάρ· |
[5] |
γὰρ
υπέμεινεν
ὁ
κύριος
παραδοῦναι
|
τὴν |
σάρκα
εἰς
καταφθοράν,
ἵνα
τῇ |
[7] |
ποδήρη
ἔχοντα
τὸν
κόκκινον
περὶ
|
τὴν |
σάρκα
καὶ
ἐροῦσιν·
Οὐχ
οὗτός |
[7] |
λαοῦ
μου
τοῦ
καινοῦ
προσφέρειν
|
τὴν |
σάρκα
μου
μέλλετε
ποτίζειν
χολὴν |
[15] |
καὶ
ἀλλάξει
τὸν
ἥλιον
καὶ
|
τὴν |
σελήνην
καὶ
τοὺς
ἀστέρας,
τότε |
[8] |
σφάξαντας
κατακαίεν,
καὶ
αἴρειν
τότε
|
τὴν |
σποδὸν
παιδία
καὶ
βάλλειν
εἰς |
[8] |
ἁμαρτωλοὶ
οἱ
προσενέγκαντες
αὐτὸν
ἐπὶ
|
τὴν |
σφαγήν.
εἶτα
οὐκέτι
ἄνδρες,
οὐκέτι |
[10] |
ταῦτα
μόνα
ἑαυτοῖς
οὐ
προίζει
|
τὴν |
τροφήν,
ἀλλὰ
ἀργὰ
καθήμενα
ἐκζητεῖ, |
[10] |
κόπου
καὶ
ἰδρῶτος
προίζειν
ἑαυτοῖς
|
τὴν |
τροφήν,
ἀλλὰ
ἁρπάζουσιν
ὡς
καὶ |
[10] |
καὶ
μαρυκώμενον.
τί
λέγει;
ὅτι
|
τὴν |
τροφὴν
λαμβάνων
οἶδεν
τὸν
τρέφοντα |
[10] |
τοσαύτας
ἔχει
τρύπας.
ἀλλὰ
οὐδὲ
|
τὴν |
ὕαιναν
φάγῃ·
οὐ
μή,
φησίν, |
[10] |
ζῷον
τοῦτο
παρ’
ἐνιαυτὸν
ἀλλάσσει
|
τὴν |
φύσιν
καὶ
ποτὲ
μὲν
ἄρρεν, |
[3] |
ὡς
σήμερον
ἀκουσθῆναι
ἐν
κραυγῇ
|
τὴν |
φωνὴν
ὑμῶν;
οὐ
ταύτην
τὴν |
[5] |
οἱ
προφῆται,
ἀπ’
αὐτοῦ
ἔχοντες
|
τὴν |
χάριν,
εἰς
αὐτὸν
ἐπροφήτευσαν·
αὐτὸς |
[9] |
ἐν
τῷ
ταῦ
ἤμελλεν
ἔχειν
|
τὴν |
χάριν,
λέγει
καὶ
τοὺς
τριακοσίους. |
[19] |
γεννηθὲν
ἀποκτενεῖς.
οὐ
μὴ
ἄρῃς
|
τὴν |
χεῖρά
σου
ἀπὸ
τοῦ
υἱοῦ |
[3] |
λέγει
κύριος,
οὐκ
ἄνθρωπον
ταπεινοῦντα
|
τὴν |
ψυχὴν
αὐτοῦ,
οὐδ’
ἂν
κάμψητε |
[1] |
εἰς
τοῦτο,
ἀγαπᾶν
ὑμᾶς
ὑπὲρ
|
τὴν |
ψυχήν
μου,
ὅτι
μεγάλη
πίστις |
[4] |
δὲ
καὶ
πάντας
ἀγαπῶν
ὑπὲρ
|
τὴν |
ψυχήν
μου,
προσέχειν
νῦν
ἑαυτοῖς |
[19] |
ἀγαπήσεις
τὸν
πλησίον
σου
ὑπὲρ
|
τὴν |
ψυχήν
σου.
οὐ
φονεύσεῖς
τέκνον |
[6] |
ἄλλον
τύπον,
ὡς
παιδίων
ἔχειν
|
τὴν |
ψυχήν,
ὡς
ἂν
δὴ
ἀναπλάσσοντος |