Chapitre |
[7] |
ἠδύνατο
παθεῖν
εἰ
μὴ
δι’
|
ἡμᾶς. |
ἀλλὰ
καὶ
σταρωθεὶς
ἐποτιζετο
ὄξει |
[6] |
κύριον
αὐτοῦ;
ἐπεὶ
οὖν
ἀνακαινίσας
|
ἡμᾶς |
ἄλλον
τύπον,
ὡς
παιδίων
ἔχειν |
[4] |
τὴν
καθ’
ἡμῶν
ἐξουσίαν
ἀπώσηται
|
ἡμᾶς |
ἀπὸ
τῆς
βασιλείας
τοῦ
κυρίου. |
[2] |
πλάνης
ποιήσας
ἐν
ἡμῖν
ἐκσφενδονήσῃ
|
ἡμᾶς |
ἀπὸ
τῆς
ζωῆς
ἡμῶν.
~Λέγει |
[3] |
οὕτως
καλέσετε
νηστείαν
δεκτήν.
πρὸς
|
ἡμᾶς |
δὲ
λέγει·
Ἰδοὺ
αὕτη
ἡ |
[14] |
αὐτῳ
ὁ
πατὴρ
ἐντέλλεται,
λυτρωσάμενον
|
ἡμᾶς |
ἐκ
τοῦ
σκότους
ἑτοιμάσαι
ἑαυτῷ |
[1] |
ἐν
ὀνόματι
κυρίου
τοῦ
ἀγαπήσαντος
|
ἡμᾶς, |
ἐν
εἰρήνῃ.
Μεγάλων
μὲν
ὄντων |
[5] |
ἐγνώρισεν
καὶ
ἐν
τοῖς
ἐνεστῶσιν
|
ἡμᾶς |
ἐσόφισεν,
καὶ
εἰς
τὰ
μέλλοντα |
[13] |
καὶ
εἰ
ἡ
διαθήκη
εἰς
|
ἡμᾶς |
ἢ
εἰς
ἐκείνους.
ἀκούσατε
οὖν |
[6] |
ὡς
ἂν
δὴ
ἀναπλάσσοντος
αὐτοῦ
|
ἡμᾶς. |
λέγει
γὰρ
ἡ
γραφὴ
περί |
[5] |
τὸν
Ἰσραήλ,
ἃ
δὲ
πρὸς
|
ἡμᾶς, |
λέγει
δὲ
οὕτως·
Ἐτραυματίσθη
διὰ |
[6] |
πάλιν
σοι
ἐπιδειξω,
πῶς
πρὸς
|
ἡμᾶς |
λέγει.
δευτέραν
πλάσιν
ἐπ’
ἐσχάτων |
[2] |
ἡμῶν,
ὅτ’
ἡμῖν
λέγει,
θέλων
|
ἡμᾶς |
μὴ
ὁμοίως
πλανωμένους
ἐκείνοις
ζητειν, |
[4] |
ἐσχάταις
ἡμέραις·
οὐδὲν
γὰρ
ὠφελήσει
|
ἡμᾶς |
ὁ
πᾶς
χρόνος
τῆς
πίστεως |
[4] |
τῷ
ἐκείνων
νόμῳ.
~Δεῖ
οὖν
|
ἡμᾶς |
περὶ
τῶν
ἐνεστώτων
ἐπιπολὺ
ἐραυνῶντας |
[7] |
ἵνα
ἡ
πληγὴ
αὐτοῦ
ζωοποιήσῃ
|
ἡμᾶς· |
πιστεύσωμεν,
ὅτι
ὁ
υἱὸς
τοῦ |
[4] |
ἐπιπολὺ
ἐραυνῶντας
ἐκζητεῖν
τὰ
δυνάμενα
|
ἡμᾶς |
σώζειν.
φύγωμεν
οὖν
τελείως
ἀπὸ |
[4] |
ἔργων
τῆς
ἀνομίας,
μήποτε
καταλάβῃ
|
ἡμᾶς |
τὰ
ἔργα
τῆς
ἀνομίας·
καὶ |
[14] |
ἔδωκεν
εἰς
λαὸν
κληρονομίας,
δι’
|
ἡμᾶς |
ὑπομείνας.
ἐφανερώθη
δέ,
ἵνα
κἀκεῖνοι |