Chapitre |
[6] |
καὶ
μέλι;
εὐλογητὸς
ὁ
κύριος
|
ἡμῶν, |
ἀδελφοί,
ὁ
σοφίαν
καὶ
νοῦν |
[16] |
κτιζόμενοι·
διὸ
ἐν
τῷ
κατοικητηρίῳ
|
ἡμῶν |
ἀληθῶς
ὁ
θεὸς
κατοικεῖ
ἐν |
[6] |
κύριος,
ἰδὼν
τὸ
καλὸν
πλάσμα
|
ἡμῶν· |
Αὐξάνεσθε
καὶ
πληθυνέσθε
καὶ
πληρώσατε |
[4] |
ὁ
πᾶς
χρόνος
τῆς
πίστεως
|
ἡμῶν, |
ἐὰν
μὴ
νῦν
ἐν
τῷ |
[2] |
δικαιώματα
κυρίου.
τῆς
οὖν
πίστεως
|
ἡμῶν |
εἰσιν
βοηθοὶ
φόβος
καὶ
ὑπομονή, |
[4] |
Ἰησοῦ
ἐγκατασφραγισθῇ
εἰς
τὴν
καρδίαν
|
ἡμῶν |
ἐν
ἐπίδι
τῆς
πίστεως
αὐτοῦ. |
[4] |
πονηρὸς
ἄρχων
λαβὼν
τὴν
καθ’
|
ἡμῶν |
ἐξουσίαν
ἀπώσηται
ἡμᾶς
ἀπὸ
τῆς |
[6] |
τὸν
αἰῶνα.
ἐπὶ
λίθον
οὖν
|
ἡμῶν |
ἡ
ἐλπίς;
μͅ
μὴ
γένοιτο· |
[4] |
ὅτι
ἡ
διαθήκη
ἐκείνων
καὶ
|
ἡμῶν. |
ἡμῶν
μέν·
ἀλλ’
ἐκεῖνοι
οὕτως |
[7] |
πάντα
ὁ
καλὸς
κύριος
προεφανέρωσεν
|
ἡμῶν, |
ἵνα
γνῶμεν,
ᾧ
κατὰ
πάντα |
[2] |
ὀφείλομεν,
ἀδελφοί,
περὶ
τῆς
σωτηρίας
|
ἡμῶν, |
ἵνα
μὴ
ὁ
πονηρὸς
παρείσδυσιν |
[1] |
κρίσεως,
ἀρχὴ
καὶ
τέλος
πίστεως
|
ἡμῶν· |
καὶ
δικαιοσύνη,
καὶ
ἀγαλλιάσεως
ἔργων |
[5] |
οὕτως·
Ἐτραυματίσθη
διὰ
τὰς
ἀνομίας
|
ἡμῶν |
καὶ
μεμαλάκισται
διὰ
τὰς
ἁμαρίας |
[4] |
ὡς
κλητοὶ
ἐπικαθυπνώσωμεν
ταῖς
ἁμαρτίαις
|
ἡμῶν, |
καὶ
ὁ
πονηρὸς
ἄρχων
λαβὼν |
[10] |
διὰ
τοῦτο
περιέτεμεν
τὰς
ἀκοὰς
|
ἡμῶν |
καὶ
τὰς
καρδίας,
ἵνα
συνιῶμεν |
[14] |
ἀυτὸς
φανείς,
τὰς
ἤδη
δεδαπανημένας
|
ἡμῶν |
καρδιας
τῷ
θανάτῳ
καὶ
παραδεδομένας |
[2] |
ἐκσφενδονήσῃ
ἡμᾶς
ἀπὸ
τῆς
ζωῆς
|
ἡμῶν. |
~Λέγει
οὖν
πάλιν
περὶ
τούτων |
[4] |
ἡ
διαθήκη
ἐκείνων
καὶ
ἡμῶν.
|
ἡμῶν |
μέν·
ἀλλ’
ἐκεῖνοι
οὕτως
εἰς |
[2] |
γνώμην
τῆς
ἀγαθωσύνης
τοῦ
πατρὸς
|
ἡμῶν, |
ὅτ’
ἡμῖν
λέγει,
θέλων
ἡμᾶς |
[9] |
ἐν
τῇ
ἐρήμῳ.
οὐκοῦν
περιέτεμεν
|
ἡμῶν |
τὰς
ἀκοάς,
ἵνα
ἀκούσαντες
λόγον |
[9] |
περὶ
τῶν
ὠτίων,
πῶς
περιέτεμεν
|
ἡμῶν |
τὴν
καρδίαν.
λέγει
κύριος
ἐν |
[6] |
μου,
τῷ
κυρίῳ
τὸ
κατοικητήριον
|
ἡμῶν |
τῆς
καρδίας.
λέγει
γὰρ
κύριος |
[13] |
ἀπέχομεν
τὸ
τέλειον
τῆς
γνώσεως
|
ἡμῶν. |
τί
οὖν
λέγει
τῷ
Ἀβραάμ, |
[16] |
ἡμας
πιστεῦσαι
τῷ
θεῷ
ἦν
|
ἡμῶν |
τὸ
κατοικητήριον
τῆς
καρδίας
φθαρτὸν |
[6] |
κατ’
εἰκόνα
καὶ
καθ’
ὁμοίσιν
|
ἡμῶν |
τὸν
ἄνθρωπον,
καὶ
ἀρχέτωσαν
τῶν |
[5] |
καὶ
μεμαλάκισται
διὰ
τὰς
ἁμαρίας
|
ἡμῶν· |
τῷ
μώλωπι
αὐτοῦ
ἡμεῖς
ἰάθημεν· |
[5] |
ὑπέμεινεν
παθεῖν
περὶ
τῆς
ψυχῆς
|
ἡμῶν, |
ὢν
παντὸς
τοῦ
κόσμου
κύριος |
[6] |
λέγει
γὰρ
ἡ
γραφὴ
περί
|
ἡμῶν, |
ὡς
λέγει
τῷ
υἱῷ·
Ποιήσωμεν |