Chapitre |
[18] |
κύριος
ἀπὸ
αἰώνων
καὶ
εἰς
|
τοὺς |
αἰῶνας,
ὁ
δὲ
ἄρχων
καιροῦ |
[8] |
ἐντέταλται
τῷ
Ἰσραὴλ
προσφέρειν
δάμαλιν
|
τοὺς |
ἄνδρας,
ἐν
οἷς
εἰσὶν
ἁμαρίαι |
[15] |
καιρὸν
τοῦ
ἀνόμου
καὶ
κρινεῖ
|
τοὺς |
ἀσεβεῖς
καὶ
ἀλλάξει
τὸν
ἥλιον |
[15] |
ἥλιον
καὶ
τὴν
σελήνην
καὶ
|
τοὺς |
ἀστέρας,
τότε
καλῶς
καταπαύσεται
ἐν |
[7] |
τὸ
λεγόμενον
ῥαχήλ,
οὗ
καὶ
|
τοὺς |
βλαστοὺς
εἰώθαμεν
τρώγειν
ἐν
τῇ |
[9] |
δοθεῖσα
αὐτῷ
γνῶσις;
μάθετε,
ὅτι
|
τοὺς |
δεκαοκτὼ
πρώτους,
καὶ
διάστημα
ποιήσας |
[12] |
δεξιῶν
μου,
ἕως
ἂν
θῶ
|
τοὺς |
ἐχθρούς
σου
ὑποπόδιον
τῶν
ποδῶν |
[5] |
καὶ
ὑπερηγάπησεν
αὐτόν.
ὅτε
δὲ
|
τοὺς |
ἰδίους
ἀποστόλους
τοὺς
μέλλοντας
κηρύσσειν |
[4] |
τοῦτο
γὰρ
ὁ
δεσπότης
συντέτμηκεν
|
τοὺς |
καιροὺς
καὶ
τὰς
ἡμέρας,
ἵνα |
[19] |
πραΰς,
ἔσῃ
ἡσύχιος,
ἔσῃ
τρέμων
|
τοὺς |
λόγους
οὓς
ἤκουσας,
οὐ
μνησικακήσεις |
[5] |
ὅτε
δὲ
τοὺς
ἰδίους
ἀποστόλους
|
τοὺς |
μέλλοντας
κηρύσσειν
τὸ
εὐαγγέλιον
αὐτοῦ |
[14] |
καὶ
ἡμέραν
ἀνταποσόσεως,
παρακαλέσαι
πάντας
|
τοὺς |
πενθοῦντας.
~Ἔτι
οὖν
καὶ
περὶ |
[5] |
ἀνακεφαλαιώσῃ
τοῖς
διώξασιν
ἐν
θανάτῳ
|
τοὺς |
προφήτας
αὐτοῦ.
οὐκοῦν
εἰς
τοῦτο |
[14] |
ταπεινοῖς
χάριν,
ἀπέσταλκέν
με
ἰάσασθαι
|
τοὺς |
συντετριμμένους
τὴν
καρδίαν,
κηρῦξαι
αἰχμαλώτοις |
[7] |
ὅμοιος
ἐκείνῳ;
εἰς
τοῦτο
ὁμοίους
|
τοὺς |
τράγους,
καλούς,
ἴσους,
ἵινα,
ὅταν |
[9] |
ἔχειν
τὴν
χάριν,
λέγει
καὶ
|
τοὺς |
τριακοσίους.
δηλοῖ
οὖν
τὸν
μὲν |
[16] |
προφητεύων,
αὐτὸς
ἐν
ἡμῖν
κατοικῶν,
|
τοὺς |
τῷ
θανάτῳ
δεδουλωμένους
ἀνοιγων
ἡμῖν |
[13] |
τοῦ
προσώπου
σου·
προσάγαγέ
μοι
|
τοὺς |
υἱούς
σου,
ἵνα
εὐλογήσω
αὐτούς. |
[21] |
ἀνάστασις,
διὰ
τοῦτο
ἀνταπόδομα.
ἐρωτῶ
|
τοὺς |
ὑπερέχοντας,
εἴ
τινά
μου
γνώμης |