Chapitre |
[1] |
καὶ
πάντως
ἀναγκάζομαι
κἀγὼ
εἰς
|
τοῦτο, |
ἀγαπᾶν
ὑμᾶς
ὑπὲρ
τὴν
ψυχήν |
[5] |
σκότους
ἀποσυνέχει.
ἔτι
δὲ
καὶ
|
τοῦτο, |
ἀδελφοί
μου·
εἰ
ὁ
κύριος |
[21] |
τῶν
ἔργων
αὐτοῦ
συναπολεῖται.
διὰ
|
τοῦτο |
ἀνάστασις,
διὰ
τοῦτο
ἀνταπόδομα.
ἐρωτῶ |
[21] |
συναπολεῖται.
διὰ
τοῦτο
ἀνάστασις,
διὰ
|
τοῦτο |
ἀνταπόδομα.
ἐρωτῶ
τοὺς
ὑπερέχοντας,
εἴ |
[11] |
σταυρὸν
ἐπὶ
τὸ
αὐτὸ
ὥρισεν.
|
τοῦτο |
γὰρ
λέγει·
μακάριοι,
οἳ
ἐπὶ |
[4] |
γέγραπται,
ὡς
Ἐνὼχ
λέγει.
Εἰς
|
τοῦτο |
γὰρ
ὁ
δεσπότης
συντέτμηκεν
τοὺς |
[5] |
ολίγοι
δὲ
ἐκλεκτοὶ
εὑρεθῶμεν.
~Εἰς
|
τοῦτο |
γὰρ
υπέμεινεν
ὁ
κύριος
παραδοῦναι |
[10] |
ἐλάλησεν.
τὸ
οὖν
χοιρίον
πρὸς
|
τοῦτο |
εἶπεν·
οὐ
κολληθήσῃ,
φησίν,
ἄθρώποις |
[5] |
ὁ
υἱὸς
τοῦ
θεοῦ
εἰς
|
τοῦτο |
ἐν
σαρκὶ
ἦλθεν,
ἵνα
τὸ |
[2] |
ὁλοκαυτώματα
καὶ
θυσίας;
ἀλλ’
ἢ
|
τοῦτο |
ἐντειλάμην
αὐτοῖς·
ἕκαστος
ὑμῶν
κατὰ |
[4] |
οὖν
ὀφείλετε.
ἔτι
δὲ
καὶ
|
τοῦτο |
ἐρωτῶ
ὑμᾶς
ὡς
εἷς
ἐξ |
[14] |
κυρίου
Ἰησοῦ
λάβωμεν,
ὃς
εἰς
|
τοῦτο |
ἡτοιμάσθη,
ἵνα
ἀυτὸς
φανείς,
τὰς |
[1] |
ἐπιποθήτη
ὄψις
ὑμῶν.
πεπεισμένος
οὖν
|
τοῦτο |
καὶ
συνειδὼς
ἐμαυτῷ,
ὅτι
ἐν |
[11] |
τούτων,
ζήσεται
εἰς
τὸν
αἰῶνα,
|
τοῦτο |
λέγει·
ὃς
ἂν,
φησίν,
ἀκούσῃ |
[15] |
κατέπαυσεν
τῇ
ἡμέρᾳ
τῇ
ἑβδόμῃ.
|
τοῦτο |
λέγει·
ὅταν
ἐλτὼν
ὁ
υἱὸς |
[5] |
Οὐκ
ἀδίκως
ἐκτείνεται
δίκτυα
πτερωτοῖς.
|
τοῦτο |
λέγει,
ὅτι
δικαιως
ἀπολεῖται
ἄνθρωπος, |
[15] |
τὸ
συνετέλεσεν
ἐν
ἓξ
ἡμέραις.
|
τοῦτο |
λέγει,
ὅτι
ἐν
ἑξακισχιλίοις
ἔτεσιν |
[11] |
αὐτῶν,
ζήσεται
εἰς
τὸν
αἰῶνα.
|
τοῦτο |
λέγει
ὅτι
ἡμεῖς
μὲν
καταβαίνομεν |
[11] |
λέγει·
τὰ
φύλλα
οὐκ
ἀπορυήσεται,
|
τοῦτο |
λέγει·
ὅτι
πᾶν
ῥῆμα,
ὃ |
[11] |
ἐπαινουμένη
παρὰ
πᾶσαν
τὴν
γῆν.
|
τοῦτο |
λέγει·
τὸ
σκεῦος
τοῦ
πνεύματος |
[6] |
κυριεύσῃ.
εἰ
οὖν
οὐ
γίνεται
|
τοῦτο |
νῦν,
ἄρα
ἡμῖν
εἴρηκεν,
πότε· |
[7] |
πῶς
γὰρ
ὅμοιος
ἐκείνῳ;
εἰς
|
τοῦτο |
ὁμοίους
τοὺς
τράγους,
καλούς,
ἴσους, |
[1] |
ἐλπίδι
ζωῆς
αὐτοῦ.
λογισάμενος
οὖν
|
τοῦτο, |
ὅτι
ἐὰν
μελήσῃ
μοι
περὶ |
[11] |
ἀπὸ
προσώπου
τῆς
γῆς.
διὰ
|
τοῦτο |
οὐκ
ἀναστήσονται
ἀσεβεῖς
ἐν
κρίσει |
[3] |
καὶ
ψυχὴν
τεταπεινωμένην
ἐλεήσῃς.
εἰς
|
τοῦτο |
οὖν,
ἀδελφοί,
ὁ
μακρόθυμος
προβλέψας, |
[6] |
ἔσχατα
ὡς
τὰ
πρῶτα.
εἰς
|
τοῦτο |
οὖν
ἐκήρυξεν
ὁ
προφήτης·
Εἰσέλθατε |
[8] |
τοῦ
ὑσσύπου
ἰᾶται
καὶ
διὰ
|
τοῦτο |
οὕτως
γενόμενα
ἡμῖν
μέν
ἐστιν |
[10] |
πρὸς
τί;
ὅτι
τὸ
ζῷον
|
τοῦτο |
παρ’
ἐνιαυτὸν
ἀλλάσσει
τὴν
φύσιν |
[10] |
ὡς
ἠθέλησεν
ὁ
κύριος.
διὰ
|
τοῦτο |
περιέτεμεν
τὰς
ἀκοὰς
ἡμῶν
καὶ |
[12] |
Ἰησοῦ,
υἱῷ
Ναυή,
ἐπιθεὶς
αὐτῳ
|
τοῦτο |
τὸ
ὄνομα,
ὄντι
προφήτῃ,
ἵνα |
[12] |
Μωϋσῆς
Ἰησοῦ,
υἱῷ
Ναυή,
ἐπιθεὶς
|
τοῦτο |
τὸ
ὄνομα,
ὁπότε
ἔπεμψεν
αὐτὸν |
[10] |
τῷ
στόματι.
τὸ
γὰρ
ζῷον
|
τοῦτο |
τῷ
στόματι
κύει.
περὶ
μὲν |
[5] |
τοὺς
προφήτας
αὐτοῦ.
οὐκοῦν
εἰς
|
τοῦτο |
ὑπέμεινεν,
λέγει
γὰρ
ὁ
θεὸς |