Chapitre |
[1] |
τέλος
πίστεως
ἡμῶν·
καὶ
δικαιοσύνη,
|
καὶ |
ἀγαλλιάσεως
ἔργων
δικαιοσύνης
μαρτυρία.
ἐγνώρισεν |
[1] |
ψυχήν
μου,
ὅτι
μεγάλη
πίστις
|
καὶ |
ἀγάπη
ἐγκατοικεῖ
ἐν
ὑμῖν
ἐπ’ |
[11] |
τοῦ
στόματος
ὑμῶν
ἐν
πίστει
|
καὶ |
ἀγάπῃ,
ἔσται
εἰς
ἐπιστροφὴν
καὶ |
[6] |
εἰ
μὴ
σοφὸς
καὶ
ἐπιστήμων
|
καὶ |
ἀγαπῶν
τὸν
κύριον
αὐτοῦ;
ἐπεὶ |
[15] |
ἐστιν
ἄλλου
κόσμου
ἀρχήν.
διὸ
|
καὶ |
ἄγομεν
τὴν
ἡμέραν
τὴν
ὀγόην |
[2] |
εἰμὶ
ὁλοκαυτωμάτων,
καὶ
στέαρ
ἀρνῶν
|
καὶ |
αἷμα
ταύρων
καὶ
τράγων
οὐ |
[8] |
ἁμαρίαι
τέλειαι,
καὶ
σφάξαντας
κατακαίεν,
|
καὶ |
αἴρειν
τότε
τὴν
σποδὸν
παιδία |
[15] |
ἀνόμου
καὶ
κρινεῖ
τοὺς
ἀσεβεῖς
|
καὶ |
ἀλλάξει
τὸν
ἥλιον
καὶ
τὴν |
[11] |
ὕδωρ
γέμοντες
ἁμαρτιῶν
καὶ
ῥύπου,
|
καὶ |
ἀνα
βαίνομεν
καρποφοροῦντες
ἐν
τῇ |
[10] |
ἡ
μελέτη
ἐστὶν
ἔργον
εὐφροσύνης,
|
καὶ |
ἀναμαρυκωμένων
τὸν
λόγον
κυρίου.
τί |
[21] |
ἑαυτῶν,
ἀλλὰ
συνεχῶς
ἐκζητεῖτε
ταῦτα
|
καὶ |
ἀναπληρουτε
πᾶσαν
ἐντολήν·
ἔστιν
γὰρ |
[11] |
ἦν
ποταμὸς
ἕλκων
ἐκ
δεξιῶν,
|
καὶ |
ἀνέβαινεν
ἐξ
αὐτοῦ
δένδρα
ὡραῖα· |
[12] |
χεῖρας
μου
πρὸς
λαὸν
ἀπειθῆ
|
καὶ |
ἀντιλέγοντα
ὁδῷ
δικαίᾳ
μου.
πάλιν |
[12] |
κύριος
πάντα
ὄφιν
δάκνειν
αὐτούς,
|
καὶ |
ἀπέθνησκον
ἐπειδὴ
ἡ
παράβασις
διὰ |
[17] |
~Ἐφ’
ὅσον
ἦν
ἐν
δυνατῷ
|
καὶ |
ἁπλότητι
δηλῶσαι
ὑμῖν,
ἐλπίζει
μου |
[15] |
αὐτήν,
ὅτε
δυνησόμεθα
αὐτοὶ
δικαιωθέντες
|
καὶ |
ἀπολαβόντες
τὴν
ἐπαγγελίαν,
μηκέτι
οὔσης |
[9] |
σφραγῖδα.
ἀλλὰ
καὶ
πᾶς
Σύρος
|
καὶ |
Ἄραψ
καὶ
πάντες
οἱ
ἱερεῖς |
[6] |
καθ’
ὁμοίσιν
ἡμῶν
τὸν
ἄνθρωπον,
|
καὶ |
ἀρχέτωσαν
τῶν
θηρίων
τῆς
γῆς |
[6] |
ἐπάνω.
Καὶ
αὐξανέσθωσαν
καὶ
πληθυνέσθωσαν
|
καὶ |
ἀρχέτωσαν
τῶν
ἰχθύων
ἢ
πετεινῶν |
[16] |
τὸ
κατοικητήριον
τῆς
καρδίας
φθαρτὸν
|
καὶ |
ἀσθενές,
ὡς
ἀληθῶς
οἰκοδομητὸς
ναὸς |
[16] |
καθῃρέθη
ὑπὸ
τῶν
ἐχτρῶν·
νῦν
|
καὶ |
αὐτοι
οἱ
τῶν
ἐχθρῶν
ὑπηρέται |
[6] |
ἄρα
ἡμῖν
εἴρηκεν,
πότε·
ὅταν
|
καὶ |
αὐτοὶ
τελειωθῶμεν
κληρονόμοι
τῆς
διαθήκης |
[5] |
τοῖς
πατράσιν
τὴν
ἐπανγγελίαν
ἀποδῷ,
|
καὶ |
αὐτὸς
ἑαυτῷ
τὸν
λαὸν
τὸν |
[12] |
Ἰησοῦ,
ὅτι
δεῖ
αὐτὸν
παθεῖν,
|
καὶ |
αὐτὸς
ζωοποιήσει,
ὃν
δόξουσιν
ἀπολωλεκέναι, |
[7] |
θανάτω
ἐξολεθρευθύσεται,
ἐνετείλατο
κύριος,
ἐπεὶ
|
καὶ |
αὐτὸς
ὑπὲρ
τῶν
ἡμετέρων
ἁμαρτιῶν |
[2] |
εὐφρανθήσεσθε.
~Ἡμερῶν
οὖν
οὐσῶν
πονηρῶν
|
καὶ |
αὐτοῦ
τοῦ
ἐνεργοῦντος
ἔχοντος
τὴν |
[7] |
τὸν
τράγον
εἰς
τὴν
ἔρημον
|
καὶ |
ἀφαιρεῖ
τὸ
ἔριον
καὶ
ἐπιτίθησιν |
[7] |
φησίν,
οἱ
θέλοντές
με
ἰδεῖν
|
καὶ |
ἅψασθαί
μου
τῆς
βασιλείας
ὀφείλουσιν |
[8] |
αἴρειν
τότε
τὴν
σποδὸν
παιδία
|
καὶ |
βάλλειν
εἰς
ἄγγη
καὶ
περιτιθέναι |
[12] |
βιβλίον
εἰς
τὰς
χεῖράς
σου
|
καὶ |
γράψον,
ἃ
λέγει
κύριος,
ὅτι |
[3] |
διάθρυπτε
πεινῶσιν
τὸν
ἄρτον
σου,
|
καὶ |
γυμνὸν
ἐὰν
ἴδῃς
περίβαλε·
ἀστέγους |
[13] |
διαθήκης
κληρονόμον.
εἰ
οὖν
ἔτι
|
καὶ |
διὰ
τοῦ
Ἀβραὰμ
ἐμνήσθη,
ἀπέχομεν |
[8] |
τοῦ
ῥύπου
τοῦ
ὑσσύπου
ἰᾶται
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
οὕτως
γενόμενα
ἡμῖν |
[9] |
μάθετε,
ὅτι
τοὺς
δεκαοκτὼ
πρώτους,
|
καὶ |
διάστημα
ποιήσας
λέγει
τριακοσίους.
τὸ |
[18] |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
ἑτέραν
γνῶσιν
|
καὶ |
διδαχήν.
Ὁδοὶ
δύο
εἰσὶν
διδαχῆς |
[1] |
ἀρχὴ
καὶ
τέλος
πίστεως
ἡμῶν·
|
καὶ |
δικαιοσύνη,
καὶ
ἀγαλλιάσεως
ἔργων
δικαιοσύνης |
[19] |
μετὰ
ὑψηλῶν,
ἀλλὰ
μετὰ
ταπεινῶν
|
καὶ |
δικαίων
ἀναστραφήσῃ,
τὰ
συμβαίνοντά
σοι |
[6] |
τῷ
κυρίῳ
τῷ
θεῷ
μου
|
καὶ |
δοξασθήσομαι;
λέγει·
Ἐξομολογήσομαί
σοι
ἐν |
[13] |
ἔθνη
ἐν
τῇ
γαστρί
σου
|
καὶ |
δύο
λαοὶ
ἐν
τῇ
κοιλίᾳ |
[3] |
καὶ
χειροτονίαν
καὶ
ῥῆμα
γογγυσμου,
|
καὶ |
δῷς
πεινῶντι
τὸν
ἄρτον
σου |
[11] |
συντρίψω
καὶ
μοχλοὺς
σιδηροῦς
συγκλάσω,
|
καὶ |
δώσω
σοι
θησαυροὺς
σκοτεινούς,
ἀποκρύους, |
[3] |
εἴσαγε
εἰς
τὸν
οἶκον
σου,
|
καὶ |
ἐὰν
ἴδῃς
ταπεινόν,
οὐχ
ὑπερόψῃ |
[11] |
οὗτος·
ἐμὲ
ἐγκατέλιπον,
πηγὴν
ζωῆς,
|
καὶ |
ἑαυτοῖς
ὤρυξαν
βόθρον
θανάτου.
Μὴ |
[16] |
τὸν
πύργον
αὐτῶν
εἰς
καταφθοράν.
|
καὶ |
ἐγενετο
καθ’
ἃ
ἐλάλησεν
κύριος. |
[2] |
τὰ
δὲ
συμμαχοῦντα
ἡμῖν
μακροθυμία
|
καὶ |
ἐγκράτεια·
τούτων
οὖν
μενόντων
τὰ |
[14] |
χειρός
σου
καὶ
ἐνισχύσω
σε,
|
καὶ |
ἔδωκά
σε
εἰς
διαθήκην
γένους, |
[13] |
λαὸς
κληρονομεῖ
ἢ
ὁ
πρῶτος,
|
καὶ |
εἰ
ἡ
διαθήκη
εἰς
ἡμᾶς |
[13] |
ὅτι
πρωτότοκός
μου
υἱός
ἐστιν.
|
καὶ |
εἶπεν
Ἰακὼβ
πρὸς
Ἰωσήφ·
Οἶδα, |
[13] |
καὶ
νεωτέρου,
καὶ
εὐλόγησεν
αὐτόν.
|
καὶ |
εἶπεν
Ἰωσὴφ
πρὸς
Ἰακώβ·
Μετάθες |
[6] |
καὶ
τῶν
ἰχθύων
τῆς
θαλάσσης.
|
καὶ |
εἶπεν
κύριος,
ἰδὼν
τὸ
καλὸν |
[13] |
ἐξῆλθεν
Ρεβέκκα
πυθέσθαι
παρὰ
κυρίου,
|
καὶ |
εἶπεν
κύριος
πρὸς
αὐτήν·
Δύο |
[14] |
κατὲφερεν
πρὸς
τὸν
λαὸν
δοῦναι.
|
καὶ |
εἶπεν
κύριος
πρὸς
Μωϋσην.
Μωϋσῆ |
[21] |
εὐφρᾶναι
ὑμᾶς.
σώζεσθε,
ἀγάπης
τέκνα
|
καὶ |
εἰρήνης.
ὁ
κύριος
τῆς
δόξης |
[12] |
Ἰησοῦ,
ὅτι
ἐν
αὑτῷ
πάντα
|
καὶ |
εἰς
αὐτόν.
τί
λέγει
πάλιν |
[5] |
ἐν
τοῖς
ἐνεστῶσιν
ἡμᾶς
ἐσόφισεν,
|
καὶ |
εἰς
τὰ
μέλλοντα
οὐκ
ἐσμὲν |
[18] |
μέν
ἐστιν
κύριος
ἀπὸ
αἰώνων
|
καὶ |
εἰς
τοὺς
αἰῶνας,
ὁ
δὲ |
[19] |
ἡμέραν
κρίσεως
νυκτὸς
και
ἡμέρας,
|
καὶ |
ἐκζητήσεις
καθ’
ἑκάστην
ἡμέραν
τὰ |
[14] |
ἡμέρας
τεσσεράκοντα
καὶ
νύκτας
τεσσεράκοντα.
|
καὶ |
ἔλαβεν
Μωϋσῆς
παρὰ
κυρίου
τὰς |
[4] |
ἡμέρας
τεσσαράκοντα
καὶ
νύκτας
τεσσαράκοντα,
|
καὶ |
ἔλαβεν
τὴν
διαθήκην
ἀπὸ
τοῦ |
[11] |
καὶ
ἀγάπῃ,
ἔσται
εἰς
ἐπιστροφὴν
|
καὶ |
ἐλπίδα
πολλοῖς.
καὶ
πάλιν
ἕτερος |
[16] |
λαβόντες
τὴν
ἄφεσιν
τῶν
ἁμαρτιῶν
|
καὶ |
ἐλπίσαντες
ἐπὶ
τὸ
ὄνομα
ἐγενόμεθα |
[12] |
τὸν
ἐπὶ
τοῦ
ξύλου
ἐπικείμενον
|
καὶ |
ἐλπισάτω
πιστεύσας,
ὅτι
αὐτὸς
ὢν |
[6] |
πνεῦμα
κυρίου,
τὰς
λιθίνας
καρδίας
|
καὶ |
ἐμβαλῶ
σαρκίνας·
ὅτι
αὐτὸς
ἐν |
[7] |
ἡμεῖς
ἐσταυρώσαμεν
ἐξουθενήσαντες
καὶ
κατακεντήσαντες
|
καὶ |
ἐμπτύσαντες;
ἀληθῶς
οὗτος
ἦν,
ὁ |
[13] |
ὁ
λαὸς
οὗτος
ἢ
ἐκεῖνος.
|
καὶ |
ἐν
ἄλλῃ
προφητείᾳ
λέγει
φανερώτερον |
[15] |
χερσὶν
καθαραῖς
καὶ
καρδίᾳ
καθαρᾷ.
|
καὶ |
ἐν
ἑτέρῳ
λέγει·
Ἐὰν
φυλάξωσιν |
[6] |
αὐτὸς
ἐν
σαρκὶ
ἔμελλεν
φανεροῦσθαι
|
καὶ |
ἐν
ἡμῖν
κατοικεῖν.
ναὸς
γὰρ |
[10] |
ἐν
σκότει
εἰς
τὰ
βάθη·
|
καὶ |
ἐν
ὁδῷ
ἁμαρτωλῶν
οὐκ
ἔστη, |
[5] |
καὶ
τὰ
παρεληλυθότα
ἡμῖν
ἐγνώρισεν
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
ἐνεστῶσιν
ἡμᾶς
ἐσόφισεν, |
[12] |
σωθήσεται
ἐν
οὕτως
ἐποίουν.
ἔχεις´πάλιν
|
καὶ |
ἐν
τούτοις
τὴν
δόξαν
τοῦ |
[10] |
τὸ
διχηλοῦν;
ὅτι
ὁ
δίκαιος
|
καὶ |
ἐν
τούτῳ
τῷ
κόσνῳ
περιπατεῖ |
[9] |
Ἰησοῦν
ἐν
τοῖς
δυσὶν
γράμμασιν,
|
καὶ |
ἐν
τῷ
ἑνὶ
τὸν
σταυρόν. |
[1] |
ὑπερβολὴν
ὑπερευφραίνομαι
ἐπὶ
τοῖς
μακαρίοις
|
καὶ |
ἐνδόξοις
ὑμῶν
πνεύμασιν·
οὕτως
ἔμφυτον |
[14] |
καὶ
κρατήσω
τῆς
χειρός
σου
|
καὶ |
ἐνισχύσω
σε,
καὶ
ἔδωκά
σε |
[4] |
γραφή·
Οὐαὶ
οἱ
συνετοὶ
ἑαυτοῖς
|
καὶ |
ἐνώπιον
ἑαυτῶν
ἐπιστήμονες.
γενώμεθα
πνευματικοί, |
[9] |
καὶ
πάλιν
λέγει·
Ἀκουε
οὐρανέ,
|
καὶ |
ἐνωτίζου
γῆ,
ὅτι
κύριος
ἐλάλησεν |
[14] |
καὶ
ἐξαγαγεῖν
ἐκ
δεσμῶν
πεπεδημένους
|
καὶ |
ἐξ
οἴκου
φυλακῆς
καθημένους
ἐν |
[14] |
φῶς
ἐθνῶν
ἀνοῖξαι
ὀφθαλμοὺς
τυφλῶν
|
καὶ |
ἐξαγαγεῖν
ἐκ
δεσμῶν
πεπεδημένους
καὶ |
[4] |
δέκα
ἐπὶ
τῆς
γῆς
βασιλεύσουσιν,
|
καὶ |
ἐξαναστήσεται
ὄπισθεν
μικρὸς
βασιλεύς,
ὃς |
[18] |
διδαχήν.
Ὁδοὶ
δύο
εἰσὶν
διδαχῆς
|
καὶ |
ἐξουσίας,
ἥ
τε
τοῦ
φωτὸς |
[10] |
λαμβάνων
οἶδεν
τὸν
τρέφοντα
αὐτὸν
|
καὶ |
ἐπ’
αὐτῷ
ἀναπαθόμενος
εὐφραίνεσθαι
δοκεῖ. |
[13] |
Ἰακὼβ
ἐναλλὰξ
τὰς
χεῖρας
αὐτοῦ
|
καὶ |
ἐπέθηκεν
τὴν
δεξιὰν
ἐπὶ
τὴν |
[18] |
ταῦτα
μὲν
οὕτως.
~Μεταβῶμεν
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
ἑτέραν
γνῶσιν
καὶ
διδαχήν. |
[10] |
κύριον
ἁμαρτάνουσιν
ὡς
ὁ
χοῖρος,
|
καὶ |
ἐπὶ
καθέδραν
λοιμῶν
οὐκ
ἐκάθισεν, |
[4] |
ἵνα
ταχύνῃ
ὁ
ἠγαπημένος
αὐτοῦ
|
καὶ |
ἐπὶ
τὴν
κληρονομίαν
ἥξῃ,
λέγει |
[13] |
Ἰσαὰκ
καὶ
τίς
ἡ
Ρεβέκκα,
|
καὶ |
ἐπὶ
τίνων
δέδειχεν,
ὅτι
μείζων |
[11] |
γὰρ
ὁ
προφήτης·
Ἔστηθι
οὐρανέ,
|
καὶ |
ἐπὶ
τούτῳ
πλεῖον
φριξάτω
ἡ |
[6] |
τίς
νοήσει,
εἰ
μὴ
σοφὸς
|
καὶ |
ἐπιστήμων
καὶ
ἀγαπῶν
τὸν
κύριον |
[10] |
τὰ
ἀλλότρια
ἐν
ἀνομίᾳ
αὐτῶν
|
καὶ |
ἐπιτηροῦσιν
ὡς
ἐν
ἀκεραιοσύνῃ
περιπατοῦντες |
[7] |
ἔρημον
καὶ
ἀφαιρεῖ
τὸ
ἔριον
|
καὶ |
ἐπιτίθησιν
αὐτὸ
ἐπὶ
φρύγανον
τὸ |
[4] |
γῆς
Αἰγύπτου,
καὶ
συνῆκεν
Μωϋσῆς
|
καὶ |
ἔριψεν
τὰς
δύο
πλάκας
ἐκ |
[7] |
τὸν
κόκκινον
περὶ
τὴν
σάρκα
|
καὶ |
ἐροῦσιν·
Οὐχ
οὗτός
ἐστιν,
ὅν |
[14] |
ὅτι
ἐποίησαν
ἑαυτοῖς
πάλιν
χωνέματα,
|
καὶ |
ἔρριψεν
ἐκ
τῶν
χειρῶν,
καὶ |
[21] |
καὶ
ὁ
μισθὸς
αὐτοῦ.
ἔτι
|
καὶ |
ἐρωτῶ
ὑμᾶς·
ἑαυτῶν
γίνεσθε
νομοθέται |
[13] |
Ἐφραίμ,
τοῦ
δευτέρου
καὶ
νεωτέρου,
|
καὶ |
εὐλόγησεν
αὐτόν.
καὶ
εἶπεν
Ἰωσὴφ |
[21] |
ταῦτα,
ἵνα
καὶ
ἡ
ἐπιθυμία
|
καὶ |
ἡ
ἀγρυπνία
εἴς
τι
ἀγαθὸν |
[3] |
προπορεύσεται
ἔμπροσθέν
σου
ἡ
δικαιοσύνη,
|
καὶ |
ἡ
δόξα
τοῦ
θεοῦ
περιστελεῖ |
[21] |
μνημονεύετέ
μου
μελετῶντες
ταῦτα,
ἵνα
|
καὶ |
ἡ
ἐπιθυμία
καὶ
ἡ
ἀγρυπνία |
[9] |
ἀκούσαντες
λόγον
πιστεύσωμεν
ἡμεῖς.
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἡ
περιτομή,
ἐφ’
ᾗ
πεποίθασιν, |
[18] |
ἐξουσίας,
ἥ
τε
τοῦ
φωτὸς
|
καὶ |
ἡ
τοῦ
σκότους.
διαφορὰ
δὲ |
[11] |
πιστόν·
βασιλέα
μετὰ
δόξης
ὄψεσθε,
|
καὶ |
ἡ
ψυχὴ
ὑμῶν
μελετήσει
φόβον |
[15] |
ἑβδόμῃ
καὶ
κατέπαυσεν
ἐν
αὐτῇ
|
καὶ |
ἡγίασεν
αὐτήν.
προσέχετε,
τέκνα,
τί |
[14] |
ἵνα
κἀκεῖνοι
τελειωθῶσιν
τοῖς
ἁμαρτήμασιν,
|
καὶ |
ἡμεῖς
διὰ
τοῦ
κληρονομοῦντος
διαθήκην |
[6] |
εἶτα
γάλακτι
ζωοοιεῖται·
οὕτως
οὖν
|
καὶ |
ἡμεῖς
τῇ
πίστει
τῆς
ἐπαγγελίας |
[14] |
ἀνάβλεψιν,
καλέσαι
ἐνιαυτὸν
κυρίου
δεκτὸν
|
καὶ |
ἡμέραν
ἀνταποσόσεως,
παρακαλέσαι
πάντας
τοὺς |
[4] |
λέγοντας,
ὅτι
ἡ
διαθήκη
ἐκείνων
|
καὶ |
ἡμῶν.
ἡμῶν
μέν·
ἀλλ’
ἐκεῖνοι |
[16] |
ὅτι
ἦν
πλήρης
μὲν
εἰδωλολοτρείας
|
καὶ |
ἦν
οἶκος
δαιμονίων
διὰ
τὸ |
[6] |
ἐστὶν
ἡ
ἡμέρα
ἡ
μεγάλη
|
καὶ |
θαυματή,
ἣν
ἐποίησεν
ὁ
κύριος. |
[7] |
τὸ
εἶναι
φοβερὰν
τὴν
ἄκανθαν,
|
καὶ |
θλιβέντα
κυριεῦσαι
αὐτοῦ.
οὕτω,
φησίν, |
[1] |
~ΒΑΡΝΑΒΑ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ.
~Χαίρετε
υἱοὶ
|
καὶ |
θυγατέρες,
ἐν
ὀνόματι
κυρίου
τοῦ |
[2] |
γῆς
Αἰγύπτου,
προσενέγκαι
μοι
ὁλοκαυτώματα
|
καὶ |
θυσίας;
ἀλλ’
ἢ
τοῦτο
ἐντειλάμην |
[6] |
κύριος
τῷ
Ἀβραὰμ
καὶ
Ἰσαὰκ
|
καὶ |
Ἰακώβ,
καὶ
κατακληρονομήσατε
αὐτήν,
γῆν |
[10] |
οἵτινες
οὐκ
οἴδασιν
διὰ
κόπου
|
καὶ |
ἰδρῶτος
προίζειν
ἑαυτοῖς
τὴν
τροφήν, |
[12] |
τοῦ
Ἰσραὴλ
ὑπὸ
τῶν
ἀλλοφύλων,
|
καὶ |
ἵνα
ὑπομνήσῃ
αὐτοὺς
πολεμουμένους,
ὅτι |
[6] |
ἣν
ὤμοσεν
κύριος
τῷ
Ἀβραὰμ
|
καὶ |
Ἰσαὰκ
καὶ
Ἰακώβ,
καὶ
κατακληρονομήσατε |
[12] |
αὐτοῦ,
ἐπακοῦσαι
ἔμπροσθεν
αὐτοῦ
ἔθνη,
|
καὶ |
ἰσχὺν
βασιλέων
διαρρήξω.
ἴδε,
πῶς |
[4] |
τὸ
τέταρτον
θηρίον
τὸ
πονηρὸν
|
καὶ |
ἰσχυρὸν
καὶ
χαλεπώτερον
παρὰ
πάντα |
[6] |
τῷ
υἱῷ·
Ποιήσωμεν
κατ’
εἰκόνα
|
καὶ |
καθ’
ὁμοίσιν
ἡμῶν
τὸν
ἄνθρωπον, |
[5] |
κόσμου·
Ποιήσωμεν
ἄνθρωπον
κατ’
εἰκόνα
|
καὶ |
καθ’
ὁμοίωσιν
ἡμετέραν·
πῶς
οὖν |
[1] |
δικαιωμάτων
εἰς
ὑμᾶς,
ὑπέρ
τι
|
καὶ |
καθ’
ὑπερβολὴν
ὑπερευφραίνομαι
ἐπὶ
τοῖς |
[15] |
λέγει·
Ἁγιάσεις
αὐτὴν
χερσὶν
καθαραῖς
|
καὶ |
καρδίᾳ
καθαρᾷ.
εἰ
οὖν
ἣν |
[15] |
τὸ
σάββατον
κυρίου
χερσὶν
καθαραῖς
|
καὶ |
καρδίᾳ
καθαρᾷ.
καὶ
ἐν
ἑτέρῳ |
[7] |
ὅν
ποτε
ἡμεῖς
ἐσταυρώσαμεν
ἐξουθενήσαντες
|
καὶ |
κατακεντήσαντες
καὶ
ἐμπτύσαντες;
ἀληθῶς
οὗτος |
[7] |
Ἰησοῦ
φανεροῦνται·
Καὶ
ἐμπτύσατε
πάντες
|
καὶ |
κατακεντήσατε
καὶ
περίθετε
τὸ
ἔριον |
[6] |
Ἀβραὰμ
καὶ
Ἰσαὰκ
καὶ
Ἰακώβ,
|
καὶ |
κατακληρονομήσατε
αὐτήν,
γῆν
ῥέουσαν
γάλα |
[6] |
γῆν
ῥέουσαν
γάλα
καὶ
μέλι
|
καὶ |
κατακυριεύσατε
αὐτῆς.
ἴδε
οὖν,
ἡμεῖς |
[20] |
τοῦ
μέλαος
ὁδός
ἐστιν
σκολιὰ
|
καὶ |
κατάρας
μεστή.
ὁδὸς
ἐστιν
θανάτου |
[16] |
ἔστιν,
ὅπου
αὐτὸς
λέγει
ποιεῖν
|
καὶ |
καταρτίζειν.
γέγραπται
γάρ·
Καὶ
ἔσται, |
[15] |
ἐν
τῇ
ἡμέρᾳ
τῇ
ἑβδόμῃ
|
καὶ |
κατέπαυσεν
ἐν
αὐτῇ
καὶ
ἡγίασεν |
[10] |
οἵτινες
εἰς
τέλος
εἰσὶν
ἀσεβεῖς
|
καὶ |
κεκριμένοι
ἤδη
τῷ
θανάτῳ,
ὡς |
[12] |
χαλκοῦν
ὄφιν
καὶ
τίθησιν
ἐνδόξως
|
καὶ |
κηρύγματι
καλεῖ
τὸν
λαόν.
ἐλθόντες |
[7] |
ὑμεῖς
μόνοι,
τοῦ
λαοῦ
νηστεύοντος
|
καὶ |
κοτομένου
ἐπὶ
σάκκου
καὶ
σποδοῦ. |
[14] |
σου,
ἐκάλεσά
σε
ἐν
δικαιοσύνῃ
|
καὶ |
κρατήσω
τῆς
χειρός
σου
καὶ |
[15] |
καταργήσει
τὸν
καιρὸν
τοῦ
ἀνόμου
|
καὶ |
κρινεῖ
τοὺς
ἀσεβεῖς
καὶ
ἀλλάξει |
[7] |
καλοὺς
καὶ
ὁμοίους
καὶ
προσενέγκατε,
|
καὶ |
λαβέτω
ὁ
ἱερεὺς
τὸν
ἕνα |
[14] |
τῆς
χειρὸς
κυρίου
ἐν
πνεύματι·
|
καὶ |
λαβὼν
Μωϋσης
κατὲφερεν
πρὸς
τὸν |
[10] |
οἶδεν,
ὅταν
δὲ
πεινᾷ
κραυγάζει,
|
καὶ |
λαβὼν
πάλιν
σιωπᾷ.
Οὐδὲ
φάγῃ |
[16] |
εἰς
τὸν
ἐν
αὐτῷ
κατοικοῦντα
|
καὶ |
λαλοῦντα,
ἐπ’
αὐτῷ
ἐκπλησσόμενος,
ἐπὶ |
[10] |
αὐτῶν
τριῶν
δογμάτων
γνῶσιν
Δαυείδ
|
καὶ |
λέγει·
Μακάριος
ἀνήρ,
ὃς
οὐκ |
[1] |
δωρεᾶς
πνευματικῆς
χάριν
εἰλήφατε.
διὸ
|
καὶ |
μᾶλλον
συγχαίρω
ἐμαυτῷ
ἐλπίζων
σωθῆναι, |
[13] |
εὐλογήσω
αὐτούς.
καὶ
προσήγαγεν
Ἐφραὶμ
|
καὶ |
Μανασσῆ,
τὸν
Μανασσῆ
θέλων
ἵνα |
[10] |
λέγει
Μωϋσῆς·
Φάγεσθε
πᾶν
διχηλοῦν
|
καὶ |
μαρυκώμενον.
τί
λέγει;
ὅτι
τὴν |
[6] |
τὴν
ἀγαθήν,
γῆν
ῥέουσαν
γάλα
|
καὶ |
μέλι;
εὐλογητὸς
ὁ
κύριος
ἡμῶν, |
[6] |
Εἰσέλθατε
εἰς
γῆν
ῥέουσαν
γάλα
|
καὶ |
μέλι
καὶ
κατακυριεύσατε
αὐτῆς.
ἴδε |
[6] |
κατακληρονομήσατε
αὐτήν,
γῆν
ῥέουσαν
γάλα
|
καὶ |
μέλι.
τί
δὲ
λέγει
ἡ |
[7] |
υἱὸς
τοῦ
θεοῦ,
ὢν
κύριος
|
καὶ |
μέλλων
κρίνειν
ζῶντας
καὶ
νεκρούς, |
[5] |
Ἐτραυματίσθη
διὰ
τὰς
ἀνομίας
ἡμῶν
|
καὶ |
μεμαλάκισται
διὰ
τὰς
ἁμαρίας
ἡμῶν· |
[4] |
ψυχήν
μου,
προσέχειν
νῦν
ἑαυτοῖς
|
καὶ |
μὴ
ὁμοιοῦσθαί
τισιν
ἐπισωρεύοντας
ταῖς |
[4] |
ἡμᾶς
τὰ
ἔργα
τῆς
ἀνομίας·
|
καὶ |
μισήσωμεν
τὴν
πλάνην
τοῦ
νῦν |
[11] |
ὁμαλιῶ
καὶ
πύλας
χαλκᾶς
συντρίψω
|
καὶ |
μοχλοὺς
σιδηροῦς
συγκλάσω,
καὶ
δώσω |
[7] |
κύριος
καὶ
μέλλων
κρίνειν
ζῶντας
|
καὶ |
νεκρούς,
ἔπαθεν,
ἵνα
ἡ
πληγὴ |
[13] |
τὴν
κεφαλὴν
Ἐφραίμ,
τοῦ
δευτέρου
|
καὶ |
νεωτέρου,
καὶ
εὐλόγησεν
αὐτόν.
καὶ |
[6] |
κύριος
ἡμῶν,
ἀδελφοί,
ὁ
σοφίαν
|
καὶ |
νοῦν
θέμενος
ἐν
ἡμῖν
τῶν |
[4] |
τῷ
ὄρει
νηστεύων
ἡμέρας
τεσσαράκοντα
|
καὶ |
νύκτας
τεσσαράκοντα,
καὶ
ἔλαβεν
τὴν |
[14] |
πρὸς
τὸν
λαόν,
ἡμέρας
τεσσεράκοντα
|
καὶ |
νύκτας
τεσσεράκοντα.
καὶ
ἔλαβεν
Μωϋσῆς |
[8] |
ἐν
αἷς
ἡμεῖς
σωθησόμεθα·
ὅτι
|
καὶ |
ὁ
ἀλγῶν
σάρκα
διὰ
τοῦ |
[3] |
θεοῦ
περιστελεῖ
σε.
τότε
βοήσεις,
|
καὶ |
ὁ
θεὸς
επακούσεταί
σου,
ἔτι |
[15] |
ὀγόην
εἰς
εὐφροσύνην,
ἐν
ᾗ
|
καὶ |
ὁ
Ἰησοῦς
ἀνέστη
ἐκ
νεκρῶν |
[16] |
οἱ
τῶν
ἐχθρῶν
ὑπηρέται
ἀνοικοδομήσουσιν
|
καὶ |
ὁ
λαὸς
Ἰσραὴλ
παραδίδοσθαι,
ἐφανερώθη. |
[13] |
σου,
καὶ
ὑπερέξει
λαὸς
λαοῦ
|
καὶ |
ὁ
μείζων
δουλεύσει
τῷ
ἐλάσσονι. |
[18] |
ἧς
δὲ
ἄγγελοι
του
σατανᾶ.
|
καὶ |
ὁ
μέν
ἐστιν
κύριος
ἀπὸ |
[21] |
μὴ
ἐλλειπητε.
ἐγγὺς
ὁ
κύριος
|
καὶ |
ὁ
μισθὸς
αὐτοῦ.
ἔτι
καὶ |
[4] |
κλητοὶ
ἐπικαθυπνώσωμεν
ταῖς
ἁμαρτίαις
ἡμῶν,
|
καὶ |
ὁ
πονηρὸς
ἄρχων
λαβὼν
τὴν |
[4] |
κληρονομίαν
ἥξῃ,
λέγει
δὲ
οὕτως
|
καὶ |
ὁ
προφήτης·
Βασιλεῖαι
δέκα
ἐπὶ |
[7] |
τοῦ
πνευματος
προσφέρειν
θυσίαν,
ἵνα
|
καὶ |
ὁ
τύπος
ὁ
γενόμενος
ἐπὶ |
[10] |
ὑστεροῦνται,
ἐπιγινώσκουσιν
τὸν
κύριον,
ὡς
|
καὶ |
ὁ
χοῖρος
ὅταν
τρώγει
τὸν |
[11] |
ὅτι
γινώσκει
κύριος
ὁδὸν
δικαίων,
|
καὶ |
ὁδὸς
ἀσεβῶν
απολεῖται.
αἰσθάνεσθε,
πῶς |
[9] |
τῆς
διαθήκης
αὐτῶν
εἰσίν;
ἀλλὰ
|
καὶ |
οἱ
Αἰγύπτιοι
ἐν
περιτομῇ
εἰσίν. |
[10] |
ἐπορεύθη
ἐν
βουλῇ
ἀσεβῶν,
καθὼς
|
καὶ |
οἱ
ἰχθύες
πορεύονται
ἐν
σκότει |
[7] |
προσέχετε·
Λάβετε
δύο
τράγους
καλοὺς
|
καὶ |
ὁμοίους
καὶ
προσενέγκατε,
καὶ
λαβέτω |
[11] |
προφήτης·
Ἐγὼ
πορεύσομαι
ἔμπροσθέν
σου
|
καὶ |
ὄρη
ὁμαλιῶ
καὶ
πύλας
χαλκᾶς |
[2] |
καρδίᾳ
ἑαυτοῦ
κακίαν
μὴ
μνησικακέτω,
|
καὶ |
ὅρκον
ψευδῆ
μὴ
ἀγαπᾶτε.
αἰσθάνεσθαι |
[20] |
ἀγαθῷ,
οὐ
κρίσει
δικαίᾳ,
χήρᾳ
|
καὶ |
ὀρφανῷ
οὐ
προσέχοντες,
ἀγρυπνοῦντες
μάταια, |
[11] |
ἀνέβαινεν
ἐξ
αὐτοῦ
δένδρα
ὡραῖα·
|
καὶ |
ὃς
ἂν
φάγῃ
ἐξ
αὐτῶν, |
[7] |
καὶ
οὕτως
εἰς
ἔρημον
βληθήτω.
|
καὶ |
ὅταν
γένηται
οὕτως,
ἄγει
ὁ |
[8] |
ἡ
βασιλεία
Ἰησοῦ
ἐπὶ
ξύλου,
|
καὶ |
ὅτι
οἱ
ἐλπίζοντες
ἐπ’
αὐτὸν |
[7] |
θυσιαστήριον,
τὸν
δὲ
ἕνα
ἐπικατάρατον,
|
καὶ |
ὅτι
τὸν
ἐπικατάρατον
ἐστεφανωμένον;
ἐπειδὴ |
[16] |
ταλαίπωροι
εἰς
τὴν
οἰκοδομὴν
ἤλπισαν,
|
καὶ |
οὐκ
ἐπὶ
τὸν
θεὸν
αὐτῶν |
[19] |
ἐν
πᾶσιν
τῷ
πλησίον
σου
|
καὶ |
οὐκ
ἐρεῖς
ἴδια
εἶναι·
εἰ |
[13] |
ὁ
μειζων
δουλεύσει
τῷ
ἐλάσσονι,
|
καὶ |
οὗτος
δὲ
εὐλογηθήσεται
βλέπετε,
ἐπὶ |
[4] |
τέρατα
γεγονότα
ἐν
τῷ
Ἰσραήλ,
|
καὶ |
οὕτως
ἐγκαταλελεῖφθαι
αὐτούς·
προσέχωμεν,
μήποτε, |
[7] |
κόκκινον
περὶ
τὴν
κεφαλὴν
αὐτοῦ,
|
καὶ |
οὕτως
εἰς
ἔρημον
βληθήτω.
καὶ |
[12] |
σταθεὶς
πάντων
ἐξέτεινεν
τὰς
χεῖρας,
|
καὶ |
οὕτως
πάλιν
ἐνίκα
ὁ
Ἰσραήλ. |
[8] |
τὸ
κόκκινον)
καὶ
τὸ
ὕσσωπον,
|
καὶ |
οὓτως
ῥαντίζειν
τὰ
παιδία
καθ’ |
[7] |
μου
τῆς
βασιλείας
ὀφείλουσιν
θλιβέντες
|
καὶ |
παθόντες
λαβεῖν
με.
~Τίνα
δὲ |
[11] |
ψυχὴ
ὑμῶν
μελετήσει
φόβον
κυρίου.
|
καὶ |
πάλιν
ἐν
ἀλλῳ
προφήτῃ
λέγει· |
[12] |
ἐὰν
μὴ
ἐπ’
αὐτῷ
ἐλπίσωσιν.
|
καὶ |
πάλιν
ἐν
ἑτέρῳ
προφήτῃ
λέγει· |
[11] |
εἰς
ἐπιστροφὴν
καὶ
ἐλπίδα
πολλοῖς.
|
καὶ |
πάλιν
ἕτερος
προφήτης
λέγει.
Καὶ |
[9] |
Εἰς
ἀκοὴν
ὠτίου
ἡπήκουσάν
μου.
|
καὶ |
πάλιν
λέγει·
Ἀκοῇ
ἀκούσονται
οἱ |
[9] |
τῆς
φωνῆς
τοῦ
παιδός
μου.
|
καὶ |
πάλιν
λέγει·
Ἀκουε
οὐρανέ,
καὶ |
[9] |
λέγει
κύριος,
τὰς
καρδίας
ὑμῶν.
|
καὶ |
πάλιν
λέγει·
Ἄκουε
Ἰσραήλ,
ὅτι |
[9] |
κύριος
ἐλάλησεν
ταῦτα
εἰς
μαρτύριον.
|
καὶ |
πάλιν
λέγει·
Ἀκούσατε
λόγον
κυρίου, |
[9] |
κυρίου,
ἄρχοντες
τοῦ
λαοῦ
τούτου.
|
καὶ |
πάλιν
λέγει·
Ἀκούσατε,
τέκνα,
φωνῆς |
[6] |
οὗτος
ἐγενήθη
εἰς
κεφαλὴν
γωνίας.
|
καὶ |
πάλιν
λέγει·
Αὔτη
ἐστὶν
ἡ |
[5] |
ὅτι
πονηρευομένων
συναγωγαὶ
ἐπανεστησάν
μοι.
|
καὶ |
πάλιν
λέγει·
Ἰδού,
τέθεικά
μου |
[11] |
γὰρ
ὡς
πετεινοῦ
νοσσιᾶς
ἀφῃρημενοι.
|
καὶ |
πάλιν
λέγει
ὁ
προφήτης·
Ἐγὼ |
[6] |
παλαιωθήσεθε,
καὶ
σὴς
καταφάγεται
ὑμᾶς.
|
καὶ |
παλιν
λέγει
ὁ
προφήτης,
ἐπεὶ |
[12] |
σου
ὑποπόδιον
τῶν
ποδῶν
σου.
|
καὶ |
πάλιν
λέγει
οὕτως
Ἡσαΐας·
Εἶπεν |
[14] |
κύριος
ὁ
λυτρωσάμενός
σε
θεός.
|
καὶ |
πάλιν
ὁ
προφήτης
λέγει·
Πνεῦμα |
[9] |
λέγε
κύριος
ὁ
θεός
σου.
|
καὶ |
πάλιν
τὸ
πνεῦμα
κυρίου
προφητεύει· |
[11] |
τὸν
καρπὸν
αὐτοῦ
οὐκ
απορυήσεται,
|
καὶ |
πάντα,
ὅσα
ἂν
ποιῇ,
κατευοδωθήσεται. |
[4] |
ἐξ
ὑμῶν
ὤν,
ἰδίως
δὲ
|
καὶ |
πάντας
ἀγαπῶν
ὑπὲρ
τὴν
ψυχήν |
[9] |
καὶ
πᾶς
Σύρος
καὶ
Ἄραψ
|
καὶ |
πάντες
οἱ
ἱερεῖς
τῶν
εἰδώλων. |
[1] |
συνώδευσεν
ἐν
ὁδῷ
δικαιοσύνης
κύριος,
|
καὶ |
πάντως
ἀναγκάζομαι
κἀγὼ
εἰς
τοῦτο, |
[14] |
δεδαπανημένας
ἡμῶν
καρδιας
τῷ
θανάτῳ
|
καὶ |
παραδεδομένας
τῇ
τῆς
πλάνης
ἀνομίᾳ |
[16] |
κύριος
τὰ
πρόβατα
τῆς
νομῆς
|
καὶ |
παραδώσει
καὶ
τὸν
πύργον
αὐτῶν |
[9] |
ὁ
λαὸς
εἰς
σφραγῖδα.
ἀλλὰ
|
καὶ |
πᾶς
Σύρος
καὶ
Ἄραψ
καὶ |
[3] |
συναλλαγμάτων,
ἀπόστελλε
τεθραυσμένους
ἐν
ἀφέσει
|
καὶ |
πᾶςαν
ἄδικον
συγγραφὴν
διάσπα.
διάθρυπτε |
[21] |
εἰρήνης.
ὁ
κύριος
τῆς
δόξης
|
καὶ |
πάσης
χάριτος
μετὰ
τοῦ
πνεύματος |
[6] |
σαρκὶ
οὖν
αὐτοῦ
μέλλοντος
φανεροῦσθαι
|
καὶ |
πάσχειν,
προεφανερώθη
τὸ
πάθος.
λέγει |
[10] |
καθήμενα
εἰς
ἁρπαγήν.
ἔχετε
τελείως
|
καὶ |
περὶ
τῆς
βρώσεως.
πάλιν
λέγει |
[16] |
ἀνέβη
εἰς
οὐρανοίς.
~Ἔτι
δὲ
|
καὶ |
περὶ
τοῦ
ναοῦ
ἐρῶ
ὑμῖν, |
[15] |
πάντας
τοὺς
πενθοῦντας.
~Ἔτι
οὖν
|
καὶ |
περὶ
τοῦ
σαββάτου
γέγραπται
ἐν |
[11] |
κυρίῳ
προφανερῶσαι
περι
τοῦ
ὕδατος
|
καὶ |
περὶ
τοῦ
σταυροῦ.
περὶ
μὲν |
[10] |
ἐπιτηροῦσιν
ὡς
ἐν
ἀκεραιοσύνῃ
περιπατοῦντες
|
καὶ |
περιβλέπονται,
τίνα
ἐκδύσωσιν
διὰ
τὴν |
[7] |
Καὶ
ἐμπτύσατε
πάντες
καὶ
κατακεντήσατε
|
καὶ |
περίθετε
τὸ
ἔριον
τὸ
κόκκινον |
[8] |
παιδία
καὶ
βάλλειν
εἰς
ἄγγη
|
καὶ |
περιτιθέναι
τὸ
ἔριον
τὸ
κόκκινον |
[11] |
ἂν,
φησίν,
ἀκούσῃ
τούτων
λαλουμένων
|
καὶ |
πιστεύσῃ,
ζήσεται
εἰς
τὸν
αἰῶνα. |
[6] |
τὸ
καλὸν
πλάσμα
ἡμῶν·
Αὐξάνεσθε
|
καὶ |
πληθυνέσθε
καὶ
πληρώσατε
τὴν
γῆν. |
[6] |
προειρήκαμεν
δὲ
ἐπάνω.
Καὶ
αὐξανέσθωσαν
|
καὶ |
πληθυνέσθωσαν
καὶ
ἀρχέτωσαν
τῶν
ἰχθύων |
[6] |
πλάσμα
ἡμῶν·
Αὐξάνεσθε
καὶ
πληθυνέσθε
|
καὶ |
πληρώσατε
τὴν
γῆν.
ταῦτα
πρὸς |
[19] |
θανάτου·
ἔσῃ
ἁπλοῦς
τῇ
καρδίᾳ
|
καὶ |
πλούσιος
τῷ
πνεύματι·
οὐ
κολληθήσῃ |
[1] |
ἐν
εἰρήνῃ.
Μεγάλων
μὲν
ὄντων
|
καὶ |
πλουσίων
τῶν
τοῦ
θεοῦ
δικαιωμάτων |
[21] |
τί
ζητεῖ
κύριος
ἀφ’
ὑμῶν,
|
καὶ |
ποιεῖτε
ἵνα
εὑρεθῆτε
ἐν
ἡμέρᾳ |
[11] |
φριξάτω
ἡ
γῆ,
ὅτι
δύο
|
καὶ |
πονηρὰ
ἐποίησεν
ὁ
λαὸς
οὗτος· |
[4] |
ἔχειν
αὐτὴν
ἐξουσίαν
μετὰ
ἁμαρτωλῶν
|
καὶ |
πονηρῶν
συντρέχειν,
μήποτε
ὁμοιωθῶμεν
αὐτοῖς. |
[19] |
ἁγίων,
ἢ
διὰ
λόγου
κοπιῶν
|
καὶ |
πορευόμενος
εἰς
λύτρωσιν
ἁμαρτιῶν
σου. |
[10] |
παρ’
ἐνιαυτὸν
ἀλλάσσει
τὴν
φύσιν
|
καὶ |
ποτὲ
μὲν
ἄρρεν,
ποτὲ
δὲ |
[3] |
προπορεύσεται
ἔμπροσθέν
σου
ἡ
δικαιοσύνη,
|
καὶ |
προπορεύσεται
ἔμπροσθέν
σου
ἡ
δικαιοσύνη, |
[3] |
τὰ
ἱμάτιά
σου
ταχέως
ἀνατελεῖ,
|
καὶ |
προπορεύσεται
ἔμπροσθέν
σου
ἡ
δικαιοσύνη, |
[7] |
δύο
τράγους
καλοὺς
καὶ
ὁμοίους
|
καὶ |
προσενέγκατε,
καὶ
λαβέτω
ὁ
ἱερεὺς |
[13] |
υἱούς
σου,
ἵνα
εὐλογήσω
αὐτούς.
|
καὶ |
προσήγαγεν
Ἐφραὶμ
καὶ
Μανασσῆ,
τὸν |
[11] |
ἔμπροσθέν
σου
καὶ
ὄρη
ὁμαλιῶ
|
καὶ |
πύλας
χαλκᾶς
συντρίψω
καὶ
μοχλοὺς |
[3] |
ἀπὸ
σοῦ
σύνδεσμον
καὶ
χειροτονίαν
|
καὶ |
ῥῆμα
γογγυσμου,
καὶ
δῷς
πεινῶντι |
[8] |
βασιλείᾳ
αὐτοῦ
ἡμέραι
ἔσονται
πονηραὶ
|
καὶ |
ῥυπαραί,
ἐν
αἷς
ἡμεῖς
σωθησόμεθα· |
[11] |
εἰς
τὸ
ὕδωρ
γέμοντες
ἁμαρτιῶν
|
καὶ |
ῥύπου,
καὶ
ἀνα
βαίνομεν
καρποφοροῦντες |
[3] |
ὡς
κρίκον
τὸν
τράχηλον
ὑμῶν
|
καὶ |
σάκκον
ἐνδύσησθε
καὶ
σποδὸν
ὑποστρώσητε, |
[5] |
τὸν
Ἰσραὴλ
καὶ
τηλικαῦτα
τέρατα
|
καὶ |
σημεῖα
ποιῶν
ἐκήρυσσεν,
καὶ
ὑπερηγάπησεν |
[6] |
ὑμεῖς
πάντες
ὡς
ἱμάτιον
παλαιωθήσεθε,
|
καὶ |
σὴς
καταφάγεται
ὑμᾶς.
καὶ
παλιν |
[3] |
τράχηλον
ὑμῶν
καὶ
σάκκον
ἐνδύσησθε
|
καὶ |
σποδὸν
ὑποστρώσητε,
οὐδ’
οὕτως
καλέσετε |
[7] |
νηστεύοντος
καὶ
κοτομένου
ἐπὶ
σάκκου
|
καὶ |
σποδοῦ.
ἵνα
δείξῃ,
ὅτι
δεῖ |
[7] |
εἰ
μὴ
δι’
ἡμᾶς.
ἀλλὰ
|
καὶ |
σταρωθεὶς
ἐποτιζετο
ὄξει
καὶ
χολῇ. |
[2] |
λέγει
κύριος.
πλήρης
εἰμὶ
ὁλοκαυτωμάτων,
|
καὶ |
στέαρ
ἀρνῶν
καὶ
αἷμα
ταύρων |
[1] |
ὄψις
ὑμῶν.
πεπεισμένος
οὖν
τοῦτο
|
καὶ |
συνειδὼς
ἐμαυτῷ,
ὅτι
ἐν
ὑμῖν |
[13] |
γυναικὸς
αὐτοῦ,
ὅτι
στεῖρα
ἦν·
|
καὶ |
συνέλαβεν.
εἶτα
ἐξῆλθεν
Ρεβέκκα
πυθέσθαι |
[15] |
τὰ
ἔργα
τῶν
χειρῶν
αὐτοῦ,
|
καὶ |
συνετέλεσεν
ἐν
τῇ
ἡμέρᾳ
τῇ |
[4] |
πλάκας
ἐκ
τῶν
χειρῶν
αὐτοῦ·
|
καὶ |
συνετρίβη
αὐτῶν
ἡ
διαθήκη,
ἵνα |
[14] |
καὶ
ἔρριψεν
ἐκ
τῶν
χειρῶν,
|
καὶ |
συνετρίβησαν
αἱ
πλάκες
τῆς
διαθήκης |
[4] |
οὓς
ἐξήγαγες
ἐκ
γῆς
Αἰγύπτου,
|
καὶ |
συνῆκεν
Μωϋσῆς
καὶ
ἔριψεν
τὰς |
[14] |
ἐξήγαγες
ἐκ
γῆς
Αἰγύτου,
ἠνόμησεν.
|
καὶ |
συνῆκεν
Μωϋσῆς,
ὅτι
ἐποίησαν
ἑαυτοῖς |
[12] |
ἐστιν,
αὐτὸς
προφητέει
Δαυείδ,
φοβούμενος
|
καὶ |
συνίων
τὴν
πλάνην
τῶν
ἁμαρτωλῶν· |
[8] |
ἐν
οἷς
εἰσὶν
ἁμαρίαι
τέλειαι,
|
καὶ |
σφάξαντας
κατακαίεν,
καὶ
αἴρειν
τότε |
[10] |
τὴν
τροφήν,
ἀλλὰ
ἁρπάζουσιν
ὡς
|
καὶ |
τὰ
ἀλλότρια
ἐν
ἀνομίᾳ
αὐτῶν |
[1] |
διὰ
τῶν
προφητῶν
τὰ
παρεληλυθότα
|
καὶ |
τὰ
ἐνεστῶτα,
καὶ
τῶν
μελλόντων |
[3] |
ῥαγήσεται
πρώϊμον
τὸ
φῶς
σου,
|
καὶ |
τὰ
ἱμάτιά
σου
ταχέως
ἀνατελεῖ, |
[10] |
ἐκδύσωσιν
διὰ
τὴν
πλεονεξίαν,
ὡς
|
καὶ |
τὰ
ὄρνεα
ταῦτα
μόνα
ἑαυτοῖς |
[5] |
ὑπερευχαρστεῖν
οφείλομεν
τῷ
κυρίῶ,
ὅτι
|
καὶ |
τὰ
παρεληλυθότα
ἡμῖν
ἐγνώρισεν
καὶ |
[15] |
λέγει
αὐτοῖς·
Τὰς
νεομηνίας
ὑμῶν
|
καὶ |
τὰ
σάββατα
οὐκ
ἀνέχομαι.
ὁρᾶτε, |
[4] |
ὁ
δεσπότης
συντέτμηκεν
τοὺς
καιροὺς
|
καὶ |
τὰς
ἡμέρας,
ἵνα
ταχύνῃ
ὁ |
[10] |
τοῦτο
περιέτεμεν
τὰς
ἀκοὰς
ἡμῶν
|
καὶ |
τὰς
καρδίας,
ἵνα
συνιῶμεν
ταῦτα. |
[10] |
κεκριμένοι
ἤδη
τῷ
θανάτῳ,
ὡς
|
καὶ |
ταῦτα
τὰ
ἰχθύδια
μόνα
ἐπικατάρατα |
[1] |
κυρίου·
ζωῆς
ἐλπίς,
κρίσεως,
ἀρχὴ
|
καὶ |
τέλος
πίστεως
ἡμῶν·
καὶ
δικαιοσύνη, |
[4] |
ὅταν
βλέπετε
ματὰ
τηλικαῦτα
σημεῖα
|
καὶ |
τέρατα
γεγονότα
ἐν
τῷ
Ἰσραήλ, |
[5] |
γέ
τοι
διδάσκων
τὸν
Ἰσραὴλ
|
καὶ |
τηλικαῦτα
τέρατα
καὶ
σημεῖα
ποιῶν |
[10] |
ποτὲ
δὲ
θῆλυ
γίνεται.
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὴν
γαλῆν
ἐμίσησεν
καλῶς.
οὐ |
[5] |
δέ,
ἵνα
καταργήσῃ
τὸν
θάνατον
|
καὶ |
τὴν
ἐκ
νεκρῶν
ἀνάστασιν
δείξῃ, |
[15] |
ἀσεβεῖς
καὶ
ἀλλάξει
τὸν
ἥλιον
|
καὶ |
τὴν
σελήνην
καὶ
τοὺς
ἀστέρας, |
[10] |
τῶν
λαλούντων
τὰ
διδαιώματα
κυρίου
|
καὶ |
τηρούντων,
μετὰ
τῶν
εἰδότων,
ὅτι |
[13] |
τὸν
λαὸν
τοῦτον
εἶναι
πρῶτον
|
καὶ |
τῆς
διαθήκης
κληρονόμον.
εἰ
οὖν |
[13] |
πνεύματι
τοῦ
λαοῦ
τοῦ
μεταξύ·
|
καὶ |
τί
λέγει;
Καὶ
ἐποίησεν
Ἰακὼβ |
[9] |
ἀκάνθαις,
περιτμήθητε
τῷ
κυρίῳ
ὑμῶν.
|
καὶ |
τί
λέγει;
Περιτμήθητε
καρδίαν
ὑμῶν, |
[12] |
ποιεῖ
οὖν
Μωϋσῆς
χαλκοῦν
ὄφιν
|
καὶ |
τίθησιν
ἐνδόξως
καὶ
κηρύγματι
καλεῖ |
[13] |
αἰσθάνεσθαι
ὀφείλετε,
τίς
ὁ
Ἰσαὰκ
|
καὶ |
τίς
ἡ
Ρεβέκκα,
καὶ
ἐπὶ |
[8] |
ὁ
τύπος
ὁ
τοῦ
σταυροῦ
|
καὶ |
τὸ
ἔριον
τὸ
κόκκινον)
καὶ |
[6] |
ἀγαθήν.
τί
οὖν
τὸ
γάλα
|
καὶ |
τὸ
μέλι;
ὅτι
πρῶτον
τὸ |
[8] |
καὶ
τὸ
ἔριον
τὸ
κόκκινον)
|
καὶ |
τὸ
ὕσσωπον,
καὶ
οὓτως
ῥαντίζειν |
[8] |
τί
δὲ
ἅμα
τὸ
ἔριον
|
καὶ |
τὸ
ὕσσωπον;
ὅτι
ἐν
τῇ |
[4] |
νῦν
ἐν
τῷ
ἀνόμῳ
καιρῷ
|
καὶ |
τοῖς
μέλλουσιν
σκανδάλοις,
ὡς
πρέπει |
[10] |
ἐν
τούτῳ
τῷ
κόσνῳ
περιπατεῖ
|
καὶ |
τὸν
ἅγιον
αἰῶνα
ἐκδέχεται.
βλέπετε, |
[8] |
ἡμῖν
τὴν
ἄφεσιν
τῶν
ἁμαρτιῶν
|
καὶ |
τὸν
ἁνισμὸν
τῆς
καρδίας,
οἷς |
[10] |
κάτω
τοῦ
βυτοῦ
κατοικεῖ.
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὸν
δασύποδα
οὐ
φάγῃ.
πρὸς |
[16] |
πρόβατα
τῆς
νομῆς
καὶ
παραδώσει
|
καὶ |
τὸν
πύργον
αὐτῶν
εἰς
καταφθοράν. |
[11] |
απολεῖται.
αἰσθάνεσθε,
πῶς
τὸ
ὑδωρ
|
καὶ |
τὸν
σταυρὸν
ἐπὶ
τὸ
αὐτὸ |
[9] |
τί
λέγει;
Περιτμήθητε
καρδίαν
ὑμῶν,
|
καὶ |
τον
τράχηλον
ὑμῶν
οὐ
σκληρυνεῖτε. |
[12] |
πνεῦμα,
ἵνα
ποιήσῃ
τύπον
σταυροῦ
|
καὶ |
τοῦ
μέλλοντος
πάσχειν,
ὅτι,
ἐὰν |
[12] |
ἔχεις
πάλιν
περὶ
τοῦ
σταυροῦ
|
καὶ |
τοῦ
σταυροῦσθαι
μέλλοντος.
λέγει
δὲ |
[15] |
τὸν
ἥλιον
καὶ
τὴν
σελήνην
|
καὶ |
τοὺς
ἀστέρας,
τότε
καλῶς
καταπαύσεται |
[7] |
φρύγανον
τὸ
λεγόμενον
ῥαχήλ,
οὗ
|
καὶ |
τοὺς
βλαστοὺς
εἰώθαμεν
τρώγειν
ἐν |
[9] |
ἤμελλεν
ἔχειν
τὴν
χάριν,
λέγει
|
καὶ |
τοὺς
τριακοσίους.
δηλοῖ
οὖν
τὸν |
[5] |
ὁδὸν
σκότους
ἀποσυνέχει.
ἔτι
δὲ
|
καὶ |
τοῦτο,
ἀδελφοί
μου·
εἰ
ὁ |
[4] |
συιέναι
οὖν
ὀφείλετε.
ἔτι
δὲ
|
καὶ |
τοῦτο
ἐρωτῶ
ὑμᾶς
ὡς
εἷς |
[2] |
στέαρ
ἀρνῶν
καὶ
αἷμα
ταύρων
|
καὶ |
τράγων
οὐ
βούλομαι,
οὐδ’
ἂν |
[9] |
τοῦ
οἴκου
αὐτοῦ
ἄνδρας
δεκαοκτὼ
|
καὶ |
τριακοσίους.
τίς
οὖν
ἡ
δοθεῖσα |
[14] |
τὴν
καρδίαν,
κηρῦξαι
αἰχμαλώτοις
ἄφεσιν
|
καὶ |
τυφλοῖς
ἀνάβλεψιν,
καλέσαι
ἐνιαυτὸν
κυρίου |
[6] |
ἡμεῖς
τῇ
πίστει
τῆς
ἐπαγγελίας
|
καὶ |
τῷ
λόγῳ
ζωοποιούμενοι
ζήσομεν
κατακυριεύοντες |
[6] |
καὶ
τῶν
πετεινῶν
τοῦ
οὐρανοῦ
|
καὶ |
τῶν
ἰχθύων
τῆς
θαλάσσης.
καὶ |
[1] |
τὰ
παρεληλυθότα
καὶ
τὰ
ἐνεστῶτα,
|
καὶ |
τῶν
μελλόντων
δοὺς
ἀπαρχὰς
ἡμῖν |
[6] |
ἀρχέτωσαν
τῶν
θηρίων
τῆς
γῆς
|
καὶ |
τῶν
πετεινῶν
τοῦ
οὐρανοῦ
καὶ |
[12] |
πῶς
Δαυεὶδ
λέγει
αὐτὸν
κύριον,
|
καὶ |
υἱὸν
οὐ
λέγει.
~Ἴδωμεν
δὲ |
[13] |
λαοὶ
ἐν
τῇ
κοιλίᾳ
σου,
|
καὶ |
ὑπερέξει
λαὸς
λαοῦ
καὶ
ὁ |
[5] |
τέρατα
καὶ
σημεῖα
ποιῶν
ἐκήρυσσεν,
|
καὶ |
ὑπερηγάπησεν
αὐτόν.
ὅτε
δὲ
τοὺς |
[2] |
πίστεως
ἡμῶν
εἰσιν
βοηθοὶ
φόβος
|
καὶ |
ὑπομονή,
τὰ
δὲ
συμμαχοῦντα
ἡμῖν |
[1] |
ἐνεργούμενα,
καθὼ
ἐλάλησεν,
ὀφείλομεν
πλουσιώτερον
|
καὶ |
ὑψηλότερον
προσάγειν
τῷ
φόβῳ
αὐτοῦ. |
[12] |
ὅπλον
ἐν
μέσῳ
τῆς
πυγμῆς,
|
καὶ |
ὑψηλότερος
σταθεὶς
πάντων
ἐξέτεινεν
τὰς |
[15] |
ὁ
Ἰησοῦς
ἀνέστη
ἐκ
νεκρῶν
|
καὶ |
φανερωθεὶς
ἀνέβη
εἰς
οὐρανοίς.
~Ἔτι |
[19] |
ὡς
τύπῳ
θεοῦ
ἐν
αἰσχύνῃ
|
καὶ |
φόβῳ·
οὐ
μὴ
ἐπιτάξῃς
δούλῳ |
[4] |
μελετῶμεν
τὸν
φόβον
τοῦ
θεοῦ
|
καὶ |
φυλάσσειν
ἀγωνιζώμεθα
τὰς
ἐντολὰς
αὐτοῦ, |
[4] |
θηρίον
τὸ
πονηρὸν
καὶ
ἰσχυρὸν
|
καὶ |
χαλεπώτερον
παρὰ
πάντα
τὰ
θηρία |
[3] |
ἐὰν
ἀφέλῃς
ἀπὸ
σοῦ
σύνδεσμον
|
καὶ |
χειροτονίαν
καὶ
ῥῆμα
γογγυσμου,
καὶ |
[7] |
ἀλλὰ
καὶ
σταρωθεὶς
ἐποτιζετο
ὄξει
|
καὶ |
χολῇ.
ἀκούσατε,
πῶς
περὶ
τούτου |
[6] |
σοι
ἐν
ἐκκλησίᾳ
ἀδελφῶν
μου,
|
καὶ |
ψαλῶ
σοι
ἀνάμεσον
ἐκκλησίας
ἁγίων. |
[3] |
ἄρτον
σου
ἐκ
ψυχῆς
σου
|
καὶ |
ψυχὴν
τεταπεινωμένην
ἐλεήσῃς.
εἰς
τοῦτο |
[5] |
ὡς
πρόβατον
ἐπὶ
σφαγὴν
ἤχθη,
|
καὶ |
ὡς
ἀμνὸς
ἄφωνος
ἐνανίον
τοῦ |
[4] |
πάντα
τὰ
θηρία
τῆς
θαλάσσης,
|
καὶ |
ὡς
ἐξ
αὐτοῦ
ἀνέτειλεν
δέκα |
[4] |
ἐξ
αὐτοῦ
ἀνέτειλεν
δέκα
κέρατα,
|
καὶ |
ὡς
ἐταπείνωσεν
ὑφ’
ἓν
τρία |