Chapitre |
[10] |
τροφήν,
ἀλλὰ
ἁρπάζουσιν
ὡς
καὶ
|
τὰ |
ἀλλότρια
ἐν
ἀνομίᾳ
αὐτῶν
καὶ |
[20] |
μετὰ
τιμωρίας,
ἐν
ᾗ
ἐστιν
|
τὰ |
ἀπολλύντα
τὴ
ψυχὴν
αὐτῶν·
εἰδωλολατρεία, |
[10] |
ἰχθύες
πορεύονται
ἐν
σκότει
εἰς
|
τὰ |
βάθη·
καὶ
ἐν
ὁδῷ
ἁμαρτωλῶν |
[2] |
εἰσιν
βοηθοὶ
φόβος
καὶ
ὑπομονή,
|
τὰ |
δὲ
συμμαχοῦντα
ἡμῖν
μακροθυμία
καὶ |
[10] |
τῇ
καρδίᾳ,
μετὰ
τῶν
λαλούντων
|
τὰ |
διδαιώματα
κυρίου
καὶ
τηρούντων,
μετὰ |
[2] |
ἐξουσίαν,
ὀφείλομεν
ἑαυτοῖς
προσέχοντες
ἐκζητεῖν
|
τὰ |
δικαιώματα
κυρίου.
τῆς
οὖν
πίστεως |
[10] |
διαθήσομαι
πρὸς
τὸν
λαὸν
τοῦτον
|
τὰ |
δικαιώματά
μου.
ἄρα
οὖν
οὐκ |
[21] |
πανθαμάρτητοι.
~Καλὸν
οὖν
ἐστὶν
μαθόντα
|
τὰ |
δικαιώματα
τοῦ
κυρίου,
ὅσα
γέγραπται, |
[4] |
τῶν
ἐνεστώτων
ἐπιπολὺ
ἐραυνῶντας
ἐκζητεῖν
|
τὰ |
δυνάμενα
ἡμᾶς
σώζειν.
φύγωμεν
οὖν |
[9] |
πάλιν·
Ἰδού,
λέγει
κύριος,
πάντα
|
τὰ |
ἔθνη
ἀπερίτμητα
ἀκροβυστίαν,
ὁ
δὲ |
[16] |
οἶκον
θεοῦ.
σχεδὸν
γὰρ
ὡς
|
τὰ |
ἔθνη
ἀφιέρωσαν
αὐτὸν
ἐν
τῷ |
[4] |
τοῦ
κυρίου.
ἀλλὰ
ἐπιστραφέντες
ἐπὶ
|
τὰ |
εἴδωλα
ἀπώλεσαν
αὐτήν.
λέγει
γὰρ |
[1] |
τῶν
προφητῶν
τὰ
παρεληλυθότα
καὶ
|
τὰ |
ἐνεστῶτα,
καὶ
τῶν
μελλόντων
δοὺς |
[4] |
τῆς
ἀνομίας,
μήποτε
καταλάβῃ
ἡμᾶς
|
τὰ |
ἔργα
τῆς
ἀνομίας·
καὶ
μισήσωμεν |
[4] |
ἀπὸґ
πάσης
ματαιότητος,
μισήσωμεν
τελείως
|
τὰ |
ἔργα
τῆς
πονηρᾶς
ὁδοῦ.
μὴ |
[15] |
ὁ
θεὸς
ἐν
ἓξ
ἡμέραις
|
τὰ |
ἔργα
τῶν
χειρῶν
αὐτοῦ,
καὶ |
[6] |
λέγει
δὲ
κύριος·
Ἰδού,
ποιῶ
|
τὰ |
ἔσχατα
ὡς
τὰ
πρῶτα.
εἰς |
[6] |
εἰς
συντριβήν·
Ἰδού,
ἐμβαλῶ
εἰς
|
τὰ |
θεμέλια
Σιὼν
λίθον
πολυτελῆ,
ἐκλεκτόν, |
[4] |
ἰσχυρὸν
καὶ
χαλεπώτερον
παρὰ
πάντα
|
τὰ |
θηρία
τῆς
θαλάσσης,
καὶ
ὡς |
[3] |
πρώϊμον
τὸ
φῶς
σου,
καὶ
|
τὰ |
ἱμάτιά
σου
ταχέως
ἀνατελεῖ,
καὶ |
[10] |
τῷ
θανάτῳ,
ὡς
καὶ
ταῦτα
|
τὰ |
ἰχθύδια
μόνα
ἐπικατάρατα
ἐν
τῷ |
[1] |
δοὺς
ἀπαρχὰς
ἡμῖν
γεύσεως,
ὧν
|
τὰ |
καθ’
ἕκαστα
βλέποντες
ἐνεργούμενα,
καθὼ |
[10] |
βυθῷ
νήχεται,
μὴ
κολθμβῶντα
ὡς
|
τὰ |
λοιπά,
ἀλλ’
ἐν
τῇ
γῇ |
[5] |
ἐνεστῶσιν
ἡμᾶς
ἐσόφισεν,
καὶ
εἰς
|
τὰ |
μέλλοντα
οὐκ
ἐσμὲν
ἀσύνετοι.
λέγει |
[10] |
διὰ
τὴν
πλεονεξίαν,
ὡς
καὶ
|
τὰ |
ὄρνεα
ταῦτα
μόνα
ἑαυτοῖς
οὐ |
[8] |
τὸ
ὕσσωπον,
καὶ
οὓτως
ῥαντίζειν
|
τὰ |
παιδία
καθ’
ἕνα
τὸν
λαόν, |
[15] |
ὃ
πεποίηκα,
ἐν
ᾧ
καταπαύσας
|
τὰ |
πάντα
ἀρχὴν
ἡμέρας
ὀγδόης
ποιήσω, |
[5] |
οφείλομεν
τῷ
κυρίῶ,
ὅτι
καὶ
|
τὰ |
παρεληλυθότα
ἡμῖν
ἐγνώρισεν
καὶ
ἐν |
[1] |
ὁ
δεσπότης
διὰ
τῶν
προφητῶν
|
τὰ |
παρεληλυθότα
καὶ
τὰ
ἐνεστῶτα,
καὶ |
[10] |
καθέδραν
λοιμῶν
οὐκ
ἐκάθισεν,
καθὼς
|
τὰ |
πετεινα
καθήμενα
εἰς
ἁρπαγήν.
ἔχετε |
[16] |
γὰρ
ἡ
γραφή·
Καὶ
κύριος
|
τὰ |
πρόβατα
τῆς
νομῆς
καὶ
παραδώσει |
[5] |
τὸν
ποιμένα
ἑαυτῶν,
τότε
ἀολεῖται
|
τὰ |
πρόβατα
τῆς
ποίμνης.
αὐτὸς
δὲ |
[2] |
καὶ
ἐγκράτεια·
τούτων
οὖν
μενόντων
|
τὰ |
πρὸς
κύριον
ἁγνῶς
συνευφραίνονται
αὐτοῖς |
[19] |
καὶ
ἐκζητήσεις
καθ’
ἑκάστην
ἡμέραν
|
τὰ |
πρόσωπα
τῶν
ἁγίων,
ἢ
διὰ |
[6] |
Ἰδού,
ποιῶ
τὰ
ἔσχατα
ὡς
|
τὰ |
πρῶτα.
εἰς
τοῦτο
οὖν
ἐκήρυξεν |
[16] |
τῷ
μηδέποτε
μήτε
τοῦ
λέγοντος
|
τὰ |
ῥήματα
ἀκηκοέναι
ἐκ
τοῦ
στόματος |
[15] |
ἀνέχομαι.
ὁρᾶτε,
πῶς
λέγει;
οὐ
|
τὰ |
σάββατα
ἐμοὶ
δεκτά,
ἀλλἃ
ὃ |
[15] |
αὐτοῖς·
Τὰς
νεομηνίας
ὑμῶν
καὶ
|
τὰ |
σάββατα
οὐκ
ἀνέχομαι.
ὁρᾶτε,
πῶς |
[19] |
μετὰ
ταπεινῶν
καὶ
δικαίων
ἀναστραφήσῃ,
|
τὰ |
συμβαίνοντά
σοι
ἐνεργήματα
ὡς
ἀγαθὰ |
[15] |
ἐν
ἑξακισχιλίοις
ἔτεσιν
συντελέσει
κύριος
|
τὰ |
σύμπαντα·
ἡ
γὰρ
ἡμέρα
παρ’ |
[15] |
ἐν
τοῖς
ἑξακισχιλίοις
ἔτεσιν
συντελεσθήσεται
|
τὰ |
σύμπαντα.
Καὶ
κατέπαυσεν
τῇ
ἡμέρᾳ |
[19] |
θεοῦ.
οὐ
μὴ
γένῃ
ἐπιθυμῶν
|
τὰ |
τοῦ
πλησίον
σου,
οὐ
μὴ |
[11] |
ἀποδώσω.
νῦν
δὲ
ὃ
λέγει·
|
τὰ |
φύλλα
οὐκ
ἀπορυήσεται,
τοῦτο
λέγει· |