Chapitre |
[21] |
πάσης
χάριτος
μετὰ
τοῦ
πνεύματος
|
ὑμῶν. |
|
[11] |
ῥῆμα,
ὃ
ἐὰν
ἐξελεύσεται
ἐξ
|
ὑμῶν |
διὰ
τοῦ
στόματος
ὑμῶν
ἐν |
[4] |
μὴ
ἐλλείπειν,
γράφειν
ἐσπούδασα,
περίψημα
|
ὑμῶν. |
διὸ
προσέχωμεν
ἐν
ταῖς
ἐσχάταις |
[2] |
Μὴ
ἐγὼ
ἐνετειλάμην
τοῖς
πατράσιν
|
ὑμῶν |
ἐκπορευομένοις
ἐκ
γῆς
Αἰγύπτου,
προσενέγκαι |
[12] |
Μωϋσῆς·
Ὅταν,
φησίν
δηχθῇ
τις
|
ὑμῶν, |
ἐλθέτω
ἐπὶ
τὸν
ὄφιν
τὸν |
[11] |
ἐξ
ὑμῶν
διὰ
τοῦ
στόματος
|
ὑμῶν |
ἐν
πίστει
καὶ
ἀγάπῃ,
ἔσται |
[1] |
ὑμᾶς.
οὕτω
με
ἐξέπληξεν
ἐπὶ
|
ὑμῶν |
ἡ
ἐμοὶ
ἐπιποθήτη
ὄψις
ὑμῶν. |
[2] |
βδέλυγμά
μοί
ἐστιν·
τὰς
νεομηνίας
|
ὑμῶν |
Ἰησοῦ
Χριστοῦ,
ἄνευ
ζυγοῦ
ἀνάγκης, |
[9] |
Περιτμήθητε,
λέγει
κύριος,
τὰς
καρδίας
|
ὑμῶν. |
καὶ
πάλιν
λέγει·
Ἄκουε
Ἰσραήλ, |
[21] |
ἐκζητοῦντες
τί
ζητεῖ
κύριος
ἀφ’
|
ὑμῶν, |
καὶ
ποιεῖτε
ἵνα
εὑρεθῆτε
ἐν |
[3] |
κάμψητε
ὡς
κρίκον
τὸν
τράχηλον
|
ὑμῶν |
καὶ
σάκκον
ἐνδύσησθε
καὶ
σποδὸν |
[15] |
τοι
λέγει
αὐτοῖς·
Τὰς
νεομηνίας
|
ὑμῶν |
καὶ
τὰ
σάββατα
οὐκ
ἀνέχομαι. |
[9] |
ἐπ’
ἀκάνθαις,
περιτμήθητε
τῷ
κυρίῳ
|
ὑμῶν. |
καὶ
τί
λέγει;
Περιτμήθητε
καρδίαν |
[9] |
καὶ
τί
λέγει;
Περιτμήθητε
καρδίαν
|
ὑμῶν, |
καὶ
τον
τράχηλον
ὑμῶν
οὐ |
[2] |
ἢ
τοῦτο
ἐντειλάμην
αὐτοῖς·
ἕκαστος
|
ὑμῶν |
κατὰ
τοῦ
πλησίον
ἐν
τῇ |
[2] |
Τί
μοι
πλῆθος
τῶν
θυσιῶν
|
ὑμῶν; |
λέγει
κύριος.
πλήρης
εἰμὶ
ὁλοκαυτωμάτων, |
[4] |
ὁμοιοῦσθαί
τισιν
ἐπισωρεύοντας
ταῖς
ἁμαρτίαις
|
ὑμῶν |
λέγοντας,
ὅτι
ἡ
διαθήκη
ἐκείνων |
[11] |
δόξης
ὄψεσθε,
καὶ
ἡ
ψυχὴ
|
ὑμῶν |
μελετήσει
φόβον
κυρίου.
καὶ
πάλιν |
[21] |
τὸ
καλὸν
σκεῦός
ἐστιν
μεθ’
|
ὑμῶν, |
μὴ
ἐλλείπητε
μηδενὶ
ἑαυτῶν,
ἀλλὰ |
[9] |
καρδίαν
ὑμῶν,
καὶ
τον
τράχηλον
|
ὑμῶν |
οὐ
σκληρυνεῖτε.
λάβε
πάλιν·
Ἰδού, |
[3] |
ἀκουσθῆναι
ἐν
κραυγῇ
τὴν
φωνὴν
|
ὑμῶν; |
οὐ
ταύτην
τὴν
μηστείαν
ἐγὼ |
[21] |
μένετε
σύμβουλοι
πιστοί,
ἄρατε
ἐξ
|
ὑμῶν |
πᾶσαν
ὑπόκρισιν.
ὁ
δὲ
θεός, |
[2] |
ἐξεζήτησεν
ταῦτα
ἐκ
τῶν
χειρῶν
|
ὑμῶν; |
πατεῖν
μου
τὴν
αὐλὴν
οὐ |
[1] |
ὑμῶν
ἡ
ἐμοὶ
ἐπιποθήτη
ὄψις
|
ὑμῶν. |
πεπεισμένος
οὖν
τοῦτο
καὶ
συνειδὼς |
[1] |
ἐπὶ
τοῖς
μακαρίοις
καὶ
ἐνδόξοις
|
ὑμῶν |
πνεύμασιν·
οὕτως
ἔμφυτον
τῆς
δωρεᾶς |
[1] |
πέμπειν,
ἵνα
μετὰ
τῆς
πίστεως
|
ὑμῶν |
τελείαν
ἔχητε
τὴν
γνῶσιν.
Τρία |
[6] |
συιῆτε·
ἐγὼ
περίψημα
τῆς
ἀγάπης
|
ὑμῶν. |
τί
οὖν
λέγει
πάλιν
ὁ |
[1] |
ὅτι
ἐὰν
μελήσῃ
μοι
περὶ
|
ὑμῶν |
τοῦ
μέρος
τι
μεταδοῦναι
ἀφ’ |
[1] |
διδάσκαλος,
ἀλλ’
ὡς
εἷς
ἐξ
|
ὑμῶν |
ὑποδείξω
ὀλίγα,
δι’
ὧν
ἐν |
[9] |
Τάδε
λέγει
κύριος
ὁ
θεὸς
|
ὑμῶν |
(ὧδε
εὑρίκω
ἐντολήν)
Μὴ
σπείρητε |
[4] |
ἐρωτῶ
ὑμᾶς
ὡς
εἷς
ἐξ
|
ὑμῶν |
ὤν,
ἰδίως
δὲ
καὶ
πάντας |