Chapitre
[10]	δὲ τῶν αὐτῶν τριῶν δογμάτων	γνῶσιν	Δαυείδ καὶ λέγει· Μακάριος ἀνήρ,
[5]	ἄνθρωπος, ὃς ἔχων ὁδοῦ δικαιοσύνης	γνῶσιν	ἑαυτὸν εἰς ὁδὸν σκότους ἀποσυνέχει.
[18]	~Μεταβῶμεν δὲ καὶ ἐπὶ ἑτέραν	γνῶσιν	καὶ διδαχήν. Ὁδοὶ δύο εἰσὶν
[11]	θησαυροὺς σκοτεινούς, ἀποκρύους, ἀοράτους, ἵνα	γνῶσιν	ὅτι ἐγὼ κύριος ὁ θεος.
[12]	καθεῖλεν, ἐθανατοῦντο. πρὸς τί; ἱνα	γνῶσιν	ὅτι οὐ δύναται σωθῆναι, ἐὰν
[1]	πίστεως ὑμῶν τελείαν ἔχητε τὴν	γνῶσιν.	Τρία οὖν δόγνατά ἐστιν κυρίου·
[21]	δῴη ὑμῖν σοφίαν, σύνεσιν, ἐπιστήμην,	γνῶσιν	τῶν δικαιωμάτων αὐτοῦ, ὑπομονήν. γίνεσθε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/07/2008