Chapitre |
[10] |
τούτῳ
τῷ
κόσνῳ
περιπατεῖ
καὶ
|
τὸν |
ἅγιον
αἰῶνα
ἐκδέχεται.
βλέπετε,
πῶς |
[10] |
λαβὼν
πάλιν
σιωπᾷ.
Οὐδὲ
φάγῃ
|
τὸν |
ἀετὸν
οὐδὲ
τὸν
ὀξύπτερον
οὐδὲ |
[9] |
ἐστιν
ὁ
θέλων
ζῆσαι
εἰς
|
τὸν |
αἰῶνα;
ἀκοῇ
ἀκουσάτω
τῆς
φωνῆς |
[8] |
ἐλπίζοντες
ἐπ’
αὐτὸν
ζήσονται
εἰς
|
τὸν |
αἰῶνα.
διὰ
τί
δὲ
ἅμα |
[6] |
ἐλπίσει
ἐπ’
αὐτὸν
ζήσετα
εἰς
|
τὸν |
αἰῶνα.
ἐπὶ
λίθον
οὖν
ἡμῶν |
[11] |
λαλουμένων
καὶ
πιστεύσῃ,
ζήσεται
εἰς
|
τὸν |
αἰῶνα.
~Ὁμοίως
πάλιν
περὶ
τοῦ |
[12] |
φησίν,
ἐλπίσωσιν
ἐπ’
αὐτῷ
εἰς
|
τὸν |
αἰῶνα
πολεμηθήσονται.
τίθησιν
οὖν
Μωϋσῆς |
[11] |
φάγῃ
ἀπὸ
τούτων,
ζήσεται
εἰς
|
τὸν |
αἰῶνα,
τοῦτο
λέγει·
ὃς
ἂν, |
[11] |
φάγῃ
ἐξ
αὐτῶν,
ζήσεται
εἰς
|
τὸν |
αἰῶνα.
τοῦτο
λέγει
ὅτι
ἡμεῖς |
[16] |
ποθῶν
σωθῆναι
βλέπει
οὐκ
εἰς
|
τὸν |
ἄνθρωπον,
ἀλλ’
εἰς
τὸν
ἐν |
[6] |
εἰκόνα
καὶ
καθ’
ὁμοίσιν
ἡμῶν
|
τὸν |
ἄνθρωπον,
καὶ
ἀρχέτωσαν
τῶν
θηρίων |
[8] |
τὴν
ἄφεσιν
τῶν
ἁμαρτιῶν
καὶ
|
τὸν |
ἁνισμὸν
τῆς
καρδίας,
οἷς
ἔδωκεν |
[3] |
ῥῆμα
γογγυσμου,
καὶ
δῷς
πεινῶντι
|
τὸν |
ἄρτον
σου
ἐκ
ψυχῆς
σου |
[3] |
ἄδικον
συγγραφὴν
διάσπα.
διάθρυπτε
πεινῶσιν
|
τὸν |
ἄρτον
σου,
καὶ
γυμνὸν
ἐὰν |
[19] |
παιδίσκῃ
ἐν
πικρίᾳ,
τοῖς
ἐπὶ
|
τὸν |
αὐτὸν
θεὸν
ἐλπίζουσιν,
μή
ποτε |
[16] |
μετάνοιαν
διδοὺς
ημῖν,
εἰσάγε
εἰσ
|
τὸν |
ἄφθαρτον
ναόν.
ὁ
γὰρ
ποθῶν |
[10] |
τοῦ
βυτοῦ
κατοικεῖ.
ἀλλὰ
καὶ
|
τὸν |
δασύποδα
οὐ
φάγῃ.
πρὸς
τί; |
[7] |
μὲν
ἕνα
ἐπὶ
τὸ
θυσιαστήριον,
|
τὸν |
δὲ
ἕνα
ἐπικατάρατον,
καὶ
ὅτι |
[7] |
ἕνα
εἰς
ὁλοκαύτωμα
ὑπὲρ
ἁμαρτιῶν.
|
τὸν |
δὲ
ἕνα
τί
ποιήσωσιν;
Ἐπικατάρατος, |
[6] |
πονηρὰν
καθ’
ἑαυτῶν,
εἰπόντες·
Δήσωμεν
|
τὸν |
δίκαιον,
ὅτι
δύσχρηστος
ἡμῖν
ἐστίν. |
[16] |
εἰς
τὸν
ἄνθρωπον,
ἀλλ’
εἰς
|
τὸν |
ἐν
αὐτῷ
κατοικοῦντα
καὶ
λαλοῦντα, |
[6] |
γνῶσις;
μάθετε.
ἐλπίσατε,
φησίν,
ἐπὶ
|
τὸν |
ἐν
σαρκὶ
μέλλοντα
φανεροῦσθαι
ὑμῖν |
[7] |
προσενέγκατε,
καὶ
λαβέτω
ὁ
ἱερεὺς
|
τὸν |
ἕνα
εἰς
ὁλοκαύτωμα
ὑπὲρ
ἁμαρτιῶν. |
[20] |
τέκνων,
φθορεῖς
πλάσματος
θεοῦ,
ἀποστρεφόμενοι
|
τὸν |
ἐνδέμενον,
καταπονοῦντες
τὸν
θλιβόμενον,
πλουσίων |
[19] |
μή
ποτε
οὐ
μὴ
φοβηθήσονται
|
τὸν |
ἐπ’
ἀμφοτέροις
θεόν·
ὅτι
οὐκ |
[12] |
ὑμῶν,
ἐλθέτω
ἐπὶ
τὸν
ὄφιν
|
τὸν |
ἐπὶ
τοῦ
ξύλου
ἐπικείμενον
καὶ |
[7] |
δὲ
ἕνα
ἐπικατάρατον,
καὶ
ὅτι
|
τὸν |
ἐπικατάρατον
ἐστεφανωμένον;
ἐπειδὴ
ὄψονται
αὐτὸν |
[15] |
κρινεῖ
τοὺς
ἀσεβεῖς
καὶ
ἀλλάξει
|
τὸν |
ἥλιον
καὶ
τὴν
σελήνην
καὶ |
[5] |
ἐπροφήτευσαν·
αὐτὸς
δέ,
ἵνα
καταργήσῃ
|
τὸν |
θάνατον
καὶ
τὴν
ἐκ
νεκρῶν |
[16] |
οἰκοδομὴν
ἤλπισαν,
καὶ
οὐκ
ἐπὶ
|
τὸν |
θεὸν
αὐτῶν
τὸν
ποιήσαντα
αὐτούς, |
[20] |
θεοῦ,
ἀποστρεφόμενοι
τὸν
ἐνδέμενον,
καταπονοῦντες
|
τὸν |
θλιβόμενον,
πλουσίων
παράκλητοι,
πενήτων
ἄνομοι |
[9] |
δούς,
ἐν
πνεύματι
προβλέψας
εἰς
|
τὸν |
Ἰησοῦν
περιέτεμεν,
λαβὼν
τριῶν
γραμμάτων |
[10] |
ἀετὸν
οὐδὲ
τὸν
ὀξύπτερον
οὐδὲ
|
τὸν |
ἰκτῖνα
οὐδὲ
τὸν
κόρακα·
οὐ |
[6] |
ὡσεὶ
μέλισσαι
κηρίον,
καί·
Ἐπὶ
|
τὸν |
ἱματισμόν
μου
ἔβαλον
κλῆρον.
ἐν |
[5] |
περὶ
αὐτοῦ
ἃ
μὲν
πρὸς
|
τὸν |
Ἰσραήλ,
ἃ
δὲ
πρὸς
ἡμᾶς, |
[5] |
κρινεῖ.
πέρας
γέ
τοι
διδάσκων
|
τὸν |
Ἰσραὴλ
καὶ
τηλικαῦτα
τέρατα
καὶ |
[6] |
λέγει
γὰρ
ὁ
προφήτης
ἐπὶ
|
τὸν |
Ἰσραήλ·
Οὐαὶ
τῇ
ψυχῇ
αὐτῶν, |
[11] |
μὲν
τοῦ
ὕδατος
γέγραπται
ἐπὶ
|
τὸν |
Ἰσραήλ.
πῶς
τὸ
βάπτισμα
τὸ |
[5] |
καὶ
αὐτὸς
ἑαυτῷ
τὸν
λαὸν
|
τὸν |
καινὸν
ἑτοιμάζων
ἐπιδείξῃ
ἐπὶ
τῆς |
[15] |
ἐλτὼν
ὁ
υἱὸς
αὐτοῦ
καταργήσει
|
τὸν |
καιρὸν
τοῦ
ἀνόμου
καὶ
κρινεῖ |
[11] |
τὰς
διεξόδους
τῶν
ὑδάτων,
ὁ
|
τὸν |
καρπὸν
αὐτοῦ
οὐκ
απορυήσεται,
καὶ |
[7] |
τῇ
ἡμέρᾳ
τὸν
ποδήρη
ἔχοντα
|
τὸν |
κόκκινον
περὶ
τὴν
σάρκα
καὶ |
[10] |
ὀξύπτερον
οὐδὲ
τὸν
ἰκτῖνα
οὐδὲ
|
τὸν |
κόρακα·
οὐ
μή,
φησίν,
κολληθήσῃ |
[4] |
εὐφρανθῶμεν.
ὁ
κύριος
ἀποσωπολήμπτως
κρινεῖ
|
τὸν |
κόσμον.
ἕκαστος
καθὼς
ἐποίησεν
κομιεῖται. |
[10] |
ἔστη,
καθὼς
οἱ
δοκοῦντες
φοβεῖσθαι
|
τὸν |
κύριον
ἁμαρτάνουσιν
ὡς
ὁ
χοῖρος, |
[6] |
σοφὸς
καὶ
ἐπιστήμων
καὶ
ἀγαπῶν
|
τὸν |
κύριον
αὐτοῦ;
ἐπεὶ
οὖν
ἀνακαινίσας |
[10] |
λέγει;
κολλᾶσθε
μετὰ
τῶν
φοβουμένων
|
τὸν |
κύριον,
μετὰ
τῶν
μελετώντων
ὃ |
[10] |
καὶ
ὁ
χοῖρος
ὅταν
τρώγει
|
τὸν |
κύριον
οὐκ
οἶδεν,
ὅταν
δὲ |
[10] |
κυρίου,
ὅταν
δὲ
ὑστεροῦνται,
ἐπιγινώσκουσιν
|
τὸν |
κύριον,
ὡς
καὶ
ὁ
χοῖρος |
[19] |
κόρην
τοῦ
ὀφθαλμοῦ
σου
πάντα
|
τὸν |
λαλοῦντά
σοι
τὸν
λόγον
κυρίου. |
[14] |
καὶ
λαβὼν
Μωϋσης
κατὲφερεν
πρὸς
|
τὸν |
λαὸν
δοῦναι.
καὶ
εἶπεν
κύριος |
[12] |
τίθησιν
ἐνδόξως
καὶ
κηρύγματι
καλεῖ
|
τὸν |
λαόν.
ἐλθόντες
οὖν
ἐπὶ
τὸ |
[14] |
λαβεῖν
τὴν
διαθήκην
κυρίου
πρὸς
|
τὸν |
λαόν,
ἡμέρας
τεσσεράκοντα
καὶ
νύκτας |
[8] |
ῥαντίζειν
τὰ
παιδία
καθ’
ἕνα
|
τὸν |
λαόν,
ἵνα
ἁγνίζωνται
ἀπὸ
τῶν |
[5] |
ἐπανγγελίαν
ἀποδῷ,
καὶ
αὐτὸς
ἑαυτῷ
|
τὸν |
λαὸν
τὸν
καινὸν
ἑτοιμάζων
ἐπιδείξῃ |
[13] |
εὐλογηθήσεται
βλέπετε,
ἐπὶ
τίνων
τέθεικεν,
|
τὸν |
λαὸν
τοῦτον
εἶναι
πρῶτον
καὶ |
[10] |
τῷ
Δευτερονομίῳ·
Καὶ
διαθήσομαι
πρὸς
|
τὸν |
λαὸν
τοῦτον
τὰ
δικαιώματά
μου. |
[19] |
σου
πάντα
τὸν
λαλοῦντά
σοι
|
τὸν |
λόγον
κυρίου.
μνησθήσῃ
ἡμέραν
κρίσεως |
[10] |
ἐστὶν
ἔργον
εὐφροσύνης,
καὶ
ἀναμαρυκωμένων
|
τὸν |
λόγον
κυρίου.
τί
δὲ
τὸ |
[13] |
καὶ
προσήγαγεν
Ἐφραὶμ
καὶ
Μανασσῆ,
|
τὸν |
Μανασσῆ
θέλων
ἵνα
εὐλογηθῇ,
ὅτι |
[4] |
τοῦ
νῦν
καιροῦ,
ἵνα
εἰς
|
τὸν |
μέλλοντα
ἀγαπηθῶμεν.
μὴ
δῶμεν
τῇ |
[9] |
καὶ
τοὺς
τριακοσίους.
δηλοῖ
οὖν
|
τὸν |
μὲν
Ἰησοῦν
ἐν
τοῖς
δυσὶν |
[11] |
κατέβησαν
εἰς
τὸ
ὕδωρ,
ὅτι
|
τὸν |
μὲν
μισθὸν
λέγει
ἐν
καιρῷ |
[16] |
πάλιν
λέγει·
Ἰδού,
οἱ
καθελόντες
|
τὸν |
ναὸν
τοῦτον
αὐτοὶ
αὐτὸν
οἰκοδομήσουσιν. |
[5] |
πάλιν
λέγει·
Ἰδού,
τέθεικά
μου
|
τὸν |
νῶτον
εἰς
μάστιγας,
τὰς
δὲ |
[12] |
κύριος,
ὅτι
ἐκκόψει
ἐκ
ῥιζῶν
|
τὸν |
οἶκον
πάντα
τοῦ
Ἀμαλὴκ
ὁ |
[3] |
ἴδῃς
περίβαλε·
ἀστέγους
εἴσαγε
εἰς
|
τὸν |
οἶκον
σου,
καὶ
ἐὰν
ἴδῃς |
[10] |
Οὐδὲ
φάγῃ
τὸν
ἀετὸν
οὐδὲ
|
τὸν |
ὀξύπτερον
οὐδὲ
τὸν
ἰκτῖνα
οὐδὲ |
[16] |
καταργῶν
αὐτὸν,
μάθετε·
Τίς
ἐμέτρησεν
|
τὸν |
οὐρανὸν
σπιθαμῇ
ἢ
τὴν
γῆν |
[12] |
δηχθῇ
τις
ὑμῶν,
ἐλθέτω
ἐπὶ
|
τὸν |
ὄφιν
τὸν
ἐπὶ
τοῦ
ξύλου |
[2] |
τῷ
κυρίῳ
κυρίῳ
καρδία
δοξάζουσα
|
τὸν |
πεπλακότα
αὐτήν.
ἀκριβεύεσθαι
οὖν
ὀφείλομεν, |
[19] |
ματάῳ
τὸ
ὄνομα
κυρίου.
ἀγαπήσεις
|
τὸν |
πλησίον
σου
ὑπὲρ
τὴν
ψυχήν |
[7] |
ὄψονται
αὐτὸν
τότε
τῇ
ἡμέρᾳ
|
τὸν |
ποδήρη
ἔχοντα
τὸν
κόκκινον
περὶ |
[16] |
οὐκ
ἐπὶ
τὸν
θεὸν
αὐτῶν
|
τὸν |
ποιήσαντα
αὐτούς,
ὡς
ὄντα
οἶκον |
[19] |
περιπατεῖν
ἐν
αὐτῇ
τοιαύτη.
ἀγαπήσεις
|
τὸν |
ποιήσαντά
σε,
φοβηθήσῃ
τόν
σε |
[5] |
ὅτι
ἐξ
αὐτῶν·
Ὅταν
πατάξωσιν
|
τὸν |
ποιμένα
ἑαυτῶν,
τότε
ἀολεῖται
τὰ |
[16] |
τῆς
νομῆς
καὶ
παραδώσει
καὶ
|
τὸν |
πύργον
αὐτῶν
εἰς
καταφθοράν.
καὶ |
[11] |
γὰρ
λέγει·
μακάριοι,
οἳ
ἐπὶ
|
τὸν |
σταυρὸν
ἐλπίσαντες
κατέβησαν
εἰς
τὸ |
[11] |
αἰσθάνεσθε,
πῶς
τὸ
ὑδωρ
καὶ
|
τὸν |
σταυρὸν
ἐπὶ
τὸ
αὐτὸ
ὥρισεν. |
[9] |
γράμμασιν,
καὶ
ἐν
τῷ
ἑνὶ
|
τὸν |
σταυρόν.
οἶδεν
ὁ
τὴν
ἔμφυτον |
[7] |
γένηται
οὕτως,
ἄγει
ὁ
βαστάζων
|
τὸν |
τράγον
εἰς
τὴν
ἔρημον
καὶ |
[3] |
οὐδ’
ἂν
κάμψητε
ὡς
κρίκον
|
τὸν |
τράχηλον
ὑμῶν
καὶ
σάκκον
ἐνδύσησθε |
[10] |
ὅτι
τὴν
τροφὴν
λαμβάνων
οἶδεν
|
τὸν |
τρέφοντα
αὐτὸν
καὶ
ἐπ’
αὐτῷ |
[7] |
αὐτὸν
τότε
τράγου.
οὐκοῦν
ἴδε
|
τὸν |
τύπον
τοῦ
μέλλοντος
πάσχειν
Ἰησοῦ. |
[13] |
φανερώτερον
ὁ
Ἰακὼβ
πρὸς
Ἰωσὴφ
|
τὸν |
υἱὸν
αὐτοῦ,
λέγων·
Ἰδού,
οὐκ |
[6] |
πληρώσατε
τὴν
γῆν.
ταῦτα
πρὸς
|
τὸν |
υἱόν.
πάλιν
σοι
ἐπιδειξω,
πῶς |
[4] |
ὅσον
ἐστὶν
ἐν
ἡμῖν,
μελετῶμεν
|
τὸν |
φόβον
τοῦ
θεοῦ
καὶ
φυλάσσειν |
[19] |
τις
θέλων
ὁδὸν
ὁδεύειν
ἐπὶ
|
τὸν |
ὡρισμένον
τόπον,
σπεύσῃ
τοῖς
ἔργοις |