Chapitre
[9]	τριακοσίους. τὸ δεκαοκτὼ ι’ δέκα,	η’	ὀκτώ· ἔχεις Ἰησοῦν. ὅτι δὲ
[19]	σου ἀπὸ τοῦ υἱοῦ σου	ἢ	ἀπὸ τῆς θυγατρός σου, ἀλλὰ
[19]	ἡμέραν τὰ πρόσωπα τῶν ἁγίων,	ἢ	διὰ λόγου κοπιῶν καὶ πορευόμενος
[13]	εἰ ἡ διαθήκη εἰς ἡμᾶς	ἢ	εἰς ἐκείνους. ἀκούσατε οὖν περὶ
[13]	ὅτι μείζων ὁ λαὸς οὗτος	ἢ	ἐκεῖνος. καὶ ἐν ἄλλῃ προφητείᾳ
[17]	ἐὰν γὰρ περὶ τῶν ἐνεστώτων	ἢ	μελλόντων γράφω ὑμῖν, οὐ μὴ
[13]	εἰ οὗτος ὁ λαὸς κληρονομεῖ	ἢ	ὁ πρῶτος, καὶ εἰ ἡ
[19]	οὐ μὴ διψυχήσῃς, πότερον ἔσται	ἢ	οὔ. οὐ μὴ λάβῃς ἐπὶ
[19]	οὐ μὴ ἐπιτάξῃς δούλῳ σου	ἢ	παιδίσκῃ ἐν πικρίᾳ, τοῖς ἐπὶ
[6]	πληθυνέσθωσαν καὶ ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων	ἢ	πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ; αἰσθάνεσθαι γὰρ
[10]	ἀλλὰ πόθεν ἐκείνοις ταῦτα νοῆσαι	ἢ	συνιέναι; ἡμεῖς δὲ δικαίως νοήσαντες
[16]	Τίς ἐμέτρησεν τὸν οὐρανὸν σπιθαμῇ	ἢ	τὴν γῆν δρακί; οὐκ ἐγώ;
[6]	ὁ κρινόμενός μοι; ἀντιστήτω μοι·	ἢ	τίς ὁ δικαιούμενός μοι; ἐγγισάτω
[16]	μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι,	ἢ	τίς τόπος τῆς καταπαύσεώς μου;
[2]	μοι ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίας; ἀλλ’	ἢ	τοῦτο ἐντειλάμην αὐτοῖς· ἕκαστος ὑμῶν
[11]	οἱ ἀσεβεῖς, οὐχ οὕτως, αλλ’	ἢ	ὡς ὁ χνοῦς, ὃν ἐκρίπτει
[4]	ἕκαστος καθὼς ἐποίησεν κομιεῖται. ἐὰν	ᾖ	ἀγαθός, ἡ πονηρός, ὁ μισθὸς
[21]	ἵνα καὶ ἡ ἐπιθυμία καὶ	ἡ	ἀγρυπνία εἴς τι ἀγαθὸν χωρήσῃ.
[8]	ἔριον ἐπὶ τὸ ξύλον; ὅτι	ἡ	βασιλεία Ἰησοῦ ἐπὶ ξύλου, καὶ
[15]	ἔτεσιν συντελέσει κύριος τὰ σύμπαντα·	ἡ	γὰρ ἡμέρα παρ’ αὐτῷ σημαίνει
[11]	καὶ ἐπὶ τούτῳ πλεῖον φριξάτω	ἡ	γῆ, ὅτι δύο καὶ πονηρὰ
[11]	ἕτερος προφήτης λέγει. Καὶ ἦν	ἡ	γῆ τοῦ Ἰακὼβ ἐπαινουμένη παρὰ
[6]	καὶ μέλι. τί δὲ λέγει	ἡ	γνῶσις; μάθετε. ἐλπίσατε, φησίν, ἐπὶ
[13]	περὶ τοῦ λαοῦ τί λέγει	ἡ	γραπή· Ἐδεῖτο δὲ Ἰσαὰκ περὶ
[4]	ἤδη τοῦ Μωϋσέως. λέγει γὰρ	ἡ	γραφή· Καὶ ἦν Μωϋσῆς ἐν
[16]	Ἰσραὴλ παραδίδοσθαι, ἐφανερώθη. λέγει γὰρ	ἡ	γραφή· Καὶ κύριος τὰ πρόβατα
[4]	τοῦ κοινῇ συμφέροντος. λέγει γὰρ	ἡ	γραφή· Οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἑαυτοῖς
[5]	οὐκ ἐσμὲν ἀσύνετοι. λέγει δὲ	ἡ	γραφή· Οὐκ ἀδίκως ἐκτείνεται δίκτυα
[6]	ἀναπλάσσοντος αὐτοῦ ἡμᾶς. λέγει γὰρ	ἡ	γραφὴ περί ἡμῶν, ὡς λέγει
[16]	κύριος· Ὁ οὐρανός μοι θρόνος,	ἡ	δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν
[13]	ἢ ὁ πρῶτος, καὶ εἰ	ἡ	διαθήκη εἰς ἡμᾶς ἢ εἰς
[4]	ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν λέγοντας, ὅτι	ἡ	διαθήκη ἐκείνων καὶ ἡμῶν. ἡμῶν
[14]	θεῷ. ~Ναί. ἀλλὰ ἴδωμεν, εἰ	ἡ	διαθήκη, ἣν ὤμοσεν τοῖς πατράσιν
[4]	χειρῶν αὐτοῦ· καὶ συνετρίβη αὐτῶν	ἡ	διαθήκη, ἵνα ἡ τοῦ ἠγαπημένου
[3]	δικαιοσύνη, καὶ προπορεύσεται ἔμπροσθέν σου	ἡ	δικαιοσύνη, καὶ ἡ δόξα τοῦ
[3]	ἀνατελεῖ, καὶ προπορεύσεται ἔμπροσθέν σου	ἡ	δικαιοσύνη, καὶ προπορεύσεται ἔμπροσθέν σου
[9]	δεκαοκτὼ καὶ τριακοσίους. τίς οὖν	ἡ	δοθεῖσα αὐτῷ γνῶσις; μάθετε, ὅτι
[19]	τοῖς ἔργοις αὐτοῦ. ἔσιν οὖν	ἡ	δοθεῖσα ἡμῖν γνῶσις τοῦ περιπατεῖν
[8]	εἶτα οὐκέτι ἄνδρες, οὐκέτι ἁμαρτωλῶν	ἡ	δόξα. οἱ ῥαντίζοντες παῖδες οἱ
[3]	ἔμπροσθέν σου ἡ δικαιοσύνη, καὶ	ἡ	δόξα τοῦ θεοῦ περιστελεῖ σε.
[16]	καταπαύσεώς μου; ἐγνώκατε, ὅτι ματαία	ἡ	ἐλπὶς αὐτῶν. πέρας γέ τοι
[6]	αἰῶνα. ἐπὶ λίθον οὖν ἡμῶν	ἡ	ἐλπίς; μͅ μὴ γένοιτο· ἀλλ’
[1]	οὕτω με ἐξέπληξεν ἐπὶ ὑμῶν	ἡ	ἐμοὶ ἐπιποθήτη ὄψις ὑμῶν. πεπεισμένος
[21]	μου μελετῶντες ταῦτα, ἵνα καὶ	ἡ	ἐπιθυμία καὶ ἡ ἀγρυπνία εἴς
[6]	καὶ πάλιν λέγει· Αὔτη ἐστὶν	ἡ	ἡμέρα ἡ μεγάλη καὶ θαυματή,
[16]	ὁ λόγος αὐτοῦ τῆς πίστεως,	ἡ	κλῆσις αὐτοῦ τῆς ἐπαγγελίας, ἡ
[6]	λέγει· Αὔτη ἐστὶν ἡ ἡμέρα	ἡ	μεγάλη καὶ θαυματή, ἣν ἐποίησεν
[10]	τηρούντων, μετὰ τῶν εἰδότων, ὅτι	ἡ	μελέτη ἐστὶν ἔργον εὐφροσύνης, καὶ
[3]	ἡμᾶς δὲ λέγει· Ἰδοὺ αὕτη	ἡ	νηστεία, ἣν ἐγὼ ἐξελεξάμην, λέγει
[19]	καιροῦ τοῦ νῦν τῆς ἀνομίας.	~Ἡ	οὖν ὁδὸς τοῦ φωτός ἐστιν
[12]	δάκνειν αὐτούς, καὶ ἀπέθνησκον ἐπειδὴ	ἡ	παράβασις διὰ τὴν παράβασιν αὐτῶν
[9]	λόγον πιστεύσωμεν ἡμεῖς. ἀλλὰ καὶ	ἡ	περιτομή, ἐφ’ ᾗ πεποίθασιν, κατήργηται.
[6]	προσώπου γὰρ τῆς γ͂ ς	ἡ	πλάσις τοῦ Ἀδὰμ ἐγένετο. τί
[7]	ζῶντας καὶ νεκρούς, ἔπαθεν, ἵνα	ἡ	πληγὴ αὐτοῦ ζωοποιήσῃ ἡμᾶς· πιστεύσωμεν,
[4]	ἐποίησεν κομιεῖται. ἐὰν ᾖ ἀγαθός,	ἡ	πονηρός, ὁ μισθὸς τῆς πονηρίας
[13]	τίς ὁ Ἰσαὰκ καὶ τίς	ἡ	Ρεβέκκα, καὶ ἐπὶ τίνων δέδειχεν,
[16]	ἡ κλῆσις αὐτοῦ τῆς ἐπαγγελίας,	ἡ	σοφία τῶν δικαιωμάτων, αἱ ἐντολαὶ
[4]	συνετρίβη αὐτῶν ἡ διαθήκη, ἵνα	ἡ	τοῦ ἠγαπημένου Ἰησοῦ ἐγκατασφραγισθῇ εἰς
[18]	ἥ τε τοῦ φωτὸς καὶ	ἡ	τοῦ σκότους. διαφορὰ δὲ πολλὴ
[17]	ἁπλότητι δηλῶσαι ὑμῖν, ἐλπίζει μου	ἡ	ψυχὴ τῇ ἐπιθυμίᾳ μου μὴ
[11]	βασιλέα μετὰ δόξης ὄψεσθε, καὶ	ἡ	ψυχὴ ὑμῶν μελετήσει φόβον κυρίου.
[18]	δύο εἰσὶν διδαχῆς καὶ ἐξουσίας,	ἥ	τε τοῦ φωτὸς καὶ ἡ
[20]	αὑτη ἐστὶν ὁδὸς τοῦ φωτός.	~Ἧ	δὲ τοῦ μέλαος ὁδός ἐστιν
[20]	θανάτου αἰωνίου μετὰ τιμωρίας, ἐν	ᾗ	ἐστιν τὰ ἀπολλύντα τὴ ψυχὴν
[15]	τὴν ὀγόην εἰς εὐφροσύνην, ἐν	ᾗ	καὶ ὁ Ἰησοῦς ἀνέστη ἐκ
[9]	ἀλλὰ καὶ ἡ περιτομή, ἐφ’	ᾗ	πεποίθασιν, κατήργηται. περιτομὴν γὰρ εἰρηκεν
[4]	τῶν ἔργων τῆς ἀνομίας, μήποτε	καταλάβῃ	ἡμᾶς τὰ ἔργα τῆς ἀνομίας·
[15]	ἀνέστη ἐκ νεκρῶν καὶ φανερωθεὶς	ἀνέβη	εἰς οὐρανοίς. ~Ἔτι δὲ καὶ
[4]	ἐκ τῶν χειρῶν αὐτοῦ· καὶ	συνετρίβη	αὐτῶν ἡ διαθήκη, ἵνα ἡ
[10]	τὰ λοιπά, ἀλλ’ ἐν τῇ	γῇ	κάτω τοῦ βυτοῦ κατοικεῖ. ἀλλὰ
[11]	ἐπὶ τούτῳ πλεῖον φριξάτω ἡ	γῆ,	ὅτι δύο καὶ πονηρὰ ἐποίησεν
[9]	λέγει· Ἀκουε οὐρανέ, καὶ ἐνωτίζου	γῆ,	ὅτι κύριος ἐλάλησεν ταῦτα εἰς
[11]	προφήτης λέγει. Καὶ ἦν ἡ	γῆ	τοῦ Ἰακὼβ ἐπαινουμένη παρὰ πᾶσαν
[16]	οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ	γῆ	ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖον
[20]	δυνάμεως, ὑπόκρισις, διπλοκαρδία, μοιχεία, φόνος,	ἁρπαγή,	ὑπερηφανία, μαγεία, πλεονεξία, ἀφοβία θεοῦ·
[11]	πνεύματι ἔχοντες. Καὶ ὃς ἂν	φάγῃ	ἀπὸ τούτων, ζήσεται εἰς τὸν
[11]	δένδρα ὡραῖα· καὶ ὃς ἂν	φάγῃ	ἐξ αὐτῶν, ζήσεται εἰς τὸν
[10]	τρύπας. ἀλλὰ οὐδὲ τὴν ὕαιναν	φάγῃ·	οὐ μή, φησίν, γένῃ μοιχὸς
[10]	ἀλλὰ καὶ τὸν δασύποδα οὐ	φάγῃ.	πρὸς τί; οὐ μὴ γένῃ,
[10]	καὶ λαβὼν πάλιν σιωπᾷ. Οὐδὲ	φάγῃ	τὸν ἀετὸν οὐδὲ τὸν ὀξύπτερον
[10]	τῇ πονηρίᾳ αὐτῶν. Καὶ οὐ	φάγῃ,	φησίν, σμύραιναν οὐδὲ πολύποδα οὐδὲ
[10]	καθήμενα ἐκζητεῖ, πῶς ἀλλοτρίας σάρκας	καταφάγῃ,	ὄντα λοιμὰ τῇ πονηρίᾳ αὐτῶν.
[8]	σποδὸν παιδία καὶ βάλλειν εἰς	ἄγγη	καὶ περιτιθέναι τὸ ἔριον τὸ
[7]	καὶ νεκρούς, ἔπαθεν, ἵνα ἡ	πληγὴ	αὐτοῦ ζωοποιήσῃ ἡμᾶς· πιστεύσωμεν, ὅτι
[3]	κύριος, ὡς σήμερον ἀκουσθῆναι ἐν	κραυγῇ	τὴν φωνὴν ὑμῶν; οὐ ταύτην
[6]	πάλιν ὁ προφητης; Περιέσχεν με	συναγωγὴ	πονηρευομένων, ἐκύκλωσάν με ὡσεὶ μέλισσαι
[6]	ἔχειν τὴν ψυχήν, ὡς ἂν	δὴ	ἀναπλάσσοντος αὐτοῦ ἡμᾶς. λέγει γὰρ
[14]	ἡτοιμάσθη, ἵνα ἀυτὸς φανείς, τὰς	ἤδη	δεδαπανημένας ἡμῶν καρδιας τῷ θανάτῳ
[4]	καθ’ ἑαυτοὺς ἐνδύνοντες μονάζετε ὡς	ἤδη	δεδικαιωμένοι, ἀλλ’ ἐπὶ τὸ αὐτὸ
[4]	εἰς τέλος ἀπωλεσαν αὐτὴν λαβόντος	ἤδη	τοῦ Μωϋσέως. λέγει γὰρ ἡ
[10]	τέλος εἰσὶν ἀσεβεῖς καὶ κεκριμένοι	ἤδη	τῷ θανάτῳ, ὡς καὶ ταῦτα
[7]	ἄπλυτον μετὰ ὄξους. πρὸς τί;	ἐπειδὴ	ἐμὲ ὑπὲρ ἁμαρτιῶν μέλλοντα τοῦ
[12]	ὄφιν δάκνειν αὐτούς, καὶ ἀπέθνησκον	ἐπειδὴ	ἡ παράβασις διὰ τὴν παράβασιν
[7]	καὶ ὅτι τὸν ἐπικατάρατον ἐστεφανωμένον;	ἐπειδὴ	ὄψονται αὐτὸν τότε τῇ ἡμέρᾳ
[2]	κακίαν μὴ μνησικακέτω, καὶ ὅρκον	ψευδῆ	μὴ ἀγαπᾶτε. αἰσθάνεσθαι οὖν ὀφείλομεν,
[10]	τὴν ἀφόδευσιν· ὅσα γὰρ ἔτη	ζῇ,	τοσαύτας ἔχει τρύπας. ἀλλὰ οὐδὲ
[10]	πορεύονται ἐν σκότει εἰς τὰ	βάθη·	καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ
[5]	ἔδει γάρ, ἵνα ἐπὶ ξύλου	πάθῃ.	λέγει γὰρ ὁ προφητεύων ἐπ’
[19]	σου ὁ λόγος τοῦ θεοῦ	ἐξέθῃ	ἐν ἀκαθαρσίᾳ τινῶν. οὐ λήμωψῃ
[16]	διὰ γὰρ τὸ πολεμεῖν αὐτοὺς	καθῃρέθη	ὑπὸ τῶν ἐχτρῶν· νῦν καὶ
[13]	τῷ Ἀβραάμ, ὅτε μόνος πιστεύσας	ἐτέθη	εἰς δικαιοσύνην; Ἰδού, τέθεικά σε,
[6]	προφήτης, ἐπεὶ ὡς λίθος ἰσχυρὸς	ἐτέθη	εἰς συντριβήν· Ἰδού, ἐμβαλῶ εἰς
[13]	Μανασσῆ, τὸν Μανασσῆ θέλων ἵνα	εὐλογηθῇ,	ὅτι πρεσβύτερος ἦν· ὁ γὰρ
[16]	ὁ ναὸς τοῦ κυρίου ἐνδόξως	οἰκοδομηθῇ.	πῶς, μάθετε. λαβόντες τὴν ἄφεσιν
[6]	ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος	ἐγενήθη	εἰς κεφαλὴν γωνίας. καὶ πάλιν
[12]	τὰς χεῖρας μου πρὸς λαὸν	ἀπειθῆ	καὶ ἀντιλέγοντα ὁδῷ δικαίᾳ μου.
[14]	Ἰησοῦ λάβωμεν, ὃς εἰς τοῦτο	ἡτοιμάσθη,	ἵνα ἀυτὸς φανείς, τὰς ἤδη
[7]	τοῦ προσενεχθέντος ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον	τελεσθῇ.	τί οὖν λέγει ἐν τῷ
[13]	ἔτι καὶ διὰ τοῦ Ἀβραὰμ	ἐμνήσθη,	ἀπέχομεν τὸ τέλειον τῆς γνώσεως
[4]	ἵνα ἡ τοῦ ἠγαπημένου Ἰησοῦ	ἐγκατασφραγισθῇ	εἰς τὴν καρδίαν ἡμῶν ἐν
[5]	πρὸς ἡμᾶς, λέγει δὲ οὕτως·	Ἐτραυματίσθη	διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν καὶ
[10]	λέγει· Μακάριος ἀνήρ, ὃς οὐκ	ἐπορεύθη	ἐν βουλῇ ἀσεβῶν, καθὼς καὶ
[5]	ἰάθημεν· ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν	ἤχθη,	καὶ ὡς ἀμνὸς ἄφωνος ἐνανίον
[12]	πρὸς αὐτοὺς Μωϋσῆς· Ὅταν, φησίν	δηχθῇ	τις ὑμῶν, ἐλθέτω ἐπὶ τὸν
[14]	λαὸν κληρονομίας, δι’ ἡμᾶς ὑπομείνας.	ἐφανερώθη	δέ, ἵνα κἀκεῖνοι τελειωθῶσιν τοῖς
[16]	καὶ ὁ λαὸς Ἰσραὴλ παραδίδοσθαι,	ἐφανερώθη.	λέγει γὰρ ἡ γραφή· Καὶ
[6]	αὐτοῦ μέλλοντος φανεροῦσθαι καὶ πάσχειν,	προεφανερώθη	τὸ πάθος. λέγει γὰρ ὁ
[11]	απορυήσεται, καὶ πάντα, ὅσα ἂν	ποιῇ,	κατευοδωθήσεται. οὐχ οὕτως οἱ ἀσεβεῖς,
[12]	ἐδέοντο Μωϋσέως, ἵνα περὶ αὐτῶν	ἀνενέγκῃ	δέησιν περὶ τῆς ἰάσεως αὐτῶν.
[13]	ὁ πρῶτος, καὶ εἰ ἡ	διαθήκη	εἰς ἡμᾶς ἢ εἰς ἐκείνους.
[4]	ἁμαρτίαις ὑμῶν λέγοντας, ὅτι ἡ	διαθήκη	ἐκείνων καὶ ἡμῶν. ἡμῶν μέν·
[14]	~Ναί. ἀλλὰ ἴδωμεν, εἰ ἡ	διαθήκη,	ἣν ὤμοσεν τοῖς πατράσιν δοῦναι
[4]	αὐτοῦ· καὶ συνετρίβη αὐτῶν ἡ	διαθήκη,	ἵνα ἡ τοῦ ἠγαπημένου Ἰησοῦ
[19]	μὴ ἐπιτάξῃς δούλῳ σου ἢ	παιδίσκῃ	ἐν πικρίᾳ, τοῖς ἐπὶ τὸν
[6]	Αὔτη ἐστὶν ἡ ἡμέρα ἡ	μεγάλη	καὶ θαυματή, ἣν ἐποίησεν ὁ
[1]	ὑπὲρ τὴν ψυχήν μου, ὅτι	μεγάλη	πίστις καὶ ἀγάπη ἐγκατοικεῖ ἐν
[7]	ἐκκλησίᾳ θέμενος, ὅτι ὃς ἐὰν	θέλῃ	τὸ ἔριον ἆραι τὸ κόκκινον,
[6]	εἰς τὰ θεμέλια Σιὼν λίθον	πολυτελῆ,	ἐκλεκτόν, ἀκρογωναῖον, ἔντιμον. εἶτα τί
[13]	οὗτος ἢ ἐκεῖνος. καὶ ἐν	ἄλλῃ	προφητείᾳ λέγει φανερώτερον ὁ Ἰακὼβ
[18]	ἡ τοῦ σκότους. διαφορὰ δὲ	πολλὴ	τῶν δύο ὁδῶν. ἐφ’ ἧς
[10]	μου. ἄρα οὖν οὐκ ἔστιν	ἐντολὴ	θεοῦ τὸ μὴ τρώγειν, Μωϋσῆς
[0]	~ΒΑΡΝΑΒΑ	ΕΠΙΣΤΟΛΗ.	~Χαίρετε υἱοὶ καὶ θυγατέρες, ἐν
[7]	καὶ σταρωθεὶς ἐποτιζετο ὄξει καὶ	χολῇ.	ἀκούσατε, πῶς περὶ τούτου πεφανέρωκαν
[10]	ἀνήρ, ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν	βουλῇ	ἀσεβῶν, καθὼς καὶ οἱ ἰχθύες
[11]	ἐν κρίσει οὐδὲ ἁμαρτωλοὶ ἐν	βουλῇ	δικαίων, ὅτι γινώσκει κύριος ὁδὸν
[2]	μὴ μνησικακέτω, καὶ ὅρκον ψευδῆ	μὴ	ἀγαπᾶτε. αἰσθάνεσθαι οὖν ὀφείλομεν, μὴ
[2]	Χριστοῦ, ἄνευ ζυγοῦ ἀνάγκης, ὤν,	μὴ	ἀνθρωποποίητον ἔχῃ τὴν προσφοράν. λέγει
[19]	οὐδὲ πάλιν γεννηθὲν ἀποκτενεῖς. οὐ	μὴ	ἄρῃς τὴν χεῖρά σου ἀπὸ
[19]	νεότητος διδάξεις φόβον θεοῦ. οὐ	μὴ	γένῃ ἐπιθυμῶν τὰ τοῦ πλησίον
[19]	τὰ τοῦ πλησίον σου, οὐ	μὴ	γένῃ πλεονέκτης. οὐδὲ κολληθήσῃ ἐκ
[10]	οὐ φάγῃ. πρὸς τί; οὐ	μὴ	γένῃ, φησίν, παιδοφθόρος οὐδὲ ὁμοιωθήσῃ
[6]	οὖν ἡμῶν ἡ ἐλπίς; μͅ	μὴ	γένοιτο· ἀλλ’ ἐπεὶ ἐν ἰσχΰ
[19]	ὑπὲρ τῆς ψυχῆς σου ἁγνεύσεις.	μὴ	γίνου πρὸς μὲν τὸ λαβεῖν
[7]	θεοῦ οὐκ ἠδύνατο παθεῖν εἰ	μὴ	δι’ ἡμᾶς. ἀλλὰ καὶ σταρωθεὶς
[19]	μνησικακήσεις τῷ ἀδελφῷ σου. οὐ	μὴ	διψυχήσῃς, πότερον ἔσται ἢ οὔ.
[4]	ἵνα εἰς τὸν μέλλοντα ἀγαπηθῶμεν.	μὴ	δῶμεν τῇ ἑαυτῶν ψυχῇ ἄνεσιν,
[19]	θεῷ, μισήσεις πᾶσαν ὑπόκρισιν· οὐ	μὴ	ἐγκαταλιπῃς ἐντολὰς κυρίου. οὐχ ὑψώσεις
[2]	λέγει δὲ πάλιν πρὸς αὐτούς·	Μὴ	ἐγὼ ἐνετειλάμην τοῖς πατράσιν ὑμῶν
[5]	βλέποντες αὐτόν, ὅτε τόν μέλλοντα	μὴ	εἶναι ἥλιον, ἔργον τῶν χειρῶν
[4]	πρέπει ἀγαπῶντι ἀφ’ ὧν ἔχομεν	μὴ	ἐλλείπειν, γράφειν ἐσπούδασα, περίψημα ὑμῶν.
[21]	εἰς οὓς ἐργάσησθε τὸ καλόν·	μὴ	ἐλλειπητε. ἐγγὺς ὁ κύριος καὶ
[21]	καλὸν σκεῦός ἐστιν μεθ’ ὑμῶν,	μὴ	ἐλλείπητε μηδενὶ ἑαυτῶν, ἀλλὰ συνεχῶς
[12]	ὅτι οὐ δύναται σωθῆναι, ἐὰν	μὴ	ἐπ’ αὐτῷ ἐλπίσωσιν. καὶ πάλιν
[19]	ἐν αἰσχύνῃ καὶ φόβῳ· οὐ	μὴ	ἐπιτάξῃς δούλῳ σου ἢ παιδίσκῃ
[4]	τὰ ἔργα τῆς πονηρᾶς ὁδοῦ.	μὴ	καθ’ ἑαυτοὺς ἐνδύνοντες μονάζετε ὡς
[10]	ἐπικατάρατα ἐν τῷ βυθῷ νήχεται,	μὴ	κολθμβῶντα ὡς τὰ λοιπά, ἀλλ’
[19]	πότερον ἔσται ἢ οὔ. οὐ	μὴ	λάβῃς ἐπὶ ματάῳ τὸ ὄνομα
[2]	ἐν τῇ καρδίᾳ ἑαυτοῦ κακίαν	μὴ	μνησικακέτω, καὶ ὅρκον ψευδῆ μὴ
[7]	ναοῦ. γεγραμμένης ἐντολῆς· Ὃς ἂν	μὴ	νηστεύσῃ τὴν νηστείαν, θανάτω ἐξολεθρευθύσεται,
[17]	ἢ μελλόντων γράφω ὑμῖν, οὐ	μὴ	νοήσητε διὰ τὸ ἐν παραβολαῖς
[4]	χρόνος τῆς πίστεως ἡμῶν, ἐὰν	μὴ	νῦν ἐν τῷ ἀνόμῳ καιρῷ
[2]	περὶ τῆς σωτηρίας ἡμῶν, ἵνα	μὴ	ὁ πονηρὸς παρείσδυσιν πλάνης ποιήσας
[4]	μου, προσέχειν νῦν ἑαυτοῖς καὶ	μὴ	ὁμοιοῦσθαί τισιν ἐπισωρεύοντας ταῖς ἁμαρτίαις
[2]	ὅτ’ ἡμῖν λέγει, θέλων ἡμᾶς	μὴ	ὁμοίως πλανωμένους ἐκείνοις ζητειν, πῶς
[2]	μὴ ἀγαπᾶτε. αἰσθάνεσθαι οὖν ὀφείλομεν,	μὴ	ὄντες ἀσύνετοι, τὴν γνώμην τῆς
[17]	ἡ ψυχὴ τῇ ἐπιθυμίᾳ μου	μὴ	παραλελοιπέναι τι τῶν ἀνηκόντων εἰς
[11]	καὶ ἑαυτοῖς ὤρυξαν βόθρον θανάτου.	Μὴ	πέτρα ἔρημός ἐστιν τὸ ὄρος
[19]	ἐπὶ τὸν αὐτὸν θεὸν ἐλπίζουσιν,	μή	ποτε οὐ μὴ φοβηθήσονται τὸν
[11]	τὸ φέρον ἄφεσιν ἁμαρτιῶν οὐ	μὴ	προσδέξονται, ἀλλ’ ἑαυτοῖς οἰκοδομήσουσιν. λέγει
[3]	προεφανέρωσεν ἡμῖν περὶ πάντων, ἵνα	μὴ	προσρησσώμεθα ὡς ἐπήλυτοι τῷ ἐκείνων
[19]	οὐ μοιχεύσεις, οὐ παιδοφθορήσεις. οὐ	μή	σου ὁ λόγος τοῦ θεοῦ
[6]	παραβολὴν κυρίου· τίς νοήσει, εἰ	μὴ	σοφὸς καὶ ἐπιστήμων καὶ ἀγαπῶν
[9]	θεὸς ὑμῶν (ὧδε εὑρίκω ἐντολήν)	Μὴ	σπείρητε ἐπ’ ἀκάνθαις, περιτμήθητε τῷ
[4]	πρέπει υἱοῖς θεοῦ, ἀντιστῶμεν, ἵνα	μὴ	σχῇ παρείσδυσιν ὁ μέλας. φύγωμεν
[10]	οὐκ ἔστιν ἐντολὴ θεοῦ τὸ	μὴ	τρώγειν, Μωϋσῆς δὲ ἐν πνεύματι
[10]	οὐδὲ τὴν ὕαιναν φάγῃ· οὐ	μή,	φησίν, γένῃ μοιχὸς οὐδὲ φθορεὺς
[10]	τὴν γαλῆν ἐμίσησεν καλῶς. οὐ	μή,	φησίν, γενηθῃς τοιοῦτος, οἵους ἀκούομεν
[12]	τοῦ μέλλοντος πάσχειν, ὅτι, ἐὰν	μή,	φησίν, ἐλπίσωσιν ἐπ’ αὐτῷ εἰς
[10]	ἰκτῖνα οὐδὲ τὸν κόρακα· οὐ	μή,	φησίν, κολληθήσῃ οὐδὲ ὁμοιωθήσῃ ἀνθρώποις
[10]	οὐδὲ πολύποδα οὐδὲ σηπίαν· οὐ	μή,	φησίν, ὁμοιωθήσῃ κολλώμενος ἀντρώποις τοιούτοις,
[19]	θεὸν ἐλπίζουσιν, μή ποτε οὐ	μὴ	φοβηθήσονται τὸν ἐπ’ ἀμφοτέροις θεόν·
[16]	μάθετε· Τίς ἐμέτρησεν τὸν οὐρανὸν	σπιθαμῇ	ἢ τὴν γῆν δρακί; οὐκ
[2]	ἁγνῶς συνευφραίνονται αὐτοῖς σοφία, σύνεσις,	ἐπιστήμη,	γνῶσις. πεφανέρωκεν γὰρ ἡμῖν διὰ
[15]	συνετέλεσεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ	ἑβδόμῃ	καὶ κατέπαυσεν ἐν αὐτῇ καὶ
[15]	καταπαύσεται ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ	ἑβδόμῃ.	πέρας γέ τοι λέγει· Ἁγιάσεις
[15]	Καὶ κατέπαυσεν τῇ ἡμέρᾳ τῇ	ἑβδόμῃ.	τοῦτο λέγει· ὅταν ἐλτὼν ὁ
[9]	ἀλλὰ καὶ οἱ Αἰγύπτιοι ἐν	περιτομῇ	εἰσίν. μάθετε οὖν, τέκνα ἀγάπης,
[9]	πιστεύσωμεν ἡμεῖς. ἀλλὰ καὶ ἡ	περιτομή,	ἐφ’ ᾗ πεποίθασιν, κατήργηται. περιτομὴν
[2]	Θυσία τῷ κυρίῳ καρδία συντετριμμένη,	ὀσμὴ	εὐωδίας τῷ κυρίῳ κυρίῳ καρδία
[19]	διδάξεις φόβον θεοῦ. οὐ μὴ	γένῃ	ἐπιθυμῶν τὰ τοῦ πλησίον σου,
[10]	ὕαιναν φάγῃ· οὐ μή, φησίν,	γένῃ	μοιχὸς οὐδὲ φθορεὺς οὐδὲ ὁμοιωθήσῃ
[19]	τοῦ πλησίον σου, οὐ μὴ	γένῃ	πλεονέκτης. οὐδὲ κολληθήσῃ ἐκ ψυχῆς
[10]	φάγῃ. πρὸς τί; οὐ μὴ	γένῃ,	φησίν, παιδοφθόρος οὐδὲ ὁμοιωθήσῃ τοῖς
[2]	λέγει· Θυσία τῷ κυρίῳ καρδία	συντετριμμένη,	ὀσμὴ εὐωδίας τῷ κυρίῳ κυρίῳ
[11]	ἦν ἡ γῆ τοῦ Ἰακὼβ	ἐπαινουμένη	παρὰ πᾶσαν τὴν γῆν. τοῦτο
[1]	κυρίου τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς, ἐν	εἰρήνῃ.	Μεγάλων μὲν ὄντων καὶ πλουσίων
[9]	Ἰδού, λέγει κύριος, πάντα τὰ	ἔθνη	ἀπερίτμητα ἀκροβυστίαν, ὁ δὲ λαὸς
[16]	θεοῦ. σχεδὸν γὰρ ὡς τὰ	ἔθνη	ἀφιέρωσαν αὐτὸν ἐν τῷ ναῷ.
[13]	εἶπεν κύριος πρὸς αὐτήν· Δύο	ἔθνη	ἐν τῇ γαστρί σου καὶ
[12]	δεξιᾶς αὐτοῦ, ἐπακοῦσαι ἔμπροσθεν αὐτοῦ	ἔθνη,	καὶ ἰσχὺν βασιλέων διαρρήξω. ἴδε,
[4]	αὐτὸ συνερχόμενοι συνζητεῖτε περὶ τοῦ	κοινῇ	συμφέροντος. λέγει γὰρ ἡ γραφή·
[2]	ἡμῶν εἰσιν βοηθοὶ φόβος καὶ	ὑπομονή,	τὰ δὲ συμμαχοῦντα ἡμῖν μακροθυμία
[1]	καὶ τέλος πίστεως ἡμῶν· καὶ	δικαιοσύνη,	καὶ ἀγαλλιάσεως ἔργων δικαιοσύνης μαρτυρία.
[3]	καὶ προπορεύσεται ἔμπροσθέν σου ἡ	δικαιοσύνη,	καὶ ἡ δόξα τοῦ θεοῦ
[14]	θεός σου, ἐκάλεσά σε ἐν	δικαιοσύνῃ	καὶ κρατήσω τῆς χειρός σου
[3]	καὶ προπορεύσεται ἔμπροσθέν σου ἡ	δικαιοσύνη,	καὶ προπορεύσεται ἔμπροσθέν σου ἡ
[10]	αὐτῶν καὶ ἐπιτηροῦσιν ὡς ἐν	ἀκεραιοσύνῃ	περιπατοῦντες καὶ περιβλέπονται, τίνα ἐκδύσωσιν
[3]	ὁ μακρόθυμος προβλέψας, ὡς ἐν	ἀκεραιοσύνῃ	πιστεύσει ὁ λαός, ὃν ἡτοίμασεν
[4]	καιροὺς καὶ τὰς ἡμέρας, ἵνα	ταχύνῃ	ὁ ἠγαπημένος αὐτοῦ καὶ ἐπὶ
[19]	κυρίοις ὡς τύπῳ θεοῦ ἐν	αἰσχύνῃ	καὶ φόβῳ· οὐ μὴ ἐπιτάξῃς
[12]	λέγει κύριος· ὁταν ξύλου αἷμα	στάξῃ.	ἔχεις πάλιν περὶ τοῦ σταυροῦ
[19]	συμβαίνοντά σοι ἐνεργήματα ὡς ἀγαθὰ	προσδέξῃ,	εἰδώς ὅτι ἄνευ θεοῦ οὐδὲν
[4]	αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὴν κληρονομίαν	ἥξῃ,	λέγει δὲ οὕτως καὶ ὁ
[7]	ἐπὶ σάκκου καὶ σποδοῦ. ἵνα	δείξῃ,	ὅτι δεῖ αὐτὸν παθεῖν ὑπ’
[5]	καὶ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν	δείξῃ,	ὅτι ἐν σαρκὶ ἔδει αὐτὸν
[5]	ὑπὲρ πᾶσαν ἁμαρτίαν ἀνομωτέρους, ἵνα	δείξῃ,	ὅτι οὐκ ἦλθεν καλέσαι δικαίους,
[12]	ποιεῖ, ἵνα τύπον τοῦ Ἰησοῦ	δείξῃ.	ποιεῖ οὖν Μωϋσῆς χαλκοῦν ὄφιν
[5]	τὸν λαὸν τὸν καινὸν ἑτοιμάζων	ἐπιδείξῃ	ἐπὶ τῆς γῆς ὤν, ὅτι
[9]	θέλων ζῆσαι εἰς τὸν αἰῶνα;	ἀκοῇ	ἀκουσάτω τῆς φωνῆς τοῦ παιδός
[9]	ἡπήκουσάν μου. καὶ πάλιν λέγει·	Ἀκοῇ	ἀκούσονται οἱ πόρρωθεν, ἃ ἐποίησα
[1]	μου, ὅτι μεγάλη πίστις καὶ	ἀγάπη	ἐγκατοικεῖ ἐν ὑμῖν ἐπ’ ἐλπίδι
[11]	στόματος ὑμῶν ἐν πίστει καὶ	ἀγάπῃ,	ἔσται εἰς ἐπιστροφὴν καὶ ἐλπίδα
[13]	τοῦ λαοῦ τί λέγει ἡ	γραπή·	Ἐδεῖτο δὲ Ἰσαὰκ περὶ Ρεβέκκας
[7]	αὐτὸν τότε τῇ ἡμέρᾳ τὸν	ποδήρη	ἔχοντα τὸν κόκκινον περὶ τὴν
[11]	Ἐγὼ πορεύσομαι ἔμπροσθέν σου καὶ	ὄρη	ὁμαλιῶ καὶ πύλας χαλκᾶς συντρίψω
[19]	τόν σε λυτρωσάμενον ἐκ θανάτου·	ἔσῃ	ἁπλοῦς τῇ καρδίᾳ καὶ πλούσιος
[19]	ἐντολὰς κυρίου. οὐχ ὑψώσεις σεαυτόν,	ἔσῃ	δὲ ταπεινόφρων κατὰ πάντα· οὐκ
[19]	ἄνευ θεοῦ οὐδὲν γίνεται. οὐκ	ἔσῃ	διγνώμων οὐδὲ γλωσσώδης, ὑποταγήσῃ κυρίοις
[19]	τινὰ ἐπὶ παραπτώματι. ἔσῃ πραΰς,	ἔσῃ	ἡσύχιος, ἔσῃ τρέμων τοὺς λόγους
[19]	πρόσωπον ἐλέγξαι τινὰ ἐπὶ παραπτώματι.	ἔσῃ	πραΰς, ἔσῃ ἡσύχιος, ἔσῃ τρέμων
[19]	μᾶλλον ἐν τοῖς φθαρτοῖς; οὐκ	ἔσῃ	πρόγλωσσος· παγὶς γὰρ τὸ στόμα
[19]	παραπτώματι. ἔσῃ πραΰς, ἔσῃ ἡσύχιος,	ἔσῃ	τρέμων τοὺς λόγους οὓς ἤκουσας,
[19]	οὐκ ἔσῃ διγνώμων οὐδὲ γλωσσώδης,	ὑποταγήσῃ	κυρίοις ὡς τύπῳ θεοῦ ἐν
[19]	σχίσμα, εἰρηνεύσεις δὲ μαχομένους συαγαγών.	ἐξομολογήσῃ	ἐπὶ ἁμαρτίαις σου. οὐ προσήξεις
[5]	αὐτὸν ἐπροφήτευσαν· αὐτὸς δέ, ἵνα	καταργήσῃ	τὸν θάνατον καὶ τὴν ἐκ
[19]	τοιαύτη. ἀγαπήσεις τὸν ποιήσαντά σε,	φοβηθήσῃ	τόν σε πλασαντα, δοξάσεις τόν
[19]	οὐ μὴ γένῃ πλεονέκτης. οὐδὲ	κολληθήσῃ	ἐκ ψυχῆς σου μετὰ ὑψηλῶν,
[19]	καὶ πλούσιος τῷ πνεύματι· οὐ	κολληθήσῃ	μετὰ τῶν πορευομένων ἐν ὁδῷ
[10]	τὸν κόρακα· οὐ μή, φησίν,	κολληθήσῃ	οὐδὲ ὁμοιωθήσῃ ἀνθρώποις τοιούτοις, οἵτινες
[10]	χοιρίον πρὸς τοῦτο εἶπεν· οὐ	κολληθήσῃ,	φησίν, ἄθρώποις τοιούτοις, οἵτινές εἰσιν
[19]	λαλοῦντά σοι τὸν λόγον κυρίου.	μνησθήσῃ	ἡμέραν κρίσεως νυκτὸς και ἡμέρας,
[10]	οὐ μή, φησίν, κολληθήσῃ οὐδὲ	ὁμοιωθήσῃ	ἀνθρώποις τοιούτοις, οἵτινες οὐκ οἴδασιν
[10]	οὐδὲ σηπίαν· οὐ μή, φησίν,	ὁμοιωθήσῃ	κολλώμενος ἀντρώποις τοιούτοις, οἵτινες εἰς
[10]	μὴ γένῃ, φησίν, παιδοφθόρος οὐδὲ	ὁμοιωθήσῃ	τοῖς τοιούτοις, ὅτι ὁ λαγωὸς
[10]	γένῃ μοιχὸς οὐδὲ φθορεὺς οὐδὲ	ὁμοιωθήσῃ	τοῖς τοιούτοις. πρὸς τί; ὅτι
[12]	καρδίαν Μωϋσέως τὸ πνεῦμα, ἵνα	ποιήσῃ	τύπον σταυροῦ καὶ τοῦ μέλλοντος
[7]	ἔπαθεν, ἵνα ἡ πληγὴ αὐτοῦ	ζωοποιήσῃ	ἡμᾶς· πιστεύσωμεν, ὅτι ὁ υἱὸς
[1]	λογισάμενος οὖν τοῦτο, ὅτι ἐὰν	μελήσῃ	μοι περὶ ὑμῶν τοῦ μέρος
[12]	ὑπὸ τῶν ἀλλοφύλων, καὶ ἵνα	ὑπομνήσῃ	αὐτοὺς πολεμουμένους, ὅτι διὰ τὰς
[2]	παρείσδυσιν πλάνης ποιήσας ἐν ἡμῖν	ἐκσφενδονήσῃ	ἡμᾶς ἀπὸ τῆς ζωῆς ἡμῶν.
[21]	ἡ ἀγρυπνία εἴς τι ἀγαθὸν	χωρήσῃ.	ἐρωτῶ ὑμᾶς, χάριν αἰτούμενος. ἕως
[19]	ἀλλὰ μετὰ ταπεινῶν καὶ δικαίων	ἀναστραφήσῃ,	τὰ συμβαίνοντά σοι ἐνεργήματα ὡς
[13]	προσήγαγεν Ἐφραὶμ καὶ Μανασσῆ, τὸν	Μανασσῆ	θέλων ἵνα εὐλογηθῇ, ὅτι πρεσβύτερος
[13]	τὴν δεξιὰν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν	Μανασσῆ,	ὅτι πρωτότοκός μου υἱός ἐστιν.
[13]	αὐτούς. καὶ προσήγαγεν Ἐφραὶμ καὶ	Μανασσῆ,	τὸν Μανασσῆ θέλων ἵνα εὐλογηθῇ,
[6]	ἐξουσίας ἐστίν, ἵνα τις ἐπιτάξας	κυριεύσῃ.	εἰ οὖν οὐ γίνεται τοῦτο
[19]	ὁδεύειν ἐπὶ τὸν ὡρισμένον τόπον,	σπεύσῃ	τοῖς ἔργοις αὐτοῦ. ἔσιν οὖν
[7]	γεγραμμένης ἐντολῆς· Ὃς ἂν μὴ	νηστεύσῃ	τὴν νηστείαν, θανάτω ἐξολεθρευθύσεται, ἐνετείλατο
[11]	φησίν, ἀκούσῃ τούτων λαλουμένων καὶ	πιστεύσῃ,	ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. ~Ὁμοίως
[12]	ὄνομα, ὄντι προφήτῃ, ἵνα μόνον	ἀκούσῃ	πᾶς ὁ λαός; ὅτι πάντα
[11]	τοῦτο λέγει· ὃς ἂν, φησίν,	ἀκούσῃ	τούτων λαλουμένων καὶ πιστεύσῃ, ζήσεται
[4]	λέγει γὰρ οὕτως κύριος. Μωϋσῆ	Μωϋσῆ,	κατάβηθι τὸ τάχος, ὅτι ἠνόμησεν
[14]	εἶπεν κύριος πρὸς Μωϋσην. Μωϋσῆ	Μωϋσῆ,	κατάβηθι τὸ τάχος, ὅτι ὁ
[14]	καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωϋσην.	Μωϋσῆ	Μωϋσῆ, κατάβηθι τὸ τάχος, ὅτι
[4]	αὐτήν. λέγει γὰρ οὕτως κύριος.	Μωϋσῆ	Μωϋσῆ, κατάβηθι τὸ τάχος, ὅτι
[12]	μέλλοντος. λέγει δὲ πάλιν τῷ	Μωϋσῇ,	πολεμουμένου τοῦ Ἰσραὴλ ὑπὸ τῶν
[5]	ἵνα τὸ τέλειον τῶν ἁμαρτιῶν	ἀνακεφαλαιώσῃ	τοῖς διώξασιν ἐν θανάτῳ τοὺς
[5]	τὴν σάρκα εἰς καταφθοράν, ἵνα	τῇ	ἀφέσει τῶν ἁμαρτιῶν ἁγνισθῶμεν, ὅ
[8]	καὶ τὸ ὕσσωπον; ὅτι ἐν	τῇ	βασιλείᾳ αὐτοῦ ἡμέραι ἔσονται πονηραὶ
[21]	ὁ γὰρ ταῦτα ποιῶν ἐν	τῇ	βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ δοξασθήσεται· ὁ
[13]	πρὸς αὐτήν· Δύο ἔθνη ἐν	τῇ	γαστρί σου καὶ δύο λαοὶ
[10]	ὡς τὰ λοιπά, ἀλλ’ ἐν	τῇ	γῇ κάτω τοῦ βυτοῦ κατοικεῖ.
[4]	τὸν μέλλοντα ἀγαπηθῶμεν. μὴ δῶμεν	τῇ	ἑαυτῶν ψυχῇ ἄνεσιν, ὥστε ἔχειν
[15]	καὶ συνετέλεσεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ	τῇ	ἑβδόμῃ καὶ κατέπαυσεν ἐν αὐτῇ
[15]	καλῶς καταπαύσεται ἐν τῇ ἡμέρᾳ	τῇ	ἑβδόμῃ. πέρας γέ τοι λέγει·
[15]	σύμπαντα. Καὶ κατέπαυσεν τῇ ἡμέρᾳ	τῇ	ἑβδόμῃ. τοῦτο λέγει· ὅταν ἐλτὼν
[7]	τιθέασιν; τύπος ἐστὶν τοῦ Ἰησοῦ	τῇ	ἐκκλησίᾳ θέμενος, ὅτι ὃς ἐὰν
[17]	ὑμῖν, ἐλπίζει μου ἡ ψυχὴ	τῇ	ἐπιθυμίᾳ μου μὴ παραλελοιπέναι τι
[9]	Ἀκούσατε, τέκνα, φωνῆς βοῶντος ἐν	τῇ	ἐρήμῳ. οὐκοῦν περιέτεμεν ἡμῶν τὰς
[15]	χειρῶν αὐτοῦ, καὶ συνετέλεσεν ἐν	τῇ	ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ καὶ κατέπαυσεν
[15]	ἀστέρας, τότε καλῶς καταπαύσεται ἐν	τῇ	ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ. πέρας γέ
[15]	συντελεσθήσεται τὰ σύμπαντα. Καὶ κατέπαυσεν	τῇ	ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ. τοῦτο λέγει·
[7]	ἐστεφανωμένον; ἐπειδὴ ὄψονται αὐτὸν τότε	τῇ	ἡμέρᾳ τὸν ποδήρη ἔχοντα τὸν
[2]	ὑμῶν κατὰ τοῦ πλησίον ἐν	τῇ	καρδίᾳ ἑαυτοῦ κακίαν μὴ μνησικακέτω,
[15]	τις δύναται ἁγιάσαι καθαρὸς ὢν	τῇ	καρδίᾳ, ἐν πᾶσιν πεπλανήμεθα. ἴδε
[19]	λυτρωσάμενον ἐκ θανάτου· ἔσῃ ἁπλοῦς	τῇ	καρδίᾳ καὶ πλούσιος τῷ πνεύματι·
[10]	ὃ ἔλαβον διάσταλμα ῥήματος ἐν	τῇ	καρδίᾳ, μετὰ τῶν λαλούντων τὰ
[13]	σου καὶ δύο λαοὶ ἐν	τῇ	κοιλίᾳ σου, καὶ ὑπερέξει λαὸς
[7]	ἐκ τοῦ τράγου τοῦ προσφερομένου	τῇ	νηστείᾳ ὑπὲρ πασῶν τῶν ἁμαρτιῶν.
[6]	ζωοοιεῖται· οὕτως οὖν καὶ ἡμεῖς	τῇ	πίστει τῆς ἐπαγγελίας καὶ τῷ
[11]	καὶ ἀνα βαίνομεν καρποφοροῦντες ἐν	τῇ	πνεύματι ἔχοντες. Καὶ ὃς ἂν
[10]	ἀλλοτρίας σάρκας καταφάγῃ, ὄντα λοιμὰ	τῇ	πονηρίᾳ αὐτῶν. Καὶ οὐ φάγῃ,
[10]	ἐν ἑαυτῷ, τρία ἔλαβεν ἐν	τῇ	συνέσει δόγματα. πέρας γέ τοι
[14]	καρδιας τῷ θανάτῳ καὶ παραδεδομένας	τῇ	τῆς πλάνης ἀνομίᾳ λυτρωσάμενος ἐκ
[7]	τοὺς βλαστοὺς εἰώθαμεν τρώγειν ἐν	τῇ	χώρᾳ εὑρίσκοντες· οὕτω μόνης τῆς
[6]	προφήτης ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ· Οὐαὶ	τῇ	ψυχῇ αὐτῶν, ὅτι βεβούλευνται βουλὴν
[19]	τοῦ πλησίον σου, οὐ δώσεις	τῇ	ψυχῇ σου θράσος. οὐ πορνεύσεις,
[20]	ἐν ᾗ ἐστιν τὰ ἀπολλύντα	τὴ	ψυχὴν αὐτῶν· εἰδωλολατρεία, θρασύτης, ὕψος
[6]	ἡ ἡμέρα ἡ μεγάλη καὶ	θαυματή,	ἣν ἐποίησεν ὁ κύριος. ἀπολούστερον
[15]	ἡμέρα παρ’ αὐτῷ σημαίνει χίλια	ἔτη.	αὐτὸς δέ μοι μαρτυρεῖ λέγων·
[10]	πλεονεκτεῖ τὴν ἀφόδευσιν· ὅσα γὰρ	ἔτη	ζῇ, τοσαύτας ἔχει τρύπας. ἀλλὰ
[15]	ἡμέρα κυρίου ἔσται ὡς χίλια	ἔτη.	οὐκοῦν, τέκνα, ἐν ἓξ ἡμέραις,
[10]	μετὰ τῶν εἰδότων, ὅτι ἡ	μελέτη	ἐστὶν ἔργον εὐφροσύνης, καὶ ἀναμαρυκωμένων
[1]	ἐξέπληξεν ἐπὶ ὑμῶν ἡ ἐμοὶ	ἐπιποθήτη	ὄψις ὑμῶν. πεπεισμένος οὖν τοῦτο
[9]	καρδίαν. λέγει κύριος ἐν τῷ	προφήτῃ·	Εἰς ἀκοὴν ὠτίου ἡπήκουσάν μου.
[12]	αὐτῳ τοῦτο τὸ ὄνομα, ὄντι	προφήτῃ,	ἵνα μόνον ἀκούσῃ πᾶς ὁ
[7]	τί οὖν λέγει ἐν τῷ	προφήτῃ;	Καὶ φαγέτωσαν ἐκ τοῦ τράγου
[6]	ἀναπεπλάσμεθα, καθὼς πάλιν ἐν ἑτέρῳ	προφήτῃ	λέγει· Ἰδού, λέγει κύριος, ἐξελῶ
[11]	κυρίου. καὶ πάλιν ἐν ἀλλῳ	προφήτῃ	λέγει· Και ἔσται ὁ ταῦτα
[12]	ἐλπίσωσιν. καὶ πάλιν ἐν ἑτέρῳ	προφήτῃ	λέγει· Ὅλην τὴν ἡμέραν ἐξεπέτασα
[12]	τοῦ σταυροῦ ὁρίζει ἐν ἄλλῳ	προφήτῃ	λέγοντι· Καὶ πότε ταῦτα συντελεσθήται;
[10]	καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ	ἔστη,	καθὼς οἱ δοκοῦντες φοβεῖσθαι τὸν
[20]	ὁδός ἐστιν σκολιὰ καὶ κατάρας	μεστή.	ὁδὸς ἐστιν θανάτου αἰωνίου μετὰ
[15]	ἐν ᾗ καὶ ὁ Ἰησοῦς	ἀνέστη	ἐκ νεκρῶν καὶ φανερωθεὶς ἀνέβη
[15]	τῇ ἑβδόμῃ καὶ κατέπαυσεν ἐν	αὐτῇ	καὶ ἡγίασεν αὐτήν. προσέχετε, τέκνα,
[19]	ἡμῖν γνῶσις τοῦ περιπατεῖν ἐν	αὐτῇ	τοιαύτη. ἀγαπήσεις τὸν ποιήσαντά σε,
[6]	κεφαλὴν γωνίας. καὶ πάλιν λέγει·	Αὔτη	ἐστὶν ἡ ἡμέρα ἡ μεγάλη
[19]	ἐπὶ προσευχὴν ἐν συνειδήσει πονηρᾷ.	αὑτη	ἐστὶν ὁδὸς τοῦ φωτός. ~Ἧ
[19]	οὖν ὁδὸς τοῦ φωτός ἐστιν	αὕτη·	ἐάν τις θέλων ὁδὸν ὁδεύειν
[3]	πρὸς ἡμᾶς δὲ λέγει· Ἰδοὺ	αὕτη	ἡ νηστεία, ἣν ἐγὼ ἐξελεξάμην,
[19]	γνῶσις τοῦ περιπατεῖν ἐν αὐτῇ	τοιαύτη.	ἀγαπήσεις τὸν ποιήσαντά σε, φοβηθήσῃ
[12]	λέγει πάλιν Μωϋσῆς Ἰησοῦ, υἱῷ	Ναυή,	ἐπιθεὶς αὐτῳ τοῦτο τὸ ὄνομα,
[12]	λέγει οὖν Μωϋσῆς Ἰησοῦ, υἱῷ	Ναυή,	ἐπιθεὶς τοῦτο τὸ ὄνομα, ὁπότε
[4]	τοῦ Μωϋσέως. λέγει γὰρ ἡ	γραφή·	Καὶ ἦν Μωϋσῆς ἐν τῷ
[16]	παραδίδοσθαι, ἐφανερώθη. λέγει γὰρ ἡ	γραφή·	Καὶ κύριος τὰ πρόβατα τῆς
[4]	κοινῇ συμφέροντος. λέγει γὰρ ἡ	γραφή·	Οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἑαυτοῖς καὶ
[5]	ἐσμὲν ἀσύνετοι. λέγει δὲ ἡ	γραφή·	Οὐκ ἀδίκως ἐκτείνεται δίκτυα πτερωτοῖς.
[6]	αὐτοῦ ἡμᾶς. λέγει γὰρ ἡ	γραφὴ	περί ἡμῶν, ὡς λέγει τῷ
[2]	ζυγοῦ ἀνάγκης, ὤν, μὴ ἀνθρωποποίητον	ἔχῃ	τὴν προσφοράν. λέγει δὲ πάλιν
[1]	ἐστιν κυρίου· ζωῆς ἐλπίς, κρίσεως,	ἀρχὴ	καὶ τέλος πίστεως ἡμῶν· καὶ
[15]	αὐτούς. τὸ σάββατον λέγει ἐν	ἀρχῇ	τῆς κτίσεως· Καὶ ἐποίησεν ὁ
[4]	υἱοῖς θεοῦ, ἀντιστῶμεν, ἵνα μὴ	σχῇ	παρείσδυσιν ὁ μέλας. φύγωμεν ἀπὸґ
[4]	ἀγαπηθῶμεν. μὴ δῶμεν τῇ ἑαυτῶν	ψυχῇ	ἄνεσιν, ὥστε ἔχειν αὐτὴν ἐξουσίαν
[6]	ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ· Οὐαὶ τῇ	ψυχῇ	αὐτῶν, ὅτι βεβούλευνται βουλὴν πονηρὰν
[19]	πλησίον σου, οὐ δώσεις τῇ	ψυχῇ	σου θράσος. οὐ πορνεύσεις, οὐ
[17]	δηλῶσαι ὑμῖν, ἐλπίζει μου ἡ	ψυχὴ	τῇ ἐπιθυμίᾳ μου μὴ παραλελοιπέναι
[11]	μετὰ δόξης ὄψεσθε, καὶ ἡ	ψυχὴ	ὑμῶν μελετήσει φόβον κυρίου. καὶ
[19]	ἀρεῖς ἐπὶ σεαυτὸν δόξαν. οὐ	λήμψῃ	βουλὴν πονηρὰν κατὰ τοῦ πλησίον
[3]	καὶ ἐὰν ἴδῃς ταπεινόν, οὐχ	ὑπερόψῃ	αὐτόν, οὐδὲ ἀπὸ τῶν οικείων
[19]	ἐξέθῃ ἐν ἀκαθαρσίᾳ τινῶν. οὐ	λήμωψῃ	πρόσωπον ἐλέγξαι τινὰ ἐπὶ παραπτώματι.
[21]	ὁ τοῦ παντὸς κόσμου κυριεύων,	δῴη	ὑμῖν σοφίαν, σύνεσιν, ἐπιστήμην, γνῶσιν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/07/2008