HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Barnabé (1e s. ? - 2e s. ? ap. J. Chr.), Épître (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ο  =  29 formes différentes pour 291 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Chapitre
[13]   οὗτος λαὸς κληρονομεῖ     πρῶτος, καὶ εἰ διαθήκη
[8]   αἷς ἡμεῖς σωθησόμεθα· ὅτι καὶ     ἀλγῶν σάρκα διὰ τοῦ ῥύπου
[6]   δύσχρηστος ἡμῖν ἐστίν. τί λέγει     ἄλλος προφήτης Μωϋσῆς αὐτοῖς; Ἰδού,
[11]   ὡς χνοῦς, ὃν ἐκρίπτει     ἄνεμος ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς.
[7]   καὶ ὅταν γένηται οὕτως, ἄγει     βαστάζων τὸν τράγον εἰς τὴν
[13]   ἵνα εὐλογηθῇ, ὅτι πρεσβύτερος ἦν·     γὰρ Ἰωσὴφ προσήγαγεν εἰς τὴν
[16]   εἰσάγε εἰσ τὸν ἄφθαρτον ναόν.     γὰρ ποθῶν σωθῆναι βλέπει οὐκ
[21]   ὅσα γέγραπται, ἐν τούτοις περιπατεῖν.     γὰρ ταῦτα ποιῶν ἐν τῇ
[7]   θυσίαν, ἵνα καὶ τύπος     γενόμενος ἐπὶ Ἰσαὰκ τοῦ προσενεχθέντος
[18]   αἰώνων καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας,     δὲ ἄρχων καιροῦ τοῦ νῦν
[21]   ἄρατε ἐξ ὑμῶν πᾶσαν ὑπόκρισιν.     δὲ θεός, τοῦ παντὸς
[9]   πάντα τὰ ἔθνη ἀπερίτμητα ἀκροβυστίαν,     δὲ λαὸς οὗτος ἀπερίτμητος καρδίας.
[1]   δικαιοσύνης μαρτυρία. ἐγνώρισεν γὰρ ἡμῖν     δεσπότης διὰ τῶν προφητῶν τὰ
[4]   Ἐνὼχ λέγει. Εἰς τοῦτο γὰρ     δεσπότης συντέτμηκεν τοὺς καιροὺς καὶ
[10]   τί δὲ τὸ διχηλοῦν; ὅτι     δίκαιος καὶ ἐν τούτῳ τῷ
[6]   μοι; ἀντιστήτω μοι· τίς     δικαιούμενός μοι; ἐγγισάτω τῷ παιδὶ
[7]   ἕνα τί ποιήσωσιν; Ἐπικατάρατος, φησιν,     εἷς. προσέχετε, πῶς τύπος
[21]   τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ δοξασθήσεται·     ἐκεῖνα ἐκλεγόμενος μετὰ τῶν ἔργων
[4]   καὶ τὰς ἡμέρας, ἵνα ταχύνῃ     ἠγαπημένος αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὴν
[9]   πνεῦμα κυρίου προφητεύει· Τίς ἐστιν     θέλων ζῆσαι εἰς τὸν αἰῶνα;
[5]   τοῦ κόσμου κύριος εἶπεν     θεὸς ἀπὸ καταβολῆς κόσμου· Ποιήσωμεν
[6]   αὐτοῖς; Ἰδού, τάδε λέγει κύριος     θεός· Ἐισέλθατε εἰς τὴν γῆν
[15]   ἀρχῇ τῆς κτίσεως· Καὶ ἐποίησεν     θεὸς ἐν ἓξ ἡμέραις τὰ
[3]   περιστελεῖ σε. τότε βοήσεις, καὶ     θεὸς επακούσεταί σου, ἔτι λαλοῦντός
[15]   καρδίᾳ καθαρᾷ. εἰ οὖν ἣν     θεὸς ἡμέραν ἡγίασεν νῦν τις
[11]   ἵνα γνῶσιν ὅτι ἐγὼ κύριος     θεος. καί· Κατοικήσεις ἐν ὑψηλῷ
[16]   ἐν τῷ κατοικητηρίῳ ἡμῶν ἀληθῶς     θεὸς κατοικεῖ ἐν ἡμῖν. πῶς;
[14]   οὖν προφήτης· Ἐγὼ κύριος,     θεός σου, ἐκάλεσά σε ἐν
[9]   Ἰσραήλ, ὅτι τάδε λέγε κύριος     θεός σου. καὶ πάλιν τὸ
[5]   εἰς τοῦτο ὑπέμεινεν, λέγει γὰρ     θεὸς τὴν πληγὴν τῆς σαρκὸς
[9]   πρὸς αὐτούς· Τάδε λέγει κύριος     θεὸς ὑμῶν (ὧδε εὑρίκω ἐντολήν)
[13]   ἐν ἄλλῃ προφητείᾳ λέγει φανερώτερον     Ἰακὼβ πρὸς Ἰωσὴφ τὸν υἱὸν
[7]   ὁμοίους καὶ προσενέγκατε, καὶ λαβέτω     ἱερεὺς τὸν ἕνα εἰς ὁλοκαύτωμα
[15]   εἰς εὐφροσύνην, ἐν καὶ     Ἰησοῦς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν καὶ
[8]   ἁπλότητι λέγει ὑμῖν. μόσχος     Ἰησοῦς ἐστίν, οἱ προσφέροντες ἄνδρες
[13]   τῷ ἐλάσσονι. αἰσθάνεσθαι ὀφείλετε, τίς     Ἰσαὰκ καὶ τίς Ρεβέκκα,
[12]   χεῖρας, καὶ οὕτως πάλιν ἐνίκα     Ἰσραήλ. εἶτα, ὁπόταν καθεῖλεν, ἐθανατοῦντο.
[7]   νοεῖτε τέκνα εὐφροσύνης, ὅτι πάντα     καλὸς κύριος προεφανέρωσεν ἡμῶν, ἵνα
[6]   τὴν ἐντολήν, τί λέγει; Τίς     κρινόμενός μοι; ἀντιστήτω μοι·
[6]   μεγάλη καὶ θαυματή, ἣν ἐποίησεν     κύριος. ἀπολούστερον ὑμῖν γράφω, ἵνα
[4]   ἐν τοῖς δικαιώμασιν αὐτοῦ εὐφρανθῶμεν.     κύριος ἀποσωπολήμπτως κρινεῖ τὸν κόσμον.
[10]   τὰς ἐντολὰς λαλοῦμεν, ὡς ἠθέλησεν     κύριος. διὰ τοῦτο περιέτεμεν τὰς
[6]   ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι; εὐλογητὸς     κύριος ἡμῶν, ἀδελφοί, σοφίαν
[21]   τὸ καλόν· μὴ ἐλλειπητε. ἐγγὺς     κύριος καὶ μισθὸς αὐτοῦ.
[5]   εὑρεθῶμεν. ~Εἰς τοῦτο γὰρ υπέμεινεν     κύριος παραδοῦναι τὴν σάρκα εἰς
[21]   σώζεσθε, ἀγάπης τέκνα καὶ εἰρήνης.     κύριος τῆς δόξης καὶ πάσης
[5]   καὶ τοῦτο, ἀδελφοί μου· εἰ     κύριος ὑπέμεινεν παθεῖν περὶ τῆς
[10]   οὐδὲ ὁμοιωθήσῃ τοῖς τοιούτοις, ὅτι     λαγωὸς κατ’ ἐνιαυτὸν πλεονεκτεῖ τὴν
[9]   ἀλλ’ ἐρεῖς· Καὶ μὴν περιτέτμηται     λαὸς εἰς σφραγῖδα. ἀλλὰ καὶ
[16]   τῶν ἐχθρῶν ὑπηρέται ἀνοικοδομήσουσιν καὶ     λαὸς Ἰσραὴλ παραδίδοσθαι, ἐφανερώθη. λέγει
[13]   λέγει. ~Ἴδωμεν δὲ εἰ οὗτος     λαὸς κληρονομεῖ πρῶτος,
[3]   προβλέψας, ὡς ἐν ἀκεραιοσύνῃ πιστεύσει     λαός, ὃν ἡτοίμασεν ἐν τῷ
[12]   προφήτῃ, ἵνα μόνον ἀκούσῃ πᾶς     λαός; ὅτι πάντα πατὴρ
[11]   ὅτι δύο καὶ πονηρὰ ἐποίησεν     λαὸς οὗτος· ἐμὲ ἐγκατέλιπον, πηγὴν
[13]   ἐπὶ τίνων δέδειχεν, ὅτι μείζων     λαὸς οὗτος ἐκεῖνος. καὶ
[14]   Μωϋσῆ, κατάβηθι τὸ τάχος, ὅτι     λαός σου, ὃν ἐξήγαγες ἐκ
[4]   κατάβηθι τὸ τάχος, ὅτι ἠνόμησεν     λαός σου, οὓς ἐξήγαγες ἐκ
[16]   θεὸς κατοικεῖ ἐν ἡμῖν. πῶς;     λόγος αὐτοῦ τῆς πίστεως,
[19]   οὐ παιδοφθορήσεις. οὐ μή σου     λόγος τοῦ θεοῦ ἐξέθῃ ἐν
[14]   τῆς γῆς, οὕτως λέγει κύριος     λυτρωσάμενός σε θεός. καὶ πάλιν
[3]   ἐλεήσῃς. εἰς τοῦτο οὖν, ἀδελφοί,     μακρόθυμος προβλέψας, ὡς ἐν ἀκεραιοσύνῃ
[13]   καὶ ὑπερέξει λαὸς λαοῦ καὶ     μείζων δουλεύσει τῷ ἐλάσσονι. αἰσθάνεσθαι
[13]   Ἰωσήφ· Οἶδα, τέκνον, οἶδα· ἀλλ’     μειζων δουλεύσει τῷ ἐλάσσονι, καὶ
[4]   ἀντιστῶμεν, ἵνα μὴ σχῇ παρείσδυσιν     μέλας. φύγωμεν ἀπὸґ πάσης ματαιότητος,
[18]   δὲ ἄγγελοι του σατανᾶ. καὶ     μέν ἐστιν κύριος ἀπὸ αἰώνων
[21]   ἐλλειπητε. ἐγγὺς κύριος καὶ     μισθὸς αὐτοῦ. ἔτι καὶ ἐρωτῶ
[4]   ἐὰν ἀγαθός, πονηρός,     μισθὸς τῆς πονηρίας ἔπροσθεν αὐτοῦ·
[8]   πῶς ἐν ἁπλότητι λέγει ὑμῖν.     μόσχος Ἰησοῦς ἐστίν, οἱ
[16]   ὀνόματι κυρίου. προσέχετε δέ, ἵνα     ναὸς τοῦ κυρίου ἐνδόξως οἰκοδομηθῇ.
[16]   δρακί; οὐκ ἐγώ; λέγει κύριος·     οὐρανός μοι θρόνος, δὲ
[4]   ἡμέραις· οὐδὲν γὰρ ὠφελήσει ἡμᾶς     πᾶς χρόνος τῆς πίστεως ἡμῶν,
[14]   λόγῳ. γέτραπται γάρ, πῶς αὐτῳ     πατὴρ ἐντέλλεται, λυτρωσάμενον ἡμᾶς ἐκ
[12]   πᾶς λαός; ὅτι πάντα     πατὴρ φανεροῖ περὶ τοῦ υἱοῦ
[4]   ἐπικαθυπνώσωμεν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ     πονηρὸς ἄρχων λαβὼν τὴν καθ’
[2]   τῆς σωτηρίας ἡμῶν, ἵνα μὴ     πονηρὸς παρείσδυσιν πλάνης ποιήσας ἐν
[5]   ἐπὶ ξύλου πάθῃ. λέγει γὰρ     προφητεύων ἐπ’ αὐτῷ. Φεῖσαί μου
[4]   ἥξῃ, λέγει δὲ οὕτως καὶ     προφήτης· Βασιλεῖαι δέκα ἐπὶ τῆς
[14]   ἑαυτῷ λαὸν ἅγιον. λέγει οὖν     προφήτης· Ἐγὼ κύριος, θεός
[11]   νοσσιᾶς ἀφῃρημενοι. καὶ πάλιν λέγει     προφήτης· Ἐγὼ πορεύσομαι ἔμπροσθέν σου
[6]   πρῶτα. εἰς τοῦτο οὖν ἐκήρυξεν     προφήτης· Εἰσέλθατε εἰς γῆν ῥέουσαν
[6]   καταφάγεται ὑμᾶς. καὶ παλιν λέγει     προφήτης, ἐπεὶ ὡς λίθος ἰσχυρὸς
[6]   προεφανερώθη τὸ πάθος. λέγει γὰρ     προφήτης ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ· Οὐαὶ
[11]   ἀλλ’ ἑαυτοῖς οἰκοδομήσουσιν. λέγει γὰρ     προφήτης· Ἔστηθι οὐρανέ, καὶ ἐπὶ
[14]   τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν. λέγει γὰρ     προφήτης· Καὶ ἦν Μωϋσῆς νηστεύων
[14]   γινώσκομεν οὖν, πόθεν ἐλυτρώθημεν. πάλιν     προφήτης λέγει· Ἰδού, τέθεικά σε
[14]   λυτρωσάμενός σε θεός. καὶ πάλιν     προφήτης λέγει· Πνεῦμα κυρίου ἐπ’
[6]   στερεὰν πέτραν. λέγει δὲ πάλιν     προφήτης· Λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ
[6]   τῶν κρυφίων αὐτοῦ· λέγει γὰρ     προφήτης παραβολὴν κυρίου· τίς νοήσει,
[6]   ὑμῶν. τί οὖν λέγει πάλιν     προφητης; Περιέσχεν με συναγωγὴ πονηρευομένων,
[6]   εὐλογητὸς κύριος ἡμῶν, ἀδελφοί,     σοφίαν καὶ νοῦν θέμενος ἐν
[9]   ὀκτώ· ἔχεις Ἰησοῦν. ὅτι δὲ     σταυρὸς ἐν τῷ ταῦ ἤμελλεν
[11]   ἀλλῳ προφήτῃ λέγει· Και ἔσται     ταῦτα ποιῶν ὡς τὸ ξύλον
[9]   τῷ ἑνὶ τὸν σταυρόν. οἶδεν     τὴν ἔμφυτον δωρεὰν τῆς διδαχῆς
[11]   παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων,     τὸν καρπὸν αὐτοῦ οὐκ απορυήσεται,
[7]   καὶ ἐμπτύσαντες; ἀληθῶς οὗτος ἦν,     τότε λέγων ἑαυτὸν υἱον θεοῦ
[21]   πᾶσαν ὑπόκρισιν. δὲ θεός,     τοῦ παντὸς κόσμου κυριεύων, δῴη
[8]   ξύλον (ἴδε πάλιν τύπος     τοῦ σταυροῦ καὶ τὸ ἔριον
[7]   πνευματος προσφέρειν θυσίαν, ἵνα καὶ     τύπος γενόμενος ἐπὶ Ἰσαὰκ
[8]   κόκκινον ἐπὶ ξύλον (ἴδε πάλιν     τύπος τοῦ σταυροῦ καὶ
[7]   φησιν, εἷς. προσέχετε, πῶς     τύπος τοῦ Ἰησοῦ φανεροῦνται· Καὶ
[15]   ἑβδόμῃ. τοῦτο λέγει· ὅταν ἐλτὼν     υἱὸς αὐτοῦ καταργήσει τὸν καιρὸν
[5]   τὰς ἀκτῖνας αὐτοῦ ἀντοφθαλμῆσαι; οὐκοῦν     υἱὸς τοῦ θεοῦ εἰς τοῦτο
[12]   τὸν οἶκον πάντα τοῦ Ἀμαλὴκ     υἱὸς τοῦ θεοῦ ἐπ’ ἐσχάτων
[7]   αὐτοῦ ζωοποιήσῃ ἡμᾶς· πιστεύσωμεν, ὅτι     υἱὸς τοῦ θεοῦ οὐκ ἠδύνατο
[7]   εὐχαριστοῦντες ὀφείλομεν αἰνεῖν. εἰ οὖν     υἱὸς τοῦ θεοῦ, ὢν κύριος
[11]   οὐχ οὕτως, αλλ’ ὡς     χνοῦς, ὃν ἐκρίπτει ἄνεμος
[10]   φοβεῖσθαι τὸν κύριον ἁμαρτάνουσιν ὡς     χοῖρος, καὶ ἐπὶ καθέδραν λοιμῶν
[10]   ἐπιγινώσκουσιν τὸν κύριον, ὡς καὶ     χοῖρος ὅταν τρώγει τὸν κύριον
[15]   πάντα ἀρχὴν ἡμέρας ὀγδόης ποιήσω,     ἐστιν ἄλλου κόσμου ἀρχήν. διὸ
[5]   τῇ ἀφέσει τῶν ἁμαρτιῶν ἁγνισθῶμεν,     ἐστιν ἐν τῷ αἵματι τοῦ
[16]   ἡμῖν τὴν θύραν τοῦ ναοῦ,     ἐστιν στόμα, μετάνοιαν διδοὺς ημῖν,
[11]   τοῦτο λέγει· ὅτι πᾶν ῥῆμα,     ἐὰν ἐξελεύσεται ἐξ ὑμῶν διὰ
[10]   τὸν κύριον, μετὰ τῶν μελετώντων     ἔλαβον διάσταλμα ῥήματος ἐν τῇ
[11]   τότε, φησίν ἀποδώσω. νῦν δὲ     λέγει· τὰ φύλλα οὐκ ἀπορυήσεται,
[19]   ἐν ὁδῷ θανάτου, μισήσεις πᾶν,     οὐκ ἔστιν ἀρεστὸν τῷ θεῷ,
[15]   τὰ σάββατα ἐμοὶ δεκτά, ἀλλἃ     πεποίηκα, ἐν καταπαύσας τὰ
[16]   καινοί, ´πάλιν ἐξ ἀρχῆς κτιζόμενοι·  διὸ   ἐν τῷ κατοικητηρίῳ ἡμῶν ἀληθῶς
[15]   ἐστιν ἄλλου κόσμου ἀρχήν.  διὸ   καὶ ἄγομεν τὴν ἡμέραν τὴν
[1]   τῆς δωρεᾶς πνευματικῆς χάριν εἰλήφατε.  διὸ   καὶ μᾶλλον συγχαίρω ἐμαυτῷ ἐλπίζων
[21]   πᾶσαν ἐντολήν· ἔστιν γὰρ ἄξια.  διὸ   μᾶλλον ἐσπούδασα γράψαι ἀφ’ ὧν
[4]   ἐλλείπειν, γράφειν ἐσπούδασα, περίψημα ὑμῶν.  διὸ   προσέχωμεν ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις·
[4]   βασιλείας τοῦ κυρίου. ἔτι δὲ  κἀκεῖνο,   ἀδελφοί μου, νοεῖτε· ὅταν βλέπετε
[18]   καὶ μέν ἐστιν κύριος  ἀπὸ   αἰώνων καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας,
[5]   κύριος εἶπεν θεὸς  ἀπὸ   καταβολῆς κόσμου· Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’
[19]   ἀπὸ τῆς θυγατρός σου, ἀλλὰ  ἀπὸ   νεότητος διδάξεις φόβον θεοῦ. οὐ
[4]   ἡμᾶς σώζειν. φύγωμεν οὖν τελείως  ἀπὸ   πάντων τῶν ἔργων τῆς ἀνομίας,
[4]   σχῇ παρείσδυσιν μέλας. φύγωμεν  ἀπὸґ   πάσης ματαιότητος, μισήσωμεν τελείως τὰ
[6]   ἄνθρωπος γὰρ γῆς ἐστιν πάσχοῦσα·  ἀπὸ   προσώπου γὰρ τῆς γ͂ ς
[11]   χνοῦς, ὃν ἐκρίπτει ἄνεμος  ἀπὸ   προσώπου τῆς γῆς. διὰ τοῦτο
[5]   αὐτῷ. Φεῖσαί μου τῆς ψυχῆς  ἀπὸ   ῥομφαίας, καί· Καθήλωσόν μου τὰς
[3]   ἐρεῖ· Ἰδοὺ πάρειμι· ἐὰν ἀφέλῃς  ἀπὸ   σοῦ σύνδεσμον καὶ χειροτονίαν καὶ
[4]   καθ’ ἡμῶν ἐξουσίαν ἀπώσηται ἡμᾶς  ἀπὸ   τῆς βασιλείας τοῦ κυρίου. ἔτι
[2]   ποιήσας ἐν ἡμῖν ἐκσφενδονήσῃ ἡμᾶς  ἀπὸ   τῆς ζωῆς ἡμῶν. ~Λέγει οὖν
[19]   ἀπὸ τοῦ υἱοῦ σου  ἀπὸ   τῆς θυγατρός σου, ἀλλὰ ἀπὸ
[4]   τεσσαράκοντα, καὶ ἔλαβεν τὴν διαθήκην  ἀπὸ   τοῦ κυρίου, πλάκας λιθίνας γεγραμμένας
[1]   ἀληθῶς βλέπω ἐν ὑμῖν ἐκκεχυμένον  ἀπὸ   τοῦ πλουσίου τῆς πηγῆς κυρίου
[19]   μὴ ἄρῃς τὴν χεῖρά σου  ἀπὸ   τοῦ υἱοῦ σου ἀπὸ
[11]   ἔχοντες. Καὶ ὃς ἂν φάγῃ  ἀπὸ   τούτων, ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα,
[8]   ἕνα τὸν λαόν, ἵνα ἁγνίζωνται  ἀπὸ   τῶν ἁμαρτιῶν; νοεῖτε, πῶς ἐν
[3]   ταπεινόν, οὐχ ὑπερόψῃ αὐτόν, οὐδὲ  ἀπὸ   τῶν οικείων τοῦ σπέρματός σου.
[15]   ἀνομίας, καινῶν δὲ γεγονότων πάντων  ὑπὸ   κυρίου· τότε δυνησόμεθα αὐτὴν ἁγιάσαι,
[12]   τῷ Μωϋσῇ, πολεμουμένου τοῦ Ἰσραὴλ  ὑπὸ   τῶν ἀλλοφύλων, καὶ ἵνα ὑπομνήσῃ
[16]   γὰρ τὸ πολεμεῖν αὐτοὺς καθῃρέθη  ὑπὸ   τῶν ἐχτρῶν· νῦν καὶ αὐτοι
[5]   ὁμοίωσιν ἡμετέραν· πῶς οὖν ὑπέμεινεν  ὑπὸ   χειρὸς ἀνθρώπων παθεῖν; μάθετε. οἱ
[16]   ἐπὶ τῷ ὀνόματι κυρίου, μάθετε.  πρὸ   τοῦ ἡμας πιστεῦσαι τῷ θεῷ
[11]   πέτρα ἔρημός ἐστιν τὸ ὄρος  το   ἅγιόν μου Σινᾶ; ἔσεσθε γὰρ
[6]   οὐρανοῦ; αἰσθάνεσθαι γὰρ ὀφείλομεν, ὅτι  τὸ   ἄρχειν ἐξουσίας ἐστίν, ἵνα τις
[12]   τὸν λαόν. ἐλθόντες οὖν ἐπὶ  τὸ   αὐτὸ ἐδέοντο Μωϋσέως, ἵνα περὶ
[4]   ὡς ἤδη δεδικαιωμένοι, ἀλλ’ ἐπὶ  τὸ   αὐτὸ συνερχόμενοι συνζητεῖτε περὶ τοῦ
[11]   ὑδωρ καὶ τὸν σταυρὸν ἐπὶ  τὸ   αὐτὸ ὥρισεν. τοῦτο γὰρ λέγει·
[11]   γέγραπται ἐπὶ τὸν Ἰσραήλ. πῶς  τὸ   βάπτισμα τὸ φέρον ἄφεσιν ἁμαρτιῶν
[6]   τὴν γῆν ἀγαθήν. τί οὖν  τὸ   γάλα καὶ τὸ μέλι; ὅτι
[10]   ἀνομίαν ποιούσαις ἐν τῷ στόματι.  τὸ   γὰρ ζῷον τοῦτο τῷ στόματι
[5]   τὰς δὲ σιαγόνας εἰς ῥαπίσματα.  τὸ   δὲ πρόσωπόν μου ἔθηκα ὡς
[9]   καὶ διάστημα ποιήσας λέγει τριακοσίους.  τὸ   δεκαοκτὼ ι’ δέκα, η’ ὀκτώ·
[10]   τὸν λόγον κυρίου. τί δὲ  τὸ   διχηλοῦν; ὅτι δίκαιος καὶ
[19]   ἐκτείνων τὰς χεῖρας, πρὸς δὲ  τὸ   δοῦναι συσπῶν. ἀγαπήσεις ὡς κόρην
[7]   δεῖ αὐτὸν πολλὰ παθεῖν διὰ  τὸ   εἶναι φοβερὰν τὴν ἄκανθαν, καὶ
[15]   μου τὸ σάββατον, τότε ἐπιθήσω  τὸ   ἔλεός μου ἐπ’ αὐτούς. τὸ
[17]   ὑμῖν, οὐ μὴ νοήσητε διὰ  τὸ   ἐν παραβολαῖς κεῖσθαι. ταῦτα μὲν
[7]   φαγέτωσαν οἱ ἱερεῖς μόνοι πάντες  τὸ   ἔντερον ἄπλυτον μετὰ ὄξους. πρὸς
[7]   θέμενος, ὅτι ὃς ἐὰν θέλῃ  τὸ   ἔριον ἆραι τὸ κόκκινον, δεῖ
[8]   μεγάλοι τῷ θεῷ. ὅτι δὲ  τὸ   ἔριον ἐπὶ τὸ ξύλον; ὅτι
[7]   εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἀφαιρεῖ  τὸ   ἔριον καὶ ἐπιτίθησιν αὐτὸ ἐπὶ
[8]   αἰῶνα. διὰ τί δὲ ἅμα  τὸ   ἔριον καὶ τὸ ὕσσωπον; ὅτι
[7]   πάσχειν Ἰησοῦ. τί δέ, ὅτι  τὸ   ἔριον μέσον τῶν ἀκανθῶν τιθέασιν;
[8]   βάλλειν εἰς ἄγγη καὶ περιτιθέναι  τὸ   ἔριον τὸ κόκκινον ἐπὶ ξύλον
[8]   τύπος τοῦ σταυροῦ καὶ  τὸ   ἔριον τὸ κόκκινον) καὶ τὸ
[7]   πάντες καὶ κατακεντήσατε καὶ περίθετε  τὸ   ἔριον τὸ κόκκινον περὶ τὴν
[5]   ἰδίους ἀποστόλους τοὺς μέλλοντας κηρύσσειν  τὸ   εὐαγγέλιον αὐτοῦ ἐξελέξατο, ὄντας ὑπὲρ
[21]   γράψαι ἀφ’ ὧν ἠδυνήθην, εἰς  τὸ   εὐφρᾶναι ὑμᾶς. σώζεσθε, ἀγάπης τέκνα
[10]   τοῖς τοιούτοις. πρὸς τί; ὅτι  τὸ   ζῷον τοῦτο παρ’ ἐνιαυτὸν ἀλλάσσει
[7]   ἐπὶ Ἰσαὰκ τοῦ προσενεχθέντος ἐπὶ  τὸ   θυσιαστήριον τελεσθῇ. τί οὖν λέγει
[7]   προσέχετε· Τὸν μὲν ἕνα ἐπὶ  τὸ   θυσιαστήριον, τὸν δὲ ἕνα ἐπικατάρατον,
[21]   μεθ’ ἑαυτῶν εἰς οὓς ἐργάσησθε  τὸ   καλόν· μὴ ἐλλειπητε. ἐγγὺς
[6]   θαλάσσης. καὶ εἶπεν κύριος, ἰδὼν  τὸ   καλὸν πλάσμα ἡμῶν· Αὐξάνεσθε καὶ
[21]   ὑμᾶς, χάριν αἰτούμενος. ἕως ἔτι  τὸ   καλὸν σκεῦός ἐστιν μεθ’ ὑμῶν,
[6]   ἅγιος, ἀδελφοί μου, τῷ κυρίῳ  τὸ   κατοικητήριον ἡμῶν τῆς καρδίας. λέγει
[16]   πιστεῦσαι τῷ θεῷ ἦν ἡμῶν  τὸ   κατοικητήριον τῆς καρδίας φθαρτὸν καὶ
[8]   δεκάδυο φυλαὶ τοῦ Ἰσραεήλ) εἰς  τὸ   κηρύσσειν. διὰ τί δὲ τρεῖς
[7]   ἐὰν θέλῃ τὸ ἔριον ἆραι  τὸ   κόκκινον, δεῖ αὐτὸν πολλὰ παθεῖν
[8]   ἄγγη καὶ περιτιθέναι τὸ ἔριον  τὸ   κόκκινον ἐπὶ ξύλον (ἴδε πάλιν
[8]   τοῦ σταυροῦ καὶ τὸ ἔριον  τὸ   κόκκινον) καὶ τὸ ὕσσωπον, καὶ
[7]   κατακεντήσατε καὶ περίθετε τὸ ἔριον  τὸ   κόκκινον περὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ,
[19]   ἁγνεύσεις. μὴ γίνου πρὸς μὲν  τὸ   λαβεῖν ἐκτείνων τὰς χεῖρας, πρὸς
[19]   ἐκτείνων τὰς χεῖρας, πρὸς μὲν  τὸ   λαβεῖν ἐκτείνων τὰς χεῖρας, πρὸς
[7]   καὶ ἐπιτίθησιν αὐτὸ ἐπὶ φρύγανον  τὸ   λεγόμενον ῥαχήλ, οὗ καὶ τοὺς
[6]   τί οὖν τὸ γάλα καὶ  τὸ   μέλι; ὅτι πρῶτον τὸ παιδίον
[10]   οὖν οὐκ ἔστιν ἐντολὴ θεοῦ  τὸ   μὴ τρώγειν, Μωϋσῆς δὲ ἐν
[8]   ὅτι δὲ τὸ ἔριον ἐπὶ  τὸ   ξύλον; ὅτι βασιλεία Ἰησοῦ
[11]   ἔσται ταῦτα ποιῶν ὡς  τὸ   ξύλον τὸ πεφυτευμένον παρὰ τὰς
[16]   τῶν ἁμαρτιῶν καὶ ἐλπίσαντες ἐπὶ  τὸ   ὄνομα ἐγενόμεθα καινοί, ´πάλιν ἐξ
[19]   οὐ μὴ λάβῃς ἐπὶ ματάῳ  τὸ   ὄνομα κυρίου. ἀγαπήσεις τὸν πλησίον
[12]   υἱῷ Ναυή, ἐπιθεὶς αὐτῳ τοῦτο  τὸ   ὄνομα, ὄντι προφήτῃ, ἵνα μόνον
[12]   Ἰησοῦ, υἱῷ Ναυή, ἐπιθεὶς τοῦτο  τὸ   ὄνομα, ὁπότε ἔπεμψεν αὐτὸν κατάσκοπον
[11]   θανάτου. Μὴ πέτρα ἔρημός ἐστιν  τὸ   ὄρος το ἅγιόν μου Σινᾶ;
[10]   Μωϋσῆς δὲ ἐν πνεύματι ἐλάλησεν.  τὸ   οὖν χοιρίον πρὸς τοῦτο εἶπεν·
[6]   μέλλοντος φανεροῦσθαι καὶ πάσχειν, προεφανερώθη  τὸ   πάθος. λέγει γὰρ προφήτης
[6]   καὶ τὸ μέλι; ὅτι πρῶτον  τὸ   παιδίον μέλιτι, εἶτα γάλακτι ζωοοιεῖται·
[11]   ταῦτα ποιῶν ὡς τὸ ξύλον  τὸ   πεφυτευμένον παρὰ τὰς διεξόδους τῶν
[19]   πρόσωπον καλέσαι, ἀλλ’ ἐφ’ οὓς  τὸ   πνεῦμα ἡτοίμασεν. κοινωνήσεις ἐν πᾶσιν
[12]   λέγει εἰς τὴν καρδίαν Μωϋσέως  τὸ   πνεῦμα, ἵνα ποιήσῃ τύπον σταυροῦ
[9]   θεός σου. καὶ πάλιν  τὸ   πνεῦμα κυρίου προφητεύει· Τίς ἐστιν
[6]   ἐξελῶ τούτων, τουτέστιν ὧν προέβλεπεν  τὸ   πνεῦμα κυρίου, τὰς λιθίνας καρδίας
[16]   καὶ ἦν οἶκος δαιμονίων διὰ  τὸ   ποιεῖν, ὅσα ἦν ἐναντία τῷ
[16]   αὐτὸν οἰκοδομήσουσιν. γίνεται. διὰ γὰρ  τὸ   πολεμεῖν αὐτοὺς καθῃρέθη ὑπὸ τῶν
[4]   Καὶ εἶδον τὸ τέταρτον θηρίον  τὸ   πονηρὸν καὶ ἰσχυρὸν καὶ χαλεπώτερον
[19]   μήτε ἀφαιρῶν, εἰς τέλος μισήσεις  τὸ   πονηρόν. κρινεῖς δικαίως. οὐ ποιήσεις
[15]   Μωϋσῆν κατὰ πρόσωπον· Καὶ ἁγιασατε  τὸ   σάββατον κυρίου χερσὶν καθαραῖς καὶ
[15]   τὸ ἔλεός μου ἐπ’ αὐτούς.  τὸ   σάββατον λέγει ἐν ἀρχῇ τῆς
[15]   Ἐὰν φυλάξωσιν οἱ υἱοί μου  τὸ   σάββατον, τότε ἐπιθήσω τὸ ἔλεός
[11]   πᾶσαν τὴν γῆν. τοῦτο λέγει·  τὸ   σκεῦος τοῦ πνεύματος αὐτοῦ δοξάζει.
[7]   ὑπὲρ τῶν ἡμετέρων ἁμαρτιῶν ἔμελλεν  τὸ   σκεῦος τοῦ πνευματος προσφέρειν θυσίαν,
[19]   οὐκ ἔσῃ πρόγλωσσος· παγὶς γὰρ  τὸ   στόμα θανάτου. ὅσον δύνασαι, ὑπὲρ
[15]   αὐτήν. προσέχετε, τέκνα, τί λέγει  τὸ   συνετέλεσεν ἐν ἓξ ἡμέραις. τοῦτο
[4]   οὕτως κύριος. Μωϋσῆ Μωϋσῆ, κατάβηθι  τὸ   τάχος, ὅτι ἠνόμησεν λαός
[14]   πρὸς Μωϋσην. Μωϋσῆ Μωϋσῆ, κατάβηθι  τὸ   τάχος, ὅτι λαός σου,
[4]   πονηρῶν συντρέχειν, μήποτε ὁμοιωθῶμεν αὐτοῖς.  τὸ   τέλειον σκάνδαλον ἤγγικεν, περὶ οὗ
[13]   διὰ τοῦ Ἀβραὰμ ἐμνήσθη, ἀπέχομεν  τὸ   τέλειον τῆς γνώσεως ἡμῶν. τί
[5]   τοῦτο ἐν σαρκὶ ἦλθεν, ἵνα  τὸ   τέλειον τῶν ἁμαρτιῶν ἀνακεφαλαιώσῃ τοῖς
[4]   αὐτοῦ λέγει Δανιήλ· Καὶ εἶδον  τὸ   τέταρτον θηρίον τὸ πονηρὸν καὶ
[11]   ὁδὸς ἀσεβῶν απολεῖται. αἰσθάνεσθε, πῶς  τὸ   ὑδωρ καὶ τὸν σταυρὸν ἐπὶ
[11]   ὑψηλῷ σπηλαίῳ πέτρας ἰσχυρᾶς. καί·  τὸ   ὕδωρ αὐτοῦ πιστόν· βασιλέα μετὰ
[11]   ὅτι ἡμεῖς μὲν καταβαίνομεν εἰς  τὸ   ὕδωρ γέμοντες ἁμαρτιῶν καὶ ῥύπου,
[11]   τὸν σταυρὸν ἐλπίσαντες κατέβησαν εἰς  τὸ   ὕδωρ, ὅτι τὸν μὲν μισθὸν
[8]   τὸ ἔριον τὸ κόκκινον) καὶ  τὸ   ὕσσωπον, καὶ οὓτως ῥαντίζειν τὰ
[8]   δὲ ἅμα τὸ ἔριον καὶ  τὸ   ὕσσωπον; ὅτι ἐν τῇ βασιλείᾳ
[11]   τὸν Ἰσραήλ. πῶς τὸ βάπτισμα  τὸ   φέρον ἄφεσιν ἁμαρτιῶν οὐ μὴ
[3]   σπέρματός σου. τότε ῥαγήσεται πρώϊμον  τὸ   φῶς σου, καὶ τὰ ἱμάτιά
[7]   νηστεύσῃ τὴν νηστείαν, θανάτω ἐξολεθρευθύσεται,  ἐνετείλατο   κύριος, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς ὑπὲρ
[7]   αὐτὸν παθεῖν ὑπ’ αὐτῶν.  ἐνετείλατο,   προσέχετε· Λάβετε δύο τράγους καλοὺς
[7]   υἱὸς τοῦ θεοῦ οὐκ  ἠδύνατο   παθεῖν εἰ μὴ δι’ ἡμᾶς.
[5]   μέλλοντας κηρύσσειν τὸ εὐαγγέλιον αὐτοῦ  ἐξελέξατο,   ὄντας ὑπὲρ πᾶσαν ἁμαρτίαν ἀνομωτέρους,
[7]   δι’ ἡμᾶς. ἀλλὰ καὶ σταρωθεὶς  ἐποτιζετο   ὄξει καὶ χολῇ. ἀκούσατε, πῶς
[16]   πύργον αὐτῶν εἰς καταφθοράν. καὶ  ἐγενετο   καθ’ ἐλάλησεν κύριος. ζητήσωμεν
[6]   ς πλάσις τοῦ Ἀδὰμ  ἐγένετο.   τί οὖν λέγει Εἰς τὴν
[13]   λαοῦ τί λέγει γραπή·  Ἐδεῖτο   δὲ Ἰσαὰκ περὶ Ρεβέκκας τῆς
[6]   ἡμῶν ἐλπίς; μͅ μὴ  γένοιτο·   ἀλλ’ ἐπεὶ ἐν ἰσχΰ τέθεικεν
[10]   τῆς σαρκὸς ὡς περὶ βρώσεως  προσεδέξαντο.   λαμβάνει δὲ τῶν αὐτῶν τριῶν
[12]   ἐλθόντες οὖν ἐπὶ τὸ αὐτὸ  ἐδέοντο   Μωϋσέως, ἵνα περὶ αὐτῶν ἀνενέγκῃ
[14]   δέδωκεν. δέδωκεν· αὐτοὶ δὲ οὐκ  ἐγένοντο   ἄξιοι λαβεῖν διὰ τὰς ἁμαρτίας
[12]   Ἰσραήλ. εἶτα, ὁπόταν καθεῖλεν,  ἐθανατοῦντο.   πρὸς τί; ἱνα γνῶσιν ὅτι
[12]   λαόν. ἐλθόντες οὖν ἐπὶ τὸ  αὐτὸ   ἐδέοντο Μωϋσέως, ἵνα περὶ αὐτῶν
[7]   ἀφαιρεῖ τὸ ἔριον καὶ ἐπιτίθησιν  αὐτὸ   ἐπὶ φρύγανον τὸ λεγόμενον ῥαχήλ,
[4]   ἤδη δεδικαιωμένοι, ἀλλ’ ἐπὶ τὸ  αὐτὸ   συνερχόμενοι συνζητεῖτε περὶ τοῦ κοινῇ
[11]   καὶ τὸν σταυρὸν ἐπὶ τὸ  αὐτὸ   ὥρισεν. τοῦτο γὰρ λέγει· μακάριοι,
[1]   καὶ πάντως ἀναγκάζομαι κἀγὼ εἰς  τοῦτο,   ἀγαπᾶν ὑμᾶς ὑπὲρ τὴν ψυχήν
[5]   σκότους ἀποσυνέχει. ἔτι δὲ καὶ  τοῦτο,   ἀδελφοί μου· εἰ κύριος
[21]   τῶν ἔργων αὐτοῦ συναπολεῖται. διὰ  τοῦτο   ἀνάστασις, διὰ τοῦτο ἀνταπόδομα. ἐρωτῶ
[21]   συναπολεῖται. διὰ τοῦτο ἀνάστασις, διὰ  τοῦτο   ἀνταπόδομα. ἐρωτῶ τοὺς ὑπερέχοντας, εἴ
[11]   σταυρὸν ἐπὶ τὸ αὐτὸ ὥρισεν.  τοῦτο   γὰρ λέγει· μακάριοι, οἳ ἐπὶ
[4]   γέγραπται, ὡς Ἐνὼχ λέγει. Εἰς  τοῦτο   γὰρ δεσπότης συντέτμηκεν τοὺς
[5]   ολίγοι δὲ ἐκλεκτοὶ εὑρεθῶμεν. ~Εἰς  τοῦτο   γὰρ υπέμεινεν κύριος παραδοῦναι
[10]   ἐλάλησεν. τὸ οὖν χοιρίον πρὸς  τοῦτο   εἶπεν· οὐ κολληθήσῃ, φησίν, ἄθρώποις
[5]   υἱὸς τοῦ θεοῦ εἰς  τοῦτο   ἐν σαρκὶ ἦλθεν, ἵνα τὸ
[2]   ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίας; ἀλλ’  τοῦτο   ἐντειλάμην αὐτοῖς· ἕκαστος ὑμῶν κατὰ
[4]   οὖν ὀφείλετε. ἔτι δὲ καὶ  τοῦτο   ἐρωτῶ ὑμᾶς ὡς εἷς ἐξ
[16]   μήτε αὐτός ποτε ἐπιτεθυμηκέναι ἀκούειν.  τοῦτό   ἐστιν πνευματικὸς ναὸς οἰκοδομούμενος τῷ
[7]   καρποὶ γλυκεῖς εἰσιν. τί οὖν  τοῦτό   ἐστιν; προσέχετε· Τὸν μὲν ἕνα
[14]   κυρίου Ἰησοῦ λάβωμεν, ὃς εἰς  τοῦτο   ἡτοιμάσθη, ἵνα ἀυτὸς φανείς, τὰς
[1]   ἐπιποθήτη ὄψις ὑμῶν. πεπεισμένος οὖν  τοῦτο   καὶ συνειδὼς ἐμαυτῷ, ὅτι ἐν
[11]   τούτων, ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα,  τοῦτο   λέγει· ὃς ἂν, φησίν, ἀκούσῃ
[15]   κατέπαυσεν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ.  τοῦτο   λέγει· ὅταν ἐλτὼν υἱὸς
[5]   Οὐκ ἀδίκως ἐκτείνεται δίκτυα πτερωτοῖς.  τοῦτο   λέγει, ὅτι δικαιως ἀπολεῖται ἄνθρωπος,
[15]   τὸ συνετέλεσεν ἐν ἓξ ἡμέραις.  τοῦτο   λέγει, ὅτι ἐν ἑξακισχιλίοις ἔτεσιν
[11]   αὐτῶν, ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα.  τοῦτο   λέγει ὅτι ἡμεῖς μὲν καταβαίνομεν
[11]   λέγει· τὰ φύλλα οὐκ ἀπορυήσεται,  τοῦτο   λέγει· ὅτι πᾶν ῥῆμα,
[11]   ἐπαινουμένη παρὰ πᾶσαν τὴν γῆν.  τοῦτο   λέγει· τὸ σκεῦος τοῦ πνεύματος
[6]   κυριεύσῃ. εἰ οὖν οὐ γίνεται  τοῦτο   νῦν, ἄρα ἡμῖν εἴρηκεν, πότε·
[7]   πῶς γὰρ ὅμοιος ἐκείνῳ; εἰς  τοῦτο   ὁμοίους τοὺς τράγους, καλούς, ἴσους,
[1]   ἐλπίδι ζωῆς αὐτοῦ. λογισάμενος οὖν  τοῦτο,   ὅτι ἐὰν μελήσῃ μοι περὶ
[11]   ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς. διὰ  τοῦτο   οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν κρίσει
[3]   καὶ ψυχὴν τεταπεινωμένην ἐλεήσῃς. εἰς  τοῦτο   οὖν, ἀδελφοί, μακρόθυμος προβλέψας,
[6]   ἔσχατα ὡς τὰ πρῶτα. εἰς  τοῦτο   οὖν ἐκήρυξεν προφήτης· Εἰσέλθατε
[8]   τοῦ ὑσσύπου ἰᾶται καὶ διὰ  τοῦτο   οὕτως γενόμενα ἡμῖν μέν ἐστιν
[10]   πρὸς τί; ὅτι τὸ ζῷον  τοῦτο   παρ’ ἐνιαυτὸν ἀλλάσσει τὴν φύσιν
[10]   ὡς ἠθέλησεν κύριος. διὰ  τοῦτο   περιέτεμεν τὰς ἀκοὰς ἡμῶν καὶ
[12]   Ἰησοῦ, υἱῷ Ναυή, ἐπιθεὶς αὐτῳ  τοῦτο   τὸ ὄνομα, ὄντι προφήτῃ, ἵνα
[12]   Μωϋσῆς Ἰησοῦ, υἱῷ Ναυή, ἐπιθεὶς  τοῦτο   τὸ ὄνομα, ὁπότε ἔπεμψεν αὐτὸν
[10]   τῷ στόματι. τὸ γὰρ ζῷον  τοῦτο   τῷ στόματι κύει. περὶ μὲν
[5]   τοὺς προφήτας αὐτοῦ. οὐκοῦν εἰς  τοῦτο   ὑπέμεινεν, λέγει γὰρ θεὸς
[13]   καὶ εἶπεν κύριος πρὸς αὐτήν·  Δύο   ἔθνη ἐν τῇ γαστρί σου
[18]   ἑτέραν γνῶσιν καὶ διδαχήν. Ὁδοὶ  δύο   εἰσὶν διδαχῆς καὶ ἐξουσίας,
[11]   πλεῖον φριξάτω γῆ, ὅτι  δύο   καὶ πονηρὰ ἐποίησεν λαὸς
[13]   ἐν τῇ γαστρί σου καὶ  δύο   λαοὶ ἐν τῇ κοιλίᾳ σου,
[18]   σκότους. διαφορὰ δὲ πολλὴ τῶν  δύο   ὁδῶν. ἐφ’ ἧς μὲν γάρ
[4]   συνῆκεν Μωϋσῆς καὶ ἔριψεν τὰς  δύο   πλάκας ἐκ τῶν χειρῶν αὐτοῦ·
[14]   ἔλαβεν Μωϋσῆς παρὰ κυρίου τὰς  δύο   πλάκας τὰς γεγραμμένας τῷ δακτύλῳ
[7]   αὐτῶν. ἐνετείλατο, προσέχετε· Λάβετε  δύο   τράγους καλοὺς καὶ ὁμοίους καὶ
[8]   τοῦ εὐαγγελίου τὴν ἐξουσίαν (οὖσιν  δεκάδυο   εἰς μαρτύριον τῶν φυλῶν ὅτι
[8]   εἰς μαρτύριον τῶν φυλῶν ὅτι  δεκάδυο   φυλαὶ τοῦ Ἰσραεήλ) εἰς τὸ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site KHAZARZAR

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 17/07/2008