Chapitre |
[13] |
οὗτος
ὁ
λαὸς
κληρονομεῖ
ἢ
|
ὁ |
πρῶτος,
καὶ
εἰ
ἡ
διαθήκη |
[8] |
αἷς
ἡμεῖς
σωθησόμεθα·
ὅτι
καὶ
|
ὁ |
ἀλγῶν
σάρκα
διὰ
τοῦ
ῥύπου |
[6] |
δύσχρηστος
ἡμῖν
ἐστίν.
τί
λέγει
|
ὁ |
ἄλλος
προφήτης
Μωϋσῆς
αὐτοῖς;
Ἰδού, |
[11] |
ὡς
ὁ
χνοῦς,
ὃν
ἐκρίπτει
|
ὁ |
ἄνεμος
ἀπὸ
προσώπου
τῆς
γῆς. |
[7] |
καὶ
ὅταν
γένηται
οὕτως,
ἄγει
|
ὁ |
βαστάζων
τὸν
τράγον
εἰς
τὴν |
[13] |
ἵνα
εὐλογηθῇ,
ὅτι
πρεσβύτερος
ἦν·
|
ὁ |
γὰρ
Ἰωσὴφ
προσήγαγεν
εἰς
τὴν |
[16] |
εἰσάγε
εἰσ
τὸν
ἄφθαρτον
ναόν.
|
ὁ |
γὰρ
ποθῶν
σωθῆναι
βλέπει
οὐκ |
[21] |
ὅσα
γέγραπται,
ἐν
τούτοις
περιπατεῖν.
|
ὁ |
γὰρ
ταῦτα
ποιῶν
ἐν
τῇ |
[7] |
θυσίαν,
ἵνα
καὶ
ὁ
τύπος
|
ὁ |
γενόμενος
ἐπὶ
Ἰσαὰκ
τοῦ
προσενεχθέντος |
[18] |
αἰώνων
καὶ
εἰς
τοὺς
αἰῶνας,
|
ὁ |
δὲ
ἄρχων
καιροῦ
τοῦ
νῦν |
[21] |
ἄρατε
ἐξ
ὑμῶν
πᾶσαν
ὑπόκρισιν.
|
ὁ |
δὲ
θεός,
ὁ
τοῦ
παντὸς |
[9] |
πάντα
τὰ
ἔθνη
ἀπερίτμητα
ἀκροβυστίαν,
|
ὁ |
δὲ
λαὸς
οὗτος
ἀπερίτμητος
καρδίας. |
[1] |
δικαιοσύνης
μαρτυρία.
ἐγνώρισεν
γὰρ
ἡμῖν
|
ὁ |
δεσπότης
διὰ
τῶν
προφητῶν
τὰ |
[4] |
Ἐνὼχ
λέγει.
Εἰς
τοῦτο
γὰρ
|
ὁ |
δεσπότης
συντέτμηκεν
τοὺς
καιροὺς
καὶ |
[10] |
τί
δὲ
τὸ
διχηλοῦν;
ὅτι
|
ὁ |
δίκαιος
καὶ
ἐν
τούτῳ
τῷ |
[6] |
μοι;
ἀντιστήτω
μοι·
ἢ
τίς
|
ὁ |
δικαιούμενός
μοι;
ἐγγισάτω
τῷ
παιδὶ |
[7] |
ἕνα
τί
ποιήσωσιν;
Ἐπικατάρατος,
φησιν,
|
ὁ |
εἷς.
προσέχετε,
πῶς
ὁ
τύπος |
[21] |
τῇ
βασιλείᾳ
τοῦ
θεοῦ
δοξασθήσεται·
|
ὁ |
ἐκεῖνα
ἐκλεγόμενος
μετὰ
τῶν
ἔργων |
[4] |
καὶ
τὰς
ἡμέρας,
ἵνα
ταχύνῃ
|
ὁ |
ἠγαπημένος
αὐτοῦ
καὶ
ἐπὶ
τὴν |
[9] |
πνεῦμα
κυρίου
προφητεύει·
Τίς
ἐστιν
|
ὁ |
θέλων
ζῆσαι
εἰς
τὸν
αἰῶνα; |
[5] |
τοῦ
κόσμου
κύριος
ᾧ
εἶπεν
|
ὁ |
θεὸς
ἀπὸ
καταβολῆς
κόσμου·
Ποιήσωμεν |
[6] |
αὐτοῖς;
Ἰδού,
τάδε
λέγει
κύριος
|
ὁ |
θεός·
Ἐισέλθατε
εἰς
τὴν
γῆν |
[15] |
ἀρχῇ
τῆς
κτίσεως·
Καὶ
ἐποίησεν
|
ὁ |
θεὸς
ἐν
ἓξ
ἡμέραις
τὰ |
[3] |
περιστελεῖ
σε.
τότε
βοήσεις,
καὶ
|
ὁ |
θεὸς
επακούσεταί
σου,
ἔτι
λαλοῦντός |
[15] |
καρδίᾳ
καθαρᾷ.
εἰ
οὖν
ἣν
|
ὁ |
θεὸς
ἡμέραν
ἡγίασεν
νῦν
τις |
[11] |
ἵνα
γνῶσιν
ὅτι
ἐγὼ
κύριος
|
ὁ |
θεος.
καί·
Κατοικήσεις
ἐν
ὑψηλῷ |
[16] |
ἐν
τῷ
κατοικητηρίῳ
ἡμῶν
ἀληθῶς
|
ὁ |
θεὸς
κατοικεῖ
ἐν
ἡμῖν.
πῶς; |
[14] |
οὖν
ὁ
προφήτης·
Ἐγὼ
κύριος,
|
ὁ |
θεός
σου,
ἐκάλεσά
σε
ἐν |
[9] |
Ἰσραήλ,
ὅτι
τάδε
λέγε
κύριος
|
ὁ |
θεός
σου.
καὶ
πάλιν
τὸ |
[5] |
εἰς
τοῦτο
ὑπέμεινεν,
λέγει
γὰρ
|
ὁ |
θεὸς
τὴν
πληγὴν
τῆς
σαρκὸς |
[9] |
πρὸς
αὐτούς·
Τάδε
λέγει
κύριος
|
ὁ |
θεὸς
ὑμῶν
(ὧδε
εὑρίκω
ἐντολήν) |
[13] |
ἐν
ἄλλῃ
προφητείᾳ
λέγει
φανερώτερον
|
ὁ |
Ἰακὼβ
πρὸς
Ἰωσὴφ
τὸν
υἱὸν |
[7] |
ὁμοίους
καὶ
προσενέγκατε,
καὶ
λαβέτω
|
ὁ |
ἱερεὺς
τὸν
ἕνα
εἰς
ὁλοκαύτωμα |
[15] |
εἰς
εὐφροσύνην,
ἐν
ᾗ
καὶ
|
ὁ |
Ἰησοῦς
ἀνέστη
ἐκ
νεκρῶν
καὶ |
[8] |
ἁπλότητι
λέγει
ὑμῖν.
ὁ
μόσχος
|
ὁ |
Ἰησοῦς
ἐστίν,
οἱ
προσφέροντες
ἄνδρες |
[13] |
τῷ
ἐλάσσονι.
αἰσθάνεσθαι
ὀφείλετε,
τίς
|
ὁ |
Ἰσαὰκ
καὶ
τίς
ἡ
Ρεβέκκα, |
[12] |
χεῖρας,
καὶ
οὕτως
πάλιν
ἐνίκα
|
ὁ |
Ἰσραήλ.
εἶτα,
ὁπόταν
καθεῖλεν,
ἐθανατοῦντο. |
[7] |
νοεῖτε
τέκνα
εὐφροσύνης,
ὅτι
πάντα
|
ὁ |
καλὸς
κύριος
προεφανέρωσεν
ἡμῶν,
ἵνα |
[6] |
τὴν
ἐντολήν,
τί
λέγει;
Τίς
|
ὁ |
κρινόμενός
μοι;
ἀντιστήτω
μοι·
ἢ |
[6] |
μεγάλη
καὶ
θαυματή,
ἣν
ἐποίησεν
|
ὁ |
κύριος.
ἀπολούστερον
ὑμῖν
γράφω,
ἵνα |
[4] |
ἐν
τοῖς
δικαιώμασιν
αὐτοῦ
εὐφρανθῶμεν.
|
ὁ |
κύριος
ἀποσωπολήμπτως
κρινεῖ
τὸν
κόσμον. |
[10] |
τὰς
ἐντολὰς
λαλοῦμεν,
ὡς
ἠθέλησεν
|
ὁ |
κύριος.
διὰ
τοῦτο
περιέτεμεν
τὰς |
[6] |
ῥέουσαν
γάλα
καὶ
μέλι;
εὐλογητὸς
|
ὁ |
κύριος
ἡμῶν,
ἀδελφοί,
ὁ
σοφίαν |
[21] |
τὸ
καλόν·
μὴ
ἐλλειπητε.
ἐγγὺς
|
ὁ |
κύριος
καὶ
ὁ
μισθὸς
αὐτοῦ. |
[5] |
εὑρεθῶμεν.
~Εἰς
τοῦτο
γὰρ
υπέμεινεν
|
ὁ |
κύριος
παραδοῦναι
τὴν
σάρκα
εἰς |
[21] |
σώζεσθε,
ἀγάπης
τέκνα
καὶ
εἰρήνης.
|
ὁ |
κύριος
τῆς
δόξης
καὶ
πάσης |
[5] |
καὶ
τοῦτο,
ἀδελφοί
μου·
εἰ
|
ὁ |
κύριος
ὑπέμεινεν
παθεῖν
περὶ
τῆς |
[10] |
οὐδὲ
ὁμοιωθήσῃ
τοῖς
τοιούτοις,
ὅτι
|
ὁ |
λαγωὸς
κατ’
ἐνιαυτὸν
πλεονεκτεῖ
τὴν |
[9] |
ἀλλ’
ἐρεῖς·
Καὶ
μὴν
περιτέτμηται
|
ὁ |
λαὸς
εἰς
σφραγῖδα.
ἀλλὰ
καὶ |
[16] |
τῶν
ἐχθρῶν
ὑπηρέται
ἀνοικοδομήσουσιν
καὶ
|
ὁ |
λαὸς
Ἰσραὴλ
παραδίδοσθαι,
ἐφανερώθη.
λέγει |
[13] |
λέγει.
~Ἴδωμεν
δὲ
εἰ
οὗτος
|
ὁ |
λαὸς
κληρονομεῖ
ἢ
ὁ
πρῶτος, |
[3] |
προβλέψας,
ὡς
ἐν
ἀκεραιοσύνῃ
πιστεύσει
|
ὁ |
λαός,
ὃν
ἡτοίμασεν
ἐν
τῷ |
[12] |
προφήτῃ,
ἵνα
μόνον
ἀκούσῃ
πᾶς
|
ὁ |
λαός;
ὅτι
πάντα
ὁ
πατὴρ |
[11] |
ὅτι
δύο
καὶ
πονηρὰ
ἐποίησεν
|
ὁ |
λαὸς
οὗτος·
ἐμὲ
ἐγκατέλιπον,
πηγὴν |
[13] |
ἐπὶ
τίνων
δέδειχεν,
ὅτι
μείζων
|
ὁ |
λαὸς
οὗτος
ἢ
ἐκεῖνος.
καὶ |
[14] |
Μωϋσῆ,
κατάβηθι
τὸ
τάχος,
ὅτι
|
ὁ |
λαός
σου,
ὃν
ἐξήγαγες
ἐκ |
[4] |
κατάβηθι
τὸ
τάχος,
ὅτι
ἠνόμησεν
|
ὁ |
λαός
σου,
οὓς
ἐξήγαγες
ἐκ |
[16] |
θεὸς
κατοικεῖ
ἐν
ἡμῖν.
πῶς;
|
ὁ |
λόγος
αὐτοῦ
τῆς
πίστεως,
ἡ |
[19] |
οὐ
παιδοφθορήσεις.
οὐ
μή
σου
|
ὁ |
λόγος
τοῦ
θεοῦ
ἐξέθῃ
ἐν |
[14] |
τῆς
γῆς,
οὕτως
λέγει
κύριος
|
ὁ |
λυτρωσάμενός
σε
θεός.
καὶ
πάλιν |
[3] |
ἐλεήσῃς.
εἰς
τοῦτο
οὖν,
ἀδελφοί,
|
ὁ |
μακρόθυμος
προβλέψας,
ὡς
ἐν
ἀκεραιοσύνῃ |
[13] |
καὶ
ὑπερέξει
λαὸς
λαοῦ
καὶ
|
ὁ |
μείζων
δουλεύσει
τῷ
ἐλάσσονι.
αἰσθάνεσθαι |
[13] |
Ἰωσήφ·
Οἶδα,
τέκνον,
οἶδα·
ἀλλ’
|
ὁ |
μειζων
δουλεύσει
τῷ
ἐλάσσονι,
καὶ |
[4] |
ἀντιστῶμεν,
ἵνα
μὴ
σχῇ
παρείσδυσιν
|
ὁ |
μέλας.
φύγωμεν
ἀπὸґ
πάσης
ματαιότητος, |
[18] |
δὲ
ἄγγελοι
του
σατανᾶ.
καὶ
|
ὁ |
μέν
ἐστιν
κύριος
ἀπὸ
αἰώνων |
[21] |
ἐλλειπητε.
ἐγγὺς
ὁ
κύριος
καὶ
|
ὁ |
μισθὸς
αὐτοῦ.
ἔτι
καὶ
ἐρωτῶ |
[4] |
ἐὰν
ᾖ
ἀγαθός,
ἡ
πονηρός,
|
ὁ |
μισθὸς
τῆς
πονηρίας
ἔπροσθεν
αὐτοῦ· |
[8] |
πῶς
ἐν
ἁπλότητι
λέγει
ὑμῖν.
|
ὁ |
μόσχος
ὁ
Ἰησοῦς
ἐστίν,
οἱ |
[16] |
ὀνόματι
κυρίου.
προσέχετε
δέ,
ἵνα
|
ὁ |
ναὸς
τοῦ
κυρίου
ἐνδόξως
οἰκοδομηθῇ. |
[16] |
δρακί;
οὐκ
ἐγώ;
λέγει
κύριος·
|
Ὁ |
οὐρανός
μοι
θρόνος,
ἡ
δὲ |
[4] |
ἡμέραις·
οὐδὲν
γὰρ
ὠφελήσει
ἡμᾶς
|
ὁ |
πᾶς
χρόνος
τῆς
πίστεως
ἡμῶν, |
[14] |
λόγῳ.
γέτραπται
γάρ,
πῶς
αὐτῳ
|
ὁ |
πατὴρ
ἐντέλλεται,
λυτρωσάμενον
ἡμᾶς
ἐκ |
[12] |
πᾶς
ὁ
λαός;
ὅτι
πάντα
|
ὁ |
πατὴρ
φανεροῖ
περὶ
τοῦ
υἱοῦ |
[4] |
ἐπικαθυπνώσωμεν
ταῖς
ἁμαρτίαις
ἡμῶν,
καὶ
|
ὁ |
πονηρὸς
ἄρχων
λαβὼν
τὴν
καθ’ |
[2] |
τῆς
σωτηρίας
ἡμῶν,
ἵνα
μὴ
|
ὁ |
πονηρὸς
παρείσδυσιν
πλάνης
ποιήσας
ἐν |
[5] |
ἐπὶ
ξύλου
πάθῃ.
λέγει
γὰρ
|
ὁ |
προφητεύων
ἐπ’
αὐτῷ.
Φεῖσαί
μου |
[4] |
ἥξῃ,
λέγει
δὲ
οὕτως
καὶ
|
ὁ |
προφήτης·
Βασιλεῖαι
δέκα
ἐπὶ
τῆς |
[14] |
ἑαυτῷ
λαὸν
ἅγιον.
λέγει
οὖν
|
ὁ |
προφήτης·
Ἐγὼ
κύριος,
ὁ
θεός |
[11] |
νοσσιᾶς
ἀφῃρημενοι.
καὶ
πάλιν
λέγει
|
ὁ |
προφήτης·
Ἐγὼ
πορεύσομαι
ἔμπροσθέν
σου |
[6] |
πρῶτα.
εἰς
τοῦτο
οὖν
ἐκήρυξεν
|
ὁ |
προφήτης·
Εἰσέλθατε
εἰς
γῆν
ῥέουσαν |
[6] |
καταφάγεται
ὑμᾶς.
καὶ
παλιν
λέγει
|
ὁ |
προφήτης,
ἐπεὶ
ὡς
λίθος
ἰσχυρὸς |
[6] |
προεφανερώθη
τὸ
πάθος.
λέγει
γὰρ
|
ὁ |
προφήτης
ἐπὶ
τὸν
Ἰσραήλ·
Οὐαὶ |
[11] |
ἀλλ’
ἑαυτοῖς
οἰκοδομήσουσιν.
λέγει
γὰρ
|
ὁ |
προφήτης·
Ἔστηθι
οὐρανέ,
καὶ
ἐπὶ |
[14] |
τὰς
ἁμαρτίας
αὐτῶν.
λέγει
γὰρ
|
ὁ |
προφήτης·
Καὶ
ἦν
Μωϋσῆς
νηστεύων |
[14] |
γινώσκομεν
οὖν,
πόθεν
ἐλυτρώθημεν.
πάλιν
|
ὁ |
προφήτης
λέγει·
Ἰδού,
τέθεικά
σε |
[14] |
λυτρωσάμενός
σε
θεός.
καὶ
πάλιν
|
ὁ |
προφήτης
λέγει·
Πνεῦμα
κυρίου
ἐπ’ |
[6] |
στερεὰν
πέτραν.
λέγει
δὲ
πάλιν
|
ὁ |
προφήτης·
Λίθον
ὃν
ἀπεδοκίμασαν
οἱ |
[6] |
τῶν
κρυφίων
αὐτοῦ·
λέγει
γὰρ
|
ὁ |
προφήτης
παραβολὴν
κυρίου·
τίς
νοήσει, |
[6] |
ὑμῶν.
τί
οὖν
λέγει
πάλιν
|
ὁ |
προφητης;
Περιέσχεν
με
συναγωγὴ
πονηρευομένων, |
[6] |
εὐλογητὸς
ὁ
κύριος
ἡμῶν,
ἀδελφοί,
|
ὁ |
σοφίαν
καὶ
νοῦν
θέμενος
ἐν |
[9] |
ὀκτώ·
ἔχεις
Ἰησοῦν.
ὅτι
δὲ
|
ὁ |
σταυρὸς
ἐν
τῷ
ταῦ
ἤμελλεν |
[11] |
ἀλλῳ
προφήτῃ
λέγει·
Και
ἔσται
|
ὁ |
ταῦτα
ποιῶν
ὡς
τὸ
ξύλον |
[9] |
τῷ
ἑνὶ
τὸν
σταυρόν.
οἶδεν
|
ὁ |
τὴν
ἔμφυτον
δωρεὰν
τῆς
διδαχῆς |
[11] |
παρὰ
τὰς
διεξόδους
τῶν
ὑδάτων,
|
ὁ |
τὸν
καρπὸν
αὐτοῦ
οὐκ
απορυήσεται, |
[7] |
καὶ
ἐμπτύσαντες;
ἀληθῶς
οὗτος
ἦν,
|
ὁ |
τότε
λέγων
ἑαυτὸν
υἱον
θεοῦ |
[21] |
πᾶσαν
ὑπόκρισιν.
ὁ
δὲ
θεός,
|
ὁ |
τοῦ
παντὸς
κόσμου
κυριεύων,
δῴη |
[8] |
ξύλον
(ἴδε
πάλιν
ὁ
τύπος
|
ὁ |
τοῦ
σταυροῦ
καὶ
τὸ
ἔριον |
[7] |
πνευματος
προσφέρειν
θυσίαν,
ἵνα
καὶ
|
ὁ |
τύπος
ὁ
γενόμενος
ἐπὶ
Ἰσαὰκ |
[8] |
κόκκινον
ἐπὶ
ξύλον
(ἴδε
πάλιν
|
ὁ |
τύπος
ὁ
τοῦ
σταυροῦ
καὶ |
[7] |
φησιν,
ὁ
εἷς.
προσέχετε,
πῶς
|
ὁ |
τύπος
τοῦ
Ἰησοῦ
φανεροῦνται·
Καὶ |
[15] |
ἑβδόμῃ.
τοῦτο
λέγει·
ὅταν
ἐλτὼν
|
ὁ |
υἱὸς
αὐτοῦ
καταργήσει
τὸν
καιρὸν |
[5] |
τὰς
ἀκτῖνας
αὐτοῦ
ἀντοφθαλμῆσαι;
οὐκοῦν
|
ὁ |
υἱὸς
τοῦ
θεοῦ
εἰς
τοῦτο |
[12] |
τὸν
οἶκον
πάντα
τοῦ
Ἀμαλὴκ
|
ὁ |
υἱὸς
τοῦ
θεοῦ
ἐπ’
ἐσχάτων |
[7] |
αὐτοῦ
ζωοποιήσῃ
ἡμᾶς·
πιστεύσωμεν,
ὅτι
|
ὁ |
υἱὸς
τοῦ
θεοῦ
οὐκ
ἠδύνατο |
[7] |
εὐχαριστοῦντες
ὀφείλομεν
αἰνεῖν.
εἰ
οὖν
|
ὁ |
υἱὸς
τοῦ
θεοῦ,
ὢν
κύριος |
[11] |
οὐχ
οὕτως,
αλλ’
ἢ
ὡς
|
ὁ |
χνοῦς,
ὃν
ἐκρίπτει
ὁ
ἄνεμος |
[10] |
φοβεῖσθαι
τὸν
κύριον
ἁμαρτάνουσιν
ὡς
|
ὁ |
χοῖρος,
καὶ
ἐπὶ
καθέδραν
λοιμῶν |
[10] |
ἐπιγινώσκουσιν
τὸν
κύριον,
ὡς
καὶ
|
ὁ |
χοῖρος
ὅταν
τρώγει
τὸν
κύριον |
[15] |
πάντα
ἀρχὴν
ἡμέρας
ὀγδόης
ποιήσω,
|
ὅ |
ἐστιν
ἄλλου
κόσμου
ἀρχήν.
διὸ |
[5] |
τῇ
ἀφέσει
τῶν
ἁμαρτιῶν
ἁγνισθῶμεν,
|
ὅ |
ἐστιν
ἐν
τῷ
αἵματι
τοῦ |
[16] |
ἡμῖν
τὴν
θύραν
τοῦ
ναοῦ,
|
ὅ |
ἐστιν
στόμα,
μετάνοιαν
διδοὺς
ημῖν, |
[11] |
τοῦτο
λέγει·
ὅτι
πᾶν
ῥῆμα,
|
ὃ |
ἐὰν
ἐξελεύσεται
ἐξ
ὑμῶν
διὰ |
[10] |
τὸν
κύριον,
μετὰ
τῶν
μελετώντων
|
ὃ |
ἔλαβον
διάσταλμα
ῥήματος
ἐν
τῇ |
[11] |
τότε,
φησίν
ἀποδώσω.
νῦν
δὲ
|
ὃ |
λέγει·
τὰ
φύλλα
οὐκ
ἀπορυήσεται, |
[19] |
ἐν
ὁδῷ
θανάτου,
μισήσεις
πᾶν,
|
ὃ |
οὐκ
ἔστιν
ἀρεστὸν
τῷ
θεῷ, |
[15] |
τὰ
σάββατα
ἐμοὶ
δεκτά,
ἀλλἃ
|
ὃ |
πεποίηκα,
ἐν
ᾧ
καταπαύσας
τὰ |
[16] |
καινοί,
´πάλιν
ἐξ
ἀρχῆς
κτιζόμενοι·
|
διὸ |
ἐν
τῷ
κατοικητηρίῳ
ἡμῶν
ἀληθῶς |
[15] |
ὅ
ἐστιν
ἄλλου
κόσμου
ἀρχήν.
|
διὸ |
καὶ
ἄγομεν
τὴν
ἡμέραν
τὴν |
[1] |
τῆς
δωρεᾶς
πνευματικῆς
χάριν
εἰλήφατε.
|
διὸ |
καὶ
μᾶλλον
συγχαίρω
ἐμαυτῷ
ἐλπίζων |
[21] |
πᾶσαν
ἐντολήν·
ἔστιν
γὰρ
ἄξια.
|
διὸ |
μᾶλλον
ἐσπούδασα
γράψαι
ἀφ’
ὧν |
[4] |
ἐλλείπειν,
γράφειν
ἐσπούδασα,
περίψημα
ὑμῶν.
|
διὸ |
προσέχωμεν
ἐν
ταῖς
ἐσχάταις
ἡμέραις· |
[4] |
βασιλείας
τοῦ
κυρίου.
ἔτι
δὲ
|
κἀκεῖνο, |
ἀδελφοί
μου,
νοεῖτε·
ὅταν
βλέπετε |
[18] |
καὶ
ὁ
μέν
ἐστιν
κύριος
|
ἀπὸ |
αἰώνων
καὶ
εἰς
τοὺς
αἰῶνας, |
[5] |
κύριος
ᾧ
εἶπεν
ὁ
θεὸς
|
ἀπὸ |
καταβολῆς
κόσμου·
Ποιήσωμεν
ἄνθρωπον
κατ’ |
[19] |
ἀπὸ
τῆς
θυγατρός
σου,
ἀλλὰ
|
ἀπὸ |
νεότητος
διδάξεις
φόβον
θεοῦ.
οὐ |
[4] |
ἡμᾶς
σώζειν.
φύγωμεν
οὖν
τελείως
|
ἀπὸ |
πάντων
τῶν
ἔργων
τῆς
ἀνομίας, |
[4] |
σχῇ
παρείσδυσιν
ὁ
μέλας.
φύγωμεν
|
ἀπὸґ |
πάσης
ματαιότητος,
μισήσωμεν
τελείως
τὰ |
[6] |
ἄνθρωπος
γὰρ
γῆς
ἐστιν
πάσχοῦσα·
|
ἀπὸ |
προσώπου
γὰρ
τῆς
γ͂
ς |
[11] |
χνοῦς,
ὃν
ἐκρίπτει
ὁ
ἄνεμος
|
ἀπὸ |
προσώπου
τῆς
γῆς.
διὰ
τοῦτο |
[5] |
αὐτῷ.
Φεῖσαί
μου
τῆς
ψυχῆς
|
ἀπὸ |
ῥομφαίας,
καί·
Καθήλωσόν
μου
τὰς |
[3] |
ἐρεῖ·
Ἰδοὺ
πάρειμι·
ἐὰν
ἀφέλῃς
|
ἀπὸ |
σοῦ
σύνδεσμον
καὶ
χειροτονίαν
καὶ |
[4] |
καθ’
ἡμῶν
ἐξουσίαν
ἀπώσηται
ἡμᾶς
|
ἀπὸ |
τῆς
βασιλείας
τοῦ
κυρίου.
ἔτι |
[2] |
ποιήσας
ἐν
ἡμῖν
ἐκσφενδονήσῃ
ἡμᾶς
|
ἀπὸ |
τῆς
ζωῆς
ἡμῶν.
~Λέγει
οὖν |
[19] |
ἀπὸ
τοῦ
υἱοῦ
σου
ἢ
|
ἀπὸ |
τῆς
θυγατρός
σου,
ἀλλὰ
ἀπὸ |
[4] |
τεσσαράκοντα,
καὶ
ἔλαβεν
τὴν
διαθήκην
|
ἀπὸ |
τοῦ
κυρίου,
πλάκας
λιθίνας
γεγραμμένας |
[1] |
ἀληθῶς
βλέπω
ἐν
ὑμῖν
ἐκκεχυμένον
|
ἀπὸ |
τοῦ
πλουσίου
τῆς
πηγῆς
κυρίου |
[19] |
μὴ
ἄρῃς
τὴν
χεῖρά
σου
|
ἀπὸ |
τοῦ
υἱοῦ
σου
ἢ
ἀπὸ |
[11] |
ἔχοντες.
Καὶ
ὃς
ἂν
φάγῃ
|
ἀπὸ |
τούτων,
ζήσεται
εἰς
τὸν
αἰῶνα, |
[8] |
ἕνα
τὸν
λαόν,
ἵνα
ἁγνίζωνται
|
ἀπὸ |
τῶν
ἁμαρτιῶν;
νοεῖτε,
πῶς
ἐν |
[3] |
ταπεινόν,
οὐχ
ὑπερόψῃ
αὐτόν,
οὐδὲ
|
ἀπὸ |
τῶν
οικείων
τοῦ
σπέρματός
σου. |
[15] |
ἀνομίας,
καινῶν
δὲ
γεγονότων
πάντων
|
ὑπὸ |
κυρίου·
τότε
δυνησόμεθα
αὐτὴν
ἁγιάσαι, |
[12] |
τῷ
Μωϋσῇ,
πολεμουμένου
τοῦ
Ἰσραὴλ
|
ὑπὸ |
τῶν
ἀλλοφύλων,
καὶ
ἵνα
ὑπομνήσῃ |
[16] |
γὰρ
τὸ
πολεμεῖν
αὐτοὺς
καθῃρέθη
|
ὑπὸ |
τῶν
ἐχτρῶν·
νῦν
καὶ
αὐτοι |
[5] |
ὁμοίωσιν
ἡμετέραν·
πῶς
οὖν
ὑπέμεινεν
|
ὑπὸ |
χειρὸς
ἀνθρώπων
παθεῖν;
μάθετε.
οἱ |
[16] |
ἐπὶ
τῷ
ὀνόματι
κυρίου,
μάθετε.
|
πρὸ |
τοῦ
ἡμας
πιστεῦσαι
τῷ
θεῷ |
[11] |
πέτρα
ἔρημός
ἐστιν
τὸ
ὄρος
|
το |
ἅγιόν
μου
Σινᾶ;
ἔσεσθε
γὰρ |
[6] |
οὐρανοῦ;
αἰσθάνεσθαι
γὰρ
ὀφείλομεν,
ὅτι
|
τὸ |
ἄρχειν
ἐξουσίας
ἐστίν,
ἵνα
τις |
[12] |
τὸν
λαόν.
ἐλθόντες
οὖν
ἐπὶ
|
τὸ |
αὐτὸ
ἐδέοντο
Μωϋσέως,
ἵνα
περὶ |
[4] |
ὡς
ἤδη
δεδικαιωμένοι,
ἀλλ’
ἐπὶ
|
τὸ |
αὐτὸ
συνερχόμενοι
συνζητεῖτε
περὶ
τοῦ |
[11] |
ὑδωρ
καὶ
τὸν
σταυρὸν
ἐπὶ
|
τὸ |
αὐτὸ
ὥρισεν.
τοῦτο
γὰρ
λέγει· |
[11] |
γέγραπται
ἐπὶ
τὸν
Ἰσραήλ.
πῶς
|
τὸ |
βάπτισμα
τὸ
φέρον
ἄφεσιν
ἁμαρτιῶν |
[6] |
τὴν
γῆν
ἀγαθήν.
τί
οὖν
|
τὸ |
γάλα
καὶ
τὸ
μέλι;
ὅτι |
[10] |
ἀνομίαν
ποιούσαις
ἐν
τῷ
στόματι.
|
τὸ |
γὰρ
ζῷον
τοῦτο
τῷ
στόματι |
[5] |
τὰς
δὲ
σιαγόνας
εἰς
ῥαπίσματα.
|
τὸ |
δὲ
πρόσωπόν
μου
ἔθηκα
ὡς |
[9] |
καὶ
διάστημα
ποιήσας
λέγει
τριακοσίους.
|
τὸ |
δεκαοκτὼ
ι’
δέκα,
η’
ὀκτώ· |
[10] |
τὸν
λόγον
κυρίου.
τί
δὲ
|
τὸ |
διχηλοῦν;
ὅτι
ὁ
δίκαιος
καὶ |
[19] |
ἐκτείνων
τὰς
χεῖρας,
πρὸς
δὲ
|
τὸ |
δοῦναι
συσπῶν.
ἀγαπήσεις
ὡς
κόρην |
[7] |
δεῖ
αὐτὸν
πολλὰ
παθεῖν
διὰ
|
τὸ |
εἶναι
φοβερὰν
τὴν
ἄκανθαν,
καὶ |
[15] |
μου
τὸ
σάββατον,
τότε
ἐπιθήσω
|
τὸ |
ἔλεός
μου
ἐπ’
αὐτούς.
τὸ |
[17] |
ὑμῖν,
οὐ
μὴ
νοήσητε
διὰ
|
τὸ |
ἐν
παραβολαῖς
κεῖσθαι.
ταῦτα
μὲν |
[7] |
φαγέτωσαν
οἱ
ἱερεῖς
μόνοι
πάντες
|
τὸ |
ἔντερον
ἄπλυτον
μετὰ
ὄξους.
πρὸς |
[7] |
θέμενος,
ὅτι
ὃς
ἐὰν
θέλῃ
|
τὸ |
ἔριον
ἆραι
τὸ
κόκκινον,
δεῖ |
[8] |
μεγάλοι
τῷ
θεῷ.
ὅτι
δὲ
|
τὸ |
ἔριον
ἐπὶ
τὸ
ξύλον;
ὅτι |
[7] |
εἰς
τὴν
ἔρημον
καὶ
ἀφαιρεῖ
|
τὸ |
ἔριον
καὶ
ἐπιτίθησιν
αὐτὸ
ἐπὶ |
[8] |
αἰῶνα.
διὰ
τί
δὲ
ἅμα
|
τὸ |
ἔριον
καὶ
τὸ
ὕσσωπον;
ὅτι |
[7] |
πάσχειν
Ἰησοῦ.
τί
δέ,
ὅτι
|
τὸ |
ἔριον
μέσον
τῶν
ἀκανθῶν
τιθέασιν; |
[8] |
βάλλειν
εἰς
ἄγγη
καὶ
περιτιθέναι
|
τὸ |
ἔριον
τὸ
κόκκινον
ἐπὶ
ξύλον |
[8] |
τύπος
ὁ
τοῦ
σταυροῦ
καὶ
|
τὸ |
ἔριον
τὸ
κόκκινον)
καὶ
τὸ |
[7] |
πάντες
καὶ
κατακεντήσατε
καὶ
περίθετε
|
τὸ |
ἔριον
τὸ
κόκκινον
περὶ
τὴν |
[5] |
ἰδίους
ἀποστόλους
τοὺς
μέλλοντας
κηρύσσειν
|
τὸ |
εὐαγγέλιον
αὐτοῦ
ἐξελέξατο,
ὄντας
ὑπὲρ |
[21] |
γράψαι
ἀφ’
ὧν
ἠδυνήθην,
εἰς
|
τὸ |
εὐφρᾶναι
ὑμᾶς.
σώζεσθε,
ἀγάπης
τέκνα |
[10] |
τοῖς
τοιούτοις.
πρὸς
τί;
ὅτι
|
τὸ |
ζῷον
τοῦτο
παρ’
ἐνιαυτὸν
ἀλλάσσει |
[7] |
ἐπὶ
Ἰσαὰκ
τοῦ
προσενεχθέντος
ἐπὶ
|
τὸ |
θυσιαστήριον
τελεσθῇ.
τί
οὖν
λέγει |
[7] |
προσέχετε·
Τὸν
μὲν
ἕνα
ἐπὶ
|
τὸ |
θυσιαστήριον,
τὸν
δὲ
ἕνα
ἐπικατάρατον, |
[21] |
μεθ’
ἑαυτῶν
εἰς
οὓς
ἐργάσησθε
|
τὸ |
καλόν·
μὴ
ἐλλειπητε.
ἐγγὺς
ὁ |
[6] |
θαλάσσης.
καὶ
εἶπεν
κύριος,
ἰδὼν
|
τὸ |
καλὸν
πλάσμα
ἡμῶν·
Αὐξάνεσθε
καὶ |
[21] |
ὑμᾶς,
χάριν
αἰτούμενος.
ἕως
ἔτι
|
τὸ |
καλὸν
σκεῦός
ἐστιν
μεθ’
ὑμῶν, |
[6] |
ἅγιος,
ἀδελφοί
μου,
τῷ
κυρίῳ
|
τὸ |
κατοικητήριον
ἡμῶν
τῆς
καρδίας.
λέγει |
[16] |
πιστεῦσαι
τῷ
θεῷ
ἦν
ἡμῶν
|
τὸ |
κατοικητήριον
τῆς
καρδίας
φθαρτὸν
καὶ |
[8] |
δεκάδυο
φυλαὶ
τοῦ
Ἰσραεήλ)
εἰς
|
τὸ |
κηρύσσειν.
διὰ
τί
δὲ
τρεῖς |
[7] |
ἐὰν
θέλῃ
τὸ
ἔριον
ἆραι
|
τὸ |
κόκκινον,
δεῖ
αὐτὸν
πολλὰ
παθεῖν |
[8] |
ἄγγη
καὶ
περιτιθέναι
τὸ
ἔριον
|
τὸ |
κόκκινον
ἐπὶ
ξύλον
(ἴδε
πάλιν |
[8] |
τοῦ
σταυροῦ
καὶ
τὸ
ἔριον
|
τὸ |
κόκκινον)
καὶ
τὸ
ὕσσωπον,
καὶ |
[7] |
κατακεντήσατε
καὶ
περίθετε
τὸ
ἔριον
|
τὸ |
κόκκινον
περὶ
τὴν
κεφαλὴν
αὐτοῦ, |
[19] |
ἁγνεύσεις.
μὴ
γίνου
πρὸς
μὲν
|
τὸ |
λαβεῖν
ἐκτείνων
τὰς
χεῖρας,
πρὸς |
[19] |
ἐκτείνων
τὰς
χεῖρας,
πρὸς
μὲν
|
τὸ |
λαβεῖν
ἐκτείνων
τὰς
χεῖρας,
πρὸς |
[7] |
καὶ
ἐπιτίθησιν
αὐτὸ
ἐπὶ
φρύγανον
|
τὸ |
λεγόμενον
ῥαχήλ,
οὗ
καὶ
τοὺς |
[6] |
τί
οὖν
τὸ
γάλα
καὶ
|
τὸ |
μέλι;
ὅτι
πρῶτον
τὸ
παιδίον |
[10] |
οὖν
οὐκ
ἔστιν
ἐντολὴ
θεοῦ
|
τὸ |
μὴ
τρώγειν,
Μωϋσῆς
δὲ
ἐν |
[8] |
ὅτι
δὲ
τὸ
ἔριον
ἐπὶ
|
τὸ |
ξύλον;
ὅτι
ἡ
βασιλεία
Ἰησοῦ |
[11] |
ἔσται
ὁ
ταῦτα
ποιῶν
ὡς
|
τὸ |
ξύλον
τὸ
πεφυτευμένον
παρὰ
τὰς |
[16] |
τῶν
ἁμαρτιῶν
καὶ
ἐλπίσαντες
ἐπὶ
|
τὸ |
ὄνομα
ἐγενόμεθα
καινοί,
´πάλιν
ἐξ |
[19] |
οὐ
μὴ
λάβῃς
ἐπὶ
ματάῳ
|
τὸ |
ὄνομα
κυρίου.
ἀγαπήσεις
τὸν
πλησίον |
[12] |
υἱῷ
Ναυή,
ἐπιθεὶς
αὐτῳ
τοῦτο
|
τὸ |
ὄνομα,
ὄντι
προφήτῃ,
ἵνα
μόνον |
[12] |
Ἰησοῦ,
υἱῷ
Ναυή,
ἐπιθεὶς
τοῦτο
|
τὸ |
ὄνομα,
ὁπότε
ἔπεμψεν
αὐτὸν
κατάσκοπον |
[11] |
θανάτου.
Μὴ
πέτρα
ἔρημός
ἐστιν
|
τὸ |
ὄρος
το
ἅγιόν
μου
Σινᾶ; |
[10] |
Μωϋσῆς
δὲ
ἐν
πνεύματι
ἐλάλησεν.
|
τὸ |
οὖν
χοιρίον
πρὸς
τοῦτο
εἶπεν· |
[6] |
μέλλοντος
φανεροῦσθαι
καὶ
πάσχειν,
προεφανερώθη
|
τὸ |
πάθος.
λέγει
γὰρ
ὁ
προφήτης |
[6] |
καὶ
τὸ
μέλι;
ὅτι
πρῶτον
|
τὸ |
παιδίον
μέλιτι,
εἶτα
γάλακτι
ζωοοιεῖται· |
[11] |
ταῦτα
ποιῶν
ὡς
τὸ
ξύλον
|
τὸ |
πεφυτευμένον
παρὰ
τὰς
διεξόδους
τῶν |
[19] |
πρόσωπον
καλέσαι,
ἀλλ’
ἐφ’
οὓς
|
τὸ |
πνεῦμα
ἡτοίμασεν.
κοινωνήσεις
ἐν
πᾶσιν |
[12] |
λέγει
εἰς
τὴν
καρδίαν
Μωϋσέως
|
τὸ |
πνεῦμα,
ἵνα
ποιήσῃ
τύπον
σταυροῦ |
[9] |
ὁ
θεός
σου.
καὶ
πάλιν
|
τὸ |
πνεῦμα
κυρίου
προφητεύει·
Τίς
ἐστιν |
[6] |
ἐξελῶ
τούτων,
τουτέστιν
ὧν
προέβλεπεν
|
τὸ |
πνεῦμα
κυρίου,
τὰς
λιθίνας
καρδίας |
[16] |
καὶ
ἦν
οἶκος
δαιμονίων
διὰ
|
τὸ |
ποιεῖν,
ὅσα
ἦν
ἐναντία
τῷ |
[16] |
αὐτὸν
οἰκοδομήσουσιν.
γίνεται.
διὰ
γὰρ
|
τὸ |
πολεμεῖν
αὐτοὺς
καθῃρέθη
ὑπὸ
τῶν |
[4] |
Καὶ
εἶδον
τὸ
τέταρτον
θηρίον
|
τὸ |
πονηρὸν
καὶ
ἰσχυρὸν
καὶ
χαλεπώτερον |
[19] |
μήτε
ἀφαιρῶν,
εἰς
τέλος
μισήσεις
|
τὸ |
πονηρόν.
κρινεῖς
δικαίως.
οὐ
ποιήσεις |
[15] |
Μωϋσῆν
κατὰ
πρόσωπον·
Καὶ
ἁγιασατε
|
τὸ |
σάββατον
κυρίου
χερσὶν
καθαραῖς
καὶ |
[15] |
τὸ
ἔλεός
μου
ἐπ’
αὐτούς.
|
τὸ |
σάββατον
λέγει
ἐν
ἀρχῇ
τῆς |
[15] |
Ἐὰν
φυλάξωσιν
οἱ
υἱοί
μου
|
τὸ |
σάββατον,
τότε
ἐπιθήσω
τὸ
ἔλεός |
[11] |
πᾶσαν
τὴν
γῆν.
τοῦτο
λέγει·
|
τὸ |
σκεῦος
τοῦ
πνεύματος
αὐτοῦ
δοξάζει. |
[7] |
ὑπὲρ
τῶν
ἡμετέρων
ἁμαρτιῶν
ἔμελλεν
|
τὸ |
σκεῦος
τοῦ
πνευματος
προσφέρειν
θυσίαν, |
[19] |
οὐκ
ἔσῃ
πρόγλωσσος·
παγὶς
γὰρ
|
τὸ |
στόμα
θανάτου.
ὅσον
δύνασαι,
ὑπὲρ |
[15] |
αὐτήν.
προσέχετε,
τέκνα,
τί
λέγει
|
τὸ |
συνετέλεσεν
ἐν
ἓξ
ἡμέραις.
τοῦτο |
[4] |
οὕτως
κύριος.
Μωϋσῆ
Μωϋσῆ,
κατάβηθι
|
τὸ |
τάχος,
ὅτι
ἠνόμησεν
ὁ
λαός |
[14] |
πρὸς
Μωϋσην.
Μωϋσῆ
Μωϋσῆ,
κατάβηθι
|
τὸ |
τάχος,
ὅτι
ὁ
λαός
σου, |
[4] |
πονηρῶν
συντρέχειν,
μήποτε
ὁμοιωθῶμεν
αὐτοῖς.
|
τὸ |
τέλειον
σκάνδαλον
ἤγγικεν,
περὶ
οὗ |
[13] |
διὰ
τοῦ
Ἀβραὰμ
ἐμνήσθη,
ἀπέχομεν
|
τὸ |
τέλειον
τῆς
γνώσεως
ἡμῶν.
τί |
[5] |
τοῦτο
ἐν
σαρκὶ
ἦλθεν,
ἵνα
|
τὸ |
τέλειον
τῶν
ἁμαρτιῶν
ἀνακεφαλαιώσῃ
τοῖς |
[4] |
αὐτοῦ
λέγει
Δανιήλ·
Καὶ
εἶδον
|
τὸ |
τέταρτον
θηρίον
τὸ
πονηρὸν
καὶ |
[11] |
ὁδὸς
ἀσεβῶν
απολεῖται.
αἰσθάνεσθε,
πῶς
|
τὸ |
ὑδωρ
καὶ
τὸν
σταυρὸν
ἐπὶ |
[11] |
ὑψηλῷ
σπηλαίῳ
πέτρας
ἰσχυρᾶς.
καί·
|
τὸ |
ὕδωρ
αὐτοῦ
πιστόν·
βασιλέα
μετὰ |
[11] |
ὅτι
ἡμεῖς
μὲν
καταβαίνομεν
εἰς
|
τὸ |
ὕδωρ
γέμοντες
ἁμαρτιῶν
καὶ
ῥύπου, |
[11] |
τὸν
σταυρὸν
ἐλπίσαντες
κατέβησαν
εἰς
|
τὸ |
ὕδωρ,
ὅτι
τὸν
μὲν
μισθὸν |
[8] |
τὸ
ἔριον
τὸ
κόκκινον)
καὶ
|
τὸ |
ὕσσωπον,
καὶ
οὓτως
ῥαντίζειν
τὰ |
[8] |
δὲ
ἅμα
τὸ
ἔριον
καὶ
|
τὸ |
ὕσσωπον;
ὅτι
ἐν
τῇ
βασιλείᾳ |
[11] |
τὸν
Ἰσραήλ.
πῶς
τὸ
βάπτισμα
|
τὸ |
φέρον
ἄφεσιν
ἁμαρτιῶν
οὐ
μὴ |
[3] |
σπέρματός
σου.
τότε
ῥαγήσεται
πρώϊμον
|
τὸ |
φῶς
σου,
καὶ
τὰ
ἱμάτιά |
[7] |
νηστεύσῃ
τὴν
νηστείαν,
θανάτω
ἐξολεθρευθύσεται,
|
ἐνετείλατο |
κύριος,
ἐπεὶ
καὶ
αὐτὸς
ὑπὲρ |
[7] |
αὐτὸν
παθεῖν
ὑπ’
αὐτῶν.
ἃ
|
ἐνετείλατο, |
προσέχετε·
Λάβετε
δύο
τράγους
καλοὺς |
[7] |
ὁ
υἱὸς
τοῦ
θεοῦ
οὐκ
|
ἠδύνατο |
παθεῖν
εἰ
μὴ
δι’
ἡμᾶς. |
[5] |
μέλλοντας
κηρύσσειν
τὸ
εὐαγγέλιον
αὐτοῦ
|
ἐξελέξατο, |
ὄντας
ὑπὲρ
πᾶσαν
ἁμαρτίαν
ἀνομωτέρους, |
[7] |
δι’
ἡμᾶς.
ἀλλὰ
καὶ
σταρωθεὶς
|
ἐποτιζετο |
ὄξει
καὶ
χολῇ.
ἀκούσατε,
πῶς |
[16] |
πύργον
αὐτῶν
εἰς
καταφθοράν.
καὶ
|
ἐγενετο |
καθ’
ἃ
ἐλάλησεν
κύριος.
ζητήσωμεν |
[6] |
ς
ἡ
πλάσις
τοῦ
Ἀδὰμ
|
ἐγένετο. |
τί
οὖν
λέγει
Εἰς
τὴν |
[13] |
λαοῦ
τί
λέγει
ἡ
γραπή·
|
Ἐδεῖτο |
δὲ
Ἰσαὰκ
περὶ
Ρεβέκκας
τῆς |
[6] |
ἡμῶν
ἡ
ἐλπίς;
μͅ
μὴ
|
γένοιτο· |
ἀλλ’
ἐπεὶ
ἐν
ἰσχΰ
τέθεικεν |
[10] |
τῆς
σαρκὸς
ὡς
περὶ
βρώσεως
|
προσεδέξαντο. |
λαμβάνει
δὲ
τῶν
αὐτῶν
τριῶν |
[12] |
ἐλθόντες
οὖν
ἐπὶ
τὸ
αὐτὸ
|
ἐδέοντο |
Μωϋσέως,
ἵνα
περὶ
αὐτῶν
ἀνενέγκῃ |
[14] |
δέδωκεν.
δέδωκεν·
αὐτοὶ
δὲ
οὐκ
|
ἐγένοντο |
ἄξιοι
λαβεῖν
διὰ
τὰς
ἁμαρτίας |
[12] |
ὁ
Ἰσραήλ.
εἶτα,
ὁπόταν
καθεῖλεν,
|
ἐθανατοῦντο. |
πρὸς
τί;
ἱνα
γνῶσιν
ὅτι |
[12] |
λαόν.
ἐλθόντες
οὖν
ἐπὶ
τὸ
|
αὐτὸ |
ἐδέοντο
Μωϋσέως,
ἵνα
περὶ
αὐτῶν |
[7] |
ἀφαιρεῖ
τὸ
ἔριον
καὶ
ἐπιτίθησιν
|
αὐτὸ |
ἐπὶ
φρύγανον
τὸ
λεγόμενον
ῥαχήλ, |
[4] |
ἤδη
δεδικαιωμένοι,
ἀλλ’
ἐπὶ
τὸ
|
αὐτὸ |
συνερχόμενοι
συνζητεῖτε
περὶ
τοῦ
κοινῇ |
[11] |
καὶ
τὸν
σταυρὸν
ἐπὶ
τὸ
|
αὐτὸ |
ὥρισεν.
τοῦτο
γὰρ
λέγει·
μακάριοι, |
[1] |
καὶ
πάντως
ἀναγκάζομαι
κἀγὼ
εἰς
|
τοῦτο, |
ἀγαπᾶν
ὑμᾶς
ὑπὲρ
τὴν
ψυχήν |
[5] |
σκότους
ἀποσυνέχει.
ἔτι
δὲ
καὶ
|
τοῦτο, |
ἀδελφοί
μου·
εἰ
ὁ
κύριος |
[21] |
τῶν
ἔργων
αὐτοῦ
συναπολεῖται.
διὰ
|
τοῦτο |
ἀνάστασις,
διὰ
τοῦτο
ἀνταπόδομα.
ἐρωτῶ |
[21] |
συναπολεῖται.
διὰ
τοῦτο
ἀνάστασις,
διὰ
|
τοῦτο |
ἀνταπόδομα.
ἐρωτῶ
τοὺς
ὑπερέχοντας,
εἴ |
[11] |
σταυρὸν
ἐπὶ
τὸ
αὐτὸ
ὥρισεν.
|
τοῦτο |
γὰρ
λέγει·
μακάριοι,
οἳ
ἐπὶ |
[4] |
γέγραπται,
ὡς
Ἐνὼχ
λέγει.
Εἰς
|
τοῦτο |
γὰρ
ὁ
δεσπότης
συντέτμηκεν
τοὺς |
[5] |
ολίγοι
δὲ
ἐκλεκτοὶ
εὑρεθῶμεν.
~Εἰς
|
τοῦτο |
γὰρ
υπέμεινεν
ὁ
κύριος
παραδοῦναι |
[10] |
ἐλάλησεν.
τὸ
οὖν
χοιρίον
πρὸς
|
τοῦτο |
εἶπεν·
οὐ
κολληθήσῃ,
φησίν,
ἄθρώποις |
[5] |
ὁ
υἱὸς
τοῦ
θεοῦ
εἰς
|
τοῦτο |
ἐν
σαρκὶ
ἦλθεν,
ἵνα
τὸ |
[2] |
ὁλοκαυτώματα
καὶ
θυσίας;
ἀλλ’
ἢ
|
τοῦτο |
ἐντειλάμην
αὐτοῖς·
ἕκαστος
ὑμῶν
κατὰ |
[4] |
οὖν
ὀφείλετε.
ἔτι
δὲ
καὶ
|
τοῦτο |
ἐρωτῶ
ὑμᾶς
ὡς
εἷς
ἐξ |
[16] |
μήτε
αὐτός
ποτε
ἐπιτεθυμηκέναι
ἀκούειν.
|
τοῦτό |
ἐστιν
πνευματικὸς
ναὸς
οἰκοδομούμενος
τῷ |
[7] |
καρποὶ
γλυκεῖς
εἰσιν.
τί
οὖν
|
τοῦτό |
ἐστιν;
προσέχετε·
Τὸν
μὲν
ἕνα |
[14] |
κυρίου
Ἰησοῦ
λάβωμεν,
ὃς
εἰς
|
τοῦτο |
ἡτοιμάσθη,
ἵνα
ἀυτὸς
φανείς,
τὰς |
[1] |
ἐπιποθήτη
ὄψις
ὑμῶν.
πεπεισμένος
οὖν
|
τοῦτο |
καὶ
συνειδὼς
ἐμαυτῷ,
ὅτι
ἐν |
[11] |
τούτων,
ζήσεται
εἰς
τὸν
αἰῶνα,
|
τοῦτο |
λέγει·
ὃς
ἂν,
φησίν,
ἀκούσῃ |
[15] |
κατέπαυσεν
τῇ
ἡμέρᾳ
τῇ
ἑβδόμῃ.
|
τοῦτο |
λέγει·
ὅταν
ἐλτὼν
ὁ
υἱὸς |
[5] |
Οὐκ
ἀδίκως
ἐκτείνεται
δίκτυα
πτερωτοῖς.
|
τοῦτο |
λέγει,
ὅτι
δικαιως
ἀπολεῖται
ἄνθρωπος, |
[15] |
τὸ
συνετέλεσεν
ἐν
ἓξ
ἡμέραις.
|
τοῦτο |
λέγει,
ὅτι
ἐν
ἑξακισχιλίοις
ἔτεσιν |
[11] |
αὐτῶν,
ζήσεται
εἰς
τὸν
αἰῶνα.
|
τοῦτο |
λέγει
ὅτι
ἡμεῖς
μὲν
καταβαίνομεν |
[11] |
λέγει·
τὰ
φύλλα
οὐκ
ἀπορυήσεται,
|
τοῦτο |
λέγει·
ὅτι
πᾶν
ῥῆμα,
ὃ |
[11] |
ἐπαινουμένη
παρὰ
πᾶσαν
τὴν
γῆν.
|
τοῦτο |
λέγει·
τὸ
σκεῦος
τοῦ
πνεύματος |
[6] |
κυριεύσῃ.
εἰ
οὖν
οὐ
γίνεται
|
τοῦτο |
νῦν,
ἄρα
ἡμῖν
εἴρηκεν,
πότε· |
[7] |
πῶς
γὰρ
ὅμοιος
ἐκείνῳ;
εἰς
|
τοῦτο |
ὁμοίους
τοὺς
τράγους,
καλούς,
ἴσους, |
[1] |
ἐλπίδι
ζωῆς
αὐτοῦ.
λογισάμενος
οὖν
|
τοῦτο, |
ὅτι
ἐὰν
μελήσῃ
μοι
περὶ |
[11] |
ἀπὸ
προσώπου
τῆς
γῆς.
διὰ
|
τοῦτο |
οὐκ
ἀναστήσονται
ἀσεβεῖς
ἐν
κρίσει |
[3] |
καὶ
ψυχὴν
τεταπεινωμένην
ἐλεήσῃς.
εἰς
|
τοῦτο |
οὖν,
ἀδελφοί,
ὁ
μακρόθυμος
προβλέψας, |
[6] |
ἔσχατα
ὡς
τὰ
πρῶτα.
εἰς
|
τοῦτο |
οὖν
ἐκήρυξεν
ὁ
προφήτης·
Εἰσέλθατε |
[8] |
τοῦ
ὑσσύπου
ἰᾶται
καὶ
διὰ
|
τοῦτο |
οὕτως
γενόμενα
ἡμῖν
μέν
ἐστιν |
[10] |
πρὸς
τί;
ὅτι
τὸ
ζῷον
|
τοῦτο |
παρ’
ἐνιαυτὸν
ἀλλάσσει
τὴν
φύσιν |
[10] |
ὡς
ἠθέλησεν
ὁ
κύριος.
διὰ
|
τοῦτο |
περιέτεμεν
τὰς
ἀκοὰς
ἡμῶν
καὶ |
[12] |
Ἰησοῦ,
υἱῷ
Ναυή,
ἐπιθεὶς
αὐτῳ
|
τοῦτο |
τὸ
ὄνομα,
ὄντι
προφήτῃ,
ἵνα |
[12] |
Μωϋσῆς
Ἰησοῦ,
υἱῷ
Ναυή,
ἐπιθεὶς
|
τοῦτο |
τὸ
ὄνομα,
ὁπότε
ἔπεμψεν
αὐτὸν |
[10] |
τῷ
στόματι.
τὸ
γὰρ
ζῷον
|
τοῦτο |
τῷ
στόματι
κύει.
περὶ
μὲν |
[5] |
τοὺς
προφήτας
αὐτοῦ.
οὐκοῦν
εἰς
|
τοῦτο |
ὑπέμεινεν,
λέγει
γὰρ
ὁ
θεὸς |
[13] |
καὶ
εἶπεν
κύριος
πρὸς
αὐτήν·
|
Δύο |
ἔθνη
ἐν
τῇ
γαστρί
σου |
[18] |
ἑτέραν
γνῶσιν
καὶ
διδαχήν.
Ὁδοὶ
|
δύο |
εἰσὶν
διδαχῆς
καὶ
ἐξουσίας,
ἥ |
[11] |
πλεῖον
φριξάτω
ἡ
γῆ,
ὅτι
|
δύο |
καὶ
πονηρὰ
ἐποίησεν
ὁ
λαὸς |
[13] |
ἐν
τῇ
γαστρί
σου
καὶ
|
δύο |
λαοὶ
ἐν
τῇ
κοιλίᾳ
σου, |
[18] |
σκότους.
διαφορὰ
δὲ
πολλὴ
τῶν
|
δύο |
ὁδῶν.
ἐφ’
ἧς
μὲν
γάρ |
[4] |
συνῆκεν
Μωϋσῆς
καὶ
ἔριψεν
τὰς
|
δύο |
πλάκας
ἐκ
τῶν
χειρῶν
αὐτοῦ· |
[14] |
ἔλαβεν
Μωϋσῆς
παρὰ
κυρίου
τὰς
|
δύο |
πλάκας
τὰς
γεγραμμένας
τῷ
δακτύλῳ |
[7] |
αὐτῶν.
ἃ
ἐνετείλατο,
προσέχετε·
Λάβετε
|
δύο |
τράγους
καλοὺς
καὶ
ὁμοίους
καὶ |
[8] |
τοῦ
εὐαγγελίου
τὴν
ἐξουσίαν
(οὖσιν
|
δεκάδυο |
εἰς
μαρτύριον
τῶν
φυλῶν
ὅτι |
[8] |
εἰς
μαρτύριον
τῶν
φυλῶν
ὅτι
|
δεκάδυο |
φυλαὶ
τοῦ
Ἰσραεήλ)
εἰς
τὸ |