Livre, Pages
[1, 1258]	καὶ ἀνεπιτήδειον. Καὶ γὰρ ἀπορήσειεν	ἄν	τις διὰ τί ἡ μὲν
[1, 1260]	μὲν οὖν περὶ δούλων ἀπορήσειεν	ἄν	τις, πότερον ἔστιν ἀρετή τις
[1, 1256]	ἦν. Πρῶτον μὲν οὖν ἀπορήσειεν	ἄν	τις πότερον ἡ χρηματιστικὴ ἡ
[1, 1260]	ἐλλείψῃ τῶν ἔργων. Ἀπορήσειε δ'	ἄν	τις, τὸ νῦν εἰρημένον εἰ
[1, 1255]	εἰκόνες, τοὺς ὑπολειπομένους πάντες φαῖεν	ἂν	ἀξίους εἶναι τούτοις δουλεύειν. Εἰ
[1, 1253]	ἓν πρὸς ἕν· οὕτω γὰρ	ἂν	ἀποτελοῖτο κάλλιστα τῶν ὀργάνων ἕκαστον,
[1, 1255]	μοχθηρῶν ἢ μοχθηρῶς ἐχόντων δόξειεν	ἂν	ἄρχειν πολλάκις τὸ σῶμα τῆς
[1, 1259]	ῥᾴδιόν ἐστι πλουτεῖν τοῖς φιλοσόφοις,	ἂν	βούλωνται, ἀλλ' οὐ τοῦτ' ἐστὶ
[1, 1252]	δεσπότην, ἂν δὲ πλειόνων, οἰκονόμον,	ἂν	δ' ἔτι πλειόνων, πολιτικὸν ἢ
[1, 1252]	οἷον ἂν μὲν ὀλίγων, δεσπότην,	ἂν	δὲ πλειόνων, οἰκονόμον, ἂν δ'
[1, 1257]	ὥσθ' ἱκανὴν εἶναι μέχρις οὗ	ἂν	δύνηται αὐτὸ αὑτῷ πορίζειν τὸ
[1, 1254]	καὶ τὰ πλῆκτρα ἐκιθάριζεν, οὐδὲν	ἂν	ἔδει οὔτε τοῖς ἀρχιτέκτοσιν ὑπηρετῶν
[1, 1256]	καὶ ὁ ἐλεύθερος. Ἐπιστήμη δ'	ἂν	εἴη καὶ δεσποτικὴ καὶ δουλική,
[1, 1254]	δὲ ταῖς ὡρισμέναις τέχναις ἀναγκαῖον	ἂν	εἴη ὑπάρχειν τὰ οἰκεῖα ὄργανα,
[1, 1257]	καὶ περὶ τοὺς ἄλλους· ὡς	ἂν	ἡ χρεία συναναγκάζῃ, τοῦτον τὸν
[1, 1256]	διακονήματα τοὺς παῖδας· εἴη δ'	ἂν	καὶ ἐπὶ πλεῖον τῶν τοιούτων
[1, 1254]	ἄλλου δ' ἐστὶν ἄνθρωπος ὃς	ἂν	κτῆμα ᾖ ἄνθρωπος ὤν, κτῆμα
[1, 1252]	οὐκ εἴδει τούτων ἕκαστον, οἷον	ἂν	μὲν ὀλίγων, δεσπότην, ἂν δὲ
[1, 1252]	ἄλλοις, καὶ ἐν τούτοις κάλλιστ'	ἂν	οὕτω θεωρήσειεν. Ἀνάγκη δὴ πρῶτον
[1, 1255]	ἀπ' ἀμφοῖν ἔκγονον ῥιζωμάτων τίς	ἂν	προσειπεῖν ἀξιώσειεν λάτριν; Ὅταν δὲ
[1, 1260]	τί τὸν μὲν ἄρχειν δέοι	ἂν	τὸν δὲ ἄρχεσθαι καθάπαξ; Οὐδὲ
[1, 1254]	πατὴρ καὶ τέκνα, περὶ τριῶν	ἂν	τούτων σκεπτέον εἴη τί ἕκαστον
[1, 1255]	καὶ τὸν ἀνάξιον δουλεύειν οὐδαμῶς	ἂν	φαίη τις δοῦλον εἶναι· εἰ
[1, 1258]	λιμῷ ἀπολεῖται, καθάπερ καὶ τὸν	Μίδαν	ἐκεῖνον μυθολογοῦσι διὰ τὴν ἀπληστίαν
[1, 1255]	δούλους εἶναι καὶ ἐκ δούλων,	ἐὰν	συμβῇ πραθῆναι ληφθέντας. Διόπερ αὐτοὺς
[1, 1259]	εἴπομεν, καθόλου τὸ τοιοῦτον χρηματιστικόν,	ἐάν	τις δύνηται μονοπωλίαν αὑτῷ κατασκευάζειν.
[1, 1260]	ἀτελές. Διὸ τὸν μὲν ἄρχοντα	τελέαν	ἔχειν δεῖ τὴν διανοητικὴν ἀρετήν
[1, 1261]	πρὸς τὸ τὴν πόλιν εἶναι	σπουδαίαν	καὶ τοὺς παῖδας εἶναι σπουδαίους
[1, 1259]	ἐλευθέραν ἔχει, τὴν δ' ἐμπειρίαν	ἀναγκαίαν.	Ἔστι δὲ χρηματιστικῆς μέρη χρήσιμα·
[1, 1254]	ἵνα τά τε πρὸς τὴν	ἀναγκαίαν	χρείαν ἴδωμεν, κἂν εἴ τι
[1, 1255]	τὰ μὲν ἰσχυρὰ πρὸς τὴν	ἀναγκαίαν	χρῆσιν, τὰ δ' ὀρθὰ καὶ
[1, 1255]	τὴν κατὰ πόλεμον δουλείαν τιθέασι	δικαίαν,	ἅμα δ' οὔ φασιν· τήν
[1, 1255]	τε γὰρ ἀρχὴν ἐνδέχεται μὴ	δικαίαν	εἶναι τῶν πολέμων, καὶ τὸν
[1, 1260]	εἶναι σώφρονα καὶ ἀνδρείαν καὶ	δικαίαν,	καὶ παῖς ἔστι καὶ ἀκόλαστος
[1, 1255]	μὴ ἄνευ ἀρετῆς εἶναι τὴν	βίαν,	ἀλλὰ περὶ τοῦ δικαίου μόνον
[1, 1256]	καὶ αὐτοὶ ἀναγκάζονται συνακολουθεῖν, ὥσπερ	γεωργίαν	ζῶσαν γεωργοῦντεσσ· οἱ δ' ἀπὸ
[1, 1260]	κατὰ φιλίαν ἄρχον καὶ κατὰ	πρεσβείαν	ἐστίν, ὅπερ ἐστὶ βασιλικῆς εἶδος
[1, 1258]	τῆς μὲν νίκην τῆς δ'	ὑγίειαν.	Οἱ δὲ πάσας ποιοῦσι χρηματιστικάς,
[1, 1257]	ᾗ ὑπόδημα, ἀλλ' οὐ τὴν	οἰκείαν	χρῆσιν· οὐ γὰρ ἀλλαγῆς ἕνεκεν
[1, 1253]	κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι'	αὐτάρκειαν	οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ
[1, 1261]	βάναυσος τεχνίτης ἀφωρισμένην τινὰ ἔχει	δουλείαν,	καὶ ὁ μὲν δοῦλος τῶν
[1, 1255]	δίκαιόν τἰ τὴν κατὰ πόλεμον	δουλείαν	τιθέασι δικαίαν, ἅμα δ' οὔ
[1, 1253]	καὶ αἱ ἀποικίαι, διὰ τὴν	συγγένειαν.	Καὶ τοῦτ' ἐστὶν ὃ λέγει
[1, 1260]	τὴν γυναῖκα εἶναι σώφρονα καὶ	ἀνδρείαν	καὶ δικαίαν, καὶ παῖς ἔστι
[1, 1257]	χρησίμων αὐτὸ ὂν εἶχε τὴν	χρείαν	εὐμεταχείριστον πρὸς τὸ ζῆν, οἷον
[1, 1254]	τά τε πρὸς τὴν ἀναγκαίαν	χρείαν	ἴδωμεν, κἂν εἴ τι πρὸς
[1, 1255]	διῃρημένος εἴς τε τὴν πολεμικὴν	χρείαν	καὶ τὴν εἰρηνικήν) συμβαίνει δὲ
[1, 1261]	βλέπειν ἀρετήν, ἀναγκαῖον πρὸς τὴν	πολιτείαν	βλέποντας παιδεύειν καὶ τοὺς παῖδας
[1, 1252]	βασιλικόν, ὡς οὐδὲν διαφέρουσαν μεγάλην	οἰκίαν	ἢ μικρὰν πόλιν· καὶ πολιτικὸν
[1, 1253]	ἡ δὲ τούτων κοινωνία ποιεῖ	οἰκίαν	καὶ πόλιν. Καὶ πρότερον δὲ
[1, 1256]	ἡ χρησομένη τοῖς κατὰ τὴν	οἰκίαν	παρὰ τὴν οἰκονομικήν; Πότερον δὲ
[1, 1258]	δεῖ ὑγιαίνειν τοὺς κατὰ τὴν	οἰκίαν,	ὥσπερ ζῆν ἢ ἄλλο τι
[1, 1260]	μήτε δι' ἀκολασίαν μήτε διὰ	δειλίαν	ἐλλείψῃ τῶν ἔργων. Ἀπορήσειε δ'
[1, 1260]	τὸ γὰρ γεννῆσαν καὶ κατὰ	φιλίαν	ἄρχον καὶ κατὰ πρεσβείαν ἐστίν,
[1, 1259]	τοιοῦτον χρηματιστικόν, ἐάν τις δύνηται	μονοπωλίαν	αὑτῷ κατασκευάζειν. Διὸ καὶ τῶν
[1, 1259]	τὸν πόρον, ὅταν ἀπορῶσι χρημάτων·	μονοπωλίαν	γὰρ τῶν ὠνίων ποιοῦσιν. Ἐν
[1, 1259]	ἀμφότεροι γὰρ ἑαυτοῖς ἐτέχνασαν γενέσθαι	μονοπωλίαν.	Χρήσιμον δὲ γνωρίζειν ταῦτα καὶ
[1, 1257]	πλούτου καὶ κτήσεως· ~(Ἣν ὡς	μίαν	καὶ τὴν αὐτὴν τῇ λεχθείσῃ
[1, 1256]	δ' ἀναγκαιότερα, καὶ κατὰ τὴν	παροιμίαν	Δοῦλος πρὸ δούλου, δεσπότης πρὸ
[1, 1259]	Ὀνειδιζόντων γὰρ αὐτῷ διὰ τὴν	πενίαν	ὡς ἀνωφελοῦς τῆς φιλοσοφίας οὔσης,
[1, 1252]	κοινωνίαν τινὰ οὖσαν καὶ πᾶσαν	κοινωνίαν	ἀγαθοῦ τινος ἕνεκεν συνεστηκυῖαν (τοῦ
[1, 1253]	ἐν πᾶσιν ἐπὶ τὴν τοιαύτην	κοινωνίαν·	ὁ δὲ πρῶτος συστήσας μεγίστων
[1, 1257]	ζωὴν ἀναγκαίων, καὶ χρησίμων εἰς	κοινωνίαν	πόλεως ἢ οἰκίας. Καὶ ἔοικεν
[1, 1252]	~(Ἐπειδὴ πᾶσαν πόλιν ὁρῶμεν	κοινωνίαν	τινὰ οὖσαν καὶ πᾶσαν κοινωνίαν
[1, 1256]	δεσποτικὴ καὶ δουλική, δουλικὴ μὲν	οἵαν	περ ὁ ἐν Συρακούσαις ἐπαίδευεν·
[1, 1259]	τὰ δὲ πλείω πορίζειν τὴν	ἐπικαρπίαν)	δεύτερον δὲ τοκισμός, τρίτον δὲ
[1, 1252]	καὶ ἀρχόμενον φύσει, διὰ τὴν	σωτηρίαν.	Τὸ μὲν γὰρ δυνάμενον τῇ
[1, 1259]	θεωρίαν ἐλευθέραν ἔχει, τὴν δ'	ἐμπειρίαν	ἀναγκαίαν. Ἔστι δὲ χρηματιστικῆς μέρη
[1, 1260]	τὰς σωματικὰς ὑπηρεσίας (ἔχει γὰρ	ἀπορίαν	ἀμφοτέρως· εἴτε γὰρ ἔστιν, τί
[1, 1259]	δὲ τὰ τοιαῦτα τὴν μὲν	θεωρίαν	ἐλευθέραν ἔχει, τὴν δ' ἐμπειρίαν
[1, 1256]	ὅσοι γε αὐτόφυτον ἔχουσι τὴν	ἐργασίαν	καὶ μὴ δι' ἀλλαγῆς καὶ
[1, 1260]	ἔχειν ἀρετήν· πολλάκις γὰρ δι'	ἀκολασίαν	ἐλλείπουσι τῶν ἔργων. Ἢ διαφέρει
[1, 1260]	καὶ τοσαύτης ὅπως μήτε δι'	ἀκολασίαν	μήτε διὰ δειλίαν ἐλλείψῃ τῶν
[1, 1258]	ἢ αὔξειν τὴν τοῦ νομίσματος	οὐσίαν	εἰς ἄπειρον. Αἴτιον δὲ ταύτης
[1, 1257]	τοῖς πολιτικοῖς, καὶ δι' ἣν	αἰτίαν,	δῆλον. Ἔστι δὲ γένος ἄλλο
[1, 1258]	χρηματιστικῆς, καὶ τίς, καὶ δι'	αἰτίαν	τίνα ἐν χρείᾳ ἐσμὲν αὐτῆς,
[1, 1258]	Μίδαν ἐκεῖνον μυθολογοῦσι διὰ τὴν	ἀπληστίαν	τῆς εὐχῆς πάντων αὐτῷ γιγνομένων
[1, 1252]	πᾶσαν κοινωνίαν ἀγαθοῦ τινος ἕνεκεν	συνεστηκυῖαν	(τοῦ γὰρ εἶναι δοκοῦντος ἀγαθοῦ
[1, 1259]	ἀλλ' ἐκείνῳ μὲν διὰ τὴν	σοφίαν	προσάπτουσι, τυγχάνει δὲ καθόλου τι
[1, 1254]	πρὸς τὴν ἀναγκαίαν χρείαν ἴδωμεν,	κἂν	εἴ τι πρὸς τὸ εἰδέναι
[1, 1257]	ζῆν, οἷον σίδηρος καὶ ἄργυρος	κἂν	εἴ τι τοιοῦτον ἕτερον, τὸ
[1, 1258]	τῆς ἀπολαυστικῆς ὑπερβολῆς ποιητικὴν ζητοῦσιν·	κἂν	μὴ διὰ τῆς χρηματιστικῆς δύνωνται
[1, 1259]	τὰ τοιαῦτα τὴν μὲν θεωρίαν	ἐλευθέραν	ἔχει, τὴν δ' ἐμπειρίαν ἀναγκαίαν.
[1, 1253]	Ἡ μὲν οὖν εἰς πᾶσαν	ἡμέραν	συνεστηκυῖα κοινωνία κατὰ φύσιν οἶκός
[1, 1260]	ἄρχον τὸ δ' ἀρχόμενον, ὧν	ἑτέραν	φαμὲν εἶναι ἀρετήν, οἷον τοῦ
[1, 1253]	οἷον οἱ χαλκοτύποι τὴν Δελφικὴν	μάχαιραν,	πενιχρῶς, ἀλλ' ἓν πρὸς ἕν·
[1, 1252]	οὐδὲν διαφέρουσαν μεγάλην οἰκίαν ἢ	μικρὰν	πόλιν· καὶ πολιτικὸν δὲ καὶ
[1, 1252]	μὲν γὰρ δυνάμενον τῇ διανοίᾳ	προορᾶν	ἄρχον φύσει καὶ δεσπόζον φύσει,
[1, 1259]	οὔσης, κατανοήσαντά φασιν αὐτὸν ἐλαιῶν	φορὰν	ἐσομένην ἐκ τῆς ἀστρολογίας, ἔτι
[1, 1260]	ἄρχῃ τὸ δ' ἄρχηται, ζητεῖ	διαφορὰν	εἶναι καὶ σχήμασι καὶ λόγοις
[1, 1254]	καὶ ταῦτα τὴν αὐτὴν ἔχειν	διαφοράν.	Ὁ δὲ βίος πρᾶξις, οὐ
[1, 1259]	ταὐτόν ἐστιν· ἀμφότεροι γὰρ ἑαυτοῖς	ἐτέχνασαν	γενέσθαι μονοπωλίαν. Χρήσιμον δὲ γνωρίζειν
[1, 1253]	ἐστιν. Ἡ μὲν οὖν εἰς	πᾶσαν	ἡμέραν συνεστηκυῖα κοινωνία κατὰ φύσιν
[1, 1252]	ὁρῶμεν κοινωνίαν τινὰ οὖσαν καὶ	πᾶσαν	κοινωνίαν ἀγαθοῦ τινος ἕνεκεν συνεστηκυῖαν
[1, 1252]	~(Ἐπειδὴ	πᾶσαν	πόλιν ὁρῶμεν κοινωνίαν τινὰ οὖσαν
[1, 1257]	βοηθείας τῷ εἰσάγεσθαι ὧν ἐνδεεῖς	ἦσαν	καὶ ἐκπέμπειν ὧν ἐπλεόναζον, ἐξ
[1, 1260]	τέκνων ἀρχὴ βασιλική· τὸ γὰρ	γεννῆσαν	καὶ κατὰ φιλίαν ἄρχον καὶ
[1, 1252]	πᾶσαν πόλιν ὁρῶμεν κοινωνίαν τινὰ	οὖσαν	καὶ πᾶσαν κοινωνίαν ἀγαθοῦ τινος
[1, 1252]	πολιτικὸν ἢ βασιλικόν, ὡς οὐδὲν	διαφέρουσαν	μεγάλην οἰκίαν ἢ μικρὰν πόλιν·
[1, 1256]	αὐτοὶ ἀναγκάζονται συνακολουθεῖν, ὥσπερ γεωργίαν	ζῶσαν	γεωργοῦντεσσ· οἱ δ' ἀπὸ θήρας
[1, 1254]	αὕτη οὐκ ὠνόμασται ἰδίῳ ὀνόματι)	Ἔστωσαν	δὴ αὗται τρεῖς ἃς εἴπομεν.
[1, 1258]	δὲ τὸ τέλος ἅπαντα δέον	ἀπαντᾶν.	Περὶ μὲν οὖν τῆς τε
[1, 1259]	ἔνιαι τοῦτον ποιοῦνται τὸν πόρον,	ὅταν	ἀπορῶσι χρημάτων· μονοπωλίαν γὰρ τῶν
[1, 1252]	ὅταν μὲν αὐτὸς ἐφεστήκῃ, βασιλικόν,	ὅταν	δὲ κατὰ τοὺς λόγους τῆς
[1, 1255]	τίς ἂν προσειπεῖν ἀξιώσειεν λάτριν;	Ὅταν	δὲ τοῦτο λέγωσιν, οὐθενὶ ἀλλ'
[1, 1252]	καὶ πολιτικὸν δὲ καὶ βασιλικόν,	ὅταν	μὲν αὐτὸς ἐφεστήκῃ, βασιλικόν, ὅταν
[1, 1260]	καὶ διαφέρειν μηδέν) ὅμως δέ,	ὅταν	τὸ μὲν ἄρχῃ τὸ δ'
[1, 1255]	δούλους, ἀλλὰ τοὺς βαρβάρους. Καίτοι	ὅταν	τοῦτο λέγωσιν, οὐθὲν ἄλλο ζητοῦσιν
[1, 1258]	φύσιν δεῖ παραδοῦναι γῆν ἢ	θάλατταν	ἢ ἄλλο τι) ἐκ δὲ
[1, 1256]	καὶ ἕλη καὶ ποταμοὺς ἢ	θάλατταν	τοιαύτην προσοικοῦσιν, οἱ δ' ἀπ'
[1, 1259]	ἐλάχιστον τῆς τύχης, βαναυσόταται δ'	ἐν	αἷς τὰ σώματα λωβῶνται μάλιστα,
[1, 1259]	ἐν ποίοις τόποις· ἄλλα γὰρ	ἐν	ἄλλαις εὐθηνεῖ χώραις) εἶτα περὶ
[1, 1261]	διώρισται, περὶ δὲ τῶν λοιπῶν	ἐν	ἄλλοις λεκτέον, ἀφέντες ὡς τέλος
[1, 1255]	ἢ ἀνάπαλιν βλαβερὸν πᾶσιν. Πάλιν	ἐν	ἀνθρώπῳ καὶ τοῖς ἄλλοις ζῴοις
[1, 1254]	ἐκ συνεχῶν εἴτε ἐκ διῃρημένων,	ἐν	ἅπασιν ἐμφαίνεται τὸ ἄρχον καὶ
[1, 1257]	ζῳοτοκεῖ, τοῖς γεννωμένοις ἔχει τροφὴν	ἐν	αὑτοῖς μέχρι τινός, τὴν τοῦ
[1, 1253]	πολλοῖς ἔργοις ἀλλ' ἑνὶ δουλεῦον)	ἐν	δὲ τοῖς βαρβάροις τὸ θῆλυ
[1, 1255]	δ' οὖν, ὥσπερ λέγομεν, πρῶτον	ἐν	ζῴῳ θεωρῆσαι καὶ δεσποτικὴν ἀρχὴν
[1, 1260]	τέλειον τοῦ νεωτέρου καὶ ἀτελοῦς.	ἐν	μὲν οὖν ταῖς πολιτικαῖς ἀρχαῖς
[1, 1257]	ἀναγκαῖον ἦν ποιεῖσθαι τὴν ἀλλαγήν)	Ἐν	μὲν οὖν τῇ πρώτῃ κοινωνίᾳ
[1, 1259]	διαδοῦναι τῶν ἐλαιουργίων τῶν τ'	ἐν	Μιλήτῳ καὶ Χίῳ πάντων, ὀλίγου
[1, 1255]	τῆς ὀρέξεως πολιτικὴν ἢ βασιλικήν·	ἐν	οἷς φανερόν ἐστιν ὅτι κατὰ
[1, 1254]	πρῳρεὺς ἔμψυχον· ὁ γὰρ ὑπηρέτης	ἐν	ὀργάνου εἴδει ταῖς τέχναις ἐστίνν·
[1, 1253]	Φύσει μὲν οὖν ἡ ὁρμὴ	ἐν	πᾶσιν ἐπὶ τὴν τοιαύτην κοινωνίαν·
[1, 1253]	ἅτε περ ἄζυξ ὢν ὥσπερ	ἐν	πεττοῖς. Διότι δὲ πολιτικὸν ὁ
[1, 1259]	τούτων τίνα λυσιτελέστατα, καὶ ποῖα	ἐν	ποίοις τόποις· ἄλλα γὰρ ἐν
[1, 1259]	μονοπωλίαν γὰρ τῶν ὠνίων ποιοῦσιν.	Ἐν	Σικελίᾳ δέ τις τεθέντος παρ'
[1, 1256]	δουλικὴ μὲν οἵαν περ ὁ	ἐν	Συρακούσαις ἐπαίδευεν· ἐκεῖ γὰρ λαμβάνων
[1, 1259]	μὴ μέντοι γε ἔτι μένειν	ἐν	Συρακούσαις, ὡς πόρους εὑρίσκοντα τοῖς
[1, 1260]	ὑφήγηται τὰ περὶ τὴν ψυχήν·	ἐν	ταύτῃ γάρ ἐστι φύσει τὸ
[1, 1258]	ζητοῦσιν, ὥστ' ἐπεὶ καὶ τοῦτ'	ἐν	τῇ κτήσει φαίνεται ὑπάρχειν, πᾶσα
[1, 1252]	ἐκ προαιρέσεως, ἀλλ' ὥσπερ καὶ	ἐν	τοῖς ἄλλοις ζῴοις καὶ φυτοῖς
[1, 1252]	τὰ πράγματα φυόμενα βλέψειεν, ὥσπερ	ἐν	τοῖς ἄλλοις, καὶ ἐν τούτοις
[1, 1252]	τὴν ὑφηγημένην μέθοδον. Ὥσπερ γὰρ	ἐν	τοῖς ἄλλοις τὸ σύνθετον μέχρι
[1, 1254]	μᾶλλον τὸ φύσει, καὶ μὴ	ἐν	τοῖς διεφθαρμένοις· διὸ καὶ τὸν
[1, 1254]	δούλων καὶ ἐλευθέρων. Ἐπεὶ δ'	ἐν	τοῖς ἐλαχίστοις πρῶτον ἕκαστον ζητητέον,
[1, 1254]	δ' ἀρχόμενον. Δεῖ δὲ σκοπεῖν	ἐν	τοῖς κατὰ φύσιν ἔχουσι μᾶλλον
[1, 1254]	ἐνυπάρχει τοῖς ἐμψύχοις· καὶ γὰρ	ἐν	τοῖς μὴ μετέχουσι ζωῆς ἔστι
[1, 1255]	δὴ τὸ δίκαιον πολλοὶ τῶν	ἐν	τοῖς νόμοις ὥσπερ ῥήτορα γράφονται
[1, 1261]	διώκειν τὸ δὲ κακῶς φεύγειν,	ἐν	τοῖς περὶ τὰς πολιτείας ἀναγκαῖον
[1, 1252]	ὥσπερ ἐν τοῖς ἄλλοις, καὶ	ἐν	τούτοις κάλλιστ' ἂν οὕτω θεωρήσειεν.
[1, 1256]	δούλων. Ὁ γὰρ δεσπότης οὐκ	ἐν	τῷ κτᾶσθαι τοὺς δούλους, ἀλλ'
[1, 1256]	τῷ κτᾶσθαι τοὺς δούλους, ἀλλ'	ἐν	τῷ χρῆσθαι δούλοις. Ἔστι δ'
[1, 1258]	τῆς χρηματιστικῆς διὰ τοῦτ' ἐλήλυθεν.	Ἐν	ὑπερβολῇ γὰρ οὔσης τῆς ἀπολαύσεως,
[1, 1255]	καὶ ἔστιν ἀεὶ τὸ κρατοῦν	ἐν	ὑπεροχῇ ἀγαθοῦ τινος, ὥστε δοκεῖν
[1, 1258]	τίς, καὶ δι' αἰτίαν τίνα	ἐν	χρείᾳ ἐσμὲν αὐτῆς, εἴρηται, καὶ
[1, 1255]	γὰρ νόμος ὁμολογία τίς ἐστιν	ἐν	ᾧ τὰ κατὰ πόλεμον κρατούμενα
[1, 1254]	καὶ κατὰ ψυχὴν ἄνθρωπον θεωρητέον,	ἐν	ᾧ τοῦτο δῆλον. ~(Τῶν γὰρ
[1, 1256]	δ' ἐλεύθεροι, δῆλον, καὶ ὅτι	ἔν	τισι διώρισται τὸ τοιοῦτον, ὧν
[1, 1253]	μάχαιραν, πενιχρῶς, ἀλλ' ἓν πρὸς	ἕν·	οὕτω γὰρ ἂν ἀποτελοῖτο κάλλιστα
[1, 1254]	ἐκ πλειόνων συνέστηκε καὶ γίνεται	ἕν	τι κοινόν, εἴτε ἐκ συνεχῶν
[1, 1259]	δεσποτική, περὶ ἧς εἴρηται πρότερον,	ἓν	δὲ πατρική, τρίτον δὲ γαμική
[1, 1257]	δίκαιον τοῦτον ὄντα τὸν πόλεμον.	Ἓν	μὲν οὖν εἶδος κτητικῆς κατὰ
[1, 1253]	τὴν Δελφικὴν μάχαιραν, πενιχρῶς, ἀλλ'	ἓν	πρὸς ἕν· οὕτω γὰρ ἂν
[1, 1259]	ὅμως ἐπὶ τοῖς πεντήκοντα ταλάντοις	ἐπέλαβεν	ἑκατόν. Τοῦτο μὲν οὖν Διονύσιος
[1, 1253]	δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ	μηδὲν	δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος
[1, 1260]	βούλεται τὴν φύσιν καὶ διαφέρειν	μηδέν)	ὅμως δέ, ὅταν τὸ μὲν
[1, 1254]	αὐταὶ καὶ τὰ πλῆκτρα ἐκιθάριζεν,	οὐδὲν	ἂν ἔδει οὔτε τοῖς ἀρχιτέκτοσιν
[1, 1257]	ὥσπερ καὶ ταῖς ἄλλαις τέχναις·	οὐδὲν	γὰρ ὄργανον ἄπειρον οὐδεμιᾶς ἐστι
[1, 1252]	πλειόνων, πολιτικὸν ἢ βασιλικόν, ὡς	οὐδὲν	διαφέρουσαν μεγάλην οἰκίαν ἢ μικρὰν
[1, 1257]	αὐτὸ καλεῖν, χρηματιστικήν, δι' ἣν	οὐδὲν	δοκεῖ πέρας εἶναι πλούτου καὶ
[1, 1260]	τὸ δὲ μᾶλλον καὶ ἧττον	οὐδέν.	Εἰ δὲ τὸν μὲν δεῖ
[1, 1257]	δ' ἐστὶν οἰκία) φανερὸν ὅτι	οὐδὲν	ἔστιν ἔργον αὐτῆς, ἀλλ' ἤδη
[1, 1256]	Ἔστι δ' αὕτη ἡ ἐπιστήμη	οὐδὲν	μέγα ἔχουσα οὐδὲ σεμνόν· ἃ
[1, 1257]	φύσιν οὔτε χρηματιστικῆς ἐστιν εἶδος	οὐδέν	νεἰς ἀναπλήρωσιν γὰρ τῆς κατὰ
[1, 1260]	~(Ἀκόλαστος γὰρ ὢν καὶ δειλὸς	οὐδὲν	ποιήσει τῶν προσηκόντων. Φανερὸν τοίνυν
[1, 1258]	οὐθενὸς ἄξιον οὐδὲ χρήσιμον πρὸς	οὐδὲν	τῶν ἀναγκαίων ἐστί, καὶ νομίσματος
[1, 1254]	ἐκέρκιζον αὐταὶ καὶ τὰ πλῆκτρα	ἐκιθάριζεν,	οὐδὲν ἂν ἔδει οὔτε τοῖς
[1, 1257]	αὐτῶν. Εἰ οὖν ἡ φύσις	μηθὲν	μήτε ἀτελὲς ποιεῖ μήτε μάτην,
[1, 1257]	δύνηται αὐτὸ αὑτῷ πορίζειν τὸ	γεννηθέν,	οἷον ὅσα σκωληκοτοκεῖ ἢ ᾠοτοκεῖ·
[1, 1259]	δὲ τόκος αὐτὸ ποιεῖ πλέον	(ὅθεν	καὶ τοὔνομα τοῦτ' εἴληφεν· ὅμοια
[1, 1258]	ἔργον αὐτῆς τὸ δύνασθαι θεωρῆσαι	πόθεν	ἔσται πλῆθος, ποιητικὴ γὰρ εἶναι
[1, 1258]	εἶτα δι' ἐμπειρίας ἤδη τεχνικώτερον,	πόθεν	καὶ πῶς μεταβαλλόμενον πλεῖστον ποιήσει
[1, 1256]	γάρ ἐστι τοῦ χρηματιστικοῦ θεωρῆσαι	πόθεν	χρήματα καὶ κτῆσις ἔσται, Ἥ
[1, 1255]	ἔσται δοῦλον καὶ ἀρχόμενον τὸ	βιασθέν.	Καὶ τοῖς μὲν οὕτως δοκεῖ
[1, 1257]	ἕτερον, τὸ μὲν πρῶτον ἁπλῶς	ὁρισθὲν	μεγέθει καὶ σταθμῷ, τὸ δὲ
[1, 1254]	γὰρ ἠδύνατο ἕκαστον τῶν ὀργάνων	κελευσθὲν	ἢ προαισθανόμενον ἀποτελεῖν τὸ αὑτοῦ
[1, 1257]	δὲ περὶ αὐτῆς τὴν ἀρχὴν	ἐντεῦθεν.	Ἑκάστου γὰρ κτήματος διττὴ ἡ
[1, 1258]	εἶδος τῆς χρηματιστικῆς διὰ τοῦτ'	ἐλήλυθεν.	Ἐν ὑπερβολῇ γὰρ οὔσης τῆς
[1, 1255]	βαρβάρους. Καίτοι ὅταν τοῦτο λέγωσιν,	οὐθὲν	ἄλλο ζητοῦσιν ἢ τὸ φύσει
[1, 1253]	τὸ θῆλυ καὶ τὸ δοῦλον	(οὐθὲν	γὰρ ἡ φύσις ποιεῖ τοιοῦτον
[1, 1253]	παντὸς ἀγελαίου ζῴου μᾶλλον, δῆλον.	Οὐθὲν	γάρ, ὡς φαμέν, μάτην ἡ
[1, 1254]	τὸν δ' ἐλεύθερον, φύσει δ'	οὐθὲν	διαφέρεινν· διόπερ οὐδὲ δίκαιον· βίαιον
[1, 1255]	τούτων τῶν λόγων οὔτε ἰσχυρὸν	οὐθὲν	ἔχουσιν οὔτε πιθανὸν ἅτεροι λόγοι,
[1, 1253]	ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν	οὐθὲν	μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον
[1, 1257]	αὑτὰ καταλλάττονται, ἐπὶ πλέον δ'	οὐθέν,	οἷον οἶνον πρὸς σῖτον διδόντες
[1, 1258]	καὶ νόμος παντάπασι, φύσει δ'	οὐθέν,	ὅτι μεταθεμένων τε τῶν χρωμένων
[1, 1257]	Σόλων φησὶ ποιήσας Πλούτου δ'	οὐθὲν	τέρμα πεφασμένον ἀνδράσι κεῖται. Κεῖται
[1, 1253]	ἀγαθῶν αἴτιος. Ὥσπερ γὰρ καὶ	τελεωθὲν	βέλτιστον τῶν ζῴων ὁ ἄνθρωπός
[1, 1255]	θεῶν εἰκόνες, τοὺς ὑπολειπομένους πάντες	φαῖεν	ἂν ἀξίους εἶναι τούτοις δουλεύειν.
[1, 1255]	γὰρ μοχθηρῶν ἢ μοχθηρῶς ἐχόντων	δόξειεν	ἂν ἄρχειν πολλάκις τὸ σῶμα
[1, 1258]	φαῦλον καὶ ἀνεπιτήδειον. Καὶ γὰρ	ἀπορήσειεν	ἄν τις διὰ τί ἡ
[1, 1260]	Πρῶτον μὲν οὖν περὶ δούλων	ἀπορήσειεν	ἄν τις, πότερον ἔστιν ἀρετή
[1, 1256]	τι ἦν. Πρῶτον μὲν οὖν	ἀπορήσειεν	ἄν τις πότερον ἡ χρηματιστικὴ
[1, 1252]	ἐν τούτοις κάλλιστ' ἂν οὕτω	θεωρήσειεν.	Ἀνάγκη δὴ πρῶτον συνδυάζεσθαι τοὺς
[1, 1255]	ἔκγονον ῥιζωμάτων τίς ἂν προσειπεῖν	ἀξιώσειεν	λάτριν; Ὅταν δὲ τοῦτο λέγωσιν,
[1, 1252]	ἐξ ἀρχῆς τὰ πράγματα φυόμενα	βλέψειεν,	ὥσπερ ἐν τοῖς ἄλλοις, καὶ
[1, 1257]	μήτε μάτην, ἀναγκαῖον τῶν ἀνθρώπων	ἕνεκεν	αὐτὰ πάντα πεποιηκέναι τὴν φύσιν.
[1, 1257]	οἰκείαν χρῆσιν· οὐ γὰρ ἀλλαγῆς	ἕνεκεν	γέγονε. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[1, 1257]	τά τε φυτὰ τῶν ζῴων	ἕνεκεν	εἶναι καὶ τὰ ἄλλα ζῷα
[1, 1257]	τῆς τροφῆς καὶ ἄλλης βοηθείας	ἕνεκεν,	ἵνα καὶ ἐσθὴς καὶ ἄλλα
[1, 1252]	μὲν καὶ ἄρρεν τῆς γενέσεως	ἕνεκεν	(καὶ τοῦτο οὐκ ἐκ προαιρέσεως,
[1, 1253]	πλειόνων οἰκιῶν κοινωνία πρώτη χρήσεως	ἕνεκεν	μὴ ἐφημέρου κώμη. Μάλιστα δὲ
[1, 1253]	εἰπεῖν, γινομένη μὲν τοῦ ζῆν	ἕνεκεν,	οὖσα δὲ τοῦ εὖ ζῆν.
[1, 1252]	καὶ πᾶσαν κοινωνίαν ἀγαθοῦ τινος	ἕνεκεν	συνεστηκυῖαν (τοῦ γὰρ εἶναι δοκοῦντος
[1, 1254]	ἐξ ὧν μορίων ἡ πόλις	συνέστηκεν,	ἀναγκαῖον πρῶτον περὶ οἰκονομίας εἰπεῖν·
[1, 1254]	σκέψεως. Τὸ δὲ ζῷον πρῶτον	συνέστηκεν	ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος, ὧν
[1, 1254]	μέρη ἐξ ὧν πάλιν οἰκία	συνέστηκεν·	οἰκία δὲ τέλειος ἐκ δούλων
[1, 1253]	κώμη. Μάλιστα δὲ κατὰ φύσιν	ἔοικεν	ἡ κώμη ἀποικία οἰκίας εἶναι,
[1, 1257]	κοινωνίαν πόλεως ἢ οἰκίας. Καὶ	ἔοικεν	ὅ γ' ἀληθινὸς πλοῦτος ἐκ
[1, 1252]	πράττουσι πάντες) δῆλον ὡς πᾶσαι	μὲν	ἀγαθοῦ τινος στοχάζονται, μάλιστα δὲ
[1, 1256]	Τῶν τε γὰρ θηρίων τὰ	μὲν	ἀγελαῖα τὰ δὲ σποραδικά ἐστιν,
[1, 1260]	βουλευτικόν, τὸ δὲ θῆλυ ἔχει	μέν,	ἀλλ' ἄκυρον, ὁ δὲ παῖς
[1, 1260]	ἄκυρον, ὁ δὲ παῖς ἔχει	μέν,	ἀλλ' ἀτελές. Διὸ τὸν μὲν
[1, 1257]	ἐστιν, ἀμφότεραι δὲ καθ' αὑτὸ	μὲν	ἀλλ' οὐχ ὁμοίως καθ' αὑτό,
[1, 1259]	ἄρχει καὶ τέκνων, ὡς ἐλευθέρων	μὲν	ἀμφοῖν, οὐ τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 1258]	τῆς δ' οἰκονομικῆς, καὶ ταύτης	μὲν	ἀναγκαίας καὶ ἐπαινουμένης, ~τῆς δὲ
[1, 1255]	ἀμφισβήτησιν (διὰ γὰρ τοῦτο τοῖς	μὲν	ἄνοια δοκεῖν τὸ δίκαιον εἶναι,
[1, 1255]	μόνον, ὡς ὄν τι τὸ	μὲν	ἁπλῶς εὐγενὲς καὶ ἐλεύθερον τὸ
[1, 1256]	θήρας ἕτεροι ἑτέρας, οἷον οἱ	μὲν	ἀπὸ λῃστείας, οἱ δ' ἀφ'
[1, 1254]	βέλτιον ἔργον· ὅπου δὲ τὸ	μὲν	ἄρχει τὸ δ' ἄρχεται, ἔστι
[1, 1260]	μετέχειν καλοκαγαθίας, διὰ τί τὸν	μὲν	ἄρχειν δέοι ἂν τὸν δὲ
[1, 1256]	καὶ δίκαιον, καὶ δεῖ τὸ	μὲν	ἄρχεσθαι τὸ δ' ἄρχειν ἣν
[1, 1260]	μηδέν) ὅμως δέ, ὅταν τὸ	μὲν	ἄρχῃ τὸ δ' ἄρχηται, ζητεῖ
[1, 1260]	καθάπερ ᾤετο Σωκράτης, ἀλλ' ἡ	μὲν	ἀρχικὴ ἀνδρεία ἡ δ' ὑπηρετική,
[1, 1254]	ψυχῆς καὶ σώματος, ὧν τὸ	μὲν	ἄρχον ἐστὶ φύσει τὸ δ'
[1, 1255]	τὸ δὲ χεῖρον, καὶ τὸ	μὲν	ἄρχον τὸ δ' ἀρχόμενον. Τὸν
[1, 1260]	ταύτῃ γάρ ἐστι φύσει τὸ	μὲν	ἄρχον τὸ δ' ἀρχόμενον, ὧν
[1, 1260]	μέν, ἀλλ' ἀτελές. Διὸ τὸν	μὲν	ἄρχοντα τελέαν ἔχειν δεῖ τὴν
[1, 1259]	τούτων ἕτερα ἑτέρων τῷ τὰ	μὲν	ἀσφαλέστερα εἶναι, τὰ δὲ πλείω
[1, 1258]	περὶ τῆς ἀναγκαίας, ὅτι ἑτέρα	μὲν	αὐτῆς οἰκονομικὴ δὲ κατὰ φύσιν
[1, 1252]	πολιτικὸν δὲ καὶ βασιλικόν, ὅταν	μὲν	αὐτὸς ἐφεστήκῃ, βασιλικόν, ὅταν δὲ
[1, 1254]	οἰκονομικῷ. Τῶν δ' ὀργάνων τὰ	μὲν	ἄψυχα τὰ δὲ ἔμψυχα αοἷον
[1, 1260]	ἧττον οἷόν τε διαφέρειν· τὸ	μὲν	γὰρ ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν εἴδει
[1, 1261]	σπουδαίας. Ἀναγκαῖον δὲ διαφέρειν· αἱ	μὲν	γὰρ γυναῖκες ἥμισυ μέρος τῶν
[1, 1260]	αὐτὴ ἀρετὴ ἢ ἑτέρα. Εἰ	μὲν	γὰρ δεῖ ἀμφοτέρους μετέχειν καλοκαγαθίας,
[1, 1254]	βέλτιον τῶν νῦν ὑπολαμβανομένων. Τοῖς	μὲν	γὰρ δοκεῖ ἐπιστήμη τέ τις
[1, 1260]	Ἢ διαφέρει τοῦτο πλεῖστον; Ὁ	μὲν	γὰρ δοῦλος κοινωνὸς ζωῆς, ὁ
[1, 1260]	ψυχῆς, ἀλλ' ἐνυπάρχει διαφερόντως. Ὁ	μὲν	γὰρ δοῦλος ὅλως οὐκ ἔχει
[1, 1252]	φύσει, διὰ τὴν σωτηρίαν. Τὸ	μὲν	γὰρ δυνάμενον τῇ διανοίᾳ προορᾶν
[1, 1256]	ἀρχαί, ὥσπερ τινές φασιν. Ἡ	μὲν	γὰρ ἐλευθέρων φύσει ἡ δὲ
[1, 1255]	τοῖς ἄλλοις ζῴοις ὡσαύτως· τὰ	μὲν	γὰρ ἥμερα τῶν ἀγρίων βελτίω
[1, 1255]	τρόπον καὶ περὶ εὐγενείας· αὑτοὺς	μὲν	γὰρ οὐ μόνον παρ' αὑτοῖς
[1, 1254]	τὸ δὲ κτῆμα πρακτικόν· ἀπὸ	μὲν	γὰρ τῆς κερκίδος ἕτερόν τι
[1, 1256]	οἰκονομικὴ τῇ χρηματιστικῇ, δῆλον (τῆς	μὲν	γὰρ τὸ πορίσασθαι, τῆς δὲ
[1, 1257]	πλειόνων τῆς κοινωνίας οὔσης. Οἱ	μὲν	γὰρ τῶν αὑτῶν ἐκοινώνουν πάντων,
[1, 1255]	δεσποτικὴν ἀρχὴν καὶ πολιτικήν· ἡ	μὲν	γὰρ ψυχὴ τοῦ σώματος ἄρχει
[1, 1260]	ἧττον οὐδέν. Εἰ δὲ τὸν	μὲν	δεῖ τὸν δὲ μή, θαυμαστόν.
[1, 1260]	Φύσει γὰρ τὸν βασιλέα διαφέρειν	μὲν	δεῖ, τῷ γένει δ' εἶναι
[1, 1254]	καὶ τὸ κτῆμα. Διὸ ὁ	μὲν	δεσπότης τοῦ δούλου δεσπότης μόνον,
[1, 1259]	μέρη τῆς οἰκονομικῆς ἦν, ἓν	μὲν	δεσποτική, περὶ ἧς εἴρηται πρότερον,
[1, 1259]	κατανόημά τι χρηματιστικόν, ἀλλ' ἐκείνῳ	μὲν	διὰ τὴν σοφίαν προσάπτουσι, τυγχάνει
[1, 1254]	τὸ δεσπόζειν ννόμῳ γὰρ τὸν	μὲν	δοῦλον εἶναι τὸν δ' ἐλεύθερον,
[1, 1261]	τινὰ ἔχει δουλείαν, καὶ ὁ	μὲν	δοῦλος τῶν φύσει, σκυτοτόμος δ'
[1, 1254]	τι μέρος ὃ δοκεῖ τοῖς	μὲν	εἶναι οἰκονομία, τοῖς δὲ μέγιστον
[1, 1259]	Περὶ ἑκάστου δὲ τούτων καθόλου	μὲν	εἴρηται καὶ νῦν, τὸ δὲ
[1, 1255]	ἐστ' ἀπ' αὐτῶν βέλτιστον) οὗτοι	μέν	εἰσι φύσει δοῦλοι, οἷς βέλτιόν
[1, 1259]	καὶ ἄλλοις περὶ ἄλλων, ταῦτα	μὲν	ἐκ τούτων θεωρείτω ὅτῳ ἐπιμελές·
[1, 1255]	τοίνυν εἰσὶ φύσει τινὲς οἱ	μὲν	ἐλεύθεροι οἱ δὲ δοῦλοι, φανερόν,
[1, 1259]	πρῶτα· τῆς δὲ μεταβλητικῆς μέγιστον	μὲν	ἐμπορία (καὶ ταύτης μέρη τρία,
[1, 1256]	Ἔστι γὰρ ἕτερα ἑτέρων τὰ	μὲν	ἐντιμότερα ἔργα τὰ δ' ἀναγκαιότερα,
[1, 1254]	ἐκ γενετῆς ἔνια διέστηκε τὰ	μὲν	ἐπὶ τὸ ἄρχεσθαι τὰ δ'
[1, 1256]	τι ἀποτελεῖται ἔργον, οἷον ὑφάντῃ	μὲν	ἔρια ἀνδριαντοποιῷ δὲ χαλκόν) Ὅτι
[1, 1258]	οὐ κατὰ ταὐτόν, ἀλλὰ τῆς	μὲν	ἕτερον τέλος, τῆς δ' ἡ
[1, 1253]	βασιλεύεσθαι, ὅτι καὶ αὐτοὶ οἱ	μὲν	ἔτι καὶ νῦν οἱ δὲ
[1, 1261]	ἐστι, καὶ πῶς δεῖ τὸ	μὲν	εὖ διώκειν τὸ δὲ κακῶς
[1, 1256]	τροφὴν αὐτοῖς διὰ τὸ τὰ	μὲν	ζῳοφάγα τὰ δὲ καρποφάγα τὰ
[1, 1257]	ζῷα τῶν ἀνθρώπων χάριν, τὰ	μὲν	ἥμερα καὶ διὰ τὴν χρῆσιν
[1, 1259]	Πάντα δὲ τὰ τοιαῦτα τὴν	μὲν	θεωρίαν ἐλευθέραν ἔχει, τὴν δ'
[1, 1255]	ἐλευθέρων καὶ τῶν δούλων, τὰ	μὲν	ἰσχυρὰ πρὸς τὴν ἀναγκαίαν χρῆσιν,
[1, 1254]	ἀρχή, οἷον ἁρμονίας. Ἀλλὰ ταῦτα	μὲν	ἴσως ἐξωτερικωτέρας ἐστὶ σκέψεως. Τὸ
[1, 1252]	μὴ δυναμένους εἶναι, οἷον θῆλυ	μὲν	καὶ ἄρρεν τῆς γενέσεως ἕνεκεν
[1, 1260]	παῖς ἀτελής, δῆλον ὅτι τούτου	μὲν	καὶ ἡ ἀρετὴ οὐκ αὐτοῦ
[1, 1253]	φύσιν οἶκός ἐστιν, οὓς Χαρώνδας	μὲν	καλεῖ ὁμοσιπύους, Ἐπιμενίδης δὲ ὁ
[1, 1258]	αὐτῆς, ὥσπερ εἴπομεν, καὶ τῆς	μὲν	καπηλικῆς τῆς δ' οἰκονομικῆς, καὶ
[1, 1255]	πρὸς τὸ θῆλυ φύσει τὸ	μὲν	κρεῖττον τὸ δὲ χεῖρον, καὶ
[1, 1260]	προσηκόντων. Φανερὸν τοίνυν ὅτι ἀνάγκη	μὲν	μετέχειν ἀμφοτέρους ἀρετῆς, ταύτης δ'
[1, 1260]	τὰς ἠθικὰς ἀρετὰς ὑποληπτέον, δεῖν	μὲν	μετέχειν πάντας, ἀλλ' οὐ τὸν
[1, 1258]	στρατηγικῆς καὶ ἰατρικῆς, ἀλλὰ τῆς	μὲν	νίκην τῆς δ' ὑγίειαν. Οἱ
[1, 1257]	τὸ αὐτάρκης εἶναι, οἷον οἱ	μὲν	νομαδικὸν ἅμα καὶ λῃστρικόν, οἱ
[1, 1256]	καὶ δεσποτικὴ καὶ δουλική, δουλικὴ	μὲν	οἵαν περ ὁ ἐν Συρακούσαις
[1, 1254]	ἔμψυχα αοἷον τῷ κυβερνήτῃ ὁ	μὲν	οἴαξ ἄψυχον ὁ δὲ πρῳρεὺς
[1, 1257]	ὁμοίως καθ' αὑτό, ἀλλ' ἡ	μὲν	οἰκεία ἡ δ' οὐκ οἰκεία
[1, 1258]	ὁ κατὰ φύσιν, καὶ αὕτη	μὲν	οἰκονομική, ἡ δὲ καπηλική, ποιητικὴ
[1, 1256]	δὲ δούλων ἐστίν, καὶ ἡ	μὲν	οἰκονομικὴ μοναρχία αμοναρχεῖται γὰρ πᾶς
[1, 1252]	εἴδει τούτων ἕκαστον, οἷον ἂν	μὲν	ὀλίγων, δεσπότην, ἂν δὲ πλειόνων,
[1, 1256]	γὰρ ὡσαύτως ὑπηρετοῦσιν, ἀλλ' ἡ	μὲν	ὄργανα παρέχει, ἡ δὲ τὴν
[1, 1256]	κτήσεως μέρος τι ἦν. Πρῶτον	μὲν	οὖν ἀπορήσειεν ἄν τις πότερον
[1, 1256]	διαφέρουσιν οἱ τούτων βίοι. Οἱ	μὲν	οὖν ἀργότατοι νομάδες εἰσίν νἡ
[1, 1256]	καὶ τῶν ἡμέρων καρπῶν. Οἱ	μὲν	οὖν βίοι τοσοῦτοι σχεδόν εἰσιν,
[1, 1256]	ἐλευθέρων καὶ ἴσων ἀρχή. Ὁ	μὲν	οὖν δεσπότης οὐ λέγεται κατ'
[1, 1259]	πεντήκοντα ταλάντοις ἐπέλαβεν ἑκατόν. Τοῦτο	μὲν	οὖν Διονύσιος αἰσθόμενος τὰ μὲν
[1, 1253]	καὶ δούλῳ ταὐτὸ συμφέρει. ~(Φύσει	μὲν	οὖν διώρισται τὸ θῆλυ καὶ
[1, 1256]	τις οὖσα ἢ θηρευτική. Περὶ	μὲν	οὖν δούλου καὶ δεσπότου τοῦτον
[1, 1257]	τοῦτον ὄντα τὸν πόλεμον. Ἓν	μὲν	οὖν εἶδος κτητικῆς κατὰ φύσιν
[1, 1253]	οἰκέτου τοῖς πένησίν ἐστιν. Ἡ	μὲν	οὖν εἰς πᾶσαν ἡμέραν συνεστηκυῖα
[1, 1256]	πολλάκις, οὐ μέντοι δύναται. Ὅτι	μὲν	οὖν ἔχει τινὰ λόγον ἡ
[1, 1253]	ἢ θηρίον ἢ θεός. Φύσει	μὲν	οὖν ἡ ὁρμὴ ἐν πᾶσιν
[1, 1253]	αὐτὰ εἶναι ἀλλ' ὁμώνυμα. Ὅτι	μὲν	οὖν ἡ πόλις καὶ φύσει
[1, 1255]	παρὰ τῶν ἡμέρων ζῴων. Βούλεται	μὲν	οὖν ἡ φύσις καὶ τὰ
[1, 1254]	ἀλλὰ καὶ ὅλως ἐκείνου. Τίς	μὲν	οὖν ἡ φύσις τοῦ δούλου
[1, 1259]	ἐστὶ περὶ ὃ σπουδάζουσιν. Θαλῆς	μὲν	οὖν λέγεται τοῦτον τὸν τρόπον
[1, 1254]	οὔτε τοῖς δεσπόταις δούλων. ~(Τὰ	μὲν	οὖν λεγόμενα ὄργανα ποιητικὰ ὄργανά
[1, 1259]	ὅσων ἔστι τυγχάνειν βοηθείας. Τῆς	μὲν	οὖν οἰκειοτάτης χρηματιστικῆς ταῦτα μόρια
[1, 1252]	ἡ κοινωνία ἡ πολιτική. Ὅσοι	μὲν	οὖν οἴονται πολιτικὸν καὶ βασιλικὸν
[1, 1256]	ἔρια ἀνδριαντοποιῷ δὲ χαλκόν) Ὅτι	μὲν	οὖν οὐχ ἡ αὐτὴ ἡ
[1, 1260]	ἐλευθέρων μᾶλλον ἢ δούλων. Πρῶτον	μὲν	οὖν περὶ δούλων ἀπορήσειεν ἄν
[1, 1260]	τοῦ νεωτέρου καὶ ἀτελοῦς. ἐν	μὲν	οὖν ταῖς πολιτικαῖς ἀρχαῖς ταῖς
[1, 1257]	ἦν ποιεῖσθαι τὴν ἀλλαγήν) Ἐν	μὲν	οὖν τῇ πρώτῃ κοινωνίᾳ (τοῦτο
[1, 1258]	τέλος ἅπαντα δέον ἀπαντᾶν. Περὶ	μὲν	οὖν τῆς τε μὴ ἀναγκαίας
[1, 1256]	δούλου, δεσπότης πρὸ δεσπότου. Αἱ	μὲν	οὖν τοιαῦται πᾶσαι δουλικαὶ ἐπιστῆμαί
[1, 1257]	τοῦτον τὸν τρόπον διάγουσιν. Ἡ	μὲν	οὖν τοιαύτη κτῆσις ὑπ' αὐτῆς
[1, 1257]	ἄλλων τῶν τοιούτων ἕκαστον. Ἡ	μὲν	οὖν τοιαύτη μεταβλητικὴ οὔτε παρὰ
[1, 1255]	καὶ ἐπὶ πάντων ἀνθρώπων. Ὅσοι	μὲν	οὖν τοσοῦτον διεστᾶσιν ὅσον ψυχὴ
[1, 1253]	βάρβαρον καὶ δοῦλον ὄν. Ἐκ	μὲν	οὖν τούτων τῶν δύο κοινωνιῶν
[1, 1253]	ἄνθρωπος ἔχει τῶν ζῴων· ἡ	μὲν	οὖν φωνὴ τοῦ λυπηροῦ καὶ
[1, 1255]	ἀρχόμενον τὸ βιασθέν. Καὶ τοῖς	μὲν	οὕτως δοκεῖ τοῖς δ' ἐκείνως,
[1, 1255]	γὰρ εἶναί τινας φάναι τοὺς	μὲν	πανταχοῦ δούλους τοὺς δ' οὐδαμοῦ.
[1, 1261]	ἀναγκαῖον ἐπελθεῖν. Ἐπεὶ γὰρ οἰκία	μὲν	πᾶσα μέρος πόλεως, ταῦτα δ'
[1, 1257]	τοῦ κατὰ φύσιν, τῷ τὰ	μὲν	πλείω τὰ δὲ ἐλάττω τῶν
[1, 1259]	τρόπον τῆς ἀρχῆς, ἀλλὰ γυναικὸς	μὲν	πολιτικῶς τέκνων δὲ βασιλικῶς· ~(τό
[1, 1259]	δὲ κατὰ μέρος ἀκριβολογεῖσθαι χρήσιμον	μὲν	πρὸς τὰς ἐργασίας, φορτικὸν δὲ
[1, 1253]	ὀρθῶς Ἡσίοδος εἶπε ποιήσας οἶκον	μὲν	πρώτιστα γυναῖκά τε βοῦν τ'
[1, 1258]	χρηματιστικῆς ἐγένετο, τὸ καπηλικόν, τὸ	μὲν	πρῶτον ἁπλῶς ἴσως γινόμενον, εἶτα
[1, 1257]	εἴ τι τοιοῦτον ἕτερον, τὸ	μὲν	πρῶτον ἁπλῶς ὁρισθὲν μεγέθει καὶ
[1, 1257]	ἡ μεταβλητικὴ πάντων, ἀρξαμένη τὸ	μὲν	πρῶτον ἐκ τοῦ κατὰ φύσιν,
[1, 1257]	τὴν ἐξ ἀρχῆς γένεσιν τὰ	μὲν	συνεκτίκτει τῶν ζῴων τοσαύτην τροφὴν
[1, 1260]	ἀνὴρ παιδός, καὶ πᾶσιν ἐνυπάρχει	μὲν	τὰ μόρια τῆς ψυχῆς, ἀλλ'
[1, 1255]	δὲ πολλάκις καὶ τοὐναντίον, τοὺς	μὲν	τὰ σώματα ἔχειν ἐλευθέρων τοὺς
[1, 1256]	τὸ τοιοῦτον, ὧν συμφέρει τῷ	μὲν	τὸ δουλεύειν τῷ δὲ τὸ
[1, 1255]	καὶ τὸ τοῦ σώματος. ~(Ὅτι	μὲν	τοίνυν εἰσὶ φύσει τινὲς οἱ
[1, 1257]	ἐστιν οἰκονομικῶν καὶ πολιτικῶν. Ὅτι	μὲν	τοίνυν ἔστι τις κτητικὴ κατὰ
[1, 1253]	αὐταρκείας ὡς ἔπος εἰπεῖν, γινομένη	μὲν	τοῦ ζῆν ἕνεκεν, οὖσα δὲ
[1, 1256]	ἀγαθόν. Ἡ δὲ φύσις βούλεται	μὲν	τοῦτο ποιεῖν πολλάκις, οὐ μέντοι
[1, 1261]	ἢ τοὺς παῖδας. Ἀλλὰ περὶ	μὲν	τούτων διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον·
[1, 1261]	τῆς πολιτείας. Ὥστ' ἐπεὶ περὶ	μὲν	τούτων διώρισται, περὶ δὲ τῶν
[1, 1259]	δὲ μισθαρνία (ταύτης δ' ἡ	μὲν	τῶν βαναύσων τεχνῶν, ἡ δὲ
[1, 1259]	μεταλλευομένων ἔστιν. Εἰσὶ δὲ τεχνικώταται	μὲν	τῶν ἐργασιῶν ὅπου ἐλάχιστον τῆς
[1, 1258]	ἢ οὔ, ἀλλὰ δεῖ τοῦτο	μὲν	ὑπάρχειν (ὥσπερ γὰρ καὶ ἀνθρώπους
[1, 1258]	τῆς οἰκονομικῆς ἔργον. Διὸ τῇ	μὲν	φαίνεται ἀναγκαῖον εἶναι παντὸς πλούτου
[1, 1256]	καὶ οὐκ εἰσί τινες οἱ	μὲν	φύσει δοῦλοι οἱ δ' ἐλεύθεροι,
[1, 1257]	πόρρω ἐκείνης. Ἔστι δ' ἡ	μὲν	φύσει ἡ δ' οὐ φύσει
[1, 1259]	μὲν οὖν Διονύσιος αἰσθόμενος τὰ	μὲν	χρήματα ἐκέλευσεν ἐκκομίσασθαι, μὴ μέντοι
[1, 1258]	ἄν τις διὰ τί ἡ	μὲν	χρηματιστικὴ μόριον τῆς οἰκονομίας, ἡ
[1, 1259]	τῶν ἀπὸ γῆς γιγνομένων, ἀκάρπων	μὲν	χρησίμων δέ, οἷον ὑλοτομία τε
[1, 1258]	καὶ περὶ τῶν χρημάτων ἔστι	μὲν	ὡς τοῦ οἰκονόμου, ἔστι δ'
[1, 1258]	τῶν ἀναγκαίων. Ἐπεὶ δὲ ἔστι	μὲν	ὡς τοῦ οἰκονόμου καὶ τοῦ
[1, 1259]	δὲ τὰ πρὸς τὴν γνῶσιν	διωρίκαμεν	ἱκανῶς, τὰ πρὸς τὴν χρῆσιν
[1, 1260]	τὸ δ' ἀρχόμενον, ὧν ἑτέραν	φαμὲν	εἶναι ἀρετήν, οἷον τοῦ λόγον
[1, 1253]	μᾶλλον, δῆλον. Οὐθὲν γάρ, ὡς	φαμέν,	μάτην ἡ φύσις ποιεῖ· λόγον
[1, 1253]	ἐστι τῆς γενέσεως τελεσθείσης, ταύτην	φαμὲν	τὴν φύσιν εἶναι ἑκάστου, ὥσπερ
[1, 1260]	δὲ καὶ δούλου πρὸς δεσπότην.	Ἔθεμεν	δὲ πρὸς τἀναγκαῖα χρήσιμον εἶναι
[1, 1255]	ἔχειν. Ἔστι δ' οὖν, ὥσπερ	λέγομεν,	πρῶτον ἐν ζῴῳ θεωρῆσαι καὶ
[1, 1255]	φύσει δοῦλον ὅπερ ἐξ ἀρχῆς	εἴπομεν·	ἀνάγκη γὰρ εἶναί τινας φάναι
[1, 1254]	καὶ πολιτικὴ καὶ βασιλική, καθάπερ	εἴπομεν	ἀρχόμενοι· τοῖς δὲ παρὰ φύσιν
[1, 1254]	Ἔστωσαν δὴ αὗται τρεῖς ἃς	εἴπομεν.	Ἔστι δέ τι μέρος ὃ
[1, 1259]	τῆς σοφίας· ἔστι δ' ὥσπερ	εἴπομεν,	καθόλου τὸ τοιοῦτον χρηματιστικόν, ἐάν
[1, 1258]	Διπλῆς δ' οὔσης αὐτῆς, ὥσπερ	εἴπομεν,	καὶ τῆς μὲν καπηλικῆς τῆς
[1, 1258]	δι' αἰτίαν τίνα ἐν χρείᾳ	ἐσμὲν	αὐτῆς, εἴρηται, καὶ περὶ τῆς
[1, 1260]	περὶ τὴν τῆς κτήσεως, ὃν	καλοῦμεν	πλοῦτον, καὶ τῶν ἐλευθέρων μᾶλλον
[1, 1257]	τινὸς καὶ τέχνης γίνεται μᾶλλον.	Λάβωμεν	δὲ περὶ αὐτῆς τὴν ἀρχὴν
[1, 1261]	νῦν λόγους, ἄλλην ἀρχὴν ποιησάμενοι	λέγωμεν,	καὶ πρῶτον ἐπισκεψώμεθα περὶ τῶν
[1, 1254]	τε πρὸς τὴν ἀναγκαίαν χρείαν	ἴδωμεν,	κἂν εἴ τι πρὸς τὸ
[1, 1254]	δὲ περὶ δεσπότου καὶ δούλου	εἴπωμεν,	ἵνα τά τε πρὸς τὴν
[1, 1252]	~(Ἐπειδὴ πᾶσαν πόλιν	ὁρῶμεν	κοινωνίαν τινὰ οὖσαν καὶ πᾶσαν
[1, 1258]	πέρας, ἐπὶ δὲ τῶν γινομένων	ὁρῶμεν	συμβαῖνον τοὐναντίον· πάντες γὰρ εἰς
[1, 1256]	περὶ πάσης κτήσεως καὶ χρηματιστικῆς	θεωρήσωμεν	κατὰ τὸν ὑφηγημένον τρόπον, ἐπείπερ
[1, 1260]	τοῦ ποδανιπτῆρος λόγον· τὸ δ'	ἄρρεν	ἀεὶ πρὸς τὸ θῆλυ τοῦτον
[1, 1255]	σωτηρίας οὕτως. Ἔτι δὲ τὸ	ἄρρεν	πρὸς τὸ θῆλυ φύσει τὸ
[1, 1252]	εἶναι, οἷον θῆλυ μὲν καὶ	ἄρρεν	τῆς γενέσεως ἕνεκεν (καὶ τοῦτο
[1, 1260]	τοῦ δούλου ἄρχει καὶ τὸ	ἄρρεν	τοῦ θήλεος καὶ ἀνὴρ παιδός,
[1, 1260]	δὲ βασιλικῶς· ~(τό τε γὰρ	ἄρρεν	φύσει τοῦ θήλεος ἡγεμονικώτερον, εἰ
[1, 1256]	ἡ φύσις τοὺς βίους αὐτῶν	διώρισεν,	ἐπεὶ δ' οὐ ταὐτὸ ἑκάστῳ
[1, 1259]	Διονύσιος αἰσθόμενος τὰ μὲν χρήματα	ἐκέλευσεν	ἐκκομίσασθαι, μὴ μέντοι γε ἔτι
[1, 1260]	Διὸ καλῶς Ὅμηρος τὸν Δία	προσηγόρευσεν	εἰπὼν Πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν
[1, 1256]	οἵαν περ ὁ ἐν Συρακούσαις	ἐπαίδευεν·	ἐκεῖ γὰρ λαμβάνων τις μισθὸν
[1, 1259]	πλέον (ὅθεν καὶ τοὔνομα τοῦτ'	εἴληφεν·	ὅμοια γὰρ τὰ τικτόμενα τοῖς
[1, 1259]	δὲ τρία μέρη τῆς οἰκονομικῆς	ἦν,	ἓν μὲν δεσποτική, περὶ ἧς
[1, 1259]	τρία μέρη τῆς οἰκονομικῆς ἦν,	ἓν	μὲν δεσποτική, περὶ ἧς εἴρηται
[1, 1257]	ὅσον γὰρ ἱκανὸν αὐτοῖς, ἀναγκαῖον	ἦν	ποιεῖσθαι τὴν ἀλλαγήν) Ἐν μὲν
[1, 1256]	δοῦλος τῆς κτήσεως μέρος τι	ἦν.	Πρῶτον μὲν οὖν ἀπορήσειεν ἄν
[1, 1257]	καὶ τοῖς πολιτικοῖς, καὶ δι'	ἣν	αἰτίαν, δῆλον. Ἔστι δὲ γένος
[1, 1257]	Ἔστι δὲ γένος ἄλλο κτητικῆς,	ἣν	μάλιστα καλοῦσι, καὶ δίκαιον αὐτὸ
[1, 1257]	δίκαιον αὐτὸ καλεῖν, χρηματιστικήν, δι'	ἣν	οὐδὲν δοκεῖ πέρας εἶναι πλούτου
[1, 1256]	μὲν ἄρχεσθαι τὸ δ' ἄρχειν	ἣν	πεφύκασιν ἀρχὴν ἄρχειν, ὥστε καὶ
[1, 1257]	πέρας εἶναι πλούτου καὶ κτήσεως·	~(Ἣν	ὡς μίαν καὶ τὴν αὐτὴν
[1, 1258]	τροφὴν τὴν φύσιν δεῖ παραδοῦναι	γῆν	ἢ θάλατταν ἢ ἄλλο τι)
[1, 1257]	τῶν βαρβαρικῶν ἐθνῶν, κατὰ τὴν	ἀλλαγήν.	Αὐτὰ γὰρ τὰ χρήσιμα πρὸς
[1, 1257]	αὐτοῖς, ἀναγκαῖον ἦν ποιεῖσθαι τὴν	ἀλλαγήν)	Ἐν μὲν οὖν τῇ πρώτῃ
[1, 1259]	ἔτι δὲ καὶ τὰ λεγόμενα	σποράδην,	δι' ὧν ἐπιτετυχήκασιν ἔνιοι χρηματιζόμενοι,
[1, 1253]	ἀρετῆς, καὶ πρὸς ἀφροδίσια καὶ	ἐδωδὴν	χείριστον. Ἡ δὲ δικαιοσύνη πολιτικόν·
[1, 1258]	διαθέσεως τὸ σπουδάζειν περὶ τὸ	ζῆν,	ἀλλὰ μὴ τὸ εὖ ζῆν·
[1, 1256]	εἰσίν· οὐ γὰρ οἷόν τε	ζῆν	ἄνευ τροφῆς, ὥστε αἱ διαφοραὶ
[1, 1253]	ἕνεκεν, οὖσα δὲ τοῦ εὖ	ζῆν.	Διὸ πᾶσα πόλις φύσει ἔστιν,
[1, 1258]	ζῆν, ἀλλὰ μὴ τὸ εὖ	ζῆν·	~(Εἰς ἄπειρον οὖν ἐκείνης τῆς
[1, 1253]	ἔπος εἰπεῖν, γινομένη μὲν τοῦ	ζῆν	ἕνεκεν, οὖσα δὲ τοῦ εὖ
[1, 1258]	Ὅσοι δὲ καὶ τοῦ εὖ	ζῆν	ἐπιβάλλονται τὸ πρὸς τὰς ἀπολαύσεις
[1, 1258]	τοὺς κατὰ τὴν οἰκίαν, ὥσπερ	ζῆν	ἢ ἄλλο τι τῶν ἀναγκαίων.
[1, 1254]	γὰρ τῶν ἀναγκαίων ἀδύνατον καὶ	ζῆν	καὶ εὖ ζῆν) ὥσπερ δὲ
[1, 1257]	τὴν χρείαν εὐμεταχείριστον πρὸς τὸ	ζῆν,	οἷον σίδηρος καὶ ἄργυρος κἂν
[1, 1254]	ἀδύνατον καὶ ζῆν καὶ εὖ	ζῆν)	ὥσπερ δὲ ταῖς ὡρισμέναις τέχναις
[1, 1257]	τῆς τοιαύτης κτήσεως αὐτάρκεια πρὸς	ἀγαθὴν	ζωὴν οὐκ ἄπειρός ἐστιν, ὥσπερ
[1, 1261]	τὸν δεσπότην, ἀλλ' οὐ τὴν	διδασκαλικὴν	ἔχοντα τῶν ἔργων δεσποτικήν. Διὸ
[1, 1258]	εἶναι τὴν χρηματιστικὴν καὶ τὴν	καπηλικήν.	Ὁτὲ δὲ πάλιν λῆρος εἶναι
[1, 1255]	νοῦς τῆς ὀρέξεως πολιτικὴν ἢ	βασιλικήν·	ἐν οἷς φανερόν ἐστιν ὅτι
[1, 1255]	γίνεται διῃρημένος εἴς τε τὴν	πολεμικὴν	χρείαν καὶ τὴν εἰρηνικήν) συμβαίνει
[1, 1256]	κατὰ τὴν οἰκίαν παρὰ τὴν	οἰκονομικήν;	Πότερον δὲ μέρος αὐτῆς ἐστί
[1, 1258]	καὶ ἰατρικῆς, ἀλλὰ τῆς μὲν	νίκην	τῆς δ' ὑγίειαν. Οἱ δὲ
[1, 1255]	τὴν πολεμικὴν χρείαν καὶ τὴν	εἰρηνικήν)	συμβαίνει δὲ πολλάκις καὶ τοὐναντίον,
[1, 1258]	ἀπολαύσεως, τὴν τῆς ἀπολαυστικῆς ὑπερβολῆς	ποιητικὴν	ζητοῦσιν· κἂν μὴ διὰ τῆς
[1, 1260]	ἄρχοντα τελέαν ἔχειν δεῖ τὴν	διανοητικὴν	ἀρετήν (τὸ γὰρ ἔργον ἐστὶν
[1, 1255]	ὁ δὲ νοῦς τῆς ὀρέξεως	πολιτικὴν	ἢ βασιλικήν· ἐν οἷς φανερόν
[1, 1255]	θεωρῆσαι καὶ δεσποτικὴν ἀρχὴν καὶ	πολιτικήν·	ἡ μὲν γὰρ ψυχὴ τοῦ
[1, 1255]	πρῶτον ἐν ζῴῳ θεωρῆσαι καὶ	δεσποτικὴν	ἀρχὴν καὶ πολιτικήν· ἡ μὲν
[1, 1255]	γὰρ ψυχὴ τοῦ σώματος ἄρχει	δεσποτικὴν	ἀρχήν, ὁ δὲ νοῦς τῆς
[1, 1261]	τὴν διδασκαλικὴν ἔχοντα τῶν ἔργων	δεσποτικήν.	Διὸ λέγουσιν οὐ καλῶς οἱ
[1, 1257]	καλοῦσι, καὶ δίκαιον αὐτὸ καλεῖν,	χρηματιστικήν,	δι' ἣν οὐδὲν δοκεῖ πέρας
[1, 1258]	τὸ περὶ τοῦτ' εἶναι τὴν	χρηματιστικὴν	καὶ τὴν καπηλικήν. Ὁτὲ δὲ
[1, 1259]	ταῦτ' ἐστὶ τοῖς τιμῶσι τὴν	χρηματιστικήν,	οἷον καὶ τὸ Θάλεω τοῦ
[1, 1258]	τι τὸν πλοῦτον καὶ τὴν	χρηματιστικήν,	ὀρθῶς ζητοῦντες. Ἔστι γὰρ ἑτέρα
[1, 1253]	τοιοῦτον οἷον οἱ χαλκοτύποι τὴν	Δελφικὴν	μάχαιραν, πενιχρῶς, ἀλλ' ἓν πρὸς
[1, 1252]	ἢ βασιλικόν, ὡς οὐδὲν διαφέρουσαν	μεγάλην	οἰκίαν ἢ μικρὰν πόλιν· καὶ
[1, 1261]	τέλος ἔχοντας τοὺς νῦν λόγους,	ἄλλην	ἀρχὴν ποιησάμενοι λέγωμεν, καὶ πρῶτον
[1, 1259]	οἱ ἔμποροι, ἐπώλει μόνος, οὐ	πολλὴν	ποιήσας ὑπερβολὴν τῆς τιμῆς· ἀλλ'
[1, 1259]	ἐπώλει μόνος, οὐ πολλὴν ποιήσας	ὑπερβολὴν	τῆς τιμῆς· ἀλλ' ὅμως ἐπὶ
[1, 1256]	ὄργανα παρέχει, ἡ δὲ τὴν	ὕλην·	λέγω δὲ ὕλην τὸ ὑποκείμενον
[1, 1256]	δὲ τὴν ὕλην· λέγω δὲ	ὕλην	τὸ ὑποκείμενον ἐξ οὗ τι
[1, 1256]	τροφὴν ἐπιμέλεια καὶ κτῆσις; Ἀλλὰ	μὴν	εἴδη γε πολλὰ τροφῆς, διὸ
[1, 1256]	οὖν δεσπότης οὐ λέγεται κατ'	ἐπιστήμην,	ἀλλὰ τῷ τοιόσδ' εἶναι, ὁμοίως
[1, 1256]	ἐπίτροπός τις λαμβάνει ταύτην τὴν	τιμήν,	αὐτοὶ δὲ πολιτεύονται ἢ φιλοσοφοῦσιν.
[1, 1257]	τῶν ζῴων τοσαύτην τροφὴν ὥσθ'	ἱκανὴν	εἶναι μέχρις οὗ ἂν δύνηται
[1, 1252]	τὸ λεγόμενον ἐπισκοποῦσι κατὰ τὴν	ὑφηγημένην	μέθοδον. Ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς
[1, 1259]	κατανοήσαντά φασιν αὐτὸν ἐλαιῶν φορὰν	ἐσομένην	ἐκ τῆς ἀστρολογίας, ἔτι χειμῶνος
[1, 1261]	δουλείας. ~(Ὁ γὰρ βάναυσος τεχνίτης	ἀφωρισμένην	τινὰ ἔχει δουλείαν, καὶ ὁ
[1, 1253]	ὥσπερ εἴ τις λέγοι τὴν	λιθίνην	(διαφθαρεῖσα γὰρ ἔσται τοιαύτη) πάντα
[1, 1256]	ὥστε πρὸς τὰς ῥᾳστώνας καὶ	τὴν	αἵρεσιν τὴν τούτων ἡ φύσις
[1, 1257]	καὶ τῶν βαρβαρικῶν ἐθνῶν, κατὰ	τὴν	ἀλλαγήν. Αὐτὰ γὰρ τὰ χρήσιμα
[1, 1257]	ἱκανὸν αὐτοῖς, ἀναγκαῖον ἦν ποιεῖσθαι	τὴν	ἀλλαγήν) Ἐν μὲν οὖν τῇ
[1, 1255]	περὶ τοῦ δικαίου μόνον εἶναι	τὴν	ἀμφισβήτησιν (διὰ γὰρ τοῦτο τοῖς
[1, 1254]	εἴπωμεν, ἵνα τά τε πρὸς	τὴν	ἀναγκαίαν χρείαν ἴδωμεν, κἂν εἴ
[1, 1255]	δούλων, τὰ μὲν ἰσχυρὰ πρὸς	τὴν	ἀναγκαίαν χρῆσιν, τὰ δ' ὀρθὰ
[1, 1258]	τὸν Μίδαν ἐκεῖνον μυθολογοῦσι διὰ	τὴν	ἀπληστίαν τῆς εὐχῆς πάντων αὐτῷ
[1, 1260]	τῶν ἀψύχων κτῆσιν, καὶ περὶ	τὴν	ἀρετὴν τούτων ἢ περὶ τὴν
[1, 1255]	οἷς βέλτιόν ἐστιν ἄρχεσθαι ταύτην	τὴν	ἀρχήν, εἴπερ καὶ τοῖς εἰρημένοις.
[1, 1257]	μᾶλλον. Λάβωμεν δὲ περὶ αὐτῆς	τὴν	ἀρχὴν ἐντεῦθεν. Ἑκάστου γὰρ κτήματος
[1, 1253]	τὸ θῆλυ καὶ τὸ δοῦλον	τὴν	αὐτὴν ἔχει τάξιν. Αἴτιον δ'
[1, 1254]	ἀμφότεραι ὀργάνων, ἀνάγκη καὶ ταῦτα	τὴν	αὐτὴν ἔχειν διαφοράν. Ὁ δὲ
[1, 1257]	κτήσεως· ~(Ἣν ὡς μίαν καὶ	τὴν	αὐτὴν τῇ λεχθείσῃ πολλοὶ νομίζουσι
[1, 1260]	τοὺς ἀνθρώπους ἢ περὶ τὴν	τῶν	ἀψύχων κτῆσιν, καὶ περὶ τὴν
[1, 1255]	δοκεῖν μὴ ἄνευ ἀρετῆς εἶναι	τὴν	βίαν, ἀλλὰ περὶ τοῦ δικαίου
[1, 1257]	τῇ λεχθείσῃ πολλοὶ νομίζουσι διὰ	τὴν	γειτνίασιν· ἔστι δ' οὔτε ἡ
[1, 1259]	ἐστιν. Ἐπεὶ δὲ τὰ πρὸς	τὴν	γνῶσιν διωρίκαμεν ἱκανῶς, τὰ πρὸς
[1, 1260]	τούτων εἰσὶν ἀρεταί, καὶ δεῖ	τὴν	γυναῖκα εἶναι σώφρονα καὶ ἀνδρείαν
[1, 1259]	τὴν μὲν θεωρίαν ἐλευθέραν ἔχει,	τὴν	δ' ἐμπειρίαν ἀναγκαίαν. Ἔστι δὲ
[1, 1261]	μέρος πόλεως, ταῦτα δ' οἰκίας,	τὴν	δὲ τοῦ μέρους πρὸς τὴν
[1, 1253]	ποιεῖ τοιοῦτον οἷον οἱ χαλκοτύποι	τὴν	Δελφικὴν μάχαιραν, πενιχρῶς, ἀλλ' ἓν
[1, 1260]	μὲν ἄρχοντα τελέαν ἔχειν δεῖ	τὴν	διανοητικὴν ἀρετήν (τὸ γὰρ ἔργον
[1, 1261]	δούλῳ τὸν δεσπότην, ἀλλ' οὐ	τὴν	διδασκαλικὴν ἔχοντα τῶν ἔργων δεσποτικήν.
[1, 1255]	τε τὴν πολεμικὴν χρείαν καὶ	τὴν	εἰρηνικήν) συμβαίνει δὲ πολλάκις καὶ
[1, 1257]	καὶ τελειωθεῖσιν. Καὶ γὰρ κατὰ	τὴν	ἐξ ἀρχῆς γένεσιν τὰ μὲν
[1, 1259]	εἶναι, τὰ δὲ πλείω πορίζειν	τὴν	ἐπικαρπίαν) δεύτερον δὲ τοκισμός, τρίτον
[1, 1256]	εἰσιν, ὅσοι γε αὐτόφυτον ἔχουσι	τὴν	ἐργασίαν καὶ μὴ δι' ἀλλαγῆς
[1, 1258]	τοῦτ' εἶναι τὴν χρηματιστικὴν καὶ	τὴν	καπηλικήν. Ὁτὲ δὲ πάλιν λῆρος
[1, 1255]	ςὁ γὰρ νόμος δίκαιόν τἰ	τὴν	κατὰ πόλεμον δουλείαν τιθέασι δικαίαν,
[1, 1259]	ἀπ' αὐτοῦ τοῦ νομίσματος εἶναι	τὴν	κτῆσιν καὶ οὐκ ἐφ' ὅπερ
[1, 1253]	ὁμωνύμως, ὥσπερ εἴ τις λέγοι	τὴν	λιθίνην (διαφθαρεῖσα γὰρ ἔσται τοιαύτη)
[1, 1259]	διελθεῖν. Πάντα δὲ τὰ τοιαῦτα	τὴν	μὲν θεωρίαν ἐλευθέραν ἔχει, τὴν
[1, 1257]	ὑποδήματι ᾗ ὑπόδημα, ἀλλ' οὐ	τὴν	οἰκείαν χρῆσιν· οὐ γὰρ ἀλλαγῆς
[1, 1256]	ἔσται ἡ χρησομένη τοῖς κατὰ	τὴν	οἰκίαν παρὰ τὴν οἰκονομικήν; Πότερον
[1, 1258]	καίτοι δεῖ ὑγιαίνειν τοὺς κατὰ	τὴν	οἰκίαν, ὥσπερ ζῆν ἢ ἄλλο
[1, 1256]	τοῖς κατὰ τὴν οἰκίαν παρὰ	τὴν	οἰκονομικήν; Πότερον δὲ μέρος αὐτῆς
[1, 1256]	τὰ δ' ἀναγκαιότερα, καὶ κατὰ	τὴν	παροιμίαν Δοῦλος πρὸ δούλου, δεσπότης
[1, 1259]	ὄν. Ὀνειδιζόντων γὰρ αὐτῷ διὰ	τὴν	πενίαν ὡς ἀνωφελοῦς τῆς φιλοσοφίας
[1, 1255]	καὶ γίνεται διῃρημένος εἴς τε	τὴν	πολεμικὴν χρείαν καὶ τὴν εἰρηνικήν)
[1, 1261]	εἴπερ τι διαφέρει πρὸς τὸ	τὴν	πόλιν εἶναι σπουδαίαν καὶ τοὺς
[1, 1261]	δεῖ βλέπειν ἀρετήν, ἀναγκαῖον πρὸς	τὴν	πολιτείαν βλέποντας παιδεύειν καὶ τοὺς
[1, 1254]	ὁ δοῦλος ὑπηρέτης τῶν πρὸς	τὴν	πρᾶξιν. Τὸ δὲ κτῆμα λέγεται
[1, 1257]	φύσεως διδομένη πᾶσιν, ὥσπερ κατὰ	τὴν	πρώτην γένεσιν εὐθύς, οὕτω καὶ
[1, 1259]	χρηματιστικόν, ἀλλ' ἐκείνῳ μὲν διὰ	τὴν	σοφίαν προσάπτουσι, τυγχάνει δὲ καθόλου
[1, 1253]	ὥστε καὶ αἱ ἀποικίαι, διὰ	τὴν	συγγένειαν. Καὶ τοῦτ' ἐστὶν ὃ
[1, 1252]	δὲ καὶ ἀρχόμενον φύσει, διὰ	τὴν	σωτηρίαν. Τὸ μὲν γὰρ δυνάμενον
[1, 1255]	δικαίαν, ἅμα δ' οὔ φασιν·	τήν	τε γὰρ ἀρχὴν ἐνδέχεται μὴ
[1, 1258]	ὑπερβολῇ γὰρ οὔσης τῆς ἀπολαύσεως,	τὴν	τῆς ἀπολαυστικῆς ὑπερβολῆς ποιητικὴν ζητοῦσιν·
[1, 1260]	τὴν ἀρετὴν τούτων ἢ περὶ	τὴν	τῆς κτήσεως, ὃν καλοῦμεν πλοῦτον,
[1, 1256]	κακοπαθεῖν, ἐπίτροπός τις λαμβάνει ταύτην	τὴν	τιμήν, αὐτοὶ δὲ πολιτεύονται ἢ
[1, 1253]	ἡ ὁρμὴ ἐν πᾶσιν ἐπὶ	τὴν	τοιαύτην κοινωνίαν· ὁ δὲ πρῶτος
[1, 1257]	τροφὴν ἐν αὑτοῖς μέχρι τινός,	τὴν	τοῦ καλουμένου γάλακτος φύσιν. Ὥστε
[1, 1258]	σῴζειν οἰόμενοι δεῖν ἢ αὔξειν	τὴν	τοῦ νομίσματος οὐσίαν εἰς ἄπειρον.
[1, 1261]	τὴν δὲ τοῦ μέρους πρὸς	τὴν	τοῦ ὅλου δεῖ βλέπειν ἀρετήν,
[1, 1256]	τὰς ῥᾳστώνας καὶ τὴν αἵρεσιν	τὴν	τούτων ἡ φύσις τοὺς βίους
[1, 1256]	σποραδικά ἐστιν, ὁποτέρως συμφέρει πρὸς	τὴν	τροφὴν αὐτοῖς διὰ τὸ τὰ
[1, 1256]	γένος, καὶ καθόλου ἡ περὶ	τὴν	τροφὴν ἐπιμέλεια καὶ κτῆσις; Ἀλλὰ
[1, 1256]	δι' ἀλλαγῆς καὶ καπηλείας πορίζονται	τὴν	τροφήν, ~(Νομαδικὸς, λῃστρικὸς, ἁλιευτικὸς, θηρευτικὸς,
[1, 1258]	δὲ κατὰ φύσιν ἡ περὶ	τὴν	τροφήν, οὐχ ὥσπερ αὕτη ἄπειρος
[1, 1257]	διὰ τὴν χρῆσιν καὶ διὰ	τὴν	τροφήν, τῶν δ' ἀγρίων, εἰ
[1, 1260]	περὶ τοὺς ἀνθρώπους ἢ περὶ	τὴν	τῶν ἀψύχων κτῆσιν, καὶ περὶ
[1, 1256]	μὲν ὄργανα παρέχει, ἡ δὲ	τὴν	ὕλην· λέγω δὲ ὕλην τὸ
[1, 1252]	ἔσται τὸ λεγόμενον ἐπισκοποῦσι κατὰ	τὴν	ὑφηγημένην μέθοδον. Ὥσπερ γὰρ ἐν
[1, 1258]	χρῆται αὐτοῖς, οὕτω καὶ τροφὴν	τὴν	φύσιν δεῖ παραδοῦναι γῆν ἢ
[1, 1257]	ἀνθρώπων ἕνεκεν αὐτὰ πάντα πεποιηκέναι	τὴν	φύσιν. Διὸ καὶ ἡ πολεμικὴ
[1, 1253]	τῆς γενέσεως τελεσθείσης, ταύτην φαμὲν	τὴν	φύσιν εἶναι ἑκάστου, ὥσπερ ἀνθρώπου
[1, 1260]	(ἐξ ἴσου γὰρ εἶναι βούλεται	τὴν	φύσιν καὶ διαφέρειν μηδέν) ὅμως
[1, 1255]	γὰρ ἥμερα τῶν ἀγρίων βελτίω	τὴν	φύσιν, τούτοις δὲ πᾶσι βέλτιον
[1, 1257]	τῶν χρησίμων αὐτὸ ὂν εἶχε	τὴν	χρείαν εὐμεταχείριστον πρὸς τὸ ζῆν,
[1, 1258]	διὰ τὸ περὶ τοῦτ' εἶναι	τὴν	χρηματιστικὴν καὶ τὴν καπηλικήν. Ὁτὲ
[1, 1259]	ὠφέλιμα ταῦτ' ἐστὶ τοῖς τιμῶσι	τὴν	χρηματιστικήν, οἷον καὶ τὸ Θάλεω
[1, 1258]	ἕτερόν τι τὸν πλοῦτον καὶ	τὴν	χρηματιστικήν, ὀρθῶς ζητοῦντες. Ἔστι γὰρ
[1, 1254]	κερκίδος ἕτερόν τι γίνεται παρὰ	τὴν	χρῆσιν αὐτῆς, ἀπὸ δὲ τῆς
[1, 1259]	γνῶσιν διωρίκαμεν ἱκανῶς, τὰ πρὸς	τὴν	χρῆσιν δεῖ διελθεῖν. Πάντα δὲ
[1, 1257]	τὰ μὲν ἥμερα καὶ διὰ	τὴν	χρῆσιν καὶ διὰ τὴν τροφήν,
[1, 1260]	ἑαυτοὺς ὅτι τὸ εὖ ἔχειν	τὴν	ψυχὴν ἀρετή, ἢ τὸ ὀρθοπραγεῖν,
[1, 1260]	τοῦτο εὐθὺς ὑφήγηται τὰ περὶ	τὴν	ψυχήν· ἐν ταύτῃ γάρ ἐστι
[1, 1257]	μηθὲν μήτε ἀτελὲς ποιεῖ μήτε	μάτην,	ἀναγκαῖον τῶν ἀνθρώπων ἕνεκεν αὐτὰ
[1, 1253]	δῆλον. Οὐθὲν γάρ, ὡς φαμέν,	μάτην	ἡ φύσις ποιεῖ· λόγον δὲ
[1, 1261]	τὴν τοῦ ὅλου δεῖ βλέπειν	ἀρετήν,	ἀναγκαῖον πρὸς τὴν πολιτείαν βλέποντας
[1, 1255]	οὐ δεῖ τὸ βέλτιον κατ'	ἀρετὴν	ἄρχειν καὶ δεσπόζειν. Ὅλως δ'
[1, 1260]	ἀρχόμενον, ὧν ἑτέραν φαμὲν εἶναι	ἀρετήν,	οἷον τοῦ λόγον ἔχοντος καὶ
[1, 1260]	καὶ τοὺς τεχνίτας δεήσει ἔχειν	ἀρετήν·	πολλάκις γὰρ δι' ἀκολασίαν ἐλλείπουσι
[1, 1260]	τελέαν ἔχειν δεῖ τὴν διανοητικὴν	ἀρετήν	(τὸ γὰρ ἔργον ἐστὶν ἁπλῶς
[1, 1260]	ἀψύχων κτῆσιν, καὶ περὶ τὴν	ἀρετὴν	τούτων ἢ περὶ τὴν τῆς
[1, 1261]	εἶναι δεῖ τῷ δούλῳ τὸν	δεσπότην,	ἀλλ' οὐ τὴν διδασκαλικὴν ἔχοντα
[1, 1252]	ἕκαστον, οἷον ἂν μὲν ὀλίγων,	δεσπότην,	ἂν δὲ πλειόνων, οἰκονόμον, ἂν
[1, 1260]	ὁμοίως δὲ καὶ δούλου πρὸς	δεσπότην.	Ἔθεμεν δὲ πρὸς τἀναγκαῖα χρήσιμον
[1, 1253]	θῆλυ καὶ τὸ δοῦλον τὴν	αὐτὴν	ἔχει τάξιν. Αἴτιον δ' ὅτι
[1, 1254]	ὀργάνων, ἀνάγκη καὶ ταῦτα τὴν	αὐτὴν	ἔχειν διαφοράν. Ὁ δὲ βίος
[1, 1257]	δεῖ ἤτοι ὑπάρχειν ἢ πορίζειν	αὐτὴν	ὅπως ὑπάρχῃ ὧν ἔστι θησαυρισμὸς
[1, 1257]	~(Ἣν ὡς μίαν καὶ τὴν	αὐτὴν	τῇ λεχθείσῃ πολλοὶ νομίζουσι διὰ
[1, 1253]	ὁρμὴ ἐν πᾶσιν ἐπὶ τὴν	τοιαύτην	κοινωνίαν· ὁ δὲ πρῶτος συστήσας
[1, 1256]	ἕλη καὶ ποταμοὺς ἢ θάλατταν	τοιαύτην	προσοικοῦσιν, οἱ δ' ἀπ' ὀρνίθων
[1, 1257]	τὰ μὲν συνεκτίκτει τῶν ζῴων	τοσαύτην	τροφὴν ὥσθ' ἱκανὴν εἶναι μέχρις
[1, 1255]	δοῦλοι, οἷς βέλτιόν ἐστιν ἄρχεσθαι	ταύτην	τὴν ἀρχήν, εἴπερ καὶ τοῖς
[1, 1256]	αὐτοὺς κακοπαθεῖν, ἐπίτροπός τις λαμβάνει	ταύτην	τὴν τιμήν, αὐτοὶ δὲ πολιτεύονται
[1, 1253]	ἕκαστόν ἐστι τῆς γενέσεως τελεσθείσης,	ταύτην	φαμὲν τὴν φύσιν εἶναι ἑκάστου,
[1, 1257]	διδομένη πᾶσιν, ὥσπερ κατὰ τὴν	πρώτην	γένεσιν εὐθύς, οὕτω καὶ τελειωθεῖσιν.
[1, 1256]	ἐστιν, ὁποτέρως συμφέρει πρὸς τὴν	τροφὴν	αὐτοῖς διὰ τὸ τὰ μὲν
[1, 1257]	δὲ ζῳοτοκεῖ, τοῖς γεννωμένοις ἔχει	τροφὴν	ἐν αὑτοῖς μέχρι τινός, τὴν
[1, 1256]	καὶ καθόλου ἡ περὶ τὴν	τροφὴν	ἐπιμέλεια καὶ κτῆσις; Ἀλλὰ μὴν
[1, 1256]	ἀλλαγῆς καὶ καπηλείας πορίζονται τὴν	τροφήν,	~(Νομαδικὸς, λῃστρικὸς, ἁλιευτικὸς, θηρευτικὸς, γεωργικός.
[1, 1258]	κατὰ φύσιν ἡ περὶ τὴν	τροφήν,	οὐχ ὥσπερ αὕτη ἄπειρος ἀλλ'
[1, 1258]	φύσεως χρῆται αὐτοῖς, οὕτω καὶ	τροφὴν	τὴν φύσιν δεῖ παραδοῦναι γῆν
[1, 1258]	ὑπάρχειν. Φύσεως γάρ ἐστιν ἔργον	τροφὴν	τῷ γεννηθέντι παρέχειν· παντὶ γάρ,
[1, 1257]	τὴν χρῆσιν καὶ διὰ τὴν	τροφήν,	τῶν δ' ἀγρίων, εἰ μὴ
[1, 1257]	μὲν συνεκτίκτει τῶν ζῴων τοσαύτην	τροφὴν	ὥσθ' ἱκανὴν εἶναι μέχρις οὗ
[1, 1256]	τὸ δ' ἄρχειν ἣν πεφύκασιν	ἀρχὴν	ἄρχειν, ὥστε καὶ δεσπόζειν, τὸ
[1, 1255]	βέλτιόν ἐστιν ἄρχεσθαι ταύτην τὴν	ἀρχήν,	εἴπερ καὶ τοῖς εἰρημένοις. Ἔστι
[1, 1255]	οὔ φασιν· τήν τε γὰρ	ἀρχὴν	ἐνδέχεται μὴ δικαίαν εἶναι τῶν
[1, 1257]	Λάβωμεν δὲ περὶ αὐτῆς τὴν	ἀρχὴν	ἐντεῦθεν. Ἑκάστου γὰρ κτήματος διττὴ
[1, 1255]	ἐν ζῴῳ θεωρῆσαι καὶ δεσποτικὴν	ἀρχὴν	καὶ πολιτικήν· ἡ μὲν γὰρ
[1, 1255]	ψυχὴ τοῦ σώματος ἄρχει δεσποτικὴν	ἀρχήν,	ὁ δὲ νοῦς τῆς ὀρέξεως
[1, 1261]	ἔχοντας τοὺς νῦν λόγους, ἄλλην	ἀρχὴν	ποιησάμενοι λέγωμεν, καὶ πρῶτον ἐπισκεψώμεθα
[1, 1253]	διὰ φύσιν καὶ οὐ διὰ	τύχην	ἤτοι φαῦλός ἐστιν, ἢ κρείττων
[1, 1254]	καὶ κατὰ σῶμα καὶ κατὰ	ψυχὴν	ἄνθρωπον θεωρητέον, ἐν ᾧ τοῦτο
[1, 1260]	ὅτι τὸ εὖ ἔχειν τὴν	ψυχὴν	ἀρετή, ἢ τὸ ὀρθοπραγεῖν, ἤ
[1, 1260]	εὐθὺς ὑφήγηται τὰ περὶ τὴν	ψυχήν·	ἐν ταύτῃ γάρ ἐστι φύσει
[1, 1257]	ὧν ἔστι θησαυρισμὸς χρημάτων πρὸς	ζωὴν	ἀναγκαίων, καὶ χρησίμων εἰς κοινωνίαν
[1, 1254]	καὶ τὸ κτῆμα ὄργανον πρὸς	ζωήν	ἐστι, καὶ ἡ κτῆσις πλῆθος
[1, 1257]	τοιαύτης κτήσεως αὐτάρκεια πρὸς ἀγαθὴν	ζωὴν	οὐκ ἄπειρός ἐστιν, ὥσπερ Σόλων
[1, 1254]	τὸ εἰδέναι περὶ αὐτῶν δυναίμεθα	λαβεῖν	βέλτιον τῶν νῦν ὑπολαμβανομένων. Τοῖς
[1, 1252]	καὶ εἴ τι τεχνικὸν ἐνδέχεται	λαβεῖν	περὶ ἕκαστον τῶν ῥηθέντων. Εἰ
[1, 1259]	τὰς ἐργασίας, φορτικὸν δὲ τὸ	ἐνδιατρίβειν.	~Ἐπεὶ δ' ἔστιν ἐνίοις γεγραμμένα
[1, 1260]	τὴν ψυχὴν ἀρετή, ἢ τὸ	ὀρθοπραγεῖν,	ἤ τι τῶν τοιούτων· πολὺ
[1, 1255]	ληφθέντας. Διόπερ αὐτοὺς οὐ βούλονται	λέγειν	δούλους, ἀλλὰ τοὺς βαρβάρους. Καίτοι
[1, 1259]	ὧν ἐπιτετυχήκασιν ἔνιοι χρηματιζόμενοι, δεῖ	συλλέγειν.	Πάντα γὰρ ὠφέλιμα ταῦτ' ἐστὶ
[1, 1261]	εὖ διώκειν τὸ δὲ κακῶς	φεύγειν,	ἐν τοῖς περὶ τὰς πολιτείας
[1, 1258]	καὶ διατελοῦσιν ἢ σῴζειν οἰόμενοι	δεῖν	ἢ αὔξειν τὴν τοῦ νομίσματος
[1, 1260]	περὶ τὰς ἠθικὰς ἀρετὰς ὑποληπτέον,	δεῖν	μὲν μετέχειν πάντας, ἀλλ' οὐ
[1, 1255]	τινὰ λέγουσιν ὀρθῶς, οὐ χαλεπὸν	ἰδεῖν.	Διχῶς γὰρ λέγεται τὸ δουλεύειν
[1, 1258]	τοῦ ἄρχοντος καὶ περὶ ὑγιείας	ἰδεῖν,	ἔστι δ' ὡς οὔ, ἀλλὰ
[1, 1255]	διωρίσθαι· ἀλλ' οὐχ ὁμοίως ῥᾴδιον	ἰδεῖν	τό τε τῆς ψυχῆς κάλλος
[1, 1258]	δὲ ταύτης τῆς διαθέσεως τὸ	σπουδάζειν	περὶ τὸ ζῆν, ἀλλὰ μὴ
[1, 1259]	ἐάν τις δύνηται μονοπωλίαν αὑτῷ	κατασκευάζειν.	Διὸ καὶ τῶν πόλεων ἔνιαι
[1, 1260]	ποιητὴς εἴρηκε περὶ γυναικός, οὕτω	νομίζειν	ἔχειν περὶ πάντων· Γυναικὶ κόσμον
[1, 1257]	καθὸ δεῖ ἤτοι ὑπάρχειν ἢ	πορίζειν	αὐτὴν ὅπως ὑπάρχῃ ὧν ἔστι
[1, 1258]	μὴ διὰ τῆς χρηματιστικῆς δύνωνται	πορίζειν,	δι' ἄλλης αἰτίας τοῦτο πειρῶνται,
[1, 1259]	ἀσφαλέστερα εἶναι, τὰ δὲ πλείω	πορίζειν	τὴν ἐπικαρπίαν) δεύτερον δὲ τοκισμός,
[1, 1257]	οὗ ἂν δύνηται αὐτὸ αὑτῷ	πορίζειν	τὸ γεννηθέν, οἷον ὅσα σκωληκοτοκεῖ
[1, 1259]	ἐτέχνασαν γενέσθαι μονοπωλίαν. Χρήσιμον δὲ	γνωρίζειν	ταῦτα καὶ τοῖς πολιτικοῖς. Πολλαῖς
[1, 1256]	τὸ δουλεύειν τῷ δὲ τὸ	δεσπόζειν	καὶ δίκαιον, καὶ δεῖ τὸ
[1, 1254]	τοῖς δὲ παρὰ φύσιν τὸ	δεσπόζειν	ννόμῳ γὰρ τὸν μὲν δοῦλον
[1, 1255]	βέλτιον κατ' ἀρετὴν ἄρχειν καὶ	δεσπόζειν.	Ὅλως δ' ἀντεχόμενοί τινες, ὡς
[1, 1256]	πεφύκασιν ἀρχὴν ἄρχειν, ὥστε καὶ	δεσπόζειν,	τὸ δὲ κακῶς ἀσυμφόρως ἐστὶν
[1, 1258]	οἰκονομικῆς ἔργον, καὶ διατελοῦσιν ἢ	σῴζειν	οἰόμενοι δεῖν ἢ αὔξειν τὴν
[1, 1254]	θεωρῆσαι καὶ ἐκ τῶν γινομένων	καταμαθεῖν.	Τὸ γὰρ ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι
[1, 1256]	Διὸ ὅσοις ἐξουσία μὴ αὐτοὺς	κακοπαθεῖν,	ἐπίτροπός τις λαμβάνει ταύτην τὴν
[1, 1259]	τὰ πρὸς τὴν χρῆσιν δεῖ	διελθεῖν.	Πάντα δὲ τὰ τοιαῦτα τὴν
[1, 1261]	τοῖς περὶ τὰς πολιτείας ἀναγκαῖον	ἐπελθεῖν.	Ἐπεὶ γὰρ οἰκία μὲν πᾶσα
[1, 1256]	τὰς νομὰς καὶ αὐτοὶ ἀναγκάζονται	συνακολουθεῖν,	ὥσπερ γεωργίαν ζῶσαν γεωργοῦντεσσ· οἱ
[1, 1256]	γὰρ τὸν δοῦλον ἐπίστασθαι δεῖ	ποιεῖν,	ἐκεῖνον δεῖ ταῦτα ἐπίστασθαι ἐπιτάττειν.
[1, 1258]	φύσιν. Ἀνδρείας γὰρ οὐ χρήματα	ποιεῖν	ἐστιν ἀλλὰ θάρσος, οὐδὲ στρατηγικῆς
[1, 1256]	δὲ φύσις βούλεται μὲν τοῦτο	ποιεῖν	πολλάκις, οὐ μέντοι δύναται. Ὅτι
[1, 1255]	φύσις καὶ τὰ σώματα διαφέροντα	ποιεῖν	τὰ τῶν ἐλευθέρων καὶ τῶν
[1, 1258]	(ὅτι μάλιστα γὰρ ἐκεῖνο βούλονται	ποιεῖν)	τῶν δὲ πρὸς τὸ τέλος
[1, 1255]	ἐν ὑπεροχῇ ἀγαθοῦ τινος, ὥστε	δοκεῖν	μὴ ἄνευ ἀρετῆς εἶναι τὴν
[1, 1255]	γὰρ τοῦτο τοῖς μὲν ἄνοια	δοκεῖν	τὸ δίκαιον εἶναι, τοῖς δ'
[1, 1261]	πῶς δεῖ τὸ μὲν εὖ	διώκειν	τὸ δὲ κακῶς φεύγειν, ἐν
[1, 1257]	μάλιστα καλοῦσι, καὶ δίκαιον αὐτὸ	καλεῖν,	χρηματιστικήν, δι' ἣν οὐδὲν δοκεῖ
[1, 1254]	τῶν ὀργάνων κελευσθὲν ἢ προαισθανόμενον	ἀποτελεῖν	τὸ αὑτοῦ ἔργον, καὶ ὥσπερ
[1, 1256]	γίνεται σχολάζουσιν· ἀναγκαίου δ' ὄντος	μεταβάλλειν	τοῖς κτήνεσι διὰ τὰς νομὰς
[1, 1257]	πρὸς σφᾶς αὐτοὺς διδόναι καὶ	λαμβάνειν,	ὃ τῶν χρησίμων αὐτὸ ὂν
[1, 1259]	ἢ πτηνῶν, ἀφ' ὅσων ἔστι	τυγχάνειν	βοηθείας. Τῆς μὲν οὖν οἰκειοτάτης
[1, 1259]	ἐκκομίσασθαι, μὴ μέντοι γε ἔτι	μένειν	ἐν Συρακούσαις, ὡς πόρους εὑρίσκοντα
[1, 1258]	Ὥσπερ γὰρ ἡ ἰατρικὴ τοῦ	ὑγιαίνειν	εἰς ἄπειρόν ἐστι, καὶ ἑκάστη
[1, 1258]	ἰατρικὴ οὐ μόριον· καίτοι δεῖ	ὑγιαίνειν	τοὺς κατὰ τὴν οἰκίαν, ὥσπερ
[1, 1253]	λυπηροῦ καὶ ἡδέος καὶ ταῦτα	σημαίνειν	ἀλλήλοις) ὁ δὲ λόγος ἐπὶ
[1, 1252]	δὲ δυνάμενον τῷ σώματι ταῦτα	πονεῖν	ἀρχόμενον καὶ φύσει δοῦλον· διὸ
[1, 1253]	ὅλον, ὁ δὲ μὴ δυνάμενος	κοινωνεῖν	ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν
[1, 1258]	ἢ σῴζειν οἰόμενοι δεῖν ἢ	αὔξειν	τὴν τοῦ νομίσματος οὐσίαν εἰς
[1, 1261]	πρὸς τὴν τοῦ ὅλου δεῖ	βλέπειν	ἀρετήν, ἀναγκαῖον πρὸς τὴν πολιτείαν
[1, 1253]	πέρας τῆς αὐταρκείας ὡς ἔπος	εἰπεῖν,	γινομένη μὲν τοῦ ζῆν ἕνεκεν,
[1, 1254]	συνέστηκεν, ἀναγκαῖον πρῶτον περὶ οἰκονομίας	εἰπεῖν·	πᾶσα γὰρ σύγκειται πόλις ἐξ
[1, 1255]	ἀμφοῖν ἔκγονον ῥιζωμάτων τίς ἂν	προσειπεῖν	ἀξιώσειεν λάτριν; Ὅταν δὲ τοῦτο
[1, 1252]	τὸ ἐφίεσθαι, οἷον αὐτό, τοιοῦτον	καταλιπεῖν	ἕτερον) ἄρχον δὲ καὶ ἀρχόμενον
[1, 1257]	εἰσάγεσθαι ὧν ἐνδεεῖς ἦσαν καὶ	ἐκπέμπειν	ὧν ἐπλεόναζον, ἐξ ἀνάγκης ἡ
[1, 1254]	τὸ δ' ἀρχόμενον. Δεῖ δὲ	σκοπεῖν	ἐν τοῖς κατὰ φύσιν ἔχουσι
[1, 1261]	τὰς γυναῖκας σπουδαίας. Ἀναγκαῖον δὲ	διαφέρειν·	αἱ μὲν γὰρ γυναῖκες ἥμισυ
[1, 1252]	(πλήθει γὰρ καὶ ὀλιγότητι νομίζουσι	διαφέρειν	ἀλλ' οὐκ εἴδει τούτων ἕκαστον,
[1, 1260]	ἁπάντων. Φύσει γὰρ τὸν βασιλέα	διαφέρειν	μὲν δεῖ, τῷ γένει δ'
[1, 1260]	εἶναι βούλεται τὴν φύσιν καὶ	διαφέρειν	μηδέν) ὅμως δέ, ὅταν τὸ
[1, 1260]	μᾶλλον καὶ ἧττον οἷόν τε	διαφέρειν·	τὸ μὲν γὰρ ἄρχεσθαι καὶ
[1, 1252]	σύνθετον μέχρι τῶν ἀσυνθέτων ἀνάγκη	διαιρεῖν	(ταῦτα γὰρ ἐλάχιστα μόρια τοῦ
[1, 1255]	καὶ ὃ ποιεῖ τοὺς λόγους	ἐπαλλάττειν,	ὅτι τρόπον τινὰ ἀρετὴ τυγχάνουσα
[1, 1256]	ποιεῖν, ἐκεῖνον δεῖ ταῦτα ἐπίστασθαι	ἐπιτάττειν.	Διὸ ὅσοις ἐξουσία μὴ αὐτοὺς
[1, 1259]	συλλέξαντα ἐπιδεῖξαι ὅτι ῥᾴδιόν ἐστι	πλουτεῖν	τοῖς φιλοσόφοις, ἂν βούλωνται, ἀλλ'
[1, 1261]	ἀναγκαῖον πρὸς τὴν πολιτείαν βλέποντας	παιδεύειν	καὶ τοὺς παῖδας καὶ τὰς
[1, 1255]	φαῖεν ἂν ἀξίους εἶναι τούτοις	δουλεύειν.	Εἰ δ' ἐπὶ τοῦ σώματος
[1, 1254]	πότερον βέλτιον καὶ δίκαιόν τινι	δουλεύειν	ἢ οὔ, ἀλλὰ πᾶσα δουλεία
[1, 1255]	φανερόν, οἷς καὶ συμφέρει τὸ	δουλεύειν	καὶ δίκαιόν ἐστιν. ὅτι δὲ
[1, 1255]	ἰδεῖν. Διχῶς γὰρ λέγεται τὸ	δουλεύειν	καὶ ὁ δοῦλος. Ἔστι γάρ
[1, 1255]	τῶν πολέμων, καὶ τὸν ἀνάξιον	δουλεύειν	οὐδαμῶς ἂν φαίη τις δοῦλον
[1, 1256]	ὧν συμφέρει τῷ μὲν τὸ	δουλεύειν	τῷ δὲ τὸ δεσπόζειν καὶ
[1, 1253]	ἡ φύσις αὐτῶν ἐλήλυθε, τοῦ	ἔχειν	αἴσθησιν λυπηροῦ καὶ ἡδέος καὶ
[1, 1260]	ἆρα καὶ τοὺς τεχνίτας δεήσει	ἔχειν	ἀρετήν· πολλάκις γὰρ δι' ἀκολασίαν
[1, 1260]	Διὸ τὸν μὲν ἄρχοντα τελέαν	ἔχειν	δεῖ τὴν διανοητικὴν ἀρετήν (τὸ
[1, 1254]	ἀνάγκη καὶ ταῦτα τὴν αὐτὴν	ἔχειν	διαφοράν. Ὁ δὲ βίος πρᾶξις,
[1, 1255]	τοὐναντίον, τοὺς μὲν τὰ σώματα	ἔχειν	ἐλευθέρων τοὺς δὲ τὰς ψυχάς·
[1, 1255]	τὸ φαύλως καὶ παρὰ φύσιν	ἔχειν.	Ἔστι δ' οὖν, ὥσπερ λέγομεν,
[1, 1253]	ἀδίκου καὶ τῶν ἄλλων αἴσθησιν	ἔχειν·	ἡ δὲ τούτων κοινωνία ποιεῖ
[1, 1260]	ἐπιβάλλει αὐτοῖς. Ὁμοίως τοίνυν ἀναγκαίως	ἔχειν	καὶ περὶ τὰς ἠθικὰς ἀρετὰς
[1, 1260]	εἴρηκε περὶ γυναικός, οὕτω νομίζειν	ἔχειν	περὶ πάντων· Γυναικὶ κόσμον ἡ
[1, 1255]	τοσοῦτον ὅσον αἰσθάνεσθαι ἀλλὰ μὴ	ἔχειν.	Τὰ γὰρ ἄλλα ζῷα οὐ
[1, 1260]	ἐξαπατῶσιν ἑαυτοὺς ὅτι τὸ εὖ	ἔχειν	τὴν ψυχὴν ἀρετή, ἢ τὸ
[1, 1257]	τὰ δὲ ἐλάττω τῶν ἱκανῶν	ἔχειν	τοὺς ἀνθρώπους (ᾗ καὶ δῆλον
[1, 1258]	ἐστιν ἔργον τροφὴν τῷ γεννηθέντι	παρέχειν·	παντὶ γάρ, ἐξ οὗ γίνεται,
[1, 1260]	Φανερὸν τοίνυν ὅτι ἀνάγκη μὲν	μετέχειν	ἀμφοτέρους ἀρετῆς, ταύτης δ' εἶναι
[1, 1260]	Εἰ μὲν γὰρ δεῖ ἀμφοτέρους	μετέχειν	καλοκαγαθίας, διὰ τί τὸν μὲν
[1, 1260]	ἠθικὰς ἀρετὰς ὑποληπτέον, δεῖν μὲν	μετέχειν	πάντας, ἀλλ' οὐ τὸν αὐτὸν
[1, 1260]	καλοκαγαθίας, διὰ τί τὸν μὲν	ἄρχειν	δέοι ἂν τὸν δὲ ἄρχεσθαι
[1, 1260]	τὸ μὲν γὰρ ἄρχεσθαι καὶ	ἄρχειν	εἴδει διαφέρει, τὸ δὲ μᾶλλον
[1, 1253]	οἱ ποιηταὶ βαρβάρων δ' Ἕλληνας	ἄρχειν	εἰκός, ὡς ταὐτὸ φύσει βάρβαρον
[1, 1255]	τοῦτο δίκαιον, τὸ τὸν κρείττονα	ἄρχειν)	ἐπεὶ διαστάντων γε χωρὶς τούτων
[1, 1256]	τὸ μὲν ἄρχεσθαι τὸ δ'	ἄρχειν	ἣν πεφύκασιν ἀρχὴν ἄρχειν, ὥστε
[1, 1254]	τῶν γινομένων καταμαθεῖν. Τὸ γὰρ	ἄρχειν	καὶ ἄρχεσθαι οὐ μόνον τῶν
[1, 1255]	δεῖ τὸ βέλτιον κατ' ἀρετὴν	ἄρχειν	καὶ δεσπόζειν. Ὅλως δ' ἀντεχόμενοί
[1, 1254]	ἄρχεσθαι τὰ δ' ἐπὶ τὸ	ἄρχειν.	Καὶ εἴδη πολλὰ καὶ ἀρχόντων
[1, 1255]	ἢ μοχθηρῶς ἐχόντων δόξειεν ἂν	ἄρχειν	πολλάκις τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς
[1, 1256]	δ' ἄρχειν ἣν πεφύκασιν ἀρχὴν	ἄρχειν,	ὥστε καὶ δεσπόζειν, τὸ δὲ
[1, 1257]	μέρος ἐστίν, καθὸ δεῖ ἤτοι	ὑπάρχειν	ἢ πορίζειν αὐτὴν ὅπως ὑπάρχῃ
[1, 1258]	τοῦτ' ἐν τῇ κτήσει φαίνεται	ὑπάρχειν,	πᾶσα ἡ διατριβὴ περὶ τὸν
[1, 1254]	ὡρισμέναις τέχναις ἀναγκαῖον ἂν εἴη	ὑπάρχειν	τὰ οἰκεῖα ὄργανα, εἰ μέλλει
[1, 1258]	εἴρηται πρότερον, δεῖ φύσει τοῦτο	ὑπάρχειν.	Φύσεως γάρ ἐστιν ἔργον τροφὴν
[1, 1258]	οὔ, ἀλλὰ δεῖ τοῦτο μὲν	ὑπάρχειν	(ὥσπερ γὰρ καὶ ἀνθρώπους οὐ
[1, 1255]	ἴσου ἢ ἀνάπαλιν βλαβερὸν πᾶσιν.	Πάλιν	ἐν ἀνθρώπῳ καὶ τοῖς ἄλλοις
[1, 1257]	πάντων, οἱ δὲ κεχωρισμένοι πολλῶν	πάλιν	καὶ ἑτέρων, ὧν κατὰ τὰς
[1, 1258]	καὶ τὴν καπηλικήν. Ὁτὲ δὲ	πάλιν	λῆρος εἶναι δοκεῖ τὸ νόμισμα
[1, 1254]	Οἰκονομίας δὲ μέρη ἐξ ὧν	πάλιν	οἰκία συνέστηκεν· οἰκία δὲ τέλειος
[1, 1255]	τὸ δ' ἐξ ἴσου ἢ	ἀνάπαλιν	βλαβερὸν πᾶσιν. Πάλιν ἐν ἀνθρώπῳ
[1, 1261]	τι διαφέρει πρὸς τὸ τὴν	πόλιν	εἶναι σπουδαίαν καὶ τοὺς παῖδας
[1, 1252]	μόρια τοῦ παντός) οὕτω καὶ	πόλιν	ἐξ ὧν σύγκειται σκοποῦντες ὀψόμεθα
[1, 1252]	διαφέρουσαν μεγάλην οἰκίαν ἢ μικρὰν	πόλιν·	καὶ πολιτικὸν δὲ καὶ βασιλικόν,
[1, 1253]	τούτων κοινωνία ποιεῖ οἰκίαν καὶ	πόλιν.	Καὶ πρότερον δὲ τῇ φύσει
[1, 1252]	~(Ἐπειδὴ πᾶσαν	πόλιν	ὁρῶμεν κοινωνίαν τινὰ οὖσαν καὶ
[1, 1255]	τοῦ βιάσασθαι δυναμένου καὶ κατὰ	δύναμιν	κρείττονος ἔσται δοῦλον καὶ ἀρχόμενον
[1, 1254]	δοῦλος ὑπηρέτης τῶν πρὸς τὴν	πρᾶξιν.	Τὸ δὲ κτῆμα λέγεται ὥσπερ
[1, 1253]	τὸ δοῦλον τὴν αὐτὴν ἔχει	τάξιν.	Αἴτιον δ' ὅτι τὸ φύσει
[1, 1259]	οὖν λέγεται τοῦτον τὸν τρόπον	ἐπίδειξιν	ποιήσασθαι τῆς σοφίας· ἔστι δ'
[1, 1255]	Ἑλένη φησὶ Θείων δ' ἀπ'	ἀμφοῖν	ἔκγονον ῥιζωμάτων τίς ἂν προσειπεῖν
[1, 1259]	καὶ τέκνων, ὡς ἐλευθέρων μὲν	ἀμφοῖν,	οὐ τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[1, 1255]	τῷ σώματι βοήθεια γίνεται παρ'	ἀμφοῖν,	παρά τε τῶν δούλων καὶ
[1, 1256]	τὸ δὲ κακῶς ἀσυμφόρως ἐστὶν	ἀμφοῖν	(τὸ γὰρ αὐτὸ συμφέρει τῷ
[1, 1259]	ὅπερ ἐπορίσθη. Μεταβολῆς γὰρ ἐγένετο	χάριν,	ὁ δὲ τόκος αὐτὸ ποιεῖ
[1, 1252]	(τοῦ γὰρ εἶναι δοκοῦντος ἀγαθοῦ	χάριν	πάντα πράττουσι πάντες) δῆλον ὡς
[1, 1257]	τὰ ἄλλα ζῷα τῶν ἀνθρώπων	χάριν,	τὰ μὲν ἥμερα καὶ διὰ
[1, 1255]	ῥιζωμάτων τίς ἂν προσειπεῖν ἀξιώσειεν	λάτριν;	Ὅταν δὲ τοῦτο λέγωσιν, οὐθενὶ
[1, 1257]	λεχθείσῃ πολλοὶ νομίζουσι διὰ τὴν	γειτνίασιν·	ἔστι δ' οὔτε ἡ αὐτὴ
[1, 1259]	τὰ λεγόμενα σποράδην, δι' ὧν	ἐπιτετυχήκασιν	ἔνιοι χρηματιζόμενοι, δεῖ συλλέγειν. Πάντα
[1, 1256]	ἄρχεσθαι τὸ δ' ἄρχειν ἣν	πεφύκασιν	ἀρχὴν ἄρχειν, ὥστε καὶ δεσπόζειν,
[1, 1259]	ὡς πόρους εὑρίσκοντα τοῖς αὑτοῦ	πράγμασιν	ἀσυμφόρους· τὸ μέντοι ὅραμα Θάλεω
[1, 1255]	ζῷα οὐ λόγῳ αἰσθανόμενα ἀλλὰ	παθήμασιν	ὑπηρετεῖ. Καὶ ἡ χρεία δὲ
[1, 1258]	κατὰ φύσιν ἐστὶν ἡ χρηματιστικὴ	πᾶσιν	ἀπὸ τῶν καρπῶν καὶ τῶν
[1, 1260]	θήλεος καὶ ἀνὴρ παιδός, καὶ	πᾶσιν	ἐνυπάρχει μὲν τὰ μόρια τῆς
[1, 1253]	μὲν οὖν ἡ ὁρμὴ ἐν	πᾶσιν	ἐπὶ τὴν τοιαύτην κοινωνίαν· ὁ
[1, 1255]	ἐξ ἴσου ἢ ἀνάπαλιν βλαβερὸν	πᾶσιν.	Πάλιν ἐν ἀνθρώπῳ καὶ τοῖς
[1, 1257]	αὐτῆς φαίνεται τῆς φύσεως διδομένη	πᾶσιν,	ὥσπερ κατὰ τὴν πρώτην γένεσιν
[1, 1254]	συνεχῶν εἴτε ἐκ διῃρημένων, ἐν	ἅπασιν	ἐμφαίνεται τὸ ἄρχον καὶ τὸ
[1, 1256]	καρποφάγων οἱ βίοι πρὸς ἄλληλα	διεστᾶσιν.	Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν ἀνθρώπων.
[1, 1255]	ἀνθρώπων. Ὅσοι μὲν οὖν τοσοῦτον	διεστᾶσιν	ὅσον ψυχὴ σώματος καὶ ἄνθρωπος
[1, 1259]	ἀνωφελοῦς τῆς φιλοσοφίας οὔσης, κατανοήσαντά	φασιν	αὐτὸν ἐλαιῶν φορὰν ἐσομένην ἐκ
[1, 1254]	ἔργον, καὶ ὥσπερ τὰ Δαιδάλου	φασὶν	ἢ τοὺς τοῦ Ἡφαίστου τρίποδας,
[1, 1256]	ἀλλήλαις αἱ ἀρχαί, ὥσπερ τινές	φασιν.	Ἡ μὲν γὰρ ἐλευθέρων φύσει
[1, 1253]	αὐτῶν δούλης καὶ δούλου. Διό	φασιν	οἱ ποιηταὶ βαρβάρων δ' Ἕλληνας
[1, 1255]	τιθέασι δικαίαν, ἅμα δ' οὔ	φασιν·	τήν τε γὰρ ἀρχὴν ἐνδέχεται
[1, 1255]	πόλεμον κρατούμενα τῶν κρατούντων εἶναί	φασιν.	Τοῦτο δὴ τὸ δίκαιον πολλοὶ
[1, 1257]	πᾶσιν, ὥσπερ κατὰ τὴν πρώτην	γένεσιν	εὐθύς, οὕτω καὶ τελειωθεῖσιν. Καὶ
[1, 1257]	γὰρ κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς	γένεσιν	τὰ μὲν συνεκτίκτει τῶν ζῴων
[1, 1253]	ἕκαστος χωρισθείς, ὁμοίως τοῖς ἄλλοις	μέρεσιν	ἕξει πρὸς τὸ ὅλον, ὁ
[1, 1256]	πρὸς τὰς ῥᾳστώνας καὶ τὴν	αἵρεσιν	τὴν τούτων ἡ φύσις τοὺς
[1, 1253]	καὶ ἀδίκου καὶ τῶν ἄλλων	αἴσθησιν	ἔχειν· ἡ δὲ τούτων κοινωνία
[1, 1253]	φύσις αὐτῶν ἐλήλυθε, τοῦ ἔχειν	αἴσθησιν	λυπηροῦ καὶ ἡδέος καὶ ταῦτα
[1, 1253]	γὰρ βοῦς ἀντ' οἰκέτου τοῖς	πένησίν	ἐστιν. Ἡ μὲν οὖν εἰς
[1, 1254]	ἕτερόν τι γίνεται παρὰ τὴν	χρῆσιν	αὐτῆς, ἀπὸ δὲ τῆς ἐσθῆτος
[1, 1259]	διωρίκαμεν ἱκανῶς, τὰ πρὸς τὴν	χρῆσιν	δεῖ διελθεῖν. Πάντα δὲ τὰ
[1, 1257]	μὲν ἥμερα καὶ διὰ τὴν	χρῆσιν	καὶ διὰ τὴν τροφήν, τῶν
[1, 1257]	ὑπόδημα, ἀλλ' οὐ τὴν οἰκείαν	χρῆσιν·	οὐ γὰρ ἀλλαγῆς ἕνεκεν γέγονε.
[1, 1255]	μὲν ἰσχυρὰ πρὸς τὴν ἀναγκαίαν	χρῆσιν,	τὰ δ' ὀρθὰ καὶ ἄχρηστα
[1, 1255]	τοῦ δικαίου μόνον εἶναι τὴν	ἀμφισβήτησιν	(διὰ γὰρ τοῦτο τοῖς μὲν
[1, 1256]	τι ἢ ἕτερον εἶδος, ἔχει	διαμφισβήτησιν·	εἰ γάρ ἐστι τοῦ χρηματιστικοῦ
[1, 1259]	αὐτοῦ τοῦ νομίσματος εἶναι τὴν	κτῆσιν	καὶ οὐκ ἐφ' ὅπερ ἐπορίσθη.
[1, 1260]	ἢ περὶ τὴν τῶν ἀψύχων	κτῆσιν,	καὶ περὶ τὴν ἀρετὴν τούτων
[1, 1254]	τοὺς τοῦ Ἡφαίστου τρίποδας, οὕς	φησιν	ὁ ποιητὴς αὐτομάτους θεῖον δύεσθαι
[1, 1260]	καὶ παιδός, πότερα καὶ τούτων	εἰσὶν	ἀρεταί, καὶ δεῖ τὴν γυναῖκα
[1, 1256]	Οἱ μὲν οὖν ἀργότατοι νομάδες	εἰσίν	νἡ γὰρ ἀπὸ τῶν ἡμέρων
[1, 1256]	μὲν οὖν βίοι τοσοῦτοι σχεδόν	εἰσιν,	ὅσοι γε αὐτόφυτον ἔχουσι τὴν
[1, 1256]	τῶν ζῴων καὶ τῶν ἀνθρώπων	εἰσίν·	οὐ γὰρ οἷόν τε ζῆν
[1, 1257]	πρώτην γένεσιν εὐθύς, οὕτω καὶ	τελειωθεῖσιν.	Καὶ γὰρ κατὰ τὴν ἐξ
[1, 1254]	οὐδὲν ἂν ἔδει οὔτε τοῖς	ἀρχιτέκτοσιν	ὑπηρετῶν οὔτε τοῖς δεσπόταις δούλων.
[1, 1257]	χρεία συναναγκάζῃ, τοῦτον τὸν τρόπον	διάγουσιν.	Ἡ μὲν οὖν τοιαύτη κτῆσις
[1, 1260]	τῶν τοιούτων· πολὺ γὰρ ἄμεινον	λέγουσιν	οἱ ἐξαριθμοῦντες τὰς ἀρετάς, ὥσπερ
[1, 1255]	οἱ τἀναντία φάσκοντες τρόπον τινὰ	λέγουσιν	ὀρθῶς, οὐ χαλεπὸν ἰδεῖν. Διχῶς
[1, 1261]	ἔχοντα τῶν ἔργων δεσποτικήν. Διὸ	λέγουσιν	οὐ καλῶς οἱ λόγου τοὺς
[1, 1252]	εἶναι τὸν αὐτὸν οὐ καλῶς	λέγουσιν	(πλήθει γὰρ καὶ ὀλιγότητι νομίζουσι
[1, 1259]	οὐ τοῦτ' ἐστὶ περὶ ὃ	σπουδάζουσιν.	Θαλῆς μὲν οὖν λέγεται τοῦτον
[1, 1256]	τροφὴ ζῴων ἄνευ πόνου γίνεται	σχολάζουσιν·	ἀναγκαίου δ' ὄντος μεταβάλλειν τοῖς
[1, 1255]	παρ' αὑτοῖς εὐγενεῖς ἀλλὰ πανταχοῦ	νομίζουσιν,	τοὺς δὲ βαρβάρους οἴκοι μόνον,
[1, 1253]	δὲ καὶ τὰ εἴδη ἑαυτοῖς	ἀφομοιοῦσιν	οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ τοὺς
[1, 1259]	χρημάτων· μονοπωλίαν γὰρ τῶν ὠνίων	ποιοῦσιν.	Ἐν Σικελίᾳ δέ τις τεθέντος
[1, 1256]	καὶ ποταμοὺς ἢ θάλατταν τοιαύτην	προσοικοῦσιν,	οἱ δ' ἀπ' ὀρνίθων ἢ
[1, 1257]	ἀνθρώπων ὅσοι πεφυκότες ἄρχεσθαι μὴ	θέλουσιν,	ὡς φύσει δίκαιον τοῦτον ὄντα
[1, 1258]	εἶναι τῆς οἰκονομικῆς ἔργον, καὶ	διατελοῦσιν	ἢ σῴζειν οἰόμενοι δεῖν ἢ
[1, 1258]	οὔσης, καὶ τῶν ποιητικῶν ἀπείρων	ἐπιθυμοῦσιν.	Ὅσοι δὲ καὶ τοῦ εὖ
[1, 1258]	τοὐναντίον· πάντες γὰρ εἰς ἄπειρον	αὔξουσιν	οἱ χρηματιζόμενοι τὸ νόμισμα. Αἴτιον
[1, 1260]	τοῦτο καὶ κατὰ μέρος μᾶλλον	ἐπισκοποῦσιν·	καθόλου γὰρ οἱ λέγοντες ἐξαπατῶσιν
[1, 1252]	περὶ τούτων μᾶλλον, τί τε	διαφέρουσιν	ἀλλήλων καὶ εἴ τι τεχνικὸν
[1, 1256]	καὶ τῶν ἀνθρώπων. Πολὺ γὰρ	διαφέρουσιν	οἱ τούτων βίοι. Οἱ μὲν
[1, 1256]	τῇ ἀνδριαντοποιίᾳ (οὐ γὰρ ὡσαύτως	ὑπηρετοῦσιν,	ἀλλ' ἡ μὲν ὄργανα παρέχει,
[1, 1258]	γιγνομένων τῶν παρατιθεμένων χρυσῶν. Διὸ	ζητοῦσιν	ἕτερόν τι τὸν πλοῦτον καὶ
[1, 1255]	ὅταν τοῦτο λέγωσιν, οὐθὲν ἄλλο	ζητοῦσιν	ἢ τὸ φύσει δοῦλον ὅπερ
[1, 1258]	τὴν τῆς ἀπολαυστικῆς ὑπερβολῆς ποιητικὴν	ζητοῦσιν·	κἂν μὴ διὰ τῆς χρηματιστικῆς
[1, 1258]	πρὸς τὰς ἀπολαύσεις τὰς σωματικὰς	ζητοῦσιν,	ὥστ' ἐπεὶ καὶ τοῦτ' ἐν
[1, 1256]	τιμήν, αὐτοὶ δὲ πολιτεύονται ἢ	φιλοσοφοῦσιν.	Ἡ δὲ κτητικὴ ἑτέρα ἀμφοτέρων
[1, 1253]	ὅτι τὸ φύσει ἄρχον οὐκ	ἔχουσιν,	ἀλλὰ γίνεται ἡ κοινωνία αὐτῶν
[1, 1255]	τῶν λόγων οὔτε ἰσχυρὸν οὐθὲν	ἔχουσιν	οὔτε πιθανὸν ἅτεροι λόγοι, ὡς
[1, 1259]	ψεγομένης δικαίως (οὐ γὰρ κατὰ	φύσιν	ἀλλ' ἀπ' ἀλλήλων ἐστίνν, εὐλογώτατα
[1, 1256]	οὐ ταὐτὸ ἑκάστῳ ἡδὺ κατὰ	φύσιν	ἀλλὰ ἕτερα ἑτέροις, καὶ αὐτῶν
[1, 1257]	γὰρ εὐβάστακτον ἕκαστον τῶν κατὰ	φύσιν	ἀναγκαίων. Διὸ πρὸς τὰς ἀλλαγὰς
[1, 1258]	χρώμενοι τῶν δυνάμεων οὐ κατὰ	φύσιν.	Ἀνδρείας γὰρ οὐ χρήματα ποιεῖν
[1, 1257]	νεἰς ἀναπλήρωσιν γὰρ τῆς κατὰ	φύσιν	αὐταρκείας ἦνν· ἐκ μέντοι ταύτης
[1, 1258]	αὐτοῖς, οὕτω καὶ τροφὴν τὴν	φύσιν	δεῖ παραδοῦναι γῆν ἢ θάλατταν
[1, 1257]	ἕνεκεν αὐτὰ πάντα πεποιηκέναι τὴν	φύσιν.	Διὸ καὶ ἡ πολεμικὴ φύσει
[1, 1253]	γενέσεως τελεσθείσης, ταύτην φαμὲν τὴν	φύσιν	εἶναι ἑκάστου, ὥσπερ ἀνθρώπου ἵππου
[1, 1253]	ἐφημέρου κώμη. Μάλιστα δὲ κατὰ	φύσιν	ἔοικεν ἡ κώμη ἀποικία οἰκίας
[1, 1254]	οὔ, ἀλλὰ πᾶσα δουλεία παρὰ	φύσιν	ἐστί, μετὰ ταῦτα σκεπτέον. Οὐ
[1, 1258]	τὸ λειπόμενόν ἐστι. Διὸ κατὰ	φύσιν	ἐστὶν ἡ χρηματιστικὴ πᾶσιν ἀπὸ
[1, 1255]	διὰ τὸ φαύλως καὶ παρὰ	φύσιν	ἔχειν. Ἔστι δ' οὖν, ὥσπερ
[1, 1254]	δὲ σκοπεῖν ἐν τοῖς κατὰ	φύσιν	ἔχουσι μᾶλλον τὸ φύσει, καὶ
[1, 1258]	μὲν αὐτῆς οἰκονομικὴ δὲ κατὰ	φύσιν	ἡ περὶ τὴν τροφήν, οὐχ
[1, 1258]	καὶ ὁ πλοῦτος ὁ κατὰ	φύσιν,	καὶ αὕτη μὲν οἰκονομική, ἡ
[1, 1260]	ἴσου γὰρ εἶναι βούλεται τὴν	φύσιν	καὶ διαφέρειν μηδέν) ὅμως δέ,
[1, 1253]	ζῷον, καὶ ὁ ἄπολις διὰ	φύσιν	καὶ οὐ διὰ τύχην ἤτοι
[1, 1255]	οἷς φανερόν ἐστιν ὅτι κατὰ	φύσιν	καὶ συμφέρον τὸ ἄρχεσθαι τῷ
[1, 1260]	εἰ μή που συνέστηκε παρὰ	φύσιν,	καὶ τὸ πρεσβύτερον καὶ τέλειον
[1, 1253]	πᾶσαν ἡμέραν συνεστηκυῖα κοινωνία κατὰ	φύσιν	οἶκός ἐστιν, οὓς Χαρώνδας μὲν
[1, 1257]	οὖν τοιαύτη μεταβλητικὴ οὔτε παρὰ	φύσιν	οὔτε χρηματιστικῆς ἐστιν εἶδος οὐδέν
[1, 1259]	νομίσματος) ὥστε καὶ μάλιστα παρὰ	φύσιν	οὗτος τῶν χρηματισμῶν ἐστιν. Ἐπεὶ
[1, 1257]	μὲν οὖν εἶδος κτητικῆς κατὰ	φύσιν	τῆς οἰκονομικῆς μέρος ἐστίν, καθὸ
[1, 1259]	(ἔχει γὰρ καὶ τῆς κατὰ	φύσιν	τι μέρος καὶ τῆς μεταβλητικῆς)
[1, 1254]	εἴπομεν ἀρχόμενοι· τοῖς δὲ παρὰ	φύσιν	τὸ δεσπόζειν ννόμῳ γὰρ τὸν
[1, 1257]	τοίνυν ἔστι τις κτητικὴ κατὰ	φύσιν	τοῖς οἰκονόμοις καὶ τοῖς πολιτικοῖς,
[1, 1255]	ἥμερα τῶν ἀγρίων βελτίω τὴν	φύσιν,	τούτοις δὲ πᾶσι βέλτιον ἄρχεσθαι
[1, 1257]	μὲν πρῶτον ἐκ τοῦ κατὰ	φύσιν,	τῷ τὰ μὲν πλείω τὰ
[1, 1257]	τινός, τὴν τοῦ καλουμένου γάλακτος	φύσιν.	Ὥστε ὁμοίως δῆλον ὅτι καὶ
[1, 1255]	τοὺς βαρβάρους. Καίτοι ὅταν τοῦτο	λέγωσιν,	οὐθὲν ἄλλο ζητοῦσιν ἢ τὸ
[1, 1255]	ἀξιώσειεν λάτριν; Ὅταν δὲ τοῦτο	λέγωσιν,	οὐθενὶ ἀλλ' ἢ ἀρετῇ καὶ
[1, 1259]	Ἐπεὶ δὲ τὰ πρὸς τὴν	γνῶσιν	διωρίκαμεν ἱκανῶς, τὰ πρὸς τὴν
[1, 1259]	ὅμοια γὰρ τὰ τικτόμενα τοῖς	γεννῶσιν	αὐτά ἐστιν, ὁ δὲ τόκος
[1, 1257]	χρηματιστικῆς ἐστιν εἶδος οὐδέν νεἰς	ἀναπλήρωσιν	γὰρ τῆς κατὰ φύσιν αὐταρκείας
[1, 1260]	ἐπισκοποῦσιν· καθόλου γὰρ οἱ λέγοντες	ἐξαπατῶσιν	ἑαυτοὺς ὅτι τὸ εὖ ἔχειν
[1, 1258]	Ἀνδρείας γὰρ οὐ χρήματα ποιεῖν	ἐστιν	ἀλλὰ θάρσος, οὐδὲ στρατηγικῆς καὶ
[1, 1254]	δοῦλος οὐ μόνον δεσπότου δοῦλός	ἐστιν,	ἀλλὰ καὶ ὅλως ἐκείνου. Τίς
[1, 1260]	ἀρετὴ οὐκ αὐτοῦ πρὸς αὑτόν	ἐστιν,	ἀλλὰ πρὸς τὸ τέλος καὶ
[1, 1254]	ἄνθρωπος ὤν, οὗτος φύσει δοῦλός	ἐστιν,	ἄλλου δ' ἐστὶν ἄνθρωπος ὃς
[1, 1256]	δεσπόζειν, τὸ δὲ κακῶς ἀσυμφόρως	ἐστὶν	ἀμφοῖν (τὸ γὰρ αὐτὸ συμφέρει
[1, 1257]	γὰρ κτήματος διττὴ ἡ χρῆσίς	ἐστιν,	ἀμφότεραι δὲ καθ' αὑτὸ μὲν
[1, 1259]	ὅραμα Θάλεω καὶ τοῦτο ταὐτόν	ἐστιν·	ἀμφότεροι γὰρ ἑαυτοῖς ἐτέχνασαν γενέσθαι
[1, 1254]	φύσει δοῦλός ἐστιν, ἄλλου δ'	ἐστὶν	ἄνθρωπος ὃς ἂν κτῆμα ᾖ
[1, 1260]	διανοητικὴν ἀρετήν (τὸ γὰρ ἔργον	ἐστὶν	ἁπλῶς τοῦ ἀρχιτέκτονος, ὁ δὲ
[1, 1255]	εἰσι φύσει δοῦλοι, οἷς βέλτιόν	ἐστιν	ἄρχεσθαι ταύτην τὴν ἀρχήν, εἴπερ
[1, 1254]	δὲ βίος πρᾶξις, οὐ ποίησις,	ἐστιν·	διὸ καὶ ὁ δοῦλος ὑπηρέτης
[1, 1257]	οὔτε παρὰ φύσιν οὔτε χρηματιστικῆς	ἐστιν	εἶδος οὐδέν νεἰς ἀναπλήρωσιν γὰρ
[1, 1255]	ὁ γὰρ νόμος ὁμολογία τίς	ἐστιν	ἐν ᾧ τὰ κατὰ πόλεμον
[1, 1259]	παρὰ φύσιν οὗτος τῶν χρηματισμῶν	ἐστιν.	Ἐπεὶ δὲ τὰ πρὸς τὴν
[1, 1260]	ἢ οὔ; Καθόλου δὴ τοῦτ'	ἐστὶν	ἐπισκεπτέον περὶ ἀρχομένου φύσει καὶ
[1, 1255]	δὲ τοῦτον τὸν τρόπον ὅσων	ἐστὶν	ἔργον ἡ τοῦ σώματος χρῆσις,
[1, 1258]	φύσει τοῦτο ὑπάρχειν. Φύσεως γάρ	ἐστιν	ἔργον τροφὴν τῷ γεννηθέντι παρέχειν·
[1, 1253]	οὐ διὰ τύχην ἤτοι φαῦλός	ἐστιν,	ἢ κρείττων ἢ ἄνθρωπος· ὥσπερ
[1, 1256]	χρηματιστικὴ ἡ αὐτὴ τῇ οἰκονομικῇ	ἐστιν	ἢ μέρος τι, ἢ ὑπηρετική,
[1, 1253]	γὰρ δίκη πολιτικῆς κοινωνίας τάξις	ἐστίν,	ἡ δὲ δικαιοσύνη τοῦ δικαίου
[1, 1252]	περιέχουσα τὰς ἄλλας. Αὕτη δ'	ἐστὶν	ἡ καλουμένη πόλις καὶ ἡ
[1, 1253]	βοῦς ἀντ' οἰκέτου τοῖς πένησίν	ἐστιν.	Ἡ μὲν οὖν εἰς πᾶσαν
[1, 1258]	πότερον τοῦ οἰκονομικοῦ καὶ πολιτικοῦ	ἐστιν	ἡ χρηματιστικὴ ἢ οὔ, ἀλλὰ
[1, 1258]	λειπόμενόν ἐστι. Διὸ κατὰ φύσιν	ἐστὶν	ἡ χρηματιστικὴ πᾶσιν ἀπὸ τῶν
[1, 1256]	ἐπιστῆμαί εἰσι· δεσποτικὴ δ' ἐπιστήμη	ἐστὶν	ἡ χρηστικὴ δούλων. Ὁ γὰρ
[1, 1257]	κατὰ φύσιν τῆς οἰκονομικῆς μέρος	ἐστίν,	καθὸ δεῖ ἤτοι ὑπάρχειν ἢ
[1, 1258]	στοιχεῖον καὶ πέρας τῆς ἀλλαγῆς	ἐστιν.	Καὶ ἄπειρος δὴ οὗτος ὁ
[1, 1256]	ἐλευθέρων φύσει ἡ δὲ δούλων	ἐστίν,	καὶ ἡ μὲν οἰκονομικὴ μοναρχία
[1, 1255]	ἄλλου εἶναι (διὸ καὶ ἄλλου	ἐστίν)	καὶ ὁ κοινωνῶν λόγου τοσοῦτον
[1, 1259]	τὰ τικτόμενα τοῖς γεννῶσιν αὐτά	ἐστιν,	ὁ δὲ τόκος γίνεται νόμισμα
[1, 1253]	διὰ τὴν συγγένειαν. Καὶ τοῦτ'	ἐστὶν	ὃ λέγει Ὅμηρος Θεμιστεύει δὲ
[1, 1257]	τῇ πρώτῃ κοινωνίᾳ (τοῦτο δ'	ἐστὶν	οἰκία) φανερὸν ὅτι οὐδὲν ἔστιν
[1, 1257]	ὁ δὲ πλοῦτος ὀργάνων πλῆθός	ἐστιν	οἰκονομικῶν καὶ πολιτικῶν. Ὅτι μὲν
[1, 1253]	ἐκείνων, ἡ δὲ φύσις τέλος	ἐστίν·	οἷον γὰρ ἕκαστόν ἐστι τῆς
[1, 1260]	φιλίαν ἄρχον καὶ κατὰ πρεσβείαν	ἐστίν,	ὅπερ ἐστὶ βασιλικῆς εἶδος ἀρχῆς.
[1, 1256]	μὲν ἀγελαῖα τὰ δὲ σποραδικά	ἐστιν,	ὁποτέρως συμφέρει πρὸς τὴν τροφὴν
[1, 1255]	συμφέρει τὸ δουλεύειν καὶ δίκαιόν	ἐστιν.	ὅτι δὲ καὶ οἱ τἀναντία
[1, 1255]	ἢ βασιλικήν· ἐν οἷς φανερόν	ἐστιν	ὅτι κατὰ φύσιν καὶ συμφέρον
[1, 1253]	συνεστηκυῖα κοινωνία κατὰ φύσιν οἶκός	ἐστιν,	οὓς Χαρώνδας μὲν καλεῖ ὁμοσιπύους,
[1, 1253]	βέλτιστον τῶν ζῴων ὁ ἄνθρωπός	ἐστιν,	οὕτω καὶ χωρισθεὶς νόμου καὶ
[1, 1253]	ἢ οἰκία καὶ ἕκαστος ἡμῶν	ἐστιν.	Τὸ γὰρ ὅλον πρότερον ἀναγκαῖον
[1, 1257]	πρὸς ἀγαθὴν ζωὴν οὐκ ἄπειρός	ἐστιν,	ὥσπερ Σόλων φησὶ ποιήσας Πλούτου
[1, 1255]	καὶ βιάζεσθαι δύναται μάλιστα, καὶ	ἔστιν	ἀεὶ τὸ κρατοῦν ἐν ὑπεροχῇ
[1, 1252]	ἀρχόμενος, πολιτικόν· ταῦτα δ' οὐκ	ἔστιν	ἀληθῆ) δῆλον δ' ἔσται τὸ
[1, 1260]	δούλων ἀπορήσειεν ἄν τις, πότερον	ἔστιν	ἀρετή τις δούλου παρὰ τὰς
[1, 1253]	ζῆν. Διὸ πᾶσα πόλις φύσει	ἔστιν,	εἴπερ καὶ αἱ πρῶται κοινωνίαι.
[1, 1259]	εἴδη τῶν ἐκ γῆς μεταλλευομένων	ἔστιν.	Εἰσὶ δὲ τεχνικώταται μὲν τῶν
[1, 1259]	δὲ τὸ ἐνδιατρίβειν. ~Ἐπεὶ δ'	ἔστιν	ἐνίοις γεγραμμένα περὶ τούτων, οἷον
[1, 1257]	ἐστὶν οἰκία) φανερὸν ὅτι οὐδὲν	ἔστιν	ἔργον αὐτῆς, ἀλλ' ἤδη πλειόνων
[1, 1260]	αὑτοῦ ἔργον. Ὥστε φανερὸν ὅτι	ἔστιν	ἠθικὴ ἀρετὴ τῶν εἰρημένων πάντων,
[1, 1254]	πολλὰ καὶ ἀρχόντων καὶ ἀρχομένων	ἔστιν	(καὶ ἀεὶ βελτίων ἡ ἀρχὴ
[1, 1254]	δεσπότης μόνον, ἐκείνου δ' οὐκ	ἔστιν·	ὁ δὲ δοῦλος οὐ μόνον
[1, 1260]	διοίσουσι τῶν ἐλευθέρων; Εἴτε μὴ	ἔστιν,	ὄντων ἀνθρώπων καὶ λόγου κοινωνούντων
[1, 1260]	τῶν τοιούτων ἕξεων, ἢ οὐκ	ἔστιν	οὐδεμία παρὰ τὰς σωματικὰς ὑπηρεσίας
[1, 1260]	γὰρ ἀπορίαν ἀμφοτέρως· εἴτε γὰρ	ἔστιν,	τί διοίσουσι τῶν ἐλευθέρων; Εἴτε
[1, 1257]	γὰρ τῆς κατὰ φύσιν αὐταρκείας	ἦνν·	ἐκ μέντοι ταύτης ἐγένετ' ἐκείνη
[1, 1254]	δ' ἐλεύθερον, φύσει δ' οὐθὲν	διαφέρεινν·	διόπερ οὐδὲ δίκαιον· βίαιον γάρ.
[1, 1259]	κατὰ φύσιν ἀλλ' ἀπ' ἀλλήλων	ἐστίνν,	εὐλογώτατα μισεῖται ἡ ὀβολοστατικὴ διὰ
[1, 1254]	ἐν ὀργάνου εἴδει ταῖς τέχναις	ἐστίνν·	οὕτω καὶ τὸ κτῆμα ὄργανον
[1, 1260]	διαφοράς, ὥσπερ καὶ τῶν φύσει	ἀρχομένωνν.	Καὶ τοῦτο εὐθὺς ὑφήγηται τὰ
[1, 1253]	ταὐτὸ φύσει βάρβαρον καὶ δοῦλον	ὄν.	Ἐκ μὲν οὖν τούτων τῶν
[1, 1259]	προσάπτουσι, τυγχάνει δὲ καθόλου τι	ὄν.	Ὀνειδιζόντων γὰρ αὐτῷ διὰ τὴν
[1, 1258]	ποιοῦσι χρηματιστικάς, ὡς τοῦτο τέλος	ὄν,	πρὸς δὲ τὸ τέλος ἅπαντα
[1, 1255]	δὲ βαρβάρους οἴκοι μόνον, ὡς	ὄν	τι τὸ μὲν ἁπλῶς εὐγενὲς
[1, 1257]	λαμβάνειν, ὃ τῶν χρησίμων αὐτὸ	ὂν	εἶχε τὴν χρείαν εὐμεταχείριστον πρὸς
[1, 1260]	ἢ περὶ τὴν τῆς κτήσεως,	ὃν	καλοῦμεν πλοῦτον, καὶ τῶν ἐλευθέρων
[1, 1259]	ζητουμένων ἅμα καὶ ἐξαίφνης, ἐκμισθοῦντα	ὃν	τρόπον ἠβούλετο, πολλὰ χρήματα συλλέξαντα
[1, 1253]	φαμέν, μάτην ἡ φύσις ποιεῖ·	λόγον	δὲ μόνον ἄνθρωπος ἔχει τῶν
[1, 1260]	φαμὲν εἶναι ἀρετήν, οἷον τοῦ	λόγον	ἔχοντος καὶ τοῦ ἀλόγου. Δῆλον
[1, 1255]	νοῦ καὶ τοῦ μορίου τοῦ	λόγον	ἔχοντος, τὸ δ' ἐξ ἴσου
[1, 1256]	Ὅτι μὲν οὖν ἔχει τινὰ	λόγον	ἡ ἀμφισβήτησις, καὶ οὐκ εἰσί
[1, 1257]	μέντοι ταύτης ἐγένετ' ἐκείνη κατὰ	λόγον.	Ξενικωτέρας γὰρ γενομένης τῆς βοηθείας
[1, 1260]	εἶπε τὸν περὶ τοῦ ποδανιπτῆρος	λόγον·	τὸ δ' ἄρρεν ἀεὶ πρὸς
[1, 1257]	οἰκία) φανερὸν ὅτι οὐδὲν ἔστιν	ἔργον	αὐτῆς, ἀλλ' ἤδη πλειόνων τῆς
[1, 1258]	περὶ τὸ νόμισμα εἶναι, καὶ	ἔργον	αὐτῆς τὸ δύνασθαι θεωρῆσαι πόθεν
[1, 1258]	οὐ γὰρ τοῦτο τῆς οἰκονομικῆς	ἔργον.	Διὸ τῇ μὲν φαίνεται ἀναγκαῖον
[1, 1260]	τὴν διανοητικὴν ἀρετήν (τὸ γὰρ	ἔργον	ἐστὶν ἁπλῶς τοῦ ἀρχιτέκτονος, ὁ
[1, 1255]	τοῦτον τὸν τρόπον ὅσων ἐστὶν	ἔργον	ἡ τοῦ σώματος χρῆσις, καὶ
[1, 1258]	τισι τοῦτ' εἶναι τῆς οἰκονομικῆς	ἔργον,	καὶ διατελοῦσιν ἢ σῴζειν οἰόμενοι
[1, 1254]	ἢ προαισθανόμενον ἀποτελεῖν τὸ αὑτοῦ	ἔργον,	καὶ ὥσπερ τὰ Δαιδάλου φασὶν
[1, 1256]	ὑποκείμενον ἐξ οὗ τι ἀποτελεῖται	ἔργον,	οἷον ὑφάντῃ μὲν ἔρια ἀνδριαντοποιῷ
[1, 1254]	ἀποτελούμενον ὑπὸ τῶν βελτιόνων βέλτιον	ἔργον·	ὅπου δὲ τὸ μὲν ἄρχει
[1, 1254]	δ' ἄρχεται, ἔστι τι τούτων	ἔργον)	Ὅσα γὰρ ἐκ πλειόνων συνέστηκε
[1, 1254]	ὄργανα, εἰ μέλλει ἀποτελεσθήσεσθαι τὸ	ἔργον,	οὕτω καὶ τῷ οἰκονομικῷ. Τῶν
[1, 1258]	τοῦτο ὑπάρχειν. Φύσεως γάρ ἐστιν	ἔργον	τροφὴν τῷ γεννηθέντι παρέχειν· παντὶ
[1, 1260]	ὅσον ἑκάστῳ πρὸς τὸ αὑτοῦ	ἔργον.	Ὥστε φανερὸν ὅτι ἔστιν ἠθικὴ
[1, 1260]	ἀνθρώπων καὶ λόγου κοινωνούντων ἄτοπον)	Σχεδὸν	δὲ ταὐτόν ἐστι τὸ ζητούμενον
[1, 1256]	Οἱ μὲν οὖν βίοι τοσοῦτοι	σχεδόν	εἰσιν, ὅσοι γε αὐτόφυτον ἔχουσι
[1, 1252]	λεγόμενον ἐπισκοποῦσι κατὰ τὴν ὑφηγημένην	μέθοδον.	Ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς ἄλλοις
[1, 1258]	πρὸς δὲ τὸ τέλος ἅπαντα	δέον	ἀπαντᾶν. Περὶ μὲν οὖν τῆς
[1, 1257]	χρήσιμα πρὸς αὑτὰ καταλλάττονται, ἐπὶ	πλέον	δ' οὐθέν, οἷον οἶνον πρὸς
[1, 1259]	ὁ δὲ τόκος αὐτὸ ποιεῖ	πλέον	(ὅθεν καὶ τοὔνομα τοῦτ' εἴληφεν·
[1, 1257]	ὁμοίως δῆλον ὅτι καὶ γενομένοις	οἰητέον	τά τε φυτὰ τῶν ζῴων
[1, 1254]	σῶμα καὶ κατὰ ψυχὴν ἄνθρωπον	θεωρητέον,	ἐν ᾧ τοῦτο δῆλον. ~(Τῶν
[1, 1254]	μέρος αὐτῆς· ὅπως δ' ἔχει,	θεωρητέον·	λέγω δὲ περὶ τῆς καλουμένης
[1, 1261]	καὶ φάσκοντες ἐπιτάξει χρῆσθαι μόνον·	νουθετητέον	γὰρ μᾶλλον τοὺς δούλους ἢ
[1, 1254]	ἐν τοῖς ἐλαχίστοις πρῶτον ἕκαστον	ζητητέον,	πρῶτα δὲ καὶ ἐλάχιστα μέρη
[1, 1261]	δὲ τῶν λοιπῶν ἐν ἄλλοις	λεκτέον,	ἀφέντες ὡς τέλος ἔχοντας τοὺς
[1, 1253]	ὥστε μηκέτι τοιαῦτα ὄντα οὐ	λεκτέον	τὰ αὐτὰ εἶναι ἀλλ' ὁμώνυμα.
[1, 1254]	τέκνα, περὶ τριῶν ἂν τούτων	σκεπτέον	εἴη τί ἕκαστον καὶ ποῖον
[1, 1254]	παρὰ φύσιν ἐστί, μετὰ ταῦτα	σκεπτέον.	Οὐ χαλεπὸν δὲ καὶ τῷ
[1, 1260]	οὔ; Καθόλου δὴ τοῦτ' ἐστὶν	ἐπισκεπτέον	περὶ ἀρχομένου φύσει καὶ ἄρχοντος,
[1, 1260]	καὶ περὶ τὰς ἠθικὰς ἀρετὰς	ὑποληπτέον,	δεῖν μὲν μετέχειν πάντας, ἀλλ'
[1, 1257]	ἐνδεεῖς ἦσαν καὶ ἐκπέμπειν ὧν	ἐπλεόναζον,	ἐξ ἀνάγκης ἡ τοῦ νομίσματος
[1, 1254]	δύεσθαι ἀγῶνα, οὕτως αἱ κερκίδες	ἐκέρκιζον	αὐταὶ καὶ τὰ πλῆκτρα ἐκιθάριζεν,
[1, 1252]	διανοίᾳ προορᾶν ἄρχον φύσει καὶ	δεσπόζον	φύσει, τὸ δὲ δυνάμενον τῷ
[1, 1253]	τὰ ἔθνη· ἐκ βασιλευομένων γὰρ	συνῆλθον·	πᾶσα γὰρ οἰκία βασιλεύεται ὑπὸ
[1, 1256]	ἐπαίδευεν· ἐκεῖ γὰρ λαμβάνων τις	μισθὸν	ἐδίδασκε τὰ ἐγκύκλια διακονήματα τοὺς
[1, 1254]	οὐθὲν διαφέρεινν· διόπερ οὐδὲ δίκαιον·	βίαιον	γάρ. Ἐπεὶ οὖν ἡ κτῆσις
[1, 1254]	ὥσπερ δὲ ταῖς ὡρισμέναις τέχναις	ἀναγκαῖον	ἂν εἴη ὑπάρχειν τὰ οἰκεῖα
[1, 1261]	σπουδαίους καὶ τὰς γυναῖκας σπουδαίας.	Ἀναγκαῖον	δὲ διαφέρειν· αἱ μὲν γὰρ
[1, 1255]	ἀρχόμενον. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	ἀναγκαῖον	εἶναι καὶ ἐπὶ πάντων ἀνθρώπων.
[1, 1258]	ἔργον. Διὸ τῇ μὲν φαίνεται	ἀναγκαῖον	εἶναι παντὸς πλούτου πέρας, ἐπὶ
[1, 1253]	ἐστιν. Τὸ γὰρ ὅλον πρότερον	ἀναγκαῖον	εἶναι τοῦ μέρους· ἀναιρουμένου γὰρ
[1, 1261]	ἐν τοῖς περὶ τὰς πολιτείας	ἀναγκαῖον	ἐπελθεῖν. Ἐπεὶ γὰρ οἰκία μὲν
[1, 1257]	καπηλική· ὅσον γὰρ ἱκανὸν αὐτοῖς,	ἀναγκαῖον	ἦν ποιεῖσθαι τὴν ἀλλαγήν) Ἐν
[1, 1257]	ἑτέρων, ὧν κατὰ τὰς δεήσεις	ἀναγκαῖον	ποιεῖσθαι τὰς μεταδόσεις, καθάπερ ἔτι
[1, 1261]	τοῦ ὅλου δεῖ βλέπειν ἀρετήν,	ἀναγκαῖον	πρὸς τὴν πολιτείαν βλέποντας παιδεύειν
[1, 1254]	ὧν μορίων ἡ πόλις συνέστηκεν,	ἀναγκαῖον	πρῶτον περὶ οἰκονομίας εἰπεῖν· πᾶσα
[1, 1257]	μήτε ἀτελὲς ποιεῖ μήτε μάτην,	ἀναγκαῖον	τῶν ἀνθρώπων ἕνεκεν αὐτὰ πάντα
[1, 1257]	κτητικῆς, ἣν μάλιστα καλοῦσι, καὶ	δίκαιον	αὐτὸ καλεῖν, χρηματιστικήν, δι' ἣν
[1, 1254]	δ' οὐθὲν διαφέρεινν· διόπερ οὐδὲ	δίκαιον·	βίαιον γάρ. Ἐπεὶ οὖν ἡ
[1, 1255]	τοῖς μὲν ἄνοια δοκεῖν τὸ	δίκαιον	εἶναι, τοῖς δ' αὐτὸ τοῦτο
[1, 1255]	καὶ συμφέρει τὸ δουλεύειν καὶ	δίκαιόν	ἐστιν. ὅτι δὲ καὶ οἱ
[1, 1256]	τῷ δὲ τὸ δεσπόζειν καὶ	δίκαιον,	καὶ δεῖ τὸ μὲν ἄρχεσθαι
[1, 1253]	τὸ βλαβερόν, ὥστε καὶ τὸ	δίκαιον	καὶ τὸ ἄδικον· τοῦτο γὰρ
[1, 1255]	εἶναί φασιν. Τοῦτο δὴ τὸ	δίκαιον	πολλοὶ τῶν ἐν τοῖς νόμοις
[1, 1255]	δικαίου τινός ςὁ γὰρ νόμος	δίκαιόν	τἰ τὴν κατὰ πόλεμον δουλείαν
[1, 1254]	οὔ, καὶ πότερον βέλτιον καὶ	δίκαιόν	τινι δουλεύειν ἢ οὔ, ἀλλὰ
[1, 1255]	εἶναι, τοῖς δ' αὐτὸ τοῦτο	δίκαιον,	τὸ τὸν κρείττονα ἄρχειν) ἐπεὶ
[1, 1257]	ἄρχεσθαι μὴ θέλουσιν, ὡς φύσει	δίκαιον	τοῦτον ὄντα τὸν πόλεμον. Ἓν
[1, 1257]	μεγέθει καὶ σταθμῷ, τὸ δὲ	τελευταῖον	καὶ χαρακτῆρα ἐπιβαλλόντων, ἵνα ἀπολύσῃ
[1, 1253]	καὶ νῦν οἱ δὲ τὸ	ἀρχαῖον	ἐβασιλεύοντο, ὥσπερ δὲ καὶ τὰ
[1, 1253]	Σποράδες γάρ· καὶ οὕτω τὸ	ἀρχαῖον	ᾤκουν. Καὶ τοὺς θεοὺς δὲ
[1, 1257]	ἡδέως ζῶσι, προσαναπληροῦντες τὸν ἐνδεέστερον	βίον,	ᾗ τυγχάνει ἐλλείπων πρὸς τὸ
[1, 1255]	ἐργασίας, ἀλλὰ χρήσιμα πρὸς πολιτικὸν	βίον	(οὗτος δὲ καὶ γίνεται διῃρημένος
[1, 1259]	πολλὰ χρήματα συλλέξαντα ἐπιδεῖξαι ὅτι	ῥᾴδιόν	ἐστι πλουτεῖν τοῖς φιλοσόφοις, ἂν
[1, 1255]	τοῦτο διωρίσθαι· ἀλλ' οὐχ ὁμοίως	ῥᾴδιον	ἰδεῖν τό τε τῆς ψυχῆς
[1, 1253]	τὰ ἄλλα ζῷα τοῖς ἀνθρώποις	ἴδιον,	τὸ μόνον ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ
[1, 1258]	δὲ τὸ ποῖον χρηστὸν καὶ	ἐπιτήδειον,	ἢ φαῦλον καὶ ἀνεπιτήδειον. Καὶ
[1, 1258]	καὶ ἐπιτήδειον, ἢ φαῦλον καὶ	ἀνεπιτήδειον.	Καὶ γὰρ ἀπορήσειεν ἄν τις
[1, 1254]	οὕς φησιν ὁ ποιητὴς αὐτομάτους	θεῖον	δύεσθαι ἀγῶνα, οὕτως αἱ κερκίδες
[1, 1260]	φύσιν, καὶ τὸ πρεσβύτερον καὶ	τέλειον	τοῦ νεωτέρου καὶ ἀτελοῦς. ἐν
[1, 1256]	εἴη δ' ἂν καὶ ἐπὶ	πλεῖον	τῶν τοιούτων μάθησις, οἷον ὀψοποιικὴ
[1, 1253]	τοῦ λυπηροῦ καὶ ἡδέος ἐστὶ	σημεῖον,	διὸ καὶ τοῖς ἄλλοις ὑπάρχει
[1, 1257]	γὰρ χαρακτὴρ ἐτέθη τοῦ ποσοῦ	σημεῖον.	~(Πορισθέντος οὖν ἤδη νομίσματος ἐκ
[1, 1258]	αὕτη εἶναι· τὸ γὰρ νόμισμα	στοιχεῖον	καὶ πέρας τῆς ἀλλαγῆς ἐστιν.
[1, 1258]	μεταθεμένων τε τῶν χρωμένων οὐθενὸς	ἄξιον	οὐδὲ χρήσιμον πρὸς οὐδὲν τῶν
[1, 1255]	εἶναι τῶν πολέμων, καὶ τὸν	ἀνάξιον	δουλεύειν οὐδαμῶς ἂν φαίη τις
[1, 1252]	ἀλλ' οὐκ εἴδει τούτων ἕκαστον,	οἷον	ἂν μὲν ὀλίγων, δεσπότην, ἂν
[1, 1254]	ἀρχὴ ἡ τῶν βελτιόνων ἀρχομένων,	οἷον	ἀνθρώπου ἢ θηρίου· τὸ γὰρ
[1, 1254]	μετέχουσι ζωῆς ἔστι τις ἀρχή,	οἷον	ἁρμονίας. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσως
[1, 1252]	καὶ φυτοῖς φυσικὸν τὸ ἐφίεσθαι,	οἷον	αὐτό, τοιοῦτον καταλιπεῖν ἕτερον) ἄρχον
[1, 1253]	ἡ δὲ φύσις τέλος ἐστίν·	οἷον	γὰρ ἕκαστόν ἐστι τῆς γενέσεως
[1, 1256]	δοῦλος μέρος τι τοῦ δεσπότου,	οἷον	ἔμψυχόν τι τοῦ σώματος κεχωρισμένον
[1, 1256]	δὲ κτητικὴ ἑτέρα ἀμφοτέρων τούτων,	οἷον	ἡ δικαία, πολεμική τις οὖσα
[1, 1252]	ἄνευ ἀλλήλων μὴ δυναμένους εἶναι,	οἷον	θῆλυ μὲν καὶ ἄρρεν τῆς
[1, 1259]	λυσιτελέστατα καὶ ποῦ καὶ πῶς,	οἷον	ἵππων κτῆσις ποία τις ἢ
[1, 1259]	ἐστὶ τοῖς τιμῶσι τὴν χρηματιστικήν,	οἷον	καὶ τὸ Θάλεω τοῦ Μιλησίου·
[1, 1256]	ζῶσι, καὶ θήρας ἕτεροι ἑτέρας,	οἷον	οἱ μὲν ἀπὸ λῃστείας, οἱ
[1, 1257]	ἐλλείπων πρὸς τὸ αὐτάρκης εἶναι,	οἷον	οἱ μὲν νομαδικὸν ἅμα καὶ
[1, 1253]	γὰρ ἡ φύσις ποιεῖ τοιοῦτον	οἷον	οἱ χαλκοτύποι τὴν Δελφικὴν μάχαιραν,
[1, 1257]	καταλλάττονται, ἐπὶ πλέον δ' οὐθέν,	οἷον	οἶνον πρὸς σῖτον διδόντες καὶ
[1, 1257]	αὐτὸ αὑτῷ πορίζειν τὸ γεννηθέν,	οἷον	ὅσα σκωληκοτοκεῖ ἢ ᾠοτοκεῖ· ὅσα
[1, 1256]	ἐπὶ πλεῖον τῶν τοιούτων μάθησις,	οἷον	ὀψοποιικὴ καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα
[1, 1257]	χρείαν εὐμεταχείριστον πρὸς τὸ ζῆν,	οἷον	σίδηρος καὶ ἄργυρος κἂν εἴ
[1, 1260]	καὶ διακονικὰς ἄλλη τιμιωτέρα τούτων,	οἷον	σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία καὶ δικαιοσύνη
[1, 1260]	γὰρ τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον	οἷόν	τε διαφέρειν· τὸ μὲν γὰρ
[1, 1256]	τῶν ἀνθρώπων εἰσίν· οὐ γὰρ	οἷόν	τε ζῆν ἄνευ τροφῆς, ὥστε
[1, 1260]	ὧν ἑτέραν φαμὲν εἶναι ἀρετήν,	οἷον	τοῦ λόγον ἔχοντος καὶ τοῦ
[1, 1259]	γιγνομένων, ἀκάρπων μὲν χρησίμων δέ,	οἷον	ὑλοτομία τε καὶ πᾶσα μεταλλευτική.
[1, 1257]	δ' οὐκ οἰκεία τοῦ πράγματος,	οἷον	ὑποδήματος ἥ τε ὑπόδεσις καὶ
[1, 1256]	ἐξ οὗ τι ἀποτελεῖται ἔργον,	οἷον	ὑφάντῃ μὲν ἔρια ἀνδριαντοποιῷ δὲ
[1, 1259]	ἔστιν ἐνίοις γεγραμμένα περὶ τούτων,	οἷον	Χαρητίδῃ τῷ Παρίῳ (καὶ Ἀπολλοδώρῳ
[1, 1254]	μὲν ἄψυχα τὰ δὲ ἔμψυχα	αοἷον	τῷ κυβερνήτῃ ὁ μὲν οἴαξ
[1, 1254]	σκεπτέον εἴη τί ἕκαστον καὶ	ποῖον	δεῖ εἶναι. Ταῦτα δ' ἐστὶ
[1, 1258]	αὐτοῖς, καὶ γνῶναι δὲ τὸ	ποῖον	χρηστὸν καὶ ἐπιτήδειον, ἢ φαῦλον
[1, 1253]	οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ	θηρίον	ἢ θεός. Φύσει μὲν οὖν
[1, 1256]	ἄνθρωπον καὶ ἐκ θηρίων γίνεσθαι	θηρίον,	οὕτω καὶ ἐξ ἀγαθῶν ἀγαθόν.
[1, 1254]	μόριον οὐ μόνον ἄλλου ἐστὶ	μόριον,	ἀλλὰ καὶ ἁπλῶς ἄλλου· ὁμοίως
[1, 1258]	οἰκονομίας, ἡ δ' ἰατρικὴ οὐ	μόριον·	καίτοι δεῖ ὑγιαίνειν τοὺς κατὰ
[1, 1254]	καὶ τὸ μόριον. Τό γὰρ	μόριον	οὐ μόνον ἄλλου ἐστὶ μόριον,
[1, 1258]	διὰ τί ἡ μὲν χρηματιστικὴ	μόριον	τῆς οἰκονομίας, ἡ δ' ἰατρικὴ
[1, 1254]	κτῆμα λέγεται ὥσπερ καὶ τὸ	μόριον.	Τό γὰρ μόριον οὐ μόνον
[1, 1253]	δοῦλον τὴν αὐτὴν ἔχει τάξιν.	Αἴτιον	δ' ὅτι τὸ φύσει ἄρχον
[1, 1255]	δ' ἐκείνως, καὶ τῶν σοφῶν.	Αἴτιον	δὲ ταύτης τῆς ἀμφισβητήσεως, καὶ
[1, 1258]	τοῦ νομίσματος οὐσίαν εἰς ἄπειρον.	Αἴτιον	δὲ ταύτης τῆς διαθέσεως τὸ
[1, 1258]	αὔξουσιν οἱ χρηματιζόμενοι τὸ νόμισμα.	Αἴτιον	δὲ τὸ σύνεγγυς αὐτῶν. Ἐπαλλάττει
[1, 1261]	τοίνυν ὅτι τῆς τοιαύτης ἀρετῆς	αἴτιον	εἶναι δεῖ τῷ δούλῳ τὸν
[1, 1255]	τὴν φύσιν, τούτοις δὲ πᾶσι	βέλτιον	ἄρχεσθαι ὑπ' ἀνθρώπου· τυγχάνει γὰρ
[1, 1254]	γὰρ ἀποτελούμενον ὑπὸ τῶν βελτιόνων	βέλτιον	ἔργον· ὅπου δὲ τὸ μὲν
[1, 1255]	μέν εἰσι φύσει δοῦλοι, οἷς	βέλτιόν	ἐστιν ἄρχεσθαι ταύτην τὴν ἀρχήν,
[1, 1254]	τοιοῦτος ἢ οὔ, καὶ πότερον	βέλτιον	καὶ δίκαιόν τινι δουλεύειν ἢ
[1, 1255]	λόγοι, ὡς οὐ δεῖ τὸ	βέλτιον	κατ' ἀρετὴν ἄρχειν καὶ δεσπόζειν.
[1, 1254]	εἰδέναι περὶ αὐτῶν δυναίμεθα λαβεῖν	βέλτιον	τῶν νῦν ὑπολαμβανομένων. Τοῖς μὲν
[1, 1258]	δὲ τῶν γινομένων ὁρῶμεν συμβαῖνον	τοὐναντίον·	πάντες γὰρ εἰς ἄπειρον αὔξουσιν
[1, 1255]	εἰρηνικήν) συμβαίνει δὲ πολλάκις καὶ	τοὐναντίον,	τοὺς μὲν τὰ σώματα ἔχειν
[1, 1256]	ἀλλὰ κατὰ νόμον καὶ βιασθεῖσι,	τοὐναντίον)	Φανερὸν δὲ καὶ ἐκ τούτων
[1, 1257]	ἅμα καὶ λῃστρικόν, οἱ δὲ	γεωργικὸν	καὶ θηρευτικόν· ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 1253]	καὶ τὸ δίκαιον καὶ τὸ	ἄδικον·	τοῦτο γὰρ πρὸς τὰ ἄλλα
[1, 1257]	αὐτάρκης εἶναι, οἷον οἱ μὲν	νομαδικὸν	ἅμα καὶ λῃστρικόν, οἱ δὲ
[1, 1258]	εἶδος τῆς χρηματιστικῆς ἐγένετο, τὸ	καπηλικόν,	τὸ μὲν πρῶτον ἁπλῶς ἴσως
[1, 1252]	μὲν οὖν οἴονται πολιτικὸν καὶ	βασιλικὸν	καὶ οἰκονομικὸν καὶ δεσποτικὸν εἶναι
[1, 1252]	βασιλικόν, ὅταν μὲν αὐτὸς ἐφεστήκῃ,	βασιλικόν,	ὅταν δὲ κατὰ τοὺς λόγους
[1, 1252]	πόλιν· καὶ πολιτικὸν δὲ καὶ	βασιλικόν,	ὅταν μὲν αὐτὸς ἐφεστήκῃ, βασιλικόν,
[1, 1252]	δ' ἔτι πλειόνων, πολιτικὸν ἢ	βασιλικόν,	ὡς οὐδὲν διαφέρουσαν μεγάλην οἰκίαν
[1, 1252]	οἴονται πολιτικὸν καὶ βασιλικὸν καὶ	οἰκονομικὸν	καὶ δεσποτικὸν εἶναι τὸν αὐτὸν
[1, 1252]	διαφέρουσιν ἀλλήλων καὶ εἴ τι	τεχνικὸν	ἐνδέχεται λαβεῖν περὶ ἕκαστον τῶν
[1, 1253]	καὶ ὀρθῶς Ἡσίοδος εἶπε ποιήσας	οἶκον	μὲν πρώτιστα γυναῖκά τε βοῦν
[1, 1257]	οἱ μὲν νομαδικὸν ἅμα καὶ	λῃστρικόν,	οἱ δὲ γεωργικὸν καὶ θηρευτικόν·
[1, 1252]	τοῖς ἄλλοις ζῴοις καὶ φυτοῖς	φυσικὸν	τὸ ἐφίεσθαι, οἷον αὐτό, τοιοῦτον
[1, 1255]	τοιαύτας ἐργασίας, ἀλλὰ χρήσιμα πρὸς	πολιτικὸν	βίον (οὗτος δὲ καὶ γίνεται
[1, 1252]	οἰκίαν ἢ μικρὰν πόλιν· καὶ	πολιτικὸν	δὲ καὶ βασιλικόν, ὅταν μὲν
[1, 1253]	καὶ ὅτι ὁ ἄνθρωπος φύσει	πολιτικὸν	ζῷον, καὶ ὁ ἄπολις διὰ
[1, 1252]	οἰκονόμον, ἂν δ' ἔτι πλειόνων,	πολιτικὸν	ἢ βασιλικόν, ὡς οὐδὲν διαφέρουσαν
[1, 1253]	ἐδωδὴν χείριστον. Ἡ δὲ δικαιοσύνη	πολιτικόν·	ἡ γὰρ δίκη πολιτικῆς κοινωνίας
[1, 1252]	πολιτική. Ὅσοι μὲν οὖν οἴονται	πολιτικὸν	καὶ βασιλικὸν καὶ οἰκονομικὸν καὶ
[1, 1253]	ὥσπερ ἐν πεττοῖς. Διότι δὲ	πολιτικὸν	ὁ ἄνθρωπος ζῷον πάσης μελίττης
[1, 1252]	κατὰ μέρος ἄρχων καὶ ἀρχόμενος,	πολιτικόν·	ταῦτα δ' οὐκ ἔστιν ἀληθῆ)
[1, 1254]	ὄργανά ἐστι, τὸ δὲ κτῆμα	πρακτικόν·	ἀπὸ μὲν γὰρ τῆς κερκίδος
[1, 1254]	ἄνθρωπος ὤν, κτῆμα δὲ ὄργανον	πρακτικὸν	καὶ χωριστόν. Πότερον δ' ἔστι
[1, 1252]	καὶ βασιλικὸν καὶ οἰκονομικὸν καὶ	δεσποτικὸν	εἶναι τὸν αὐτὸν οὐ καλῶς
[1, 1259]	χρήσιμον μὲν πρὸς τὰς ἐργασίας,	φορτικὸν	δὲ τὸ ἐνδιατρίβειν. ~Ἐπεὶ δ'
[1, 1259]	τοῦτο γάρ ἐστι κατανόημά τι	χρηματιστικόν,	ἀλλ' ἐκείνῳ μὲν διὰ τὴν
[1, 1259]	ὥσπερ εἴπομεν, καθόλου τὸ τοιοῦτον	χρηματιστικόν,	ἐάν τις δύνηται μονοπωλίαν αὑτῷ
[1, 1260]	δοῦλος ὅλως οὐκ ἔχει τὸ	βουλευτικόν,	τὸ δὲ θῆλυ ἔχει μέν,
[1, 1257]	λῃστρικόν, οἱ δὲ γεωργικὸν καὶ	θηρευτικόν·	ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τοὺς
[1, 1256]	ὑφάντῃ μὲν ἔρια ἀνδριαντοποιῷ δὲ	χαλκόν)	Ὅτι μὲν οὖν οὐχ ἡ
[1, 1252]	ταῦτα δ' οὐκ ἔστιν ἀληθῆ)	δῆλον	δ' ἔσται τὸ λεγόμενον ἐπισκοποῦσι
[1, 1258]	αὕτη ἄπειρος ἀλλ' ἔχουσα ὅρον.	Δῆλον	δὲ καὶ τὸ ἀπορούμενον ἐξ
[1, 1260]	ἔχει καὶ περὶ τὰς ἄλλας.	Δῆλον	δὲ τοῦτο καὶ κατὰ μέρος
[1, 1253]	καὶ φύσει πρότερον ἢ ἕκαστος,	δῆλον·	εἰ γὰρ μὴ αὐτάρκης ἕκαστος
[1, 1257]	πολιτικοῖς, καὶ δι' ἣν αἰτίαν,	δῆλον.	Ἔστι δὲ γένος ἄλλο κτητικῆς,
[1, 1256]	φύσει δοῦλοι οἱ δ' ἐλεύθεροι,	δῆλον,	καὶ ὅτι ἔν τισι διώρισται
[1, 1254]	τίς ἡ δύναμις, ἐκ τούτων	δῆλον·	ὁ γὰρ μὴ αὑτοῦ φύσει
[1, 1260]	χρήσιμον εἶναι τὸν δοῦλον, ὥστε	δῆλον	ὅτι καὶ ἀρετῆς δεῖται μικρᾶς,
[1, 1257]	καλουμένου γάλακτος φύσιν. Ὥστε ὁμοίως	δῆλον	ὅτι καὶ γενομένοις οἰητέον τά
[1, 1257]	ἔχειν τοὺς ἀνθρώπους (ᾗ καὶ	δῆλον	ὅτι οὐκ ἔστι φύσει τῆς
[1, 1260]	Ἐπεὶ δ' ὁ παῖς ἀτελής,	δῆλον	ὅτι τούτου μὲν καὶ ἡ
[1, 1253]	καὶ παντὸς ἀγελαίου ζῴου μᾶλλον,	δῆλον.	Οὐθὲν γάρ, ὡς φαμέν, μάτην
[1, 1256]	αὐτὴ ἡ οἰκονομικὴ τῇ χρηματιστικῇ,	δῆλον	(τῆς μὲν γὰρ τὸ πορίσασθαι,
[1, 1260]	λόγον ἔχοντος καὶ τοῦ ἀλόγου.	Δῆλον	τοίνυν ὅτι τὸν αὐτὸν τρόπον
[1, 1254]	ἄνθρωπον θεωρητέον, ἐν ᾧ τοῦτο	δῆλον.	~(Τῶν γὰρ μοχθηρῶν ἢ μοχθηρῶς
[1, 1252]	ἀγαθοῦ χάριν πάντα πράττουσι πάντες)	δῆλον	ὡς πᾶσαι μὲν ἀγαθοῦ τινος
[1, 1260]	πλείω τὰ ἄρχοντα καὶ ἀρχόμενα.	Ἄλλον	γὰρ τρόπον τὸ ἐλεύθερον τοῦ
[1, 1259]	καὶ τοιούτων πόρων, ὥσπερ οἰκίᾳ,	μᾶλλον	δέ· διόπερ τινὲς καὶ πολιτεύονται
[1, 1253]	μελίττης καὶ παντὸς ἀγελαίου ζῴου	μᾶλλον,	δῆλον. Οὐθὲν γάρ, ὡς φαμέν,
[1, 1260]	δὲ τοῦτο καὶ κατὰ μέρος	μᾶλλον	ἐπισκοποῦσιν· καθόλου γὰρ οἱ λέγοντες
[1, 1260]	καλοῦμεν πλοῦτον, καὶ τῶν ἐλευθέρων	μᾶλλον	ἢ δούλων. Πρῶτον μὲν οὖν
[1, 1260]	ἄρχεσθαι καθάπαξ; Οὐδὲ γὰρ τῷ	μᾶλλον	καὶ ἧττον οἷόν τε διαφέρειν·
[1, 1260]	ἄρχειν εἴδει διαφέρει, τὸ δὲ	μᾶλλον	καὶ ἧττον οὐδέν. Εἰ δὲ
[1, 1257]	ἐμπειρίας τινὸς καὶ τέχνης γίνεται	μᾶλλον.	Λάβωμεν δὲ περὶ αὐτῆς τὴν
[1, 1252]	σκοποῦντες ὀψόμεθα καὶ περὶ τούτων	μᾶλλον,	τί τε διαφέρουσιν ἀλλήλων καὶ
[1, 1254]	ἐν τοῖς κατὰ φύσιν ἔχουσι	μᾶλλον	τὸ φύσει, καὶ μὴ ἐν
[1, 1261]	ἐπιτάξει χρῆσθαι μόνον· νουθετητέον γὰρ	μᾶλλον	τοὺς δούλους ἢ τοὺς παῖδας.
[1, 1253]	ἄλλοις μέρεσιν ἕξει πρὸς τὸ	ὅλον,	ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν
[1, 1253]	ἕκαστος ἡμῶν ἐστιν. Τὸ γὰρ	ὅλον	πρότερον ἀναγκαῖον εἶναι τοῦ μέρους·
[1, 1258]	ποῖον χρηστὸν καὶ ἐπιτήδειον, ἢ	φαῦλον	καὶ ἀνεπιτήδειον. Καὶ γὰρ ἀπορήσειεν
[1, 1252]	ταῦτα πονεῖν ἀρχόμενον καὶ φύσει	δοῦλον·	διὸ δεσπότῃ καὶ δούλῳ ταὐτὸ
[1, 1255]	δουλεύειν οὐδαμῶς ἂν φαίη τις	δοῦλον	εἶναι· εἰ δὲ μή, συμβήσεται
[1, 1254]	δεσπόζειν ννόμῳ γὰρ τὸν μὲν	δοῦλον	εἶναι τὸν δ' ἐλεύθερον, φύσει
[1, 1256]	οὐδὲ σεμνόν· ἃ γὰρ τὸν	δοῦλον	ἐπίστασθαι δεῖ ποιεῖν, ἐκεῖνον δεῖ
[1, 1255]	καὶ κατὰ δύναμιν κρείττονος ἔσται	δοῦλον	καὶ ἀρχόμενον τὸ βιασθέν. Καὶ
[1, 1255]	ἀρετῇ καὶ κακίᾳ διορίζουσι τὸ	δοῦλον	καὶ ἐλεύθερον, καὶ τοὺς εὐγενεῖς
[1, 1253]	ὡς ταὐτὸ φύσει βάρβαρον καὶ	δοῦλον	ὄν. Ἐκ μὲν οὖν τούτων
[1, 1255]	ἄλλο ζητοῦσιν ἢ τὸ φύσει	δοῦλον	ὅπερ ἐξ ἀρχῆς εἴπομεν· ἀνάγκη
[1, 1253]	διώρισται τὸ θῆλυ καὶ τὸ	δοῦλον	(οὐθὲν γὰρ ἡ φύσις ποιεῖ
[1, 1253]	βαρβάροις τὸ θῆλυ καὶ τὸ	δοῦλον	τὴν αὐτὴν ἔχει τάξιν. Αἴτιον
[1, 1260]	πρὸς τἀναγκαῖα χρήσιμον εἶναι τὸν	δοῦλον,	ὥστε δῆλον ὅτι καὶ ἀρετῆς
[1, 1255]	νόμος δίκαιόν τἰ τὴν κατὰ	πόλεμον	δουλείαν τιθέασι δικαίαν, ἅμα δ'
[1, 1257]	φύσει δίκαιον τοῦτον ὄντα τὸν	πόλεμον.	Ἓν μὲν οὖν εἶδος κτητικῆς
[1, 1255]	ἐστιν ἐν ᾧ τὰ κατὰ	πόλεμον	κρατούμενα τῶν κρατούντων εἶναί φασιν.
[1, 1259]	γὰρ ἑαυτοῖς ἐτέχνασαν γενέσθαι μονοπωλίαν.	Χρήσιμον	δὲ γνωρίζειν ταῦτα καὶ τοῖς
[1, 1260]	δεσπότην. Ἔθεμεν δὲ πρὸς τἀναγκαῖα	χρήσιμον	εἶναι τὸν δοῦλον, ὥστε δῆλον
[1, 1259]	τὸ δὲ κατὰ μέρος ἀκριβολογεῖσθαι	χρήσιμον	μὲν πρὸς τὰς ἐργασίας, φορτικὸν
[1, 1258]	τῶν χρωμένων οὐθενὸς ἄξιον οὐδὲ	χρήσιμον	πρὸς οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων ἐστί,
[1, 1255]	Ἔστι γάρ τις καὶ κατὰ	νόμον	δοῦλος καὶ δουλεύων· ὁ γὰρ
[1, 1256]	τοῦτον τὸν τρόπον, ἀλλὰ κατὰ	νόμον	καὶ βιασθεῖσι, τοὐναντίον) Φανερὸν δὲ
[1, 1252]	ὀλίγων, δεσπότην, ἂν δὲ πλειόνων,	οἰκονόμον,	ἂν δ' ἔτι πλειόνων, πολιτικὸν
[1, 1258]	δεῖ ταῦτα διαθεῖναι προσήκει τὸν	οἰκονόμον.	Οὐ γὰρ τῆς ὑφαντικῆς ἔρια
[1, 1258]	πᾶσα ἡ διατριβὴ περὶ τὸν	χρηματισμόν	ἐστι, καὶ τὸ ἕτερον εἶδος
[1, 1260]	νομίζειν ἔχειν περὶ πάντων· Γυναικὶ	κόσμον	ἡ σιγὴ φέρει, ἀλλ' ἀνδρὶ
[1, 1254]	δ' ἐστὶ δεσποτικὴ καὶ γαμική	(ἀνώνυμον	γὰρ ἡ γυναικὸς καὶ ἀνδρὸς
[1, 1257]	ταῖς ἄλλαις τέχναις· οὐδὲν γὰρ	ὄργανον	ἄπειρον οὐδεμιᾶς ἐστι τέχνης οὔτε
[1, 1254]	ᾖ ἄνθρωπος ὤν, κτῆμα δὲ	ὄργανον	πρακτικὸν καὶ χωριστόν. Πότερον δ'
[1, 1254]	κτῆμά τι ἔμψυχον, καὶ ὥσπερ	ὄργανον	πρὸ ὀργάνων πᾶς ὑπηρέτης. Εἰ
[1, 1254]	ἐστίνν· οὕτω καὶ τὸ κτῆμα	ὄργανον	πρὸς ζωήν ἐστι, καὶ ἡ
[1, 1255]	οὔτε ἰσχυρὸν οὐθὲν ἔχουσιν οὔτε	πιθανὸν	ἅτεροι λόγοι, ὡς οὐ δεῖ
[1, 1257]	χρηματιστικῆς ἡ καπηλική· ὅσον γὰρ	ἱκανὸν	αὐτοῖς, ἀναγκαῖον ἦν ποιεῖσθαι τὴν
[1, 1252]	τὴν σωτηρίαν. Τὸ μὲν γὰρ	δυνάμενον	τῇ διανοίᾳ προορᾶν ἄρχον φύσει
[1, 1252]	καὶ δεσπόζον φύσει, τὸ δὲ	δυνάμενον	τῷ σώματι ταῦτα πονεῖν ἀρχόμενον
[1, 1259]	Μιλήτῳ καὶ Χίῳ πάντων, ὀλίγου	μισθωσάμενον	ἅτ' οὐθενὸς ἐπιβάλλοντος· ἐπειδὴ δ'
[1, 1256]	καὶ χρηματιστικῆς θεωρήσωμεν κατὰ τὸν	ὑφηγημένον	τρόπον, ἐπείπερ καὶ ὁ δοῦλος
[1, 1260]	δ' ἄν τις, τὸ νῦν	εἰρημένον	εἰ ἀληθές, ἆρα καὶ τοὺς
[1, 1254]	διεφθαρμένοις· διὸ καὶ τὸν βέλτιστα	διακείμενον	καὶ κατὰ σῶμα καὶ κατὰ
[1, 1256]	ὕλην· λέγω δὲ ὕλην τὸ	ὑποκείμενον	ἐξ οὗ τι ἀποτελεῖται ἔργον,
[1, 1252]	ἀληθῆ) δῆλον δ' ἔσται τὸ	λεγόμενον	ἐπισκοποῦσι κατὰ τὴν ὑφηγημένην μέθοδον.
[1, 1258]	ἤδη τεχνικώτερον, πόθεν καὶ πῶς	μεταβαλλόμενον	πλεῖστον ποιήσει κέρδος. Διὸ δοκεῖ
[1, 1254]	ἕκαστον τῶν ὀργάνων κελευσθὲν ἢ	προαισθανόμενον	ἀποτελεῖν τὸ αὑτοῦ ἔργον, καὶ
[1, 1258]	τὸ μὲν πρῶτον ἁπλῶς ἴσως	γινόμενον,	εἶτα δι' ἐμπειρίας ἤδη τεχνικώτερον,
[1, 1258]	ἐξ οὗ γίνεται, τροφὴ τὸ	λειπόμενόν	ἐστι. Διὸ κατὰ φύσιν ἐστὶν
[1, 1254]	ἄρχον ἐστὶ φύσει τὸ δ'	ἀρχόμενον.	Δεῖ δὲ σκοπεῖν ἐν τοῖς
[1, 1260]	μεταβάλλει τὸ ἄρχον καὶ τὸ	ἀρχόμενον	(ἐξ ἴσου γὰρ εἶναι βούλεται
[1, 1254]	ἐμφαίνεται τὸ ἄρχον καὶ τὸ	ἀρχόμενον,	καὶ τοῦτο ἐκ τῆς ἁπάσης
[1, 1252]	δυνάμενον τῷ σώματι ταῦτα πονεῖν	ἀρχόμενον	καὶ φύσει δοῦλον· διὸ δεσπότῃ
[1, 1255]	δύναμιν κρείττονος ἔσται δοῦλον καὶ	ἀρχόμενον	τὸ βιασθέν. Καὶ τοῖς μὲν
[1, 1255]	τὸ μὲν ἄρχον τὸ δ'	ἀρχόμενον.	Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον ἀναγκαῖον
[1, 1252]	καταλιπεῖν ἕτερον) ἄρχον δὲ καὶ	ἀρχόμενον	φύσει, διὰ τὴν σωτηρίαν. Τὸ
[1, 1260]	τὸ μὲν ἄρχον τὸ δ'	ἀρχόμενον,	ὧν ἑτέραν φαμὲν εἶναι ἀρετήν,
[1, 1257]	ποιήσας Πλούτου δ' οὐθὲν τέρμα	πεφασμένον	ἀνδράσι κεῖται. Κεῖται γὰρ ὥσπερ
[1, 1256]	οἷον ἔμψυχόν τι τοῦ σώματος	κεχωρισμένον	δὲ μέρος· διὸ καὶ συμφέρον
[1, 1260]	πρὸς τὸ τέλος καὶ τὸν	ἡγούμενον·	ὁμοίως δὲ καὶ δούλου πρὸς
[1, 1254]	ἀνθρώπου ἢ θηρίου· τὸ γὰρ	ἀποτελούμενον	ὑπὸ τῶν βελτιόνων βέλτιον ἔργον·
[1, 1258]	ὅρον. Δῆλον δὲ καὶ τὸ	ἀπορούμενον	ἐξ ἀρχῆς, πότερον τοῦ οἰκονομικοῦ
[1, 1260]	Σχεδὸν δὲ ταὐτόν ἐστι τὸ	ζητούμενον	καὶ περὶ γυναικὸς καὶ παιδός,
[1, 1258]	ἐπὶ δὲ τῶν γινομένων ὁρῶμεν	συμβαῖνον	τοὐναντίον· πάντες γὰρ εἰς ἄπειρον
[1, 1255]	ὥσπερ ῥήτορα γράφονται παρανόμων, ὡς	δεινὸν	εἰ τοῦ βιάσασθαι δυναμένου καὶ
[1, 1256]	τὸν δοῦλον ἐπίστασθαι δεῖ ποιεῖν,	ἐκεῖνον	δεῖ ταῦτα ἐπίστασθαι ἐπιτάττειν. Διὸ
[1, 1258]	ἀπολεῖται, καθάπερ καὶ τὸν Μίδαν	ἐκεῖνον	μυθολογοῦσι διὰ τὴν ἀπληστίαν τῆς
[1, 1260]	τι τῶν τοιούτων· πολὺ γὰρ	ἄμεινον	λέγουσιν οἱ ἐξαριθμοῦντες τὰς ἀρετάς,
[1, 1257]	ἐπὶ πλέον δ' οὐθέν, οἷον	οἶνον	πρὸς σῖτον διδόντες καὶ λαμβάνοντες,
[1, 1254]	συνέστηκε καὶ γίνεται ἕν τι	κοινόν,	εἴτε ἐκ συνεχῶν εἴτε ἐκ
[1, 1260]	καὶ ὁ γεννήσας πρὸς τὸ	τέκνον.	Φανερὸν τοίνυν ὅτι πλείων ἡ
[1, 1256]	ἐπιστήμη οὐδὲν μέγα ἔχουσα οὐδὲ	σεμνόν·	ἃ γὰρ τὸν δοῦλον ἐπίστασθαι
[1, 1255]	φησὶ Θείων δ' ἀπ' ἀμφοῖν	ἔκγονον	ῥιζωμάτων τίς ἂν προσειπεῖν ἀξιώσειεν
[1, 1253]	ζῷα τοῖς ἀνθρώποις ἴδιον, τὸ	μόνον	ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ καὶ δικαίου
[1, 1254]	μόριον. Τό γὰρ μόριον οὐ	μόνον	ἄλλου ἐστὶ μόριον, ἀλλὰ καὶ
[1, 1253]	ἡ φύσις ποιεῖ· λόγον δὲ	μόνον	ἄνθρωπος ἔχει τῶν ζῴων· ἡ
[1, 1254]	ἔστιν· ὁ δὲ δοῦλος οὐ	μόνον	δεσπότου δοῦλός ἐστιν, ἀλλὰ καὶ
[1, 1255]	βίαν, ἀλλὰ περὶ τοῦ δικαίου	μόνον	εἶναι τὴν ἀμφισβήτησιν (διὰ γὰρ
[1, 1254]	μὲν δεσπότης τοῦ δούλου δεσπότης	μόνον,	ἐκείνου δ' οὐκ ἔστιν· ὁ
[1, 1259]	καὶ πολιτεύονται τῶν πολιτευομένων ταῦτα	μόνον.	Ἐπεὶ δὲ τρία μέρη τῆς
[1, 1254]	καὶ τῆς κλίνης ἡ χρῆσις	μόνον.	Ἔτι δ' ἐπεὶ διαφέρει ἡ
[1, 1261]	ἀποστεροῦντες καὶ φάσκοντες ἐπιτάξει χρῆσθαι	μόνον·	νουθετητέον γὰρ μᾶλλον τοὺς δούλους
[1, 1255]	τοσοῦτον γένοιντο διάφοροι τὸ σῶμα	μόνον	ὅσον αἱ τῶν θεῶν εἰκόνες,
[1, 1255]	εὐγενείας· αὑτοὺς μὲν γὰρ οὐ	μόνον	παρ' αὑτοῖς εὐγενεῖς ἀλλὰ πανταχοῦ
[1, 1254]	γὰρ ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι οὐ	μόνον	τῶν ἀναγκαίων ἀλλὰ καὶ τῶν
[1, 1255]	νομίζουσιν, τοὺς δὲ βαρβάρους οἴκοι	μόνον,	ὡς ὄν τι τὸ μὲν
[1, 1254]	ἐστί, μετὰ ταῦτα σκεπτέον. Οὐ	χαλεπὸν	δὲ καὶ τῷ λόγῳ θεωρῆσαι
[1, 1255]	τρόπον τινὰ λέγουσιν ὀρθῶς, οὐ	χαλεπὸν	ἰδεῖν. Διχῶς γὰρ λέγεται τὸ
[1, 1260]	πάντας, ἀλλ' οὐ τὸν αὐτὸν	τρόπον,	ἀλλ' ὅσον ἑκάστῳ πρὸς τὸ
[1, 1256]	τοῖς δὲ μὴ τοῦτον τὸν	τρόπον,	ἀλλὰ κατὰ νόμον καὶ βιασθεῖσι,
[1, 1255]	δ' ἀρχόμενον. Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	ἀναγκαῖον εἶναι καὶ ἐπὶ πάντων
[1, 1257]	ἡ χρεία συναναγκάζῃ, τοῦτον τὸν	τρόπον	διάγουσιν. Ἡ μὲν οὖν τοιαύτη
[1, 1256]	χρηματιστικῆς θεωρήσωμεν κατὰ τὸν ὑφηγημένον	τρόπον,	ἐπείπερ καὶ ὁ δοῦλος τῆς
[1, 1259]	μὲν οὖν λέγεται τοῦτον τὸν	τρόπον	ἐπίδειξιν ποιήσασθαι τῆς σοφίας· ἔστι
[1, 1260]	Δῆλον τοίνυν ὅτι τὸν αὐτὸν	τρόπον	ἔχει καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων,
[1, 1257]	ἕνεκεν γέγονε. Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	ἔχει καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[1, 1260]	τὸ θῆλυ τοῦτον ἔχει τὸν	τρόπον.	Ἡ δὲ τῶν τέκνων ἀρχὴ
[1, 1259]	ἅμα καὶ ἐξαίφνης, ἐκμισθοῦντα ὃν	τρόπον	ἠβούλετο, πολλὰ χρήματα συλλέξαντα ἐπιδεῖξαι
[1, 1255]	δ' οὐδαμοῦ. Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	καὶ περὶ εὐγενείας· αὑτοὺς μὲν
[1, 1256]	καὶ δεσπότου τοῦτον διωρίσθω τὸν	τρόπον.	~(Ὅλως δὲ περὶ πάσης κτήσεως
[1, 1255]	θηρίου (διάκεινται δὲ τοῦτον τὸν	τρόπον	ὅσων ἐστὶν ἔργον ἡ τοῦ
[1, 1259]	ἀμφοῖν, οὐ τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	τῆς ἀρχῆς, ἀλλὰ γυναικὸς μὲν
[1, 1255]	ποιεῖ τοὺς λόγους ἐπαλλάττειν, ὅτι	τρόπον	τινὰ ἀρετὴ τυγχάνουσα χορηγίας καὶ
[1, 1255]	δὲ καὶ οἱ τἀναντία φάσκοντες	τρόπον	τινὰ λέγουσιν ὀρθῶς, οὐ χαλεπὸν
[1, 1260]	ἄρχοντα καὶ ἀρχόμενα. Ἄλλον γὰρ	τρόπον	τὸ ἐλεύθερον τοῦ δούλου ἄρχει
[1, 1261]	περὶ μὲν τούτων διωρίσθω τὸν	τρόπον	τοῦτον· περὶ δ' ἀνδρὸς καὶ
[1, 1260]	ὄντων ἀνθρώπων καὶ λόγου κοινωνούντων	ἄτοπον)	Σχεδὸν δὲ ταὐτόν ἐστι τὸ
[1, 1258]	ἀπορήσει τῆς ἀναγκαίας τροφῆς· καίτοι	ἄτοπον	τοιοῦτον εἶναι πλοῦτον οὗ εὐπορῶν
[1, 1254]	κατὰ σῶμα καὶ κατὰ ψυχὴν	ἄνθρωπον	θεωρητέον, ἐν ᾧ τοῦτο δῆλον.
[1, 1256]	~(Ἀξιοῦσι γάρ, ὥσπερ ἐξ ἀνθρώπου	ἄνθρωπον	καὶ ἐκ θηρίων γίνεσθαι θηρίον,
[1, 1253]	ἄρχειν εἰκός, ὡς ταὐτὸ φύσει	βάρβαρον	καὶ δοῦλον ὄν. Ἐκ μὲν
[1, 1255]	δ' ἐξ ἴσου ἢ ἀνάπαλιν	βλαβερὸν	πᾶσιν. Πάλιν ἐν ἀνθρώπῳ καὶ
[1, 1253]	ἐστι τὸ συμφέρον καὶ τὸ	βλαβερόν,	ὥστε καὶ τὸ δίκαιον καὶ
[1, 1255]	κακίᾳ διορίζουσι τὸ δοῦλον καὶ	ἐλεύθερον,	καὶ τοὺς εὐγενεῖς καὶ τοὺς
[1, 1255]	τὸ μὲν ἁπλῶς εὐγενὲς καὶ	ἐλεύθερον	τὸ δ' οὐχ ἁπλῶς, ὥσπερ
[1, 1260]	ἀρχόμενα. Ἄλλον γὰρ τρόπον τὸ	ἐλεύθερον	τοῦ δούλου ἄρχει καὶ τὸ
[1, 1254]	μὲν δοῦλον εἶναι τὸν δ'	ἐλεύθερον,	φύσει δ' οὐθὲν διαφέρεινν· διόπερ
[1, 1256]	κατὰ νόμον καὶ βιασθεῖσι, τοὐναντίον)	Φανερὸν	δὲ καὶ ἐκ τούτων ὅτι
[1, 1254]	τοῦ δικαίου κρίσις. ~(Ἐπεὶ δὲ	φανερὸν	ἐξ ὧν μορίων ἡ πόλις
[1, 1255]	πολιτικὴν ἢ βασιλικήν· ἐν οἷς	φανερόν	ἐστιν ὅτι κατὰ φύσιν καὶ
[1, 1255]	μὲν ἐλεύθεροι οἱ δὲ δοῦλοι,	φανερόν,	οἷς καὶ συμφέρει τὸ δουλεύειν
[1, 1260]	πρὸς τὸ αὑτοῦ ἔργον. Ὥστε	φανερὸν	ὅτι ἔστιν ἠθικὴ ἀρετὴ τῶν
[1, 1257]	κοινωνίᾳ (τοῦτο δ' ἐστὶν οἰκία)	φανερὸν	ὅτι οὐδὲν ἔστιν ἔργον αὐτῆς,
[1, 1253]	καὶ βέλτιστον. Ἐκ τούτων οὖν	φανερὸν	ὅτι τῶν φύσει ἡ πόλις
[1, 1260]	δειλὸς οὐδὲν ποιήσει τῶν προσηκόντων.	Φανερὸν	τοίνυν ὅτι ἀνάγκη μὲν μετέχειν
[1, 1260]	ὁ γεννήσας πρὸς τὸ τέκνον.	Φανερὸν	τοίνυν ὅτι πλείων ἡ σπουδὴ
[1, 1261]	οὐθείς, οὐδὲ τῶν ἄλλων τεχνιτῶν.	Φανερὸν	τοίνυν ὅτι τῆς τοιαύτης ἀρετῆς
[1, 1255]	τὰς ψυχάς· ἐπεὶ τοῦτό γε	φανερόν,	ὡς εἰ τοσοῦτον γένοιντο διάφοροι
[1, 1258]	νομίσματος ἐκ τῆς ἀναγκαίας ἀλλαγῆς	θάτερον	εἶδος τῆς χρηματιστικῆς ἐγένετο, τὸ
[1, 1252]	ἐφίεσθαι, οἷον αὐτό, τοιοῦτον καταλιπεῖν	ἕτερον)	ἄρχον δὲ καὶ ἀρχόμενον φύσει,
[1, 1256]	μέρος αὐτῆς ἐστί τι ἢ	ἕτερον	εἶδος, ἔχει διαμφισβήτησιν· εἰ γάρ
[1, 1258]	τὸν χρηματισμόν ἐστι, καὶ τὸ	ἕτερον	εἶδος τῆς χρηματιστικῆς διὰ τοῦτ'
[1, 1258]	κατὰ ταὐτόν, ἀλλὰ τῆς μὲν	ἕτερον	τέλος, τῆς δ' ἡ αὔξησις.
[1, 1256]	μέρος τι τῆς οἰκονομικῆς ἢ	ἕτερόν	τι γένος, καὶ καθόλου ἡ
[1, 1254]	ἀπὸ μὲν γὰρ τῆς κερκίδος	ἕτερόν	τι γίνεται παρὰ τὴν χρῆσιν
[1, 1258]	τῶν παρατιθεμένων χρυσῶν. Διὸ ζητοῦσιν	ἕτερόν	τι τὸν πλοῦτον καὶ τὴν
[1, 1257]	ἄργυρος κἂν εἴ τι τοιοῦτον	ἕτερον,	τὸ μὲν πρῶτον ἁπλῶς ὁρισθὲν
[1, 1255]	τοῦ σώματος τοῦτ' ἀληθές, πολὺ	δικαιότερον	ἐπὶ τῆς ψυχῆς τοῦτο διωρίσθαι·
[1, 1254]	φύσει τοιοῦτος ἢ οὔ, καὶ	πότερον	βέλτιον καὶ δίκαιόν τινι δουλεύειν
[1, 1254]	δὲ ὄργανον πρακτικὸν καὶ χωριστόν.	Πότερον	δ' ἔστι τις φύσει τοιοῦτος
[1, 1256]	τὴν οἰκίαν παρὰ τὴν οἰκονομικήν;	Πότερον	δὲ μέρος αὐτῆς ἐστί τι
[1, 1260]	περὶ δούλων ἀπορήσειεν ἄν τις,	πότερον	ἔστιν ἀρετή τις δούλου παρὰ
[1, 1260]	περὶ ἀρχομένου φύσει καὶ ἄρχοντος,	πότερον	ἡ αὐτὴ ἀρετὴ ἢ ἑτέρα.
[1, 1256]	μὲν οὖν ἀπορήσειεν ἄν τις	πότερον	ἡ χρηματιστικὴ ἡ αὐτὴ τῇ
[1, 1256]	πλοῦτος, ὥστε πρῶτον ἡ γεωργικὴ	πότερον	μέρος τι τῆς οἰκονομικῆς ἢ
[1, 1258]	καὶ τὸ ἀπορούμενον ἐξ ἀρχῆς,	πότερον	τοῦ οἰκονομικοῦ καὶ πολιτικοῦ ἐστιν
[1, 1256]	ἢ ὑπηρετική, καὶ εἰ ὑπηρετική,	πότερον	ὡς ἡ κερκιδοποιικὴ τῇ ὑφαντικῇ
[1, 1253]	ἡμῶν ἐστιν. Τὸ γὰρ ὅλον	πρότερον	ἀναγκαῖον εἶναι τοῦ μέρους· ἀναιρουμένου
[1, 1253]	ποιεῖ οἰκίαν καὶ πόλιν. Καὶ	πρότερον	δὲ τῇ φύσει πόλις ἢ
[1, 1258]	ὑπηρετικῆς· μάλιστα δέ, καθάπερ εἴρηται	πρότερον,	δεῖ φύσει τοῦτο ὑπάρχειν. Φύσεως
[1, 1259]	μὲν δεσποτική, περὶ ἧς εἴρηται	πρότερον,	ἓν δὲ πατρική, τρίτον δὲ
[1, 1253]	οὖν ἡ πόλις καὶ φύσει	πρότερον	ἢ ἕκαστος, δῆλον· εἰ γὰρ
[1, 1257]	τούτων ἡδέως ζῶσι, προσαναπληροῦντες τὸν	ἐνδεέστερον	βίον, ᾗ τυγχάνει ἐλλείπων πρὸς
[1, 1260]	συνέστηκε παρὰ φύσιν, καὶ τὸ	πρεσβύτερον	καὶ τέλειον τοῦ νεωτέρου καὶ
[1, 1260]	τὸν αὐτόν· ὅπερ πέπονθε τὸ	πρεσβύτερον	πρὸς τὸ νεώτερον καὶ ὁ
[1, 1259]	δὲ πλείω πορίζειν τὴν ἐπικαρπίαν)	δεύτερον	δὲ τοκισμός, τρίτον δὲ μισθαρνία
[1, 1260]	πέπονθε τὸ πρεσβύτερον πρὸς τὸ	νεώτερον	καὶ ὁ γεννήσας πρὸς τὸ
[1, 1260]	γὰρ ἄρρεν φύσει τοῦ θήλεος	ἡγεμονικώτερον,	εἰ μή που συνέστηκε παρὰ
[1, 1258]	γινόμενον, εἶτα δι' ἐμπειρίας ἤδη	τεχνικώτερον,	πόθεν καὶ πῶς μεταβαλλόμενον πλεῖστον
[1, 1260]	δοῦλος κοινωνὸς ζωῆς, ὁ δὲ	πορρώτερον,	καὶ τοσοῦτον ἐπιβάλλει ἀρετῆς ὅσον
[1, 1256]	κεχωρισμένον δὲ μέρος· διὸ καὶ	συμφέρον	ἐστί τι καὶ φιλία δούλῳ
[1, 1253]	ἐπὶ τῷ δηλοῦν ἐστι τὸ	συμφέρον	καὶ τὸ βλαβερόν, ὥστε καὶ
[1, 1255]	ἐστιν ὅτι κατὰ φύσιν καὶ	συμφέρον	τὸ ἄρχεσθαι τῷ σώματι ὑπὸ
[1, 1259]	αὐτῷ νομίσματος συνεπρίατο πάντα τὸν	σίδηρον	ἐκ τῶν σιδηρείων, μετὰ δὲ
[1, 1258]	τὴν τοῦ νομίσματος οὐσίαν εἰς	ἄπειρον.	Αἴτιον δὲ ταύτης τῆς διαθέσεως
[1, 1258]	συμβαῖνον τοὐναντίον· πάντες γὰρ εἰς	ἄπειρον	αὔξουσιν οἱ χρηματιζόμενοι τὸ νόμισμα.
[1, 1258]	ἡ ἰατρικὴ τοῦ ὑγιαίνειν εἰς	ἄπειρόν	ἐστι, καὶ ἑκάστη τῶν τεχνῶν
[1, 1258]	τῶν τεχνῶν τοῦ τέλους εἰς	ἄπειρον	(ὅτι μάλιστα γὰρ ἐκεῖνο βούλονται
[1, 1257]	ἄλλαις τέχναις· οὐδὲν γὰρ ὄργανον	ἄπειρον	οὐδεμιᾶς ἐστι τέχνης οὔτε πλήθει
[1, 1258]	μὴ τὸ εὖ ζῆν· ~(Εἰς	ἄπειρον	οὖν ἐκείνης τῆς ἐπιθυμίας οὔσης,
[1, 1258]	πρὸς τὸ τέλος οὐκ εἰς	ἄπειρον	(πέρας γὰρ τὸ τέλος πάσαις)
[1, 1259]	χρήσιμα· τὸ περὶ τὰ κτήματα	ἔμπειρον	εἶναι, ποῖα λυσιτελέστατα καὶ ποῦ
[1, 1259]	τῶν λοιπῶν ζῴων (δεῖ γὰρ	ἔμπειρον	εἶναι πρὸς ἄλληλά τε τούτων
[1, 1255]	τὸ μὲν κρεῖττον τὸ δὲ	χεῖρον,	καὶ τὸ μὲν ἄρχον τὸ
[1, 1255]	Καὶ ἡ χρεία δὲ παραλλάττει	μικρόν·	ἡ γὰρ πρὸς τἀναγκαῖα τῷ
[1, 1258]	ὥσπερ αὕτη ἄπειρος ἀλλ' ἔχουσα	ὅρον.	Δῆλον δὲ καὶ τὸ ἀπορούμενον
[1, 1259]	πόλεων ἔνιαι τοῦτον ποιοῦνται τὸν	πόρον,	ὅταν ἀπορῶσι χρημάτων· μονοπωλίαν γὰρ
[1, 1260]	δὲ θῆλυ ἔχει μέν, ἀλλ'	ἄκυρον,	ὁ δὲ παῖς ἔχει μέν,
[1, 1255]	χωρὶς τούτων τῶν λόγων οὔτε	ἰσχυρὸν	οὐθὲν ἔχουσιν οὔτε πιθανὸν ἅτεροι
[1, 1255]	γένοιντο διάφοροι τὸ σῶμα μόνον	ὅσον	αἱ τῶν θεῶν εἰκόνες, τοὺς
[1, 1255]	καὶ ὁ κοινωνῶν λόγου τοσοῦτον	ὅσον	αἰσθάνεσθαι ἀλλὰ μὴ ἔχειν. Τὰ
[1, 1257]	φύσει τῆς χρηματιστικῆς ἡ καπηλική·	ὅσον	γὰρ ἱκανὸν αὐτοῖς, ἀναγκαῖον ἦν
[1, 1260]	οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον, ἀλλ'	ὅσον	ἑκάστῳ πρὸς τὸ αὑτοῦ ἔργον.
[1, 1260]	ἀρχιτέκτων) τῶν δ' ἄλλων ἕκαστον	ὅσον	ἐπιβάλλει αὐτοῖς. Ὁμοίως τοίνυν ἀναγκαίως
[1, 1260]	πορρώτερον, καὶ τοσοῦτον ἐπιβάλλει ἀρετῆς	ὅσον	περ καὶ δουλείας. ~(Ὁ γὰρ
[1, 1255]	Ὅσοι μὲν οὖν τοσοῦτον διεστᾶσιν	ὅσον	ψυχὴ σώματος καὶ ἄνθρωπος θηρίου
[1, 1255]	δικαίαν εἶναι τῶν πολέμων, καὶ	τὸν	ἀνάξιον δουλεύειν οὐδαμῶς ἂν φαίη
[1, 1255]	μὲν ἄρχον τὸ δ' ἀρχόμενον.	Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον ἀναγκαῖον εἶναι
[1, 1257]	οὐ γὰρ ἀλλαγῆς ἕνεκεν γέγονε.	Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον ἔχει καὶ
[1, 1255]	πανταχοῦ δούλους τοὺς δ' οὐδαμοῦ.	Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ περὶ
[1, 1259]	ὡς ἐλευθέρων μὲν ἀμφοῖν, οὐ	τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον τῆς ἀρχῆς,
[1, 1260]	δεῖ, τῷ γένει δ' εἶναι	τὸν	αὐτόν· ὅπερ πέπονθε τὸ πρεσβύτερον
[1, 1252]	καὶ οἰκονομικὸν καὶ δεσποτικὸν εἶναι	τὸν	αὐτὸν οὐ καλῶς λέγουσιν (πλήθει
[1, 1260]	μὲν μετέχειν πάντας, ἀλλ' οὐ	τὸν	αὐτὸν τρόπον, ἀλλ' ὅσον ἑκάστῳ
[1, 1260]	τοῦ ἀλόγου. Δῆλον τοίνυν ὅτι	τὸν	αὐτὸν τρόπον ἔχει καὶ ἐπὶ
[1, 1260]	βασιλέα τούτων ἁπάντων. Φύσει γὰρ	τὸν	βασιλέα διαφέρειν μὲν δεῖ, τῷ
[1, 1260]	Πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε	Τὸν	βασιλέα τούτων ἁπάντων. Φύσει γὰρ
[1, 1254]	ἐν τοῖς διεφθαρμένοις· διὸ καὶ	τὸν	βέλτιστα διακείμενον καὶ κατὰ σῶμα
[1, 1254]	γὰρ τὸν μὲν δοῦλον εἶναι	τὸν	δ' ἐλεύθερον, φύσει δ' οὐθὲν
[1, 1260]	τὸν μὲν ἄρχειν δέοι ἂν	τὸν	δὲ ἄρχεσθαι καθάπαξ; Οὐδὲ γὰρ
[1, 1260]	Εἰ δὲ τὸν μὲν δεῖ	τὸν	δὲ μή, θαυμαστόν. Εἴτε γὰρ
[1, 1261]	αἴτιον εἶναι δεῖ τῷ δούλῳ	τὸν	δεσπότην, ἀλλ' οὐ τὴν διδασκαλικὴν
[1, 1260]	εἶδος ἀρχῆς. Διὸ καλῶς Ὅμηρος	τὸν	Δία προσηγόρευσεν εἰπὼν Πατὴρ ἀνδρῶν
[1, 1256]	ἔχουσα οὐδὲ σεμνόν· ἃ γὰρ	τὸν	δοῦλον ἐπίστασθαι δεῖ ποιεῖν, ἐκεῖνον
[1, 1260]	δὲ πρὸς τἀναγκαῖα χρήσιμον εἶναι	τὸν	δοῦλον, ὥστε δῆλον ὅτι καὶ
[1, 1257]	ἐκ τούτων ἡδέως ζῶσι, προσαναπληροῦντες	τὸν	ἐνδεέστερον βίον, ᾗ τυγχάνει ἐλλείπων
[1, 1260]	ἀλλὰ πρὸς τὸ τέλος καὶ	τὸν	ἡγούμενον· ὁμοίως δὲ καὶ δούλου
[1, 1255]	δ' αὐτὸ τοῦτο δίκαιον, τὸ	τὸν	κρείττονα ἄρχειν) ἐπεὶ διαστάντων γε
[1, 1260]	ἀμφοτέρους μετέχειν καλοκαγαθίας, διὰ τί	τὸν	μὲν ἄρχειν δέοι ἂν τὸν
[1, 1260]	ἔχει μέν, ἀλλ' ἀτελές. Διὸ	τὸν	μὲν ἄρχοντα τελέαν ἔχειν δεῖ
[1, 1260]	καὶ ἧττον οὐδέν. Εἰ δὲ	τὸν	μὲν δεῖ τὸν δὲ μή,
[1, 1254]	φύσιν τὸ δεσπόζειν ννόμῳ γὰρ	τὸν	μὲν δοῦλον εἶναι τὸν δ'
[1, 1258]	εὐπορῶν λιμῷ ἀπολεῖται, καθάπερ καὶ	τὸν	Μίδαν ἐκεῖνον μυθολογοῦσι διὰ τὴν
[1, 1258]	ὡς δεῖ ταῦτα διαθεῖναι προσήκει	τὸν	οἰκονόμον. Οὐ γὰρ τῆς ὑφαντικῆς
[1, 1260]	τιμαῖς, ὥσπερ καὶ Ἄμασις εἶπε	τὸν	περὶ τοῦ ποδανιπτῆρος λόγον· τὸ
[1, 1258]	χρυσῶν. Διὸ ζητοῦσιν ἕτερόν τι	τὸν	πλοῦτον καὶ τὴν χρηματιστικήν, ὀρθῶς
[1, 1258]	πλούτου καὶ χρημάτων. Καὶ γὰρ	τὸν	πλοῦτον πολλάκις τιθέασι νομίσματος πλῆθος,
[1, 1257]	ὡς φύσει δίκαιον τοῦτον ὄντα	τὸν	πόλεμον. Ἓν μὲν οὖν εἶδος
[1, 1259]	τῶν πόλεων ἔνιαι τοῦτον ποιοῦνται	τὸν	πόρον, ὅταν ἀπορῶσι χρημάτων· μονοπωλίαν
[1, 1259]	παρ' αὐτῷ νομίσματος συνεπρίατο πάντα	τὸν	σίδηρον ἐκ τῶν σιδηρείων, μετὰ
[1, 1256]	ἠξιωμένοις, τοῖς δὲ μὴ τοῦτον	τὸν	τρόπον, ἀλλὰ κατὰ νόμον καὶ
[1, 1257]	ἂν ἡ χρεία συναναγκάζῃ, τοῦτον	τὸν	τρόπον διάγουσιν. Ἡ μὲν οὖν
[1, 1259]	Θαλῆς μὲν οὖν λέγεται τοῦτον	τὸν	τρόπον ἐπίδειξιν ποιήσασθαι τῆς σοφίας·
[1, 1260]	πρὸς τὸ θῆλυ τοῦτον ἔχει	τὸν	τρόπον. Ἡ δὲ τῶν τέκνων
[1, 1256]	δούλου καὶ δεσπότου τοῦτον διωρίσθω	τὸν	τρόπον. ~(Ὅλως δὲ περὶ πάσης
[1, 1255]	ἄνθρωπος θηρίου (διάκεινται δὲ τοῦτον	τὸν	τρόπον ὅσων ἐστὶν ἔργον ἡ
[1, 1261]	Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων διωρίσθω	τὸν	τρόπον τοῦτον· περὶ δ' ἀνδρὸς
[1, 1256]	κτήσεως καὶ χρηματιστικῆς θεωρήσωμεν κατὰ	τὸν	ὑφηγημένον τρόπον, ἐπείπερ καὶ ὁ
[1, 1258]	ὑπάρχειν, πᾶσα ἡ διατριβὴ περὶ	τὸν	χρηματισμόν ἐστι, καὶ τὸ ἕτερον
[1, 1259]	ἐπὶ τοῖς πεντήκοντα ταλάντοις ἐπέλαβεν	ἑκατόν.	Τοῦτο μὲν οὖν Διονύσιος αἰσθόμενος
[1, 1254]	οἰκονομίας (ἄνευ γὰρ τῶν ἀναγκαίων	ἀδύνατον	καὶ ζῆν καὶ εὖ ζῆν)
[1, 1253]	χρῆσθαι μάλιστα. Διὸ ἀνοσιώτατον καὶ	ἀγριώτατον	ἄνευ ἀρετῆς, καὶ πρὸς ἀφροδίσια
[1, 1253]	τἀναντία ἔστι χρῆσθαι μάλιστα. Διὸ	ἀνοσιώτατον	καὶ ἀγριώτατον ἄνευ ἀρετῆς, καὶ
[1, 1252]	γὰρ ἐν τοῖς ἄλλοις τὸ	σύνθετον	μέχρι τῶν ἀσυνθέτων ἀνάγκη διαιρεῖν
[1, 1259]	εἴρηται πρότερον, ἓν δὲ πατρική,	τρίτον	δὲ γαμική ήκαὶ γὰρ γυναικὸς
[1, 1259]	καὶ τῷ σώματι μόνῳ χρησίμων)	τρίτον	δὲ εἶδος χρηματιστικῆς μεταξὺ ταύτης
[1, 1259]	τὴν ἐπικαρπίαν) δεύτερον δὲ τοκισμός,	τρίτον	δὲ μισθαρνία (ταύτης δ' ἡ
[1, 1254]	γυναικὸς καὶ ἀνδρὸς σύζευξις) καὶ	τρίτον	τεκνοποιητική (καὶ γὰρ αὕτη οὐκ
[1, 1257]	δ' οὐθέν, οἷον οἶνον πρὸς	σῖτον	διδόντες καὶ λαμβάνοντες, καὶ τῶν
[1, 1257]	νομίσματος ἐπορίσθη χρῆσις. Οὐ γὰρ	εὐβάστακτον	ἕκαστον τῶν κατὰ φύσιν ἀναγκαίων.
[1, 1261]	καὶ πατρός, τῆς τε περὶ	ἕκαστον	αὐτῶν ἀρετῆς καὶ τῆς πρὸς
[1, 1253]	φύσις τέλος ἐστίν· οἷον γὰρ	ἕκαστόν	ἐστι τῆς γενέσεως τελεσθείσης, ταύτην
[1, 1254]	δ' ἐν τοῖς ἐλαχίστοις πρῶτον	ἕκαστον	ζητητέον, πρῶτα δὲ καὶ ἐλάχιστα
[1, 1257]	καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων	ἕκαστον.	Ἡ μὲν οὖν τοιαύτη μεταβλητικὴ
[1, 1254]	ἂν τούτων σκεπτέον εἴη τί	ἕκαστον	καὶ ποῖον δεῖ εἶναι. Ταῦτα
[1, 1253]	ἂν ἀποτελοῖτο κάλλιστα τῶν ὀργάνων	ἕκαστον,	μὴ πολλοῖς ἔργοις ἀλλ' ἑνὶ
[1, 1252]	διαφέρειν ἀλλ' οὐκ εἴδει τούτων	ἕκαστον,	οἷον ἂν μὲν ὀλίγων, δεσπότην,
[1, 1260]	λόγος ἀρχιτέκτων) τῶν δ' ἄλλων	ἕκαστον	ὅσον ἐπιβάλλει αὐτοῖς. Ὁμοίως τοίνυν
[1, 1257]	ἐπορίσθη χρῆσις. Οὐ γὰρ εὐβάστακτον	ἕκαστον	τῶν κατὰ φύσιν ἀναγκαίων. Διὸ
[1, 1254]	πᾶς ὑπηρέτης. Εἰ γὰρ ἠδύνατο	ἕκαστον	τῶν ὀργάνων κελευσθὲν ἢ προαισθανόμενον
[1, 1252]	τι τεχνικὸν ἐνδέχεται λαβεῖν περὶ	ἕκαστον	τῶν ῥηθέντων. Εἰ δή τις
[1, 1260]	μὲν δεῖ τὸν δὲ μή,	θαυμαστόν.	Εἴτε γὰρ ὁ ἄρχων μὴ
[1, 1258]	καὶ γνῶναι δὲ τὸ ποῖον	χρηστὸν	καὶ ἐπιτήδειον, ἢ φαῦλον καὶ
[1, 1259]	καὶ πρῶτα· τῆς δὲ μεταβλητικῆς	μέγιστον	μὲν ἐμπορία (καὶ ταύτης μέρη
[1, 1254]	μὲν εἶναι οἰκονομία, τοῖς δὲ	μέγιστον	μέρος αὐτῆς· ὅπως δ' ἔχει,
[1, 1256]	ἢ θηρίων ἀγρίων· τὸ δὲ	πλεῖστον	γένος τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τῆς
[1, 1260]	τῶν ἔργων. Ἢ διαφέρει τοῦτο	πλεῖστον;	Ὁ μὲν γὰρ δοῦλος κοινωνὸς
[1, 1258]	τεχνικώτερον, πόθεν καὶ πῶς μεταβαλλόμενον	πλεῖστον	ποιήσει κέρδος. Διὸ δοκεῖ ἡ
[1, 1253]	καὶ πρὸς ἀφροδίσια καὶ ἐδωδὴν	χείριστον.	Ἡ δὲ δικαιοσύνη πολιτικόν· ἡ
[1, 1253]	καὶ χωρισθεὶς νόμου καὶ δίκης	χείριστον	πάντων. Χαλεπωτάτη γὰρ ἀδικία ἔχουσα
[1, 1257]	αὐτὸ ὂν εἶχε τὴν χρείαν	εὐμεταχείριστον	πρὸς τὸ ζῆν, οἷον σίδηρος
[1, 1254]	κτῆμα δὲ ὄργανον πρακτικὸν καὶ	χωριστόν.	Πότερον δ' ἔστι τις φύσει
[1, 1253]	δ' αὐτάρκεια καὶ τέλος καὶ	βέλτιστον.	Ἐκ τούτων οὖν φανερὸν ὅτι
[1, 1253]	οὗ ἕνεκα καὶ τὸ τέλος	βέλτιστον·	~(Ἡ δ' αὐτάρκεια καὶ τέλος
[1, 1255]	καὶ τοῦτ' ἐστ' ἀπ' αὐτῶν	βέλτιστον)	οὗτοι μέν εἰσι φύσει δοῦλοι,
[1, 1253]	αἴτιος. Ὥσπερ γὰρ καὶ τελεωθὲν	βέλτιστον	τῶν ζῴων ὁ ἄνθρωπός ἐστιν,
[1, 1259]	πλεῖσται χρήσεις, ἀγεννέσταται δὲ ὅπου	ἐλάχιστον	προσδεῖ ἀρετῆς. Περὶ ἑκάστου δὲ
[1, 1259]	τεχνικώταται μὲν τῶν ἐργασιῶν ὅπου	ἐλάχιστον	τῆς τύχης, βαναυσόταται δ' ἐν
[1, 1260]	Οὐδὲ γὰρ τῷ μᾶλλον καὶ	ἧττον	οἷόν τε διαφέρειν· τὸ μὲν
[1, 1260]	διαφέρει, τὸ δὲ μᾶλλον καὶ	ἧττον	οὐδέν. Εἰ δὲ τὸν μὲν
[1, 1255]	τὸ θῆλυ φύσει τὸ μὲν	κρεῖττον	τὸ δὲ χεῖρον, καὶ τὸ
[1, 1255]	ἄρχον τὸ δ' ἀρχόμενον. Τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον ἀναγκαῖον εἶναι καὶ
[1, 1257]	γὰρ ἀλλαγῆς ἕνεκεν γέγονε. Τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον ἔχει καὶ περὶ
[1, 1255]	δούλους τοὺς δ' οὐδαμοῦ. Τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον καὶ περὶ εὐγενείας·
[1, 1259]	ἐλευθέρων μὲν ἀμφοῖν, οὐ τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον τῆς ἀρχῆς, ἀλλὰ
[1, 1259]	τῆς φιλοσοφίας οὔσης, κατανοήσαντά φασιν	αὐτὸν	ἐλαιῶν φορὰν ἐσομένην ἐκ τῆς
[1, 1256]	καὶ ἐκ τούτων ὅτι οὐ	(αὐτόν	ἐστι δεσποτεία καὶ πολιτική, οὐδὲ
[1, 1260]	τῷ γένει δ' εἶναι τὸν	αὐτόν·	ὅπερ πέπονθε τὸ πρεσβύτερον πρὸς
[1, 1252]	οἰκονομικὸν καὶ δεσποτικὸν εἶναι τὸν	αὐτὸν	οὐ καλῶς λέγουσιν (πλήθει γὰρ
[1, 1260]	μετέχειν πάντας, ἀλλ' οὐ τὸν	αὐτὸν	τρόπον, ἀλλ' ὅσον ἑκάστῳ πρὸς
[1, 1260]	ἀλόγου. Δῆλον τοίνυν ὅτι τὸν	αὐτὸν	τρόπον ἔχει καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 1260]	ἡ ἀρετὴ οὐκ αὐτοῦ πρὸς	αὑτόν	ἐστιν, ἀλλὰ πρὸς τὸ τέλος
[1, 1258]	κτήσεως χρῆσις, ἀλλ' οὐ κατὰ	ταὐτόν,	ἀλλὰ τῆς μὲν ἕτερον τέλος,
[1, 1260]	λόγου κοινωνούντων ἄτοπον) Σχεδὸν δὲ	ταὐτόν	ἐστι τὸ ζητούμενον καὶ περὶ
[1, 1259]	μέντοι ὅραμα Θάλεω καὶ τοῦτο	ταὐτόν	ἐστιν· ἀμφότεροι γὰρ ἑαυτοῖς ἐτέχνασαν
[1, 1258]	τῆς ἀναγκαίας τροφῆς· καίτοι ἄτοπον	τοιοῦτον	εἶναι πλοῦτον οὗ εὐπορῶν λιμῷ
[1, 1257]	καὶ ἄργυρος κἂν εἴ τι	τοιοῦτον	ἕτερον, τὸ μὲν πρῶτον ἁπλῶς
[1, 1252]	φυσικὸν τὸ ἐφίεσθαι, οἷον αὐτό,	τοιοῦτον	καταλιπεῖν ἕτερον) ἄρχον δὲ καὶ
[1, 1253]	(οὐθὲν γὰρ ἡ φύσις ποιεῖ	τοιοῦτον	οἷον οἱ χαλκοτύποι τὴν Δελφικὴν
[1, 1257]	ἀναγκαίων. Διὸ πρὸς τὰς ἀλλαγὰς	τοιοῦτόν	τι συνέθεντο πρὸς σφᾶς αὐτοὺς
[1, 1259]	δ' ὥσπερ εἴπομεν, καθόλου τὸ	τοιοῦτον	χρηματιστικόν, ἐάν τις δύνηται μονοπωλίαν
[1, 1256]	ὅτι ἔν τισι διώρισται τὸ	τοιοῦτον,	ὧν συμφέρει τῷ μὲν τὸ
[1, 1258]	Διὸ ζητοῦσιν ἕτερόν τι τὸν	πλοῦτον	καὶ τὴν χρηματιστικήν, ὀρθῶς ζητοῦντες.
[1, 1260]	τὴν τῆς κτήσεως, ὃν καλοῦμεν	πλοῦτον,	καὶ τῶν ἐλευθέρων μᾶλλον ἢ
[1, 1258]	τροφῆς· καίτοι ἄτοπον τοιοῦτον εἶναι	πλοῦτον	οὗ εὐπορῶν λιμῷ ἀπολεῖται, καθάπερ
[1, 1258]	καὶ χρημάτων. Καὶ γὰρ τὸν	πλοῦτον	πολλάκις τιθέασι νομίσματος πλῆθος, διὰ
[1, 1255]	τοῦτό γε φανερόν, ὡς εἰ	τοσοῦτον	γένοιντο διάφοροι τὸ σῶμα μόνον
[1, 1255]	πάντων ἀνθρώπων. Ὅσοι μὲν οὖν	τοσοῦτον	διεστᾶσιν ὅσον ψυχὴ σώματος καὶ
[1, 1260]	ζωῆς, ὁ δὲ πορρώτερον, καὶ	τοσοῦτον	ἐπιβάλλει ἀρετῆς ὅσον περ καὶ
[1, 1255]	ἐστίν) καὶ ὁ κοινωνῶν λόγου	τοσοῦτον	ὅσον αἰσθάνεσθαι ἀλλὰ μὴ ἔχειν.
[1, 1256]	μὲν οὖν δούλου καὶ δεσπότου	τοῦτον	διωρίσθω τὸν τρόπον. ~(Ὅλως δὲ
[1, 1260]	ἄρρεν ἀεὶ πρὸς τὸ θῆλυ	τοῦτον	ἔχει τὸν τρόπον. Ἡ δὲ
[1, 1257]	μὴ θέλουσιν, ὡς φύσει δίκαιον	τοῦτον	ὄντα τὸν πόλεμον. Ἓν μὲν
[1, 1261]	μὲν τούτων διωρίσθω τὸν τρόπον	τοῦτον·	περὶ δ' ἀνδρὸς καὶ γυναικός,
[1, 1259]	Διὸ καὶ τῶν πόλεων ἔνιαι	τοῦτον	ποιοῦνται τὸν πόρον, ὅταν ἀπορῶσι
[1, 1256]	τούτων ἠξιωμένοις, τοῖς δὲ μὴ	τοῦτον	τὸν τρόπον, ἀλλὰ κατὰ νόμον
[1, 1257]	ὡς ἂν ἡ χρεία συναναγκάζῃ,	τοῦτον	τὸν τρόπον διάγουσιν. Ἡ μὲν
[1, 1259]	σπουδάζουσιν. Θαλῆς μὲν οὖν λέγεται	τοῦτον	τὸν τρόπον ἐπίδειξιν ποιήσασθαι τῆς
[1, 1255]	καὶ ἄνθρωπος θηρίου (διάκεινται δὲ	τοῦτον	τὸν τρόπον ὅσων ἐστὶν ἔργον
[1, 1256]	τοσοῦτοι σχεδόν εἰσιν, ὅσοι γε	αὐτόφυτον	ἔχουσι τὴν ἐργασίαν καὶ μὴ
[1, 1258]	ἐγένετο, τὸ καπηλικόν, τὸ μὲν	πρῶτον	ἁπλῶς ἴσως γινόμενον, εἶτα δι'
[1, 1257]	τι τοιοῦτον ἕτερον, τὸ μὲν	πρῶτον	ἁπλῶς ὁρισθὲν μεγέθει καὶ σταθμῷ,
[1, 1254]	δὲ περὶ τῆς καλουμένης χρηματιστικῆς.	Πρῶτον	δὲ περὶ δεσπότου καὶ δούλου
[1, 1253]	παίδων παῖδας. Διὸ καὶ τὸ	πρῶτον	ἐβασιλεύοντο αἱ πόλεις, καὶ νῦν
[1, 1257]	μεταβλητικὴ πάντων, ἀρξαμένη τὸ μὲν	πρῶτον	ἐκ τοῦ κατὰ φύσιν, τῷ
[1, 1254]	Ἐπεὶ δ' ἐν τοῖς ἐλαχίστοις	πρῶτον	ἕκαστον ζητητέον, πρῶτα δὲ καὶ
[1, 1255]	Ἔστι δ' οὖν, ὥσπερ λέγομεν,	πρῶτον	ἐν ζῴῳ θεωρῆσαι καὶ δεσποτικὴν
[1, 1261]	ἄλλην ἀρχὴν ποιησάμενοι λέγωμεν, καὶ	πρῶτον	ἐπισκεψώμεθα περὶ τῶν ἀποφηναμένων περὶ
[1, 1256]	μέρη καὶ ὁ πλοῦτος, ὥστε	πρῶτον	ἡ γεωργικὴ πότερον μέρος τι
[1, 1256]	τῆς κτήσεως μέρος τι ἦν.	Πρῶτον	μὲν οὖν ἀπορήσειεν ἄν τις
[1, 1260]	τῶν ἐλευθέρων μᾶλλον ἢ δούλων.	Πρῶτον	μὲν οὖν περὶ δούλων ἀπορήσειεν
[1, 1254]	μορίων ἡ πόλις συνέστηκεν, ἀναγκαῖον	πρῶτον	περὶ οἰκονομίας εἰπεῖν· πᾶσα γὰρ
[1, 1252]	ἂν οὕτω θεωρήσειεν. Ἀνάγκη δὴ	πρῶτον	συνδυάζεσθαι τοὺς ἄνευ ἀλλήλων μὴ
[1, 1254]	ἐστὶ σκέψεως. Τὸ δὲ ζῷον	πρῶτον	συνέστηκεν ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος,
[1, 1253]	μὴ πολλοῖς ἔργοις ἀλλ' ἑνὶ	δουλεῦον)	ἐν δὲ τοῖς βαρβάροις τὸ
[1, 1252]	οἷον αὐτό, τοιοῦτον καταλιπεῖν ἕτερον)	ἄρχον	δὲ καὶ ἀρχόμενον φύσει, διὰ
[1, 1254]	καὶ σώματος, ὧν τὸ μὲν	ἄρχον	ἐστὶ φύσει τὸ δ' ἀρχόμενον.
[1, 1260]	γὰρ γεννῆσαν καὶ κατὰ φιλίαν	ἄρχον	καὶ κατὰ πρεσβείαν ἐστίν, ὅπερ
[1, 1260]	ἀρχαῖς ταῖς πλείσταις μεταβάλλει τὸ	ἄρχον	καὶ τὸ ἀρχόμενον (ἐξ ἴσου
[1, 1254]	διῃρημένων, ἐν ἅπασιν ἐμφαίνεται τὸ	ἄρχον	καὶ τὸ ἀρχόμενον, καὶ τοῦτο
[1, 1253]	Αἴτιον δ' ὅτι τὸ φύσει	ἄρχον	οὐκ ἔχουσιν, ἀλλὰ γίνεται ἡ
[1, 1255]	δὲ χεῖρον, καὶ τὸ μὲν	ἄρχον	τὸ δ' ἀρχόμενον. Τὸν αὐτὸν
[1, 1260]	γάρ ἐστι φύσει τὸ μὲν	ἄρχον	τὸ δ' ἀρχόμενον, ὧν ἑτέραν
[1, 1252]	γὰρ δυνάμενον τῇ διανοίᾳ προορᾶν	ἄρχον	φύσει καὶ δεσπόζον φύσει, τὸ
[1, 1254]	τῷ κυβερνήτῃ ὁ μὲν οἴαξ	ἄψυχον	ὁ δὲ πρῳρεὺς ἔμψυχον· ὁ
[1, 1254]	καὶ ὁ δοῦλος κτῆμά τι	ἔμψυχον,	καὶ ὥσπερ ὄργανον πρὸ ὀργάνων
[1, 1254]	οἴαξ ἄψυχον ὁ δὲ πρῳρεὺς	ἔμψυχον·	ὁ γὰρ ὑπηρέτης ἐν ὀργάνου
[1, 1256]	μέρος τι τοῦ δεσπότου, οἷον	ἔμψυχόν	τι τοῦ σώματος κεχωρισμένον δὲ
[1, 1253]	ὅτι ὁ ἄνθρωπος φύσει πολιτικὸν	ζῷον,	καὶ ὁ ἄπολις διὰ φύσιν
[1, 1253]	Διότι δὲ πολιτικὸν ὁ ἄνθρωπος	ζῷον	πάσης μελίττης καὶ παντὸς ἀγελαίου
[1, 1254]	ἐξωτερικωτέρας ἐστὶ σκέψεως. Τὸ δὲ	ζῷον	πρῶτον συνέστηκεν ἐκ ψυχῆς καὶ
[1, 1260]	Ἀπορήσειε δ' ἄν τις, τὸ	νῦν	εἰρημένον εἰ ἀληθές, ἆρα καὶ
[1, 1253]	πρῶτον ἐβασιλεύοντο αἱ πόλεις, καὶ	νῦν	ἔτι τὰ ἔθνη· ἐκ βασιλευομένων
[1, 1261]	ἀφέντες ὡς τέλος ἔχοντας τοὺς	νῦν	λόγους, ἄλλην ἀρχὴν ποιησάμενοι λέγωμεν,
[1, 1253]	αὐτοὶ οἱ μὲν ἔτι καὶ	νῦν	οἱ δὲ τὸ ἀρχαῖον ἐβασιλεύοντο,
[1, 1259]	τούτων καθόλου μὲν εἴρηται καὶ	νῦν,	τὸ δὲ κατὰ μέρος ἀκριβολογεῖσθαι
[1, 1254]	αὐτῶν δυναίμεθα λαβεῖν βέλτιον τῶν	νῦν	ὑπολαμβανομένων. Τοῖς μὲν γὰρ δοκεῖ
[1, 1260]	ἕκαστον ὅσον ἐπιβάλλει αὐτοῖς. Ὁμοίως	τοίνυν	ἀναγκαίως ἔχειν καὶ περὶ τὰς
[1, 1255]	τὸ τοῦ σώματος. ~(Ὅτι μὲν	τοίνυν	εἰσὶ φύσει τινὲς οἱ μὲν
[1, 1257]	οἰκονομικῶν καὶ πολιτικῶν. Ὅτι μὲν	τοίνυν	ἔστι τις κτητικὴ κατὰ φύσιν
[1, 1260]	οὐδὲν ποιήσει τῶν προσηκόντων. Φανερὸν	τοίνυν	ὅτι ἀνάγκη μὲν μετέχειν ἀμφοτέρους
[1, 1260]	γεννήσας πρὸς τὸ τέκνον. Φανερὸν	τοίνυν	ὅτι πλείων ἡ σπουδὴ τῆς
[1, 1261]	οὐδὲ τῶν ἄλλων τεχνιτῶν. Φανερὸν	τοίνυν	ὅτι τῆς τοιαύτης ἀρετῆς αἴτιον
[1, 1260]	ἔχοντος καὶ τοῦ ἀλόγου. Δῆλον	τοίνυν	ὅτι τὸν αὐτὸν τρόπον ἔχει
[1, 1256]	μέρος τι ἦν. Πρῶτον μὲν	οὖν	ἀπορήσειεν ἄν τις πότερον ἡ
[1, 1256]	οἱ τούτων βίοι. Οἱ μὲν	οὖν	ἀργότατοι νομάδες εἰσίν νἡ γὰρ
[1, 1256]	τῶν ἡμέρων καρπῶν. Οἱ μὲν	οὖν	βίοι τοσοῦτοι σχεδόν εἰσιν, ὅσοι
[1, 1256]	καὶ ἴσων ἀρχή. Ὁ μὲν	οὖν	δεσπότης οὐ λέγεται κατ' ἐπιστήμην,
[1, 1259]	ταλάντοις ἐπέλαβεν ἑκατόν. Τοῦτο μὲν	οὖν	Διονύσιος αἰσθόμενος τὰ μὲν χρήματα
[1, 1253]	δούλῳ ταὐτὸ συμφέρει. ~(Φύσει μὲν	οὖν	διώρισται τὸ θῆλυ καὶ τὸ
[1, 1256]	οὖσα ἢ θηρευτική. Περὶ μὲν	οὖν	δούλου καὶ δεσπότου τοῦτον διωρίσθω
[1, 1257]	ὄντα τὸν πόλεμον. Ἓν μὲν	οὖν	εἶδος κτητικῆς κατὰ φύσιν τῆς
[1, 1253]	τοῖς πένησίν ἐστιν. Ἡ μὲν	οὖν	εἰς πᾶσαν ἡμέραν συνεστηκυῖα κοινωνία
[1, 1258]	τὸ εὖ ζῆν· ~(Εἰς ἄπειρον	οὖν	ἐκείνης τῆς ἐπιθυμίας οὔσης, καὶ
[1, 1256]	οὐ μέντοι δύναται. Ὅτι μὲν	οὖν	ἔχει τινὰ λόγον ἡ ἀμφισβήτησις,
[1, 1254]	οὐδὲ δίκαιον· βίαιον γάρ. Ἐπεὶ	οὖν	ἡ κτῆσις μέρος τῆς οἰκίας
[1, 1253]	θηρίον ἢ θεός. Φύσει μὲν	οὖν	ἡ ὁρμὴ ἐν πᾶσιν ἐπὶ
[1, 1253]	εἶναι ἀλλ' ὁμώνυμα. Ὅτι μὲν	οὖν	ἡ πόλις καὶ φύσει πρότερον
[1, 1255]	τῶν ἡμέρων ζῴων. Βούλεται μὲν	οὖν	ἡ φύσις καὶ τὰ σώματα
[1, 1257]	ὄργανα γίνηται ἐξ αὐτῶν. Εἰ	οὖν	ἡ φύσις μηθὲν μήτε ἀτελὲς
[1, 1254]	καὶ ὅλως ἐκείνου. Τίς μὲν	οὖν	ἡ φύσις τοῦ δούλου καὶ
[1, 1258]	ἐτέθη τοῦ ποσοῦ σημεῖον. ~(Πορισθέντος	οὖν	ἤδη νομίσματος ἐκ τῆς ἀναγκαίας
[1, 1259]	περὶ ὃ σπουδάζουσιν. Θαλῆς μὲν	οὖν	λέγεται τοῦτον τὸν τρόπον ἐπίδειξιν
[1, 1254]	τοῖς δεσπόταις δούλων. ~(Τὰ μὲν	οὖν	λεγόμενα ὄργανα ποιητικὰ ὄργανά ἐστι,
[1, 1259]	ἔστι τυγχάνειν βοηθείας. Τῆς μὲν	οὖν	οἰκειοτάτης χρηματιστικῆς ταῦτα μόρια καὶ
[1, 1252]	κοινωνία ἡ πολιτική. Ὅσοι μὲν	οὖν	οἴονται πολιτικὸν καὶ βασιλικὸν καὶ
[1, 1256]	ἀνδριαντοποιῷ δὲ χαλκόν) Ὅτι μὲν	οὖν	οὐχ ἡ αὐτὴ ἡ οἰκονομικὴ
[1, 1260]	μᾶλλον ἢ δούλων. Πρῶτον μὲν	οὖν	περὶ δούλων ἀπορήσειεν ἄν τις,
[1, 1260]	νεωτέρου καὶ ἀτελοῦς. ἐν μὲν	οὖν	ταῖς πολιτικαῖς ἀρχαῖς ταῖς πλείσταις
[1, 1257]	ποιεῖσθαι τὴν ἀλλαγήν) Ἐν μὲν	οὖν	τῇ πρώτῃ κοινωνίᾳ (τοῦτο δ'
[1, 1258]	ἅπαντα δέον ἀπαντᾶν. Περὶ μὲν	οὖν	τῆς τε μὴ ἀναγκαίας χρηματιστικῆς,
[1, 1256]	δεσπότης πρὸ δεσπότου. Αἱ μὲν	οὖν	τοιαῦται πᾶσαι δουλικαὶ ἐπιστῆμαί εἰσι·
[1, 1257]	τὸν τρόπον διάγουσιν. Ἡ μὲν	οὖν	τοιαύτη κτῆσις ὑπ' αὐτῆς φαίνεται
[1, 1257]	τῶν τοιούτων ἕκαστον. Ἡ μὲν	οὖν	τοιαύτη μεταβλητικὴ οὔτε παρὰ φύσιν
[1, 1255]	ἐπὶ πάντων ἀνθρώπων. Ὅσοι μὲν	οὖν	τοσοῦτον διεστᾶσιν ὅσον ψυχὴ σώματος
[1, 1253]	καὶ δοῦλον ὄν. Ἐκ μὲν	οὖν	τούτων τῶν δύο κοινωνιῶν οἰκία
[1, 1253]	τέλος καὶ βέλτιστον. Ἐκ τούτων	οὖν	φανερὸν ὅτι τῶν φύσει ἡ
[1, 1253]	ἔχει τῶν ζῴων· ἡ μὲν	οὖν	φωνὴ τοῦ λυπηροῦ καὶ ἡδέος
[1, 1255]	παρὰ φύσιν ἔχειν. Ἔστι δ'	οὖν,	ὥσπερ λέγομεν, πρῶτον ἐν ζῴῳ
[1, 1253]	οἶκον μὲν πρώτιστα γυναῖκά τε	βοῦν	τ' ἀροτῆρα Ωδ ὁ γὰρ
[1, 1253]	γάρ· καὶ οὕτω τὸ ἀρχαῖον	ᾤκουν.	Καὶ τοὺς θεοὺς δὲ διὰ
[1, 1253]	ὁ δὲ λόγος ἐπὶ τῷ	δηλοῦν	ἐστι τὸ συμφέρον καὶ τὸ
[1, 1257]	Οἱ μὲν γὰρ τῶν αὑτῶν	ἐκοινώνουν	πάντων, οἱ δὲ κεχωρισμένοι πολλῶν
[1, 1255]	μάλιστα, καὶ ἔστιν ἀεὶ τὸ	κρατοῦν	ἐν ὑπεροχῇ ἀγαθοῦ τινος, ὥστε
[1, 1254]	ὃς ἂν κτῆμα ᾖ ἄνθρωπος	ὤν,	κτῆμα δὲ ὄργανον πρακτικὸν καὶ
[1, 1254]	αὑτοῦ φύσει ἀλλ' ἄλλου ἄνθρωπος	ὤν,	οὗτος φύσει δοῦλός ἐστιν, ἄλλου
[1, 1260]	πῶς ἀρχθήσεται καλῶς; ~(Ἀκόλαστος γὰρ	ὢν	καὶ δειλὸς οὐδὲν ποιήσει τῶν
[1, 1253]	πολέμου ἐπιθυμητής, ἅτε περ ἄζυξ	ὢν	ὥσπερ ἐν πεττοῖς. Διότι δὲ
[1, 1257]	γενομένης τῆς βοηθείας τῷ εἰσάγεσθαι	ὧν	ἐνδεεῖς ἦσαν καὶ ἐκπέμπειν ὧν
[1, 1259]	καὶ τὰ λεγόμενα σποράδην, δι'	ὧν	ἐπιτετυχήκασιν ἔνιοι χρηματιζόμενοι, δεῖ συλλέγειν.
[1, 1257]	ὧν ἐνδεεῖς ἦσαν καὶ ἐκπέμπειν	ὧν	ἐπλεόναζον, ἐξ ἀνάγκης ἡ τοῦ
[1, 1257]	ἢ πορίζειν αὐτὴν ὅπως ὑπάρχῃ	ὧν	ἔστι θησαυρισμὸς χρημάτων πρὸς ζωὴν
[1, 1260]	μὲν ἄρχον τὸ δ' ἀρχόμενον,	ὧν	ἑτέραν φαμὲν εἶναι ἀρετήν, οἷον
[1, 1257]	κεχωρισμένοι πολλῶν πάλιν καὶ ἑτέρων,	ὧν	κατὰ τὰς δεήσεις ἀναγκαῖον ποιεῖσθαι
[1, 1254]	κρίσις. ~(Ἐπεὶ δὲ φανερὸν ἐξ	ὧν	μορίων ἡ πόλις συνέστηκεν, ἀναγκαῖον
[1, 1254]	οἰκιῶν. Οἰκονομίας δὲ μέρη ἐξ	ὧν	πάλιν οἰκία συνέστηκεν· οἰκία δὲ
[1, 1252]	παντός) οὕτω καὶ πόλιν ἐξ	ὧν	σύγκειται σκοποῦντες ὀψόμεθα καὶ περὶ
[1, 1256]	ἔν τισι διώρισται τὸ τοιοῦτον,	ὧν	συμφέρει τῷ μὲν τὸ δουλεύειν
[1, 1254]	συνέστηκεν ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος,	ὧν	τὸ μὲν ἄρχον ἐστὶ φύσει
[1, 1256]	αὐτῶν τῶν ζῳοφάγων καὶ τῶν	καρποφάγων	οἱ βίοι πρὸς ἄλληλα διεστᾶσιν.
[1, 1256]	ἕτερα ἑτέροις, καὶ αὐτῶν τῶν	ζῳοφάγων	καὶ τῶν καρποφάγων οἱ βίοι
[1, 1259]	ἔτι χειμῶνος ὄντος εὐπορήσαντα χρημάτων	ὀλίγων	ἀρραβῶνας διαδοῦναι τῶν ἐλαιουργίων τῶν
[1, 1252]	τούτων ἕκαστον, οἷον ἂν μὲν	ὀλίγων,	δεσπότην, ἂν δὲ πλειόνων, οἰκονόμον,
[1, 1255]	διαστάντων γε χωρὶς τούτων τῶν	λόγων	οὔτε ἰσχυρὸν οὐθὲν ἔχουσιν οὔτε
[1, 1260]	μήτε διὰ δειλίαν ἐλλείψῃ τῶν	ἔργων.	Ἀπορήσειε δ' ἄν τις, τὸ
[1, 1261]	οὐ τὴν διδασκαλικὴν ἔχοντα τῶν	ἔργων	δεσποτικήν. Διὸ λέγουσιν οὐ καλῶς
[1, 1260]	γὰρ δι' ἀκολασίαν ἐλλείπουσι τῶν	ἔργων.	Ἢ διαφέρει τοῦτο πλεῖστον; Ὁ
[1, 1253]	λέγει Ὅμηρος Θεμιστεύει δὲ ἕκαστος	παίδων	ἠδ' ἀλόχων. Σποράδες γάρ· καὶ
[1, 1261]	τῶν ἐλευθέρων, ἐκ δὲ τῶν	παίδων	οἱ κοινωνοὶ γίνονται τῆς πολιτείας.
[1, 1253]	τινες ὁμογάλακτας, παῖδάς τε καὶ	παίδων	παῖδας. Διὸ καὶ τὸ πρῶτον
[1, 1255]	σῶμα μόνον ὅσον αἱ τῶν	θεῶν	εἰκόνες, τοὺς ὑπολειπομένους πάντες φαῖεν
[1, 1253]	οὕτω καὶ τοὺς βίους τῶν	θεῶν.	Ἡ δ' ἐκ πλειόνων κωμῶν
[1, 1260]	προσηγόρευσεν εἰπὼν Πατὴρ ἀνδρῶν τε	θεῶν	τε Τὸν βασιλέα τούτων ἁπάντων.
[1, 1259]	αὑτῷ κατασκευάζειν. Διὸ καὶ τῶν	πόλεων	ἔνιαι τοῦτον ποιοῦνται τὸν πόρον,
[1, 1258]	τοῦτο πειρῶνται, ἑκάστῃ χρώμενοι τῶν	δυνάμεων	οὐ κατὰ φύσιν. Ἀνδρείας γὰρ
[1, 1260]	καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων	ἕξεων,	ἢ οὐκ ἔστιν οὐδεμία παρὰ
[1, 1256]	γίνεσθαι θηρίον, οὕτω καὶ ἐξ	ἀγαθῶν	ἀγαθόν. Ἡ δὲ φύσις βούλεται
[1, 1253]	ὁ δὲ πρῶτος συστήσας μεγίστων	ἀγαθῶν	αἴτιος. Ὥσπερ γὰρ καὶ τελεωθὲν
[1, 1256]	θηρίον, οὕτω καὶ ἐξ ἀγαθῶν	ἀγαθόν.	Ἡ δὲ φύσις βούλεται μὲν
[1, 1256]	τοιαύτην προσοικοῦσιν, οἱ δ' ἀπ'	ὀρνίθων	ἢ θηρίων ἀγρίων· τὸ δὲ
[1, 1254]	τῆς οἰκονομίας (ἄνευ γὰρ τῶν	ἀναγκαίων	ἀδύνατον καὶ ζῆν καὶ εὖ
[1, 1254]	καὶ ἄρχεσθαι οὐ μόνον τῶν	ἀναγκαίων	ἀλλὰ καὶ τῶν συμφερόντων ἐστί,
[1, 1257]	εὐβάστακτον ἕκαστον τῶν κατὰ φύσιν	ἀναγκαίων.	Διὸ πρὸς τὰς ἀλλαγὰς τοιοῦτόν
[1, 1258]	ζῆν ἢ ἄλλο τι τῶν	ἀναγκαίων.	Ἐπεὶ δὲ ἔστι μὲν ὡς
[1, 1258]	οὐδὲ χρήσιμον πρὸς οὐδὲν τῶν	ἀναγκαίων	ἐστί, καὶ νομίσματος πλουτῶν πολλάκις
[1, 1257]	ἔστι θησαυρισμὸς χρημάτων πρὸς ζωὴν	ἀναγκαίων,	καὶ χρησίμων εἰς κοινωνίαν πόλεως
[1, 1259]	φιλοσοφίας οὔσης, κατανοήσαντά φασιν αὐτὸν	ἐλαιῶν	φορὰν ἐσομένην ἐκ τῆς ἀστρολογίας,
[1, 1259]	χρημάτων ὀλίγων ἀρραβῶνας διαδοῦναι τῶν	ἐλαιουργίων	τῶν τ' ἐν Μιλήτῳ καὶ
[1, 1255]	καὶ ἡ Θεοδέκτου Ἑλένη φησὶ	Θείων	δ' ἀπ' ἀμφοῖν ἔκγονον ῥιζωμάτων
[1, 1260]	τὸ τέκνον. Φανερὸν τοίνυν ὅτι	πλείων	ἡ σπουδὴ τῆς οἰκονομίας περὶ
[1, 1259]	πάντα τὸν σίδηρον ἐκ τῶν	σιδηρείων,	μετὰ δὲ ταῦτα ὡς ἀφίκοντο
[1, 1253]	ὁμοκάπους. Ἡ δ' ἐκ πλειόνων	οἰκιῶν	κοινωνία πρώτη χρήσεως ἕνεκεν μὴ
[1, 1254]	πᾶσα γὰρ σύγκειται πόλις ἐξ	οἰκιῶν.	Οἰκονομίας δὲ μέρη ἐξ ὧν
[1, 1259]	ἀπορῶσι χρημάτων· μονοπωλίαν γὰρ τῶν	ὠνίων	ποιοῦσιν. Ἐν Σικελίᾳ δέ τις
[1, 1253]	μὲν οὖν τούτων τῶν δύο	κοινωνιῶν	οἰκία πρώτη, καὶ ὀρθῶς Ἡσίοδος
[1, 1255]	τὰ μὲν γὰρ ἥμερα τῶν	ἀγρίων	βελτίω τὴν φύσιν, τούτοις δὲ
[1, 1257]	διὰ τὴν τροφήν, τῶν δ'	ἀγρίων,	εἰ μὴ πάντα, ἀλλὰ τά
[1, 1256]	δ' ἀπ' ὀρνίθων ἢ θηρίων	ἀγρίων·	τὸ δὲ πλεῖστον γένος τῶν
[1, 1256]	οἱ δ' ἀπ' ὀρνίθων ἢ	θηρίων	ἀγρίων· τὸ δὲ πλεῖστον γένος
[1, 1256]	ἐξ ἀνθρώπου ἄνθρωπον καὶ ἐκ	θηρίων	γίνεσθαι θηρίον, οὕτω καὶ ἐξ
[1, 1256]	τῶν ζῴων. Τῶν τε γὰρ	θηρίων	τὰ μὲν ἀγελαῖα τὰ δὲ
[1, 1254]	~(Ἐπεὶ δὲ φανερὸν ἐξ ὧν	μορίων	ἡ πόλις συνέστηκεν, ἀναγκαῖον πρῶτον
[1, 1259]	ταῦτα ὡς ἀφίκοντο ἐκ τῶν	ἐμπορίων	οἱ ἔμποροι, ἐπώλει μόνος, οὐ
[1, 1254]	καὶ πατὴρ καὶ τέκνα, περὶ	τριῶν	ἂν τούτων σκεπτέον εἴη τί
[1, 1259]	Εἰσὶ δὲ τεχνικώταται μὲν τῶν	ἐργασιῶν	ὅπου ἐλάχιστον τῆς τύχης, βαναυσόταται
[1, 1254]	καὶ ἀρχομένων ἔστιν (καὶ ἀεὶ	βελτίων	ἡ ἀρχὴ ἡ τῶν βελτιόνων
[1, 1257]	δὲ πλοῦτος ὀργάνων πλῆθός ἐστιν	οἰκονομικῶν	καὶ πολιτικῶν. Ὅτι μὲν τοίνυν
[1, 1257]	ἔτι πολλὰ ποιεῖ καὶ τῶν	βαρβαρικῶν	ἐθνῶν, κατὰ τὴν ἀλλαγήν. Αὐτὰ
[1, 1258]	τῆς ἐπιθυμίας οὔσης, καὶ τῶν	ποιητικῶν	ἀπείρων ἐπιθυμοῦσιν. Ὅσοι δὲ καὶ
[1, 1257]	ὀργάνων πλῆθός ἐστιν οἰκονομικῶν καὶ	πολιτικῶν.	Ὅτι μὲν τοίνυν ἔστι τις
[1, 1259]	γὰρ κατὰ φύσιν ἀλλ' ἀπ'	ἀλλήλων	ἐστίνν, εὐλογώτατα μισεῖται ἡ ὀβολοστατικὴ
[1, 1252]	τούτων μᾶλλον, τί τε διαφέρουσιν	ἀλλήλων	καὶ εἴ τι τεχνικὸν ἐνδέχεται
[1, 1252]	δὴ πρῶτον συνδυάζεσθαι τοὺς ἄνευ	ἀλλήλων	μὴ δυναμένους εἶναι, οἷον θῆλυ
[1, 1253]	δικαίου καὶ ἀδίκου καὶ τῶν	ἄλλων	αἴσθησιν ἔχειν· ἡ δὲ τούτων
[1, 1260]	δὲ λόγος ἀρχιτέκτων) τῶν δ'	ἄλλων	ἕκαστον ὅσον ἐπιβάλλει αὐτοῖς. Ὁμοίως
[1, 1259]	πεφυτευμένης, καὶ μελιττουργίας, καὶ τῶν	ἄλλων	ζῴων τῶν πλωτῶν ἢ πτηνῶν,
[1, 1257]	τρόπον ἔχει καὶ περὶ τῶν	ἄλλων	κτημάτων. Ἔστι γὰρ ἡ μεταβλητικὴ
[1, 1259]	ὁμοίως δὲ καὶ ἄλλοις περὶ	ἄλλων,	ταῦτα μὲν ἐκ τούτων θεωρείτω
[1, 1261]	σκυτοτόμος δ' οὐθείς, οὐδὲ τῶν	ἄλλων	τεχνιτῶν. Φανερὸν τοίνυν ὅτι τῆς
[1, 1257]	διδόντες καὶ λαμβάνοντες, καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν τοιούτων ἕκαστον. Ἡ μὲν
[1, 1260]	ἀνδρεία καὶ δικαιοσύνη καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν τοιούτων ἕξεων, ἢ οὐκ
[1, 1260]	τρόπον ἔχει καὶ ἐπὶ τῶν	ἄλλων,	ὥστε φύσει πλείω τὰ ἄρχοντα
[1, 1259]	ἐπειδὴ δ' ὁ καιρὸς ἧκε,	πολλῶν	ζητουμένων ἅμα καὶ ἐξαίφνης, ἐκμισθοῦντα
[1, 1257]	ἐκοινώνουν πάντων, οἱ δὲ κεχωρισμένοι	πολλῶν	πάλιν καὶ ἑτέρων, ὧν κατὰ
[1, 1257]	ζωὴν οὐκ ἄπειρός ἐστιν, ὥσπερ	Σόλων	φησὶ ποιήσας Πλούτου δ' οὐθὲν
[1, 1260]	δούλων. Πρῶτον μὲν οὖν περὶ	δούλων	ἀπορήσειεν ἄν τις, πότερον ἔστιν
[1, 1255]	δοκοῦντας δούλους εἶναι καὶ ἐκ	δούλων,	ἐὰν συμβῇ πραθῆναι ληφθέντας. Διόπερ
[1, 1256]	γὰρ ἐλευθέρων φύσει ἡ δὲ	δούλων	ἐστίν, καὶ ἡ μὲν οἰκονομικὴ
[1, 1254]	συνέστηκεν· οἰκία δὲ τέλειος ἐκ	δούλων	καὶ ἐλευθέρων. Ἐπεὶ δ' ἐν
[1, 1255]	παρ' ἀμφοῖν, παρά τε τῶν	δούλων	καὶ παρὰ τῶν ἡμέρων ζῴων.
[1, 1256]	δ' ἐπιστήμη ἐστὶν ἡ χρηστικὴ	δούλων.	Ὁ γὰρ δεσπότης οὐκ ἐν
[1, 1260]	καὶ τῶν ἐλευθέρων μᾶλλον ἢ	δούλων.	Πρῶτον μὲν οὖν περὶ δούλων
[1, 1255]	τὰ τῶν ἐλευθέρων καὶ τῶν	δούλων,	τὰ μὲν ἰσχυρὰ πρὸς τὴν
[1, 1254]	ἀρχιτέκτοσιν ὑπηρετῶν οὔτε τοῖς δεσπόταις	δούλων.	~(Τὰ μὲν οὖν λεγόμενα ὄργανα
[1, 1255]	ἐνδέχεται μὴ δικαίαν εἶναι τῶν	πολέμων,	καὶ τὸν ἀνάξιον δουλεύειν οὐδαμῶς
[1, 1253]	πόλις ἢ οἰκία καὶ ἕκαστος	ἡμῶν	ἐστιν. Τὸ γὰρ ὅλον πρότερον
[1, 1257]	διδόναι καὶ λαμβάνειν, ὃ τῶν	χρησίμων	αὐτὸ ὂν εἶχε τὴν χρείαν
[1, 1259]	ἀπὸ γῆς γιγνομένων, ἀκάρπων μὲν	χρησίμων	δέ, οἷον ὑλοτομία τε καὶ
[1, 1257]	χρημάτων πρὸς ζωὴν ἀναγκαίων, καὶ	χρησίμων	εἰς κοινωνίαν πόλεως ἢ οἰκίας.
[1, 1259]	ἀτέχνων καὶ τῷ σώματι μόνῳ	χρησίμων)	τρίτον δὲ εἶδος χρηματιστικῆς μεταξὺ
[1, 1255]	τοῖς νόμοις ὥσπερ ῥήτορα γράφονται	παρανόμων,	ὡς δεινὸν εἰ τοῦ βιάσασθαι
[1, 1259]	μάλιστα παρὰ φύσιν οὗτος τῶν	χρηματισμῶν	ἐστιν. Ἐπεὶ δὲ τὰ πρὸς
[1, 1253]	θεῶν. Ἡ δ' ἐκ πλειόνων	κωμῶν	κοινωνία τέλειος πόλις, ἤδη πάσης
[1, 1256]	ἐν Συρακούσαις ἐπαίδευεν· ἐκεῖ γὰρ	λαμβάνων	τις μισθὸν ἐδίδασκε τὰ ἐγκύκλια
[1, 1254]	ἡ πρᾶξις, καὶ δέονται ἀμφότεραι	ὀργάνων,	ἀνάγκη καὶ ταῦτα τὴν αὐτὴν
[1, 1253]	γὰρ ἂν ἀποτελοῖτο κάλλιστα τῶν	ὀργάνων	ἕκαστον, μὴ πολλοῖς ἔργοις ἀλλ'
[1, 1254]	ἐστι, καὶ ἡ κτῆσις πλῆθος	ὀργάνων	ἐστί, καὶ ὁ δοῦλος κτῆμά
[1, 1254]	Εἰ γὰρ ἠδύνατο ἕκαστον τῶν	ὀργάνων	κελευσθὲν ἢ προαισθανόμενον ἀποτελεῖν τὸ
[1, 1254]	ἔμψυχον, καὶ ὥσπερ ὄργανον πρὸ	ὀργάνων	πᾶς ὑπηρέτης. Εἰ γὰρ ἠδύνατο
[1, 1257]	οὔτε μεγέθει, ὁ δὲ πλοῦτος	ὀργάνων	πλῆθός ἐστιν οἰκονομικῶν καὶ πολιτικῶν.
[1, 1254]	καὶ τῷ οἰκονομικῷ. Τῶν δ'	ὀργάνων	τὰ μὲν ἄψυχα τὰ δὲ
[1, 1257]	πλείω τὰ δὲ ἐλάττω τῶν	ἱκανῶν	ἔχειν τοὺς ἀνθρώπους (ᾗ καὶ
[1, 1261]	καὶ πρῶτον ἐπισκεψώμεθα περὶ τῶν	ἀποφηναμένων	περὶ τῆς πολιτείας τῆς ἀρίστης.
[1, 1258]	παντάπασι, φύσει δ' οὐθέν, ὅτι	μεταθεμένων	τε τῶν χρωμένων οὐθενὸς ἄξιον
[1, 1258]	εὐχῆς πάντων αὐτῷ γιγνομένων τῶν	παρατιθεμένων	χρυσῶν. Διὸ ζητοῦσιν ἕτερόν τι
[1, 1254]	εἴτε ἐκ συνεχῶν εἴτε ἐκ	διῃρημένων,	ἐν ἅπασιν ἐμφαίνεται τὸ ἄρχον
[1, 1260]	ὅτι ἔστιν ἠθικὴ ἀρετὴ τῶν	εἰρημένων	πάντων, καὶ οὐχ ἡ αὐτὴ
[1, 1260]	ἀρετάς, ὥσπερ Γοργίας, τῶν οὕτως	ὁριζομένων.	Διὸ δεῖ, ὥσπερ ὁ ποιητὴς
[1, 1254]	δυναίμεθα λαβεῖν βέλτιον τῶν νῦν	ὑπολαμβανομένων.	Τοῖς μὲν γὰρ δοκεῖ ἐπιστήμη
[1, 1259]	γῆς καὶ τῶν ἀπὸ γῆς	γιγνομένων,	ἀκάρπων μὲν χρησίμων δέ, οἷον
[1, 1258]	ἀπληστίαν τῆς εὐχῆς πάντων αὐτῷ	γιγνομένων	τῶν παρατιθεμένων χρυσῶν. Διὸ ζητοῦσιν
[1, 1254]	λόγῳ θεωρῆσαι καὶ ἐκ τῶν	γινομένων	καταμαθεῖν. Τὸ γὰρ ἄρχειν καὶ
[1, 1258]	πλούτου πέρας, ἐπὶ δὲ τῶν	γινομένων	ὁρῶμεν συμβαῖνον τοὐναντίον· πάντες γὰρ
[1, 1253]	νῦν ἔτι τὰ ἔθνη· ἐκ	βασιλευομένων	γὰρ συνῆλθον· πᾶσα γὰρ οἰκία
[1, 1259]	γὰρ εἴδη τῶν ἐκ γῆς	μεταλλευομένων	ἔστιν. Εἰσὶ δὲ τεχνικώταται μὲν
[1, 1259]	διόπερ τινὲς καὶ πολιτεύονται τῶν	πολιτευομένων	ταῦτα μόνον. Ἐπεὶ δὲ τρία
[1, 1254]	εἴδη πολλὰ καὶ ἀρχόντων καὶ	ἀρχομένων	ἔστιν (καὶ ἀεὶ βελτίων ἡ
[1, 1254]	ἡ ἀρχὴ ἡ τῶν βελτιόνων	ἀρχομένων,	οἷον ἀνθρώπου ἢ θηρίου· τὸ
[1, 1259]	δ' ὁ καιρὸς ἧκε, πολλῶν	ζητουμένων	ἅμα καὶ ἐξαίφνης, ἐκμισθοῦντα ὃν
[1, 1258]	οὐθέν, ὅτι μεταθεμένων τε τῶν	χρωμένων	οὐθενὸς ἄξιον οὐδὲ χρήσιμον πρὸς
[1, 1259]	ἄλλων ζῴων τῶν πλωτῶν ἢ	πτηνῶν,	ἀφ' ὅσων ἔστι τυγχάνειν βοηθείας.
[1, 1257]	πολλὰ ποιεῖ καὶ τῶν βαρβαρικῶν	ἐθνῶν,	κατὰ τὴν ἀλλαγήν. Αὐτὰ γὰρ
[1, 1253]	πρῶται κοινωνίαι. Τέλος γὰρ αὕτη	ἐκείνων,	ἡ δὲ φύσις τέλος ἐστίν·
[1, 1260]	τὸν τρόπον. Ἡ δὲ τῶν	τέκνων	ἀρχὴ βασιλική· τὸ γὰρ γεννῆσαν
[1, 1259]	ἀρχῆς, ἀλλὰ γυναικὸς μὲν πολιτικῶς	τέκνων	δὲ βασιλικῶς· ~(τό τε γὰρ
[1, 1261]	δ' ἀνδρὸς καὶ γυναικός, καὶ	τέκνων	καὶ πατρός, τῆς τε περὶ
[1, 1259]	ήκαὶ γὰρ γυναικὸς ἄρχει καὶ	τέκνων,	ὡς ἐλευθέρων μὲν ἀμφοῖν, οὐ
[1, 1253]	τῶν θεῶν. Ἡ δ' ἐκ	πλειόνων	κωμῶν κοινωνία τέλειος πόλις, ἤδη
[1, 1253]	Κρὴς ὁμοκάπους. Ἡ δ' ἐκ	πλειόνων	οἰκιῶν κοινωνία πρώτη χρήσεως ἕνεκεν
[1, 1252]	μὲν ὀλίγων, δεσπότην, ἂν δὲ	πλειόνων,	οἰκονόμον, ἂν δ' ἔτι πλειόνων,
[1, 1252]	πλειόνων, οἰκονόμον, ἂν δ' ἔτι	πλειόνων,	πολιτικὸν ἢ βασιλικόν, ὡς οὐδὲν
[1, 1254]	τούτων ἔργον) Ὅσα γὰρ ἐκ	πλειόνων	συνέστηκε καὶ γίνεται ἕν τι
[1, 1257]	ἔστιν ἔργον αὐτῆς, ἀλλ' ἤδη	πλειόνων	τῆς κοινωνίας οὔσης. Οἱ μὲν
[1, 1254]	βελτίων ἡ ἀρχὴ ἡ τῶν	βελτιόνων	ἀρχομένων, οἷον ἀνθρώπου ἢ θηρίου·
[1, 1254]	τὸ γὰρ ἀποτελούμενον ὑπὸ τῶν	βελτιόνων	βέλτιον ἔργον· ὅπου δὲ τὸ
[1, 1259]	δ' ἡ μὲν τῶν βαναύσων	τεχνῶν,	ἡ δὲ τῶν ἀτέχνων καὶ
[1, 1258]	ἄπειρόν ἐστι, καὶ ἑκάστη τῶν	τεχνῶν	τοῦ τέλους εἰς ἄπειρον (ὅτι
[1, 1259]	βαναύσων τεχνῶν, ἡ δὲ τῶν	ἀτέχνων	καὶ τῷ σώματι μόνῳ χρησίμων)
[1, 1255]	καὶ ἄλλου ἐστίν) καὶ ὁ	κοινωνῶν	λόγου τοσοῦτον ὅσον αἰσθάνεσθαι ἀλλὰ
[1, 1259]	ἵππων κτῆσις ποία τις ἢ	βοῶν	ἢ προβάτων, ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 1260]	καλῶς Ὅμηρος τὸν Δία προσηγόρευσεν	εἰπὼν	Πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε
[1, 1257]	τὸν ἐνδεέστερον βίον, ᾗ τυγχάνει	ἐλλείπων	πρὸς τὸ αὐτάρκης εἶναι, οἷον
[1, 1261]	τούτων διώρισται, περὶ δὲ τῶν	λοιπῶν	ἐν ἄλλοις λεκτέον, ἀφέντες ὡς
[1, 1259]	προβάτων, ὁμοίως δὲ καὶ τῶν	λοιπῶν	ζῴων (δεῖ γὰρ ἔμπειρον εἶναι
[1, 1259]	καὶ ποῦ καὶ πῶς, οἷον	ἵππων	κτῆσις ποία τις ἢ βοῶν
[1, 1258]	ἡ χρηματιστικὴ πᾶσιν ἀπὸ τῶν	καρπῶν	καὶ τῶν ζῴων. Διπλῆς δ'
[1, 1256]	γῆς ζῇ καὶ τῶν ἡμέρων	καρπῶν.	Οἱ μὲν οὖν βίοι τοσοῦτοι
[1, 1259]	καὶ τῶν ἀπὸ γῆς γιγνομένων,	ἀκάρπων	μὲν χρησίμων δέ, οἷον ὑλοτομία
[1, 1256]	τὸ δὲ πλεῖστον γένος τῶν	ἀνθρώπων	ἀπὸ τῆς γῆς ζῇ καὶ
[1, 1256]	καὶ τῶν ζῴων καὶ τῶν	ἀνθρώπων	εἰσίν· οὐ γὰρ οἷόν τε
[1, 1257]	ποιεῖ μήτε μάτην, ἀναγκαῖον τῶν	ἀνθρώπων	ἕνεκεν αὐτὰ πάντα πεποιηκέναι τὴν
[1, 1260]	ἐλευθέρων; Εἴτε μὴ ἔστιν, ὄντων	ἀνθρώπων	καὶ λόγου κοινωνούντων ἄτοπον) Σχεδὸν
[1, 1255]	ἀναγκαῖον εἶναι καὶ ἐπὶ πάντων	ἀνθρώπων.	Ὅσοι μὲν οὖν τοσοῦτον διεστᾶσιν
[1, 1257]	τε τὰ θηρία καὶ τῶν	ἀνθρώπων	ὅσοι πεφυκότες ἄρχεσθαι μὴ θέλουσιν,
[1, 1256]	διεστᾶσιν. Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν	ἀνθρώπων.	Πολὺ γὰρ διαφέρουσιν οἱ τούτων
[1, 1257]	καὶ τὰ ἄλλα ζῷα τῶν	ἀνθρώπων	χάριν, τὰ μὲν ἥμερα καὶ
[1, 1253]	δούλου. Διό φασιν οἱ ποιηταὶ	βαρβάρων	δ' Ἕλληνας ἄρχειν εἰκός, ὡς
[1, 1260]	τὸν Δία προσηγόρευσεν εἰπὼν Πατὴρ	ἀνδρῶν	τε θεῶν τε Τὸν βασιλέα
[1, 1260]	γὰρ ἔστιν, τί διοίσουσι τῶν	ἐλευθέρων;	Εἴτε μὴ ἔστιν, ὄντων ἀνθρώπων
[1, 1261]	γὰρ γυναῖκες ἥμισυ μέρος τῶν	ἐλευθέρων,	ἐκ δὲ τῶν παίδων οἱ
[1, 1254]	δὲ τέλειος ἐκ δούλων καὶ	ἐλευθέρων.	Ἐπεὶ δ' ἐν τοῖς ἐλαχίστοις
[1, 1256]	πᾶς οἶκος) ἡ δὲ πολιτικὴ	ἐλευθέρων	καὶ ἴσων ἀρχή. Ὁ μὲν
[1, 1255]	σώματα διαφέροντα ποιεῖν τὰ τῶν	ἐλευθέρων	καὶ τῶν δούλων, τὰ μὲν
[1, 1260]	ὃν καλοῦμεν πλοῦτον, καὶ τῶν	ἐλευθέρων	μᾶλλον ἢ δούλων. Πρῶτον μὲν
[1, 1259]	γυναικὸς ἄρχει καὶ τέκνων, ὡς	ἐλευθέρων	μὲν ἀμφοῖν, οὐ τὸν αὐτὸν
[1, 1255]	τοὺς μὲν τὰ σώματα ἔχειν	ἐλευθέρων	τοὺς δὲ τὰς ψυχάς· ἐπεὶ
[1, 1256]	τινές φασιν. Ἡ μὲν γὰρ	ἐλευθέρων	φύσει ἡ δὲ δούλων ἐστίν,
[1, 1255]	τῶν δούλων καὶ παρὰ τῶν	ἡμέρων	ζῴων. Βούλεται μὲν οὖν ἡ
[1, 1256]	τῆς γῆς ζῇ καὶ τῶν	ἡμέρων	καρπῶν. Οἱ μὲν οὖν βίοι
[1, 1256]	εἰσίν νἡ γὰρ ἀπὸ τῶν	ἡμέρων	τροφὴ ζῴων ἄνευ πόνου γίνεται
[1, 1256]	τῆς διακονίας. Ἔστι γὰρ ἕτερα	ἑτέρων	τὰ μὲν ἐντιμότερα ἔργα τὰ
[1, 1259]	παράστασις· διαφέρει δὲ τούτων ἕτερα	ἑτέρων	τῷ τὰ μὲν ἀσφαλέστερα εἶναι,
[1, 1257]	δὲ κεχωρισμένοι πολλῶν πάλιν καὶ	ἑτέρων,	ὧν κατὰ τὰς δεήσεις ἀναγκαῖον
[1, 1256]	φιλοσοφοῦσιν. Ἡ δὲ κτητικὴ ἑτέρα	ἀμφοτέρων	τούτων, οἷον ἡ δικαία, πολεμική
[1, 1255]	ᾧ τοῦτο δῆλον. ~(Τῶν γὰρ	μοχθηρῶν	ἢ μοχθηρῶς ἐχόντων δόξειεν ἂν
[1, 1258]	ἐπιθυμίας οὔσης, καὶ τῶν ποιητικῶν	ἀπείρων	ἐπιθυμοῦσιν. Ὅσοι δὲ καὶ τοῦ
[1, 1259]	πόλεσι δεῖ χρηματισμοῦ καὶ τοιούτων	πόρων,	ὥσπερ οἰκίᾳ, μᾶλλον δέ· διόπερ
[1, 1258]	ἄτοπον τοιοῦτον εἶναι πλοῦτον οὗ	εὐπορῶν	λιμῷ ἀπολεῖται, καθάπερ καὶ τὸν
[1, 1260]	παῖς ἔστι καὶ ἀκόλαστος καὶ	σώφρων,	ἢ οὔ; Καθόλου δὴ τοῦτ'
[1, 1260]	γὰρ ὁ ἄρχων μὴ ἔσται	σώφρων	καὶ δίκαιος, πῶς ἄρξει καλῶς;
[1, 1252]	καὶ τοῦ κυριωτάτου πάντων ἡ	πασῶν	κυριωτάτη καὶ πάσας περιέχουσα τὰς
[1, 1256]	ἡ δὲ πολιτικὴ ἐλευθέρων καὶ	ἴσων	ἀρχή. Ὁ μὲν οὖν δεσπότης
[1, 1259]	τῶν πλωτῶν ἢ πτηνῶν, ἀφ'	ὅσων	ἔστι τυγχάνειν βοηθείας. Τῆς μὲν
[1, 1255]	(διάκεινται δὲ τοῦτον τὸν τρόπον	ὅσων	ἐστὶν ἔργον ἡ τοῦ σώματος
[1, 1259]	(ταύτης δ' ἡ μὲν τῶν	βαναύσων	τεχνῶν, ἡ δὲ τῶν ἀτέχνων
[1, 1258]	πάντων αὐτῷ γιγνομένων τῶν παρατιθεμένων	χρυσῶν.	Διὸ ζητοῦσιν ἕτερόν τι τὸν
[1, 1255]	ὡσαύτως· τὰ μὲν γὰρ ἥμερα	τῶν	ἀγρίων βελτίω τὴν φύσιν, τούτοις
[1, 1253]	καὶ δικαίου καὶ ἀδίκου καὶ	τῶν	ἄλλων αἴσθησιν ἔχειν· ἡ δὲ
[1, 1259]	καὶ πεφυτευμένης, καὶ μελιττουργίας, καὶ	τῶν	ἄλλων ζῴων τῶν πλωτῶν ἢ
[1, 1257]	δὲ τρόπον ἔχει καὶ περὶ	τῶν	ἄλλων κτημάτων. Ἔστι γὰρ ἡ
[1, 1261]	φύσει, σκυτοτόμος δ' οὐθείς, οὐδὲ	τῶν	ἄλλων τεχνιτῶν. Φανερὸν τοίνυν ὅτι
[1, 1257]	σῖτον διδόντες καὶ λαμβάνοντες, καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν τοιούτων ἕκαστον. Ἡ
[1, 1260]	καὶ ἀνδρεία καὶ δικαιοσύνη καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν τοιούτων ἕξεων, ἢ
[1, 1260]	αὐτὸν τρόπον ἔχει καὶ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων, ὥστε φύσει πλείω τὰ
[1, 1254]	μέρος τῆς οἰκονομίας (ἄνευ γὰρ	τῶν	ἀναγκαίων ἀδύνατον καὶ ζῆν καὶ
[1, 1254]	ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι οὐ μόνον	τῶν	ἀναγκαίων ἀλλὰ καὶ τῶν συμφερόντων
[1, 1258]	ὥσπερ ζῆν ἢ ἄλλο τι	τῶν	ἀναγκαίων. Ἐπεὶ δὲ ἔστι μὲν
[1, 1258]	ἄξιον οὐδὲ χρήσιμον πρὸς οὐδὲν	τῶν	ἀναγκαίων ἐστί, καὶ νομίσματος πλουτῶν
[1, 1256]	ἀγρίων· τὸ δὲ πλεῖστον γένος	τῶν	ἀνθρώπων ἀπὸ τῆς γῆς ζῇ
[1, 1256]	πολλοὶ καὶ τῶν ζῴων καὶ	τῶν	ἀνθρώπων εἰσίν· οὐ γὰρ οἷόν
[1, 1257]	ἀτελὲς ποιεῖ μήτε μάτην, ἀναγκαῖον	τῶν	ἀνθρώπων ἕνεκεν αὐτὰ πάντα πεποιηκέναι
[1, 1257]	πρός τε τὰ θηρία καὶ	τῶν	ἀνθρώπων ὅσοι πεφυκότες ἄρχεσθαι μὴ
[1, 1256]	ἄλληλα διεστᾶσιν. Ὁμοίως δὲ καὶ	τῶν	ἀνθρώπων. Πολὺ γὰρ διαφέρουσιν οἱ
[1, 1257]	εἶναι καὶ τὰ ἄλλα ζῷα	τῶν	ἀνθρώπων χάριν, τὰ μὲν ἥμερα
[1, 1259]	μεταβλητικῆς) ὅσα ἀπὸ γῆς καὶ	τῶν	ἀπὸ γῆς γιγνομένων, ἀκάρπων μὲν
[1, 1261]	λέγωμεν, καὶ πρῶτον ἐπισκεψώμεθα περὶ	τῶν	ἀποφηναμένων περὶ τῆς πολιτείας τῆς
[1, 1252]	τοῖς ἄλλοις τὸ σύνθετον μέχρι	τῶν	ἀσυνθέτων ἀνάγκη διαιρεῖν (ταῦτα γὰρ
[1, 1259]	τῶν βαναύσων τεχνῶν, ἡ δὲ	τῶν	ἀτέχνων καὶ τῷ σώματι μόνῳ
[1, 1257]	κοινωνίας οὔσης. Οἱ μὲν γὰρ	τῶν	αὑτῶν ἐκοινώνουν πάντων, οἱ δὲ
[1, 1259]	μισθαρνία (ταύτης δ' ἡ μὲν	τῶν	βαναύσων τεχνῶν, ἡ δὲ τῶν
[1, 1257]	καθάπερ ἔτι πολλὰ ποιεῖ καὶ	τῶν	βαρβαρικῶν ἐθνῶν, κατὰ τὴν ἀλλαγήν.
[1, 1254]	ἀεὶ βελτίων ἡ ἀρχὴ ἡ	τῶν	βελτιόνων ἀρχομένων, οἷον ἀνθρώπου ἢ
[1, 1254]	θηρίου· τὸ γὰρ ἀποτελούμενον ὑπὸ	τῶν	βελτιόνων βέλτιον ἔργον· ὅπου δὲ
[1, 1255]	θεωρητέον, ἐν ᾧ τοῦτο δῆλον.	~(Τῶν	γὰρ μοχθηρῶν ἢ μοχθηρῶς ἐχόντων
[1, 1254]	τῷ λόγῳ θεωρῆσαι καὶ ἐκ	τῶν	γινομένων καταμαθεῖν. Τὸ γὰρ ἄρχειν
[1, 1258]	παντὸς πλούτου πέρας, ἐπὶ δὲ	τῶν	γινομένων ὁρῶμεν συμβαῖνον τοὐναντίον· πάντες
[1, 1257]	χρῆσιν καὶ διὰ τὴν τροφήν,	τῶν	δ' ἀγρίων, εἰ μὴ πάντα,
[1, 1260]	ἀρχιτέκτονος, ὁ δὲ λόγος ἀρχιτέκτων)	τῶν	δ' ἄλλων ἕκαστον ὅσον ἐπιβάλλει
[1, 1254]	ἔργον, οὕτω καὶ τῷ οἰκονομικῷ.	Τῶν	δ' ὀργάνων τὰ μὲν ἄψυχα
[1, 1258]	μάλιστα γὰρ ἐκεῖνο βούλονται ποιεῖν)	τῶν	δὲ πρὸς τὸ τέλος οὐκ
[1, 1255]	γίνεται παρ' ἀμφοῖν, παρά τε	τῶν	δούλων καὶ παρὰ τῶν ἡμέρων
[1, 1255]	ποιεῖν τὰ τῶν ἐλευθέρων καὶ	τῶν	δούλων, τὰ μὲν ἰσχυρὰ πρὸς
[1, 1258]	αἰτίας τοῦτο πειρῶνται, ἑκάστῃ χρώμενοι	τῶν	δυνάμεων οὐ κατὰ φύσιν. Ἀνδρείας
[1, 1253]	ὄν. Ἐκ μὲν οὖν τούτων	τῶν	δύο κοινωνιῶν οἰκία πρώτη, καὶ
[1, 1260]	φανερὸν ὅτι ἔστιν ἠθικὴ ἀρετὴ	τῶν	εἰρημένων πάντων, καὶ οὐχ ἡ
[1, 1259]	περιείληφε γένη· πολλὰ γὰρ εἴδη	τῶν	ἐκ γῆς μεταλλευομένων ἔστιν. Εἰσὶ
[1, 1259]	εὐπορήσαντα χρημάτων ὀλίγων ἀρραβῶνας διαδοῦναι	τῶν	ἐλαιουργίων τῶν τ' ἐν Μιλήτῳ
[1, 1260]	εἴτε γὰρ ἔστιν, τί διοίσουσι	τῶν	ἐλευθέρων; Εἴτε μὴ ἔστιν, ὄντων
[1, 1261]	μὲν γὰρ γυναῖκες ἥμισυ μέρος	τῶν	ἐλευθέρων, ἐκ δὲ τῶν παίδων
[1, 1255]	τὰ σώματα διαφέροντα ποιεῖν τὰ	τῶν	ἐλευθέρων καὶ τῶν δούλων, τὰ
[1, 1260]	κτήσεως, ὃν καλοῦμεν πλοῦτον, καὶ	τῶν	ἐλευθέρων μᾶλλον ἢ δούλων. Πρῶτον
[1, 1259]	δὲ ταῦτα ὡς ἀφίκοντο ἐκ	τῶν	ἐμπορίων οἱ ἔμποροι, ἐπώλει μόνος,
[1, 1255]	Τοῦτο δὴ τὸ δίκαιον πολλοὶ	τῶν	ἐν τοῖς νόμοις ὥσπερ ῥήτορα
[1, 1259]	ἔστιν. Εἰσὶ δὲ τεχνικώταται μὲν	τῶν	ἐργασιῶν ὅπου ἐλάχιστον τῆς τύχης,
[1, 1260]	ἀκολασίαν μήτε διὰ δειλίαν ἐλλείψῃ	τῶν	ἔργων. Ἀπορήσειε δ' ἄν τις,
[1, 1261]	ἀλλ' οὐ τὴν διδασκαλικὴν ἔχοντα	τῶν	ἔργων δεσποτικήν. Διὸ λέγουσιν οὐ
[1, 1260]	πολλάκις γὰρ δι' ἀκολασίαν ἐλλείπουσι	τῶν	ἔργων. Ἢ διαφέρει τοῦτο πλεῖστον;
[1, 1256]	ἀλλὰ ἕτερα ἑτέροις, καὶ αὐτῶν	τῶν	ζῳοφάγων καὶ τῶν καρποφάγων οἱ
[1, 1258]	πᾶσιν ἀπὸ τῶν καρπῶν καὶ	τῶν	ζῴων. Διπλῆς δ' οὔσης αὐτῆς,
[1, 1257]	γενομένοις οἰητέον τά τε φυτὰ	τῶν	ζῴων ἕνεκεν εἶναι καὶ τὰ
[1, 1253]	λόγον δὲ μόνον ἄνθρωπος ἔχει	τῶν	ζῴων· ἡ μὲν οὖν φωνὴ
[1, 1256]	διὸ καὶ βίοι πολλοὶ καὶ	τῶν	ζῴων καὶ τῶν ἀνθρώπων εἰσίν·
[1, 1253]	Ὥσπερ γὰρ καὶ τελεωθὲν βέλτιστον	τῶν	ζῴων ὁ ἄνθρωπός ἐστιν, οὕτω
[1, 1257]	ἀρχῆς γένεσιν τὰ μὲν συνεκτίκτει	τῶν	ζῴων τοσαύτην τροφὴν ὥσθ' ἱκανὴν
[1, 1256]	τροφῆς τοὺς βίους πεποιήκασι διαφέροντας	τῶν	ζῴων. Τῶν τε γὰρ θηρίων
[1, 1255]	τε τῶν δούλων καὶ παρὰ	τῶν	ἡμέρων ζῴων. Βούλεται μὲν οὖν
[1, 1256]	ἀπὸ τῆς γῆς ζῇ καὶ	τῶν	ἡμέρων καρπῶν. Οἱ μὲν οὖν
[1, 1256]	νομάδες εἰσίν νἡ γὰρ ἀπὸ	τῶν	ἡμέρων τροφὴ ζῴων ἄνευ πόνου
[1, 1255]	τὸ σῶμα μόνον ὅσον αἱ	τῶν	θεῶν εἰκόνες, τοὺς ὑπολειπομένους πάντες
[1, 1253]	ἄνθρωποι, οὕτω καὶ τοὺς βίους	τῶν	θεῶν. Ἡ δ' ἐκ πλειόνων
[1, 1257]	μὲν πλείω τὰ δὲ ἐλάττω	τῶν	ἱκανῶν ἔχειν τοὺς ἀνθρώπους (ᾗ
[1, 1256]	καὶ αὐτῶν τῶν ζῳοφάγων καὶ	τῶν	καρποφάγων οἱ βίοι πρὸς ἄλληλα
[1, 1258]	ἐστὶν ἡ χρηματιστικὴ πᾶσιν ἀπὸ	τῶν	καρπῶν καὶ τῶν ζῴων. Διπλῆς
[1, 1257]	χρῆσις. Οὐ γὰρ εὐβάστακτον ἕκαστον	τῶν	κατὰ φύσιν ἀναγκαίων. Διὸ πρὸς
[1, 1255]	ᾧ τὰ κατὰ πόλεμον κρατούμενα	τῶν	κρατούντων εἶναί φασιν. Τοῦτο δὴ
[1, 1255]	ἐπεὶ διαστάντων γε χωρὶς τούτων	τῶν	λόγων οὔτε ἰσχυρὸν οὐθὲν ἔχουσιν
[1, 1261]	μὲν τούτων διώρισται, περὶ δὲ	τῶν	λοιπῶν ἐν ἄλλοις λεκτέον, ἀφέντες
[1, 1259]	ἢ προβάτων, ὁμοίως δὲ καὶ	τῶν	λοιπῶν ζῴων (δεῖ γὰρ ἔμπειρον
[1, 1254]	περὶ αὐτῶν δυναίμεθα λαβεῖν βέλτιον	τῶν	νῦν ὑπολαμβανομένων. Τοῖς μὲν γὰρ
[1, 1253]	οὕτω γὰρ ἂν ἀποτελοῖτο κάλλιστα	τῶν	ὀργάνων ἕκαστον, μὴ πολλοῖς ἔργοις
[1, 1254]	ὑπηρέτης. Εἰ γὰρ ἠδύνατο ἕκαστον	τῶν	ὀργάνων κελευσθὲν ἢ προαισθανόμενον ἀποτελεῖν
[1, 1260]	ἐξαριθμοῦντες τὰς ἀρετάς, ὥσπερ Γοργίας,	τῶν	οὕτως ὁριζομένων. Διὸ δεῖ, ὥσπερ
[1, 1261]	μέρος τῶν ἐλευθέρων, ἐκ δὲ	τῶν	παίδων οἱ κοινωνοὶ γίνονται τῆς
[1, 1258]	τῆς εὐχῆς πάντων αὐτῷ γιγνομένων	τῶν	παρατιθεμένων χρυσῶν. Διὸ ζητοῦσιν ἕτερόν
[1, 1259]	μελιττουργίας, καὶ τῶν ἄλλων ζῴων	τῶν	πλωτῶν ἢ πτηνῶν, ἀφ' ὅσων
[1, 1258]	ἐκείνης τῆς ἐπιθυμίας οὔσης, καὶ	τῶν	ποιητικῶν ἀπείρων ἐπιθυμοῦσιν. Ὅσοι δὲ
[1, 1255]	ἀρχὴν ἐνδέχεται μὴ δικαίαν εἶναι	τῶν	πολέμων, καὶ τὸν ἀνάξιον δουλεύειν
[1, 1259]	μονοπωλίαν αὑτῷ κατασκευάζειν. Διὸ καὶ	τῶν	πόλεων ἔνιαι τοῦτον ποιοῦνται τὸν
[1, 1259]	δέ· διόπερ τινὲς καὶ πολιτεύονται	τῶν	πολιτευομένων ταῦτα μόνον. Ἐπεὶ δὲ
[1, 1254]	διὸ καὶ ὁ δοῦλος ὑπηρέτης	τῶν	πρὸς τὴν πρᾶξιν. Τὸ δὲ
[1, 1260]	ὢν καὶ δειλὸς οὐδὲν ποιήσει	τῶν	προσηκόντων. Φανερὸν τοίνυν ὅτι ἀνάγκη
[1, 1252]	τεχνικὸν ἐνδέχεται λαβεῖν περὶ ἕκαστον	τῶν	ῥηθέντων. Εἰ δή τις ἐξ
[1, 1259]	συνεπρίατο πάντα τὸν σίδηρον ἐκ	τῶν	σιδηρείων, μετὰ δὲ ταῦτα ὡς
[1, 1255]	δοκεῖ τοῖς δ' ἐκείνως, καὶ	τῶν	σοφῶν. Αἴτιον δὲ ταύτης τῆς
[1, 1254]	μόνον τῶν ἀναγκαίων ἀλλὰ καὶ	τῶν	συμφερόντων ἐστί, καὶ εὐθὺς ἐκ
[1, 1259]	ὀλίγων ἀρραβῶνας διαδοῦναι τῶν ἐλαιουργίων	τῶν	τ' ἐν Μιλήτῳ καὶ Χίῳ
[1, 1256]	βίους πεποιήκασι διαφέροντας τῶν ζῴων.	Τῶν	τε γὰρ θηρίων τὰ μὲν
[1, 1260]	ἔχει τὸν τρόπον. Ἡ δὲ	τῶν	τέκνων ἀρχὴ βασιλική· τὸ γὰρ
[1, 1258]	εἰς ἄπειρόν ἐστι, καὶ ἑκάστη	τῶν	τεχνῶν τοῦ τέλους εἰς ἄπειρον
[1, 1257]	καὶ λαμβάνοντες, καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	τοιούτων ἕκαστον. Ἡ μὲν οὖν
[1, 1260]	καὶ δικαιοσύνη καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	τοιούτων ἕξεων, ἢ οὐκ ἔστιν
[1, 1256]	δ' ἂν καὶ ἐπὶ πλεῖον	τῶν	τοιούτων μάθησις, οἷον ὀψοποιικὴ καὶ
[1, 1260]	ἢ τὸ ὀρθοπραγεῖν, ἤ τι	τῶν	τοιούτων· πολὺ γὰρ ἄμεινον λέγουσιν
[1, 1260]	δ' εἶναι διαφοράς, ὥσπερ καὶ	τῶν	φύσει ἀρχομένωνν. Καὶ τοῦτο εὐθὺς
[1, 1253]	Ἐκ τούτων οὖν φανερὸν ὅτι	τῶν	φύσει ἡ πόλις ἐστί, καὶ
[1, 1261]	δουλείαν, καὶ ὁ μὲν δοῦλος	τῶν	φύσει, σκυτοτόμος δ' οὐθείς, οὐδὲ
[1, 1259]	καὶ μάλιστα παρὰ φύσιν οὗτος	τῶν	χρηματισμῶν ἐστιν. Ἐπεὶ δὲ τὰ
[1, 1258]	τοῦ ἰατροῦ, οὕτω καὶ περὶ	τῶν	χρημάτων ἔστι μὲν ὡς τοῦ
[1, 1257]	αὐτοὺς διδόναι καὶ λαμβάνειν, ὃ	τῶν	χρησίμων αὐτὸ ὂν εἶχε τὴν
[1, 1258]	δ' οὐθέν, ὅτι μεταθεμένων τε	τῶν	χρωμένων οὐθενὸς ἄξιον οὐδὲ χρήσιμον
[1, 1259]	ὅταν ἀπορῶσι χρημάτων· μονοπωλίαν γὰρ	τῶν	ὠνίων ποιοῦσιν. Ἐν Σικελίᾳ δέ
[1, 1259]	ποία τις ἢ βοῶν ἢ	προβάτων,	ὁμοίως δὲ καὶ τῶν λοιπῶν
[1, 1258]	ἰατροῦ, οὕτω καὶ περὶ τῶν	χρημάτων	ἔστι μὲν ὡς τοῦ οἰκονόμου,
[1, 1258]	ποιητικὴ γὰρ εἶναι πλούτου καὶ	χρημάτων.	Καὶ γὰρ τὸν πλοῦτον πολλάκις
[1, 1258]	δὲ ὁ τοιοῦτος πλοῦτος καὶ	χρημάτων	κτῆσις. Τῆς δ' οἰκονομικῆς χρηματιστικῆς
[1, 1258]	πλούτου οὐ πάντως ἀλλὰ διὰ	χρημάτων	μεταβολῆς. Καὶ δοκεῖ περὶ τὸ
[1, 1259]	ποιοῦνται τὸν πόρον, ὅταν ἀπορῶσι	χρημάτων·	μονοπωλίαν γὰρ τῶν ὠνίων ποιοῦσιν.
[1, 1259]	ἀστρολογίας, ἔτι χειμῶνος ὄντος εὐπορήσαντα	χρημάτων	ὀλίγων ἀρραβῶνας διαδοῦναι τῶν ἐλαιουργίων
[1, 1257]	ὅπως ὑπάρχῃ ὧν ἔστι θησαυρισμὸς	χρημάτων	πρὸς ζωὴν ἀναγκαίων, καὶ χρησίμων
[1, 1257]	ἔχει καὶ περὶ τῶν ἄλλων	κτημάτων.	Ἔστι γὰρ ἡ μεταβλητικὴ πάντων,
[1, 1255]	Θείων δ' ἀπ' ἀμφοῖν ἔκγονον	ῥιζωμάτων	τίς ἂν προσειπεῖν ἀξιώσειεν λάτριν;
[1, 1252]	ἄλλοις τὸ σύνθετον μέχρι τῶν	ἀσυνθέτων	ἀνάγκη διαιρεῖν (ταῦτα γὰρ ἐλάχιστα
[1, 1254]	ἂν ἔδει οὔτε τοῖς ἀρχιτέκτοσιν	ὑπηρετῶν	οὔτε τοῖς δεσπόταις δούλων. ~(Τὰ
[1, 1261]	δ' οὐθείς, οὐδὲ τῶν ἄλλων	τεχνιτῶν.	Φανερὸν τοίνυν ὅτι τῆς τοιαύτης
[1, 1260]	τοῦ ἀρχιτέκτονος, ὁ δὲ λόγος	ἀρχιτέκτων)	τῶν δ' ἄλλων ἕκαστον ὅσον
[1, 1255]	τρόπον ἀναγκαῖον εἶναι καὶ ἐπὶ	πάντων	ἀνθρώπων. Ὅσοι μὲν οὖν τοσοῦτον
[1, 1257]	κτημάτων. Ἔστι γὰρ ἡ μεταβλητικὴ	πάντων,	ἀρξαμένη τὸ μὲν πρῶτον ἐκ
[1, 1258]	διὰ τὴν ἀπληστίαν τῆς εὐχῆς	πάντων	αὐτῷ γιγνομένων τῶν παρατιθεμένων χρυσῶν.
[1, 1260]	γυναικός, οὕτω νομίζειν ἔχειν περὶ	πάντων·	Γυναικὶ κόσμον ἡ σιγὴ φέρει,
[1, 1252]	μάλιστα δὲ καὶ τοῦ κυριωτάτου	πάντων	ἡ πασῶν κυριωτάτη καὶ πάσας
[1, 1260]	ἔστιν ἠθικὴ ἀρετὴ τῶν εἰρημένων	πάντων,	καὶ οὐχ ἡ αὐτὴ σωφροσύνη
[1, 1257]	μὲν γὰρ τῶν αὑτῶν ἐκοινώνουν	πάντων,	οἱ δὲ κεχωρισμένοι πολλῶν πάλιν
[1, 1259]	τ' ἐν Μιλήτῳ καὶ Χίῳ	πάντων,	ὀλίγου μισθωσάμενον ἅτ' οὐθενὸς ἐπιβάλλοντος·
[1, 1253]	χωρισθεὶς νόμου καὶ δίκης χείριστον	πάντων.	Χαλεπωτάτη γὰρ ἀδικία ἔχουσα ὅπλα·
[1, 1260]	θεῶν τε Τὸν βασιλέα τούτων	ἁπάντων.	Φύσει γὰρ τὸν βασιλέα διαφέρειν
[1, 1255]	τὸ τὸν κρείττονα ἄρχειν) ἐπεὶ	διαστάντων	γε χωρὶς τούτων τῶν λόγων
[1, 1252]	ἐνδέχεται λαβεῖν περὶ ἕκαστον τῶν	ῥηθέντων.	Εἰ δή τις ἐξ ἀρχῆς
[1, 1260]	τῶν ἐλευθέρων; Εἴτε μὴ ἔστιν,	ὄντων	ἀνθρώπων καὶ λόγου κοινωνούντων ἄτοπον)
[1, 1259]	τυγχάνει δὲ καθόλου τι ὄν.	Ὀνειδιζόντων	γὰρ αὐτῷ διὰ τὴν πενίαν
[1, 1260]	καὶ δειλὸς οὐδὲν ποιήσει τῶν	προσηκόντων.	Φανερὸν τοίνυν ὅτι ἀνάγκη μὲν
[1, 1257]	τὸ δὲ τελευταῖον καὶ χαρακτῆρα	ἐπιβαλλόντων,	ἵνα ἀπολύσῃ τῆς μετρήσεως αὑτούς·
[1, 1254]	τῶν ἀναγκαίων ἀλλὰ καὶ τῶν	συμφερόντων	ἐστί, καὶ εὐθὺς ἐκ γενετῆς
[1, 1255]	~(Τῶν γὰρ μοχθηρῶν ἢ μοχθηρῶς	ἐχόντων	δόξειεν ἂν ἄρχειν πολλάκις τὸ
[1, 1254]	ἄρχειν. Καὶ εἴδη πολλὰ καὶ	ἀρχόντων	καὶ ἀρχομένων ἔστιν (καὶ ἀεὶ
[1, 1260]	ἔστιν, ὄντων ἀνθρώπων καὶ λόγου	κοινωνούντων	ἄτοπον) Σχεδὸν δὲ ταὐτόν ἐστι
[1, 1255]	τὰ κατὰ πόλεμον κρατούμενα τῶν	κρατούντων	εἶναί φασιν. Τοῦτο δὴ τὸ
[1, 1253]	κοινωνίαν· ὁ δὲ πρῶτος συστήσας	μεγίστων	ἀγαθῶν αἴτιος. Ὥσπερ γὰρ καὶ
[1, 1253]	τύχην ἤτοι φαῦλός ἐστιν, ἢ	κρείττων	ἢ ἄνθρωπος· ὥσπερ καὶ ὁ
[1, 1257]	φύσει ἡ δ' οὐ φύσει	αὐτῶν,	ἀλλὰ δι' ἐμπειρίας τινὸς καὶ
[1, 1261]	πατρός, τῆς τε περὶ ἕκαστον	αὐτῶν	ἀρετῆς καὶ τῆς πρὸς σφᾶς
[1, 1255]	χρῆσις, καὶ τοῦτ' ἐστ' ἀπ'	αὐτῶν	βέλτιστον) οὗτοι μέν εἰσι φύσει
[1, 1256]	τούτων ἡ φύσις τοὺς βίους	αὐτῶν	διώρισεν, ἐπεὶ δ' οὐ ταὐτὸ
[1, 1253]	ἔχουσιν, ἀλλὰ γίνεται ἡ κοινωνία	αὐτῶν	δούλης καὶ δούλου. Διό φασιν
[1, 1254]	τι πρὸς τὸ εἰδέναι περὶ	αὐτῶν	δυναίμεθα λαβεῖν βέλτιον τῶν νῦν
[1, 1257]	καὶ ἄλλα ὄργανα γίνηται ἐξ	αὐτῶν.	Εἰ οὖν ἡ φύσις μηθὲν
[1, 1256]	δὲ καρποφάγα τὰ δὲ παμφάγα	αὐτῶν	εἶναι, ὥστε πρὸς τὰς ῥᾳστώνας
[1, 1253]	(μέχρι γὰρ τούτου ἡ φύσις	αὐτῶν	ἐλήλυθε, τοῦ ἔχειν αἴσθησιν λυπηροῦ
[1, 1258]	νόμισμα. Αἴτιον δὲ τὸ σύνεγγυς	αὐτῶν.	Ἐπαλλάττει γὰρ ἡ χρῆσις τοῦ
[1, 1256]	φύσιν ἀλλὰ ἕτερα ἑτέροις, καὶ	αὐτῶν	τῶν ζῳοφάγων καὶ τῶν καρποφάγων
[1, 1257]	οὔσης. Οἱ μὲν γὰρ τῶν	αὑτῶν	ἐκοινώνουν πάντων, οἱ δὲ κεχωρισμένοι
[1, 1257]	λαμβάνοντες, καὶ τῶν ἄλλων τῶν	τοιούτων	ἕκαστον. Ἡ μὲν οὖν τοιαύτη
[1, 1260]	δικαιοσύνη καὶ τῶν ἄλλων τῶν	τοιούτων	ἕξεων, ἢ οὐκ ἔστιν οὐδεμία
[1, 1256]	ἂν καὶ ἐπὶ πλεῖον τῶν	τοιούτων	μάθησις, οἷον ὀψοποιικὴ καὶ τἆλλα
[1, 1260]	τὸ ὀρθοπραγεῖν, ἤ τι τῶν	τοιούτων·	πολὺ γὰρ ἄμεινον λέγουσιν οἱ
[1, 1259]	γὰρ πόλεσι δεῖ χρηματισμοῦ καὶ	τοιούτων	πόρων, ὥσπερ οἰκίᾳ, μᾶλλον δέ·
[1, 1258]	τῶν ἀναγκαίων ἐστί, καὶ νομίσματος	πλουτῶν	πολλάκις ἀπορήσει τῆς ἀναγκαίας τροφῆς·
[1, 1260]	τε θεῶν τε Τὸν βασιλέα	τούτων	ἁπάντων. Φύσει γὰρ τὸν βασιλέα
[1, 1256]	ἀνθρώπων. Πολὺ γὰρ διαφέρουσιν οἱ	τούτων	βίοι. Οἱ μὲν οὖν ἀργότατοι
[1, 1254]	καὶ τίς ἡ δύναμις, ἐκ	τούτων	δῆλον· ὁ γὰρ μὴ αὑτοῦ
[1, 1261]	τοὺς παῖδας. Ἀλλὰ περὶ μὲν	τούτων	διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον· περὶ
[1, 1261]	πολιτείας. Ὥστ' ἐπεὶ περὶ μὲν	τούτων	διώρισται, περὶ δὲ τῶν λοιπῶν
[1, 1257]	ὅ γ' ἀληθινὸς πλοῦτος ἐκ	τούτων	εἶναι. Ἡ γὰρ τῆς τοιαύτης
[1, 1260]	γυναικὸς καὶ παιδός, πότερα καὶ	τούτων	εἰσὶν ἀρεταί, καὶ δεῖ τὴν
[1, 1252]	νομίζουσι διαφέρειν ἀλλ' οὐκ εἴδει	τούτων	ἕκαστον, οἷον ἂν μὲν ὀλίγων,
[1, 1254]	τὸ δ' ἄρχεται, ἔστι τι	τούτων	ἔργον) Ὅσα γὰρ ἐκ πλειόνων
[1, 1259]	ναυκληρία φορτηγία παράστασις· διαφέρει δὲ	τούτων	ἕτερα ἑτέρων τῷ τὰ μὲν
[1, 1260]	κτῆσιν, καὶ περὶ τὴν ἀρετὴν	τούτων	ἢ περὶ τὴν τῆς κτήσεως,
[1, 1256]	ῥᾳστώνας καὶ τὴν αἵρεσιν τὴν	τούτων	ἡ φύσις τοὺς βίους αὐτῶν
[1, 1257]	Οἱ δὲ καὶ μιγνύντες ἐκ	τούτων	ἡδέως ζῶσι, προσαναπληροῦντες τὸν ἐνδεέστερον
[1, 1256]	δεσπότῃ πρὸς ἀλλήλους τοῖς φύσει	τούτων	ἠξιωμένοις, τοῖς δὲ μὴ τοῦτον
[1, 1259]	περὶ ἄλλων, ταῦτα μὲν ἐκ	τούτων	θεωρείτω ὅτῳ ἐπιμελές· ἔτι δὲ
[1, 1259]	προσδεῖ ἀρετῆς. Περὶ ἑκάστου δὲ	τούτων	καθόλου μὲν εἴρηται καὶ νῦν,
[1, 1253]	ἄλλων αἴσθησιν ἔχειν· ἡ δὲ	τούτων	κοινωνία ποιεῖ οἰκίαν καὶ πόλιν.
[1, 1252]	σύγκειται σκοποῦντες ὀψόμεθα καὶ περὶ	τούτων	μᾶλλον, τί τε διαφέρουσιν ἀλλήλων
[1, 1256]	Ἡ δὲ κτητικὴ ἑτέρα ἀμφοτέρων	τούτων,	οἷον ἡ δικαία, πολεμική τις
[1, 1260]	ὀργανικὰς καὶ διακονικὰς ἄλλη τιμιωτέρα	τούτων,	οἷον σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία καὶ
[1, 1259]	δ' ἔστιν ἐνίοις γεγραμμένα περὶ	τούτων,	οἷον Χαρητίδῃ τῷ Παρίῳ (καὶ
[1, 1256]	τοὐναντίον) Φανερὸν δὲ καὶ ἐκ	τούτων	ὅτι οὐ (αὐτόν ἐστι δεσποτεία
[1, 1253]	καὶ τέλος καὶ βέλτιστον. Ἐκ	τούτων	οὖν φανερὸν ὅτι τῶν φύσει
[1, 1254]	καὶ τέκνα, περὶ τριῶν ἂν	τούτων	σκεπτέον εἴη τί ἕκαστον καὶ
[1, 1259]	ἔμπειρον εἶναι πρὸς ἄλληλά τε	τούτων	τίνα λυσιτελέστατα, καὶ ποῖα ἐν
[1, 1253]	δοῦλον ὄν. Ἐκ μὲν οὖν	τούτων	τῶν δύο κοινωνιῶν οἰκία πρώτη,
[1, 1255]	ἄρχειν) ἐπεὶ διαστάντων γε χωρὶς	τούτων	τῶν λόγων οὔτε ἰσχυρὸν οὐθὲν
[1, 1258]	ἢ ἄλλο τι) ἐκ δὲ	τούτων,	ὡς δεῖ ταῦτα διαθεῖναι προσήκει
[1, 1259]	καὶ τῶν ἄλλων ζῴων τῶν	πλωτῶν	ἢ πτηνῶν, ἀφ' ὅσων ἔστι
[1, 1255]	καὶ κατὰ νόμον δοῦλος καὶ	δουλεύων·	ὁ γὰρ νόμος ὁμολογία τίς
[1, 1255]	τοῖς δ' ἐκείνως, καὶ τῶν	σοφῶν.	Αἴτιον δὲ ταύτης τῆς ἀμφισβητήσεως,
[1, 1253]	ὅπλα· ὁ δὲ ἄνθρωπος ὅπλα	ἔχων	φύεται φρονήσει καὶ ἀρετῇ, οἷς
[1, 1254]	ἕν τι κοινόν, εἴτε ἐκ	συνεχῶν	εἴτε ἐκ διῃρημένων, ἐν ἅπασιν
[1, 1253]	Θεμιστεύει δὲ ἕκαστος παίδων ἠδ'	ἀλόχων.	Σποράδες γάρ· καὶ οὕτω τὸ
[1, 1252]	ἐπιστήμης τῆς τοιαύτης κατὰ μέρος	ἄρχων	καὶ ἀρχόμενος, πολιτικόν· ταῦτα δ'
[1, 1260]	μή, θαυμαστόν. Εἴτε γὰρ ὁ	ἄρχων	μὴ ἔσται σώφρων καὶ δίκαιος,
[1, 1260]	ἀνθρώπους ἢ περὶ τὴν τῶν	ἀψύχων	κτῆσιν, καὶ περὶ τὴν ἀρετὴν
[1, 1256]	γὰρ ἀπὸ τῶν ἡμέρων τροφὴ	ζῴων	ἄνευ πόνου γίνεται σχολάζουσιν· ἀναγκαίου
[1, 1255]	δούλων καὶ παρὰ τῶν ἡμέρων	ζῴων.	Βούλεται μὲν οὖν ἡ φύσις
[1, 1259]	ὁμοίως δὲ καὶ τῶν λοιπῶν	ζῴων	(δεῖ γὰρ ἔμπειρον εἶναι πρὸς
[1, 1258]	ἀπὸ τῶν καρπῶν καὶ τῶν	ζῴων.	Διπλῆς δ' οὔσης αὐτῆς, ὥσπερ
[1, 1257]	οἰητέον τά τε φυτὰ τῶν	ζῴων	ἕνεκεν εἶναι καὶ τὰ ἄλλα
[1, 1253]	δὲ μόνον ἄνθρωπος ἔχει τῶν	ζῴων·	ἡ μὲν οὖν φωνὴ τοῦ
[1, 1256]	καὶ βίοι πολλοὶ καὶ τῶν	ζῴων	καὶ τῶν ἀνθρώπων εἰσίν· οὐ
[1, 1253]	γὰρ καὶ τελεωθὲν βέλτιστον τῶν	ζῴων	ὁ ἄνθρωπός ἐστιν, οὕτω καὶ
[1, 1257]	γένεσιν τὰ μὲν συνεκτίκτει τῶν	ζῴων	τοσαύτην τροφὴν ὥσθ' ἱκανὴν εἶναι
[1, 1259]	καὶ μελιττουργίας, καὶ τῶν ἄλλων	ζῴων	τῶν πλωτῶν ἢ πτηνῶν, ἀφ'
[1, 1256]	τοὺς βίους πεποιήκασι διαφέροντας τῶν	ζῴων.	Τῶν τε γὰρ θηρίων τὰ