Alphabétiquement     [«   »]
τισι 2
Τὸ 5
Τό 1
τὸ 138
τό 2
τοιαῦτα 3
τοιαῦται 1
Fréquences     [«    »]
133 γὰρ
134 μὲν
103 τῶν
138 τὸ
165 δὲ
392 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Politique, livre I

τὸ


Livre, Pages
[1, 1253]   ὥστε καὶ τὸ δίκαιον καὶ  τὸ   ἄδικον· τοῦτο γὰρ πρὸς τὰ
[1, 1259]   εὐλογώτατα μισεῖται ὀβολοστατικὴ διὰ  τὸ   ἀπ' αὐτοῦ τοῦ νομίσματος εἶναι
[1, 1258]   ἔχουσα ὅρον. Δῆλον δὲ καὶ  τὸ   ἀπορούμενον ἐξ ἀρχῆς, πότερον τοῦ
[1, 1255]   γὰρ σωτηρίας οὕτως. Ἔτι δὲ  τὸ   ἄρρεν πρὸς τὸ θῆλυ φύσει
[1, 1260]   ἐλεύθερον τοῦ δούλου ἄρχει καὶ  τὸ   ἄρρεν τοῦ θήλεος καὶ ἀνὴρ
[1, 1253]   ἔτι καὶ νῦν οἱ δὲ  τὸ   ἀρχαῖον ἐβασιλεύοντο, ὥσπερ δὲ καὶ
[1, 1253]   ἀλόχων. Σποράδες γάρ· καὶ οὕτω  τὸ   ἀρχαῖον ᾤκουν. Καὶ τοὺς θεοὺς
[1, 1254]   τὸ ἄρχεσθαι τὰ δ' ἐπὶ  τὸ   ἄρχειν. Καὶ εἴδη πολλὰ καὶ
[1, 1254]   ἔνια διέστηκε τὰ μὲν ἐπὶ  τὸ   ἄρχεσθαι τὰ δ' ἐπὶ τὸ
[1, 1255]   ὅτι κατὰ φύσιν καὶ συμφέρον  τὸ   ἄρχεσθαι τῷ σώματι ὑπὸ τῆς
[1, 1260]   πλείσταις μεταβάλλει τὸ ἄρχον καὶ  τὸ   ἀρχόμενον (ἐξ ἴσου γὰρ εἶναι
[1, 1254]   ἅπασιν ἐμφαίνεται τὸ ἄρχον καὶ  τὸ   ἀρχόμενον, καὶ τοῦτο ἐκ τῆς
[1, 1260]   πολιτικαῖς ἀρχαῖς ταῖς πλείσταις μεταβάλλει  τὸ   ἄρχον καὶ τὸ ἀρχόμενον (ἐξ
[1, 1254]   ἐκ διῃρημένων, ἐν ἅπασιν ἐμφαίνεται  τὸ   ἄρχον καὶ τὸ ἀρχόμενον, καὶ
[1, 1257]   βίον, τυγχάνει ἐλλείπων πρὸς  τὸ   αὐτάρκης εἶναι, οἷον οἱ μὲν
[1, 1254]   ὀργάνων κελευσθὲν προαισθανόμενον ἀποτελεῖν  τὸ   αὑτοῦ ἔργον, καὶ ὥσπερ τὰ
[1, 1260]   τρόπον, ἀλλ' ὅσον ἑκάστῳ πρὸς  τὸ   αὑτοῦ ἔργον. Ὥστε φανερὸν ὅτι
[1, 1255]   ἅτεροι λόγοι, ὡς οὐ δεῖ  τὸ   βέλτιον κατ' ἀρετὴν ἄρχειν καὶ
[1, 1255]   κρείττονος ἔσται δοῦλον καὶ ἀρχόμενον  τὸ   βιασθέν. Καὶ τοῖς μὲν οὕτως
[1, 1253]   δηλοῦν ἐστι τὸ συμφέρον καὶ  τὸ   βλαβερόν, ὥστε καὶ τὸ δίκαιον
[1, 1260]   γὰρ δοῦλος ὅλως οὐκ ἔχει  τὸ   βουλευτικόν, τὸ δὲ θῆλυ ἔχει
[1, 1254]   ἀρχομένων, οἷον ἀνθρώπου θηρίου·  τὸ   γὰρ ἀποτελούμενον ὑπὸ τῶν βελτιόνων
[1, 1256]   δὲ κακῶς ἀσυμφόρως ἐστὶν ἀμφοῖν  (τὸ   γὰρ αὐτὸ συμφέρει τῷ μέρει
[1, 1260]   δὲ τῶν τέκνων ἀρχὴ βασιλική·  τὸ   γὰρ γεννῆσαν καὶ κατὰ φιλίαν
[1, 1260]   ἔχειν δεῖ τὴν διανοητικὴν ἀρετήν  (τὸ   γὰρ ἔργον ἐστὶν ἁπλῶς τοῦ
[1, 1258]   περὶ τὸ νόμισμα αὕτη εἶναι·  τὸ   γὰρ νόμισμα στοιχεῖον καὶ πέρας
[1, 1257]   ἂν δύνηται αὐτὸ αὑτῷ πορίζειν  τὸ   γεννηθέν, οἷον ὅσα σκωληκοτοκεῖ
[1, 1260]   τὸν περὶ τοῦ ποδανιπτῆρος λόγον·  τὸ   δ' ἄρρεν ἀεὶ πρὸς τὸ
[1, 1256]   καὶ δεῖ τὸ μὲν ἄρχεσθαι  τὸ   δ' ἄρχειν ἣν πεφύκασιν ἀρχὴν
[1, 1254]   ὅπου δὲ τὸ μὲν ἄρχει  τὸ   δ' ἄρχεται, ἔστι τι τούτων
[1, 1260]   δέ, ὅταν τὸ μὲν ἄρχῃ  τὸ   δ' ἄρχηται, ζητεῖ διαφορὰν εἶναι
[1, 1254]   τὸ μὲν ἄρχον ἐστὶ φύσει  τὸ   δ' ἀρχόμενον. Δεῖ δὲ σκοπεῖν
[1, 1255]   χεῖρον, καὶ τὸ μὲν ἄρχον  τὸ   δ' ἀρχόμενον. Τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 1260]   ἐστι φύσει τὸ μὲν ἄρχον  τὸ   δ' ἀρχόμενον, ὧν ἑτέραν φαμὲν
[1, 1255]   τοῦ μορίου τοῦ λόγον ἔχοντος,  τὸ   δ' ἐξ ἴσου ἀνάπαλιν
[1, 1255]   μὲν ἁπλῶς εὐγενὲς καὶ ἐλεύθερον  τὸ   δ' οὐχ ἁπλῶς, ὥσπερ καὶ
[1, 1252]   ἄρχον φύσει καὶ δεσπόζον φύσει,  τὸ   δὲ δυνάμενον τῷ σώματι ταῦτα
[1, 1260]   ὅλως οὐκ ἔχει τὸ βουλευτικόν,  τὸ   δὲ θῆλυ ἔχει μέν, ἀλλ'
[1, 1256]   ἀρχὴν ἄρχειν, ὥστε καὶ δεσπόζειν,  τὸ   δὲ κακῶς ἀσυμφόρως ἐστὶν ἀμφοῖν
[1, 1261]   δεῖ τὸ μὲν εὖ διώκειν  τὸ   δὲ κακῶς φεύγειν, ἐν τοῖς
[1, 1259]   καθόλου μὲν εἴρηται καὶ νῦν,  τὸ   δὲ κατὰ μέρος ἀκριβολογεῖσθαι χρήσιμον
[1, 1254]   λεγόμενα ὄργανα ποιητικὰ ὄργανά ἐστι,  τὸ   δὲ κτῆμα πρακτικόν· ἀπὸ μὲν
[1, 1260]   ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν εἴδει διαφέρει,  τὸ   δὲ μᾶλλον καὶ ἧττον οὐδέν.
[1, 1256]   ἀπ' ὀρνίθων θηρίων ἀγρίων·  τὸ   δὲ πλεῖστον γένος τῶν ἀνθρώπων
[1, 1257]   ἁπλῶς ὁρισθὲν μεγέθει καὶ σταθμῷ,  τὸ   δὲ τελευταῖον καὶ χαρακτῆρα ἐπιβαλλόντων,
[1, 1255]   θῆλυ φύσει τὸ μὲν κρεῖττον  τὸ   δὲ χεῖρον, καὶ τὸ μὲν
[1, 1256]   μὲν τὸ δουλεύειν τῷ δὲ  τὸ   δεσπόζειν καὶ δίκαιον, καὶ δεῖ
[1, 1254]   ἀρχόμενοι· τοῖς δὲ παρὰ φύσιν  τὸ   δεσπόζειν ννόμῳ γὰρ τὸν μὲν
[1, 1255]   τοῦτο τοῖς μὲν ἄνοια δοκεῖν  τὸ   δίκαιον εἶναι, τοῖς δ' αὐτὸ
[1, 1253]   καὶ τὸ βλαβερόν, ὥστε καὶ  τὸ   δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον· τοῦτο
[1, 1255]   κρατούντων εἶναί φασιν. Τοῦτο δὴ  τὸ   δίκαιον πολλοὶ τῶν ἐν τοῖς
[1, 1255]   δοῦλοι, φανερόν, οἷς καὶ συμφέρει  τὸ   δουλεύειν καὶ δίκαιόν ἐστιν. ὅτι
[1, 1255]   χαλεπὸν ἰδεῖν. Διχῶς γὰρ λέγεται  τὸ   δουλεύειν καὶ δοῦλος. Ἔστι
[1, 1256]   τοιοῦτον, ὧν συμφέρει τῷ μὲν  τὸ   δουλεύειν τῷ δὲ τὸ δεσπόζειν
[1, 1255]   ἀρετῇ καὶ κακίᾳ διορίζουσι  τὸ   δοῦλον καὶ ἐλεύθερον, καὶ τοὺς
[1, 1253]   οὖν διώρισται τὸ θῆλυ καὶ  τὸ   δοῦλον (οὐθὲν γὰρ φύσις
[1, 1253]   τοῖς βαρβάροις τὸ θῆλυ καὶ  τὸ   δοῦλον τὴν αὐτὴν ἔχει τάξιν.
[1, 1258]   νόμισμα εἶναι, καὶ ἔργον αὐτῆς  τὸ   δύνασθαι θεωρῆσαι πόθεν ἔσται πλῆθος,
[1, 1254]   ἴδωμεν, κἂν εἴ τι πρὸς  τὸ   εἰδέναι περὶ αὐτῶν δυναίμεθα λαβεῖν
[1, 1260]   καὶ ἀρχόμενα. Ἄλλον γὰρ τρόπον  τὸ   ἐλεύθερον τοῦ δούλου ἄρχει καὶ
[1, 1259]   πρὸς τὰς ἐργασίας, φορτικὸν δὲ  τὸ   ἐνδιατρίβειν. ~Ἐπεὶ δ' ἔστιν ἐνίοις
[1, 1254]   οἰκεῖα ὄργανα, εἰ μέλλει ἀποτελεσθήσεσθαι  τὸ   ἔργον, οὕτω καὶ τῷ οἰκονομικῷ.
[1, 1258]   περὶ τὸν χρηματισμόν ἐστι, καὶ  τὸ   ἕτερον εἶδος τῆς χρηματιστικῆς διὰ
[1, 1260]   οἱ λέγοντες ἐξαπατῶσιν ἑαυτοὺς ὅτι  τὸ   εὖ ἔχειν τὴν ψυχὴν ἀρετή,
[1, 1258]   περὶ τὸ ζῆν, ἀλλὰ μὴ  τὸ   εὖ ζῆν· ~(Εἰς ἄπειρον οὖν
[1, 1252]   ἄλλοις ζῴοις καὶ φυτοῖς φυσικὸν  τὸ   ἐφίεσθαι, οἷον αὐτό, τοιοῦτον καταλιπεῖν
[1, 1258]   τῆς διαθέσεως τὸ σπουδάζειν περὶ  τὸ   ζῆν, ἀλλὰ μὴ τὸ εὖ
[1, 1257]   εἶχε τὴν χρείαν εὐμεταχείριστον πρὸς  τὸ   ζῆν, οἷον σίδηρος καὶ ἄργυρος
[1, 1260]   ἄτοπον) Σχεδὸν δὲ ταὐτόν ἐστι  τὸ   ζητούμενον καὶ περὶ γυναικὸς καὶ
[1, 1259]   τιμῶσι τὴν χρηματιστικήν, οἷον καὶ  τὸ   Θάλεω τοῦ Μιλησίου· τοῦτο γάρ
[1, 1253]   συμφέρει. ~(Φύσει μὲν οὖν διώρισται  τὸ   θῆλυ καὶ τὸ δοῦλον (οὐθὲν
[1, 1253]   δουλεῦον) ἐν δὲ τοῖς βαρβάροις  τὸ   θῆλυ καὶ τὸ δοῦλον τὴν
[1, 1260]   τὸ δ' ἄρρεν ἀεὶ πρὸς  τὸ   θῆλυ τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον.
[1, 1255]   Ἔτι δὲ τὸ ἄρρεν πρὸς  τὸ   θῆλυ φύσει τὸ μὲν κρεῖττον
[1, 1261]   πρὸς σφᾶς αὐτοὺς ὁμιλίας, τί  τὸ   καλῶς καὶ μὴ καλῶς ἐστι,
[1, 1258]   θάτερον εἶδος τῆς χρηματιστικῆς ἐγένετο,  τὸ   καπηλικόν, τὸ μὲν πρῶτον ἁπλῶς
[1, 1255]   δύναται μάλιστα, καὶ ἔστιν ἀεὶ  τὸ   κρατοῦν ἐν ὑπεροχῇ ἀγαθοῦ τινος,
[1, 1254]   ἁπλῶς ἄλλου· ὁμοίως δὲ καὶ  τὸ   κτῆμα. Διὸ μὲν δεσπότης
[1, 1254]   ταῖς τέχναις ἐστίνν· οὕτω καὶ  τὸ   κτῆμα ὄργανον πρὸς ζωήν ἐστι,
[1, 1252]   ἔστιν ἀληθῆ) δῆλον δ' ἔσται  τὸ   λεγόμενον ἐπισκοποῦσι κατὰ τὴν ὑφηγημένην
[1, 1258]   γάρ, ἐξ οὗ γίνεται, τροφὴ  τὸ   λειπόμενόν ἐστι. Διὸ κατὰ φύσιν
[1, 1255]   οἴκοι μόνον, ὡς ὄν τι  τὸ   μὲν ἁπλῶς εὐγενὲς καὶ ἐλεύθερον
[1, 1254]   βελτιόνων βέλτιον ἔργον· ὅπου δὲ  τὸ   μὲν ἄρχει τὸ δ' ἄρχεται,
[1, 1256]   δεσπόζειν καὶ δίκαιον, καὶ δεῖ  τὸ   μὲν ἄρχεσθαι τὸ δ' ἄρχειν
[1, 1260]   διαφέρειν μηδέν) ὅμως δέ, ὅταν  τὸ   μὲν ἄρχῃ τὸ δ' ἄρχηται,
[1, 1254]   ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος, ὧν  τὸ   μὲν ἄρχον ἐστὶ φύσει τὸ
[1, 1255]   κρεῖττον τὸ δὲ χεῖρον, καὶ  τὸ   μὲν ἄρχον τὸ δ' ἀρχόμενον.
[1, 1260]   ἐν ταύτῃ γάρ ἐστι φύσει  τὸ   μὲν ἄρχον τὸ δ' ἀρχόμενον,
[1, 1260]   καὶ ἧττον οἷόν τε διαφέρειν·  τὸ   μὲν γὰρ ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν
[1, 1261]   καλῶς ἐστι, καὶ πῶς δεῖ  τὸ   μὲν εὖ διώκειν τὸ δὲ
[1, 1255]   ἄρρεν πρὸς τὸ θῆλυ φύσει  τὸ   μὲν κρεῖττον τὸ δὲ χεῖρον,
[1, 1258]   τῆς χρηματιστικῆς ἐγένετο, τὸ καπηλικόν,  τὸ   μὲν πρῶτον ἁπλῶς ἴσως γινόμενον,
[1, 1257]   κἂν εἴ τι τοιοῦτον ἕτερον,  τὸ   μὲν πρῶτον ἁπλῶς ὁρισθὲν μεγέθει
[1, 1257]   γὰρ μεταβλητικὴ πάντων, ἀρξαμένη  τὸ   μὲν πρῶτον ἐκ τοῦ κατὰ
[1, 1259]   εὑρίσκοντα τοῖς αὑτοῦ πράγμασιν ἀσυμφόρους·  τὸ   μέντοι ὅραμα Θάλεω καὶ τοῦτο
[1, 1253]   ἄλλα ζῷα τοῖς ἀνθρώποις ἴδιον,  τὸ   μόνον ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ καὶ
[1, 1254]   δὲ κτῆμα λέγεται ὥσπερ καὶ  τὸ   μόριον. Τό γὰρ μόριον οὐ
[1, 1260]   ὅπερ πέπονθε τὸ πρεσβύτερον πρὸς  τὸ   νεώτερον καὶ γεννήσας πρὸς
[1, 1258]   εἰς ἄπειρον αὔξουσιν οἱ χρηματιζόμενοι  τὸ   νόμισμα. Αἴτιον δὲ τὸ σύνεγγυς
[1, 1258]   χρημάτων μεταβολῆς. Καὶ δοκεῖ περὶ  τὸ   νόμισμα αὕτη εἶναι· τὸ γὰρ
[1, 1258]   δοκεῖ χρηματιστικὴ μάλιστα περὶ  τὸ   νόμισμα εἶναι, καὶ ἔργον αὐτῆς
[1, 1258]   δὲ πάλιν λῆρος εἶναι δοκεῖ  τὸ   νόμισμα καὶ νόμος παντάπασι, φύσει
[1, 1260]   ἔργων. Ἀπορήσειε δ' ἄν τις,  τὸ   νῦν εἰρημένον εἰ ἀληθές, ἆρα
[1, 1253]   τοῖς ἄλλοις μέρεσιν ἕξει πρὸς  τὸ   ὅλον, δὲ μὴ δυνάμενος
[1, 1260]   ἔχειν τὴν ψυχὴν ἀρετή,  τὸ   ὀρθοπραγεῖν, τι τῶν τοιούτων·
[1, 1253]   ὥσπερ ἀνθρώπου ἵππου οἰκίας. Ἔτι  τὸ   οὗ ἕνεκα καὶ τὸ τέλος
[1, 1259]   Ἔστι δὲ χρηματιστικῆς μέρη χρήσιμα·  τὸ   περὶ τὰ κτήματα ἔμπειρον εἶναι,
[1, 1258]   πολλάκις τιθέασι νομίσματος πλῆθος, διὰ  τὸ   περὶ τοῦτ' εἶναι τὴν χρηματιστικὴν
[1, 1258]   χρήσασθαι αὐτοῖς, καὶ γνῶναι δὲ  τὸ   ποῖον χρηστὸν καὶ ἐπιτήδειον,
[1, 1256]   χρηματιστικῇ, δῆλον (τῆς μὲν γὰρ  τὸ   πορίσασθαι, τῆς δὲ τὸ χρήσασθαι·
[1, 1260]   που συνέστηκε παρὰ φύσιν, καὶ  τὸ   πρεσβύτερον καὶ τέλειον τοῦ νεωτέρου
[1, 1260]   εἶναι τὸν αὐτόν· ὅπερ πέπονθε  τὸ   πρεσβύτερον πρὸς τὸ νεώτερον καὶ
[1, 1258]   καὶ τοῦ εὖ ζῆν ἐπιβάλλονται  τὸ   πρὸς τὰς ἀπολαύσεις τὰς σωματικὰς
[1, 1253]   καὶ παίδων παῖδας. Διὸ καὶ  τὸ   πρῶτον ἐβασιλεύοντο αἱ πόλεις, καὶ
[1, 1258]   Αἴτιον δὲ ταύτης τῆς διαθέσεως  τὸ   σπουδάζειν περὶ τὸ ζῆν, ἀλλὰ
[1, 1253]   λόγος ἐπὶ τῷ δηλοῦν ἐστι  τὸ   συμφέρον καὶ τὸ βλαβερόν, ὥστε
[1, 1258]   χρηματιζόμενοι τὸ νόμισμα. Αἴτιον δὲ  τὸ   σύνεγγυς αὐτῶν. Ἐπαλλάττει γὰρ
[1, 1252]   Ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς ἄλλοις  τὸ   σύνθετον μέχρι τῶν ἀσυνθέτων ἀνάγκη
[1, 1255]   ὡς εἰ τοσοῦτον γένοιντο διάφοροι  τὸ   σῶμα μόνον ὅσον αἱ τῶν
[1, 1255]   ἐχόντων δόξειεν ἂν ἄρχειν πολλάκις  τὸ   σῶμα τῆς ψυχῆς διὰ τὸ
[1, 1256]   πρὸς τὴν τροφὴν αὐτοῖς διὰ  τὸ   τὰ μὲν ζῳοφάγα τὰ δὲ
[1, 1260]   νεώτερον καὶ γεννήσας πρὸς  τὸ   τέκνον. Φανερὸν τοίνυν ὅτι πλείων
[1, 1258]   τοῦτο τέλος ὄν, πρὸς δὲ  τὸ   τέλος ἅπαντα δέον ἀπαντᾶν. Περὶ
[1, 1253]   Ἔτι τὸ οὗ ἕνεκα καὶ  τὸ   τέλος βέλτιστον· ~(Ἡ δ' αὐτάρκεια
[1, 1260]   πρὸς αὑτόν ἐστιν, ἀλλὰ πρὸς  τὸ   τέλος καὶ τὸν ἡγούμενον· ὁμοίως
[1, 1258]   βούλονται ποιεῖν) τῶν δὲ πρὸς  τὸ   τέλος οὐκ εἰς ἄπειρον (πέρας
[1, 1258]   οὐκ εἰς ἄπειρον (πέρας γὰρ  τὸ   τέλος πάσαις) οὕτω καὶ ταύτης
[1, 1261]   γυναῖκας, εἴπερ τι διαφέρει πρὸς  τὸ   τὴν πόλιν εἶναι σπουδαίαν καὶ
[1, 1259]   ἔστι δ' ὥσπερ εἴπομεν, καθόλου  τὸ   τοιοῦτον χρηματιστικόν, ἐάν τις δύνηται
[1, 1256]   καὶ ὅτι ἔν τισι διώρισται  τὸ   τοιοῦτον, ὧν συμφέρει τῷ μὲν
[1, 1255]   τοῖς δ' αὐτὸ τοῦτο δίκαιον,  τὸ   τὸν κρείττονα ἄρχειν) ἐπεὶ διαστάντων
[1, 1255]   τε τῆς ψυχῆς κάλλος καὶ  τὸ   τοῦ σώματος. ~(Ὅτι μὲν τοίνυν
[1, 1256]   τὴν ὕλην· λέγω δὲ ὕλην  τὸ   ὑποκείμενον ἐξ οὗ τι ἀποτελεῖται
[1, 1255]   τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς διὰ  τὸ   φαύλως καὶ παρὰ φύσιν ἔχειν.
[1, 1253]   ἔχει τάξιν. Αἴτιον δ' ὅτι  τὸ   φύσει ἄρχον οὐκ ἔχουσιν, ἀλλὰ
[1, 1255]   λέγωσιν, οὐθὲν ἄλλο ζητοῦσιν  τὸ   φύσει δοῦλον ὅπερ ἐξ ἀρχῆς
[1, 1254]   τοῖς κατὰ φύσιν ἔχουσι μᾶλλον  τὸ   φύσει, καὶ μὴ ἐν τοῖς
[1, 1256]   γὰρ τὸ πορίσασθαι, τῆς δὲ  τὸ   χρήσασθαι· τίς γὰρ ἔσται




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 9/03/2006