Livre, Pages
[1, 1253]	ὥστε καὶ τὸ δίκαιον καὶ	τὸ	ἄδικον· τοῦτο γὰρ πρὸς τὰ
[1, 1259]	εὐλογώτατα μισεῖται ἡ ὀβολοστατικὴ διὰ	τὸ	ἀπ' αὐτοῦ τοῦ νομίσματος εἶναι
[1, 1258]	ἔχουσα ὅρον. Δῆλον δὲ καὶ	τὸ	ἀπορούμενον ἐξ ἀρχῆς, πότερον τοῦ
[1, 1255]	γὰρ σωτηρίας οὕτως. Ἔτι δὲ	τὸ	ἄρρεν πρὸς τὸ θῆλυ φύσει
[1, 1260]	ἐλεύθερον τοῦ δούλου ἄρχει καὶ	τὸ	ἄρρεν τοῦ θήλεος καὶ ἀνὴρ
[1, 1253]	ἔτι καὶ νῦν οἱ δὲ	τὸ	ἀρχαῖον ἐβασιλεύοντο, ὥσπερ δὲ καὶ
[1, 1253]	ἀλόχων. Σποράδες γάρ· καὶ οὕτω	τὸ	ἀρχαῖον ᾤκουν. Καὶ τοὺς θεοὺς
[1, 1254]	τὸ ἄρχεσθαι τὰ δ' ἐπὶ	τὸ	ἄρχειν. Καὶ εἴδη πολλὰ καὶ
[1, 1254]	ἔνια διέστηκε τὰ μὲν ἐπὶ	τὸ	ἄρχεσθαι τὰ δ' ἐπὶ τὸ
[1, 1255]	ὅτι κατὰ φύσιν καὶ συμφέρον	τὸ	ἄρχεσθαι τῷ σώματι ὑπὸ τῆς
[1, 1260]	πλείσταις μεταβάλλει τὸ ἄρχον καὶ	τὸ	ἀρχόμενον (ἐξ ἴσου γὰρ εἶναι
[1, 1254]	ἅπασιν ἐμφαίνεται τὸ ἄρχον καὶ	τὸ	ἀρχόμενον, καὶ τοῦτο ἐκ τῆς
[1, 1260]	πολιτικαῖς ἀρχαῖς ταῖς πλείσταις μεταβάλλει	τὸ	ἄρχον καὶ τὸ ἀρχόμενον (ἐξ
[1, 1254]	ἐκ διῃρημένων, ἐν ἅπασιν ἐμφαίνεται	τὸ	ἄρχον καὶ τὸ ἀρχόμενον, καὶ
[1, 1257]	βίον, ᾗ τυγχάνει ἐλλείπων πρὸς	τὸ	αὐτάρκης εἶναι, οἷον οἱ μὲν
[1, 1254]	ὀργάνων κελευσθὲν ἢ προαισθανόμενον ἀποτελεῖν	τὸ	αὑτοῦ ἔργον, καὶ ὥσπερ τὰ
[1, 1260]	τρόπον, ἀλλ' ὅσον ἑκάστῳ πρὸς	τὸ	αὑτοῦ ἔργον. Ὥστε φανερὸν ὅτι
[1, 1255]	ἅτεροι λόγοι, ὡς οὐ δεῖ	τὸ	βέλτιον κατ' ἀρετὴν ἄρχειν καὶ
[1, 1255]	κρείττονος ἔσται δοῦλον καὶ ἀρχόμενον	τὸ	βιασθέν. Καὶ τοῖς μὲν οὕτως
[1, 1253]	δηλοῦν ἐστι τὸ συμφέρον καὶ	τὸ	βλαβερόν, ὥστε καὶ τὸ δίκαιον
[1, 1260]	γὰρ δοῦλος ὅλως οὐκ ἔχει	τὸ	βουλευτικόν, τὸ δὲ θῆλυ ἔχει
[1, 1254]	ἀρχομένων, οἷον ἀνθρώπου ἢ θηρίου·	τὸ	γὰρ ἀποτελούμενον ὑπὸ τῶν βελτιόνων
[1, 1256]	δὲ κακῶς ἀσυμφόρως ἐστὶν ἀμφοῖν	(τὸ	γὰρ αὐτὸ συμφέρει τῷ μέρει
[1, 1260]	δὲ τῶν τέκνων ἀρχὴ βασιλική·	τὸ	γὰρ γεννῆσαν καὶ κατὰ φιλίαν
[1, 1260]	ἔχειν δεῖ τὴν διανοητικὴν ἀρετήν	(τὸ	γὰρ ἔργον ἐστὶν ἁπλῶς τοῦ
[1, 1258]	περὶ τὸ νόμισμα αὕτη εἶναι·	τὸ	γὰρ νόμισμα στοιχεῖον καὶ πέρας
[1, 1257]	ἂν δύνηται αὐτὸ αὑτῷ πορίζειν	τὸ	γεννηθέν, οἷον ὅσα σκωληκοτοκεῖ ἢ
[1, 1260]	τὸν περὶ τοῦ ποδανιπτῆρος λόγον·	τὸ	δ' ἄρρεν ἀεὶ πρὸς τὸ
[1, 1256]	καὶ δεῖ τὸ μὲν ἄρχεσθαι	τὸ	δ' ἄρχειν ἣν πεφύκασιν ἀρχὴν
[1, 1254]	ὅπου δὲ τὸ μὲν ἄρχει	τὸ	δ' ἄρχεται, ἔστι τι τούτων
[1, 1260]	δέ, ὅταν τὸ μὲν ἄρχῃ	τὸ	δ' ἄρχηται, ζητεῖ διαφορὰν εἶναι
[1, 1254]	τὸ μὲν ἄρχον ἐστὶ φύσει	τὸ	δ' ἀρχόμενον. Δεῖ δὲ σκοπεῖν
[1, 1255]	χεῖρον, καὶ τὸ μὲν ἄρχον	τὸ	δ' ἀρχόμενον. Τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 1260]	ἐστι φύσει τὸ μὲν ἄρχον	τὸ	δ' ἀρχόμενον, ὧν ἑτέραν φαμὲν
[1, 1255]	τοῦ μορίου τοῦ λόγον ἔχοντος,	τὸ	δ' ἐξ ἴσου ἢ ἀνάπαλιν
[1, 1255]	μὲν ἁπλῶς εὐγενὲς καὶ ἐλεύθερον	τὸ	δ' οὐχ ἁπλῶς, ὥσπερ καὶ
[1, 1252]	ἄρχον φύσει καὶ δεσπόζον φύσει,	τὸ	δὲ δυνάμενον τῷ σώματι ταῦτα
[1, 1260]	ὅλως οὐκ ἔχει τὸ βουλευτικόν,	τὸ	δὲ θῆλυ ἔχει μέν, ἀλλ'
[1, 1256]	ἀρχὴν ἄρχειν, ὥστε καὶ δεσπόζειν,	τὸ	δὲ κακῶς ἀσυμφόρως ἐστὶν ἀμφοῖν
[1, 1261]	δεῖ τὸ μὲν εὖ διώκειν	τὸ	δὲ κακῶς φεύγειν, ἐν τοῖς
[1, 1259]	καθόλου μὲν εἴρηται καὶ νῦν,	τὸ	δὲ κατὰ μέρος ἀκριβολογεῖσθαι χρήσιμον
[1, 1254]	λεγόμενα ὄργανα ποιητικὰ ὄργανά ἐστι,	τὸ	δὲ κτῆμα πρακτικόν· ἀπὸ μὲν
[1, 1260]	ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν εἴδει διαφέρει,	τὸ	δὲ μᾶλλον καὶ ἧττον οὐδέν.
[1, 1256]	ἀπ' ὀρνίθων ἢ θηρίων ἀγρίων·	τὸ	δὲ πλεῖστον γένος τῶν ἀνθρώπων
[1, 1257]	ἁπλῶς ὁρισθὲν μεγέθει καὶ σταθμῷ,	τὸ	δὲ τελευταῖον καὶ χαρακτῆρα ἐπιβαλλόντων,
[1, 1255]	θῆλυ φύσει τὸ μὲν κρεῖττον	τὸ	δὲ χεῖρον, καὶ τὸ μὲν
[1, 1256]	μὲν τὸ δουλεύειν τῷ δὲ	τὸ	δεσπόζειν καὶ δίκαιον, καὶ δεῖ
[1, 1254]	ἀρχόμενοι· τοῖς δὲ παρὰ φύσιν	τὸ	δεσπόζειν ννόμῳ γὰρ τὸν μὲν
[1, 1255]	τοῦτο τοῖς μὲν ἄνοια δοκεῖν	τὸ	δίκαιον εἶναι, τοῖς δ' αὐτὸ
[1, 1253]	καὶ τὸ βλαβερόν, ὥστε καὶ	τὸ	δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον· τοῦτο
[1, 1255]	κρατούντων εἶναί φασιν. Τοῦτο δὴ	τὸ	δίκαιον πολλοὶ τῶν ἐν τοῖς
[1, 1255]	δοῦλοι, φανερόν, οἷς καὶ συμφέρει	τὸ	δουλεύειν καὶ δίκαιόν ἐστιν. ὅτι
[1, 1255]	χαλεπὸν ἰδεῖν. Διχῶς γὰρ λέγεται	τὸ	δουλεύειν καὶ ὁ δοῦλος. Ἔστι
[1, 1256]	τοιοῦτον, ὧν συμφέρει τῷ μὲν	τὸ	δουλεύειν τῷ δὲ τὸ δεσπόζειν
[1, 1255]	ἢ ἀρετῇ καὶ κακίᾳ διορίζουσι	τὸ	δοῦλον καὶ ἐλεύθερον, καὶ τοὺς
[1, 1253]	οὖν διώρισται τὸ θῆλυ καὶ	τὸ	δοῦλον (οὐθὲν γὰρ ἡ φύσις
[1, 1253]	τοῖς βαρβάροις τὸ θῆλυ καὶ	τὸ	δοῦλον τὴν αὐτὴν ἔχει τάξιν.
[1, 1258]	νόμισμα εἶναι, καὶ ἔργον αὐτῆς	τὸ	δύνασθαι θεωρῆσαι πόθεν ἔσται πλῆθος,
[1, 1254]	ἴδωμεν, κἂν εἴ τι πρὸς	τὸ	εἰδέναι περὶ αὐτῶν δυναίμεθα λαβεῖν
[1, 1260]	καὶ ἀρχόμενα. Ἄλλον γὰρ τρόπον	τὸ	ἐλεύθερον τοῦ δούλου ἄρχει καὶ
[1, 1259]	πρὸς τὰς ἐργασίας, φορτικὸν δὲ	τὸ	ἐνδιατρίβειν. ~Ἐπεὶ δ' ἔστιν ἐνίοις
[1, 1254]	οἰκεῖα ὄργανα, εἰ μέλλει ἀποτελεσθήσεσθαι	τὸ	ἔργον, οὕτω καὶ τῷ οἰκονομικῷ.
[1, 1258]	περὶ τὸν χρηματισμόν ἐστι, καὶ	τὸ	ἕτερον εἶδος τῆς χρηματιστικῆς διὰ
[1, 1260]	οἱ λέγοντες ἐξαπατῶσιν ἑαυτοὺς ὅτι	τὸ	εὖ ἔχειν τὴν ψυχὴν ἀρετή,
[1, 1258]	περὶ τὸ ζῆν, ἀλλὰ μὴ	τὸ	εὖ ζῆν· ~(Εἰς ἄπειρον οὖν
[1, 1252]	ἄλλοις ζῴοις καὶ φυτοῖς φυσικὸν	τὸ	ἐφίεσθαι, οἷον αὐτό, τοιοῦτον καταλιπεῖν
[1, 1258]	τῆς διαθέσεως τὸ σπουδάζειν περὶ	τὸ	ζῆν, ἀλλὰ μὴ τὸ εὖ
[1, 1257]	εἶχε τὴν χρείαν εὐμεταχείριστον πρὸς	τὸ	ζῆν, οἷον σίδηρος καὶ ἄργυρος
[1, 1260]	ἄτοπον) Σχεδὸν δὲ ταὐτόν ἐστι	τὸ	ζητούμενον καὶ περὶ γυναικὸς καὶ
[1, 1259]	τιμῶσι τὴν χρηματιστικήν, οἷον καὶ	τὸ	Θάλεω τοῦ Μιλησίου· τοῦτο γάρ
[1, 1253]	συμφέρει. ~(Φύσει μὲν οὖν διώρισται	τὸ	θῆλυ καὶ τὸ δοῦλον (οὐθὲν
[1, 1253]	δουλεῦον) ἐν δὲ τοῖς βαρβάροις	τὸ	θῆλυ καὶ τὸ δοῦλον τὴν
[1, 1260]	τὸ δ' ἄρρεν ἀεὶ πρὸς	τὸ	θῆλυ τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον.
[1, 1255]	Ἔτι δὲ τὸ ἄρρεν πρὸς	τὸ	θῆλυ φύσει τὸ μὲν κρεῖττον
[1, 1261]	πρὸς σφᾶς αὐτοὺς ὁμιλίας, τί	τὸ	καλῶς καὶ μὴ καλῶς ἐστι,
[1, 1258]	θάτερον εἶδος τῆς χρηματιστικῆς ἐγένετο,	τὸ	καπηλικόν, τὸ μὲν πρῶτον ἁπλῶς
[1, 1255]	δύναται μάλιστα, καὶ ἔστιν ἀεὶ	τὸ	κρατοῦν ἐν ὑπεροχῇ ἀγαθοῦ τινος,
[1, 1254]	ἁπλῶς ἄλλου· ὁμοίως δὲ καὶ	τὸ	κτῆμα. Διὸ ὁ μὲν δεσπότης
[1, 1254]	ταῖς τέχναις ἐστίνν· οὕτω καὶ	τὸ	κτῆμα ὄργανον πρὸς ζωήν ἐστι,
[1, 1252]	ἔστιν ἀληθῆ) δῆλον δ' ἔσται	τὸ	λεγόμενον ἐπισκοποῦσι κατὰ τὴν ὑφηγημένην
[1, 1258]	γάρ, ἐξ οὗ γίνεται, τροφὴ	τὸ	λειπόμενόν ἐστι. Διὸ κατὰ φύσιν
[1, 1255]	οἴκοι μόνον, ὡς ὄν τι	τὸ	μὲν ἁπλῶς εὐγενὲς καὶ ἐλεύθερον
[1, 1254]	βελτιόνων βέλτιον ἔργον· ὅπου δὲ	τὸ	μὲν ἄρχει τὸ δ' ἄρχεται,
[1, 1256]	δεσπόζειν καὶ δίκαιον, καὶ δεῖ	τὸ	μὲν ἄρχεσθαι τὸ δ' ἄρχειν
[1, 1260]	διαφέρειν μηδέν) ὅμως δέ, ὅταν	τὸ	μὲν ἄρχῃ τὸ δ' ἄρχηται,
[1, 1254]	ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος, ὧν	τὸ	μὲν ἄρχον ἐστὶ φύσει τὸ
[1, 1255]	κρεῖττον τὸ δὲ χεῖρον, καὶ	τὸ	μὲν ἄρχον τὸ δ' ἀρχόμενον.
[1, 1260]	ἐν ταύτῃ γάρ ἐστι φύσει	τὸ	μὲν ἄρχον τὸ δ' ἀρχόμενον,
[1, 1260]	καὶ ἧττον οἷόν τε διαφέρειν·	τὸ	μὲν γὰρ ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν
[1, 1261]	καλῶς ἐστι, καὶ πῶς δεῖ	τὸ	μὲν εὖ διώκειν τὸ δὲ
[1, 1255]	ἄρρεν πρὸς τὸ θῆλυ φύσει	τὸ	μὲν κρεῖττον τὸ δὲ χεῖρον,
[1, 1258]	τῆς χρηματιστικῆς ἐγένετο, τὸ καπηλικόν,	τὸ	μὲν πρῶτον ἁπλῶς ἴσως γινόμενον,
[1, 1257]	κἂν εἴ τι τοιοῦτον ἕτερον,	τὸ	μὲν πρῶτον ἁπλῶς ὁρισθὲν μεγέθει
[1, 1257]	γὰρ ἡ μεταβλητικὴ πάντων, ἀρξαμένη	τὸ	μὲν πρῶτον ἐκ τοῦ κατὰ
[1, 1259]	εὑρίσκοντα τοῖς αὑτοῦ πράγμασιν ἀσυμφόρους·	τὸ	μέντοι ὅραμα Θάλεω καὶ τοῦτο
[1, 1253]	ἄλλα ζῷα τοῖς ἀνθρώποις ἴδιον,	τὸ	μόνον ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ καὶ
[1, 1254]	δὲ κτῆμα λέγεται ὥσπερ καὶ	τὸ	μόριον. Τό γὰρ μόριον οὐ
[1, 1260]	ὅπερ πέπονθε τὸ πρεσβύτερον πρὸς	τὸ	νεώτερον καὶ ὁ γεννήσας πρὸς
[1, 1258]	εἰς ἄπειρον αὔξουσιν οἱ χρηματιζόμενοι	τὸ	νόμισμα. Αἴτιον δὲ τὸ σύνεγγυς
[1, 1258]	χρημάτων μεταβολῆς. Καὶ δοκεῖ περὶ	τὸ	νόμισμα αὕτη εἶναι· τὸ γὰρ
[1, 1258]	δοκεῖ ἡ χρηματιστικὴ μάλιστα περὶ	τὸ	νόμισμα εἶναι, καὶ ἔργον αὐτῆς
[1, 1258]	δὲ πάλιν λῆρος εἶναι δοκεῖ	τὸ	νόμισμα καὶ νόμος παντάπασι, φύσει
[1, 1260]	ἔργων. Ἀπορήσειε δ' ἄν τις,	τὸ	νῦν εἰρημένον εἰ ἀληθές, ἆρα
[1, 1253]	τοῖς ἄλλοις μέρεσιν ἕξει πρὸς	τὸ	ὅλον, ὁ δὲ μὴ δυνάμενος
[1, 1260]	ἔχειν τὴν ψυχὴν ἀρετή, ἢ	τὸ	ὀρθοπραγεῖν, ἤ τι τῶν τοιούτων·
[1, 1253]	ὥσπερ ἀνθρώπου ἵππου οἰκίας. Ἔτι	τὸ	οὗ ἕνεκα καὶ τὸ τέλος
[1, 1259]	Ἔστι δὲ χρηματιστικῆς μέρη χρήσιμα·	τὸ	περὶ τὰ κτήματα ἔμπειρον εἶναι,
[1, 1258]	πολλάκις τιθέασι νομίσματος πλῆθος, διὰ	τὸ	περὶ τοῦτ' εἶναι τὴν χρηματιστικὴν
[1, 1258]	χρήσασθαι αὐτοῖς, καὶ γνῶναι δὲ	τὸ	ποῖον χρηστὸν καὶ ἐπιτήδειον, ἢ
[1, 1256]	χρηματιστικῇ, δῆλον (τῆς μὲν γὰρ	τὸ	πορίσασθαι, τῆς δὲ τὸ χρήσασθαι·
[1, 1260]	που συνέστηκε παρὰ φύσιν, καὶ	τὸ	πρεσβύτερον καὶ τέλειον τοῦ νεωτέρου
[1, 1260]	εἶναι τὸν αὐτόν· ὅπερ πέπονθε	τὸ	πρεσβύτερον πρὸς τὸ νεώτερον καὶ
[1, 1258]	καὶ τοῦ εὖ ζῆν ἐπιβάλλονται	τὸ	πρὸς τὰς ἀπολαύσεις τὰς σωματικὰς
[1, 1253]	καὶ παίδων παῖδας. Διὸ καὶ	τὸ	πρῶτον ἐβασιλεύοντο αἱ πόλεις, καὶ
[1, 1258]	Αἴτιον δὲ ταύτης τῆς διαθέσεως	τὸ	σπουδάζειν περὶ τὸ ζῆν, ἀλλὰ
[1, 1253]	λόγος ἐπὶ τῷ δηλοῦν ἐστι	τὸ	συμφέρον καὶ τὸ βλαβερόν, ὥστε
[1, 1258]	χρηματιζόμενοι τὸ νόμισμα. Αἴτιον δὲ	τὸ	σύνεγγυς αὐτῶν. Ἐπαλλάττει γὰρ ἡ
[1, 1252]	Ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς ἄλλοις	τὸ	σύνθετον μέχρι τῶν ἀσυνθέτων ἀνάγκη
[1, 1255]	ὡς εἰ τοσοῦτον γένοιντο διάφοροι	τὸ	σῶμα μόνον ὅσον αἱ τῶν
[1, 1255]	ἐχόντων δόξειεν ἂν ἄρχειν πολλάκις	τὸ	σῶμα τῆς ψυχῆς διὰ τὸ
[1, 1256]	πρὸς τὴν τροφὴν αὐτοῖς διὰ	τὸ	τὰ μὲν ζῳοφάγα τὰ δὲ
[1, 1260]	νεώτερον καὶ ὁ γεννήσας πρὸς	τὸ	τέκνον. Φανερὸν τοίνυν ὅτι πλείων
[1, 1258]	τοῦτο τέλος ὄν, πρὸς δὲ	τὸ	τέλος ἅπαντα δέον ἀπαντᾶν. Περὶ
[1, 1253]	Ἔτι τὸ οὗ ἕνεκα καὶ	τὸ	τέλος βέλτιστον· ~(Ἡ δ' αὐτάρκεια
[1, 1260]	πρὸς αὑτόν ἐστιν, ἀλλὰ πρὸς	τὸ	τέλος καὶ τὸν ἡγούμενον· ὁμοίως
[1, 1258]	βούλονται ποιεῖν) τῶν δὲ πρὸς	τὸ	τέλος οὐκ εἰς ἄπειρον (πέρας
[1, 1258]	οὐκ εἰς ἄπειρον (πέρας γὰρ	τὸ	τέλος πάσαις) οὕτω καὶ ταύτης
[1, 1261]	γυναῖκας, εἴπερ τι διαφέρει πρὸς	τὸ	τὴν πόλιν εἶναι σπουδαίαν καὶ
[1, 1259]	ἔστι δ' ὥσπερ εἴπομεν, καθόλου	τὸ	τοιοῦτον χρηματιστικόν, ἐάν τις δύνηται
[1, 1256]	καὶ ὅτι ἔν τισι διώρισται	τὸ	τοιοῦτον, ὧν συμφέρει τῷ μὲν
[1, 1255]	τοῖς δ' αὐτὸ τοῦτο δίκαιον,	τὸ	τὸν κρείττονα ἄρχειν) ἐπεὶ διαστάντων
[1, 1255]	τε τῆς ψυχῆς κάλλος καὶ	τὸ	τοῦ σώματος. ~(Ὅτι μὲν τοίνυν
[1, 1256]	τὴν ὕλην· λέγω δὲ ὕλην	τὸ	ὑποκείμενον ἐξ οὗ τι ἀποτελεῖται
[1, 1255]	τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς διὰ	τὸ	φαύλως καὶ παρὰ φύσιν ἔχειν.
[1, 1253]	ἔχει τάξιν. Αἴτιον δ' ὅτι	τὸ	φύσει ἄρχον οὐκ ἔχουσιν, ἀλλὰ
[1, 1255]	λέγωσιν, οὐθὲν ἄλλο ζητοῦσιν ἢ	τὸ	φύσει δοῦλον ὅπερ ἐξ ἀρχῆς
[1, 1254]	τοῖς κατὰ φύσιν ἔχουσι μᾶλλον	τὸ	φύσει, καὶ μὴ ἐν τοῖς
[1, 1256]	γὰρ τὸ πορίσασθαι, τῆς δὲ	τὸ	χρήσασθαι· τίς γὰρ ἔσται ἡ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/03/2006