Livre, Pages |
[1, 1256] |
δὲ
καὶ
ἐκ
τούτων
ὅτι
|
οὐ |
(αὐτόν
ἐστι
δεσποτεία
καὶ
πολιτική, |
[1, 1255] |
συμβῇ
πραθῆναι
ληφθέντας.
Διόπερ
αὐτοὺς
|
οὐ |
βούλονται
λέγειν
δούλους,
ἀλλὰ
τοὺς |
[1, 1257] |
ἀλλ'
οὐ
τὴν
οἰκείαν
χρῆσιν·
|
οὐ |
γὰρ
ἀλλαγῆς
ἕνεκεν
γέγονε.
Τὸν |
[1, 1259] |
~τῆς
δὲ
μεταβλητικῆς
ψεγομένης
δικαίως
|
(οὐ |
γὰρ
κατὰ
φύσιν
ἀλλ'
ἀπ' |
[1, 1256] |
ζῴων
καὶ
τῶν
ἀνθρώπων
εἰσίν·
|
οὐ |
γὰρ
οἷόν
τε
ζῆν
ἄνευ |
[1, 1258] |
δ'
οἰκονομικῆς
χρηματιστικῆς
ἔστι
πέρας·
|
οὐ |
γὰρ
τοῦτο
τῆς
οἰκονομικῆς
ἔργον. |
[1, 1256] |
ὡς
ἡ
χαλκουργικὴ
τῇ
ἀνδριαντοποιίᾳ
|
(οὐ |
γὰρ
ὡσαύτως
ὑπηρετοῦσιν,
ἀλλ'
ἡ |
[1, 1255] |
οὔτε
πιθανὸν
ἅτεροι
λόγοι,
ὡς
|
οὐ |
δεῖ
τὸ
βέλτιον
κατ'
ἀρετὴν |
[1, 1253] |
ὁ
ἄπολις
διὰ
φύσιν
καὶ
|
οὐ |
διὰ
τύχην
ἤτοι
φαῦλός
ἐστιν, |
[1, 1252] |
καὶ
δεσποτικὸν
εἶναι
τὸν
αὐτὸν
|
οὐ |
καλῶς
λέγουσιν
(πλήθει
γὰρ
καὶ |
[1, 1261] |
τῶν
ἔργων
δεσποτικήν.
Διὸ
λέγουσιν
|
οὐ |
καλῶς
οἱ
λόγου
τοὺς
δούλους |
[1, 1258] |
αὐτῆς
ἐστι
κτήσεως
χρῆσις,
ἀλλ'
|
οὐ |
κατὰ
ταὐτόν,
ἀλλὰ
τῆς
μὲν |
[1, 1258] |
πειρῶνται,
ἑκάστῃ
χρώμενοι
τῶν
δυνάμεων
|
οὐ |
κατὰ
φύσιν.
Ἀνδρείας
γὰρ
οὐ |
[1, 1256] |
ἀρχή.
Ὁ
μὲν
οὖν
δεσπότης
|
οὐ |
λέγεται
κατ'
ἐπιστήμην,
ἀλλὰ
τῷ |
[1, 1253] |
δυνάμει,
ὥστε
μηκέτι
τοιαῦτα
ὄντα
|
οὐ |
λεκτέον
τὰ
αὐτὰ
εἶναι
ἀλλ' |
[1, 1255] |
ἔχειν.
Τὰ
γὰρ
ἄλλα
ζῷα
|
οὐ |
λόγῳ
αἰσθανόμενα
ἀλλὰ
παθήμασιν
ὑπηρετεῖ. |
[1, 1256] |
βούλεται
μὲν
τοῦτο
ποιεῖν
πολλάκις,
|
οὐ |
μέντοι
δύναται.
Ὅτι
μὲν
οὖν |
[1, 1254] |
τὸ
μόριον.
Τό
γὰρ
μόριον
|
οὐ |
μόνον
ἄλλου
ἐστὶ
μόριον,
ἀλλὰ |
[1, 1254] |
οὐκ
ἔστιν·
ὁ
δὲ
δοῦλος
|
οὐ |
μόνον
δεσπότου
δοῦλός
ἐστιν,
ἀλλὰ |
[1, 1255] |
περὶ
εὐγενείας·
αὑτοὺς
μὲν
γὰρ
|
οὐ |
μόνον
παρ'
αὑτοῖς
εὐγενεῖς
ἀλλὰ |
[1, 1254] |
Τὸ
γὰρ
ἄρχειν
καὶ
ἄρχεσθαι
|
οὐ |
μόνον
τῶν
ἀναγκαίων
ἀλλὰ
καὶ |
[1, 1258] |
τῆς
οἰκονομίας,
ἡ
δ'
ἰατρικὴ
|
οὐ |
μόριον·
καίτοι
δεῖ
ὑγιαίνειν
τοὺς |
[1, 1258] |
ἡ
δὲ
καπηλική,
ποιητικὴ
πλούτου
|
οὐ |
πάντως
ἀλλὰ
διὰ
χρημάτων
μεταβολῆς. |
[1, 1258] |
ὑπάρχειν
(ὥσπερ
γὰρ
καὶ
ἀνθρώπους
|
οὐ |
ποιεῖ
ἡ
πολιτική,
ἀλλὰ
λαβοῦσα |
[1, 1254] |
διαφοράν.
Ὁ
δὲ
βίος
πρᾶξις,
|
οὐ |
ποίησις,
ἐστιν·
διὸ
καὶ
ὁ |
[1, 1259] |
ἐμπορίων
οἱ
ἔμποροι,
ἐπώλει
μόνος,
|
οὐ |
πολλὴν
ποιήσας
ὑπερβολὴν
τῆς
τιμῆς· |
[1, 1256] |
βίους
αὐτῶν
διώρισεν,
ἐπεὶ
δ'
|
οὐ |
ταὐτὸ
ἑκάστῳ
ἡδὺ
κατὰ
φύσιν |
[1, 1261] |
τῷ
δούλῳ
τὸν
δεσπότην,
ἀλλ'
|
οὐ |
τὴν
διδασκαλικὴν
ἔχοντα
τῶν
ἔργων |
[1, 1257] |
τῷ
ὑποδήματι
ᾗ
ὑπόδημα,
ἀλλ'
|
οὐ |
τὴν
οἰκείαν
χρῆσιν·
οὐ
γὰρ |
[1, 1259] |
τέκνων,
ὡς
ἐλευθέρων
μὲν
ἀμφοῖν,
|
οὐ |
τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
τῆς |
[1, 1260] |
δεῖν
μὲν
μετέχειν
πάντας,
ἀλλ'
|
οὐ |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον,
ἀλλ'
ὅσον |
[1, 1259] |
τοῖς
φιλοσόφοις,
ἂν
βούλωνται,
ἀλλ'
|
οὐ |
τοῦτ'
ἐστὶ
περὶ
ὃ
σπουδάζουσιν. |
[1, 1257] |
ἡ
μὲν
φύσει
ἡ
δ'
|
οὐ |
φύσει
αὐτῶν,
ἀλλὰ
δι'
ἐμπειρίας |
[1, 1255] |
φάσκοντες
τρόπον
τινὰ
λέγουσιν
ὀρθῶς,
|
οὐ |
χαλεπὸν
ἰδεῖν.
Διχῶς
γὰρ
λέγεται |
[1, 1258] |
οὐ
κατὰ
φύσιν.
Ἀνδρείας
γὰρ
|
οὐ |
χρήματα
ποιεῖν
ἐστιν
ἀλλὰ
θάρσος, |