Livre, Pages |
[1, 1253] |
ἐπὶ
τἀναντία
ἔστι
χρῆσθαι
μάλιστα.
|
Διὸ |
ἀνοσιώτατον
καὶ
ἀγριώτατον
ἄνευ
ἀρετῆς, |
[1, 1260] |
ὥσπερ
Γοργίας,
τῶν
οὕτως
ὁριζομένων.
|
Διὸ |
δεῖ,
ὥσπερ
ὁ
ποιητὴς
εἴρηκε |
[1, 1258] |
πῶς
μεταβαλλόμενον
πλεῖστον
ποιήσει
κέρδος.
|
Διὸ |
δοκεῖ
ἡ
χρηματιστικὴ
μάλιστα
περὶ |
[1, 1258] |
αὐτῷ
γιγνομένων
τῶν
παρατιθεμένων
χρυσῶν.
|
Διὸ |
ζητοῦσιν
ἕτερόν
τι
τὸν
πλοῦτον |
[1, 1257] |
αὐτὰ
πάντα
πεποιηκέναι
τὴν
φύσιν.
|
Διὸ |
καὶ
ἡ
πολεμικὴ
φύσει
κτητική |
[1, 1253] |
παῖδάς
τε
καὶ
παίδων
παῖδας.
|
Διὸ |
καὶ
τὸ
πρῶτον
ἐβασιλεύοντο
αἱ |
[1, 1259] |
τις
δύνηται
μονοπωλίαν
αὑτῷ
κατασκευάζειν.
|
Διὸ |
καὶ
τῶν
πόλεων
ἔνιαι
τοῦτον |
[1, 1260] |
ὅπερ
ἐστὶ
βασιλικῆς
εἶδος
ἀρχῆς.
|
Διὸ |
καλῶς
Ὅμηρος
τὸν
Δία
προσηγόρευσεν |
[1, 1258] |
γίνεται,
τροφὴ
τὸ
λειπόμενόν
ἐστι.
|
Διὸ |
κατὰ
φύσιν
ἐστὶν
ἡ
χρηματιστικὴ |
[1, 1261] |
διδασκαλικὴν
ἔχοντα
τῶν
ἔργων
δεσποτικήν.
|
Διὸ |
λέγουσιν
οὐ
καλῶς
οἱ
λόγου |
[1, 1254] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὸ
κτῆμα.
|
Διὸ |
ὁ
μὲν
δεσπότης
τοῦ
δούλου |
[1, 1256] |
ἐκεῖνον
δεῖ
ταῦτα
ἐπίστασθαι
ἐπιτάττειν.
|
Διὸ |
ὅσοις
ἐξουσία
μὴ
αὐτοὺς
κακοπαθεῖν, |
[1, 1253] |
οὖσα
δὲ
τοῦ
εὖ
ζῆν.
|
Διὸ |
πᾶσα
πόλις
φύσει
ἔστιν,
εἴπερ |
[1, 1257] |
ἕκαστον
τῶν
κατὰ
φύσιν
ἀναγκαίων.
|
Διὸ |
πρὸς
τὰς
ἀλλαγὰς
τοιοῦτόν
τι |
[1, 1258] |
γὰρ
τοῦτο
τῆς
οἰκονομικῆς
ἔργον.
|
Διὸ |
τῇ
μὲν
φαίνεται
ἀναγκαῖον
εἶναι |
[1, 1260] |
παῖς
ἔχει
μέν,
ἀλλ'
ἀτελές.
|
Διὸ |
τὸν
μὲν
ἄρχοντα
τελέαν
ἔχειν |