Livre, Pages
[1, 1252]	πράττουσι πάντες) δῆλον ὡς πᾶσαι	μὲν	ἀγαθοῦ τινος στοχάζονται, μάλιστα δὲ
[1, 1256]	Τῶν τε γὰρ θηρίων τὰ	μὲν	ἀγελαῖα τὰ δὲ σποραδικά ἐστιν,
[1, 1257]	ἐστιν, ἀμφότεραι δὲ καθ' αὑτὸ	μὲν	ἀλλ' οὐχ ὁμοίως καθ' αὑτό,
[1, 1259]	ἄρχει καὶ τέκνων, ὡς ἐλευθέρων	μὲν	ἀμφοῖν, οὐ τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 1258]	τῆς δ' οἰκονομικῆς, καὶ ταύτης	μὲν	ἀναγκαίας καὶ ἐπαινουμένης, ~τῆς δὲ
[1, 1255]	ἀμφισβήτησιν (διὰ γὰρ τοῦτο τοῖς	μὲν	ἄνοια δοκεῖν τὸ δίκαιον εἶναι,
[1, 1255]	μόνον, ὡς ὄν τι τὸ	μὲν	ἁπλῶς εὐγενὲς καὶ ἐλεύθερον τὸ
[1, 1256]	θήρας ἕτεροι ἑτέρας, οἷον οἱ	μὲν	ἀπὸ λῃστείας, οἱ δ' ἀφ'
[1, 1254]	βέλτιον ἔργον· ὅπου δὲ τὸ	μὲν	ἄρχει τὸ δ' ἄρχεται, ἔστι
[1, 1260]	μετέχειν καλοκαγαθίας, διὰ τί τὸν	μὲν	ἄρχειν δέοι ἂν τὸν δὲ
[1, 1256]	καὶ δίκαιον, καὶ δεῖ τὸ	μὲν	ἄρχεσθαι τὸ δ' ἄρχειν ἣν
[1, 1260]	μηδέν) ὅμως δέ, ὅταν τὸ	μὲν	ἄρχῃ τὸ δ' ἄρχηται, ζητεῖ
[1, 1260]	καθάπερ ᾤετο Σωκράτης, ἀλλ' ἡ	μὲν	ἀρχικὴ ἀνδρεία ἡ δ' ὑπηρετική,
[1, 1254]	ψυχῆς καὶ σώματος, ὧν τὸ	μὲν	ἄρχον ἐστὶ φύσει τὸ δ'
[1, 1255]	τὸ δὲ χεῖρον, καὶ τὸ	μὲν	ἄρχον τὸ δ' ἀρχόμενον. Τὸν
[1, 1260]	ταύτῃ γάρ ἐστι φύσει τὸ	μὲν	ἄρχον τὸ δ' ἀρχόμενον, ὧν
[1, 1260]	μέν, ἀλλ' ἀτελές. Διὸ τὸν	μὲν	ἄρχοντα τελέαν ἔχειν δεῖ τὴν
[1, 1259]	τούτων ἕτερα ἑτέρων τῷ τὰ	μὲν	ἀσφαλέστερα εἶναι, τὰ δὲ πλείω
[1, 1258]	περὶ τῆς ἀναγκαίας, ὅτι ἑτέρα	μὲν	αὐτῆς οἰκονομικὴ δὲ κατὰ φύσιν
[1, 1252]	πολιτικὸν δὲ καὶ βασιλικόν, ὅταν	μὲν	αὐτὸς ἐφεστήκῃ, βασιλικόν, ὅταν δὲ
[1, 1254]	οἰκονομικῷ. Τῶν δ' ὀργάνων τὰ	μὲν	ἄψυχα τὰ δὲ ἔμψυχα αοἷον
[1, 1260]	ἧττον οἷόν τε διαφέρειν· τὸ	μὲν	γὰρ ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν εἴδει
[1, 1261]	σπουδαίας. Ἀναγκαῖον δὲ διαφέρειν· αἱ	μὲν	γὰρ γυναῖκες ἥμισυ μέρος τῶν
[1, 1260]	αὐτὴ ἀρετὴ ἢ ἑτέρα. Εἰ	μὲν	γὰρ δεῖ ἀμφοτέρους μετέχειν καλοκαγαθίας,
[1, 1254]	βέλτιον τῶν νῦν ὑπολαμβανομένων. Τοῖς	μὲν	γὰρ δοκεῖ ἐπιστήμη τέ τις
[1, 1260]	Ἢ διαφέρει τοῦτο πλεῖστον; Ὁ	μὲν	γὰρ δοῦλος κοινωνὸς ζωῆς, ὁ
[1, 1260]	ψυχῆς, ἀλλ' ἐνυπάρχει διαφερόντως. Ὁ	μὲν	γὰρ δοῦλος ὅλως οὐκ ἔχει
[1, 1252]	φύσει, διὰ τὴν σωτηρίαν. Τὸ	μὲν	γὰρ δυνάμενον τῇ διανοίᾳ προορᾶν
[1, 1256]	ἀρχαί, ὥσπερ τινές φασιν. Ἡ	μὲν	γὰρ ἐλευθέρων φύσει ἡ δὲ
[1, 1255]	τοῖς ἄλλοις ζῴοις ὡσαύτως· τὰ	μὲν	γὰρ ἥμερα τῶν ἀγρίων βελτίω
[1, 1255]	τρόπον καὶ περὶ εὐγενείας· αὑτοὺς	μὲν	γὰρ οὐ μόνον παρ' αὑτοῖς
[1, 1254]	τὸ δὲ κτῆμα πρακτικόν· ἀπὸ	μὲν	γὰρ τῆς κερκίδος ἕτερόν τι
[1, 1256]	οἰκονομικὴ τῇ χρηματιστικῇ, δῆλον (τῆς	μὲν	γὰρ τὸ πορίσασθαι, τῆς δὲ
[1, 1257]	πλειόνων τῆς κοινωνίας οὔσης. Οἱ	μὲν	γὰρ τῶν αὑτῶν ἐκοινώνουν πάντων,
[1, 1255]	δεσποτικὴν ἀρχὴν καὶ πολιτικήν· ἡ	μὲν	γὰρ ψυχὴ τοῦ σώματος ἄρχει
[1, 1260]	ἧττον οὐδέν. Εἰ δὲ τὸν	μὲν	δεῖ τὸν δὲ μή, θαυμαστόν.
[1, 1260]	Φύσει γὰρ τὸν βασιλέα διαφέρειν	μὲν	δεῖ, τῷ γένει δ' εἶναι
[1, 1254]	καὶ τὸ κτῆμα. Διὸ ὁ	μὲν	δεσπότης τοῦ δούλου δεσπότης μόνον,
[1, 1259]	μέρη τῆς οἰκονομικῆς ἦν, ἓν	μὲν	δεσποτική, περὶ ἧς εἴρηται πρότερον,
[1, 1259]	κατανόημά τι χρηματιστικόν, ἀλλ' ἐκείνῳ	μὲν	διὰ τὴν σοφίαν προσάπτουσι, τυγχάνει
[1, 1254]	τὸ δεσπόζειν ννόμῳ γὰρ τὸν	μὲν	δοῦλον εἶναι τὸν δ' ἐλεύθερον,
[1, 1261]	τινὰ ἔχει δουλείαν, καὶ ὁ	μὲν	δοῦλος τῶν φύσει, σκυτοτόμος δ'
[1, 1254]	τι μέρος ὃ δοκεῖ τοῖς	μὲν	εἶναι οἰκονομία, τοῖς δὲ μέγιστον
[1, 1259]	Περὶ ἑκάστου δὲ τούτων καθόλου	μὲν	εἴρηται καὶ νῦν, τὸ δὲ
[1, 1259]	καὶ ἄλλοις περὶ ἄλλων, ταῦτα	μὲν	ἐκ τούτων θεωρείτω ὅτῳ ἐπιμελές·
[1, 1255]	τοίνυν εἰσὶ φύσει τινὲς οἱ	μὲν	ἐλεύθεροι οἱ δὲ δοῦλοι, φανερόν,
[1, 1259]	πρῶτα· τῆς δὲ μεταβλητικῆς μέγιστον	μὲν	ἐμπορία (καὶ ταύτης μέρη τρία,
[1, 1256]	Ἔστι γὰρ ἕτερα ἑτέρων τὰ	μὲν	ἐντιμότερα ἔργα τὰ δ' ἀναγκαιότερα,
[1, 1254]	ἐκ γενετῆς ἔνια διέστηκε τὰ	μὲν	ἐπὶ τὸ ἄρχεσθαι τὰ δ'
[1, 1256]	τι ἀποτελεῖται ἔργον, οἷον ὑφάντῃ	μὲν	ἔρια ἀνδριαντοποιῷ δὲ χαλκόν) Ὅτι
[1, 1258]	οὐ κατὰ ταὐτόν, ἀλλὰ τῆς	μὲν	ἕτερον τέλος, τῆς δ' ἡ
[1, 1253]	βασιλεύεσθαι, ὅτι καὶ αὐτοὶ οἱ	μὲν	ἔτι καὶ νῦν οἱ δὲ
[1, 1261]	ἐστι, καὶ πῶς δεῖ τὸ	μὲν	εὖ διώκειν τὸ δὲ κακῶς
[1, 1256]	τροφὴν αὐτοῖς διὰ τὸ τὰ	μὲν	ζῳοφάγα τὰ δὲ καρποφάγα τὰ
[1, 1257]	ζῷα τῶν ἀνθρώπων χάριν, τὰ	μὲν	ἥμερα καὶ διὰ τὴν χρῆσιν
[1, 1259]	Πάντα δὲ τὰ τοιαῦτα τὴν	μὲν	θεωρίαν ἐλευθέραν ἔχει, τὴν δ'
[1, 1255]	ἐλευθέρων καὶ τῶν δούλων, τὰ	μὲν	ἰσχυρὰ πρὸς τὴν ἀναγκαίαν χρῆσιν,
[1, 1254]	ἀρχή, οἷον ἁρμονίας. Ἀλλὰ ταῦτα	μὲν	ἴσως ἐξωτερικωτέρας ἐστὶ σκέψεως. Τὸ
[1, 1252]	μὴ δυναμένους εἶναι, οἷον θῆλυ	μὲν	καὶ ἄρρεν τῆς γενέσεως ἕνεκεν
[1, 1260]	παῖς ἀτελής, δῆλον ὅτι τούτου	μὲν	καὶ ἡ ἀρετὴ οὐκ αὐτοῦ
[1, 1253]	φύσιν οἶκός ἐστιν, οὓς Χαρώνδας	μὲν	καλεῖ ὁμοσιπύους, Ἐπιμενίδης δὲ ὁ
[1, 1258]	αὐτῆς, ὥσπερ εἴπομεν, καὶ τῆς	μὲν	καπηλικῆς τῆς δ' οἰκονομικῆς, καὶ
[1, 1255]	πρὸς τὸ θῆλυ φύσει τὸ	μὲν	κρεῖττον τὸ δὲ χεῖρον, καὶ
[1, 1260]	προσηκόντων. Φανερὸν τοίνυν ὅτι ἀνάγκη	μὲν	μετέχειν ἀμφοτέρους ἀρετῆς, ταύτης δ'
[1, 1260]	τὰς ἠθικὰς ἀρετὰς ὑποληπτέον, δεῖν	μὲν	μετέχειν πάντας, ἀλλ' οὐ τὸν
[1, 1258]	στρατηγικῆς καὶ ἰατρικῆς, ἀλλὰ τῆς	μὲν	νίκην τῆς δ' ὑγίειαν. Οἱ
[1, 1257]	τὸ αὐτάρκης εἶναι, οἷον οἱ	μὲν	νομαδικὸν ἅμα καὶ λῃστρικόν, οἱ
[1, 1256]	καὶ δεσποτικὴ καὶ δουλική, δουλικὴ	μὲν	οἵαν περ ὁ ἐν Συρακούσαις
[1, 1254]	ἔμψυχα αοἷον τῷ κυβερνήτῃ ὁ	μὲν	οἴαξ ἄψυχον ὁ δὲ πρῳρεὺς
[1, 1257]	ὁμοίως καθ' αὑτό, ἀλλ' ἡ	μὲν	οἰκεία ἡ δ' οὐκ οἰκεία
[1, 1258]	ὁ κατὰ φύσιν, καὶ αὕτη	μὲν	οἰκονομική, ἡ δὲ καπηλική, ποιητικὴ
[1, 1256]	δὲ δούλων ἐστίν, καὶ ἡ	μὲν	οἰκονομικὴ μοναρχία αμοναρχεῖται γὰρ πᾶς
[1, 1252]	εἴδει τούτων ἕκαστον, οἷον ἂν	μὲν	ὀλίγων, δεσπότην, ἂν δὲ πλειόνων,
[1, 1256]	γὰρ ὡσαύτως ὑπηρετοῦσιν, ἀλλ' ἡ	μὲν	ὄργανα παρέχει, ἡ δὲ τὴν
[1, 1256]	κτήσεως μέρος τι ἦν. Πρῶτον	μὲν	οὖν ἀπορήσειεν ἄν τις πότερον
[1, 1256]	διαφέρουσιν οἱ τούτων βίοι. Οἱ	μὲν	οὖν ἀργότατοι νομάδες εἰσίν νἡ
[1, 1256]	καὶ τῶν ἡμέρων καρπῶν. Οἱ	μὲν	οὖν βίοι τοσοῦτοι σχεδόν εἰσιν,
[1, 1256]	ἐλευθέρων καὶ ἴσων ἀρχή. Ὁ	μὲν	οὖν δεσπότης οὐ λέγεται κατ'
[1, 1259]	πεντήκοντα ταλάντοις ἐπέλαβεν ἑκατόν. Τοῦτο	μὲν	οὖν Διονύσιος αἰσθόμενος τὰ μὲν
[1, 1253]	καὶ δούλῳ ταὐτὸ συμφέρει. ~(Φύσει	μὲν	οὖν διώρισται τὸ θῆλυ καὶ
[1, 1256]	τις οὖσα ἢ θηρευτική. Περὶ	μὲν	οὖν δούλου καὶ δεσπότου τοῦτον
[1, 1257]	τοῦτον ὄντα τὸν πόλεμον. Ἓν	μὲν	οὖν εἶδος κτητικῆς κατὰ φύσιν
[1, 1253]	οἰκέτου τοῖς πένησίν ἐστιν. Ἡ	μὲν	οὖν εἰς πᾶσαν ἡμέραν συνεστηκυῖα
[1, 1256]	πολλάκις, οὐ μέντοι δύναται. Ὅτι	μὲν	οὖν ἔχει τινὰ λόγον ἡ
[1, 1253]	ἢ θηρίον ἢ θεός. Φύσει	μὲν	οὖν ἡ ὁρμὴ ἐν πᾶσιν
[1, 1253]	αὐτὰ εἶναι ἀλλ' ὁμώνυμα. Ὅτι	μὲν	οὖν ἡ πόλις καὶ φύσει
[1, 1255]	παρὰ τῶν ἡμέρων ζῴων. Βούλεται	μὲν	οὖν ἡ φύσις καὶ τὰ
[1, 1254]	ἀλλὰ καὶ ὅλως ἐκείνου. Τίς	μὲν	οὖν ἡ φύσις τοῦ δούλου
[1, 1259]	ἐστὶ περὶ ὃ σπουδάζουσιν. Θαλῆς	μὲν	οὖν λέγεται τοῦτον τὸν τρόπον
[1, 1254]	οὔτε τοῖς δεσπόταις δούλων. ~(Τὰ	μὲν	οὖν λεγόμενα ὄργανα ποιητικὰ ὄργανά
[1, 1259]	ὅσων ἔστι τυγχάνειν βοηθείας. Τῆς	μὲν	οὖν οἰκειοτάτης χρηματιστικῆς ταῦτα μόρια
[1, 1252]	ἡ κοινωνία ἡ πολιτική. Ὅσοι	μὲν	οὖν οἴονται πολιτικὸν καὶ βασιλικὸν
[1, 1256]	ἔρια ἀνδριαντοποιῷ δὲ χαλκόν) Ὅτι	μὲν	οὖν οὐχ ἡ αὐτὴ ἡ
[1, 1260]	ἐλευθέρων μᾶλλον ἢ δούλων. Πρῶτον	μὲν	οὖν περὶ δούλων ἀπορήσειεν ἄν
[1, 1260]	τοῦ νεωτέρου καὶ ἀτελοῦς. ἐν	μὲν	οὖν ταῖς πολιτικαῖς ἀρχαῖς ταῖς
[1, 1257]	ἦν ποιεῖσθαι τὴν ἀλλαγήν) Ἐν	μὲν	οὖν τῇ πρώτῃ κοινωνίᾳ (τοῦτο
[1, 1258]	τέλος ἅπαντα δέον ἀπαντᾶν. Περὶ	μὲν	οὖν τῆς τε μὴ ἀναγκαίας
[1, 1256]	δούλου, δεσπότης πρὸ δεσπότου. Αἱ	μὲν	οὖν τοιαῦται πᾶσαι δουλικαὶ ἐπιστῆμαί
[1, 1257]	τοῦτον τὸν τρόπον διάγουσιν. Ἡ	μὲν	οὖν τοιαύτη κτῆσις ὑπ' αὐτῆς
[1, 1257]	ἄλλων τῶν τοιούτων ἕκαστον. Ἡ	μὲν	οὖν τοιαύτη μεταβλητικὴ οὔτε παρὰ
[1, 1255]	καὶ ἐπὶ πάντων ἀνθρώπων. Ὅσοι	μὲν	οὖν τοσοῦτον διεστᾶσιν ὅσον ψυχὴ
[1, 1253]	βάρβαρον καὶ δοῦλον ὄν. Ἐκ	μὲν	οὖν τούτων τῶν δύο κοινωνιῶν
[1, 1253]	ἄνθρωπος ἔχει τῶν ζῴων· ἡ	μὲν	οὖν φωνὴ τοῦ λυπηροῦ καὶ
[1, 1255]	ἀρχόμενον τὸ βιασθέν. Καὶ τοῖς	μὲν	οὕτως δοκεῖ τοῖς δ' ἐκείνως,
[1, 1255]	γὰρ εἶναί τινας φάναι τοὺς	μὲν	πανταχοῦ δούλους τοὺς δ' οὐδαμοῦ.
[1, 1261]	ἀναγκαῖον ἐπελθεῖν. Ἐπεὶ γὰρ οἰκία	μὲν	πᾶσα μέρος πόλεως, ταῦτα δ'
[1, 1257]	τοῦ κατὰ φύσιν, τῷ τὰ	μὲν	πλείω τὰ δὲ ἐλάττω τῶν
[1, 1259]	τρόπον τῆς ἀρχῆς, ἀλλὰ γυναικὸς	μὲν	πολιτικῶς τέκνων δὲ βασιλικῶς· ~(τό
[1, 1259]	δὲ κατὰ μέρος ἀκριβολογεῖσθαι χρήσιμον	μὲν	πρὸς τὰς ἐργασίας, φορτικὸν δὲ
[1, 1253]	ὀρθῶς Ἡσίοδος εἶπε ποιήσας οἶκον	μὲν	πρώτιστα γυναῖκά τε βοῦν τ'
[1, 1258]	χρηματιστικῆς ἐγένετο, τὸ καπηλικόν, τὸ	μὲν	πρῶτον ἁπλῶς ἴσως γινόμενον, εἶτα
[1, 1257]	εἴ τι τοιοῦτον ἕτερον, τὸ	μὲν	πρῶτον ἁπλῶς ὁρισθὲν μεγέθει καὶ
[1, 1257]	ἡ μεταβλητικὴ πάντων, ἀρξαμένη τὸ	μὲν	πρῶτον ἐκ τοῦ κατὰ φύσιν,
[1, 1257]	τὴν ἐξ ἀρχῆς γένεσιν τὰ	μὲν	συνεκτίκτει τῶν ζῴων τοσαύτην τροφὴν
[1, 1260]	ἀνὴρ παιδός, καὶ πᾶσιν ἐνυπάρχει	μὲν	τὰ μόρια τῆς ψυχῆς, ἀλλ'
[1, 1255]	δὲ πολλάκις καὶ τοὐναντίον, τοὺς	μὲν	τὰ σώματα ἔχειν ἐλευθέρων τοὺς
[1, 1256]	τὸ τοιοῦτον, ὧν συμφέρει τῷ	μὲν	τὸ δουλεύειν τῷ δὲ τὸ
[1, 1255]	καὶ τὸ τοῦ σώματος. ~(Ὅτι	μὲν	τοίνυν εἰσὶ φύσει τινὲς οἱ
[1, 1257]	ἐστιν οἰκονομικῶν καὶ πολιτικῶν. Ὅτι	μὲν	τοίνυν ἔστι τις κτητικὴ κατὰ
[1, 1253]	αὐταρκείας ὡς ἔπος εἰπεῖν, γινομένη	μὲν	τοῦ ζῆν ἕνεκεν, οὖσα δὲ
[1, 1256]	ἀγαθόν. Ἡ δὲ φύσις βούλεται	μὲν	τοῦτο ποιεῖν πολλάκις, οὐ μέντοι
[1, 1261]	ἢ τοὺς παῖδας. Ἀλλὰ περὶ	μὲν	τούτων διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον·
[1, 1261]	τῆς πολιτείας. Ὥστ' ἐπεὶ περὶ	μὲν	τούτων διώρισται, περὶ δὲ τῶν
[1, 1259]	δὲ μισθαρνία (ταύτης δ' ἡ	μὲν	τῶν βαναύσων τεχνῶν, ἡ δὲ
[1, 1259]	μεταλλευομένων ἔστιν. Εἰσὶ δὲ τεχνικώταται	μὲν	τῶν ἐργασιῶν ὅπου ἐλάχιστον τῆς
[1, 1258]	ἢ οὔ, ἀλλὰ δεῖ τοῦτο	μὲν	ὑπάρχειν (ὥσπερ γὰρ καὶ ἀνθρώπους
[1, 1258]	τῆς οἰκονομικῆς ἔργον. Διὸ τῇ	μὲν	φαίνεται ἀναγκαῖον εἶναι παντὸς πλούτου
[1, 1256]	καὶ οὐκ εἰσί τινες οἱ	μὲν	φύσει δοῦλοι οἱ δ' ἐλεύθεροι,
[1, 1257]	πόρρω ἐκείνης. Ἔστι δ' ἡ	μὲν	φύσει ἡ δ' οὐ φύσει
[1, 1259]	μὲν οὖν Διονύσιος αἰσθόμενος τὰ	μὲν	χρήματα ἐκέλευσεν ἐκκομίσασθαι, μὴ μέντοι
[1, 1258]	ἄν τις διὰ τί ἡ	μὲν	χρηματιστικὴ μόριον τῆς οἰκονομίας, ἡ
[1, 1259]	τῶν ἀπὸ γῆς γιγνομένων, ἀκάρπων	μὲν	χρησίμων δέ, οἷον ὑλοτομία τε
[1, 1258]	καὶ περὶ τῶν χρημάτων ἔστι	μὲν	ὡς τοῦ οἰκονόμου, ἔστι δ'
[1, 1258]	τῶν ἀναγκαίων. Ἐπεὶ δὲ ἔστι	μὲν	ὡς τοῦ οἰκονόμου καὶ τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/03/2006