Livre, Pages
[1, 1255]	ὡσαύτως· τὰ μὲν γὰρ ἥμερα	τῶν	ἀγρίων βελτίω τὴν φύσιν, τούτοις
[1, 1253]	καὶ δικαίου καὶ ἀδίκου καὶ	τῶν	ἄλλων αἴσθησιν ἔχειν· ἡ δὲ
[1, 1259]	καὶ πεφυτευμένης, καὶ μελιττουργίας, καὶ	τῶν	ἄλλων ζῴων τῶν πλωτῶν ἢ
[1, 1257]	δὲ τρόπον ἔχει καὶ περὶ	τῶν	ἄλλων κτημάτων. Ἔστι γὰρ ἡ
[1, 1261]	φύσει, σκυτοτόμος δ' οὐθείς, οὐδὲ	τῶν	ἄλλων τεχνιτῶν. Φανερὸν τοίνυν ὅτι
[1, 1257]	σῖτον διδόντες καὶ λαμβάνοντες, καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν τοιούτων ἕκαστον. Ἡ
[1, 1260]	καὶ ἀνδρεία καὶ δικαιοσύνη καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν τοιούτων ἕξεων, ἢ
[1, 1260]	αὐτὸν τρόπον ἔχει καὶ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων, ὥστε φύσει πλείω τὰ
[1, 1254]	μέρος τῆς οἰκονομίας (ἄνευ γὰρ	τῶν	ἀναγκαίων ἀδύνατον καὶ ζῆν καὶ
[1, 1254]	ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι οὐ μόνον	τῶν	ἀναγκαίων ἀλλὰ καὶ τῶν συμφερόντων
[1, 1258]	ὥσπερ ζῆν ἢ ἄλλο τι	τῶν	ἀναγκαίων. Ἐπεὶ δὲ ἔστι μὲν
[1, 1258]	ἄξιον οὐδὲ χρήσιμον πρὸς οὐδὲν	τῶν	ἀναγκαίων ἐστί, καὶ νομίσματος πλουτῶν
[1, 1256]	ἀγρίων· τὸ δὲ πλεῖστον γένος	τῶν	ἀνθρώπων ἀπὸ τῆς γῆς ζῇ
[1, 1256]	πολλοὶ καὶ τῶν ζῴων καὶ	τῶν	ἀνθρώπων εἰσίν· οὐ γὰρ οἷόν
[1, 1257]	ἀτελὲς ποιεῖ μήτε μάτην, ἀναγκαῖον	τῶν	ἀνθρώπων ἕνεκεν αὐτὰ πάντα πεποιηκέναι
[1, 1257]	πρός τε τὰ θηρία καὶ	τῶν	ἀνθρώπων ὅσοι πεφυκότες ἄρχεσθαι μὴ
[1, 1256]	ἄλληλα διεστᾶσιν. Ὁμοίως δὲ καὶ	τῶν	ἀνθρώπων. Πολὺ γὰρ διαφέρουσιν οἱ
[1, 1257]	εἶναι καὶ τὰ ἄλλα ζῷα	τῶν	ἀνθρώπων χάριν, τὰ μὲν ἥμερα
[1, 1259]	μεταβλητικῆς) ὅσα ἀπὸ γῆς καὶ	τῶν	ἀπὸ γῆς γιγνομένων, ἀκάρπων μὲν
[1, 1261]	λέγωμεν, καὶ πρῶτον ἐπισκεψώμεθα περὶ	τῶν	ἀποφηναμένων περὶ τῆς πολιτείας τῆς
[1, 1252]	τοῖς ἄλλοις τὸ σύνθετον μέχρι	τῶν	ἀσυνθέτων ἀνάγκη διαιρεῖν (ταῦτα γὰρ
[1, 1259]	τῶν βαναύσων τεχνῶν, ἡ δὲ	τῶν	ἀτέχνων καὶ τῷ σώματι μόνῳ
[1, 1257]	κοινωνίας οὔσης. Οἱ μὲν γὰρ	τῶν	αὑτῶν ἐκοινώνουν πάντων, οἱ δὲ
[1, 1260]	τοὺς ἀνθρώπους ἢ περὶ τὴν	τῶν	ἀψύχων κτῆσιν, καὶ περὶ τὴν
[1, 1259]	μισθαρνία (ταύτης δ' ἡ μὲν	τῶν	βαναύσων τεχνῶν, ἡ δὲ τῶν
[1, 1257]	καθάπερ ἔτι πολλὰ ποιεῖ καὶ	τῶν	βαρβαρικῶν ἐθνῶν, κατὰ τὴν ἀλλαγήν.
[1, 1254]	ἀεὶ βελτίων ἡ ἀρχὴ ἡ	τῶν	βελτιόνων ἀρχομένων, οἷον ἀνθρώπου ἢ
[1, 1254]	θηρίου· τὸ γὰρ ἀποτελούμενον ὑπὸ	τῶν	βελτιόνων βέλτιον ἔργον· ὅπου δὲ
[1, 1254]	τῷ λόγῳ θεωρῆσαι καὶ ἐκ	τῶν	γινομένων καταμαθεῖν. Τὸ γὰρ ἄρχειν
[1, 1258]	παντὸς πλούτου πέρας, ἐπὶ δὲ	τῶν	γινομένων ὁρῶμεν συμβαῖνον τοὐναντίον· πάντες
[1, 1257]	χρῆσιν καὶ διὰ τὴν τροφήν,	τῶν	δ' ἀγρίων, εἰ μὴ πάντα,
[1, 1260]	ἀρχιτέκτονος, ὁ δὲ λόγος ἀρχιτέκτων)	τῶν	δ' ἄλλων ἕκαστον ὅσον ἐπιβάλλει
[1, 1258]	μάλιστα γὰρ ἐκεῖνο βούλονται ποιεῖν)	τῶν	δὲ πρὸς τὸ τέλος οὐκ
[1, 1255]	γίνεται παρ' ἀμφοῖν, παρά τε	τῶν	δούλων καὶ παρὰ τῶν ἡμέρων
[1, 1255]	ποιεῖν τὰ τῶν ἐλευθέρων καὶ	τῶν	δούλων, τὰ μὲν ἰσχυρὰ πρὸς
[1, 1258]	αἰτίας τοῦτο πειρῶνται, ἑκάστῃ χρώμενοι	τῶν	δυνάμεων οὐ κατὰ φύσιν. Ἀνδρείας
[1, 1253]	ὄν. Ἐκ μὲν οὖν τούτων	τῶν	δύο κοινωνιῶν οἰκία πρώτη, καὶ
[1, 1260]	φανερὸν ὅτι ἔστιν ἠθικὴ ἀρετὴ	τῶν	εἰρημένων πάντων, καὶ οὐχ ἡ
[1, 1259]	περιείληφε γένη· πολλὰ γὰρ εἴδη	τῶν	ἐκ γῆς μεταλλευομένων ἔστιν. Εἰσὶ
[1, 1259]	εὐπορήσαντα χρημάτων ὀλίγων ἀρραβῶνας διαδοῦναι	τῶν	ἐλαιουργίων τῶν τ' ἐν Μιλήτῳ
[1, 1260]	εἴτε γὰρ ἔστιν, τί διοίσουσι	τῶν	ἐλευθέρων; Εἴτε μὴ ἔστιν, ὄντων
[1, 1261]	μὲν γὰρ γυναῖκες ἥμισυ μέρος	τῶν	ἐλευθέρων, ἐκ δὲ τῶν παίδων
[1, 1255]	τὰ σώματα διαφέροντα ποιεῖν τὰ	τῶν	ἐλευθέρων καὶ τῶν δούλων, τὰ
[1, 1260]	κτήσεως, ὃν καλοῦμεν πλοῦτον, καὶ	τῶν	ἐλευθέρων μᾶλλον ἢ δούλων. Πρῶτον
[1, 1259]	δὲ ταῦτα ὡς ἀφίκοντο ἐκ	τῶν	ἐμπορίων οἱ ἔμποροι, ἐπώλει μόνος,
[1, 1255]	Τοῦτο δὴ τὸ δίκαιον πολλοὶ	τῶν	ἐν τοῖς νόμοις ὥσπερ ῥήτορα
[1, 1259]	ἔστιν. Εἰσὶ δὲ τεχνικώταται μὲν	τῶν	ἐργασιῶν ὅπου ἐλάχιστον τῆς τύχης,
[1, 1260]	ἀκολασίαν μήτε διὰ δειλίαν ἐλλείψῃ	τῶν	ἔργων. Ἀπορήσειε δ' ἄν τις,
[1, 1261]	ἀλλ' οὐ τὴν διδασκαλικὴν ἔχοντα	τῶν	ἔργων δεσποτικήν. Διὸ λέγουσιν οὐ
[1, 1260]	πολλάκις γὰρ δι' ἀκολασίαν ἐλλείπουσι	τῶν	ἔργων. Ἢ διαφέρει τοῦτο πλεῖστον;
[1, 1256]	ἀλλὰ ἕτερα ἑτέροις, καὶ αὐτῶν	τῶν	ζῳοφάγων καὶ τῶν καρποφάγων οἱ
[1, 1258]	πᾶσιν ἀπὸ τῶν καρπῶν καὶ	τῶν	ζῴων. Διπλῆς δ' οὔσης αὐτῆς,
[1, 1257]	γενομένοις οἰητέον τά τε φυτὰ	τῶν	ζῴων ἕνεκεν εἶναι καὶ τὰ
[1, 1253]	λόγον δὲ μόνον ἄνθρωπος ἔχει	τῶν	ζῴων· ἡ μὲν οὖν φωνὴ
[1, 1256]	διὸ καὶ βίοι πολλοὶ καὶ	τῶν	ζῴων καὶ τῶν ἀνθρώπων εἰσίν·
[1, 1253]	Ὥσπερ γὰρ καὶ τελεωθὲν βέλτιστον	τῶν	ζῴων ὁ ἄνθρωπός ἐστιν, οὕτω
[1, 1257]	ἀρχῆς γένεσιν τὰ μὲν συνεκτίκτει	τῶν	ζῴων τοσαύτην τροφὴν ὥσθ' ἱκανὴν
[1, 1256]	τροφῆς τοὺς βίους πεποιήκασι διαφέροντας	τῶν	ζῴων. Τῶν τε γὰρ θηρίων
[1, 1255]	τε τῶν δούλων καὶ παρὰ	τῶν	ἡμέρων ζῴων. Βούλεται μὲν οὖν
[1, 1256]	ἀπὸ τῆς γῆς ζῇ καὶ	τῶν	ἡμέρων καρπῶν. Οἱ μὲν οὖν
[1, 1256]	νομάδες εἰσίν νἡ γὰρ ἀπὸ	τῶν	ἡμέρων τροφὴ ζῴων ἄνευ πόνου
[1, 1255]	τὸ σῶμα μόνον ὅσον αἱ	τῶν	θεῶν εἰκόνες, τοὺς ὑπολειπομένους πάντες
[1, 1253]	ἄνθρωποι, οὕτω καὶ τοὺς βίους	τῶν	θεῶν. Ἡ δ' ἐκ πλειόνων
[1, 1257]	μὲν πλείω τὰ δὲ ἐλάττω	τῶν	ἱκανῶν ἔχειν τοὺς ἀνθρώπους (ᾗ
[1, 1256]	καὶ αὐτῶν τῶν ζῳοφάγων καὶ	τῶν	καρποφάγων οἱ βίοι πρὸς ἄλληλα
[1, 1258]	ἐστὶν ἡ χρηματιστικὴ πᾶσιν ἀπὸ	τῶν	καρπῶν καὶ τῶν ζῴων. Διπλῆς
[1, 1257]	χρῆσις. Οὐ γὰρ εὐβάστακτον ἕκαστον	τῶν	κατὰ φύσιν ἀναγκαίων. Διὸ πρὸς
[1, 1255]	ᾧ τὰ κατὰ πόλεμον κρατούμενα	τῶν	κρατούντων εἶναί φασιν. Τοῦτο δὴ
[1, 1255]	ἐπεὶ διαστάντων γε χωρὶς τούτων	τῶν	λόγων οὔτε ἰσχυρὸν οὐθὲν ἔχουσιν
[1, 1261]	μὲν τούτων διώρισται, περὶ δὲ	τῶν	λοιπῶν ἐν ἄλλοις λεκτέον, ἀφέντες
[1, 1259]	ἢ προβάτων, ὁμοίως δὲ καὶ	τῶν	λοιπῶν ζῴων (δεῖ γὰρ ἔμπειρον
[1, 1254]	περὶ αὐτῶν δυναίμεθα λαβεῖν βέλτιον	τῶν	νῦν ὑπολαμβανομένων. Τοῖς μὲν γὰρ
[1, 1253]	οὕτω γὰρ ἂν ἀποτελοῖτο κάλλιστα	τῶν	ὀργάνων ἕκαστον, μὴ πολλοῖς ἔργοις
[1, 1254]	ὑπηρέτης. Εἰ γὰρ ἠδύνατο ἕκαστον	τῶν	ὀργάνων κελευσθὲν ἢ προαισθανόμενον ἀποτελεῖν
[1, 1260]	ἐξαριθμοῦντες τὰς ἀρετάς, ὥσπερ Γοργίας,	τῶν	οὕτως ὁριζομένων. Διὸ δεῖ, ὥσπερ
[1, 1261]	μέρος τῶν ἐλευθέρων, ἐκ δὲ	τῶν	παίδων οἱ κοινωνοὶ γίνονται τῆς
[1, 1258]	τῆς εὐχῆς πάντων αὐτῷ γιγνομένων	τῶν	παρατιθεμένων χρυσῶν. Διὸ ζητοῦσιν ἕτερόν
[1, 1259]	μελιττουργίας, καὶ τῶν ἄλλων ζῴων	τῶν	πλωτῶν ἢ πτηνῶν, ἀφ' ὅσων
[1, 1258]	ἐκείνης τῆς ἐπιθυμίας οὔσης, καὶ	τῶν	ποιητικῶν ἀπείρων ἐπιθυμοῦσιν. Ὅσοι δὲ
[1, 1255]	ἀρχὴν ἐνδέχεται μὴ δικαίαν εἶναι	τῶν	πολέμων, καὶ τὸν ἀνάξιον δουλεύειν
[1, 1259]	μονοπωλίαν αὑτῷ κατασκευάζειν. Διὸ καὶ	τῶν	πόλεων ἔνιαι τοῦτον ποιοῦνται τὸν
[1, 1259]	δέ· διόπερ τινὲς καὶ πολιτεύονται	τῶν	πολιτευομένων ταῦτα μόνον. Ἐπεὶ δὲ
[1, 1254]	διὸ καὶ ὁ δοῦλος ὑπηρέτης	τῶν	πρὸς τὴν πρᾶξιν. Τὸ δὲ
[1, 1260]	ὢν καὶ δειλὸς οὐδὲν ποιήσει	τῶν	προσηκόντων. Φανερὸν τοίνυν ὅτι ἀνάγκη
[1, 1252]	τεχνικὸν ἐνδέχεται λαβεῖν περὶ ἕκαστον	τῶν	ῥηθέντων. Εἰ δή τις ἐξ
[1, 1259]	συνεπρίατο πάντα τὸν σίδηρον ἐκ	τῶν	σιδηρείων, μετὰ δὲ ταῦτα ὡς
[1, 1255]	δοκεῖ τοῖς δ' ἐκείνως, καὶ	τῶν	σοφῶν. Αἴτιον δὲ ταύτης τῆς
[1, 1254]	μόνον τῶν ἀναγκαίων ἀλλὰ καὶ	τῶν	συμφερόντων ἐστί, καὶ εὐθὺς ἐκ
[1, 1259]	ὀλίγων ἀρραβῶνας διαδοῦναι τῶν ἐλαιουργίων	τῶν	τ' ἐν Μιλήτῳ καὶ Χίῳ
[1, 1260]	ἔχει τὸν τρόπον. Ἡ δὲ	τῶν	τέκνων ἀρχὴ βασιλική· τὸ γὰρ
[1, 1258]	εἰς ἄπειρόν ἐστι, καὶ ἑκάστη	τῶν	τεχνῶν τοῦ τέλους εἰς ἄπειρον
[1, 1257]	καὶ λαμβάνοντες, καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	τοιούτων ἕκαστον. Ἡ μὲν οὖν
[1, 1260]	καὶ δικαιοσύνη καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	τοιούτων ἕξεων, ἢ οὐκ ἔστιν
[1, 1256]	δ' ἂν καὶ ἐπὶ πλεῖον	τῶν	τοιούτων μάθησις, οἷον ὀψοποιικὴ καὶ
[1, 1260]	ἢ τὸ ὀρθοπραγεῖν, ἤ τι	τῶν	τοιούτων· πολὺ γὰρ ἄμεινον λέγουσιν
[1, 1260]	δ' εἶναι διαφοράς, ὥσπερ καὶ	τῶν	φύσει ἀρχομένωνν. Καὶ τοῦτο εὐθὺς
[1, 1253]	Ἐκ τούτων οὖν φανερὸν ὅτι	τῶν	φύσει ἡ πόλις ἐστί, καὶ
[1, 1261]	δουλείαν, καὶ ὁ μὲν δοῦλος	τῶν	φύσει, σκυτοτόμος δ' οὐθείς, οὐδὲ
[1, 1259]	καὶ μάλιστα παρὰ φύσιν οὗτος	τῶν	χρηματισμῶν ἐστιν. Ἐπεὶ δὲ τὰ
[1, 1258]	τοῦ ἰατροῦ, οὕτω καὶ περὶ	τῶν	χρημάτων ἔστι μὲν ὡς τοῦ
[1, 1257]	αὐτοὺς διδόναι καὶ λαμβάνειν, ὃ	τῶν	χρησίμων αὐτὸ ὂν εἶχε τὴν
[1, 1258]	δ' οὐθέν, ὅτι μεταθεμένων τε	τῶν	χρωμένων οὐθενὸς ἄξιον οὐδὲ χρήσιμον
[1, 1259]	ὅταν ἀπορῶσι χρημάτων· μονοπωλίαν γὰρ	τῶν	ὠνίων ποιοῦσιν. Ἐν Σικελίᾳ δέ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/03/2006