HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τοσαύτης 1
τοσοῦτοι 1
τοσοῦτον 4
τοῦ 55
τοὐναντίον 3
τοὔνομα 1
τοὺς 31

Fréquences [« »]
50 ἢ
51 ὁ
51 περὶ
55 τοῦ
75 τὴν
82 δ
83 τῆς

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Politique, livre I

τοῦ

Livre, Pages

[1, 1260]   οἷον τοῦ λόγον ἔχοντος καὶ τοῦ ἀλόγου. Δῆλον τοίνυν ὅτι τὸν

[1, 1260]   (τὸ γὰρ ἔργον ἐστὶν ἁπλῶς τοῦ ἀρχιτέκτονος, ὁ δὲ λόγος ἀρχιτέκτων)

[1, 1258]   μὲν ὡς τοῦ οἰκονόμου καὶ τοῦ ἄρχοντος καὶ περὶ ὑγιείας ἰδεῖν,

[1, 1258]   αὐτῶν. Ἐπαλλάττει γὰρ ἡ χρῆσις τοῦ αὐτοῦ οὖσα ἑκατέρας τῆς χρηματιστικῆς.

[1, 1255]   γράφονται παρανόμων, ὡς δεινὸν εἰ τοῦ βιάσασθαι δυναμένου καὶ κατὰ δύναμιν

[1, 1252]   κοινωνίαν ἀγαθοῦ τινος ἕνεκεν συνεστηκυῖαν (τοῦ γὰρ εἶναι δοκοῦντος ἀγαθοῦ χάριν

[1, 1256]   ὁ δὲ δοῦλος μέρος τι τοῦ δεσπότου, οἷον ἔμψυχόν τι τοῦ

[1, 1253]   τάξις ἐστίν, ἡ δὲ δικαιοσύνη τοῦ δικαίου κρίσις. ~(Ἐπεὶ δὲ φανερὸν

[1, 1255]   εἶναι τὴν βίαν, ἀλλὰ περὶ τοῦ δικαίου μόνον εἶναι τὴν ἀμφισβήτησιν

[1, 1260]   Ἄλλον γὰρ τρόπον τὸ ἐλεύθερον τοῦ δούλου ἄρχει καὶ τὸ ἄρρεν

[1, 1254]   κτῆμα. Διὸ ὁ μὲν δεσπότης τοῦ δούλου δεσπότης μόνον, ἐκείνου δ'

[1, 1254]   Τίς μὲν οὖν ἡ φύσις τοῦ δούλου καὶ τίς ἡ δύναμις,

[1, 1253]   τοῦ ζῆν ἕνεκεν, οὖσα δὲ τοῦ εὖ ζῆν. Διὸ πᾶσα πόλις

[1, 1258]   ἀπείρων ἐπιθυμοῦσιν. Ὅσοι δὲ καὶ τοῦ εὖ ζῆν ἐπιβάλλονται τὸ πρὸς

[1, 1253]   τούτου ἡ φύσις αὐτῶν ἐλήλυθε, τοῦ ἔχειν αἴσθησιν λυπηροῦ καὶ ἡδέος

[1, 1253]   ὡς ἔπος εἰπεῖν, γινομένη μὲν τοῦ ζῆν ἕνεκεν, οὖσα δὲ τοῦ

[1, 1254]   τὰ Δαιδάλου φασὶν ἢ τοὺς τοῦ Ἡφαίστου τρίποδας, οὕς φησιν ὁ

[1, 1260]   ~(τό τε γὰρ ἄρρεν φύσει τοῦ θήλεος ἡγεμονικώτερον, εἰ μή που

[1, 1260]   δούλου ἄρχει καὶ τὸ ἄρρεν τοῦ θήλεος καὶ ἀνὴρ παιδός, καὶ

[1, 1258]   ἔστι δ' ὡς οὔ, ἀλλὰ τοῦ ἰατροῦ, οὕτω καὶ περὶ τῶν

[1, 1257]   ἐν αὑτοῖς μέχρι τινός, τὴν τοῦ καλουμένου γάλακτος φύσιν. Ὥστε ὁμοίως

[1, 1257]   ἀρξαμένη τὸ μὲν πρῶτον ἐκ τοῦ κατὰ φύσιν, τῷ τὰ μὲν

[1, 1252]   τινος στοχάζονται, μάλιστα δὲ καὶ τοῦ κυριωτάτου πάντων ἡ πασῶν κυριωτάτη

[1, 1260]   ἑτέραν φαμὲν εἶναι ἀρετήν, οἷον τοῦ λόγον ἔχοντος καὶ τοῦ ἀλόγου.

[1, 1255]   τοῦ νοῦ καὶ τοῦ μορίου τοῦ λόγον ἔχοντος, τὸ δ' ἐξ

[1, 1253]   ζῴων· ἡ μὲν οὖν φωνὴ τοῦ λυπηροῦ καὶ ἡδέος ἐστὶ σημεῖον,

[1, 1253]   γὰρ ὅλον πρότερον ἀναγκαῖον εἶναι τοῦ μέρους· ἀναιρουμένου γὰρ τοῦ ὅλου

[1, 1261]   ταῦτα δ' οἰκίας, τὴν δὲ τοῦ μέρους πρὸς τὴν τοῦ ὅλου

[1, 1259]   χρηματιστικήν, οἷον καὶ τὸ Θάλεω τοῦ Μιλησίου· τοῦτο γάρ ἐστι κατανόημά

[1, 1255]   μορίῳ ὑπὸ τοῦ νοῦ καὶ τοῦ μορίου τοῦ λόγον ἔχοντος, τὸ

[1, 1260]   καὶ τὸ πρεσβύτερον καὶ τέλειον τοῦ νεωτέρου καὶ ἀτελοῦς. ἐν μὲν

[1, 1259]   ὀβολοστατικὴ διὰ τὸ ἀπ' αὐτοῦ τοῦ νομίσματος εἶναι τὴν κτῆσιν καὶ

[1, 1257]   ὧν ἐπλεόναζον, ἐξ ἀνάγκης ἡ τοῦ νομίσματος ἐπορίσθη χρῆσις. Οὐ γὰρ

[1, 1258]   οἰόμενοι δεῖν ἢ αὔξειν τὴν τοῦ νομίσματος οὐσίαν εἰς ἄπειρον. Αἴτιον

[1, 1255]   καὶ τῷ παθητικῷ μορίῳ ὑπὸ τοῦ νοῦ καὶ τοῦ μορίου τοῦ

[1, 1258]   τὸ ἀπορούμενον ἐξ ἀρχῆς, πότερον τοῦ οἰκονομικοῦ καὶ πολιτικοῦ ἐστιν ἡ

[1, 1258]   τῶν χρημάτων ἔστι μὲν ὡς τοῦ οἰκονόμου, ἔστι δ' ὡς οὔ,

[1, 1258]   Ἐπεὶ δὲ ἔστι μὲν ὡς τοῦ οἰκονόμου καὶ τοῦ ἄρχοντος καὶ

[1, 1261]   δὲ τοῦ μέρους πρὸς τὴν τοῦ ὅλου δεῖ βλέπειν ἀρετήν, ἀναγκαῖον

[1, 1253]   εἶναι τοῦ μέρους· ἀναιρουμένου γὰρ τοῦ ὅλου οὐκ ἔσται ποὺς οὐδὲ

[1, 1252]   διαιρεῖν (ταῦτα γὰρ ἐλάχιστα μόρια τοῦ παντός) οὕτω καὶ πόλιν ἐξ

[1, 1260]   καὶ Ἄμασις εἶπε τὸν περὶ τοῦ ποδανιπτῆρος λόγον· τὸ δ' ἄρρεν

[1, 1257]   αὑτούς· ὁ γὰρ χαρακτὴρ ἐτέθη τοῦ ποσοῦ σημεῖον. ~(Πορισθέντος οὖν ἤδη

[1, 1257]   οἰκεία ἡ δ' οὐκ οἰκεία τοῦ πράγματος, οἷον ὑποδήματος ἥ τε

[1, 1253]   πᾶσα γὰρ οἰκία βασιλεύεται ὑπὸ τοῦ πρεσβυτάτου, ὥστε καὶ αἱ ἀποικίαι,

[1, 1255]   πολιτικήν· ἡ μὲν γὰρ ψυχὴ τοῦ σώματος ἄρχει δεσποτικὴν ἀρχήν, ὁ

[1, 1256]   τοῦ δεσπότου, οἷον ἔμψυχόν τι τοῦ σώματος κεχωρισμένον δὲ μέρος· διὸ

[1, 1255]   τῆς ψυχῆς κάλλος καὶ τὸ τοῦ σώματος. ~(Ὅτι μὲν τοίνυν εἰσὶ

[1, 1259]   λωβῶνται μάλιστα, δουλικώταται δὲ ὅπου τοῦ σώματος πλεῖσται χρήσεις, ἀγεννέσταται δὲ

[1, 1255]   τούτοις δουλεύειν. Εἰ δ' ἐπὶ τοῦ σώματος τοῦτ' ἀληθές, πολὺ δικαιότερον

[1, 1255]   τρόπον ὅσων ἐστὶν ἔργον ἡ τοῦ σώματος χρῆσις, καὶ τοῦτ' ἐστ'

[1, 1258]   ἐστι, καὶ ἑκάστη τῶν τεχνῶν τοῦ τέλους εἰς ἄπειρον (ὅτι μάλιστα

[1, 1258]   ταύτης τῆς χρηματιστικῆς οὐκ ἔστι τοῦ τέλους πέρας, τέλος δὲ ὁ

[1, 1258]   χρηματιστικῆς. Ὥσπερ γὰρ ἡ ἰατρικὴ τοῦ ὑγιαίνειν εἰς ἄπειρόν ἐστι, καὶ

[1, 1256]   ἔχει διαμφισβήτησιν· εἰ γάρ ἐστι τοῦ χρηματιστικοῦ θεωρῆσαι πόθεν χρήματα καὶ

Livre, Pages
[1, 1260]	οἷον τοῦ λόγον ἔχοντος καὶ	τοῦ	ἀλόγου. Δῆλον τοίνυν ὅτι τὸν
[1, 1260]	(τὸ γὰρ ἔργον ἐστὶν ἁπλῶς	τοῦ	ἀρχιτέκτονος, ὁ δὲ λόγος ἀρχιτέκτων)
[1, 1258]	μὲν ὡς τοῦ οἰκονόμου καὶ	τοῦ	ἄρχοντος καὶ περὶ ὑγιείας ἰδεῖν,
[1, 1258]	αὐτῶν. Ἐπαλλάττει γὰρ ἡ χρῆσις	τοῦ	αὐτοῦ οὖσα ἑκατέρας τῆς χρηματιστικῆς.
[1, 1255]	γράφονται παρανόμων, ὡς δεινὸν εἰ	τοῦ	βιάσασθαι δυναμένου καὶ κατὰ δύναμιν
[1, 1252]	κοινωνίαν ἀγαθοῦ τινος ἕνεκεν συνεστηκυῖαν	(τοῦ	γὰρ εἶναι δοκοῦντος ἀγαθοῦ χάριν
[1, 1256]	ὁ δὲ δοῦλος μέρος τι	τοῦ	δεσπότου, οἷον ἔμψυχόν τι τοῦ
[1, 1253]	τάξις ἐστίν, ἡ δὲ δικαιοσύνη	τοῦ	δικαίου κρίσις. ~(Ἐπεὶ δὲ φανερὸν
[1, 1255]	εἶναι τὴν βίαν, ἀλλὰ περὶ	τοῦ	δικαίου μόνον εἶναι τὴν ἀμφισβήτησιν
[1, 1260]	Ἄλλον γὰρ τρόπον τὸ ἐλεύθερον	τοῦ	δούλου ἄρχει καὶ τὸ ἄρρεν
[1, 1254]	κτῆμα. Διὸ ὁ μὲν δεσπότης	τοῦ	δούλου δεσπότης μόνον, ἐκείνου δ'
[1, 1254]	Τίς μὲν οὖν ἡ φύσις	τοῦ	δούλου καὶ τίς ἡ δύναμις,
[1, 1253]	τοῦ ζῆν ἕνεκεν, οὖσα δὲ	τοῦ	εὖ ζῆν. Διὸ πᾶσα πόλις
[1, 1258]	ἀπείρων ἐπιθυμοῦσιν. Ὅσοι δὲ καὶ	τοῦ	εὖ ζῆν ἐπιβάλλονται τὸ πρὸς
[1, 1253]	τούτου ἡ φύσις αὐτῶν ἐλήλυθε,	τοῦ	ἔχειν αἴσθησιν λυπηροῦ καὶ ἡδέος
[1, 1253]	ὡς ἔπος εἰπεῖν, γινομένη μὲν	τοῦ	ζῆν ἕνεκεν, οὖσα δὲ τοῦ
[1, 1254]	τὰ Δαιδάλου φασὶν ἢ τοὺς	τοῦ	Ἡφαίστου τρίποδας, οὕς φησιν ὁ
[1, 1260]	~(τό τε γὰρ ἄρρεν φύσει	τοῦ	θήλεος ἡγεμονικώτερον, εἰ μή που
[1, 1260]	δούλου ἄρχει καὶ τὸ ἄρρεν	τοῦ	θήλεος καὶ ἀνὴρ παιδός, καὶ
[1, 1258]	ἔστι δ' ὡς οὔ, ἀλλὰ	τοῦ	ἰατροῦ, οὕτω καὶ περὶ τῶν
[1, 1257]	ἐν αὑτοῖς μέχρι τινός, τὴν	τοῦ	καλουμένου γάλακτος φύσιν. Ὥστε ὁμοίως
[1, 1257]	ἀρξαμένη τὸ μὲν πρῶτον ἐκ	τοῦ	κατὰ φύσιν, τῷ τὰ μὲν
[1, 1252]	τινος στοχάζονται, μάλιστα δὲ καὶ	τοῦ	κυριωτάτου πάντων ἡ πασῶν κυριωτάτη
[1, 1260]	ἑτέραν φαμὲν εἶναι ἀρετήν, οἷον	τοῦ	λόγον ἔχοντος καὶ τοῦ ἀλόγου.
[1, 1255]	τοῦ νοῦ καὶ τοῦ μορίου	τοῦ	λόγον ἔχοντος, τὸ δ' ἐξ
[1, 1253]	ζῴων· ἡ μὲν οὖν φωνὴ	τοῦ	λυπηροῦ καὶ ἡδέος ἐστὶ σημεῖον,
[1, 1253]	γὰρ ὅλον πρότερον ἀναγκαῖον εἶναι	τοῦ	μέρους· ἀναιρουμένου γὰρ τοῦ ὅλου
[1, 1261]	ταῦτα δ' οἰκίας, τὴν δὲ	τοῦ	μέρους πρὸς τὴν τοῦ ὅλου
[1, 1259]	χρηματιστικήν, οἷον καὶ τὸ Θάλεω	τοῦ	Μιλησίου· τοῦτο γάρ ἐστι κατανόημά
[1, 1255]	μορίῳ ὑπὸ τοῦ νοῦ καὶ	τοῦ	μορίου τοῦ λόγον ἔχοντος, τὸ
[1, 1260]	καὶ τὸ πρεσβύτερον καὶ τέλειον	τοῦ	νεωτέρου καὶ ἀτελοῦς. ἐν μὲν
[1, 1259]	ὀβολοστατικὴ διὰ τὸ ἀπ' αὐτοῦ	τοῦ	νομίσματος εἶναι τὴν κτῆσιν καὶ
[1, 1257]	ὧν ἐπλεόναζον, ἐξ ἀνάγκης ἡ	τοῦ	νομίσματος ἐπορίσθη χρῆσις. Οὐ γὰρ
[1, 1258]	οἰόμενοι δεῖν ἢ αὔξειν τὴν	τοῦ	νομίσματος οὐσίαν εἰς ἄπειρον. Αἴτιον
[1, 1255]	καὶ τῷ παθητικῷ μορίῳ ὑπὸ	τοῦ	νοῦ καὶ τοῦ μορίου τοῦ
[1, 1258]	τὸ ἀπορούμενον ἐξ ἀρχῆς, πότερον	τοῦ	οἰκονομικοῦ καὶ πολιτικοῦ ἐστιν ἡ
[1, 1258]	τῶν χρημάτων ἔστι μὲν ὡς	τοῦ	οἰκονόμου, ἔστι δ' ὡς οὔ,
[1, 1258]	Ἐπεὶ δὲ ἔστι μὲν ὡς	τοῦ	οἰκονόμου καὶ τοῦ ἄρχοντος καὶ
[1, 1261]	δὲ τοῦ μέρους πρὸς τὴν	τοῦ	ὅλου δεῖ βλέπειν ἀρετήν, ἀναγκαῖον
[1, 1253]	εἶναι τοῦ μέρους· ἀναιρουμένου γὰρ	τοῦ	ὅλου οὐκ ἔσται ποὺς οὐδὲ
[1, 1252]	διαιρεῖν (ταῦτα γὰρ ἐλάχιστα μόρια	τοῦ	παντός) οὕτω καὶ πόλιν ἐξ
[1, 1260]	καὶ Ἄμασις εἶπε τὸν περὶ	τοῦ	ποδανιπτῆρος λόγον· τὸ δ' ἄρρεν
[1, 1257]	αὑτούς· ὁ γὰρ χαρακτὴρ ἐτέθη	τοῦ	ποσοῦ σημεῖον. ~(Πορισθέντος οὖν ἤδη
[1, 1257]	οἰκεία ἡ δ' οὐκ οἰκεία	τοῦ	πράγματος, οἷον ὑποδήματος ἥ τε
[1, 1253]	πᾶσα γὰρ οἰκία βασιλεύεται ὑπὸ	τοῦ	πρεσβυτάτου, ὥστε καὶ αἱ ἀποικίαι,
[1, 1255]	πολιτικήν· ἡ μὲν γὰρ ψυχὴ	τοῦ	σώματος ἄρχει δεσποτικὴν ἀρχήν, ὁ
[1, 1256]	τοῦ δεσπότου, οἷον ἔμψυχόν τι	τοῦ	σώματος κεχωρισμένον δὲ μέρος· διὸ
[1, 1255]	τῆς ψυχῆς κάλλος καὶ τὸ	τοῦ	σώματος. ~(Ὅτι μὲν τοίνυν εἰσὶ
[1, 1259]	λωβῶνται μάλιστα, δουλικώταται δὲ ὅπου	τοῦ	σώματος πλεῖσται χρήσεις, ἀγεννέσταται δὲ
[1, 1255]	τούτοις δουλεύειν. Εἰ δ' ἐπὶ	τοῦ	σώματος τοῦτ' ἀληθές, πολὺ δικαιότερον
[1, 1255]	τρόπον ὅσων ἐστὶν ἔργον ἡ	τοῦ	σώματος χρῆσις, καὶ τοῦτ' ἐστ'
[1, 1258]	ἐστι, καὶ ἑκάστη τῶν τεχνῶν	τοῦ	τέλους εἰς ἄπειρον (ὅτι μάλιστα
[1, 1258]	ταύτης τῆς χρηματιστικῆς οὐκ ἔστι	τοῦ	τέλους πέρας, τέλος δὲ ὁ
[1, 1258]	χρηματιστικῆς. Ὥσπερ γὰρ ἡ ἰατρικὴ	τοῦ	ὑγιαίνειν εἰς ἄπειρόν ἐστι, καὶ
[1, 1256]	ἔχει διαμφισβήτησιν· εἰ γάρ ἐστι	τοῦ	χρηματιστικοῦ θεωρῆσαι πόθεν χρήματα καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 9/03/2006