HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
γυναικός 2
δ 82
Δαιδάλου 1
δὲ 165
δέ 6
δεήσει 1
δεήσεις 1

Fréquences [« »]
133 γὰρ
134 μὲν
138 τὸ
165 δὲ
392 καὶ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Politique, livre I

δὲ

Livre, Pages

[1, 1253]   γὰρ ἀδικία ἔχουσα ὅπλα· ὁ δὲ ἄνθρωπος ὅπλα ἔχων φύεται φρονήσει

[1, 1260]   μὲν ἄρχειν δέοι ἂν τὸν δὲ ἄρχεσθαι καθάπαξ; Οὐδὲ γὰρ τῷ

[1, 1255]   εὐγενεῖς ἀλλὰ πανταχοῦ νομίζουσιν, τοὺς δὲ βαρβάρους οἴκοι μόνον, ὡς ὄν

[1, 1259]   ἀλλὰ γυναικὸς μὲν πολιτικῶς τέκνων δὲ βασιλικῶς· ~(τό τε γὰρ ἄρρεν

[1, 1254]   τὴν αὐτὴν ἔχειν διαφοράν. Ὁ δὲ βίος πρᾶξις, οὐ ποίησις, ἐστιν·

[1, 1259]   πρότερον, ἓν δὲ πατρική, τρίτον δὲ γαμική ήκαὶ γὰρ γυναικὸς ἄρχει

[1, 1257]   δι' ἣν αἰτίαν, δῆλον. Ἔστι δὲ γένος ἄλλο κτητικῆς, ἣν μάλιστα

[1, 1257]   νομαδικὸν ἅμα καὶ λῃστρικόν, οἱ δὲ γεωργικὸν καὶ θηρευτικόν· ὁμοίως δὲ

[1, 1259]   ἑαυτοῖς ἐτέχνασαν γενέσθαι μονοπωλίαν. Χρήσιμον δὲ γνωρίζειν ταῦτα καὶ τοῖς πολιτικοῖς.

[1, 1253]   ἀρχαῖον ᾤκουν. Καὶ τοὺς θεοὺς δὲ διὰ τοῦτο πάντες φασὶ βασιλεύεσθαι,

[1, 1261]   καὶ τὰς γυναῖκας σπουδαίας. Ἀναγκαῖον δὲ διαφέρειν· αἱ μὲν γὰρ γυναῖκες

[1, 1253]   ἀφροδίσια καὶ ἐδωδὴν χείριστον. Ἡ δὲ δικαιοσύνη πολιτικόν· ἡ γὰρ δίκη

[1, 1253]   πολιτικῆς κοινωνίας τάξις ἐστίν, ἡ δὲ δικαιοσύνη τοῦ δικαίου κρίσις. ~(Ἐπεὶ

[1, 1255]   τινὲς οἱ μὲν ἐλεύθεροι οἱ δὲ δοῦλοι, φανερόν, οἷς καὶ συμφέρει

[1, 1256]   καὶ σώματι καὶ ψυχῇ, ὁ δὲ δοῦλος μέρος τι τοῦ δεσπότου,

[1, 1254]   ἐκείνου δ' οὐκ ἔστιν· ὁ δὲ δοῦλος οὐ μόνον δεσπότου δοῦλός

[1, 1256]   μὲν γὰρ ἐλευθέρων φύσει ἡ δὲ δούλων ἐστίν, καὶ ἡ μὲν

[1, 1252]   φύσει καὶ δεσπόζον φύσει, τὸ δὲ δυνάμενον τῷ σώματι ταῦτα πονεῖν

[1, 1259]   τῷ σώματι μόνῳ χρησίμων) τρίτον δὲ εἶδος χρηματιστικῆς μεταξὺ ταύτης καὶ

[1, 1253]   ἐστὶν ὃ λέγει Ὅμηρος Θεμιστεύει δὲ ἕκαστος παίδων ἠδ' ἀλόχων. Σποράδες

[1, 1257]   τῷ τὰ μὲν πλείω τὰ δὲ ἐλάττω τῶν ἱκανῶν ἔχειν τοὺς

[1, 1254]   ὀργάνων τὰ μὲν ἄψυχα τὰ δὲ ἔμψυχα αοἷον τῷ κυβερνήτῃ ὁ

[1, 1258]   ἄλλο τι τῶν ἀναγκαίων. Ἐπεὶ δὲ ἔστι μὲν ὡς τοῦ οἰκονόμου

[1, 1254]   ἴσως ἐξωτερικωτέρας ἐστὶ σκέψεως. Τὸ δὲ ζῷον πρῶτον συνέστηκεν ἐκ ψυχῆς

[1, 1257]   ὅσα σκωληκοτοκεῖ ἢ ᾠοτοκεῖ· ὅσα δὲ ζῳοτοκεῖ, τοῖς γεννωμένοις ἔχει τροφὴν

[1, 1260]   οὐκ ἔχει τὸ βουλευτικόν, τὸ δὲ θῆλυ ἔχει μέν, ἀλλ' ἄκυρον,

[1, 1257]   διττὴ ἡ χρῆσίς ἐστιν, ἀμφότεραι δὲ καθ' αὑτὸ μὲν ἀλλ' οὐχ

[1, 1259]   διὰ τὴν σοφίαν προσάπτουσι, τυγχάνει δὲ καθόλου τι ὄν. Ὀνειδιζόντων γὰρ

[1, 1259]   καὶ ψιλῆς καὶ πεφυτευμένης, ὁμοίως δὲ καὶ ἄλλοις περὶ ἄλλων, ταῦτα

[1, 1252]   αὐτό, τοιοῦτον καταλιπεῖν ἕτερον) ἄρχον δὲ καὶ ἀρχόμενον φύσει, διὰ τὴν

[1, 1252]   ἢ μικρὰν πόλιν· καὶ πολιτικὸν δὲ καὶ βασιλικόν, ὅταν μὲν αὐτὸς

[1, 1255]   χρήσιμα πρὸς πολιτικὸν βίον (οὗτος δὲ καὶ γίνεται διῃρημένος εἴς τε

[1, 1260]   τέλος καὶ τὸν ἡγούμενον· ὁμοίως δὲ καὶ δούλου πρὸς δεσπότην. Ἔθεμεν

[1, 1256]   νόμον καὶ βιασθεῖσι, τοὐναντίον) Φανερὸν δὲ καὶ ἐκ τούτων ὅτι οὐ

[1, 1254]   ἐλαχίστοις πρῶτον ἕκαστον ζητητέον, πρῶτα δὲ καὶ ἐλάχιστα μέρη οἰκίας δεσπότης

[1, 1257]   λῃστρικὸς, ἁλιευτικὸς, θηρευτικὸς, γεωργικός. Οἱ δὲ καὶ μιγνύντες ἐκ τούτων ἡδέως

[1, 1256]   ἀλλὰ τῷ τοιόσδ' εἶναι, ὁμοίως δὲ καὶ ὁ δοῦλος καὶ ὁ

[1, 1255]   δουλεύειν καὶ δίκαιόν ἐστιν. ὅτι δὲ καὶ οἱ τἀναντία φάσκοντες τρόπον

[1, 1257]   δὲ γεωργικὸν καὶ θηρευτικόν· ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τοὺς ἄλλους· ὡς

[1, 1253]   δὲ τὸ ἀρχαῖον ἐβασιλεύοντο, ὥσπερ δὲ καὶ τὰ εἴδη ἑαυτοῖς ἀφομοιοῦσιν

[1, 1259]   τούτων θεωρείτω ὅτῳ ἐπιμελές· ἔτι δὲ καὶ τὰ λεγόμενα σποράδην, δι'

[1, 1258]   ἄπειρος ἀλλ' ἔχουσα ὅρον. Δῆλον δὲ καὶ τὸ ἀπορούμενον ἐξ ἀρχῆς,

[1, 1254]   ἀλλὰ καὶ ἁπλῶς ἄλλου· ὁμοίως δὲ καὶ τὸ κτῆμα. Διὸ ὁ

[1, 1258]   τῶν ποιητικῶν ἀπείρων ἐπιθυμοῦσιν. Ὅσοι δὲ καὶ τοῦ εὖ ζῆν ἐπιβάλλονται

[1, 1252]   μὲν ἀγαθοῦ τινος στοχάζονται, μάλιστα δὲ καὶ τοῦ κυριωτάτου πάντων ἡ

[1, 1254]   μετὰ ταῦτα σκεπτέον. Οὐ χαλεπὸν δὲ καὶ τῷ λόγῳ θεωρῆσαι καὶ

[1, 1256]   βίοι πρὸς ἄλληλα διεστᾶσιν. Ὁμοίως δὲ καὶ τῶν ἀνθρώπων. Πολὺ γὰρ

[1, 1259]   ἢ βοῶν ἢ προβάτων, ὁμοίως δὲ καὶ τῶν λοιπῶν ζῴων (δεῖ

[1, 1256]   ἄρχειν, ὥστε καὶ δεσπόζειν, τὸ δὲ κακῶς ἀσυμφόρως ἐστὶν ἀμφοῖν (τὸ

[1, 1261]   τὸ μὲν εὖ διώκειν τὸ δὲ κακῶς φεύγειν, ἐν τοῖς περὶ

[1, 1258]   καὶ αὕτη μὲν οἰκονομική, ἡ δὲ καπηλική, ποιητικὴ πλούτου οὐ πάντως

[1, 1256]   τὸ τὰ μὲν ζῳοφάγα τὰ δὲ καρποφάγα τὰ δὲ παμφάγα αὐτῶν

[1, 1259]   μὲν εἴρηται καὶ νῦν, τὸ δὲ κατὰ μέρος ἀκριβολογεῖσθαι χρήσιμον μὲν

[1, 1252]   μὲν αὐτὸς ἐφεστήκῃ, βασιλικόν, ὅταν δὲ κατὰ τοὺς λόγους τῆς ἐπιστήμης

[1, 1253]   ἕνεκεν μὴ ἐφημέρου κώμη. Μάλιστα δὲ κατὰ φύσιν ἔοικεν ἡ κώμη

[1, 1258]   ὅτι ἑτέρα μὲν αὐτῆς οἰκονομικὴ δὲ κατὰ φύσιν ἡ περὶ τὴν

[1, 1257]   τῶν αὑτῶν ἐκοινώνουν πάντων, οἱ δὲ κεχωρισμένοι πολλῶν πάλιν καὶ ἑτέρων,

[1, 1254]   τῶν πρὸς τὴν πρᾶξιν. Τὸ δὲ κτῆμα λέγεται ὥσπερ καὶ τὸ

[1, 1254]   ὄργανα ποιητικὰ ὄργανά ἐστι, τὸ δὲ κτῆμα πρακτικόν· ἀπὸ μὲν γὰρ

[1, 1256]   χρήματα καὶ κτῆσις ἔσται, Ἥ δὲ κτῆσις πολλὰ περιείληφε μέρη καὶ

[1, 1256]   δὲ πολιτεύονται ἢ φιλοσοφοῦσιν. Ἡ δὲ κτητικὴ ἑτέρα ἀμφοτέρων τούτων, οἷον

[1, 1260]   ἐστὶν ἁπλῶς τοῦ ἀρχιτέκτονος, ὁ δὲ λόγος ἀρχιτέκτων) τῶν δ' ἄλλων

[1, 1253]   καὶ ταῦτα σημαίνειν ἀλλήλοις) ὁ δὲ λόγος ἐπὶ τῷ δηλοῦν ἐστι

[1, 1260]   καὶ ἄρχειν εἴδει διαφέρει, τὸ δὲ μᾶλλον καὶ ἧττον οὐδέν. Εἰ

[1, 1254]   τοῖς μὲν εἶναι οἰκονομία, τοῖς δὲ μέγιστον μέρος αὐτῆς· ὅπως δ'

[1, 1254]   σύγκειται πόλις ἐξ οἰκιῶν. Οἰκονομίας δὲ μέρη ἐξ ὧν πάλιν οἰκία

[1, 1256]   οἰκίαν παρὰ τὴν οἰκονομικήν; Πότερον δὲ μέρος αὐτῆς ἐστί τι ἢ

[1, 1256]   ἔμψυχόν τι τοῦ σώματος κεχωρισμένον δὲ μέρος· διὸ καὶ συμφέρον ἐστί

[1, 1259]   ταῦτα μόρια καὶ πρῶτα· τῆς δὲ μεταβλητικῆς μέγιστον μὲν ἐμπορία (καὶ

[1, 1259]   μὲν ἀναγκαίας καὶ ἐπαινουμένης, ~τῆς δὲ μεταβλητικῆς ψεγομένης δικαίως (οὐ γὰρ

[1, 1253]   ἕξει πρὸς τὸ ὅλον, ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν

[1, 1260]   δὲ τὸν μὲν δεῖ τὸν δὲ μή, θαυμαστόν. Εἴτε γὰρ ὁ

[1, 1255]   φαίη τις δοῦλον εἶναι· εἰ δὲ μή, συμβήσεται τοὺς εὐγενεστάτους εἶναι

[1, 1256]   τοῖς φύσει τούτων ἠξιωμένοις, τοῖς δὲ μὴ τοῦτον τὸν τρόπον, ἀλλὰ

[1, 1259]   ἐπικαρπίαν) δεύτερον δὲ τοκισμός, τρίτον δὲ μισθαρνία (ταύτης δ' ἡ μὲν

[1, 1253]   μάτην ἡ φύσις ποιεῖ· λόγον δὲ μόνον ἄνθρωπος ἔχει τῶν ζῴων·

[1, 1255]   σώματος ἄρχει δεσποτικὴν ἀρχήν, ὁ δὲ νοῦς τῆς ὀρέξεως πολιτικὴν ἢ

[1, 1253]   Χαρώνδας μὲν καλεῖ ὁμοσιπύους, Ἐπιμενίδης δὲ ὁ Κρὴς ὁμοκάπους. Ἡ δ'

[1, 1258]   ἔστι τοῦ τέλους πέρας, τέλος δὲ ὁ τοιοῦτος πλοῦτος καὶ χρημάτων

[1, 1259]   τοῦ σώματος πλεῖσται χρήσεις, ἀγεννέσταται δὲ ὅπου ἐλάχιστον προσδεῖ ἀρετῆς. Περὶ

[1, 1259]   τὰ σώματα λωβῶνται μάλιστα, δουλικώταται δὲ ὅπου τοῦ σώματος πλεῖσται χρήσεις,

[1, 1254]   κτῆμα ᾖ ἄνθρωπος ὤν, κτῆμα δὲ ὄργανον πρακτικὸν καὶ χωριστόν. Πότερον

[1, 1260]   ἔχει μέν, ἀλλ' ἄκυρον, ὁ δὲ παῖς ἔχει μέν, ἀλλ' ἀτελές.

[1, 1258]   χρηματιστικὴν καὶ τὴν καπηλικήν. Ὁτὲ δὲ πάλιν λῆρος εἶναι δοκεῖ τὸ

[1, 1256]   ζῳοφάγα τὰ δὲ καρποφάγα τὰ δὲ παμφάγα αὐτῶν εἶναι, ὥστε πρὸς

[1, 1254]   βασιλική, καθάπερ εἴπομεν ἀρχόμενοι· τοῖς δὲ παρὰ φύσιν τὸ δεσπόζειν ννόμῳ

[1, 1255]   παθήμασιν ὑπηρετεῖ. Καὶ ἡ χρεία δὲ παραλλάττει μικρόν· ἡ γὰρ πρὸς

[1, 1258]   νίκην τῆς δ' ὑγίειαν. Οἱ δὲ πάσας ποιοῦσι χρηματιστικάς, ὡς τοῦτο

[1, 1255]   ἀγρίων βελτίω τὴν φύσιν, τούτοις δὲ πᾶσι βέλτιον ἄρχεσθαι ὑπ' ἀνθρώπου·

[1, 1259]   περὶ ἧς εἴρηται πρότερον, ἓν δὲ πατρική, τρίτον δὲ γαμική ήκαὶ

[1, 1257]   καὶ τέχνης γίνεται μᾶλλον. Λάβωμεν δὲ περὶ αὐτῆς τὴν ἀρχὴν ἐντεῦθεν.

[1, 1254]   περὶ τῆς καλουμένης χρηματιστικῆς. Πρῶτον δὲ περὶ δεσπότου καὶ δούλου εἴπωμεν,

[1, 1256]   τοῦτον διωρίσθω τὸν τρόπον. ~(Ὅλως δὲ περὶ πάσης κτήσεως καὶ χρηματιστικῆς

[1, 1254]   ὅπως δ' ἔχει, θεωρητέον· λέγω δὲ περὶ τῆς καλουμένης χρηματιστικῆς. Πρῶτον

[1, 1252]   ἂν μὲν ὀλίγων, δεσπότην, ἂν δὲ πλειόνων, οἰκονόμον, ἂν δ' ἔτι

[1, 1256]   ὀρνίθων ἢ θηρίων ἀγρίων· τὸ δὲ πλεῖστον γένος τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ

[1, 1259]   τὰ μὲν ἀσφαλέστερα εἶναι, τὰ δὲ πλείω πορίζειν τὴν ἐπικαρπίαν) δεύτερον

[1, 1257]   οὔτε πλήθει οὔτε μεγέθει, ὁ δὲ πλοῦτος ὀργάνων πλῆθός ἐστιν οἰκονομικῶν

[1, 1256]   λαμβάνει ταύτην τὴν τιμήν, αὐτοὶ δὲ πολιτεύονται ἢ φιλοσοφοῦσιν. Ἡ δὲ

[1, 1256]   αμοναρχεῖται γὰρ πᾶς οἶκος) ἡ δὲ πολιτικὴ ἐλευθέρων καὶ ἴσων ἀρχή.

[1, 1253]   ὢν ὥσπερ ἐν πεττοῖς. Διότι δὲ πολιτικὸν ὁ ἄνθρωπος ζῷον πάσης

[1, 1259]   τε καὶ πᾶσα μεταλλευτική. Αὕτη δὲ πολλὰ ἤδη περιείληφε γένη· πολλὰ

[1, 1255]   χρείαν καὶ τὴν εἰρηνικήν) συμβαίνει δὲ πολλάκις καὶ τοὐναντίον, τοὺς μὲν

[1, 1260]   γὰρ δοῦλος κοινωνὸς ζωῆς, ὁ δὲ πορρώτερον, καὶ τοσοῦτον ἐπιβάλλει ἀρετῆς

[1, 1260]   καὶ δούλου πρὸς δεσπότην. Ἔθεμεν δὲ πρὸς τἀναγκαῖα χρήσιμον εἶναι τὸν

[1, 1258]   γὰρ ἐκεῖνο βούλονται ποιεῖν) τῶν δὲ πρὸς τὸ τέλος οὐκ εἰς

[1, 1254]   ὁ μὲν οἴαξ ἄψυχον ὁ δὲ πρῳρεὺς ἔμψυχον· ὁ γὰρ ὑπηρέτης

[1, 1253]   ἐπὶ τὴν τοιαύτην κοινωνίαν· ὁ δὲ πρῶτος συστήσας μεγίστων ἀγαθῶν αἴτιος.

[1, 1254]   φύσει τὸ δ' ἀρχόμενον. Δεῖ δὲ σκοπεῖν ἐν τοῖς κατὰ φύσιν

[1, 1256]   θηρίων τὰ μὲν ἀγελαῖα τὰ δὲ σποραδικά ἐστιν, ὁποτέρως συμφέρει πρὸς

[1, 1259]   οὗτος τῶν χρηματισμῶν ἐστιν. Ἐπεὶ δὲ τὰ πρὸς τὴν γνῶσιν διωρίκαμεν

[1, 1259]   τὴν χρῆσιν δεῖ διελθεῖν. Πάντα δὲ τὰ τοιαῦτα τὴν μὲν θεωρίαν

[1, 1254]   ζῆν καὶ εὖ ζῆν) ὥσπερ δὲ ταῖς ὡρισμέναις τέχναις ἀναγκαῖον ἂν

[1, 1255]   τὰ σώματα ἔχειν ἐλευθέρων τοὺς δὲ τὰς ψυχάς· ἐπεὶ τοῦτό γε

[1, 1259]   σίδηρον ἐκ τῶν σιδηρείων, μετὰ δὲ ταῦτα ὡς ἀφίκοντο ἐκ τῶν

[1, 1255]   ἐκείνως, καὶ τῶν σοφῶν. Αἴτιον δὲ ταύτης τῆς ἀμφισβητήσεως, καὶ ὃ

[1, 1258]   νομίσματος οὐσίαν εἰς ἄπειρον. Αἴτιον δὲ ταύτης τῆς διαθέσεως τὸ σπουδάζειν

[1, 1260]   καὶ λόγου κοινωνούντων ἄτοπον) Σχεδὸν δὲ ταὐτόν ἐστι τὸ ζητούμενον καὶ

[1, 1254]   ὧν πάλιν οἰκία συνέστηκεν· οἰκία δὲ τέλειος ἐκ δούλων καὶ ἐλευθέρων.

[1, 1257]   ὁρισθὲν μεγέθει καὶ σταθμῷ, τὸ δὲ τελευταῖον καὶ χαρακτῆρα ἐπιβαλλόντων, ἵνα

[1, 1259]   ἐκ γῆς μεταλλευομένων ἔστιν. Εἰσὶ δὲ τεχνικώταται μὲν τῶν ἐργασιῶν ὅπου

[1, 1253]   οἰκίαν καὶ πόλιν. Καὶ πρότερον δὲ τῇ φύσει πόλις ἢ οἰκία

[1, 1256]   ἡ μὲν ὄργανα παρέχει, ἡ δὲ τὴν ὕλην· λέγω δὲ ὕλην

[1, 1254]   παρὰ τὴν χρῆσιν αὐτῆς, ἀπὸ δὲ τῆς ἐσθῆτος καὶ τῆς κλίνης

[1, 1255]   τυγχάνει γὰρ σωτηρίας οὕτως. Ἔτι δὲ τὸ ἄρρεν πρὸς τὸ θῆλυ

[1, 1253]   μὲν ἔτι καὶ νῦν οἱ δὲ τὸ ἀρχαῖον ἐβασιλεύοντο, ὥσπερ δὲ

[1, 1256]   τῷ μὲν τὸ δουλεύειν τῷ δὲ τὸ δεσπόζειν καὶ δίκαιον, καὶ

[1, 1259]   μὲν πρὸς τὰς ἐργασίας, φορτικὸν δὲ τὸ ἐνδιατρίβειν. ~Ἐπεὶ δ' ἔστιν

[1, 1254]   τῶν βελτιόνων βέλτιον ἔργον· ὅπου δὲ τὸ μὲν ἄρχει τὸ δ'

[1, 1258]   ἀλλὰ χρήσασθαι αὐτοῖς, καὶ γνῶναι δὲ τὸ ποῖον χρηστὸν καὶ ἐπιτήδειον,

[1, 1258]   οἱ χρηματιζόμενοι τὸ νόμισμα. Αἴτιον δὲ τὸ σύνεγγυς αὐτῶν. Ἐπαλλάττει γὰρ

[1, 1258]   ὡς τοῦτο τέλος ὄν, πρὸς δὲ τὸ τέλος ἅπαντα δέον ἀπαντᾶν.

[1, 1256]   μὲν γὰρ τὸ πορίσασθαι, τῆς δὲ τὸ χρήσασθαι· τίς γὰρ ἔσται

[1, 1253]   ἔργοις ἀλλ' ἑνὶ δουλεῦον) ἐν δὲ τοῖς βαρβάροις τὸ θῆλυ καὶ

[1, 1259]   πλείω πορίζειν τὴν ἐπικαρπίαν) δεύτερον δὲ τοκισμός, τρίτον δὲ μισθαρνία (ταύτης

[1, 1259]   Μεταβολῆς γὰρ ἐγένετο χάριν, ὁ δὲ τόκος αὐτὸ ποιεῖ πλέον (ὅθεν

[1, 1259]   τοῖς γεννῶσιν αὐτά ἐστιν, ὁ δὲ τόκος γίνεται νόμισμα ἐκ νομίσματος)

[1, 1260]   μᾶλλον καὶ ἧττον οὐδέν. Εἰ δὲ τὸν μὲν δεῖ τὸν δὲ

[1, 1253]   μὲν τοῦ ζῆν ἕνεκεν, οὖσα δὲ τοῦ εὖ ζῆν. Διὸ πᾶσα

[1, 1261]   πόλεως, ταῦτα δ' οἰκίας, τὴν δὲ τοῦ μέρους πρὸς τὴν τοῦ

[1, 1260]   καὶ περὶ τὰς ἄλλας. Δῆλον δὲ τοῦτο καὶ κατὰ μέρος μᾶλλον

[1, 1255]   ἂν προσειπεῖν ἀξιώσειεν λάτριν; Ὅταν δὲ τοῦτο λέγωσιν, οὐθενὶ ἀλλ' ἢ

[1, 1255]   σώματος καὶ ἄνθρωπος θηρίου (διάκεινται δὲ τοῦτον τὸν τρόπον ὅσων ἐστὶν

[1, 1259]   τρία, ναυκληρία φορτηγία παράστασις· διαφέρει δὲ τούτων ἕτερα ἑτέρων τῷ τὰ

[1, 1259]   ἐλάχιστον προσδεῖ ἀρετῆς. Περὶ ἑκάστου δὲ τούτων καθόλου μὲν εἴρηται καὶ

[1, 1253]   τῶν ἄλλων αἴσθησιν ἔχειν· ἡ δὲ τούτων κοινωνία ποιεῖ οἰκίαν καὶ

[1, 1258]   θάλατταν ἢ ἄλλο τι) ἐκ δὲ τούτων, ὡς δεῖ ταῦτα διαθεῖναι

[1, 1259]   τῶν πολιτευομένων ταῦτα μόνον. Ἐπεὶ δὲ τρία μέρη τῆς οἰκονομικῆς ἦν,

[1, 1255]   τὸ δ' ἀρχόμενον. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον ἀναγκαῖον εἶναι καὶ ἐπὶ

[1, 1257]   ἀλλαγῆς ἕνεκεν γέγονε. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον ἔχει καὶ περὶ τῶν

[1, 1255]   τοὺς δ' οὐδαμοῦ. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ περὶ εὐγενείας· αὑτοὺς

[1, 1259]   μὲν ἀμφοῖν, οὐ τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον τῆς ἀρχῆς, ἀλλὰ γυναικὸς

[1, 1253]   (διαφθαρεῖσα γὰρ ἔσται τοιαύτη) πάντα δὲ τῷ ἔργῳ ὥρισται καὶ τῇ

[1, 1259]   μὲν τῶν βαναύσων τεχνῶν, ἡ δὲ τῶν ἀτέχνων καὶ τῷ σώματι

[1, 1258]   εἶναι παντὸς πλούτου πέρας, ἐπὶ δὲ τῶν γινομένων ὁρῶμεν συμβαῖνον τοὐναντίον·

[1, 1261]   περὶ μὲν τούτων διώρισται, περὶ δὲ τῶν λοιπῶν ἐν ἄλλοις λεκτέον,

[1, 1261]   ἥμισυ μέρος τῶν ἐλευθέρων, ἐκ δὲ τῶν παίδων οἱ κοινωνοὶ γίνονται

[1, 1260]   τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον. Ἡ δὲ τῶν τέκνων ἀρχὴ βασιλική· τὸ

[1, 1256]   ἡ δὲ τὴν ὕλην· λέγω δὲ ὕλην τὸ ὑποκείμενον ἐξ οὗ

[1, 1254]   δικαιοσύνη τοῦ δικαίου κρίσις. ~(Ἐπεὶ δὲ φανερὸν ἐξ ὧν μορίων ἡ

[1, 1256]   καὶ ἐξ ἀγαθῶν ἀγαθόν. Ἡ δὲ φύσις βούλεται μὲν τοῦτο ποιεῖν

[1, 1253]   Τέλος γὰρ αὕτη ἐκείνων, ἡ δὲ φύσις τέλος ἐστίν· οἷον γὰρ

[1, 1256]   οἷον ὑφάντῃ μὲν ἔρια ἀνδριαντοποιῷ δὲ χαλκόν) Ὅτι μὲν οὖν οὐχ

[1, 1255]   φύσει τὸ μὲν κρεῖττον τὸ δὲ χεῖρον, καὶ τὸ μὲν ἄρχον

[1, 1259]   τὴν δ' ἐμπειρίαν ἀναγκαίαν. Ἔστι δὲ χρηματιστικῆς μέρη χρήσιμα· τὸ περὶ

Livre, Pages
[1, 1253]	γὰρ ἀδικία ἔχουσα ὅπλα· ὁ	δὲ	ἄνθρωπος ὅπλα ἔχων φύεται φρονήσει
[1, 1260]	μὲν ἄρχειν δέοι ἂν τὸν	δὲ	ἄρχεσθαι καθάπαξ; Οὐδὲ γὰρ τῷ
[1, 1255]	εὐγενεῖς ἀλλὰ πανταχοῦ νομίζουσιν, τοὺς	δὲ	βαρβάρους οἴκοι μόνον, ὡς ὄν
[1, 1259]	ἀλλὰ γυναικὸς μὲν πολιτικῶς τέκνων	δὲ	βασιλικῶς· ~(τό τε γὰρ ἄρρεν
[1, 1254]	τὴν αὐτὴν ἔχειν διαφοράν. Ὁ	δὲ	βίος πρᾶξις, οὐ ποίησις, ἐστιν·
[1, 1259]	πρότερον, ἓν δὲ πατρική, τρίτον	δὲ	γαμική ήκαὶ γὰρ γυναικὸς ἄρχει
[1, 1257]	δι' ἣν αἰτίαν, δῆλον. Ἔστι	δὲ	γένος ἄλλο κτητικῆς, ἣν μάλιστα
[1, 1257]	νομαδικὸν ἅμα καὶ λῃστρικόν, οἱ	δὲ	γεωργικὸν καὶ θηρευτικόν· ὁμοίως δὲ
[1, 1259]	ἑαυτοῖς ἐτέχνασαν γενέσθαι μονοπωλίαν. Χρήσιμον	δὲ	γνωρίζειν ταῦτα καὶ τοῖς πολιτικοῖς.
[1, 1253]	ἀρχαῖον ᾤκουν. Καὶ τοὺς θεοὺς	δὲ	διὰ τοῦτο πάντες φασὶ βασιλεύεσθαι,
[1, 1261]	καὶ τὰς γυναῖκας σπουδαίας. Ἀναγκαῖον	δὲ	διαφέρειν· αἱ μὲν γὰρ γυναῖκες
[1, 1253]	ἀφροδίσια καὶ ἐδωδὴν χείριστον. Ἡ	δὲ	δικαιοσύνη πολιτικόν· ἡ γὰρ δίκη
[1, 1253]	πολιτικῆς κοινωνίας τάξις ἐστίν, ἡ	δὲ	δικαιοσύνη τοῦ δικαίου κρίσις. ~(Ἐπεὶ
[1, 1255]	τινὲς οἱ μὲν ἐλεύθεροι οἱ	δὲ	δοῦλοι, φανερόν, οἷς καὶ συμφέρει
[1, 1256]	καὶ σώματι καὶ ψυχῇ, ὁ	δὲ	δοῦλος μέρος τι τοῦ δεσπότου,
[1, 1254]	ἐκείνου δ' οὐκ ἔστιν· ὁ	δὲ	δοῦλος οὐ μόνον δεσπότου δοῦλός
[1, 1256]	μὲν γὰρ ἐλευθέρων φύσει ἡ	δὲ	δούλων ἐστίν, καὶ ἡ μὲν
[1, 1252]	φύσει καὶ δεσπόζον φύσει, τὸ	δὲ	δυνάμενον τῷ σώματι ταῦτα πονεῖν
[1, 1259]	τῷ σώματι μόνῳ χρησίμων) τρίτον	δὲ	εἶδος χρηματιστικῆς μεταξὺ ταύτης καὶ
[1, 1253]	ἐστὶν ὃ λέγει Ὅμηρος Θεμιστεύει	δὲ	ἕκαστος παίδων ἠδ' ἀλόχων. Σποράδες
[1, 1257]	τῷ τὰ μὲν πλείω τὰ	δὲ	ἐλάττω τῶν ἱκανῶν ἔχειν τοὺς
[1, 1254]	ὀργάνων τὰ μὲν ἄψυχα τὰ	δὲ	ἔμψυχα αοἷον τῷ κυβερνήτῃ ὁ
[1, 1258]	ἄλλο τι τῶν ἀναγκαίων. Ἐπεὶ	δὲ	ἔστι μὲν ὡς τοῦ οἰκονόμου
[1, 1254]	ἴσως ἐξωτερικωτέρας ἐστὶ σκέψεως. Τὸ	δὲ	ζῷον πρῶτον συνέστηκεν ἐκ ψυχῆς
[1, 1257]	ὅσα σκωληκοτοκεῖ ἢ ᾠοτοκεῖ· ὅσα	δὲ	ζῳοτοκεῖ, τοῖς γεννωμένοις ἔχει τροφὴν
[1, 1260]	οὐκ ἔχει τὸ βουλευτικόν, τὸ	δὲ	θῆλυ ἔχει μέν, ἀλλ' ἄκυρον,
[1, 1257]	διττὴ ἡ χρῆσίς ἐστιν, ἀμφότεραι	δὲ	καθ' αὑτὸ μὲν ἀλλ' οὐχ
[1, 1259]	διὰ τὴν σοφίαν προσάπτουσι, τυγχάνει	δὲ	καθόλου τι ὄν. Ὀνειδιζόντων γὰρ
[1, 1259]	καὶ ψιλῆς καὶ πεφυτευμένης, ὁμοίως	δὲ	καὶ ἄλλοις περὶ ἄλλων, ταῦτα
[1, 1252]	αὐτό, τοιοῦτον καταλιπεῖν ἕτερον) ἄρχον	δὲ	καὶ ἀρχόμενον φύσει, διὰ τὴν
[1, 1252]	ἢ μικρὰν πόλιν· καὶ πολιτικὸν	δὲ	καὶ βασιλικόν, ὅταν μὲν αὐτὸς
[1, 1255]	χρήσιμα πρὸς πολιτικὸν βίον (οὗτος	δὲ	καὶ γίνεται διῃρημένος εἴς τε
[1, 1260]	τέλος καὶ τὸν ἡγούμενον· ὁμοίως	δὲ	καὶ δούλου πρὸς δεσπότην. Ἔθεμεν
[1, 1256]	νόμον καὶ βιασθεῖσι, τοὐναντίον) Φανερὸν	δὲ	καὶ ἐκ τούτων ὅτι οὐ
[1, 1254]	ἐλαχίστοις πρῶτον ἕκαστον ζητητέον, πρῶτα	δὲ	καὶ ἐλάχιστα μέρη οἰκίας δεσπότης
[1, 1257]	λῃστρικὸς, ἁλιευτικὸς, θηρευτικὸς, γεωργικός. Οἱ	δὲ	καὶ μιγνύντες ἐκ τούτων ἡδέως
[1, 1256]	ἀλλὰ τῷ τοιόσδ' εἶναι, ὁμοίως	δὲ	καὶ ὁ δοῦλος καὶ ὁ
[1, 1255]	δουλεύειν καὶ δίκαιόν ἐστιν. ὅτι	δὲ	καὶ οἱ τἀναντία φάσκοντες τρόπον
[1, 1257]	δὲ γεωργικὸν καὶ θηρευτικόν· ὁμοίως	δὲ	καὶ περὶ τοὺς ἄλλους· ὡς
[1, 1253]	δὲ τὸ ἀρχαῖον ἐβασιλεύοντο, ὥσπερ	δὲ	καὶ τὰ εἴδη ἑαυτοῖς ἀφομοιοῦσιν
[1, 1259]	τούτων θεωρείτω ὅτῳ ἐπιμελές· ἔτι	δὲ	καὶ τὰ λεγόμενα σποράδην, δι'
[1, 1258]	ἄπειρος ἀλλ' ἔχουσα ὅρον. Δῆλον	δὲ	καὶ τὸ ἀπορούμενον ἐξ ἀρχῆς,
[1, 1254]	ἀλλὰ καὶ ἁπλῶς ἄλλου· ὁμοίως	δὲ	καὶ τὸ κτῆμα. Διὸ ὁ
[1, 1258]	τῶν ποιητικῶν ἀπείρων ἐπιθυμοῦσιν. Ὅσοι	δὲ	καὶ τοῦ εὖ ζῆν ἐπιβάλλονται
[1, 1252]	μὲν ἀγαθοῦ τινος στοχάζονται, μάλιστα	δὲ	καὶ τοῦ κυριωτάτου πάντων ἡ
[1, 1254]	μετὰ ταῦτα σκεπτέον. Οὐ χαλεπὸν	δὲ	καὶ τῷ λόγῳ θεωρῆσαι καὶ
[1, 1256]	βίοι πρὸς ἄλληλα διεστᾶσιν. Ὁμοίως	δὲ	καὶ τῶν ἀνθρώπων. Πολὺ γὰρ
[1, 1259]	ἢ βοῶν ἢ προβάτων, ὁμοίως	δὲ	καὶ τῶν λοιπῶν ζῴων (δεῖ
[1, 1256]	ἄρχειν, ὥστε καὶ δεσπόζειν, τὸ	δὲ	κακῶς ἀσυμφόρως ἐστὶν ἀμφοῖν (τὸ
[1, 1261]	τὸ μὲν εὖ διώκειν τὸ	δὲ	κακῶς φεύγειν, ἐν τοῖς περὶ
[1, 1258]	καὶ αὕτη μὲν οἰκονομική, ἡ	δὲ	καπηλική, ποιητικὴ πλούτου οὐ πάντως
[1, 1256]	τὸ τὰ μὲν ζῳοφάγα τὰ	δὲ	καρποφάγα τὰ δὲ παμφάγα αὐτῶν
[1, 1259]	μὲν εἴρηται καὶ νῦν, τὸ	δὲ	κατὰ μέρος ἀκριβολογεῖσθαι χρήσιμον μὲν
[1, 1252]	μὲν αὐτὸς ἐφεστήκῃ, βασιλικόν, ὅταν	δὲ	κατὰ τοὺς λόγους τῆς ἐπιστήμης
[1, 1253]	ἕνεκεν μὴ ἐφημέρου κώμη. Μάλιστα	δὲ	κατὰ φύσιν ἔοικεν ἡ κώμη
[1, 1258]	ὅτι ἑτέρα μὲν αὐτῆς οἰκονομικὴ	δὲ	κατὰ φύσιν ἡ περὶ τὴν
[1, 1257]	τῶν αὑτῶν ἐκοινώνουν πάντων, οἱ	δὲ	κεχωρισμένοι πολλῶν πάλιν καὶ ἑτέρων,
[1, 1254]	τῶν πρὸς τὴν πρᾶξιν. Τὸ	δὲ	κτῆμα λέγεται ὥσπερ καὶ τὸ
[1, 1254]	ὄργανα ποιητικὰ ὄργανά ἐστι, τὸ	δὲ	κτῆμα πρακτικόν· ἀπὸ μὲν γὰρ
[1, 1256]	χρήματα καὶ κτῆσις ἔσται, Ἥ	δὲ	κτῆσις πολλὰ περιείληφε μέρη καὶ
[1, 1256]	δὲ πολιτεύονται ἢ φιλοσοφοῦσιν. Ἡ	δὲ	κτητικὴ ἑτέρα ἀμφοτέρων τούτων, οἷον
[1, 1260]	ἐστὶν ἁπλῶς τοῦ ἀρχιτέκτονος, ὁ	δὲ	λόγος ἀρχιτέκτων) τῶν δ' ἄλλων
[1, 1253]	καὶ ταῦτα σημαίνειν ἀλλήλοις) ὁ	δὲ	λόγος ἐπὶ τῷ δηλοῦν ἐστι
[1, 1260]	καὶ ἄρχειν εἴδει διαφέρει, τὸ	δὲ	μᾶλλον καὶ ἧττον οὐδέν. Εἰ
[1, 1254]	τοῖς μὲν εἶναι οἰκονομία, τοῖς	δὲ	μέγιστον μέρος αὐτῆς· ὅπως δ'
[1, 1254]	σύγκειται πόλις ἐξ οἰκιῶν. Οἰκονομίας	δὲ	μέρη ἐξ ὧν πάλιν οἰκία
[1, 1256]	οἰκίαν παρὰ τὴν οἰκονομικήν; Πότερον	δὲ	μέρος αὐτῆς ἐστί τι ἢ
[1, 1256]	ἔμψυχόν τι τοῦ σώματος κεχωρισμένον	δὲ	μέρος· διὸ καὶ συμφέρον ἐστί
[1, 1259]	ταῦτα μόρια καὶ πρῶτα· τῆς	δὲ	μεταβλητικῆς μέγιστον μὲν ἐμπορία (καὶ
[1, 1259]	μὲν ἀναγκαίας καὶ ἐπαινουμένης, ~τῆς	δὲ	μεταβλητικῆς ψεγομένης δικαίως (οὐ γὰρ
[1, 1253]	ἕξει πρὸς τὸ ὅλον, ὁ	δὲ	μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν
[1, 1260]	δὲ τὸν μὲν δεῖ τὸν	δὲ	μή, θαυμαστόν. Εἴτε γὰρ ὁ
[1, 1255]	φαίη τις δοῦλον εἶναι· εἰ	δὲ	μή, συμβήσεται τοὺς εὐγενεστάτους εἶναι
[1, 1256]	τοῖς φύσει τούτων ἠξιωμένοις, τοῖς	δὲ	μὴ τοῦτον τὸν τρόπον, ἀλλὰ
[1, 1259]	ἐπικαρπίαν) δεύτερον δὲ τοκισμός, τρίτον	δὲ	μισθαρνία (ταύτης δ' ἡ μὲν
[1, 1253]	μάτην ἡ φύσις ποιεῖ· λόγον	δὲ	μόνον ἄνθρωπος ἔχει τῶν ζῴων·
[1, 1255]	σώματος ἄρχει δεσποτικὴν ἀρχήν, ὁ	δὲ	νοῦς τῆς ὀρέξεως πολιτικὴν ἢ
[1, 1253]	Χαρώνδας μὲν καλεῖ ὁμοσιπύους, Ἐπιμενίδης	δὲ	ὁ Κρὴς ὁμοκάπους. Ἡ δ'
[1, 1258]	ἔστι τοῦ τέλους πέρας, τέλος	δὲ	ὁ τοιοῦτος πλοῦτος καὶ χρημάτων
[1, 1259]	τοῦ σώματος πλεῖσται χρήσεις, ἀγεννέσταται	δὲ	ὅπου ἐλάχιστον προσδεῖ ἀρετῆς. Περὶ
[1, 1259]	τὰ σώματα λωβῶνται μάλιστα, δουλικώταται	δὲ	ὅπου τοῦ σώματος πλεῖσται χρήσεις,
[1, 1254]	κτῆμα ᾖ ἄνθρωπος ὤν, κτῆμα	δὲ	ὄργανον πρακτικὸν καὶ χωριστόν. Πότερον
[1, 1260]	ἔχει μέν, ἀλλ' ἄκυρον, ὁ	δὲ	παῖς ἔχει μέν, ἀλλ' ἀτελές.
[1, 1258]	χρηματιστικὴν καὶ τὴν καπηλικήν. Ὁτὲ	δὲ	πάλιν λῆρος εἶναι δοκεῖ τὸ
[1, 1256]	ζῳοφάγα τὰ δὲ καρποφάγα τὰ	δὲ	παμφάγα αὐτῶν εἶναι, ὥστε πρὸς
[1, 1254]	βασιλική, καθάπερ εἴπομεν ἀρχόμενοι· τοῖς	δὲ	παρὰ φύσιν τὸ δεσπόζειν ννόμῳ
[1, 1255]	παθήμασιν ὑπηρετεῖ. Καὶ ἡ χρεία	δὲ	παραλλάττει μικρόν· ἡ γὰρ πρὸς
[1, 1258]	νίκην τῆς δ' ὑγίειαν. Οἱ	δὲ	πάσας ποιοῦσι χρηματιστικάς, ὡς τοῦτο
[1, 1255]	ἀγρίων βελτίω τὴν φύσιν, τούτοις	δὲ	πᾶσι βέλτιον ἄρχεσθαι ὑπ' ἀνθρώπου·
[1, 1259]	περὶ ἧς εἴρηται πρότερον, ἓν	δὲ	πατρική, τρίτον δὲ γαμική ήκαὶ
[1, 1257]	καὶ τέχνης γίνεται μᾶλλον. Λάβωμεν	δὲ	περὶ αὐτῆς τὴν ἀρχὴν ἐντεῦθεν.
[1, 1254]	περὶ τῆς καλουμένης χρηματιστικῆς. Πρῶτον	δὲ	περὶ δεσπότου καὶ δούλου εἴπωμεν,
[1, 1256]	τοῦτον διωρίσθω τὸν τρόπον. ~(Ὅλως	δὲ	περὶ πάσης κτήσεως καὶ χρηματιστικῆς
[1, 1254]	ὅπως δ' ἔχει, θεωρητέον· λέγω	δὲ	περὶ τῆς καλουμένης χρηματιστικῆς. Πρῶτον
[1, 1252]	ἂν μὲν ὀλίγων, δεσπότην, ἂν	δὲ	πλειόνων, οἰκονόμον, ἂν δ' ἔτι
[1, 1256]	ὀρνίθων ἢ θηρίων ἀγρίων· τὸ	δὲ	πλεῖστον γένος τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ
[1, 1259]	τὰ μὲν ἀσφαλέστερα εἶναι, τὰ	δὲ	πλείω πορίζειν τὴν ἐπικαρπίαν) δεύτερον
[1, 1257]	οὔτε πλήθει οὔτε μεγέθει, ὁ	δὲ	πλοῦτος ὀργάνων πλῆθός ἐστιν οἰκονομικῶν
[1, 1256]	λαμβάνει ταύτην τὴν τιμήν, αὐτοὶ	δὲ	πολιτεύονται ἢ φιλοσοφοῦσιν. Ἡ δὲ
[1, 1256]	αμοναρχεῖται γὰρ πᾶς οἶκος) ἡ	δὲ	πολιτικὴ ἐλευθέρων καὶ ἴσων ἀρχή.
[1, 1253]	ὢν ὥσπερ ἐν πεττοῖς. Διότι	δὲ	πολιτικὸν ὁ ἄνθρωπος ζῷον πάσης
[1, 1259]	τε καὶ πᾶσα μεταλλευτική. Αὕτη	δὲ	πολλὰ ἤδη περιείληφε γένη· πολλὰ
[1, 1255]	χρείαν καὶ τὴν εἰρηνικήν) συμβαίνει	δὲ	πολλάκις καὶ τοὐναντίον, τοὺς μὲν
[1, 1260]	γὰρ δοῦλος κοινωνὸς ζωῆς, ὁ	δὲ	πορρώτερον, καὶ τοσοῦτον ἐπιβάλλει ἀρετῆς
[1, 1260]	καὶ δούλου πρὸς δεσπότην. Ἔθεμεν	δὲ	πρὸς τἀναγκαῖα χρήσιμον εἶναι τὸν
[1, 1258]	γὰρ ἐκεῖνο βούλονται ποιεῖν) τῶν	δὲ	πρὸς τὸ τέλος οὐκ εἰς
[1, 1254]	ὁ μὲν οἴαξ ἄψυχον ὁ	δὲ	πρῳρεὺς ἔμψυχον· ὁ γὰρ ὑπηρέτης
[1, 1253]	ἐπὶ τὴν τοιαύτην κοινωνίαν· ὁ	δὲ	πρῶτος συστήσας μεγίστων ἀγαθῶν αἴτιος.
[1, 1254]	φύσει τὸ δ' ἀρχόμενον. Δεῖ	δὲ	σκοπεῖν ἐν τοῖς κατὰ φύσιν
[1, 1256]	θηρίων τὰ μὲν ἀγελαῖα τὰ	δὲ	σποραδικά ἐστιν, ὁποτέρως συμφέρει πρὸς
[1, 1259]	οὗτος τῶν χρηματισμῶν ἐστιν. Ἐπεὶ	δὲ	τὰ πρὸς τὴν γνῶσιν διωρίκαμεν
[1, 1259]	τὴν χρῆσιν δεῖ διελθεῖν. Πάντα	δὲ	τὰ τοιαῦτα τὴν μὲν θεωρίαν
[1, 1254]	ζῆν καὶ εὖ ζῆν) ὥσπερ	δὲ	ταῖς ὡρισμέναις τέχναις ἀναγκαῖον ἂν
[1, 1255]	τὰ σώματα ἔχειν ἐλευθέρων τοὺς	δὲ	τὰς ψυχάς· ἐπεὶ τοῦτό γε
[1, 1259]	σίδηρον ἐκ τῶν σιδηρείων, μετὰ	δὲ	ταῦτα ὡς ἀφίκοντο ἐκ τῶν
[1, 1255]	ἐκείνως, καὶ τῶν σοφῶν. Αἴτιον	δὲ	ταύτης τῆς ἀμφισβητήσεως, καὶ ὃ
[1, 1258]	νομίσματος οὐσίαν εἰς ἄπειρον. Αἴτιον	δὲ	ταύτης τῆς διαθέσεως τὸ σπουδάζειν
[1, 1260]	καὶ λόγου κοινωνούντων ἄτοπον) Σχεδὸν	δὲ	ταὐτόν ἐστι τὸ ζητούμενον καὶ
[1, 1254]	ὧν πάλιν οἰκία συνέστηκεν· οἰκία	δὲ	τέλειος ἐκ δούλων καὶ ἐλευθέρων.
[1, 1257]	ὁρισθὲν μεγέθει καὶ σταθμῷ, τὸ	δὲ	τελευταῖον καὶ χαρακτῆρα ἐπιβαλλόντων, ἵνα
[1, 1259]	ἐκ γῆς μεταλλευομένων ἔστιν. Εἰσὶ	δὲ	τεχνικώταται μὲν τῶν ἐργασιῶν ὅπου
[1, 1253]	οἰκίαν καὶ πόλιν. Καὶ πρότερον	δὲ	τῇ φύσει πόλις ἢ οἰκία
[1, 1256]	ἡ μὲν ὄργανα παρέχει, ἡ	δὲ	τὴν ὕλην· λέγω δὲ ὕλην
[1, 1254]	παρὰ τὴν χρῆσιν αὐτῆς, ἀπὸ	δὲ	τῆς ἐσθῆτος καὶ τῆς κλίνης
[1, 1255]	τυγχάνει γὰρ σωτηρίας οὕτως. Ἔτι	δὲ	τὸ ἄρρεν πρὸς τὸ θῆλυ
[1, 1253]	μὲν ἔτι καὶ νῦν οἱ	δὲ	τὸ ἀρχαῖον ἐβασιλεύοντο, ὥσπερ δὲ
[1, 1256]	τῷ μὲν τὸ δουλεύειν τῷ	δὲ	τὸ δεσπόζειν καὶ δίκαιον, καὶ
[1, 1259]	μὲν πρὸς τὰς ἐργασίας, φορτικὸν	δὲ	τὸ ἐνδιατρίβειν. ~Ἐπεὶ δ' ἔστιν
[1, 1254]	τῶν βελτιόνων βέλτιον ἔργον· ὅπου	δὲ	τὸ μὲν ἄρχει τὸ δ'
[1, 1258]	ἀλλὰ χρήσασθαι αὐτοῖς, καὶ γνῶναι	δὲ	τὸ ποῖον χρηστὸν καὶ ἐπιτήδειον,
[1, 1258]	οἱ χρηματιζόμενοι τὸ νόμισμα. Αἴτιον	δὲ	τὸ σύνεγγυς αὐτῶν. Ἐπαλλάττει γὰρ
[1, 1258]	ὡς τοῦτο τέλος ὄν, πρὸς	δὲ	τὸ τέλος ἅπαντα δέον ἀπαντᾶν.
[1, 1256]	μὲν γὰρ τὸ πορίσασθαι, τῆς	δὲ	τὸ χρήσασθαι· τίς γὰρ ἔσται
[1, 1253]	ἔργοις ἀλλ' ἑνὶ δουλεῦον) ἐν	δὲ	τοῖς βαρβάροις τὸ θῆλυ καὶ
[1, 1259]	πλείω πορίζειν τὴν ἐπικαρπίαν) δεύτερον	δὲ	τοκισμός, τρίτον δὲ μισθαρνία (ταύτης
[1, 1259]	Μεταβολῆς γὰρ ἐγένετο χάριν, ὁ	δὲ	τόκος αὐτὸ ποιεῖ πλέον (ὅθεν
[1, 1259]	τοῖς γεννῶσιν αὐτά ἐστιν, ὁ	δὲ	τόκος γίνεται νόμισμα ἐκ νομίσματος)
[1, 1260]	μᾶλλον καὶ ἧττον οὐδέν. Εἰ	δὲ	τὸν μὲν δεῖ τὸν δὲ
[1, 1253]	μὲν τοῦ ζῆν ἕνεκεν, οὖσα	δὲ	τοῦ εὖ ζῆν. Διὸ πᾶσα
[1, 1261]	πόλεως, ταῦτα δ' οἰκίας, τὴν	δὲ	τοῦ μέρους πρὸς τὴν τοῦ
[1, 1260]	καὶ περὶ τὰς ἄλλας. Δῆλον	δὲ	τοῦτο καὶ κατὰ μέρος μᾶλλον
[1, 1255]	ἂν προσειπεῖν ἀξιώσειεν λάτριν; Ὅταν	δὲ	τοῦτο λέγωσιν, οὐθενὶ ἀλλ' ἢ
[1, 1255]	σώματος καὶ ἄνθρωπος θηρίου (διάκεινται	δὲ	τοῦτον τὸν τρόπον ὅσων ἐστὶν
[1, 1259]	τρία, ναυκληρία φορτηγία παράστασις· διαφέρει	δὲ	τούτων ἕτερα ἑτέρων τῷ τὰ
[1, 1259]	ἐλάχιστον προσδεῖ ἀρετῆς. Περὶ ἑκάστου	δὲ	τούτων καθόλου μὲν εἴρηται καὶ
[1, 1253]	τῶν ἄλλων αἴσθησιν ἔχειν· ἡ	δὲ	τούτων κοινωνία ποιεῖ οἰκίαν καὶ
[1, 1258]	θάλατταν ἢ ἄλλο τι) ἐκ	δὲ	τούτων, ὡς δεῖ ταῦτα διαθεῖναι
[1, 1259]	τῶν πολιτευομένων ταῦτα μόνον. Ἐπεὶ	δὲ	τρία μέρη τῆς οἰκονομικῆς ἦν,
[1, 1255]	τὸ δ' ἀρχόμενον. Τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον ἀναγκαῖον εἶναι καὶ ἐπὶ
[1, 1257]	ἀλλαγῆς ἕνεκεν γέγονε. Τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον ἔχει καὶ περὶ τῶν
[1, 1255]	τοὺς δ' οὐδαμοῦ. Τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον καὶ περὶ εὐγενείας· αὑτοὺς
[1, 1259]	μὲν ἀμφοῖν, οὐ τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον τῆς ἀρχῆς, ἀλλὰ γυναικὸς
[1, 1253]	(διαφθαρεῖσα γὰρ ἔσται τοιαύτη) πάντα	δὲ	τῷ ἔργῳ ὥρισται καὶ τῇ
[1, 1259]	μὲν τῶν βαναύσων τεχνῶν, ἡ	δὲ	τῶν ἀτέχνων καὶ τῷ σώματι
[1, 1258]	εἶναι παντὸς πλούτου πέρας, ἐπὶ	δὲ	τῶν γινομένων ὁρῶμεν συμβαῖνον τοὐναντίον·
[1, 1261]	περὶ μὲν τούτων διώρισται, περὶ	δὲ	τῶν λοιπῶν ἐν ἄλλοις λεκτέον,
[1, 1261]	ἥμισυ μέρος τῶν ἐλευθέρων, ἐκ	δὲ	τῶν παίδων οἱ κοινωνοὶ γίνονται
[1, 1260]	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον. Ἡ	δὲ	τῶν τέκνων ἀρχὴ βασιλική· τὸ
[1, 1256]	ἡ δὲ τὴν ὕλην· λέγω	δὲ	ὕλην τὸ ὑποκείμενον ἐξ οὗ
[1, 1254]	δικαιοσύνη τοῦ δικαίου κρίσις. ~(Ἐπεὶ	δὲ	φανερὸν ἐξ ὧν μορίων ἡ
[1, 1256]	καὶ ἐξ ἀγαθῶν ἀγαθόν. Ἡ	δὲ	φύσις βούλεται μὲν τοῦτο ποιεῖν
[1, 1253]	Τέλος γὰρ αὕτη ἐκείνων, ἡ	δὲ	φύσις τέλος ἐστίν· οἷον γὰρ
[1, 1256]	οἷον ὑφάντῃ μὲν ἔρια ἀνδριαντοποιῷ	δὲ	χαλκόν) Ὅτι μὲν οὖν οὐχ
[1, 1255]	φύσει τὸ μὲν κρεῖττον τὸ	δὲ	χεῖρον, καὶ τὸ μὲν ἄρχον
[1, 1259]	τὴν δ' ἐμπειρίαν ἀναγκαίαν. Ἔστι	δὲ	χρηματιστικῆς μέρη χρήσιμα· τὸ περὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 9/03/2006