Livre, Pages
[1, 1253]	ἔστι χρῆσθαι μάλιστα. Διὸ ἀνοσιώτατον	καὶ	ἀγριώτατον ἄνευ ἀρετῆς, καὶ πρὸς
[1, 1253]	ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ καὶ δικαίου	καὶ	ἀδίκου καὶ τῶν ἄλλων αἴσθησιν
[1, 1254]	καὶ ἀρχόντων καὶ ἀρχομένων ἔστιν	(καὶ	ἀεὶ βελτίων ἡ ἀρχὴ ἡ
[1, 1253]	βασιλεύεται ὑπὸ τοῦ πρεσβυτάτου, ὥστε	καὶ	αἱ ἀποικίαι, διὰ τὴν συγγένειαν.
[1, 1253]	πᾶσα πόλις φύσει ἔστιν, εἴπερ	καὶ	αἱ πρῶται κοινωνίαι. Τέλος γὰρ
[1, 1260]	καὶ δικαίαν, καὶ παῖς ἔστι	καὶ	ἀκόλαστος καὶ σώφρων, ἢ οὔ;
[1, 1257]	βοηθείας ἕνεκεν, ἵνα καὶ ἐσθὴς	καὶ	ἄλλα ὄργανα γίνηται ἐξ αὐτῶν.
[1, 1257]	τά γε πλεῖστα τῆς τροφῆς	καὶ	ἄλλης βοηθείας ἕνεκεν, ἵνα καὶ
[1, 1259]	ψιλῆς καὶ πεφυτευμένης, ὁμοίως δὲ	καὶ	ἄλλοις περὶ ἄλλων, ταῦτα μὲν
[1, 1255]	ὁ δυνάμενος ἄλλου εἶναι (διὸ	καὶ	ἄλλου ἐστίν) καὶ ὁ κοινωνῶν
[1, 1254]	δεσπότης καὶ δοῦλος, καὶ πόσις	καὶ	ἄλοχος, καὶ πατὴρ καὶ τέκνα,
[1, 1260]	καὶ λόγοις καὶ τιμαῖς, ὥσπερ	καὶ	Ἄμασις εἶπε τὸν περὶ τοῦ
[1, 1260]	ἄλλη τιμιωτέρα τούτων, οἷον σωφροσύνη	καὶ	ἀνδρεία καὶ δικαιοσύνη καὶ τῶν
[1, 1260]	δεῖ τὴν γυναῖκα εἶναι σώφρονα	καὶ	ἀνδρείαν καὶ δικαίαν, καὶ παῖς
[1, 1260]	οὐχ ἡ αὐτὴ σωφροσύνη γυναικὸς	καὶ	ἀνδρός, οὐδ' ἀνδρεία καὶ δικαιοσύνη,
[1, 1254]	γαμική (ἀνώνυμον γὰρ ἡ γυναικὸς	καὶ	ἀνδρὸς σύζευξις) καὶ τρίτον τεκνοποιητική
[1, 1258]	χρηστὸν καὶ ἐπιτήδειον, ἢ φαῦλον	καὶ	ἀνεπιτήδειον. Καὶ γὰρ ἀπορήσειεν ἄν
[1, 1260]	καὶ τὸ ἄρρεν τοῦ θήλεος	καὶ	ἀνὴρ παιδός, καὶ πᾶσιν ἐνυπάρχει
[1, 1255]	τοσοῦτον διεστᾶσιν ὅσον ψυχὴ σώματος	καὶ	ἄνθρωπος θηρίου (διάκεινται δὲ τοῦτον
[1, 1258]	τοῦτο μὲν ὑπάρχειν (ὥσπερ γὰρ	καὶ	ἀνθρώπους οὐ ποιεῖ ἡ πολιτική,
[1, 1254]	μόνον ἄλλου ἐστὶ μόριον, ἀλλὰ	καὶ	ἁπλῶς ἄλλου· ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 1259]	τούτων, οἷον Χαρητίδῃ τῷ Παρίῳ	(καὶ	Ἀπολλοδώρῳ τῷ Λημνίῳ περὶ γεωργίας
[1, 1257]	πρὸς τὸ ζῆν, οἷον σίδηρος	καὶ	ἄργυρος κἂν εἴ τι τοιοῦτον
[1, 1253]	ἄνθρωπος ὅπλα ἔχων φύεται φρονήσει	καὶ	ἀρετῇ, οἷς ἐπὶ τἀναντία ἔστι
[1, 1260]	τὸν δοῦλον, ὥστε δῆλον ὅτι	καὶ	ἀρετῆς δεῖται μικρᾶς, καὶ τοσαύτης
[1, 1252]	δυναμένους εἶναι, οἷον θῆλυ μὲν	καὶ	ἄρρεν τῆς γενέσεως ἕνεκεν (καὶ
[1, 1260]	διαφέρειν· τὸ μὲν γὰρ ἄρχεσθαι	καὶ	ἄρχειν εἴδει διαφέρει, τὸ δὲ
[1, 1254]	γινομένων καταμαθεῖν. Τὸ γὰρ ἄρχειν	καὶ	ἄρχεσθαι οὐ μόνον τῶν ἀναγκαίων
[1, 1260]	ὥστε φύσει πλείω τὰ ἄρχοντα	καὶ	ἀρχόμενα. Ἄλλον γὰρ τρόπον τὸ
[1, 1255]	κατὰ δύναμιν κρείττονος ἔσται δοῦλον	καὶ	ἀρχόμενον τὸ βιασθέν. Καὶ τοῖς
[1, 1252]	τοιοῦτον καταλιπεῖν ἕτερον) ἄρχον δὲ	καὶ	ἀρχόμενον φύσει, διὰ τὴν σωτηρίαν.
[1, 1252]	τῆς τοιαύτης κατὰ μέρος ἄρχων	καὶ	ἀρχόμενος, πολιτικόν· ταῦτα δ' οὐκ
[1, 1254]	Καὶ εἴδη πολλὰ καὶ ἀρχόντων	καὶ	ἀρχομένων ἔστιν (καὶ ἀεὶ βελτίων
[1, 1260]	ἐστὶν ἐπισκεπτέον περὶ ἀρχομένου φύσει	καὶ	ἄρχοντος, πότερον ἡ αὐτὴ ἀρετὴ
[1, 1254]	τὸ ἄρχειν. Καὶ εἴδη πολλὰ	καὶ	ἀρχόντων καὶ ἀρχομένων ἔστιν (καὶ
[1, 1260]	πρεσβύτερον καὶ τέλειον τοῦ νεωτέρου	καὶ	ἀτελοῦς. ἐν μὲν οὖν ταῖς
[1, 1258]	ὁ πλοῦτος ὁ κατὰ φύσιν,	καὶ	αὕτη μὲν οἰκονομική, ἡ δὲ
[1, 1256]	τοῖς κτήνεσι διὰ τὰς νομὰς	καὶ	αὐτοὶ ἀναγκάζονται συνακολουθεῖν, ὥσπερ γεωργίαν
[1, 1253]	τοῦτο πάντες φασὶ βασιλεύεσθαι, ὅτι	καὶ	αὐτοὶ οἱ μὲν ἔτι καὶ
[1, 1256]	κατὰ φύσιν ἀλλὰ ἕτερα ἑτέροις,	καὶ	αὐτῶν τῶν ζῳοφάγων καὶ τῶν
[1, 1255]	ἀναγκαίαν χρῆσιν, τὰ δ' ὀρθὰ	καὶ	ἄχρηστα πρὸς τὰς τοιαύτας ἐργασίας,
[1, 1254]	οἰκονομία καὶ δεσποτεία καὶ πολιτικὴ	καὶ	βασιλική, καθάπερ εἴπομεν ἀρχόμενοι· τοῖς
[1, 1252]	Ὅσοι μὲν οὖν οἴονται πολιτικὸν	καὶ	βασιλικὸν καὶ οἰκονομικὸν καὶ δεσποτικὸν
[1, 1252]	μικρὰν πόλιν· καὶ πολιτικὸν δὲ	καὶ	βασιλικόν, ὅταν μὲν αὐτὸς ἐφεστήκῃ,
[1, 1253]	~(Ἡ δ' αὐτάρκεια καὶ τέλος	καὶ	βέλτιστον. Ἐκ τούτων οὖν φανερὸν
[1, 1255]	τρόπον τινὰ ἀρετὴ τυγχάνουσα χορηγίας	καὶ	βιάζεσθαι δύναται μάλιστα, καὶ ἔστιν
[1, 1256]	τὸν τρόπον, ἀλλὰ κατὰ νόμον	καὶ	βιασθεῖσι, τοὐναντίον) Φανερὸν δὲ καὶ
[1, 1256]	εἴδη γε πολλὰ τροφῆς, διὸ	καὶ	βίοι πολλοὶ καὶ τῶν ζῴων
[1, 1254]	εἶναι. Ταῦτα δ' ἐστὶ δεσποτικὴ	καὶ	γαμική (ἀνώνυμον γὰρ ἡ γυναικὸς
[1, 1254]	ἀνδρὸς σύζευξις) καὶ τρίτον τεκνοποιητική	(καὶ	γὰρ αὕτη οὐκ ὠνόμασται ἰδίῳ
[1, 1254]	ἁπάσης φύσεως ἐνυπάρχει τοῖς ἐμψύχοις·	καὶ	γὰρ ἐν τοῖς μὴ μετέχουσι
[1, 1257]	μεταβλητική. Ἀμφότεραι γὰρ ὑποδήματος χρήσεις·	καὶ	γὰρ ὁ ἀλλαττόμενος τῷ δεομένῳ
[1, 1257]	φύσιν. Ὥστε ὁμοίως δῆλον ὅτι	καὶ	γενομένοις οἰητέον τά τε φυτὰ
[1, 1255]	πρὸς πολιτικὸν βίον (οὗτος δὲ	καὶ	γίνεται διῃρημένος εἴς τε τὴν
[1, 1254]	Ὅσα γὰρ ἐκ πλειόνων συνέστηκε	καὶ	γίνεται ἕν τι κοινόν, εἴτε
[1, 1258]	ἔρια ποιῆσαι, ἀλλὰ χρήσασθαι αὐτοῖς,	καὶ	γνῶναι δὲ τὸ ποῖον χρηστὸν
[1, 1261]	τρόπον τοῦτον· περὶ δ' ἀνδρὸς	καὶ	γυναικός, καὶ τέκνων καὶ πατρός,
[1, 1260]	πότερα καὶ τούτων εἰσὶν ἀρεταί,	καὶ	δεῖ τὴν γυναῖκα εἶναι σώφρονα
[1, 1256]	δὲ τὸ δεσπόζειν καὶ δίκαιον,	καὶ	δεῖ τὸ μὲν ἄρχεσθαι τὸ
[1, 1260]	ἀρχθήσεται καλῶς; ~(Ἀκόλαστος γὰρ ὢν	καὶ	δειλὸς οὐδὲν ποιήσει τῶν προσηκόντων.
[1, 1254]	ποίησις εἴδει καὶ ἡ πρᾶξις,	καὶ	δέονται ἀμφότεραι ὀργάνων, ἀνάγκη καὶ
[1, 1255]	τὸ βέλτιον κατ' ἀρετὴν ἄρχειν	καὶ	δεσπόζειν. Ὅλως δ' ἀντεχόμενοί τινες,
[1, 1256]	ἣν πεφύκασιν ἀρχὴν ἄρχειν, ὥστε	καὶ	δεσπόζειν, τὸ δὲ κακῶς ἀσυμφόρως
[1, 1252]	τῇ διανοίᾳ προορᾶν ἄρχον φύσει	καὶ	δεσπόζον φύσει, τὸ δὲ δυνάμενον
[1, 1254]	δεσποτεία, καὶ ἡ αὐτὴ οἰκονομία	καὶ	δεσποτεία καὶ πολιτικὴ καὶ βασιλική,
[1, 1256]	ἐστί τι καὶ φιλία δούλῳ	καὶ	δεσπότῃ πρὸς ἀλλήλους τοῖς φύσει
[1, 1256]	ἐλεύθερος. Ἐπιστήμη δ' ἂν εἴη	καὶ	δεσποτικὴ καὶ δουλική, δουλικὴ μὲν
[1, 1255]	λέγομεν, πρῶτον ἐν ζῴῳ θεωρῆσαι	καὶ	δεσποτικὴν ἀρχὴν καὶ πολιτικήν· ἡ
[1, 1252]	πολιτικὸν καὶ βασιλικὸν καὶ οἰκονομικὸν	καὶ	δεσποτικὸν εἶναι τὸν αὐτὸν οὐ
[1, 1256]	θηρευτική. Περὶ μὲν οὖν δούλου	καὶ	δεσπότου τοῦτον διωρίσθω τὸν τρόπον.
[1, 1257]	ἱκανῶν ἔχειν τοὺς ἀνθρώπους (ᾗ	καὶ	δῆλον ὅτι οὐκ ἔστι φύσει
[1, 1258]	μὴ ἀναγκαίας χρηματιστικῆς, καὶ τίς,	καὶ	δι' αἰτίαν τίνα ἐν χρείᾳ
[1, 1257]	τοῖς οἰκονόμοις καὶ τοῖς πολιτικοῖς,	καὶ	δι' ἣν αἰτίαν, δῆλον. Ἔστι
[1, 1257]	ἥμερα καὶ διὰ τὴν χρῆσιν	καὶ	διὰ τὴν τροφήν, τῶν δ'
[1, 1257]	ἀνθρώπων χάριν, τὰ μὲν ἥμερα	καὶ	διὰ τὴν χρῆσιν καὶ διὰ
[1, 1260]	τις δούλου παρὰ τὰς ὀργανικὰς	καὶ	διακονικὰς ἄλλη τιμιωτέρα τούτων, οἷον
[1, 1258]	τοῦτ' εἶναι τῆς οἰκονομικῆς ἔργον,	καὶ	διατελοῦσιν ἢ σῴζειν οἰόμενοι δεῖν
[1, 1260]	γὰρ εἶναι βούλεται τὴν φύσιν	καὶ	διαφέρειν μηδέν) ὅμως δέ, ὅταν
[1, 1260]	γυναῖκα εἶναι σώφρονα καὶ ἀνδρείαν	καὶ	δικαίαν, καὶ παῖς ἔστι καὶ
[1, 1257]	ἄλλο κτητικῆς, ἣν μάλιστα καλοῦσι,	καὶ	δίκαιον αὐτὸ καλεῖν, χρηματιστικήν, δι'
[1, 1255]	οἷς καὶ συμφέρει τὸ δουλεύειν	καὶ	δίκαιόν ἐστιν. ὅτι δὲ καὶ
[1, 1256]	δουλεύειν τῷ δὲ τὸ δεσπόζειν	καὶ	δίκαιον, καὶ δεῖ τὸ μὲν
[1, 1254]	ἢ οὔ, καὶ πότερον βέλτιον	καὶ	δίκαιόν τινι δουλεύειν ἢ οὔ,
[1, 1260]	ὁ ἄρχων μὴ ἔσται σώφρων	καὶ	δίκαιος, πῶς ἄρξει καλῶς; Εἴθ'
[1, 1260]	γυναικὸς καὶ ἀνδρός, οὐδ' ἀνδρεία	καὶ	δικαιοσύνη, καθάπερ ᾤετο Σωκράτης, ἀλλ'
[1, 1260]	τούτων, οἷον σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία	καὶ	δικαιοσύνη καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[1, 1253]	τὸ μόνον ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ	καὶ	δικαίου καὶ ἀδίκου καὶ τῶν
[1, 1253]	ἐστιν, οὕτω καὶ χωρισθεὶς νόμου	καὶ	δίκης χείριστον πάντων. Χαλεπωτάτη γὰρ
[1, 1260]	τοσοῦτον ἐπιβάλλει ἀρετῆς ὅσον περ	καὶ	δουλείας. ~(Ὁ γὰρ βάναυσος τεχνίτης
[1, 1255]	τις καὶ κατὰ νόμον δοῦλος	καὶ	δουλεύων· ὁ γὰρ νόμος ὁμολογία
[1, 1256]	δ' ἂν εἴη καὶ δεσποτικὴ	καὶ	δουλική, δουλικὴ μὲν οἵαν περ
[1, 1253]	εἰκός, ὡς ταὐτὸ φύσει βάρβαρον	καὶ	δοῦλον ὄν. Ἐκ μὲν οὖν
[1, 1254]	καὶ ἐλάχιστα μέρη οἰκίας δεσπότης	καὶ	δοῦλος, καὶ πόσις καὶ ἄλοχος,
[1, 1253]	γίνεται ἡ κοινωνία αὐτῶν δούλης	καὶ	δούλου. Διό φασιν οἱ ποιηταὶ
[1, 1254]	χρηματιστικῆς. Πρῶτον δὲ περὶ δεσπότου	καὶ	δούλου εἴπωμεν, ἵνα τά τε
[1, 1260]	καὶ τὸν ἡγούμενον· ὁμοίως δὲ	καὶ	δούλου πρὸς δεσπότην. Ἔθεμεν δὲ
[1, 1252]	καὶ φύσει δοῦλον· διὸ δεσπότῃ	καὶ	δούλῳ ταὐτὸ συμφέρει. ~(Φύσει μὲν
[1, 1253]	ἄνευ ἀρετῆς, καὶ πρὸς ἀφροδίσια	καὶ	ἐδωδὴν χείριστον. Ἡ δὲ δικαιοσύνη
[1, 1256]	ἢ μέρος τι, ἢ ὑπηρετική,	καὶ	εἰ ὑπηρετική, πότερον ὡς ἡ
[1, 1252]	μᾶλλον, τί τε διαφέρουσιν ἀλλήλων	καὶ	εἴ τι τεχνικὸν ἐνδέχεται λαβεῖν
[1, 1255]	εὐγενεστάτους εἶναι δοκοῦντας δούλους εἶναι	καὶ	ἐκ δούλων, ἐὰν συμβῇ πραθῆναι
[1, 1256]	γάρ, ὥσπερ ἐξ ἀνθρώπου ἄνθρωπον	καὶ	ἐκ θηρίων γίνεσθαι θηρίον, οὕτω
[1, 1256]	καὶ βιασθεῖσι, τοὐναντίον) Φανερὸν δὲ	καὶ	ἐκ τούτων ὅτι οὐ (αὐτόν
[1, 1254]	δὲ καὶ τῷ λόγῳ θεωρῆσαι	καὶ	ἐκ τῶν γινομένων καταμαθεῖν. Τὸ
[1, 1258]	τοῦ ὑγιαίνειν εἰς ἄπειρόν ἐστι,	καὶ	ἑκάστη τῶν τεχνῶν τοῦ τέλους
[1, 1253]	τῇ φύσει πόλις ἢ οἰκία	καὶ	ἕκαστος ἡμῶν ἐστιν. Τὸ γὰρ
[1, 1257]	τῷ εἰσάγεσθαι ὧν ἐνδεεῖς ἦσαν	καὶ	ἐκπέμπειν ὧν ἐπλεόναζον, ἐξ ἀνάγκης
[1, 1254]	πρῶτον ἕκαστον ζητητέον, πρῶτα δὲ	καὶ	ἐλάχιστα μέρη οἰκίας δεσπότης καὶ
[1, 1255]	καὶ κακίᾳ διορίζουσι τὸ δοῦλον	καὶ	ἐλεύθερον, καὶ τοὺς εὐγενεῖς καὶ
[1, 1255]	τι τὸ μὲν ἁπλῶς εὐγενὲς	καὶ	ἐλεύθερον τὸ δ' οὐχ ἁπλῶς,
[1, 1254]	οἰκία δὲ τέλειος ἐκ δούλων	καὶ	ἐλευθέρων. Ἐπεὶ δ' ἐν τοῖς
[1, 1256]	δ' ἀφ' ἁλιείας, ὅσοι λίμνας	καὶ	ἕλη καὶ ποταμοὺς ἢ θάλατταν
[1, 1252]	οὐκ ἐκ προαιρέσεως, ἀλλ' ὥσπερ	καὶ	ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις καὶ
[1, 1252]	βλέψειεν, ὥσπερ ἐν τοῖς ἄλλοις,	καὶ	ἐν τούτοις κάλλιστ' ἂν οὕτω
[1, 1256]	ἐκ θηρίων γίνεσθαι θηρίον, οὕτω	καὶ	ἐξ ἀγαθῶν ἀγαθόν. Ἡ δὲ
[1, 1259]	καιρὸς ἧκε, πολλῶν ζητουμένων ἅμα	καὶ	ἐξαίφνης, ἐκμισθοῦντα ὃν τρόπον ἠβούλετο,
[1, 1258]	οἰκονομικῆς, καὶ ταύτης μὲν ἀναγκαίας	καὶ	ἐπαινουμένης, ~τῆς δὲ μεταβλητικῆς ψεγομένης
[1, 1255]	αὐτὸν δὲ τρόπον ἀναγκαῖον εἶναι	καὶ	ἐπὶ πάντων ἀνθρώπων. Ὅσοι μὲν
[1, 1256]	τοὺς παῖδας· εἴη δ' ἂν	καὶ	ἐπὶ πλεῖον τῶν τοιούτων μάθησις,
[1, 1260]	ὅτι τὸν αὐτὸν τρόπον ἔχει	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων, ὥστε φύσει
[1, 1258]	γνῶναι δὲ τὸ ποῖον χρηστὸν	καὶ	ἐπιτήδειον, ἢ φαῦλον καὶ ἀνεπιτήδειον.
[1, 1258]	μάλιστα περὶ τὸ νόμισμα εἶναι,	καὶ	ἔργον αὐτῆς τὸ δύνασθαι θεωρῆσαι
[1, 1257]	καὶ ἄλλης βοηθείας ἕνεκεν, ἵνα	καὶ	ἐσθὴς καὶ ἄλλα ὄργανα γίνηται
[1, 1255]	χορηγίας καὶ βιάζεσθαι δύναται μάλιστα,	καὶ	ἔστιν ἀεὶ τὸ κρατοῦν ἐν
[1, 1257]	οἱ δὲ κεχωρισμένοι πολλῶν πάλιν	καὶ	ἑτέρων, ὧν κατὰ τὰς δεήσεις
[1, 1254]	τῶν ἀναγκαίων ἀδύνατον καὶ ζῆν	καὶ	εὖ ζῆν) ὥσπερ δὲ ταῖς
[1, 1254]	ἀλλὰ καὶ τῶν συμφερόντων ἐστί,	καὶ	εὐθὺς ἐκ γενετῆς ἔνια διέστηκε
[1, 1254]	(ἄνευ γὰρ τῶν ἀναγκαίων ἀδύνατον	καὶ	ζῆν καὶ εὖ ζῆν) ὥσπερ
[1, 1260]	ἀτελής, δῆλον ὅτι τούτου μὲν	καὶ	ἡ ἀρετὴ οὐκ αὐτοῦ πρὸς
[1, 1254]	τέ τις εἶναι ἡ δεσποτεία,	καὶ	ἡ αὐτὴ οἰκονομία καὶ δεσποτεία
[1, 1255]	τὸ δ' οὐχ ἁπλῶς, ὥσπερ	καὶ	ἡ Θεοδέκτου Ἑλένη φησὶ Θείων
[1, 1252]	δ' ἐστὶν ἡ καλουμένη πόλις	καὶ	ἡ κοινωνία ἡ πολιτική. Ὅσοι
[1, 1254]	κτῆμα ὄργανον πρὸς ζωήν ἐστι,	καὶ	ἡ κτῆσις πλῆθος ὀργάνων ἐστί,
[1, 1254]	κτῆσις μέρος τῆς οἰκίας ἐστὶ	καὶ	ἡ κτητικὴ μέρος τῆς οἰκονομίας
[1, 1256]	φύσει ἡ δὲ δούλων ἐστίν,	καὶ	ἡ μὲν οἰκονομικὴ μοναρχία αμοναρχεῖται
[1, 1257]	οἷον ὑποδήματος ἥ τε ὑπόδεσις	καὶ	ἡ μεταβλητική. Ἀμφότεραι γὰρ ὑποδήματος
[1, 1257]	πάντα πεποιηκέναι τὴν φύσιν. Διὸ	καὶ	ἡ πολεμικὴ φύσει κτητική πως
[1, 1254]	ἐπεὶ διαφέρει ἡ ποίησις εἴδει	καὶ	ἡ πρᾶξις, καὶ δέονται ἀμφότεραι
[1, 1253]	μὲν οὖν φωνὴ τοῦ λυπηροῦ	καὶ	ἡδέος ἐστὶ σημεῖον, διὸ καὶ
[1, 1253]	ἐλήλυθε, τοῦ ἔχειν αἴσθησιν λυπηροῦ	καὶ	ἡδέος καὶ ταῦτα σημαίνειν ἀλλήλοις)
[1, 1260]	καθάπαξ; Οὐδὲ γὰρ τῷ μᾶλλον	καὶ	ἧττον οἷόν τε διαφέρειν· τὸ
[1, 1260]	εἴδει διαφέρει, τὸ δὲ μᾶλλον	καὶ	ἧττον οὐδέν. Εἰ δὲ τὸν
[1, 1256]	οἱ δ' ἀπὸ θήρας ζῶσι,	καὶ	θήρας ἕτεροι ἑτέρας, οἷον οἱ
[1, 1257]	καὶ λῃστρικόν, οἱ δὲ γεωργικὸν	καὶ	θηρευτικόν· ὁμοίως δὲ καὶ περὶ
[1, 1258]	ἐστιν ἀλλὰ θάρσος, οὐδὲ στρατηγικῆς	καὶ	ἰατρικῆς, ἀλλὰ τῆς μὲν νίκην
[1, 1256]	οἶκος) ἡ δὲ πολιτικὴ ἐλευθέρων	καὶ	ἴσων ἀρχή. Ὁ μὲν οὖν
[1, 1256]	οἰκονομικῆς ἢ ἕτερόν τι γένος,	καὶ	καθόλου ἡ περὶ τὴν τροφὴν
[1, 1255]	λέγωσιν, οὐθενὶ ἀλλ' ἢ ἀρετῇ	καὶ	κακίᾳ διορίζουσι τὸ δοῦλον καὶ
[1, 1253]	ἀνθρώποις ἴδιον, τὸ μόνον ἀγαθοῦ	καὶ	κακοῦ καὶ δικαίου καὶ ἀδίκου
[1, 1256]	ἐργασίαν καὶ μὴ δι' ἀλλαγῆς	καὶ	καπηλείας πορίζονται τὴν τροφήν, ~(Νομαδικὸς,
[1, 1255]	δεινὸν εἰ τοῦ βιάσασθαι δυναμένου	καὶ	κατὰ δύναμιν κρείττονος ἔσται δοῦλον
[1, 1260]	τὰς ἄλλας. Δῆλον δὲ τοῦτο	καὶ	κατὰ μέρος μᾶλλον ἐπισκοποῦσιν· καθόλου
[1, 1255]	ὁ δοῦλος. Ἔστι γάρ τις	καὶ	κατὰ νόμον δοῦλος καὶ δουλεύων·
[1, 1260]	γεννῆσαν καὶ κατὰ φιλίαν ἄρχον	καὶ	κατὰ πρεσβείαν ἐστίν, ὅπερ ἐστὶ
[1, 1254]	διὸ καὶ τὸν βέλτιστα διακείμενον	καὶ	κατὰ σῶμα καὶ κατὰ ψυχὴν
[1, 1256]	ἐντιμότερα ἔργα τὰ δ' ἀναγκαιότερα,	καὶ	κατὰ τὴν παροιμίαν Δοῦλος πρὸ
[1, 1260]	ἀρχὴ βασιλική· τὸ γὰρ γεννῆσαν	καὶ	κατὰ φιλίαν ἄρχον καὶ κατὰ
[1, 1254]	βέλτιστα διακείμενον καὶ κατὰ σῶμα	καὶ	κατὰ ψυχὴν ἄνθρωπον θεωρητέον, ἐν
[1, 1257]	οὐδὲν δοκεῖ πέρας εἶναι πλούτου	καὶ	κτήσεως· ~(Ἣν ὡς μίαν καὶ
[1, 1256]	ἡ περὶ τὴν τροφὴν ἐπιμέλεια	καὶ	κτῆσις; Ἀλλὰ μὴν εἴδη γε
[1, 1256]	τοῦ χρηματιστικοῦ θεωρῆσαι πόθεν χρήματα	καὶ	κτῆσις ἔσται, Ἥ δὲ κτῆσις
[1, 1257]	συνέθεντο πρὸς σφᾶς αὐτοὺς διδόναι	καὶ	λαμβάνειν, ὃ τῶν χρησίμων αὐτὸ
[1, 1257]	οἷον οἶνον πρὸς σῖτον διδόντες	καὶ	λαμβάνοντες, καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[1, 1257]	οἷον οἱ μὲν νομαδικὸν ἅμα	καὶ	λῃστρικόν, οἱ δὲ γεωργικὸν καὶ
[1, 1260]	ζητεῖ διαφορὰν εἶναι καὶ σχήμασι	καὶ	λόγοις καὶ τιμαῖς, ὥσπερ καὶ
[1, 1260]	Εἴτε μὴ ἔστιν, ὄντων ἀνθρώπων	καὶ	λόγου κοινωνούντων ἄτοπον) Σχεδὸν δὲ
[1, 1259]	γίνεται νόμισμα ἐκ νομίσματος) ὥστε	καὶ	μάλιστα παρὰ φύσιν οὗτος τῶν
[1, 1259]	ἤδη ψιλῆς τε καὶ πεφυτευμένης,	καὶ	μελιττουργίας, καὶ τῶν ἄλλων ζῴων
[1, 1256]	γε αὐτόφυτον ἔχουσι τὴν ἐργασίαν	καὶ	μὴ δι' ἀλλαγῆς καὶ καπηλείας
[1, 1254]	φύσιν ἔχουσι μᾶλλον τὸ φύσει,	καὶ	μὴ ἐν τοῖς διεφθαρμένοις· διὸ
[1, 1261]	αὐτοὺς ὁμιλίας, τί τὸ καλῶς	καὶ	μὴ καλῶς ἐστι, καὶ πῶς
[1, 1257]	ἁλιευτικὸς, θηρευτικὸς, γεωργικός. Οἱ δὲ	καὶ	μιγνύντες ἐκ τούτων ἡδέως ζῶσι,
[1, 1258]	πρὸς οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων ἐστί,	καὶ	νομίσματος πλουτῶν πολλάκις ἀπορήσει τῆς
[1, 1258]	λῆρος εἶναι δοκεῖ τὸ νόμισμα	καὶ	νόμος παντάπασι, φύσει δ' οὐθέν,
[1, 1253]	τὸ πρῶτον ἐβασιλεύοντο αἱ πόλεις,	καὶ	νῦν ἔτι τὰ ἔθνη· ἐκ
[1, 1253]	καὶ αὐτοὶ οἱ μὲν ἔτι	καὶ	νῦν οἱ δὲ τὸ ἀρχαῖον
[1, 1259]	δὲ τούτων καθόλου μὲν εἴρηται	καὶ	νῦν, τὸ δὲ κατὰ μέρος
[1, 1253]	ὁ ἄνθρωπος φύσει πολιτικὸν ζῷον,	καὶ	ὁ ἄπολις διὰ φύσιν καὶ
[1, 1260]	τὸ πρεσβύτερον πρὸς τὸ νεώτερον	καὶ	ὁ γεννήσας πρὸς τὸ τέκνον.
[1, 1255]	Διχῶς γὰρ λέγεται τὸ δουλεύειν	καὶ	ὁ δοῦλος. Ἔστι γάρ τις
[1, 1256]	τῷ τοιόσδ' εἶναι, ὁμοίως δὲ	καὶ	ὁ δοῦλος καὶ ὁ ἐλεύθερος.
[1, 1254]	ἡ κτῆσις πλῆθος ὀργάνων ἐστί,	καὶ	ὁ δοῦλος κτῆμά τι ἔμψυχον,
[1, 1256]	κατὰ τὸν ὑφηγημένον τρόπον, ἐπείπερ	καὶ	ὁ δοῦλος τῆς κτήσεως μέρος
[1, 1254]	πρᾶξις, οὐ ποίησις, ἐστιν· διὸ	καὶ	ὁ δοῦλος ὑπηρέτης τῶν πρὸς
[1, 1256]	ὁμοίως δὲ καὶ ὁ δοῦλος	καὶ	ὁ ἐλεύθερος. Ἐπιστήμη δ' ἂν
[1, 1255]	εἶναι (διὸ καὶ ἄλλου ἐστίν)	καὶ	ὁ κοινωνῶν λόγου τοσοῦτον ὅσον
[1, 1261]	τεχνίτης ἀφωρισμένην τινὰ ἔχει δουλείαν,	καὶ	ὁ μὲν δοῦλος τῶν φύσει,
[1, 1258]	Ἔστι γὰρ ἑτέρα ἡ χρηματιστικὴ	καὶ	ὁ πλοῦτος ὁ κατὰ φύσιν,
[1, 1256]	δὲ κτῆσις πολλὰ περιείληφε μέρη	καὶ	ὁ πλοῦτος, ὥστε πρῶτον ἡ
[1, 1253]	ἢ κρείττων ἢ ἄνθρωπος· ὥσπερ	καὶ	ὁ ὑφ' Ὁμήρου λοιδορηθεὶς Ἀφρήτωρ
[1, 1255]	Αἴτιον δὲ ταύτης τῆς ἀμφισβητήσεως,	καὶ	ὃ ποιεῖ τοὺς λόγους ἐπαλλάττειν,
[1, 1255]	καὶ δίκαιόν ἐστιν. ὅτι δὲ	καὶ	οἱ τἀναντία φάσκοντες τρόπον τινὰ
[1, 1252]	οὖν οἴονται πολιτικὸν καὶ βασιλικὸν	καὶ	οἰκονομικὸν καὶ δεσποτικὸν εἶναι τὸν
[1, 1252]	οὐ καλῶς λέγουσιν (πλήθει γὰρ	καὶ	ὀλιγότητι νομίζουσι διαφέρειν ἀλλ' οὐκ
[1, 1254]	μόνον δεσπότου δοῦλός ἐστιν, ἀλλὰ	καὶ	ὅλως ἐκείνου. Τίς μὲν οὖν
[1, 1253]	τῶν δύο κοινωνιῶν οἰκία πρώτη,	καὶ	ὀρθῶς Ἡσίοδος εἶπε ποιήσας οἶκον
[1, 1256]	δοῦλοι οἱ δ' ἐλεύθεροι, δῆλον,	καὶ	ὅτι ἔν τισι διώρισται τὸ
[1, 1253]	τῶν φύσει ἡ πόλις ἐστί,	καὶ	ὅτι ὁ ἄνθρωπος φύσει πολιτικὸν
[1, 1253]	καὶ ὁ ἄπολις διὰ φύσιν	καὶ	οὐ διὰ τύχην ἤτοι φαῦλός
[1, 1256]	ἔχει τινὰ λόγον ἡ ἀμφισβήτησις,	καὶ	οὐκ εἰσί τινες οἱ μὲν
[1, 1259]	τοῦ νομίσματος εἶναι τὴν κτῆσιν	καὶ	οὐκ ἐφ' ὅπερ ἐπορίσθη. Μεταβολῆς
[1, 1253]	παίδων ἠδ' ἀλόχων. Σποράδες γάρ·	καὶ	οὕτω τὸ ἀρχαῖον ᾤκουν. Καὶ
[1, 1260]	ἠθικὴ ἀρετὴ τῶν εἰρημένων πάντων,	καὶ	οὐχ ἡ αὐτὴ σωφροσύνη γυναικὸς
[1, 1260]	τὸ ζητούμενον καὶ περὶ γυναικὸς	καὶ	παιδός, πότερα καὶ τούτων εἰσὶν
[1, 1253]	καλοῦσί τινες ὁμογάλακτας, παῖδάς τε	καὶ	παίδων παῖδας. Διὸ καὶ τὸ
[1, 1260]	σώφρονα καὶ ἀνδρείαν καὶ δικαίαν,	καὶ	παῖς ἔστι καὶ ἀκόλαστος καὶ
[1, 1253]	ὁ ἄνθρωπος ζῷον πάσης μελίττης	καὶ	παντὸς ἀγελαίου ζῴου μᾶλλον, δῆλον.
[1, 1255]	ἀμφοῖν, παρά τε τῶν δούλων	καὶ	παρὰ τῶν ἡμέρων ζῴων. Βούλεται
[1, 1255]	τῆς ψυχῆς διὰ τὸ φαύλως	καὶ	παρὰ φύσιν ἔχειν. Ἔστι δ'
[1, 1259]	χρησίμων δέ, οἷον ὑλοτομία τε	καὶ	πᾶσα μεταλλευτική. Αὕτη δὲ πολλὰ
[1, 1252]	πόλιν ὁρῶμεν κοινωνίαν τινὰ οὖσαν	καὶ	πᾶσαν κοινωνίαν ἀγαθοῦ τινος ἕνεκεν
[1, 1252]	κυριωτάτου πάντων ἡ πασῶν κυριωτάτη	καὶ	πάσας περιέχουσα τὰς ἄλλας. Αὕτη
[1, 1260]	τοῦ θήλεος καὶ ἀνὴρ παιδός,	καὶ	πᾶσιν ἐνυπάρχει μὲν τὰ μόρια
[1, 1254]	δοῦλος, καὶ πόσις καὶ ἄλοχος,	καὶ	πατὴρ καὶ τέκνα, περὶ τριῶν
[1, 1261]	ἀνδρὸς καὶ γυναικός, καὶ τέκνων	καὶ	πατρός, τῆς τε περὶ ἕκαστον
[1, 1258]	εἶναι· τὸ γὰρ νόμισμα στοιχεῖον	καὶ	πέρας τῆς ἀλλαγῆς ἐστιν. Καὶ
[1, 1260]	δὲ ταὐτόν ἐστι τὸ ζητούμενον	καὶ	περὶ γυναικὸς καὶ παιδός, πότερα
[1, 1255]	οὐδαμοῦ. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	καὶ	περὶ εὐγενείας· αὑτοὺς μὲν γὰρ
[1, 1260]	δ' ὑπηρετική, ὁμοίως δ' ἔχει	καὶ	περὶ τὰς ἄλλας. Δῆλον δὲ
[1, 1260]	αὐτοῖς. Ὁμοίως τοίνυν ἀναγκαίως ἔχειν	καὶ	περὶ τὰς ἠθικὰς ἀρετὰς ὑποληπτέον,
[1, 1260]	περὶ τὴν τῶν ἀψύχων κτῆσιν,	καὶ	περὶ τὴν ἀρετὴν τούτων ἢ
[1, 1258]	ἐν χρείᾳ ἐσμὲν αὐτῆς, εἴρηται,	καὶ	περὶ τῆς ἀναγκαίας, ὅτι ἑτέρα
[1, 1257]	γεωργικὸν καὶ θηρευτικόν· ὁμοίως δὲ	καὶ	περὶ τοὺς ἄλλους· ὡς ἂν
[1, 1252]	ἐξ ὧν σύγκειται σκοποῦντες ὀψόμεθα	καὶ	περὶ τούτων μᾶλλον, τί τε
[1, 1257]	Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον ἔχει	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων κτημάτων. Ἔστι
[1, 1258]	οὔ, ἀλλὰ τοῦ ἰατροῦ, οὕτω	καὶ	περὶ τῶν χρημάτων ἔστι μὲν
[1, 1258]	τοῦ οἰκονόμου καὶ τοῦ ἄρχοντος	καὶ	περὶ ὑγιείας ἰδεῖν, ἔστι δ'
[1, 1259]	καὶ ταύτης ἤδη ψιλῆς τε	καὶ	πεφυτευμένης, καὶ μελιττουργίας, καὶ τῶν
[1, 1259]	Λημνίῳ περὶ γεωργίας καὶ ψιλῆς	καὶ	πεφυτευμένης, ὁμοίως δὲ καὶ ἄλλοις
[1, 1259]	ἄλληλά τε τούτων τίνα λυσιτελέστατα,	καὶ	ποῖα ἐν ποίοις τόποις· ἄλλα
[1, 1254]	τούτων σκεπτέον εἴη τί ἕκαστον	καὶ	ποῖον δεῖ εἶναι. Ταῦτα δ'
[1, 1253]	ἀνέστιος· Ἅμα γὰρ φύσει τοιοῦτος	καὶ	πολέμου ἐπιθυμητής, ἅτε περ ἄζυξ
[1, 1252]	ἐλάχιστα μόρια τοῦ παντός) οὕτω	καὶ	πόλιν ἐξ ὧν σύγκειται σκοποῦντες
[1, 1253]	δὲ τούτων κοινωνία ποιεῖ οἰκίαν	καὶ	πόλιν. Καὶ πρότερον δὲ τῇ
[1, 1259]	οἰκίᾳ, μᾶλλον δέ· διόπερ τινὲς	καὶ	πολιτεύονται τῶν πολιτευομένων ταῦτα μόνον.
[1, 1254]	ἡ αὐτὴ οἰκονομία καὶ δεσποτεία	καὶ	πολιτικὴ καὶ βασιλική, καθάπερ εἴπομεν
[1, 1256]	ὅτι οὐ (αὐτόν ἐστι δεσποτεία	καὶ	πολιτική, οὐδὲ πᾶσαι ἀλλήλαις αἱ
[1, 1255]	ζῴῳ θεωρῆσαι καὶ δεσποτικὴν ἀρχὴν	καὶ	πολιτικήν· ἡ μὲν γὰρ ψυχὴ
[1, 1252]	μεγάλην οἰκίαν ἢ μικρὰν πόλιν·	καὶ	πολιτικὸν δὲ καὶ βασιλικόν, ὅταν
[1, 1258]	ἐξ ἀρχῆς, πότερον τοῦ οἰκονομικοῦ	καὶ	πολιτικοῦ ἐστιν ἡ χρηματιστικὴ ἢ
[1, 1257]	πλοῦτος ὀργάνων πλῆθός ἐστιν οἰκονομικῶν	καὶ	πολιτικῶν. Ὅτι μὲν τοίνυν ἔστι
[1, 1254]	μέρη οἰκίας δεσπότης καὶ δοῦλος,	καὶ	πόσις καὶ ἄλοχος, καὶ πατὴρ
[1, 1256]	ἁλιείας, ὅσοι λίμνας καὶ ἕλη	καὶ	ποταμοὺς ἢ θάλατταν τοιαύτην προσοικοῦσιν,
[1, 1254]	τις φύσει τοιοῦτος ἢ οὔ,	καὶ	πότερον βέλτιον καὶ δίκαιόν τινι
[1, 1259]	κτήματα ἔμπειρον εἶναι, ποῖα λυσιτελέστατα	καὶ	ποῦ καὶ πῶς, οἷον ἵππων
[1, 1253]	ἀνοσιώτατον καὶ ἀγριώτατον ἄνευ ἀρετῆς,	καὶ	πρὸς ἀφροδίσια καὶ ἐδωδὴν χείριστον.
[1, 1259]	οὖν οἰκειοτάτης χρηματιστικῆς ταῦτα μόρια	καὶ	πρῶτα· τῆς δὲ μεταβλητικῆς μέγιστον
[1, 1261]	λόγους, ἄλλην ἀρχὴν ποιησάμενοι λέγωμεν,	καὶ	πρῶτον ἐπισκεψώμεθα περὶ τῶν ἀποφηναμένων
[1, 1261]	καλῶς καὶ μὴ καλῶς ἐστι,	καὶ	πῶς δεῖ τὸ μὲν εὖ
[1, 1258]	δι' ἐμπειρίας ἤδη τεχνικώτερον, πόθεν	καὶ	πῶς μεταβαλλόμενον πλεῖστον ποιήσει κέρδος.
[1, 1259]	εἶναι, ποῖα λυσιτελέστατα καὶ ποῦ	καὶ	πῶς, οἷον ἵππων κτῆσις ποία
[1, 1257]	μὲν πρῶτον ἁπλῶς ὁρισθὲν μεγέθει	καὶ	σταθμῷ, τὸ δὲ τελευταῖον καὶ
[1, 1255]	οἱ δὲ δοῦλοι, φανερόν, οἷς	καὶ	συμφέρει τὸ δουλεύειν καὶ δίκαιόν
[1, 1256]	σώματος κεχωρισμένον δὲ μέρος· διὸ	καὶ	συμφέρον ἐστί τι καὶ φιλία
[1, 1255]	φανερόν ἐστιν ὅτι κατὰ φύσιν	καὶ	συμφέρον τὸ ἄρχεσθαι τῷ σώματι
[1, 1260]	δ' ἄρχηται, ζητεῖ διαφορὰν εἶναι	καὶ	σχήμασι καὶ λόγοις καὶ τιμαῖς,
[1, 1256]	τῷ μέρει καὶ τῷ ὅλῳ,	καὶ	σώματι καὶ ψυχῇ, ὁ δὲ
[1, 1254]	ζῷον πρῶτον συνέστηκεν ἐκ ψυχῆς	καὶ	σώματος, ὧν τὸ μὲν ἄρχον
[1, 1260]	καὶ παῖς ἔστι καὶ ἀκόλαστος	καὶ	σώφρων, ἢ οὔ; Καθόλου δὴ
[1, 1257]	φυτὰ τῶν ζῴων ἕνεκεν εἶναι	καὶ	τὰ ἄλλα ζῷα τῶν ἀνθρώπων
[1, 1253]	τὸ ἀρχαῖον ἐβασιλεύοντο, ὥσπερ δὲ	καὶ	τὰ εἴδη ἑαυτοῖς ἀφομοιοῦσιν οἱ
[1, 1259]	θεωρείτω ὅτῳ ἐπιμελές· ἔτι δὲ	καὶ	τὰ λεγόμενα σποράδην, δι' ὧν
[1, 1254]	οὕτως αἱ κερκίδες ἐκέρκιζον αὐταὶ	καὶ	τὰ πλῆκτρα ἐκιθάριζεν, οὐδὲν ἂν
[1, 1255]	Βούλεται μὲν οὖν ἡ φύσις	καὶ	τὰ σώματα διαφέροντα ποιεῖν τὰ
[1, 1257]	ἀνδράσι κεῖται. Κεῖται γὰρ ὥσπερ	καὶ	ταῖς ἄλλαις τέχναις· οὐδὲν γὰρ
[1, 1256]	τῶν τοιούτων μάθησις, οἷον ὀψοποιικὴ	καὶ	τἆλλα τὰ τοιαῦτα γένη τῆς
[1, 1261]	βλέποντας παιδεύειν καὶ τοὺς παῖδας	καὶ	τὰς γυναῖκας, εἴπερ τι διαφέρει
[1, 1261]	καὶ τοὺς παῖδας εἶναι σπουδαίους	καὶ	τὰς γυναῖκας σπουδαίας. Ἀναγκαῖον δὲ
[1, 1253]	ἔχειν αἴσθησιν λυπηροῦ καὶ ἡδέος	καὶ	ταῦτα σημαίνειν ἀλλήλοις) ὁ δὲ
[1, 1254]	καὶ δέονται ἀμφότεραι ὀργάνων, ἀνάγκη	καὶ	ταῦτα τὴν αὐτὴν ἔχειν διαφοράν.
[1, 1259]	εὐθηνεῖ χώραις) εἶτα περὶ γεωργίας,	καὶ	ταύτης ἤδη ψιλῆς τε καὶ
[1, 1258]	μὲν καπηλικῆς τῆς δ' οἰκονομικῆς,	καὶ	ταύτης μὲν ἀναγκαίας καὶ ἐπαινουμένης,
[1, 1259]	δὲ μεταβλητικῆς μέγιστον μὲν ἐμπορία	(καὶ	ταύτης μέρη τρία, ναυκληρία φορτηγία
[1, 1258]	γὰρ τὸ τέλος πάσαις) οὕτω	καὶ	ταύτης τῆς χρηματιστικῆς οὐκ ἔστι
[1, 1254]	πόσις καὶ ἄλοχος, καὶ πατὴρ	καὶ	τέκνα, περὶ τριῶν ἂν τούτων
[1, 1261]	περὶ δ' ἀνδρὸς καὶ γυναικός,	καὶ	τέκνων καὶ πατρός, τῆς τε
[1, 1259]	γαμική ήκαὶ γὰρ γυναικὸς ἄρχει	καὶ	τέκνων, ὡς ἐλευθέρων μὲν ἀμφοῖν,
[1, 1260]	παρὰ φύσιν, καὶ τὸ πρεσβύτερον	καὶ	τέλειον τοῦ νεωτέρου καὶ ἀτελοῦς.
[1, 1257]	τὴν πρώτην γένεσιν εὐθύς, οὕτω	καὶ	τελειωθεῖσιν. Καὶ γὰρ κατὰ τὴν
[1, 1253]	μεγίστων ἀγαθῶν αἴτιος. Ὥσπερ γὰρ	καὶ	τελεωθὲν βέλτιστον τῶν ζῴων ὁ
[1, 1253]	τέλος βέλτιστον· ~(Ἡ δ' αὐτάρκεια	καὶ	τέλος καὶ βέλτιστον. Ἐκ τούτων
[1, 1257]	αὐτῶν, ἀλλὰ δι' ἐμπειρίας τινὸς	καὶ	τέχνης γίνεται μᾶλλον. Λάβωμεν δὲ
[1, 1253]	πάντα δὲ τῷ ἔργῳ ὥρισται	καὶ	τῇ δυνάμει, ὥστε μηκέτι τοιαῦτα
[1, 1256]	εἶναι, ὥστε πρὸς τὰς ῥᾳστώνας	καὶ	τὴν αἵρεσιν τὴν τούτων ἡ
[1, 1257]	καὶ κτήσεως· ~(Ἣν ὡς μίαν	καὶ	τὴν αὐτὴν τῇ λεχθείσῃ πολλοὶ
[1, 1255]	εἴς τε τὴν πολεμικὴν χρείαν	καὶ	τὴν εἰρηνικήν) συμβαίνει δὲ πολλάκις
[1, 1258]	περὶ τοῦτ' εἶναι τὴν χρηματιστικὴν	καὶ	τὴν καπηλικήν. Ὁτὲ δὲ πάλιν
[1, 1258]	ζητοῦσιν ἕτερόν τι τὸν πλοῦτον	καὶ	τὴν χρηματιστικήν, ὀρθῶς ζητοῦντες. Ἔστι
[1, 1259]	καὶ τῆς πρώτης (ἔχει γὰρ	καὶ	τῆς κατὰ φύσιν τι μέρος
[1, 1254]	αὐτῆς, ἀπὸ δὲ τῆς ἐσθῆτος	καὶ	τῆς κλίνης ἡ χρῆσις μόνον.
[1, 1258]	δ' οὔσης αὐτῆς, ὥσπερ εἴπομεν,	καὶ	τῆς μὲν καπηλικῆς τῆς δ'
[1, 1259]	τῆς κατὰ φύσιν τι μέρος	καὶ	τῆς μεταβλητικῆς) ὅσα ἀπὸ γῆς
[1, 1261]	τε περὶ ἕκαστον αὐτῶν ἀρετῆς	καὶ	τῆς πρὸς σφᾶς αὐτοὺς ὁμιλίας,
[1, 1259]	δὲ εἶδος χρηματιστικῆς μεταξὺ ταύτης	καὶ	τῆς πρώτης (ἔχει γὰρ καὶ
[1, 1260]	εἶναι καὶ σχήμασι καὶ λόγοις	καὶ	τιμαῖς, ὥσπερ καὶ Ἄμασις εἶπε
[1, 1254]	οὖν ἡ φύσις τοῦ δούλου	καὶ	τίς ἡ δύναμις, ἐκ τούτων
[1, 1258]	τῆς τε μὴ ἀναγκαίας χρηματιστικῆς,	καὶ	τίς, καὶ δι' αἰτίαν τίνα
[1, 1253]	βλαβερόν, ὥστε καὶ τὸ δίκαιον	καὶ	τὸ ἄδικον· τοῦτο γὰρ πρὸς
[1, 1258]	ἀλλ' ἔχουσα ὅρον. Δῆλον δὲ	καὶ	τὸ ἀπορούμενον ἐξ ἀρχῆς, πότερον
[1, 1260]	τὸ ἐλεύθερον τοῦ δούλου ἄρχει	καὶ	τὸ ἄρρεν τοῦ θήλεος καὶ
[1, 1260]	ταῖς πλείσταις μεταβάλλει τὸ ἄρχον	καὶ	τὸ ἀρχόμενον (ἐξ ἴσου γὰρ
[1, 1254]	ἐν ἅπασιν ἐμφαίνεται τὸ ἄρχον	καὶ	τὸ ἀρχόμενον, καὶ τοῦτο ἐκ
[1, 1253]	τῷ δηλοῦν ἐστι τὸ συμφέρον	καὶ	τὸ βλαβερόν, ὥστε καὶ τὸ
[1, 1253]	συμφέρον καὶ τὸ βλαβερόν, ὥστε	καὶ	τὸ δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον·
[1, 1253]	μὲν οὖν διώρισται τὸ θῆλυ	καὶ	τὸ δοῦλον (οὐθὲν γὰρ ἡ
[1, 1253]	δὲ τοῖς βαρβάροις τὸ θῆλυ	καὶ	τὸ δοῦλον τὴν αὐτὴν ἔχει
[1, 1258]	διατριβὴ περὶ τὸν χρηματισμόν ἐστι,	καὶ	τὸ ἕτερον εἶδος τῆς χρηματιστικῆς
[1, 1259]	τοῖς τιμῶσι τὴν χρηματιστικήν, οἷον	καὶ	τὸ Θάλεω τοῦ Μιλησίου· τοῦτο
[1, 1254]	καὶ ἁπλῶς ἄλλου· ὁμοίως δὲ	καὶ	τὸ κτῆμα. Διὸ ὁ μὲν
[1, 1254]	εἴδει ταῖς τέχναις ἐστίνν· οὕτω	καὶ	τὸ κτῆμα ὄργανον πρὸς ζωήν
[1, 1255]	μὲν κρεῖττον τὸ δὲ χεῖρον,	καὶ	τὸ μὲν ἄρχον τὸ δ'
[1, 1254]	Τὸ δὲ κτῆμα λέγεται ὥσπερ	καὶ	τὸ μόριον. Τό γὰρ μόριον
[1, 1260]	μή που συνέστηκε παρὰ φύσιν,	καὶ	τὸ πρεσβύτερον καὶ τέλειον τοῦ
[1, 1253]	τε καὶ παίδων παῖδας. Διὸ	καὶ	τὸ πρῶτον ἐβασιλεύοντο αἱ πόλεις,
[1, 1253]	οἰκίας. Ἔτι τὸ οὗ ἕνεκα	καὶ	τὸ τέλος βέλτιστον· ~(Ἡ δ'
[1, 1255]	τό τε τῆς ψυχῆς κάλλος	καὶ	τὸ τοῦ σώματος. ~(Ὅτι μὲν
[1, 1259]	Πολλαῖς γὰρ πόλεσι δεῖ χρηματισμοῦ	καὶ	τοιούτων πόρων, ὥσπερ οἰκίᾳ, μᾶλλον
[1, 1255]	βλαβερὸν πᾶσιν. Πάλιν ἐν ἀνθρώπῳ	καὶ	τοῖς ἄλλοις ζῴοις ὡσαύτως· τὰ
[1, 1253]	καὶ ἡδέος ἐστὶ σημεῖον, διὸ	καὶ	τοῖς ἄλλοις ὑπάρχει ζῴοις (μέχρι
[1, 1255]	ἄρχεσθαι ταύτην τὴν ἀρχήν, εἴπερ	καὶ	τοῖς εἰρημένοις. Ἔστι γὰρ φύσει
[1, 1257]	κτητικὴ κατὰ φύσιν τοῖς οἰκονόμοις	καὶ	τοῖς πολιτικοῖς, καὶ δι' ἣν
[1, 1259]	μονοπωλίαν. Χρήσιμον δὲ γνωρίζειν ταῦτα	καὶ	τοῖς πολιτικοῖς. Πολλαῖς γὰρ πόλεσι
[1, 1255]	μὴ δικαίαν εἶναι τῶν πολέμων,	καὶ	τὸν ἀνάξιον δουλεύειν οὐδαμῶς ἂν
[1, 1254]	μὴ ἐν τοῖς διεφθαρμένοις· διὸ	καὶ	τὸν βέλτιστα διακείμενον καὶ κατὰ
[1, 1260]	ἐστιν, ἀλλὰ πρὸς τὸ τέλος	καὶ	τὸν ἡγούμενον· ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 1258]	οὗ εὐπορῶν λιμῷ ἀπολεῖται, καθάπερ	καὶ	τὸν Μίδαν ἐκεῖνον μυθολογοῦσι διὰ
[1, 1260]	ὅτι καὶ ἀρετῆς δεῖται μικρᾶς,	καὶ	τοσαύτης ὅπως μήτε δι' ἀκολασίαν
[1, 1260]	κοινωνὸς ζωῆς, ὁ δὲ πορρώτερον,	καὶ	τοσοῦτον ἐπιβάλλει ἀρετῆς ὅσον περ
[1, 1260]	ἀρετήν, οἷον τοῦ λόγον ἔχοντος	καὶ	τοῦ ἀλόγου. Δῆλον τοίνυν ὅτι
[1, 1258]	ἔστι μὲν ὡς τοῦ οἰκονόμου	καὶ	τοῦ ἄρχοντος καὶ περὶ ὑγιείας
[1, 1258]	ποιητικῶν ἀπείρων ἐπιθυμοῦσιν. Ὅσοι δὲ	καὶ	τοῦ εὖ ζῆν ἐπιβάλλονται τὸ
[1, 1252]	ἀγαθοῦ τινος στοχάζονται, μάλιστα δὲ	καὶ	τοῦ κυριωτάτου πάντων ἡ πασῶν
[1, 1255]	παθητικῷ μορίῳ ὑπὸ τοῦ νοῦ	καὶ	τοῦ μορίου τοῦ λόγον ἔχοντος,
[1, 1255]	τὴν εἰρηνικήν) συμβαίνει δὲ πολλάκις	καὶ	τοὐναντίον, τοὺς μὲν τὰ σώματα
[1, 1259]	τόκος αὐτὸ ποιεῖ πλέον (ὅθεν	καὶ	τοὔνομα τοῦτ' εἴληφεν· ὅμοια γὰρ
[1, 1253]	ἑαυτοῖς ἀφομοιοῦσιν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω	καὶ	τοὺς βίους τῶν θεῶν. Ἡ
[1, 1255]	καὶ ἐλεύθερον, καὶ τοὺς εὐγενεῖς	καὶ	τοὺς δυσγενεῖς. ~(Ἀξιοῦσι γάρ, ὥσπερ
[1, 1255]	διορίζουσι τὸ δοῦλον καὶ ἐλεύθερον,	καὶ	τοὺς εὐγενεῖς καὶ τοὺς δυσγενεῖς.
[1, 1261]	τὸ τὴν πόλιν εἶναι σπουδαίαν	καὶ	τοὺς παῖδας εἶναι σπουδαίους καὶ
[1, 1261]	πρὸς τὴν πολιτείαν βλέποντας παιδεύειν	καὶ	τοὺς παῖδας καὶ τὰς γυναῖκας,
[1, 1260]	νῦν εἰρημένον εἰ ἀληθές, ἆρα	καὶ	τοὺς τεχνίτας δεήσει ἔχειν ἀρετήν·
[1, 1258]	τὰς σωματικὰς ζητοῦσιν, ὥστ' ἐπεὶ	καὶ	τοῦτ' ἐν τῇ κτήσει φαίνεται
[1, 1255]	ἔργον ἡ τοῦ σώματος χρῆσις,	καὶ	τοῦτ' ἐστ' ἀπ' αὐτῶν βέλτιστον)
[1, 1254]	τὸ ἄρχον καὶ τὸ ἀρχόμενον,	καὶ	τοῦτο ἐκ τῆς ἁπάσης φύσεως
[1, 1252]	καὶ ἄρρεν τῆς γενέσεως ἕνεκεν	(καὶ	τοῦτο οὐκ ἐκ προαιρέσεως, ἀλλ'
[1, 1259]	ἀσυμφόρους· τὸ μέντοι ὅραμα Θάλεω	καὶ	τοῦτο ταὐτόν ἐστιν· ἀμφότεροι γὰρ
[1, 1260]	περὶ γυναικὸς καὶ παιδός, πότερα	καὶ	τούτων εἰσὶν ἀρεταί, καὶ δεῖ
[1, 1254]	ἡ γυναικὸς καὶ ἀνδρὸς σύζευξις)	καὶ	τρίτον τεκνοποιητική (καὶ γὰρ αὕτη
[1, 1258]	τῆς φύσεως χρῆται αὐτοῖς, οὕτω	καὶ	τροφὴν τὴν φύσιν δεῖ παραδοῦναι
[1, 1254]	ταῦτα σκεπτέον. Οὐ χαλεπὸν δὲ	καὶ	τῷ λόγῳ θεωρῆσαι καὶ ἐκ
[1, 1254]	μέλλει ἀποτελεσθήσεσθαι τὸ ἔργον, οὕτω	καὶ	τῷ οἰκονομικῷ. Τῶν δ' ὀργάνων
[1, 1256]	γὰρ αὐτὸ συμφέρει τῷ μέρει	καὶ	τῷ ὅλῳ, καὶ σώματι καὶ
[1, 1255]	τῷ σώματι ὑπὸ τῆς ψυχῆς,	καὶ	τῷ παθητικῷ μορίῳ ὑπὸ τοῦ
[1, 1259]	τεχνῶν, ἡ δὲ τῶν ἀτέχνων	καὶ	τῷ σώματι μόνῳ χρησίμων) τρίτον
[1, 1253]	κακοῦ καὶ δικαίου καὶ ἀδίκου	καὶ	τῶν ἄλλων αἴσθησιν ἔχειν· ἡ
[1, 1259]	τε καὶ πεφυτευμένης, καὶ μελιττουργίας,	καὶ	τῶν ἄλλων ζῴων τῶν πλωτῶν
[1, 1257]	πρὸς σῖτον διδόντες καὶ λαμβάνοντες,	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων ἕκαστον.
[1, 1260]	σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία καὶ δικαιοσύνη	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων ἕξεων,
[1, 1256]	βίοι πολλοὶ καὶ τῶν ζῴων	καὶ	τῶν ἀνθρώπων εἰσίν· οὐ γὰρ
[1, 1257]	χρῆσθαι πρός τε τὰ θηρία	καὶ	τῶν ἀνθρώπων ὅσοι πεφυκότες ἄρχεσθαι
[1, 1256]	πρὸς ἄλληλα διεστᾶσιν. Ὁμοίως δὲ	καὶ	τῶν ἀνθρώπων. Πολὺ γὰρ διαφέρουσιν
[1, 1259]	τῆς μεταβλητικῆς) ὅσα ἀπὸ γῆς	καὶ	τῶν ἀπὸ γῆς γιγνομένων, ἀκάρπων
[1, 1257]	μεταδόσεις, καθάπερ ἔτι πολλὰ ποιεῖ	καὶ	τῶν βαρβαρικῶν ἐθνῶν, κατὰ τὴν
[1, 1255]	διαφέροντα ποιεῖν τὰ τῶν ἐλευθέρων	καὶ	τῶν δούλων, τὰ μὲν ἰσχυρὰ
[1, 1260]	τῆς κτήσεως, ὃν καλοῦμεν πλοῦτον,	καὶ	τῶν ἐλευθέρων μᾶλλον ἢ δούλων.
[1, 1258]	χρηματιστικὴ πᾶσιν ἀπὸ τῶν καρπῶν	καὶ	τῶν ζῴων. Διπλῆς δ' οὔσης
[1, 1256]	τροφῆς, διὸ καὶ βίοι πολλοὶ	καὶ	τῶν ζῴων καὶ τῶν ἀνθρώπων
[1, 1256]	ἀνθρώπων ἀπὸ τῆς γῆς ζῇ	καὶ	τῶν ἡμέρων καρπῶν. Οἱ μὲν
[1, 1256]	ἑτέροις, καὶ αὐτῶν τῶν ζῳοφάγων	καὶ	τῶν καρποφάγων οἱ βίοι πρὸς
[1, 1259]	βοῶν ἢ προβάτων, ὁμοίως δὲ	καὶ	τῶν λοιπῶν ζῴων (δεῖ γὰρ
[1, 1258]	οὖν ἐκείνης τῆς ἐπιθυμίας οὔσης,	καὶ	τῶν ποιητικῶν ἀπείρων ἐπιθυμοῦσιν. Ὅσοι
[1, 1259]	δύνηται μονοπωλίαν αὑτῷ κατασκευάζειν. Διὸ	καὶ	τῶν πόλεων ἔνιαι τοῦτον ποιοῦνται
[1, 1255]	οὕτως δοκεῖ τοῖς δ' ἐκείνως,	καὶ	τῶν σοφῶν. Αἴτιον δὲ ταύτης
[1, 1254]	οὐ μόνον τῶν ἀναγκαίων ἀλλὰ	καὶ	τῶν συμφερόντων ἐστί, καὶ εὐθὺς
[1, 1260]	ταύτης δ' εἶναι διαφοράς, ὥσπερ	καὶ	τῶν φύσει ἀρχομένωνν. Καὶ τοῦτο
[1, 1261]	οἱ λόγου τοὺς δούλους ἀποστεροῦντες	καὶ	φάσκοντες ἐπιτάξει χρῆσθαι μόνον· νουθετητέον
[1, 1256]	διὸ καὶ συμφέρον ἐστί τι	καὶ	φιλία δούλῳ καὶ δεσπότῃ πρὸς
[1, 1252]	τῷ σώματι ταῦτα πονεῖν ἀρχόμενον	καὶ	φύσει δοῦλον· διὸ δεσπότῃ καὶ
[1, 1253]	Ὅτι μὲν οὖν ἡ πόλις	καὶ	φύσει πρότερον ἢ ἕκαστος, δῆλον·
[1, 1252]	καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις	καὶ	φυτοῖς φυσικὸν τὸ ἐφίεσθαι, οἷον
[1, 1257]	καὶ σταθμῷ, τὸ δὲ τελευταῖον	καὶ	χαρακτῆρα ἐπιβαλλόντων, ἵνα ἀπολύσῃ τῆς
[1, 1259]	ἐλαιουργίων τῶν τ' ἐν Μιλήτῳ	καὶ	Χίῳ πάντων, ὀλίγου μισθωσάμενον ἅτ'
[1, 1256]	~(Ὅλως δὲ περὶ πάσης κτήσεως	καὶ	χρηματιστικῆς θεωρήσωμεν κατὰ τὸν ὑφηγημένον
[1, 1258]	πλῆθος, ποιητικὴ γὰρ εἶναι πλούτου	καὶ	χρημάτων. Καὶ γὰρ τὸν πλοῦτον
[1, 1258]	τέλος δὲ ὁ τοιοῦτος πλοῦτος	καὶ	χρημάτων κτῆσις. Τῆς δ' οἰκονομικῆς
[1, 1257]	θησαυρισμὸς χρημάτων πρὸς ζωὴν ἀναγκαίων,	καὶ	χρησίμων εἰς κοινωνίαν πόλεως ἢ
[1, 1253]	ζῴων ὁ ἄνθρωπός ἐστιν, οὕτω	καὶ	χωρισθεὶς νόμου καὶ δίκης χείριστον
[1, 1254]	ὤν, κτῆμα δὲ ὄργανον πρακτικὸν	καὶ	χωριστόν. Πότερον δ' ἔστι τις
[1, 1259]	Ἀπολλοδώρῳ τῷ Λημνίῳ περὶ γεωργίας	καὶ	ψιλῆς καὶ πεφυτευμένης, ὁμοίως δὲ
[1, 1256]	καὶ τῷ ὅλῳ, καὶ σώματι	καὶ	ψυχῇ, ὁ δὲ δοῦλος μέρος
[1, 1254]	ὁ δοῦλος κτῆμά τι ἔμψυχον,	καὶ	ὥσπερ ὄργανον πρὸ ὀργάνων πᾶς
[1, 1254]	προαισθανόμενον ἀποτελεῖν τὸ αὑτοῦ ἔργον,	καὶ	ὥσπερ τὰ Δαιδάλου φασὶν ἢ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/03/2006