Livre, Pages
[1, 1257]	καὶ διὰ τὴν τροφήν, τῶν	δ'	ἀγρίων, εἰ μὴ πάντα, ἀλλὰ
[1, 1260]	ὁ δὲ λόγος ἀρχιτέκτων) τῶν	δ'	ἄλλων ἕκαστον ὅσον ἐπιβάλλει αὐτοῖς.
[1, 1260]	δειλίαν ἐλλείψῃ τῶν ἔργων. Ἀπορήσειε	δ'	ἄν τις, τὸ νῦν εἰρημένον
[1, 1256]	δοῦλος καὶ ὁ ἐλεύθερος. Ἐπιστήμη	δ'	ἂν εἴη καὶ δεσποτικὴ καὶ
[1, 1256]	ἐγκύκλια διακονήματα τοὺς παῖδας· εἴη	δ'	ἂν καὶ ἐπὶ πλεῖον τῶν
[1, 1256]	τὰ μὲν ἐντιμότερα ἔργα τὰ	δ'	ἀναγκαιότερα, καὶ κατὰ τὴν παροιμίαν
[1, 1261]	διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον· περὶ	δ'	ἀνδρὸς καὶ γυναικός, καὶ τέκνων
[1, 1255]	ἀρετὴν ἄρχειν καὶ δεσπόζειν. Ὅλως	δ'	ἀντεχόμενοί τινες, ὡς οἴονται, δικαίου
[1, 1255]	ἡ Θεοδέκτου Ἑλένη φησὶ Θείων	δ'	ἀπ' ἀμφοῖν ἔκγονον ῥιζωμάτων τίς
[1, 1256]	ἢ θάλατταν τοιαύτην προσοικοῦσιν, οἱ	δ'	ἀπ' ὀρνίθων ἢ θηρίων ἀγρίων·
[1, 1256]	ὥσπερ γεωργίαν ζῶσαν γεωργοῦντεσσ· οἱ	δ'	ἀπὸ θήρας ζῶσι, καὶ θήρας
[1, 1260]	περὶ τοῦ ποδανιπτῆρος λόγον· τὸ	δ'	ἄρρεν ἀεὶ πρὸς τὸ θῆλυ
[1, 1256]	δεῖ τὸ μὲν ἄρχεσθαι τὸ	δ'	ἄρχειν ἣν πεφύκασιν ἀρχὴν ἄρχειν,
[1, 1254]	δὲ τὸ μὲν ἄρχει τὸ	δ'	ἄρχεται, ἔστι τι τούτων ἔργον)
[1, 1260]	ὅταν τὸ μὲν ἄρχῃ τὸ	δ'	ἄρχηται, ζητεῖ διαφορὰν εἶναι καὶ
[1, 1254]	μὲν ἄρχον ἐστὶ φύσει τὸ	δ'	ἀρχόμενον. Δεῖ δὲ σκοπεῖν ἐν
[1, 1255]	καὶ τὸ μὲν ἄρχον τὸ	δ'	ἀρχόμενον. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[1, 1260]	φύσει τὸ μὲν ἄρχον τὸ	δ'	ἀρχόμενον, ὧν ἑτέραν φαμὲν εἶναι
[1, 1253]	καὶ τὸ τέλος βέλτιστον· ~(Ἡ	δ'	αὐτάρκεια καὶ τέλος καὶ βέλτιστον.
[1, 1256]	ἐν τῷ χρῆσθαι δούλοις. Ἔστι	δ'	αὕτη ἡ ἐπιστήμη οὐδὲν μέγα
[1, 1255]	δοκεῖν τὸ δίκαιον εἶναι, τοῖς	δ'	αὐτὸ τοῦτο δίκαιον, τὸ τὸν
[1, 1256]	οἱ μὲν ἀπὸ λῃστείας, οἱ	δ'	ἀφ' ἁλιείας, ὅσοι λίμνας καὶ
[1, 1260]	μὲν μετέχειν ἀμφοτέρους ἀρετῆς, ταύτης	δ'	εἶναι διαφοράς, ὥσπερ καὶ τῶν
[1, 1260]	διαφέρειν μὲν δεῖ, τῷ γένει	δ'	εἶναι τὸν αὐτόν· ὅπερ πέπονθε
[1, 1253]	τοὺς βίους τῶν θεῶν. Ἡ	δ'	ἐκ πλειόνων κωμῶν κοινωνία τέλειος
[1, 1253]	δὲ ὁ Κρὴς ὁμοκάπους. Ἡ	δ'	ἐκ πλειόνων οἰκιῶν κοινωνία πρώτη
[1, 1255]	τοῖς μὲν οὕτως δοκεῖ τοῖς	δ'	ἐκείνως, καὶ τῶν σοφῶν. Αἴτιον
[1, 1256]	οἱ μὲν φύσει δοῦλοι οἱ	δ'	ἐλεύθεροι, δῆλον, καὶ ὅτι ἔν
[1, 1254]	τὸν μὲν δοῦλον εἶναι τὸν	δ'	ἐλεύθερον, φύσει δ' οὐθὲν διαφέρεινν·
[1, 1253]	Διό φασιν οἱ ποιηταὶ βαρβάρων	δ'	Ἕλληνας ἄρχειν εἰκός, ὡς ταὐτὸ
[1, 1259]	μὲν θεωρίαν ἐλευθέραν ἔχει, τὴν	δ'	ἐμπειρίαν ἀναγκαίαν. Ἔστι δὲ χρηματιστικῆς
[1, 1259]	ὅπου ἐλάχιστον τῆς τύχης, βαναυσόταται	δ'	ἐν αἷς τὰ σώματα λωβῶνται
[1, 1254]	ἐκ δούλων καὶ ἐλευθέρων. Ἐπεὶ	δ'	ἐν τοῖς ἐλαχίστοις πρῶτον ἕκαστον
[1, 1255]	μορίου τοῦ λόγον ἔχοντος, τὸ	δ'	ἐξ ἴσου ἢ ἀνάπαλιν βλαβερὸν
[1, 1254]	κλίνης ἡ χρῆσις μόνον. Ἔτι	δ'	ἐπεὶ διαφέρει ἡ ποίησις εἴδει
[1, 1254]	μὲν ἐπὶ τὸ ἄρχεσθαι τὰ	δ'	ἐπὶ τὸ ἄρχειν. Καὶ εἴδη
[1, 1255]	ἀξίους εἶναι τούτοις δουλεύειν. Εἰ	δ'	ἐπὶ τοῦ σώματος τοῦτ' ἀληθές,
[1, 1256]	πᾶσαι δουλικαὶ ἐπιστῆμαί εἰσι· δεσποτικὴ	δ'	ἐπιστήμη ἐστὶν ἡ χρηστικὴ δούλων.
[1, 1252]	δ' οὐκ ἔστιν ἀληθῆ) δῆλον	δ'	ἔσται τὸ λεγόμενον ἐπισκοποῦσι κατὰ
[1, 1254]	καὶ ποῖον δεῖ εἶναι. Ταῦτα	δ'	ἐστὶ δεσποτικὴ καὶ γαμική (ἀνώνυμον
[1, 1254]	ὄργανον πρακτικὸν καὶ χωριστόν. Πότερον	δ'	ἔστι τις φύσει τοιοῦτος ἢ
[1, 1254]	οὗτος φύσει δοῦλός ἐστιν, ἄλλου	δ'	ἐστὶν ἄνθρωπος ὃς ἂν κτῆμα
[1, 1252]	πάσας περιέχουσα τὰς ἄλλας. Αὕτη	δ'	ἐστὶν ἡ καλουμένη πόλις καὶ
[1, 1257]	οὖν τῇ πρώτῃ κοινωνίᾳ (τοῦτο	δ'	ἐστὶν οἰκία) φανερὸν ὅτι οὐδὲν
[1, 1259]	φορτικὸν δὲ τὸ ἐνδιατρίβειν. ~Ἐπεὶ	δ'	ἔστιν ἐνίοις γεγραμμένα περὶ τούτων,
[1, 1252]	ἂν δὲ πλειόνων, οἰκονόμον, ἂν	δ'	ἔτι πλειόνων, πολιτικὸν ἢ βασιλικόν,
[1, 1254]	δὲ μέγιστον μέρος αὐτῆς· ὅπως	δ'	ἔχει, θεωρητέον· λέγω δὲ περὶ
[1, 1260]	ἀνδρεία ἡ δ' ὑπηρετική, ὁμοίως	δ'	ἔχει καὶ περὶ τὰς ἄλλας.
[1, 1258]	τῆς μὲν ἕτερον τέλος, τῆς	δ'	ἡ αὔξησις. Ὥστε δοκεῖ τισι
[1, 1259]	τοκισμός, τρίτον δὲ μισθαρνία (ταύτης	δ'	ἡ μὲν τῶν βαναύσων τεχνῶν,
[1, 1257]	εἰρημένῃ οὔτε πόρρω ἐκείνης. Ἔστι	δ'	ἡ μὲν φύσει ἡ δ'
[1, 1258]	χρηματιστικὴ μόριον τῆς οἰκονομίας, ἡ	δ'	ἰατρικὴ οὐ μόριον· καίτοι δεῖ
[1, 1259]	μισθωσάμενον ἅτ' οὐθενὸς ἐπιβάλλοντος· ἐπειδὴ	δ'	ὁ καιρὸς ἧκε, πολλῶν ζητουμένων
[1, 1260]	ἀλλ' ἀνδρὶ οὐκέτι τοῦτο. Ἐπεὶ	δ'	ὁ παῖς ἀτελής, δῆλον ὅτι
[1, 1261]	μὲν πᾶσα μέρος πόλεως, ταῦτα	δ'	οἰκίας, τὴν δὲ τοῦ μέρους
[1, 1258]	καὶ τῆς μὲν καπηλικῆς τῆς	δ'	οἰκονομικῆς, καὶ ταύτης μὲν ἀναγκαίας
[1, 1258]	πλοῦτος καὶ χρημάτων κτῆσις. Τῆς	δ'	οἰκονομικῆς χρηματιστικῆς ἔστι πέρας· οὐ
[1, 1256]	ἄνευ πόνου γίνεται σχολάζουσιν· ἀναγκαίου	δ'	ὄντος μεταβάλλειν τοῖς κτήνεσι διὰ
[1, 1254]	οὕτω καὶ τῷ οἰκονομικῷ. Τῶν	δ'	ὀργάνων τὰ μὲν ἄψυχα τὰ
[1, 1255]	πρὸς τὴν ἀναγκαίαν χρῆσιν, τὰ	δ'	ὀρθὰ καὶ ἄχρηστα πρὸς τὰς
[1, 1253]	τὴν αὐτὴν ἔχει τάξιν. Αἴτιον	δ'	ὅτι τὸ φύσει ἄρχον οὐκ
[1, 1256]	τοὺς βίους αὐτῶν διώρισεν, ἐπεὶ	δ'	οὐ ταὐτὸ ἑκάστῳ ἡδὺ κατὰ
[1, 1257]	δ' ἡ μὲν φύσει ἡ	δ'	οὐ φύσει αὐτῶν, ἀλλὰ δι'
[1, 1255]	πόλεμον δουλείαν τιθέασι δικαίαν, ἅμα	δ'	οὔ φασιν· τήν τε γὰρ
[1, 1255]	τοὺς μὲν πανταχοῦ δούλους τοὺς	δ'	οὐδαμοῦ. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον
[1, 1261]	μὲν δοῦλος τῶν φύσει, σκυτοτόμος	δ'	οὐθείς, οὐδὲ τῶν ἄλλων τεχνιτῶν.
[1, 1254]	εἶναι τὸν δ' ἐλεύθερον, φύσει	δ'	οὐθὲν διαφέρεινν· διόπερ οὐδὲ δίκαιον·
[1, 1257]	πρὸς αὑτὰ καταλλάττονται, ἐπὶ πλέον	δ'	οὐθέν, οἷον οἶνον πρὸς σῖτον
[1, 1258]	νόμισμα καὶ νόμος παντάπασι, φύσει	δ'	οὐθέν, ὅτι μεταθεμένων τε τῶν
[1, 1257]	ὥσπερ Σόλων φησὶ ποιήσας Πλούτου	δ'	οὐθὲν τέρμα πεφασμένον ἀνδράσι κεῖται.
[1, 1252]	ἄρχων καὶ ἀρχόμενος, πολιτικόν· ταῦτα	δ'	οὐκ ἔστιν ἀληθῆ) δῆλον δ'
[1, 1254]	τοῦ δούλου δεσπότης μόνον, ἐκείνου	δ'	οὐκ ἔστιν· ὁ δὲ δοῦλος
[1, 1257]	ἀλλ' ἡ μὲν οἰκεία ἡ	δ'	οὐκ οἰκεία τοῦ πράγματος, οἷον
[1, 1255]	καὶ παρὰ φύσιν ἔχειν. Ἔστι	δ'	οὖν, ὥσπερ λέγομεν, πρῶτον ἐν
[1, 1258]	καρπῶν καὶ τῶν ζῴων. Διπλῆς	δ'	οὔσης αὐτῆς, ὥσπερ εἴπομεν, καὶ
[1, 1257]	νομίζουσι διὰ τὴν γειτνίασιν· ἔστι	δ'	οὔτε ἡ αὐτὴ τῇ εἰρημένῃ
[1, 1255]	ἁπλῶς εὐγενὲς καὶ ἐλεύθερον τὸ	δ'	οὐχ ἁπλῶς, ὥσπερ καὶ ἡ
[1, 1258]	ἀλλὰ τῆς μὲν νίκην τῆς	δ'	ὑγίειαν. Οἱ δὲ πάσας ποιοῦσι
[1, 1260]	ἡ μὲν ἀρχικὴ ἀνδρεία ἡ	δ'	ὑπηρετική, ὁμοίως δ' ἔχει καὶ
[1, 1258]	μὲν ὡς τοῦ οἰκονόμου, ἔστι	δ'	ὡς οὔ, ἀλλὰ τῆς ὑπηρετικῆς·
[1, 1258]	καὶ περὶ ὑγιείας ἰδεῖν, ἔστι	δ'	ὡς οὔ, ἀλλὰ τοῦ ἰατροῦ,
[1, 1259]	ἐπίδειξιν ποιήσασθαι τῆς σοφίας· ἔστι	δ'	ὥσπερ εἴπομεν, καθόλου τὸ τοιοῦτον
[1, 1253]	Ὅμηρος Θεμιστεύει δὲ ἕκαστος παίδων	ἠδ'	ἀλόχων. Σποράδες γάρ· καὶ οὕτω
[1, 1256]	λέγεται κατ' ἐπιστήμην, ἀλλὰ τῷ	τοιόσδ'	εἶναι, ὁμοίως δὲ καὶ ὁ
[1, 1260]	αὐτὴ σωφροσύνη γυναικὸς καὶ ἀνδρός,	οὐδ'	ἀνδρεία καὶ δικαιοσύνη, καθάπερ ᾤετο
[1, 1253]	γυναῖκά τε βοῦν τ' ἀροτῆρα	Ωδ	ὁ γὰρ βοῦς ἀντ' οἰκέτου

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/03/2006