Livre, Pages
[1, 1254]	ὀνόματι) Ἔστωσαν δὴ αὗται τρεῖς	ἃς	εἴπομεν. Ἔστι δέ τι μέρος
[1, 1257]	φύσιν ἀναγκαίων. Διὸ πρὸς τὰς	ἀλλαγὰς	τοιοῦτόν τι συνέθεντο πρὸς σφᾶς
[1, 1261]	μᾶλλον τοὺς δούλους ἢ τοὺς	παῖδας.	Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων διωρίσθω
[1, 1253]	ὁμογάλακτας, παῖδάς τε καὶ παίδων	παῖδας.	Διὸ καὶ τὸ πρῶτον ἐβασιλεύοντο
[1, 1256]	ἐδίδασκε τὰ ἐγκύκλια διακονήματα τοὺς	παῖδας·	εἴη δ' ἂν καὶ ἐπὶ
[1, 1261]	πόλιν εἶναι σπουδαίαν καὶ τοὺς	παῖδας	εἶναι σπουδαίους καὶ τὰς γυναῖκας
[1, 1261]	πολιτείαν βλέποντας παιδεύειν καὶ τοὺς	παῖδας	καὶ τὰς γυναῖκας, εἴπερ τι
[1, 1253]	εἶναι, οὓς καλοῦσί τινες ὁμογάλακτας,	παῖδάς	τε καὶ παίδων παῖδας. Διὸ
[1, 1253]	κατὰ φύσιν οἶκός ἐστιν, οὓς	Χαρώνδας	μὲν καλεῖ ὁμοσιπύους, Ἐπιμενίδης δὲ
[1, 1254]	φασὶν ἢ τοὺς τοῦ Ἡφαίστου	τρίποδας,	οὕς φησιν ὁ ποιητὴς αὐτομάτους
[1, 1261]	εἶναι σπουδαίους καὶ τὰς γυναῖκας	σπουδαίας.	Ἀναγκαῖον δὲ διαφέρειν· αἱ μὲν
[1, 1258]	οὖν ἤδη νομίσματος ἐκ τῆς	ἀναγκαίας	ἀλλαγῆς θάτερον εἶδος τῆς χρηματιστικῆς
[1, 1258]	δ' οἰκονομικῆς, καὶ ταύτης μὲν	ἀναγκαίας	καὶ ἐπαινουμένης, ~τῆς δὲ μεταβλητικῆς
[1, 1258]	αὐτῆς, εἴρηται, καὶ περὶ τῆς	ἀναγκαίας,	ὅτι ἑτέρα μὲν αὐτῆς οἰκονομικὴ
[1, 1258]	νομίσματος πλουτῶν πολλάκις ἀπορήσει τῆς	ἀναγκαίας	τροφῆς· καίτοι ἄτοπον τοιοῦτον εἶναι
[1, 1258]	μὲν οὖν τῆς τε μὴ	ἀναγκαίας	χρηματιστικῆς, καὶ τίς, καὶ δι'
[1, 1255]	ὅτι τρόπον τινὰ ἀρετὴ τυγχάνουσα	χορηγίας	καὶ βιάζεσθαι δύναται μάλιστα, καὶ
[1, 1259]	ἐλαιῶν φορὰν ἐσομένην ἐκ τῆς	ἀστρολογίας,	ἔτι χειμῶνος ὄντος εὐπορήσαντα χρημάτων
[1, 1260]	οἱ ἐξαριθμοῦντες τὰς ἀρετάς, ὥσπερ	Γοργίας,	τῶν οὕτως ὁριζομένων. Διὸ δεῖ,
[1, 1259]	ψιλῆς τε καὶ πεφυτευμένης, καὶ	μελιττουργίας,	καὶ τῶν ἄλλων ζῴων τῶν
[1, 1259]	ἄλλαις εὐθηνεῖ χώραις) εἶτα περὶ	γεωργίας,	καὶ ταύτης ἤδη ψιλῆς τε
[1, 1259]	(καὶ Ἀπολλοδώρῳ τῷ Λημνίῳ περὶ	γεωργίας	καὶ ψιλῆς καὶ πεφυτευμένης, ὁμοίως
[1, 1257]	πλεῖστα τῆς τροφῆς καὶ ἄλλης	βοηθείας	ἕνεκεν, ἵνα καὶ ἐσθὴς καὶ
[1, 1259]	πτηνῶν, ἀφ' ὅσων ἔστι τυγχάνειν	βοηθείας.	Τῆς μὲν οὖν οἰκειοτάτης χρηματιστικῆς
[1, 1257]	λόγον. Ξενικωτέρας γὰρ γενομένης τῆς	βοηθείας	τῷ εἰσάγεσθαι ὧν ἐνδεεῖς ἦσαν
[1, 1258]	καὶ τοῦ ἄρχοντος καὶ περὶ	ὑγιείας	ἰδεῖν, ἔστι δ' ὡς οὔ,
[1, 1256]	ἀπὸ λῃστείας, οἱ δ' ἀφ'	ἁλιείας,	ὅσοι λίμνας καὶ ἕλη καὶ
[1, 1257]	ἀναπλήρωσιν γὰρ τῆς κατὰ φύσιν	αὐταρκείας	ἦνν· ἐκ μέντοι ταύτης ἐγένετ'
[1, 1253]	ἤδη πάσης ἔχουσα πέρας τῆς	αὐταρκείας	ὡς ἔπος εἰπεῖν, γινομένη μὲν
[1, 1256]	καὶ μὴ δι' ἀλλαγῆς καὶ	καπηλείας	πορίζονται τὴν τροφήν, ~(Νομαδικὸς, λῃστρικὸς,
[1, 1260]	ἐπιβάλλει ἀρετῆς ὅσον περ καὶ	δουλείας.	~(Ὁ γὰρ βάναυσος τεχνίτης ἀφωρισμένην
[1, 1255]	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ περὶ	εὐγενείας·	αὑτοὺς μὲν γὰρ οὐ μόνον
[1, 1258]	τῶν δυνάμεων οὐ κατὰ φύσιν.	Ἀνδρείας	γὰρ οὐ χρήματα ποιεῖν ἐστιν
[1, 1261]	φεύγειν, ἐν τοῖς περὶ τὰς	πολιτείας	ἀναγκαῖον ἐπελθεῖν. Ἐπεὶ γὰρ οἰκία
[1, 1261]	περὶ τῶν ἀποφηναμένων περὶ τῆς	πολιτείας	τῆς ἀρίστης.
[1, 1261]	παίδων οἱ κοινωνοὶ γίνονται τῆς	πολιτείας.	Ὥστ' ἐπεὶ περὶ μὲν τούτων
[1, 1256]	ἑτέρας, οἷον οἱ μὲν ἀπὸ	λῃστείας,	οἱ δ' ἀφ' ἁλιείας, ὅσοι
[1, 1260]	μὲν γὰρ δεῖ ἀμφοτέρους μετέχειν	καλοκαγαθίας,	διὰ τί τὸν μὲν ἄρχειν
[1, 1254]	πρῶτα δὲ καὶ ἐλάχιστα μέρη	οἰκίας	δεσπότης καὶ δοῦλος, καὶ πόσις
[1, 1253]	φύσιν ἔοικεν ἡ κώμη ἀποικία	οἰκίας	εἶναι, οὓς καλοῦσί τινες ὁμογάλακτας,
[1, 1254]	οὖν ἡ κτῆσις μέρος τῆς	οἰκίας	ἐστὶ καὶ ἡ κτητικὴ μέρος
[1, 1253]	εἶναι ἑκάστου, ὥσπερ ἀνθρώπου ἵππου	οἰκίας.	Ἔτι τὸ οὗ ἕνεκα καὶ
[1, 1257]	χρησίμων εἰς κοινωνίαν πόλεως ἢ	οἰκίας.	Καὶ ἔοικεν ὅ γ' ἀληθινὸς
[1, 1261]	πᾶσα μέρος πόλεως, ταῦτα δ'	οἰκίας,	τὴν δὲ τοῦ μέρους πρὸς
[1, 1261]	καὶ τῆς πρὸς σφᾶς αὐτοὺς	ὁμιλίας,	τί τὸ καλῶς καὶ μὴ
[1, 1257]	τέχναις· οὐδὲν γὰρ ὄργανον ἄπειρον	οὐδεμιᾶς	ἐστι τέχνης οὔτε πλήθει οὔτε
[1, 1254]	καὶ ἡ κτητικὴ μέρος τῆς	οἰκονομίας	(ἄνευ γὰρ τῶν ἀναγκαίων ἀδύνατον
[1, 1254]	γὰρ σύγκειται πόλις ἐξ οἰκιῶν.	Οἰκονομίας	δὲ μέρη ἐξ ὧν πάλιν
[1, 1254]	πόλις συνέστηκεν, ἀναγκαῖον πρῶτον περὶ	οἰκονομίας	εἰπεῖν· πᾶσα γὰρ σύγκειται πόλις
[1, 1258]	ἡ μὲν χρηματιστικὴ μόριον τῆς	οἰκονομίας,	ἡ δ' ἰατρικὴ οὐ μόριον·
[1, 1260]	ὅτι πλείων ἡ σπουδὴ τῆς	οἰκονομίας	περὶ τοὺς ἀνθρώπους ἢ περὶ
[1, 1258]	~(Εἰς ἄπειρον οὖν ἐκείνης τῆς	ἐπιθυμίας	οὔσης, καὶ τῶν ποιητικῶν ἀπείρων
[1, 1256]	τἆλλα τὰ τοιαῦτα γένη τῆς	διακονίας.	Ἔστι γὰρ ἕτερα ἑτέρων τὰ
[1, 1254]	ζωῆς ἔστι τις ἀρχή, οἷον	ἁρμονίας.	Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσως ἐξωτερικωτέρας
[1, 1257]	αὐτῆς, ἀλλ' ἤδη πλειόνων τῆς	κοινωνίας	οὔσης. Οἱ μὲν γὰρ τῶν
[1, 1253]	πολιτικόν· ἡ γὰρ δίκη πολιτικῆς	κοινωνίας	τάξις ἐστίν, ἡ δὲ δικαιοσύνη
[1, 1255]	ἄρχεσθαι ὑπ' ἀνθρώπου· τυγχάνει γὰρ	σωτηρίας	οὕτως. Ἔτι δὲ τὸ ἄρρεν
[1, 1258]	ἁπλῶς ἴσως γινόμενον, εἶτα δι'	ἐμπειρίας	ἤδη τεχνικώτερον, πόθεν καὶ πῶς
[1, 1257]	οὐ φύσει αὐτῶν, ἀλλὰ δι'	ἐμπειρίας	τινὸς καὶ τέχνης γίνεται μᾶλλον.
[1, 1255]	καὶ ἄχρηστα πρὸς τὰς τοιαύτας	ἐργασίας,	ἀλλὰ χρήσιμα πρὸς πολιτικὸν βίον
[1, 1259]	ἀκριβολογεῖσθαι χρήσιμον μὲν πρὸς τὰς	ἐργασίας,	φορτικὸν δὲ τὸ ἐνδιατρίβειν. ~Ἐπεὶ
[1, 1260]	ἔστιν οὐδεμία παρὰ τὰς σωματικὰς	ὑπηρεσίας	(ἔχει γὰρ ἀπορίαν ἀμφοτέρως· εἴτε
[1, 1258]	χρηματιστικῆς δύνωνται πορίζειν, δι' ἄλλης	αἰτίας	τοῦτο πειρῶνται, ἑκάστῃ χρώμενοι τῶν
[1, 1259]	τὸν τρόπον ἐπίδειξιν ποιήσασθαι τῆς	σοφίας·	ἔστι δ' ὥσπερ εἴπομεν, καθόλου
[1, 1259]	τὴν πενίαν ὡς ἀνωφελοῦς τῆς	φιλοσοφίας	οὔσης, κατανοήσαντά φασιν αὐτὸν ἐλαιῶν
[1, 1261]	καὶ τοὺς παῖδας καὶ τὰς	γυναῖκας,	εἴπερ τι διαφέρει πρὸς τὸ
[1, 1261]	παῖδας εἶναι σπουδαίους καὶ τὰς	γυναῖκας	σπουδαίας. Ἀναγκαῖον δὲ διαφέρειν· αἱ
[1, 1260]	ἀναγκαίως ἔχειν καὶ περὶ τὰς	ἠθικὰς	ἀρετὰς ὑποληπτέον, δεῖν μὲν μετέχειν
[1, 1260]	ἀρετή τις δούλου παρὰ τὰς	ὀργανικὰς	καὶ διακονικὰς ἄλλη τιμιωτέρα τούτων,
[1, 1260]	δούλου παρὰ τὰς ὀργανικὰς καὶ	διακονικὰς	ἄλλη τιμιωτέρα τούτων, οἷον σωφροσύνη
[1, 1258]	τὸ πρὸς τὰς ἀπολαύσεις τὰς	σωματικὰς	ζητοῦσιν, ὥστ' ἐπεὶ καὶ τοῦτ'
[1, 1260]	οὐκ ἔστιν οὐδεμία παρὰ τὰς	σωματικὰς	ὑπηρεσίας (ἔχει γὰρ ἀπορίαν ἀμφοτέρως·
[1, 1258]	ὑγίειαν. Οἱ δὲ πάσας ποιοῦσι	χρηματιστικάς,	ὡς τοῦτο τέλος ὄν, πρὸς
[1, 1252]	κυριωτάτη καὶ πάσας περιέχουσα τὰς	ἄλλας.	Αὕτη δ' ἐστὶν ἡ καλουμένη
[1, 1260]	δ' ἔχει καὶ περὶ τὰς	ἄλλας.	Δῆλον δὲ τοῦτο καὶ κατὰ
[1, 1256]	μεταβάλλειν τοῖς κτήνεσι διὰ τὰς	νομὰς	καὶ αὐτοὶ ἀναγκάζονται συνακολουθεῖν, ὥσπερ
[1, 1253]	φασιν οἱ ποιηταὶ βαρβάρων δ'	Ἕλληνας	ἄρχειν εἰκός, ὡς ταὐτὸ φύσει
[1, 1255]	ἀρχῆς εἴπομεν· ἀνάγκη γὰρ εἶναί	τινας	φάναι τοὺς μὲν πανταχοῦ δούλους
[1, 1256]	οἱ δ' ἀφ' ἁλιείας, ὅσοι	λίμνας	καὶ ἕλη καὶ ποταμοὺς ἢ
[1, 1259]	χειμῶνος ὄντος εὐπορήσαντα χρημάτων ὀλίγων	ἀρραβῶνας	διαδοῦναι τῶν ἐλαιουργίων τῶν τ'
[1, 1256]	αὐτῶν εἶναι, ὥστε πρὸς τὰς	ῥᾳστώνας	καὶ τὴν αἵρεσιν τὴν τούτων
[1, 1256]	μὲν οἰκονομικὴ μοναρχία αμοναρχεῖται γὰρ	πᾶς	οἶκος) ἡ δὲ πολιτικὴ ἐλευθέρων
[1, 1254]	καὶ ὥσπερ ὄργανον πρὸ ὀργάνων	πᾶς	ὑπηρέτης. Εἰ γὰρ ἠδύνατο ἕκαστον
[1, 1258]	τὸ τέλος οὐκ εἰς ἄπειρον	(πέρας	γὰρ τὸ τέλος πάσαις) οὕτω
[1, 1257]	χρηματιστικήν, δι' ἣν οὐδὲν δοκεῖ	πέρας	εἶναι πλούτου καὶ κτήσεως· ~(Ἣν
[1, 1258]	φαίνεται ἀναγκαῖον εἶναι παντὸς πλούτου	πέρας,	ἐπὶ δὲ τῶν γινομένων ὁρῶμεν
[1, 1258]	Τῆς δ' οἰκονομικῆς χρηματιστικῆς ἔστι	πέρας·	οὐ γὰρ τοῦτο τῆς οἰκονομικῆς
[1, 1258]	χρηματιστικῆς οὐκ ἔστι τοῦ τέλους	πέρας,	τέλος δὲ ὁ τοιοῦτος πλοῦτος
[1, 1258]	τὸ γὰρ νόμισμα στοιχεῖον καὶ	πέρας	τῆς ἀλλαγῆς ἐστιν. Καὶ ἄπειρος
[1, 1253]	τέλειος πόλις, ἤδη πάσης ἔχουσα	πέρας	τῆς αὐταρκείας ὡς ἔπος εἰπεῖν,
[1, 1258]	ἡ χρῆσις τοῦ αὐτοῦ οὖσα	ἑκατέρας	τῆς χρηματιστικῆς. Τῆς γὰρ αὐτῆς
[1, 1256]	θήρας ζῶσι, καὶ θήρας ἕτεροι	ἑτέρας,	οἷον οἱ μὲν ἀπὸ λῃστείας,
[1, 1257]	ταύτης ἐγένετ' ἐκείνη κατὰ λόγον.	Ξενικωτέρας	γὰρ γενομένης τῆς βοηθείας τῷ
[1, 1254]	ἁρμονίας. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσως	ἐξωτερικωτέρας	ἐστὶ σκέψεως. Τὸ δὲ ζῷον
[1, 1256]	δ' ἀπὸ θήρας ζῶσι, καὶ	θήρας	ἕτεροι ἑτέρας, οἷον οἱ μὲν
[1, 1256]	ζῶσαν γεωργοῦντεσσ· οἱ δ' ἀπὸ	θήρας	ζῶσι, καὶ θήρας ἕτεροι ἑτέρας,
[1, 1260]	δῆλον ὅτι καὶ ἀρετῆς δεῖται	μικρᾶς,	καὶ τοσαύτης ὅπως μήτε δι'
[1, 1260]	ἀμφοτέρους ἀρετῆς, ταύτης δ' εἶναι	διαφοράς,	ὥσπερ καὶ τῶν φύσει ἀρχομένωνν.
[1, 1252]	πάντων ἡ πασῶν κυριωτάτη καὶ	πάσας	περιέχουσα τὰς ἄλλας. Αὕτη δ'
[1, 1258]	τῆς δ' ὑγίειαν. Οἱ δὲ	πάσας	ποιοῦσι χρηματιστικάς, ὡς τοῦτο τέλος
[1, 1253]	πρώτη, καὶ ὀρθῶς Ἡσίοδος εἶπε	ποιήσας	οἶκον μὲν πρώτιστα γυναῖκά τε
[1, 1257]	ἄπειρός ἐστιν, ὥσπερ Σόλων φησὶ	ποιήσας	Πλούτου δ' οὐθὲν τέρμα πεφασμένον
[1, 1259]	ἔμποροι, ἐπώλει μόνος, οὐ πολλὴν	ποιήσας	ὑπερβολὴν τῆς τιμῆς· ἀλλ' ὅμως
[1, 1260]	πρὸς τὸ νεώτερον καὶ ὁ	γεννήσας	πρὸς τὸ τέκνον. Φανερὸν τοίνυν
[1, 1253]	τοιαύτην κοινωνίαν· ὁ δὲ πρῶτος	συστήσας	μεγίστων ἀγαθῶν αἴτιος. Ὥσπερ γὰρ
[1, 1257]	κατὰ φύσιν ἀναγκαίων. Διὸ πρὸς	τὰς	ἀλλαγὰς τοιοῦτόν τι συνέθεντο πρὸς
[1, 1252]	πασῶν κυριωτάτη καὶ πάσας περιέχουσα	τὰς	ἄλλας. Αὕτη δ' ἐστὶν ἡ
[1, 1260]	ὁμοίως δ' ἔχει καὶ περὶ	τὰς	ἄλλας. Δῆλον δὲ τοῦτο καὶ
[1, 1258]	εὖ ζῆν ἐπιβάλλονται τὸ πρὸς	τὰς	ἀπολαύσεις τὰς σωματικὰς ζητοῦσιν, ὥστ'
[1, 1260]	γὰρ ἄμεινον λέγουσιν οἱ ἐξαριθμοῦντες	τὰς	ἀρετάς, ὥσπερ Γοργίας, τῶν οὕτως
[1, 1261]	παιδεύειν καὶ τοὺς παῖδας καὶ	τὰς	γυναῖκας, εἴπερ τι διαφέρει πρὸς
[1, 1261]	τοὺς παῖδας εἶναι σπουδαίους καὶ	τὰς	γυναῖκας σπουδαίας. Ἀναγκαῖον δὲ διαφέρειν·
[1, 1257]	πάλιν καὶ ἑτέρων, ὧν κατὰ	τὰς	δεήσεις ἀναγκαῖον ποιεῖσθαι τὰς μεταδόσεις,
[1, 1259]	μέρος ἀκριβολογεῖσθαι χρήσιμον μὲν πρὸς	τὰς	ἐργασίας, φορτικὸν δὲ τὸ ἐνδιατρίβειν.
[1, 1260]	τοίνυν ἀναγκαίως ἔχειν καὶ περὶ	τὰς	ἠθικὰς ἀρετὰς ὑποληπτέον, δεῖν μὲν
[1, 1257]	κατὰ τὰς δεήσεις ἀναγκαῖον ποιεῖσθαι	τὰς	μεταδόσεις, καθάπερ ἔτι πολλὰ ποιεῖ
[1, 1256]	ὄντος μεταβάλλειν τοῖς κτήνεσι διὰ	τὰς	νομὰς καὶ αὐτοὶ ἀναγκάζονται συνακολουθεῖν,
[1, 1260]	ἔστιν ἀρετή τις δούλου παρὰ	τὰς	ὀργανικὰς καὶ διακονικὰς ἄλλη τιμιωτέρα
[1, 1261]	κακῶς φεύγειν, ἐν τοῖς περὶ	τὰς	πολιτείας ἀναγκαῖον ἐπελθεῖν. Ἐπεὶ γὰρ
[1, 1256]	παμφάγα αὐτῶν εἶναι, ὥστε πρὸς	τὰς	ῥᾳστώνας καὶ τὴν αἵρεσιν τὴν
[1, 1258]	ἐπιβάλλονται τὸ πρὸς τὰς ἀπολαύσεις	τὰς	σωματικὰς ζητοῦσιν, ὥστ' ἐπεὶ καὶ
[1, 1260]	ἢ οὐκ ἔστιν οὐδεμία παρὰ	τὰς	σωματικὰς ὑπηρεσίας (ἔχει γὰρ ἀπορίαν
[1, 1255]	δ' ὀρθὰ καὶ ἄχρηστα πρὸς	τὰς	τοιαύτας ἐργασίας, ἀλλὰ χρήσιμα πρὸς
[1, 1255]	σώματα ἔχειν ἐλευθέρων τοὺς δὲ	τὰς	ψυχάς· ἐπεὶ τοῦτό γε φανερόν,
[1, 1260]	ἔχειν καὶ περὶ τὰς ἠθικὰς	ἀρετὰς	ὑποληπτέον, δεῖν μὲν μετέχειν πάντας,
[1, 1260]	ἄμεινον λέγουσιν οἱ ἐξαριθμοῦντες τὰς	ἀρετάς,	ὥσπερ Γοργίας, τῶν οὕτως ὁριζομένων.
[1, 1260]	εἰ ἀληθές, ἆρα καὶ τοὺς	τεχνίτας	δεήσει ἔχειν ἀρετήν· πολλάκις γὰρ
[1, 1253]	οἰκίας εἶναι, οὓς καλοῦσί τινες	ὁμογάλακτας,	παῖδάς τε καὶ παίδων παῖδας.
[1, 1260]	ἀρετὰς ὑποληπτέον, δεῖν μὲν μετέχειν	πάντας,	ἀλλ' οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον,
[1, 1255]	ἐκ δούλων, ἐὰν συμβῇ πραθῆναι	ληφθέντας.	Διόπερ αὐτοὺς οὐ βούλονται λέγειν
[1, 1261]	ἀρετήν, ἀναγκαῖον πρὸς τὴν πολιτείαν	βλέποντας	παιδεύειν καὶ τοὺς παῖδας καὶ
[1, 1256]	τῆς τροφῆς τοὺς βίους πεποιήκασι	διαφέροντας	τῶν ζῴων. Τῶν τε γὰρ
[1, 1261]	ἄλλοις λεκτέον, ἀφέντες ὡς τέλος	ἔχοντας	τοὺς νῦν λόγους, ἄλλην ἀρχὴν
[1, 1255]	μή, συμβήσεται τοὺς εὐγενεστάτους εἶναι	δοκοῦντας	δούλους εἶναι καὶ ἐκ δούλων,
[1, 1255]	ὀρθὰ καὶ ἄχρηστα πρὸς τὰς	τοιαύτας	ἐργασίας, ἀλλὰ χρήσιμα πρὸς πολιτικὸν
[1, 1257]	ἀλλαγὰς τοιοῦτόν τι συνέθεντο πρὸς	σφᾶς	αὐτοὺς διδόναι καὶ λαμβάνειν, ὃ
[1, 1261]	αὐτῶν ἀρετῆς καὶ τῆς πρὸς	σφᾶς	αὐτοὺς ὁμιλίας, τί τὸ καλῶς
[1, 1255]	ἔχειν ἐλευθέρων τοὺς δὲ τὰς	ψυχάς·	ἐπεὶ τοῦτό γε φανερόν, ὡς
[1, 1256]	βίοι. Οἱ μὲν οὖν ἀργότατοι	νομάδες	εἰσίν νἡ γὰρ ἀπὸ τῶν
[1, 1253]	δὲ ἕκαστος παίδων ἠδ' ἀλόχων.	Σποράδες	γάρ· καὶ οὕτω τὸ ἀρχαῖον
[1, 1254]	θεῖον δύεσθαι ἀγῶνα, οὕτως αἱ	κερκίδες	ἐκέρκιζον αὐταὶ καὶ τὰ πλῆκτρα
[1, 1260]	τις, τὸ νῦν εἰρημένον εἰ	ἀληθές,	ἆρα καὶ τοὺς τεχνίτας δεήσει
[1, 1255]	δ' ἐπὶ τοῦ σώματος τοῦτ'	ἀληθές,	πολὺ δικαιότερον ἐπὶ τῆς ψυχῆς
[1, 1261]	δὲ διαφέρειν· αἱ μὲν γὰρ	γυναῖκες	ἥμισυ μέρος τῶν ἐλευθέρων, ἐκ
[1, 1259]	μὲν ἐκ τούτων θεωρείτω ὅτῳ	ἐπιμελές·	ἔτι δὲ καὶ τὰ λεγόμενα
[1, 1260]	δὲ παῖς ἔχει μέν, ἀλλ'	ἀτελές.	Διὸ τὸν μὲν ἄρχοντα τελέαν
[1, 1257]	οὖν ἡ φύσις μηθὲν μήτε	ἀτελὲς	ποιεῖ μήτε μάτην, ἀναγκαῖον τῶν
[1, 1255]	ὄν τι τὸ μὲν ἁπλῶς	εὐγενὲς	καὶ ἐλεύθερον τὸ δ' οὐχ
[1, 1259]	ὥσπερ οἰκίᾳ, μᾶλλον δέ· διόπερ	τινὲς	καὶ πολιτεύονται τῶν πολιτευομένων ταῦτα
[1, 1255]	~(Ὅτι μὲν τοίνυν εἰσὶ φύσει	τινὲς	οἱ μὲν ἐλεύθεροι οἱ δὲ
[1, 1256]	ἡ ἀμφισβήτησις, καὶ οὐκ εἰσί	τινες	οἱ μὲν φύσει δοῦλοι οἱ
[1, 1253]	ἀποικία οἰκίας εἶναι, οὓς καλοῦσί	τινες	ὁμογάλακτας, παῖδάς τε καὶ παίδων
[1, 1256]	πᾶσαι ἀλλήλαις αἱ ἀρχαί, ὥσπερ	τινές	φασιν. Ἡ μὲν γὰρ ἐλευθέρων
[1, 1255]	καὶ δεσπόζειν. Ὅλως δ' ἀντεχόμενοί	τινες,	ὡς οἴονται, δικαίου τινός ςὁ
[1, 1255]	μόνον ὅσον αἱ τῶν θεῶν	εἰκόνες,	τοὺς ὑπολειπομένους πάντες φαῖεν ἂν
[1, 1258]	τῶν γινομένων ὁρῶμεν συμβαῖνον τοὐναντίον·	πάντες	γὰρ εἰς ἄπειρον αὔξουσιν οἱ
[1, 1252]	δοκοῦντος ἀγαθοῦ χάριν πάντα πράττουσι	πάντες)	δῆλον ὡς πᾶσαι μὲν ἀγαθοῦ
[1, 1255]	τῶν θεῶν εἰκόνες, τοὺς ὑπολειπομένους	πάντες	φαῖεν ἂν ἀξίους εἶναι τούτοις
[1, 1253]	τοὺς θεοὺς δὲ διὰ τοῦτο	πάντες	φασὶ βασιλεύεσθαι, ὅτι καὶ αὐτοὶ
[1, 1261]	τῶν λοιπῶν ἐν ἄλλοις λεκτέον,	ἀφέντες	ὡς τέλος ἔχοντας τοὺς νῦν
[1, 1260]	μᾶλλον ἐπισκοποῦσιν· καθόλου γὰρ οἱ	λέγοντες	ἐξαπατῶσιν ἑαυτοὺς ὅτι τὸ εὖ
[1, 1257]	οὐθέν, οἷον οἶνον πρὸς σῖτον	διδόντες	καὶ λαμβάνοντες, καὶ τῶν ἄλλων
[1, 1261]	λόγου τοὺς δούλους ἀποστεροῦντες καὶ	φάσκοντες	ἐπιτάξει χρῆσθαι μόνον· νουθετητέον γὰρ
[1, 1255]	ὅτι δὲ καὶ οἱ τἀναντία	φάσκοντες	τρόπον τινὰ λέγουσιν ὀρθῶς, οὐ
[1, 1257]	οἶνον πρὸς σῖτον διδόντες καὶ	λαμβάνοντες,	καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων
[1, 1257]	θηρευτικὸς, γεωργικός. Οἱ δὲ καὶ	μιγνύντες	ἐκ τούτων ἡδέως ζῶσι, προσαναπληροῦντες
[1, 1260]	πολὺ γὰρ ἄμεινον λέγουσιν οἱ	ἐξαριθμοῦντες	τὰς ἀρετάς, ὥσπερ Γοργίας, τῶν
[1, 1252]	καὶ πόλιν ἐξ ὧν σύγκειται	σκοποῦντες	ὀψόμεθα καὶ περὶ τούτων μᾶλλον,
[1, 1261]	καλῶς οἱ λόγου τοὺς δούλους	ἀποστεροῦντες	καὶ φάσκοντες ἐπιτάξει χρῆσθαι μόνον·
[1, 1257]	μιγνύντες ἐκ τούτων ἡδέως ζῶσι,	προσαναπληροῦντες	τὸν ἐνδεέστερον βίον, ᾗ τυγχάνει
[1, 1258]	πλοῦτον καὶ τὴν χρηματιστικήν, ὀρθῶς	ζητοῦντες.	Ἔστι γὰρ ἑτέρα ἡ χρηματιστικὴ
[1, 1257]	θηρία καὶ τῶν ἀνθρώπων ὅσοι	πεφυκότες	ἄρχεσθαι μὴ θέλουσιν, ὡς φύσει
[1, 1259]	ἦν, ἓν μὲν δεσποτική, περὶ	ἧς	εἴρηται πρότερον, ἓν δὲ πατρική,
[1, 1259]	ἀπὸ γῆς καὶ τῶν ἀπὸ	γῆς	γιγνομένων, ἀκάρπων μὲν χρησίμων δέ,
[1, 1256]	γένος τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τῆς	γῆς	ζῇ καὶ τῶν ἡμέρων καρπῶν.
[1, 1259]	καὶ τῆς μεταβλητικῆς) ὅσα ἀπὸ	γῆς	καὶ τῶν ἀπὸ γῆς γιγνομένων,
[1, 1259]	πολλὰ γὰρ εἴδη τῶν ἐκ	γῆς	μεταλλευομένων ἔστιν. Εἰσὶ δὲ τεχνικώταται
[1, 1257]	τὴν οἰκείαν χρῆσιν· οὐ γὰρ	ἀλλαγῆς	ἕνεκεν γέγονε. Τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 1258]	νόμισμα στοιχεῖον καὶ πέρας τῆς	ἀλλαγῆς	ἐστιν. Καὶ ἄπειρος δὴ οὗτος
[1, 1258]	ἤδη νομίσματος ἐκ τῆς ἀναγκαίας	ἀλλαγῆς	θάτερον εἶδος τῆς χρηματιστικῆς ἐγένετο,
[1, 1256]	τὴν ἐργασίαν καὶ μὴ δι'	ἀλλαγῆς	καὶ καπηλείας πορίζονται τὴν τροφήν,
[1, 1253]	οὓς Χαρώνδας μὲν καλεῖ ὁμοσιπύους,	Ἐπιμενίδης	δὲ ὁ Κρὴς ὁμοκάπους. Ἡ
[1, 1257]	ἄλλης βοηθείας ἕνεκεν, ἵνα καὶ	ἐσθὴς	καὶ ἄλλα ὄργανα γίνηται ἐξ
[1, 1257]	καὶ ἐκπέμπειν ὧν ἐπλεόναζον, ἐξ	ἀνάγκης	ἡ τοῦ νομίσματος ἐπορίσθη χρῆσις.
[1, 1258]	ποιεῖν ἐστιν ἀλλὰ θάρσος, οὐδὲ	στρατηγικῆς	καὶ ἰατρικῆς, ἀλλὰ τῆς μὲν
[1, 1253]	οὕτω καὶ χωρισθεὶς νόμου καὶ	δίκης	χείριστον πάντων. Χαλεπωτάτη γὰρ ἀδικία
[1, 1258]	ὥσπερ εἴπομεν, καὶ τῆς μὲν	καπηλικῆς	τῆς δ' οἰκονομικῆς, καὶ ταύτης
[1, 1260]	κατὰ πρεσβείαν ἐστίν, ὅπερ ἐστὶ	βασιλικῆς	εἶδος ἀρχῆς. Διὸ καλῶς Ὅμηρος
[1, 1258]	πέρας· οὐ γὰρ τοῦτο τῆς	οἰκονομικῆς	ἔργον. Διὸ τῇ μὲν φαίνεται
[1, 1258]	δοκεῖ τισι τοῦτ' εἶναι τῆς	οἰκονομικῆς	ἔργον, καὶ διατελοῦσιν ἢ σῴζειν
[1, 1256]	γεωργικὴ πότερον μέρος τι τῆς	οἰκονομικῆς	ἢ ἕτερόν τι γένος, καὶ
[1, 1259]	Ἐπεὶ δὲ τρία μέρη τῆς	οἰκονομικῆς	ἦν, ἓν μὲν δεσποτική, περὶ
[1, 1258]	τῆς μὲν καπηλικῆς τῆς δ'	οἰκονομικῆς,	καὶ ταύτης μὲν ἀναγκαίας καὶ
[1, 1257]	εἶδος κτητικῆς κατὰ φύσιν τῆς	οἰκονομικῆς	μέρος ἐστίν, καθὸ δεῖ ἤτοι
[1, 1258]	καὶ χρημάτων κτῆσις. Τῆς δ'	οἰκονομικῆς	χρηματιστικῆς ἔστι πέρας· οὐ γὰρ
[1, 1258]	ἀλλὰ θάρσος, οὐδὲ στρατηγικῆς καὶ	ἰατρικῆς,	ἀλλὰ τῆς μὲν νίκην τῆς
[1, 1258]	δ' ὡς οὔ, ἀλλὰ τῆς	ὑπηρετικῆς·	μάλιστα δέ, καθάπερ εἴρηται πρότερον,
[1, 1259]	μόρια καὶ πρῶτα· τῆς δὲ	μεταβλητικῆς	μέγιστον μὲν ἐμπορία (καὶ ταύτης
[1, 1259]	φύσιν τι μέρος καὶ τῆς	μεταβλητικῆς)	ὅσα ἀπὸ γῆς καὶ τῶν
[1, 1259]	ἀναγκαίας καὶ ἐπαινουμένης, ~τῆς δὲ	μεταβλητικῆς	ψεγομένης δικαίως (οὐ γὰρ κατὰ
[1, 1257]	δῆλον. Ἔστι δὲ γένος ἄλλο	κτητικῆς,	ἣν μάλιστα καλοῦσι, καὶ δίκαιον
[1, 1257]	πόλεμον. Ἓν μὲν οὖν εἶδος	κτητικῆς	κατὰ φύσιν τῆς οἰκονομικῆς μέρος
[1, 1253]	δικαιοσύνη πολιτικόν· ἡ γὰρ δίκη	πολιτικῆς	κοινωνίας τάξις ἐστίν, ἡ δὲ
[1, 1258]	τὸν οἰκονόμον. Οὐ γὰρ τῆς	ὑφαντικῆς	ἔρια ποιῆσαι, ἀλλὰ χρήσασθαι αὐτοῖς,
[1, 1258]	καὶ τὸ ἕτερον εἶδος τῆς	χρηματιστικῆς	διὰ τοῦτ' ἐλήλυθεν. Ἐν ὑπερβολῇ
[1, 1258]	ζητοῦσιν· κἂν μὴ διὰ τῆς	χρηματιστικῆς	δύνωνται πορίζειν, δι' ἄλλης αἰτίας
[1, 1258]	ἀναγκαίας ἀλλαγῆς θάτερον εἶδος τῆς	χρηματιστικῆς	ἐγένετο, τὸ καπηλικόν, τὸ μὲν
[1, 1258]	χρημάτων κτῆσις. Τῆς δ' οἰκονομικῆς	χρηματιστικῆς	ἔστι πέρας· οὐ γὰρ τοῦτο
[1, 1257]	μεταβλητικὴ οὔτε παρὰ φύσιν οὔτε	χρηματιστικῆς	ἐστιν εἶδος οὐδέν νεἰς ἀναπλήρωσιν
[1, 1257]	ὅτι οὐκ ἔστι φύσει τῆς	χρηματιστικῆς	ἡ καπηλική· ὅσον γὰρ ἱκανὸν
[1, 1256]	δὲ περὶ πάσης κτήσεως καὶ	χρηματιστικῆς	θεωρήσωμεν κατὰ τὸν ὑφηγημένον τρόπον,
[1, 1258]	οὖν τῆς τε μὴ ἀναγκαίας	χρηματιστικῆς,	καὶ τίς, καὶ δι' αἰτίαν
[1, 1259]	δ' ἐμπειρίαν ἀναγκαίαν. Ἔστι δὲ	χρηματιστικῆς	μέρη χρήσιμα· τὸ περὶ τὰ
[1, 1259]	μόνῳ χρησίμων) τρίτον δὲ εἶδος	χρηματιστικῆς	μεταξὺ ταύτης καὶ τῆς πρώτης
[1, 1258]	πάσαις) οὕτω καὶ ταύτης τῆς	χρηματιστικῆς	οὐκ ἔστι τοῦ τέλους πέρας,
[1, 1254]	λέγω δὲ περὶ τῆς καλουμένης	χρηματιστικῆς.	Πρῶτον δὲ περὶ δεσπότου καὶ
[1, 1259]	βοηθείας. Τῆς μὲν οὖν οἰκειοτάτης	χρηματιστικῆς	ταῦτα μόρια καὶ πρῶτα· τῆς
[1, 1258]	τοῦ αὐτοῦ οὖσα ἑκατέρας τῆς	χρηματιστικῆς.	Τῆς γὰρ αὐτῆς ἐστι κτήσεως
[1, 1258]	πλοῦτος, ὁ ἀπὸ ταύτης τῆς	χρηματιστικῆς.	Ὥσπερ γὰρ ἡ ἰατρικὴ τοῦ
[1, 1258]	οὔσης τῆς ἀπολαύσεως, τὴν τῆς	ἀπολαυστικῆς	ὑπερβολῆς ποιητικὴν ζητοῦσιν· κἂν μὴ
[1, 1257]	ᾗ τυγχάνει ἐλλείπων πρὸς τὸ	αὐτάρκης	εἶναι, οἷον οἱ μὲν νομαδικὸν
[1, 1253]	ἕκαστος, δῆλον· εἰ γὰρ μὴ	αὐτάρκης	ἕκαστος χωρισθείς, ὁμοίως τοῖς ἄλλοις
[1, 1259]	τοῦτ' ἐστὶ περὶ ὃ σπουδάζουσιν.	Θαλῆς	μὲν οὖν λέγεται τοῦτον τὸν
[1, 1260]	τοῦτο. Ἐπεὶ δ' ὁ παῖς	ἀτελής,	δῆλον ὅτι τούτου μὲν καὶ
[1, 1259]	τῷ Λημνίῳ περὶ γεωργίας καὶ	ψιλῆς	καὶ πεφυτευμένης, ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 1259]	περὶ γεωργίας, καὶ ταύτης ἤδη	ψιλῆς	τε καὶ πεφυτευμένης, καὶ μελιττουργίας,
[1, 1258]	τῆς χρηματιστικῆς δύνωνται πορίζειν, δι'	ἄλλης	αἰτίας τοῦτο πειρῶνται, ἑκάστῃ χρώμενοι
[1, 1257]	γε πλεῖστα τῆς τροφῆς καὶ	ἄλλης	βοηθείας ἕνεκεν, ἵνα καὶ ἐσθὴς
[1, 1259]	καὶ οὐκ ἐφ' ὅπερ ἐπορίσθη.	Μεταβολῆς	γὰρ ἐγένετο χάριν, ὁ δὲ
[1, 1258]	οὐ πάντως ἀλλὰ διὰ χρημάτων	μεταβολῆς.	Καὶ δοκεῖ περὶ τὸ νόμισμα
[1, 1258]	τῆς ἀπολαύσεως, τὴν τῆς ἀπολαυστικῆς	ὑπερβολῆς	ποιητικὴν ζητοῦσιν· κἂν μὴ διὰ
[1, 1258]	τῶν καρπῶν καὶ τῶν ζῴων.	Διπλῆς	δ' οὔσης αὐτῆς, ὥσπερ εἴπομεν,
[1, 1253]	ἀλλὰ γίνεται ἡ κοινωνία αὐτῶν	δούλης	καὶ δούλου. Διό φασιν οἱ
[1, 1252]	δὲ κατὰ τοὺς λόγους τῆς	ἐπιστήμης	τῆς τοιαύτης κατὰ μέρος ἄρχων
[1, 1259]	οὐ πολλὴν ποιήσας ὑπερβολὴν τῆς	τιμῆς·	ἀλλ' ὅμως ἐπὶ τοῖς πεντήκοντα
[1, 1259]	καὶ ἐπαινουμένης, ~τῆς δὲ μεταβλητικῆς	ψεγομένης	δικαίως (οὐ γὰρ κατὰ φύσιν
[1, 1257]	ἐκείνη κατὰ λόγον. Ξενικωτέρας γὰρ	γενομένης	τῆς βοηθείας τῷ εἰσάγεσθαι ὧν
[1, 1259]	ταύτης ἤδη ψιλῆς τε καὶ	πεφυτευμένης,	καὶ μελιττουργίας, καὶ τῶν ἄλλων
[1, 1259]	περὶ γεωργίας καὶ ψιλῆς καὶ	πεφυτευμένης,	ὁμοίως δὲ καὶ ἄλλοις περὶ
[1, 1254]	θεωρητέον· λέγω δὲ περὶ τῆς	καλουμένης	χρηματιστικῆς. Πρῶτον δὲ περὶ δεσπότου
[1, 1258]	καὶ ταύτης μὲν ἀναγκαίας καὶ	ἐπαινουμένης,	~τῆς δὲ μεταβλητικῆς ψεγομένης δικαίως
[1, 1257]	αὐτὴ τῇ εἰρημένῃ οὔτε πόρρω	ἐκείνης.	Ἔστι δ' ἡ μὲν φύσει
[1, 1258]	εὖ ζῆν· ~(Εἰς ἄπειρον οὖν	ἐκείνης	τῆς ἐπιθυμίας οὔσης, καὶ τῶν
[1, 1254]	δὲ τῆς ἐσθῆτος καὶ τῆς	κλίνης	ἡ χρῆσις μόνον. Ἔτι δ'
[1, 1259]	ἧκε, πολλῶν ζητουμένων ἅμα καὶ	ἐξαίφνης,	ἐκμισθοῦντα ὃν τρόπον ἠβούλετο, πολλὰ
[1, 1257]	ἀλλὰ δι' ἐμπειρίας τινὸς καὶ	τέχνης	γίνεται μᾶλλον. Λάβωμεν δὲ περὶ
[1, 1257]	γὰρ ὄργανον ἄπειρον οὐδεμιᾶς ἐστι	τέχνης	οὔτε πλήθει οὔτε μεγέθει, ὁ
[1, 1253]	καλεῖ ὁμοσιπύους, Ἐπιμενίδης δὲ ὁ	Κρὴς	ὁμοκάπους. Ἡ δ' ἐκ πλειόνων
[1, 1253]	κωμῶν κοινωνία τέλειος πόλις, ἤδη	πάσης	ἔχουσα πέρας τῆς αὐταρκείας ὡς
[1, 1256]	τὸν τρόπον. ~(Ὅλως δὲ περὶ	πάσης	κτήσεως καὶ χρηματιστικῆς θεωρήσωμεν κατὰ
[1, 1253]	δὲ πολιτικὸν ὁ ἄνθρωπος ζῷον	πάσης	μελίττης καὶ παντὸς ἀγελαίου ζῴου
[1, 1254]	ἀρχόμενον, καὶ τοῦτο ἐκ τῆς	ἁπάσης	φύσεως ἐνυπάρχει τοῖς ἐμψύχοις· καὶ
[1, 1253]	γὰρ ἕκαστόν ἐστι τῆς γενέσεως	τελεσθείσης,	ταύτην φαμὲν τὴν φύσιν εἶναι
[1, 1258]	καὶ τῶν ζῴων. Διπλῆς δ'	οὔσης	αὐτῆς, ὥσπερ εἴπομεν, καὶ τῆς
[1, 1258]	ἄπειρον οὖν ἐκείνης τῆς ἐπιθυμίας	οὔσης,	καὶ τῶν ποιητικῶν ἀπείρων ἐπιθυμοῦσιν.
[1, 1259]	πενίαν ὡς ἀνωφελοῦς τῆς φιλοσοφίας	οὔσης,	κατανοήσαντά φασιν αὐτὸν ἐλαιῶν φορὰν
[1, 1257]	ἀλλ' ἤδη πλειόνων τῆς κοινωνίας	οὔσης.	Οἱ μὲν γὰρ τῶν αὑτῶν
[1, 1258]	τοῦτ' ἐλήλυθεν. Ἐν ὑπερβολῇ γὰρ	οὔσης	τῆς ἀπολαύσεως, τὴν τῆς ἀπολαυστικῆς
[1, 1258]	γὰρ νόμισμα στοιχεῖον καὶ πέρας	τῆς	ἀλλαγῆς ἐστιν. Καὶ ἄπειρος δὴ
[1, 1255]	τῶν σοφῶν. Αἴτιον δὲ ταύτης	τῆς	ἀμφισβητήσεως, καὶ ὃ ποιεῖ τοὺς
[1, 1258]	~(Πορισθέντος οὖν ἤδη νομίσματος ἐκ	τῆς	ἀναγκαίας ἀλλαγῆς θάτερον εἶδος τῆς
[1, 1258]	ἐσμὲν αὐτῆς, εἴρηται, καὶ περὶ	τῆς	ἀναγκαίας, ὅτι ἑτέρα μὲν αὐτῆς
[1, 1258]	καὶ νομίσματος πλουτῶν πολλάκις ἀπορήσει	τῆς	ἀναγκαίας τροφῆς· καίτοι ἄτοπον τοιοῦτον
[1, 1254]	τὸ ἀρχόμενον, καὶ τοῦτο ἐκ	τῆς	ἁπάσης φύσεως ἐνυπάρχει τοῖς ἐμψύχοις·
[1, 1258]	ἐλήλυθεν. Ἐν ὑπερβολῇ γὰρ οὔσης	τῆς	ἀπολαύσεως, τὴν τῆς ἀπολαυστικῆς ὑπερβολῆς
[1, 1258]	γὰρ οὔσης τῆς ἀπολαύσεως, τὴν	τῆς	ἀπολαυστικῆς ὑπερβολῆς ποιητικὴν ζητοῦσιν· κἂν
[1, 1261]	τῶν ἀποφηναμένων περὶ τῆς πολιτείας	τῆς	ἀρίστης.
[1, 1259]	οὐ τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	τῆς	ἀρχῆς, ἀλλὰ γυναικὸς μὲν πολιτικῶς
[1, 1259]	αὐτὸν ἐλαιῶν φορὰν ἐσομένην ἐκ	τῆς	ἀστρολογίας, ἔτι χειμῶνος ὄντος εὐπορήσαντα
[1, 1253]	πόλις, ἤδη πάσης ἔχουσα πέρας	τῆς	αὐταρκείας ὡς ἔπος εἰπεῖν, γινομένη
[1, 1257]	κατὰ λόγον. Ξενικωτέρας γὰρ γενομένης	τῆς	βοηθείας τῷ εἰσάγεσθαι ὧν ἐνδεεῖς
[1, 1258]	αὐτοῦ οὖσα ἑκατέρας τῆς χρηματιστικῆς.	Τῆς	γὰρ αὐτῆς ἐστι κτήσεως χρῆσις,
[1, 1252]	οἷον θῆλυ μὲν καὶ ἄρρεν	τῆς	γενέσεως ἕνεκεν (καὶ τοῦτο οὐκ
[1, 1253]	ἐστίν· οἷον γὰρ ἕκαστόν ἐστι	τῆς	γενέσεως τελεσθείσης, ταύτην φαμὲν τὴν
[1, 1256]	πλεῖστον γένος τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ	τῆς	γῆς ζῇ καὶ τῶν ἡμέρων
[1, 1258]	ἀλλὰ τῆς μὲν ἕτερον τέλος,	τῆς	δ' ἡ αὔξησις. Ὥστε δοκεῖ
[1, 1258]	εἴπομεν, καὶ τῆς μὲν καπηλικῆς	τῆς	δ' οἰκονομικῆς, καὶ ταύτης μὲν
[1, 1258]	τοιοῦτος πλοῦτος καὶ χρημάτων κτῆσις.	Τῆς	δ' οἰκονομικῆς χρηματιστικῆς ἔστι πέρας·
[1, 1258]	ἰατρικῆς, ἀλλὰ τῆς μὲν νίκην	τῆς	δ' ὑγίειαν. Οἱ δὲ πάσας
[1, 1259]	χρηματιστικῆς ταῦτα μόρια καὶ πρῶτα·	τῆς	δὲ μεταβλητικῆς μέγιστον μὲν ἐμπορία
[1, 1259]	ταύτης μὲν ἀναγκαίας καὶ ἐπαινουμένης,	~τῆς	δὲ μεταβλητικῆς ψεγομένης δικαίως (οὐ
[1, 1256]	(τῆς μὲν γὰρ τὸ πορίσασθαι,	τῆς	δὲ τὸ χρήσασθαι· τίς γὰρ
[1, 1258]	εἰς ἄπειρον. Αἴτιον δὲ ταύτης	τῆς	διαθέσεως τὸ σπουδάζειν περὶ τὸ
[1, 1256]	καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα γένη	τῆς	διακονίας. Ἔστι γὰρ ἕτερα ἑτέρων
[1, 1258]	ζῆν· ~(Εἰς ἄπειρον οὖν ἐκείνης	τῆς	ἐπιθυμίας οὔσης, καὶ τῶν ποιητικῶν
[1, 1252]	ὅταν δὲ κατὰ τοὺς λόγους	τῆς	ἐπιστήμης τῆς τοιαύτης κατὰ μέρος
[1, 1254]	τὴν χρῆσιν αὐτῆς, ἀπὸ δὲ	τῆς	ἐσθῆτος καὶ τῆς κλίνης ἡ
[1, 1258]	ἐκεῖνον μυθολογοῦσι διὰ τὴν ἀπληστίαν	τῆς	εὐχῆς πάντων αὐτῷ γιγνομένων τῶν
[1, 1254]	ἔχει, θεωρητέον· λέγω δὲ περὶ	τῆς	καλουμένης χρηματιστικῆς. Πρῶτον δὲ περὶ
[1, 1257]	εἶδος οὐδέν νεἰς ἀναπλήρωσιν γὰρ	τῆς	κατὰ φύσιν αὐταρκείας ἦνν· ἐκ
[1, 1259]	τῆς πρώτης (ἔχει γὰρ καὶ	τῆς	κατὰ φύσιν τι μέρος καὶ
[1, 1254]	κτῆμα πρακτικόν· ἀπὸ μὲν γὰρ	τῆς	κερκίδος ἕτερόν τι γίνεται παρὰ
[1, 1254]	ἀπὸ δὲ τῆς ἐσθῆτος καὶ	τῆς	κλίνης ἡ χρῆσις μόνον. Ἔτι
[1, 1257]	ἔργον αὐτῆς, ἀλλ' ἤδη πλειόνων	τῆς	κοινωνίας οὔσης. Οἱ μὲν γὰρ
[1, 1256]	τρόπον, ἐπείπερ καὶ ὁ δοῦλος	τῆς	κτήσεως μέρος τι ἦν. Πρῶτον
[1, 1260]	ἀρετὴν τούτων ἢ περὶ τὴν	τῆς	κτήσεως, ὃν καλοῦμεν πλοῦτον, καὶ
[1, 1256]	ἡ οἰκονομικὴ τῇ χρηματιστικῇ, δῆλον	(τῆς	μὲν γὰρ τὸ πορίσασθαι, τῆς
[1, 1258]	ἀλλ' οὐ κατὰ ταὐτόν, ἀλλὰ	τῆς	μὲν ἕτερον τέλος, τῆς δ'
[1, 1258]	οὔσης αὐτῆς, ὥσπερ εἴπομεν, καὶ	τῆς	μὲν καπηλικῆς τῆς δ' οἰκονομικῆς,
[1, 1258]	οὐδὲ στρατηγικῆς καὶ ἰατρικῆς, ἀλλὰ	τῆς	μὲν νίκην τῆς δ' ὑγίειαν.
[1, 1259]	ἀφ' ὅσων ἔστι τυγχάνειν βοηθείας.	Τῆς	μὲν οὖν οἰκειοτάτης χρηματιστικῆς ταῦτα
[1, 1259]	κατὰ φύσιν τι μέρος καὶ	τῆς	μεταβλητικῆς) ὅσα ἀπὸ γῆς καὶ
[1, 1257]	καὶ χαρακτῆρα ἐπιβαλλόντων, ἵνα ἀπολύσῃ	τῆς	μετρήσεως αὑτούς· ὁ γὰρ χαρακτὴρ
[1, 1254]	Ἐπεὶ οὖν ἡ κτῆσις μέρος	τῆς	οἰκίας ἐστὶ καὶ ἡ κτητικὴ
[1, 1254]	ἐστὶ καὶ ἡ κτητικὴ μέρος	τῆς	οἰκονομίας (ἄνευ γὰρ τῶν ἀναγκαίων
[1, 1258]	τί ἡ μὲν χρηματιστικὴ μόριον	τῆς	οἰκονομίας, ἡ δ' ἰατρικὴ οὐ
[1, 1260]	τοίνυν ὅτι πλείων ἡ σπουδὴ	τῆς	οἰκονομίας περὶ τοὺς ἀνθρώπους ἢ
[1, 1258]	ἔστι πέρας· οὐ γὰρ τοῦτο	τῆς	οἰκονομικῆς ἔργον. Διὸ τῇ μὲν
[1, 1258]	Ὥστε δοκεῖ τισι τοῦτ' εἶναι	τῆς	οἰκονομικῆς ἔργον, καὶ διατελοῦσιν ἢ
[1, 1256]	ἡ γεωργικὴ πότερον μέρος τι	τῆς	οἰκονομικῆς ἢ ἕτερόν τι γένος,
[1, 1259]	μόνον. Ἐπεὶ δὲ τρία μέρη	τῆς	οἰκονομικῆς ἦν, ἓν μὲν δεσποτική,
[1, 1257]	οὖν εἶδος κτητικῆς κατὰ φύσιν	τῆς	οἰκονομικῆς μέρος ἐστίν, καθὸ δεῖ
[1, 1255]	δεσποτικὴν ἀρχήν, ὁ δὲ νοῦς	τῆς	ὀρέξεως πολιτικὴν ἢ βασιλικήν· ἐν
[1, 1261]	ἐπισκεψώμεθα περὶ τῶν ἀποφηναμένων περὶ	τῆς	πολιτείας τῆς ἀρίστης.
[1, 1261]	τῶν παίδων οἱ κοινωνοὶ γίνονται	τῆς	πολιτείας. Ὥστ' ἐπεὶ περὶ μὲν
[1, 1261]	περὶ ἕκαστον αὐτῶν ἀρετῆς καὶ	τῆς	πρὸς σφᾶς αὐτοὺς ὁμιλίας, τί
[1, 1259]	εἶδος χρηματιστικῆς μεταξὺ ταύτης καὶ	τῆς	πρώτης (ἔχει γὰρ καὶ τῆς
[1, 1259]	τοῦτον τὸν τρόπον ἐπίδειξιν ποιήσασθαι	τῆς	σοφίας· ἔστι δ' ὥσπερ εἴπομεν,
[1, 1258]	δέον ἀπαντᾶν. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	τε μὴ ἀναγκαίας χρηματιστικῆς, καὶ
[1, 1261]	γυναικός, καὶ τέκνων καὶ πατρός,	τῆς	τε περὶ ἕκαστον αὐτῶν ἀρετῆς
[1, 1259]	μόνος, οὐ πολλὴν ποιήσας ὑπερβολὴν	τῆς	τιμῆς· ἀλλ' ὅμως ἐπὶ τοῖς
[1, 1261]	ἄλλων τεχνιτῶν. Φανερὸν τοίνυν ὅτι	τῆς	τοιαύτης ἀρετῆς αἴτιον εἶναι δεῖ
[1, 1252]	κατὰ τοὺς λόγους τῆς ἐπιστήμης	τῆς	τοιαύτης κατὰ μέρος ἄρχων καὶ
[1, 1257]	ἐκ τούτων εἶναι. Ἡ γὰρ	τῆς	τοιαύτης κτήσεως αὐτάρκεια πρὸς ἀγαθὴν
[1, 1257]	πάντα, ἀλλὰ τά γε πλεῖστα	τῆς	τροφῆς καὶ ἄλλης βοηθείας ἕνεκεν,
[1, 1256]	ἄνευ τροφῆς, ὥστε αἱ διαφοραὶ	τῆς	τροφῆς τοὺς βίους πεποιήκασι διαφέροντας
[1, 1259]	μὲν τῶν ἐργασιῶν ὅπου ἐλάχιστον	τῆς	τύχης, βαναυσόταται δ' ἐν αἷς
[1, 1258]	ἔστι δ' ὡς οὔ, ἀλλὰ	τῆς	ὑπηρετικῆς· μάλιστα δέ, καθάπερ εἴρηται
[1, 1258]	προσήκει τὸν οἰκονόμον. Οὐ γὰρ	τῆς	ὑφαντικῆς ἔρια ποιῆσαι, ἀλλὰ χρήσασθαι
[1, 1259]	διὰ τὴν πενίαν ὡς ἀνωφελοῦς	τῆς	φιλοσοφίας οὔσης, κατανοήσαντά φασιν αὐτὸν
[1, 1257]	τοιαύτη κτῆσις ὑπ' αὐτῆς φαίνεται	τῆς	φύσεως διδομένη πᾶσιν, ὥσπερ κατὰ
[1, 1258]	ἡ πολιτική, ἀλλὰ λαβοῦσα παρὰ	τῆς	φύσεως χρῆται αὐτοῖς, οὕτω καὶ
[1, 1258]	ἐστι, καὶ τὸ ἕτερον εἶδος	τῆς	χρηματιστικῆς διὰ τοῦτ' ἐλήλυθεν. Ἐν
[1, 1258]	ποιητικὴν ζητοῦσιν· κἂν μὴ διὰ	τῆς	χρηματιστικῆς δύνωνται πορίζειν, δι' ἄλλης
[1, 1258]	τῆς ἀναγκαίας ἀλλαγῆς θάτερον εἶδος	τῆς	χρηματιστικῆς ἐγένετο, τὸ καπηλικόν, τὸ
[1, 1257]	δῆλον ὅτι οὐκ ἔστι φύσει	τῆς	χρηματιστικῆς ἡ καπηλική· ὅσον γὰρ
[1, 1258]	τέλος πάσαις) οὕτω καὶ ταύτης	τῆς	χρηματιστικῆς οὐκ ἔστι τοῦ τέλους
[1, 1258]	χρῆσις τοῦ αὐτοῦ οὖσα ἑκατέρας	τῆς	χρηματιστικῆς. Τῆς γὰρ αὐτῆς ἐστι
[1, 1258]	ὁ πλοῦτος, ὁ ἀπὸ ταύτης	τῆς	χρηματιστικῆς. Ὥσπερ γὰρ ἡ ἰατρικὴ
[1, 1260]	πᾶσιν ἐνυπάρχει μὲν τὰ μόρια	τῆς	ψυχῆς, ἀλλ' ἐνυπάρχει διαφερόντως. Ὁ
[1, 1255]	ἂν ἄρχειν πολλάκις τὸ σῶμα	τῆς	ψυχῆς διὰ τὸ φαύλως καὶ
[1, 1255]	τὸ ἄρχεσθαι τῷ σώματι ὑπὸ	τῆς	ψυχῆς, καὶ τῷ παθητικῷ μορίῳ
[1, 1255]	ὁμοίως ῥᾴδιον ἰδεῖν τό τε	τῆς	ψυχῆς κάλλος καὶ τὸ τοῦ
[1, 1255]	τοῦτ' ἀληθές, πολὺ δικαιότερον ἐπὶ	τῆς	ψυχῆς τοῦτο διωρίσθαι· ἀλλ' οὐχ
[1, 1260]	ἀνδρεία καὶ δικαιοσύνη, καθάπερ ᾤετο	Σωκράτης,	ἀλλ' ἡ μὲν ἀρχικὴ ἀνδρεία
[1, 1259]	τυγχάνειν βοηθείας. Τῆς μὲν οὖν	οἰκειοτάτης	χρηματιστικῆς ταῦτα μόρια καὶ πρῶτα·
[1, 1254]	συμφερόντων ἐστί, καὶ εὐθὺς ἐκ	γενετῆς	ἔνια διέστηκε τὰ μὲν ἐπὶ
[1, 1261]	Φανερὸν τοίνυν ὅτι τῆς τοιαύτης	ἀρετῆς	αἴτιον εἶναι δεῖ τῷ δούλῳ
[1, 1260]	δοῦλον, ὥστε δῆλον ὅτι καὶ	ἀρετῆς	δεῖται μικρᾶς, καὶ τοσαύτης ὅπως
[1, 1255]	τινος, ὥστε δοκεῖν μὴ ἄνευ	ἀρετῆς	εἶναι τὴν βίαν, ἀλλὰ περὶ
[1, 1253]	Διὸ ἀνοσιώτατον καὶ ἀγριώτατον ἄνευ	ἀρετῆς,	καὶ πρὸς ἀφροδίσια καὶ ἐδωδὴν
[1, 1261]	τῆς τε περὶ ἕκαστον αὐτῶν	ἀρετῆς	καὶ τῆς πρὸς σφᾶς αὐτοὺς
[1, 1260]	δὲ πορρώτερον, καὶ τοσοῦτον ἐπιβάλλει	ἀρετῆς	ὅσον περ καὶ δουλείας. ~(Ὁ
[1, 1259]	ἀγεννέσταται δὲ ὅπου ἐλάχιστον προσδεῖ	ἀρετῆς.	Περὶ ἑκάστου δὲ τούτων καθόλου
[1, 1260]	ὅτι ἀνάγκη μὲν μετέχειν ἀμφοτέρους	ἀρετῆς,	ταύτης δ' εἶναι διαφοράς, ὥσπερ
[1, 1254]	ὥσπερ ὄργανον πρὸ ὀργάνων πᾶς	ὑπηρέτης.	Εἰ γὰρ ἠδύνατο ἕκαστον τῶν
[1, 1254]	δὲ πρῳρεὺς ἔμψυχον· ὁ γὰρ	ὑπηρέτης	ἐν ὀργάνου εἴδει ταῖς τέχναις
[1, 1254]	ἐστιν· διὸ καὶ ὁ δοῦλος	ὑπηρέτης	τῶν πρὸς τὴν πρᾶξιν. Τὸ
[1, 1254]	Ἡφαίστου τρίποδας, οὕς φησιν ὁ	ποιητὴς	αὐτομάτους θεῖον δύεσθαι ἀγῶνα, οὕτως
[1, 1260]	ὁριζομένων. Διὸ δεῖ, ὥσπερ ὁ	ποιητὴς	εἴρηκε περὶ γυναικός, οὕτω νομίζειν
[1, 1253]	γὰρ φύσει τοιοῦτος καὶ πολέμου	ἐπιθυμητής,	ἅτε περ ἄζυξ ὢν ὥσπερ
[1, 1261]	καὶ δουλείας. ~(Ὁ γὰρ βάναυσος	τεχνίτης	ἀφωρισμένην τινὰ ἔχει δουλείαν, καὶ
[1, 1254]	δὲ καὶ ἐλάχιστα μέρη οἰκίας	δεσπότης	καὶ δοῦλος, καὶ πόσις καὶ
[1, 1254]	ὁ μὲν δεσπότης τοῦ δούλου	δεσπότης	μόνον, ἐκείνου δ' οὐκ ἔστιν·
[1, 1256]	ἴσων ἀρχή. Ὁ μὲν οὖν	δεσπότης	οὐ λέγεται κατ' ἐπιστήμην, ἀλλὰ
[1, 1256]	ἡ χρηστικὴ δούλων. Ὁ γὰρ	δεσπότης	οὐκ ἐν τῷ κτᾶσθαι τοὺς
[1, 1256]	τὴν παροιμίαν Δοῦλος πρὸ δούλου,	δεσπότης	πρὸ δεσπότου. Αἱ μὲν οὖν
[1, 1254]	τὸ κτῆμα. Διὸ ὁ μὲν	δεσπότης	τοῦ δούλου δεσπότης μόνον, ἐκείνου
[1, 1261]	ἀποφηναμένων περὶ τῆς πολιτείας τῆς	ἀρίστης.
[1, 1253]	πολιτικὸν ὁ ἄνθρωπος ζῷον πάσης	μελίττης	καὶ παντὸς ἀγελαίου ζῴου μᾶλλον,
[1, 1257]	φανερὸν ὅτι οὐδὲν ἔστιν ἔργον	αὐτῆς,	ἀλλ' ἤδη πλειόνων τῆς κοινωνίας
[1, 1254]	τι γίνεται παρὰ τὴν χρῆσιν	αὐτῆς,	ἀπὸ δὲ τῆς ἐσθῆτος καὶ
[1, 1258]	αἰτίαν τίνα ἐν χρείᾳ ἐσμὲν	αὐτῆς,	εἴρηται, καὶ περὶ τῆς ἀναγκαίας,
[1, 1258]	ἑκατέρας τῆς χρηματιστικῆς. Τῆς γὰρ	αὐτῆς	ἐστι κτήσεως χρῆσις, ἀλλ' οὐ
[1, 1256]	τὴν οἰκονομικήν; Πότερον δὲ μέρος	αὐτῆς	ἐστί τι ἢ ἕτερον εἶδος,
[1, 1257]	ἔσται (ἡ γὰρ θηρευτικὴ μέρος	αὐτῆς)	ᾗ δεῖ χρῆσθαι πρός τε
[1, 1258]	τῆς ἀναγκαίας, ὅτι ἑτέρα μὲν	αὐτῆς	οἰκονομικὴ δὲ κατὰ φύσιν ἡ
[1, 1254]	οἰκονομία, τοῖς δὲ μέγιστον μέρος	αὐτῆς·	ὅπως δ' ἔχει, θεωρητέον· λέγω
[1, 1257]	γίνεται μᾶλλον. Λάβωμεν δὲ περὶ	αὐτῆς	τὴν ἀρχὴν ἐντεῦθεν. Ἑκάστου γὰρ
[1, 1258]	τὸ νόμισμα εἶναι, καὶ ἔργον	αὐτῆς	τὸ δύνασθαι θεωρῆσαι πόθεν ἔσται
[1, 1257]	μὲν οὖν τοιαύτη κτῆσις ὑπ'	αὐτῆς	φαίνεται τῆς φύσεως διδομένη πᾶσιν,
[1, 1258]	τῶν ζῴων. Διπλῆς δ' οὔσης	αὐτῆς,	ὥσπερ εἴπομεν, καὶ τῆς μὲν
[1, 1261]	τεχνιτῶν. Φανερὸν τοίνυν ὅτι τῆς	τοιαύτης	ἀρετῆς αἴτιον εἶναι δεῖ τῷ
[1, 1252]	τοὺς λόγους τῆς ἐπιστήμης τῆς	τοιαύτης	κατὰ μέρος ἄρχων καὶ ἀρχόμενος,
[1, 1257]	τούτων εἶναι. Ἡ γὰρ τῆς	τοιαύτης	κτήσεως αὐτάρκεια πρὸς ἀγαθὴν ζωὴν
[1, 1260]	καὶ ἀρετῆς δεῖται μικρᾶς, καὶ	τοσαύτης	ὅπως μήτε δι' ἀκολασίαν μήτε
[1, 1260]	ἀνάγκη μὲν μετέχειν ἀμφοτέρους ἀρετῆς,	ταύτης	δ' εἶναι διαφοράς, ὥσπερ καὶ
[1, 1259]	δὲ τοκισμός, τρίτον δὲ μισθαρνία	(ταύτης	δ' ἡ μὲν τῶν βαναύσων
[1, 1257]	φύσιν αὐταρκείας ἦνν· ἐκ μέντοι	ταύτης	ἐγένετ' ἐκείνη κατὰ λόγον. Ξενικωτέρας
[1, 1259]	χώραις) εἶτα περὶ γεωργίας, καὶ	ταύτης	ἤδη ψιλῆς τε καὶ πεφυτευμένης,
[1, 1259]	τρίτον δὲ εἶδος χρηματιστικῆς μεταξὺ	ταύτης	καὶ τῆς πρώτης (ἔχει γὰρ
[1, 1258]	καπηλικῆς τῆς δ' οἰκονομικῆς, καὶ	ταύτης	μὲν ἀναγκαίας καὶ ἐπαινουμένης, ~τῆς
[1, 1259]	μεταβλητικῆς μέγιστον μὲν ἐμπορία (καὶ	ταύτης	μέρη τρία, ναυκληρία φορτηγία παράστασις·
[1, 1255]	καὶ τῶν σοφῶν. Αἴτιον δὲ	ταύτης	τῆς ἀμφισβητήσεως, καὶ ὃ ποιεῖ
[1, 1258]	οὐσίαν εἰς ἄπειρον. Αἴτιον δὲ	ταύτης	τῆς διαθέσεως τὸ σπουδάζειν περὶ
[1, 1258]	τὸ τέλος πάσαις) οὕτω καὶ	ταύτης	τῆς χρηματιστικῆς οὐκ ἔστι τοῦ
[1, 1258]	οὗτος ὁ πλοῦτος, ὁ ἀπὸ	ταύτης	τῆς χρηματιστικῆς. Ὥσπερ γὰρ ἡ
[1, 1259]	χρηματιστικῆς μεταξὺ ταύτης καὶ τῆς	πρώτης	(ἔχει γὰρ καὶ τῆς κατὰ
[1, 1256]	Ἀλλὰ μὴν εἴδη γε πολλὰ	τροφῆς,	διὸ καὶ βίοι πολλοὶ καὶ
[1, 1257]	ἀλλὰ τά γε πλεῖστα τῆς	τροφῆς	καὶ ἄλλης βοηθείας ἕνεκεν, ἵνα
[1, 1258]	πλουτῶν πολλάκις ἀπορήσει τῆς ἀναγκαίας	τροφῆς·	καίτοι ἄτοπον τοιοῦτον εἶναι πλοῦτον
[1, 1256]	τροφῆς, ὥστε αἱ διαφοραὶ τῆς	τροφῆς	τοὺς βίους πεποιήκασι διαφέροντας τῶν
[1, 1257]	δεομένῳ ὑποδήματος ἀντὶ νομίσματος ἢ	τροφῆς	χρῆται τῷ ὑποδήματι ᾗ ὑπόδημα,
[1, 1256]	γὰρ οἷόν τε ζῆν ἄνευ	τροφῆς,	ὥστε αἱ διαφοραὶ τῆς τροφῆς
[1, 1259]	τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον τῆς	ἀρχῆς,	ἀλλὰ γυναικὸς μὲν πολιτικῶς τέκνων
[1, 1257]	Καὶ γὰρ κατὰ τὴν ἐξ	ἀρχῆς	γένεσιν τὰ μὲν συνεκτίκτει τῶν
[1, 1260]	ἐστίν, ὅπερ ἐστὶ βασιλικῆς εἶδος	ἀρχῆς.	Διὸ καλῶς Ὅμηρος τὸν Δία
[1, 1255]	τὸ φύσει δοῦλον ὅπερ ἐξ	ἀρχῆς	εἴπομεν· ἀνάγκη γὰρ εἶναί τινας
[1, 1258]	δὲ καὶ τὸ ἀπορούμενον ἐξ	ἀρχῆς,	πότερον τοῦ οἰκονομικοῦ καὶ πολιτικοῦ
[1, 1252]	ῥηθέντων. Εἰ δή τις ἐξ	ἀρχῆς	τὰ πράγματα φυόμενα βλέψειεν, ὥσπερ
[1, 1258]	μυθολογοῦσι διὰ τὴν ἀπληστίαν τῆς	εὐχῆς	πάντων αὐτῷ γιγνομένων τῶν παρατιθεμένων
[1, 1259]	τῶν ἐργασιῶν ὅπου ἐλάχιστον τῆς	τύχης,	βαναυσόταται δ' ἐν αἷς τὰ
[1, 1260]	ἐνυπάρχει μὲν τὰ μόρια τῆς	ψυχῆς,	ἀλλ' ἐνυπάρχει διαφερόντως. Ὁ μὲν
[1, 1255]	ἄρχειν πολλάκις τὸ σῶμα τῆς	ψυχῆς	διὰ τὸ φαύλως καὶ παρὰ
[1, 1254]	δὲ ζῷον πρῶτον συνέστηκεν ἐκ	ψυχῆς	καὶ σώματος, ὧν τὸ μὲν
[1, 1255]	ἄρχεσθαι τῷ σώματι ὑπὸ τῆς	ψυχῆς,	καὶ τῷ παθητικῷ μορίῳ ὑπὸ
[1, 1255]	ῥᾴδιον ἰδεῖν τό τε τῆς	ψυχῆς	κάλλος καὶ τὸ τοῦ σώματος.
[1, 1255]	ἀληθές, πολὺ δικαιότερον ἐπὶ τῆς	ψυχῆς	τοῦτο διωρίσθαι· ἀλλ' οὐχ ὁμοίως
[1, 1254]	γὰρ ἐν τοῖς μὴ μετέχουσι	ζωῆς	ἔστι τις ἀρχή, οἷον ἁρμονίας.
[1, 1260]	Ὁ μὲν γὰρ δοῦλος κοινωνὸς	ζωῆς,	ὁ δὲ πορρώτερον, καὶ τοσοῦτον
[1, 1259]	τῆς τύχης, βαναυσόταται δ' ἐν	αἷς	τὰ σώματα λωβῶνται μάλιστα, δουλικώταται
[1, 1260]	ἀτελοῦς. ἐν μὲν οὖν ταῖς	πολιτικαῖς	ἀρχαῖς ταῖς πλείσταις μεταβάλλει τὸ
[1, 1256]	δεσποτεία καὶ πολιτική, οὐδὲ πᾶσαι	ἀλλήλαις	αἱ ἀρχαί, ὥσπερ τινές φασιν.
[1, 1259]	ποίοις τόποις· ἄλλα γὰρ ἐν	ἄλλαις	εὐθηνεῖ χώραις) εἶτα περὶ γεωργίας,
[1, 1257]	Κεῖται γὰρ ὥσπερ καὶ ταῖς	ἄλλαις	τέχναις· οὐδὲν γὰρ ὄργανον ἄπειρον
[1, 1259]	γνωρίζειν ταῦτα καὶ τοῖς πολιτικοῖς.	Πολλαῖς	γὰρ πόλεσι δεῖ χρηματισμοῦ καὶ
[1, 1260]	καὶ σχήμασι καὶ λόγοις καὶ	τιμαῖς,	ὥσπερ καὶ Ἄμασις εἶπε τὸν
[1, 1254]	εὖ ζῆν) ὥσπερ δὲ ταῖς	ὡρισμέναις	τέχναις ἀναγκαῖον ἂν εἴη ὑπάρχειν
[1, 1254]	ζῆν) ὥσπερ δὲ ταῖς ὡρισμέναις	τέχναις	ἀναγκαῖον ἂν εἴη ὑπάρχειν τὰ
[1, 1254]	ὑπηρέτης ἐν ὀργάνου εἴδει ταῖς	τέχναις	ἐστίνν· οὕτω καὶ τὸ κτῆμα
[1, 1257]	γὰρ ὥσπερ καὶ ταῖς ἄλλαις	τέχναις·	οὐδὲν γὰρ ὄργανον ἄπειρον οὐδεμιᾶς
[1, 1260]	οὐκέτι τοῦτο. Ἐπεὶ δ' ὁ	παῖς	ἀτελής, δῆλον ὅτι τούτου μὲν
[1, 1260]	καὶ ἀνδρείαν καὶ δικαίαν, καὶ	παῖς	ἔστι καὶ ἀκόλαστος καὶ σώφρων,
[1, 1260]	μέν, ἀλλ' ἄκυρον, ὁ δὲ	παῖς	ἔχει μέν, ἀλλ' ἀτελές. Διὸ
[1, 1259]	ἄλλα γὰρ ἐν ἄλλαις εὐθηνεῖ	χώραις)	εἶτα περὶ γεωργίας, καὶ ταύτης
[1, 1258]	ἄπειρον (πέρας γὰρ τὸ τέλος	πάσαις)	οὕτω καὶ ταύτης τῆς χρηματιστικῆς
[1, 1256]	μὲν οἵαν περ ὁ ἐν	Συρακούσαις	ἐπαίδευεν· ἐκεῖ γὰρ λαμβάνων τις
[1, 1259]	μέντοι γε ἔτι μένειν ἐν	Συρακούσαις,	ὡς πόρους εὑρίσκοντα τοῖς αὑτοῦ
[1, 1257]	κεῖται. Κεῖται γὰρ ὥσπερ καὶ	ταῖς	ἄλλαις τέχναις· οὐδὲν γὰρ ὄργανον
[1, 1260]	μὲν οὖν ταῖς πολιτικαῖς ἀρχαῖς	ταῖς	πλείσταις μεταβάλλει τὸ ἄρχον καὶ
[1, 1260]	καὶ ἀτελοῦς. ἐν μὲν οὖν	ταῖς	πολιτικαῖς ἀρχαῖς ταῖς πλείσταις μεταβάλλει
[1, 1254]	γὰρ ὑπηρέτης ἐν ὀργάνου εἴδει	ταῖς	τέχναις ἐστίνν· οὕτω καὶ τὸ
[1, 1254]	καὶ εὖ ζῆν) ὥσπερ δὲ	ταῖς	ὡρισμέναις τέχναις ἀναγκαῖον ἂν εἴη
[1, 1254]	τοῖς ἀρχιτέκτοσιν ὑπηρετῶν οὔτε τοῖς	δεσπόταις	δούλων. ~(Τὰ μὲν οὖν λεγόμενα
[1, 1260]	οὖν ταῖς πολιτικαῖς ἀρχαῖς ταῖς	πλείσταις	μεταβάλλει τὸ ἄρχον καὶ τὸ
[1, 1260]	ἐν μὲν οὖν ταῖς πολιτικαῖς	ἀρχαῖς	ταῖς πλείσταις μεταβάλλει τὸ ἄρχον
[1, 1258]	αὔξειν τὴν τοῦ νομίσματος οὐσίαν	εἰς	ἄπειρον. Αἴτιον δὲ ταύτης τῆς
[1, 1258]	ὁρῶμεν συμβαῖνον τοὐναντίον· πάντες γὰρ	εἰς	ἄπειρον αὔξουσιν οἱ χρηματιζόμενοι τὸ
[1, 1258]	γὰρ ἡ ἰατρικὴ τοῦ ὑγιαίνειν	εἰς	ἄπειρόν ἐστι, καὶ ἑκάστη τῶν
[1, 1258]	ἑκάστη τῶν τεχνῶν τοῦ τέλους	εἰς	ἄπειρον (ὅτι μάλιστα γὰρ ἐκεῖνο
[1, 1258]	ἀλλὰ μὴ τὸ εὖ ζῆν·	~(Εἰς	ἄπειρον οὖν ἐκείνης τῆς ἐπιθυμίας
[1, 1258]	δὲ πρὸς τὸ τέλος οὐκ	εἰς	ἄπειρον (πέρας γὰρ τὸ τέλος
[1, 1257]	πρὸς ζωὴν ἀναγκαίων, καὶ χρησίμων	εἰς	κοινωνίαν πόλεως ἢ οἰκίας. Καὶ
[1, 1253]	πένησίν ἐστιν. Ἡ μὲν οὖν	εἰς	πᾶσαν ἡμέραν συνεστηκυῖα κοινωνία κατὰ
[1, 1255]	(οὗτος δὲ καὶ γίνεται διῃρημένος	εἴς	τε τὴν πολεμικὴν χρείαν καὶ
[1, 1257]	τῆς βοηθείας τῷ εἰσάγεσθαι ὧν	ἐνδεεῖς	ἦσαν καὶ ἐκπέμπειν ὧν ἐπλεόναζον,
[1, 1253]	ὥσπερ καὶ ὁ ὑφ' Ὁμήρου	λοιδορηθεὶς	Ἀφρήτωρ ἀθέμιστος ἀνέστιος· Ἅμα γὰρ
[1, 1253]	ὁ ἄνθρωπός ἐστιν, οὕτω καὶ	χωρισθεὶς	νόμου καὶ δίκης χείριστον πάντων.
[1, 1253]	εἰ γὰρ μὴ αὐτάρκης ἕκαστος	χωρισθείς,	ὁμοίως τοῖς ἄλλοις μέρεσιν ἕξει
[1, 1261]	δοῦλος τῶν φύσει, σκυτοτόμος δ'	οὐθείς,	οὐδὲ τῶν ἄλλων τεχνιτῶν. Φανερὸν
[1, 1253]	καὶ τὸ πρῶτον ἐβασιλεύοντο αἱ	πόλεις,	καὶ νῦν ἔτι τὰ ἔθνη·
[1, 1257]	οὔτε χρηματιστικῆς ἐστιν εἶδος οὐδέν	νεἰς	ἀναπλήρωσιν γὰρ τῆς κατὰ φύσιν
[1, 1255]	καὶ τοὺς εὐγενεῖς καὶ τοὺς	δυσγενεῖς.	~(Ἀξιοῦσι γάρ, ὥσπερ ἐξ ἀνθρώπου
[1, 1255]	γὰρ οὐ μόνον παρ' αὑτοῖς	εὐγενεῖς	ἀλλὰ πανταχοῦ νομίζουσιν, τοὺς δὲ
[1, 1255]	δοῦλον καὶ ἐλεύθερον, καὶ τοὺς	εὐγενεῖς	καὶ τοὺς δυσγενεῖς. ~(Ἀξιοῦσι γάρ,
[1, 1254]	ἰδίῳ ὀνόματι) Ἔστωσαν δὴ αὗται	τρεῖς	ἃς εἴπομεν. Ἔστι δέ τι
[1, 1257]	καὶ ἑτέρων, ὧν κατὰ τὰς	δεήσεις	ἀναγκαῖον ποιεῖσθαι τὰς μεταδόσεις, καθάπερ
[1, 1259]	δὲ ὅπου τοῦ σώματος πλεῖσται	χρήσεις,	ἀγεννέσταται δὲ ὅπου ἐλάχιστον προσδεῖ
[1, 1257]	ἡ μεταβλητική. Ἀμφότεραι γὰρ ὑποδήματος	χρήσεις·	καὶ γὰρ ὁ ἀλλαττόμενος τῷ
[1, 1257]	τὰς δεήσεις ἀναγκαῖον ποιεῖσθαι τὰς	μεταδόσεις,	καθάπερ ἔτι πολλὰ ποιεῖ καὶ
[1, 1258]	ζῆν ἐπιβάλλονται τὸ πρὸς τὰς	ἀπολαύσεις	τὰς σωματικὰς ζητοῦσιν, ὥστ' ἐπεὶ
[1, 1258]	ἀναγκαίων ἐστί, καὶ νομίσματος πλουτῶν	πολλάκις	ἀπορήσει τῆς ἀναγκαίας τροφῆς· καίτοι
[1, 1260]	τοὺς τεχνίτας δεήσει ἔχειν ἀρετήν·	πολλάκις	γὰρ δι' ἀκολασίαν ἐλλείπουσι τῶν
[1, 1255]	καὶ τὴν εἰρηνικήν) συμβαίνει δὲ	πολλάκις	καὶ τοὐναντίον, τοὺς μὲν τὰ
[1, 1256]	φύσις βούλεται μὲν τοῦτο ποιεῖν	πολλάκις,	οὐ μέντοι δύναται. Ὅτι μὲν
[1, 1258]	χρημάτων. Καὶ γὰρ τὸν πλοῦτον	πολλάκις	τιθέασι νομίσματος πλῆθος, διὰ τὸ
[1, 1255]	μοχθηρῶς ἐχόντων δόξειεν ἂν ἄρχειν	πολλάκις	τὸ σῶμα τῆς ψυχῆς διὰ
[1, 1254]	οἰκονομίας εἰπεῖν· πᾶσα γὰρ σύγκειται	πόλις	ἐξ οἰκιῶν. Οἰκονομίας δὲ μέρη
[1, 1253]	φανερὸν ὅτι τῶν φύσει ἡ	πόλις	ἐστί, καὶ ὅτι ὁ ἄνθρωπος
[1, 1253]	Καὶ πρότερον δὲ τῇ φύσει	πόλις	ἢ οἰκία καὶ ἕκαστος ἡμῶν
[1, 1253]	ἐκ πλειόνων κωμῶν κοινωνία τέλειος	πόλις,	ἤδη πάσης ἔχουσα πέρας τῆς
[1, 1252]	Αὕτη δ' ἐστὶν ἡ καλουμένη	πόλις	καὶ ἡ κοινωνία ἡ πολιτική.
[1, 1253]	ὁμώνυμα. Ὅτι μὲν οὖν ἡ	πόλις	καὶ φύσει πρότερον ἢ ἕκαστος,
[1, 1254]	φανερὸν ἐξ ὧν μορίων ἡ	πόλις	συνέστηκεν, ἀναγκαῖον πρῶτον περὶ οἰκονομίας
[1, 1253]	τοῦ εὖ ζῆν. Διὸ πᾶσα	πόλις	φύσει ἔστιν, εἴπερ καὶ αἱ
[1, 1253]	φύσει πολιτικὸν ζῷον, καὶ ὁ	ἄπολις	διὰ φύσιν καὶ οὐ διὰ
[1, 1254]	τοῦ δούλου καὶ τίς ἡ	δύναμις,	ἐκ τούτων δῆλον· ὁ γὰρ
[1, 1254]	ἡ ποίησις εἴδει καὶ ἡ	πρᾶξις,	καὶ δέονται ἀμφότεραι ὀργάνων, ἀνάγκη
[1, 1254]	ἔχειν διαφοράν. Ὁ δὲ βίος	πρᾶξις,	οὐ ποίησις, ἐστιν· διὸ καὶ
[1, 1253]	ἡ γὰρ δίκη πολιτικῆς κοινωνίας	τάξις	ἐστίν, ἡ δὲ δικαιοσύνη τοῦ
[1, 1254]	γὰρ ἡ γυναικὸς καὶ ἀνδρὸς	σύζευξις)	καὶ τρίτον τεκνοποιητική (καὶ γὰρ
[1, 1255]	οὗτοι μέν εἰσι φύσει δοῦλοι,	οἷς	βέλτιόν ἐστιν ἄρχεσθαι ταύτην τὴν
[1, 1253]	ἔχων φύεται φρονήσει καὶ ἀρετῇ,	οἷς	ἐπὶ τἀναντία ἔστι χρῆσθαι μάλιστα.
[1, 1255]	ἐλεύθεροι οἱ δὲ δοῦλοι, φανερόν,	οἷς	καὶ συμφέρει τὸ δουλεύειν καὶ
[1, 1255]	ὀρέξεως πολιτικὴν ἢ βασιλικήν· ἐν	οἷς	φανερόν ἐστιν ὅτι κατὰ φύσιν
[1, 1260]	διαφορὰν εἶναι καὶ σχήμασι καὶ	λόγοις	καὶ τιμαῖς, ὥσπερ καὶ Ἄμασις
[1, 1253]	τῶν ὀργάνων ἕκαστον, μὴ πολλοῖς	ἔργοις	ἀλλ' ἑνὶ δουλεῦον) ἐν δὲ
[1, 1259]	τὸ ἐνδιατρίβειν. ~Ἐπεὶ δ' ἔστιν	ἐνίοις	γεγραμμένα περὶ τούτων, οἷον Χαρητίδῃ
[1, 1259]	τίνα λυσιτελέστατα, καὶ ποῖα ἐν	ποίοις	τόποις· ἄλλα γὰρ ἐν ἄλλαις
[1, 1257]	φύσιν τοῖς οἰκονόμοις καὶ τοῖς	πολιτικοῖς,	καὶ δι' ἣν αἰτίαν, δῆλον.
[1, 1259]	δὲ γνωρίζειν ταῦτα καὶ τοῖς	πολιτικοῖς.	Πολλαῖς γὰρ πόλεσι δεῖ χρηματισμοῦ
[1, 1253]	καὶ ἡδέος καὶ ταῦτα σημαίνειν	ἀλλήλοις)	ὁ δὲ λόγος ἐπὶ τῷ
[1, 1252]	ἀλλ' ὥσπερ καὶ ἐν τοῖς	ἄλλοις	ζῴοις καὶ φυτοῖς φυσικὸν τὸ
[1, 1255]	Πάλιν ἐν ἀνθρώπῳ καὶ τοῖς	ἄλλοις	ζῴοις ὡσαύτως· τὰ μὲν γὰρ
[1, 1252]	φυόμενα βλέψειεν, ὥσπερ ἐν τοῖς	ἄλλοις,	καὶ ἐν τούτοις κάλλιστ' ἂν
[1, 1261]	περὶ δὲ τῶν λοιπῶν ἐν	ἄλλοις	λεκτέον, ἀφέντες ὡς τέλος ἔχοντας
[1, 1253]	αὐτάρκης ἕκαστος χωρισθείς, ὁμοίως τοῖς	ἄλλοις	μέρεσιν ἕξει πρὸς τὸ ὅλον,
[1, 1259]	καὶ πεφυτευμένης, ὁμοίως δὲ καὶ	ἄλλοις	περὶ ἄλλων, ταῦτα μὲν ἐκ
[1, 1252]	μέθοδον. Ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς	ἄλλοις	τὸ σύνθετον μέχρι τῶν ἀσυνθέτων
[1, 1253]	ἐστὶ σημεῖον, διὸ καὶ τοῖς	ἄλλοις	ὑπάρχει ζῴοις (μέχρι γὰρ τούτου
[1, 1253]	κάλλιστα τῶν ὀργάνων ἕκαστον, μὴ	πολλοῖς	ἔργοις ἀλλ' ἑνὶ δουλεῦον) ἐν
[1, 1256]	δούλους, ἀλλ' ἐν τῷ χρῆσθαι	δούλοις.	Ἔστι δ' αὕτη ἡ ἐπιστήμη
[1, 1255]	δίκαιον πολλοὶ τῶν ἐν τοῖς	νόμοις	ὥσπερ ῥήτορα γράφονται παρανόμων, ὡς
[1, 1257]	τις κτητικὴ κατὰ φύσιν τοῖς	οἰκονόμοις	καὶ τοῖς πολιτικοῖς, καὶ δι'
[1, 1255]	τὴν ἀρχήν, εἴπερ καὶ τοῖς	εἰρημένοις.	Ἔστι γὰρ φύσει δοῦλος ὁ
[1, 1257]	Ὥστε ὁμοίως δῆλον ὅτι καὶ	γενομένοις	οἰητέον τά τε φυτὰ τῶν
[1, 1254]	φύσει, καὶ μὴ ἐν τοῖς	διεφθαρμένοις·	διὸ καὶ τὸν βέλτιστα διακείμενον
[1, 1256]	πρὸς ἀλλήλους τοῖς φύσει τούτων	ἠξιωμένοις,	τοῖς δὲ μὴ τοῦτον τὸν
[1, 1257]	ᾠοτοκεῖ· ὅσα δὲ ζῳοτοκεῖ, τοῖς	γεννωμένοις	ἔχει τροφὴν ἐν αὑτοῖς μέχρι
[1, 1259]	λυσιτελέστατα, καὶ ποῖα ἐν ποίοις	τόποις·	ἄλλα γὰρ ἐν ἄλλαις εὐθηνεῖ
[1, 1253]	πρὸς τὰ ἄλλα ζῷα τοῖς	ἀνθρώποις	ἴδιον, τὸ μόνον ἀγαθοῦ καὶ
[1, 1253]	ἑνὶ δουλεῦον) ἐν δὲ τοῖς	βαρβάροις	τὸ θῆλυ καὶ τὸ δοῦλον
[1, 1256]	ἡδὺ κατὰ φύσιν ἀλλὰ ἕτερα	ἑτέροις,	καὶ αὐτῶν τῶν ζῳοφάγων καὶ
[1, 1256]	δεῖ ταῦτα ἐπίστασθαι ἐπιτάττειν. Διὸ	ὅσοις	ἐξουσία μὴ αὐτοὺς κακοπαθεῖν, ἐπίτροπός
[1, 1252]	προαιρέσεως, ἀλλ' ὥσπερ καὶ ἐν	τοῖς	ἄλλοις ζῴοις καὶ φυτοῖς φυσικὸν
[1, 1255]	πᾶσιν. Πάλιν ἐν ἀνθρώπῳ καὶ	τοῖς	ἄλλοις ζῴοις ὡσαύτως· τὰ μὲν
[1, 1252]	πράγματα φυόμενα βλέψειεν, ὥσπερ ἐν	τοῖς	ἄλλοις, καὶ ἐν τούτοις κάλλιστ'
[1, 1253]	μὴ αὐτάρκης ἕκαστος χωρισθείς, ὁμοίως	τοῖς	ἄλλοις μέρεσιν ἕξει πρὸς τὸ
[1, 1252]	ὑφηγημένην μέθοδον. Ὥσπερ γὰρ ἐν	τοῖς	ἄλλοις τὸ σύνθετον μέχρι τῶν
[1, 1253]	ἡδέος ἐστὶ σημεῖον, διὸ καὶ	τοῖς	ἄλλοις ὑπάρχει ζῴοις (μέχρι γὰρ
[1, 1253]	γὰρ πρὸς τὰ ἄλλα ζῷα	τοῖς	ἀνθρώποις ἴδιον, τὸ μόνον ἀγαθοῦ
[1, 1254]	ἐκιθάριζεν, οὐδὲν ἂν ἔδει οὔτε	τοῖς	ἀρχιτέκτοσιν ὑπηρετῶν οὔτε τοῖς δεσπόταις
[1, 1259]	ἐν Συρακούσαις, ὡς πόρους εὑρίσκοντα	τοῖς	αὑτοῦ πράγμασιν ἀσυμφόρους· τὸ μέντοι
[1, 1253]	ἀλλ' ἑνὶ δουλεῦον) ἐν δὲ	τοῖς	βαρβάροις τὸ θῆλυ καὶ τὸ
[1, 1257]	ἢ ᾠοτοκεῖ· ὅσα δὲ ζῳοτοκεῖ,	τοῖς	γεννωμένοις ἔχει τροφὴν ἐν αὑτοῖς
[1, 1259]	εἴληφεν· ὅμοια γὰρ τὰ τικτόμενα	τοῖς	γεννῶσιν αὐτά ἐστιν, ὁ δὲ
[1, 1255]	ἄνοια δοκεῖν τὸ δίκαιον εἶναι,	τοῖς	δ' αὐτὸ τοῦτο δίκαιον, τὸ
[1, 1255]	Καὶ τοῖς μὲν οὕτως δοκεῖ	τοῖς	δ' ἐκείνως, καὶ τῶν σοφῶν.
[1, 1254]	δοκεῖ τοῖς μὲν εἶναι οἰκονομία,	τοῖς	δὲ μέγιστον μέρος αὐτῆς· ὅπως
[1, 1256]	ἀλλήλους τοῖς φύσει τούτων ἠξιωμένοις,	τοῖς	δὲ μὴ τοῦτον τὸν τρόπον,
[1, 1254]	καὶ βασιλική, καθάπερ εἴπομεν ἀρχόμενοι·	τοῖς	δὲ παρὰ φύσιν τὸ δεσπόζειν
[1, 1254]	οὔτε τοῖς ἀρχιτέκτοσιν ὑπηρετῶν οὔτε	τοῖς	δεσπόταις δούλων. ~(Τὰ μὲν οὖν
[1, 1254]	τὸ φύσει, καὶ μὴ ἐν	τοῖς	διεφθαρμένοις· διὸ καὶ τὸν βέλτιστα
[1, 1255]	ταύτην τὴν ἀρχήν, εἴπερ καὶ	τοῖς	εἰρημένοις. Ἔστι γὰρ φύσει δοῦλος
[1, 1254]	καὶ ἐλευθέρων. Ἐπεὶ δ' ἐν	τοῖς	ἐλαχίστοις πρῶτον ἕκαστον ζητητέον, πρῶτα
[1, 1254]	ἐκ τῆς ἁπάσης φύσεως ἐνυπάρχει	τοῖς	ἐμψύχοις· καὶ γὰρ ἐν τοῖς
[1, 1256]	τίς γὰρ ἔσται ἡ χρησομένη	τοῖς	κατὰ τὴν οἰκίαν παρὰ τὴν
[1, 1254]	ἀρχόμενον. Δεῖ δὲ σκοπεῖν ἐν	τοῖς	κατὰ φύσιν ἔχουσι μᾶλλον τὸ
[1, 1256]	σχολάζουσιν· ἀναγκαίου δ' ὄντος μεταβάλλειν	τοῖς	κτήνεσι διὰ τὰς νομὰς καὶ
[1, 1255]	τὴν ἀμφισβήτησιν (διὰ γὰρ τοῦτο	τοῖς	μὲν ἄνοια δοκεῖν τὸ δίκαιον
[1, 1254]	λαβεῖν βέλτιον τῶν νῦν ὑπολαμβανομένων.	Τοῖς	μὲν γὰρ δοκεῖ ἐπιστήμη τέ
[1, 1254]	δέ τι μέρος ὃ δοκεῖ	τοῖς	μὲν εἶναι οἰκονομία, τοῖς δὲ
[1, 1255]	καὶ ἀρχόμενον τὸ βιασθέν. Καὶ	τοῖς	μὲν οὕτως δοκεῖ τοῖς δ'
[1, 1254]	τοῖς ἐμψύχοις· καὶ γὰρ ἐν	τοῖς	μὴ μετέχουσι ζωῆς ἔστι τις
[1, 1255]	τὸ δίκαιον πολλοὶ τῶν ἐν	τοῖς	νόμοις ὥσπερ ῥήτορα γράφονται παρανόμων,
[1, 1257]	ἔστι τις κτητικὴ κατὰ φύσιν	τοῖς	οἰκονόμοις καὶ τοῖς πολιτικοῖς, καὶ
[1, 1253]	ὁ γὰρ βοῦς ἀντ' οἰκέτου	τοῖς	πένησίν ἐστιν. Ἡ μὲν οὖν
[1, 1259]	τῆς τιμῆς· ἀλλ' ὅμως ἐπὶ	τοῖς	πεντήκοντα ταλάντοις ἐπέλαβεν ἑκατόν. Τοῦτο
[1, 1261]	τὸ δὲ κακῶς φεύγειν, ἐν	τοῖς	περὶ τὰς πολιτείας ἀναγκαῖον ἐπελθεῖν.
[1, 1257]	κατὰ φύσιν τοῖς οἰκονόμοις καὶ	τοῖς	πολιτικοῖς, καὶ δι' ἣν αἰτίαν,
[1, 1259]	Χρήσιμον δὲ γνωρίζειν ταῦτα καὶ	τοῖς	πολιτικοῖς. Πολλαῖς γὰρ πόλεσι δεῖ
[1, 1259]	Πάντα γὰρ ὠφέλιμα ταῦτ' ἐστὶ	τοῖς	τιμῶσι τὴν χρηματιστικήν, οἷον καὶ
[1, 1259]	ἐπιδεῖξαι ὅτι ῥᾴδιόν ἐστι πλουτεῖν	τοῖς	φιλοσόφοις, ἂν βούλωνται, ἀλλ' οὐ
[1, 1256]	δούλῳ καὶ δεσπότῃ πρὸς ἀλλήλους	τοῖς	φύσει τούτων ἠξιωμένοις, τοῖς δὲ
[1, 1259]	ἀλλ' ὅμως ἐπὶ τοῖς πεντήκοντα	ταλάντοις	ἐπέλαβεν ἑκατόν. Τοῦτο μὲν οὖν
[1, 1254]	ἐλευθέρων. Ἐπεὶ δ' ἐν τοῖς	ἐλαχίστοις	πρῶτον ἕκαστον ζητητέον, πρῶτα δὲ
[1, 1253]	περ ἄζυξ ὢν ὥσπερ ἐν	πεττοῖς.	Διότι δὲ πολιτικὸν ὁ ἄνθρωπος
[1, 1257]	ἡ καπηλική· ὅσον γὰρ ἱκανὸν	αὐτοῖς,	ἀναγκαῖον ἦν ποιεῖσθαι τὴν ἀλλαγήν)
[1, 1256]	ὁποτέρως συμφέρει πρὸς τὴν τροφὴν	αὐτοῖς	διὰ τὸ τὰ μὲν ζῳοφάγα
[1, 1258]	ὑφαντικῆς ἔρια ποιῆσαι, ἀλλὰ χρήσασθαι	αὐτοῖς,	καὶ γνῶναι δὲ τὸ ποῖον
[1, 1260]	δ' ἄλλων ἕκαστον ὅσον ἐπιβάλλει	αὐτοῖς.	Ὁμοίως τοίνυν ἀναγκαίως ἔχειν καὶ
[1, 1258]	λαβοῦσα παρὰ τῆς φύσεως χρῆται	αὐτοῖς,	οὕτω καὶ τροφὴν τὴν φύσιν
[1, 1255]	μὲν γὰρ οὐ μόνον παρ'	αὑτοῖς	εὐγενεῖς ἀλλὰ πανταχοῦ νομίζουσιν, τοὺς
[1, 1257]	τοῖς γεννωμένοις ἔχει τροφὴν ἐν	αὑτοῖς	μέχρι τινός, τὴν τοῦ καλουμένου
[1, 1253]	ὥσπερ δὲ καὶ τὰ εἴδη	ἑαυτοῖς	ἀφομοιοῦσιν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ
[1, 1259]	τοῦτο ταὐτόν ἐστιν· ἀμφότεροι γὰρ	ἑαυτοῖς	ἐτέχνασαν γενέσθαι μονοπωλίαν. Χρήσιμον δὲ
[1, 1255]	τῶν ἀγρίων βελτίω τὴν φύσιν,	τούτοις	δὲ πᾶσι βέλτιον ἄρχεσθαι ὑπ'
[1, 1255]	πάντες φαῖεν ἂν ἀξίους εἶναι	τούτοις	δουλεύειν. Εἰ δ' ἐπὶ τοῦ
[1, 1252]	ἐν τοῖς ἄλλοις, καὶ ἐν	τούτοις	κάλλιστ' ἂν οὕτω θεωρήσειεν. Ἀνάγκη
[1, 1252]	ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις καὶ	φυτοῖς	φυσικὸν τὸ ἐφίεσθαι, οἷον αὐτό,
[1, 1259]	ὅτι ῥᾴδιόν ἐστι πλουτεῖν τοῖς	φιλοσόφοις,	ἂν βούλωνται, ἀλλ' οὐ τοῦτ'
[1, 1254]	τῆς ἁπάσης φύσεως ἐνυπάρχει τοῖς	ἐμψύχοις·	καὶ γὰρ ἐν τοῖς μὴ
[1, 1252]	ὥσπερ καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις	ζῴοις	καὶ φυτοῖς φυσικὸν τὸ ἐφίεσθαι,
[1, 1253]	διὸ καὶ τοῖς ἄλλοις ὑπάρχει	ζῴοις	(μέχρι γὰρ τούτου ἡ φύσις
[1, 1255]	ἐν ἀνθρώπῳ καὶ τοῖς ἄλλοις	ζῴοις	ὡσαύτως· τὰ μὲν γὰρ ἥμερα
[1, 1257]	τοσαύτην τροφὴν ὥσθ' ἱκανὴν εἶναι	μέχρις	οὗ ἂν δύνηται αὐτὸ αὑτῷ
[1, 1255]	κρείττονα ἄρχειν) ἐπεὶ διαστάντων γε	χωρὶς	τούτων τῶν λόγων οὔτε ἰσχυρὸν
[1, 1260]	λόγοις καὶ τιμαῖς, ὥσπερ καὶ	Ἄμασις	εἶπε τὸν περὶ τοῦ ποδανιπτῆρος
[1, 1259]	ταύτης μέρη τρία, ναυκληρία φορτηγία	παράστασις·	διαφέρει δὲ τούτων ἕτερα ἑτέρων
[1, 1257]	πράγματος, οἷον ὑποδήματος ἥ τε	ὑπόδεσις	καὶ ἡ μεταβλητική. Ἀμφότεραι γὰρ
[1, 1256]	καὶ ἐπὶ πλεῖον τῶν τοιούτων	μάθησις,	οἷον ὀψοποιικὴ καὶ τἆλλα τὰ
[1, 1254]	Ἔτι δ' ἐπεὶ διαφέρει ἡ	ποίησις	εἴδει καὶ ἡ πρᾶξις, καὶ
[1, 1254]	Ὁ δὲ βίος πρᾶξις, οὐ	ποίησις,	ἐστιν· διὸ καὶ ὁ δοῦλος
[1, 1258]	ἕτερον τέλος, τῆς δ' ἡ	αὔξησις.	Ὥστε δοκεῖ τισι τοῦτ' εἶναι
[1, 1258]	Τῆς γὰρ αὐτῆς ἐστι κτήσεως	χρῆσις,	ἀλλ' οὐ κατὰ ταὐτόν, ἀλλὰ
[1, 1257]	Ἑκάστου γὰρ κτήματος διττὴ ἡ	χρῆσίς	ἐστιν, ἀμφότεραι δὲ καθ' αὑτὸ
[1, 1255]	ἐστὶν ἔργον ἡ τοῦ σώματος	χρῆσις,	καὶ τοῦτ' ἐστ' ἀπ' αὐτῶν
[1, 1254]	ἐσθῆτος καὶ τῆς κλίνης ἡ	χρῆσις	μόνον. Ἔτι δ' ἐπεὶ διαφέρει
[1, 1257]	ἀνάγκης ἡ τοῦ νομίσματος ἐπορίσθη	χρῆσις.	Οὐ γὰρ εὐβάστακτον ἕκαστον τῶν
[1, 1258]	σύνεγγυς αὐτῶν. Ἐπαλλάττει γὰρ ἡ	χρῆσις	τοῦ αὐτοῦ οὖσα ἑκατέρας τῆς
[1, 1256]	οὖν ἔχει τινὰ λόγον ἡ	ἀμφισβήτησις,	καὶ οὐκ εἰσί τινες οἱ
[1, 1256]	περὶ τὴν τροφὴν ἐπιμέλεια καὶ	κτῆσις;	Ἀλλὰ μὴν εἴδη γε πολλὰ
[1, 1256]	χρηματιστικοῦ θεωρῆσαι πόθεν χρήματα καὶ	κτῆσις	ἔσται, Ἥ δὲ κτῆσις πολλὰ
[1, 1254]	βίαιον γάρ. Ἐπεὶ οὖν ἡ	κτῆσις	μέρος τῆς οἰκίας ἐστὶ καὶ
[1, 1254]	πρὸς ζωήν ἐστι, καὶ ἡ	κτῆσις	πλῆθος ὀργάνων ἐστί, καὶ ὁ
[1, 1259]	ποῦ καὶ πῶς, οἷον ἵππων	κτῆσις	ποία τις ἢ βοῶν ἢ
[1, 1256]	καὶ κτῆσις ἔσται, Ἥ δὲ	κτῆσις	πολλὰ περιείληφε μέρη καὶ ὁ
[1, 1258]	ὁ τοιοῦτος πλοῦτος καὶ χρημάτων	κτῆσις.	Τῆς δ' οἰκονομικῆς χρηματιστικῆς ἔστι
[1, 1257]	διάγουσιν. Ἡ μὲν οὖν τοιαύτη	κτῆσις	ὑπ' αὐτῆς φαίνεται τῆς φύσεως
[1, 1253]	ἡ δὲ δικαιοσύνη τοῦ δικαίου	κρίσις.	~(Ἐπεὶ δὲ φανερὸν ἐξ ὧν
[1, 1254]	οἰκίας δεσπότης καὶ δοῦλος, καὶ	πόσις	καὶ ἄλοχος, καὶ πατὴρ καὶ
[1, 1253]	ζῴοις (μέχρι γὰρ τούτου ἡ	φύσις	αὐτῶν ἐλήλυθε, τοῦ ἔχειν αἴσθησιν
[1, 1256]	ἐξ ἀγαθῶν ἀγαθόν. Ἡ δὲ	φύσις	βούλεται μὲν τοῦτο ποιεῖν πολλάκις,
[1, 1255]	ζῴων. Βούλεται μὲν οὖν ἡ	φύσις	καὶ τὰ σώματα διαφέροντα ποιεῖν
[1, 1257]	ἐξ αὐτῶν. Εἰ οὖν ἡ	φύσις	μηθὲν μήτε ἀτελὲς ποιεῖ μήτε
[1, 1253]	γάρ, ὡς φαμέν, μάτην ἡ	φύσις	ποιεῖ· λόγον δὲ μόνον ἄνθρωπος
[1, 1253]	τὸ δοῦλον (οὐθὲν γὰρ ἡ	φύσις	ποιεῖ τοιοῦτον οἷον οἱ χαλκοτύποι
[1, 1253]	γὰρ αὕτη ἐκείνων, ἡ δὲ	φύσις	τέλος ἐστίν· οἷον γὰρ ἕκαστόν
[1, 1254]	ἐκείνου. Τίς μὲν οὖν ἡ	φύσις	τοῦ δούλου καὶ τίς ἡ
[1, 1256]	τὴν αἵρεσιν τὴν τούτων ἡ	φύσις	τοὺς βίους αὐτῶν διώρισεν, ἐπεὶ
[1, 1255]	δ' ἀπ' ἀμφοῖν ἔκγονον ῥιζωμάτων	τίς	ἂν προσειπεῖν ἀξιώσειεν λάτριν; Ὅταν
[1, 1254]	τοῖς μὴ μετέχουσι ζωῆς ἔστι	τις	ἀρχή, οἷον ἁρμονίας. Ἀλλὰ ταῦτα
[1, 1256]	πορίσασθαι, τῆς δὲ τὸ χρήσασθαι·	τίς	γὰρ ἔσται ἡ χρησομένη τοῖς
[1, 1258]	ἀνεπιτήδειον. Καὶ γὰρ ἀπορήσειεν ἄν	τις	διὰ τί ἡ μὲν χρηματιστικὴ
[1, 1255]	ἀνάξιον δουλεύειν οὐδαμῶς ἂν φαίη	τις	δοῦλον εἶναι· εἰ δὲ μή,
[1, 1260]	ἄν τις, πότερον ἔστιν ἀρετή	τις	δούλου παρὰ τὰς ὀργανικὰς καὶ
[1, 1259]	καθόλου τὸ τοιοῦτον χρηματιστικόν, ἐάν	τις	δύνηται μονοπωλίαν αὑτῷ κατασκευάζειν. Διὸ
[1, 1254]	μὲν γὰρ δοκεῖ ἐπιστήμη τέ	τις	εἶναι ἡ δεσποτεία, καὶ ἡ
[1, 1252]	ἕκαστον τῶν ῥηθέντων. Εἰ δή	τις	ἐξ ἀρχῆς τὰ πράγματα φυόμενα
[1, 1255]	δουλεύων· ὁ γὰρ νόμος ὁμολογία	τίς	ἐστιν ἐν ᾧ τὰ κατὰ
[1, 1259]	πῶς, οἷον ἵππων κτῆσις ποία	τις	ἢ βοῶν ἢ προβάτων, ὁμοίως
[1, 1254]	ἡ φύσις τοῦ δούλου καὶ	τίς	ἡ δύναμις, ἐκ τούτων δῆλον·
[1, 1258]	τε μὴ ἀναγκαίας χρηματιστικῆς, καὶ	τίς,	καὶ δι' αἰτίαν τίνα ἐν
[1, 1255]	καὶ ὁ δοῦλος. Ἔστι γάρ	τις	καὶ κατὰ νόμον δοῦλος καὶ
[1, 1257]	πολιτικῶν. Ὅτι μὲν τοίνυν ἔστι	τις	κτητικὴ κατὰ φύσιν τοῖς οἰκονόμοις
[1, 1256]	ἐξουσία μὴ αὐτοὺς κακοπαθεῖν, ἐπίτροπός	τις	λαμβάνει ταύτην τὴν τιμήν, αὐτοὶ
[1, 1253]	εἰ μὴ ὁμωνύμως, ὥσπερ εἴ	τις	λέγοι τὴν λιθίνην (διαφθαρεῖσα γὰρ
[1, 1254]	ἐστιν, ἀλλὰ καὶ ὅλως ἐκείνου.	Τίς	μὲν οὖν ἡ φύσις τοῦ
[1, 1256]	Συρακούσαις ἐπαίδευεν· ἐκεῖ γὰρ λαμβάνων	τις	μισθὸν ἐδίδασκε τὰ ἐγκύκλια διακονήματα
[1, 1256]	τούτων, οἷον ἡ δικαία, πολεμική	τις	οὖσα ἢ θηρευτική. Περὶ μὲν
[1, 1260]	οὖν περὶ δούλων ἀπορήσειεν ἄν	τις,	πότερον ἔστιν ἀρετή τις δούλου
[1, 1256]	Πρῶτον μὲν οὖν ἀπορήσειεν ἄν	τις	πότερον ἡ χρηματιστικὴ ἡ αὐτὴ
[1, 1259]	ὠνίων ποιοῦσιν. Ἐν Σικελίᾳ δέ	τις	τεθέντος παρ' αὐτῷ νομίσματος συνεπρίατο
[1, 1260]	τῶν ἔργων. Ἀπορήσειε δ' ἄν	τις,	τὸ νῦν εἰρημένον εἰ ἀληθές,
[1, 1254]	καὶ χωριστόν. Πότερον δ' ἔστι	τις	φύσει τοιοῦτος ἢ οὔ, καὶ
[1, 1254]	ἐστιν, ἄλλου δ' ἐστὶν ἄνθρωπος	ὃς	ἂν κτῆμα ᾖ ἄνθρωπος ὤν,
[1, 1260]	ἁπλῶς τοῦ ἀρχιτέκτονος, ὁ δὲ	λόγος	ἀρχιτέκτων) τῶν δ' ἄλλων ἕκαστον
[1, 1253]	ταῦτα σημαίνειν ἀλλήλοις) ὁ δὲ	λόγος	ἐπὶ τῷ δηλοῦν ἐστι τὸ
[1, 1260]	ἄρρεν τοῦ θήλεος καὶ ἀνὴρ	παιδός,	καὶ πᾶσιν ἐνυπάρχει μὲν τὰ
[1, 1260]	ζητούμενον καὶ περὶ γυναικὸς καὶ	παιδός,	πότερα καὶ τούτων εἰσὶν ἀρεταί,
[1, 1260]	πρεσβείαν ἐστίν, ὅπερ ἐστὶ βασιλικῆς	εἶδος	ἀρχῆς. Διὸ καλῶς Ὅμηρος τὸν
[1, 1256]	αὐτῆς ἐστί τι ἢ ἕτερον	εἶδος,	ἔχει διαμφισβήτησιν· εἰ γάρ ἐστι
[1, 1257]	τὸν πόλεμον. Ἓν μὲν οὖν	εἶδος	κτητικῆς κατὰ φύσιν τῆς οἰκονομικῆς
[1, 1257]	παρὰ φύσιν οὔτε χρηματιστικῆς ἐστιν	εἶδος	οὐδέν νεἰς ἀναπλήρωσιν γὰρ τῆς
[1, 1258]	χρηματισμόν ἐστι, καὶ τὸ ἕτερον	εἶδος	τῆς χρηματιστικῆς διὰ τοῦτ' ἐλήλυθεν.
[1, 1258]	ἐκ τῆς ἀναγκαίας ἀλλαγῆς θάτερον	εἶδος	τῆς χρηματιστικῆς ἐγένετο, τὸ καπηλικόν,
[1, 1259]	σώματι μόνῳ χρησίμων) τρίτον δὲ	εἶδος	χρηματιστικῆς μεταξὺ ταύτης καὶ τῆς
[1, 1254]	πρακτικόν· ἀπὸ μὲν γὰρ τῆς	κερκίδος	ἕτερόν τι γίνεται παρὰ τὴν
[1, 1253]	κοινωνιῶν οἰκία πρώτη, καὶ ὀρθῶς	Ἡσίοδος	εἶπε ποιήσας οἶκον μὲν πρώτιστα
[1, 1258]	καὶ πῶς μεταβαλλόμενον πλεῖστον ποιήσει	κέρδος.	Διὸ δοκεῖ ἡ χρηματιστικὴ μάλιστα
[1, 1253]	οὖν φωνὴ τοῦ λυπηροῦ καὶ	ἡδέος	ἐστὶ σημεῖον, διὸ καὶ τοῖς
[1, 1253]	τοῦ ἔχειν αἴσθησιν λυπηροῦ καὶ	ἡδέος	καὶ ταῦτα σημαίνειν ἀλλήλοις) ὁ
[1, 1253]	πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ	θεός.	Φύσει μὲν οὖν ἡ ὁρμὴ
[1, 1260]	τε γὰρ ἄρρεν φύσει τοῦ	θήλεος	ἡγεμονικώτερον, εἰ μή που συνέστηκε
[1, 1260]	ἄρχει καὶ τὸ ἄρρεν τοῦ	θήλεος	καὶ ἀνὴρ παιδός, καὶ πᾶσιν
[1, 1258]	τὸν πλοῦτον πολλάκις τιθέασι νομίσματος	πλῆθος,	διὰ τὸ περὶ τοῦτ' εἶναι
[1, 1257]	μεγέθει, ὁ δὲ πλοῦτος ὀργάνων	πλῆθός	ἐστιν οἰκονομικῶν καὶ πολιτικῶν. Ὅτι
[1, 1254]	ζωήν ἐστι, καὶ ἡ κτῆσις	πλῆθος	ὀργάνων ἐστί, καὶ ὁ δοῦλος
[1, 1258]	τὸ δύνασθαι θεωρῆσαι πόθεν ἔσται	πλῆθος,	ποιητικὴ γὰρ εἶναι πλούτου καὶ
[1, 1260]	ἄρχων μὴ ἔσται σώφρων καὶ	δίκαιος,	πῶς ἄρξει καλῶς; Εἴθ' ὁ
[1, 1254]	αὐτὴν ἔχειν διαφοράν. Ὁ δὲ	βίος	πρᾶξις, οὐ ποίησις, ἐστιν· διὸ
[1, 1254]	πάλιν οἰκία συνέστηκεν· οἰκία δὲ	τέλειος	ἐκ δούλων καὶ ἐλευθέρων. Ἐπεὶ
[1, 1253]	δ' ἐκ πλειόνων κωμῶν κοινωνία	τέλειος	πόλις, ἤδη πάσης ἔχουσα πέρας
[1, 1259]	ἐπέλαβεν ἑκατόν. Τοῦτο μὲν οὖν	Διονύσιος	αἰσθόμενος τὰ μὲν χρήματα ἐκέλευσεν
[1, 1253]	δὲ πρῶτος συστήσας μεγίστων ἀγαθῶν	αἴτιος.	Ὥσπερ γὰρ καὶ τελεωθὲν βέλτιστον
[1, 1253]	ὑφ' Ὁμήρου λοιδορηθεὶς Ἀφρήτωρ ἀθέμιστος	ἀνέστιος·	Ἅμα γὰρ φύσει τοιοῦτος καὶ
[1, 1259]	τρίτον δὲ γαμική ήκαὶ γὰρ	γυναικὸς	ἄρχει καὶ τέκνων, ὡς ἐλευθέρων
[1, 1260]	καὶ οὐχ ἡ αὐτὴ σωφροσύνη	γυναικὸς	καὶ ἀνδρός, οὐδ' ἀνδρεία καὶ
[1, 1254]	καὶ γαμική (ἀνώνυμον γὰρ ἡ	γυναικὸς	καὶ ἀνδρὸς σύζευξις) καὶ τρίτον
[1, 1260]	ἐστι τὸ ζητούμενον καὶ περὶ	γυναικὸς	καὶ παιδός, πότερα καὶ τούτων
[1, 1261]	τοῦτον· περὶ δ' ἀνδρὸς καὶ	γυναικός,	καὶ τέκνων καὶ πατρός, τῆς
[1, 1259]	δὲ τρόπον τῆς ἀρχῆς, ἀλλὰ	γυναικὸς	μὲν πολιτικῶς τέκνων δὲ βασιλικῶς·
[1, 1260]	ὥσπερ ὁ ποιητὴς εἴρηκε περὶ	γυναικός,	οὕτω νομίζειν ἔχειν περὶ πάντων·
[1, 1257]	τροφήν, ~(Νομαδικὸς, λῃστρικὸς, ἁλιευτικὸς, θηρευτικὸς,	γεωργικός.	Οἱ δὲ καὶ μιγνύντες ἐκ
[1, 1257]	καὶ καπηλείας πορίζονται τὴν τροφήν,	~(Νομαδικὸς,	λῃστρικὸς, ἁλιευτικὸς, θηρευτικὸς, γεωργικός. Οἱ
[1, 1253]	ποιηταὶ βαρβάρων δ' Ἕλληνας ἄρχειν	εἰκός,	ὡς ταὐτὸ φύσει βάρβαρον καὶ
[1, 1253]	ἡμέραν συνεστηκυῖα κοινωνία κατὰ φύσιν	οἶκός	ἐστιν, οὓς Χαρώνδας μὲν καλεῖ
[1, 1256]	οἰκονομικὴ μοναρχία αμοναρχεῖται γὰρ πᾶς	οἶκος)	ἡ δὲ πολιτικὴ ἐλευθέρων καὶ
[1, 1257]	καπηλείας πορίζονται τὴν τροφήν, ~(Νομαδικὸς,	λῃστρικὸς,	ἁλιευτικὸς, θηρευτικὸς, γεωργικός. Οἱ δὲ
[1, 1257]	πορίζονται τὴν τροφήν, ~(Νομαδικὸς, λῃστρικὸς,	ἁλιευτικὸς,	θηρευτικὸς, γεωργικός. Οἱ δὲ καὶ
[1, 1257]	τὴν τροφήν, ~(Νομαδικὸς, λῃστρικὸς, ἁλιευτικὸς,	θηρευτικὸς,	γεωργικός. Οἱ δὲ καὶ μιγνύντες
[1, 1259]	γὰρ ἐγένετο χάριν, ὁ δὲ	τόκος	αὐτὸ ποιεῖ πλέον (ὅθεν καὶ
[1, 1259]	γεννῶσιν αὐτά ἐστιν, ὁ δὲ	τόκος	γίνεται νόμισμα ἐκ νομίσματος) ὥστε
[1, 1258]	τέλος ὄν, πρὸς δὲ τὸ	τέλος	ἅπαντα δέον ἀπαντᾶν. Περὶ μὲν
[1, 1253]	τὸ οὗ ἕνεκα καὶ τὸ	τέλος	βέλτιστον· ~(Ἡ δ' αὐτάρκεια καὶ
[1, 1253]	εἴπερ καὶ αἱ πρῶται κοινωνίαι.	Τέλος	γὰρ αὕτη ἐκείνων, ἡ δὲ
[1, 1258]	οὐκ ἔστι τοῦ τέλους πέρας,	τέλος	δὲ ὁ τοιοῦτος πλοῦτος καὶ
[1, 1253]	αὕτη ἐκείνων, ἡ δὲ φύσις	τέλος	ἐστίν· οἷον γὰρ ἕκαστόν ἐστι
[1, 1261]	ἐν ἄλλοις λεκτέον, ἀφέντες ὡς	τέλος	ἔχοντας τοὺς νῦν λόγους, ἄλλην
[1, 1253]	βέλτιστον· ~(Ἡ δ' αὐτάρκεια καὶ	τέλος	καὶ βέλτιστον. Ἐκ τούτων οὖν
[1, 1260]	αὑτόν ἐστιν, ἀλλὰ πρὸς τὸ	τέλος	καὶ τὸν ἡγούμενον· ὁμοίως δὲ
[1, 1258]	πάσας ποιοῦσι χρηματιστικάς, ὡς τοῦτο	τέλος	ὄν, πρὸς δὲ τὸ τέλος
[1, 1258]	ποιεῖν) τῶν δὲ πρὸς τὸ	τέλος	οὐκ εἰς ἄπειρον (πέρας γὰρ
[1, 1258]	εἰς ἄπειρον (πέρας γὰρ τὸ	τέλος	πάσαις) οὕτω καὶ ταύτης τῆς
[1, 1258]	ταὐτόν, ἀλλὰ τῆς μὲν ἕτερον	τέλος,	τῆς δ' ἡ αὔξησις. Ὥστε
[1, 1260]	καλῶς; ~(Ἀκόλαστος γὰρ ὢν καὶ	δειλὸς	οὐδὲν ποιήσει τῶν προσηκόντων. Φανερὸν
[1, 1255]	ἰδεῖν τό τε τῆς ψυχῆς	κάλλος	καὶ τὸ τοῦ σώματος. ~(Ὅτι
[1, 1253]	καὶ οὐ διὰ τύχην ἤτοι	φαῦλός	ἐστιν, ἢ κρείττων ἢ ἄνθρωπος·
[1, 1255]	λέγεται τὸ δουλεύειν καὶ ὁ	δοῦλος.	Ἔστι γάρ τις καὶ κατὰ
[1, 1254]	δὲ δοῦλος οὐ μόνον δεσπότου	δοῦλός	ἐστιν, ἀλλὰ καὶ ὅλως ἐκείνου.
[1, 1254]	ἄλλου ἄνθρωπος ὤν, οὗτος φύσει	δοῦλός	ἐστιν, ἄλλου δ' ἐστὶν ἄνθρωπος
[1, 1255]	γάρ τις καὶ κατὰ νόμον	δοῦλος	καὶ δουλεύων· ὁ γὰρ νόμος
[1, 1256]	εἶναι, ὁμοίως δὲ καὶ ὁ	δοῦλος	καὶ ὁ ἐλεύθερος. Ἐπιστήμη δ'
[1, 1254]	ἐλάχιστα μέρη οἰκίας δεσπότης καὶ	δοῦλος,	καὶ πόσις καὶ ἄλοχος, καὶ
[1, 1260]	τοῦτο πλεῖστον; Ὁ μὲν γὰρ	δοῦλος	κοινωνὸς ζωῆς, ὁ δὲ πορρώτερον,
[1, 1254]	πλῆθος ὀργάνων ἐστί, καὶ ὁ	δοῦλος	κτῆμά τι ἔμψυχον, καὶ ὥσπερ
[1, 1256]	σώματι καὶ ψυχῇ, ὁ δὲ	δοῦλος	μέρος τι τοῦ δεσπότου, οἷον
[1, 1255]	τοῖς εἰρημένοις. Ἔστι γὰρ φύσει	δοῦλος	ὁ δυνάμενος ἄλλου εἶναι (διὸ
[1, 1260]	ἐνυπάρχει διαφερόντως. Ὁ μὲν γὰρ	δοῦλος	ὅλως οὐκ ἔχει τὸ βουλευτικόν,
[1, 1254]	δ' οὐκ ἔστιν· ὁ δὲ	δοῦλος	οὐ μόνον δεσπότου δοῦλός ἐστιν,
[1, 1256]	ἀναγκαιότερα, καὶ κατὰ τὴν παροιμίαν	Δοῦλος	πρὸ δούλου, δεσπότης πρὸ δεσπότου.
[1, 1256]	ὑφηγημένον τρόπον, ἐπείπερ καὶ ὁ	δοῦλος	τῆς κτήσεως μέρος τι ἦν.
[1, 1261]	ἔχει δουλείαν, καὶ ὁ μὲν	δοῦλος	τῶν φύσει, σκυτοτόμος δ' οὐθείς,
[1, 1254]	ποίησις, ἐστιν· διὸ καὶ ὁ	δοῦλος	ὑπηρέτης τῶν πρὸς τὴν πρᾶξιν.
[1, 1255]	οἴονται, δικαίου τινός ςὁ γὰρ	νόμος	δίκαιόν τἰ τὴν κατὰ πόλεμον
[1, 1255]	δοῦλος καὶ δουλεύων· ὁ γὰρ	νόμος	ὁμολογία τίς ἐστιν ἐν ᾧ
[1, 1258]	εἶναι δοκεῖ τὸ νόμισμα καὶ	νόμος	παντάπασι, φύσει δ' οὐθέν, ὅτι
[1, 1261]	ὁ μὲν δοῦλος τῶν φύσει,	σκυτοτόμος	δ' οὐθείς, οὐδὲ τῶν ἄλλων
[1, 1259]	πορίζειν τὴν ἐπικαρπίαν) δεύτερον δὲ	τοκισμός,	τρίτον δὲ μισθαρνία (ταύτης δ'
[1, 1257]	αὐτὴν ὅπως ὑπάρχῃ ὧν ἔστι	θησαυρισμὸς	χρημάτων πρὸς ζωὴν ἀναγκαίων, καὶ
[1, 1257]	ἣν αἰτίαν, δῆλον. Ἔστι δὲ	γένος	ἄλλο κτητικῆς, ἣν μάλιστα καλοῦσι,
[1, 1256]	τῆς οἰκονομικῆς ἢ ἕτερόν τι	γένος,	καὶ καθόλου ἡ περὶ τὴν
[1, 1256]	θηρίων ἀγρίων· τὸ δὲ πλεῖστον	γένος	τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τῆς γῆς
[1, 1258]	ὅτι μεταθεμένων τε τῶν χρωμένων	οὐθενὸς	ἄξιον οὐδὲ χρήσιμον πρὸς οὐδὲν
[1, 1259]	Χίῳ πάντων, ὀλίγου μισθωσάμενον ἅτ'	οὐθενὸς	ἐπιβάλλοντος· ἐπειδὴ δ' ὁ καιρὸς
[1, 1255]	Ἔστι γὰρ φύσει δοῦλος ὁ	δυνάμενος	ἄλλου εἶναι (διὸ καὶ ἄλλου
[1, 1253]	τὸ ὅλον, ὁ δὲ μὴ	δυνάμενος	κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι'
[1, 1255]	βίον (οὗτος δὲ καὶ γίνεται	διῃρημένος	εἴς τε τὴν πολεμικὴν χρείαν
[1, 1253]	μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν	δεόμενος	δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως,
[1, 1259]	ἑκατόν. Τοῦτο μὲν οὖν Διονύσιος	αἰσθόμενος	τὰ μὲν χρήματα ἐκέλευσεν ἐκκομίσασθαι,
[1, 1257]	ὑποδήματος χρήσεις· καὶ γὰρ ὁ	ἀλλαττόμενος	τῷ δεομένῳ ὑποδήματος ἀντὶ νομίσματος
[1, 1252]	τοιαύτης κατὰ μέρος ἄρχων καὶ	ἀρχόμενος,	πολιτικόν· ταῦτα δ' οὐκ ἔστιν
[1, 1260]	πῶς ἄρξει καλῶς; Εἴθ' ὁ	ἀρχόμενος,	πῶς ἀρχθήσεται καλῶς; ~(Ἀκόλαστος γὰρ
[1, 1257]	οἰκίας. Καὶ ἔοικεν ὅ γ'	ἀληθινὸς	πλοῦτος ἐκ τούτων εἶναι. Ἡ
[1, 1252]	οὖσαν καὶ πᾶσαν κοινωνίαν ἀγαθοῦ	τινος	ἕνεκεν συνεστηκυῖαν (τοῦ γὰρ εἶναι
[1, 1257]	φύσει αὐτῶν, ἀλλὰ δι' ἐμπειρίας	τινὸς	καὶ τέχνης γίνεται μᾶλλον. Λάβωμεν
[1, 1255]	ἀντεχόμενοί τινες, ὡς οἴονται, δικαίου	τινός	ςὁ γὰρ νόμος δίκαιόν τἰ
[1, 1252]	δῆλον ὡς πᾶσαι μὲν ἀγαθοῦ	τινος	στοχάζονται, μάλιστα δὲ καὶ τοῦ
[1, 1257]	ἔχει τροφὴν ἐν αὑτοῖς μέχρι	τινός,	τὴν τοῦ καλουμένου γάλακτος φύσιν.
[1, 1255]	τὸ κρατοῦν ἐν ὑπεροχῇ ἀγαθοῦ	τινος,	ὥστε δοκεῖν μὴ ἄνευ ἀρετῆς
[1, 1259]	τῶν ἐμπορίων οἱ ἔμποροι, ἐπώλει	μόνος,	οὐ πολλὴν ποιήσας ὑπερβολὴν τῆς
[1, 1260]	γὰρ ἔργον ἐστὶν ἁπλῶς τοῦ	ἀρχιτέκτονος,	ὁ δὲ λόγος ἀρχιτέκτων) τῶν
[1, 1255]	βιάσασθαι δυναμένου καὶ κατὰ δύναμιν	κρείττονος	ἔσται δοῦλον καὶ ἀρχόμενον τὸ
[1, 1259]	ἐσομένην ἐκ τῆς ἀστρολογίας, ἔτι	χειμῶνος	ὄντος εὐπορήσαντα χρημάτων ὀλίγων ἀρραβῶνας
[1, 1260]	πλεῖστον; Ὁ μὲν γὰρ δοῦλος	κοινωνὸς	ζωῆς, ὁ δὲ πορρώτερον, καὶ
[1, 1253]	ἔχουσα πέρας τῆς αὐταρκείας ὡς	ἔπος	εἰπεῖν, γινομένη μὲν τοῦ ζῆν
[1, 1256]	ὅσοις ἐξουσία μὴ αὐτοὺς κακοπαθεῖν,	ἐπίτροπός	τις λαμβάνει ταύτην τὴν τιμήν,
[1, 1253]	τελεωθὲν βέλτιστον τῶν ζῴων ὁ	ἄνθρωπός	ἐστιν, οὕτω καὶ χωρισθεὶς νόμου
[1, 1253]	φύσις ποιεῖ· λόγον δὲ μόνον	ἄνθρωπος	ἔχει τῶν ζῴων· ἡ μὲν
[1, 1253]	πεττοῖς. Διότι δὲ πολιτικὸν ὁ	ἄνθρωπος	ζῷον πάσης μελίττης καὶ παντὸς
[1, 1255]	διεστᾶσιν ὅσον ψυχὴ σώματος καὶ	ἄνθρωπος	θηρίου (διάκεινται δὲ τοῦτον τὸν
[1, 1253]	ἀδικία ἔχουσα ὅπλα· ὁ δὲ	ἄνθρωπος	ὅπλα ἔχων φύεται φρονήσει καὶ
[1, 1254]	δοῦλός ἐστιν, ἄλλου δ' ἐστὶν	ἄνθρωπος	ὃς ἂν κτῆμα ᾖ ἄνθρωπος
[1, 1253]	πόλις ἐστί, καὶ ὅτι ὁ	ἄνθρωπος	φύσει πολιτικὸν ζῷον, καὶ ὁ
[1, 1254]	ἄνθρωπος ὃς ἂν κτῆμα ᾖ	ἄνθρωπος	ὤν, κτῆμα δὲ ὄργανον πρακτικὸν
[1, 1254]	μὴ αὑτοῦ φύσει ἀλλ' ἄλλου	ἄνθρωπος	ὤν, οὗτος φύσει δοῦλός ἐστιν,
[1, 1253]	φαῦλός ἐστιν, ἢ κρείττων ἢ	ἄνθρωπος·	ὥσπερ καὶ ὁ ὑφ' Ὁμήρου
[1, 1261]	τὸν τρόπον τοῦτον· περὶ δ'	ἀνδρὸς	καὶ γυναικός, καὶ τέκνων καὶ
[1, 1260]	ἡ αὐτὴ σωφροσύνη γυναικὸς καὶ	ἀνδρός,	οὐδ' ἀνδρεία καὶ δικαιοσύνη, καθάπερ
[1, 1254]	(ἀνώνυμον γὰρ ἡ γυναικὸς καὶ	ἀνδρὸς	σύζευξις) καὶ τρίτον τεκνοποιητική (καὶ
[1, 1256]	καὶ ὁ δοῦλος καὶ ὁ	ἐλεύθερος.	Ἐπιστήμη δ' ἂν εἴη καὶ
[1, 1259]	καὶ νῦν, τὸ δὲ κατὰ	μέρος	ἀκριβολογεῖσθαι χρήσιμον μὲν πρὸς τὰς
[1, 1252]	τῆς ἐπιστήμης τῆς τοιαύτης κατὰ	μέρος	ἄρχων καὶ ἀρχόμενος, πολιτικόν· ταῦτα
[1, 1256]	παρὰ τὴν οἰκονομικήν; Πότερον δὲ	μέρος	αὐτῆς ἐστί τι ἢ ἕτερον
[1, 1257]	πως ἔσται (ἡ γὰρ θηρευτικὴ	μέρος	αὐτῆς) ᾗ δεῖ χρῆσθαι πρός
[1, 1254]	εἶναι οἰκονομία, τοῖς δὲ μέγιστον	μέρος	αὐτῆς· ὅπως δ' ἔχει, θεωρητέον·
[1, 1256]	τι τοῦ σώματος κεχωρισμένον δὲ	μέρος·	διὸ καὶ συμφέρον ἐστί τι
[1, 1257]	κτητικῆς κατὰ φύσιν τῆς οἰκονομικῆς	μέρος	ἐστίν, καθὸ δεῖ ἤτοι ὑπάρχειν
[1, 1259]	καὶ τῆς κατὰ φύσιν τι	μέρος	καὶ τῆς μεταβλητικῆς) ὅσα ἀπὸ
[1, 1260]	Δῆλον δὲ τοῦτο καὶ κατὰ	μέρος	μᾶλλον ἐπισκοποῦσιν· καθόλου γὰρ οἱ
[1, 1254]	ἃς εἴπομεν. Ἔστι δέ τι	μέρος	ὃ δοκεῖ τοῖς μὲν εἶναι
[1, 1261]	Ἐπεὶ γὰρ οἰκία μὲν πᾶσα	μέρος	πόλεως, ταῦτα δ' οἰκίας, τὴν
[1, 1253]	μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν	μέρος	πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ
[1, 1254]	γάρ. Ἐπεὶ οὖν ἡ κτῆσις	μέρος	τῆς οἰκίας ἐστὶ καὶ ἡ
[1, 1254]	οἰκίας ἐστὶ καὶ ἡ κτητικὴ	μέρος	τῆς οἰκονομίας (ἄνευ γὰρ τῶν
[1, 1256]	αὐτὴ τῇ οἰκονομικῇ ἐστιν ἢ	μέρος	τι, ἢ ὑπηρετική, καὶ εἰ
[1, 1256]	καὶ ὁ δοῦλος τῆς κτήσεως	μέρος	τι ἦν. Πρῶτον μὲν οὖν
[1, 1256]	ὥστε πρῶτον ἡ γεωργικὴ πότερον	μέρος	τι τῆς οἰκονομικῆς ἢ ἕτερόν
[1, 1256]	καὶ ψυχῇ, ὁ δὲ δοῦλος	μέρος	τι τοῦ δεσπότου, οἷον ἔμψυχόν
[1, 1261]	αἱ μὲν γὰρ γυναῖκες ἥμισυ	μέρος	τῶν ἐλευθέρων, ἐκ δὲ τῶν
[1, 1257]	εὐμεταχείριστον πρὸς τὸ ζῆν, οἷον	σίδηρος	καὶ ἄργυρος κἂν εἴ τι
[1, 1258]	τὴν καπηλικήν. Ὁτὲ δὲ πάλιν	λῆρος	εἶναι δοκεῖ τὸ νόμισμα καὶ
[1, 1253]	Καὶ τοῦτ' ἐστὶν ὃ λέγει	Ὅμηρος	Θεμιστεύει δὲ ἕκαστος παίδων ἠδ'
[1, 1260]	βασιλικῆς εἶδος ἀρχῆς. Διὸ καλῶς	Ὅμηρος	τὸν Δία προσηγόρευσεν εἰπὼν Πατὴρ
[1, 1260]	Ἄμασις εἶπε τὸν περὶ τοῦ	ποδανιπτῆρος	λόγον· τὸ δ' ἄρρεν ἀεὶ
[1, 1259]	οὐθενὸς ἐπιβάλλοντος· ἐπειδὴ δ' ὁ	καιρὸς	ἧκε, πολλῶν ζητουμένων ἅμα καὶ
[1, 1258]	τὴν τροφήν, οὐχ ὥσπερ αὕτη	ἄπειρος	ἀλλ' ἔχουσα ὅρον. Δῆλον δὲ
[1, 1258]	πέρας τῆς ἀλλαγῆς ἐστιν. Καὶ	ἄπειρος	δὴ οὗτος ὁ πλοῦτος, ὁ
[1, 1257]	αὐτάρκεια πρὸς ἀγαθὴν ζωὴν οὐκ	ἄπειρός	ἐστιν, ὥσπερ Σόλων φησὶ ποιήσας
[1, 1257]	γὰρ τῆς τοιαύτης κτήσεως αὐτάρκεια	πρὸς	ἀγαθὴν ζωὴν οὐκ ἄπειρός ἐστιν,
[1, 1256]	καὶ τῶν καρποφάγων οἱ βίοι	πρὸς	ἄλληλα διεστᾶσιν. Ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 1259]	ζῴων (δεῖ γὰρ ἔμπειρον εἶναι	πρὸς	ἄλληλά τε τούτων τίνα λυσιτελέστατα,
[1, 1256]	καὶ φιλία δούλῳ καὶ δεσπότῃ	πρὸς	ἀλλήλους τοῖς φύσει τούτων ἠξιωμένοις,
[1, 1257]	ἀλλαγήν. Αὐτὰ γὰρ τὰ χρήσιμα	πρὸς	αὑτὰ καταλλάττονται, ἐπὶ πλέον δ'
[1, 1260]	καὶ ἡ ἀρετὴ οὐκ αὐτοῦ	πρὸς	αὑτόν ἐστιν, ἀλλὰ πρὸς τὸ
[1, 1253]	καὶ ἀγριώτατον ἄνευ ἀρετῆς, καὶ	πρὸς	ἀφροδίσια καὶ ἐδωδὴν χείριστον. Ἡ
[1, 1258]	χρηματιστικάς, ὡς τοῦτο τέλος ὄν,	πρὸς	δὲ τὸ τέλος ἅπαντα δέον
[1, 1260]	ἡγούμενον· ὁμοίως δὲ καὶ δούλου	πρὸς	δεσπότην. Ἔθεμεν δὲ πρὸς τἀναγκαῖα
[1, 1253]	Δελφικὴν μάχαιραν, πενιχρῶς, ἀλλ' ἓν	πρὸς	ἕν· οὕτω γὰρ ἂν ἀποτελοῖτο
[1, 1257]	ὑπάρχῃ ὧν ἔστι θησαυρισμὸς χρημάτων	πρὸς	ζωὴν ἀναγκαίων, καὶ χρησίμων εἰς
[1, 1254]	οὕτω καὶ τὸ κτῆμα ὄργανον	πρὸς	ζωήν ἐστι, καὶ ἡ κτῆσις
[1, 1258]	χρωμένων οὐθενὸς ἄξιον οὐδὲ χρήσιμον	πρὸς	οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων ἐστί, καὶ
[1, 1255]	τὰς τοιαύτας ἐργασίας, ἀλλὰ χρήσιμα	πρὸς	πολιτικὸν βίον (οὗτος δὲ καὶ
[1, 1257]	πλέον δ' οὐθέν, οἷον οἶνον	πρὸς	σῖτον διδόντες καὶ λαμβάνοντες, καὶ
[1, 1257]	τὰς ἀλλαγὰς τοιοῦτόν τι συνέθεντο	πρὸς	σφᾶς αὐτοὺς διδόναι καὶ λαμβάνειν,
[1, 1261]	ἕκαστον αὐτῶν ἀρετῆς καὶ τῆς	πρὸς	σφᾶς αὐτοὺς ὁμιλίας, τί τὸ
[1, 1253]	καὶ τὸ ἄδικον· τοῦτο γὰρ	πρὸς	τὰ ἄλλα ζῷα τοῖς ἀνθρώποις
[1, 1255]	δὲ παραλλάττει μικρόν· ἡ γὰρ	πρὸς	τἀναγκαῖα τῷ σώματι βοήθεια γίνεται
[1, 1260]	δούλου πρὸς δεσπότην. Ἔθεμεν δὲ	πρὸς	τἀναγκαῖα χρήσιμον εἶναι τὸν δοῦλον,
[1, 1257]	τῶν κατὰ φύσιν ἀναγκαίων. Διὸ	πρὸς	τὰς ἀλλαγὰς τοιοῦτόν τι συνέθεντο
[1, 1258]	τοῦ εὖ ζῆν ἐπιβάλλονται τὸ	πρὸς	τὰς ἀπολαύσεις τὰς σωματικὰς ζητοῦσιν,
[1, 1259]	κατὰ μέρος ἀκριβολογεῖσθαι χρήσιμον μὲν	πρὸς	τὰς ἐργασίας, φορτικὸν δὲ τὸ
[1, 1256]	δὲ παμφάγα αὐτῶν εἶναι, ὥστε	πρὸς	τὰς ῥᾳστώνας καὶ τὴν αἵρεσιν
[1, 1255]	τὰ δ' ὀρθὰ καὶ ἄχρηστα	πρὸς	τὰς τοιαύτας ἐργασίας, ἀλλὰ χρήσιμα
[1, 1257]	μέρος αὐτῆς) ᾗ δεῖ χρῆσθαι	πρός	τε τὰ θηρία καὶ τῶν
[1, 1254]	δούλου εἴπωμεν, ἵνα τά τε	πρὸς	τὴν ἀναγκαίαν χρείαν ἴδωμεν, κἂν
[1, 1255]	τῶν δούλων, τὰ μὲν ἰσχυρὰ	πρὸς	τὴν ἀναγκαίαν χρῆσιν, τὰ δ'
[1, 1259]	χρηματισμῶν ἐστιν. Ἐπεὶ δὲ τὰ	πρὸς	τὴν γνῶσιν διωρίκαμεν ἱκανῶς, τὰ
[1, 1261]	ὅλου δεῖ βλέπειν ἀρετήν, ἀναγκαῖον	πρὸς	τὴν πολιτείαν βλέποντας παιδεύειν καὶ
[1, 1254]	καὶ ὁ δοῦλος ὑπηρέτης τῶν	πρὸς	τὴν πρᾶξιν. Τὸ δὲ κτῆμα
[1, 1261]	οἰκίας, τὴν δὲ τοῦ μέρους	πρὸς	τὴν τοῦ ὅλου δεῖ βλέπειν
[1, 1256]	δὲ σποραδικά ἐστιν, ὁποτέρως συμφέρει	πρὸς	τὴν τροφὴν αὐτοῖς διὰ τὸ
[1, 1259]	τὴν γνῶσιν διωρίκαμεν ἱκανῶς, τὰ	πρὸς	τὴν χρῆσιν δεῖ διελθεῖν. Πάντα
[1, 1257]	ἐνδεέστερον βίον, ᾗ τυγχάνει ἐλλείπων	πρὸς	τὸ αὐτάρκης εἶναι, οἷον οἱ
[1, 1260]	αὐτὸν τρόπον, ἀλλ' ὅσον ἑκάστῳ	πρὸς	τὸ αὑτοῦ ἔργον. Ὥστε φανερὸν
[1, 1254]	χρείαν ἴδωμεν, κἂν εἴ τι	πρὸς	τὸ εἰδέναι περὶ αὐτῶν δυναίμεθα
[1, 1257]	ὂν εἶχε τὴν χρείαν εὐμεταχείριστον	πρὸς	τὸ ζῆν, οἷον σίδηρος καὶ
[1, 1260]	λόγον· τὸ δ' ἄρρεν ἀεὶ	πρὸς	τὸ θῆλυ τοῦτον ἔχει τὸν
[1, 1255]	οὕτως. Ἔτι δὲ τὸ ἄρρεν	πρὸς	τὸ θῆλυ φύσει τὸ μὲν
[1, 1260]	αὐτόν· ὅπερ πέπονθε τὸ πρεσβύτερον	πρὸς	τὸ νεώτερον καὶ ὁ γεννήσας
[1, 1253]	ὁμοίως τοῖς ἄλλοις μέρεσιν ἕξει	πρὸς	τὸ ὅλον, ὁ δὲ μὴ
[1, 1260]	τὸ νεώτερον καὶ ὁ γεννήσας	πρὸς	τὸ τέκνον. Φανερὸν τοίνυν ὅτι
[1, 1260]	αὐτοῦ πρὸς αὑτόν ἐστιν, ἀλλὰ	πρὸς	τὸ τέλος καὶ τὸν ἡγούμενον·
[1, 1258]	ἐκεῖνο βούλονται ποιεῖν) τῶν δὲ	πρὸς	τὸ τέλος οὐκ εἰς ἄπειρον
[1, 1261]	τὰς γυναῖκας, εἴπερ τι διαφέρει	πρὸς	τὸ τὴν πόλιν εἶναι σπουδαίαν
[1, 1261]	καὶ γυναικός, καὶ τέκνων καὶ	πατρός,	τῆς τε περὶ ἕκαστον αὐτῶν
[1, 1257]	τὸ ζῆν, οἷον σίδηρος καὶ	ἄργυρος	κἂν εἴ τι τοιοῦτον ἕτερον,
[1, 1258]	οὐ χρήματα ποιεῖν ἐστιν ἀλλὰ	θάρσος,	οὐδὲ στρατηγικῆς καὶ ἰατρικῆς, ἀλλὰ
[1, 1261]	περ καὶ δουλείας. ~(Ὁ γὰρ	βάναυσος	τεχνίτης ἀφωρισμένην τινὰ ἔχει δουλείαν,
[1, 1257]	ἡ δ' οὐκ οἰκεία τοῦ	πράγματος,	οἷον ὑποδήματος ἥ τε ὑπόδεσις
[1, 1257]	γὰρ ὁ ἀλλαττόμενος τῷ δεομένῳ	ὑποδήματος	ἀντὶ νομίσματος ἢ τροφῆς χρῆται
[1, 1257]	οὐκ οἰκεία τοῦ πράγματος, οἷον	ὑποδήματος	ἥ τε ὑπόδεσις καὶ ἡ
[1, 1257]	καὶ ἡ μεταβλητική. Ἀμφότεραι γὰρ	ὑποδήματος	χρήσεις· καὶ γὰρ ὁ ἀλλαττόμενος
[1, 1257]	τὴν ἀρχὴν ἐντεῦθεν. Ἑκάστου γὰρ	κτήματος	διττὴ ἡ χρῆσίς ἐστιν, ἀμφότεραι
[1, 1259]	διὰ τὸ ἀπ' αὐτοῦ τοῦ	νομίσματος	εἶναι τὴν κτῆσιν καὶ οὐκ
[1, 1258]	ποσοῦ σημεῖον. ~(Πορισθέντος οὖν ἤδη	νομίσματος	ἐκ τῆς ἀναγκαίας ἀλλαγῆς θάτερον
[1, 1257]	ἐπλεόναζον, ἐξ ἀνάγκης ἡ τοῦ	νομίσματος	ἐπορίσθη χρῆσις. Οὐ γὰρ εὐβάστακτον
[1, 1257]	ἀλλαττόμενος τῷ δεομένῳ ὑποδήματος ἀντὶ	νομίσματος	ἢ τροφῆς χρῆται τῷ ὑποδήματι
[1, 1258]	δεῖν ἢ αὔξειν τὴν τοῦ	νομίσματος	οὐσίαν εἰς ἄπειρον. Αἴτιον δὲ
[1, 1258]	γὰρ τὸν πλοῦτον πολλάκις τιθέασι	νομίσματος	πλῆθος, διὰ τὸ περὶ τοῦτ'
[1, 1258]	οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων ἐστί, καὶ	νομίσματος	πλουτῶν πολλάκις ἀπορήσει τῆς ἀναγκαίας
[1, 1259]	δέ τις τεθέντος παρ' αὐτῷ	νομίσματος	συνεπρίατο πάντα τὸν σίδηρον ἐκ
[1, 1259]	δὲ τόκος γίνεται νόμισμα ἐκ	νομίσματος)	ὥστε καὶ μάλιστα παρὰ φύσιν
[1, 1255]	ἡ μὲν γὰρ ψυχὴ τοῦ	σώματος	ἄρχει δεσποτικὴν ἀρχήν, ὁ δὲ
[1, 1255]	οὖν τοσοῦτον διεστᾶσιν ὅσον ψυχὴ	σώματος	καὶ ἄνθρωπος θηρίου (διάκεινται δὲ
[1, 1256]	δεσπότου, οἷον ἔμψυχόν τι τοῦ	σώματος	κεχωρισμένον δὲ μέρος· διὸ καὶ
[1, 1255]	ψυχῆς κάλλος καὶ τὸ τοῦ	σώματος.	~(Ὅτι μὲν τοίνυν εἰσὶ φύσει
[1, 1259]	μάλιστα, δουλικώταται δὲ ὅπου τοῦ	σώματος	πλεῖσται χρήσεις, ἀγεννέσταται δὲ ὅπου
[1, 1255]	δουλεύειν. Εἰ δ' ἐπὶ τοῦ	σώματος	τοῦτ' ἀληθές, πολὺ δικαιότερον ἐπὶ
[1, 1255]	ὅσων ἐστὶν ἔργον ἡ τοῦ	σώματος	χρῆσις, καὶ τοῦτ' ἐστ' ἀπ'
[1, 1254]	πρῶτον συνέστηκεν ἐκ ψυχῆς καὶ	σώματος,	ὧν τὸ μὲν ἄρχον ἐστὶ
[1, 1254]	χρῆσιν αὐτῆς, ἀπὸ δὲ τῆς	ἐσθῆτος	καὶ τῆς κλίνης ἡ χρῆσις
[1, 1257]	μέχρι τινός, τὴν τοῦ καλουμένου	γάλακτος	φύσιν. Ὥστε ὁμοίως δῆλον ὅτι
[1, 1253]	ἄνθρωπος ζῷον πάσης μελίττης καὶ	παντὸς	ἀγελαίου ζῴου μᾶλλον, δῆλον. Οὐθὲν
[1, 1252]	(ταῦτα γὰρ ἐλάχιστα μόρια τοῦ	παντός)	οὕτω καὶ πόλιν ἐξ ὧν
[1, 1258]	τῇ μὲν φαίνεται ἀναγκαῖον εἶναι	παντὸς	πλούτου πέρας, ἐπὶ δὲ τῶν
[1, 1259]	ποιοῦσιν. Ἐν Σικελίᾳ δέ τις	τεθέντος	παρ' αὐτῷ νομίσματος συνεπρίατο πάντα
[1, 1258]	χαρακτὴρ ἐτέθη τοῦ ποσοῦ σημεῖον.	~(Πορισθέντος	οὖν ἤδη νομίσματος ἐκ τῆς
[1, 1259]	ἐκ τῆς ἀστρολογίας, ἔτι χειμῶνος	ὄντος	εὐπορήσαντα χρημάτων ὀλίγων ἀρραβῶνας διαδοῦναι
[1, 1256]	πόνου γίνεται σχολάζουσιν· ἀναγκαίου δ'	ὄντος	μεταβάλλειν τοῖς κτήνεσι διὰ τὰς
[1, 1259]	πάντων, ὀλίγου μισθωσάμενον ἅτ' οὐθενὸς	ἐπιβάλλοντος·	ἐπειδὴ δ' ὁ καιρὸς ἧκε,
[1, 1260]	εἶναι ἀρετήν, οἷον τοῦ λόγον	ἔχοντος	καὶ τοῦ ἀλόγου. Δῆλον τοίνυν
[1, 1255]	καὶ τοῦ μορίου τοῦ λόγον	ἔχοντος,	τὸ δ' ἐξ ἴσου ἢ
[1, 1258]	ὡς τοῦ οἰκονόμου καὶ τοῦ	ἄρχοντος	καὶ περὶ ὑγιείας ἰδεῖν, ἔστι
[1, 1260]	ἐπισκεπτέον περὶ ἀρχομένου φύσει καὶ	ἄρχοντος,	πότερον ἡ αὐτὴ ἀρετὴ ἢ
[1, 1252]	ἕνεκεν συνεστηκυῖαν (τοῦ γὰρ εἶναι	δοκοῦντος	ἀγαθοῦ χάριν πάντα πράττουσι πάντες)
[1, 1253]	πόλις καὶ φύσει πρότερον ἢ	ἕκαστος,	δῆλον· εἰ γὰρ μὴ αὐτάρκης
[1, 1253]	φύσει πόλις ἢ οἰκία καὶ	ἕκαστος	ἡμῶν ἐστιν. Τὸ γὰρ ὅλον
[1, 1253]	ὃ λέγει Ὅμηρος Θεμιστεύει δὲ	ἕκαστος	παίδων ἠδ' ἀλόχων. Σποράδες γάρ·
[1, 1253]	δῆλον· εἰ γὰρ μὴ αὐτάρκης	ἕκαστος	χωρισθείς, ὁμοίως τοῖς ἄλλοις μέρεσιν
[1, 1260]	ὁ ἀρχόμενος, πῶς ἀρχθήσεται καλῶς;	~(Ἀκόλαστος	γὰρ ὢν καὶ δειλὸς οὐδὲν
[1, 1260]	δικαίαν, καὶ παῖς ἔστι καὶ	ἀκόλαστος	καὶ σώφρων, ἢ οὔ; Καθόλου
[1, 1253]	ὁ ὑφ' Ὁμήρου λοιδορηθεὶς Ἀφρήτωρ	ἀθέμιστος	ἀνέστιος· Ἅμα γὰρ φύσει τοιοῦτος
[1, 1252]	δὲ καὶ βασιλικόν, ὅταν μὲν	αὐτὸς	ἐφεστήκῃ, βασιλικόν, ὅταν δὲ κατὰ
[1, 1255]	ἀλλὰ χρήσιμα πρὸς πολιτικὸν βίον	(οὗτος	δὲ καὶ γίνεται διῃρημένος εἴς
[1, 1258]	ἀλλαγῆς ἐστιν. Καὶ ἄπειρος δὴ	οὗτος	ὁ πλοῦτος, ὁ ἀπὸ ταύτης
[1, 1259]	ὥστε καὶ μάλιστα παρὰ φύσιν	οὗτος	τῶν χρηματισμῶν ἐστιν. Ἐπεὶ δὲ
[1, 1254]	φύσει ἀλλ' ἄλλου ἄνθρωπος ὤν,	οὗτος	φύσει δοῦλός ἐστιν, ἄλλου δ'
[1, 1254]	Πότερον δ' ἔστι τις φύσει	τοιοῦτος	ἢ οὔ, καὶ πότερον βέλτιον
[1, 1253]	ἀθέμιστος ἀνέστιος· Ἅμα γὰρ φύσει	τοιοῦτος	καὶ πολέμου ἐπιθυμητής, ἅτε περ
[1, 1258]	τέλους πέρας, τέλος δὲ ὁ	τοιοῦτος	πλοῦτος καὶ χρημάτων κτῆσις. Τῆς
[1, 1257]	Καὶ ἔοικεν ὅ γ' ἀληθινὸς	πλοῦτος	ἐκ τούτων εἶναι. Ἡ γὰρ
[1, 1258]	πέρας, τέλος δὲ ὁ τοιοῦτος	πλοῦτος	καὶ χρημάτων κτῆσις. Τῆς δ'
[1, 1258]	Καὶ ἄπειρος δὴ οὗτος ὁ	πλοῦτος,	ὁ ἀπὸ ταύτης τῆς χρηματιστικῆς.
[1, 1258]	ἑτέρα ἡ χρηματιστικὴ καὶ ὁ	πλοῦτος	ὁ κατὰ φύσιν, καὶ αὕτη
[1, 1257]	πλήθει οὔτε μεγέθει, ὁ δὲ	πλοῦτος	ὀργάνων πλῆθός ἐστιν οἰκονομικῶν καὶ
[1, 1256]	πολλὰ περιείληφε μέρη καὶ ὁ	πλοῦτος,	ὥστε πρῶτον ἡ γεωργικὴ πότερον
[1, 1253]	τὴν τοιαύτην κοινωνίαν· ὁ δὲ	πρῶτος	συστήσας μεγίστων ἀγαθῶν αἴτιος. Ὥσπερ
[1, 1254]	καὶ δοῦλος, καὶ πόσις καὶ	ἄλοχος,	καὶ πατὴρ καὶ τέκνα, περὶ
[1, 1256]	ἀναγκάζονται συνακολουθεῖν, ὥσπερ γεωργίαν ζῶσαν	γεωργοῦντεσσ·	οἱ δ' ἀπὸ θήρας ζῶσι,
[1, 1258]	τὸ νόμισμα. Αἴτιον δὲ τὸ	σύνεγγυς	αὐτῶν. Ἐπαλλάττει γὰρ ἡ χρῆσις
[1, 1254]	μὲν οἴαξ ἄψυχον ὁ δὲ	πρῳρεὺς	ἔμψυχον· ὁ γὰρ ὑπηρέτης ἐν
[1, 1254]	καὶ τῶν συμφερόντων ἐστί, καὶ	εὐθὺς	ἐκ γενετῆς ἔνια διέστηκε τὰ
[1, 1257]	ὥσπερ κατὰ τὴν πρώτην γένεσιν	εὐθύς,	οὕτω καὶ τελειωθεῖσιν. Καὶ γὰρ
[1, 1260]	τῶν φύσει ἀρχομένωνν. Καὶ τοῦτο	εὐθὺς	ὑφήγηται τὰ περὶ τὴν ψυχήν·
[1, 1254]	ἢ τοὺς τοῦ Ἡφαίστου τρίποδας,	οὕς	φησιν ὁ ποιητὴς αὐτομάτους θεῖον
[1, 1253]	ἡ κώμη ἀποικία οἰκίας εἶναι,	οὓς	καλοῦσί τινες ὁμογάλακτας, παῖδάς τε
[1, 1253]	κοινωνία κατὰ φύσιν οἶκός ἐστιν,	οὓς	Χαρώνδας μὲν καλεῖ ὁμοσιπύους, Ἐπιμενίδης
[1, 1253]	τ' ἀροτῆρα Ωδ ὁ γὰρ	βοῦς	ἀντ' οἰκέτου τοῖς πένησίν ἐστιν.
[1, 1261]	ὡς τέλος ἔχοντας τοὺς νῦν	λόγους,	ἄλλην ἀρχὴν ποιησάμενοι λέγωμεν, καὶ
[1, 1255]	ἀμφισβητήσεως, καὶ ὃ ποιεῖ τοὺς	λόγους	ἐπαλλάττειν, ὅτι τρόπον τινὰ ἀρετὴ
[1, 1252]	βασιλικόν, ὅταν δὲ κατὰ τοὺς	λόγους	τῆς ἐπιστήμης τῆς τοιαύτης κατὰ
[1, 1253]	τὸ ἀρχαῖον ᾤκουν. Καὶ τοὺς	θεοὺς	δὲ διὰ τοῦτο πάντες φασὶ
[1, 1261]	σπουδαίαν καὶ τοὺς παῖδας εἶναι	σπουδαίους	καὶ τὰς γυναῖκας σπουδαίας. Ἀναγκαῖον
[1, 1256]	τὴν τούτων ἡ φύσις τοὺς	βίους	αὐτῶν διώρισεν, ἐπεὶ δ' οὐ
[1, 1256]	αἱ διαφοραὶ τῆς τροφῆς τοὺς	βίους	πεποιήκασι διαφέροντας τῶν ζῴων. Τῶν
[1, 1253]	οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ τοὺς	βίους	τῶν θεῶν. Ἡ δ' ἐκ
[1, 1255]	τοὺς ὑπολειπομένους πάντες φαῖεν ἂν	ἀξίους	εἶναι τούτοις δουλεύειν. Εἰ δ'
[1, 1258]	καὶ ἑκάστη τῶν τεχνῶν τοῦ	τέλους	εἰς ἄπειρον (ὅτι μάλιστα γὰρ
[1, 1258]	τῆς χρηματιστικῆς οὐκ ἔστι τοῦ	τέλους	πέρας, τέλος δὲ ὁ τοιοῦτος
[1, 1260]	καὶ τέλειον τοῦ νεωτέρου καὶ	ἀτελοῦς.	ἐν μὲν οὖν ταῖς πολιτικαῖς
[1, 1259]	αὐτῷ διὰ τὴν πενίαν ὡς	ἀνωφελοῦς	τῆς φιλοσοφίας οὔσης, κατανοήσαντά φασιν
[1, 1256]	φιλία δούλῳ καὶ δεσπότῃ πρὸς	ἀλλήλους	τοῖς φύσει τούτων ἠξιωμένοις, τοῖς
[1, 1257]	ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τοὺς	ἄλλους·	ὡς ἂν ἡ χρεία συναναγκάζῃ,
[1, 1256]	οὐκ ἐν τῷ κτᾶσθαι τοὺς	δούλους,	ἀλλ' ἐν τῷ χρῆσθαι δούλοις.
[1, 1255]	Διόπερ αὐτοὺς οὐ βούλονται λέγειν	δούλους,	ἀλλὰ τοὺς βαρβάρους. Καίτοι ὅταν
[1, 1261]	οὐ καλῶς οἱ λόγου τοὺς	δούλους	ἀποστεροῦντες καὶ φάσκοντες ἐπιτάξει χρῆσθαι
[1, 1255]	συμβήσεται τοὺς εὐγενεστάτους εἶναι δοκοῦντας	δούλους	εἶναι καὶ ἐκ δούλων, ἐὰν
[1, 1261]	μόνον· νουθετητέον γὰρ μᾶλλον τοὺς	δούλους	ἢ τοὺς παῖδας. Ἀλλὰ περὶ
[1, 1255]	τινας φάναι τοὺς μὲν πανταχοῦ	δούλους	τοὺς δ' οὐδαμοῦ. Τὸν αὐτὸν
[1, 1256]	ὅσοι λίμνας καὶ ἕλη καὶ	ποταμοὺς	ἢ θάλατταν τοιαύτην προσοικοῦσιν, οἱ
[1, 1255]	ἄρχει δεσποτικὴν ἀρχήν, ὁ δὲ	νοῦς	τῆς ὀρέξεως πολιτικὴν ἢ βασιλικήν·
[1, 1252]	συνδυάζεσθαι τοὺς ἄνευ ἀλλήλων μὴ	δυναμένους	εἶναι, οἷον θῆλυ μὲν καὶ
[1, 1255]	αἱ τῶν θεῶν εἰκόνες, τοὺς	ὑπολειπομένους	πάντες φαῖεν ἂν ἀξίους εἶναι
[1, 1253]	γὰρ τοῦ ὅλου οὐκ ἔσται	ποὺς	οὐδὲ χείρ, εἰ μὴ ὁμωνύμως,
[1, 1253]	ὁμοσιπύους, Ἐπιμενίδης δὲ ὁ Κρὴς	ὁμοκάπους.	Ἡ δ' ἐκ πλειόνων οἰκιῶν
[1, 1260]	σπουδὴ τῆς οἰκονομίας περὶ τοὺς	ἀνθρώπους	ἢ περὶ τὴν τῶν ἀψύχων
[1, 1257]	ἐλάττω τῶν ἱκανῶν ἔχειν τοὺς	ἀνθρώπους	(ᾗ καὶ δῆλον ὅτι οὐκ
[1, 1258]	μὲν ὑπάρχειν (ὥσπερ γὰρ καὶ	ἀνθρώπους	οὐ ποιεῖ ἡ πολιτική, ἀλλὰ
[1, 1255]	βούλονται λέγειν δούλους, ἀλλὰ τοὺς	βαρβάρους.	Καίτοι ὅταν τοῦτο λέγωσιν, οὐθὲν
[1, 1255]	ἀλλὰ πανταχοῦ νομίζουσιν, τοὺς δὲ	βαρβάρους	οἴκοι μόνον, ὡς ὄν τι
[1, 1253]	ὅλον πρότερον ἀναγκαῖον εἶναι τοῦ	μέρους·	ἀναιρουμένου γὰρ τοῦ ὅλου οὐκ
[1, 1261]	δ' οἰκίας, τὴν δὲ τοῦ	μέρους	πρὸς τὴν τοῦ ὅλου δεῖ
[1, 1260]	τοίνυν ὅτι ἀνάγκη μὲν μετέχειν	ἀμφοτέρους	ἀρετῆς, ταύτης δ' εἶναι διαφοράς,
[1, 1260]	ἑτέρα. Εἰ μὲν γὰρ δεῖ	ἀμφοτέρους	μετέχειν καλοκαγαθίας, διὰ τί τὸν
[1, 1259]	ἔτι μένειν ἐν Συρακούσαις, ὡς	πόρους	εὑρίσκοντα τοῖς αὑτοῦ πράγμασιν ἀσυμφόρους·
[1, 1259]	πόρους εὑρίσκοντα τοῖς αὑτοῦ πράγμασιν	ἀσυμφόρους·	τὸ μέντοι ὅραμα Θάλεω καὶ
[1, 1257]	θηρευτικόν· ὁμοίως δὲ καὶ περὶ	τοὺς	ἄλλους· ὡς ἂν ἡ χρεία
[1, 1252]	θεωρήσειεν. Ἀνάγκη δὴ πρῶτον συνδυάζεσθαι	τοὺς	ἄνευ ἀλλήλων μὴ δυναμένους εἶναι,
[1, 1260]	ἡ σπουδὴ τῆς οἰκονομίας περὶ	τοὺς	ἀνθρώπους ἢ περὶ τὴν τῶν
[1, 1257]	δὲ ἐλάττω τῶν ἱκανῶν ἔχειν	τοὺς	ἀνθρώπους (ᾗ καὶ δῆλον ὅτι
[1, 1255]	οὐ βούλονται λέγειν δούλους, ἀλλὰ	τοὺς	βαρβάρους. Καίτοι ὅταν τοῦτο λέγωσιν,
[1, 1256]	αἵρεσιν τὴν τούτων ἡ φύσις	τοὺς	βίους αὐτῶν διώρισεν, ἐπεὶ δ'
[1, 1256]	ὥστε αἱ διαφοραὶ τῆς τροφῆς	τοὺς	βίους πεποιήκασι διαφέροντας τῶν ζῴων.
[1, 1253]	ἀφομοιοῦσιν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ	τοὺς	βίους τῶν θεῶν. Ἡ δ'
[1, 1255]	φάναι τοὺς μὲν πανταχοῦ δούλους	τοὺς	δ' οὐδαμοῦ. Τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 1255]	αὑτοῖς εὐγενεῖς ἀλλὰ πανταχοῦ νομίζουσιν,	τοὺς	δὲ βαρβάρους οἴκοι μόνον, ὡς
[1, 1255]	μὲν τὰ σώματα ἔχειν ἐλευθέρων	τοὺς	δὲ τὰς ψυχάς· ἐπεὶ τοῦτό
[1, 1256]	δεσπότης οὐκ ἐν τῷ κτᾶσθαι	τοὺς	δούλους, ἀλλ' ἐν τῷ χρῆσθαι
[1, 1261]	λέγουσιν οὐ καλῶς οἱ λόγου	τοὺς	δούλους ἀποστεροῦντες καὶ φάσκοντες ἐπιτάξει
[1, 1261]	χρῆσθαι μόνον· νουθετητέον γὰρ μᾶλλον	τοὺς	δούλους ἢ τοὺς παῖδας. Ἀλλὰ
[1, 1255]	ἐλεύθερον, καὶ τοὺς εὐγενεῖς καὶ	τοὺς	δυσγενεῖς. ~(Ἀξιοῦσι γάρ, ὥσπερ ἐξ
[1, 1255]	τὸ δοῦλον καὶ ἐλεύθερον, καὶ	τοὺς	εὐγενεῖς καὶ τοὺς δυσγενεῖς. ~(Ἀξιοῦσι
[1, 1255]	εἶναι· εἰ δὲ μή, συμβήσεται	τοὺς	εὐγενεστάτους εἶναι δοκοῦντας δούλους εἶναι
[1, 1253]	οὕτω τὸ ἀρχαῖον ᾤκουν. Καὶ	τοὺς	θεοὺς δὲ διὰ τοῦτο πάντες
[1, 1258]	οὐ μόριον· καίτοι δεῖ ὑγιαίνειν	τοὺς	κατὰ τὴν οἰκίαν, ὥσπερ ζῆν
[1, 1255]	τῆς ἀμφισβητήσεως, καὶ ὃ ποιεῖ	τοὺς	λόγους ἐπαλλάττειν, ὅτι τρόπον τινὰ
[1, 1252]	ἐφεστήκῃ, βασιλικόν, ὅταν δὲ κατὰ	τοὺς	λόγους τῆς ἐπιστήμης τῆς τοιαύτης
[1, 1255]	ἀνάγκη γὰρ εἶναί τινας φάναι	τοὺς	μὲν πανταχοῦ δούλους τοὺς δ'
[1, 1255]	συμβαίνει δὲ πολλάκις καὶ τοὐναντίον,	τοὺς	μὲν τὰ σώματα ἔχειν ἐλευθέρων
[1, 1261]	λεκτέον, ἀφέντες ὡς τέλος ἔχοντας	τοὺς	νῦν λόγους, ἄλλην ἀρχὴν ποιησάμενοι
[1, 1261]	γὰρ μᾶλλον τοὺς δούλους ἢ	τοὺς	παῖδας. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων
[1, 1256]	μισθὸν ἐδίδασκε τὰ ἐγκύκλια διακονήματα	τοὺς	παῖδας· εἴη δ' ἂν καὶ
[1, 1261]	τὴν πόλιν εἶναι σπουδαίαν καὶ	τοὺς	παῖδας εἶναι σπουδαίους καὶ τὰς
[1, 1261]	τὴν πολιτείαν βλέποντας παιδεύειν καὶ	τοὺς	παῖδας καὶ τὰς γυναῖκας, εἴπερ
[1, 1260]	εἰρημένον εἰ ἀληθές, ἆρα καὶ	τοὺς	τεχνίτας δεήσει ἔχειν ἀρετήν· πολλάκις
[1, 1254]	ὥσπερ τὰ Δαιδάλου φασὶν ἢ	τοὺς	τοῦ Ἡφαίστου τρίποδας, οὕς φησιν
[1, 1255]	ὅσον αἱ τῶν θεῶν εἰκόνες,	τοὺς	ὑπολειπομένους πάντες φαῖεν ἂν ἀξίους
[1, 1254]	τρίποδας, οὕς φησιν ὁ ποιητὴς	αὐτομάτους	θεῖον δύεσθαι ἀγῶνα, οὕτως αἱ
[1, 1255]	εἰ δὲ μή, συμβήσεται τοὺς	εὐγενεστάτους	εἶναι δοκοῦντας δούλους εἶναι καὶ
[1, 1257]	τοιοῦτόν τι συνέθεντο πρὸς σφᾶς	αὐτοὺς	διδόναι καὶ λαμβάνειν, ὃ τῶν
[1, 1256]	ἐπιτάττειν. Διὸ ὅσοις ἐξουσία μὴ	αὐτοὺς	κακοπαθεῖν, ἐπίτροπός τις λαμβάνει ταύτην
[1, 1261]	ἀρετῆς καὶ τῆς πρὸς σφᾶς	αὐτοὺς	ὁμιλίας, τί τὸ καλῶς καὶ
[1, 1255]	ἐὰν συμβῇ πραθῆναι ληφθέντας. Διόπερ	αὐτοὺς	οὐ βούλονται λέγειν δούλους, ἀλλὰ
[1, 1255]	δὲ τρόπον καὶ περὶ εὐγενείας·	αὑτοὺς	μὲν γὰρ οὐ μόνον παρ'
[1, 1257]	ἐπιβαλλόντων, ἵνα ἀπολύσῃ τῆς μετρήσεως	αὑτούς·	ὁ γὰρ χαρακτὴρ ἐτέθη τοῦ
[1, 1260]	καθόλου γὰρ οἱ λέγοντες ἐξαπατῶσιν	ἑαυτοὺς	ὅτι τὸ εὖ ἔχειν τὴν
[1, 1253]	ἐστιν, οὓς Χαρώνδας μὲν καλεῖ	ὁμοσιπύους,	Ἐπιμενίδης δὲ ὁ Κρὴς ὁμοκάπους.
[1, 1257]	δὲ καὶ περὶ τοὺς ἄλλους·	ὡς	ἂν ἡ χρεία συναναγκάζῃ, τοῦτον
[1, 1259]	γὰρ αὐτῷ διὰ τὴν πενίαν	ὡς	ἀνωφελοῦς τῆς φιλοσοφίας οὔσης, κατανοήσαντά
[1, 1259]	τῶν σιδηρείων, μετὰ δὲ ταῦτα	ὡς	ἀφίκοντο ἐκ τῶν ἐμπορίων οἱ
[1, 1258]	ἄλλο τι) ἐκ δὲ τούτων,	ὡς	δεῖ ταῦτα διαθεῖναι προσήκει τὸν
[1, 1255]	νόμοις ὥσπερ ῥήτορα γράφονται παρανόμων,	ὡς	δεινὸν εἰ τοῦ βιάσασθαι δυναμένου
[1, 1255]	ψυχάς· ἐπεὶ τοῦτό γε φανερόν,	ὡς	εἰ τοσοῦτον γένοιντο διάφοροι τὸ
[1, 1259]	γὰρ γυναικὸς ἄρχει καὶ τέκνων,	ὡς	ἐλευθέρων μὲν ἀμφοῖν, οὐ τὸν
[1, 1253]	πάσης ἔχουσα πέρας τῆς αὐταρκείας	ὡς	ἔπος εἰπεῖν, γινομένη μὲν τοῦ
[1, 1256]	ὑπηρετική, καὶ εἰ ὑπηρετική, πότερον	ὡς	ἡ κερκιδοποιικὴ τῇ ὑφαντικῇ ἢ
[1, 1256]	ἡ κερκιδοποιικὴ τῇ ὑφαντικῇ ἢ	ὡς	ἡ χαλκουργικὴ τῇ ἀνδριαντοποιίᾳ (οὐ
[1, 1257]	εἶναι πλούτου καὶ κτήσεως· ~(Ἣν	ὡς	μίαν καὶ τὴν αὐτὴν τῇ
[1, 1255]	δεσπόζειν. Ὅλως δ' ἀντεχόμενοί τινες,	ὡς	οἴονται, δικαίου τινός ςὁ γὰρ
[1, 1255]	τοὺς δὲ βαρβάρους οἴκοι μόνον,	ὡς	ὄν τι τὸ μὲν ἁπλῶς
[1, 1255]	ἔχουσιν οὔτε πιθανὸν ἅτεροι λόγοι,	ὡς	οὐ δεῖ τὸ βέλτιον κατ'
[1, 1258]	ὡς τοῦ οἰκονόμου, ἔστι δ'	ὡς	οὔ, ἀλλὰ τῆς ὑπηρετικῆς· μάλιστα
[1, 1258]	περὶ ὑγιείας ἰδεῖν, ἔστι δ'	ὡς	οὔ, ἀλλὰ τοῦ ἰατροῦ, οὕτω
[1, 1252]	ἔτι πλειόνων, πολιτικὸν ἢ βασιλικόν,	ὡς	οὐδὲν διαφέρουσαν μεγάλην οἰκίαν ἢ
[1, 1252]	χάριν πάντα πράττουσι πάντες) δῆλον	ὡς	πᾶσαι μὲν ἀγαθοῦ τινος στοχάζονται,
[1, 1259]	γε ἔτι μένειν ἐν Συρακούσαις,	ὡς	πόρους εὑρίσκοντα τοῖς αὑτοῦ πράγμασιν
[1, 1253]	βαρβάρων δ' Ἕλληνας ἄρχειν εἰκός,	ὡς	ταὐτὸ φύσει βάρβαρον καὶ δοῦλον
[1, 1261]	λοιπῶν ἐν ἄλλοις λεκτέον, ἀφέντες	ὡς	τέλος ἔχοντας τοὺς νῦν λόγους,
[1, 1258]	περὶ τῶν χρημάτων ἔστι μὲν	ὡς	τοῦ οἰκονόμου, ἔστι δ' ὡς
[1, 1258]	ἀναγκαίων. Ἐπεὶ δὲ ἔστι μὲν	ὡς	τοῦ οἰκονόμου καὶ τοῦ ἄρχοντος
[1, 1258]	Οἱ δὲ πάσας ποιοῦσι χρηματιστικάς,	ὡς	τοῦτο τέλος ὄν, πρὸς δὲ
[1, 1253]	ζῴου μᾶλλον, δῆλον. Οὐθὲν γάρ,	ὡς	φαμέν, μάτην ἡ φύσις ποιεῖ·
[1, 1257]	ὅσοι πεφυκότες ἄρχεσθαι μὴ θέλουσιν,	ὡς	φύσει δίκαιον τοῦτον ὄντα τὸν
[1, 1257]	δὲ καὶ μιγνύντες ἐκ τούτων	ἡδέως	ζῶσι, προσαναπληροῦντες τὸν ἐνδεέστερον βίον,
[1, 1257]	ἀναγκαίων, καὶ χρησίμων εἰς κοινωνίαν	πόλεως	ἢ οἰκίας. Καὶ ἔοικεν ὅ
[1, 1261]	γὰρ οἰκία μὲν πᾶσα μέρος	πόλεως,	ταῦτα δ' οἰκίας, τὴν δὲ
[1, 1253]	δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος	πόλεως,	ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός.
[1, 1255]	ἀρχήν, ὁ δὲ νοῦς τῆς	ὀρέξεως	πολιτικὴν ἢ βασιλικήν· ἐν οἷς
[1, 1258]	ἄπειρον. Αἴτιον δὲ ταύτης τῆς	διαθέσεως	τὸ σπουδάζειν περὶ τὸ ζῆν,
[1, 1252]	θῆλυ μὲν καὶ ἄρρεν τῆς	γενέσεως	ἕνεκεν (καὶ τοῦτο οὐκ ἐκ
[1, 1253]	οἷον γὰρ ἕκαστόν ἐστι τῆς	γενέσεως	τελεσθείσης, ταύτην φαμὲν τὴν φύσιν
[1, 1252]	ἕνεκεν (καὶ τοῦτο οὐκ ἐκ	προαιρέσεως,	ἀλλ' ὥσπερ καὶ ἐν τοῖς
[1, 1257]	χαρακτῆρα ἐπιβαλλόντων, ἵνα ἀπολύσῃ τῆς	μετρήσεως	αὑτούς· ὁ γὰρ χαρακτὴρ ἐτέθη
[1, 1253]	ἐκ πλειόνων οἰκιῶν κοινωνία πρώτη	χρήσεως	ἕνεκεν μὴ ἐφημέρου κώμη. Μάλιστα
[1, 1255]	σοφῶν. Αἴτιον δὲ ταύτης τῆς	ἀμφισβητήσεως,	καὶ ὃ ποιεῖ τοὺς λόγους
[1, 1257]	εἶναι. Ἡ γὰρ τῆς τοιαύτης	κτήσεως	αὐτάρκεια πρὸς ἀγαθὴν ζωὴν οὐκ
[1, 1257]	δοκεῖ πέρας εἶναι πλούτου καὶ	κτήσεως·	~(Ἣν ὡς μίαν καὶ τὴν
[1, 1256]	τρόπον. ~(Ὅλως δὲ περὶ πάσης	κτήσεως	καὶ χρηματιστικῆς θεωρήσωμεν κατὰ τὸν
[1, 1256]	ἐπείπερ καὶ ὁ δοῦλος τῆς	κτήσεως	μέρος τι ἦν. Πρῶτον μὲν
[1, 1260]	τούτων ἢ περὶ τὴν τῆς	κτήσεως,	ὃν καλοῦμεν πλοῦτον, καὶ τῶν
[1, 1258]	χρηματιστικῆς. Τῆς γὰρ αὐτῆς ἐστι	κτήσεως	χρῆσις, ἀλλ' οὐ κατὰ ταὐτόν,
[1, 1258]	Ἐν ὑπερβολῇ γὰρ οὔσης τῆς	ἀπολαύσεως,	τὴν τῆς ἀπολαυστικῆς ὑπερβολῆς ποιητικὴν
[1, 1258]	πρότερον, δεῖ φύσει τοῦτο ὑπάρχειν.	Φύσεως	γάρ ἐστιν ἔργον τροφὴν τῷ
[1, 1257]	κτῆσις ὑπ' αὐτῆς φαίνεται τῆς	φύσεως	διδομένη πᾶσιν, ὥσπερ κατὰ τὴν
[1, 1254]	καὶ τοῦτο ἐκ τῆς ἁπάσης	φύσεως	ἐνυπάρχει τοῖς ἐμψύχοις· καὶ γὰρ
[1, 1258]	πολιτική, ἀλλὰ λαβοῦσα παρὰ τῆς	φύσεως	χρῆται αὐτοῖς, οὕτω καὶ τροφὴν
[1, 1254]	ταῦτα μὲν ἴσως ἐξωτερικωτέρας ἐστὶ	σκέψεως.	Τὸ δὲ ζῷον πρῶτον συνέστηκεν
[1, 1258]	τὸν πλοῦτον καὶ τὴν χρηματιστικήν,	ὀρθῶς	ζητοῦντες. Ἔστι γὰρ ἑτέρα ἡ
[1, 1253]	δύο κοινωνιῶν οἰκία πρώτη, καὶ	ὀρθῶς	Ἡσίοδος εἶπε ποιήσας οἶκον μὲν
[1, 1255]	τἀναντία φάσκοντες τρόπον τινὰ λέγουσιν	ὀρθῶς,	οὐ χαλεπὸν ἰδεῖν. Διχῶς γὰρ
[1, 1260]	ὅσον ἐπιβάλλει αὐτοῖς. Ὁμοίως τοίνυν	ἀναγκαίως	ἔχειν καὶ περὶ τὰς ἠθικὰς
[1, 1259]	ἐπαινουμένης, ~τῆς δὲ μεταβλητικῆς ψεγομένης	δικαίως	(οὐ γὰρ κατὰ φύσιν ἀλλ'
[1, 1260]	ἀρχικὴ ἀνδρεία ἡ δ' ὑπηρετική,	ὁμοίως	δ' ἔχει καὶ περὶ τὰς
[1, 1259]	γεωργίας καὶ ψιλῆς καὶ πεφυτευμένης,	ὁμοίως	δὲ καὶ ἄλλοις περὶ ἄλλων,
[1, 1260]	τὸ τέλος καὶ τὸν ἡγούμενον·	ὁμοίως	δὲ καὶ δούλου πρὸς δεσπότην.
[1, 1256]	ἐπιστήμην, ἀλλὰ τῷ τοιόσδ' εἶναι,	ὁμοίως	δὲ καὶ ὁ δοῦλος καὶ
[1, 1257]	οἱ δὲ γεωργικὸν καὶ θηρευτικόν·	ὁμοίως	δὲ καὶ περὶ τοὺς ἄλλους·
[1, 1254]	μόριον, ἀλλὰ καὶ ἁπλῶς ἄλλου·	ὁμοίως	δὲ καὶ τὸ κτῆμα. Διὸ
[1, 1256]	οἱ βίοι πρὸς ἄλληλα διεστᾶσιν.	Ὁμοίως	δὲ καὶ τῶν ἀνθρώπων. Πολὺ
[1, 1259]	τις ἢ βοῶν ἢ προβάτων,	ὁμοίως	δὲ καὶ τῶν λοιπῶν ζῴων
[1, 1257]	τοῦ καλουμένου γάλακτος φύσιν. Ὥστε	ὁμοίως	δῆλον ὅτι καὶ γενομένοις οἰητέον
[1, 1257]	καθ' αὑτὸ μὲν ἀλλ' οὐχ	ὁμοίως	καθ' αὑτό, ἀλλ' ἡ μὲν
[1, 1255]	ψυχῆς τοῦτο διωρίσθαι· ἀλλ' οὐχ	ὁμοίως	ῥᾴδιον ἰδεῖν τό τε τῆς
[1, 1260]	ἄλλων ἕκαστον ὅσον ἐπιβάλλει αὐτοῖς.	Ὁμοίως	τοίνυν ἀναγκαίως ἔχειν καὶ περὶ
[1, 1253]	γὰρ μὴ αὐτάρκης ἕκαστος χωρισθείς,	ὁμοίως	τοῖς ἄλλοις μέρεσιν ἕξει πρὸς
[1, 1256]	ὥστε καὶ δεσπόζειν, τὸ δὲ	κακῶς	ἀσυμφόρως ἐστὶν ἀμφοῖν (τὸ γὰρ
[1, 1261]	μὲν εὖ διώκειν τὸ δὲ	κακῶς	φεύγειν, ἐν τοῖς περὶ τὰς
[1, 1259]	γυναικὸς μὲν πολιτικῶς τέκνων δὲ	βασιλικῶς·	~(τό τε γὰρ ἄρρεν φύσει
[1, 1259]	τῆς ἀρχῆς, ἀλλὰ γυναικὸς μὲν	πολιτικῶς	τέκνων δὲ βασιλικῶς· ~(τό τε
[1, 1260]	Εἴθ' ὁ ἀρχόμενος, πῶς ἀρχθήσεται	καλῶς;	~(Ἀκόλαστος γὰρ ὢν καὶ δειλὸς
[1, 1260]	σώφρων καὶ δίκαιος, πῶς ἄρξει	καλῶς;	Εἴθ' ὁ ἀρχόμενος, πῶς ἀρχθήσεται
[1, 1261]	τί τὸ καλῶς καὶ μὴ	καλῶς	ἐστι, καὶ πῶς δεῖ τὸ
[1, 1261]	σφᾶς αὐτοὺς ὁμιλίας, τί τὸ	καλῶς	καὶ μὴ καλῶς ἐστι, καὶ
[1, 1252]	δεσποτικὸν εἶναι τὸν αὐτὸν οὐ	καλῶς	λέγουσιν (πλήθει γὰρ καὶ ὀλιγότητι
[1, 1261]	ἔργων δεσποτικήν. Διὸ λέγουσιν οὐ	καλῶς	οἱ λόγου τοὺς δούλους ἀποστεροῦντες
[1, 1260]	ἐστὶ βασιλικῆς εἶδος ἀρχῆς. Διὸ	καλῶς	Ὅμηρος τὸν Δία προσηγόρευσεν εἰπὼν
[1, 1255]	κατ' ἀρετὴν ἄρχειν καὶ δεσπόζειν.	Ὅλως	δ' ἀντεχόμενοί τινες, ὡς οἴονται,
[1, 1256]	δεσπότου τοῦτον διωρίσθω τὸν τρόπον.	~(Ὅλως	δὲ περὶ πάσης κτήσεως καὶ
[1, 1254]	δεσπότου δοῦλός ἐστιν, ἀλλὰ καὶ	ὅλως	ἐκείνου. Τίς μὲν οὖν ἡ
[1, 1260]	διαφερόντως. Ὁ μὲν γὰρ δοῦλος	ὅλως	οὐκ ἔχει τὸ βουλευτικόν, τὸ
[1, 1254]	ἄλλου ἐστὶ μόριον, ἀλλὰ καὶ	ἁπλῶς	ἄλλου· ὁμοίως δὲ καὶ τὸ
[1, 1255]	ὡς ὄν τι τὸ μὲν	ἁπλῶς	εὐγενὲς καὶ ἐλεύθερον τὸ δ'
[1, 1258]	τὸ καπηλικόν, τὸ μὲν πρῶτον	ἁπλῶς	ἴσως γινόμενον, εἶτα δι' ἐμπειρίας
[1, 1257]	τοιοῦτον ἕτερον, τὸ μὲν πρῶτον	ἁπλῶς	ὁρισθὲν μεγέθει καὶ σταθμῷ, τὸ
[1, 1260]	ἀρετήν (τὸ γὰρ ἔργον ἐστὶν	ἁπλῶς	τοῦ ἀρχιτέκτονος, ὁ δὲ λόγος
[1, 1255]	καὶ ἐλεύθερον τὸ δ' οὐχ	ἁπλῶς,	ὥσπερ καὶ ἡ Θεοδέκτου Ἑλένη
[1, 1255]	σῶμα τῆς ψυχῆς διὰ τὸ	φαύλως	καὶ παρὰ φύσιν ἔχειν. Ἔστι
[1, 1255]	πολέμων, καὶ τὸν ἀνάξιον δουλεύειν	οὐδαμῶς	ἂν φαίη τις δοῦλον εἶναι·
[1, 1260]	τὴν φύσιν καὶ διαφέρειν μηδέν)	ὅμως	δέ, ὅταν τὸ μὲν ἄρχῃ
[1, 1259]	ποιήσας ὑπερβολὴν τῆς τιμῆς· ἀλλ'	ὅμως	ἐπὶ τοῖς πεντήκοντα ταλάντοις ἐπέλαβεν
[1, 1253]	ποὺς οὐδὲ χείρ, εἰ μὴ	ὁμωνύμως,	ὥσπερ εἴ τις λέγοι τὴν
[1, 1259]	τὰ πρὸς τὴν γνῶσιν διωρίκαμεν	ἱκανῶς,	τὰ πρὸς τὴν χρῆσιν δεῖ
[1, 1255]	μὲν οὕτως δοκεῖ τοῖς δ'	ἐκείνως,	καὶ τῶν σοφῶν. Αἴτιον δὲ
[1, 1260]	μὴ ἔσται σώφρων καὶ δίκαιος,	πῶς	ἄρξει καλῶς; Εἴθ' ὁ ἀρχόμενος,
[1, 1260]	ἄρξει καλῶς; Εἴθ' ὁ ἀρχόμενος,	πῶς	ἀρχθήσεται καλῶς; ~(Ἀκόλαστος γὰρ ὢν
[1, 1261]	καὶ μὴ καλῶς ἐστι, καὶ	πῶς	δεῖ τὸ μὲν εὖ διώκειν
[1, 1257]	καὶ ἡ πολεμικὴ φύσει κτητική	πως	ἔσται (ἡ γὰρ θηρευτικὴ μέρος
[1, 1258]	ἐμπειρίας ἤδη τεχνικώτερον, πόθεν καὶ	πῶς	μεταβαλλόμενον πλεῖστον ποιήσει κέρδος. Διὸ
[1, 1259]	ποῖα λυσιτελέστατα καὶ ποῦ καὶ	πῶς,	οἷον ἵππων κτῆσις ποία τις
[1, 1254]	τοῖς δὲ μέγιστον μέρος αὐτῆς·	ὅπως	δ' ἔχει, θεωρητέον· λέγω δὲ
[1, 1260]	ἀρετῆς δεῖται μικρᾶς, καὶ τοσαύτης	ὅπως	μήτε δι' ἀκολασίαν μήτε διὰ
[1, 1257]	ἤτοι ὑπάρχειν ἢ πορίζειν αὐτὴν	ὅπως	ὑπάρχῃ ὧν ἔστι θησαυρισμὸς χρημάτων
[1, 1256]	ἀγελαῖα τὰ δὲ σποραδικά ἐστιν,	ὁποτέρως	συμφέρει πρὸς τὴν τροφὴν αὐτοῖς
[1, 1260]	σωματικὰς ὑπηρεσίας (ἔχει γὰρ ἀπορίαν	ἀμφοτέρως·	εἴτε γὰρ ἔστιν, τί διοίσουσι
[1, 1255]	δῆλον. ~(Τῶν γὰρ μοχθηρῶν ἢ	μοχθηρῶς	ἐχόντων δόξειεν ἂν ἄρχειν πολλάκις
[1, 1256]	καὶ δεσπόζειν, τὸ δὲ κακῶς	ἀσυμφόρως	ἐστὶν ἀμφοῖν (τὸ γὰρ αὐτὸ
[1, 1253]	οἱ χαλκοτύποι τὴν Δελφικὴν μάχαιραν,	πενιχρῶς,	ἀλλ' ἓν πρὸς ἕν· οὕτω
[1, 1258]	καπηλικόν, τὸ μὲν πρῶτον ἁπλῶς	ἴσως	γινόμενον, εἶτα δι' ἐμπειρίας ἤδη
[1, 1254]	οἷον ἁρμονίας. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν	ἴσως	ἐξωτερικωτέρας ἐστὶ σκέψεως. Τὸ δὲ
[1, 1258]	δὲ καπηλική, ποιητικὴ πλούτου οὐ	πάντως	ἀλλὰ διὰ χρημάτων μεταβολῆς. Καὶ
[1, 1260]	μόρια τῆς ψυχῆς, ἀλλ' ἐνυπάρχει	διαφερόντως.	Ὁ μὲν γὰρ δοῦλος ὅλως
[1, 1255]	ἀνθρώπῳ καὶ τοῖς ἄλλοις ζῴοις	ὡσαύτως·	τὰ μὲν γὰρ ἥμερα τῶν
[1, 1256]	χαλκουργικὴ τῇ ἀνδριαντοποιίᾳ (οὐ γὰρ	ὡσαύτως	ὑπηρετοῦσιν, ἀλλ' ἡ μὲν ὄργανα
[1, 1254]	ποιητὴς αὐτομάτους θεῖον δύεσθαι ἀγῶνα,	οὕτως	αἱ κερκίδες ἐκέρκιζον αὐταὶ καὶ
[1, 1255]	τὸ βιασθέν. Καὶ τοῖς μὲν	οὕτως	δοκεῖ τοῖς δ' ἐκείνως, καὶ
[1, 1255]	ὑπ' ἀνθρώπου· τυγχάνει γὰρ σωτηρίας	οὕτως.	Ἔτι δὲ τὸ ἄρρεν πρὸς
[1, 1260]	τὰς ἀρετάς, ὥσπερ Γοργίας, τῶν	οὕτως	ὁριζομένων. Διὸ δεῖ, ὥσπερ ὁ
[1, 1255]	λέγουσιν ὀρθῶς, οὐ χαλεπὸν ἰδεῖν.	Διχῶς	γὰρ λέγεται τὸ δουλεύειν καὶ