Livre, Pages
[1, 1253]	ὑπὸ τοῦ πρεσβυτάτου, ὥστε καὶ	αἱ	ἀποικίαι, διὰ τὴν συγγένειαν. Καὶ
[1, 1256]	καὶ πολιτική, οὐδὲ πᾶσαι ἀλλήλαις	αἱ	ἀρχαί, ὥσπερ τινές φασιν. Ἡ
[1, 1256]	τε ζῆν ἄνευ τροφῆς, ὥστε	αἱ	διαφοραὶ τῆς τροφῆς τοὺς βίους
[1, 1254]	αὐτομάτους θεῖον δύεσθαι ἀγῶνα, οὕτως	αἱ	κερκίδες ἐκέρκιζον αὐταὶ καὶ τὰ
[1, 1261]	γυναῖκας σπουδαίας. Ἀναγκαῖον δὲ διαφέρειν·	αἱ	μὲν γὰρ γυναῖκες ἥμισυ μέρος
[1, 1256]	πρὸ δούλου, δεσπότης πρὸ δεσπότου.	Αἱ	μὲν οὖν τοιαῦται πᾶσαι δουλικαὶ
[1, 1253]	Διὸ καὶ τὸ πρῶτον ἐβασιλεύοντο	αἱ	πόλεις, καὶ νῦν ἔτι τὰ
[1, 1253]	πόλις φύσει ἔστιν, εἴπερ καὶ	αἱ	πρῶται κοινωνίαι. Τέλος γὰρ αὕτη
[1, 1255]	διάφοροι τὸ σῶμα μόνον ὅσον	αἱ	τῶν θεῶν εἰκόνες, τοὺς ὑπολειπομένους
[1, 1258]	εἶναι, καὶ ἔργον αὐτῆς τὸ	δύνασθαι	θεωρῆσαι πόθεν ἔσται πλῆθος, ποιητικὴ
[1, 1255]	παρανόμων, ὡς δεινὸν εἰ τοῦ	βιάσασθαι	δυναμένου καὶ κατὰ δύναμιν κρείττονος
[1, 1259]	λέγεται τοῦτον τὸν τρόπον ἐπίδειξιν	ποιήσασθαι	τῆς σοφίας· ἔστι δ' ὥσπερ
[1, 1258]	τῆς ὑφαντικῆς ἔρια ποιῆσαι, ἀλλὰ	χρήσασθαι	αὐτοῖς, καὶ γνῶναι δὲ τὸ
[1, 1256]	τὸ πορίσασθαι, τῆς δὲ τὸ	χρήσασθαι·	τίς γὰρ ἔσται ἡ χρησομένη
[1, 1259]	αἰσθόμενος τὰ μὲν χρήματα ἐκέλευσεν	ἐκκομίσασθαι,	μὴ μέντοι γε ἔτι μένειν
[1, 1256]	δῆλον (τῆς μὲν γὰρ τὸ	πορίσασθαι,	τῆς δὲ τὸ χρήσασθαι· τίς
[1, 1256]	γὰρ δεσπότης οὐκ ἐν τῷ	κτᾶσθαι	τοὺς δούλους, ἀλλ' ἐν τῷ
[1, 1256]	σεμνόν· ἃ γὰρ τὸν δοῦλον	ἐπίστασθαι	δεῖ ποιεῖν, ἐκεῖνον δεῖ ταῦτα
[1, 1256]	δεῖ ποιεῖν, ἐκεῖνον δεῖ ταῦτα	ἐπίστασθαι	ἐπιτάττειν. Διὸ ὅσοις ἐξουσία μὴ
[1, 1257]	γὰρ γενομένης τῆς βοηθείας τῷ	εἰσάγεσθαι	ὧν ἐνδεεῖς ἦσαν καὶ ἐκπέμπειν
[1, 1255]	τινὰ ἀρετὴ τυγχάνουσα χορηγίας καὶ	βιάζεσθαι	δύναται μάλιστα, καὶ ἔστιν ἀεὶ
[1, 1252]	οὕτω θεωρήσειεν. Ἀνάγκη δὴ πρῶτον	συνδυάζεσθαι	τοὺς ἄνευ ἀλλήλων μὴ δυναμένους
[1, 1252]	ζῴοις καὶ φυτοῖς φυσικὸν τὸ	ἐφίεσθαι,	οἷον αὐτό, τοιοῦτον καταλιπεῖν ἕτερον)
[1, 1255]	ὁ κοινωνῶν λόγου τοσοῦτον ὅσον	αἰσθάνεσθαι	ἀλλὰ μὴ ἔχειν. Τὰ γὰρ
[1, 1259]	ἐστιν· ἀμφότεροι γὰρ ἑαυτοῖς ἐτέχνασαν	γενέσθαι	μονοπωλίαν. Χρήσιμον δὲ γνωρίζειν ταῦτα
[1, 1256]	ἀνθρώπου ἄνθρωπον καὶ ἐκ θηρίων	γίνεσθαι	θηρίον, οὕτω καὶ ἐξ ἀγαθῶν
[1, 1254]	τὰ οἰκεῖα ὄργανα, εἰ μέλλει	ἀποτελεσθήσεσθαι	τὸ ἔργον, οὕτω καὶ τῷ
[1, 1254]	φησιν ὁ ποιητὴς αὐτομάτους θεῖον	δύεσθαι	ἀγῶνα, οὕτως αἱ κερκίδες ἐκέρκιζον
[1, 1253]	δὲ διὰ τοῦτο πάντες φασὶ	βασιλεύεσθαι,	ὅτι καὶ αὐτοὶ οἱ μὲν
[1, 1260]	ἄρχειν δέοι ἂν τὸν δὲ	ἄρχεσθαι	καθάπαξ; Οὐδὲ γὰρ τῷ μᾶλλον
[1, 1260]	τε διαφέρειν· τὸ μὲν γὰρ	ἄρχεσθαι	καὶ ἄρχειν εἴδει διαφέρει, τὸ
[1, 1257]	καὶ τῶν ἀνθρώπων ὅσοι πεφυκότες	ἄρχεσθαι	μὴ θέλουσιν, ὡς φύσει δίκαιον
[1, 1254]	καταμαθεῖν. Τὸ γὰρ ἄρχειν καὶ	ἄρχεσθαι	οὐ μόνον τῶν ἀναγκαίων ἀλλὰ
[1, 1254]	διέστηκε τὰ μὲν ἐπὶ τὸ	ἄρχεσθαι	τὰ δ' ἐπὶ τὸ ἄρχειν.
[1, 1255]	φύσει δοῦλοι, οἷς βέλτιόν ἐστιν	ἄρχεσθαι	ταύτην τὴν ἀρχήν, εἴπερ καὶ
[1, 1256]	δίκαιον, καὶ δεῖ τὸ μὲν	ἄρχεσθαι	τὸ δ' ἄρχειν ἣν πεφύκασιν
[1, 1255]	κατὰ φύσιν καὶ συμφέρον τὸ	ἄρχεσθαι	τῷ σώματι ὑπὸ τῆς ψυχῆς,
[1, 1255]	φύσιν, τούτοις δὲ πᾶσι βέλτιον	ἄρχεσθαι	ὑπ' ἀνθρώπου· τυγχάνει γὰρ σωτηρίας
[1, 1256]	τοὺς δούλους, ἀλλ' ἐν τῷ	χρῆσθαι	δούλοις. Ἔστι δ' αὕτη ἡ
[1, 1253]	ἀρετῇ, οἷς ἐπὶ τἀναντία ἔστι	χρῆσθαι	μάλιστα. Διὸ ἀνοσιώτατον καὶ ἀγριώτατον
[1, 1261]	δούλους ἀποστεροῦντες καὶ φάσκοντες ἐπιτάξει	χρῆσθαι	μόνον· νουθετητέον γὰρ μᾶλλον τοὺς
[1, 1257]	θηρευτικὴ μέρος αὐτῆς) ᾗ δεῖ	χρῆσθαι	πρός τε τὰ θηρία καὶ
[1, 1259]	νῦν, τὸ δὲ κατὰ μέρος	ἀκριβολογεῖσθαι	χρήσιμον μὲν πρὸς τὰς ἐργασίας,
[1, 1257]	ὧν κατὰ τὰς δεήσεις ἀναγκαῖον	ποιεῖσθαι	τὰς μεταδόσεις, καθάπερ ἔτι πολλὰ
[1, 1257]	γὰρ ἱκανὸν αὐτοῖς, ἀναγκαῖον ἦν	ποιεῖσθαι	τὴν ἀλλαγήν) Ἐν μὲν οὖν
[1, 1255]	δικαιότερον ἐπὶ τῆς ψυχῆς τοῦτο	διωρίσθαι·	ἀλλ' οὐχ ὁμοίως ῥᾴδιον ἰδεῖν
[1, 1253]	τοῦ πρεσβυτάτου, ὥστε καὶ αἱ	ἀποικίαι,	διὰ τὴν συγγένειαν. Καὶ τοῦτ'
[1, 1259]	κατασκευάζειν. Διὸ καὶ τῶν πόλεων	ἔνιαι	τοῦτον ποιοῦνται τὸν πόρον, ὅταν
[1, 1253]	ἔστιν, εἴπερ καὶ αἱ πρῶται	κοινωνίαι.	Τέλος γὰρ αὕτη ἐκείνων, ἡ
[1, 1253]	ἔστι χρῆσθαι μάλιστα. Διὸ ἀνοσιώτατον	καὶ	ἀγριώτατον ἄνευ ἀρετῆς, καὶ πρὸς
[1, 1253]	ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ καὶ δικαίου	καὶ	ἀδίκου καὶ τῶν ἄλλων αἴσθησιν
[1, 1254]	καὶ ἀρχόντων καὶ ἀρχομένων ἔστιν	(καὶ	ἀεὶ βελτίων ἡ ἀρχὴ ἡ
[1, 1253]	βασιλεύεται ὑπὸ τοῦ πρεσβυτάτου, ὥστε	καὶ	αἱ ἀποικίαι, διὰ τὴν συγγένειαν.
[1, 1253]	πᾶσα πόλις φύσει ἔστιν, εἴπερ	καὶ	αἱ πρῶται κοινωνίαι. Τέλος γὰρ
[1, 1260]	καὶ δικαίαν, καὶ παῖς ἔστι	καὶ	ἀκόλαστος καὶ σώφρων, ἢ οὔ;
[1, 1257]	βοηθείας ἕνεκεν, ἵνα καὶ ἐσθὴς	καὶ	ἄλλα ὄργανα γίνηται ἐξ αὐτῶν.
[1, 1257]	τά γε πλεῖστα τῆς τροφῆς	καὶ	ἄλλης βοηθείας ἕνεκεν, ἵνα καὶ
[1, 1259]	ψιλῆς καὶ πεφυτευμένης, ὁμοίως δὲ	καὶ	ἄλλοις περὶ ἄλλων, ταῦτα μὲν
[1, 1255]	ὁ δυνάμενος ἄλλου εἶναι (διὸ	καὶ	ἄλλου ἐστίν) καὶ ὁ κοινωνῶν
[1, 1254]	δεσπότης καὶ δοῦλος, καὶ πόσις	καὶ	ἄλοχος, καὶ πατὴρ καὶ τέκνα,
[1, 1260]	καὶ λόγοις καὶ τιμαῖς, ὥσπερ	καὶ	Ἄμασις εἶπε τὸν περὶ τοῦ
[1, 1260]	ἄλλη τιμιωτέρα τούτων, οἷον σωφροσύνη	καὶ	ἀνδρεία καὶ δικαιοσύνη καὶ τῶν
[1, 1260]	δεῖ τὴν γυναῖκα εἶναι σώφρονα	καὶ	ἀνδρείαν καὶ δικαίαν, καὶ παῖς
[1, 1260]	οὐχ ἡ αὐτὴ σωφροσύνη γυναικὸς	καὶ	ἀνδρός, οὐδ' ἀνδρεία καὶ δικαιοσύνη,
[1, 1254]	γαμική (ἀνώνυμον γὰρ ἡ γυναικὸς	καὶ	ἀνδρὸς σύζευξις) καὶ τρίτον τεκνοποιητική
[1, 1258]	χρηστὸν καὶ ἐπιτήδειον, ἢ φαῦλον	καὶ	ἀνεπιτήδειον. Καὶ γὰρ ἀπορήσειεν ἄν
[1, 1260]	καὶ τὸ ἄρρεν τοῦ θήλεος	καὶ	ἀνὴρ παιδός, καὶ πᾶσιν ἐνυπάρχει
[1, 1255]	τοσοῦτον διεστᾶσιν ὅσον ψυχὴ σώματος	καὶ	ἄνθρωπος θηρίου (διάκεινται δὲ τοῦτον
[1, 1258]	τοῦτο μὲν ὑπάρχειν (ὥσπερ γὰρ	καὶ	ἀνθρώπους οὐ ποιεῖ ἡ πολιτική,
[1, 1258]	καὶ πέρας τῆς ἀλλαγῆς ἐστιν.	Καὶ	ἄπειρος δὴ οὗτος ὁ πλοῦτος,
[1, 1254]	μόνον ἄλλου ἐστὶ μόριον, ἀλλὰ	καὶ	ἁπλῶς ἄλλου· ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 1259]	τούτων, οἷον Χαρητίδῃ τῷ Παρίῳ	(καὶ	Ἀπολλοδώρῳ τῷ Λημνίῳ περὶ γεωργίας
[1, 1257]	πρὸς τὸ ζῆν, οἷον σίδηρος	καὶ	ἄργυρος κἂν εἴ τι τοιοῦτον
[1, 1253]	ἄνθρωπος ὅπλα ἔχων φύεται φρονήσει	καὶ	ἀρετῇ, οἷς ἐπὶ τἀναντία ἔστι
[1, 1260]	τὸν δοῦλον, ὥστε δῆλον ὅτι	καὶ	ἀρετῆς δεῖται μικρᾶς, καὶ τοσαύτης
[1, 1252]	δυναμένους εἶναι, οἷον θῆλυ μὲν	καὶ	ἄρρεν τῆς γενέσεως ἕνεκεν (καὶ
[1, 1260]	διαφέρειν· τὸ μὲν γὰρ ἄρχεσθαι	καὶ	ἄρχειν εἴδει διαφέρει, τὸ δὲ
[1, 1254]	γινομένων καταμαθεῖν. Τὸ γὰρ ἄρχειν	καὶ	ἄρχεσθαι οὐ μόνον τῶν ἀναγκαίων
[1, 1260]	ὥστε φύσει πλείω τὰ ἄρχοντα	καὶ	ἀρχόμενα. Ἄλλον γὰρ τρόπον τὸ
[1, 1255]	κατὰ δύναμιν κρείττονος ἔσται δοῦλον	καὶ	ἀρχόμενον τὸ βιασθέν. Καὶ τοῖς
[1, 1252]	τοιοῦτον καταλιπεῖν ἕτερον) ἄρχον δὲ	καὶ	ἀρχόμενον φύσει, διὰ τὴν σωτηρίαν.
[1, 1252]	τῆς τοιαύτης κατὰ μέρος ἄρχων	καὶ	ἀρχόμενος, πολιτικόν· ταῦτα δ' οὐκ
[1, 1254]	Καὶ εἴδη πολλὰ καὶ ἀρχόντων	καὶ	ἀρχομένων ἔστιν (καὶ ἀεὶ βελτίων
[1, 1260]	ἐστὶν ἐπισκεπτέον περὶ ἀρχομένου φύσει	καὶ	ἄρχοντος, πότερον ἡ αὐτὴ ἀρετὴ
[1, 1254]	τὸ ἄρχειν. Καὶ εἴδη πολλὰ	καὶ	ἀρχόντων καὶ ἀρχομένων ἔστιν (καὶ
[1, 1260]	πρεσβύτερον καὶ τέλειον τοῦ νεωτέρου	καὶ	ἀτελοῦς. ἐν μὲν οὖν ταῖς
[1, 1258]	ὁ πλοῦτος ὁ κατὰ φύσιν,	καὶ	αὕτη μὲν οἰκονομική, ἡ δὲ
[1, 1256]	τοῖς κτήνεσι διὰ τὰς νομὰς	καὶ	αὐτοὶ ἀναγκάζονται συνακολουθεῖν, ὥσπερ γεωργίαν
[1, 1253]	τοῦτο πάντες φασὶ βασιλεύεσθαι, ὅτι	καὶ	αὐτοὶ οἱ μὲν ἔτι καὶ
[1, 1256]	κατὰ φύσιν ἀλλὰ ἕτερα ἑτέροις,	καὶ	αὐτῶν τῶν ζῳοφάγων καὶ τῶν
[1, 1255]	ἀναγκαίαν χρῆσιν, τὰ δ' ὀρθὰ	καὶ	ἄχρηστα πρὸς τὰς τοιαύτας ἐργασίας,
[1, 1254]	οἰκονομία καὶ δεσποτεία καὶ πολιτικὴ	καὶ	βασιλική, καθάπερ εἴπομεν ἀρχόμενοι· τοῖς
[1, 1252]	Ὅσοι μὲν οὖν οἴονται πολιτικὸν	καὶ	βασιλικὸν καὶ οἰκονομικὸν καὶ δεσποτικὸν
[1, 1252]	μικρὰν πόλιν· καὶ πολιτικὸν δὲ	καὶ	βασιλικόν, ὅταν μὲν αὐτὸς ἐφεστήκῃ,
[1, 1253]	~(Ἡ δ' αὐτάρκεια καὶ τέλος	καὶ	βέλτιστον. Ἐκ τούτων οὖν φανερὸν
[1, 1255]	τρόπον τινὰ ἀρετὴ τυγχάνουσα χορηγίας	καὶ	βιάζεσθαι δύναται μάλιστα, καὶ ἔστιν
[1, 1256]	τὸν τρόπον, ἀλλὰ κατὰ νόμον	καὶ	βιασθεῖσι, τοὐναντίον) Φανερὸν δὲ καὶ
[1, 1256]	εἴδη γε πολλὰ τροφῆς, διὸ	καὶ	βίοι πολλοὶ καὶ τῶν ζῴων
[1, 1254]	εἶναι. Ταῦτα δ' ἐστὶ δεσποτικὴ	καὶ	γαμική (ἀνώνυμον γὰρ ἡ γυναικὸς
[1, 1258]	ἐπιτήδειον, ἢ φαῦλον καὶ ἀνεπιτήδειον.	Καὶ	γὰρ ἀπορήσειεν ἄν τις διὰ
[1, 1254]	ἀνδρὸς σύζευξις) καὶ τρίτον τεκνοποιητική	(καὶ	γὰρ αὕτη οὐκ ὠνόμασται ἰδίῳ
[1, 1254]	ἁπάσης φύσεως ἐνυπάρχει τοῖς ἐμψύχοις·	καὶ	γὰρ ἐν τοῖς μὴ μετέχουσι
[1, 1257]	γένεσιν εὐθύς, οὕτω καὶ τελειωθεῖσιν.	Καὶ	γὰρ κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς
[1, 1257]	μεταβλητική. Ἀμφότεραι γὰρ ὑποδήματος χρήσεις·	καὶ	γὰρ ὁ ἀλλαττόμενος τῷ δεομένῳ
[1, 1258]	γὰρ εἶναι πλούτου καὶ χρημάτων.	Καὶ	γὰρ τὸν πλοῦτον πολλάκις τιθέασι
[1, 1257]	φύσιν. Ὥστε ὁμοίως δῆλον ὅτι	καὶ	γενομένοις οἰητέον τά τε φυτὰ
[1, 1255]	πρὸς πολιτικὸν βίον (οὗτος δὲ	καὶ	γίνεται διῃρημένος εἴς τε τὴν
[1, 1254]	Ὅσα γὰρ ἐκ πλειόνων συνέστηκε	καὶ	γίνεται ἕν τι κοινόν, εἴτε
[1, 1258]	ἔρια ποιῆσαι, ἀλλὰ χρήσασθαι αὐτοῖς,	καὶ	γνῶναι δὲ τὸ ποῖον χρηστὸν
[1, 1261]	τρόπον τοῦτον· περὶ δ' ἀνδρὸς	καὶ	γυναικός, καὶ τέκνων καὶ πατρός,
[1, 1260]	πότερα καὶ τούτων εἰσὶν ἀρεταί,	καὶ	δεῖ τὴν γυναῖκα εἶναι σώφρονα
[1, 1256]	δὲ τὸ δεσπόζειν καὶ δίκαιον,	καὶ	δεῖ τὸ μὲν ἄρχεσθαι τὸ
[1, 1260]	ἀρχθήσεται καλῶς; ~(Ἀκόλαστος γὰρ ὢν	καὶ	δειλὸς οὐδὲν ποιήσει τῶν προσηκόντων.
[1, 1254]	ποίησις εἴδει καὶ ἡ πρᾶξις,	καὶ	δέονται ἀμφότεραι ὀργάνων, ἀνάγκη καὶ
[1, 1255]	τὸ βέλτιον κατ' ἀρετὴν ἄρχειν	καὶ	δεσπόζειν. Ὅλως δ' ἀντεχόμενοί τινες,
[1, 1256]	ἣν πεφύκασιν ἀρχὴν ἄρχειν, ὥστε	καὶ	δεσπόζειν, τὸ δὲ κακῶς ἀσυμφόρως
[1, 1252]	τῇ διανοίᾳ προορᾶν ἄρχον φύσει	καὶ	δεσπόζον φύσει, τὸ δὲ δυνάμενον
[1, 1254]	δεσποτεία, καὶ ἡ αὐτὴ οἰκονομία	καὶ	δεσποτεία καὶ πολιτικὴ καὶ βασιλική,
[1, 1256]	ἐστί τι καὶ φιλία δούλῳ	καὶ	δεσπότῃ πρὸς ἀλλήλους τοῖς φύσει
[1, 1256]	ἐλεύθερος. Ἐπιστήμη δ' ἂν εἴη	καὶ	δεσποτικὴ καὶ δουλική, δουλικὴ μὲν
[1, 1255]	λέγομεν, πρῶτον ἐν ζῴῳ θεωρῆσαι	καὶ	δεσποτικὴν ἀρχὴν καὶ πολιτικήν· ἡ
[1, 1252]	πολιτικὸν καὶ βασιλικὸν καὶ οἰκονομικὸν	καὶ	δεσποτικὸν εἶναι τὸν αὐτὸν οὐ
[1, 1256]	θηρευτική. Περὶ μὲν οὖν δούλου	καὶ	δεσπότου τοῦτον διωρίσθω τὸν τρόπον.
[1, 1257]	ἱκανῶν ἔχειν τοὺς ἀνθρώπους (ᾗ	καὶ	δῆλον ὅτι οὐκ ἔστι φύσει
[1, 1258]	μὴ ἀναγκαίας χρηματιστικῆς, καὶ τίς,	καὶ	δι' αἰτίαν τίνα ἐν χρείᾳ
[1, 1257]	τοῖς οἰκονόμοις καὶ τοῖς πολιτικοῖς,	καὶ	δι' ἣν αἰτίαν, δῆλον. Ἔστι
[1, 1257]	ἥμερα καὶ διὰ τὴν χρῆσιν	καὶ	διὰ τὴν τροφήν, τῶν δ'
[1, 1257]	ἀνθρώπων χάριν, τὰ μὲν ἥμερα	καὶ	διὰ τὴν χρῆσιν καὶ διὰ
[1, 1260]	τις δούλου παρὰ τὰς ὀργανικὰς	καὶ	διακονικὰς ἄλλη τιμιωτέρα τούτων, οἷον
[1, 1258]	τοῦτ' εἶναι τῆς οἰκονομικῆς ἔργον,	καὶ	διατελοῦσιν ἢ σῴζειν οἰόμενοι δεῖν
[1, 1260]	γὰρ εἶναι βούλεται τὴν φύσιν	καὶ	διαφέρειν μηδέν) ὅμως δέ, ὅταν
[1, 1260]	γυναῖκα εἶναι σώφρονα καὶ ἀνδρείαν	καὶ	δικαίαν, καὶ παῖς ἔστι καὶ
[1, 1257]	ἄλλο κτητικῆς, ἣν μάλιστα καλοῦσι,	καὶ	δίκαιον αὐτὸ καλεῖν, χρηματιστικήν, δι'
[1, 1255]	οἷς καὶ συμφέρει τὸ δουλεύειν	καὶ	δίκαιόν ἐστιν. ὅτι δὲ καὶ
[1, 1256]	δουλεύειν τῷ δὲ τὸ δεσπόζειν	καὶ	δίκαιον, καὶ δεῖ τὸ μὲν
[1, 1254]	ἢ οὔ, καὶ πότερον βέλτιον	καὶ	δίκαιόν τινι δουλεύειν ἢ οὔ,
[1, 1260]	ὁ ἄρχων μὴ ἔσται σώφρων	καὶ	δίκαιος, πῶς ἄρξει καλῶς; Εἴθ'
[1, 1260]	γυναικὸς καὶ ἀνδρός, οὐδ' ἀνδρεία	καὶ	δικαιοσύνη, καθάπερ ᾤετο Σωκράτης, ἀλλ'
[1, 1260]	τούτων, οἷον σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία	καὶ	δικαιοσύνη καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[1, 1253]	τὸ μόνον ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ	καὶ	δικαίου καὶ ἀδίκου καὶ τῶν
[1, 1253]	ἐστιν, οὕτω καὶ χωρισθεὶς νόμου	καὶ	δίκης χείριστον πάντων. Χαλεπωτάτη γὰρ
[1, 1258]	πάντως ἀλλὰ διὰ χρημάτων μεταβολῆς.	Καὶ	δοκεῖ περὶ τὸ νόμισμα αὕτη
[1, 1260]	τοσοῦτον ἐπιβάλλει ἀρετῆς ὅσον περ	καὶ	δουλείας. ~(Ὁ γὰρ βάναυσος τεχνίτης
[1, 1255]	τις καὶ κατὰ νόμον δοῦλος	καὶ	δουλεύων· ὁ γὰρ νόμος ὁμολογία
[1, 1256]	δ' ἂν εἴη καὶ δεσποτικὴ	καὶ	δουλική, δουλικὴ μὲν οἵαν περ
[1, 1253]	εἰκός, ὡς ταὐτὸ φύσει βάρβαρον	καὶ	δοῦλον ὄν. Ἐκ μὲν οὖν
[1, 1254]	καὶ ἐλάχιστα μέρη οἰκίας δεσπότης	καὶ	δοῦλος, καὶ πόσις καὶ ἄλοχος,
[1, 1253]	γίνεται ἡ κοινωνία αὐτῶν δούλης	καὶ	δούλου. Διό φασιν οἱ ποιηταὶ
[1, 1254]	χρηματιστικῆς. Πρῶτον δὲ περὶ δεσπότου	καὶ	δούλου εἴπωμεν, ἵνα τά τε
[1, 1260]	καὶ τὸν ἡγούμενον· ὁμοίως δὲ	καὶ	δούλου πρὸς δεσπότην. Ἔθεμεν δὲ
[1, 1252]	καὶ φύσει δοῦλον· διὸ δεσπότῃ	καὶ	δούλῳ ταὐτὸ συμφέρει. ~(Φύσει μὲν
[1, 1253]	ἄνευ ἀρετῆς, καὶ πρὸς ἀφροδίσια	καὶ	ἐδωδὴν χείριστον. Ἡ δὲ δικαιοσύνη
[1, 1256]	ἢ μέρος τι, ἢ ὑπηρετική,	καὶ	εἰ ὑπηρετική, πότερον ὡς ἡ
[1, 1252]	μᾶλλον, τί τε διαφέρουσιν ἀλλήλων	καὶ	εἴ τι τεχνικὸν ἐνδέχεται λαβεῖν
[1, 1254]	τὰ δ' ἐπὶ τὸ ἄρχειν.	Καὶ	εἴδη πολλὰ καὶ ἀρχόντων καὶ
[1, 1255]	εὐγενεστάτους εἶναι δοκοῦντας δούλους εἶναι	καὶ	ἐκ δούλων, ἐὰν συμβῇ πραθῆναι
[1, 1256]	γάρ, ὥσπερ ἐξ ἀνθρώπου ἄνθρωπον	καὶ	ἐκ θηρίων γίνεσθαι θηρίον, οὕτω
[1, 1256]	καὶ βιασθεῖσι, τοὐναντίον) Φανερὸν δὲ	καὶ	ἐκ τούτων ὅτι οὐ (αὐτόν
[1, 1254]	δὲ καὶ τῷ λόγῳ θεωρῆσαι	καὶ	ἐκ τῶν γινομένων καταμαθεῖν. Τὸ
[1, 1258]	τοῦ ὑγιαίνειν εἰς ἄπειρόν ἐστι,	καὶ	ἑκάστη τῶν τεχνῶν τοῦ τέλους
[1, 1253]	τῇ φύσει πόλις ἢ οἰκία	καὶ	ἕκαστος ἡμῶν ἐστιν. Τὸ γὰρ
[1, 1257]	τῷ εἰσάγεσθαι ὧν ἐνδεεῖς ἦσαν	καὶ	ἐκπέμπειν ὧν ἐπλεόναζον, ἐξ ἀνάγκης
[1, 1254]	πρῶτον ἕκαστον ζητητέον, πρῶτα δὲ	καὶ	ἐλάχιστα μέρη οἰκίας δεσπότης καὶ
[1, 1255]	καὶ κακίᾳ διορίζουσι τὸ δοῦλον	καὶ	ἐλεύθερον, καὶ τοὺς εὐγενεῖς καὶ
[1, 1255]	τι τὸ μὲν ἁπλῶς εὐγενὲς	καὶ	ἐλεύθερον τὸ δ' οὐχ ἁπλῶς,
[1, 1254]	οἰκία δὲ τέλειος ἐκ δούλων	καὶ	ἐλευθέρων. Ἐπεὶ δ' ἐν τοῖς
[1, 1256]	δ' ἀφ' ἁλιείας, ὅσοι λίμνας	καὶ	ἕλη καὶ ποταμοὺς ἢ θάλατταν
[1, 1252]	οὐκ ἐκ προαιρέσεως, ἀλλ' ὥσπερ	καὶ	ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις καὶ
[1, 1252]	βλέψειεν, ὥσπερ ἐν τοῖς ἄλλοις,	καὶ	ἐν τούτοις κάλλιστ' ἂν οὕτω
[1, 1256]	ἐκ θηρίων γίνεσθαι θηρίον, οὕτω	καὶ	ἐξ ἀγαθῶν ἀγαθόν. Ἡ δὲ
[1, 1259]	καιρὸς ἧκε, πολλῶν ζητουμένων ἅμα	καὶ	ἐξαίφνης, ἐκμισθοῦντα ὃν τρόπον ἠβούλετο,
[1, 1257]	εἰς κοινωνίαν πόλεως ἢ οἰκίας.	Καὶ	ἔοικεν ὅ γ' ἀληθινὸς πλοῦτος
[1, 1258]	οἰκονομικῆς, καὶ ταύτης μὲν ἀναγκαίας	καὶ	ἐπαινουμένης, ~τῆς δὲ μεταβλητικῆς ψεγομένης
[1, 1255]	αὐτὸν δὲ τρόπον ἀναγκαῖον εἶναι	καὶ	ἐπὶ πάντων ἀνθρώπων. Ὅσοι μὲν
[1, 1256]	τοὺς παῖδας· εἴη δ' ἂν	καὶ	ἐπὶ πλεῖον τῶν τοιούτων μάθησις,
[1, 1260]	ὅτι τὸν αὐτὸν τρόπον ἔχει	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων, ὥστε φύσει
[1, 1258]	γνῶναι δὲ τὸ ποῖον χρηστὸν	καὶ	ἐπιτήδειον, ἢ φαῦλον καὶ ἀνεπιτήδειον.
[1, 1258]	μάλιστα περὶ τὸ νόμισμα εἶναι,	καὶ	ἔργον αὐτῆς τὸ δύνασθαι θεωρῆσαι
[1, 1257]	καὶ ἄλλης βοηθείας ἕνεκεν, ἵνα	καὶ	ἐσθὴς καὶ ἄλλα ὄργανα γίνηται
[1, 1255]	χορηγίας καὶ βιάζεσθαι δύναται μάλιστα,	καὶ	ἔστιν ἀεὶ τὸ κρατοῦν ἐν
[1, 1257]	οἱ δὲ κεχωρισμένοι πολλῶν πάλιν	καὶ	ἑτέρων, ὧν κατὰ τὰς δεήσεις
[1, 1254]	τῶν ἀναγκαίων ἀδύνατον καὶ ζῆν	καὶ	εὖ ζῆν) ὥσπερ δὲ ταῖς
[1, 1254]	ἀλλὰ καὶ τῶν συμφερόντων ἐστί,	καὶ	εὐθὺς ἐκ γενετῆς ἔνια διέστηκε
[1, 1254]	(ἄνευ γὰρ τῶν ἀναγκαίων ἀδύνατον	καὶ	ζῆν καὶ εὖ ζῆν) ὥσπερ
[1, 1260]	ἀτελής, δῆλον ὅτι τούτου μὲν	καὶ	ἡ ἀρετὴ οὐκ αὐτοῦ πρὸς
[1, 1254]	τέ τις εἶναι ἡ δεσποτεία,	καὶ	ἡ αὐτὴ οἰκονομία καὶ δεσποτεία
[1, 1255]	τὸ δ' οὐχ ἁπλῶς, ὥσπερ	καὶ	ἡ Θεοδέκτου Ἑλένη φησὶ Θείων
[1, 1252]	δ' ἐστὶν ἡ καλουμένη πόλις	καὶ	ἡ κοινωνία ἡ πολιτική. Ὅσοι
[1, 1254]	κτῆμα ὄργανον πρὸς ζωήν ἐστι,	καὶ	ἡ κτῆσις πλῆθος ὀργάνων ἐστί,
[1, 1254]	κτῆσις μέρος τῆς οἰκίας ἐστὶ	καὶ	ἡ κτητικὴ μέρος τῆς οἰκονομίας
[1, 1256]	φύσει ἡ δὲ δούλων ἐστίν,	καὶ	ἡ μὲν οἰκονομικὴ μοναρχία αμοναρχεῖται
[1, 1257]	οἷον ὑποδήματος ἥ τε ὑπόδεσις	καὶ	ἡ μεταβλητική. Ἀμφότεραι γὰρ ὑποδήματος
[1, 1257]	πάντα πεποιηκέναι τὴν φύσιν. Διὸ	καὶ	ἡ πολεμικὴ φύσει κτητική πως
[1, 1254]	ἐπεὶ διαφέρει ἡ ποίησις εἴδει	καὶ	ἡ πρᾶξις, καὶ δέονται ἀμφότεραι
[1, 1255]	λόγῳ αἰσθανόμενα ἀλλὰ παθήμασιν ὑπηρετεῖ.	Καὶ	ἡ χρεία δὲ παραλλάττει μικρόν·
[1, 1253]	μὲν οὖν φωνὴ τοῦ λυπηροῦ	καὶ	ἡδέος ἐστὶ σημεῖον, διὸ καὶ
[1, 1253]	ἐλήλυθε, τοῦ ἔχειν αἴσθησιν λυπηροῦ	καὶ	ἡδέος καὶ ταῦτα σημαίνειν ἀλλήλοις)
[1, 1260]	καθάπαξ; Οὐδὲ γὰρ τῷ μᾶλλον	καὶ	ἧττον οἷόν τε διαφέρειν· τὸ
[1, 1260]	εἴδει διαφέρει, τὸ δὲ μᾶλλον	καὶ	ἧττον οὐδέν. Εἰ δὲ τὸν
[1, 1256]	οἱ δ' ἀπὸ θήρας ζῶσι,	καὶ	θήρας ἕτεροι ἑτέρας, οἷον οἱ
[1, 1257]	καὶ λῃστρικόν, οἱ δὲ γεωργικὸν	καὶ	θηρευτικόν· ὁμοίως δὲ καὶ περὶ
[1, 1258]	ἐστιν ἀλλὰ θάρσος, οὐδὲ στρατηγικῆς	καὶ	ἰατρικῆς, ἀλλὰ τῆς μὲν νίκην
[1, 1256]	οἶκος) ἡ δὲ πολιτικὴ ἐλευθέρων	καὶ	ἴσων ἀρχή. Ὁ μὲν οὖν
[1, 1256]	οἰκονομικῆς ἢ ἕτερόν τι γένος,	καὶ	καθόλου ἡ περὶ τὴν τροφὴν
[1, 1255]	λέγωσιν, οὐθενὶ ἀλλ' ἢ ἀρετῇ	καὶ	κακίᾳ διορίζουσι τὸ δοῦλον καὶ
[1, 1253]	ἀνθρώποις ἴδιον, τὸ μόνον ἀγαθοῦ	καὶ	κακοῦ καὶ δικαίου καὶ ἀδίκου
[1, 1256]	ἐργασίαν καὶ μὴ δι' ἀλλαγῆς	καὶ	καπηλείας πορίζονται τὴν τροφήν, ~(Νομαδικὸς,
[1, 1255]	δεινὸν εἰ τοῦ βιάσασθαι δυναμένου	καὶ	κατὰ δύναμιν κρείττονος ἔσται δοῦλον
[1, 1260]	τὰς ἄλλας. Δῆλον δὲ τοῦτο	καὶ	κατὰ μέρος μᾶλλον ἐπισκοποῦσιν· καθόλου
[1, 1255]	ὁ δοῦλος. Ἔστι γάρ τις	καὶ	κατὰ νόμον δοῦλος καὶ δουλεύων·
[1, 1260]	γεννῆσαν καὶ κατὰ φιλίαν ἄρχον	καὶ	κατὰ πρεσβείαν ἐστίν, ὅπερ ἐστὶ
[1, 1254]	διὸ καὶ τὸν βέλτιστα διακείμενον	καὶ	κατὰ σῶμα καὶ κατὰ ψυχὴν
[1, 1256]	ἐντιμότερα ἔργα τὰ δ' ἀναγκαιότερα,	καὶ	κατὰ τὴν παροιμίαν Δοῦλος πρὸ
[1, 1260]	ἀρχὴ βασιλική· τὸ γὰρ γεννῆσαν	καὶ	κατὰ φιλίαν ἄρχον καὶ κατὰ
[1, 1254]	βέλτιστα διακείμενον καὶ κατὰ σῶμα	καὶ	κατὰ ψυχὴν ἄνθρωπον θεωρητέον, ἐν
[1, 1257]	οὐδὲν δοκεῖ πέρας εἶναι πλούτου	καὶ	κτήσεως· ~(Ἣν ὡς μίαν καὶ
[1, 1256]	ἡ περὶ τὴν τροφὴν ἐπιμέλεια	καὶ	κτῆσις; Ἀλλὰ μὴν εἴδη γε
[1, 1256]	τοῦ χρηματιστικοῦ θεωρῆσαι πόθεν χρήματα	καὶ	κτῆσις ἔσται, Ἥ δὲ κτῆσις
[1, 1257]	συνέθεντο πρὸς σφᾶς αὐτοὺς διδόναι	καὶ	λαμβάνειν, ὃ τῶν χρησίμων αὐτὸ
[1, 1257]	οἷον οἶνον πρὸς σῖτον διδόντες	καὶ	λαμβάνοντες, καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[1, 1257]	οἷον οἱ μὲν νομαδικὸν ἅμα	καὶ	λῃστρικόν, οἱ δὲ γεωργικὸν καὶ
[1, 1260]	ζητεῖ διαφορὰν εἶναι καὶ σχήμασι	καὶ	λόγοις καὶ τιμαῖς, ὥσπερ καὶ
[1, 1260]	Εἴτε μὴ ἔστιν, ὄντων ἀνθρώπων	καὶ	λόγου κοινωνούντων ἄτοπον) Σχεδὸν δὲ
[1, 1259]	γίνεται νόμισμα ἐκ νομίσματος) ὥστε	καὶ	μάλιστα παρὰ φύσιν οὗτος τῶν
[1, 1259]	ἤδη ψιλῆς τε καὶ πεφυτευμένης,	καὶ	μελιττουργίας, καὶ τῶν ἄλλων ζῴων
[1, 1256]	γε αὐτόφυτον ἔχουσι τὴν ἐργασίαν	καὶ	μὴ δι' ἀλλαγῆς καὶ καπηλείας
[1, 1254]	φύσιν ἔχουσι μᾶλλον τὸ φύσει,	καὶ	μὴ ἐν τοῖς διεφθαρμένοις· διὸ
[1, 1261]	αὐτοὺς ὁμιλίας, τί τὸ καλῶς	καὶ	μὴ καλῶς ἐστι, καὶ πῶς
[1, 1257]	ἁλιευτικὸς, θηρευτικὸς, γεωργικός. Οἱ δὲ	καὶ	μιγνύντες ἐκ τούτων ἡδέως ζῶσι,
[1, 1258]	πρὸς οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων ἐστί,	καὶ	νομίσματος πλουτῶν πολλάκις ἀπορήσει τῆς
[1, 1258]	λῆρος εἶναι δοκεῖ τὸ νόμισμα	καὶ	νόμος παντάπασι, φύσει δ' οὐθέν,
[1, 1253]	τὸ πρῶτον ἐβασιλεύοντο αἱ πόλεις,	καὶ	νῦν ἔτι τὰ ἔθνη· ἐκ
[1, 1253]	καὶ αὐτοὶ οἱ μὲν ἔτι	καὶ	νῦν οἱ δὲ τὸ ἀρχαῖον
[1, 1259]	δὲ τούτων καθόλου μὲν εἴρηται	καὶ	νῦν, τὸ δὲ κατὰ μέρος
[1, 1253]	ὁ ἄνθρωπος φύσει πολιτικὸν ζῷον,	καὶ	ὁ ἄπολις διὰ φύσιν καὶ
[1, 1260]	τὸ πρεσβύτερον πρὸς τὸ νεώτερον	καὶ	ὁ γεννήσας πρὸς τὸ τέκνον.
[1, 1255]	Διχῶς γὰρ λέγεται τὸ δουλεύειν	καὶ	ὁ δοῦλος. Ἔστι γάρ τις
[1, 1256]	τῷ τοιόσδ' εἶναι, ὁμοίως δὲ	καὶ	ὁ δοῦλος καὶ ὁ ἐλεύθερος.
[1, 1254]	ἡ κτῆσις πλῆθος ὀργάνων ἐστί,	καὶ	ὁ δοῦλος κτῆμά τι ἔμψυχον,
[1, 1256]	κατὰ τὸν ὑφηγημένον τρόπον, ἐπείπερ	καὶ	ὁ δοῦλος τῆς κτήσεως μέρος
[1, 1254]	πρᾶξις, οὐ ποίησις, ἐστιν· διὸ	καὶ	ὁ δοῦλος ὑπηρέτης τῶν πρὸς
[1, 1256]	ὁμοίως δὲ καὶ ὁ δοῦλος	καὶ	ὁ ἐλεύθερος. Ἐπιστήμη δ' ἂν
[1, 1255]	εἶναι (διὸ καὶ ἄλλου ἐστίν)	καὶ	ὁ κοινωνῶν λόγου τοσοῦτον ὅσον
[1, 1261]	τεχνίτης ἀφωρισμένην τινὰ ἔχει δουλείαν,	καὶ	ὁ μὲν δοῦλος τῶν φύσει,
[1, 1258]	Ἔστι γὰρ ἑτέρα ἡ χρηματιστικὴ	καὶ	ὁ πλοῦτος ὁ κατὰ φύσιν,
[1, 1256]	δὲ κτῆσις πολλὰ περιείληφε μέρη	καὶ	ὁ πλοῦτος, ὥστε πρῶτον ἡ
[1, 1253]	ἢ κρείττων ἢ ἄνθρωπος· ὥσπερ	καὶ	ὁ ὑφ' Ὁμήρου λοιδορηθεὶς Ἀφρήτωρ
[1, 1255]	Αἴτιον δὲ ταύτης τῆς ἀμφισβητήσεως,	καὶ	ὃ ποιεῖ τοὺς λόγους ἐπαλλάττειν,
[1, 1255]	καὶ δίκαιόν ἐστιν. ὅτι δὲ	καὶ	οἱ τἀναντία φάσκοντες τρόπον τινὰ
[1, 1252]	οὖν οἴονται πολιτικὸν καὶ βασιλικὸν	καὶ	οἰκονομικὸν καὶ δεσποτικὸν εἶναι τὸν
[1, 1252]	οὐ καλῶς λέγουσιν (πλήθει γὰρ	καὶ	ὀλιγότητι νομίζουσι διαφέρειν ἀλλ' οὐκ
[1, 1254]	μόνον δεσπότου δοῦλός ἐστιν, ἀλλὰ	καὶ	ὅλως ἐκείνου. Τίς μὲν οὖν
[1, 1253]	τῶν δύο κοινωνιῶν οἰκία πρώτη,	καὶ	ὀρθῶς Ἡσίοδος εἶπε ποιήσας οἶκον
[1, 1256]	δοῦλοι οἱ δ' ἐλεύθεροι, δῆλον,	καὶ	ὅτι ἔν τισι διώρισται τὸ
[1, 1253]	τῶν φύσει ἡ πόλις ἐστί,	καὶ	ὅτι ὁ ἄνθρωπος φύσει πολιτικὸν
[1, 1253]	καὶ ὁ ἄπολις διὰ φύσιν	καὶ	οὐ διὰ τύχην ἤτοι φαῦλός
[1, 1256]	ἔχει τινὰ λόγον ἡ ἀμφισβήτησις,	καὶ	οὐκ εἰσί τινες οἱ μὲν
[1, 1259]	τοῦ νομίσματος εἶναι τὴν κτῆσιν	καὶ	οὐκ ἐφ' ὅπερ ἐπορίσθη. Μεταβολῆς
[1, 1253]	παίδων ἠδ' ἀλόχων. Σποράδες γάρ·	καὶ	οὕτω τὸ ἀρχαῖον ᾤκουν. Καὶ
[1, 1260]	ἠθικὴ ἀρετὴ τῶν εἰρημένων πάντων,	καὶ	οὐχ ἡ αὐτὴ σωφροσύνη γυναικὸς
[1, 1260]	τὸ ζητούμενον καὶ περὶ γυναικὸς	καὶ	παιδός, πότερα καὶ τούτων εἰσὶν
[1, 1253]	καλοῦσί τινες ὁμογάλακτας, παῖδάς τε	καὶ	παίδων παῖδας. Διὸ καὶ τὸ
[1, 1260]	σώφρονα καὶ ἀνδρείαν καὶ δικαίαν,	καὶ	παῖς ἔστι καὶ ἀκόλαστος καὶ
[1, 1253]	ὁ ἄνθρωπος ζῷον πάσης μελίττης	καὶ	παντὸς ἀγελαίου ζῴου μᾶλλον, δῆλον.
[1, 1255]	ἀμφοῖν, παρά τε τῶν δούλων	καὶ	παρὰ τῶν ἡμέρων ζῴων. Βούλεται
[1, 1255]	τῆς ψυχῆς διὰ τὸ φαύλως	καὶ	παρὰ φύσιν ἔχειν. Ἔστι δ'
[1, 1259]	χρησίμων δέ, οἷον ὑλοτομία τε	καὶ	πᾶσα μεταλλευτική. Αὕτη δὲ πολλὰ
[1, 1252]	πόλιν ὁρῶμεν κοινωνίαν τινὰ οὖσαν	καὶ	πᾶσαν κοινωνίαν ἀγαθοῦ τινος ἕνεκεν
[1, 1252]	κυριωτάτου πάντων ἡ πασῶν κυριωτάτη	καὶ	πάσας περιέχουσα τὰς ἄλλας. Αὕτη
[1, 1260]	τοῦ θήλεος καὶ ἀνὴρ παιδός,	καὶ	πᾶσιν ἐνυπάρχει μὲν τὰ μόρια
[1, 1254]	δοῦλος, καὶ πόσις καὶ ἄλοχος,	καὶ	πατὴρ καὶ τέκνα, περὶ τριῶν
[1, 1261]	ἀνδρὸς καὶ γυναικός, καὶ τέκνων	καὶ	πατρός, τῆς τε περὶ ἕκαστον
[1, 1258]	εἶναι· τὸ γὰρ νόμισμα στοιχεῖον	καὶ	πέρας τῆς ἀλλαγῆς ἐστιν. Καὶ
[1, 1260]	δὲ ταὐτόν ἐστι τὸ ζητούμενον	καὶ	περὶ γυναικὸς καὶ παιδός, πότερα
[1, 1255]	οὐδαμοῦ. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	καὶ	περὶ εὐγενείας· αὑτοὺς μὲν γὰρ
[1, 1260]	δ' ὑπηρετική, ὁμοίως δ' ἔχει	καὶ	περὶ τὰς ἄλλας. Δῆλον δὲ
[1, 1260]	αὐτοῖς. Ὁμοίως τοίνυν ἀναγκαίως ἔχειν	καὶ	περὶ τὰς ἠθικὰς ἀρετὰς ὑποληπτέον,
[1, 1260]	περὶ τὴν τῶν ἀψύχων κτῆσιν,	καὶ	περὶ τὴν ἀρετὴν τούτων ἢ
[1, 1258]	ἐν χρείᾳ ἐσμὲν αὐτῆς, εἴρηται,	καὶ	περὶ τῆς ἀναγκαίας, ὅτι ἑτέρα
[1, 1257]	γεωργικὸν καὶ θηρευτικόν· ὁμοίως δὲ	καὶ	περὶ τοὺς ἄλλους· ὡς ἂν
[1, 1252]	ἐξ ὧν σύγκειται σκοποῦντες ὀψόμεθα	καὶ	περὶ τούτων μᾶλλον, τί τε
[1, 1257]	Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον ἔχει	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων κτημάτων. Ἔστι
[1, 1258]	οὔ, ἀλλὰ τοῦ ἰατροῦ, οὕτω	καὶ	περὶ τῶν χρημάτων ἔστι μὲν
[1, 1258]	τοῦ οἰκονόμου καὶ τοῦ ἄρχοντος	καὶ	περὶ ὑγιείας ἰδεῖν, ἔστι δ'
[1, 1259]	καὶ ταύτης ἤδη ψιλῆς τε	καὶ	πεφυτευμένης, καὶ μελιττουργίας, καὶ τῶν
[1, 1259]	Λημνίῳ περὶ γεωργίας καὶ ψιλῆς	καὶ	πεφυτευμένης, ὁμοίως δὲ καὶ ἄλλοις
[1, 1259]	ἄλληλά τε τούτων τίνα λυσιτελέστατα,	καὶ	ποῖα ἐν ποίοις τόποις· ἄλλα
[1, 1254]	τούτων σκεπτέον εἴη τί ἕκαστον	καὶ	ποῖον δεῖ εἶναι. Ταῦτα δ'
[1, 1253]	ἀνέστιος· Ἅμα γὰρ φύσει τοιοῦτος	καὶ	πολέμου ἐπιθυμητής, ἅτε περ ἄζυξ
[1, 1252]	ἐλάχιστα μόρια τοῦ παντός) οὕτω	καὶ	πόλιν ἐξ ὧν σύγκειται σκοποῦντες
[1, 1253]	δὲ τούτων κοινωνία ποιεῖ οἰκίαν	καὶ	πόλιν. Καὶ πρότερον δὲ τῇ
[1, 1259]	οἰκίᾳ, μᾶλλον δέ· διόπερ τινὲς	καὶ	πολιτεύονται τῶν πολιτευομένων ταῦτα μόνον.
[1, 1254]	ἡ αὐτὴ οἰκονομία καὶ δεσποτεία	καὶ	πολιτικὴ καὶ βασιλική, καθάπερ εἴπομεν
[1, 1256]	ὅτι οὐ (αὐτόν ἐστι δεσποτεία	καὶ	πολιτική, οὐδὲ πᾶσαι ἀλλήλαις αἱ
[1, 1255]	ζῴῳ θεωρῆσαι καὶ δεσποτικὴν ἀρχὴν	καὶ	πολιτικήν· ἡ μὲν γὰρ ψυχὴ
[1, 1252]	μεγάλην οἰκίαν ἢ μικρὰν πόλιν·	καὶ	πολιτικὸν δὲ καὶ βασιλικόν, ὅταν
[1, 1258]	ἐξ ἀρχῆς, πότερον τοῦ οἰκονομικοῦ	καὶ	πολιτικοῦ ἐστιν ἡ χρηματιστικὴ ἢ
[1, 1257]	πλοῦτος ὀργάνων πλῆθός ἐστιν οἰκονομικῶν	καὶ	πολιτικῶν. Ὅτι μὲν τοίνυν ἔστι
[1, 1254]	μέρη οἰκίας δεσπότης καὶ δοῦλος,	καὶ	πόσις καὶ ἄλοχος, καὶ πατὴρ
[1, 1256]	ἁλιείας, ὅσοι λίμνας καὶ ἕλη	καὶ	ποταμοὺς ἢ θάλατταν τοιαύτην προσοικοῦσιν,
[1, 1254]	τις φύσει τοιοῦτος ἢ οὔ,	καὶ	πότερον βέλτιον καὶ δίκαιόν τινι
[1, 1259]	κτήματα ἔμπειρον εἶναι, ποῖα λυσιτελέστατα	καὶ	ποῦ καὶ πῶς, οἷον ἵππων
[1, 1253]	ἀνοσιώτατον καὶ ἀγριώτατον ἄνευ ἀρετῆς,	καὶ	πρὸς ἀφροδίσια καὶ ἐδωδὴν χείριστον.
[1, 1253]	κοινωνία ποιεῖ οἰκίαν καὶ πόλιν.	Καὶ	πρότερον δὲ τῇ φύσει πόλις
[1, 1259]	οὖν οἰκειοτάτης χρηματιστικῆς ταῦτα μόρια	καὶ	πρῶτα· τῆς δὲ μεταβλητικῆς μέγιστον
[1, 1261]	λόγους, ἄλλην ἀρχὴν ποιησάμενοι λέγωμεν,	καὶ	πρῶτον ἐπισκεψώμεθα περὶ τῶν ἀποφηναμένων
[1, 1261]	καλῶς καὶ μὴ καλῶς ἐστι,	καὶ	πῶς δεῖ τὸ μὲν εὖ
[1, 1258]	δι' ἐμπειρίας ἤδη τεχνικώτερον, πόθεν	καὶ	πῶς μεταβαλλόμενον πλεῖστον ποιήσει κέρδος.
[1, 1259]	εἶναι, ποῖα λυσιτελέστατα καὶ ποῦ	καὶ	πῶς, οἷον ἵππων κτῆσις ποία
[1, 1257]	μὲν πρῶτον ἁπλῶς ὁρισθὲν μεγέθει	καὶ	σταθμῷ, τὸ δὲ τελευταῖον καὶ
[1, 1255]	οἱ δὲ δοῦλοι, φανερόν, οἷς	καὶ	συμφέρει τὸ δουλεύειν καὶ δίκαιόν
[1, 1256]	σώματος κεχωρισμένον δὲ μέρος· διὸ	καὶ	συμφέρον ἐστί τι καὶ φιλία
[1, 1255]	φανερόν ἐστιν ὅτι κατὰ φύσιν	καὶ	συμφέρον τὸ ἄρχεσθαι τῷ σώματι
[1, 1260]	δ' ἄρχηται, ζητεῖ διαφορὰν εἶναι	καὶ	σχήμασι καὶ λόγοις καὶ τιμαῖς,
[1, 1256]	τῷ μέρει καὶ τῷ ὅλῳ,	καὶ	σώματι καὶ ψυχῇ, ὁ δὲ
[1, 1254]	ζῷον πρῶτον συνέστηκεν ἐκ ψυχῆς	καὶ	σώματος, ὧν τὸ μὲν ἄρχον
[1, 1260]	καὶ παῖς ἔστι καὶ ἀκόλαστος	καὶ	σώφρων, ἢ οὔ; Καθόλου δὴ
[1, 1257]	φυτὰ τῶν ζῴων ἕνεκεν εἶναι	καὶ	τὰ ἄλλα ζῷα τῶν ἀνθρώπων
[1, 1253]	τὸ ἀρχαῖον ἐβασιλεύοντο, ὥσπερ δὲ	καὶ	τὰ εἴδη ἑαυτοῖς ἀφομοιοῦσιν οἱ
[1, 1259]	θεωρείτω ὅτῳ ἐπιμελές· ἔτι δὲ	καὶ	τὰ λεγόμενα σποράδην, δι' ὧν
[1, 1254]	οὕτως αἱ κερκίδες ἐκέρκιζον αὐταὶ	καὶ	τὰ πλῆκτρα ἐκιθάριζεν, οὐδὲν ἂν
[1, 1255]	Βούλεται μὲν οὖν ἡ φύσις	καὶ	τὰ σώματα διαφέροντα ποιεῖν τὰ
[1, 1257]	ἀνδράσι κεῖται. Κεῖται γὰρ ὥσπερ	καὶ	ταῖς ἄλλαις τέχναις· οὐδὲν γὰρ
[1, 1256]	τῶν τοιούτων μάθησις, οἷον ὀψοποιικὴ	καὶ	τἆλλα τὰ τοιαῦτα γένη τῆς
[1, 1261]	βλέποντας παιδεύειν καὶ τοὺς παῖδας	καὶ	τὰς γυναῖκας, εἴπερ τι διαφέρει
[1, 1261]	καὶ τοὺς παῖδας εἶναι σπουδαίους	καὶ	τὰς γυναῖκας σπουδαίας. Ἀναγκαῖον δὲ
[1, 1253]	ἔχειν αἴσθησιν λυπηροῦ καὶ ἡδέος	καὶ	ταῦτα σημαίνειν ἀλλήλοις) ὁ δὲ
[1, 1254]	καὶ δέονται ἀμφότεραι ὀργάνων, ἀνάγκη	καὶ	ταῦτα τὴν αὐτὴν ἔχειν διαφοράν.
[1, 1259]	εὐθηνεῖ χώραις) εἶτα περὶ γεωργίας,	καὶ	ταύτης ἤδη ψιλῆς τε καὶ
[1, 1258]	μὲν καπηλικῆς τῆς δ' οἰκονομικῆς,	καὶ	ταύτης μὲν ἀναγκαίας καὶ ἐπαινουμένης,
[1, 1259]	δὲ μεταβλητικῆς μέγιστον μὲν ἐμπορία	(καὶ	ταύτης μέρη τρία, ναυκληρία φορτηγία
[1, 1258]	γὰρ τὸ τέλος πάσαις) οὕτω	καὶ	ταύτης τῆς χρηματιστικῆς οὐκ ἔστι
[1, 1254]	πόσις καὶ ἄλοχος, καὶ πατὴρ	καὶ	τέκνα, περὶ τριῶν ἂν τούτων
[1, 1261]	περὶ δ' ἀνδρὸς καὶ γυναικός,	καὶ	τέκνων καὶ πατρός, τῆς τε
[1, 1259]	γαμική ήκαὶ γὰρ γυναικὸς ἄρχει	καὶ	τέκνων, ὡς ἐλευθέρων μὲν ἀμφοῖν,
[1, 1260]	παρὰ φύσιν, καὶ τὸ πρεσβύτερον	καὶ	τέλειον τοῦ νεωτέρου καὶ ἀτελοῦς.
[1, 1257]	τὴν πρώτην γένεσιν εὐθύς, οὕτω	καὶ	τελειωθεῖσιν. Καὶ γὰρ κατὰ τὴν
[1, 1253]	μεγίστων ἀγαθῶν αἴτιος. Ὥσπερ γὰρ	καὶ	τελεωθὲν βέλτιστον τῶν ζῴων ὁ
[1, 1253]	τέλος βέλτιστον· ~(Ἡ δ' αὐτάρκεια	καὶ	τέλος καὶ βέλτιστον. Ἐκ τούτων
[1, 1257]	αὐτῶν, ἀλλὰ δι' ἐμπειρίας τινὸς	καὶ	τέχνης γίνεται μᾶλλον. Λάβωμεν δὲ
[1, 1253]	πάντα δὲ τῷ ἔργῳ ὥρισται	καὶ	τῇ δυνάμει, ὥστε μηκέτι τοιαῦτα
[1, 1256]	εἶναι, ὥστε πρὸς τὰς ῥᾳστώνας	καὶ	τὴν αἵρεσιν τὴν τούτων ἡ
[1, 1257]	καὶ κτήσεως· ~(Ἣν ὡς μίαν	καὶ	τὴν αὐτὴν τῇ λεχθείσῃ πολλοὶ
[1, 1255]	εἴς τε τὴν πολεμικὴν χρείαν	καὶ	τὴν εἰρηνικήν) συμβαίνει δὲ πολλάκις
[1, 1258]	περὶ τοῦτ' εἶναι τὴν χρηματιστικὴν	καὶ	τὴν καπηλικήν. Ὁτὲ δὲ πάλιν
[1, 1258]	ζητοῦσιν ἕτερόν τι τὸν πλοῦτον	καὶ	τὴν χρηματιστικήν, ὀρθῶς ζητοῦντες. Ἔστι
[1, 1259]	καὶ τῆς πρώτης (ἔχει γὰρ	καὶ	τῆς κατὰ φύσιν τι μέρος
[1, 1254]	αὐτῆς, ἀπὸ δὲ τῆς ἐσθῆτος	καὶ	τῆς κλίνης ἡ χρῆσις μόνον.
[1, 1258]	δ' οὔσης αὐτῆς, ὥσπερ εἴπομεν,	καὶ	τῆς μὲν καπηλικῆς τῆς δ'
[1, 1259]	τῆς κατὰ φύσιν τι μέρος	καὶ	τῆς μεταβλητικῆς) ὅσα ἀπὸ γῆς
[1, 1261]	τε περὶ ἕκαστον αὐτῶν ἀρετῆς	καὶ	τῆς πρὸς σφᾶς αὐτοὺς ὁμιλίας,
[1, 1259]	δὲ εἶδος χρηματιστικῆς μεταξὺ ταύτης	καὶ	τῆς πρώτης (ἔχει γὰρ καὶ
[1, 1260]	εἶναι καὶ σχήμασι καὶ λόγοις	καὶ	τιμαῖς, ὥσπερ καὶ Ἄμασις εἶπε
[1, 1254]	οὖν ἡ φύσις τοῦ δούλου	καὶ	τίς ἡ δύναμις, ἐκ τούτων
[1, 1258]	τῆς τε μὴ ἀναγκαίας χρηματιστικῆς,	καὶ	τίς, καὶ δι' αἰτίαν τίνα
[1, 1253]	βλαβερόν, ὥστε καὶ τὸ δίκαιον	καὶ	τὸ ἄδικον· τοῦτο γὰρ πρὸς
[1, 1258]	ἀλλ' ἔχουσα ὅρον. Δῆλον δὲ	καὶ	τὸ ἀπορούμενον ἐξ ἀρχῆς, πότερον
[1, 1260]	τὸ ἐλεύθερον τοῦ δούλου ἄρχει	καὶ	τὸ ἄρρεν τοῦ θήλεος καὶ
[1, 1260]	ταῖς πλείσταις μεταβάλλει τὸ ἄρχον	καὶ	τὸ ἀρχόμενον (ἐξ ἴσου γὰρ
[1, 1254]	ἐν ἅπασιν ἐμφαίνεται τὸ ἄρχον	καὶ	τὸ ἀρχόμενον, καὶ τοῦτο ἐκ
[1, 1253]	τῷ δηλοῦν ἐστι τὸ συμφέρον	καὶ	τὸ βλαβερόν, ὥστε καὶ τὸ
[1, 1253]	συμφέρον καὶ τὸ βλαβερόν, ὥστε	καὶ	τὸ δίκαιον καὶ τὸ ἄδικον·
[1, 1253]	μὲν οὖν διώρισται τὸ θῆλυ	καὶ	τὸ δοῦλον (οὐθὲν γὰρ ἡ
[1, 1253]	δὲ τοῖς βαρβάροις τὸ θῆλυ	καὶ	τὸ δοῦλον τὴν αὐτὴν ἔχει
[1, 1258]	διατριβὴ περὶ τὸν χρηματισμόν ἐστι,	καὶ	τὸ ἕτερον εἶδος τῆς χρηματιστικῆς
[1, 1259]	τοῖς τιμῶσι τὴν χρηματιστικήν, οἷον	καὶ	τὸ Θάλεω τοῦ Μιλησίου· τοῦτο
[1, 1254]	καὶ ἁπλῶς ἄλλου· ὁμοίως δὲ	καὶ	τὸ κτῆμα. Διὸ ὁ μὲν
[1, 1254]	εἴδει ταῖς τέχναις ἐστίνν· οὕτω	καὶ	τὸ κτῆμα ὄργανον πρὸς ζωήν
[1, 1255]	μὲν κρεῖττον τὸ δὲ χεῖρον,	καὶ	τὸ μὲν ἄρχον τὸ δ'
[1, 1254]	Τὸ δὲ κτῆμα λέγεται ὥσπερ	καὶ	τὸ μόριον. Τό γὰρ μόριον
[1, 1260]	μή που συνέστηκε παρὰ φύσιν,	καὶ	τὸ πρεσβύτερον καὶ τέλειον τοῦ
[1, 1253]	τε καὶ παίδων παῖδας. Διὸ	καὶ	τὸ πρῶτον ἐβασιλεύοντο αἱ πόλεις,
[1, 1253]	οἰκίας. Ἔτι τὸ οὗ ἕνεκα	καὶ	τὸ τέλος βέλτιστον· ~(Ἡ δ'
[1, 1255]	τό τε τῆς ψυχῆς κάλλος	καὶ	τὸ τοῦ σώματος. ~(Ὅτι μὲν
[1, 1259]	Πολλαῖς γὰρ πόλεσι δεῖ χρηματισμοῦ	καὶ	τοιούτων πόρων, ὥσπερ οἰκίᾳ, μᾶλλον
[1, 1255]	βλαβερὸν πᾶσιν. Πάλιν ἐν ἀνθρώπῳ	καὶ	τοῖς ἄλλοις ζῴοις ὡσαύτως· τὰ
[1, 1253]	καὶ ἡδέος ἐστὶ σημεῖον, διὸ	καὶ	τοῖς ἄλλοις ὑπάρχει ζῴοις (μέχρι
[1, 1255]	ἄρχεσθαι ταύτην τὴν ἀρχήν, εἴπερ	καὶ	τοῖς εἰρημένοις. Ἔστι γὰρ φύσει
[1, 1255]	δοῦλον καὶ ἀρχόμενον τὸ βιασθέν.	Καὶ	τοῖς μὲν οὕτως δοκεῖ τοῖς
[1, 1257]	κτητικὴ κατὰ φύσιν τοῖς οἰκονόμοις	καὶ	τοῖς πολιτικοῖς, καὶ δι' ἣν
[1, 1259]	μονοπωλίαν. Χρήσιμον δὲ γνωρίζειν ταῦτα	καὶ	τοῖς πολιτικοῖς. Πολλαῖς γὰρ πόλεσι
[1, 1255]	μὴ δικαίαν εἶναι τῶν πολέμων,	καὶ	τὸν ἀνάξιον δουλεύειν οὐδαμῶς ἂν
[1, 1254]	μὴ ἐν τοῖς διεφθαρμένοις· διὸ	καὶ	τὸν βέλτιστα διακείμενον καὶ κατὰ
[1, 1260]	ἐστιν, ἀλλὰ πρὸς τὸ τέλος	καὶ	τὸν ἡγούμενον· ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 1258]	οὗ εὐπορῶν λιμῷ ἀπολεῖται, καθάπερ	καὶ	τὸν Μίδαν ἐκεῖνον μυθολογοῦσι διὰ
[1, 1260]	ὅτι καὶ ἀρετῆς δεῖται μικρᾶς,	καὶ	τοσαύτης ὅπως μήτε δι' ἀκολασίαν
[1, 1260]	κοινωνὸς ζωῆς, ὁ δὲ πορρώτερον,	καὶ	τοσοῦτον ἐπιβάλλει ἀρετῆς ὅσον περ
[1, 1260]	ἀρετήν, οἷον τοῦ λόγον ἔχοντος	καὶ	τοῦ ἀλόγου. Δῆλον τοίνυν ὅτι
[1, 1258]	ἔστι μὲν ὡς τοῦ οἰκονόμου	καὶ	τοῦ ἄρχοντος καὶ περὶ ὑγιείας
[1, 1258]	ποιητικῶν ἀπείρων ἐπιθυμοῦσιν. Ὅσοι δὲ	καὶ	τοῦ εὖ ζῆν ἐπιβάλλονται τὸ
[1, 1252]	ἀγαθοῦ τινος στοχάζονται, μάλιστα δὲ	καὶ	τοῦ κυριωτάτου πάντων ἡ πασῶν
[1, 1255]	παθητικῷ μορίῳ ὑπὸ τοῦ νοῦ	καὶ	τοῦ μορίου τοῦ λόγον ἔχοντος,
[1, 1255]	τὴν εἰρηνικήν) συμβαίνει δὲ πολλάκις	καὶ	τοὐναντίον, τοὺς μὲν τὰ σώματα
[1, 1259]	τόκος αὐτὸ ποιεῖ πλέον (ὅθεν	καὶ	τοὔνομα τοῦτ' εἴληφεν· ὅμοια γὰρ
[1, 1253]	ἑαυτοῖς ἀφομοιοῦσιν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω	καὶ	τοὺς βίους τῶν θεῶν. Ἡ
[1, 1255]	καὶ ἐλεύθερον, καὶ τοὺς εὐγενεῖς	καὶ	τοὺς δυσγενεῖς. ~(Ἀξιοῦσι γάρ, ὥσπερ
[1, 1255]	διορίζουσι τὸ δοῦλον καὶ ἐλεύθερον,	καὶ	τοὺς εὐγενεῖς καὶ τοὺς δυσγενεῖς.
[1, 1253]	καὶ οὕτω τὸ ἀρχαῖον ᾤκουν.	Καὶ	τοὺς θεοὺς δὲ διὰ τοῦτο
[1, 1261]	τὸ τὴν πόλιν εἶναι σπουδαίαν	καὶ	τοὺς παῖδας εἶναι σπουδαίους καὶ
[1, 1261]	πρὸς τὴν πολιτείαν βλέποντας παιδεύειν	καὶ	τοὺς παῖδας καὶ τὰς γυναῖκας,
[1, 1260]	νῦν εἰρημένον εἰ ἀληθές, ἆρα	καὶ	τοὺς τεχνίτας δεήσει ἔχειν ἀρετήν·
[1, 1258]	τὰς σωματικὰς ζητοῦσιν, ὥστ' ἐπεὶ	καὶ	τοῦτ' ἐν τῇ κτήσει φαίνεται
[1, 1255]	ἔργον ἡ τοῦ σώματος χρῆσις,	καὶ	τοῦτ' ἐστ' ἀπ' αὐτῶν βέλτιστον)
[1, 1253]	αἱ ἀποικίαι, διὰ τὴν συγγένειαν.	Καὶ	τοῦτ' ἐστὶν ὃ λέγει Ὅμηρος
[1, 1254]	τὸ ἄρχον καὶ τὸ ἀρχόμενον,	καὶ	τοῦτο ἐκ τῆς ἁπάσης φύσεως
[1, 1260]	ὥσπερ καὶ τῶν φύσει ἀρχομένωνν.	Καὶ	τοῦτο εὐθὺς ὑφήγηται τὰ περὶ
[1, 1252]	καὶ ἄρρεν τῆς γενέσεως ἕνεκεν	(καὶ	τοῦτο οὐκ ἐκ προαιρέσεως, ἀλλ'
[1, 1259]	ἀσυμφόρους· τὸ μέντοι ὅραμα Θάλεω	καὶ	τοῦτο ταὐτόν ἐστιν· ἀμφότεροι γὰρ
[1, 1260]	περὶ γυναικὸς καὶ παιδός, πότερα	καὶ	τούτων εἰσὶν ἀρεταί, καὶ δεῖ
[1, 1254]	ἡ γυναικὸς καὶ ἀνδρὸς σύζευξις)	καὶ	τρίτον τεκνοποιητική (καὶ γὰρ αὕτη
[1, 1258]	τῆς φύσεως χρῆται αὐτοῖς, οὕτω	καὶ	τροφὴν τὴν φύσιν δεῖ παραδοῦναι
[1, 1254]	ταῦτα σκεπτέον. Οὐ χαλεπὸν δὲ	καὶ	τῷ λόγῳ θεωρῆσαι καὶ ἐκ
[1, 1254]	μέλλει ἀποτελεσθήσεσθαι τὸ ἔργον, οὕτω	καὶ	τῷ οἰκονομικῷ. Τῶν δ' ὀργάνων
[1, 1256]	γὰρ αὐτὸ συμφέρει τῷ μέρει	καὶ	τῷ ὅλῳ, καὶ σώματι καὶ
[1, 1255]	τῷ σώματι ὑπὸ τῆς ψυχῆς,	καὶ	τῷ παθητικῷ μορίῳ ὑπὸ τοῦ
[1, 1259]	τεχνῶν, ἡ δὲ τῶν ἀτέχνων	καὶ	τῷ σώματι μόνῳ χρησίμων) τρίτον
[1, 1253]	κακοῦ καὶ δικαίου καὶ ἀδίκου	καὶ	τῶν ἄλλων αἴσθησιν ἔχειν· ἡ
[1, 1259]	τε καὶ πεφυτευμένης, καὶ μελιττουργίας,	καὶ	τῶν ἄλλων ζῴων τῶν πλωτῶν
[1, 1257]	πρὸς σῖτον διδόντες καὶ λαμβάνοντες,	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων ἕκαστον.
[1, 1260]	σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία καὶ δικαιοσύνη	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων ἕξεων,
[1, 1256]	βίοι πολλοὶ καὶ τῶν ζῴων	καὶ	τῶν ἀνθρώπων εἰσίν· οὐ γὰρ
[1, 1257]	χρῆσθαι πρός τε τὰ θηρία	καὶ	τῶν ἀνθρώπων ὅσοι πεφυκότες ἄρχεσθαι
[1, 1256]	πρὸς ἄλληλα διεστᾶσιν. Ὁμοίως δὲ	καὶ	τῶν ἀνθρώπων. Πολὺ γὰρ διαφέρουσιν
[1, 1259]	τῆς μεταβλητικῆς) ὅσα ἀπὸ γῆς	καὶ	τῶν ἀπὸ γῆς γιγνομένων, ἀκάρπων
[1, 1257]	μεταδόσεις, καθάπερ ἔτι πολλὰ ποιεῖ	καὶ	τῶν βαρβαρικῶν ἐθνῶν, κατὰ τὴν
[1, 1255]	διαφέροντα ποιεῖν τὰ τῶν ἐλευθέρων	καὶ	τῶν δούλων, τὰ μὲν ἰσχυρὰ
[1, 1260]	τῆς κτήσεως, ὃν καλοῦμεν πλοῦτον,	καὶ	τῶν ἐλευθέρων μᾶλλον ἢ δούλων.
[1, 1258]	χρηματιστικὴ πᾶσιν ἀπὸ τῶν καρπῶν	καὶ	τῶν ζῴων. Διπλῆς δ' οὔσης
[1, 1256]	τροφῆς, διὸ καὶ βίοι πολλοὶ	καὶ	τῶν ζῴων καὶ τῶν ἀνθρώπων
[1, 1256]	ἀνθρώπων ἀπὸ τῆς γῆς ζῇ	καὶ	τῶν ἡμέρων καρπῶν. Οἱ μὲν
[1, 1256]	ἑτέροις, καὶ αὐτῶν τῶν ζῳοφάγων	καὶ	τῶν καρποφάγων οἱ βίοι πρὸς
[1, 1259]	βοῶν ἢ προβάτων, ὁμοίως δὲ	καὶ	τῶν λοιπῶν ζῴων (δεῖ γὰρ
[1, 1258]	οὖν ἐκείνης τῆς ἐπιθυμίας οὔσης,	καὶ	τῶν ποιητικῶν ἀπείρων ἐπιθυμοῦσιν. Ὅσοι
[1, 1259]	δύνηται μονοπωλίαν αὑτῷ κατασκευάζειν. Διὸ	καὶ	τῶν πόλεων ἔνιαι τοῦτον ποιοῦνται
[1, 1255]	οὕτως δοκεῖ τοῖς δ' ἐκείνως,	καὶ	τῶν σοφῶν. Αἴτιον δὲ ταύτης
[1, 1254]	οὐ μόνον τῶν ἀναγκαίων ἀλλὰ	καὶ	τῶν συμφερόντων ἐστί, καὶ εὐθὺς
[1, 1260]	ταύτης δ' εἶναι διαφοράς, ὥσπερ	καὶ	τῶν φύσει ἀρχομένωνν. Καὶ τοῦτο
[1, 1261]	οἱ λόγου τοὺς δούλους ἀποστεροῦντες	καὶ	φάσκοντες ἐπιτάξει χρῆσθαι μόνον· νουθετητέον
[1, 1256]	διὸ καὶ συμφέρον ἐστί τι	καὶ	φιλία δούλῳ καὶ δεσπότῃ πρὸς
[1, 1252]	τῷ σώματι ταῦτα πονεῖν ἀρχόμενον	καὶ	φύσει δοῦλον· διὸ δεσπότῃ καὶ
[1, 1253]	Ὅτι μὲν οὖν ἡ πόλις	καὶ	φύσει πρότερον ἢ ἕκαστος, δῆλον·
[1, 1252]	καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις	καὶ	φυτοῖς φυσικὸν τὸ ἐφίεσθαι, οἷον
[1, 1257]	καὶ σταθμῷ, τὸ δὲ τελευταῖον	καὶ	χαρακτῆρα ἐπιβαλλόντων, ἵνα ἀπολύσῃ τῆς
[1, 1259]	ἐλαιουργίων τῶν τ' ἐν Μιλήτῳ	καὶ	Χίῳ πάντων, ὀλίγου μισθωσάμενον ἅτ'
[1, 1256]	~(Ὅλως δὲ περὶ πάσης κτήσεως	καὶ	χρηματιστικῆς θεωρήσωμεν κατὰ τὸν ὑφηγημένον
[1, 1258]	πλῆθος, ποιητικὴ γὰρ εἶναι πλούτου	καὶ	χρημάτων. Καὶ γὰρ τὸν πλοῦτον
[1, 1258]	τέλος δὲ ὁ τοιοῦτος πλοῦτος	καὶ	χρημάτων κτῆσις. Τῆς δ' οἰκονομικῆς
[1, 1257]	θησαυρισμὸς χρημάτων πρὸς ζωὴν ἀναγκαίων,	καὶ	χρησίμων εἰς κοινωνίαν πόλεως ἢ
[1, 1253]	ζῴων ὁ ἄνθρωπός ἐστιν, οὕτω	καὶ	χωρισθεὶς νόμου καὶ δίκης χείριστον
[1, 1254]	ὤν, κτῆμα δὲ ὄργανον πρακτικὸν	καὶ	χωριστόν. Πότερον δ' ἔστι τις
[1, 1259]	Ἀπολλοδώρῳ τῷ Λημνίῳ περὶ γεωργίας	καὶ	ψιλῆς καὶ πεφυτευμένης, ὁμοίως δὲ
[1, 1256]	καὶ τῷ ὅλῳ, καὶ σώματι	καὶ	ψυχῇ, ὁ δὲ δοῦλος μέρος
[1, 1254]	ὁ δοῦλος κτῆμά τι ἔμψυχον,	καὶ	ὥσπερ ὄργανον πρὸ ὀργάνων πᾶς
[1, 1254]	προαισθανόμενον ἀποτελεῖν τὸ αὑτοῦ ἔργον,	καὶ	ὥσπερ τὰ Δαιδάλου φασὶν ἢ
[1, 1259]	δὲ πατρική, τρίτον δὲ γαμική	ήκαὶ	γὰρ γυναικὸς ἄρχει καὶ τέκνων,
[1, 1256]	Αἱ μὲν οὖν τοιαῦται πᾶσαι	δουλικαὶ	ἐπιστῆμαί εἰσι· δεσποτικὴ δ' ἐπιστήμη
[1, 1256]	μὲν οὖν τοιαῦται πᾶσαι δουλικαὶ	ἐπιστῆμαί	εἰσι· δεσποτικὴ δ' ἐπιστήμη ἐστὶν
[1, 1255]	εἴπομεν· ἀνάγκη γὰρ εἶναί τινας	φάναι	τοὺς μὲν πανταχοῦ δούλους τοὺς
[1, 1254]	κἂν εἴ τι πρὸς τὸ	εἰδέναι	περὶ αὐτῶν δυναίμεθα λαβεῖν βέλτιον
[1, 1257]	τῶν ἀνθρώπων ἕνεκεν αὐτὰ πάντα	πεποιηκέναι	τὴν φύσιν. Διὸ καὶ ἡ
[1, 1255]	καὶ ἐκ δούλων, ἐὰν συμβῇ	πραθῆναι	ληφθέντας. Διόπερ αὐτοὺς οὐ βούλονται
[1, 1253]	ὄντα οὐ λεκτέον τὰ αὐτὰ	εἶναι	ἀλλ' ὁμώνυμα. Ὅτι μὲν οὖν
[1, 1260]	δ' ἀρχόμενον, ὧν ἑτέραν φαμὲν	εἶναι	ἀρετήν, οἷον τοῦ λόγον ἔχοντος
[1, 1260]	τὸ ἀρχόμενον (ἐξ ἴσου γὰρ	εἶναι	βούλεται τὴν φύσιν καὶ διαφέρειν
[1, 1261]	ὅτι τῆς τοιαύτης ἀρετῆς αἴτιον	εἶναι	δεῖ τῷ δούλῳ τὸν δεσπότην,
[1, 1260]	μετέχειν ἀμφοτέρους ἀρετῆς, ταύτης δ'	εἶναι	διαφοράς, ὥσπερ καὶ τῶν φύσει
[1, 1255]	φύσει δοῦλος ὁ δυνάμενος ἄλλου	εἶναι	(διὸ καὶ ἄλλου ἐστίν) καὶ
[1, 1258]	καπηλικήν. Ὁτὲ δὲ πάλιν λῆρος	εἶναι	δοκεῖ τὸ νόμισμα καὶ νόμος
[1, 1255]	δὲ μή, συμβήσεται τοὺς εὐγενεστάτους	εἶναι	δοκοῦντας δούλους εἶναι καὶ ἐκ
[1, 1252]	τινος ἕνεκεν συνεστηκυῖαν (τοῦ γὰρ	εἶναι	δοκοῦντος ἀγαθοῦ χάριν πάντα πράττουσι
[1, 1255]	οὐδαμῶς ἂν φαίη τις δοῦλον	εἶναι·	εἰ δὲ μή, συμβήσεται τοὺς
[1, 1253]	τελεσθείσης, ταύτην φαμὲν τὴν φύσιν	εἶναι	ἑκάστου, ὥσπερ ἀνθρώπου ἵππου οἰκίας.
[1, 1257]	γ' ἀληθινὸς πλοῦτος ἐκ τούτων	εἶναι.	Ἡ γὰρ τῆς τοιαύτης κτήσεως
[1, 1254]	γὰρ δοκεῖ ἐπιστήμη τέ τις	εἶναι	ἡ δεσποτεία, καὶ ἡ αὐτὴ
[1, 1255]	τοὺς εὐγενεστάτους εἶναι δοκοῦντας δούλους	εἶναι	καὶ ἐκ δούλων, ἐὰν συμβῇ
[1, 1255]	Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον ἀναγκαῖον	εἶναι	καὶ ἐπὶ πάντων ἀνθρώπων. Ὅσοι
[1, 1258]	χρηματιστικὴ μάλιστα περὶ τὸ νόμισμα	εἶναι,	καὶ ἔργον αὐτῆς τὸ δύνασθαι
[1, 1260]	τὸ δ' ἄρχηται, ζητεῖ διαφορὰν	εἶναι	καὶ σχήμασι καὶ λόγοις καὶ
[1, 1257]	τε φυτὰ τῶν ζῴων ἕνεκεν	εἶναι	καὶ τὰ ἄλλα ζῷα τῶν
[1, 1257]	ζῴων τοσαύτην τροφὴν ὥσθ' ἱκανὴν	εἶναι	μέχρις οὗ ἂν δύνηται αὐτὸ
[1, 1254]	μέρος ὃ δοκεῖ τοῖς μὲν	εἶναι	οἰκονομία, τοῖς δὲ μέγιστον μέρος
[1, 1252]	τοὺς ἄνευ ἀλλήλων μὴ δυναμένους	εἶναι,	οἷον θῆλυ μὲν καὶ ἄρρεν
[1, 1257]	τυγχάνει ἐλλείπων πρὸς τὸ αὐτάρκης	εἶναι,	οἷον οἱ μὲν νομαδικὸν ἅμα
[1, 1256]	κατ' ἐπιστήμην, ἀλλὰ τῷ τοιόσδ'	εἶναι,	ὁμοίως δὲ καὶ ὁ δοῦλος
[1, 1253]	ἔοικεν ἡ κώμη ἀποικία οἰκίας	εἶναι,	οὓς καλοῦσί τινες ὁμογάλακτας, παῖδάς
[1, 1258]	Διὸ τῇ μὲν φαίνεται ἀναγκαῖον	εἶναι	παντὸς πλούτου πέρας, ἐπὶ δὲ
[1, 1258]	ἀναγκαίας τροφῆς· καίτοι ἄτοπον τοιοῦτον	εἶναι	πλοῦτον οὗ εὐπορῶν λιμῷ ἀπολεῖται,
[1, 1257]	δι' ἣν οὐδὲν δοκεῖ πέρας	εἶναι	πλούτου καὶ κτήσεως· ~(Ἣν ὡς
[1, 1258]	πόθεν ἔσται πλῆθος, ποιητικὴ γὰρ	εἶναι	πλούτου καὶ χρημάτων. Καὶ γὰρ
[1, 1259]	τὸ περὶ τὰ κτήματα ἔμπειρον	εἶναι,	ποῖα λυσιτελέστατα καὶ ποῦ καὶ
[1, 1259]	λοιπῶν ζῴων (δεῖ γὰρ ἔμπειρον	εἶναι	πρὸς ἄλληλά τε τούτων τίνα
[1, 1261]	διαφέρει πρὸς τὸ τὴν πόλιν	εἶναι	σπουδαίαν καὶ τοὺς παῖδας εἶναι
[1, 1261]	εἶναι σπουδαίαν καὶ τοὺς παῖδας	εἶναι	σπουδαίους καὶ τὰς γυναῖκας σπουδαίας.
[1, 1260]	ἀρεταί, καὶ δεῖ τὴν γυναῖκα	εἶναι	σώφρονα καὶ ἀνδρείαν καὶ δικαίαν,
[1, 1259]	ἑτέρων τῷ τὰ μὲν ἀσφαλέστερα	εἶναι,	τὰ δὲ πλείω πορίζειν τὴν
[1, 1254]	τί ἕκαστον καὶ ποῖον δεῖ	εἶναι.	Ταῦτα δ' ἐστὶ δεσποτικὴ καὶ
[1, 1255]	ἀλλὰ περὶ τοῦ δικαίου μόνον	εἶναι	τὴν ἀμφισβήτησιν (διὰ γὰρ τοῦτο
[1, 1255]	ὥστε δοκεῖν μὴ ἄνευ ἀρετῆς	εἶναι	τὴν βίαν, ἀλλὰ περὶ τοῦ
[1, 1259]	τὸ ἀπ' αὐτοῦ τοῦ νομίσματος	εἶναι	τὴν κτῆσιν καὶ οὐκ ἐφ'
[1, 1258]	πλῆθος, διὰ τὸ περὶ τοῦτ'	εἶναι	τὴν χρηματιστικὴν καὶ τὴν καπηλικήν.
[1, 1258]	αὔξησις. Ὥστε δοκεῖ τισι τοῦτ'	εἶναι	τῆς οἰκονομικῆς ἔργον, καὶ διατελοῦσιν
[1, 1255]	ἐξ ἀρχῆς εἴπομεν· ἀνάγκη γὰρ	εἶναί	τινας φάναι τοὺς μὲν πανταχοῦ
[1, 1258]	δοκεῖ περὶ τὸ νόμισμα αὕτη	εἶναι·	τὸ γὰρ νόμισμα στοιχεῖον καὶ
[1, 1255]	μὲν ἄνοια δοκεῖν τὸ δίκαιον	εἶναι,	τοῖς δ' αὐτὸ τοῦτο δίκαιον,
[1, 1260]	μὲν δεῖ, τῷ γένει δ'	εἶναι	τὸν αὐτόν· ὅπερ πέπονθε τὸ
[1, 1252]	βασιλικὸν καὶ οἰκονομικὸν καὶ δεσποτικὸν	εἶναι	τὸν αὐτὸν οὐ καλῶς λέγουσιν
[1, 1254]	ννόμῳ γὰρ τὸν μὲν δοῦλον	εἶναι	τὸν δ' ἐλεύθερον, φύσει δ'
[1, 1260]	Ἔθεμεν δὲ πρὸς τἀναγκαῖα χρήσιμον	εἶναι	τὸν δοῦλον, ὥστε δῆλον ὅτι
[1, 1253]	Τὸ γὰρ ὅλον πρότερον ἀναγκαῖον	εἶναι	τοῦ μέρους· ἀναιρουμένου γὰρ τοῦ
[1, 1255]	ὑπολειπομένους πάντες φαῖεν ἂν ἀξίους	εἶναι	τούτοις δουλεύειν. Εἰ δ' ἐπὶ
[1, 1255]	γὰρ ἀρχὴν ἐνδέχεται μὴ δικαίαν	εἶναι	τῶν πολέμων, καὶ τὸν ἀνάξιον
[1, 1255]	κατὰ πόλεμον κρατούμενα τῶν κρατούντων	εἶναί	φασιν. Τοῦτο δὴ τὸ δίκαιον
[1, 1256]	καρποφάγα τὰ δὲ παμφάγα αὐτῶν	εἶναι,	ὥστε πρὸς τὰς ῥᾳστώνας καὶ
[1, 1258]	δὲ τούτων, ὡς δεῖ ταῦτα	διαθεῖναι	προσήκει τὸν οἰκονόμον. Οὐ γὰρ
[1, 1257]	τι συνέθεντο πρὸς σφᾶς αὐτοὺς	διδόναι	καὶ λαμβάνειν, ὃ τῶν χρησίμων
[1, 1259]	ὄντος εὐπορήσαντα χρημάτων ὀλίγων ἀρραβῶνας	διαδοῦναι	τῶν ἐλαιουργίων τῶν τ' ἐν
[1, 1258]	καὶ τροφὴν τὴν φύσιν δεῖ	παραδοῦναι	γῆν ἢ θάλατταν ἢ ἄλλο
[1, 1258]	ποιῆσαι, ἀλλὰ χρήσασθαι αὐτοῖς, καὶ	γνῶναι	δὲ τὸ ποῖον χρηστὸν καὶ
[1, 1259]	τρόπον ἠβούλετο, πολλὰ χρήματα συλλέξαντα	ἐπιδεῖξαι	ὅτι ῥᾴδιόν ἐστι πλουτεῖν τοῖς
[1, 1257]	τε ὑπόδεσις καὶ ἡ μεταβλητική.	Ἀμφότεραι	γὰρ ὑποδήματος χρήσεις· καὶ γὰρ
[1, 1257]	κτήματος διττὴ ἡ χρῆσίς ἐστιν,	ἀμφότεραι	δὲ καθ' αὑτὸ μὲν ἀλλ'
[1, 1254]	καὶ ἡ πρᾶξις, καὶ δέονται	ἀμφότεραι	ὀργάνων, ἀνάγκη καὶ ταῦτα τὴν
[1, 1256]	ζῆν ἄνευ τροφῆς, ὥστε αἱ	διαφοραὶ	τῆς τροφῆς τοὺς βίους πεποιήκασι
[1, 1256]	ἐστι δεσποτεία καὶ πολιτική, οὐδὲ	πᾶσαι	ἀλλήλαις αἱ ἀρχαί, ὥσπερ τινές
[1, 1256]	δεσπότου. Αἱ μὲν οὖν τοιαῦται	πᾶσαι	δουλικαὶ ἐπιστῆμαί εἰσι· δεσποτικὴ δ'
[1, 1252]	πάντα πράττουσι πάντες) δῆλον ὡς	πᾶσαι	μὲν ἀγαθοῦ τινος στοχάζονται, μάλιστα
[1, 1258]	Οὐ γὰρ τῆς ὑφαντικῆς ἔρια	ποιῆσαι,	ἀλλὰ χρήσασθαι αὐτοῖς, καὶ γνῶναι
[1, 1255]	ὥσπερ λέγομεν, πρῶτον ἐν ζῴῳ	θεωρῆσαι	καὶ δεσποτικὴν ἀρχὴν καὶ πολιτικήν·
[1, 1254]	χαλεπὸν δὲ καὶ τῷ λόγῳ	θεωρῆσαι	καὶ ἐκ τῶν γινομένων καταμαθεῖν.
[1, 1258]	καὶ ἔργον αὐτῆς τὸ δύνασθαι	θεωρῆσαι	πόθεν ἔσται πλῆθος, ποιητικὴ γὰρ
[1, 1256]	εἰ γάρ ἐστι τοῦ χρηματιστικοῦ	θεωρῆσαι	πόθεν χρήματα καὶ κτῆσις ἔσται,
[1, 1255]	ἀρετὴ τυγχάνουσα χορηγίας καὶ βιάζεσθαι	δύναται	μάλιστα, καὶ ἔστιν ἀεὶ τὸ
[1, 1256]	τοῦτο ποιεῖν πολλάκις, οὐ μέντοι	δύναται.	Ὅτι μὲν οὖν ἔχει τινὰ
[1, 1259]	ἐργασιῶν ὅπου ἐλάχιστον τῆς τύχης,	βαναυσόταται	δ' ἐν αἷς τὰ σώματα
[1, 1259]	ὅπου τοῦ σώματος πλεῖσται χρήσεις,	ἀγεννέσταται	δὲ ὅπου ἐλάχιστον προσδεῖ ἀρετῆς.
[1, 1259]	αἷς τὰ σώματα λωβῶνται μάλιστα,	δουλικώταται	δὲ ὅπου τοῦ σώματος πλεῖσται
[1, 1259]	γῆς μεταλλευομένων ἔστιν. Εἰσὶ δὲ	τεχνικώταται	μὲν τῶν ἐργασιῶν ὅπου ἐλάχιστον
[1, 1256]	Ὁ μὲν οὖν δεσπότης οὐ	λέγεται	κατ' ἐπιστήμην, ἀλλὰ τῷ τοιόσδ'
[1, 1255]	οὐ χαλεπὸν ἰδεῖν. Διχῶς γὰρ	λέγεται	τὸ δουλεύειν καὶ ὁ δοῦλος.
[1, 1259]	ὃ σπουδάζουσιν. Θαλῆς μὲν οὖν	λέγεται	τοῦτον τὸν τρόπον ἐπίδειξιν ποιήσασθαι
[1, 1254]	τὴν πρᾶξιν. Τὸ δὲ κτῆμα	λέγεται	ὥσπερ καὶ τὸ μόριον. Τό
[1, 1255]	καὶ παρὰ τῶν ἡμέρων ζῴων.	Βούλεται	μὲν οὖν ἡ φύσις καὶ
[1, 1256]	ἀγαθῶν ἀγαθόν. Ἡ δὲ φύσις	βούλεται	μὲν τοῦτο ποιεῖν πολλάκις, οὐ
[1, 1260]	ἀρχόμενον (ἐξ ἴσου γὰρ εἶναι	βούλεται	τὴν φύσιν καὶ διαφέρειν μηδέν)
[1, 1258]	οἰκονομικῆς ἔργον. Διὸ τῇ μὲν	φαίνεται	ἀναγκαῖον εἶναι παντὸς πλούτου πέρας,
[1, 1257]	οὖν τοιαύτη κτῆσις ὑπ' αὐτῆς	φαίνεται	τῆς φύσεως διδομένη πᾶσιν, ὥσπερ
[1, 1258]	καὶ τοῦτ' ἐν τῇ κτήσει	φαίνεται	ὑπάρχειν, πᾶσα ἡ διατριβὴ περὶ
[1, 1254]	εἴτε ἐκ διῃρημένων, ἐν ἅπασιν	ἐμφαίνεται	τὸ ἄρχον καὶ τὸ ἀρχόμενον,
[1, 1255]	πολιτικὸν βίον (οὗτος δὲ καὶ	γίνεται	διῃρημένος εἴς τε τὴν πολεμικὴν
[1, 1254]	γὰρ ἐκ πλειόνων συνέστηκε καὶ	γίνεται	ἕν τι κοινόν, εἴτε ἐκ
[1, 1253]	φύσει ἄρχον οὐκ ἔχουσιν, ἀλλὰ	γίνεται	ἡ κοινωνία αὐτῶν δούλης καὶ
[1, 1257]	δι' ἐμπειρίας τινὸς καὶ τέχνης	γίνεται	μᾶλλον. Λάβωμεν δὲ περὶ αὐτῆς
[1, 1259]	αὐτά ἐστιν, ὁ δὲ τόκος	γίνεται	νόμισμα ἐκ νομίσματος) ὥστε καὶ
[1, 1255]	πρὸς τἀναγκαῖα τῷ σώματι βοήθεια	γίνεται	παρ' ἀμφοῖν, παρά τε τῶν
[1, 1254]	γὰρ τῆς κερκίδος ἕτερόν τι	γίνεται	παρὰ τὴν χρῆσιν αὐτῆς, ἀπὸ
[1, 1256]	ἡμέρων τροφὴ ζῴων ἄνευ πόνου	γίνεται	σχολάζουσιν· ἀναγκαίου δ' ὄντος μεταβάλλειν
[1, 1258]	παρέχειν· παντὶ γάρ, ἐξ οὗ	γίνεται,	τροφὴ τὸ λειπόμενόν ἐστι. Διὸ
[1, 1260]	παιδός, πότερα καὶ τούτων εἰσὶν	ἀρεταί,	καὶ δεῖ τὴν γυναῖκα εἶναι
[1, 1255]	δοῦλον εἶναι· εἰ δὲ μή,	συμβήσεται	τοὺς εὐγενεστάτους εἶναι δοκοῦντας δούλους
[1, 1260]	καλῶς; Εἴθ' ὁ ἀρχόμενος, πῶς	ἀρχθήσεται	καλῶς; ~(Ἀκόλαστος γὰρ ὢν καὶ
[1, 1253]	γὰρ συνῆλθον· πᾶσα γὰρ οἰκία	βασιλεύεται	ὑπὸ τοῦ πρεσβυτάτου, ὥστε καὶ
[1, 1253]	ὁ δὲ ἄνθρωπος ὅπλα ἔχων	φύεται	φρονήσει καὶ ἀρετῇ, οἷς ἐπὶ
[1, 1252]	ἀλλήλων καὶ εἴ τι τεχνικὸν	ἐνδέχεται	λαβεῖν περὶ ἕκαστον τῶν ῥηθέντων.
[1, 1255]	φασιν· τήν τε γὰρ ἀρχὴν	ἐνδέχεται	μὴ δικαίαν εἶναι τῶν πολέμων,
[1, 1254]	τὸ μὲν ἄρχει τὸ δ'	ἄρχεται,	ἔστι τι τούτων ἔργον) Ὅσα
[1, 1260]	φύσει ἀρχομένωνν. Καὶ τοῦτο εὐθὺς	ὑφήγηται	τὰ περὶ τὴν ψυχήν· ἐν
[1, 1253]	καὶ δούλου. Διό φασιν οἱ	ποιηταὶ	βαρβάρων δ' Ἕλληνας ἄρχειν εἰκός,
[1, 1257]	καὶ ἐσθὴς καὶ ἄλλα ὄργανα	γίνηται	ἐξ αὐτῶν. Εἰ οὖν ἡ
[1, 1257]	ἱκανὴν εἶναι μέχρις οὗ ἂν	δύνηται	αὐτὸ αὑτῷ πορίζειν τὸ γεννηθέν,
[1, 1259]	τὸ τοιοῦτον χρηματιστικόν, ἐάν τις	δύνηται	μονοπωλίαν αὑτῷ κατασκευάζειν. Διὸ καὶ
[1, 1259]	ἑκάστου δὲ τούτων καθόλου μὲν	εἴρηται	καὶ νῦν, τὸ δὲ κατὰ
[1, 1258]	τίνα ἐν χρείᾳ ἐσμὲν αὐτῆς,	εἴρηται,	καὶ περὶ τῆς ἀναγκαίας, ὅτι
[1, 1258]	τῆς ὑπηρετικῆς· μάλιστα δέ, καθάπερ	εἴρηται	πρότερον, δεῖ φύσει τοῦτο ὑπάρχειν.
[1, 1259]	ἓν μὲν δεσποτική, περὶ ἧς	εἴρηται	πρότερον, ἓν δὲ πατρική, τρίτον
[1, 1258]	ἀλλὰ λαβοῦσα παρὰ τῆς φύσεως	χρῆται	αὐτοῖς, οὕτω καὶ τροφὴν τὴν
[1, 1257]	ὑποδήματος ἀντὶ νομίσματος ἢ τροφῆς	χρῆται	τῷ ὑποδήματι ᾗ ὑπόδημα, ἀλλ'
[1, 1260]	τὸ μὲν ἄρχῃ τὸ δ'	ἄρχηται,	ζητεῖ διαφορὰν εἶναι καὶ σχήμασι
[1, 1260]	ὥστε δῆλον ὅτι καὶ ἀρετῆς	δεῖται	μικρᾶς, καὶ τοσαύτης ὅπως μήτε
[1, 1257]	οὐθὲν τέρμα πεφασμένον ἀνδράσι κεῖται.	Κεῖται	γὰρ ὥσπερ καὶ ταῖς ἄλλαις
[1, 1257]	δ' οὐθὲν τέρμα πεφασμένον ἀνδράσι	κεῖται.	Κεῖται γὰρ ὥσπερ καὶ ταῖς
[1, 1254]	περὶ οἰκονομίας εἰπεῖν· πᾶσα γὰρ	σύγκειται	πόλις ἐξ οἰκιῶν. Οἰκονομίας δὲ
[1, 1252]	οὕτω καὶ πόλιν ἐξ ὧν	σύγκειται	σκοποῦντες ὀψόμεθα καὶ περὶ τούτων
[1, 1256]	τὸ ὑποκείμενον ἐξ οὗ τι	ἀποτελεῖται	ἔργον, οἷον ὑφάντῃ μὲν ἔρια
[1, 1258]	εἶναι πλοῦτον οὗ εὐπορῶν λιμῷ	ἀπολεῖται,	καθάπερ καὶ τὸν Μίδαν ἐκεῖνον
[1, 1259]	ἀλλ' ἀπ' ἀλλήλων ἐστίνν, εὐλογώτατα	μισεῖται	ἡ ὀβολοστατικὴ διὰ τὸ ἀπ'
[1, 1256]	καὶ ἡ μὲν οἰκονομικὴ μοναρχία	αμοναρχεῖται	γὰρ πᾶς οἶκος) ἡ δὲ
[1, 1255]	ψυχὴ σώματος καὶ ἄνθρωπος θηρίου	(διάκεινται	δὲ τοῦτον τὸν τρόπον ὅσων
[1, 1254]	εἴδει καὶ ἡ πρᾶξις, καὶ	δέονται	ἀμφότεραι ὀργάνων, ἀνάγκη καὶ ταῦτα
[1, 1256]	διὰ τὰς νομὰς καὶ αὐτοὶ	ἀναγκάζονται	συνακολουθεῖν, ὥσπερ γεωργίαν ζῶσαν γεωργοῦντεσσ·
[1, 1252]	ὡς πᾶσαι μὲν ἀγαθοῦ τινος	στοχάζονται,	μάλιστα δὲ καὶ τοῦ κυριωτάτου
[1, 1256]	μὴ δι' ἀλλαγῆς καὶ καπηλείας	πορίζονται	τὴν τροφήν, ~(Νομαδικὸς, λῃστρικὸς, ἁλιευτικὸς,
[1, 1255]	Ὅλως δ' ἀντεχόμενοί τινες, ὡς	οἴονται,	δικαίου τινός ςὁ γὰρ νόμος
[1, 1252]	ἡ πολιτική. Ὅσοι μὲν οὖν	οἴονται	πολιτικὸν καὶ βασιλικὸν καὶ οἰκονομικὸν
[1, 1258]	δὲ καὶ τοῦ εὖ ζῆν	ἐπιβάλλονται	τὸ πρὸς τὰς ἀπολαύσεις τὰς
[1, 1255]	πραθῆναι ληφθέντας. Διόπερ αὐτοὺς οὐ	βούλονται	λέγειν δούλους, ἀλλὰ τοὺς βαρβάρους.
[1, 1258]	ἄπειρον (ὅτι μάλιστα γὰρ ἐκεῖνο	βούλονται	ποιεῖν) τῶν δὲ πρὸς τὸ
[1, 1261]	δὲ τῶν παίδων οἱ κοινωνοὶ	γίνονται	τῆς πολιτείας. Ὥστ' ἐπεὶ περὶ
[1, 1257]	γὰρ τὰ χρήσιμα πρὸς αὑτὰ	καταλλάττονται,	ἐπὶ πλέον δ' οὐθέν, οἷον
[1, 1256]	ταύτην τὴν τιμήν, αὐτοὶ δὲ	πολιτεύονται	ἢ φιλοσοφοῦσιν. Ἡ δὲ κτητικὴ
[1, 1259]	μᾶλλον δέ· διόπερ τινὲς καὶ	πολιτεύονται	τῶν πολιτευομένων ταῦτα μόνον. Ἐπεὶ
[1, 1255]	ἐν τοῖς νόμοις ὥσπερ ῥήτορα	γράφονται	παρανόμων, ὡς δεινὸν εἰ τοῦ
[1, 1259]	καὶ τῶν πόλεων ἔνιαι τοῦτον	ποιοῦνται	τὸν πόρον, ὅταν ἀπορῶσι χρημάτων·
[1, 1259]	δ' ἐν αἷς τὰ σώματα	λωβῶνται	μάλιστα, δουλικώταται δὲ ὅπου τοῦ
[1, 1259]	ἐστι πλουτεῖν τοῖς φιλοσόφοις, ἂν	βούλωνται,	ἀλλ' οὐ τοῦτ' ἐστὶ περὶ
[1, 1258]	κἂν μὴ διὰ τῆς χρηματιστικῆς	δύνωνται	πορίζειν, δι' ἄλλης αἰτίας τοῦτο
[1, 1258]	πορίζειν, δι' ἄλλης αἰτίας τοῦτο	πειρῶνται,	ἑκάστῃ χρώμενοι τῶν δυνάμεων οὐ
[1, 1254]	τεκνοποιητική (καὶ γὰρ αὕτη οὐκ	ὠνόμασται	ἰδίῳ ὀνόματι) Ἔστωσαν δὴ αὗται
[1, 1255]	δυναμένου καὶ κατὰ δύναμιν κρείττονος	ἔσται	δοῦλον καὶ ἀρχόμενον τὸ βιασθέν.
[1, 1257]	ἡ πολεμικὴ φύσει κτητική πως	ἔσται	(ἡ γὰρ θηρευτικὴ μέρος αὐτῆς)
[1, 1256]	δὲ τὸ χρήσασθαι· τίς γὰρ	ἔσται	ἡ χρησομένη τοῖς κατὰ τὴν
[1, 1256]	θεωρῆσαι πόθεν χρήματα καὶ κτῆσις	ἔσται,	Ἥ δὲ κτῆσις πολλὰ περιείληφε
[1, 1258]	αὐτῆς τὸ δύνασθαι θεωρῆσαι πόθεν	ἔσται	πλῆθος, ποιητικὴ γὰρ εἶναι πλούτου
[1, 1253]	ἀναιρουμένου γὰρ τοῦ ὅλου οὐκ	ἔσται	ποὺς οὐδὲ χείρ, εἰ μὴ
[1, 1260]	Εἴτε γὰρ ὁ ἄρχων μὴ	ἔσται	σώφρων καὶ δίκαιος, πῶς ἄρξει
[1, 1252]	οὐκ ἔστιν ἀληθῆ) δῆλον δ'	ἔσται	τὸ λεγόμενον ἐπισκοποῦσι κατὰ τὴν
[1, 1253]	λέγοι τὴν λιθίνην (διαφθαρεῖσα γὰρ	ἔσται	τοιαύτη) πάντα δὲ τῷ ἔργῳ
[1, 1259]	δουλικώταται δὲ ὅπου τοῦ σώματος	πλεῖσται	χρήσεις, ἀγεννέσταται δὲ ὅπου ἐλάχιστον
[1, 1253]	τοιαύτη) πάντα δὲ τῷ ἔργῳ	ὥρισται	καὶ τῇ δυνάμει, ὥστε μηκέτι
[1, 1261]	Ὥστ' ἐπεὶ περὶ μὲν τούτων	διώρισται,	περὶ δὲ τῶν λοιπῶν ἐν
[1, 1253]	ταὐτὸ συμφέρει. ~(Φύσει μὲν οὖν	διώρισται	τὸ θῆλυ καὶ τὸ δοῦλον
[1, 1256]	δῆλον, καὶ ὅτι ἔν τισι	διώρισται	τὸ τοιοῦτον, ὧν συμφέρει τῷ
[1, 1254]	ἀγῶνα, οὕτως αἱ κερκίδες ἐκέρκιζον	αὐταὶ	καὶ τὰ πλῆκτρα ἐκιθάριζεν, οὐδὲν
[1, 1254]	ὠνόμασται ἰδίῳ ὀνόματι) Ἔστωσαν δὴ	αὗται	τρεῖς ἃς εἴπομεν. Ἔστι δέ
[1, 1256]	πρὸ δεσπότου. Αἱ μὲν οὖν	τοιαῦται	πᾶσαι δουλικαὶ ἐπιστῆμαί εἰσι· δεσποτικὴ
[1, 1253]	φύσει ἔστιν, εἴπερ καὶ αἱ	πρῶται	κοινωνίαι. Τέλος γὰρ αὕτη ἐκείνων,
[1, 1256]	πολιτική, οὐδὲ πᾶσαι ἀλλήλαις αἱ	ἀρχαί,	ὥσπερ τινές φασιν. Ἡ μὲν
[1, 1258]	ἀναγκαίας χρηματιστικῆς, καὶ τίς, καὶ	δι'	αἰτίαν τίνα ἐν χρείᾳ ἐσμὲν
[1, 1260]	δεήσει ἔχειν ἀρετήν· πολλάκις γὰρ	δι'	ἀκολασίαν ἐλλείπουσι τῶν ἔργων. Ἢ
[1, 1260]	μικρᾶς, καὶ τοσαύτης ὅπως μήτε	δι'	ἀκολασίαν μήτε διὰ δειλίαν ἐλλείψῃ
[1, 1256]	ἔχουσι τὴν ἐργασίαν καὶ μὴ	δι'	ἀλλαγῆς καὶ καπηλείας πορίζονται τὴν
[1, 1258]	διὰ τῆς χρηματιστικῆς δύνωνται πορίζειν,	δι'	ἄλλης αἰτίας τοῦτο πειρῶνται, ἑκάστῃ
[1, 1253]	δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος	δι'	αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε
[1, 1258]	πρῶτον ἁπλῶς ἴσως γινόμενον, εἶτα	δι'	ἐμπειρίας ἤδη τεχνικώτερον, πόθεν καὶ
[1, 1257]	δ' οὐ φύσει αὐτῶν, ἀλλὰ	δι'	ἐμπειρίας τινὸς καὶ τέχνης γίνεται
[1, 1257]	οἰκονόμοις καὶ τοῖς πολιτικοῖς, καὶ	δι'	ἣν αἰτίαν, δῆλον. Ἔστι δὲ
[1, 1257]	καὶ δίκαιον αὐτὸ καλεῖν, χρηματιστικήν,	δι'	ἣν οὐδὲν δοκεῖ πέρας εἶναι
[1, 1259]	δὲ καὶ τὰ λεγόμενα σποράδην,	δι'	ὧν ἐπιτετυχήκασιν ἔνιοι χρηματιζόμενοι, δεῖ
[1, 1260]	ἄν τις, τὸ νῦν εἰρημένον	εἰ	ἀληθές, ἆρα καὶ τοὺς τεχνίτας
[1, 1256]	ἢ ἕτερον εἶδος, ἔχει διαμφισβήτησιν·	εἰ	γάρ ἐστι τοῦ χρηματιστικοῦ θεωρῆσαι
[1, 1254]	ὄργανον πρὸ ὀργάνων πᾶς ὑπηρέτης.	Εἰ	γὰρ ἠδύνατο ἕκαστον τῶν ὀργάνων
[1, 1253]	φύσει πρότερον ἢ ἕκαστος, δῆλον·	εἰ	γὰρ μὴ αὐτάρκης ἕκαστος χωρισθείς,
[1, 1255]	ἂν ἀξίους εἶναι τούτοις δουλεύειν.	Εἰ	δ' ἐπὶ τοῦ σώματος τοῦτ'
[1, 1255]	ἂν φαίη τις δοῦλον εἶναι·	εἰ	δὲ μή, συμβήσεται τοὺς εὐγενεστάτους
[1, 1260]	δὲ μᾶλλον καὶ ἧττον οὐδέν.	Εἰ	δὲ τὸν μὲν δεῖ τὸν
[1, 1252]	λαβεῖν περὶ ἕκαστον τῶν ῥηθέντων.	Εἰ	δή τις ἐξ ἀρχῆς τὰ
[1, 1254]	εἴη ὑπάρχειν τὰ οἰκεῖα ὄργανα,	εἰ	μέλλει ἀποτελεσθήσεσθαι τὸ ἔργον, οὕτω
[1, 1260]	ἡ αὐτὴ ἀρετὴ ἢ ἑτέρα.	Εἰ	μὲν γὰρ δεῖ ἀμφοτέρους μετέχειν
[1, 1253]	οὐκ ἔσται ποὺς οὐδὲ χείρ,	εἰ	μὴ ὁμωνύμως, ὥσπερ εἴ τις
[1, 1257]	τὴν τροφήν, τῶν δ' ἀγρίων,	εἰ	μὴ πάντα, ἀλλὰ τά γε
[1, 1260]	ἄρρεν φύσει τοῦ θήλεος ἡγεμονικώτερον,	εἰ	μή που συνέστηκε παρὰ φύσιν,
[1, 1257]	ἄλλα ὄργανα γίνηται ἐξ αὐτῶν.	Εἰ	οὖν ἡ φύσις μηθὲν μήτε
[1, 1255]	ἐπεὶ τοῦτό γε φανερόν, ὡς	εἰ	τοσοῦτον γένοιντο διάφοροι τὸ σῶμα
[1, 1255]	ῥήτορα γράφονται παρανόμων, ὡς δεινὸν	εἰ	τοῦ βιάσασθαι δυναμένου καὶ κατὰ
[1, 1256]	μέρος τι, ἢ ὑπηρετική, καὶ	εἰ	ὑπηρετική, πότερον ὡς ἡ κερκιδοποιικὴ
[1, 1254]	τὴν ἀναγκαίαν χρείαν ἴδωμεν, κἂν	εἴ	τι πρὸς τὸ εἰδέναι περὶ
[1, 1252]	τί τε διαφέρουσιν ἀλλήλων καὶ	εἴ	τι τεχνικὸν ἐνδέχεται λαβεῖν περὶ
[1, 1257]	οἷον σίδηρος καὶ ἄργυρος κἂν	εἴ	τι τοιοῦτον ἕτερον, τὸ μὲν
[1, 1253]	χείρ, εἰ μὴ ὁμωνύμως, ὥσπερ	εἴ	τις λέγοι τὴν λιθίνην (διαφθαρεῖσα
[1, 1254]	ἀρχόντων καὶ ἀρχομένων ἔστιν (καὶ	ἀεὶ	βελτίων ἡ ἀρχὴ ἡ τῶν
[1, 1260]	ποδανιπτῆρος λόγον· τὸ δ' ἄρρεν	ἀεὶ	πρὸς τὸ θῆλυ τοῦτον ἔχει
[1, 1255]	βιάζεσθαι δύναται μάλιστα, καὶ ἔστιν	ἀεὶ	τὸ κρατοῦν ἐν ὑπεροχῇ ἀγαθοῦ
[1, 1253]	συγγένειαν. Καὶ τοῦτ' ἐστὶν ὃ	λέγει	Ὅμηρος Θεμιστεύει δὲ ἕκαστος παίδων
[1, 1260]	ἢ ἑτέρα. Εἰ μὲν γὰρ	δεῖ	ἀμφοτέρους μετέχειν καλοκαγαθίας, διὰ τί
[1, 1261]	μέρους πρὸς τὴν τοῦ ὅλου	δεῖ	βλέπειν ἀρετήν, ἀναγκαῖον πρὸς τὴν
[1, 1259]	δὲ καὶ τῶν λοιπῶν ζῴων	(δεῖ	γὰρ ἔμπειρον εἶναι πρὸς ἄλληλά
[1, 1254]	ἐστὶ φύσει τὸ δ' ἀρχόμενον.	Δεῖ	δὲ σκοπεῖν ἐν τοῖς κατὰ
[1, 1259]	ἱκανῶς, τὰ πρὸς τὴν χρῆσιν	δεῖ	διελθεῖν. Πάντα δὲ τὰ τοιαῦτα
[1, 1254]	εἴη τί ἕκαστον καὶ ποῖον	δεῖ	εἶναι. Ταῦτα δ' ἐστὶ δεσποτικὴ
[1, 1257]	τῆς οἰκονομικῆς μέρος ἐστίν, καθὸ	δεῖ	ἤτοι ὑπάρχειν ἢ πορίζειν αὐτὴν
[1, 1258]	οὕτω καὶ τροφὴν τὴν φύσιν	δεῖ	παραδοῦναι γῆν ἢ θάλατταν ἢ
[1, 1256]	ἃ γὰρ τὸν δοῦλον ἐπίστασθαι	δεῖ	ποιεῖν, ἐκεῖνον δεῖ ταῦτα ἐπίστασθαι
[1, 1259]	δι' ὧν ἐπιτετυχήκασιν ἔνιοι χρηματιζόμενοι,	δεῖ	συλλέγειν. Πάντα γὰρ ὠφέλιμα ταῦτ'
[1, 1258]	τι) ἐκ δὲ τούτων, ὡς	δεῖ	ταῦτα διαθεῖναι προσήκει τὸν οἰκονόμον.
[1, 1256]	δοῦλον ἐπίστασθαι δεῖ ποιεῖν, ἐκεῖνον	δεῖ	ταῦτα ἐπίστασθαι ἐπιτάττειν. Διὸ ὅσοις
[1, 1260]	καὶ τούτων εἰσὶν ἀρεταί, καὶ	δεῖ	τὴν γυναῖκα εἶναι σώφρονα καὶ
[1, 1260]	τὸν μὲν ἄρχοντα τελέαν ἔχειν	δεῖ	τὴν διανοητικὴν ἀρετήν (τὸ γὰρ
[1, 1255]	πιθανὸν ἅτεροι λόγοι, ὡς οὐ	δεῖ	τὸ βέλτιον κατ' ἀρετὴν ἄρχειν
[1, 1256]	τὸ δεσπόζειν καὶ δίκαιον, καὶ	δεῖ	τὸ μὲν ἄρχεσθαι τὸ δ'
[1, 1261]	μὴ καλῶς ἐστι, καὶ πῶς	δεῖ	τὸ μὲν εὖ διώκειν τὸ
[1, 1260]	οὐδέν. Εἰ δὲ τὸν μὲν	δεῖ	τὸν δὲ μή, θαυμαστόν. Εἴτε
[1, 1258]	ἡ χρηματιστικὴ ἢ οὔ, ἀλλὰ	δεῖ	τοῦτο μὲν ὑπάρχειν (ὥσπερ γὰρ
[1, 1260]	γὰρ τὸν βασιλέα διαφέρειν μὲν	δεῖ,	τῷ γένει δ' εἶναι τὸν
[1, 1261]	τῆς τοιαύτης ἀρετῆς αἴτιον εἶναι	δεῖ	τῷ δούλῳ τὸν δεσπότην, ἀλλ'
[1, 1258]	δ' ἰατρικὴ οὐ μόριον· καίτοι	δεῖ	ὑγιαίνειν τοὺς κατὰ τὴν οἰκίαν,
[1, 1258]	μάλιστα δέ, καθάπερ εἴρηται πρότερον,	δεῖ	φύσει τοῦτο ὑπάρχειν. Φύσεως γάρ
[1, 1259]	τοῖς πολιτικοῖς. Πολλαῖς γὰρ πόλεσι	δεῖ	χρηματισμοῦ καὶ τοιούτων πόρων, ὥσπερ
[1, 1257]	γὰρ θηρευτικὴ μέρος αὐτῆς) ᾗ	δεῖ	χρῆσθαι πρός τε τὰ θηρία
[1, 1260]	Γοργίας, τῶν οὕτως ὁριζομένων. Διὸ	δεῖ,	ὥσπερ ὁ ποιητὴς εἴρηκε περὶ
[1, 1254]	τὰ πλῆκτρα ἐκιθάριζεν, οὐδὲν ἂν	ἔδει	οὔτε τοῖς ἀρχιτέκτοσιν ὑπηρετῶν οὔτε
[1, 1260]	μὲν γὰρ ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν	εἴδει	διαφέρει, τὸ δὲ μᾶλλον καὶ
[1, 1254]	δ' ἐπεὶ διαφέρει ἡ ποίησις	εἴδει	καὶ ἡ πρᾶξις, καὶ δέονται
[1, 1254]	ὁ γὰρ ὑπηρέτης ἐν ὀργάνου	εἴδει	ταῖς τέχναις ἐστίνν· οὕτω καὶ
[1, 1252]	ὀλιγότητι νομίζουσι διαφέρειν ἀλλ' οὐκ	εἴδει	τούτων ἕκαστον, οἷον ἂν μὲν
[1, 1259]	χρήσεις, ἀγεννέσταται δὲ ὅπου ἐλάχιστον	προσδεῖ	ἀρετῆς. Περὶ ἑκάστου δὲ τούτων
[1, 1257]	τὸ μὲν πρῶτον ἁπλῶς ὁρισθὲν	μεγέθει	καὶ σταθμῷ, τὸ δὲ τελευταῖον
[1, 1257]	ἐστι τέχνης οὔτε πλήθει οὔτε	μεγέθει,	ὁ δὲ πλοῦτος ὀργάνων πλῆθός
[1, 1252]	τὸν αὐτὸν οὐ καλῶς λέγουσιν	(πλήθει	γὰρ καὶ ὀλιγότητι νομίζουσι διαφέρειν
[1, 1257]	ἄπειρον οὐδεμιᾶς ἐστι τέχνης οὔτε	πλήθει	οὔτε μεγέθει, ὁ δὲ πλοῦτος
[1, 1258]	(ὥσπερ γὰρ καὶ ἀνθρώπους οὐ	ποιεῖ	ἡ πολιτική, ἀλλὰ λαβοῦσα παρὰ
[1, 1257]	τὰς μεταδόσεις, καθάπερ ἔτι πολλὰ	ποιεῖ	καὶ τῶν βαρβαρικῶν ἐθνῶν, κατὰ
[1, 1253]	ὡς φαμέν, μάτην ἡ φύσις	ποιεῖ·	λόγον δὲ μόνον ἄνθρωπος ἔχει
[1, 1257]	ἡ φύσις μηθὲν μήτε ἀτελὲς	ποιεῖ	μήτε μάτην, ἀναγκαῖον τῶν ἀνθρώπων
[1, 1253]	ἔχειν· ἡ δὲ τούτων κοινωνία	ποιεῖ	οἰκίαν καὶ πόλιν. Καὶ πρότερον
[1, 1259]	χάριν, ὁ δὲ τόκος αὐτὸ	ποιεῖ	πλέον (ὅθεν καὶ τοὔνομα τοῦτ'
[1, 1253]	δοῦλον (οὐθὲν γὰρ ἡ φύσις	ποιεῖ	τοιοῦτον οἷον οἱ χαλκοτύποι τὴν
[1, 1255]	ταύτης τῆς ἀμφισβητήσεως, καὶ ὃ	ποιεῖ	τοὺς λόγους ἐπαλλάττειν, ὅτι τρόπον
[1, 1256]	περ ὁ ἐν Συρακούσαις ἐπαίδευεν·	ἐκεῖ	γὰρ λαμβάνων τις μισθὸν ἐδίδασκε
[1, 1258]	τούτων, ὡς δεῖ ταῦτα διαθεῖναι	προσήκει	τὸν οἰκονόμον. Οὐ γὰρ τῆς
[1, 1254]	νῦν ὑπολαμβανομένων. Τοῖς μὲν γὰρ	δοκεῖ	ἐπιστήμη τέ τις εἶναι ἡ
[1, 1258]	μεταβαλλόμενον πλεῖστον ποιήσει κέρδος. Διὸ	δοκεῖ	ἡ χρηματιστικὴ μάλιστα περὶ τὸ
[1, 1257]	καλεῖν, χρηματιστικήν, δι' ἣν οὐδὲν	δοκεῖ	πέρας εἶναι πλούτου καὶ κτήσεως·
[1, 1258]	ἀλλὰ διὰ χρημάτων μεταβολῆς. Καὶ	δοκεῖ	περὶ τὸ νόμισμα αὕτη εἶναι·
[1, 1258]	τῆς δ' ἡ αὔξησις. Ὥστε	δοκεῖ	τισι τοῦτ' εἶναι τῆς οἰκονομικῆς
[1, 1258]	Ὁτὲ δὲ πάλιν λῆρος εἶναι	δοκεῖ	τὸ νόμισμα καὶ νόμος παντάπασι,
[1, 1255]	βιασθέν. Καὶ τοῖς μὲν οὕτως	δοκεῖ	τοῖς δ' ἐκείνως, καὶ τῶν
[1, 1254]	Ἔστι δέ τι μέρος ὃ	δοκεῖ	τοῖς μὲν εἶναι οἰκονομία, τοῖς
[1, 1257]	πορίζειν τὸ γεννηθέν, οἷον ὅσα	σκωληκοτοκεῖ	ἢ ᾠοτοκεῖ· ὅσα δὲ ζῳοτοκεῖ,
[1, 1257]	γεννηθέν, οἷον ὅσα σκωληκοτοκεῖ ἢ	ᾠοτοκεῖ·	ὅσα δὲ ζῳοτοκεῖ, τοῖς γεννωμένοις
[1, 1257]	σκωληκοτοκεῖ ἢ ᾠοτοκεῖ· ὅσα δὲ	ζῳοτοκεῖ,	τοῖς γεννωμένοις ἔχει τροφὴν ἐν
[1, 1253]	οἶκός ἐστιν, οὓς Χαρώνδας μὲν	καλεῖ	ὁμοσιπύους, Ἐπιμενίδης δὲ ὁ Κρὴς
[1, 1260]	ταῖς πολιτικαῖς ἀρχαῖς ταῖς πλείσταις	μεταβάλλει	τὸ ἄρχον καὶ τὸ ἀρχόμενον
[1, 1260]	ὁ δὲ πορρώτερον, καὶ τοσοῦτον	ἐπιβάλλει	ἀρετῆς ὅσον περ καὶ δουλείας.
[1, 1260]	τῶν δ' ἄλλων ἕκαστον ὅσον	ἐπιβάλλει	αὐτοῖς. Ὁμοίως τοίνυν ἀναγκαίως ἔχειν
[1, 1254]	ὑπάρχειν τὰ οἰκεῖα ὄργανα, εἰ	μέλλει	ἀποτελεσθήσεσθαι τὸ ἔργον, οὕτω καὶ
[1, 1259]	ἐκ τῶν ἐμπορίων οἱ ἔμποροι,	ἐπώλει	μόνος, οὐ πολλὴν ποιήσας ὑπερβολὴν
[1, 1253]	τῷ ἔργῳ ὥρισται καὶ τῇ	δυνάμει,	ὥστε μηκέτι τοιαῦτα ὄντα οὐ
[1, 1256]	μὴ αὐτοὺς κακοπαθεῖν, ἐπίτροπός τις	λαμβάνει	ταύτην τὴν τιμήν, αὐτοὶ δὲ
[1, 1255]	πᾶσι βέλτιον ἄρχεσθαι ὑπ' ἀνθρώπου·	τυγχάνει	γὰρ σωτηρίας οὕτως. Ἔτι δὲ
[1, 1259]	μὲν διὰ τὴν σοφίαν προσάπτουσι,	τυγχάνει	δὲ καθόλου τι ὄν. Ὀνειδιζόντων
[1, 1257]	προσαναπληροῦντες τὸν ἐνδεέστερον βίον, ᾗ	τυγχάνει	ἐλλείπων πρὸς τὸ αὐτάρκης εἶναι,
[1, 1260]	βασιλέα διαφέρειν μὲν δεῖ, τῷ	γένει	δ' εἶναι τὸν αὐτόν· ὅπερ
[1, 1259]	τόποις· ἄλλα γὰρ ἐν ἄλλαις	εὐθηνεῖ	χώραις) εἶτα περὶ γεωργίας, καὶ
[1, 1255]	πολεμικὴν χρείαν καὶ τὴν εἰρηνικήν)	συμβαίνει	δὲ πολλάκις καὶ τοὐναντίον, τοὺς
[1, 1261]	τοὺς δούλους ἀποστεροῦντες καὶ φάσκοντες	ἐπιτάξει	χρῆσθαι μόνον· νουθετητέον γὰρ μᾶλλον
[1, 1253]	χωρισθείς, ὁμοίως τοῖς ἄλλοις μέρεσιν	ἕξει	πρὸς τὸ ὅλον, ὁ δὲ
[1, 1260]	ἔσται σώφρων καὶ δίκαιος, πῶς	ἄρξει	καλῶς; Εἴθ' ὁ ἀρχόμενος, πῶς
[1, 1261]	περὶ τὰς πολιτείας ἀναγκαῖον ἐπελθεῖν.	Ἐπεὶ	γὰρ οἰκία μὲν πᾶσα μέρος
[1, 1254]	τέλειος ἐκ δούλων καὶ ἐλευθέρων.	Ἐπεὶ	δ' ἐν τοῖς ἐλαχίστοις πρῶτον
[1, 1259]	ἐργασίας, φορτικὸν δὲ τὸ ἐνδιατρίβειν.	~Ἐπεὶ	δ' ἔστιν ἐνίοις γεγραμμένα περὶ
[1, 1260]	φέρει, ἀλλ' ἀνδρὶ οὐκέτι τοῦτο.	Ἐπεὶ	δ' ὁ παῖς ἀτελής, δῆλον
[1, 1256]	φύσις τοὺς βίους αὐτῶν διώρισεν,	ἐπεὶ	δ' οὐ ταὐτὸ ἑκάστῳ ἡδὺ
[1, 1258]	ἢ ἄλλο τι τῶν ἀναγκαίων.	Ἐπεὶ	δὲ ἔστι μὲν ὡς τοῦ
[1, 1259]	φύσιν οὗτος τῶν χρηματισμῶν ἐστιν.	Ἐπεὶ	δὲ τὰ πρὸς τὴν γνῶσιν
[1, 1259]	πολιτεύονται τῶν πολιτευομένων ταῦτα μόνον.	Ἐπεὶ	δὲ τρία μέρη τῆς οἰκονομικῆς
[1, 1254]	δὲ δικαιοσύνη τοῦ δικαίου κρίσις.	~(Ἐπεὶ	δὲ φανερὸν ἐξ ὧν μορίων
[1, 1255]	δίκαιον, τὸ τὸν κρείττονα ἄρχειν)	ἐπεὶ	διαστάντων γε χωρὶς τούτων τῶν
[1, 1254]	ἡ χρῆσις μόνον. Ἔτι δ'	ἐπεὶ	διαφέρει ἡ ποίησις εἴδει καὶ
[1, 1258]	ἀπολαύσεις τὰς σωματικὰς ζητοῦσιν, ὥστ'	ἐπεὶ	καὶ τοῦτ' ἐν τῇ κτήσει
[1, 1254]	διόπερ οὐδὲ δίκαιον· βίαιον γάρ.	Ἐπεὶ	οὖν ἡ κτῆσις μέρος τῆς
[1, 1261]	κοινωνοὶ γίνονται τῆς πολιτείας. Ὥστ'	ἐπεὶ	περὶ μὲν τούτων διώρισται, περὶ
[1, 1255]	ἐλευθέρων τοὺς δὲ τὰς ψυχάς·	ἐπεὶ	τοῦτό γε φανερόν, ὡς εἰ
[1, 1256]	(τὸ γὰρ αὐτὸ συμφέρει τῷ	μέρει	καὶ τῷ ὅλῳ, καὶ σώματι
[1, 1260]	πάντων· Γυναικὶ κόσμον ἡ σιγὴ	φέρει,	ἀλλ' ἀνδρὶ οὐκέτι τοῦτο. Ἐπεὶ
[1, 1259]	μέρη τρία, ναυκληρία φορτηγία παράστασις·	διαφέρει	δὲ τούτων ἕτερα ἑτέρων τῷ
[1, 1254]	χρῆσις μόνον. Ἔτι δ' ἐπεὶ	διαφέρει	ἡ ποίησις εἴδει καὶ ἡ
[1, 1261]	καὶ τὰς γυναῖκας, εἴπερ τι	διαφέρει	πρὸς τὸ τὴν πόλιν εἶναι
[1, 1260]	γὰρ ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν εἴδει	διαφέρει,	τὸ δὲ μᾶλλον καὶ ἧττον
[1, 1260]	ἀκολασίαν ἐλλείπουσι τῶν ἔργων. Ἢ	διαφέρει	τοῦτο πλεῖστον; Ὁ μὲν γὰρ
[1, 1256]	τὰ δὲ σποραδικά ἐστιν, ὁποτέρως	συμφέρει	πρὸς τὴν τροφὴν αὐτοῖς διὰ
[1, 1255]	δὲ δοῦλοι, φανερόν, οἷς καὶ	συμφέρει	τὸ δουλεύειν καὶ δίκαιόν ἐστιν.
[1, 1256]	τισι διώρισται τὸ τοιοῦτον, ὧν	συμφέρει	τῷ μὲν τὸ δουλεύειν τῷ
[1, 1256]	ἐστὶν ἀμφοῖν (τὸ γὰρ αὐτὸ	συμφέρει	τῷ μέρει καὶ τῷ ὅλῳ,
[1, 1252]	διὸ δεσπότῃ καὶ δούλῳ ταὐτὸ	συμφέρει.	~(Φύσει μὲν οὖν διώρισται τὸ
[1, 1260]	ἀληθές, ἆρα καὶ τοὺς τεχνίτας	δεήσει	ἔχειν ἀρετήν· πολλάκις γὰρ δι'
[1, 1258]	πόθεν καὶ πῶς μεταβαλλόμενον πλεῖστον	ποιήσει	κέρδος. Διὸ δοκεῖ ἡ χρηματιστικὴ
[1, 1260]	γὰρ ὢν καὶ δειλὸς οὐδὲν	ποιήσει	τῶν προσηκόντων. Φανερὸν τοίνυν ὅτι
[1, 1253]	δὲ ἄνθρωπος ὅπλα ἔχων φύεται	φρονήσει	καὶ ἀρετῇ, οἷς ἐπὶ τἀναντία
[1, 1258]	ἐστί, καὶ νομίσματος πλουτῶν πολλάκις	ἀπορήσει	τῆς ἀναγκαίας τροφῆς· καίτοι ἄτοπον
[1, 1258]	ἐπεὶ καὶ τοῦτ' ἐν τῇ	κτήσει	φαίνεται ὑπάρχειν, πᾶσα ἡ διατριβὴ
[1, 1254]	δῆλον· ὁ γὰρ μὴ αὑτοῦ	φύσει	ἀλλ' ἄλλου ἄνθρωπος ὤν, οὗτος
[1, 1260]	εἶναι διαφοράς, ὥσπερ καὶ τῶν	φύσει	ἀρχομένωνν. Καὶ τοῦτο εὐθὺς ὑφήγηται
[1, 1253]	τάξιν. Αἴτιον δ' ὅτι τὸ	φύσει	ἄρχον οὐκ ἔχουσιν, ἀλλὰ γίνεται
[1, 1257]	μὲν φύσει ἡ δ' οὐ	φύσει	αὐτῶν, ἀλλὰ δι' ἐμπειρίας τινὸς
[1, 1253]	Ἕλληνας ἄρχειν εἰκός, ὡς ταὐτὸ	φύσει	βάρβαρον καὶ δοῦλον ὄν. Ἐκ
[1, 1260]	τε Τὸν βασιλέα τούτων ἁπάντων.	Φύσει	γὰρ τὸν βασιλέα διαφέρειν μὲν
[1, 1254]	δοῦλον εἶναι τὸν δ' ἐλεύθερον,	φύσει	δ' οὐθὲν διαφέρεινν· διόπερ οὐδὲ
[1, 1258]	τὸ νόμισμα καὶ νόμος παντάπασι,	φύσει	δ' οὐθέν, ὅτι μεταθεμένων τε
[1, 1252]	ἕτερον) ἄρχον δὲ καὶ ἀρχόμενον	φύσει,	διὰ τὴν σωτηρίαν. Τὸ μὲν
[1, 1257]	πεφυκότες ἄρχεσθαι μὴ θέλουσιν, ὡς	φύσει	δίκαιον τοῦτον ὄντα τὸν πόλεμον.
[1, 1256]	οὐκ εἰσί τινες οἱ μὲν	φύσει	δοῦλοι οἱ δ' ἐλεύθεροι, δῆλον,
[1, 1255]	αὐτῶν βέλτιστον) οὗτοι μέν εἰσι	φύσει	δοῦλοι, οἷς βέλτιόν ἐστιν ἄρχεσθαι
[1, 1252]	σώματι ταῦτα πονεῖν ἀρχόμενον καὶ	φύσει	δοῦλον· διὸ δεσπότῃ καὶ δούλῳ
[1, 1255]	οὐθὲν ἄλλο ζητοῦσιν ἢ τὸ	φύσει	δοῦλον ὅπερ ἐξ ἀρχῆς εἴπομεν·
[1, 1254]	ἀλλ' ἄλλου ἄνθρωπος ὤν, οὗτος	φύσει	δοῦλός ἐστιν, ἄλλου δ' ἐστὶν
[1, 1255]	καὶ τοῖς εἰρημένοις. Ἔστι γὰρ	φύσει	δοῦλος ὁ δυνάμενος ἄλλου εἶναι
[1, 1253]	εὖ ζῆν. Διὸ πᾶσα πόλις	φύσει	ἔστιν, εἴπερ καὶ αἱ πρῶται
[1, 1257]	ἐκείνης. Ἔστι δ' ἡ μὲν	φύσει	ἡ δ' οὐ φύσει αὐτῶν,
[1, 1256]	φασιν. Ἡ μὲν γὰρ ἐλευθέρων	φύσει	ἡ δὲ δούλων ἐστίν, καὶ
[1, 1253]	τούτων οὖν φανερὸν ὅτι τῶν	φύσει	ἡ πόλις ἐστί, καὶ ὅτι
[1, 1260]	τοῦτ' ἐστὶν ἐπισκεπτέον περὶ ἀρχομένου	φύσει	καὶ ἄρχοντος, πότερον ἡ αὐτὴ
[1, 1252]	δυνάμενον τῇ διανοίᾳ προορᾶν ἄρχον	φύσει	καὶ δεσπόζον φύσει, τὸ δὲ
[1, 1254]	κατὰ φύσιν ἔχουσι μᾶλλον τὸ	φύσει,	καὶ μὴ ἐν τοῖς διεφθαρμένοις·
[1, 1257]	φύσιν. Διὸ καὶ ἡ πολεμικὴ	φύσει	κτητική πως ἔσται (ἡ γὰρ
[1, 1253]	δεσπότῃ καὶ δούλῳ ταὐτὸ συμφέρει.	~(Φύσει	μὲν οὖν διώρισται τὸ θῆλυ
[1, 1253]	ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός.	Φύσει	μὲν οὖν ἡ ὁρμὴ ἐν
[1, 1260]	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων, ὥστε	φύσει	πλείω τὰ ἄρχοντα καὶ ἀρχόμενα.
[1, 1253]	πόλιν. Καὶ πρότερον δὲ τῇ	φύσει	πόλις ἢ οἰκία καὶ ἕκαστος
[1, 1253]	ἐστί, καὶ ὅτι ὁ ἄνθρωπος	φύσει	πολιτικὸν ζῷον, καὶ ὁ ἄπολις
[1, 1253]	μὲν οὖν ἡ πόλις καὶ	φύσει	πρότερον ἢ ἕκαστος, δῆλον· εἰ
[1, 1261]	καὶ ὁ μὲν δοῦλος τῶν	φύσει,	σκυτοτόμος δ' οὐθείς, οὐδὲ τῶν
[1, 1257]	καὶ δῆλον ὅτι οὐκ ἔστι	φύσει	τῆς χρηματιστικῆς ἡ καπηλική· ὅσον
[1, 1255]	σώματος. ~(Ὅτι μὲν τοίνυν εἰσὶ	φύσει	τινὲς οἱ μὲν ἐλεύθεροι οἱ
[1, 1254]	ὧν τὸ μὲν ἄρχον ἐστὶ	φύσει	τὸ δ' ἀρχόμενον. Δεῖ δὲ
[1, 1252]	προορᾶν ἄρχον φύσει καὶ δεσπόζον	φύσει,	τὸ δὲ δυνάμενον τῷ σώματι
[1, 1260]	ψυχήν· ἐν ταύτῃ γάρ ἐστι	φύσει	τὸ μὲν ἄρχον τὸ δ'
[1, 1255]	τὸ ἄρρεν πρὸς τὸ θῆλυ	φύσει	τὸ μὲν κρεῖττον τὸ δὲ
[1, 1254]	χωριστόν. Πότερον δ' ἔστι τις	φύσει	τοιοῦτος ἢ οὔ, καὶ πότερον
[1, 1253]	Ἀφρήτωρ ἀθέμιστος ἀνέστιος· Ἅμα γὰρ	φύσει	τοιοῦτος καὶ πολέμου ἐπιθυμητής, ἅτε
[1, 1260]	βασιλικῶς· ~(τό τε γὰρ ἄρρεν	φύσει	τοῦ θήλεος ἡγεμονικώτερον, εἰ μή
[1, 1258]	δέ, καθάπερ εἴρηται πρότερον, δεῖ	φύσει	τοῦτο ὑπάρχειν. Φύσεως γάρ ἐστιν
[1, 1256]	καὶ δεσπότῃ πρὸς ἀλλήλους τοῖς	φύσει	τούτων ἠξιωμένοις, τοῖς δὲ μὴ
[1, 1255]	οὐ λόγῳ αἰσθανόμενα ἀλλὰ παθήμασιν	ὑπηρετεῖ.	Καὶ ἡ χρεία δὲ παραλλάττει
[1, 1260]	μὲν ἄρχῃ τὸ δ' ἄρχηται,	ζητεῖ	διαφορὰν εἶναι καὶ σχήμασι καὶ
[1, 1257]	ἐξ ἀρχῆς γένεσιν τὰ μὲν	συνεκτίκτει	τῶν ζῴων τοσαύτην τροφὴν ὥσθ'
[1, 1258]	Αἴτιον δὲ τὸ σύνεγγυς αὐτῶν.	Ἐπαλλάττει	γὰρ ἡ χρῆσις τοῦ αὐτοῦ
[1, 1255]	ὑπηρετεῖ. Καὶ ἡ χρεία δὲ	παραλλάττει	μικρόν· ἡ γὰρ πρὸς τἀναγκαῖα
[1, 1253]	τοῦτ' ἐστὶν ὃ λέγει Ὅμηρος	Θεμιστεύει	δὲ ἕκαστος παίδων ἠδ' ἀλόχων.
[1, 1260]	οὐδεμία παρὰ τὰς σωματικὰς ὑπηρεσίας	(ἔχει	γὰρ ἀπορίαν ἀμφοτέρως· εἴτε γὰρ
[1, 1259]	μεταξὺ ταύτης καὶ τῆς πρώτης	(ἔχει	γὰρ καὶ τῆς κατὰ φύσιν
[1, 1256]	ἐστί τι ἢ ἕτερον εἶδος,	ἔχει	διαμφισβήτησιν· εἰ γάρ ἐστι τοῦ
[1, 1261]	γὰρ βάναυσος τεχνίτης ἀφωρισμένην τινὰ	ἔχει	δουλείαν, καὶ ὁ μὲν δοῦλος
[1, 1254]	μέγιστον μέρος αὐτῆς· ὅπως δ'	ἔχει,	θεωρητέον· λέγω δὲ περὶ τῆς
[1, 1260]	τοίνυν ὅτι τὸν αὐτὸν τρόπον	ἔχει	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων, ὥστε
[1, 1260]	ἡ δ' ὑπηρετική, ὁμοίως δ'	ἔχει	καὶ περὶ τὰς ἄλλας. Δῆλον
[1, 1257]	γέγονε. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	ἔχει	καὶ περὶ τῶν ἄλλων κτημάτων.
[1, 1260]	τὸ βουλευτικόν, τὸ δὲ θῆλυ	ἔχει	μέν, ἀλλ' ἄκυρον, ὁ δὲ
[1, 1260]	ἀλλ' ἄκυρον, ὁ δὲ παῖς	ἔχει	μέν, ἀλλ' ἀτελές. Διὸ τὸν
[1, 1253]	καὶ τὸ δοῦλον τὴν αὐτὴν	ἔχει	τάξιν. Αἴτιον δ' ὅτι τὸ
[1, 1259]	τοιαῦτα τὴν μὲν θεωρίαν ἐλευθέραν	ἔχει,	τὴν δ' ἐμπειρίαν ἀναγκαίαν. Ἔστι
[1, 1256]	μέντοι δύναται. Ὅτι μὲν οὖν	ἔχει	τινὰ λόγον ἡ ἀμφισβήτησις, καὶ
[1, 1260]	μὲν γὰρ δοῦλος ὅλως οὐκ	ἔχει	τὸ βουλευτικόν, τὸ δὲ θῆλυ
[1, 1260]	ἀεὶ πρὸς τὸ θῆλυ τοῦτον	ἔχει	τὸν τρόπον. Ἡ δὲ τῶν
[1, 1257]	ὅσα δὲ ζῳοτοκεῖ, τοῖς γεννωμένοις	ἔχει	τροφὴν ἐν αὑτοῖς μέχρι τινός,
[1, 1253]	ποιεῖ· λόγον δὲ μόνον ἄνθρωπος	ἔχει	τῶν ζῴων· ἡ μὲν οὖν
[1, 1256]	ὑπηρετοῦσιν, ἀλλ' ἡ μὲν ὄργανα	παρέχει,	ἡ δὲ τὴν ὕλην· λέγω
[1, 1255]	μὲν γὰρ ψυχὴ τοῦ σώματος	ἄρχει	δεσποτικὴν ἀρχήν, ὁ δὲ νοῦς
[1, 1259]	δὲ γαμική ήκαὶ γὰρ γυναικὸς	ἄρχει	καὶ τέκνων, ὡς ἐλευθέρων μὲν
[1, 1260]	τρόπον τὸ ἐλεύθερον τοῦ δούλου	ἄρχει	καὶ τὸ ἄρρεν τοῦ θήλεος
[1, 1254]	ἔργον· ὅπου δὲ τὸ μὲν	ἄρχει	τὸ δ' ἄρχεται, ἔστι τι
[1, 1253]	σημεῖον, διὸ καὶ τοῖς ἄλλοις	ὑπάρχει	ζῴοις (μέχρι γὰρ τούτου ἡ
[1, 1260]	τὰ μόρια τῆς ψυχῆς, ἀλλ'	ἐνυπάρχει	διαφερόντως. Ὁ μὲν γὰρ δοῦλος
[1, 1260]	καὶ ἀνὴρ παιδός, καὶ πᾶσιν	ἐνυπάρχει	μὲν τὰ μόρια τῆς ψυχῆς,
[1, 1254]	τοῦτο ἐκ τῆς ἁπάσης φύσεως	ἐνυπάρχει	τοῖς ἐμψύχοις· καὶ γὰρ ἐν
[1, 1260]	οὕτω νομίζειν ἔχειν περὶ πάντων·	Γυναικὶ	κόσμον ἡ σιγὴ φέρει, ἀλλ'
[1, 1253]	ἕκαστον, μὴ πολλοῖς ἔργοις ἀλλ'	ἑνὶ	δουλεῦον) ἐν δὲ τοῖς βαρβάροις
[1, 1255]	λάτριν; Ὅταν δὲ τοῦτο λέγωσιν,	οὐθενὶ	ἀλλ' ἢ ἀρετῇ καὶ κακίᾳ
[1, 1254]	καὶ πότερον βέλτιον καὶ δίκαιόν	τινι	δουλεύειν ἢ οὔ, ἀλλὰ πᾶσα
[1, 1253]	καὶ τὰ εἴδη ἑαυτοῖς ἀφομοιοῦσιν	οἱ	ἄνθρωποι, οὕτω καὶ τοὺς βίους
[1, 1256]	τῶν ζῳοφάγων καὶ τῶν καρποφάγων	οἱ	βίοι πρὸς ἄλληλα διεστᾶσιν. Ὁμοίως
[1, 1256]	ποταμοὺς ἢ θάλατταν τοιαύτην προσοικοῦσιν,	οἱ	δ' ἀπ' ὀρνίθων ἢ θηρίων
[1, 1256]	συνακολουθεῖν, ὥσπερ γεωργίαν ζῶσαν γεωργοῦντεσσ·	οἱ	δ' ἀπὸ θήρας ζῶσι, καὶ
[1, 1256]	οἷον οἱ μὲν ἀπὸ λῃστείας,	οἱ	δ' ἀφ' ἁλιείας, ὅσοι λίμνας
[1, 1256]	τινες οἱ μὲν φύσει δοῦλοι	οἱ	δ' ἐλεύθεροι, δῆλον, καὶ ὅτι
[1, 1257]	μὲν νομαδικὸν ἅμα καὶ λῃστρικόν,	οἱ	δὲ γεωργικὸν καὶ θηρευτικόν· ὁμοίως
[1, 1255]	φύσει τινὲς οἱ μὲν ἐλεύθεροι	οἱ	δὲ δοῦλοι, φανερόν, οἷς καὶ
[1, 1257]	~(Νομαδικὸς, λῃστρικὸς, ἁλιευτικὸς, θηρευτικὸς, γεωργικός.	Οἱ	δὲ καὶ μιγνύντες ἐκ τούτων
[1, 1257]	γὰρ τῶν αὑτῶν ἐκοινώνουν πάντων,	οἱ	δὲ κεχωρισμένοι πολλῶν πάλιν καὶ
[1, 1258]	μὲν νίκην τῆς δ' ὑγίειαν.	Οἱ	δὲ πάσας ποιοῦσι χρηματιστικάς, ὡς
[1, 1253]	οἱ μὲν ἔτι καὶ νῦν	οἱ	δὲ τὸ ἀρχαῖον ἐβασιλεύοντο, ὥσπερ
[1, 1259]	ὡς ἀφίκοντο ἐκ τῶν ἐμπορίων	οἱ	ἔμποροι, ἐπώλει μόνος, οὐ πολλὴν
[1, 1260]	τοιούτων· πολὺ γὰρ ἄμεινον λέγουσιν	οἱ	ἐξαριθμοῦντες τὰς ἀρετάς, ὥσπερ Γοργίας,
[1, 1261]	ἐλευθέρων, ἐκ δὲ τῶν παίδων	οἱ	κοινωνοὶ γίνονται τῆς πολιτείας. Ὥστ'
[1, 1260]	μέρος μᾶλλον ἐπισκοποῦσιν· καθόλου γὰρ	οἱ	λέγοντες ἐξαπατῶσιν ἑαυτοὺς ὅτι τὸ
[1, 1261]	δεσποτικήν. Διὸ λέγουσιν οὐ καλῶς	οἱ	λόγου τοὺς δούλους ἀποστεροῦντες καὶ
[1, 1256]	καὶ θήρας ἕτεροι ἑτέρας, οἷον	οἱ	μὲν ἀπὸ λῃστείας, οἱ δ'
[1, 1257]	ἤδη πλειόνων τῆς κοινωνίας οὔσης.	Οἱ	μὲν γὰρ τῶν αὑτῶν ἐκοινώνουν
[1, 1255]	μὲν τοίνυν εἰσὶ φύσει τινὲς	οἱ	μὲν ἐλεύθεροι οἱ δὲ δοῦλοι,
[1, 1253]	φασὶ βασιλεύεσθαι, ὅτι καὶ αὐτοὶ	οἱ	μὲν ἔτι καὶ νῦν οἱ
[1, 1257]	πρὸς τὸ αὐτάρκης εἶναι, οἷον	οἱ	μὲν νομαδικὸν ἅμα καὶ λῃστρικόν,
[1, 1256]	γὰρ διαφέρουσιν οἱ τούτων βίοι.	Οἱ	μὲν οὖν ἀργότατοι νομάδες εἰσίν
[1, 1256]	ζῇ καὶ τῶν ἡμέρων καρπῶν.	Οἱ	μὲν οὖν βίοι τοσοῦτοι σχεδόν
[1, 1256]	ἀμφισβήτησις, καὶ οὐκ εἰσί τινες	οἱ	μὲν φύσει δοῦλοι οἱ δ'
[1, 1253]	δούλης καὶ δούλου. Διό φασιν	οἱ	ποιηταὶ βαρβάρων δ' Ἕλληνας ἄρχειν
[1, 1255]	δίκαιόν ἐστιν. ὅτι δὲ καὶ	οἱ	τἀναντία φάσκοντες τρόπον τινὰ λέγουσιν
[1, 1256]	τῶν ἀνθρώπων. Πολὺ γὰρ διαφέρουσιν	οἱ	τούτων βίοι. Οἱ μὲν οὖν
[1, 1253]	ἡ φύσις ποιεῖ τοιοῦτον οἷον	οἱ	χαλκοτύποι τὴν Δελφικὴν μάχαιραν, πενιχρῶς,
[1, 1258]	πάντες γὰρ εἰς ἄπειρον αὔξουσιν	οἱ	χρηματιζόμενοι τὸ νόμισμα. Αἴτιον δὲ
[1, 1253]	μὴ ὁμωνύμως, ὥσπερ εἴ τις	λέγοι	τὴν λιθίνην (διαφθαρεῖσα γὰρ ἔσται
[1, 1255]	οὐθὲν ἔχουσιν οὔτε πιθανὸν ἅτεροι	λόγοι,	ὡς οὐ δεῖ τὸ βέλτιον
[1, 1260]	διὰ τί τὸν μὲν ἄρχειν	δέοι	ἂν τὸν δὲ ἄρχεσθαι καθάπαξ;
[1, 1256]	Πολὺ γὰρ διαφέρουσιν οἱ τούτων	βίοι.	Οἱ μὲν οὖν ἀργότατοι νομάδες
[1, 1256]	γε πολλὰ τροφῆς, διὸ καὶ	βίοι	πολλοὶ καὶ τῶν ζῴων καὶ
[1, 1256]	ζῳοφάγων καὶ τῶν καρποφάγων οἱ	βίοι	πρὸς ἄλληλα διεστᾶσιν. Ὁμοίως δὲ
[1, 1256]	ἡμέρων καρπῶν. Οἱ μὲν οὖν	βίοι	τοσοῦτοι σχεδόν εἰσιν, ὅσοι γε
[1, 1259]	λεγόμενα σποράδην, δι' ὧν ἐπιτετυχήκασιν	ἔνιοι	χρηματιζόμενοι, δεῖ συλλέγειν. Πάντα γὰρ
[1, 1255]	πανταχοῦ νομίζουσιν, τοὺς δὲ βαρβάρους	οἴκοι	μόνον, ὡς ὄν τι τὸ
[1, 1256]	πολλὰ τροφῆς, διὸ καὶ βίοι	πολλοὶ	καὶ τῶν ζῴων καὶ τῶν
[1, 1257]	καὶ τὴν αὐτὴν τῇ λεχθείσῃ	πολλοὶ	νομίζουσι διὰ τὴν γειτνίασιν· ἔστι
[1, 1255]	φασιν. Τοῦτο δὴ τὸ δίκαιον	πολλοὶ	τῶν ἐν τοῖς νόμοις ὥσπερ
[1, 1256]	εἰσί τινες οἱ μὲν φύσει	δοῦλοι	οἱ δ' ἐλεύθεροι, δῆλον, καὶ
[1, 1255]	βέλτιστον) οὗτοι μέν εἰσι φύσει	δοῦλοι,	οἷς βέλτιόν ἐστιν ἄρχεσθαι ταύτην
[1, 1255]	οἱ μὲν ἐλεύθεροι οἱ δὲ	δοῦλοι,	φανερόν, οἷς καὶ συμφέρει τὸ
[1, 1261]	τοὺς νῦν λόγους, ἄλλην ἀρχὴν	ποιησάμενοι	λέγωμεν, καὶ πρῶτον ἐπισκεψώμεθα περὶ
[1, 1259]	σποράδην, δι' ὧν ἐπιτετυχήκασιν ἔνιοι	χρηματιζόμενοι,	δεῖ συλλέγειν. Πάντα γὰρ ὠφέλιμα
[1, 1258]	γὰρ εἰς ἄπειρον αὔξουσιν οἱ	χρηματιζόμενοι	τὸ νόμισμα. Αἴτιον δὲ τὸ
[1, 1258]	ἔργον, καὶ διατελοῦσιν ἢ σῴζειν	οἰόμενοι	δεῖν ἢ αὔξειν τὴν τοῦ
[1, 1255]	ἄρχειν καὶ δεσπόζειν. Ὅλως δ'	ἀντεχόμενοί	τινες, ὡς οἴονται, δικαίου τινός
[1, 1254]	πολιτικὴ καὶ βασιλική, καθάπερ εἴπομεν	ἀρχόμενοι·	τοῖς δὲ παρὰ φύσιν τὸ
[1, 1257]	αὑτῶν ἐκοινώνουν πάντων, οἱ δὲ	κεχωρισμένοι	πολλῶν πάλιν καὶ ἑτέρων, ὧν
[1, 1258]	ἄλλης αἰτίας τοῦτο πειρῶνται, ἑκάστῃ	χρώμενοι	τῶν δυνάμεων οὐ κατὰ φύσιν.
[1, 1261]	ἐκ δὲ τῶν παίδων οἱ	κοινωνοὶ	γίνονται τῆς πολιτείας. Ὥστ' ἐπεὶ
[1, 1253]	φύσις ποιεῖ τοιοῦτον οἷον οἱ	χαλκοτύποι	τὴν Δελφικὴν μάχαιραν, πενιχρῶς, ἀλλ'
[1, 1253]	τὰ εἴδη ἑαυτοῖς ἀφομοιοῦσιν οἱ	ἄνθρωποι,	οὕτω καὶ τοὺς βίους τῶν
[1, 1256]	μὲν φύσει δοῦλοι οἱ δ'	ἐλεύθεροι,	δῆλον, καὶ ὅτι ἔν τισι
[1, 1255]	εἰσὶ φύσει τινὲς οἱ μὲν	ἐλεύθεροι	οἱ δὲ δοῦλοι, φανερόν, οἷς
[1, 1255]	ἰσχυρὸν οὐθὲν ἔχουσιν οὔτε πιθανὸν	ἅτεροι	λόγοι, ὡς οὐ δεῖ τὸ
[1, 1256]	ἀπὸ θήρας ζῶσι, καὶ θήρας	ἕτεροι	ἑτέρας, οἷον οἱ μὲν ἀπὸ
[1, 1259]	Θάλεω καὶ τοῦτο ταὐτόν ἐστιν·	ἀμφότεροι	γὰρ ἑαυτοῖς ἐτέχνασαν γενέσθαι μονοπωλίαν.
[1, 1259]	ἀφίκοντο ἐκ τῶν ἐμπορίων οἱ	ἔμποροι,	ἐπώλει μόνος, οὐ πολλὴν ποιήσας
[1, 1255]	φανερόν, ὡς εἰ τοσοῦτον γένοιντο	διάφοροι	τὸ σῶμα μόνον ὅσον αἱ
[1, 1256]	οὖν βίοι τοσοῦτοι σχεδόν εἰσιν,	ὅσοι	γε αὐτόφυτον ἔχουσι τὴν ἐργασίαν
[1, 1258]	καὶ τῶν ποιητικῶν ἀπείρων ἐπιθυμοῦσιν.	Ὅσοι	δὲ καὶ τοῦ εὖ ζῆν
[1, 1256]	λῃστείας, οἱ δ' ἀφ' ἁλιείας,	ὅσοι	λίμνας καὶ ἕλη καὶ ποταμοὺς
[1, 1252]	καὶ ἡ κοινωνία ἡ πολιτική.	Ὅσοι	μὲν οὖν οἴονται πολιτικὸν καὶ
[1, 1255]	εἶναι καὶ ἐπὶ πάντων ἀνθρώπων.	Ὅσοι	μὲν οὖν τοσοῦτον διεστᾶσιν ὅσον
[1, 1257]	τὰ θηρία καὶ τῶν ἀνθρώπων	ὅσοι	πεφυκότες ἄρχεσθαι μὴ θέλουσιν, ὡς
[1, 1256]	τούτων βίοι. Οἱ μὲν οὖν	ἀργότατοι	νομάδες εἰσίν νἡ γὰρ ἀπὸ
[1, 1257]	οἰκονομικῆς μέρος ἐστίν, καθὸ δεῖ	ἤτοι	ὑπάρχειν ἢ πορίζειν αὐτὴν ὅπως
[1, 1253]	φύσιν καὶ οὐ διὰ τύχην	ἤτοι	φαῦλός ἐστιν, ἢ κρείττων ἢ
[1, 1258]	πολλάκις ἀπορήσει τῆς ἀναγκαίας τροφῆς·	καίτοι	ἄτοπον τοιοῦτον εἶναι πλοῦτον οὗ
[1, 1258]	ἡ δ' ἰατρικὴ οὐ μόριον·	καίτοι	δεῖ ὑγιαίνειν τοὺς κατὰ τὴν
[1, 1255]	λέγειν δούλους, ἀλλὰ τοὺς βαρβάρους.	Καίτοι	ὅταν τοῦτο λέγωσιν, οὐθὲν ἄλλο
[1, 1259]	μὲν χρήματα ἐκέλευσεν ἐκκομίσασθαι, μὴ	μέντοι	γε ἔτι μένειν ἐν Συρακούσαις,
[1, 1256]	μὲν τοῦτο ποιεῖν πολλάκις, οὐ	μέντοι	δύναται. Ὅτι μὲν οὖν ἔχει
[1, 1259]	τοῖς αὑτοῦ πράγμασιν ἀσυμφόρους· τὸ	μέντοι	ὅραμα Θάλεω καὶ τοῦτο ταὐτόν
[1, 1257]	κατὰ φύσιν αὐταρκείας ἦνν· ἐκ	μέντοι	ταύτης ἐγένετ' ἐκείνη κατὰ λόγον.
[1, 1256]	κτήνεσι διὰ τὰς νομὰς καὶ	αὐτοὶ	ἀναγκάζονται συνακολουθεῖν, ὥσπερ γεωργίαν ζῶσαν
[1, 1256]	τις λαμβάνει ταύτην τὴν τιμήν,	αὐτοὶ	δὲ πολιτεύονται ἢ φιλοσοφοῦσιν. Ἡ
[1, 1253]	πάντες φασὶ βασιλεύεσθαι, ὅτι καὶ	αὐτοὶ	οἱ μὲν ἔτι καὶ νῦν
[1, 1255]	τοῦτ' ἐστ' ἀπ' αὐτῶν βέλτιστον)	οὗτοι	μέν εἰσι φύσει δοῦλοι, οἷς
[1, 1256]	καρπῶν. Οἱ μὲν οὖν βίοι	τοσοῦτοι	σχεδόν εἰσιν, ὅσοι γε αὐτόφυτον
[1, 1258]	ἀναγκαῖον εἶναι παντὸς πλούτου πέρας,	ἐπὶ	δὲ τῶν γινομένων ὁρῶμεν συμβαῖνον
[1, 1255]	δὲ τρόπον ἀναγκαῖον εἶναι καὶ	ἐπὶ	πάντων ἀνθρώπων. Ὅσοι μὲν οὖν
[1, 1256]	παῖδας· εἴη δ' ἂν καὶ	ἐπὶ	πλεῖον τῶν τοιούτων μάθησις, οἷον
[1, 1257]	τὰ χρήσιμα πρὸς αὑτὰ καταλλάττονται,	ἐπὶ	πλέον δ' οὐθέν, οἷον οἶνον
[1, 1253]	φύεται φρονήσει καὶ ἀρετῇ, οἷς	ἐπὶ	τἀναντία ἔστι χρῆσθαι μάλιστα. Διὸ
[1, 1253]	οὖν ἡ ὁρμὴ ἐν πᾶσιν	ἐπὶ	τὴν τοιαύτην κοινωνίαν· ὁ δὲ
[1, 1255]	σώματος τοῦτ' ἀληθές, πολὺ δικαιότερον	ἐπὶ	τῆς ψυχῆς τοῦτο διωρίσθαι· ἀλλ'
[1, 1254]	ἐπὶ τὸ ἄρχεσθαι τὰ δ'	ἐπὶ	τὸ ἄρχειν. Καὶ εἴδη πολλὰ
[1, 1254]	γενετῆς ἔνια διέστηκε τὰ μὲν	ἐπὶ	τὸ ἄρχεσθαι τὰ δ' ἐπὶ
[1, 1259]	ὑπερβολὴν τῆς τιμῆς· ἀλλ' ὅμως	ἐπὶ	τοῖς πεντήκοντα ταλάντοις ἐπέλαβεν ἑκατόν.
[1, 1255]	εἶναι τούτοις δουλεύειν. Εἰ δ'	ἐπὶ	τοῦ σώματος τοῦτ' ἀληθές, πολὺ
[1, 1253]	σημαίνειν ἀλλήλοις) ὁ δὲ λόγος	ἐπὶ	τῷ δηλοῦν ἐστι τὸ συμφέρον
[1, 1260]	τὸν αὐτὸν τρόπον ἔχει καὶ	ἐπὶ	τῶν ἄλλων, ὥστε φύσει πλείω
[1, 1260]	κόσμον ἡ σιγὴ φέρει, ἀλλ'	ἀνδρὶ	οὐκέτι τοῦτο. Ἐπεὶ δ' ὁ
[1, 1259]	πεφυτευμένης, ὁμοίως δὲ καὶ ἄλλοις	περὶ	ἄλλων, ταῦτα μὲν ἐκ τούτων
[1, 1260]	Καθόλου δὴ τοῦτ' ἐστὶν ἐπισκεπτέον	περὶ	ἀρχομένου φύσει καὶ ἄρχοντος, πότερον
[1, 1257]	τέχνης γίνεται μᾶλλον. Λάβωμεν δὲ	περὶ	αὐτῆς τὴν ἀρχὴν ἐντεῦθεν. Ἑκάστου
[1, 1254]	εἴ τι πρὸς τὸ εἰδέναι	περὶ	αὐτῶν δυναίμεθα λαβεῖν βέλτιον τῶν
[1, 1259]	ἐν ἄλλαις εὐθηνεῖ χώραις) εἶτα	περὶ	γεωργίας, καὶ ταύτης ἤδη ψιλῆς
[1, 1259]	Παρίῳ (καὶ Ἀπολλοδώρῳ τῷ Λημνίῳ	περὶ	γεωργίας καὶ ψιλῆς καὶ πεφυτευμένης,
[1, 1260]	ταὐτόν ἐστι τὸ ζητούμενον καὶ	περὶ	γυναικὸς καὶ παιδός, πότερα καὶ
[1, 1260]	δεῖ, ὥσπερ ὁ ποιητὴς εἴρηκε	περὶ	γυναικός, οὕτω νομίζειν ἔχειν περὶ
[1, 1261]	τούτων διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον·	περὶ	δ' ἀνδρὸς καὶ γυναικός, καὶ
[1, 1261]	ἐπεὶ περὶ μὲν τούτων διώρισται,	περὶ	δὲ τῶν λοιπῶν ἐν ἄλλοις
[1, 1254]	τῆς καλουμένης χρηματιστικῆς. Πρῶτον δὲ	περὶ	δεσπότου καὶ δούλου εἴπωμεν, ἵνα
[1, 1260]	ἢ δούλων. Πρῶτον μὲν οὖν	περὶ	δούλων ἀπορήσειεν ἄν τις, πότερον
[1, 1261]	τέκνων καὶ πατρός, τῆς τε	περὶ	ἕκαστον αὐτῶν ἀρετῆς καὶ τῆς
[1, 1252]	εἴ τι τεχνικὸν ἐνδέχεται λαβεῖν	περὶ	ἕκαστον τῶν ῥηθέντων. Εἰ δή
[1, 1259]	δὲ ὅπου ἐλάχιστον προσδεῖ ἀρετῆς.	Περὶ	ἑκάστου δὲ τούτων καθόλου μὲν
[1, 1255]	Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ	περὶ	εὐγενείας· αὑτοὺς μὲν γὰρ οὐ
[1, 1259]	οἰκονομικῆς ἦν, ἓν μὲν δεσποτική,	περὶ	ἧς εἴρηται πρότερον, ἓν δὲ
[1, 1256]	πολεμική τις οὖσα ἢ θηρευτική.	Περὶ	μὲν οὖν δούλου καὶ δεσπότου
[1, 1258]	τὸ τέλος ἅπαντα δέον ἀπαντᾶν.	Περὶ	μὲν οὖν τῆς τε μὴ
[1, 1261]	δούλους ἢ τοὺς παῖδας. Ἀλλὰ	περὶ	μὲν τούτων διωρίσθω τὸν τρόπον
[1, 1261]	γίνονται τῆς πολιτείας. Ὥστ' ἐπεὶ	περὶ	μὲν τούτων διώρισται, περὶ δὲ
[1, 1259]	βούλωνται, ἀλλ' οὐ τοῦτ' ἐστὶ	περὶ	ὃ σπουδάζουσιν. Θαλῆς μὲν οὖν
[1, 1254]	ἡ πόλις συνέστηκεν, ἀναγκαῖον πρῶτον	περὶ	οἰκονομίας εἰπεῖν· πᾶσα γὰρ σύγκειται
[1, 1260]	περὶ γυναικός, οὕτω νομίζειν ἔχειν	περὶ	πάντων· Γυναικὶ κόσμον ἡ σιγὴ
[1, 1256]	διωρίσθω τὸν τρόπον. ~(Ὅλως δὲ	περὶ	πάσης κτήσεως καὶ χρηματιστικῆς θεωρήσωμεν
[1, 1259]	δὲ χρηματιστικῆς μέρη χρήσιμα· τὸ	περὶ	τὰ κτήματα ἔμπειρον εἶναι, ποῖα
[1, 1260]	ὑπηρετική, ὁμοίως δ' ἔχει καὶ	περὶ	τὰς ἄλλας. Δῆλον δὲ τοῦτο
[1, 1260]	Ὁμοίως τοίνυν ἀναγκαίως ἔχειν καὶ	περὶ	τὰς ἠθικὰς ἀρετὰς ὑποληπτέον, δεῖν
[1, 1261]	δὲ κακῶς φεύγειν, ἐν τοῖς	περὶ	τὰς πολιτείας ἀναγκαῖον ἐπελθεῖν. Ἐπεὶ
[1, 1260]	τὴν τῶν ἀψύχων κτῆσιν, καὶ	περὶ	τὴν ἀρετὴν τούτων ἢ περὶ
[1, 1260]	περὶ τὴν ἀρετὴν τούτων ἢ	περὶ	τὴν τῆς κτήσεως, ὃν καλοῦμεν
[1, 1256]	τι γένος, καὶ καθόλου ἡ	περὶ	τὴν τροφὴν ἐπιμέλεια καὶ κτῆσις;
[1, 1258]	οἰκονομικὴ δὲ κατὰ φύσιν ἡ	περὶ	τὴν τροφήν, οὐχ ὥσπερ αὕτη
[1, 1260]	οἰκονομίας περὶ τοὺς ἀνθρώπους ἢ	περὶ	τὴν τῶν ἀψύχων κτῆσιν, καὶ
[1, 1260]	Καὶ τοῦτο εὐθὺς ὑφήγηται τὰ	περὶ	τὴν ψυχήν· ἐν ταύτῃ γάρ
[1, 1258]	χρείᾳ ἐσμὲν αὐτῆς, εἴρηται, καὶ	περὶ	τῆς ἀναγκαίας, ὅτι ἑτέρα μὲν
[1, 1254]	δ' ἔχει, θεωρητέον· λέγω δὲ	περὶ	τῆς καλουμένης χρηματιστικῆς. Πρῶτον δὲ
[1, 1261]	πρῶτον ἐπισκεψώμεθα περὶ τῶν ἀποφηναμένων	περὶ	τῆς πολιτείας τῆς ἀρίστης.
[1, 1258]	ταύτης τῆς διαθέσεως τὸ σπουδάζειν	περὶ	τὸ ζῆν, ἀλλὰ μὴ τὸ
[1, 1258]	διὰ χρημάτων μεταβολῆς. Καὶ δοκεῖ	περὶ	τὸ νόμισμα αὕτη εἶναι· τὸ
[1, 1258]	Διὸ δοκεῖ ἡ χρηματιστικὴ μάλιστα	περὶ	τὸ νόμισμα εἶναι, καὶ ἔργον
[1, 1258]	φαίνεται ὑπάρχειν, πᾶσα ἡ διατριβὴ	περὶ	τὸν χρηματισμόν ἐστι, καὶ τὸ
[1, 1255]	ἀρετῆς εἶναι τὴν βίαν, ἀλλὰ	περὶ	τοῦ δικαίου μόνον εἶναι τὴν
[1, 1260]	ὥσπερ καὶ Ἄμασις εἶπε τὸν	περὶ	τοῦ ποδανιπτῆρος λόγον· τὸ δ'
[1, 1257]	καὶ θηρευτικόν· ὁμοίως δὲ καὶ	περὶ	τοὺς ἄλλους· ὡς ἂν ἡ
[1, 1260]	πλείων ἡ σπουδὴ τῆς οἰκονομίας	περὶ	τοὺς ἀνθρώπους ἢ περὶ τὴν
[1, 1258]	τιθέασι νομίσματος πλῆθος, διὰ τὸ	περὶ	τοῦτ' εἶναι τὴν χρηματιστικὴν καὶ
[1, 1252]	ὧν σύγκειται σκοποῦντες ὀψόμεθα καὶ	περὶ	τούτων μᾶλλον, τί τε διαφέρουσιν
[1, 1259]	~Ἐπεὶ δ' ἔστιν ἐνίοις γεγραμμένα	περὶ	τούτων, οἷον Χαρητίδῃ τῷ Παρίῳ
[1, 1254]	ἄλοχος, καὶ πατὴρ καὶ τέκνα,	περὶ	τριῶν ἂν τούτων σκεπτέον εἴη
[1, 1257]	αὐτὸν δὲ τρόπον ἔχει καὶ	περὶ	τῶν ἄλλων κτημάτων. Ἔστι γὰρ
[1, 1261]	ποιησάμενοι λέγωμεν, καὶ πρῶτον ἐπισκεψώμεθα	περὶ	τῶν ἀποφηναμένων περὶ τῆς πολιτείας
[1, 1258]	ἀλλὰ τοῦ ἰατροῦ, οὕτω καὶ	περὶ	τῶν χρημάτων ἔστι μὲν ὡς
[1, 1258]	οἰκονόμου καὶ τοῦ ἄρχοντος καὶ	περὶ	ὑγιείας ἰδεῖν, ἔστι δ' ὡς
[1, 1253]	καὶ τοῖς ἄλλοις ὑπάρχει ζῴοις	(μέχρι	γὰρ τούτου ἡ φύσις αὐτῶν
[1, 1257]	γεννωμένοις ἔχει τροφὴν ἐν αὑτοῖς	μέχρι	τινός, τὴν τοῦ καλουμένου γάλακτος
[1, 1252]	ἐν τοῖς ἄλλοις τὸ σύνθετον	μέχρι	τῶν ἀσυνθέτων ἀνάγκη διαιρεῖν (ταῦτα
[1, 1255]	τἰ τὴν κατὰ πόλεμον δουλείαν	τιθέασι	δικαίαν, ἅμα δ' οὔ φασιν·
[1, 1258]	Καὶ γὰρ τὸν πλοῦτον πολλάκις	τιθέασι	νομίσματος πλῆθος, διὰ τὸ περὶ
[1, 1256]	διαφοραὶ τῆς τροφῆς τοὺς βίους	πεποιήκασι	διαφέροντας τῶν ζῴων. Τῶν τε
[1, 1260]	ἄρχηται, ζητεῖ διαφορὰν εἶναι καὶ	σχήμασι	καὶ λόγοις καὶ τιμαῖς, ὥσπερ
[1, 1255]	βελτίω τὴν φύσιν, τούτοις δὲ	πᾶσι	βέλτιον ἄρχεσθαι ὑπ' ἀνθρώπου· τυγχάνει
[1, 1258]	δοκεῖ τὸ νόμισμα καὶ νόμος	παντάπασι,	φύσει δ' οὐθέν, ὅτι μεταθεμένων
[1, 1257]	Πλούτου δ' οὐθὲν τέρμα πεφασμένον	ἀνδράσι	κεῖται. Κεῖται γὰρ ὥσπερ καὶ
[1, 1253]	θεοὺς δὲ διὰ τοῦτο πάντες	φασὶ	βασιλεύεσθαι, ὅτι καὶ αὐτοὶ οἱ
[1, 1259]	καὶ τοῖς πολιτικοῖς. Πολλαῖς γὰρ	πόλεσι	δεῖ χρηματισμοῦ καὶ τοιούτων πόρων,
[1, 1256]	ἀναγκαίου δ' ὄντος μεταβάλλειν τοῖς	κτήνεσι	διὰ τὰς νομὰς καὶ αὐτοὶ
[1, 1255]	ὥσπερ καὶ ἡ Θεοδέκτου Ἑλένη	φησὶ	Θείων δ' ἀπ' ἀμφοῖν ἔκγονον
[1, 1257]	οὐκ ἄπειρός ἐστιν, ὥσπερ Σόλων	φησὶ	ποιήσας Πλούτου δ' οὐθὲν τέρμα
[1, 1259]	τῶν ἐκ γῆς μεταλλευομένων ἔστιν.	Εἰσὶ	δὲ τεχνικώταται μὲν τῶν ἐργασιῶν
[1, 1256]	οὖν τοιαῦται πᾶσαι δουλικαὶ ἐπιστῆμαί	εἰσι·	δεσποτικὴ δ' ἐπιστήμη ἐστὶν ἡ
[1, 1256]	λόγον ἡ ἀμφισβήτησις, καὶ οὐκ	εἰσί	τινες οἱ μὲν φύσει δοῦλοι
[1, 1255]	ἀπ' αὐτῶν βέλτιστον) οὗτοι μέν	εἰσι	φύσει δοῦλοι, οἷς βέλτιόν ἐστιν
[1, 1255]	τοῦ σώματος. ~(Ὅτι μὲν τοίνυν	εἰσὶ	φύσει τινὲς οἱ μὲν ἐλεύθεροι
[1, 1256]	τρόπον, ἀλλὰ κατὰ νόμον καὶ	βιασθεῖσι,	τοὐναντίον) Φανερὸν δὲ καὶ ἐκ
[1, 1256]	ἐλεύθεροι, δῆλον, καὶ ὅτι ἔν	τισι	διώρισται τὸ τοιοῦτον, ὧν συμφέρει
[1, 1258]	δ' ἡ αὔξησις. Ὥστε δοκεῖ	τισι	τοῦτ' εἶναι τῆς οἰκονομικῆς ἔργον,
[1, 1258]	καθάπερ καὶ τὸν Μίδαν ἐκεῖνον	μυθολογοῦσι	διὰ τὴν ἀπληστίαν τῆς εὐχῆς
[1, 1257]	τὴν αὐτὴν τῇ λεχθείσῃ πολλοὶ	νομίζουσι	διὰ τὴν γειτνίασιν· ἔστι δ'
[1, 1252]	λέγουσιν (πλήθει γὰρ καὶ ὀλιγότητι	νομίζουσι	διαφέρειν ἀλλ' οὐκ εἴδει τούτων
[1, 1255]	ἀλλ' ἢ ἀρετῇ καὶ κακίᾳ	διορίζουσι	τὸ δοῦλον καὶ ἐλεύθερον, καὶ
[1, 1256]	τοὺς εὐγενεῖς καὶ τοὺς δυσγενεῖς.	~(Ἀξιοῦσι	γάρ, ὥσπερ ἐξ ἀνθρώπου ἄνθρωπον
[1, 1258]	δ' ὑγίειαν. Οἱ δὲ πάσας	ποιοῦσι	χρηματιστικάς, ὡς τοῦτο τέλος ὄν,
[1, 1257]	γένος ἄλλο κτητικῆς, ἣν μάλιστα	καλοῦσι,	καὶ δίκαιον αὐτὸ καλεῖν, χρηματιστικήν,
[1, 1253]	κώμη ἀποικία οἰκίας εἶναι, οὓς	καλοῦσί	τινες ὁμογάλακτας, παῖδάς τε καὶ
[1, 1260]	ἀρετήν· πολλάκις γὰρ δι' ἀκολασίαν	ἐλλείπουσι	τῶν ἔργων. Ἢ διαφέρει τοῦτο
[1, 1252]	δῆλον δ' ἔσται τὸ λεγόμενον	ἐπισκοποῦσι	κατὰ τὴν ὑφηγημένην μέθοδον. Ὥσπερ
[1, 1260]	ἀμφοτέρως· εἴτε γὰρ ἔστιν, τί	διοίσουσι	τῶν ἐλευθέρων; Εἴτε μὴ ἔστιν,
[1, 1259]	ἐκείνῳ μὲν διὰ τὴν σοφίαν	προσάπτουσι,	τυγχάνει δὲ καθόλου τι ὄν.
[1, 1252]	εἶναι δοκοῦντος ἀγαθοῦ χάριν πάντα	πράττουσι	πάντες) δῆλον ὡς πᾶσαι μὲν
[1, 1254]	σκοπεῖν ἐν τοῖς κατὰ φύσιν	ἔχουσι	μᾶλλον τὸ φύσει, καὶ μὴ
[1, 1256]	σχεδόν εἰσιν, ὅσοι γε αὐτόφυτον	ἔχουσι	τὴν ἐργασίαν καὶ μὴ δι'
[1, 1254]	καὶ γὰρ ἐν τοῖς μὴ	μετέχουσι	ζωῆς ἔστι τις ἀρχή, οἷον
[1, 1256]	γεωργοῦντεσσ· οἱ δ' ἀπὸ θήρας	ζῶσι,	καὶ θήρας ἕτεροι ἑτέρας, οἷον
[1, 1257]	καὶ μιγνύντες ἐκ τούτων ἡδέως	ζῶσι,	προσαναπληροῦντες τὸν ἐνδεέστερον βίον, ᾗ
[1, 1259]	γὰρ ὠφέλιμα ταῦτ' ἐστὶ τοῖς	τιμῶσι	τὴν χρηματιστικήν, οἷον καὶ τὸ
[1, 1259]	τοῦτον ποιοῦνται τὸν πόρον, ὅταν	ἀπορῶσι	χρημάτων· μονοπωλίαν γὰρ τῶν ὠνίων
[1, 1256]	ὕλην τὸ ὑποκείμενον ἐξ οὗ	τι	ἀποτελεῖται ἔργον, οἷον ὑφάντῃ μὲν
[1, 1256]	τι τῆς οἰκονομικῆς ἢ ἕτερόν	τι	γένος, καὶ καθόλου ἡ περὶ
[1, 1254]	μὲν γὰρ τῆς κερκίδος ἕτερόν	τι	γίνεται παρὰ τὴν χρῆσιν αὐτῆς,
[1, 1261]	παῖδας καὶ τὰς γυναῖκας, εἴπερ	τι	διαφέρει πρὸς τὸ τὴν πόλιν
[1, 1260]	ἀπορίαν ἀμφοτέρως· εἴτε γὰρ ἔστιν,	τί	διοίσουσι τῶν ἐλευθέρων; Εἴτε μὴ
[1, 1258]	γῆν ἢ θάλατταν ἢ ἄλλο	τι)	ἐκ δὲ τούτων, ὡς δεῖ
[1, 1254]	τριῶν ἂν τούτων σκεπτέον εἴη	τί	ἕκαστον καὶ ποῖον δεῖ εἶναι.
[1, 1254]	ἐστί, καὶ ὁ δοῦλος κτῆμά	τι	ἔμψυχον, καὶ ὥσπερ ὄργανον πρὸ
[1, 1256]	Πότερον δὲ μέρος αὐτῆς ἐστί	τι	ἢ ἕτερον εἶδος, ἔχει διαμφισβήτησιν·
[1, 1256]	τῇ οἰκονομικῇ ἐστιν ἢ μέρος	τι,	ἢ ὑπηρετική, καὶ εἰ ὑπηρετική,
[1, 1258]	γὰρ ἀπορήσειεν ἄν τις διὰ	τί	ἡ μὲν χρηματιστικὴ μόριον τῆς
[1, 1256]	ὁ δοῦλος τῆς κτήσεως μέρος	τι	ἦν. Πρῶτον μὲν οὖν ἀπορήσειεν
[1, 1256]	μέρος· διὸ καὶ συμφέρον ἐστί	τι	καὶ φιλία δούλῳ καὶ δεσπότῃ
[1, 1254]	πλειόνων συνέστηκε καὶ γίνεται ἕν	τι	κοινόν, εἴτε ἐκ συνεχῶν εἴτε
[1, 1259]	γὰρ καὶ τῆς κατὰ φύσιν	τι	μέρος καὶ τῆς μεταβλητικῆς) ὅσα
[1, 1254]	τρεῖς ἃς εἴπομεν. Ἔστι δέ	τι	μέρος ὃ δοκεῖ τοῖς μὲν
[1, 1259]	σοφίαν προσάπτουσι, τυγχάνει δὲ καθόλου	τι	ὄν. Ὀνειδιζόντων γὰρ αὐτῷ διὰ
[1, 1254]	ἀναγκαίαν χρείαν ἴδωμεν, κἂν εἴ	τι	πρὸς τὸ εἰδέναι περὶ αὐτῶν
[1, 1257]	Διὸ πρὸς τὰς ἀλλαγὰς τοιοῦτόν	τι	συνέθεντο πρὸς σφᾶς αὐτοὺς διδόναι
[1, 1252]	ὀψόμεθα καὶ περὶ τούτων μᾶλλον,	τί	τε διαφέρουσιν ἀλλήλων καὶ εἴ
[1, 1252]	τε διαφέρουσιν ἀλλήλων καὶ εἴ	τι	τεχνικὸν ἐνδέχεται λαβεῖν περὶ ἕκαστον
[1, 1256]	πρῶτον ἡ γεωργικὴ πότερον μέρος	τι	τῆς οἰκονομικῆς ἢ ἕτερόν τι
[1, 1261]	τῆς πρὸς σφᾶς αὐτοὺς ὁμιλίας,	τί	τὸ καλῶς καὶ μὴ καλῶς
[1, 1255]	βαρβάρους οἴκοι μόνον, ὡς ὄν	τι	τὸ μὲν ἁπλῶς εὐγενὲς καὶ
[1, 1257]	σίδηρος καὶ ἄργυρος κἂν εἴ	τι	τοιοῦτον ἕτερον, τὸ μὲν πρῶτον
[1, 1260]	δεῖ ἀμφοτέρους μετέχειν καλοκαγαθίας, διὰ	τί	τὸν μὲν ἄρχειν δέοι ἂν
[1, 1258]	παρατιθεμένων χρυσῶν. Διὸ ζητοῦσιν ἕτερόν	τι	τὸν πλοῦτον καὶ τὴν χρηματιστικήν,
[1, 1256]	ψυχῇ, ὁ δὲ δοῦλος μέρος	τι	τοῦ δεσπότου, οἷον ἔμψυχόν τι
[1, 1256]	τι τοῦ δεσπότου, οἷον ἔμψυχόν	τι	τοῦ σώματος κεχωρισμένον δὲ μέρος·
[1, 1254]	ἄρχει τὸ δ' ἄρχεται, ἔστι	τι	τούτων ἔργον) Ὅσα γὰρ ἐκ
[1, 1258]	οἰκίαν, ὥσπερ ζῆν ἢ ἄλλο	τι	τῶν ἀναγκαίων. Ἐπεὶ δὲ ἔστι
[1, 1260]	ἀρετή, ἢ τὸ ὀρθοπραγεῖν, ἤ	τι	τῶν τοιούτων· πολὺ γὰρ ἄμεινον
[1, 1259]	Μιλησίου· τοῦτο γάρ ἐστι κατανόημά	τι	χρηματιστικόν, ἀλλ' ἐκείνῳ μὲν διὰ
[1, 1255]	τινός ςὁ γὰρ νόμος δίκαιόν	τἰ	τὴν κατὰ πόλεμον δουλείαν τιθέασι
[1, 1257]	νομίσματος ἢ τροφῆς χρῆται τῷ	ὑποδήματι	ᾗ ὑπόδημα, ἀλλ' οὐ τὴν
[1, 1254]	γὰρ αὕτη οὐκ ὠνόμασται ἰδίῳ	ὀνόματι)	Ἔστωσαν δὴ αὗται τρεῖς ἃς
[1, 1255]	ἡ γὰρ πρὸς τἀναγκαῖα τῷ	σώματι	βοήθεια γίνεται παρ' ἀμφοῖν, παρά
[1, 1256]	μέρει καὶ τῷ ὅλῳ, καὶ	σώματι	καὶ ψυχῇ, ὁ δὲ δοῦλος
[1, 1259]	δὲ τῶν ἀτέχνων καὶ τῷ	σώματι	μόνῳ χρησίμων) τρίτον δὲ εἶδος
[1, 1252]	φύσει, τὸ δὲ δυνάμενον τῷ	σώματι	ταῦτα πονεῖν ἀρχόμενον καὶ φύσει
[1, 1255]	καὶ συμφέρον τὸ ἄρχεσθαι τῷ	σώματι	ὑπὸ τῆς ψυχῆς, καὶ τῷ
[1, 1254]	τῆς κλίνης ἡ χρῆσις μόνον.	Ἔτι	δ' ἐπεὶ διαφέρει ἡ ποίησις
[1, 1259]	ἐκ τούτων θεωρείτω ὅτῳ ἐπιμελές·	ἔτι	δὲ καὶ τὰ λεγόμενα σποράδην,
[1, 1255]	ἀνθρώπου· τυγχάνει γὰρ σωτηρίας οὕτως.	Ἔτι	δὲ τὸ ἄρρεν πρὸς τὸ
[1, 1253]	ὅτι καὶ αὐτοὶ οἱ μὲν	ἔτι	καὶ νῦν οἱ δὲ τὸ
[1, 1259]	ἐκέλευσεν ἐκκομίσασθαι, μὴ μέντοι γε	ἔτι	μένειν ἐν Συρακούσαις, ὡς πόρους
[1, 1252]	δὲ πλειόνων, οἰκονόμον, ἂν δ'	ἔτι	πλειόνων, πολιτικὸν ἢ βασιλικόν, ὡς
[1, 1257]	ἀναγκαῖον ποιεῖσθαι τὰς μεταδόσεις, καθάπερ	ἔτι	πολλὰ ποιεῖ καὶ τῶν βαρβαρικῶν
[1, 1253]	ἐβασιλεύοντο αἱ πόλεις, καὶ νῦν	ἔτι	τὰ ἔθνη· ἐκ βασιλευομένων γὰρ
[1, 1253]	ἑκάστου, ὥσπερ ἀνθρώπου ἵππου οἰκίας.	Ἔτι	τὸ οὗ ἕνεκα καὶ τὸ
[1, 1259]	φορὰν ἐσομένην ἐκ τῆς ἀστρολογίας,	ἔτι	χειμῶνος ὄντος εὐπορήσαντα χρημάτων ὀλίγων
[1, 1253]	ὥρισται καὶ τῇ δυνάμει, ὥστε	μηκέτι	τοιαῦτα ὄντα οὐ λεκτέον τὰ
[1, 1260]	ἡ σιγὴ φέρει, ἀλλ' ἀνδρὶ	οὐκέτι	τοῦτο. Ἐπεὶ δ' ὁ παῖς
[1, 1252]	καλῶς λέγουσιν (πλήθει γὰρ καὶ	ὀλιγότητι	νομίζουσι διαφέρειν ἀλλ' οὐκ εἴδει
[1, 1257]	ὁ ἀλλαττόμενος τῷ δεομένῳ ὑποδήματος	ἀντὶ	νομίσματος ἢ τροφῆς χρῆται τῷ
[1, 1258]	ἔργον τροφὴν τῷ γεννηθέντι παρέχειν·	παντὶ	γάρ, ἐξ οὗ γίνεται, τροφὴ
[1, 1258]	γάρ ἐστιν ἔργον τροφὴν τῷ	γεννηθέντι	παρέχειν· παντὶ γάρ, ἐξ οὗ
[1, 1260]	ποιήσει τῶν προσηκόντων. Φανερὸν τοίνυν	ὅτι	ἀνάγκη μὲν μετέχειν ἀμφοτέρους ἀρετῆς,
[1, 1255]	τὸ δουλεύειν καὶ δίκαιόν ἐστιν.	ὅτι	δὲ καὶ οἱ τἀναντία φάσκοντες
[1, 1256]	οἱ δ' ἐλεύθεροι, δῆλον, καὶ	ὅτι	ἔν τισι διώρισται τὸ τοιοῦτον,
[1, 1260]	τὸ αὑτοῦ ἔργον. Ὥστε φανερὸν	ὅτι	ἔστιν ἠθικὴ ἀρετὴ τῶν εἰρημένων
[1, 1258]	εἴρηται, καὶ περὶ τῆς ἀναγκαίας,	ὅτι	ἑτέρα μὲν αὐτῆς οἰκονομικὴ δὲ
[1, 1260]	εἶναι τὸν δοῦλον, ὥστε δῆλον	ὅτι	καὶ ἀρετῆς δεῖται μικρᾶς, καὶ
[1, 1253]	διὰ τοῦτο πάντες φασὶ βασιλεύεσθαι,	ὅτι	καὶ αὐτοὶ οἱ μὲν ἔτι
[1, 1257]	γάλακτος φύσιν. Ὥστε ὁμοίως δῆλον	ὅτι	καὶ γενομένοις οἰητέον τά τε
[1, 1255]	βασιλικήν· ἐν οἷς φανερόν ἐστιν	ὅτι	κατὰ φύσιν καὶ συμφέρον τὸ
[1, 1258]	τεχνῶν τοῦ τέλους εἰς ἄπειρον	(ὅτι	μάλιστα γὰρ ἐκεῖνο βούλονται ποιεῖν)
[1, 1256]	ποιεῖν πολλάκις, οὐ μέντοι δύναται.	Ὅτι	μὲν οὖν ἔχει τινὰ λόγον
[1, 1253]	τὰ αὐτὰ εἶναι ἀλλ' ὁμώνυμα.	Ὅτι	μὲν οὖν ἡ πόλις καὶ
[1, 1256]	μὲν ἔρια ἀνδριαντοποιῷ δὲ χαλκόν)	Ὅτι	μὲν οὖν οὐχ ἡ αὐτὴ
[1, 1255]	κάλλος καὶ τὸ τοῦ σώματος.	~(Ὅτι	μὲν τοίνυν εἰσὶ φύσει τινὲς
[1, 1257]	πλῆθός ἐστιν οἰκονομικῶν καὶ πολιτικῶν.	Ὅτι	μὲν τοίνυν ἔστι τις κτητικὴ
[1, 1258]	νόμος παντάπασι, φύσει δ' οὐθέν,	ὅτι	μεταθεμένων τε τῶν χρωμένων οὐθενὸς
[1, 1253]	φύσει ἡ πόλις ἐστί, καὶ	ὅτι	ὁ ἄνθρωπος φύσει πολιτικὸν ζῷον,
[1, 1256]	Φανερὸν δὲ καὶ ἐκ τούτων	ὅτι	οὐ (αὐτόν ἐστι δεσποτεία καὶ
[1, 1257]	(τοῦτο δ' ἐστὶν οἰκία) φανερὸν	ὅτι	οὐδὲν ἔστιν ἔργον αὐτῆς, ἀλλ'
[1, 1257]	τοὺς ἀνθρώπους (ᾗ καὶ δῆλον	ὅτι	οὐκ ἔστι φύσει τῆς χρηματιστικῆς
[1, 1260]	πρὸς τὸ τέκνον. Φανερὸν τοίνυν	ὅτι	πλείων ἡ σπουδὴ τῆς οἰκονομίας
[1, 1259]	ἠβούλετο, πολλὰ χρήματα συλλέξαντα ἐπιδεῖξαι	ὅτι	ῥᾴδιόν ἐστι πλουτεῖν τοῖς φιλοσόφοις,
[1, 1261]	τῶν ἄλλων τεχνιτῶν. Φανερὸν τοίνυν	ὅτι	τῆς τοιαύτης ἀρετῆς αἴτιον εἶναι
[1, 1260]	γὰρ οἱ λέγοντες ἐξαπατῶσιν ἑαυτοὺς	ὅτι	τὸ εὖ ἔχειν τὴν ψυχὴν
[1, 1253]	αὐτὴν ἔχει τάξιν. Αἴτιον δ'	ὅτι	τὸ φύσει ἄρχον οὐκ ἔχουσιν,
[1, 1260]	καὶ τοῦ ἀλόγου. Δῆλον τοίνυν	ὅτι	τὸν αὐτὸν τρόπον ἔχει καὶ
[1, 1260]	δ' ὁ παῖς ἀτελής, δῆλον	ὅτι	τούτου μὲν καὶ ἡ ἀρετὴ
[1, 1255]	ὃ ποιεῖ τοὺς λόγους ἐπαλλάττειν,	ὅτι	τρόπον τινὰ ἀρετὴ τυγχάνουσα χορηγίας
[1, 1253]	βέλτιστον. Ἐκ τούτων οὖν φανερὸν	ὅτι	τῶν φύσει ἡ πόλις ἐστί,
[1, 1253]	ἄζυξ ὢν ὥσπερ ἐν πεττοῖς.	Διότι	δὲ πολιτικὸν ὁ ἄνθρωπος ζῷον
[1, 1260]	καὶ κατὰ πρεσβείαν ἐστίν, ὅπερ	ἐστὶ	βασιλικῆς εἶδος ἀρχῆς. Διὸ καλῶς
[1, 1256]	ἐκ τούτων ὅτι οὐ (αὐτόν	ἐστι	δεσποτεία καὶ πολιτική, οὐδὲ πᾶσαι
[1, 1254]	ποῖον δεῖ εἶναι. Ταῦτα δ'	ἐστὶ	δεσποτικὴ καὶ γαμική (ἀνώνυμον γὰρ
[1, 1258]	οὗ γίνεται, τροφὴ τὸ λειπόμενόν	ἐστι.	Διὸ κατὰ φύσιν ἐστὶν ἡ
[1, 1258]	ἰατρικὴ τοῦ ὑγιαίνειν εἰς ἄπειρόν	ἐστι,	καὶ ἑκάστη τῶν τεχνῶν τοῦ
[1, 1254]	ἀναγκαίων ἀλλὰ καὶ τῶν συμφερόντων	ἐστί,	καὶ εὐθὺς ἐκ γενετῆς ἔνια
[1, 1254]	τὸ κτῆμα ὄργανον πρὸς ζωήν	ἐστι,	καὶ ἡ κτῆσις πλῆθος ὀργάνων
[1, 1254]	ἡ κτῆσις μέρος τῆς οἰκίας	ἐστὶ	καὶ ἡ κτητικὴ μέρος τῆς
[1, 1258]	χρήσιμον πρὸς οὐδὲν τῶν ἀναγκαίων	ἐστί,	καὶ νομίσματος πλουτῶν πολλάκις ἀπορήσει
[1, 1254]	καὶ ἡ κτῆσις πλῆθος ὀργάνων	ἐστί,	καὶ ὁ δοῦλος κτῆμά τι
[1, 1253]	ὅτι τῶν φύσει ἡ πόλις	ἐστί,	καὶ ὅτι ὁ ἄνθρωπος φύσει
[1, 1261]	τὸ καλῶς καὶ μὴ καλῶς	ἐστι,	καὶ πῶς δεῖ τὸ μὲν
[1, 1258]	ἡ διατριβὴ περὶ τὸν χρηματισμόν	ἐστι,	καὶ τὸ ἕτερον εἶδος τῆς
[1, 1259]	Θάλεω τοῦ Μιλησίου· τοῦτο γάρ	ἐστι	κατανόημά τι χρηματιστικόν, ἀλλ' ἐκείνῳ
[1, 1258]	τῆς χρηματιστικῆς. Τῆς γὰρ αὐτῆς	ἐστι	κτήσεως χρῆσις, ἀλλ' οὐ κατὰ
[1, 1254]	ἀλλὰ πᾶσα δουλεία παρὰ φύσιν	ἐστί,	μετὰ ταῦτα σκεπτέον. Οὐ χαλεπὸν
[1, 1254]	γὰρ μόριον οὐ μόνον ἄλλου	ἐστὶ	μόριον, ἀλλὰ καὶ ἁπλῶς ἄλλου·
[1, 1259]	ἂν βούλωνται, ἀλλ' οὐ τοῦτ'	ἐστὶ	περὶ ὃ σπουδάζουσιν. Θαλῆς μὲν
[1, 1259]	χρήματα συλλέξαντα ἐπιδεῖξαι ὅτι ῥᾴδιόν	ἐστι	πλουτεῖν τοῖς φιλοσόφοις, ἂν βούλωνται,
[1, 1253]	φωνὴ τοῦ λυπηροῦ καὶ ἡδέος	ἐστὶ	σημεῖον, διὸ καὶ τοῖς ἄλλοις
[1, 1254]	Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσως ἐξωτερικωτέρας	ἐστὶ	σκέψεως. Τὸ δὲ ζῷον πρῶτον
[1, 1257]	οὐδὲν γὰρ ὄργανον ἄπειρον οὐδεμιᾶς	ἐστι	τέχνης οὔτε πλήθει οὔτε μεγέθει,
[1, 1253]	τέλος ἐστίν· οἷον γὰρ ἕκαστόν	ἐστι	τῆς γενέσεως τελεσθείσης, ταύτην φαμὲν
[1, 1256]	οἰκονομικήν; Πότερον δὲ μέρος αὐτῆς	ἐστί	τι ἢ ἕτερον εἶδος, ἔχει
[1, 1256]	δὲ μέρος· διὸ καὶ συμφέρον	ἐστί	τι καὶ φιλία δούλῳ καὶ
[1, 1254]	οὖν λεγόμενα ὄργανα ποιητικὰ ὄργανά	ἐστι,	τὸ δὲ κτῆμα πρακτικόν· ἀπὸ
[1, 1260]	κοινωνούντων ἄτοπον) Σχεδὸν δὲ ταὐτόν	ἐστι	τὸ ζητούμενον καὶ περὶ γυναικὸς
[1, 1253]	δὲ λόγος ἐπὶ τῷ δηλοῦν	ἐστι	τὸ συμφέρον καὶ τὸ βλαβερόν,
[1, 1259]	συλλέγειν. Πάντα γὰρ ὠφέλιμα ταῦτ'	ἐστὶ	τοῖς τιμῶσι τὴν χρηματιστικήν, οἷον
[1, 1256]	εἶδος, ἔχει διαμφισβήτησιν· εἰ γάρ	ἐστι	τοῦ χρηματιστικοῦ θεωρῆσαι πόθεν χρήματα
[1, 1254]	σώματος, ὧν τὸ μὲν ἄρχον	ἐστὶ	φύσει τὸ δ' ἀρχόμενον. Δεῖ
[1, 1260]	τὴν ψυχήν· ἐν ταύτῃ γάρ	ἐστι	φύσει τὸ μὲν ἄρχον τὸ
[1, 1258]	καὶ τὴν χρηματιστικήν, ὀρθῶς ζητοῦντες.	Ἔστι	γὰρ ἑτέρα ἡ χρηματιστικὴ καὶ
[1, 1256]	τὰ τοιαῦτα γένη τῆς διακονίας.	Ἔστι	γὰρ ἕτερα ἑτέρων τὰ μὲν
[1, 1257]	καὶ περὶ τῶν ἄλλων κτημάτων.	Ἔστι	γὰρ ἡ μεταβλητικὴ πάντων, ἀρξαμένη
[1, 1255]	τὸ δουλεύειν καὶ ὁ δοῦλος.	Ἔστι	γάρ τις καὶ κατὰ νόμον
[1, 1255]	ἀρχήν, εἴπερ καὶ τοῖς εἰρημένοις.	Ἔστι	γὰρ φύσει δοῦλος ὁ δυνάμενος
[1, 1256]	ἀλλ' ἐν τῷ χρῆσθαι δούλοις.	Ἔστι	δ' αὕτη ἡ ἐπιστήμη οὐδὲν
[1, 1257]	τῇ εἰρημένῃ οὔτε πόρρω ἐκείνης.	Ἔστι	δ' ἡ μὲν φύσει ἡ
[1, 1255]	φαύλως καὶ παρὰ φύσιν ἔχειν.	Ἔστι	δ' οὖν, ὥσπερ λέγομεν, πρῶτον
[1, 1257]	πολλοὶ νομίζουσι διὰ τὴν γειτνίασιν·	ἔστι	δ' οὔτε ἡ αὐτὴ τῇ
[1, 1258]	ἔστι μὲν ὡς τοῦ οἰκονόμου,	ἔστι	δ' ὡς οὔ, ἀλλὰ τῆς
[1, 1258]	ἄρχοντος καὶ περὶ ὑγιείας ἰδεῖν,	ἔστι	δ' ὡς οὔ, ἀλλὰ τοῦ
[1, 1259]	τρόπον ἐπίδειξιν ποιήσασθαι τῆς σοφίας·	ἔστι	δ' ὥσπερ εἴπομεν, καθόλου τὸ
[1, 1257]	καὶ δι' ἣν αἰτίαν, δῆλον.	Ἔστι	δὲ γένος ἄλλο κτητικῆς, ἣν
[1, 1254]	δὴ αὗται τρεῖς ἃς εἴπομεν.	Ἔστι	δέ τι μέρος ὃ δοκεῖ
[1, 1259]	ἔχει, τὴν δ' ἐμπειρίαν ἀναγκαίαν.	Ἔστι	δὲ χρηματιστικῆς μέρη χρήσιμα· τὸ
[1, 1257]	πορίζειν αὐτὴν ὅπως ὑπάρχῃ ὧν	ἔστι	θησαυρισμὸς χρημάτων πρὸς ζωὴν ἀναγκαίων,
[1, 1260]	ἀνδρείαν καὶ δικαίαν, καὶ παῖς	ἔστι	καὶ ἀκόλαστος καὶ σώφρων, ἢ
[1, 1258]	οὕτω καὶ περὶ τῶν χρημάτων	ἔστι	μὲν ὡς τοῦ οἰκονόμου, ἔστι
[1, 1258]	τι τῶν ἀναγκαίων. Ἐπεὶ δὲ	ἔστι	μὲν ὡς τοῦ οἰκονόμου καὶ
[1, 1258]	κτῆσις. Τῆς δ' οἰκονομικῆς χρηματιστικῆς	ἔστι	πέρας· οὐ γὰρ τοῦτο τῆς
[1, 1254]	μὲν ἄρχει τὸ δ' ἄρχεται,	ἔστι	τι τούτων ἔργον) Ὅσα γὰρ
[1, 1254]	ἐν τοῖς μὴ μετέχουσι ζωῆς	ἔστι	τις ἀρχή, οἷον ἁρμονίας. Ἀλλὰ
[1, 1257]	καὶ πολιτικῶν. Ὅτι μὲν τοίνυν	ἔστι	τις κτητικὴ κατὰ φύσιν τοῖς
[1, 1254]	πρακτικὸν καὶ χωριστόν. Πότερον δ'	ἔστι	τις φύσει τοιοῦτος ἢ οὔ,
[1, 1258]	καὶ ταύτης τῆς χρηματιστικῆς οὐκ	ἔστι	τοῦ τέλους πέρας, τέλος δὲ
[1, 1259]	πλωτῶν ἢ πτηνῶν, ἀφ' ὅσων	ἔστι	τυγχάνειν βοηθείας. Τῆς μὲν οὖν
[1, 1257]	(ᾗ καὶ δῆλον ὅτι οὐκ	ἔστι	φύσει τῆς χρηματιστικῆς ἡ καπηλική·
[1, 1253]	καὶ ἀρετῇ, οἷς ἐπὶ τἀναντία	ἔστι	χρῆσθαι μάλιστα. Διὸ ἀνοσιώτατον καὶ