Livre, Chap. |
[3, 2] |
ἀναγκαῖον
ἢ
φάναι
ἢ
ἀποφάναι,
|
καὶ |
(ἀδύνατον
ἅμα
εἶναι
καὶ
μὴ |
[3, 5] |
ὕδωρ
καὶ
γῆ
καὶ
πῦρ
|
καὶ |
ἀήρ,
ἐξ
ὧν
τὰ
σύνθετα |
[3, 4] |
(τῷ
εἴδει
τῆς
αὐτῆς
οὔσης
|
καὶ |
αἱ
ἀρχαὶ
εἴδει
αἱ
αὐταί· |
[3, 5] |
κινήσεις
(καὶ
τὰ
πρός
τι
|
καὶ |
αἱ
διαθέσεις
καὶ
οἱ
λόγοι |
[3, 1] |
πότερον
ἀριθμῷ
ἢ
εἴδει
ὡρισμέναι,
|
καὶ |
αἱ
ἐν
τοῖς
λόγοις
καὶ |
[3, 1] |
καὶ
αἱ
ἐν
τοῖς
λόγοις
|
καὶ |
αἱ
ἐν
τῷ
ὑποκειμένῳ;
καὶ |
[3, 5] |
ὄντων·
τὰ
μὲν
γὰρ
πάθη
|
καὶ |
αἱ
κινήσεις
(καὶ
τὰ
πρός |
[3, 5] |
τὰ
σώματα
καὶ
τὰ
ἐπίπεδα
|
καὶ |
αἱ
στιγμαὶ
οὐσίαι
τινές
εἰσιν |
[3, 1] |
τὰ
μήκη
καὶ
τὰ
σχήματα
|
καὶ |
αἱ
στιγμαὶ
οὐσίαι
τινές
εἰσιν |
[3, 5] |
οὐσία
τὰ
μήκη
τῶν
σωμάτων
|
καὶ |
αἱ
στιγμαί,
ταῦτα
δὲ
μὴ |
[3, 2] |
εἰ
γὰρ
ἔστιν
αἰσθητὰ
μεταξὺ
|
καὶ |
αἰσθήσεις,
δῆλον
ὅτι
καὶ
ζῷα |
[3, 2] |
(χρῶνται
γοῦν
ὡς
γιγνωσκομένοις
(αὐτοῖς
|
καὶ |
ἄλλαι
τέχναι)
εἰ
δὲ
ἀποδεικτικὴ |
[3, 4] |
τινες,
ἐκ
τοῦ
ἑνὸς
αὐτοῦ
|
καὶ |
ἄλλου
μὴ
ἑνός
τινος
τὸν |
[3, 4] |
τούτων
ἀπορία
καὶ
πασῶν
χαλεπωτάτη
|
(καὶ |
ἀναγκαιοτάτη
θεωρῆσαι,
περὶ
ἧς
ὁ |
[3, 6] |
ἔστι
γε
τοῦθ᾽
ὃ
βούλονται,
|
καὶ |
ἀνάγκη
ταῦτα
λέγειν
αὐτοῖς,
ὅτι |
[3, 4] |
ἔσται
ὀπίσσω,
δένδρεά
τ᾽
ἐβλάστησε
|
καὶ |
ἀνέρες
ἠδὲ
γυναῖκες,
θῆρές
τ᾽ |
[3, 1] |
ταὐτοῦ
καὶ
ἑτέρου
καὶ
ὁμοίου
|
καὶ |
ἀνομοίου
καὶ
ἐναντιότητος,
καὶ
περὶ |
[3, 2] |
τῆς
κινήσεως·
τοῦτο
δ᾽
ἕτερον
|
καὶ |
ἀντικείμενον
τῷ
τέλει,
ὥστ᾽
ἄλλης |
[3, 1] |
ταὐτὸ
καὶ
ἓν
ἅμα
φάναι
|
καὶ |
ἀποφάναι
(ἢ
οὔ,
καὶ
περὶ |
[3, 1] |
τί
ἐστι
τούτων
ἕκαστον
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἆρα
ἓν
ἑνὶ
ἐναντίον·
καὶ |
[3, 6] |
τῆς
φωνῆς·
τούτων
δ᾽
ἔσονται
|
καὶ |
ἀριθμῷ
ὡρισμέναι-
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[3, 3] |
ἕκαστον
πρώτων,
οἷον
φωνῆς
στοιχεῖα
|
καὶ |
ἀρχαὶ
δοκοῦσιν
εἶναι
ταῦτ᾽
ἐξ |
[3, 3] |
πότερον
δεῖ
τὰ
γένη
στοιχεῖα
|
καὶ |
ἀρχὰς
ὑπολαμβάνειν
ἢ
μᾶλλον
ἐξ |
[3, 3] |
ἢ
τὰ
γένη·
εἰ
δὲ
|
καὶ |
αὗται
ἀρχαί,
ἄπειροι
ὡς
εἰπεῖν |
[3, 4] |
μία
μὲν
ἀπορία
πότερον
ἄφθαρτοι
|
καὶ |
αὗται
ἔσονται
ἢ
φθαρταί·
εἰ |
[3, 5] |
σῶμα
ἧττον
οὐσία
τῆς
ἐπιφανείας,
|
(καὶ |
αὕτη
τῆς
γραμμῆς,
καὶ
αὕτη |
[3, 5] |
ἐπιφανείας,
(καὶ
αὕτη
τῆς
γραμμῆς,
|
καὶ |
αὕτη
τῆς
μονάδος
καὶ
τῆς |
[3, 4] |
γ᾽
ἔσται
(τι
αὐτὸ
ὂν
|
καὶ |
αὐτὸ
ἕν,
πολλὴ
ἀπορία
πῶς |
[3, 2] |
ἄττα
εἴη
παρὰ
τὰ
αἰσθητὰ
|
καὶ |
αὐτὸ
τὸ
ὑγιεινόν.
Ἅμα
δὲ |
[3, 1] |
ὑποκειμένῳ;
καὶ
πότερον
τῶν
φθαρτῶν
|
καὶ |
ἀφθάρτων
αἱ
αὐταὶ
ἢ
ἕτεραι, |
[3, 2] |
δὲ
μίαν
πασῶν
οὐκ
εὔλογον·
|
καὶ |
γὰρ
ἂν
ἀποδεικτικὴ
μία
περὶ |
[3, 2] |
ἰατρικῆς·
καίτοι
πῶς
τοῦτο
δυνατόν;
|
καὶ |
γὰρ
ἂν
ὑγιείν᾽
ἄττα
εἴη |
[3, 4] |
αἱ
ἀρχαὶ
εἴδει
αἱ
αὐταί·
|
καὶ |
γὰρ
αὗται
ὑπάρχουσιν
ἀριθμῷ
ἕτεραι) |
[3, 2] |
ἡ
ἐν
τοῖς
μαθήμασιν
ἁρμονική·
|
καὶ |
γὰρ
ταῦτα
ἀδύνατον
εἶναι
παρὰ |
[3, 1] |
πότερον
ἄλλως
ἢ
κατὰ
κίνησιν·
|
καὶ |
γὰρ
ταῦτα
ἀπορίαν
ἂν
παράσχοι |
[3, 3] |
ἔσχατα
κατηγορούμενα
ἐπὶ
τῶν
ἀτόμων;
|
καὶ |
γὰρ
τοῦτο
ἔχει
ἀμφισβήτησιν.
Εἰ |
[3, 4] |
οὗ
τὰ
ὄντα
εἶναί
τε
|
καὶ |
γεγονέναι.
Ὣς
δ᾽
αὔτως
καὶ |
[3, 5] |
ἂν
δόξειε
σημαίνειν
οὐσίαν,
ὕδωρ
|
καὶ |
γῆ
καὶ
πῦρ
καὶ
ἀήρ, |
[3, 2] |
οὕτως
αἴτιον
ὅτι
ἐκείνου
ἕνεκα
|
καὶ |
γίγνεται
καὶ
ἔστι
τἆλλα,
τὸ |
[3, 2] |
τὸ
στερεὸν
οὐσία
τίς
ἐστι
|
καὶ |
γραμμαὶ
καὶ
ἐπίπεδα,
πότερον
τῆς |
[3, 4] |
πὼς
δ᾽
οὐθέν,
οἷον
ἐπίπεδον
|
καὶ |
γραμμή,
στιγμὴ
δὲ
καὶ
μονὰς |
[3, 6] |
ἀπορήσειεν
ἄν
τις
διὰ
τί
|
καὶ |
δεῖ
ζητεῖν
ἄλλ᾽
ἄττα
παρά |
[3, 4] |
μὴν
εἰ
τοῦτο
(ἀναγκαῖόν
ἐστι
|
καὶ |
δεῖ
τι
εἶναι
παρὰ
τὰ |
[3, 2] |
ἂν
ᾖ
ἀγαθὸν
καθ᾽
αὑτὸ
|
καὶ |
διὰ
τὴν
αὑτοῦ
φύσιν
τέλος |
[3, 4] |
μὲν
φθαρτὰ
τὰ
δὲ
ἄφθαρτα,
|
καὶ |
διὰ
τίν᾽
αἰτίαν;
οἱ
μὲν |
[3, 1] |
πάσας
πρότερον,
τούτων
τε
χάριν
|
καὶ |
διὰ
τὸ
τοὺς
(ζητοῦντας
ἄνευ |
[3, 4] |
ἡ
οὐσία
μία.
Ἀλλὰ
πολλὰ
|
καὶ |
διάφορα;
ἀλλὰ
καὶ
τοῦτο
ἄλογον. |
[3, 1] |
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα
τῶν
πραγμάτων,
|
καὶ |
δυνάμει
ἢ
ἐνεργείᾳ·
ἔτι
πότερον |
[3, 3] |
παρὰ
τὰ
πράγματα
ὧν
ἀρχή,
|
καὶ |
δύνασθαι
εἶναι
χωριζομένην
αὐτῶν·
τοιοῦτον |
[3, 4] |
δ᾽
ἀδύνατον,
καὶ
εἰ
ἵσταται
|
καὶ |
εἰ
βαδίζει
εἰς
ἄπειρον·
ἔτι |
[3, 4] |
εἶναι
προτέρας,
τοῦτο
δ᾽
ἀδύνατον,
|
καὶ |
εἰ
ἵσταται
καὶ
εἰ
βαδίζει |
[3, 3] |
γένος
ἀρχὴν
τιθῇ.
(Ἀλλὰ
μὴν
|
καὶ |
εἰ
μᾶλλόν
γε
ἀρχοειδὲς
τὸ |
[3, 4] |
δηλονότι
ὄντος
μεγέθους
τοῦ
ὄντος·
|
καὶ |
εἰ
μέγεθος,
σωματικόν·
τοῦτο
γὰρ |
[3, 1] |
εἰς
ἃ
διαιρεῖται
ἐνυπάρχοντα
ἕκαστον·
|
καὶ |
εἰ
τὰ
γένη,
πότερον
ὅσα |
[3, 4] |
στιγμῶν
εἶναι
φάσκειν.
Ἀλλὰ
μὴν
|
καὶ |
εἴ
τις
οὕτως
ὑπολαμβάνει
ὥστε |
[3, 3] |
γὰρ
τὰς
διαφορὰς
ἑκάστου
γένους
|
καὶ |
εἶναι
καὶ
μίαν
εἶναι
ἑκάστην, |
[3, 4] |
(θεοὺς
γὰρ
ποιοῦντες
τὰς
ἀρχὰς
|
καὶ |
ἐκ
θεῶν
γεγονέναι,
τὰ
μὴ |
[3, 4] |
ἔσχατον
ἀγένητον,
εἴπερ
ἵσταταί
τε
|
καὶ |
ἐκ
μὴ
ὄντος
γενέσθαι
ἀδύνατον· |
[3, 2] |
αὐτὰς
καὶ
(τὰς
αἰσθητὰς
ἔσονται
|
καὶ |
ἕκαστον
τῶν
ἄλλων
γενῶν·
ὥστ᾽ |
[3, 4] |
ἓν
οὐσίαι
τῶν
ὄντων
εἰσί,
|
καὶ |
ἑκάτερον
αὐτῶν
οὐχ
ἕτερόν
τι |
[3, 2] |
τοὺς
γεωμέτρας)
οὔθ᾽
αἱ
κινήσεις
|
καὶ |
(ἕλικες
τοῦ
οὐρανοῦ
ὅμοιαι
περὶ |
[3, 4] |
(τὰ
γὰρ
αἰσθητὰ
(πάντα
φθείρεται
|
καὶ |
ἐν
κινήσει
ἐστίν)
ἀλλὰ
μὴν |
[3, 2] |
ἢ
πάσχειν
πέφυκεν.
Ἔτι
δὲ
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
τὸ
εἰδέναι |
[3, 2] |
οὐδ᾽
εἶναί
τι
αὐτοαγαθόν.
Διὸ
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
μαθήμασιν
οὐθὲν
δείκνυται |
[3, 6] |
εἴπερ
σημαίνει
ἕκαστον
τόδε
τι
|
καὶ |
ἕν)
εἰ
μὲν
οὖν
καθόλου |
[3, 1] |
πάντες,
οἷον
πότερον
ἐνδέχεται
ταὐτὸ
|
καὶ |
ἓν
ἅμα
φάναι
καὶ
ἀποφάναι |
[3, 6] |
θήσομεν
τά
τε
εἴδη
εἶναι
|
καὶ |
ἓν
ἀριθμῷ
τὰς
ἀρχὰς
ἀλλὰ |
[3, 6] |
εἰ
δ᾽
(ἔσται
τόδε
τι
|
καὶ |
ἓν
θέσθαι
τὸ
κοινῇ
κατηγορούμενον, |
[3, 1] |
ἑτέρου
καὶ
ὁμοίου
καὶ
ἀνομοίου
|
καὶ |
ἐναντιότητος,
καὶ
περὶ
προτέρου
καὶ |
[3, 4] |
ἀλλ᾽
ἐπειδὴ
οὗτος
θεωρεῖ
φορτικῶς,
|
καὶ |
ἐνδέχεται
εἶναι
ἀδιαίρετόν
τι
(ὥστε |
[3, 4] |
γὰρ
εἶναί
τι
τὸ
γιγνόμενον
|
καὶ |
ἐξ
οὗ
γίγνεται
καὶ
τούτων |
[3, 2] |
Περί
τε
γὰρ
ὃ
μιᾶς
|
καὶ |
ἐξ
ὧν
μιᾶς,
εἴτε
τῆς |
[3, 3] |
οἱ
ἕν,
ἐξ
ὧν
σύγκειται
|
καὶ |
ἐξ
ὧν
συνέστηκεν
ἀρχὰς
λέγουσιν |
[3, 5] |
ἥμισυ)
ὁ
δ᾽
(αὐτὸς
λόγος
|
καὶ |
ἐπὶ
γραμμῆς
καὶ
στιγμῆς
καὶ |
[3, 4] |
ἐπὶ
τίνων
τε
θήσει
τοῦτο
|
καὶ |
ἐπὶ
τίνων
οὔ.
Ὅτι
μὲν |
[3, 2] |
ὅτι
μέσης
εὕρεσις·
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων)
περὶ
δὲ |
[3, 6] |
καὶ
ἀριθμῷ
ὡρισμέναι-
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ἐπὶ
τῶν
μεταξύ·
ἄπειρα
γὰρ |
[3, 2] |
οὐσία
τίς
ἐστι
καὶ
γραμμαὶ
|
καὶ |
ἐπίπεδα,
πότερον
τῆς
αὐτῆς
ταῦτα |
[3, 4] |
εἴη
νοητὸν
ἀλλὰ
πάντα
αἰσθητὰ
|
καὶ |
ἐπιστήμη
οὐδενός,
εἰ
μή
τις |
[3, 2] |
ὅτι
ἐκείνου
ἕνεκα
καὶ
γίγνεται
|
καὶ |
ἔστι
τἆλλα,
τὸ
δὲ
τέλος |
[3, 4] |
γίγνεται
ἡ
ὕλη
τούτων
ἕκαστον
|
καὶ |
ἔστι
τὸ
σύνολον
ἄμφω
ταῦτα; |
[3, 2] |
πλείους
ἐπιστῆμαι
τῶν
αἰτίων
εἰσὶ
|
καὶ |
ἑτέρα
ἑτέρας
ἀρχῆς,
τίνα
τούτων |
[3, 1] |
πρὸς
δὲ
τούτοις
περὶ
ταὐτοῦ
|
καὶ |
ἑτέρου
καὶ
ὁμοίου
καὶ
ἀνομοίου |
[3, 2] |
μεταξὺ
καὶ
αἰσθήσεις,
δῆλον
ὅτι
|
καὶ |
ζῷα
ἔσονται
μεταξὺ
αὐτῶν
τε |
[3, 4] |
αἴτια
τοῦ
εἶναι
τὸ
νέκταρ
|
καὶ |
ἡ
ἀμβροσία,
εἰ
δὲ
τοῦ |
[3, 4] |
τὸ
μὴ
ἓν
ἡ
ἀνισότης
|
καὶ |
ἡ
αὐτὴ
φύσις
ἦν.
Οὔτε |
[3, 2] |
περὶ
ὧν
ἡ
ὀπτικὴ
πραγματεύεται
|
καὶ |
ἡ
ἐν
τοῖς
μαθήμασιν
ἁρμονική· |
[3, 2] |
εἰ
ἑτέρα
ἡ
τῆς
οὐσίας
|
καὶ |
ἡ
περὶ
τούτων,
ποτέρα
κυριωτέρα |
[3, 2] |
αὐτῆς,
ἀποδεικτική
τις
ἂν
εἴη
|
καὶ |
ἡ
τῆς
οὐσίας,
οὐ
δοκεῖ |
[3, 4] |
γὰρ
ἕν
τι
καὶ
ταὐτόν,
|
καὶ |
ᾗ
καθόλου
τι
ὑπάρχει,
ταύτῃ |
[3, 2] |
μὲν
γὰρ
ἀρχικωτάτη
καὶ
ἡγεμονικωτάτη
|
καὶ |
ᾗ
ὥσπερ
δούλας
οὐδ᾽
ἀντειπεῖν |
[3, 2] |
(προσαγορεύειν·
ᾗ
μὲν
γὰρ
ἀρχικωτάτη
|
καὶ |
ἡγεμονικωτάτη
καὶ
ᾗ
ὥσπερ
δούλας |
[3, 2] |
οὐρανὸς
παρὰ
τὸν
αἰσθητὸν
οὐρανὸν
|
καὶ |
ἥλιός
τε
καὶ
σελήνη
καὶ |
[3, 4] |
μικρόν
τι
λαμβάνοντες.
Πάντων
δὲ
|
καὶ |
θεωρῆσαι
χαλεπώτατον
καὶ
πρὸς
τὸ |
[3, 2] |
Αὐτὸ
γὰρ
ἄνθρωπόν
φασιν
εἶναι
|
καὶ |
ἵππον
καὶ
ὑγίειαν,
ἄλλο
δ᾽ |
[3, 2] |
οὐθένα
ποιεῖσθαι
λόγον
περὶ
ἀγαθῶν
|
καὶ |
κακῶν.
(Ἀλλὰ
μὴν
εἴ
γε |
[3, 3] |
ὑπολάβοι,
πλὴν
ὅτι
καθόλου
κατηγορεῖται
|
καὶ |
κατὰ
πάντων;
ἀλλὰ
μὴν
εἰ |
[3, 4] |
ἀδύνατον·
ἔτι
δὲ
γενέσεως
οὔσης
|
καὶ |
κινήσεως
ἀνάγκη
καὶ
πέρας
εἶναι |
[3, 2] |
τὸ
ἔργον,
ὕλη
δὲ
γῆ
|
καὶ |
λίθοι,
τὸ
δ᾽
εἶδος
ὁ |
[3, 2] |
δὲ
τούτων
ἕτερον
ἑτέρου
μᾶλλον,
|
καὶ |
μάλιστα
τὸν
τί
ἐστιν
ἀλλ᾽ |
[3, 1] |
ζῷον
ἢ
ἄνθρωπος
ἀρχή
τε
|
καὶ |
μᾶλλον
ἔστι
παρὰ
τὸ
καθ᾽ |
[3, 2] |
τῷ
αὐτῷ
ἀναγκαῖον
εἶναι
τόπῳ,
|
καὶ |
μὴ
εἶναι
ἀκίνητα
(ἐν
κινουμένοις |
[3, 2] |
ἀποφάναι,
καὶ
(ἀδύνατον
ἅμα
εἶναι
|
καὶ |
μὴ
εἶναι,
καὶ
ὅσαι
ἄλλαι |
[3, 1] |
αὐτοῖς
ὅσα
καθ᾽
αὑτὰ
συμβέβηκεν,
|
καὶ |
μὴ
μόνον
τί
ἐστι
τούτων |
[3, 4] |
καὶ
μία
ἑκάστη
τῶν
ἀρχῶν,
|
καὶ |
μὴ
ὥσπερ
ἐπὶ
τῶν
αἰσθητῶν |
[3, 4] |
Ἀλλὰ
μὴν
εἰ
ἀριθμῷ
ἓν
|
καὶ |
μία
ἑκάστη
τῶν
ἀρχῶν,
καὶ |
[3, 3] |
διαφορὰς
ἑκάστου
γένους
καὶ
εἶναι
|
καὶ |
μίαν
εἶναι
ἑκάστην,
ἀδύνατον
δὲ |
[3, 3] |
τὸ
ὂν
ἢ
τὸ
μέγα
|
καὶ |
μικρὸν
ὡς
γένεσιν
αὐτοῖς
χρῆσθαι. |
[3, 5] |
καὶ
ἐπὶ
γραμμῆς
καὶ
στιγμῆς
|
καὶ |
μονάδος,
ὥστ᾽
εἰ
μάλιστα
μὲν |
[3, 4] |
ἐπίπεδον
καὶ
γραμμή,
στιγμὴ
δὲ
|
καὶ |
μονὰς
οὐδαμῶς)
ἀλλ᾽
ἐπειδὴ
οὗτος |
[3, 2] |
γὰρ
ἕκαστον
τούτων
τυγχάνει
ὂν
|
καὶ |
νῦν
γνωρίζομεν
(χρῶνται
γοῦν
ὡς |
[3, 6] |
ζῷα
ὁ
Σωκράτης,
αὐτός
τε
|
καὶ |
ὁ
ἄνθρωπος
καὶ
τὸ
ζῷον, |
[3, 3] |
ὁ
διὰ
τῶν
γενῶν
ὁρισμὸς
|
καὶ |
ὁ
λέγων
ἐξ
ὧν
ἔστιν |
[3, 2] |
μὲν
ἡ
κίνησις
ἡ
τέχνη
|
καὶ |
ὁ
οἰκοδόμος,
οὗ
δ᾽
ἕνεκα |
[3, 3] |
οἱ
πλείω
λέγοντες
εἶναι
στοιχεῖα
|
καὶ |
οἱ
ἕν,
ἐξ
ὧν
σύγκειται |
[3, 5] |
πρός
τι
καὶ
αἱ
διαθέσεις
|
καὶ |
οἱ
λόγοι
οὐθενὸς
δοκοῦσιν
οὐσίαν |
[3, 3] |
πλείστων,
ἔτι
δὲ
τῶν
σωμάτων
|
καὶ |
οἱ
πλείω
λέγοντες
εἶναι
στοιχεῖα |
[3, 4] |
καὶ
γεγονέναι.
Ὣς
δ᾽
αὔτως
|
καὶ |
οἱ
πλείω
τὰ
στοιχεῖα
τιθέμενοι· |
[3, 5] |
ἀδύνατον.
Διόπερ
οἱ
μὲν
πολλοὶ
|
καὶ |
οἱ
πρότερον
τὴν
οὐσίαν
καὶ |
[3, 4] |
φύσιν
ἔχειν.
Πλάτων
(μὲν
γὰρ
|
καὶ |
οἱ
Πυθαγόρειοι
οὐχ
ἕτερόν
τι |
[3, 1] |
τούτοις
περὶ
ταὐτοῦ
καὶ
ἑτέρου
|
καὶ |
ὁμοίου
καὶ
ἀνομοίου
καὶ
ἐναντιότητος, |
[3, 4] |
δ᾽
ἔστι
τι
αὐτὸ
ἓν
|
καὶ |
ὄν,
ἀναγκαῖον
οὐσίαν
αὐτῶν
εἶναι |
[3, 4] |
οὐσίας
αὐτοῦ
τοῦ
ἑνὶ
εἶναι
|
καὶ |
ὄντι·
οἱ
δὲ
περὶ
φύσεως, |
[3, 2] |
ἅμα
εἶναι
καὶ
μὴ
εἶναι,
|
καὶ |
ὅσαι
ἄλλαι
τοιαῦται
προτάσεις,
πότερον |
[3, 3] |
ἐνυπαρχόντων.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
εἰ
|
καὶ |
ὅτι
μάλιστα
ἀρχαὶ
τὰ
γένη |
[3, 6] |
εἰδῶν
οὐσία
τις
ἕκαστόν
ἐστι
|
καὶ |
οὐθὲν
κατὰ
συμβεβηκός.
(Ἀλλὰ
μὴν |
[3, 5] |
γὰρ
πάντα
καθ᾽
ὑποκειμένου
τινός,
|
καὶ |
οὐθὲν
τόδε
τι)
ἃ
δὲ |
[3, 2] |
μία
τούτων
ἐστίν,
ἔσται
τις
|
καὶ |
οὐρανὸς
παρὰ
τὸν
αἰσθητὸν
οὐρανὸν |
[3, 5] |
μόνον
ὑπομένει
ὡς
ὄν
τι
|
καὶ |
οὐσία
τις
οὖσα.
Ἀλλὰ
μὴν |
[3, 3] |
ὂν
καὶ
τὸ
ἓν
ἀρχαὶ
|
καὶ |
οὐσίαι·
ταῦτα
γὰρ
κατὰ
πάντων |
[3, 2] |
λέγομεν
τὰ
εἴδη
αἴτιά
τε
|
καὶ |
οὐσίας
εἶναι
καθ᾽
ἑαυτὰς
εἴρηται |
[3, 4] |
τις
μάλιστα
ὁμολογουμένως
αὑτῷ,
Ἐμπεδοκλῆς,
|
καὶ |
οὗτος
ταὐτὸν
πέπονθεν·
τίθησι
μὲν |
[3, 2] |
τὴν
αὑτοῦ
φύσιν
τέλος
ἐστὶν
|
(καὶ |
οὕτως
αἴτιον
ὅτι
ἐκείνου
ἕνεκα |
[3, 4] |
ἐνδέχεται
εἶναι
ἀδιαίρετόν
τι
(ὥστε
|
(καὶ |
οὕτως)
καὶ
πρὸς
ἐκεῖνόν
τιν᾽ |
[3, 2] |
ἀκίνητον
εὔλογον
εἶναι,
κινούμενον
δὲ
|
(καὶ |
παντελῶς
ἀδύνατον·
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[3, 4] |
οἱ
μὲν
οὖν
περὶ
Ἡσίοδον
|
καὶ |
πάντες
ὅσοι
θεολόγοι
(μόνον
ἐφρόντισαν |
[3, 2] |
πέφυκεν
αὐτῶν;
καθόλου
γὰρ
μάλιστα
|
καὶ |
πάντων
ἀρχαὶ
τὰ
ἀξιώματά
ἐστιν, |
[3, 2] |
παρ᾽
ἰατρικὴν
ἔσται
τις
ἐπιστήμη
|
καὶ |
παρ᾽
ἑκάστην
τῶν
ἄλλων
μεταξὺ |
[3, 2] |
δ᾽
οὐκ
αἰσθητῶν,
δῆλον
ὅτι
|
καὶ |
παρ᾽
ἰατρικὴν
ἔσται
τις
ἐπιστήμη |
[3, 2] |
οὐσίας
μόνας
εἶναι
(φατέον
ἢ
|
καὶ |
παρὰ
ταύτας
ἄλλας,
καὶ
πότερον |
[3, 1] |
οὐσίας
εἶναι
(μόνον
φατέον
ἢ
|
καὶ |
παρὰ
ταύτας
ἄλλας,
καὶ
πότερον |
[3, 4] |
δ᾽
ἐχομένη
τε
τούτων
ἀπορία
|
καὶ |
πασῶν
χαλεπωτάτη
(καὶ
ἀναγκαιοτάτη
θεωρῆσαι, |
[3, 4] |
γενέσεως
οὔσης
καὶ
κινήσεως
ἀνάγκη
|
καὶ |
πέρας
εἶναι
(οὔτε
(γὰρ
ἄπειρός |
[3, 2] |
τὰς
γενέσεις
καὶ
τὰς
πράξεις
|
καὶ |
περὶ
πᾶσαν
μεταβολὴν
ὅταν
εἰδῶμεν |
[3, 2] |
φθαρτῶν.
(Ἀπορήσειε
δ᾽
ἄν
τις
|
καὶ |
περὶ
ποῖα
τῶν
ὄντων
δεῖ |
[3, 1] |
ὁμοίου
καὶ
ἀνομοίου
καὶ
ἐναντιότητος,
|
καὶ |
περὶ
προτέρου
καὶ
ὑστέρου
καὶ |
[3, 1] |
ἡ
θεωρία
μόνον
ἐστὶν
ἢ
|
καὶ |
περὶ
(τὰ
συμβεβηκότα
καθ᾽
αὑτὰ |
[3, 2] |
μόνον
ἡ
θεωρία
ἐστὶν
ἢ
|
καὶ |
περὶ
τὰ
συμβεβηκότα
ταύταις;
λέγω |
[3, 5] |
Ὁμοίως
δὲ
δῆλον
ὅτι
ἔχει
|
καὶ |
περὶ
τὰς
στιγμὰς
καὶ
τὰς |
[3, 2] |
ἀνάγκη
γὰρ
ἔκ
τινων
εἶναι
|
καὶ |
περί
τι
καὶ
τινῶν
τὴν |
[3, 5] |
τίνος
γίγνονται;
παραπλησίως
δ᾽
ἔχει
|
καὶ |
περὶ
τὸ
νῦν
τὸ
ἐν |
[3, 4] |
δὲ
ᾖ,
ἡ
αὐτὴ
ἀπορία
|
καὶ |
περὶ
τοῦ
ὄντος.
Ἐκ
τίνος |
[3, 1] |
φάναι
καὶ
ἀποφάναι
(ἢ
οὔ,
|
καὶ |
περὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
τοιούτων· |
[3, 2] |
αἰτίων
τούτων
ἕκαστον.
Ἀλλὰ
μὴν
|
καὶ |
περὶ
τῶν
ἀποδεικτικῶν
ἀρχῶν,
πότερον |
[3, 1] |
τῆς
ἐπιστήμης
ἰδεῖν
μόνον
ἢ
|
καὶ |
περὶ
τῶν
ἀρχῶν
ἐξ
ὧν |
[3, 3] |
δεῖ
θέμενον
τυχεῖν
τῆς
ἀληθείας,
|
καὶ |
περὶ
τῶν
ἀρχῶν
πότερον
δεῖ |
[3, 2] |
(καὶ
παντελῶς
ἀδύνατον·
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
περὶ
ὧν
ἡ
ὀπτικὴ
πραγματεύεται |
[3, 1] |
τὸ
ὄν,
καθάπερ
οἱ
Πυθαγόρειοι
|
καὶ |
Πλάτων
ἔλεγεν,
οὐχ
ἕτερόν
τί |
[3, 1] |
ἔτι
δὲ
τὸ
πάντων
(χαλεπώτατον
|
καὶ |
πλείστην
ἀπορίαν
ἔχον,
πότερον
τὸ |
[3, 1] |
τῶν
μὲν
τῶν
δ᾽
οὔ,
|
καὶ |
ποῖα
τοιαῦτα
τῶν
ὄντων.
(Ἔτι |
[3, 1] |
ὁ
δὲ
ὕδωρ
ἢ
ἀέρα·
|
καὶ |
πότερον
αἱ
ἀρχαὶ
(καθόλου
εἰσὶν |
[3, 1] |
καὶ
ἆρα
ἓν
ἑνὶ
ἐναντίον·
|
καὶ |
πότερον
αἱ
ἀρχαὶ
καὶ
τὰ |
[3, 1] |
ἀφθάρτων
αἱ
αὐταὶ
ἢ
ἕτεραι,
|
καὶ |
πότερον
ἄφθαρτοι
πᾶσαι
ἢ
τῶν |
[3, 1] |
καὶ
τοῦτο
χωριστὸν
ἢ
οὔ,
|
καὶ |
πότερον
ἓν
ἢ
πλείω
τὸν |
[3, 1] |
ἓν
ἢ
πλείω
τὸν
ἀριθμόν,
|
καὶ |
πότερον
ἔστι
τι
παρὰ
τὸ |
[3, 6] |
ἀναγκαῖον
ἀπορῆσαι
περὶ
τῶν
ἀρχῶν,
|
καὶ |
πότερον
καθόλου
εἰσὶν
ἢ
ὡς |
[3, 1] |
ἢ
καὶ
παρὰ
ταύτας
ἄλλας,
|
καὶ |
πότερον
μοναχῶς
ἢ
πλείονα
γένη |
[3, 2] |
ἢ
καὶ
παρὰ
ταύτας
ἄλλας,
|
καὶ |
πότερον
μοναχῶς
ἢ
πλείω
γένη |
[3, 1] |
τούτων
οὖν,
καθάπερ
φαμέν,
ἐπισκεπτέον,
|
καὶ |
πότερον
περὶ
τὰς
οὐσίας
ἡ |
[3, 1] |
πολλῶν
ἐπιστημῶν
θεωρῆσαι
τὰς
αἰτίας·
|
καὶ |
πότερον
τὰς
τῆς
οὐσίας
ἀρχὰς |
[3, 1] |
καὶ
αἱ
ἐν
τῷ
ὑποκειμένῳ;
|
καὶ |
πότερον
τῶν
φθαρτῶν
καὶ
ἀφθάρτων |
[3, 1] |
καθ᾽
ἕκαστον.
Μάλιστα
δὲ
ζητητέον
|
καὶ |
πραγματευτέον
πότερον
ἔστι
τι
παρὰ |
[3, 4] |
ἀδιαίρετόν
τι
(ὥστε
(καὶ
οὕτως)
|
καὶ |
πρὸς
ἐκεῖνόν
τιν᾽
ἀπολογίαν
ἔχειν |
[3, 4] |
Πάντων
δὲ
καὶ
θεωρῆσαι
χαλεπώτατον
|
καὶ |
πρὸς
τὸ
(γνῶναι
τἀληθὲς
ἀναγκαιότατον |
[3, 1] |
τοῖς
ποῖ
δεῖ
βαδίζειν
ἀγνοοῦσι,
|
καὶ |
πρὸς
τούτοις
οὐδ᾽
εἴ
ποτε |
[3, 2] |
ἡ
περὶ
τούτων,
ποτέρα
κυριωτέρα
|
καὶ |
προτέρα
πέφυκεν
αὐτῶν;
καθόλου
γὰρ |
[3, 5] |
σημαίνειν
οὐσίαν,
ὕδωρ
καὶ
γῆ
|
καὶ |
πῦρ
καὶ
ἀήρ,
ἐξ
ὧν |
[3, 4] |
καὶ
τοῦτο
ἄλογον.
Ἅμα
δὲ
|
καὶ |
πῶς
γίγνεται
ἡ
ὕλη
τούτων |
[3, 4] |
οὐθὲν
ἧττον
ζητητέον
διὰ
τί
|
καὶ |
πῶς
ὁτὲ
μὲν
ἀριθμὸς
ὁτὲ |
[3, 3] |
κλίνην
ἐξ
ὧν
μορίων
συνέστηκε
|
καὶ |
πῶς
συγκειμένων,
τότε
γνωρίζει
τὴν |
[3, 2] |
αἰσθητὸν
οὐρανὸν
καὶ
ἥλιός
τε
|
καὶ |
σελήνη
καὶ
τἆλλα
ὁμοίως
τὰ |
[3, 2] |
ταῖς
βαναύσοις,
οἷον
ἐν
τεκτονικῇ
|
καὶ |
σκυτικῇ,
διότι
(βέλτιον
ἢ
χεῖρον |
[3, 5] |
εἶναι
ἀρχάς·
οἱ
δ᾽
ὕστεροι
|
καὶ |
σοφώτεροι
τούτων
εἶναι
δόξαντες
ἀριθμούς. |
[3, 5] |
(αὐτὸς
λόγος
καὶ
ἐπὶ
γραμμῆς
|
καὶ |
στιγμῆς
καὶ
μονάδος,
ὥστ᾽
εἰ |
[3, 4] |
δ᾽
ἔσχατον
ἵστατο
νεῖκος.
(Διὸ
|
καὶ |
συμβαίνει
αὐτῷ
τὸν
εὐδαιμονέστατον
θεὸν |
[3, 2] |
εἴ
τις
παρὰ
τὰ
εἴδη
|
καὶ |
τὰ
αἰσθητὰ
τὰ
μεταξὺ
θήσεται, |
[3, 6] |
εἴδει·
εἰ
οὖν
τοῦτο
ἀναγκαῖον,
|
καὶ |
τὰ
εἴδη
ἀναγκαῖον
διὰ
τοῦτο |
[3, 2] |
οὕτω
μόνον,
ἀλλὰ
δῆλον
ὅτι
|
καὶ |
τὰ
εἴδη
ἐνδέχοιτ᾽
ἂν
ἐν |
[3, 5] |
οἱ
ἀριθμοὶ
καὶ
τὰ
σώματα
|
καὶ |
τὰ
ἐπίπεδα
καὶ
αἱ
στιγμαὶ |
[3, 5] |
τὰς
στιγμὰς
καὶ
τὰς
γραμμὰς
|
καὶ |
τὰ
ἐπίπεδα·
ὁ
γὰρ
(αὐτὸς |
[3, 6] |
μὴ
ἔστι
παρὰ
τὰ
αἰσθητὰ
|
καὶ |
τὰ
μαθηματικὰ
ἕτερ᾽
ἄττα
οἷα |
[3, 1] |
οἱ
ποιοῦντες
τά
τε
εἴδη
|
καὶ |
τὰ
μαθηματικὰ
μεταξὺ
τούτων
τε |
[3, 5] |
τούτοις
γὰρ
ὥρισται
τὸ
σῶμα,
|
καὶ |
τὰ
μὲν
ἄνευ
σώματος
ἐνδέχεσθαι |
[3, 2] |
δεήσει
τι
γένος
εἶναι
ὑποκείμενον
|
καὶ |
τὰ
μὲν
πάθη
τὰ
δ᾽ |
[3, 3] |
οἷον
Ἐμπεδοκλῆς
πῦρ
καὶ
ὕδωρ
|
καὶ |
τὰ
μετὰ
τούτων
στοιχεῖά
φησιν |
[3, 6] |
ἄττα
παρά
τε
τὰ
αἰσθητὰ
|
καὶ |
τὰ
μεταξύ,
οἷον
ἃ
τίθεμεν |
[3, 2] |
οἱ
λέγοντες
τά
τε
εἴδη
|
καὶ |
τὰ
μεταξύ,
περὶ
ἃ
τὰς |
[3, 3] |
εἴπερ
ἀρχαὶ
τὰ
γένη.
Ἔτι
|
καὶ |
τὰ
μεταξὺ
συλλαμβανόμενα
μετὰ
τῶν |
[3, 1] |
δὲ
τούτοις
πότερον
οἱ
ἀριθμοὶ
|
καὶ |
τὰ
μήκη
καὶ
τὰ
σχήματα |
[3, 5] |
ὄντων.
Πρὸς
γὰρ
τοῖς
εἰρημένοις
|
καὶ |
τὰ
περὶ
τὴν
γένεσιν
καὶ |
[3, 5] |
γὰρ
πάθη
καὶ
αἱ
κινήσεις
|
(καὶ |
τὰ
πρός
τι
καὶ
αἱ |
[3, 1] |
ἐναντίον·
καὶ
πότερον
αἱ
ἀρχαὶ
|
καὶ |
τὰ
στοιχεῖα
τὰ
γένη
ἐστὶν |
[3, 2] |
τῆς
αὐτῆς
εἴτε
ἄλλης,
ὥστε
|
καὶ |
τὰ
συμβεβηκότα,
εἴθ᾽
αὗται
θεωροῦσιν |
[3, 2] |
αὐτῆς
ταῦτα
γνωρίζειν
ἐστὶν
ἐπιστήμης
|
καὶ |
τὰ
συμβεβηκότα
περὶ
ἕκαστον
γένος |
[3, 1] |
οἱ
ἀριθμοὶ
καὶ
τὰ
μήκη
|
καὶ |
τὰ
σχήματα
καὶ
αἱ
στιγμαὶ |
[3, 5] |
ἐχομένη
ἀπορία
πότερον
οἱ
ἀριθμοὶ
|
καὶ |
τὰ
σώματα
καὶ
τὰ
ἐπίπεδα |
[3, 2] |
πλείονος
λόγου
διελθεῖν,
ἱκανὸν
δὲ
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
θεωρῆσαι.
Οὔτε
γὰρ |
[3, 5] |
(τούτων
θερμότητες
μὲν
καὶ
ψυχρότητες
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
πάθη,
οὐκ
οὐσίαι, |
[3, 2] |
ἐπιστήμας
δίκαιον,
ἡ
τοῦ
τέλους
|
καὶ |
τἀγαθοῦ
τοιαύτη
(τούτου
γὰρ
ἕνεκα |
[3, 2] |
μὲν
γὰρ
ταῖς
ἄλλαις
τέχναις,
|
καὶ |
ταῖς
βαναύσοις,
οἷον
ἐν
τεκτονικῇ |
[3, 2] |
καὶ
ἥλιός
τε
καὶ
σελήνη
|
καὶ |
τἆλλα
ὁμοίως
τὰ
κατὰ
τὸν |
[3, 2] |
γραμμαί
τε
παρά
τ᾽
αὐτὰς
|
καὶ |
(τὰς
αἰσθητὰς
ἔσονται
καὶ
ἕκαστον |
[3, 5] |
δὲ
ἄλλα
(τούτου
πάθη,
ὥστε
|
καὶ |
τὰς
ἀρχὰς
τὰς
τῶν
σωμάτων |
[3, 5] |
ἔχει
καὶ
περὶ
τὰς
στιγμὰς
|
καὶ |
τὰς
γραμμὰς
καὶ
τὰ
ἐπίπεδα· |
[3, 5] |
ταῦτα
πάσχειν·
τὰς
δὲ
στιγμὰς
|
καὶ |
τὰς
γραμμὰς
καὶ
τὰς
ἐπιφανείας |
[3, 5] |
δὲ
στιγμὰς
καὶ
τὰς
γραμμὰς
|
καὶ |
τὰς
ἐπιφανείας
οὐκ
ἐνδέχεται
οὔτε |
[3, 2] |
ἄλλων)
περὶ
δὲ
τὰς
γενέσεις
|
καὶ |
τὰς
πράξεις
καὶ
περὶ
πᾶσαν |
[3, 4] |
γὰρ
φθαρταί,
δῆλον
ὡς
(ἀναγκαῖον
|
καὶ |
ταύτας
ἔκ
τινων
εἶναι
(πάντα |
[3, 4] |
οὔτε
ὅπως
ἐξ
ἀριθμοῦ
(τινὸς
|
καὶ |
ταύτης
γένοιτ᾽
ἂν
τὰ
μεγέθη, |
[3, 4] |
Οὔτε
γὰρ
ὅπως
ἐξ
ἑνὸς
|
καὶ |
ταύτης
οὔτε
ὅπως
ἐξ
ἀριθμοῦ |
[3, 4] |
ἐπιστήμην;
ᾗ
γὰρ
ἕν
τι
|
καὶ |
ταὐτόν,
καὶ
ᾗ
καθόλου
τι |
[3, 3] |
Τὴν
μὲν
γὰρ
ἀρχὴν
δεῖ
|
καὶ |
τὴν
αἰτίαν
εἶναι
παρὰ
τὰ |
[3, 4] |
τοιούτων
ἔσται
μέγεθος;
ὅμοιον
γὰρ
|
καὶ |
τὴν
γραμμὴν
ἐκ
στιγμῶν
εἶναι |
[3, 5] |
καὶ
τὰ
περὶ
τὴν
γένεσιν
|
καὶ |
τὴν
φθορὰν
συμβαίνει
ἄλογα.
(Δοκεῖ |
[3, 4] |
τὰ
μὴ
γευσάμενα
τοῦ
νέκταρος
|
καὶ |
τῆς
ἀμβροσίας
θνητὰ
γενέσθαι
φασίν, |
[3, 2] |
προτάσεις,
πότερον
μία
τούτων
ἐπιστήμη
|
καὶ |
τῆς
οὐσίας
ἢ
ἑτέρα,
κἂν |
[3, 5] |
γραμμῆς,
καὶ
αὕτη
τῆς
μονάδος
|
καὶ |
τῆς
στιγμῆς·
τούτοις
γὰρ
ὥρισται |
[3, 2] |
ἄλλων
μεταξὺ
αὐτῆς
τε
ἰατρικῆς
|
(καὶ |
τῆσδε
τῆς
ἰατρικῆς·
καίτοι
πῶς |
[3, 2] |
γιγνώσκειν
περὶ
αὐτῶν.
Ἅμα
δὲ
|
καὶ |
τίνα
τρόπον
ἔσται
αὐτῶν
ἐπιστήμη; |
[3, 5] |
εἰσιν,
διαφεύγει
τί
τὸ
ὂν
|
καὶ |
τίνες
αἱ
οὐσίαι
τῶν
ὄντων· |
[3, 2] |
τινων
εἶναι
καὶ
περί
τι
|
καὶ |
τινῶν
τὴν
ἀπόδειξιν·
ὥστε
συμβαίνει |
[3, 5] |
τινές,
διαφεύγει
τί
τὸ
ὂν
|
καὶ |
τίς
ἡ
οὐσία
τῶν
ὄντων. |
[3, 4] |
παρὰ
τὸ
σύνολον,
τὴν
μορφὴν
|
καὶ |
τὸ
εἶδος.
Εἰ
δ᾽
αὖ |
[3, 3] |
ὥστ᾽
ἔσται
τό
τε
ὂν
|
καὶ |
τὸ
ἓν
ἀρχαὶ
καὶ
οὐσίαι· |
[3, 4] |
ἀναγκαιότατον
πότερόν
ποτε
τὸ
ὂν
|
καὶ |
τὸ
ἓν
οὐσίαι
τῶν
ὄντων |
[3, 4] |
τί
ποτ᾽
ἐστὶ
τὸ
ὂν
|
καὶ |
τὸ
ἓν
ὡς
ὑποκειμένης
ἄλλης |
[3, 4] |
τὸ
ἓν
καὶ
τὸ
ὄν·
|
καὶ |
τὸ
ἐπίστασθαι
πῶς
ἔσται,
εἰ |
[3, 6] |
αὐτός
τε
καὶ
ὁ
ἄνθρωπος
|
καὶ |
τὸ
ζῷον,
εἴπερ
σημαίνει
ἕκαστον |
[3, 6] |
τῶν
ὄντων·
δυνατὸν
γὰρ
εἶναι
|
καὶ |
τὸ
μήπω
ὄν·
γίγνεται
μὲν |
[3, 4] |
φασὶν
εἶναι
τὸ
ἓν
τοῦτο
|
καὶ |
τὸ
ὄν,
ἐξ
οὗ
τὰ |
[3, 1] |
ἀπορίαν
ἔχον,
πότερον
τὸ
ἓν
|
καὶ |
τὸ
ὄν,
καθάπερ
οἱ
Πυθαγόρειοι |
[3, 4] |
ἕν,
οὐδ᾽
αὐτὸ
τὸ
ἓν
|
καὶ |
τὸ
ὄν·
καὶ
τὸ
ἐπίστασθαι |
[3, 4] |
εἶναί
τινα
οὐσίαν
τὸ
ἓν
|
καὶ |
τὸ
ὄν,
μηδὲ
τῶν
ἄλλων |
[3, 4] |
οὐσίαν
αὐτῶν
εἶναι
τὸ
ἓν
|
καὶ |
τὸ
ὄν·
οὐ
γὰρ
ἕτερόν |
[3, 4] |
τούτοις
τοσαῦτα
λέγειν
τὸ
ἓν
|
καὶ |
τὸ
ὂν
ὅσας
περ
ἀρχὰς |
[3, 5] |
καὶ
οἱ
πρότερον
τὴν
οὐσίαν
|
καὶ |
τὸ
ὂν
ᾤοντο
τὸ
σῶμα |
[3, 2] |
ἔστι
τἆλλα,
τὸ
δὲ
τέλος
|
καὶ |
τὸ
οὗ
ἕνεκα
πράξεώς
τινός |
[3, 4] |
Ἔτι
δὲ
περὶ
τῶν
ἀρχῶν
|
(καὶ |
τόδε
ἀπορήσειεν
ἄν
τις.
Εἰ |
[3, 4] |
(Οὐθενὸς
δ᾽
ἐλάττων
ἀπορία
παραλέλειπται
|
καὶ |
τοῖς
νῦν
καὶ
τοῖς
πρότερον, |
[3, 4] |
ἀπορία
παραλέλειπται
καὶ
τοῖς
νῦν
|
καὶ |
τοῖς
πρότερον,
πότερον
αἱ
αὐταὶ |
[3, 2] |
ᾗ
δὲ
τῶν
πρώτων
αἰτίων
|
καὶ |
τοῦ
μάλιστα
ἐπιστητοῦ
διωρίσθη
εἶναι, |
[3, 4] |
Ἀλλὰ
πολλὰ
καὶ
διάφορα;
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοῦτο
ἄλογον.
Ἅμα
δὲ
καὶ |
[3, 4] |
δόξειε
δ᾽
ἂν
οὐθὲν
ἧττον
|
καὶ |
τοῦτο
γεννᾶν
ἔξω
τοῦ
ἑνός· |
[3, 4] |
ἓν
ἅπαντα
εἶναι
τὰ
ὄντα
|
καὶ |
τοῦτο
εἶναι
τὸ
ὄν.
(Ἀμφοτέρως |
[3, 1] |
αἴτιον
καθ᾽
αὑτὸ
ἢ
οὔ,
|
καὶ |
τοῦτο
χωριστὸν
ἢ
οὔ,
καὶ |
[3, 4] |
τὰ
στοιχεῖα
τιθέμενοι·
ἀνάγκη
γὰρ
|
καὶ |
τούτοις
τοσαῦτα
λέγειν
τὸ
ἓν |
[3, 4] |
γιγνόμενον
καὶ
ἐξ
οὗ
γίγνεται
|
καὶ |
τούτων
τὸ
ἔσχατον
ἀγένητον,
εἴπερ |
[3, 2] |
ταῦτα
λεγόμενα
τῶν
τε
εἰδῶν
|
καὶ |
τῶν
αἰσθητῶν,
οὐ
μὴν
χωρίς |
[3, 1] |
τὰ
μαθηματικὰ
μεταξὺ
τούτων
τε
|
καὶ |
τῶν
αἰσθητῶν.
Περί
τε
τούτων |
[3, 1] |
καὶ
περὶ
προτέρου
καὶ
ὑστέρου
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων
τῶν
τοιούτων |
[3, 3] |
τῶν
ὄντων.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
εἴ
τις
ἐθέλει |
[3, 1] |
τὸ
κρῖναι
τὸν
ὥσπερ
ἀντιδίκων
|
καὶ |
τῶν
ἀμφισβητούντων
λόγων
ἀκηκοότα
πάντων. |
[3, 4] |
πότερον
αἱ
αὐταὶ
τῶν
φθαρτῶν
|
καὶ |
τῶν
ἀφθάρτων
ἀρχαί
εἰσιν
ἢ |
[3, 3] |
οὐ
τὸ
κοινὸν
ἡ
φωνή·
|
καὶ |
τῶν
διαγραμμάτων
ταῦτα
στοιχεῖα
λέγομεν |
[3, 3] |
γένη
εἰσίν.
Φαίνονται
δέ
τινες
|
καὶ |
τῶν
λεγόντων
στοιχεῖα
τῶν
ὄντων |
[3, 3] |
γένη
τῶν
ὁρισμῶν
εἰσίν,
ἀνάγκη
|
καὶ |
τῶν
ὁριστῶν
ἀρχὰς
εἶναι
τὰ |
[3, 2] |
ζῷα
ἔσονται
μεταξὺ
αὐτῶν
τε
|
καὶ |
τῶν
φθαρτῶν.
(Ἀπορήσειε
δ᾽
ἄν |
[3, 2] |
ἄνθρωπόν
φασιν
εἶναι
καὶ
ἵππον
|
καὶ |
ὑγίειαν,
ἄλλο
δ᾽
οὐδέν,
παραπλήσιον |
[3, 4] |
γυναῖκες,
θῆρές
τ᾽
οἰωνοί
τε
|
καὶ |
ὑδατοθρέμμονες
ἰχθῦς,
καί
τε
θεοὶ |
[3, 3] |
λέγουσιν
(εἶναι,
οἷον
Ἐμπεδοκλῆς
πῦρ
|
καὶ |
ὕδωρ
καὶ
τὰ
μετὰ
τούτων |
[3, 3] |
Ἔτι
ἐν
οἷς
τὸ
πρότερον
|
καὶ |
ὕστερόν
ἐστιν,
οὐχ
οἷόν
τε |
[3, 1] |
καὶ
ἐναντιότητος,
καὶ
περὶ
προτέρου
|
καὶ |
ὑστέρου
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων |
[3, 2] |
γεωδαισία
τῶν
αἰσθητῶν
ἐστὶ
μεγεθῶν
|
καὶ |
φθαρτῶν·
ἐφθείρετο
γὰρ
ἂν
φθειρομένων. |
[3, 5] |
οὐδὲ
γὰρ
τοῦτο
ἐνδέχεται
γίγνεσθαι
|
καὶ |
φθείρεσθαι,
ἀλλ᾽
ὅμως
ἕτερον
ἀεὶ |
[3, 5] |
μὴ
ᾖ,
μετὰ
τοῦ
γίγνεσθαι
|
καὶ |
φθείρεσθαι
ταῦτα
πάσχειν·
τὰς
δὲ |
[3, 5] |
εἰς
δύο)
εἴ
τε
γίγνονται
|
καὶ |
(φθείρονται,
ἐκ
τίνος
γίγνονται;
παραπλησίως |
[3, 2] |
ἄλλου
τὸ
(θεωρῆσαι
τὸ
ἀληθὲς
|
καὶ |
ψεῦδος;
ὅλως
τε
τῶν
οὐσιῶν |
[3, 5] |
σώματα
συνέστηκε,
(τούτων
θερμότητες
μὲν
|
καὶ |
ψυχρότητες
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
πάθη, |
[3, 2] |
τοῖς
ἄλλοις
τὸ
εἰδέναι
ἕκαστον
|
καὶ |
ὧν
ἀποδείξεις
(εἰσί,
τότ᾽
οἰόμεθα |