Alphabétiquement     [«   »]
καθόλου 16
καί 1
Καὶ 5
καὶ 279
Καίτοι 1
καίτοι 2
κἀκεῖ 1
Fréquences     [«    »]
121 τὰ
132 τὸ
126 τῶν
279 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Métaphysique, livre III

καὶ


Livre, Chap.
[3, 2]   ἀναγκαῖον φάναι ἀποφάναι,  καὶ   (ἀδύνατον ἅμα εἶναι καὶ μὴ
[3, 5]   ὕδωρ καὶ γῆ καὶ πῦρ  καὶ   ἀήρ, ἐξ ὧν τὰ σύνθετα
[3, 4]   (τῷ εἴδει τῆς αὐτῆς οὔσης  καὶ   αἱ ἀρχαὶ εἴδει αἱ αὐταί·
[3, 5]   κινήσεις (καὶ τὰ πρός τι  καὶ   αἱ διαθέσεις καὶ οἱ λόγοι
[3, 1]   πότερον ἀριθμῷ εἴδει ὡρισμέναι,  καὶ   αἱ ἐν τοῖς λόγοις καὶ
[3, 1]   καὶ αἱ ἐν τοῖς λόγοις  καὶ   αἱ ἐν τῷ ὑποκειμένῳ; καὶ
[3, 5]   ὄντων· τὰ μὲν γὰρ πάθη  καὶ   αἱ κινήσεις (καὶ τὰ πρός
[3, 5]   τὰ σώματα καὶ τὰ ἐπίπεδα  καὶ   αἱ στιγμαὶ οὐσίαι τινές εἰσιν
[3, 1]   τὰ μήκη καὶ τὰ σχήματα  καὶ   αἱ στιγμαὶ οὐσίαι τινές εἰσιν
[3, 5]   οὐσία τὰ μήκη τῶν σωμάτων  καὶ   αἱ στιγμαί, ταῦτα δὲ μὴ
[3, 2]   εἰ γὰρ ἔστιν αἰσθητὰ μεταξὺ  καὶ   αἰσθήσεις, δῆλον ὅτι καὶ ζῷα
[3, 2]   (χρῶνται γοῦν ὡς γιγνωσκομένοις (αὐτοῖς  καὶ   ἄλλαι τέχναι) εἰ δὲ ἀποδεικτικὴ
[3, 4]   τινες, ἐκ τοῦ ἑνὸς αὐτοῦ  καὶ   ἄλλου μὴ ἑνός τινος τὸν
[3, 4]   τούτων ἀπορία καὶ πασῶν χαλεπωτάτη  (καὶ   ἀναγκαιοτάτη θεωρῆσαι, περὶ ἧς
[3, 6]   ἔστι γε τοῦθ᾽ βούλονται,  καὶ   ἀνάγκη ταῦτα λέγειν αὐτοῖς, ὅτι
[3, 4]   ἔσται ὀπίσσω, δένδρεά τ᾽ ἐβλάστησε  καὶ   ἀνέρες ἠδὲ γυναῖκες, θῆρές τ᾽
[3, 1]   ταὐτοῦ καὶ ἑτέρου καὶ ὁμοίου  καὶ   ἀνομοίου καὶ ἐναντιότητος, καὶ περὶ
[3, 2]   τῆς κινήσεως· τοῦτο δ᾽ ἕτερον  καὶ   ἀντικείμενον τῷ τέλει, ὥστ᾽ ἄλλης
[3, 1]   ταὐτὸ καὶ ἓν ἅμα φάναι  καὶ   ἀποφάναι (ἢ οὔ, καὶ περὶ
[3, 1]   τί ἐστι τούτων ἕκαστον ἀλλὰ  καὶ   ἆρα ἓν ἑνὶ ἐναντίον· καὶ
[3, 6]   τῆς φωνῆς· τούτων δ᾽ ἔσονται  καὶ   ἀριθμῷ ὡρισμέναι- ὁμοίως δὲ καὶ
[3, 3]   ἕκαστον πρώτων, οἷον φωνῆς στοιχεῖα  καὶ   ἀρχαὶ δοκοῦσιν εἶναι ταῦτ᾽ ἐξ
[3, 3]   πότερον δεῖ τὰ γένη στοιχεῖα  καὶ   ἀρχὰς ὑπολαμβάνειν μᾶλλον ἐξ
[3, 3]   τὰ γένη· εἰ δὲ  καὶ   αὗται ἀρχαί, ἄπειροι ὡς εἰπεῖν
[3, 4]   μία μὲν ἀπορία πότερον ἄφθαρτοι  καὶ   αὗται ἔσονται φθαρταί· εἰ
[3, 5]   σῶμα ἧττον οὐσία τῆς ἐπιφανείας,  (καὶ   αὕτη τῆς γραμμῆς, καὶ αὕτη
[3, 5]   ἐπιφανείας, (καὶ αὕτη τῆς γραμμῆς,  καὶ   αὕτη τῆς μονάδος καὶ τῆς
[3, 4]   γ᾽ ἔσται (τι αὐτὸ ὂν  καὶ   αὐτὸ ἕν, πολλὴ ἀπορία πῶς
[3, 2]   ἄττα εἴη παρὰ τὰ αἰσθητὰ  καὶ   αὐτὸ τὸ ὑγιεινόν. Ἅμα δὲ
[3, 1]   ὑποκειμένῳ; καὶ πότερον τῶν φθαρτῶν  καὶ   ἀφθάρτων αἱ αὐταὶ ἕτεραι,
[3, 2]   δὲ μίαν πασῶν οὐκ εὔλογον·  καὶ   γὰρ ἂν ἀποδεικτικὴ μία περὶ
[3, 2]   ἰατρικῆς· καίτοι πῶς τοῦτο δυνατόν;  καὶ   γὰρ ἂν ὑγιείν᾽ ἄττα εἴη
[3, 4]   αἱ ἀρχαὶ εἴδει αἱ αὐταί·  καὶ   γὰρ αὗται ὑπάρχουσιν ἀριθμῷ ἕτεραι)
[3, 2]   ἐν τοῖς μαθήμασιν ἁρμονική·  καὶ   γὰρ ταῦτα ἀδύνατον εἶναι παρὰ
[3, 1]   πότερον ἄλλως κατὰ κίνησιν·  καὶ   γὰρ ταῦτα ἀπορίαν ἂν παράσχοι
[3, 3]   ἔσχατα κατηγορούμενα ἐπὶ τῶν ἀτόμων;  καὶ   γὰρ τοῦτο ἔχει ἀμφισβήτησιν. Εἰ
[3, 4]   οὗ τὰ ὄντα εἶναί τε  καὶ   γεγονέναι. Ὣς δ᾽ αὔτως καὶ
[3, 5]   ἂν δόξειε σημαίνειν οὐσίαν, ὕδωρ  καὶ   γῆ καὶ πῦρ καὶ ἀήρ,
[3, 2]   οὕτως αἴτιον ὅτι ἐκείνου ἕνεκα  καὶ   γίγνεται καὶ ἔστι τἆλλα, τὸ
[3, 2]   τὸ στερεὸν οὐσία τίς ἐστι  καὶ   γραμμαὶ καὶ ἐπίπεδα, πότερον τῆς
[3, 4]   πὼς δ᾽ οὐθέν, οἷον ἐπίπεδον  καὶ   γραμμή, στιγμὴ δὲ καὶ μονὰς
[3, 6]   ἀπορήσειεν ἄν τις διὰ τί  καὶ   δεῖ ζητεῖν ἄλλ᾽ ἄττα παρά
[3, 4]   μὴν εἰ τοῦτο (ἀναγκαῖόν ἐστι  καὶ   δεῖ τι εἶναι παρὰ τὰ
[3, 2]   ἂν ἀγαθὸν καθ᾽ αὑτὸ  καὶ   διὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν τέλος
[3, 4]   μὲν φθαρτὰ τὰ δὲ ἄφθαρτα,  καὶ   διὰ τίν᾽ αἰτίαν; οἱ μὲν
[3, 1]   πάσας πρότερον, τούτων τε χάριν  καὶ   διὰ τὸ τοὺς (ζητοῦντας ἄνευ
[3, 4]   οὐσία μία. Ἀλλὰ πολλὰ  καὶ   διάφορα; ἀλλὰ καὶ τοῦτο ἄλογον.
[3, 1]   τὰ καθ᾽ ἕκαστα τῶν πραγμάτων,  καὶ   δυνάμει ἐνεργείᾳ· ἔτι πότερον
[3, 3]   παρὰ τὰ πράγματα ὧν ἀρχή,  καὶ   δύνασθαι εἶναι χωριζομένην αὐτῶν· τοιοῦτον
[3, 4]   δ᾽ ἀδύνατον, καὶ εἰ ἵσταται  καὶ   εἰ βαδίζει εἰς ἄπειρον· ἔτι
[3, 4]   εἶναι προτέρας, τοῦτο δ᾽ ἀδύνατον,  καὶ   εἰ ἵσταται καὶ εἰ βαδίζει
[3, 3]   γένος ἀρχὴν τιθῇ. (Ἀλλὰ μὴν  καὶ   εἰ μᾶλλόν γε ἀρχοειδὲς τὸ
[3, 4]   δηλονότι ὄντος μεγέθους τοῦ ὄντος·  καὶ   εἰ μέγεθος, σωματικόν· τοῦτο γὰρ
[3, 1]   εἰς διαιρεῖται ἐνυπάρχοντα ἕκαστον·  καὶ   εἰ τὰ γένη, πότερον ὅσα
[3, 4]   στιγμῶν εἶναι φάσκειν. Ἀλλὰ μὴν  καὶ   εἴ τις οὕτως ὑπολαμβάνει ὥστε
[3, 3]   γὰρ τὰς διαφορὰς ἑκάστου γένους  καὶ   εἶναι καὶ μίαν εἶναι ἑκάστην,
[3, 4]   (θεοὺς γὰρ ποιοῦντες τὰς ἀρχὰς  καὶ   ἐκ θεῶν γεγονέναι, τὰ μὴ
[3, 4]   ἔσχατον ἀγένητον, εἴπερ ἵσταταί τε  καὶ   ἐκ μὴ ὄντος γενέσθαι ἀδύνατον·
[3, 2]   αὐτὰς καὶ (τὰς αἰσθητὰς ἔσονται  καὶ   ἕκαστον τῶν ἄλλων γενῶν· ὥστ᾽
[3, 4]   ἓν οὐσίαι τῶν ὄντων εἰσί,  καὶ   ἑκάτερον αὐτῶν οὐχ ἕτερόν τι
[3, 2]   τοὺς γεωμέτρας) οὔθ᾽ αἱ κινήσεις  καὶ   (ἕλικες τοῦ οὐρανοῦ ὅμοιαι περὶ
[3, 4]   (τὰ γὰρ αἰσθητὰ (πάντα φθείρεται  καὶ   ἐν κινήσει ἐστίν) ἀλλὰ μὴν
[3, 2]   πάσχειν πέφυκεν. Ἔτι δὲ  καὶ   ἐν τοῖς ἄλλοις τὸ εἰδέναι
[3, 2]   οὐδ᾽ εἶναί τι αὐτοαγαθόν. Διὸ  καὶ   ἐν τοῖς μαθήμασιν οὐθὲν δείκνυται
[3, 6]   εἴπερ σημαίνει ἕκαστον τόδε τι  καὶ   ἕν) εἰ μὲν οὖν καθόλου
[3, 1]   πάντες, οἷον πότερον ἐνδέχεται ταὐτὸ  καὶ   ἓν ἅμα φάναι καὶ ἀποφάναι
[3, 6]   θήσομεν τά τε εἴδη εἶναι  καὶ   ἓν ἀριθμῷ τὰς ἀρχὰς ἀλλὰ
[3, 6]   εἰ δ᾽ (ἔσται τόδε τι  καὶ   ἓν θέσθαι τὸ κοινῇ κατηγορούμενον,
[3, 1]   ἑτέρου καὶ ὁμοίου καὶ ἀνομοίου  καὶ   ἐναντιότητος, καὶ περὶ προτέρου καὶ
[3, 4]   ἀλλ᾽ ἐπειδὴ οὗτος θεωρεῖ φορτικῶς,  καὶ   ἐνδέχεται εἶναι ἀδιαίρετόν τι (ὥστε
[3, 4]   γὰρ εἶναί τι τὸ γιγνόμενον  καὶ   ἐξ οὗ γίγνεται καὶ τούτων
[3, 2]   Περί τε γὰρ μιᾶς  καὶ   ἐξ ὧν μιᾶς, εἴτε τῆς
[3, 3]   οἱ ἕν, ἐξ ὧν σύγκειται  καὶ   ἐξ ὧν συνέστηκεν ἀρχὰς λέγουσιν
[3, 5]   ἥμισυ) δ᾽ (αὐτὸς λόγος  καὶ   ἐπὶ γραμμῆς καὶ στιγμῆς καὶ
[3, 4]   ἐπὶ τίνων τε θήσει τοῦτο  καὶ   ἐπὶ τίνων οὔ. Ὅτι μὲν
[3, 2]   ὅτι μέσης εὕρεσις· ὁμοίως δὲ  καὶ   ἐπὶ τῶν ἄλλων) περὶ δὲ
[3, 6]   καὶ ἀριθμῷ ὡρισμέναι- ὁμοίως δὲ  καὶ   ἐπὶ τῶν μεταξύ· ἄπειρα γὰρ
[3, 2]   οὐσία τίς ἐστι καὶ γραμμαὶ  καὶ   ἐπίπεδα, πότερον τῆς αὐτῆς ταῦτα
[3, 4]   εἴη νοητὸν ἀλλὰ πάντα αἰσθητὰ  καὶ   ἐπιστήμη οὐδενός, εἰ μή τις
[3, 2]   ὅτι ἐκείνου ἕνεκα καὶ γίγνεται  καὶ   ἔστι τἆλλα, τὸ δὲ τέλος
[3, 4]   γίγνεται ὕλη τούτων ἕκαστον  καὶ   ἔστι τὸ σύνολον ἄμφω ταῦτα;
[3, 2]   πλείους ἐπιστῆμαι τῶν αἰτίων εἰσὶ  καὶ   ἑτέρα ἑτέρας ἀρχῆς, τίνα τούτων
[3, 1]   πρὸς δὲ τούτοις περὶ ταὐτοῦ  καὶ   ἑτέρου καὶ ὁμοίου καὶ ἀνομοίου
[3, 2]   μεταξὺ καὶ αἰσθήσεις, δῆλον ὅτι  καὶ   ζῷα ἔσονται μεταξὺ αὐτῶν τε
[3, 4]   αἴτια τοῦ εἶναι τὸ νέκταρ  καὶ   ἀμβροσία, εἰ δὲ τοῦ
[3, 4]   τὸ μὴ ἓν ἀνισότης  καὶ   αὐτὴ φύσις ἦν. Οὔτε
[3, 2]   περὶ ὧν ὀπτικὴ πραγματεύεται  καὶ   ἐν τοῖς μαθήμασιν ἁρμονική·
[3, 2]   εἰ ἑτέρα τῆς οὐσίας  καὶ   περὶ τούτων, ποτέρα κυριωτέρα
[3, 2]   αὐτῆς, ἀποδεικτική τις ἂν εἴη  καὶ   τῆς οὐσίας, οὐ δοκεῖ
[3, 4]   γὰρ ἕν τι καὶ ταὐτόν,  καὶ   καθόλου τι ὑπάρχει, ταύτῃ
[3, 2]   μὲν γὰρ ἀρχικωτάτη καὶ ἡγεμονικωτάτη  καὶ   ὥσπερ δούλας οὐδ᾽ ἀντειπεῖν
[3, 2]   (προσαγορεύειν· μὲν γὰρ ἀρχικωτάτη  καὶ   ἡγεμονικωτάτη καὶ ὥσπερ δούλας
[3, 2]   οὐρανὸς παρὰ τὸν αἰσθητὸν οὐρανὸν  καὶ   ἥλιός τε καὶ σελήνη καὶ
[3, 4]   μικρόν τι λαμβάνοντες. Πάντων δὲ  καὶ   θεωρῆσαι χαλεπώτατον καὶ πρὸς τὸ
[3, 2]   Αὐτὸ γὰρ ἄνθρωπόν φασιν εἶναι  καὶ   ἵππον καὶ ὑγίειαν, ἄλλο δ᾽
[3, 2]   οὐθένα ποιεῖσθαι λόγον περὶ ἀγαθῶν  καὶ   κακῶν. (Ἀλλὰ μὴν εἴ γε
[3, 3]   ὑπολάβοι, πλὴν ὅτι καθόλου κατηγορεῖται  καὶ   κατὰ πάντων; ἀλλὰ μὴν εἰ
[3, 4]   ἀδύνατον· ἔτι δὲ γενέσεως οὔσης  καὶ   κινήσεως ἀνάγκη καὶ πέρας εἶναι
[3, 2]   τὸ ἔργον, ὕλη δὲ γῆ  καὶ   λίθοι, τὸ δ᾽ εἶδος
[3, 2]   δὲ τούτων ἕτερον ἑτέρου μᾶλλον,  καὶ   μάλιστα τὸν τί ἐστιν ἀλλ᾽
[3, 1]   ζῷον ἄνθρωπος ἀρχή τε  καὶ   μᾶλλον ἔστι παρὰ τὸ καθ᾽
[3, 2]   τῷ αὐτῷ ἀναγκαῖον εἶναι τόπῳ,  καὶ   μὴ εἶναι ἀκίνητα (ἐν κινουμένοις
[3, 2]   ἀποφάναι, καὶ (ἀδύνατον ἅμα εἶναι  καὶ   μὴ εἶναι, καὶ ὅσαι ἄλλαι
[3, 1]   αὐτοῖς ὅσα καθ᾽ αὑτὰ συμβέβηκεν,  καὶ   μὴ μόνον τί ἐστι τούτων
[3, 4]   καὶ μία ἑκάστη τῶν ἀρχῶν,  καὶ   μὴ ὥσπερ ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν
[3, 4]   Ἀλλὰ μὴν εἰ ἀριθμῷ ἓν  καὶ   μία ἑκάστη τῶν ἀρχῶν, καὶ
[3, 3]   διαφορὰς ἑκάστου γένους καὶ εἶναι  καὶ   μίαν εἶναι ἑκάστην, ἀδύνατον δὲ
[3, 3]   τὸ ὂν τὸ μέγα  καὶ   μικρὸν ὡς γένεσιν αὐτοῖς χρῆσθαι.
[3, 5]   καὶ ἐπὶ γραμμῆς καὶ στιγμῆς  καὶ   μονάδος, ὥστ᾽ εἰ μάλιστα μὲν
[3, 4]   ἐπίπεδον καὶ γραμμή, στιγμὴ δὲ  καὶ   μονὰς οὐδαμῶς) ἀλλ᾽ ἐπειδὴ οὗτος
[3, 2]   γὰρ ἕκαστον τούτων τυγχάνει ὂν  καὶ   νῦν γνωρίζομεν (χρῶνται γοῦν ὡς
[3, 6]   ζῷα Σωκράτης, αὐτός τε  καὶ   ἄνθρωπος καὶ τὸ ζῷον,
[3, 3]   διὰ τῶν γενῶν ὁρισμὸς  καὶ   λέγων ἐξ ὧν ἔστιν
[3, 2]   μὲν κίνησις τέχνη  καὶ   οἰκοδόμος, οὗ δ᾽ ἕνεκα
[3, 3]   οἱ πλείω λέγοντες εἶναι στοιχεῖα  καὶ   οἱ ἕν, ἐξ ὧν σύγκειται
[3, 5]   πρός τι καὶ αἱ διαθέσεις  καὶ   οἱ λόγοι οὐθενὸς δοκοῦσιν οὐσίαν
[3, 3]   πλείστων, ἔτι δὲ τῶν σωμάτων  καὶ   οἱ πλείω λέγοντες εἶναι στοιχεῖα
[3, 4]   καὶ γεγονέναι. Ὣς δ᾽ αὔτως  καὶ   οἱ πλείω τὰ στοιχεῖα τιθέμενοι·
[3, 5]   ἀδύνατον. Διόπερ οἱ μὲν πολλοὶ  καὶ   οἱ πρότερον τὴν οὐσίαν καὶ
[3, 4]   φύσιν ἔχειν. Πλάτων (μὲν γὰρ  καὶ   οἱ Πυθαγόρειοι οὐχ ἕτερόν τι
[3, 1]   τούτοις περὶ ταὐτοῦ καὶ ἑτέρου  καὶ   ὁμοίου καὶ ἀνομοίου καὶ ἐναντιότητος,
[3, 4]   δ᾽ ἔστι τι αὐτὸ ἓν  καὶ   ὄν, ἀναγκαῖον οὐσίαν αὐτῶν εἶναι
[3, 4]   οὐσίας αὐτοῦ τοῦ ἑνὶ εἶναι  καὶ   ὄντι· οἱ δὲ περὶ φύσεως,
[3, 2]   ἅμα εἶναι καὶ μὴ εἶναι,  καὶ   ὅσαι ἄλλαι τοιαῦται προτάσεις, πότερον
[3, 3]   ἐνυπαρχόντων. Πρὸς δὲ τούτοις εἰ  καὶ   ὅτι μάλιστα ἀρχαὶ τὰ γένη
[3, 6]   εἰδῶν οὐσία τις ἕκαστόν ἐστι  καὶ   οὐθὲν κατὰ συμβεβηκός. (Ἀλλὰ μὴν
[3, 5]   γὰρ πάντα καθ᾽ ὑποκειμένου τινός,  καὶ   οὐθὲν τόδε τι) δὲ
[3, 2]   μία τούτων ἐστίν, ἔσται τις  καὶ   οὐρανὸς παρὰ τὸν αἰσθητὸν οὐρανὸν
[3, 5]   μόνον ὑπομένει ὡς ὄν τι  καὶ   οὐσία τις οὖσα. Ἀλλὰ μὴν
[3, 3]   ὂν καὶ τὸ ἓν ἀρχαὶ  καὶ   οὐσίαι· ταῦτα γὰρ κατὰ πάντων
[3, 2]   λέγομεν τὰ εἴδη αἴτιά τε  καὶ   οὐσίας εἶναι καθ᾽ ἑαυτὰς εἴρηται
[3, 4]   τις μάλιστα ὁμολογουμένως αὑτῷ, Ἐμπεδοκλῆς,  καὶ   οὗτος ταὐτὸν πέπονθεν· τίθησι μὲν
[3, 2]   τὴν αὑτοῦ φύσιν τέλος ἐστὶν  (καὶ   οὕτως αἴτιον ὅτι ἐκείνου ἕνεκα
[3, 4]   ἐνδέχεται εἶναι ἀδιαίρετόν τι (ὥστε  (καὶ   οὕτως) καὶ πρὸς ἐκεῖνόν τιν᾽
[3, 2]   ἀκίνητον εὔλογον εἶναι, κινούμενον δὲ  (καὶ   παντελῶς ἀδύνατον· ὁμοίως δὲ καὶ
[3, 4]   οἱ μὲν οὖν περὶ Ἡσίοδον  καὶ   πάντες ὅσοι θεολόγοι (μόνον ἐφρόντισαν
[3, 2]   πέφυκεν αὐτῶν; καθόλου γὰρ μάλιστα  καὶ   πάντων ἀρχαὶ τὰ ἀξιώματά ἐστιν,
[3, 2]   παρ᾽ ἰατρικὴν ἔσται τις ἐπιστήμη  καὶ   παρ᾽ ἑκάστην τῶν ἄλλων μεταξὺ
[3, 2]   δ᾽ οὐκ αἰσθητῶν, δῆλον ὅτι  καὶ   παρ᾽ ἰατρικὴν ἔσται τις ἐπιστήμη
[3, 2]   οὐσίας μόνας εἶναι (φατέον  καὶ   παρὰ ταύτας ἄλλας, καὶ πότερον
[3, 1]   οὐσίας εἶναι (μόνον φατέον  καὶ   παρὰ ταύτας ἄλλας, καὶ πότερον
[3, 4]   δ᾽ ἐχομένη τε τούτων ἀπορία  καὶ   πασῶν χαλεπωτάτη (καὶ ἀναγκαιοτάτη θεωρῆσαι,
[3, 4]   γενέσεως οὔσης καὶ κινήσεως ἀνάγκη  καὶ   πέρας εἶναι (οὔτε (γὰρ ἄπειρός
[3, 2]   τὰς γενέσεις καὶ τὰς πράξεις  καὶ   περὶ πᾶσαν μεταβολὴν ὅταν εἰδῶμεν
[3, 2]   φθαρτῶν. (Ἀπορήσειε δ᾽ ἄν τις  καὶ   περὶ ποῖα τῶν ὄντων δεῖ
[3, 1]   ὁμοίου καὶ ἀνομοίου καὶ ἐναντιότητος,  καὶ   περὶ προτέρου καὶ ὑστέρου καὶ
[3, 1]   θεωρία μόνον ἐστὶν  καὶ   περὶ (τὰ συμβεβηκότα καθ᾽ αὑτὰ
[3, 2]   μόνον θεωρία ἐστὶν  καὶ   περὶ τὰ συμβεβηκότα ταύταις; λέγω
[3, 5]   Ὁμοίως δὲ δῆλον ὅτι ἔχει  καὶ   περὶ τὰς στιγμὰς καὶ τὰς
[3, 2]   ἀνάγκη γὰρ ἔκ τινων εἶναι  καὶ   περί τι καὶ τινῶν τὴν
[3, 5]   τίνος γίγνονται; παραπλησίως δ᾽ ἔχει  καὶ   περὶ τὸ νῦν τὸ ἐν
[3, 4]   δὲ ᾖ, αὐτὴ ἀπορία  καὶ   περὶ τοῦ ὄντος. Ἐκ τίνος
[3, 1]   φάναι καὶ ἀποφάναι (ἢ οὔ,  καὶ   περὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων·
[3, 2]   αἰτίων τούτων ἕκαστον. Ἀλλὰ μὴν  καὶ   περὶ τῶν ἀποδεικτικῶν ἀρχῶν, πότερον
[3, 1]   τῆς ἐπιστήμης ἰδεῖν μόνον  καὶ   περὶ τῶν ἀρχῶν ἐξ ὧν
[3, 3]   δεῖ θέμενον τυχεῖν τῆς ἀληθείας,  καὶ   περὶ τῶν ἀρχῶν πότερον δεῖ
[3, 2]   (καὶ παντελῶς ἀδύνατον· ὁμοίως δὲ  καὶ   περὶ ὧν ὀπτικὴ πραγματεύεται
[3, 1]   τὸ ὄν, καθάπερ οἱ Πυθαγόρειοι  καὶ   Πλάτων ἔλεγεν, οὐχ ἕτερόν τί
[3, 1]   ἔτι δὲ τὸ πάντων (χαλεπώτατον  καὶ   πλείστην ἀπορίαν ἔχον, πότερον τὸ
[3, 1]   τῶν μὲν τῶν δ᾽ οὔ,  καὶ   ποῖα τοιαῦτα τῶν ὄντων. (Ἔτι
[3, 1]   δὲ ὕδωρ ἀέρα·  καὶ   πότερον αἱ ἀρχαὶ (καθόλου εἰσὶν
[3, 1]   καὶ ἆρα ἓν ἑνὶ ἐναντίον·  καὶ   πότερον αἱ ἀρχαὶ καὶ τὰ
[3, 1]   ἀφθάρτων αἱ αὐταὶ ἕτεραι,  καὶ   πότερον ἄφθαρτοι πᾶσαι τῶν
[3, 1]   καὶ τοῦτο χωριστὸν οὔ,  καὶ   πότερον ἓν πλείω τὸν
[3, 1]   ἓν πλείω τὸν ἀριθμόν,  καὶ   πότερον ἔστι τι παρὰ τὸ
[3, 6]   ἀναγκαῖον ἀπορῆσαι περὶ τῶν ἀρχῶν,  καὶ   πότερον καθόλου εἰσὶν ὡς
[3, 1]   καὶ παρὰ ταύτας ἄλλας,  καὶ   πότερον μοναχῶς πλείονα γένη
[3, 2]   καὶ παρὰ ταύτας ἄλλας,  καὶ   πότερον μοναχῶς πλείω γένη
[3, 1]   τούτων οὖν, καθάπερ φαμέν, ἐπισκεπτέον,  καὶ   πότερον περὶ τὰς οὐσίας
[3, 1]   πολλῶν ἐπιστημῶν θεωρῆσαι τὰς αἰτίας·  καὶ   πότερον τὰς τῆς οὐσίας ἀρχὰς
[3, 1]   καὶ αἱ ἐν τῷ ὑποκειμένῳ;  καὶ   πότερον τῶν φθαρτῶν καὶ ἀφθάρτων
[3, 1]   καθ᾽ ἕκαστον. Μάλιστα δὲ ζητητέον  καὶ   πραγματευτέον πότερον ἔστι τι παρὰ
[3, 4]   ἀδιαίρετόν τι (ὥστε (καὶ οὕτως)  καὶ   πρὸς ἐκεῖνόν τιν᾽ ἀπολογίαν ἔχειν
[3, 4]   Πάντων δὲ καὶ θεωρῆσαι χαλεπώτατον  καὶ   πρὸς τὸ (γνῶναι τἀληθὲς ἀναγκαιότατον
[3, 1]   τοῖς ποῖ δεῖ βαδίζειν ἀγνοοῦσι,  καὶ   πρὸς τούτοις οὐδ᾽ εἴ ποτε
[3, 2]   περὶ τούτων, ποτέρα κυριωτέρα  καὶ   προτέρα πέφυκεν αὐτῶν; καθόλου γὰρ
[3, 5]   σημαίνειν οὐσίαν, ὕδωρ καὶ γῆ  καὶ   πῦρ καὶ ἀήρ, ἐξ ὧν
[3, 4]   καὶ τοῦτο ἄλογον. Ἅμα δὲ  καὶ   πῶς γίγνεται ὕλη τούτων
[3, 4]   οὐθὲν ἧττον ζητητέον διὰ τί  καὶ   πῶς ὁτὲ μὲν ἀριθμὸς ὁτὲ
[3, 3]   κλίνην ἐξ ὧν μορίων συνέστηκε  καὶ   πῶς συγκειμένων, τότε γνωρίζει τὴν
[3, 2]   αἰσθητὸν οὐρανὸν καὶ ἥλιός τε  καὶ   σελήνη καὶ τἆλλα ὁμοίως τὰ
[3, 2]   ταῖς βαναύσοις, οἷον ἐν τεκτονικῇ  καὶ   σκυτικῇ, διότι (βέλτιον χεῖρον
[3, 5]   εἶναι ἀρχάς· οἱ δ᾽ ὕστεροι  καὶ   σοφώτεροι τούτων εἶναι δόξαντες ἀριθμούς.
[3, 5]   (αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ γραμμῆς  καὶ   στιγμῆς καὶ μονάδος, ὥστ᾽ εἰ
[3, 4]   δ᾽ ἔσχατον ἵστατο νεῖκος. (Διὸ  καὶ   συμβαίνει αὐτῷ τὸν εὐδαιμονέστατον θεὸν
[3, 2]   εἴ τις παρὰ τὰ εἴδη  καὶ   τὰ αἰσθητὰ τὰ μεταξὺ θήσεται,
[3, 6]   εἴδει· εἰ οὖν τοῦτο ἀναγκαῖον,  καὶ   τὰ εἴδη ἀναγκαῖον διὰ τοῦτο
[3, 2]   οὕτω μόνον, ἀλλὰ δῆλον ὅτι  καὶ   τὰ εἴδη ἐνδέχοιτ᾽ ἂν ἐν
[3, 5]   οἱ ἀριθμοὶ καὶ τὰ σώματα  καὶ   τὰ ἐπίπεδα καὶ αἱ στιγμαὶ
[3, 5]   τὰς στιγμὰς καὶ τὰς γραμμὰς  καὶ   τὰ ἐπίπεδα· γὰρ (αὐτὸς
[3, 6]   μὴ ἔστι παρὰ τὰ αἰσθητὰ  καὶ   τὰ μαθηματικὰ ἕτερ᾽ ἄττα οἷα
[3, 1]   οἱ ποιοῦντες τά τε εἴδη  καὶ   τὰ μαθηματικὰ μεταξὺ τούτων τε
[3, 5]   τούτοις γὰρ ὥρισται τὸ σῶμα,  καὶ   τὰ μὲν ἄνευ σώματος ἐνδέχεσθαι
[3, 2]   δεήσει τι γένος εἶναι ὑποκείμενον  καὶ   τὰ μὲν πάθη τὰ δ᾽
[3, 3]   οἷον Ἐμπεδοκλῆς πῦρ καὶ ὕδωρ  καὶ   τὰ μετὰ τούτων στοιχεῖά φησιν
[3, 6]   ἄττα παρά τε τὰ αἰσθητὰ  καὶ   τὰ μεταξύ, οἷον τίθεμεν
[3, 2]   οἱ λέγοντες τά τε εἴδη  καὶ   τὰ μεταξύ, περὶ τὰς
[3, 3]   εἴπερ ἀρχαὶ τὰ γένη. Ἔτι  καὶ   τὰ μεταξὺ συλλαμβανόμενα μετὰ τῶν
[3, 1]   δὲ τούτοις πότερον οἱ ἀριθμοὶ  καὶ   τὰ μήκη καὶ τὰ σχήματα
[3, 5]   ὄντων. Πρὸς γὰρ τοῖς εἰρημένοις  καὶ   τὰ περὶ τὴν γένεσιν καὶ
[3, 5]   γὰρ πάθη καὶ αἱ κινήσεις  (καὶ   τὰ πρός τι καὶ αἱ
[3, 1]   ἐναντίον· καὶ πότερον αἱ ἀρχαὶ  καὶ   τὰ στοιχεῖα τὰ γένη ἐστὶν
[3, 2]   τῆς αὐτῆς εἴτε ἄλλης, ὥστε  καὶ   τὰ συμβεβηκότα, εἴθ᾽ αὗται θεωροῦσιν
[3, 2]   αὐτῆς ταῦτα γνωρίζειν ἐστὶν ἐπιστήμης  καὶ   τὰ συμβεβηκότα περὶ ἕκαστον γένος
[3, 1]   οἱ ἀριθμοὶ καὶ τὰ μήκη  καὶ   τὰ σχήματα καὶ αἱ στιγμαὶ
[3, 5]   ἐχομένη ἀπορία πότερον οἱ ἀριθμοὶ  καὶ   τὰ σώματα καὶ τὰ ἐπίπεδα
[3, 2]   πλείονος λόγου διελθεῖν, ἱκανὸν δὲ  καὶ   τὰ τοιαῦτα θεωρῆσαι. Οὔτε γὰρ
[3, 5]   (τούτων θερμότητες μὲν καὶ ψυχρότητες  καὶ   τὰ τοιαῦτα πάθη, οὐκ οὐσίαι,
[3, 2]   ἐπιστήμας δίκαιον, τοῦ τέλους  καὶ   τἀγαθοῦ τοιαύτη (τούτου γὰρ ἕνεκα
[3, 2]   μὲν γὰρ ταῖς ἄλλαις τέχναις,  καὶ   ταῖς βαναύσοις, οἷον ἐν τεκτονικῇ
[3, 2]   καὶ ἥλιός τε καὶ σελήνη  καὶ   τἆλλα ὁμοίως τὰ κατὰ τὸν
[3, 2]   γραμμαί τε παρά τ᾽ αὐτὰς  καὶ   (τὰς αἰσθητὰς ἔσονται καὶ ἕκαστον
[3, 5]   δὲ ἄλλα (τούτου πάθη, ὥστε  καὶ   τὰς ἀρχὰς τὰς τῶν σωμάτων
[3, 5]   ἔχει καὶ περὶ τὰς στιγμὰς  καὶ   τὰς γραμμὰς καὶ τὰ ἐπίπεδα·
[3, 5]   ταῦτα πάσχειν· τὰς δὲ στιγμὰς  καὶ   τὰς γραμμὰς καὶ τὰς ἐπιφανείας
[3, 5]   δὲ στιγμὰς καὶ τὰς γραμμὰς  καὶ   τὰς ἐπιφανείας οὐκ ἐνδέχεται οὔτε
[3, 2]   ἄλλων) περὶ δὲ τὰς γενέσεις  καὶ   τὰς πράξεις καὶ περὶ πᾶσαν
[3, 4]   γὰρ φθαρταί, δῆλον ὡς (ἀναγκαῖον  καὶ   ταύτας ἔκ τινων εἶναι (πάντα
[3, 4]   οὔτε ὅπως ἐξ ἀριθμοῦ (τινὸς  καὶ   ταύτης γένοιτ᾽ ἂν τὰ μεγέθη,
[3, 4]   Οὔτε γὰρ ὅπως ἐξ ἑνὸς  καὶ   ταύτης οὔτε ὅπως ἐξ ἀριθμοῦ
[3, 4]   ἐπιστήμην; γὰρ ἕν τι  καὶ   ταὐτόν, καὶ καθόλου τι
[3, 3]   Τὴν μὲν γὰρ ἀρχὴν δεῖ  καὶ   τὴν αἰτίαν εἶναι παρὰ τὰ
[3, 4]   τοιούτων ἔσται μέγεθος; ὅμοιον γὰρ  καὶ   τὴν γραμμὴν ἐκ στιγμῶν εἶναι
[3, 5]   καὶ τὰ περὶ τὴν γένεσιν  καὶ   τὴν φθορὰν συμβαίνει ἄλογα. (Δοκεῖ
[3, 4]   τὰ μὴ γευσάμενα τοῦ νέκταρος  καὶ   τῆς ἀμβροσίας θνητὰ γενέσθαι φασίν,
[3, 2]   προτάσεις, πότερον μία τούτων ἐπιστήμη  καὶ   τῆς οὐσίας ἑτέρα, κἂν
[3, 5]   γραμμῆς, καὶ αὕτη τῆς μονάδος  καὶ   τῆς στιγμῆς· τούτοις γὰρ ὥρισται
[3, 2]   ἄλλων μεταξὺ αὐτῆς τε ἰατρικῆς  (καὶ   τῆσδε τῆς ἰατρικῆς· καίτοι πῶς
[3, 2]   γιγνώσκειν περὶ αὐτῶν. Ἅμα δὲ  καὶ   τίνα τρόπον ἔσται αὐτῶν ἐπιστήμη;
[3, 5]   εἰσιν, διαφεύγει τί τὸ ὂν  καὶ   τίνες αἱ οὐσίαι τῶν ὄντων·
[3, 2]   τινων εἶναι καὶ περί τι  καὶ   τινῶν τὴν ἀπόδειξιν· ὥστε συμβαίνει
[3, 5]   τινές, διαφεύγει τί τὸ ὂν  καὶ   τίς οὐσία τῶν ὄντων.
[3, 4]   παρὰ τὸ σύνολον, τὴν μορφὴν  καὶ   τὸ εἶδος. Εἰ δ᾽ αὖ
[3, 3]   ὥστ᾽ ἔσται τό τε ὂν  καὶ   τὸ ἓν ἀρχαὶ καὶ οὐσίαι·
[3, 4]   ἀναγκαιότατον πότερόν ποτε τὸ ὂν  καὶ   τὸ ἓν οὐσίαι τῶν ὄντων
[3, 4]   τί ποτ᾽ ἐστὶ τὸ ὂν  καὶ   τὸ ἓν ὡς ὑποκειμένης ἄλλης
[3, 4]   τὸ ἓν καὶ τὸ ὄν·  καὶ   τὸ ἐπίστασθαι πῶς ἔσται, εἰ
[3, 6]   αὐτός τε καὶ ἄνθρωπος  καὶ   τὸ ζῷον, εἴπερ σημαίνει ἕκαστον
[3, 6]   τῶν ὄντων· δυνατὸν γὰρ εἶναι  καὶ   τὸ μήπω ὄν· γίγνεται μὲν
[3, 4]   φασὶν εἶναι τὸ ἓν τοῦτο  καὶ   τὸ ὄν, ἐξ οὗ τὰ
[3, 1]   ἀπορίαν ἔχον, πότερον τὸ ἓν  καὶ   τὸ ὄν, καθάπερ οἱ Πυθαγόρειοι
[3, 4]   ἕν, οὐδ᾽ αὐτὸ τὸ ἓν  καὶ   τὸ ὄν· καὶ τὸ ἐπίστασθαι
[3, 4]   εἶναί τινα οὐσίαν τὸ ἓν  καὶ   τὸ ὄν, μηδὲ τῶν ἄλλων
[3, 4]   οὐσίαν αὐτῶν εἶναι τὸ ἓν  καὶ   τὸ ὄν· οὐ γὰρ ἕτερόν
[3, 4]   τούτοις τοσαῦτα λέγειν τὸ ἓν  καὶ   τὸ ὂν ὅσας περ ἀρχὰς
[3, 5]   καὶ οἱ πρότερον τὴν οὐσίαν  καὶ   τὸ ὂν ᾤοντο τὸ σῶμα
[3, 2]   ἔστι τἆλλα, τὸ δὲ τέλος  καὶ   τὸ οὗ ἕνεκα πράξεώς τινός
[3, 4]   Ἔτι δὲ περὶ τῶν ἀρχῶν  (καὶ   τόδε ἀπορήσειεν ἄν τις. Εἰ
[3, 4]   (Οὐθενὸς δ᾽ ἐλάττων ἀπορία παραλέλειπται  καὶ   τοῖς νῦν καὶ τοῖς πρότερον,
[3, 4]   ἀπορία παραλέλειπται καὶ τοῖς νῦν  καὶ   τοῖς πρότερον, πότερον αἱ αὐταὶ
[3, 2]   δὲ τῶν πρώτων αἰτίων  καὶ   τοῦ μάλιστα ἐπιστητοῦ διωρίσθη εἶναι,
[3, 4]   Ἀλλὰ πολλὰ καὶ διάφορα; ἀλλὰ  καὶ   τοῦτο ἄλογον. Ἅμα δὲ καὶ
[3, 4]   δόξειε δ᾽ ἂν οὐθὲν ἧττον  καὶ   τοῦτο γεννᾶν ἔξω τοῦ ἑνός·
[3, 4]   ἓν ἅπαντα εἶναι τὰ ὄντα  καὶ   τοῦτο εἶναι τὸ ὄν. (Ἀμφοτέρως
[3, 1]   αἴτιον καθ᾽ αὑτὸ οὔ,  καὶ   τοῦτο χωριστὸν οὔ, καὶ
[3, 4]   τὰ στοιχεῖα τιθέμενοι· ἀνάγκη γὰρ  καὶ   τούτοις τοσαῦτα λέγειν τὸ ἓν
[3, 4]   γιγνόμενον καὶ ἐξ οὗ γίγνεται  καὶ   τούτων τὸ ἔσχατον ἀγένητον, εἴπερ
[3, 2]   ταῦτα λεγόμενα τῶν τε εἰδῶν  καὶ   τῶν αἰσθητῶν, οὐ μὴν χωρίς
[3, 1]   τὰ μαθηματικὰ μεταξὺ τούτων τε  καὶ   τῶν αἰσθητῶν. Περί τε τούτων
[3, 1]   καὶ περὶ προτέρου καὶ ὑστέρου  καὶ   τῶν ἄλλων ἁπάντων τῶν τοιούτων
[3, 3]   τῶν ὄντων. Πρὸς δὲ τούτοις  καὶ   τῶν ἄλλων εἴ τις ἐθέλει
[3, 1]   τὸ κρῖναι τὸν ὥσπερ ἀντιδίκων  καὶ   τῶν ἀμφισβητούντων λόγων ἀκηκοότα πάντων.
[3, 4]   πότερον αἱ αὐταὶ τῶν φθαρτῶν  καὶ   τῶν ἀφθάρτων ἀρχαί εἰσιν
[3, 3]   οὐ τὸ κοινὸν φωνή·  καὶ   τῶν διαγραμμάτων ταῦτα στοιχεῖα λέγομεν
[3, 3]   γένη εἰσίν. Φαίνονται δέ τινες  καὶ   τῶν λεγόντων στοιχεῖα τῶν ὄντων
[3, 3]   γένη τῶν ὁρισμῶν εἰσίν, ἀνάγκη  καὶ   τῶν ὁριστῶν ἀρχὰς εἶναι τὰ
[3, 2]   ζῷα ἔσονται μεταξὺ αὐτῶν τε  καὶ   τῶν φθαρτῶν. (Ἀπορήσειε δ᾽ ἄν
[3, 2]   ἄνθρωπόν φασιν εἶναι καὶ ἵππον  καὶ   ὑγίειαν, ἄλλο δ᾽ οὐδέν, παραπλήσιον
[3, 4]   γυναῖκες, θῆρές τ᾽ οἰωνοί τε  καὶ   ὑδατοθρέμμονες ἰχθῦς, καί τε θεοὶ
[3, 3]   λέγουσιν (εἶναι, οἷον Ἐμπεδοκλῆς πῦρ  καὶ   ὕδωρ καὶ τὰ μετὰ τούτων
[3, 3]   Ἔτι ἐν οἷς τὸ πρότερον  καὶ   ὕστερόν ἐστιν, οὐχ οἷόν τε
[3, 1]   καὶ ἐναντιότητος, καὶ περὶ προτέρου  καὶ   ὑστέρου καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων
[3, 2]   γεωδαισία τῶν αἰσθητῶν ἐστὶ μεγεθῶν  καὶ   φθαρτῶν· ἐφθείρετο γὰρ ἂν φθειρομένων.
[3, 5]   οὐδὲ γὰρ τοῦτο ἐνδέχεται γίγνεσθαι  καὶ   φθείρεσθαι, ἀλλ᾽ ὅμως ἕτερον ἀεὶ
[3, 5]   μὴ ᾖ, μετὰ τοῦ γίγνεσθαι  καὶ   φθείρεσθαι ταῦτα πάσχειν· τὰς δὲ
[3, 5]   εἰς δύο) εἴ τε γίγνονται  καὶ   (φθείρονται, ἐκ τίνος γίγνονται; παραπλησίως
[3, 2]   ἄλλου τὸ (θεωρῆσαι τὸ ἀληθὲς  καὶ   ψεῦδος; ὅλως τε τῶν οὐσιῶν
[3, 5]   σώματα συνέστηκε, (τούτων θερμότητες μὲν  καὶ   ψυχρότητες καὶ τὰ τοιαῦτα πάθη,
[3, 2]   τοῖς ἄλλοις τὸ εἰδέναι ἕκαστον  καὶ   ὧν ἀποδείξεις (εἰσί, τότ᾽ οἰόμεθα




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/12/2009