Livre, Chap.
[3, 2]	ἀναγκαῖον ἢ φάναι ἢ ἀποφάναι,	καὶ	(ἀδύνατον ἅμα εἶναι καὶ μὴ
[3, 5]	ὕδωρ καὶ γῆ καὶ πῦρ	καὶ	ἀήρ, ἐξ ὧν τὰ σύνθετα
[3, 4]	(τῷ εἴδει τῆς αὐτῆς οὔσης	καὶ	αἱ ἀρχαὶ εἴδει αἱ αὐταί·
[3, 5]	κινήσεις (καὶ τὰ πρός τι	καὶ	αἱ διαθέσεις καὶ οἱ λόγοι
[3, 1]	πότερον ἀριθμῷ ἢ εἴδει ὡρισμέναι,	καὶ	αἱ ἐν τοῖς λόγοις καὶ
[3, 1]	καὶ αἱ ἐν τοῖς λόγοις	καὶ	αἱ ἐν τῷ ὑποκειμένῳ; καὶ
[3, 5]	ὄντων· τὰ μὲν γὰρ πάθη	καὶ	αἱ κινήσεις (καὶ τὰ πρός
[3, 5]	τὰ σώματα καὶ τὰ ἐπίπεδα	καὶ	αἱ στιγμαὶ οὐσίαι τινές εἰσιν
[3, 1]	τὰ μήκη καὶ τὰ σχήματα	καὶ	αἱ στιγμαὶ οὐσίαι τινές εἰσιν
[3, 5]	οὐσία τὰ μήκη τῶν σωμάτων	καὶ	αἱ στιγμαί, ταῦτα δὲ μὴ
[3, 2]	εἰ γὰρ ἔστιν αἰσθητὰ μεταξὺ	καὶ	αἰσθήσεις, δῆλον ὅτι καὶ ζῷα
[3, 2]	(χρῶνται γοῦν ὡς γιγνωσκομένοις (αὐτοῖς	καὶ	ἄλλαι τέχναι) εἰ δὲ ἀποδεικτικὴ
[3, 4]	τινες, ἐκ τοῦ ἑνὸς αὐτοῦ	καὶ	ἄλλου μὴ ἑνός τινος τὸν
[3, 4]	τούτων ἀπορία καὶ πασῶν χαλεπωτάτη	(καὶ	ἀναγκαιοτάτη θεωρῆσαι, περὶ ἧς ὁ
[3, 6]	ἔστι γε τοῦθ᾽ ὃ βούλονται,	καὶ	ἀνάγκη ταῦτα λέγειν αὐτοῖς, ὅτι
[3, 4]	ἔσται ὀπίσσω, δένδρεά τ᾽ ἐβλάστησε	καὶ	ἀνέρες ἠδὲ γυναῖκες, θῆρές τ᾽
[3, 1]	ταὐτοῦ καὶ ἑτέρου καὶ ὁμοίου	καὶ	ἀνομοίου καὶ ἐναντιότητος, καὶ περὶ
[3, 2]	τῆς κινήσεως· τοῦτο δ᾽ ἕτερον	καὶ	ἀντικείμενον τῷ τέλει, ὥστ᾽ ἄλλης
[3, 1]	ταὐτὸ καὶ ἓν ἅμα φάναι	καὶ	ἀποφάναι (ἢ οὔ, καὶ περὶ
[3, 1]	τί ἐστι τούτων ἕκαστον ἀλλὰ	καὶ	ἆρα ἓν ἑνὶ ἐναντίον· καὶ
[3, 6]	τῆς φωνῆς· τούτων δ᾽ ἔσονται	καὶ	ἀριθμῷ ὡρισμέναι- ὁμοίως δὲ καὶ
[3, 3]	ἕκαστον πρώτων, οἷον φωνῆς στοιχεῖα	καὶ	ἀρχαὶ δοκοῦσιν εἶναι ταῦτ᾽ ἐξ
[3, 3]	πότερον δεῖ τὰ γένη στοιχεῖα	καὶ	ἀρχὰς ὑπολαμβάνειν ἢ μᾶλλον ἐξ
[3, 3]	ἢ τὰ γένη· εἰ δὲ	καὶ	αὗται ἀρχαί, ἄπειροι ὡς εἰπεῖν
[3, 4]	μία μὲν ἀπορία πότερον ἄφθαρτοι	καὶ	αὗται ἔσονται ἢ φθαρταί· εἰ
[3, 5]	σῶμα ἧττον οὐσία τῆς ἐπιφανείας,	(καὶ	αὕτη τῆς γραμμῆς, καὶ αὕτη
[3, 5]	ἐπιφανείας, (καὶ αὕτη τῆς γραμμῆς,	καὶ	αὕτη τῆς μονάδος καὶ τῆς
[3, 4]	γ᾽ ἔσται (τι αὐτὸ ὂν	καὶ	αὐτὸ ἕν, πολλὴ ἀπορία πῶς
[3, 2]	ἄττα εἴη παρὰ τὰ αἰσθητὰ	καὶ	αὐτὸ τὸ ὑγιεινόν. Ἅμα δὲ
[3, 1]	ὑποκειμένῳ; καὶ πότερον τῶν φθαρτῶν	καὶ	ἀφθάρτων αἱ αὐταὶ ἢ ἕτεραι,
[3, 2]	δὲ μίαν πασῶν οὐκ εὔλογον·	καὶ	γὰρ ἂν ἀποδεικτικὴ μία περὶ
[3, 2]	ἰατρικῆς· καίτοι πῶς τοῦτο δυνατόν;	καὶ	γὰρ ἂν ὑγιείν᾽ ἄττα εἴη
[3, 4]	αἱ ἀρχαὶ εἴδει αἱ αὐταί·	καὶ	γὰρ αὗται ὑπάρχουσιν ἀριθμῷ ἕτεραι)
[3, 2]	ἡ ἐν τοῖς μαθήμασιν ἁρμονική·	καὶ	γὰρ ταῦτα ἀδύνατον εἶναι παρὰ
[3, 1]	πότερον ἄλλως ἢ κατὰ κίνησιν·	καὶ	γὰρ ταῦτα ἀπορίαν ἂν παράσχοι
[3, 3]	ἔσχατα κατηγορούμενα ἐπὶ τῶν ἀτόμων;	καὶ	γὰρ τοῦτο ἔχει ἀμφισβήτησιν. Εἰ
[3, 4]	οὗ τὰ ὄντα εἶναί τε	καὶ	γεγονέναι. Ὣς δ᾽ αὔτως καὶ
[3, 5]	ἂν δόξειε σημαίνειν οὐσίαν, ὕδωρ	καὶ	γῆ καὶ πῦρ καὶ ἀήρ,
[3, 2]	οὕτως αἴτιον ὅτι ἐκείνου ἕνεκα	καὶ	γίγνεται καὶ ἔστι τἆλλα, τὸ
[3, 2]	τὸ στερεὸν οὐσία τίς ἐστι	καὶ	γραμμαὶ καὶ ἐπίπεδα, πότερον τῆς
[3, 4]	πὼς δ᾽ οὐθέν, οἷον ἐπίπεδον	καὶ	γραμμή, στιγμὴ δὲ καὶ μονὰς
[3, 6]	ἀπορήσειεν ἄν τις διὰ τί	καὶ	δεῖ ζητεῖν ἄλλ᾽ ἄττα παρά
[3, 4]	μὴν εἰ τοῦτο (ἀναγκαῖόν ἐστι	καὶ	δεῖ τι εἶναι παρὰ τὰ
[3, 2]	ἂν ᾖ ἀγαθὸν καθ᾽ αὑτὸ	καὶ	διὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν τέλος
[3, 4]	μὲν φθαρτὰ τὰ δὲ ἄφθαρτα,	καὶ	διὰ τίν᾽ αἰτίαν; οἱ μὲν
[3, 1]	πάσας πρότερον, τούτων τε χάριν	καὶ	διὰ τὸ τοὺς (ζητοῦντας ἄνευ
[3, 4]	ἡ οὐσία μία. Ἀλλὰ πολλὰ	καὶ	διάφορα; ἀλλὰ καὶ τοῦτο ἄλογον.
[3, 1]	τὰ καθ᾽ ἕκαστα τῶν πραγμάτων,	καὶ	δυνάμει ἢ ἐνεργείᾳ· ἔτι πότερον
[3, 3]	παρὰ τὰ πράγματα ὧν ἀρχή,	καὶ	δύνασθαι εἶναι χωριζομένην αὐτῶν· τοιοῦτον
[3, 4]	δ᾽ ἀδύνατον, καὶ εἰ ἵσταται	καὶ	εἰ βαδίζει εἰς ἄπειρον· ἔτι
[3, 4]	εἶναι προτέρας, τοῦτο δ᾽ ἀδύνατον,	καὶ	εἰ ἵσταται καὶ εἰ βαδίζει
[3, 3]	γένος ἀρχὴν τιθῇ. (Ἀλλὰ μὴν	καὶ	εἰ μᾶλλόν γε ἀρχοειδὲς τὸ
[3, 4]	δηλονότι ὄντος μεγέθους τοῦ ὄντος·	καὶ	εἰ μέγεθος, σωματικόν· τοῦτο γὰρ
[3, 1]	εἰς ἃ διαιρεῖται ἐνυπάρχοντα ἕκαστον·	καὶ	εἰ τὰ γένη, πότερον ὅσα
[3, 4]	στιγμῶν εἶναι φάσκειν. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	εἴ τις οὕτως ὑπολαμβάνει ὥστε
[3, 3]	γὰρ τὰς διαφορὰς ἑκάστου γένους	καὶ	εἶναι καὶ μίαν εἶναι ἑκάστην,
[3, 4]	(θεοὺς γὰρ ποιοῦντες τὰς ἀρχὰς	καὶ	ἐκ θεῶν γεγονέναι, τὰ μὴ
[3, 4]	ἔσχατον ἀγένητον, εἴπερ ἵσταταί τε	καὶ	ἐκ μὴ ὄντος γενέσθαι ἀδύνατον·
[3, 2]	αὐτὰς καὶ (τὰς αἰσθητὰς ἔσονται	καὶ	ἕκαστον τῶν ἄλλων γενῶν· ὥστ᾽
[3, 4]	ἓν οὐσίαι τῶν ὄντων εἰσί,	καὶ	ἑκάτερον αὐτῶν οὐχ ἕτερόν τι
[3, 2]	τοὺς γεωμέτρας) οὔθ᾽ αἱ κινήσεις	καὶ	(ἕλικες τοῦ οὐρανοῦ ὅμοιαι περὶ
[3, 4]	(τὰ γὰρ αἰσθητὰ (πάντα φθείρεται	καὶ	ἐν κινήσει ἐστίν) ἀλλὰ μὴν
[3, 2]	ἢ πάσχειν πέφυκεν. Ἔτι δὲ	καὶ	ἐν τοῖς ἄλλοις τὸ εἰδέναι
[3, 2]	οὐδ᾽ εἶναί τι αὐτοαγαθόν. Διὸ	καὶ	ἐν τοῖς μαθήμασιν οὐθὲν δείκνυται
[3, 6]	εἴπερ σημαίνει ἕκαστον τόδε τι	καὶ	ἕν) εἰ μὲν οὖν καθόλου
[3, 1]	πάντες, οἷον πότερον ἐνδέχεται ταὐτὸ	καὶ	ἓν ἅμα φάναι καὶ ἀποφάναι
[3, 6]	θήσομεν τά τε εἴδη εἶναι	καὶ	ἓν ἀριθμῷ τὰς ἀρχὰς ἀλλὰ
[3, 6]	εἰ δ᾽ (ἔσται τόδε τι	καὶ	ἓν θέσθαι τὸ κοινῇ κατηγορούμενον,
[3, 1]	ἑτέρου καὶ ὁμοίου καὶ ἀνομοίου	καὶ	ἐναντιότητος, καὶ περὶ προτέρου καὶ
[3, 4]	ἀλλ᾽ ἐπειδὴ οὗτος θεωρεῖ φορτικῶς,	καὶ	ἐνδέχεται εἶναι ἀδιαίρετόν τι (ὥστε
[3, 4]	γὰρ εἶναί τι τὸ γιγνόμενον	καὶ	ἐξ οὗ γίγνεται καὶ τούτων
[3, 2]	Περί τε γὰρ ὃ μιᾶς	καὶ	ἐξ ὧν μιᾶς, εἴτε τῆς
[3, 3]	οἱ ἕν, ἐξ ὧν σύγκειται	καὶ	ἐξ ὧν συνέστηκεν ἀρχὰς λέγουσιν
[3, 5]	ἥμισυ) ὁ δ᾽ (αὐτὸς λόγος	καὶ	ἐπὶ γραμμῆς καὶ στιγμῆς καὶ
[3, 4]	ἐπὶ τίνων τε θήσει τοῦτο	καὶ	ἐπὶ τίνων οὔ. Ὅτι μὲν
[3, 2]	ὅτι μέσης εὕρεσις· ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων) περὶ δὲ
[3, 6]	καὶ ἀριθμῷ ὡρισμέναι- ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐπὶ τῶν μεταξύ· ἄπειρα γὰρ
[3, 2]	οὐσία τίς ἐστι καὶ γραμμαὶ	καὶ	ἐπίπεδα, πότερον τῆς αὐτῆς ταῦτα
[3, 4]	εἴη νοητὸν ἀλλὰ πάντα αἰσθητὰ	καὶ	ἐπιστήμη οὐδενός, εἰ μή τις
[3, 2]	ὅτι ἐκείνου ἕνεκα καὶ γίγνεται	καὶ	ἔστι τἆλλα, τὸ δὲ τέλος
[3, 4]	γίγνεται ἡ ὕλη τούτων ἕκαστον	καὶ	ἔστι τὸ σύνολον ἄμφω ταῦτα;
[3, 2]	πλείους ἐπιστῆμαι τῶν αἰτίων εἰσὶ	καὶ	ἑτέρα ἑτέρας ἀρχῆς, τίνα τούτων
[3, 1]	πρὸς δὲ τούτοις περὶ ταὐτοῦ	καὶ	ἑτέρου καὶ ὁμοίου καὶ ἀνομοίου
[3, 2]	μεταξὺ καὶ αἰσθήσεις, δῆλον ὅτι	καὶ	ζῷα ἔσονται μεταξὺ αὐτῶν τε
[3, 4]	αἴτια τοῦ εἶναι τὸ νέκταρ	καὶ	ἡ ἀμβροσία, εἰ δὲ τοῦ
[3, 4]	τὸ μὴ ἓν ἡ ἀνισότης	καὶ	ἡ αὐτὴ φύσις ἦν. Οὔτε
[3, 2]	περὶ ὧν ἡ ὀπτικὴ πραγματεύεται	καὶ	ἡ ἐν τοῖς μαθήμασιν ἁρμονική·
[3, 2]	εἰ ἑτέρα ἡ τῆς οὐσίας	καὶ	ἡ περὶ τούτων, ποτέρα κυριωτέρα
[3, 2]	αὐτῆς, ἀποδεικτική τις ἂν εἴη	καὶ	ἡ τῆς οὐσίας, οὐ δοκεῖ
[3, 4]	γὰρ ἕν τι καὶ ταὐτόν,	καὶ	ᾗ καθόλου τι ὑπάρχει, ταύτῃ
[3, 2]	μὲν γὰρ ἀρχικωτάτη καὶ ἡγεμονικωτάτη	καὶ	ᾗ ὥσπερ δούλας οὐδ᾽ ἀντειπεῖν
[3, 2]	(προσαγορεύειν· ᾗ μὲν γὰρ ἀρχικωτάτη	καὶ	ἡγεμονικωτάτη καὶ ᾗ ὥσπερ δούλας
[3, 2]	οὐρανὸς παρὰ τὸν αἰσθητὸν οὐρανὸν	καὶ	ἥλιός τε καὶ σελήνη καὶ
[3, 4]	μικρόν τι λαμβάνοντες. Πάντων δὲ	καὶ	θεωρῆσαι χαλεπώτατον καὶ πρὸς τὸ
[3, 2]	Αὐτὸ γὰρ ἄνθρωπόν φασιν εἶναι	καὶ	ἵππον καὶ ὑγίειαν, ἄλλο δ᾽
[3, 2]	οὐθένα ποιεῖσθαι λόγον περὶ ἀγαθῶν	καὶ	κακῶν. (Ἀλλὰ μὴν εἴ γε
[3, 3]	ὑπολάβοι, πλὴν ὅτι καθόλου κατηγορεῖται	καὶ	κατὰ πάντων; ἀλλὰ μὴν εἰ
[3, 4]	ἀδύνατον· ἔτι δὲ γενέσεως οὔσης	καὶ	κινήσεως ἀνάγκη καὶ πέρας εἶναι
[3, 2]	τὸ ἔργον, ὕλη δὲ γῆ	καὶ	λίθοι, τὸ δ᾽ εἶδος ὁ
[3, 2]	δὲ τούτων ἕτερον ἑτέρου μᾶλλον,	καὶ	μάλιστα τὸν τί ἐστιν ἀλλ᾽
[3, 1]	ζῷον ἢ ἄνθρωπος ἀρχή τε	καὶ	μᾶλλον ἔστι παρὰ τὸ καθ᾽
[3, 2]	τῷ αὐτῷ ἀναγκαῖον εἶναι τόπῳ,	καὶ	μὴ εἶναι ἀκίνητα (ἐν κινουμένοις
[3, 2]	ἀποφάναι, καὶ (ἀδύνατον ἅμα εἶναι	καὶ	μὴ εἶναι, καὶ ὅσαι ἄλλαι
[3, 1]	αὐτοῖς ὅσα καθ᾽ αὑτὰ συμβέβηκεν,	καὶ	μὴ μόνον τί ἐστι τούτων
[3, 4]	καὶ μία ἑκάστη τῶν ἀρχῶν,	καὶ	μὴ ὥσπερ ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν
[3, 4]	Ἀλλὰ μὴν εἰ ἀριθμῷ ἓν	καὶ	μία ἑκάστη τῶν ἀρχῶν, καὶ
[3, 3]	διαφορὰς ἑκάστου γένους καὶ εἶναι	καὶ	μίαν εἶναι ἑκάστην, ἀδύνατον δὲ
[3, 3]	τὸ ὂν ἢ τὸ μέγα	καὶ	μικρὸν ὡς γένεσιν αὐτοῖς χρῆσθαι.
[3, 5]	καὶ ἐπὶ γραμμῆς καὶ στιγμῆς	καὶ	μονάδος, ὥστ᾽ εἰ μάλιστα μὲν
[3, 4]	ἐπίπεδον καὶ γραμμή, στιγμὴ δὲ	καὶ	μονὰς οὐδαμῶς) ἀλλ᾽ ἐπειδὴ οὗτος
[3, 2]	γὰρ ἕκαστον τούτων τυγχάνει ὂν	καὶ	νῦν γνωρίζομεν (χρῶνται γοῦν ὡς
[3, 6]	ζῷα ὁ Σωκράτης, αὐτός τε	καὶ	ὁ ἄνθρωπος καὶ τὸ ζῷον,
[3, 3]	ὁ διὰ τῶν γενῶν ὁρισμὸς	καὶ	ὁ λέγων ἐξ ὧν ἔστιν
[3, 2]	μὲν ἡ κίνησις ἡ τέχνη	καὶ	ὁ οἰκοδόμος, οὗ δ᾽ ἕνεκα
[3, 3]	οἱ πλείω λέγοντες εἶναι στοιχεῖα	καὶ	οἱ ἕν, ἐξ ὧν σύγκειται
[3, 5]	πρός τι καὶ αἱ διαθέσεις	καὶ	οἱ λόγοι οὐθενὸς δοκοῦσιν οὐσίαν
[3, 3]	πλείστων, ἔτι δὲ τῶν σωμάτων	καὶ	οἱ πλείω λέγοντες εἶναι στοιχεῖα
[3, 4]	καὶ γεγονέναι. Ὣς δ᾽ αὔτως	καὶ	οἱ πλείω τὰ στοιχεῖα τιθέμενοι·
[3, 5]	ἀδύνατον. Διόπερ οἱ μὲν πολλοὶ	καὶ	οἱ πρότερον τὴν οὐσίαν καὶ
[3, 4]	φύσιν ἔχειν. Πλάτων (μὲν γὰρ	καὶ	οἱ Πυθαγόρειοι οὐχ ἕτερόν τι
[3, 1]	τούτοις περὶ ταὐτοῦ καὶ ἑτέρου	καὶ	ὁμοίου καὶ ἀνομοίου καὶ ἐναντιότητος,
[3, 4]	δ᾽ ἔστι τι αὐτὸ ἓν	καὶ	ὄν, ἀναγκαῖον οὐσίαν αὐτῶν εἶναι
[3, 4]	οὐσίας αὐτοῦ τοῦ ἑνὶ εἶναι	καὶ	ὄντι· οἱ δὲ περὶ φύσεως,
[3, 2]	ἅμα εἶναι καὶ μὴ εἶναι,	καὶ	ὅσαι ἄλλαι τοιαῦται προτάσεις, πότερον
[3, 3]	ἐνυπαρχόντων. Πρὸς δὲ τούτοις εἰ	καὶ	ὅτι μάλιστα ἀρχαὶ τὰ γένη
[3, 6]	εἰδῶν οὐσία τις ἕκαστόν ἐστι	καὶ	οὐθὲν κατὰ συμβεβηκός. (Ἀλλὰ μὴν
[3, 5]	γὰρ πάντα καθ᾽ ὑποκειμένου τινός,	καὶ	οὐθὲν τόδε τι) ἃ δὲ
[3, 2]	μία τούτων ἐστίν, ἔσται τις	καὶ	οὐρανὸς παρὰ τὸν αἰσθητὸν οὐρανὸν
[3, 5]	μόνον ὑπομένει ὡς ὄν τι	καὶ	οὐσία τις οὖσα. Ἀλλὰ μὴν
[3, 3]	ὂν καὶ τὸ ἓν ἀρχαὶ	καὶ	οὐσίαι· ταῦτα γὰρ κατὰ πάντων
[3, 2]	λέγομεν τὰ εἴδη αἴτιά τε	καὶ	οὐσίας εἶναι καθ᾽ ἑαυτὰς εἴρηται
[3, 4]	τις μάλιστα ὁμολογουμένως αὑτῷ, Ἐμπεδοκλῆς,	καὶ	οὗτος ταὐτὸν πέπονθεν· τίθησι μὲν
[3, 2]	τὴν αὑτοῦ φύσιν τέλος ἐστὶν	(καὶ	οὕτως αἴτιον ὅτι ἐκείνου ἕνεκα
[3, 4]	ἐνδέχεται εἶναι ἀδιαίρετόν τι (ὥστε	(καὶ	οὕτως) καὶ πρὸς ἐκεῖνόν τιν᾽
[3, 2]	ἀκίνητον εὔλογον εἶναι, κινούμενον δὲ	(καὶ	παντελῶς ἀδύνατον· ὁμοίως δὲ καὶ
[3, 4]	οἱ μὲν οὖν περὶ Ἡσίοδον	καὶ	πάντες ὅσοι θεολόγοι (μόνον ἐφρόντισαν
[3, 2]	πέφυκεν αὐτῶν; καθόλου γὰρ μάλιστα	καὶ	πάντων ἀρχαὶ τὰ ἀξιώματά ἐστιν,
[3, 2]	παρ᾽ ἰατρικὴν ἔσται τις ἐπιστήμη	καὶ	παρ᾽ ἑκάστην τῶν ἄλλων μεταξὺ
[3, 2]	δ᾽ οὐκ αἰσθητῶν, δῆλον ὅτι	καὶ	παρ᾽ ἰατρικὴν ἔσται τις ἐπιστήμη
[3, 1]	οὐσίας εἶναι (μόνον φατέον ἢ	καὶ	παρὰ ταύτας ἄλλας, καὶ πότερον
[3, 2]	οὐσίας μόνας εἶναι (φατέον ἢ	καὶ	παρὰ ταύτας ἄλλας, καὶ πότερον
[3, 4]	δ᾽ ἐχομένη τε τούτων ἀπορία	καὶ	πασῶν χαλεπωτάτη (καὶ ἀναγκαιοτάτη θεωρῆσαι,
[3, 4]	γενέσεως οὔσης καὶ κινήσεως ἀνάγκη	καὶ	πέρας εἶναι (οὔτε (γὰρ ἄπειρός
[3, 2]	τὰς γενέσεις καὶ τὰς πράξεις	καὶ	περὶ πᾶσαν μεταβολὴν ὅταν εἰδῶμεν
[3, 2]	φθαρτῶν. (Ἀπορήσειε δ᾽ ἄν τις	καὶ	περὶ ποῖα τῶν ὄντων δεῖ
[3, 1]	ὁμοίου καὶ ἀνομοίου καὶ ἐναντιότητος,	καὶ	περὶ προτέρου καὶ ὑστέρου καὶ
[3, 1]	ἡ θεωρία μόνον ἐστὶν ἢ	καὶ	περὶ (τὰ συμβεβηκότα καθ᾽ αὑτὰ
[3, 2]	μόνον ἡ θεωρία ἐστὶν ἢ	καὶ	περὶ τὰ συμβεβηκότα ταύταις; λέγω
[3, 5]	Ὁμοίως δὲ δῆλον ὅτι ἔχει	καὶ	περὶ τὰς στιγμὰς καὶ τὰς
[3, 2]	ἀνάγκη γὰρ ἔκ τινων εἶναι	καὶ	περί τι καὶ τινῶν τὴν
[3, 5]	τίνος γίγνονται; παραπλησίως δ᾽ ἔχει	καὶ	περὶ τὸ νῦν τὸ ἐν
[3, 4]	δὲ ᾖ, ἡ αὐτὴ ἀπορία	καὶ	περὶ τοῦ ὄντος. Ἐκ τίνος
[3, 1]	φάναι καὶ ἀποφάναι (ἢ οὔ,	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων·
[3, 2]	αἰτίων τούτων ἕκαστον. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	περὶ τῶν ἀποδεικτικῶν ἀρχῶν, πότερον
[3, 1]	τῆς ἐπιστήμης ἰδεῖν μόνον ἢ	καὶ	περὶ τῶν ἀρχῶν ἐξ ὧν
[3, 3]	δεῖ θέμενον τυχεῖν τῆς ἀληθείας,	καὶ	περὶ τῶν ἀρχῶν πότερον δεῖ
[3, 2]	(καὶ παντελῶς ἀδύνατον· ὁμοίως δὲ	καὶ	περὶ ὧν ἡ ὀπτικὴ πραγματεύεται
[3, 1]	τὸ ὄν, καθάπερ οἱ Πυθαγόρειοι	καὶ	Πλάτων ἔλεγεν, οὐχ ἕτερόν τί
[3, 1]	ἔτι δὲ τὸ πάντων (χαλεπώτατον	καὶ	πλείστην ἀπορίαν ἔχον, πότερον τὸ
[3, 1]	τῶν μὲν τῶν δ᾽ οὔ,	καὶ	ποῖα τοιαῦτα τῶν ὄντων. (Ἔτι
[3, 1]	ὁ δὲ ὕδωρ ἢ ἀέρα·	καὶ	πότερον αἱ ἀρχαὶ (καθόλου εἰσὶν
[3, 1]	καὶ ἆρα ἓν ἑνὶ ἐναντίον·	καὶ	πότερον αἱ ἀρχαὶ καὶ τὰ
[3, 1]	ἀφθάρτων αἱ αὐταὶ ἢ ἕτεραι,	καὶ	πότερον ἄφθαρτοι πᾶσαι ἢ τῶν
[3, 1]	καὶ τοῦτο χωριστὸν ἢ οὔ,	καὶ	πότερον ἓν ἢ πλείω τὸν
[3, 1]	ἓν ἢ πλείω τὸν ἀριθμόν,	καὶ	πότερον ἔστι τι παρὰ τὸ
[3, 6]	ἀναγκαῖον ἀπορῆσαι περὶ τῶν ἀρχῶν,	καὶ	πότερον καθόλου εἰσὶν ἢ ὡς
[3, 1]	ἢ καὶ παρὰ ταύτας ἄλλας,	καὶ	πότερον μοναχῶς ἢ πλείονα γένη
[3, 2]	ἢ καὶ παρὰ ταύτας ἄλλας,	καὶ	πότερον μοναχῶς ἢ πλείω γένη
[3, 1]	τούτων οὖν, καθάπερ φαμέν, ἐπισκεπτέον,	καὶ	πότερον περὶ τὰς οὐσίας ἡ
[3, 1]	πολλῶν ἐπιστημῶν θεωρῆσαι τὰς αἰτίας·	καὶ	πότερον τὰς τῆς οὐσίας ἀρχὰς
[3, 1]	καὶ αἱ ἐν τῷ ὑποκειμένῳ;	καὶ	πότερον τῶν φθαρτῶν καὶ ἀφθάρτων
[3, 1]	καθ᾽ ἕκαστον. Μάλιστα δὲ ζητητέον	καὶ	πραγματευτέον πότερον ἔστι τι παρὰ
[3, 4]	ἀδιαίρετόν τι (ὥστε (καὶ οὕτως)	καὶ	πρὸς ἐκεῖνόν τιν᾽ ἀπολογίαν ἔχειν
[3, 4]	Πάντων δὲ καὶ θεωρῆσαι χαλεπώτατον	καὶ	πρὸς τὸ (γνῶναι τἀληθὲς ἀναγκαιότατον
[3, 1]	τοῖς ποῖ δεῖ βαδίζειν ἀγνοοῦσι,	καὶ	πρὸς τούτοις οὐδ᾽ εἴ ποτε
[3, 2]	ἡ περὶ τούτων, ποτέρα κυριωτέρα	καὶ	προτέρα πέφυκεν αὐτῶν; καθόλου γὰρ
[3, 5]	σημαίνειν οὐσίαν, ὕδωρ καὶ γῆ	καὶ	πῦρ καὶ ἀήρ, ἐξ ὧν
[3, 4]	καὶ τοῦτο ἄλογον. Ἅμα δὲ	καὶ	πῶς γίγνεται ἡ ὕλη τούτων
[3, 4]	οὐθὲν ἧττον ζητητέον διὰ τί	καὶ	πῶς ὁτὲ μὲν ἀριθμὸς ὁτὲ
[3, 3]	κλίνην ἐξ ὧν μορίων συνέστηκε	καὶ	πῶς συγκειμένων, τότε γνωρίζει τὴν
[3, 2]	αἰσθητὸν οὐρανὸν καὶ ἥλιός τε	καὶ	σελήνη καὶ τἆλλα ὁμοίως τὰ
[3, 2]	ταῖς βαναύσοις, οἷον ἐν τεκτονικῇ	καὶ	σκυτικῇ, διότι (βέλτιον ἢ χεῖρον
[3, 5]	εἶναι ἀρχάς· οἱ δ᾽ ὕστεροι	καὶ	σοφώτεροι τούτων εἶναι δόξαντες ἀριθμούς.
[3, 5]	(αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ γραμμῆς	καὶ	στιγμῆς καὶ μονάδος, ὥστ᾽ εἰ
[3, 4]	δ᾽ ἔσχατον ἵστατο νεῖκος. (Διὸ	καὶ	συμβαίνει αὐτῷ τὸν εὐδαιμονέστατον θεὸν
[3, 2]	εἴ τις παρὰ τὰ εἴδη	καὶ	τὰ αἰσθητὰ τὰ μεταξὺ θήσεται,
[3, 6]	εἴδει· εἰ οὖν τοῦτο ἀναγκαῖον,	καὶ	τὰ εἴδη ἀναγκαῖον διὰ τοῦτο
[3, 2]	οὕτω μόνον, ἀλλὰ δῆλον ὅτι	καὶ	τὰ εἴδη ἐνδέχοιτ᾽ ἂν ἐν
[3, 5]	οἱ ἀριθμοὶ καὶ τὰ σώματα	καὶ	τὰ ἐπίπεδα καὶ αἱ στιγμαὶ
[3, 5]	τὰς στιγμὰς καὶ τὰς γραμμὰς	καὶ	τὰ ἐπίπεδα· ὁ γὰρ (αὐτὸς
[3, 6]	μὴ ἔστι παρὰ τὰ αἰσθητὰ	καὶ	τὰ μαθηματικὰ ἕτερ᾽ ἄττα οἷα
[3, 1]	οἱ ποιοῦντες τά τε εἴδη	καὶ	τὰ μαθηματικὰ μεταξὺ τούτων τε
[3, 5]	τούτοις γὰρ ὥρισται τὸ σῶμα,	καὶ	τὰ μὲν ἄνευ σώματος ἐνδέχεσθαι
[3, 2]	δεήσει τι γένος εἶναι ὑποκείμενον	καὶ	τὰ μὲν πάθη τὰ δ᾽
[3, 3]	οἷον Ἐμπεδοκλῆς πῦρ καὶ ὕδωρ	καὶ	τὰ μετὰ τούτων στοιχεῖά φησιν
[3, 6]	ἄττα παρά τε τὰ αἰσθητὰ	καὶ	τὰ μεταξύ, οἷον ἃ τίθεμεν
[3, 2]	οἱ λέγοντες τά τε εἴδη	καὶ	τὰ μεταξύ, περὶ ἃ τὰς
[3, 3]	εἴπερ ἀρχαὶ τὰ γένη. Ἔτι	καὶ	τὰ μεταξὺ συλλαμβανόμενα μετὰ τῶν
[3, 1]	δὲ τούτοις πότερον οἱ ἀριθμοὶ	καὶ	τὰ μήκη καὶ τὰ σχήματα
[3, 5]	ὄντων. Πρὸς γὰρ τοῖς εἰρημένοις	καὶ	τὰ περὶ τὴν γένεσιν καὶ
[3, 5]	γὰρ πάθη καὶ αἱ κινήσεις	(καὶ	τὰ πρός τι καὶ αἱ
[3, 1]	ἐναντίον· καὶ πότερον αἱ ἀρχαὶ	καὶ	τὰ στοιχεῖα τὰ γένη ἐστὶν
[3, 2]	τῆς αὐτῆς εἴτε ἄλλης, ὥστε	καὶ	τὰ συμβεβηκότα, εἴθ᾽ αὗται θεωροῦσιν
[3, 2]	αὐτῆς ταῦτα γνωρίζειν ἐστὶν ἐπιστήμης	καὶ	τὰ συμβεβηκότα περὶ ἕκαστον γένος
[3, 1]	οἱ ἀριθμοὶ καὶ τὰ μήκη	καὶ	τὰ σχήματα καὶ αἱ στιγμαὶ
[3, 5]	ἐχομένη ἀπορία πότερον οἱ ἀριθμοὶ	καὶ	τὰ σώματα καὶ τὰ ἐπίπεδα
[3, 2]	πλείονος λόγου διελθεῖν, ἱκανὸν δὲ	καὶ	τὰ τοιαῦτα θεωρῆσαι. Οὔτε γὰρ
[3, 5]	(τούτων θερμότητες μὲν καὶ ψυχρότητες	καὶ	τὰ τοιαῦτα πάθη, οὐκ οὐσίαι,
[3, 2]	ἐπιστήμας δίκαιον, ἡ τοῦ τέλους	καὶ	τἀγαθοῦ τοιαύτη (τούτου γὰρ ἕνεκα
[3, 2]	μὲν γὰρ ταῖς ἄλλαις τέχναις,	καὶ	ταῖς βαναύσοις, οἷον ἐν τεκτονικῇ
[3, 2]	καὶ ἥλιός τε καὶ σελήνη	καὶ	τἆλλα ὁμοίως τὰ κατὰ τὸν
[3, 2]	γραμμαί τε παρά τ᾽ αὐτὰς	καὶ	(τὰς αἰσθητὰς ἔσονται καὶ ἕκαστον
[3, 5]	δὲ ἄλλα (τούτου πάθη, ὥστε	καὶ	τὰς ἀρχὰς τὰς τῶν σωμάτων
[3, 5]	ἔχει καὶ περὶ τὰς στιγμὰς	καὶ	τὰς γραμμὰς καὶ τὰ ἐπίπεδα·
[3, 5]	ταῦτα πάσχειν· τὰς δὲ στιγμὰς	καὶ	τὰς γραμμὰς καὶ τὰς ἐπιφανείας
[3, 5]	δὲ στιγμὰς καὶ τὰς γραμμὰς	καὶ	τὰς ἐπιφανείας οὐκ ἐνδέχεται οὔτε
[3, 2]	ἄλλων) περὶ δὲ τὰς γενέσεις	καὶ	τὰς πράξεις καὶ περὶ πᾶσαν
[3, 4]	γὰρ φθαρταί, δῆλον ὡς (ἀναγκαῖον	καὶ	ταύτας ἔκ τινων εἶναι (πάντα
[3, 4]	οὔτε ὅπως ἐξ ἀριθμοῦ (τινὸς	καὶ	ταύτης γένοιτ᾽ ἂν τὰ μεγέθη,
[3, 4]	Οὔτε γὰρ ὅπως ἐξ ἑνὸς	καὶ	ταύτης οὔτε ὅπως ἐξ ἀριθμοῦ
[3, 4]	ἐπιστήμην; ᾗ γὰρ ἕν τι	καὶ	ταὐτόν, καὶ ᾗ καθόλου τι
[3, 3]	Τὴν μὲν γὰρ ἀρχὴν δεῖ	καὶ	τὴν αἰτίαν εἶναι παρὰ τὰ
[3, 4]	τοιούτων ἔσται μέγεθος; ὅμοιον γὰρ	καὶ	τὴν γραμμὴν ἐκ στιγμῶν εἶναι
[3, 5]	καὶ τὰ περὶ τὴν γένεσιν	καὶ	τὴν φθορὰν συμβαίνει ἄλογα. (Δοκεῖ
[3, 4]	τὰ μὴ γευσάμενα τοῦ νέκταρος	καὶ	τῆς ἀμβροσίας θνητὰ γενέσθαι φασίν,
[3, 2]	προτάσεις, πότερον μία τούτων ἐπιστήμη	καὶ	τῆς οὐσίας ἢ ἑτέρα, κἂν
[3, 5]	γραμμῆς, καὶ αὕτη τῆς μονάδος	καὶ	τῆς στιγμῆς· τούτοις γὰρ ὥρισται
[3, 2]	ἄλλων μεταξὺ αὐτῆς τε ἰατρικῆς	(καὶ	τῆσδε τῆς ἰατρικῆς· καίτοι πῶς
[3, 2]	γιγνώσκειν περὶ αὐτῶν. Ἅμα δὲ	καὶ	τίνα τρόπον ἔσται αὐτῶν ἐπιστήμη;
[3, 5]	εἰσιν, διαφεύγει τί τὸ ὂν	καὶ	τίνες αἱ οὐσίαι τῶν ὄντων·
[3, 2]	τινων εἶναι καὶ περί τι	καὶ	τινῶν τὴν ἀπόδειξιν· ὥστε συμβαίνει
[3, 5]	τινές, διαφεύγει τί τὸ ὂν	καὶ	τίς ἡ οὐσία τῶν ὄντων.
[3, 4]	παρὰ τὸ σύνολον, τὴν μορφὴν	καὶ	τὸ εἶδος. Εἰ δ᾽ αὖ
[3, 3]	ὥστ᾽ ἔσται τό τε ὂν	καὶ	τὸ ἓν ἀρχαὶ καὶ οὐσίαι·
[3, 4]	ἀναγκαιότατον πότερόν ποτε τὸ ὂν	καὶ	τὸ ἓν οὐσίαι τῶν ὄντων
[3, 4]	τί ποτ᾽ ἐστὶ τὸ ὂν	καὶ	τὸ ἓν ὡς ὑποκειμένης ἄλλης
[3, 4]	τὸ ἓν καὶ τὸ ὄν·	καὶ	τὸ ἐπίστασθαι πῶς ἔσται, εἰ
[3, 6]	αὐτός τε καὶ ὁ ἄνθρωπος	καὶ	τὸ ζῷον, εἴπερ σημαίνει ἕκαστον
[3, 6]	τῶν ὄντων· δυνατὸν γὰρ εἶναι	καὶ	τὸ μήπω ὄν· γίγνεται μὲν
[3, 4]	φασὶν εἶναι τὸ ἓν τοῦτο	καὶ	τὸ ὄν, ἐξ οὗ τὰ
[3, 1]	ἀπορίαν ἔχον, πότερον τὸ ἓν	καὶ	τὸ ὄν, καθάπερ οἱ Πυθαγόρειοι
[3, 4]	ἕν, οὐδ᾽ αὐτὸ τὸ ἓν	καὶ	τὸ ὄν· καὶ τὸ ἐπίστασθαι
[3, 4]	εἶναί τινα οὐσίαν τὸ ἓν	καὶ	τὸ ὄν, μηδὲ τῶν ἄλλων
[3, 4]	οὐσίαν αὐτῶν εἶναι τὸ ἓν	καὶ	τὸ ὄν· οὐ γὰρ ἕτερόν
[3, 4]	τούτοις τοσαῦτα λέγειν τὸ ἓν	καὶ	τὸ ὂν ὅσας περ ἀρχὰς
[3, 5]	καὶ οἱ πρότερον τὴν οὐσίαν	καὶ	τὸ ὂν ᾤοντο τὸ σῶμα
[3, 2]	ἔστι τἆλλα, τὸ δὲ τέλος	καὶ	τὸ οὗ ἕνεκα πράξεώς τινός
[3, 4]	Ἔτι δὲ περὶ τῶν ἀρχῶν	(καὶ	τόδε ἀπορήσειεν ἄν τις. Εἰ
[3, 4]	(Οὐθενὸς δ᾽ ἐλάττων ἀπορία παραλέλειπται	καὶ	τοῖς νῦν καὶ τοῖς πρότερον,
[3, 4]	ἀπορία παραλέλειπται καὶ τοῖς νῦν	καὶ	τοῖς πρότερον, πότερον αἱ αὐταὶ
[3, 2]	ᾗ δὲ τῶν πρώτων αἰτίων	καὶ	τοῦ μάλιστα ἐπιστητοῦ διωρίσθη εἶναι,
[3, 4]	Ἀλλὰ πολλὰ καὶ διάφορα; ἀλλὰ	καὶ	τοῦτο ἄλογον. Ἅμα δὲ καὶ
[3, 4]	δόξειε δ᾽ ἂν οὐθὲν ἧττον	καὶ	τοῦτο γεννᾶν ἔξω τοῦ ἑνός·
[3, 4]	ἓν ἅπαντα εἶναι τὰ ὄντα	καὶ	τοῦτο εἶναι τὸ ὄν. (Ἀμφοτέρως
[3, 1]	αἴτιον καθ᾽ αὑτὸ ἢ οὔ,	καὶ	τοῦτο χωριστὸν ἢ οὔ, καὶ
[3, 4]	τὰ στοιχεῖα τιθέμενοι· ἀνάγκη γὰρ	καὶ	τούτοις τοσαῦτα λέγειν τὸ ἓν
[3, 4]	γιγνόμενον καὶ ἐξ οὗ γίγνεται	καὶ	τούτων τὸ ἔσχατον ἀγένητον, εἴπερ
[3, 2]	ταῦτα λεγόμενα τῶν τε εἰδῶν	καὶ	τῶν αἰσθητῶν, οὐ μὴν χωρίς
[3, 1]	τὰ μαθηματικὰ μεταξὺ τούτων τε	καὶ	τῶν αἰσθητῶν. Περί τε τούτων
[3, 1]	καὶ περὶ προτέρου καὶ ὑστέρου	καὶ	τῶν ἄλλων ἁπάντων τῶν τοιούτων
[3, 3]	τῶν ὄντων. Πρὸς δὲ τούτοις	καὶ	τῶν ἄλλων εἴ τις ἐθέλει
[3, 1]	τὸ κρῖναι τὸν ὥσπερ ἀντιδίκων	καὶ	τῶν ἀμφισβητούντων λόγων ἀκηκοότα πάντων.
[3, 4]	πότερον αἱ αὐταὶ τῶν φθαρτῶν	καὶ	τῶν ἀφθάρτων ἀρχαί εἰσιν ἢ
[3, 3]	οὐ τὸ κοινὸν ἡ φωνή·	καὶ	τῶν διαγραμμάτων ταῦτα στοιχεῖα λέγομεν
[3, 3]	γένη εἰσίν. Φαίνονται δέ τινες	καὶ	τῶν λεγόντων στοιχεῖα τῶν ὄντων
[3, 3]	γένη τῶν ὁρισμῶν εἰσίν, ἀνάγκη	καὶ	τῶν ὁριστῶν ἀρχὰς εἶναι τὰ
[3, 2]	ζῷα ἔσονται μεταξὺ αὐτῶν τε	καὶ	τῶν φθαρτῶν. (Ἀπορήσειε δ᾽ ἄν
[3, 2]	ἄνθρωπόν φασιν εἶναι καὶ ἵππον	καὶ	ὑγίειαν, ἄλλο δ᾽ οὐδέν, παραπλήσιον
[3, 4]	γυναῖκες, θῆρές τ᾽ οἰωνοί τε	καὶ	ὑδατοθρέμμονες ἰχθῦς, καί τε θεοὶ
[3, 3]	λέγουσιν (εἶναι, οἷον Ἐμπεδοκλῆς πῦρ	καὶ	ὕδωρ καὶ τὰ μετὰ τούτων
[3, 3]	Ἔτι ἐν οἷς τὸ πρότερον	καὶ	ὕστερόν ἐστιν, οὐχ οἷόν τε
[3, 1]	καὶ ἐναντιότητος, καὶ περὶ προτέρου	καὶ	ὑστέρου καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων
[3, 2]	γεωδαισία τῶν αἰσθητῶν ἐστὶ μεγεθῶν	καὶ	φθαρτῶν· ἐφθείρετο γὰρ ἂν φθειρομένων.
[3, 5]	οὐδὲ γὰρ τοῦτο ἐνδέχεται γίγνεσθαι	καὶ	φθείρεσθαι, ἀλλ᾽ ὅμως ἕτερον ἀεὶ
[3, 5]	μὴ ᾖ, μετὰ τοῦ γίγνεσθαι	καὶ	φθείρεσθαι ταῦτα πάσχειν· τὰς δὲ
[3, 5]	εἰς δύο) εἴ τε γίγνονται	καὶ	(φθείρονται, ἐκ τίνος γίγνονται; παραπλησίως
[3, 2]	ἄλλου τὸ (θεωρῆσαι τὸ ἀληθὲς	καὶ	ψεῦδος; ὅλως τε τῶν οὐσιῶν
[3, 5]	σώματα συνέστηκε, (τούτων θερμότητες μὲν	καὶ	ψυχρότητες καὶ τὰ τοιαῦτα πάθη,
[3, 2]	τοῖς ἄλλοις τὸ εἰδέναι ἕκαστον	καὶ	ὧν ἀποδείξεις (εἰσί, τότ᾽ οἰόμεθα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/12/2009