Livre, Chap. |
[3, 4] |
οὗτος
θεωρεῖ
φορτικῶς,
καὶ
ἐνδέχεται
|
εἶναι |
ἀδιαίρετόν
τι
(ὥστε
(καὶ
οὕτως) |
[3, 6] |
ὄν,
οὐθὲν
δὲ
γίγνεται
τῶν
|
εἶναι |
ἀδυνάτων.
Ταύτας
τε
οὖν
τὰς |
[3, 4] |
ἂν
λέγειν
τοῦτο
τὴν
φιλίαν
|
εἶναι |
(αἰτία
(γοῦν
ἐστὶν
αὕτη
τοῦ |
[3, 4] |
μηθὲν
μᾶλλον
φθορᾶς
ἢ
τοῦ
|
εἶναι |
αἴτιον·
ὁμοίως
δ᾽
οὐδ᾽
ἡ |
[3, 2] |
ἀναγκαῖον
εἶναι
τόπῳ,
καὶ
μὴ
|
εἶναι |
ἀκίνητα
(ἐν
κινουμένοις
γε
ὄντα |
[3, 2] |
(περὶ
πάντων
γὰρ
ἀδύνατον
ἀπόδειξιν
|
εἶναι) |
ἀνάγκη
γὰρ
ἔκ
τινων
εἶναι |
[3, 4] |
ἕν;
ἀνάγκη
γὰρ
μὴ
ἓν
|
εἶναι· |
ἅπαντα
δὲ
τὰ
ὄντα
ἢ |
[3, 5] |
τὰς
τῶν
σωμάτων
τῶν
ὄντων
|
εἶναι |
ἀρχάς·
οἱ
δ᾽
ὕστεροι
καὶ |
[3, 2] |
τὸ
πρᾶγμα
ἢ
τῷ
μὴ
|
εἶναι, |
αὐτῶν
δὲ
τούτων
ἕτερον
ἑτέρου |
[3, 3] |
εἴδη·
τούτων
γὰρ
δοκεῖ
μάλιστα
|
εἶναι |
γένη)
ἐν
δὲ
τοῖς
ἀτόμοις |
[3, 2] |
τὴν
ἀπόδειξιν·
ὥστε
συμβαίνει
πάντων
|
εἶναι |
γένος
ἕν
(τι
τῶν
δεικνυμένων, |
[3, 3] |
τε
δὲ
τῶν
ὄντων
ἓν
|
εἶναι |
γένος
οὔτε
τὸ
ἓν
οὔτε |
[3, 2] |
μὲν
εἰδέναι
φαμὲν
τὸν
τῷ
|
εἶναι |
γνωρίζοντα
τί
τὸ
πρᾶγμα
ἢ |
[3, 2] |
τις
θείη
εἶναι
μὲν
αὐτά,
|
εἶναι |
δ᾽
ἐν
τοῖς
αἰσθητοῖς;
ταὐτὰ |
[3, 3] |
τι
παρὰ
τὸ
καθ᾽
ἕκαστον
|
(εἶναι |
διὰ
τί
ἄν
τις
ὑπολάβοι, |
[3, 5] |
δ᾽
ὕστεροι
καὶ
σοφώτεροι
τούτων
|
εἶναι |
δόξαντες
ἀριθμούς.
Καθάπερ
οὖν
εἴπομεν, |
[3, 4] |
ἀΐδιον
μηθέν
ἐστιν,
οὐδὲ
γένεσιν
|
εἶναι |
δυνατόν.
Ἀνάγκη
γὰρ
εἶναί
τι |
[3, 4] |
ἕν,
ἀδύνατον
τὸν
ἀριθμὸν
οὐσίαν
|
εἶναι. |
Ἐὰν
μὲν
οὖν
μὴ
ᾖ, |
[3, 2] |
δὲ
τοῦ
τί
ἐστιν
ἀπόδειξις
|
εἶναι· |
εἰ
δ᾽
ἑτέρας,
τίς
ἔσται |
[3, 3] |
γένους
καὶ
εἶναι
καὶ
μίαν
|
εἶναι |
ἑκάστην,
ἀδύνατον
δὲ
κατηγορεῖσθαι
ἢ |
[3, 3] |
τὰ
μετὰ
τούτων
στοιχεῖά
φησιν
|
εἶναι |
ἐξ
ὧν
ἐστὶ
τὰ
ὄντα |
[3, 4] |
εἶναι
παρὰ
δ᾽
ἔνια
μὴ
|
εἶναι, |
ἢ
παρ᾽
οὐδέν;
(Εἰ
μὲν |
[3, 2] |
καὶ
τοῦ
μάλιστα
ἐπιστητοῦ
διωρίσθη
|
εἶναι, |
ἡ
τῆς
οὐσίας
ἂν
εἴη |
[3, 2] |
εἴδη
αἴτιά
τε
καὶ
οὐσίας
|
εἶναι |
καθ᾽
ἑαυτὰς
εἴρηται
ἐν
τοῖς |
[3, 6] |
γε
θήσομεν
τά
τε
εἴδη
|
εἶναι |
καὶ
ἓν
ἀριθμῷ
τὰς
ἀρχὰς |
[3, 2] |
φθαρτά.
Αὐτὸ
γὰρ
ἄνθρωπόν
φασιν
|
εἶναι |
καὶ
ἵππον
καὶ
ὑγίειαν,
ἄλλο |
[3, 2] |
ἢ
ἀποφάναι,
καὶ
(ἀδύνατον
ἅμα
|
εἶναι |
καὶ
μὴ
εἶναι,
καὶ
ὅσαι |
[3, 3] |
τὰς
διαφορὰς
ἑκάστου
γένους
καὶ
|
εἶναι |
καὶ
μίαν
εἶναι
ἑκάστην,
ἀδύνατον |
[3, 4] |
τῆς
οὐσίας
αὐτοῦ
τοῦ
ἑνὶ
|
εἶναι |
καὶ
ὄντι·
οἱ
δὲ
περὶ |
[3, 2] |
(ἀδύνατον
ἅμα
εἶναι
καὶ
μὴ
|
εἶναι, |
καὶ
ὅσαι
ἄλλαι
τοιαῦται
προτάσεις, |
[3, 2] |
εἶναι)
ἀνάγκη
γὰρ
ἔκ
τινων
|
εἶναι |
καὶ
περί
τι
καὶ
τινῶν |
[3, 6] |
εἶναι
τῶν
ὄντων·
δυνατὸν
γὰρ
|
εἶναι |
καὶ
τὸ
μήπω
ὄν·
γίγνεται |
[3, 2] |
τούτοις;
οὐδὲ
γὰρ
ἀκίνητον
εὔλογον
|
εἶναι, |
κινούμενον
δὲ
(καὶ
παντελῶς
ἀδύνατον· |
[3, 4] |
ἐπιστήμη
οὐδενός,
εἰ
μή
τις
|
εἶναι |
λέγει
τὴν
αἴσθησιν
ἐπιστήμην.
Ἔτι |
[3, 2] |
τίνος
ἕνεκ᾽
ἄν
τις
θείη
|
εἶναι |
μὲν
αὐτά,
εἶναι
δ᾽
ἐν |
[3, 2] |
Εἰσὶ
δέ
τινες
οἵ
φασιν
|
εἶναι |
μὲν
τὰ
μεταξὺ
ταῦτα
λεγόμενα |
[3, 1] |
ζητῆσαι,
πότερον
τὰς
αἰσθητὰς
οὐσίας
|
εἶναι |
(μόνον
φατέον
ἢ
καὶ
παρὰ |
[3, 3] |
ἐξ
ὧν
συνέστηκεν
ἀρχὰς
λέγουσιν
|
(εἶναι, |
οἷον
Ἐμπεδοκλῆς
πῦρ
καὶ
ὕδωρ |
[3, 4] |
γενέσθαι·
τὸ
δὲ
γεγονὸς
ἀνάγκη
|
εἶναι |
ὅτε
πρῶτον
γέγονεν)
ἔτι
δ᾽ |
[3, 6] |
τῷ
δὲ
πόλλ᾽
ἄττα
ὁμοειδῆ
|
εἶναι |
οὐθὲν
διαφέρει,
ὥστ᾽
οὐκ
ἔσονται |
[3, 5] |
(ἐν
γὰρ
τοῖς
αἰσθητοῖς
ἀδύνατον
|
εἶναι) |
οὐκ
ἂν
εἴη
οὐσία
οὐδεμία. |
[3, 5] |
ἀλλ᾽
ὅμως
ἕτερον
ἀεὶ
δοκεῖ
|
εἶναι, |
οὐκ
οὐσία
τις
οὖσα.
Ὁμοίως |
[3, 4] |
καὶ
κινήσεως
ἀνάγκη
καὶ
πέρας
|
εἶναι |
(οὔτε
(γὰρ
ἄπειρός
ἐστιν
οὐδεμία |
[3, 4] |
(ἀναγκαῖον
καὶ
ταύτας
ἔκ
τινων
|
εἶναι |
(πάντα
γὰρ
φθείρεται
εἰς
ταῦτ᾽ |
[3, 4] |
τι,
ἢ
παρὰ
μὲν
ἔνια
|
εἶναι |
παρὰ
δ᾽
ἔνια
μὴ
εἶναι, |
[3, 2] |
ἁρμονική·
καὶ
γὰρ
ταῦτα
ἀδύνατον
|
εἶναι |
παρὰ
τὰ
αἰσθητὰ
διὰ
τὰς |
[3, 4] |
(ἀναγκαῖόν
ἐστι
καὶ
δεῖ
τι
|
εἶναι |
παρὰ
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα,
ἀναγκαῖον |
[3, 4] |
ἀναγκαῖον
ἂν
εἴη
τὰ
γένη
|
εἶναι |
παρὰ
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα,
ἤτοι |
[3, 3] |
ἀρχὴν
δεῖ
καὶ
τὴν
αἰτίαν
|
εἶναι |
παρὰ
τὰ
πράγματα
ὧν
ἀρχή, |
[3, 4] |
δὲ
τοῦτο
ἀδύνατον,
ἀνάγκη
τι
|
εἶναι |
παρὰ
τὸ
σύνολον,
τὴν
μορφὴν |
[3, 4] |
(γοῦν
ἐστὶν
αὕτη
τοῦ
ἓν
|
εἶναι |
πᾶσιν)
ἕτεροι
δὲ
πῦρ,
οἱ |
[3, 4] |
ὕλη
ἔστι
διὰ
τὸ
ἀγένητος
|
εἶναι, |
πολὺ
ἔτι
μᾶλλον
εὔλογον
εἶναι |
[3, 4] |
συμβαίνει
τῶν
ἀρχῶν
ἑτέρας
ἀρχὰς
|
εἶναι |
προτέρας,
τοῦτο
δ᾽
ἀδύνατον,
καὶ |
[3, 4] |
ἡ
ἀμβροσία,
εἰ
δὲ
τοῦ
|
εἶναι, |
πῶς
ἂν
εἶεν
ἀΐδιοι
δεόμενοι |
[3, 3] |
σωμάτων
καὶ
οἱ
πλείω
λέγοντες
|
εἶναι |
στοιχεῖα
καὶ
οἱ
ἕν,
ἐξ |
[3, 4] |
δ᾽
οὐδ᾽
ἡ
φιλότης
τοῦ
|
εἶναι, |
συνάγουσα
γὰρ
εἰς
τὸ
ἓν |
[3, 3] |
ἀνάγκη
καὶ
τῶν
ὁριστῶν
ἀρχὰς
|
εἶναι |
τὰ
γένη.
Κἂν
(εἰ
ἔστι |
[3, 5] |
τὸ
ὂν
ᾤοντο
τὸ
σῶμα
|
εἶναι |
τὰ
δὲ
ἄλλα
(τούτου
πάθη, |
[3, 4] |
συμβαίνειν
ἀνάγκη
λόγον
ἓν
ἅπαντα
|
εἶναι |
τὰ
ὄντα
καὶ
τοῦτο
εἶναι |
[3, 4] |
ὡρισμένα,
ἀναγκαῖον
ἦν
ἂν
τοσαῦτα
|
εἶναι |
τὰ
πάντα
γράμματα
ὅσαπερ
τὰ |
[3, 3] |
φωνῆς
στοιχεῖα
καὶ
ἀρχαὶ
δοκοῦσιν
|
εἶναι |
ταῦτ᾽
ἐξ
ὧν
σύγκεινται
αἱ |
[3, 2] |
ἀκινήτοις
οὐκ
ἂν
ἐνδέχοιτο
ταύτην
|
εἶναι |
τὴν
ἀρχὴν
οὐδ᾽
εἶναί
τι |
[3, 2] |
ἑτέρας
ἀρχῆς,
τίνα
τούτων
φατέον
|
εἶναι |
τὴν
ζητουμένην,
ἢ
τίνα
μάλιστα |
[3, 4] |
εἶναι,
πολὺ
ἔτι
μᾶλλον
εὔλογον
|
εἶναι |
τὴν
οὐσίαν,
ὅ
ποτε
ἐκείνη |
[3, 2] |
Μιᾶς
μὲν
οὖν
οὐκ
εὔλογον
|
εἶναι· |
τί
γὰρ
μᾶλλον
γεωμετρίας
ἢ |
[3, 6] |
τὰ
εἴδη
ἀναγκαῖον
διὰ
τοῦτο
|
εἶναι |
τιθέναι.
Καὶ
γὰρ
εἰ
μὴ |
[3, 5] |
μὲν
ἄνευ
σώματος
ἐνδέχεσθαι
δοκεῖ
|
εἶναι |
τὸ
δὲ
σῶμα
ἄνευ
τούτων |
[3, 4] |
καὶ
ὄν,
ἀναγκαῖον
οὐσίαν
αὐτῶν
|
εἶναι |
τὸ
ἓν
καὶ
τὸ
ὄν· |
[3, 4] |
πῦρ,
οἱ
δ᾽
ἀέρα
φασὶν
|
εἶναι |
τὸ
ἓν
τοῦτο
καὶ
τὸ |
[3, 2] |
ὥστ᾽
ἄλλης
ἂν
(δόξειεν
ἐπιστήμης
|
εἶναι |
τὸ
θεωρῆσαι
τῶν
αἰτίων
τούτων |
[3, 4] |
αὐτῶν
θιγγάνουσιν,
οὐθὲν
αἴτια
τοῦ
|
εἶναι |
τὸ
νέκταρ
καὶ
ἡ
ἀμβροσία, |
[3, 4] |
εἶναι
τὰ
ὄντα
καὶ
τοῦτο
|
εἶναι |
τὸ
ὄν.
(Ἀμφοτέρως
δὲ
δύσκολον· |
[3, 2] |
τρόπον
οἷόν
τε
κινήσεως
ἀρχὴν
|
εἶναι |
τοῖς
ἀκινήτοις
ἢ
τὴν
τἀγαθοῦ |
[3, 1] |
ἄνευ
τοῦ
διαπορῆσαι
πρῶτον
ὁμοίους
|
εἶναι |
τοῖς
ποῖ
δεῖ
βαδίζειν
ἀγνοοῦσι, |
[3, 2] |
στερεὰ
ἐν
τῷ
αὐτῷ
ἀναγκαῖον
|
εἶναι |
τόπῳ,
καὶ
μὴ
εἶναι
ἀκίνητα |
[3, 2] |
ἐνδέχοιτ᾽
ἂν
ἐν
τοῖς
αἰσθητοῖς
|
εἶναι |
(τοῦ
γὰρ
αὐτοῦ
λόγου
ἀμφότερα |
[3, 4] |
μεῖζον
μηδὲ
ἔλαττον,
οὔ
φησιν
|
εἶναι |
τοῦτο
τῶν
ὄντων,
(ὡς
δηλονότι |
[3, 4] |
τὸν
εὐδαιμονέστατον
θεὸν
ἧττον
φρόνιμον
|
εἶναι |
τῶν
ἄλλων·
οὐ
γὰρ
γνωρίζει |
[3, 3] |
ἐπὶ
τῶν
ἀτόμων
κατηγορούμενα
ἀρχαὶ
|
εἶναι |
τῶν
γενῶν·
πάλιν
δὲ
πῶς |
[3, 4] |
τὸ
ὄν,
μηδὲ
τῶν
ἄλλων
|
εἶναι |
τῶν
καθόλου
μηθέν
(ταῦτα
γάρ |
[3, 6] |
δυνάμει
τὰ
στοιχεῖα,
ἐνδέχεται
μηθὲν
|
εἶναι |
τῶν
ὄντων·
δυνατὸν
γὰρ
εἶναι |
[3, 2] |
αὐτῶν
ἐστί,
δεήσει
τι
γένος
|
εἶναι |
ὑποκείμενον
καὶ
τὰ
μὲν
πάθη |
[3, 4] |
καὶ
τὴν
γραμμὴν
ἐκ
στιγμῶν
|
εἶναι |
φάσκειν.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
εἴ |
[3, 2] |
παραπλήσιον
(ποιοῦντες
τοῖς
θεοὺς
μὲν
|
εἶναι |
φάσκουσιν
ἀνθρωποειδεῖς
δέ·
οὔτε
γὰρ |
[3, 2] |
πότερον
τὰς
αἰσθητὰς
οὐσίας
μόνας
|
εἶναι |
(φατέον
ἢ
καὶ
παρὰ
ταύτας |
[3, 3] |
πράγματα
ὧν
ἀρχή,
καὶ
δύνασθαι
|
εἶναι |
χωριζομένην
αὐτῶν·
τοιοῦτον
δέ
τι |
[3, 4] |
ἀλλὰ
τοῦτο
αὐτῶν
τὴν
φύσιν
|
εἶναι, |
ὡς
οὔσης
τῆς
οὐσίας
αὐτοῦ |