Alphabétiquement     [«   »]
εἴη 14
εἴησαν 3
εἴθ 1
εἶναι 87
εἶναί 10
εἰπεῖν 2
εἴπερ 10
Fréquences     [«    »]
55 εἰ
81
80 μὲν
87 εἶναι
114 γὰρ
117 δὲ
121 τὰ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Métaphysique, livre III

εἶναι


Livre, Chap.
[3, 4]   οὗτος θεωρεῖ φορτικῶς, καὶ ἐνδέχεται  εἶναι   ἀδιαίρετόν τι (ὥστε (καὶ οὕτως)
[3, 6]   ὄν, οὐθὲν δὲ γίγνεται τῶν  εἶναι   ἀδυνάτων. Ταύτας τε οὖν τὰς
[3, 4]   ἂν λέγειν τοῦτο τὴν φιλίαν  εἶναι   (αἰτία (γοῦν ἐστὶν αὕτη τοῦ
[3, 4]   μηθὲν μᾶλλον φθορᾶς τοῦ  εἶναι   αἴτιον· ὁμοίως δ᾽ οὐδ᾽
[3, 2]   ἀναγκαῖον εἶναι τόπῳ, καὶ μὴ  εἶναι   ἀκίνητα (ἐν κινουμένοις γε ὄντα
[3, 2]   (περὶ πάντων γὰρ ἀδύνατον ἀπόδειξιν  εἶναι)   ἀνάγκη γὰρ ἔκ τινων εἶναι
[3, 4]   ἕν; ἀνάγκη γὰρ μὴ ἓν  εἶναι·   ἅπαντα δὲ τὰ ὄντα
[3, 5]   τὰς τῶν σωμάτων τῶν ὄντων  εἶναι   ἀρχάς· οἱ δ᾽ ὕστεροι καὶ
[3, 2]   τὸ πρᾶγμα τῷ μὴ  εἶναι,   αὐτῶν δὲ τούτων ἕτερον ἑτέρου
[3, 3]   εἴδη· τούτων γὰρ δοκεῖ μάλιστα  εἶναι   γένη) ἐν δὲ τοῖς ἀτόμοις
[3, 2]   τὴν ἀπόδειξιν· ὥστε συμβαίνει πάντων  εἶναι   γένος ἕν (τι τῶν δεικνυμένων,
[3, 3]   τε δὲ τῶν ὄντων ἓν  εἶναι   γένος οὔτε τὸ ἓν οὔτε
[3, 2]   μὲν εἰδέναι φαμὲν τὸν τῷ  εἶναι   γνωρίζοντα τί τὸ πρᾶγμα
[3, 2]   τις θείη εἶναι μὲν αὐτά,  εἶναι   δ᾽ ἐν τοῖς αἰσθητοῖς; ταὐτὰ
[3, 3]   τι παρὰ τὸ καθ᾽ ἕκαστον  (εἶναι   διὰ τί ἄν τις ὑπολάβοι,
[3, 5]   δ᾽ ὕστεροι καὶ σοφώτεροι τούτων  εἶναι   δόξαντες ἀριθμούς. Καθάπερ οὖν εἴπομεν,
[3, 4]   ἀΐδιον μηθέν ἐστιν, οὐδὲ γένεσιν  εἶναι   δυνατόν. Ἀνάγκη γὰρ εἶναί τι
[3, 4]   ἕν, ἀδύνατον τὸν ἀριθμὸν οὐσίαν  εἶναι.   Ἐὰν μὲν οὖν μὴ ᾖ,
[3, 2]   δὲ τοῦ τί ἐστιν ἀπόδειξις  εἶναι·   εἰ δ᾽ ἑτέρας, τίς ἔσται
[3, 3]   γένους καὶ εἶναι καὶ μίαν  εἶναι   ἑκάστην, ἀδύνατον δὲ κατηγορεῖσθαι
[3, 3]   τὰ μετὰ τούτων στοιχεῖά φησιν  εἶναι   ἐξ ὧν ἐστὶ τὰ ὄντα
[3, 4]   εἶναι παρὰ δ᾽ ἔνια μὴ  εἶναι,   παρ᾽ οὐδέν; (Εἰ μὲν
[3, 2]   καὶ τοῦ μάλιστα ἐπιστητοῦ διωρίσθη  εἶναι,   τῆς οὐσίας ἂν εἴη
[3, 2]   εἴδη αἴτιά τε καὶ οὐσίας  εἶναι   καθ᾽ ἑαυτὰς εἴρηται ἐν τοῖς
[3, 6]   γε θήσομεν τά τε εἴδη  εἶναι   καὶ ἓν ἀριθμῷ τὰς ἀρχὰς
[3, 2]   φθαρτά. Αὐτὸ γὰρ ἄνθρωπόν φασιν  εἶναι   καὶ ἵππον καὶ ὑγίειαν, ἄλλο
[3, 2]   ἀποφάναι, καὶ (ἀδύνατον ἅμα  εἶναι   καὶ μὴ εἶναι, καὶ ὅσαι
[3, 3]   τὰς διαφορὰς ἑκάστου γένους καὶ  εἶναι   καὶ μίαν εἶναι ἑκάστην, ἀδύνατον
[3, 4]   τῆς οὐσίας αὐτοῦ τοῦ ἑνὶ  εἶναι   καὶ ὄντι· οἱ δὲ περὶ
[3, 2]   (ἀδύνατον ἅμα εἶναι καὶ μὴ  εἶναι,   καὶ ὅσαι ἄλλαι τοιαῦται προτάσεις,
[3, 2]   εἶναι) ἀνάγκη γὰρ ἔκ τινων  εἶναι   καὶ περί τι καὶ τινῶν
[3, 6]   εἶναι τῶν ὄντων· δυνατὸν γὰρ  εἶναι   καὶ τὸ μήπω ὄν· γίγνεται
[3, 2]   τούτοις; οὐδὲ γὰρ ἀκίνητον εὔλογον  εἶναι,   κινούμενον δὲ (καὶ παντελῶς ἀδύνατον·
[3, 4]   ἐπιστήμη οὐδενός, εἰ μή τις  εἶναι   λέγει τὴν αἴσθησιν ἐπιστήμην. Ἔτι
[3, 2]   τίνος ἕνεκ᾽ ἄν τις θείη  εἶναι   μὲν αὐτά, εἶναι δ᾽ ἐν
[3, 2]   Εἰσὶ δέ τινες οἵ φασιν  εἶναι   μὲν τὰ μεταξὺ ταῦτα λεγόμενα
[3, 1]   ζητῆσαι, πότερον τὰς αἰσθητὰς οὐσίας  εἶναι   (μόνον φατέον καὶ παρὰ
[3, 3]   ἐξ ὧν συνέστηκεν ἀρχὰς λέγουσιν  (εἶναι,   οἷον Ἐμπεδοκλῆς πῦρ καὶ ὕδωρ
[3, 4]   γενέσθαι· τὸ δὲ γεγονὸς ἀνάγκη  εἶναι   ὅτε πρῶτον γέγονεν) ἔτι δ᾽
[3, 6]   τῷ δὲ πόλλ᾽ ἄττα ὁμοειδῆ  εἶναι   οὐθὲν διαφέρει, ὥστ᾽ οὐκ ἔσονται
[3, 5]   (ἐν γὰρ τοῖς αἰσθητοῖς ἀδύνατον  εἶναι)   οὐκ ἂν εἴη οὐσία οὐδεμία.
[3, 5]   ἀλλ᾽ ὅμως ἕτερον ἀεὶ δοκεῖ  εἶναι,   οὐκ οὐσία τις οὖσα. Ὁμοίως
[3, 4]   καὶ κινήσεως ἀνάγκη καὶ πέρας  εἶναι   (οὔτε (γὰρ ἄπειρός ἐστιν οὐδεμία
[3, 4]   (ἀναγκαῖον καὶ ταύτας ἔκ τινων  εἶναι   (πάντα γὰρ φθείρεται εἰς ταῦτ᾽
[3, 4]   τι, παρὰ μὲν ἔνια  εἶναι   παρὰ δ᾽ ἔνια μὴ εἶναι,
[3, 2]   ἁρμονική· καὶ γὰρ ταῦτα ἀδύνατον  εἶναι   παρὰ τὰ αἰσθητὰ διὰ τὰς
[3, 4]   (ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ δεῖ τι  εἶναι   παρὰ τὰ καθ᾽ ἕκαστα, ἀναγκαῖον
[3, 4]   ἀναγκαῖον ἂν εἴη τὰ γένη  εἶναι   παρὰ τὰ καθ᾽ ἕκαστα, ἤτοι
[3, 3]   ἀρχὴν δεῖ καὶ τὴν αἰτίαν  εἶναι   παρὰ τὰ πράγματα ὧν ἀρχή,
[3, 4]   δὲ τοῦτο ἀδύνατον, ἀνάγκη τι  εἶναι   παρὰ τὸ σύνολον, τὴν μορφὴν
[3, 4]   (γοῦν ἐστὶν αὕτη τοῦ ἓν  εἶναι   πᾶσιν) ἕτεροι δὲ πῦρ, οἱ
[3, 4]   ὕλη ἔστι διὰ τὸ ἀγένητος  εἶναι,   πολὺ ἔτι μᾶλλον εὔλογον εἶναι
[3, 4]   συμβαίνει τῶν ἀρχῶν ἑτέρας ἀρχὰς  εἶναι   προτέρας, τοῦτο δ᾽ ἀδύνατον, καὶ
[3, 4]   ἀμβροσία, εἰ δὲ τοῦ  εἶναι,   πῶς ἂν εἶεν ἀΐδιοι δεόμενοι
[3, 3]   σωμάτων καὶ οἱ πλείω λέγοντες  εἶναι   στοιχεῖα καὶ οἱ ἕν, ἐξ
[3, 4]   δ᾽ οὐδ᾽ φιλότης τοῦ  εἶναι,   συνάγουσα γὰρ εἰς τὸ ἓν
[3, 3]   ἀνάγκη καὶ τῶν ὁριστῶν ἀρχὰς  εἶναι   τὰ γένη. Κἂν (εἰ ἔστι
[3, 5]   τὸ ὂν ᾤοντο τὸ σῶμα  εἶναι   τὰ δὲ ἄλλα (τούτου πάθη,
[3, 4]   συμβαίνειν ἀνάγκη λόγον ἓν ἅπαντα  εἶναι   τὰ ὄντα καὶ τοῦτο εἶναι
[3, 4]   ὡρισμένα, ἀναγκαῖον ἦν ἂν τοσαῦτα  εἶναι   τὰ πάντα γράμματα ὅσαπερ τὰ
[3, 3]   φωνῆς στοιχεῖα καὶ ἀρχαὶ δοκοῦσιν  εἶναι   ταῦτ᾽ ἐξ ὧν σύγκεινται αἱ
[3, 2]   ἀκινήτοις οὐκ ἂν ἐνδέχοιτο ταύτην  εἶναι   τὴν ἀρχὴν οὐδ᾽ εἶναί τι
[3, 2]   ἑτέρας ἀρχῆς, τίνα τούτων φατέον  εἶναι   τὴν ζητουμένην, τίνα μάλιστα
[3, 4]   εἶναι, πολὺ ἔτι μᾶλλον εὔλογον  εἶναι   τὴν οὐσίαν, ποτε ἐκείνη
[3, 2]   Μιᾶς μὲν οὖν οὐκ εὔλογον  εἶναι·   τί γὰρ μᾶλλον γεωμετρίας
[3, 6]   τὰ εἴδη ἀναγκαῖον διὰ τοῦτο  εἶναι   τιθέναι. Καὶ γὰρ εἰ μὴ
[3, 5]   μὲν ἄνευ σώματος ἐνδέχεσθαι δοκεῖ  εἶναι   τὸ δὲ σῶμα ἄνευ τούτων
[3, 4]   καὶ ὄν, ἀναγκαῖον οὐσίαν αὐτῶν  εἶναι   τὸ ἓν καὶ τὸ ὄν·
[3, 4]   πῦρ, οἱ δ᾽ ἀέρα φασὶν  εἶναι   τὸ ἓν τοῦτο καὶ τὸ
[3, 2]   ὥστ᾽ ἄλλης ἂν (δόξειεν ἐπιστήμης  εἶναι   τὸ θεωρῆσαι τῶν αἰτίων τούτων
[3, 4]   αὐτῶν θιγγάνουσιν, οὐθὲν αἴτια τοῦ  εἶναι   τὸ νέκταρ καὶ ἀμβροσία,
[3, 4]   εἶναι τὰ ὄντα καὶ τοῦτο  εἶναι   τὸ ὄν. (Ἀμφοτέρως δὲ δύσκολον·
[3, 2]   τρόπον οἷόν τε κινήσεως ἀρχὴν  εἶναι   τοῖς ἀκινήτοις τὴν τἀγαθοῦ
[3, 1]   ἄνευ τοῦ διαπορῆσαι πρῶτον ὁμοίους  εἶναι   τοῖς ποῖ δεῖ βαδίζειν ἀγνοοῦσι,
[3, 2]   στερεὰ ἐν τῷ αὐτῷ ἀναγκαῖον  εἶναι   τόπῳ, καὶ μὴ εἶναι ἀκίνητα
[3, 2]   ἐνδέχοιτ᾽ ἂν ἐν τοῖς αἰσθητοῖς  εἶναι   (τοῦ γὰρ αὐτοῦ λόγου ἀμφότερα
[3, 4]   μεῖζον μηδὲ ἔλαττον, οὔ φησιν  εἶναι   τοῦτο τῶν ὄντων, (ὡς δηλονότι
[3, 4]   τὸν εὐδαιμονέστατον θεὸν ἧττον φρόνιμον  εἶναι   τῶν ἄλλων· οὐ γὰρ γνωρίζει
[3, 3]   ἐπὶ τῶν ἀτόμων κατηγορούμενα ἀρχαὶ  εἶναι   τῶν γενῶν· πάλιν δὲ πῶς
[3, 4]   τὸ ὄν, μηδὲ τῶν ἄλλων  εἶναι   τῶν καθόλου μηθέν (ταῦτα γάρ
[3, 6]   δυνάμει τὰ στοιχεῖα, ἐνδέχεται μηθὲν  εἶναι   τῶν ὄντων· δυνατὸν γὰρ εἶναι
[3, 2]   αὐτῶν ἐστί, δεήσει τι γένος  εἶναι   ὑποκείμενον καὶ τὰ μὲν πάθη
[3, 4]   καὶ τὴν γραμμὴν ἐκ στιγμῶν  εἶναι   φάσκειν. Ἀλλὰ μὴν καὶ εἴ
[3, 2]   παραπλήσιον (ποιοῦντες τοῖς θεοὺς μὲν  εἶναι   φάσκουσιν ἀνθρωποειδεῖς δέ· οὔτε γὰρ
[3, 2]   πότερον τὰς αἰσθητὰς οὐσίας μόνας  εἶναι   (φατέον καὶ παρὰ ταύτας
[3, 3]   πράγματα ὧν ἀρχή, καὶ δύνασθαι  εἶναι   χωριζομένην αὐτῶν· τοιοῦτον δέ τι
[3, 4]   ἀλλὰ τοῦτο αὐτῶν τὴν φύσιν  εἶναι,   ὡς οὔσης τῆς οὐσίας αὐτοῦ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/12/2009