Livre, Chap. |
[3, 4] |
εἴπερ
ἡ
ὕλη
ἔστι
διὰ
|
τὸ |
ἀγένητος
εἶναι,
πολὺ
ἔτι
μᾶλλον |
[3, 3] |
τὸ
ἕν
ἐστιν,
ἓν
δὲ
|
τὸ |
ἀδιαίρετον,
ἀδιαίρετον
δὲ
ἅπαν
ἢ |
[3, 4] |
γίγνεσθαί
τε
οὐχ
οἷόν
τε
|
τὸ |
ἀδύνατον
γενέσθαι·
τὸ
δὲ
γεγονὸς |
[3, 2] |
περὶ
αὐτῶν
ἄλλου
τὸ
(θεωρῆσαι
|
τὸ |
ἀληθὲς
καὶ
ψεῦδος;
ὅλως
τε |
[3, 4] |
γὰρ
λέγομεν
τὸ
καθ᾽
ἕκαστον,
|
τὸ |
ἀριθμῷ
ἕν,
καθόλου
δὲ
τὸ |
[3, 2] |
τῶν
κοινῶν
δοξῶν.
Περὶ
οὖν
|
τὸ |
αὐτὸ
γένος
τὰ
συμβεβηκότα
καθ᾽ |
[3, 4] |
ἓν
οὐσία
ἄν
τε
ᾖ
|
τὸ |
αὐτὸ
ἕν,
ἀδύνατον
τὸν
ἀριθμὸν |
[3, 2] |
εἴη
τοιαύτη·
πολλαχῶς
γὰρ
(ἐπισταμένων
|
τὸ |
αὐτὸ
μᾶλλον
μὲν
εἰδέναι
φαμὲν |
[3, 3] |
βέλτιον
τὸ
δὲ
χεῖρον,
ἀεὶ
|
τὸ |
βέλτιον
πρότερον·
ὥστ᾽
οὐδὲ
τούτων |
[3, 4] |
παρὰ
τὰ
στοιχεῖα
οὐθὲν
ἕτερον·
|
τὸ |
γὰρ
ἀριθμῷ
ἓν
ἢ
τὸ |
[3, 4] |
ἄλλων·
οὐ
γὰρ
γνωρίζει
(ἅπαντα·
|
τὸ |
γὰρ
νεῖκος
οὐκ
ἔχει,
ἡ |
[3, 1] |
ζητούμενον
εὕρηκεν
ἢ
μὴ
γιγνώσκειν·
|
(τὸ |
γὰρ
τέλος
τούτῳ
μὲν
οὐ |
[3, 4] |
ἀριθμὸς
ὁτὲ
δὲ
μέγεθος
ἔσται
|
τὸ |
γενόμενον,
εἴπερ
τὸ
μὴ
ἓν |
[3, 3] |
ἐπὶ
τῶν
οἰκείων
διαφορῶν
ἢ
|
τὸ |
γένος
ἄνευ
τῶν
αὐτοῦ
εἰδῶν, |
[3, 4] |
δυνατόν.
Ἀνάγκη
γὰρ
εἶναί
τι
|
τὸ |
γιγνόμενον
καὶ
ἐξ
οὗ
γίγνεται |
[3, 2] |
γνωριζούσης
τὰς
οὐσίας
ἴδιόν
ἐστι
|
τὸ |
γιγνώσκειν
περὶ
αὐτῶν.
Ἅμα
δὲ |
[3, 4] |
καὶ
θεωρῆσαι
χαλεπώτατον
καὶ
πρὸς
|
τὸ |
(γνῶναι
τἀληθὲς
ἀναγκαιότατον
πότερόν
ποτε |
[3, 2] |
ὕλη
δὲ
γῆ
καὶ
λίθοι,
|
τὸ |
δ᾽
εἶδος
ὁ
λόγος.
Ἐκ |
[3, 5] |
σώματος,
τὸ
μὲν
εἰς
πλάτος
|
(τὸ |
δ᾽
εἰς
βάθος
τὸ
δ᾽ |
[3, 5] |
πλάτος
(τὸ
δ᾽
εἰς
βάθος
|
τὸ |
δ᾽
εἰς
μῆκος.
Πρὸς
δὲ |
[3, 3] |
οὐκ
ἔστι
τὸ
μὲν
πρότερον
|
τὸ |
δ᾽
ὕστερον.
Ἔτι
ὅπου
τὸ |
[3, 4] |
οἷόν
τε
τὸ
ἀδύνατον
γενέσθαι·
|
τὸ |
δὲ
γεγονὸς
ἀνάγκη
εἶναι
ὅτε |
[3, 6] |
ἡ
δύναμις
ἐκείνης
τῆς
αἰτίας,
|
τὸ |
δὲ
δυνατὸν
οὐκ
ἀναγκαῖον
ἐκείνως |
[3, 2] |
οὐσίας
θετέον
τὴν
ἐπιστήμην
ταύτην;
|
τὸ |
δὲ
μίαν
πασῶν
οὐκ
εὔλογον· |
[3, 4] |
τι
ὂν
τὸ
μὲν
ἓν
|
τὸ |
δὲ
ὄν
ἐστιν,
ἢ
δεῖ |
[3, 5] |
ἄνευ
σώματος
ἐνδέχεσθαι
δοκεῖ
εἶναι
|
τὸ |
δὲ
σῶμα
ἄνευ
τούτων
ἀδύνατον. |
[3, 5] |
τὰ
τοιαῦτα
πάθη,
οὐκ
οὐσίαι,
|
τὸ |
δὲ
σῶμα
τὸ
ταῦτα
πεπονθὸς |
[3, 2] |
καὶ
γίγνεται
καὶ
ἔστι
τἆλλα,
|
τὸ |
δὲ
τέλος
καὶ
τὸ
οὗ |
[3, 3] |
Ἔτι
ὅπου
τὸ
μὲν
βέλτιον
|
τὸ |
δὲ
χεῖρον,
ἀεὶ
τὸ
βέλτιον |
[3, 1] |
δὲ
τοῖς
εὐπορῆσαι
βουλομένοις
προὔργου
|
τὸ |
διαπορῆσαι
καλῶς·
ἡ
γὰρ
ὕστερον |
[3, 6] |
ἀδύνατα.
Σύνεγγυς
δὲ
τούτων
ἐστὶ
|
τὸ |
διαπορῆσαι
πότερον
δυνάμει
ἔστι
τὰ |
[3, 1] |
εὐπορῆσαι
τῆς
ἀληθείας
ἀλλ᾽
οὐδὲ
|
τὸ |
διαπορῆσαι
τῷ
λόγῳ
ῥᾴδιον
καλῶς. |
[3, 2] |
δὲ
καὶ
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
|
τὸ |
εἰδέναι
ἕκαστον
καὶ
ὧν
ἀποδείξεις |
[3, 4] |
τὸ
σύνολον,
τὴν
μορφὴν
καὶ
|
τὸ |
εἶδος.
Εἰ
δ᾽
αὖ
τις |
[3, 5] |
ἔχει
καὶ
περὶ
τὸ
νῦν
|
τὸ |
ἐν
τῷ
χρόνῳ·
οὐδὲ
γὰρ |
[3, 4] |
γνωριμώτερον
ἀνάγων
λέγει
ὅ
τι
|
τὸ |
ἕν
ἐστιν·
δόξειε
γὰρ
ἂν |
[3, 3] |
καὶ
εἰ
μᾶλλόν
γε
ἀρχοειδὲς
|
τὸ |
ἕν
ἐστιν,
ἓν
δὲ
τὸ |
[3, 4] |
ἕκαστον.
Ἔτι
εἰ
ἀδιαίρετον
αὐτὸ
|
τὸ |
ἕν,
κατὰ
μὲν
τὸ
Ζήνωνος |
[3, 4] |
ἕτερόν
τι
τὸ
ὂν
οὐδὲ
|
τὸ |
ἓν
ἀλλὰ
τοῦτο
αὐτῶν
τὴν |
[3, 3] |
ἔσται
τό
τε
ὂν
καὶ
|
τὸ |
ἓν
ἀρχαὶ
καὶ
οὐσίαι·
ταῦτα |
[3, 3] |
τῶν
αὐτοῦ
εἰδῶν,
ὥστ᾽
εἴπερ
|
τὸ |
ἓν
γένος
ἢ
τὸ
ὄν, |
[3, 4] |
ὄντος.
Ἐκ
τίνος
γὰρ
(παρὰ
|
τὸ |
ἓν
ἔσται
αὐτὸ
ἄλλο
ἕν; |
[3, 3] |
τῶν
λεγόντων
στοιχεῖα
τῶν
ὄντων
|
τὸ |
(ἓν
ἢ
τὸ
ὂν
ἢ |
[3, 1] |
καὶ
πλείστην
ἀπορίαν
ἔχον,
πότερον
|
τὸ |
ἓν
καὶ
τὸ
ὄν,
καθάπερ |
[3, 4] |
ἔσται
ἀριθμῷ
ἕν,
οὐδ᾽
αὐτὸ
|
τὸ |
ἓν
καὶ
τὸ
ὄν·
καὶ |
[3, 4] |
μὴ
θήσεται
εἶναί
τινα
οὐσίαν
|
τὸ |
ἓν
καὶ
τὸ
ὄν,
μηδὲ |
[3, 4] |
ὄν,
ἀναγκαῖον
οὐσίαν
αὐτῶν
εἶναι
|
τὸ |
ἓν
καὶ
τὸ
ὄν·
οὐ |
[3, 4] |
γὰρ
καὶ
τούτοις
τοσαῦτα
λέγειν
|
τὸ |
ἓν
καὶ
τὸ
ὂν
ὅσας |
[3, 4] |
ἄν
τε
γὰρ
μὴ
ᾖ
|
τὸ |
ἓν
οὐσία
ἄν
τε
ᾖ |
[3, 4] |
πότερόν
ποτε
τὸ
ὂν
καὶ
|
τὸ |
ἓν
οὐσίαι
τῶν
ὄντων
εἰσί, |
[3, 3] |
ὄντων
ἓν
εἶναι
γένος
οὔτε
|
τὸ |
ἓν
οὔτε
τὸ
ὄν·
ἀνάγκη |
[3, 4] |
οἱ
δ᾽
ἀέρα
φασὶν
εἶναι
|
τὸ |
ἓν
τοῦτο
καὶ
τὸ
ὄν, |
[3, 4] |
τοῦ
εἶναι,
συνάγουσα
γὰρ
εἰς
|
τὸ |
ἓν
φθείρει
τὰ
ἄλλα.
Καὶ |
[3, 4] |
ποτ᾽
ἐστὶ
τὸ
ὂν
καὶ
|
τὸ |
ἓν
ὡς
ὑποκειμένης
ἄλλης
φύσεως. |
[3, 2] |
ὁποιασοῦν
περὶ
τούτων
ἐστὶν
ἴδιον
|
τὸ |
ἐπαΐειν;
(εἴπερ
οὖν
ὁμοίως
μὲν |
[3, 3] |
ὕστερόν
ἐστιν,
οὐχ
οἷόν
τε
|
τὸ |
ἐπὶ
τούτων
εἶναί
τι
παρὰ |
[3, 4] |
τὸ
ἀριθμῷ
ἕν,
καθόλου
δὲ
|
τὸ |
ἐπὶ
τούτων.
(Ὥσπερ
οὖν
εἰ |
[3, 4] |
ἓν
καὶ
τὸ
ὄν·
καὶ
|
τὸ |
ἐπίστασθαι
πῶς
ἔσται,
εἰ
μή |
[3, 2] |
ὁ
οἰκοδόμος,
οὗ
δ᾽
ἕνεκα
|
τὸ |
ἔργον,
ὕλη
δὲ
γῆ
καὶ |
[3, 4] |
ἐξ
οὗ
γίγνεται
καὶ
τούτων
|
τὸ |
ἔσχατον
ἀγένητον,
εἴπερ
ἵσταταί
τε |
[3, 3] |
εἰς
εἴδη,
μᾶλλον
ἂν
ἓν
|
τὸ |
(ἔσχατον
εἴη
κατηγορούμενον·
οὐ
γάρ |
[3, 1] |
τούτων
ἁπάντων
οὐ
μόνον
χαλεπὸν
|
τὸ |
εὐπορῆσαι
τῆς
ἀληθείας
ἀλλ᾽
οὐδὲ |
[3, 4] |
αὐτὸ
τὸ
ἕν,
κατὰ
μὲν
|
τὸ |
Ζήνωνος
ἀξίωμα
οὐθὲν
ἂν
εἴη |
[3, 1] |
πρὸς
τούτοις
οὐδ᾽
εἴ
ποτε
|
τὸ |
ζητούμενον
εὕρηκεν
ἢ
μὴ
γιγνώσκειν· |
[3, 6] |
τε
καὶ
ὁ
ἄνθρωπος
καὶ
|
τὸ |
ζῷον,
εἴπερ
σημαίνει
ἕκαστον
τόδε |
[3, 5] |
αὕτη
ἂν
ἦν
ἡ
ἀφορίζουσα
|
τὸ |
ἥμισυ)
ὁ
δ᾽
(αὐτὸς
λόγος |
[3, 5] |
ἐν
τῷ
λίθῳ
Ἑρμῆς,
οὐδὲ
|
τὸ |
ἥμισυ
τοῦ
κύβου
ἐν
τῷ |
[3, 2] |
τίνος
ἔσται
περὶ
αὐτῶν
ἄλλου
|
τὸ |
(θεωρῆσαι
τὸ
ἀληθὲς
καὶ
ψεῦδος; |
[3, 2] |
ἄλλης
ἂν
(δόξειεν
ἐπιστήμης
εἶναι
|
τὸ |
θεωρῆσαι
τῶν
αἰτίων
τούτων
ἕκαστον. |
[3, 3] |
αὐτῶν·
τοιοῦτον
δέ
τι
παρὰ
|
τὸ |
καθ᾽
ἕκαστον
(εἶναι
διὰ
τί |
[3, 4] |
τὸ
γὰρ
ἀριθμῷ
ἓν
ἢ
|
τὸ |
καθ᾽
ἕκαστον
λέγειν
διαφέρει
οὐθέν· |
[3, 1] |
τε
καὶ
μᾶλλον
ἔστι
παρὰ
|
τὸ |
καθ᾽
ἕκαστον.
Μάλιστα
δὲ
ζητητέον |
[3, 4] |
διαφέρει
οὐθέν·
οὕτω
γὰρ
λέγομεν
|
τὸ |
καθ᾽
ἕκαστον,
τὸ
ἀριθμῷ
ἕν, |
[3, 3] |
ἢ
κατ᾽
εἶδος,
πρότερον
δὲ
|
τὸ |
κατ᾽
εἶδος,
τὰ
δὲ
γένη |
[3, 6] |
τόδε
τι
καὶ
ἓν
θέσθαι
|
τὸ |
κοινῇ
κατηγορούμενον,
πολλὰ
ἔσται
ζῷα |
[3, 3] |
αἱ
φωναὶ
(πρώτων,
ἀλλ᾽
οὐ
|
τὸ |
κοινὸν
ἡ
φωνή·
καὶ
τῶν |
[3, 1] |
δὲ
βέλτιον
ἀνάγκη
ἔχειν
πρὸς
|
τὸ |
κρῖναι
τὸν
ὥσπερ
ἀντιδίκων
καὶ |
[3, 3] |
(ἓν
ἢ
τὸ
ὂν
ἢ
|
τὸ |
μέγα
καὶ
μικρὸν
ὡς
γένεσιν |
[3, 3] |
τὸ
δ᾽
ὕστερον.
Ἔτι
ὅπου
|
τὸ |
μὲν
βέλτιον
τὸ
δὲ
χεῖρον, |
[3, 5] |
πάντα
διαιρέσεις
ὄντα
τοῦ
σώματος,
|
τὸ |
μὲν
εἰς
πλάτος
(τὸ
δ᾽ |
[3, 4] |
αὐτῶν
οὐχ
ἕτερόν
τι
ὂν
|
τὸ |
μὲν
ἓν
τὸ
δὲ
ὄν |
[3, 3] |
δὲ
τοῖς
ἀτόμοις
οὐκ
ἔστι
|
τὸ |
μὲν
πρότερον
τὸ
δ᾽
ὕστερον. |
[3, 4] |
μέγεθος
ἔσται
τὸ
γενόμενον,
εἴπερ
|
τὸ |
μὴ
ἓν
ἡ
ἀνισότης
καὶ |
[3, 6] |
μήπω
ὄν·
γίγνεται
μὲν
γὰρ
|
τὸ |
(μὴ
ὄν,
οὐθὲν
δὲ
γίγνεται |
[3, 6] |
ὄντων·
δυνατὸν
γὰρ
εἶναι
καὶ
|
τὸ |
μήπω
ὄν·
γίγνεται
μὲν
γὰρ |
[3, 4] |
ἀρχήν
τινα
αἰτίαν
τῆς
φθορᾶς
|
τὸ |
νεῖκος,
δόξειε
δ᾽
ἂν
οὐθὲν |
[3, 4] |
γε
φανερόν,
ὅτι
(συμβαίνει
αὐτῷ
|
τὸ |
νεῖκος
μηθὲν
μᾶλλον
φθορᾶς
ἢ |
[3, 4] |
θιγγάνουσιν,
οὐθὲν
αἴτια
τοῦ
εἶναι
|
τὸ |
νέκταρ
καὶ
ἡ
ἀμβροσία,
εἰ |
[3, 5] |
παραπλησίως
δ᾽
ἔχει
καὶ
περὶ
|
τὸ |
νῦν
τὸ
ἐν
τῷ
χρόνῳ· |
[3, 4] |
τὰ
ὄντα
καὶ
τοῦτο
εἶναι
|
τὸ |
ὄν.
(Ἀμφοτέρως
δὲ
δύσκολον·
ἄν |
[3, 3] |
γένος
οὔτε
τὸ
ἓν
οὔτε
|
τὸ |
ὄν·
ἀνάγκη
μὲν
γὰρ
τὰς |
[3, 4] |
εἶναι
τὸ
ἓν
τοῦτο
καὶ
|
τὸ |
ὄν,
ἐξ
οὗ
τὰ
ὄντα |
[3, 1] |
ἔχον,
πότερον
τὸ
ἓν
καὶ
|
τὸ |
ὄν,
καθάπερ
οἱ
Πυθαγόρειοι
καὶ |
[3, 4] |
οὐδ᾽
αὐτὸ
τὸ
ἓν
καὶ
|
τὸ |
ὄν·
καὶ
τὸ
ἐπίστασθαι
πῶς |
[3, 4] |
τινα
οὐσίαν
τὸ
ἓν
καὶ
|
τὸ |
ὄν,
μηδὲ
τῶν
ἄλλων
εἶναι |
[3, 4] |
αὐτῶν
εἶναι
τὸ
ἓν
καὶ
|
τὸ |
ὄν·
οὐ
γὰρ
ἕτερόν
τι |
[3, 3] |
εἴπερ
τὸ
ἓν
γένος
ἢ
|
τὸ |
ὄν,
οὐδεμία
διαφορὰ
οὔτε
ὂν |
[3, 3] |
τῶν
ὄντων
τὸ
(ἓν
ἢ
|
τὸ |
ὂν
ἢ
τὸ
μέγα
καὶ |
[3, 5] |
γὰρ
μή
εἰσιν,
διαφεύγει
τί
|
τὸ |
ὂν
καὶ
τίνες
αἱ
οὐσίαι |
[3, 5] |
μηδὲ
οὐσίαι
τινές,
διαφεύγει
τί
|
τὸ |
ὂν
καὶ
τίς
ἡ
οὐσία |
[3, 4] |
(γνῶναι
τἀληθὲς
ἀναγκαιότατον
πότερόν
ποτε
|
τὸ |
ὂν
καὶ
τὸ
ἓν
οὐσίαι |
[3, 4] |
δεῖ
ζητεῖν
τί
ποτ᾽
ἐστὶ
|
τὸ |
ὂν
καὶ
τὸ
ἓν
ὡς |
[3, 4] |
τοσαῦτα
λέγειν
τὸ
ἓν
καὶ
|
τὸ |
ὂν
ὅσας
περ
ἀρχὰς
εἶναί |
[3, 4] |
οἱ
Πυθαγόρειοι
οὐχ
ἕτερόν
τι
|
τὸ |
ὂν
οὐδὲ
τὸ
ἓν
ἀλλὰ |
[3, 5] |
οἱ
πρότερον
τὴν
οὐσίαν
καὶ
|
τὸ |
ὂν
ᾤοντο
τὸ
σῶμα
εἶναι |
[3, 2] |
τἆλλα,
τὸ
δὲ
τέλος
καὶ
|
τὸ |
οὗ
ἕνεκα
πράξεώς
τινός
ἐστι |
[3, 1] |
τῶν
φθαρτῶν
φθαρταί;
ἔτι
δὲ
|
τὸ |
πάντων
(χαλεπώτατον
καὶ
πλείστην
ἀπορίαν |
[3, 4] |
ἔσται
(μήτε
ἐκείνη,
οὐθὲν
ἔσται
|
τὸ |
παράπαν,
εἰ
δὲ
τοῦτο
ἀδύνατον, |
[3, 2] |
βέλτιον
ἢ
χεῖρον,
ἀλλ᾽
οὐδὲ
|
τὸ |
παράπαν
μέμνηται
οὐθεὶς
οὐθενὸς
τῶν |
[3, 3] |
ἀδιαίρετον
δὲ
ἅπαν
ἢ
κατὰ
|
τὸ |
ποσὸν
ἢ
κατ᾽
εἶδος,
πρότερον |
[3, 2] |
τὸν
τῷ
εἶναι
γνωρίζοντα
τί
|
τὸ |
πρᾶγμα
ἢ
τῷ
μὴ
εἶναι, |
[3, 1] |
ἀδύνατον
γὰρ
ἀμφοτέρως
προελθεῖν
εἰς
|
τὸ |
πρόσθεν.
Διὸ
δεῖ
τὰς
δυσχερείας |
[3, 3] |
τινῶν
ἀνθρώπων.
Ἔτι
ἐν
οἷς
|
τὸ |
πρότερον
καὶ
ὕστερόν
ἐστιν,
οὐχ |
[3, 4] |
αὐτὰς
ἁπάντων
λέγουσιν
ἀρχάς.
(Ἀλλὰ
|
τὸ |
πρῶτον
ἀπορηθὲν
ἀποτρώγουσιν
ὥσπερ
τοῦτο |
[3, 3] |
γίγνονται,
ἄλλως
τε
κἄν
τις
|
τὸ |
πρῶτον
γένος
ἀρχὴν
τιθῇ.
(Ἀλλὰ |
[3, 2] |
ταύταις;
λέγω
δ᾽
οἷον,
εἰ
|
τὸ |
στερεὸν
οὐσία
τίς
ἐστι
καὶ |
[3, 4] |
ὕλη
τούτων
ἕκαστον
καὶ
ἔστι
|
τὸ |
σύνολον
ἄμφω
ταῦτα;
Ἔτι
δὲ |
[3, 1] |
καὶ
πότερον
ἔστι
τι
παρὰ
|
τὸ |
(σύνολον
(λέγω
δὲ
τὸ
σύνολον, |
[3, 1] |
παρὰ
τὸ
(σύνολον
(λέγω
δὲ
|
τὸ |
σύνολον,
ὅταν
κατηγορηθῇ
τι
τῆς |
[3, 4] |
ὅτι
μάλιστα
ἔστι
τι
παρὰ
|
τὸ |
σύνολον
ὅταν
κατηγορηθῇ
τι
τῆς |
[3, 4] |
ἀδύνατον,
ἀνάγκη
τι
εἶναι
παρὰ
|
τὸ |
σύνολον,
τὴν
μορφὴν
καὶ
τὸ |
[3, 5] |
οὐσίαν
καὶ
τὸ
ὂν
ᾤοντο
|
τὸ |
σῶμα
εἶναι
τὰ
δὲ
ἄλλα |
[3, 5] |
τῆς
στιγμῆς·
τούτοις
γὰρ
ὥρισται
|
τὸ |
σῶμα,
καὶ
τὰ
μὲν
ἄνευ |
[3, 5] |
ὥστ᾽
εἰ
μάλιστα
μὲν
οὐσία
|
τὸ |
σῶμα,
τούτου
δὲ
μᾶλλον
ταῦτα, |
[3, 5] |
οὐκ
οὐσίαι,
τὸ
δὲ
σῶμα
|
τὸ |
ταῦτα
πεπονθὸς
μόνον
ὑπομένει
ὡς |
[3, 2] |
τί
ἐστιν
(οἷον
τί
ἐστι
|
τὸ |
τετραγωνίζειν,
ὅτι
μέσης
εὕρεσις·
ὁμοίως |
[3, 4] |
οὐ
ποιήσει
πλεῖον
δὲ
προστιθέμενον
|
τὸ |
τοιοῦτον)
ἀλλὰ
πῶς
δὴ
ἐξ |
[3, 1] |
τούτων
τε
χάριν
καὶ
διὰ
|
τὸ |
τοὺς
(ζητοῦντας
ἄνευ
τοῦ
διαπορῆσαι |
[3, 3] |
τὴν
τῶν
ὄντων
λαβεῖν
ἐπιστήμην
|
τὸ |
τῶν
εἰδῶν
λαβεῖν
καθ᾽
ἃ |
[3, 2] |
παρὰ
τὰ
αἰσθητὰ
καὶ
αὐτὸ
|
τὸ |
ὑγιεινόν.
Ἅμα
δὲ
οὐδὲ
τοῦτο |
[3, 1] |
ἢ
οὔ,
ἀλλ᾽
ἕτερόν
τι
|
τὸ |
ὑποκείμενον,
ὥσπερ
Ἐμπεδοκλῆς
φησὶ
φιλίαν |
[3, 2] |
ἐχόντων
δυσκολίαν,
οὐθενὸς
ἧττον
ἄτοπον
|
τὸ |
φάναι
μὲν
εἶναί
τινας
φύσεις |