Livre, Chap. |
[3, 2] |
τε
παρά
τ᾽
αὐτὰς
καὶ
|
(τὰς |
αἰσθητὰς
ἔσονται
καὶ
ἕκαστον
τῶν |
[3, 1] |
τῶν
ἀναγκαίων
ἐστὶ
ζητῆσαι,
πότερον
|
τὰς |
αἰσθητὰς
οὐσίας
εἶναι
(μόνον
φατέον |
[3, 2] |
ἀποδοῦναι
παγχάλεπον.
Ἔτι
δὲ
πότερον
|
τὰς |
αἰσθητὰς
οὐσίας
μόνας
εἶναι
(φατέον |
[3, 1] |
μιᾶς
ἢ
πολλῶν
ἐπιστημῶν
θεωρῆσαι
|
τὰς |
αἰτίας·
καὶ
πότερον
τὰς
τῆς |
[3, 2] |
ᾗ
ὥσπερ
δούλας
οὐδ᾽
ἀντειπεῖν
|
τὰς |
ἄλλας
ἐπιστήμας
δίκαιον,
ἡ
τοῦ |
[3, 6] |
εἶναι
ἀδυνάτων.
Ταύτας
τε
οὖν
|
τὰς |
ἀπορίας
ἀναγκαῖον
ἀπορῆσαι
περὶ
τῶν |
[3, 6] |
εἴδη
εἶναι
καὶ
ἓν
ἀριθμῷ
|
τὰς |
ἀρχὰς
ἀλλὰ
μὴ
εἴδει,
εἰρήκαμεν |
[3, 2] |
ἂν
εἴη
μὴ
ἐναντίας
οὔσας
|
τὰς |
ἀρχὰς
γνωρίζειν;
ἔτι
δὲ
πολλοῖς |
[3, 4] |
δ᾽
ὠλιγώρησαν
(θεοὺς
γὰρ
ποιοῦντες
|
τὰς |
ἀρχὰς
καὶ
ἐκ
θεῶν
γεγονέναι, |
[3, 3] |
ἀμφοτέρως
γε
οἷόν
τε
λέγειν
|
τὰς |
ἀρχάς.
Ὁ
μὲν
γὰρ
λόγος |
[3, 5] |
ἄλλα
(τούτου
πάθη,
ὥστε
καὶ
|
τὰς |
ἀρχὰς
τὰς
τῶν
σωμάτων
τῶν |
[3, 2] |
εἶναι
παρὰ
τὰ
αἰσθητὰ
διὰ
|
τὰς |
αὐτὰς
αἰτίας·
εἰ
γὰρ
ἔστιν |
[3, 4] |
οὐδ᾽
ἐγκεχείρηκεν
οὐδεὶς
ἑτέρας,
ἀλλὰ
|
τὰς |
αὐτὰς
ἁπάντων
λέγουσιν
ἀρχάς.
(Ἀλλὰ |
[3, 2] |
ἐν
τῷ
οὐρανῷ,
ταύτας
δὲ
|
τὰς |
αὐτὰς
φάναι
τοῖς
αἰσθητοῖς
πλὴν |
[3, 2] |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων)
περὶ
δὲ
|
τὰς |
γενέσεις
καὶ
τὰς
πράξεις
καὶ |
[3, 5] |
καὶ
περὶ
τὰς
στιγμὰς
καὶ
|
τὰς |
γραμμὰς
καὶ
τὰ
ἐπίπεδα·
ὁ |
[3, 5] |
πάσχειν·
τὰς
δὲ
στιγμὰς
καὶ
|
τὰς |
γραμμὰς
καὶ
τὰς
ἐπιφανείας
οὐκ |
[3, 1] |
συγγενεῖς
ἢ
τὰς
μὲν
σοφίας
|
τὰς |
δὲ
ἄλλο
τι
λεκτέον
αὐτῶν. |
[3, 2] |
(βέλτιον
ἢ
χεῖρον
λέγεσθαι
πάντα,
|
τὰς |
δὲ
μαθηματικὰς
οὐθένα
ποιεῖσθαι
λόγον |
[3, 5] |
γίγνεσθαι
καὶ
φθείρεσθαι
ταῦτα
πάσχειν·
|
τὰς |
δὲ
στιγμὰς
καὶ
τὰς
γραμμὰς |
[3, 3] |
τὸ
ὄν·
ἀνάγκη
μὲν
γὰρ
|
τὰς |
διαφορὰς
ἑκάστου
γένους
καὶ
εἶναι |
[3, 1] |
εἰς
τὸ
πρόσθεν.
Διὸ
δεῖ
|
τὰς |
δυσχερείας
τεθεωρηκέναι
πάσας
πρότερον,
τούτων |
[3, 2] |
μὲν
εἶναί
τινας
φύσεις
παρὰ
|
τὰς |
ἐν
τῷ
οὐρανῷ,
ταύτας
δὲ |
[3, 2] |
τῶν
ὄντων
δεῖ
ζητεῖν
ταύτας
|
τὰς |
ἐπιστήμας.
Εἰ
γὰρ
τούτῳ
διοίσει |
[3, 5] |
στιγμὰς
καὶ
τὰς
γραμμὰς
καὶ
|
τὰς |
ἐπιφανείας
οὐκ
ἐνδέχεται
οὔτε
γίγνεσθαι |
[3, 2] |
ἀμφισβητήσιμόν
ἐστιν
(λέγω
(δὲ
ἀποδεικτικὰς
|
τὰς |
κοινὰς
δόξας
ἐξ
ὧν
ἅπαντες |
[3, 2] |
καὶ
τὰ
μεταξύ,
περὶ
ἃ
|
τὰς |
μαθηματικὰς
εἶναί
φασιν
ἐπιστήμας;
ὡς |
[3, 1] |
πλείονες
πότερον
ἅπασαι
συγγενεῖς
ἢ
|
τὰς |
μὲν
σοφίας
τὰς
δὲ
ἄλλο |
[3, 1] |
φαμέν,
ἐπισκεπτέον,
καὶ
πότερον
περὶ
|
τὰς |
οὐσίας
ἡ
θεωρία
μόνον
ἐστὶν |
[3, 2] |
ἄλλων
οὕτως
οὐδὲ
τῆς
γνωριζούσης
|
τὰς |
οὐσίας
ἴδιόν
ἐστι
τὸ
γιγνώσκειν |
[3, 2] |
μία.
Ἔτι
δὲ
πότερον
περὶ
|
τὰς |
οὐσίας
μόνον
ἡ
θεωρία
ἐστὶν |
[3, 2] |
περὶ
δὲ
τὰς
γενέσεις
καὶ
|
τὰς |
πράξεις
καὶ
περὶ
πᾶσαν
μεταβολὴν |
[3, 1] |
πότερον
τὰς
τῆς
οὐσίας
ἀρχὰς
|
τὰς |
πρώτας
ἐστὶ
τῆς
ἐπιστήμης
ἰδεῖν |
[3, 5] |
δῆλον
ὅτι
ἔχει
καὶ
περὶ
|
τὰς |
στιγμὰς
καὶ
τὰς
γραμμὰς
καὶ |
[3, 1] |
θεωρῆσαι
τὰς
αἰτίας·
καὶ
πότερον
|
τὰς |
τῆς
οὐσίας
ἀρχὰς
τὰς
πρώτας |
[3, 4] |
θείημεν
εἶναί
τινα
οἰκίαν
παρὰ
|
τὰς |
τινὰς
(οἰκίας.
Πρὸς
δὲ
τούτοις |
[3, 5] |
πάθη,
ὥστε
καὶ
τὰς
ἀρχὰς
|
τὰς |
τῶν
σωμάτων
τῶν
ὄντων
εἶναι |