Livre, Chap. |
[3, 4] |
τι
τὸ
ὂν
οὐδὲ
τὸ
|
ἓν |
ἀλλὰ
τοῦτο
αὐτῶν
τὴν
φύσιν |
[3, 1] |
οἷον
πότερον
ἐνδέχεται
ταὐτὸ
καὶ
|
ἓν |
ἅμα
φάναι
καὶ
ἀποφάναι
(ἢ |
[3, 4] |
μὴ
ἦν
ἐν
τοῖς
πράγμασιν,
|
ἓν |
ἂν
ἦν
ἅπαντα,
ὡς
φησίν· |
[3, 4] |
τὸν
Παρμενίδου
συμβαίνειν
ἀνάγκη
λόγον
|
ἓν |
ἅπαντα
εἶναι
τὰ
ὄντα
καὶ |
[3, 6] |
τά
τε
εἴδη
εἶναι
καὶ
|
ἓν |
ἀριθμῷ
τὰς
ἀρχὰς
ἀλλὰ
μὴ |
[3, 3] |
τό
τε
ὂν
καὶ
τὸ
|
ἓν |
ἀρχαὶ
καὶ
οὐσίαι·
ταῦτα
γὰρ |
[3, 4] |
εἰ
δὲ
μὴ
ἔστι
τι
|
ἓν |
αὐτὸ
μηδ᾽
αὐτὸ
ὄν,
σχολῇ |
[3, 4] |
οἷον
τῶν
ἀνθρώπων;
ἀλλ᾽
ἄτοπον·
|
ἓν |
γὰρ
πάντα
ὧν
ἡ
οὐσία |
[3, 3] |
αὐτοῦ
εἰδῶν,
ὥστ᾽
εἴπερ
τὸ
|
ἓν |
γένος
ἢ
τὸ
ὄν,
οὐδεμία |
[3, 3] |
γε
ἀρχοειδὲς
τὸ
ἕν
ἐστιν,
|
ἓν |
δὲ
τὸ
ἀδιαίρετον,
ἀδιαίρετον
δὲ |
[3, 4] |
ἄλλο
ἕν;
ἀνάγκη
γὰρ
μὴ
|
ἓν |
εἶναι·
ἅπαντα
δὲ
τὰ
ὄντα |
[3, 3] |
οἷόν
τε
δὲ
τῶν
ὄντων
|
ἓν |
εἶναι
γένος
οὔτε
τὸ
ἓν |
[3, 4] |
(αἰτία
(γοῦν
ἐστὶν
αὕτη
τοῦ
|
ἓν |
εἶναι
πᾶσιν)
ἕτεροι
δὲ
πῦρ, |
[3, 4] |
ἢ
ἓν
ἢ
πολλὰ
ὧν
|
ἓν |
ἕκαστον.
Ἔτι
εἰ
ἀδιαίρετον
αὐτὸ |
[3, 1] |
τούτων
ἕκαστον
ἀλλὰ
καὶ
ἆρα
|
ἓν |
ἑνὶ
ἐναντίον·
καὶ
πότερον
αἱ |
[3, 4] |
ἔσται,
εἰ
μή
τι
ἔσται
|
ἓν |
ἐπὶ
πάντων;
Ἀλλὰ
μὴν
εἰ |
[3, 3] |
οὐδεμία
διαφορὰ
οὔτε
ὂν
οὔτε
|
ἓν |
ἔσται.
Ἀλλὰ
μὴν
εἰ
μὴ |
[3, 4] |
Ἐκ
τίνος
γὰρ
(παρὰ
τὸ
|
ἓν |
ἔσται
αὐτὸ
ἄλλο
ἕν;
ἀνάγκη |
[3, 1] |
χωριστὸν
ἢ
οὔ,
καὶ
πότερον
|
ἓν |
ἢ
πλείω
τὸν
ἀριθμόν,
καὶ |
[3, 4] |
ἅπαντα
δὲ
τὰ
ὄντα
ἢ
|
ἓν |
ἢ
πολλὰ
ὧν
ἓν
ἕκαστον. |
[3, 4] |
οὐθὲν
ἕτερον·
τὸ
γὰρ
ἀριθμῷ
|
ἓν |
ἢ
τὸ
καθ᾽
ἕκαστον
λέγειν |
[3, 3] |
λεγόντων
στοιχεῖα
τῶν
ὄντων
τὸ
|
(ἓν |
ἢ
τὸ
ὂν
ἢ
τὸ |
[3, 4] |
τὸ
γενόμενον,
εἴπερ
τὸ
μὴ
|
ἓν |
ἡ
ἀνισότης
καὶ
ἡ
αὐτὴ |
[3, 6] |
δ᾽
(ἔσται
τόδε
τι
καὶ
|
ἓν |
θέσθαι
τὸ
κοινῇ
κατηγορούμενον,
πολλὰ |
[3, 4] |
πάντων;
Ἀλλὰ
μὴν
εἰ
ἀριθμῷ
|
ἓν |
καὶ
μία
ἑκάστη
τῶν
ἀρχῶν, |
[3, 4] |
εἰ
δ᾽
ἔστι
τι
αὐτὸ
|
ἓν |
καὶ
ὄν,
ἀναγκαῖον
οὐσίαν
αὐτῶν |
[3, 1] |
πλείστην
ἀπορίαν
ἔχον,
πότερον
τὸ
|
ἓν |
καὶ
τὸ
ὄν,
καθάπερ
οἱ |
[3, 4] |
ἀριθμῷ
ἕν,
οὐδ᾽
αὐτὸ
τὸ
|
ἓν |
καὶ
τὸ
ὄν·
καὶ
τὸ |
[3, 4] |
θήσεται
εἶναί
τινα
οὐσίαν
τὸ
|
ἓν |
καὶ
τὸ
ὄν,
μηδὲ
τῶν |
[3, 4] |
ἀναγκαῖον
οὐσίαν
αὐτῶν
εἶναι
τὸ
|
ἓν |
καὶ
τὸ
ὄν·
οὐ
γὰρ |
[3, 4] |
καὶ
τούτοις
τοσαῦτα
λέγειν
τὸ
|
ἓν |
καὶ
τὸ
ὂν
ὅσας
περ |
[3, 4] |
τε
γὰρ
μὴ
ᾖ
τὸ
|
ἓν |
οὐσία
ἄν
τε
ᾖ
τὸ |
[3, 4] |
ποτε
τὸ
ὂν
καὶ
τὸ
|
ἓν |
οὐσίαι
τῶν
ὄντων
εἰσί,
καὶ |
[3, 3] |
ἓν
εἶναι
γένος
οὔτε
τὸ
|
ἓν |
οὔτε
τὸ
ὄν·
ἀνάγκη
μὲν |
[3, 4] |
ἕτερόν
τι
ὂν
τὸ
μὲν
|
ἓν |
τὸ
δὲ
ὄν
ἐστιν,
ἢ |
[3, 3] |
διαιρετὰ
εἰς
εἴδη,
μᾶλλον
ἂν
|
ἓν |
τὸ
(ἔσχατον
εἴη
κατηγορούμενον·
οὐ |
[3, 4] |
δ᾽
ἀέρα
φασὶν
εἶναι
τὸ
|
ἓν |
τοῦτο
καὶ
τὸ
ὄν,
ἐξ |
[3, 4] |
εἶναι,
συνάγουσα
γὰρ
εἰς
τὸ
|
ἓν |
φθείρει
τὰ
ἄλλα.
Καὶ
ἅμα |
[3, 4] |
ἐστὶ
τὸ
ὂν
καὶ
τὸ
|
ἓν |
ὡς
ὑποκειμένης
ἄλλης
φύσεως.
Οἱ |