Livre, Chap.
[3, 2]	αἰσθητῶν, οὐ μὴν χωρίς γε	τῶν	αἰσθητῶν ἀλλ᾽ ἐν τούτοις· οἷς
[3, 4]	ἀρχῶν, καὶ μὴ ὥσπερ ἐπὶ	τῶν	αἰσθητῶν ἄλλαι ἄλλων (οἷον τῆσδε
[3, 2]	ἂν φθειρομένων. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	τῶν	αἰσθητῶν ἂν εἴη μεγεθῶν (οὐδὲ
[3, 2]	τοῦτο ἀληθές, ὡς ἡ γεωδαισία	τῶν	αἰσθητῶν ἐστὶ μεγεθῶν καὶ φθαρτῶν·
[3, 1]	κἂν εἰ οὐσίαι πότερον (κεχωρισμέναι	τῶν	αἰσθητῶν ἢ ἐνυπάρχουσαι ἐν τούτοις;
[3, 2]	λεγόμενα τῶν τε εἰδῶν καὶ	τῶν	αἰσθητῶν, οὐ μὴν χωρίς γε
[3, 2]	ὁ γεωμέτρης (οὐθὲν γὰρ εὐθὺ	τῶν	αἰσθητῶν οὕτως οὐδὲ στρογγύλον· ἅπτεται
[3, 1]	μαθηματικὰ μεταξὺ τούτων τε καὶ	τῶν	αἰσθητῶν. Περί τε τούτων οὖν,
[3, 2]	μὴν εἴ γε πλείους ἐπιστῆμαι	τῶν	αἰτίων εἰσὶ καὶ ἑτέρα ἑτέρας
[3, 2]	ἐπιστημῶν θεωρῆσαι πάντα τὰ γένη	τῶν	(αἰτίων. Μιᾶς μὲν γὰρ ἐπιστήμης
[3, 2]	(δόξειεν ἐπιστήμης εἶναι τὸ θεωρῆσαι	τῶν	αἰτίων τούτων ἕκαστον. Ἀλλὰ μὴν
[3, 4]	καίτοι περὶ αὐτῆς τῆς προσφορᾶς	(τῶν	αἰτίων τούτων ὑπὲρ ἡμᾶς εἰρήκασιν·
[3, 2]	αὐτῷ πάντας τοὺς τρόπους τοὺς	τῶν	αἰτίων ὑπάρχειν, οἷον οἰκίας ὅθεν
[3, 1]	περὶ προτέρου καὶ ὑστέρου καὶ	τῶν	ἄλλων ἁπάντων τῶν τοιούτων περὶ
[3, 3]	αἱ ἀποδείξεις ἐνυπάρχουσιν ἐν ταῖς	τῶν	ἄλλων ἀποδείξεσιν ἢ πάντων ἢ
[3, 2]	(τὰς αἰσθητὰς ἔσονται καὶ ἕκαστον	τῶν	ἄλλων γενῶν· ὥστ᾽ ἐπείπερ ἡ
[3, 3]	ὄντων. Πρὸς δὲ τούτοις καὶ	τῶν	ἄλλων εἴ τις ἐθέλει τὴν
[3, 4]	ἓν καὶ τὸ ὄν, μηδὲ	τῶν	ἄλλων εἶναι τῶν καθόλου μηθέν
[3, 2]	τις ἐπιστήμη καὶ παρ᾽ ἑκάστην	τῶν	ἄλλων μεταξὺ αὐτῆς τε ἰατρικῆς
[3, 4]	εὐδαιμονέστατον θεὸν ἧττον φρόνιμον εἶναι	τῶν	ἄλλων· οὐ γὰρ γνωρίζει (ἅπαντα·
[3, 2]	δὲ μὴ ἐνδέχεται, (ὥσπερ οὐδὲ	τῶν	ἄλλων οὕτως οὐδὲ τῆς γνωριζούσης
[3, 2]	εὕρεσις· ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ	τῶν	ἄλλων) περὶ δὲ τὰς γενέσεις
[3, 1]	ἀποφάναι (ἢ οὔ, καὶ περὶ	τῶν	ἄλλων τῶν τοιούτων· εἴ τ᾽
[3, 1]	κρῖναι τὸν ὥσπερ ἀντιδίκων καὶ	τῶν	ἀμφισβητούντων λόγων ἀκηκοότα πάντων. Ἔστι
[3, 1]	αὐτῶν. Καὶ τοῦτο δ᾽ αὐτὸ	τῶν	ἀναγκαίων ἐστὶ ζητῆσαι, πότερον τὰς
[3, 4]	οὐσία μία πάντων ἔσται, οἷον	τῶν	ἀνθρώπων; ἀλλ᾽ ἄτοπον· ἓν γὰρ
[3, 2]	ἕκαστον. Ἀλλὰ μὴν καὶ περὶ	τῶν	ἀποδεικτικῶν ἀρχῶν, πότερον μιᾶς ἐστὶν
[3, 3]	παρὰ ταῦτα (οἷον εἰ πρώτη	τῶν	ἀριθμῶν ἡ δυάς, οὐκ ἔσται
[3, 3]	τις ἀριθμὸς παρὰ τὰ εἴδη	τῶν	ἀριθμῶν· ὁμοίως δὲ οὐδὲ σχῆμα
[3, 6]	ὥστ᾽ ἔσονται ἀρχαὶ ἕτεραι πρότεραι	τῶν	ἀρχῶν αἱ καθόλου κατηγορούμεναι, ἄνπερ
[3, 6]	ἄλλως πως, πρότερόν τι ἔσται	τῶν	ἀρχῶν ἄλλο (πρότερον (γὰρ ἡ
[3, 1]	ἰδεῖν μόνον ἢ καὶ περὶ	τῶν	ἀρχῶν ἐξ ὧν δεικνύουσι πάντες,
[3, 4]	ἐξ ὧν ἔστιν) ὥστε συμβαίνει	τῶν	ἀρχῶν ἑτέρας ἀρχὰς εἶναι προτέρας,
[3, 4]	ἀριθμῷ ἓν καὶ μία ἑκάστη	τῶν	ἀρχῶν, καὶ μὴ ὥσπερ ἐπὶ
[3, 6]	τὰς ἀπορίας ἀναγκαῖον ἀπορῆσαι περὶ	τῶν	ἀρχῶν, καὶ πότερον καθόλου εἰσὶν
[3, 4]	ἄμφω ταῦτα; Ἔτι δὲ περὶ	τῶν	ἀρχῶν (καὶ τόδε ἀπορήσειεν ἄν
[3, 3]	τυχεῖν τῆς ἀληθείας, καὶ περὶ	τῶν	ἀρχῶν πότερον δεῖ τὰ γένη
[3, 3]	ἢ τὰ ἔσχατα κατηγορούμενα ἐπὶ	τῶν	ἀτόμων; καὶ γὰρ τοῦτο ἔχει
[3, 3]	τούτων (μᾶλλον φαίνεται τὰ ἐπὶ	τῶν	ἀτόμων κατηγορούμενα ἀρχαὶ εἶναι τῶν
[3, 3]	τῶν διαφορῶν ἔσται γένη μέχρι	τῶν	ἀτόμων (νῦν δὲ τὰ μὲν
[3, 3]	διαφορῶν ἢ τὸ γένος ἄνευ	τῶν	αὐτοῦ εἰδῶν, ὥστ᾽ εἴπερ τὸ
[3, 2]	τῆς αὐτῆς ἐστὶ θεωρῆσαι ἐκ	τῶν	αὐτῶν δοξῶν. Περί τε γὰρ
[3, 4]	τὰ δ᾽ οὔ, εἴπερ ἐκ	τῶν	αὐτῶν ἐστίν. Ὅτι μὲν οὖν
[3, 4]	στοιχεῖα, μὴ ὄντων γε δύο	τῶν	αὐτῶν μηδὲ πλειόνων. (Οὐθενὸς δ᾽
[3, 4]	διερωτῶντας τί δή (ποτ᾽ ἐκ	τῶν	αὐτῶν ὄντα τὰ μὲν ἀΐδια
[3, 4]	αἱ αὐταὶ τῶν φθαρτῶν καὶ	τῶν	ἀφθάρτων ἀρχαί εἰσιν ἢ ἕτεραι.
[3, 3]	εἰ δὲ μὴ τούτων, σχολῇ	τῶν	γε ἄλλων ἔσται τὰ γένη
[3, 4]	αὐτὸ μηδ᾽ αὐτὸ ὄν, σχολῇ	τῶν	γε ἄλλων τι ἂν εἴη
[3, 3]	καθ᾽ ἃ λέγονται τὰ ὄντα,	τῶν	γε εἰδῶν ἀρχαὶ τὰ γένη
[3, 3]	(πότερον δεῖ νομίζειν τὰ πρῶτα	τῶν	γενῶν ἀρχὰς ἢ τὰ ἔσχατα
[3, 3]	ἕτερος δ᾽ ἔσται ὁ διὰ	τῶν	γενῶν ὁρισμὸς καὶ ὁ λέγων
[3, 3]	τῶν ἀτόμων κατηγορούμενα ἀρχαὶ εἶναι	τῶν	γενῶν· πάλιν δὲ πῶς αὖ
[3, 3]	ἀρχαί, φανερὸν ὅτι τὰ ἀνωτάτω	τῶν	γενῶν· ταῦτα γὰρ λέγεται κατὰ
[3, 4]	τὰ δὲ καθ᾽ ἕκαστα ἄπειρα,	τῶν	δ᾽ ἀπείρων πῶς ἐνδέχεται λαβεῖν
[3, 1]	ἢ οὐθέν, ἢ τῶν μὲν	τῶν	δ᾽ οὔ, καὶ ποῖα τοιαῦτα
[3, 2]	πάντων εἶναι γένος ἕν (τι	τῶν	δεικνυμένων, πᾶσαι γὰρ αἱ ἀποδεικτικαὶ
[3, 6]	τοῦτο, ὅτι τὰ μὲν μαθηματικὰ	(τῶν	δεῦρο ἄλλῳ μέν τινι διαφέρει,
[3, 4]	μετὰ σπουδῆς σκοπεῖν· παρὰ δὲ	τῶν	δι᾽ (ἀποδείξεως λεγόντων δεῖ πυνθάνεσθαι
[3, 3]	τὸ κοινὸν ἡ φωνή· καὶ	τῶν	διαγραμμάτων ταῦτα στοιχεῖα λέγομεν ὧν
[3, 3]	καὶ τὰ μεταξὺ συλλαμβανόμενα μετὰ	τῶν	διαφορῶν ἔσται γένη μέχρι τῶν
[3, 3]	τῶν ὄντων λαβεῖν ἐπιστήμην τὸ	τῶν	εἰδῶν λαβεῖν καθ᾽ ἃ λέγονται
[3, 6]	ἀνάγκη ταῦτα λέγειν αὐτοῖς, ὅτι	τῶν	εἰδῶν οὐσία τις ἕκαστόν ἐστι
[3, 6]	(μὴ ὄν, οὐθὲν δὲ γίγνεται	τῶν	εἶναι ἀδυνάτων. Ταύτας τε οὖν
[3, 1]	οἱ διαλεκτικοὶ πειρῶνται σκοπεῖν ἐκ	τῶν	ἐνδόξων μόνων ποιούμενοι τὴν σκέψιν,
[3, 6]	ἀρχαὶ ἀριθμῷ ἀφωρισμέναι (ὥσπερ οὐδὲ	τῶν	ἐνταῦθα γραμμάτων ἀριθμῷ μὲν πάντων
[3, 2]	πάλαι διωρισμένων τίνα χρὴ καλεῖν	τῶν	ἐπιστημῶν σοφίαν ἔχει λόγον ἑκάστην
[3, 4]	οὐσῶν φθαρτὰ ἔσται, ἐκ δὲ	τῶν	ἑτέρων ἄφθαρτα; τοῦτο γὰρ οὐκ
[3, 2]	τοῦ πράγματος τοῦ ζητουμένου ἐπιστήμονα	τῶν	ἐχόντων (αὐτάς; ἐνδέχεται γὰρ τῷ
[3, 4]	ὄν, μηδὲ τῶν ἄλλων εἶναι	τῶν	καθόλου μηθέν (ταῦτα γάρ ἐστι
[3, 2]	τὰ καθ᾽ αὑτὰ συμβεβηκότα ἐκ	τῶν	κοινῶν δοξῶν. Περὶ οὖν τὸ
[3, 6]	οὐκ ἔσονται οὐσίαι (οὐθὲν γὰρ	τῶν	κοινῶν τόδε τι σημαίνει ἀλλὰ
[3, 3]	εἰσίν. Φαίνονται δέ τινες καὶ	τῶν	λεγόντων στοιχεῖα τῶν ὄντων τὸ
[3, 3]	αὐτῆς. Ἐκ μὲν οὖν τούτων	τῶν	λόγων οὐκ ἂν εἴησαν αἱ
[3, 1]	τῆς ὕλης) ἢ οὐθέν, ἢ	τῶν	μὲν τῶν δ᾽ οὔ, καὶ
[3, 6]	ὡρισμέναι- ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ	τῶν	μεταξύ· ἄπειρα γὰρ κἀκεῖ τὰ
[3, 4]	δεόμενοι τροφῆς) ἀλλὰ περὶ μὲν	τῶν	μυθικῶς σοφιζομένων οὐκ ἄξιον μετὰ
[3, 3]	τὰ εἴδη τοῦ (γένους ἐπὶ	τῶν	οἰκείων διαφορῶν ἢ τὸ γένος
[3, 4]	φθαρτὰ τὰ δὲ ἄφθαρτα ποιεῖ	τῶν	ὄντων ἀλλὰ πάντα (φθαρτὰ πλὴν
[3, 6]	εἴδει οὐσία, οὐδ᾽ αἱ ἀρχαὶ	τῶν	(ὄντων ἀριθμῷ ἔσονται ποσαί τινες
[3, 4]	δὲ μὴ οὕτως ἀλλ᾽ αἱ	τῶν	ὄντων ἀρχαὶ ἀριθμῷ ἕν εἰσιν,
[3, 2]	ἄν τις καὶ περὶ ποῖα	τῶν	ὄντων δεῖ ζητεῖν ταύτας τὰς
[3, 6]	τὰ στοιχεῖα, ἐνδέχεται μηθὲν εἶναι	τῶν	ὄντων· δυνατὸν γὰρ εἶναι καὶ
[3, 3]	εἴησαν αἱ ἀρχαὶ τὰ γένη	τῶν	ὄντων· εἰ δ᾽ ἕκαστον μὲν
[3, 5]	τὰς ἀρχὰς τὰς τῶν σωμάτων	τῶν	ὄντων εἶναι ἀρχάς· οἱ δ᾽
[3, 4]	ὂν καὶ τὸ ἓν οὐσίαι	τῶν	ὄντων εἰσί, καὶ ἑκάτερον αὐτῶν
[3, 3]	ὄντων. Οὐχ οἷόν τε δὲ	τῶν	ὄντων ἓν εἶναι γένος οὔτε
[3, 4]	φύσιν ἐστὶ τὰ δὲ φθείρεται	τῶν	ὄντων. Ἐπεὶ δὲ οὔτε αἰτίαν
[3, 1]	δ᾽ οὔ, καὶ ποῖα τοιαῦτα	τῶν	ὄντων. (Ἔτι αἱ ἀρχαὶ πότερον
[3, 1]	ἕτερόν τί ἐστιν ἀλλ᾽ οὐσία	τῶν	ὄντων; ἢ οὔ, ἀλλ᾽ ἕτερόν
[3, 3]	γένη. Κἂν (εἰ ἔστι τὴν	τῶν	ὄντων λαβεῖν ἐπιστήμην τὸ τῶν
[3, 4]	εἴη ὡς κεχωρισμένη τις φύσις	τῶν	ὄντων (ὁ μὲν γὰρ ἀριθμὸς
[3, 3]	πάντων. Τοσαῦται οὖν ἔσονται ἀρχαὶ	τῶν	ὄντων ὅσαπερ (τὰ πρῶτα γένη,
[3, 3]	γὰρ κατὰ πάντων μάλιστα λέγεται	τῶν	ὄντων. Οὐχ οἷόν τε δὲ
[3, 2]	ἀρχὰς γνωρίζειν; ἔτι δὲ πολλοῖς	τῶν	ὄντων οὐχ ὑπάρχουσι πᾶσαι· τίνα
[3, 5]	ὂν καὶ τίς ἡ οὐσία	τῶν	ὄντων. Πρὸς γὰρ τοῖς εἰρημένοις
[3, 3]	οὐχ ὡς γένη λέγει ταῦτα	τῶν	ὄντων. Πρὸς δὲ τούτοις καὶ
[3, 5]	ὂν καὶ τίνες αἱ οὐσίαι	τῶν	ὄντων· τὰ μὲν γὰρ πάθη
[3, 3]	τινες καὶ τῶν λεγόντων στοιχεῖα	τῶν	ὄντων τὸ (ἓν ἢ τὸ
[3, 4]	ἔλαττον, οὔ φησιν εἶναι τοῦτο	τῶν	ὄντων, (ὡς δηλονότι ὄντος μεγέθους
[3, 3]	δ᾽ ἕκαστον μὲν (γνωρίζομεν διὰ	τῶν	ὁρισμῶν, ἀρχαὶ δὲ τὰ γένη
[3, 3]	ὁρισμῶν, ἀρχαὶ δὲ τὰ γένη	τῶν	ὁρισμῶν εἰσίν, ἀνάγκη καὶ τῶν
[3, 3]	τῶν ὁρισμῶν εἰσίν, ἀνάγκη καὶ	τῶν	ὁριστῶν ἀρχὰς εἶναι τὰ γένη.
[3, 2]	ἢ πλείω γένη τετύχηκεν ὄντα	τῶν	οὐσιῶν, (οἷον οἱ λέγοντες τά
[3, 1]	πότερον μοναχῶς ἢ πλείονα γένη	τῶν	οὐσιῶν, οἷον οἱ ποιοῦντες τά
[3, 2]	ἀληθὲς καὶ ψεῦδος; ὅλως τε	τῶν	οὐσιῶν πότερον μία πασῶν ἐστὶν
[3, 2]	ὁ λόγος. Ἐκ μὲν οὖν	τῶν	πάλαι διωρισμένων τίνα χρὴ καλεῖν
[3, 3]	ἄλλων ἀποδείξεσιν ἢ πάντων ἢ	τῶν	πλείστων, ἔτι δὲ τῶν σωμάτων
[3, 1]	ἢ ὡς τὰ καθ᾽ ἕκαστα	τῶν	πραγμάτων, καὶ δυνάμει ἢ ἐνεργείᾳ·
[3, 1]	ἡ γὰρ ὕστερον εὐπορία λύσις	τῶν	πρότερον ἀπορουμένων ἐστί, λύειν δ᾽
[3, 2]	γὰρ ἕνεκα τἆλλα) ᾗ δὲ	τῶν	πρώτων αἰτίων καὶ τοῦ μάλιστα
[3, 2]	τῶν τοιούτων, ὥστε διὰ ταῦτα	τῶν	σοφιστῶν τινὲς οἷον Ἀρίστιππος προεπηλάκιζεν
[3, 4]	ὄντων ἀλλὰ πάντα (φθαρτὰ πλὴν	τῶν	στοιχείων. Ἡ δὲ νῦν λεγομένη
[3, 2]	ἀποδεικτικὴ μία περὶ πάντων εἴη	τῶν	συμβεβηκότων, εἴπερ πᾶσα ἀποδεικτικὴ περί
[3, 3]	οὐδὲ σχῆμα παρὰ τὰ εἴδη	(τῶν	σχημάτων· εἰ δὲ μὴ τούτων,
[3, 5]	ὅτι μᾶλλον οὐσία τὰ μήκη	τῶν	σωμάτων καὶ αἱ στιγμαί, ταῦτα
[3, 3]	ἢ τῶν πλείστων, ἔτι δὲ	τῶν	σωμάτων καὶ οἱ πλείω λέγοντες
[3, 5]	ὥστε καὶ τὰς ἀρχὰς τὰς	τῶν	σωμάτων τῶν ὄντων εἶναι ἀρχάς·
[3, 2]	μὲν τὰ μεταξὺ ταῦτα λεγόμενα	τῶν	τε εἰδῶν καὶ τῶν αἰσθητῶν,
[3, 3]	οὐ γάρ ἐστι γένος ἅνθρωπος	τῶν	τινῶν ἀνθρώπων. Ἔτι ἐν οἷς
[3, 1]	οὔ, καὶ περὶ τῶν ἄλλων	τῶν	τοιούτων· εἴ τ᾽ ἐστι περὶ
[3, 1]	ὑστέρου καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων	τῶν	τοιούτων περὶ ὅσων οἱ διαλεκτικοὶ
[3, 2]	τὸ παράπαν μέμνηται οὐθεὶς οὐθενὸς	τῶν	τοιούτων, ὥστε διὰ ταῦτα τῶν
[3, 2]	ἔσονται μεταξὺ αὐτῶν τε καὶ	τῶν	φθαρτῶν. (Ἀπορήσειε δ᾽ ἄν τις
[3, 1]	ἐν τῷ ὑποκειμένῳ; καὶ πότερον	τῶν	φθαρτῶν καὶ ἀφθάρτων αἱ αὐταὶ
[3, 4]	τοῖς πρότερον, πότερον αἱ αὐταὶ	τῶν	φθαρτῶν καὶ τῶν ἀφθάρτων ἀρχαί
[3, 1]	καὶ πότερον ἄφθαρτοι πᾶσαι ἢ	τῶν	φθαρτῶν φθαρταί; ἔτι δὲ τὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/12/2009