Livre, Chap. |
[3, 2] |
δ᾽
ἀξιώματ᾽
αὐτῶν
(περὶ
πάντων
|
γὰρ |
ἀδύνατον
ἀπόδειξιν
εἶναι)
ἀνάγκη
γὰρ |
[3, 3] |
τοῦτο
ἔχει
ἀμφισβήτησιν.
Εἰ
μὲν
|
γὰρ |
ἀεὶ
τὰ
καθόλου
μᾶλλον
ἀρχαί, |
[3, 2] |
οὐρανὸν
ἡ
ἀστρολογία
τόνδε.
(Οὔτε
|
γὰρ |
αἱ
αἰσθηταὶ
γραμμαὶ
τοιαῦταί
εἰσιν |
[3, 2] |
ἕν
(τι
τῶν
δεικνυμένων,
πᾶσαι
|
γὰρ |
αἱ
ἀποδεικτικαὶ
χρῶνται
τοῖς
ἀξιώμασιν. |
[3, 4] |
εἰσιν
ἢ
ἕτεραι.
Εἰ
μὲν
|
γὰρ |
αἱ
αὐταί,
πῶς
τὰ
μὲν |
[3, 4] |
ἀΐδιον
οὐθὲν
οὐδ᾽
ἀκίνητον
(τὰ
|
γὰρ |
αἰσθητὰ
(πάντα
φθείρεται
καὶ
ἐν |
[3, 2] |
πῶς
δεῖ
πιστεῦσαι
τούτοις;
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἀκίνητον
εὔλογον
εἶναι,
κινούμενον
δὲ |
[3, 6] |
τιν᾽
ἕτερον
τρόπον.
Εἰ
μὲν
|
γὰρ |
ἄλλως
πως,
πρότερόν
τι
ἔσται |
[3, 1] |
παραπλήσιον
πέπονθε
τοῖς
δεδεμένοις·
ἀδύνατον
|
γὰρ |
ἀμφοτέρως
προελθεῖν
εἰς
τὸ
πρόσθεν. |
[3, 2] |
μίαν
πασῶν
οὐκ
εὔλογον·
καὶ
|
γὰρ |
ἂν
ἀποδεικτικὴ
μία
περὶ
πάντων |
[3, 4] |
οὐχ
οἷόν
τε,
φανερόν·
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
θείημεν
εἶναί
τινα
οἰκίαν |
[3, 4] |
τι
τὸ
ἕν
ἐστιν·
δόξειε
|
γὰρ |
ἂν
λέγειν
τοῦτο
τὴν
φιλίαν |
[3, 2] |
καίτοι
πῶς
τοῦτο
δυνατόν;
καὶ
|
γὰρ |
ἂν
ὑγιείν᾽
ἄττα
εἴη
παρὰ |
[3, 2] |
ἐστὶ
μεγεθῶν
καὶ
φθαρτῶν·
ἐφθείρετο
|
γὰρ |
ἂν
φθειρομένων.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ |
[3, 2] |
ἀΐδια
τὰ
δὲ
φθαρτά.
Αὐτὸ
|
γὰρ |
ἄνθρωπόν
φασιν
εἶναι
καὶ
ἵππον |
[3, 4] |
ἀνάγκη
καὶ
πέρας
εἶναι
(οὔτε
|
(γὰρ |
ἄπειρός
ἐστιν
οὐδεμία
κίνησις
ἀλλὰ |
[3, 2] |
τὴν
οὐσίαν
τὰ
συμβεβηκότα;
τοῦτο
|
γὰρ |
ἀποδοῦναι
παγχάλεπον.
Ἔτι
δὲ
πότερον |
[3, 1] |
τοῦτο
περὶ
τοῦ
πράγματος·
ᾗ
|
γὰρ |
ἀπορεῖ,
ταύτῃ
παραπλήσιον
πέπονθε
τοῖς |
[3, 5] |
ὁτὲ
δὲ
οὐκ
οὔσας.
Ὅταν
|
γὰρ |
ἅπτηται
ἢ
διαιρῆται
τὰ
σώματα, |
[3, 4] |
φύσις
τῶν
ὄντων
(ὁ
μὲν
|
γὰρ |
ἀριθμὸς
μονάδες,
ἡ
δὲ
μονὰς |
[3, 4] |
τὰ
στοιχεῖα
οὐθὲν
ἕτερον·
τὸ
|
γὰρ |
ἀριθμῷ
ἓν
ἢ
τὸ
καθ᾽ |
[3, 3] |
οὐ
ῥᾴδιον
εἰπεῖν.
Τὴν
μὲν
|
γὰρ |
ἀρχὴν
δεῖ
καὶ
τὴν
αἰτίαν |
[3, 4] |
οὗτος
ταὐτὸν
πέπονθεν·
τίθησι
μὲν
|
γὰρ |
ἀρχήν
τινα
αἰτίαν
τῆς
φθορᾶς |
[3, 2] |
λόγον
ἑκάστην
(προσαγορεύειν·
ᾗ
μὲν
|
γὰρ |
ἀρχικωτάτη
καὶ
ἡγεμονικωτάτη
καὶ
ᾗ |
[3, 4] |
ἀρχαὶ
εἴδει
αἱ
αὐταί·
καὶ
|
γὰρ |
αὗται
ὑπάρχουσιν
ἀριθμῷ
ἕτεραι)
εἰ |
[3, 5] |
γραμμὰς
καὶ
τὰ
ἐπίπεδα·
ὁ
|
γὰρ |
(αὐτὸς
λόγος·
ἅπαντα
γὰρ
ὁμοίως |
[3, 2] |
ἐν
τοῖς
αἰσθητοῖς
εἶναι
(τοῦ
|
γὰρ |
αὐτοῦ
λόγου
ἀμφότερα
ταῦτά
ἐστιν) |
[3, 4] |
φρόνιμον
εἶναι
τῶν
ἄλλων·
οὐ
|
γὰρ |
γνωρίζει
(ἅπαντα·
τὸ
γὰρ
νεῖκος |
[3, 5] |
αἱ
πρότερον
οὐκ
οὖσαι
(οὐ
|
γὰρ |
δὴ
ἥ
γ᾽
ἀδιαίρετος
στιγμὴ |
[3, 5] |
οὐσία
οὐδὲ
ὂν
οὐθέν·
οὐ
|
γὰρ |
δὴ
τά
γε
συμβεβηκότα
τούτοις |
[3, 6] |
οἷον
ἃ
τίθεμεν
εἴδη.
Εἰ
|
γὰρ |
διὰ
τοῦτο,
ὅτι
τὰ
μὲν |
[3, 3] |
γένη
παρὰ
τὰ
εἴδη·
τούτων
|
γὰρ |
δοκεῖ
μάλιστα
εἶναι
γένη)
ἐν |
[3, 6] |
διὰ
τοῦτο
εἶναι
τιθέναι.
Καὶ
|
γὰρ |
εἰ
μὴ
καλῶς
διαρθροῦσιν
οἱ |
[3, 4] |
ἀπορήσειεν
ἄν
τις.
Εἰ
μὲν
|
γὰρ |
εἴδει
εἰσὶν
ἕν,
οὐθὲν
ἔσται |
[3, 6] |
μηθὲν
εἶναι
τῶν
ὄντων·
δυνατὸν
|
γὰρ |
εἶναι
καὶ
τὸ
μήπω
ὄν· |
[3, 4] |
οὐδὲ
γένεσιν
εἶναι
δυνατόν.
Ἀνάγκη
|
γὰρ |
εἶναί
τι
τὸ
γιγνόμενον
καὶ |
[3, 4] |
ἡ
φιλότης
τοῦ
εἶναι,
συνάγουσα
|
γὰρ |
εἰς
τὸ
ἓν
φθείρει
τὰ |
[3, 4] |
γεννᾶν
ἔξω
τοῦ
ἑνός·
ἅπαντα
|
γὰρ |
ἐκ
τούτου
τἆλλά
ἐστι
πλὴν |
[3, 2] |
γὰρ
ἀδύνατον
ἀπόδειξιν
εἶναι)
ἀνάγκη
|
γὰρ |
ἔκ
τινων
εἶναι
καὶ
περί |
[3, 2] |
ἔσται
αὐτῶν
ἐπιστήμη;
τί
μὲν
|
γὰρ |
ἕκαστον
τούτων
τυγχάνει
ὂν
καὶ |
[3, 2] |
εἶναι
φάσκουσιν
ἀνθρωποειδεῖς
δέ·
οὔτε
|
γὰρ |
ἐκεῖνοι
οὐδὲν
ἄλλο
ἐποίουν
ἢ |
[3, 4] |
ὑποκειμένης
ἄλλης
φύσεως.
Οἱ
μὲν
|
γὰρ |
ἐκείνως
οἱ
δ᾽
οὕτως
οἴονται |
[3, 4] |
πῶς
ἐνδέχεται
λαβεῖν
ἐπιστήμην;
ᾗ
|
γὰρ |
ἕν
τι
καὶ
ταὐτόν,
καὶ |
[3, 2] |
τέλους
καὶ
τἀγαθοῦ
τοιαύτη
(τούτου
|
γὰρ |
ἕνεκα
τἆλλα)
ᾗ
δὲ
τῶν |
[3, 4] |
ἐπὶ
τίνων
οὔ.
Ὅτι
μὲν
|
γὰρ |
ἐπὶ
πάντων
οὐχ
οἷόν
τε, |
[3, 2] |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
θεωρῆσαι.
Οὔτε
|
γὰρ |
ἐπὶ
τούτων
εὔλογον
ἔχειν
οὕτω |
[3, 2] |
οὐσίας
ἂν
εἴη
τοιαύτη·
πολλαχῶς
|
γὰρ |
(ἐπισταμένων
τὸ
αὐτὸ
μᾶλλον
μὲν |
[3, 2] |
γένη
τῶν
(αἰτίων.
Μιᾶς
μὲν
|
γὰρ |
ἐπιστήμης
πῶς
ἂν
εἴη
μὴ |
[3, 2] |
διὰ
τὰς
αὐτὰς
αἰτίας·
εἰ
|
γὰρ |
ἔστιν
αἰσθητὰ
μεταξὺ
καὶ
αἰσθήσεις, |
[3, 4] |
ἓν
καὶ
τὸ
ὄν·
οὐ
|
γὰρ |
ἕτερόν
τι
καθόλου
κατηγορεῖται
ἀλλὰ |
[3, 4] |
πλείω
ἑνὸς
τὰ
ὄντα.
Τὸ
|
γὰρ |
ἕτερον
τοῦ
ὄντος
οὐκ
ἔστιν, |
[3, 2] |
οἵας
λέγει
ὁ
γεωμέτρης
(οὐθὲν
|
γὰρ |
εὐθὺ
τῶν
αἰσθητῶν
οὕτως
οὐδὲ |
[3, 6] |
ἔσται
τῶν
ἀρχῶν
ἄλλο
(πρότερον
|
(γὰρ |
ἡ
δύναμις
ἐκείνης
τῆς
αἰτίας, |
[3, 6] |
ἕκαστα,
οὐκ
ἔσονται
ἐπιστηταί
(καθόλου
|
(γὰρ |
ἡ
ἐπιστήμη
πάντων)
ὥστ᾽
ἔσονται |
[3, 5] |
φθορὰν
συμβαίνει
ἄλογα.
(Δοκεῖ
μὲν
|
γὰρ |
ἡ
οὐσία,
ἐὰν
μὴ
οὖσα |
[3, 6] |
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα.
Εἰ
μὲν
|
γὰρ |
καθόλου,
οὐκ
ἔσονται
οὐσίαι
(οὐθὲν |
[3, 4] |
τὴν
φύσιν
ἔχειν.
Πλάτων
(μὲν
|
γὰρ |
καὶ
οἱ
Πυθαγόρειοι
οὐχ
ἕτερόν |
[3, 4] |
πλειόνων
τοιούτων
ἔσται
μέγεθος;
ὅμοιον
|
γὰρ |
καὶ
τὴν
γραμμὴν
ἐκ
στιγμῶν |
[3, 4] |
πλείω
τὰ
στοιχεῖα
τιθέμενοι·
ἀνάγκη
|
γὰρ |
καὶ
τούτοις
τοσαῦτα
λέγειν
τὸ |
[3, 6] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
μεταξύ·
ἄπειρα
|
γὰρ |
κἀκεῖ
τὰ
ὁμοειδῆ)
ὥστ᾽
εἰ |
[3, 3] |
ἓν
ἀρχαὶ
καὶ
οὐσίαι·
ταῦτα
|
γὰρ |
κατὰ
πάντων
μάλιστα
λέγεται
τῶν |
[3, 3] |
τὰ
ἀνωτάτω
τῶν
γενῶν·
ταῦτα
|
γὰρ |
λέγεται
κατὰ
πάντων.
Τοσαῦται
οὖν |
[3, 4] |
ἕκαστον
λέγειν
διαφέρει
οὐθέν·
οὕτω
|
γὰρ |
λέγομεν
τὸ
καθ᾽
ἕκαστον,
τὸ |
[3, 3] |
λέγειν
τὰς
ἀρχάς.
Ὁ
μὲν
|
γὰρ |
λόγος
τῆς
οὐσίας
εἷς·
ἕτερος |
[3, 2] |
καὶ
προτέρα
πέφυκεν
αὐτῶν;
καθόλου
|
γὰρ |
μάλιστα
καὶ
πάντων
ἀρχαὶ
τὰ |
[3, 2] |
οὖν
οὐκ
εὔλογον
εἶναι·
τί
|
γὰρ |
μᾶλλον
γεωμετρίας
ἢ
ὁποιασοῦν
περὶ |
[3, 5] |
εἰσιν
ἢ
οὔ.
Εἰ
μὲν
|
γὰρ |
μή
εἰσιν,
διαφεύγει
τί
τὸ |
[3, 4] |
ἔσται
αὐτὸ
ἄλλο
ἕν;
ἀνάγκη
|
γὰρ |
μὴ
ἓν
εἶναι·
ἅπαντα
δὲ |
[3, 4] |
ὁ
λόγος
ἐφέστηκε
νῦν.
Εἴτε
|
γὰρ |
μὴ
ἔστι
τι
παρὰ
τὰ |
[3, 4] |
(Ἀμφοτέρως
δὲ
δύσκολον·
ἄν
τε
|
γὰρ |
μὴ
ᾖ
τὸ
ἓν
οὐσία |
[3, 4] |
χωρὶς
δὲ
τούτων
δῆλον·
(εἰ
|
γὰρ |
μὴ
ἦν
ἐν
τοῖς
πράγμασιν, |
[3, 4] |
ἀξίωμα
οὐθὲν
ἂν
εἴη
(ὃ
|
γὰρ |
μήτε
προστιθέμενον
μήτε
ἀφαιρούμενον
ποιεῖ |
[3, 4] |
ὅ
ποτε
ἐκείνη
γίγνεται·
εἰ
|
γὰρ |
μήτε
τοῦτο
ἔσται
(μήτε
ἐκείνη, |
[3, 4] |
οὐ
γὰρ
γνωρίζει
(ἅπαντα·
τὸ
|
γὰρ |
νεῖκος
οὐκ
ἔχει,
ἡ
δὲ |
[3, 2] |
τῶν
αὐτῶν
δοξῶν.
Περί
τε
|
γὰρ |
ὃ
μιᾶς
καὶ
ἐξ
ὧν |
[3, 5] |
ὁ
γὰρ
(αὐτὸς
λόγος·
ἅπαντα
|
γὰρ |
ὁμοίως
ἢ
πέρατα
ἢ
διαιρέσεις |
[3, 4] |
αἰτίαι
αὐτῶν
ἂν
εἶεν.
Καὶ
|
γὰρ |
ὅνπερ
οἰηθείη
λέγειν
(ἄν
τις |
[3, 5] |
οὐκ
ἄρα
οὐδ᾽
ἐπιφάνεια
(εἰ
|
γὰρ |
ὁποιαοῦν,
κἂν
αὕτη
ἂν
ἦν |
[3, 4] |
ἡ
αὐτὴ
φύσις
ἦν.
Οὔτε
|
γὰρ |
ὅπως
ἐξ
ἑνὸς
καὶ
ταύτης |
[3, 4] |
τιν᾽
ἀπολογίαν
ἔχειν
(μεῖζον
μὲν
|
γὰρ |
οὐ
ποιήσει
πλεῖον
δὲ
προστιθέμενον |
[3, 4] |
δὲ
τῶν
ἑτέρων
ἄφθαρτα;
τοῦτο
|
γὰρ |
οὐκ
εὔλογον,
ἀλλ᾽
ἢ
ἀδύνατον |
[3, 2] |
συμβήσεται
ἄτοπα
τοῖς
προειρημένοις·
ἔσται
|
γὰρ |
οὐρανός
τις
παρὰ
τὸν
οὐρανόν, |
[3, 5] |
οὐσίαι
τῶν
ὄντων·
τὰ
μὲν
|
γὰρ |
πάθη
καὶ
αἱ
κινήσεις
(καὶ |
[3, 5] |
οὐθενὸς
δοκοῦσιν
οὐσίαν
σημαίνειν
(λέγονται
|
γὰρ |
πάντα
καθ᾽
ὑποκειμένου
τινός,
καὶ |
[3, 4] |
τῶν
ἀνθρώπων;
ἀλλ᾽
ἄτοπον·
ἓν
|
γὰρ |
πάντα
ὧν
ἡ
οὐσία
μία. |
[3, 4] |
καὶ
εἰ
μέγεθος,
σωματικόν·
τοῦτο
|
γὰρ |
πάντῃ
ὄν·
τὰ
δὲ
ἄλλα |
[3, 4] |
περὶ
τοῦ
ὄντος.
Ἐκ
τίνος
|
γὰρ |
(παρὰ
τὸ
ἓν
ἔσται
αὐτὸ |
[3, 4] |
αὑτούς,
ἡμῶν
δ᾽
ὠλιγώρησαν
(θεοὺς
|
γὰρ |
ποιοῦντες
τὰς
ἀρχὰς
καὶ
ἐκ |
[3, 2] |
δ᾽
ἐν
τοῖς
αἰσθητοῖς;
ταὐτὰ
|
γὰρ |
συμβήσεται
ἄτοπα
τοῖς
προειρημένοις·
ἔσται |
[3, 4] |
ἦν
ἅπαντα,
ὡς
φησίν·
ὅταν
|
γὰρ |
συνέλθῃ,
τότε
δ᾽
ἔσχατον
ἵστατο |
[3, 4] |
γε
μόνος
λέγει
ὁμολογουμένως·
οὐ
|
γὰρ |
τὰ
μὲν
φθαρτὰ
τὰ
δὲ |
[3, 2] |
Ἀρίστιππος
προεπηλάκιζεν
αὐτάς·
ἐν
μὲν
|
γὰρ |
ταῖς
ἄλλαις
τέχναις,
καὶ
ταῖς |
[3, 3] |
οὔτε
τὸ
ὄν·
ἀνάγκη
μὲν
|
γὰρ |
τὰς
διαφορὰς
ἑκάστου
γένους
καὶ |
[3, 2] |
ἐν
τοῖς
μαθήμασιν
ἁρμονική·
καὶ
|
γὰρ |
ταῦτα
ἀδύνατον
εἶναι
παρὰ
τὰ |
[3, 1] |
ἄλλως
ἢ
κατὰ
κίνησιν·
καὶ
|
γὰρ |
ταῦτα
ἀπορίαν
ἂν
παράσχοι
πολλήν. |
[3, 1] |
εὕρηκεν
ἢ
μὴ
γιγνώσκειν·
(τὸ
|
γὰρ |
τέλος
τούτῳ
μὲν
οὐ
δῆλον |
[3, 2] |
(δεικνύουσιν,
ἢ
ἄλλης.
Εἰ
μὲν
|
γὰρ |
τῆς
αὐτῆς,
ἀποδεικτική
τις
ἂν |
[3, 6] |
τὸ
μήπω
ὄν·
γίγνεται
μὲν
|
γὰρ |
τὸ
(μὴ
ὄν,
οὐθὲν
δὲ |
[3, 5] |
ποίων
ἂν
εἶεν
σωμάτων
(ἐν
|
γὰρ |
τοῖς
αἰσθητοῖς
ἀδύνατον
εἶναι)
οὐκ |
[3, 5] |
ἡ
οὐσία
τῶν
ὄντων.
Πρὸς
|
γὰρ |
τοῖς
εἰρημένοις
καὶ
τὰ
περὶ |
[3, 2] |
αἰσθητῶν
οὕτως
οὐδὲ
στρογγύλον·
ἅπτεται
|
γὰρ |
τοῦ
κανόνος
οὐ
κατὰ
στιγμὴν |
[3, 5] |
τὸ
ἐν
τῷ
χρόνῳ·
οὐδὲ
|
γὰρ |
τοῦτο
ἐνδέχεται
γίγνεσθαι
καὶ
φθείρεσθαι, |
[3, 3] |
κατηγορούμενα
ἐπὶ
τῶν
ἀτόμων;
καὶ
|
γὰρ |
τοῦτο
ἔχει
ἀμφισβήτησιν.
Εἰ
μὲν |
[3, 2] |
ζητεῖν
ταύτας
τὰς
ἐπιστήμας.
Εἰ
|
γὰρ |
τούτῳ
διοίσει
τῆς
γεωδαισίας
ἡ |
[3, 1] |
ἢ
ἐνυπάρχουσαι
ἐν
τούτοις;
περὶ
|
γὰρ |
τούτων
ἁπάντων
οὐ
μόνον
χαλεπὸν |
[3, 2] |
ὄντων
οὐχ
ὑπάρχουσι
πᾶσαι·
τίνα
|
γὰρ |
τρόπον
οἷόν
τε
κινήσεως
ἀρχὴν |
[3, 2] |
ἐπιστήμονα
τῶν
ἐχόντων
(αὐτάς;
ἐνδέχεται
|
γὰρ |
τῷ
αὐτῷ
πάντας
τοὺς
τρόπους |
[3, 6] |
καθόλου,
οὐκ
ἔσονται
οὐσίαι
(οὐθὲν
|
γὰρ |
τῶν
κοινῶν
τόδε
τι
σημαίνει |
[3, 1] |
προὔργου
τὸ
διαπορῆσαι
καλῶς·
ἡ
|
γὰρ |
ὕστερον
εὐπορία
λύσις
τῶν
πρότερον |
[3, 4] |
ἔσονται
ἢ
φθαρταί·
εἰ
μὲν
|
γὰρ |
φθαρταί,
δῆλον
ὡς
(ἀναγκαῖον
καὶ |
[3, 4] |
ταύτας
ἔκ
τινων
εἶναι
(πάντα
|
γὰρ |
φθείρεται
εἰς
ταῦτ᾽
ἐξ
ὧν |
[3, 4] |
ὑπὲρ
ἡμᾶς
εἰρήκασιν·
εἰ
μὲν
|
γὰρ |
χάριν
ἡδονῆς
αὐτῶν
θιγγάνουσιν,
οὐθὲν |
[3, 5] |
μονάδος
καὶ
τῆς
στιγμῆς·
τούτοις
|
γὰρ |
ὥρισται
τὸ
σῶμα,
καὶ
τὰ |
[3, 2] |
θήσεται,
πολλὰς
ἀπορίας
ἕξει·
δῆλον
|
γὰρ |
ὡς
ὁμοίως
γραμμαί
τε
παρά |