Alphabétiquement     [«   »]
σώματος 2
σωμάτων 4
τ 9
τὰ 121
τά 4
τἀγαθοῦ 2
ταῖς 4
Fréquences     [«    »]
114 γὰρ
117 δὲ
87 εἶναι
121 τὰ
126 τῶν
132 τὸ
279 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Métaphysique, livre III

τὰ


Livre, Chap.
[3, 2]   γὰρ ταῦτα ἀδύνατον εἶναι παρὰ  τὰ   αἰσθητὰ διὰ τὰς αὐτὰς αἰτίας·
[3, 2]   ἂν ὑγιείν᾽ ἄττα εἴη παρὰ  τὰ   αἰσθητὰ καὶ αὐτὸ τὸ ὑγιεινόν.
[3, 6]   ὥστ᾽ εἰ μὴ ἔστι παρὰ  τὰ   αἰσθητὰ καὶ τὰ μαθηματικὰ ἕτερ᾽
[3, 6]   ζητεῖν ἄλλ᾽ ἄττα παρά τε  τὰ   αἰσθητὰ καὶ τὰ μεταξύ, οἷον
[3, 2]   τις παρὰ τὰ εἴδη καὶ  τὰ   αἰσθητὰ τὰ μεταξὺ θήσεται, πολλὰς
[3, 4]   γὰρ εἰς τὸ ἓν φθείρει  τὰ   ἄλλα. Καὶ ἅμα δὲ αὐτῆς
[3, 3]   καθόλου μᾶλλον ἀρχαί, φανερὸν ὅτι  τὰ   ἀνωτάτω τῶν γενῶν· ταῦτα γὰρ
[3, 2]   γὰρ μάλιστα καὶ πάντων ἀρχαὶ  τὰ   ἀξιώματά ἐστιν, εἴ τ᾽ ἐστὶ
[3, 4]   οὐδ᾽ ἀΐδιον οὐθὲν οὐδ᾽ ἀκίνητον  (τὰ   γὰρ αἰσθητὰ (πάντα φθείρεται καὶ
[3, 3]   μᾶλλον αἱ διαφοραὶ ἀρχαὶ  τὰ   γένη· εἰ δὲ καὶ αὗται
[3, 4]   καθ᾽ ἕκαστα, ἀναγκαῖον ἂν εἴη  τὰ   γένη εἶναι παρὰ τὰ καθ᾽
[3, 3]   εἰ καὶ ὅτι μάλιστα ἀρχαὶ  τὰ   γένη εἰσί, (πότερον δεῖ νομίζειν
[3, 3]   ὄντα, τῶν γε εἰδῶν ἀρχαὶ  τὰ   γένη εἰσίν. Φαίνονται δέ τινες
[3, 1]   αἱ ἀρχαὶ καὶ τὰ στοιχεῖα  τὰ   γένη ἐστὶν εἰς
[3, 3]   οὐδ᾽ ἀρχαὶ ἔσονται, εἴπερ ἀρχαὶ  τὰ   γένη. Ἔτι καὶ τὰ μεταξὺ
[3, 3]   καὶ τῶν ὁριστῶν ἀρχὰς εἶναι  τὰ   γένη. Κἂν (εἰ ἔστι τὴν
[3, 3]   σχολῇ τῶν γε ἄλλων ἔσται  τὰ   γένη παρὰ τὰ εἴδη· τούτων
[3, 1]   διαιρεῖται ἐνυπάρχοντα ἕκαστον· καὶ εἰ  τὰ   γένη, πότερον ὅσα ἐπὶ τοῖς
[3, 3]   περὶ τῶν ἀρχῶν πότερον δεῖ  τὰ   γένη στοιχεῖα καὶ ἀρχὰς ὑπολαμβάνειν
[3, 2]   πλειόνων ἐστὶν ἐπιστημῶν θεωρῆσαι πάντα  τὰ   γένη τῶν (αἰτίων. Μιᾶς μὲν
[3, 3]   οὐκ ἂν εἴησαν αἱ ἀρχαὶ  τὰ   γένη τῶν ὄντων· εἰ δ᾽
[3, 3]   διὰ τῶν ὁρισμῶν, ἀρχαὶ δὲ  τὰ   γένη τῶν ὁρισμῶν εἰσίν, ἀνάγκη
[3, 2]   ὑποκείμενον καὶ τὰ μὲν πάθη  τὰ   δ᾽ ἀξιώματ᾽ αὐτῶν (περὶ πάντων
[3, 3]   (νῦν δὲ τὰ μὲν δοκεῖ  τὰ   δ᾽ οὐ δοκεῖ) πρὸς δὲ
[3, 4]   ἐστὶ διὰ τί τὰ μὲν  τὰ   δ᾽ οὔ, εἴπερ ἐκ τῶν
[3, 4]   σωματικόν· τοῦτο γὰρ πάντῃ ὄν·  τὰ   δὲ ἄλλα πὼς μὲν προστιθέμενα
[3, 5]   ὂν ᾤοντο τὸ σῶμα εἶναι  τὰ   δὲ ἄλλα (τούτου πάθη, ὥστε
[3, 4]   αὐταί, πῶς τὰ μὲν φθαρτὰ  τὰ   δὲ ἄφθαρτα, καὶ διὰ τίν᾽
[3, 4]   οὐ γὰρ τὰ μὲν φθαρτὰ  τὰ   δὲ ἄφθαρτα ποιεῖ τῶν ὄντων
[3, 3]   πρότερον δὲ τὸ κατ᾽ εἶδος,  τὰ   δὲ γένη διαιρετὰ εἰς εἴδη,
[3, 4]   τι παρὰ τὰ καθ᾽ ἕκαστα,  τὰ   δὲ καθ᾽ ἕκαστα ἄπειρα, τῶν
[3, 2]   πλὴν ὅτι τὰ μὲν ἀΐδια  τὰ   δὲ φθαρτά. Αὐτὸ γὰρ ἄνθρωπόν
[3, 4]   μὲν ἀΐδια τὴν φύσιν ἐστὶ  τὰ   δὲ φθείρεται τῶν ὄντων. Ἐπεὶ
[3, 2]   ἐπιστήμας; ὡς μὲν οὖν λέγομεν  τὰ   εἴδη αἴτιά τε καὶ οὐσίας
[3, 2]   ἀνθρώπους ἀϊδίους, οὔθ᾽ οὗτοι  τὰ   εἴδη ἄλλ᾽ αἰσθητὰ ἀΐδια.
[3, 6]   εἰ οὖν τοῦτο ἀναγκαῖον, καὶ  τὰ   εἴδη ἀναγκαῖον διὰ τοῦτο εἶναι
[3, 2]   μόνον, ἀλλὰ δῆλον ὅτι καὶ  τὰ   εἴδη ἐνδέχοιτ᾽ ἂν ἐν τοῖς
[3, 2]   Ἔτι δὲ εἴ τις παρὰ  τὰ   εἴδη καὶ τὰ αἰσθητὰ τὰ
[3, 6]   μαθηματικὰ ἕτερ᾽ ἄττα οἷα λέγουσι  τὰ   εἴδη τινές, οὐκ ἔσται μία
[3, 3]   ἑκάστην, ἀδύνατον δὲ κατηγορεῖσθαι  τὰ   εἴδη τοῦ (γένους ἐπὶ τῶν
[3, 3]   ἄλλων ἔσται τὰ γένη παρὰ  τὰ   εἴδη· τούτων γὰρ δοκεῖ μάλιστα
[3, 3]   οὐκ ἔσται τις ἀριθμὸς παρὰ  τὰ   εἴδη τῶν ἀριθμῶν· ὁμοίως δὲ
[3, 3]   ὁμοίως δὲ οὐδὲ σχῆμα παρὰ  τὰ   εἴδη (τῶν σχημάτων· εἰ δὲ
[3, 3]   μὲν οὖν τούτων (μᾶλλον φαίνεται  τὰ   ἐπὶ τῶν ἀτόμων κατηγορούμενα ἀρχαὶ
[3, 5]   ἀριθμοὶ καὶ τὰ σώματα καὶ  τὰ   ἐπίπεδα καὶ αἱ στιγμαὶ οὐσίαι
[3, 5]   στιγμὰς καὶ τὰς γραμμὰς καὶ  τὰ   ἐπίπεδα· γὰρ (αὐτὸς λόγος·
[3, 4]   παρὰ τὰ καθ᾽ ἕκαστα, ἤτοι  τὰ   ἔσχατα τὰ πρῶτα· τοῦτο
[3, 3]   πρῶτα τῶν γενῶν ἀρχὰς  τὰ   ἔσχατα κατηγορούμενα ἐπὶ τῶν ἀτόμων;
[3, 2]   ἀποδεικτικὴ περί (τι ὑποκείμενον θεωρεῖ  τὰ   καθ᾽ αὑτὰ συμβεβηκότα ἐκ τῶν
[3, 4]   καὶ δεῖ τι εἶναι παρὰ  τὰ   καθ᾽ ἕκαστα, ἀναγκαῖον ἂν εἴη
[3, 6]   καθόλου εἰσὶν ὡς λέγομεν  τὰ   καθ᾽ ἕκαστα. Εἰ μὲν γὰρ
[3, 4]   εἴη τὰ γένη εἶναι παρὰ  τὰ   καθ᾽ ἕκαστα, ἤτοι τὰ ἔσχατα
[3, 4]   μὲν οὖν μηδέν ἐστι παρὰ  τὰ   καθ᾽ ἕκαστα, οὐθὲν ἂν εἴη
[3, 6]   δὲ μὴ καθόλου ἀλλ᾽ ὡς  τὰ   καθ᾽ ἕκαστα, οὐκ ἔσονται ἐπιστηταί
[3, 4]   γὰρ μὴ ἔστι τι παρὰ  τὰ   καθ᾽ ἕκαστα, τὰ δὲ καθ᾽
[3, 1]   ἀρχαὶ (καθόλου εἰσὶν ὡς  τὰ   καθ᾽ ἕκαστα τῶν πραγμάτων, καὶ
[3, 3]   ἀμφισβήτησιν. Εἰ μὲν γὰρ ἀεὶ  τὰ   καθόλου μᾶλλον ἀρχαί, φανερὸν ὅτι
[3, 2]   καὶ σελήνη καὶ τἆλλα ὁμοίως  τὰ   κατὰ τὸν οὐρανόν. Καίτοι πῶς
[3, 4]   ἄλλων τι ἂν εἴη παρὰ  τὰ   λεγόμενα καθ᾽ ἕκαστα) ἔτι δὲ
[3, 6]   ἔστι παρὰ τὰ αἰσθητὰ καὶ  τὰ   μαθηματικὰ ἕτερ᾽ ἄττα οἷα λέγουσι
[3, 1]   ποιοῦντες τά τε εἴδη καὶ  τὰ   μαθηματικὰ μεταξὺ τούτων τε καὶ
[3, 3]   ἀλλὰ μὴν εἰ διὰ τοῦτο,  τὰ   μᾶλλον καθόλου μᾶλλον θετέον ἀρχάς·
[3, 4]   (τινὸς καὶ ταύτης γένοιτ᾽ ἂν  τὰ   μεγέθη, δῆλον. ~Τούτων δ᾽ ἐχομένη
[3, 2]   φάναι τοῖς αἰσθητοῖς πλὴν ὅτι  τὰ   μὲν ἀΐδια τὰ δὲ φθαρτά.
[3, 4]   (ποτ᾽ ἐκ τῶν αὐτῶν ὄντα  τὰ   μὲν ἀΐδια τὴν φύσιν ἐστὶ
[3, 5]   γὰρ ὥρισται τὸ σῶμα, καὶ  τὰ   μὲν ἄνευ σώματος ἐνδέχεσθαι δοκεῖ
[3, 5]   τίνες αἱ οὐσίαι τῶν ὄντων·  τὰ   μὲν γὰρ πάθη καὶ αἱ
[3, 3]   μέχρι τῶν ἀτόμων (νῦν δὲ  τὰ   μὲν δοκεῖ τὰ δ᾽ οὐ
[3, 6]   Εἰ γὰρ διὰ τοῦτο, ὅτι  τὰ   μὲν μαθηματικὰ (τῶν δεῦρο ἄλλῳ
[3, 2]   τι γένος εἶναι ὑποκείμενον καὶ  τὰ   μὲν πάθη τὰ δ᾽ ἀξιώματ᾽
[3, 4]   λεγομένη ἀπορία ἐστὶ διὰ τί  τὰ   μὲν τὰ δ᾽ οὔ, εἴπερ
[3, 4]   μόνος λέγει ὁμολογουμένως· οὐ γὰρ  τὰ   μὲν φθαρτὰ τὰ δὲ ἄφθαρτα
[3, 4]   μὲν γὰρ αἱ αὐταί, πῶς  τὰ   μὲν φθαρτὰ τὰ δὲ ἄφθαρτα,
[3, 3]   Ἐμπεδοκλῆς πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ  τὰ   μετὰ τούτων στοιχεῖά φησιν εἶναι
[3, 2]   τὰ εἴδη καὶ τὰ αἰσθητὰ  τὰ   μεταξὺ θήσεται, πολλὰς ἀπορίας ἕξει·
[3, 6]   παρά τε τὰ αἰσθητὰ καὶ  τὰ   μεταξύ, οἷον τίθεμεν εἴδη.
[3, 2]   λέγοντες τά τε εἴδη καὶ  τὰ   μεταξύ, περὶ τὰς μαθηματικὰς
[3, 3]   ἀρχαὶ τὰ γένη. Ἔτι καὶ  τὰ   μεταξὺ συλλαμβανόμενα μετὰ τῶν διαφορῶν
[3, 2]   τινες οἵ φασιν εἶναι μὲν  τὰ   μεταξὺ ταῦτα λεγόμενα τῶν τε
[3, 4]   ἀρχὰς καὶ ἐκ θεῶν γεγονέναι,  τὰ   μὴ γευσάμενα τοῦ νέκταρος καὶ
[3, 1]   τούτοις πότερον οἱ ἀριθμοὶ καὶ  τὰ   μήκη καὶ τὰ σχήματα καὶ
[3, 5]   μὲν ὁμολογεῖται, ὅτι μᾶλλον οὐσία  τὰ   μήκη τῶν σωμάτων καὶ αἱ
[3, 6]   τῶν μεταξύ· ἄπειρα γὰρ κἀκεῖ  τὰ   ὁμοειδῆ) ὥστ᾽ εἰ μὴ ἔστι
[3, 4]   γενέσθαι φασίν, δῆλον ὡς ταῦτα  τὰ   ὀνόματα γνώριμα λέγοντες αὑτοῖς· καίτοι
[3, 4]   καὶ τὸ ὄν, ἐξ οὗ  τὰ   ὄντα εἶναί τε καὶ γεγονέναι.
[3, 3]   φησιν εἶναι ἐξ ὧν ἐστὶ  τὰ   ὄντα ἐνυπαρχόντων, ἀλλ᾽ οὐχ ὡς
[3, 4]   μὴ ἓν εἶναι· ἅπαντα δὲ  τὰ   ὄντα ἓν πολλὰ
[3, 4]   ἀνάγκη λόγον ἓν ἅπαντα εἶναι  τὰ   ὄντα καὶ τοῦτο εἶναι τὸ
[3, 4]   δὲ πῶς ἔσται πλείω ἑνὸς  τὰ   ὄντα. Τὸ γὰρ ἕτερον τοῦ
[3, 3]   εἰδῶν λαβεῖν καθ᾽ λέγονται  τὰ   ὄντα, τῶν γε εἰδῶν ἀρχαὶ
[3, 4]   ἀναγκαῖον ἦν ἂν τοσαῦτα εἶναι  τὰ   πάντα γράμματα ὅσαπερ τὰ στοιχεῖα,
[3, 5]   Πρὸς γὰρ τοῖς εἰρημένοις καὶ  τὰ   περὶ τὴν γένεσιν καὶ τὴν
[3, 3]   καὶ τὴν αἰτίαν εἶναι παρὰ  τὰ   πράγματα ὧν ἀρχή, καὶ δύνασθαι
[3, 5]   πάθη καὶ αἱ κινήσεις (καὶ  τὰ   πρός τι καὶ αἱ διαθέσεις
[3, 3]   μᾶλλον θετέον ἀρχάς· ὥστε ἀρχαὶ  τὰ   πρῶτ᾽ ἂν εἴησαν γένη. ~Ἔστι
[3, 3]   ἔσονται ἀρχαὶ τῶν ὄντων ὅσαπερ  (τὰ   πρῶτα γένη, ὥστ᾽ ἔσται τό
[3, 1]   τοῖς ἀτόμοις λέγεται (τελευταῖα  τὰ   πρῶτα, οἷον πότερον ζῷον
[3, 4]   ἕκαστα, ἤτοι τὰ ἔσχατα  τὰ   πρῶτα· τοῦτο δ᾽ ὅτι ἀδύνατον
[3, 3]   γένη εἰσί, (πότερον δεῖ νομίζειν  τὰ   πρῶτα τῶν γενῶν ἀρχὰς
[3, 2]   ἀστρολογία ποιεῖται τοὺς λόγους, οὔτε  τὰ   σημεῖα τοῖς ἄστροις τὴν αὐτὴν
[3, 6]   ἔχειν) εἰ δ᾽ ἔστι δυνάμει  τὰ   στοιχεῖα, ἐνδέχεται μηθὲν εἶναι τῶν
[3, 6]   τὸ διαπορῆσαι πότερον δυνάμει ἔστι  τὰ   στοιχεῖα τιν᾽ ἕτερον τρόπον.
[3, 4]   εἶναι τὰ πάντα γράμματα ὅσαπερ  τὰ   στοιχεῖα, μὴ ὄντων γε δύο
[3, 4]   ἕν εἰσιν, οὐκ ἔσται παρὰ  τὰ   στοιχεῖα οὐθὲν ἕτερον· τὸ γὰρ
[3, 1]   καὶ πότερον αἱ ἀρχαὶ καὶ  τὰ   στοιχεῖα τὰ γένη ἐστὶν
[3, 4]   δ᾽ αὔτως καὶ οἱ πλείω  τὰ   στοιχεῖα τιθέμενοι· ἀνάγκη γὰρ καὶ
[3, 2]   αἰσθητῶν ἀλλ᾽ ἐν τούτοις· οἷς  τὰ   συμβαίνοντα ἀδύνατα πάντα (μὲν πλείονος
[3, 2]   αὐτῆς εἴτε ἄλλης, ὥστε καὶ  τὰ   συμβεβηκότα, εἴθ᾽ αὗται θεωροῦσιν εἴτ᾽
[3, 1]   μόνον ἐστὶν καὶ περὶ  (τὰ   συμβεβηκότα καθ᾽ αὑτὰ ταῖς οὐσίαις,
[3, 2]   Περὶ οὖν τὸ αὐτὸ γένος  τὰ   συμβεβηκότα καθ᾽ αὑτὰ τῆς αὐτῆς
[3, 2]   ταῦτα γνωρίζειν ἐστὶν ἐπιστήμης καὶ  τὰ   συμβεβηκότα περὶ ἕκαστον γένος περὶ
[3, 2]   θεωρία ἐστὶν καὶ περὶ  τὰ   συμβεβηκότα ταύταις; λέγω δ᾽ οἷον,
[3, 2]   θεωροῦσα περὶ τὴν οὐσίαν  τὰ   συμβεβηκότα; τοῦτο γὰρ ἀποδοῦναι παγχάλεπον.
[3, 5]   πῦρ καὶ ἀήρ, ἐξ ὧν  τὰ   σύνθετα σώματα συνέστηκε, (τούτων θερμότητες
[3, 1]   ἀριθμοὶ καὶ τὰ μήκη καὶ  τὰ   σχήματα καὶ αἱ στιγμαὶ οὐσίαι
[3, 5]   Ὅταν γὰρ ἅπτηται διαιρῆται  τὰ   σώματα, (ἅμα ὁτὲ μὲν μία
[3, 5]   ἀπορία πότερον οἱ ἀριθμοὶ καὶ  τὰ   σώματα καὶ τὰ ἐπίπεδα καὶ
[3, 4]   ἐπὶ τούτων. (Ὥσπερ οὖν εἰ  τὰ   τῆς φωνῆς ἀριθμῷ ἦν στοιχεῖα
[3, 2]   λόγου διελθεῖν, ἱκανὸν δὲ καὶ  τὰ   τοιαῦτα θεωρῆσαι. Οὔτε γὰρ ἐπὶ
[3, 5]   θερμότητες μὲν καὶ ψυχρότητες καὶ  τὰ   τοιαῦτα πάθη, οὐκ οὐσίαι, τὸ
[3, 4]   ἄπειρον· ἔτι δὲ πῶς ἔσται  τὰ   φθαρτά, εἰ αἱ ἀρχαὶ ἀναιρεθήσονται;




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/12/2009