Livre, Chap. |
[3, 4] |
ἑτέρας
ἀρχὰς
εἶναι
προτέρας,
τοῦτο
|
δ᾽ |
ἀδύνατον,
καὶ
εἰ
ἵσταται
καὶ |
[3, 4] |
πᾶσιν)
ἕτεροι
δὲ
πῦρ,
οἱ
|
δ᾽ |
ἀέρα
φασὶν
εἶναι
τὸ
ἓν |
[3, 4] |
ὀπώπαμεν,
ὕδατι
δ᾽
ὕδωρ,
αἰθέρι
|
δ᾽ |
αἰθέρα
δῖον,
ἀτὰρ
πυρὶ
πῦρ |
[3, 2] |
τε
καὶ
τῶν
φθαρτῶν.
(Ἀπορήσειε
|
δ᾽ |
ἄν
τις
καὶ
περὶ
ποῖα |
[3, 4] |
τῆς
φθορᾶς
τὸ
νεῖκος,
δόξειε
|
δ᾽ |
ἂν
οὐθὲν
ἧττον
καὶ
τοῦτο |
[3, 2] |
καὶ
τὰ
μὲν
πάθη
τὰ
|
δ᾽ |
ἀξιώματ᾽
αὐτῶν
(περὶ
πάντων
γὰρ |
[3, 4] |
δὲ
καθ᾽
ἕκαστα
ἄπειρα,
τῶν
|
δ᾽ |
ἀπείρων
πῶς
ἐνδέχεται
λαβεῖν
ἐπιστήμην; |
[3, 6] |
πέρατα
ἢ
διαιρέσεις
εἰσίν.
~Ὅλως
|
δ᾽ |
ἀπορήσειεν
ἄν
τις
διὰ
τί |
[3, 1] |
ἀμφισβητούντων
λόγων
ἀκηκοότα
πάντων.
Ἔστι
|
δ᾽ |
ἀπορία
πρώτη
(μὲν
περὶ
ὧν |
[3, 4] |
μορφὴν
καὶ
τὸ
εἶδος.
Εἰ
|
δ᾽ |
αὖ
τις
τοῦτο
θήσει,
ἀπορία |
[3, 1] |
τι
λεκτέον
αὐτῶν.
Καὶ
τοῦτο
|
δ᾽ |
αὐτὸ
τῶν
ἀναγκαίων
ἐστὶ
ζητῆσαι, |
[3, 5] |
ἡ
ἀφορίζουσα
τὸ
ἥμισυ)
ὁ
|
δ᾽ |
(αὐτὸς
λόγος
καὶ
ἐπὶ
γραμμῆς |
[3, 4] |
εἶναί
τε
καὶ
γεγονέναι.
Ὣς
|
δ᾽ |
αὔτως
καὶ
οἱ
πλείω
τὰ |
[3, 2] |
δὲ
γῆ
καὶ
λίθοι,
τὸ
|
δ᾽ |
εἶδος
ὁ
λόγος.
Ἐκ
μὲν |
[3, 4] |
εἶναι
ὅτε
πρῶτον
γέγονεν)
ἔτι
|
δ᾽ |
εἴπερ
ἡ
ὕλη
ἔστι
διὰ |
[3, 5] |
τὸ
μὲν
εἰς
πλάτος
(τὸ
|
δ᾽ |
εἰς
βάθος
τὸ
δ᾽
εἰς |
[3, 5] |
(τὸ
δ᾽
εἰς
βάθος
τὸ
|
δ᾽ |
εἰς
μῆκος.
Πρὸς
δὲ
τούτοις |
[3, 3] |
τὰ
γένη
τῶν
ὄντων·
εἰ
|
δ᾽ |
ἕκαστον
μὲν
(γνωρίζομεν
διὰ
τῶν |
[3, 4] |
τῶν
αὐτῶν
μηδὲ
πλειόνων.
(Οὐθενὸς
|
δ᾽ |
ἐλάττων
ἀπορία
παραλέλειπται
καὶ
τοῖς |
[3, 2] |
θείη
εἶναι
μὲν
αὐτά,
εἶναι
|
δ᾽ |
ἐν
τοῖς
αἰσθητοῖς;
ταὐτὰ
γὰρ |
[3, 2] |
τέχνη
καὶ
ὁ
οἰκοδόμος,
οὗ
|
δ᾽ |
ἕνεκα
τὸ
ἔργον,
ὕλη
δὲ |
[3, 4] |
παρὰ
μὲν
ἔνια
εἶναι
παρὰ
|
δ᾽ |
ἔνια
μὴ
εἶναι,
ἢ
παρ᾽ |
[3, 6] |
(ἢ
τησδὶ
τῆς
φωνῆς·
τούτων
|
δ᾽ |
ἔσονται
καὶ
ἀριθμῷ
ὡρισμέναι-
ὁμοίως |
[3, 3] |
λόγος
τῆς
οὐσίας
εἷς·
ἕτερος
|
δ᾽ |
ἔσται
ὁ
διὰ
τῶν
γενῶν |
[3, 6] |
δ᾽
οὐσία
τόδε
τι·
εἰ
|
δ᾽ |
(ἔσται
τόδε
τι
καὶ
ἓν |
[3, 6] |
ἀναγκαῖον
ἐκείνως
πᾶν
ἔχειν)
εἰ
|
δ᾽ |
ἔστι
δυνάμει
τὰ
στοιχεῖα,
ἐνδέχεται |
[3, 4] |
ὅπερ
ἕν
τί
ἐστιν)
εἰ
|
δ᾽ |
ἔστι
τι
αὐτὸ
ἓν
καὶ |
[3, 1] |
ὧν
ἀπορῆσαι
δεῖ
πρῶτον·
ταῦτα
|
δ᾽ |
ἐστὶν
ὅσα
τε
περὶ
αὐτῶν |
[3, 4] |
φησίν·
ὅταν
γὰρ
συνέλθῃ,
τότε
|
δ᾽ |
ἔσχατον
ἵστατο
νεῖκος.
(Διὸ
καὶ |
[3, 2] |
τί
ἐστιν
ἀπόδειξις
εἶναι·
εἰ
|
δ᾽ |
ἑτέρας,
τίς
ἔσται
ἡ
θεωροῦσα |
[3, 2] |
τὴν
ἀρχὴν
τῆς
κινήσεως·
τοῦτο
|
δ᾽ |
ἕτερον
καὶ
ἀντικείμενον
τῷ
τέλει, |
[3, 5] |
(φθείρονται,
ἐκ
τίνος
γίγνονται;
παραπλησίως
|
δ᾽ |
ἔχει
καὶ
περὶ
τὸ
νῦν |
[3, 5] |
ἂν
τὰ
μεγέθη,
δῆλον.
~Τούτων
|
δ᾽ |
ἐχομένη
ἀπορία
πότερον
οἱ
ἀριθμοὶ |
[3, 4] |
πρῶτ᾽
ἂν
εἴησαν
γένη.
~Ἔστι
|
δ᾽ |
ἐχομένη
τε
τούτων
ἀπορία
καὶ |
[3, 2] |
περὶ
τὰ
συμβεβηκότα
ταύταις;
λέγω
|
δ᾽ |
οἷον,
εἰ
τὸ
στερεὸν
οὐσία |
[3, 4] |
ἔσχατα
ἢ
τὰ
πρῶτα·
τοῦτο
|
δ᾽ |
ὅτι
ἀδύνατον
ἄρτι
διηπορήσαμεν.
Ἔτι |
[3, 3] |
δὲ
τὰ
μὲν
δοκεῖ
τὰ
|
δ᾽ |
οὐ
δοκεῖ)
πρὸς
δὲ
τούτοις |
[3, 4] |
διὰ
τί
τὰ
μὲν
τὰ
|
δ᾽ |
οὔ,
εἴπερ
ἐκ
τῶν
αὐτῶν |
[3, 1] |
οὐθέν,
ἢ
τῶν
μὲν
τῶν
|
δ᾽ |
οὔ,
καὶ
ποῖα
τοιαῦτα
τῶν |
[3, 4] |
λέγει
τὴν
αἴσθησιν
ἐπιστήμην.
Ἔτι
|
δ᾽ |
οὐδ᾽
ἀΐδιον
οὐθὲν
οὐδ᾽
ἀκίνητον |
[3, 4] |
ἢ
τοῦ
εἶναι
αἴτιον·
ὁμοίως
|
δ᾽ |
οὐδ᾽
ἡ
φιλότης
τοῦ
εἶναι, |
[3, 2] |
καὶ
ἵππον
καὶ
ὑγίειαν,
ἄλλο
|
δ᾽ |
οὐδέν,
παραπλήσιον
(ποιοῦντες
τοῖς
θεοὺς |
[3, 4] |
μὲν
προστιθέμενα
ποιήσει
μεῖζον,
πὼς
|
δ᾽ |
οὐθέν,
οἷον
ἐπίπεδον
καὶ
γραμμή, |
[3, 2] |
τούτων
ἐστὶν
ὧν
αἰσθανόμεθα
ἡ
|
δ᾽ |
οὐκ
αἰσθητῶν,
δῆλον
ὅτι
καὶ |
[3, 1] |
τῶν
πρότερον
ἀπορουμένων
ἐστί,
λύειν
|
δ᾽ |
οὐκ
(ἔστιν
ἀγνοοῦντας
τὸν
δεσμόν, |
[3, 6] |
τι
σημαίνει
ἀλλὰ
τοιόνδε,
ἡ
|
δ᾽ |
οὐσία
τόδε
τι·
εἰ
δ᾽ |
[3, 4] |
Οἱ
μὲν
γὰρ
ἐκείνως
οἱ
|
δ᾽ |
οὕτως
οἴονται
τὴν
φύσιν
ἔχειν. |
[3, 4] |
γάρ,
(φησί,
γαῖαν
ὀπώπαμεν,
ὕδατι
|
δ᾽ |
ὕδωρ,
αἰθέρι
δ᾽
αἰθέρα
δῖον, |
[3, 5] |
τῶν
ὄντων
εἶναι
ἀρχάς·
οἱ
|
δ᾽ |
ὕστεροι
καὶ
σοφώτεροι
τούτων
εἶναι |
[3, 3] |
ἔστι
τὸ
μὲν
πρότερον
τὸ
|
δ᾽ |
ὕστερον.
Ἔτι
ὅπου
τὸ
μὲν |
[3, 4] |
πιθανοῦ
τοῦ
πρὸς
αὑτούς,
ἡμῶν
|
δ᾽ |
ὠλιγώρησαν
(θεοὺς
γὰρ
ποιοῦντες
τὰς |