Livre, Chap. |
[3, 2] |
πασῶν
οὐκ
εὔλογον·
καὶ
γὰρ
|
ἂν |
ἀποδεικτικὴ
μία
περὶ
πάντων
εἴη |
[3, 4] |
ἑνὸς
οὐσίας,
(δῆλον
ὅτι
οὐδ᾽
|
ἂν |
ἀριθμὸς
εἴη
ὡς
κεχωρισμένη
τις |
[3, 5] |
τόδε
τι)
ἃ
δὲ
μάλιστ᾽
|
ἂν |
δόξειε
σημαίνειν
οὐσίαν,
ὕδωρ
καὶ |
[3, 2] |
ἀντικείμενον
τῷ
τέλει,
ὥστ᾽
ἄλλης
|
ἂν |
(δόξειεν
ἐπιστήμης
εἶναι
τὸ
θεωρῆσαι |
[3, 4] |
εἰ
δὲ
τοῦ
εἶναι,
πῶς
|
ἂν |
εἶεν
ἀΐδιοι
δεόμενοι
τροφῆς)
ἀλλὰ |
[3, 4] |
αὐταὶ
ἀρχαὶ
οὐδὲ
αἰτίαι
αὐτῶν
|
ἂν |
εἶεν.
Καὶ
γὰρ
ὅνπερ
οἰηθείη |
[3, 5] |
ταῦτα
δὲ
μὴ
ὁρῶμεν
ποίων
|
ἂν |
εἶεν
σωμάτων
(ἐν
γὰρ
τοῖς |
[3, 3] |
βέλτιον
πρότερον·
ὥστ᾽
οὐδὲ
τούτων
|
ἂν |
εἴη
γένος.
Ἐκ
μὲν
οὖν |
[3, 2] |
γὰρ
τῆς
αὐτῆς,
ἀποδεικτική
τις
|
ἂν |
εἴη
καὶ
ἡ
τῆς
οὐσίας, |
[3, 2] |
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
τῶν
αἰσθητῶν
|
ἂν |
εἴη
μεγεθῶν
(οὐδὲ
περὶ
τὸν |
[3, 2] |
Μιᾶς
μὲν
γὰρ
ἐπιστήμης
πῶς
|
ἂν |
εἴη
μὴ
ἐναντίας
οὔσας
τὰς |
[3, 4] |
παρὰ
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα,
οὐθὲν
|
ἂν |
εἴη
νοητὸν
ἀλλὰ
πάντα
αἰσθητὰ |
[3, 4] |
μὲν
τὸ
Ζήνωνος
ἀξίωμα
οὐθὲν
|
ἂν |
εἴη
(ὃ
γὰρ
μήτε
προστιθέμενον |
[3, 5] |
τοῖς
αἰσθητοῖς
ἀδύνατον
εἶναι)
οὐκ
|
ἂν |
εἴη
οὐσία
οὐδεμία.
Ἔτι
δὲ |
[3, 4] |
σχολῇ
τῶν
γε
ἄλλων
τι
|
ἂν |
εἴη
παρὰ
τὰ
λεγόμενα
καθ᾽ |
[3, 4] |
παρὰ
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα,
ἀναγκαῖον
|
ἂν |
εἴη
τὰ
γένη
εἶναι
παρὰ |
[3, 2] |
διωρίσθη
εἶναι,
ἡ
τῆς
οὐσίας
|
ἂν |
εἴη
τοιαύτη·
πολλαχῶς
γὰρ
(ἐπισταμένων |
[3, 3] |
οὖν
τούτων
τῶν
λόγων
οὐκ
|
ἂν |
εἴησαν
αἱ
ἀρχαὶ
τὰ
γένη |
[3, 4] |
ἐστίν.
Ὅτι
μὲν
οὖν
οὐκ
|
ἂν |
εἴησαν
αἱ
αὐταὶ
ἀρχαί,
τοσαῦτα |
[3, 3] |
ἀρχάς·
ὥστε
ἀρχαὶ
τὰ
πρῶτ᾽
|
ἂν |
εἴησαν
γένη.
~Ἔστι
δ᾽
ἐχομένη |
[3, 2] |
ὅτι
καὶ
τὰ
εἴδη
ἐνδέχοιτ᾽
|
ἂν |
ἐν
τοῖς
αἰσθητοῖς
εἶναι
(τοῦ |
[3, 3] |
γένη
διαιρετὰ
εἰς
εἴδη,
μᾶλλον
|
ἂν |
ἓν
τὸ
(ἔσχατον
εἴη
κατηγορούμενον· |
[3, 2] |
ὥστ᾽
ἐν
τοῖς
ἀκινήτοις
οὐκ
|
ἂν |
ἐνδέχοιτο
ταύτην
εἶναι
τὴν
ἀρχὴν |
[3, 2] |
τἀγαθοῦ
φύσιν,
εἴπερ
ἅπαν
ὃ
|
ἂν |
ᾖ
ἀγαθὸν
καθ᾽
αὑτὸ
καὶ |
[3, 4] |
ἦν
ἐν
τοῖς
πράγμασιν,
ἓν
|
ἂν |
ἦν
ἅπαντα,
ὡς
φησίν·
ὅταν |
[3, 5] |
(εἰ
γὰρ
ὁποιαοῦν,
κἂν
αὕτη
|
ἂν |
ἦν
ἡ
ἀφορίζουσα
τὸ
ἥμισυ) |
[3, 4] |
οἷόν
τε,
φανερόν·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
θείημεν
εἶναί
τινα
οἰκίαν
παρὰ |
[3, 4] |
τὸ
ἕν
ἐστιν·
δόξειε
γὰρ
|
ἂν |
λέγειν
τοῦτο
τὴν
φιλίαν
εἶναι |
[3, 4] |
φθορᾶς
τὸ
νεῖκος,
δόξειε
δ᾽
|
ἂν |
οὐθὲν
ἧττον
καὶ
τοῦτο
γεννᾶν |
[3, 1] |
κίνησιν·
καὶ
γὰρ
ταῦτα
ἀπορίαν
|
ἂν |
παράσχοι
πολλήν.
Πρὸς
δὲ
τούτοις |
[3, 4] |
ἀριθμοῦ
(τινὸς
καὶ
ταύτης
γένοιτ᾽
|
ἂν |
τὰ
μεγέθη,
δῆλον.
~Τούτων
δ᾽ |
[3, 4] |
ἦν
στοιχεῖα
ὡρισμένα,
ἀναγκαῖον
ἦν
|
ἂν |
τοσαῦτα
εἶναι
τὰ
πάντα
γράμματα |
[3, 2] |
πῶς
τοῦτο
δυνατόν;
καὶ
γὰρ
|
ἂν |
ὑγιείν᾽
ἄττα
εἴη
παρὰ
τὰ |
[3, 2] |
μεγεθῶν
καὶ
φθαρτῶν·
ἐφθείρετο
γὰρ
|
ἂν |
φθειρομένων.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
τῶν |