Livre, chapitre |
[2, 3] |
ὡς
ὁ
Τυρίων
λόγος.
~Ἑορτὴν
|
δὲ |
ἄγουσιν
ἐκείνην
τὴν
ἡμέραν
ἐκείνῳ |
[2, 19] |
τὸ
δὲ
ταμεῖον
ἦν.
κατακοιμίζουσα
|
δὲ |
ἀεὶ
τὴν
Λευκίππην
ἡ
μήτηρ |
[2, 22] |
μου
καταλαμβάνει
τὸ
πτερόν,
κάλλος
|
δὲ |
αἱ
τῶν
λειμώνων
κόμαι·
αἱ |
[2, 14] |
ἄλλου
κρείττων
ἐστὶ
ποταμοῦ·
ἢν
|
δὲ |
ἀκοῦσαι
θέλῃς
τοῦ
ὕδατος
λαλοῦντος, |
[2, 24] |
τὰ
τῶν
ἐνυπνίων
φαντάσματα,
τὸν
|
δὲ |
ἀληθέστερον
ὄνειρον
οὐκ
ἐθεασάμην.
νῦν |
[2, 28] |
Τί
πλέον
εἴπω
σοι,
τίνα
|
δὲ |
ἄλλην
προσαγάγω
πίστιν
τῆς
ἀληθείας |
[2, 18] |
οὔτε
εἰδότες
οὔτε
ἑωρακότες,
οἱ
|
δὲ |
ἅμα
τε
εἶδον
καὶ
ἐβόων· |
[2, 37] |
δὲ
φιλήματα
μὲν
ἀπαίδευτα,
περιπλοκαὶ
|
δὲ |
ἀμαθεῖς,
Ἀφροδίτη
δὲ
ἀργή,
ἡδονῆς |
[2, 37] |
ἐπ´
αὐτὸν
κατέβη
ὠμηστής,
ὁ
|
δὲ |
ἀνάρπαστος
γενόμενος
ὑβρίζεται
καὶ
ἔοικεν |
[2, 31] |
ἣν
τῇ
Πανθείᾳ
προσέφερεν·
ἡ
|
δὲ |
ἀναστᾶσα
ᾤχετο
εἰς
τὸν
θάλαμον |
[2, 22] |
παῦσαι
τὴν
πτῆσιν
ἐνδύομαι.
τὴν
|
δὲ |
ἀνδρείαν
μου
μὴ
καὶ
γελοῖον |
[2, 36] |
οἷο,
ἵν´
ἀθανάτοισι
μετείη.
οὐδεμία
|
δὲ |
ἀνέβη
ποτὲ
εἰς
οὐρανοὺς
διὰ |
[2, 18] |
πλεῖ
δὲ
εὐθὺς
πελάγιος.
ἐγὼ
|
δὲ |
ἀνέπνευσα
μὲν
οὕτω
διαλυθέντων
μοι
|
[2, 7] |
τῶν
φιλημάτων
τὸν
ψόφον,
ἡ
|
δὲ |
ἀνοίγουσα
καὶ
κλείουσα
τῶν
χειλέων
|
[2, 12] |
εἶναι
βασιλέα.
οὐκ
εἰς
μακρὰν
|
δὲ |
ἀπέβη
τοῦ
τέρατος
τὸ
ἔργον. |
[2, 29] |
πεφωραμένη,
ᾐσχύνετο
δὲ
ὀνειδιζομένη,
ὠργίζετο
|
δὲ |
ἀπιστουμένη.
αἰδὼς
δὲ
καὶ
λύπη |
[2, 37] |
ἀπαίδευτα,
περιπλοκαὶ
δὲ
ἀμαθεῖς,
Ἀφροδίτη
|
δὲ |
ἀργή,
ἡδονῆς
δὲ
οὐδέν.
~Καὶ |
[2, 36] |
κόρῳ
μαραίνει
τὸ
τερπνόν·
τὸ
|
δὲ |
ἁρπαζόμενον
καινόν
ἐστιν
ἀεὶ
καὶ |
[2, 37] |
ἀσθμαίνειν
ὑπὸ
καυματώδους
ἡδονῆς,
τὸ
|
δὲ |
ἄσθμα
σὺν
πνεύματι
ἐρωτικῷ
μέχρι |
[2, 18] |
μὲν
δᾷδας
ἡμῶν
ἀποσβεννύουσι,
φευγόντων
|
δὲ
|
ἀτάκτως
ὑπὸ
τῆς
ἐκπλήξεως,
τὰ |
[2, 7] |
ἡ
παῖς
ψάλλουσα
κιθάρᾳ,
ἐπιπαρῆν
|
δὲ |
αὐτῇ
καὶ
ἡ
Κλειὼ
καὶ |
[2, 11] |
κόσμος
ἀνθρώποις
ἀπόρρητος
ἦν·
μικρὸς
|
δὲ
|
αὐτὴν
ἐκάλυπτε
κόχλος
ἐν
κοίλῳ |
[2, 3] |
τὸ
πᾶν
ἔργον
ὀρωρυγμένης·
κύκλῳ
|
δὲ |
αὐτὸν
ἄμπελοι
περιέστεφον
ἀπ´
αὐτοῦ |
[2, 22] |
τὸν
ἄνθρωπον
τῷ
πτερῷ,
γελῶ
|
δὲ |
αὐτὸν
βλέπων
περὶ
τοῖς
τραύμασιν
|
[2, 37] |
ἔχῃ
μειράκιον
διάκονον
γυνή.
ἐλεῶ
|
δὲ |
αὐτοῦ
καὶ
τὴν
ἁρπαγήν·
ὄρνις |
[2, 27] |
παραδίδωσι,
κελεύσας
ἐμβαλέσθαι
σκάφει,
ἡμεῖς
|
δὲ |
αὐτοῦ
καταμείναντες
ἐφροντίζομεν
περὶ
τῶν |
[2, 38] |
ὁ
τῶν
παίδων
ἱδρώς.
ἔξεστι
|
δὲ |
αὐτῷ
καὶ
πρὸ
τῆς
ἐν |
[2, 2] |
ὁ
Διόνυσος
τὸν
βουκόλον·
ὁ
|
δὲ |
αὐτῷ
παρατίθησιν
ὅσα
γῆ
τρέφει |
[2, 14] |
σε
φέρειν
κέλομαι
Ἡρακλεῖ.
ἀπορούντων
|
δὲ |
αὐτῶν
τί
λέγει
τὸ
μάντευμα, |
[2, 11] |
ἄγειν
ἡμῶν
τοὺς
γάμους,
ἤδη
|
δὲ |
ἅψαντος
αὐτοῦ
τὰς
δᾷδας
ἀποσβεσθῆναι |
[2, 13] |
ἐπιπεσεῖν,
ᾐτεῖτο
τὴν
κόρην·
ὁ
|
δὲ |
βδελυττόμενος
τοῦ
βίου
τὴν
ἀκολασίαν |
[2, 3] |
αὐτοῦ
τοῦ
κρατῆρος
πεφυτευμέναι.
οἱ
|
δὲ |
βότρυες
πάντῃ
περικρεμάμενοι·
ὄμφαξ
μὲν |
[2, 18] |
προήλθομεν,
ὁ
δὲ
εἵπετο.
ἄρτι
|
δὲ |
γενομένων
ἡμῶν
ἐπὶ
τῷ
χείλει |
[2, 33] |
καλεῖν;
Ἐγὼ
Μενέλαος,
εἶπεν,
τὸ
|
δὲ |
γένος
Αἰγύπτιος.
τὰ
δὲ
ὑμέτερα |
[2, 37] |
δὲ
φιλοῦσα
καὶ
μαίνεται.
αἱ
|
δὲ |
γλῶτται
τοῦτον
τὸν
χρόνον
φοιτῶσιν |
[2, 21] |
καὶ
τέλος
ἀποθανεῖν
ἤθελεν.
οὕτω
|
δὲ |
γνώμης
ἔχων
ἐλέφαντι
περιτυγχάνει
καὶ |
[2, 38] |
δολεραῖς
καὶ
ἀλλοτρίαις
ὀσμαῖς,
πάσης
|
δὲ |
γυναικῶν
μυραλοιφίας
ἥδιον
ὄδωδεν
ὁ |
[2, 37] |
οὐρανόν·
οὕτως
ἀνέβη
Ἡρακλῆς.
εἰ
|
δὲ
|
Δανάης
τὴν
λάρνακα
γελᾷς,
πῶς |
[2, 37] |
Ζεὺς
τρεῖς
ὅλους
ἡλίους.
εἰ
|
δὲ |
δεῖ
μεθέντα
τὰς
μυθολογίας
αὐτὴν |
[2, 5] |
Μέχρι
τίνος,
ἄνανδρε,
σιγᾷς;
τί
|
δὲ
|
δειλὸς
εἶ
στρατιώτης
ἀνδρείου
θεοῦ; |
[2, 7] |
ἤδη
περιβαλὼν
φανερῶς
κατεφίλουν·
ἡ
|
δὲ |
διασχοῦσα,
Τί
ποιεῖς;
ἔφη.
καὶ |
[2, 19] |
δύο
δὲ
ἐπὶ
θάτερα·
μέσος
|
δὲ |
διεῖργε
στενωπὸς
τὰ
οἰκήματα·
θύρα |
[2, 1] |
~Ἅμα
|
δὲ |
ἑαυτοὺς
ἐπαινοῦντες
ἐπὶ
τὸ
δωμάτιον |
[2, 17] |
γένοιτο
μετὰ
τὴν
ἁρπαγήν.
ἐπεὶ
|
δὲ |
ἐγένετο
κατὰ
Σάραπτα
κώμην
Τυρίων |
[2, 3] |
ἐστὶν
κενὸς
ὁ
κρατήρ·
ἐὰν
|
δὲ |
ἐγχέῃς
οἴνου,
κατὰ
μικρὸν
ὁ |
[2, 7] |
ἡ
Κλειὼ
καὶ
παρεκάθητο,
διεβάδιζον
|
δὲ |
ἐγώ·
καί
τις
ἐξαίφνης
μέλιττά |
[2, 4] |
μὴ
καταψεύδῃ
τοῦ
θεοῦ.
ἀρχὴν
|
δὲ |
ἐγώ
σοι
παρέξω.
τὴν
Κλειὼ |
[2, 1] |
ἡ
μὲν
ταῦτα
ᾖδεν·
ἐγὼ
|
δὲ |
ἐδόκουν
τὸ
ῥόδον
ἐπὶ
τῶν |
[2, 32] |
ἐπὶ
τοῖς
λιμέσιν
ἐποχουμένου.
ὡς
|
δὲ |
ἔδοξεν
οὔριον
εἶναι
πρὸς
ἀναγωγὴν |
[2, 11] |
ὁ
μὲν
ἰχθὺν
προσεδόκησεν,
ὡς
|
δὲ |
εἶδε
τοῦ
κόχλου
τὴν
τραχύτητα, |
[2, 18] |
ἑσπέρας,
ἡμεῖς
μὲν
προήλθομεν,
ὁ
|
δὲ |
εἵπετο.
ἄρτι
δὲ
γενομένων
ἡμῶν |
[2, 14] |
ἕλκει
δὲ
ἡ
γῆ,
ἡ
|
δὲ |
εἰς
ἀμφότερα
αὑτὴν
ἥρμοσε.
καὶ |
[2, 37] |
μειράκιον
ἐξ
ὀνύχων
κρεμάμενον.
Σεμέλην
|
δὲ |
εἰς
οὐρανοὺς
ἀνήγαγεν
οὐκ
ὄρνις |
[2, 14] |
μὲν
προσήψατο
μόνον,
ἡ
πίσσα
|
δὲ |
εἰς
τὴν
ἤπειρον
ἥρπασε
τὴν |
[2, 11] |
μᾶλλον
ἠπείγετο
συναγαγεῖν
ἡμᾶς.
τοῦτο
|
δὲ |
εἰς
τὴν
ὑστεραίαν
παρεσκευάζετο.
ἐώνητο |
[2, 23] |
καὶ
ὁ
μὲν
ὑπελείπετο,
ἐγὼ
|
δὲ |
εἰσῄειν,
ὑποδεχομένης
με
τῆς
Κλειοῦς |
[2, 17] |
τὴν
θεωρίαν
ἀφωσιωμένος
ἀπῆλθεν.
~Ναῦν
|
δὲ |
εἶχεν
ἰδίαν,
τοῦτο
προκατασκευάσας
οἴκοθεν |
[2, 18] |
γενείων
ἐψίλωντο
τὰς
τρίχας·
ἔφερον
|
δὲ |
ἕκαστος
ὑπὸ
κόλπῳ
ξίφος,
ἐκόμιζον
|
[2, 9] |
ἐμὸν
τῇ
κόρῃ
προτίθησι,
τὸ
|
δὲ |
ἐκείνης
ἐμοί,
καὶ
ἐγχέων
ἀμφοτέροις |
[2, 4] |
πᾶν
καὶ
συμπράττειν
ἠξίουν·
ὁ
|
δὲ |
ἔλεγε
καὶ
αὐτὸς
μὲν
ἐγνωκέναι |
[2, 4] |
πρὶν
παρ´
ἐμοῦ
μαθεῖν,
ὀκνεῖν
|
δὲ
|
ἐλέγχειν
βουλόμενον
λανθάνειν.
ὁ
γὰρ |
[2, 23] |
τὰς
τῆς
ψυχῆς
ἐλπίδας,
ἡ
|
δὲ
|
ἐλπὶς
τοῦ
τυχεῖν
ἐπεκάλυπτεν
ἡδονῇ |
[2, 19] |
διεῖργε
στενωπὸς
τὰ
οἰκήματα·
θύρα
|
δὲ |
ἐν
ἀρχῇ
τοῦ
στενωποῦ
μία |
[2, 15] |
μὲν
ἦν
καὶ
ποικίλα,
διέπρεπον
|
δὲ |
ἐν
αὐτοῖς
οἱ
τοῦ
Νείλου |
[2, 3] |
σταφυλὴν
τὸν
ὄμφακα
ποιεῖ.
Διόνυσος
|
δὲ |
ἐντετύπωται
τῶν
βοτρύων
πλησίον,
ἵνα |
[2, 19] |
διειλήφεσαν,
ἑκάτερα
τὰ
ἀντικρύ,
τὰ
|
δὲ |
ἔξω
δύο
τὰ
πρὸς
τὴν |
[2, 16] |
τὸν
τρόπον
τῆς
ἁρπαγῆς.
πανήγυρις
|
δὲ |
ἐπέκειτο,
καθ´
ἣν
ἠκηκόει
πάσας |
[2, 19] |
δύο
μὲν
ἐπὶ
δεξιά,
δύο
|
δὲ |
ἐπὶ
θάτερα·
μέσος
δὲ
διεῖργε |
[2, 10] |
ἐπὶ
τὸ
δωμάτιον
αὑτῆς,
ἐγὼ
|
δὲ |
ἐπὶ
θάτερα,
σφόδρα
ἀνιώμενος,
ἔργον
|
[2, 23] |
τῶν
θυρῶν,
εὐθὺς
ἀνεπήδησα·
ἡ
|
δὲ |
ἐπὶ
τὴν
κλίνην
παρῆν.
συνεὶς |
[2, 8] |
ἐγεγόνειν
καὶ
μεστὸς
ἐλπίδων·
ᾐσθόμην
|
δὲ |
ἐπικαθημένου
μοι
τοῦ
φιλήματος
ὥσπερ |
[2, 9] |
ἀμφοτέροις
καὶ
κερασάμενος
ὤρεγεν.
ἐγὼ
|
δὲ |
ἐπιτηρήσας
τὸ
μέρος
τοῦ
ἐκπώματος, |
[2, 11] |
ῥόδον
ἦν
ἐν
λίθῳ,
ἀμέθυσος
|
δὲ |
ἐπορφύρετο
τοῦ
χρυσοῦ
πλησίον.
ἐν |
[2, 12] |
ὄρνις
ἔτυχεν
ἱπτάμενος
ἐκεῖ.
τὸ
|
δὲ |
ἔργον
εὐθὺς
ἀπέβη·
τὸν
γὰρ |
[2, 11] |
στεφανούμενος
ὀφθαλμὸν
ἐμιμεῖτο
χρυσοῦν.
τῆς
|
δὲ |
ἐσθῆτος
οὐ
πάρεργον
εἶχεν
ἡ |
[2, 25] |
ἡ
Πάνθεια
πάλιν
ἔστενεν.
ἡμεῖς
|
δὲ |
ἐσκοποῦμεν,
καθ´
ἑαυτοὺς
γενόμενοι,
τί |
[2, 31] |
αὑτῆς
καὶ
εὐθὺς
ἐκάθευδεν.
εἶχε
|
δὲ |
ἑτέραν
ἡ
Λευκίππη
θαλαμηπόλον,
ἣν |
[2, 18] |
ἐν
αὐτῷ
νεανίσκοι
δέκα.
ὀκτὼ
|
δὲ |
ἑτέρους
ἐπὶ
τῆς
γῆς
εἶχον |
[2, 28] |
καὶ
ἡ
Κλειὼ
πέφευγεν.
ἡ
|
δὲ |
ἔτι
μᾶλλον
ἐθάρσησε
καὶ
λέγει· |
[2, 35] |
ἐραστὴς
οὐχ
εὑρὼν
πιεῖν·
τὸ
|
δὲ |
ἔτι
πινόμενον
ἁρπάζεται
πρὶν
ὁ |
[2, 34] |
γὰρ
ἐπελθὼν
ἀπελογούμην
οὐδέν,
θανάτου
|
δὲ |
ἐτιμώμην
ἐμαυτῷ.
ἐλεήσαντες
οὖν
οἱ |
[2, 30] |
ἔφερε
τὴν
προσβολήν.
~Ἐν
τούτῳ
|
δὲ |
ἔτυχον
πέμψαι
τὸν
Σάτυρον
πρὸς |
[2, 18] |
δέχεται
μὲν
τὴν
κόρην,
πλεῖ
|
δὲ
|
εὐθὺς
πελάγιος.
ἐγὼ
δὲ
ἀνέπνευσα |
[2, 31] |
βεβλήκει
τῷ
αὐτῷ
πόματι.
ὄχημα
|
δὲ |
εὐτρεπὲς
ἡμᾶς
πρὸ
τῶν
πυλῶν |
[2, 12] |
τερατοσκόπους
τὸν
οἰωνὸν
διηγεῖται.
οἱ
|
δὲ |
ἔφασαν
δεῖν
καλλιερῆσαι
Ξενίῳ
Διῒ |
[2, 23] |
καὶ
ὤκνει
τὸ
πρῶτον.
ὡς
|
δὲ |
ἡ
βελτίστη
γαστὴρ
κατηνάγκασε,
πείθεται. |
[2, 14] |
ἕλκει
μὲν
ἡ
θάλασσα,
ἕλκει
|
δὲ |
ἡ
γῆ,
ἡ
δὲ
εἰς |
[2, 10] |
καὶ
καθ´
ἑαυτὴν
ἀναπαύεται·
μόνη
|
δὲ |
ἡ
παῖς
βαδιεῖται
κατὰ
τὰ |
[2, 2] |
ἐστιν,
ἔφη,
τὸ
ὕδωρ,
τοῦτο
|
δὲ |
ἡ
πηγή.
ὁ
μὲν
οὖν |
[2, 15] |
ἡ
τῶν
θυμιαμάτων
πομπή,
ποικίλη
|
δὲ |
ἡ
τῶν
ἀνθέων
συμπλοκή.
τὰ |
[2, 23] |
βελτίστη
γαστὴρ
κατηνάγκασε,
πείθεται.
ἐπεὶ
|
δὲ |
ἧκε
πρὸς
τὸν
Σάτυρον,
εἶτα |
[2, 12] |
πατὴρ
προτέλεια
τῶν
γάμων.
ὡς
|
δὲ
|
ἤκουσα,
ἀπωλώλειν
καὶ
ἐζήτουν
μηχανὴν |
[2, 30] |
πολὺ
τῆς
φροντίδος
ἀπερριψάμην.
δύο
|
δὲ |
ἡμέρας
διαλιπόντες,
ὅτε
καὶ
ἀποδημῶν |
[2, 19] |
ἀδελφῆς
περιπεσούσης
τοιαύτῃ
συμφορᾷ.
~Ὀλίγας
|
δὲ |
ἡμέρας
διαλιπὼν
πρὸς
τὴν
Λευκίππην |
[2, 11] |
ψόφον,
προσιόντα
θεασάμενός
τινα.
~Ὀλίγων
|
δὲ |
ἡμερῶν
διελθουσῶν
ὁ
πατήρ
μοι |
[2, 17] |
ἐπὶ
τὴν
ἁρπαγὴν
παρεσκευάκει.
ὁ
|
δὲ |
(ἦν
γὰρ
καὶ
ἄλλως
εὔρωστος |
[2, 2] |
τρέφει
καὶ
μαζοὶ
βοῶν.
ποτὸν
|
δὲ |
ἦν
παρ´
αὐτοῖς
οἷον
καὶ |
[2, 7] |
περιέβαλλον
καὶ
ἐφίλουν
ἐλευθερώτερον·
ἡ
|
δὲ |
ἠνείχετο,
κωλύουσα
δῆθεν.
~Ἐν
τούτῳ |
[2, 11] |
λίθοι,
τὴν
χροιὰν
ἐπάλληλοι·
συγκείμενοι
|
δὲ
|
ἦσαν
οἱ
τρεῖς·
μέλαινα
μὲν |
[2, 14] |
μεμαθήκει
μὲν
ἕκαστα
τούτων,
οὐδὲν
|
δὲ |
ἧττον
τῆς
ἐπιβουλῆς
εἴχετο.
καὶ |
[2, 14] |
καὶ
νῆσος
ἐν
γῇ.
Ἀθηνᾶν
|
δὲ |
Ἥφαιστον
ἔχειν·
εἰς
τὴν
ἐλαίαν |
[2, 15] |
καὶ
ἦν
ἄνεμος
ἡδονῆς.
τὰ
|
δὲ |
ἱερεῖα
πολλὰ
μὲν
ἦν
καὶ |
[2, 17] |
δοκοίη
τοῖς
πολίταις
ἕπεσθαι,
ἅμα
|
δὲ |
ἵνα
μή,
πλησίον
τῆς
Τύρου |
[2, 3] |
οἶνος
γὰρ
ἔρωτος
τροφή.
ἤδη
|
δὲ |
καὶ
αὐτὴ
περιεργότερον
εἰς
ἐμὲ
|
[2, 18] |
ἕκαστος
ὑπὸ
κόλπῳ
ξίφος,
ἐκόμιζον
|
δὲ |
καὶ
αὐτοὶ
θυσίαν,
ὡς
ἂν |
[2, 27] |
τὴν
κόρην
συμφυγεῖν
πείσετε.
ἔλεγε
|
δὲ |
καὶ
αὐτὸς
ὅτι
κοινωνὸς
γενήσεται |
[2, 3] |
ἀναισχύντως
ἐς
αὐτὴν
ἑώρων.
Ἔρως
|
δὲ |
καὶ
Διόνυσος,
δύο
βίαιοι
θεοί, |
[2, 10] |
περιχυθεὶς
τὴν
κόρην
κατεφίλουν.
ὡς
|
δὲ |
καὶ
ἐπεχείρουν
τι
προὔργου
ποιεῖν, |
[2, 16] |
μήτηρ
τότε
μαλακῶς
ἔχουσα·
σκηψαμένη
|
δὲ |
καὶ
ἡ
Λευκίππη
νοσεῖν
ἔνδον |
[2, 33] |
εἴχομεν
τὸ
ἄριστον
ἐκοινωνοῦμεν,
ἤδη
|
δὲ |
καὶ
λόγον.
λέγω
δὴ
πρῶτος· |
[2, 29] |
ὀνειδιζομένη,
ὠργίζετο
δὲ
ἀπιστουμένη.
αἰδὼς
|
δὲ |
καὶ
λύπη
καὶ
ὀργὴ
τρία |
[2, 10] |
τὸν
ψόφον
λοιδορῶν.
ἐν
τούτῳ
|
δὲ |
καὶ
ὁ
Σάτυρος
ὑπαντιάζει
με |
[2, 36] |
ἐγχρονίζει
περὶ
τοῖς
σώμασιν.
εἰ
|
δὲ |
καὶ
ποιητὴν
δεῖ
λαβεῖν
μάρτυρα |
[2, 13] |
Καλλισθένης,
ὀρφανὸς
καὶ
πλούσιος,
ἄσωτος
|
δὲ |
καὶ
πολυτελής.
οὗτος
ἀκούων
τὴν |
[2, 2] |
λεπτὴν
ἔχει
τὴν
ἡδονήν,
τοῦτο
|
δὲ
|
καὶ
πρὸ
τοῦ
στόματος
τὰς |
[2, 38] |
καταχέας
γυναικῶν
περιεργίας.
ἐν
μέρει
|
δὲ |
καὶ
τὰ
τῶν
παίδων
ἀντάκουσον. |
[2, 11] |
τὸ
αἷμα
λαμπρότερον
ἐπορφύρετο·
ὡς
|
δὲ |
καὶ
ταῖς
χερσὶν
ἔθιγε,
τὴν |
[2, 5] |
ἔχεις
φυλάξασθαι
τὸ
πῦρ.
ἂν
|
δὲ |
καὶ
ταύτην
κατασβέσῃς
σωφροσύνῃ
τὴν
|
[2, 27] |
Κλειοῦς
ἐκ
μέσου
γενομένης·
τάχα
|
δὲ |
καὶ
τὴν
κόρην
συμφυγεῖν
πείσετε. |
[2, 22] |
δὲ
παρὼν
οὐ
πάρειμι.
ὁμοῦ
|
δὲ |
καὶ
φεύγω
καὶ
μένω,
καὶ |
[2, 16] |
Λευκίππην
οὐχ
ἑωρακώς
ποτε,
τὴν
|
δὲ |
Καλλιγόνην
ἰδὼν
τὴν
ἀδελφὴν
τὴν |
[2, 16] |
τῆς
Λευκίππης
μητρὸς
προελθεῖν.
ὁ
|
δὲ |
Καλλισθένης
τὴν
μὲν
Λευκίππην
οὐχ |
[2, 38] |
τῶν
τοῦ
μύθου
πτερῶν.
τὸ
|
δὲ |
κάλλος
τὸ
παιδικὸν
οὐκ
ἀρδεύεται |
[2, 37] |
εἰς
οὐρανοὺς
τὸν
Φρύγα·
τὸ
|
δὲ |
κάλλος
τῶν
γυναικῶν
αὐτὸν
τὸν |
[2, 5] |
ἐχώρησεν
ἔξω
τῶν
θυρῶν.
ἐγὼ
|
δὲ |
κατ´
ἐμαυτὸν
γενόμενος
καὶ
ὑπὸ |
[2, 11] |
τοῦ
κόχλου
τὰ
μυστήρια·
τὸ
|
δὲ |
κατὰ
τὴν
γένυν
τοῦ
κυνὸς |
[2, 14] |
τῆς
νήσου
τράχηλος.
οὐκ
ἐρρίζωται
|
δὲ |
κατὰ
τῆς
θαλάσσης,
ἀλλὰ
τὸ |
[2, 2] |
ψυχρόν
ἐστιν,
εἰς
τὴν
γαστέρα
|
δὲ |
καταθορὸν
ἀναπνεῖ
κάτωθεν
ἡδονῆς
πῦρ. |
[2, 24] |
ὑπὲρ
ἀλλοτρίων
γάμων,
ἐν
Τύρῳ
|
δὲ |
καταπεπολέμησαι
καὶ
τῆς
θυγατρός
σού |
[2, 37] |
τοῦ
θείου
τὸ
ἄφθαρτον.
τὸ
|
δὲ |
κινούμενον
ἐν
φθορᾷ
θνητὴν
φύσιν |
[2, 35] |
πάνυ
τῶν
ἑαυτοῦ
μεμνημένον,
τὸν
|
δὲ |
Κλεινίαν
ὑποδακρύοντα
μνήμῃ
Χαρικλέους,
βουλόμενος
|
[2, 14] |
τοῦ
ποταμοῦ
τὰ
κλεῖθρα.
ὁ
|
δὲ |
κοντὸς
πρὸς
τὸν
χρυσὸν
οἷον |
[2, 11] |
ἔρριψεν
ὡς
θαλάσσης
σκύβαλον.
εὑρίσκει
|
δὲ |
κύων
τὸ
ἕρμαιον
καὶ
καταθραύει |
[2, 22] |
καὶ
εἱστήκει
παρειμένος
ὀργῇ.
ὁ
|
δὲ |
κώνωψ
περιϊπτάμενος
αὐτοῦ
τὴν
κόμην
|
[2, 22] |
καὶ
τὸν
ἀέρα
περιέχασκεν·
ὁ
|
δὲ |
κώνωψ
ταύτῃ
πλέον
τὴν
ὀργὴν |
[2, 19] |
ἔβαλλε
διὰ
τῆς
ὀπῆς·
ἡ
|
δὲ
|
λαβοῦσα
ἐφύλαττε
καὶ
περὶ
τὴν |
[2, 36] |
ἔχει
πένθος
καὶ
φυγή,
Δανάην
|
δὲ |
λάρναξ
καὶ
θάλασσα,
Σεμέλη
δὲ |
[2, 18] |
τὸ
συγκείμενον
ἀνέτεινε
σημεῖον,
ὁ
|
δὲ |
λέμβος
ἐξαίφνης
προσέπλει,
καὶ
ἐπεὶ |
[2, 29] |
ἅμα
λέγουσα
ἀνεπήδησεν
ἔξω.
~Ἡ
|
δὲ |
Λευκίππη
καθ´
ἑαυτὴν
γενομένη
καὶ |
[2, 22] |
καὶ
τῷ
βόμβῳ
καταυλῶν.
ὁ
|
δὲ |
λέων
ἠγριαίνετο
καὶ
μετεστρέφετο
πάντῃ |
[2, 26] |
οἰκίαν
ἐρχόμεθα
τὴν
Κλεινίου.
ἦσαν
|
δὲ |
λοιπὸν
μέσαι
νύκτες,
ὥστε
μόλις |
[2, 12] |
τὴν
ἡμέραν
τοὺς
γάμους.
καλεσάμενος
|
δὲ |
μάντεις
ὁ
πατὴρ
καὶ
τερατοσκόπους |
[2, 22] |
οὐ
ποιεῖ
μαχομένη
γυνή;
ποῖον
|
δὲ |
μέγεθος
ἢ
κάλλος
σε
κοσμεῖ; |
[2, 22] |
οὖν
αἰσχύνην
οὐχ
ὁρᾷς;
ἐμοὶ
|
δὲ |
μέγεθος
μὲν
ὁ
ἀὴρ
ὅλος, |
[2, 6] |
εἴπω,
Χαῖρε,
ἔφην,
δέσποινα.
ἡ
|
δὲ |
μειδιάσασα
γλυκὺ
καὶ
ἐμφανίσασα
διὰ |
[2, 37] |
δύνανται
βιάζονται
κἀκεῖναι
φιλεῖν·
σὺ
|
δὲ |
μείζονα
ποιεῖς
τὴν
ἡδονὴν
ἀνοίγων
|
[2, 34] |
σκοποῦ,
πέμπω
τὸ
βέλος·
τὸ
|
δὲ |
μειράκιον
παραθέον
ἁρπάζει
τὴν
βολήν. |
[2, 34] |
δυστυχής.
ἤρων
μειρακίου
καλοῦ·
τὸ
|
δὲ |
μειράκιον
φιλόθηρον
ἦν.
ἐπεῖχον
τὰ |
[2, 36] |
δὲ
πυρὸς
γέγονε
τροφή.
ἂν
|
δὲ |
μειρακίου
Φρυγὸς
ἐρασθῇ,
τὸν
οὐρανὸν |
[2, 11] |
ἡ
κρηπὶς
τοῦ
λίθου,
τὸ
|
δὲ |
μέσον
σῶμα
λευκὸν
τῷ
μέλανι |
[2, 4] |
ἐς
τὸ
ἔργον
παιδοτριβεῖς·
δέδοικα
|
δὲ
|
μὴ
ἄτολμος
ὢν
καὶ
δειλὸς |
[2, 27] |
θελήσει
συμφυγεῖν,
οὕτω
πράττειν,
εἰ
|
δὲ |
μή,
μένειν
αὐτοῦ,
παραδόντας
ἑαυτοὺς |
[2, 37] |
ταραχθεῖσα
τῷ
φιλήματι
πάλλεται.
εἰ
|
δὲ
|
μὴ
τοῖς
σπλάγχνοις
ἦν
δεδεμένη, |
[2, 17] |
δὴ
ἄλλοι
θεωροὶ
ἀπέπλευσαν,
αὐτὸς
|
δὲ |
μικρὸν
ἀπεσάλευε
τῆς
γῆς,
ἅμα |
[2, 17] |
ἀπέπλευσεν
ἐπὶ
τὴν
Τύρον.
ἔστι
|
δὲ |
μικρὸν
ἐπίνειον
Τυρίων,
νησίδιον
ἀπέχον |
[2, 19] |
ἥτις
ἦν
αὐτῇ
θαλαμηπόλος.
εἶχε
|
δὲ |
ὁ
θάλαμος
αὐτῆς
οὕτως·
χωρίον |
[2, 15] |
ἄλλων
βοῶν
ἐστι
βασιλεύς.
εἰ
|
δὲ |
ὁ
μῦθος
Εὐρώπης
ἀληθής,
Αἰγύπτιον |
[2, 9] |
ἦν,
πάλιν
ὁμοίως
συνεπίνομεν.
ᾠνοχόει
|
δὲ |
ὁ
Σάτυρος
ἡμῖν
καί
τι |
[2, 33] |
ἡμᾶς
συναριστᾶν
ἠξίου.
καὶ
ἡμῖν
|
δὲ |
ὁ
Σάτυρος
παρέφερεν·
ὥστε
εἰς |
[2, 31] |
παρεσκευαζόμεθα
πρὸς
τὴν
φυγήν.
~Εἶχε
|
δὲ |
ὁ
Σάτυρος
τοῦ
φαρμάκου
λείψανον, |
[2, 34] |
ἡνίας·
πονηρὸν
τὸ
θηρίον.
ἀνᾴξας
|
δὲ |
ὁ
σῦς
σπουδῇ
ἔτρεχεν
ὡς |
[2, 22] |
διαπτὰς
κλειομένην
τὴν
γένυν.
οἱ
|
δὲ |
ὀδόντες
κενοὶ
τῆς
θήρας
περὶ |
[2, 18] |
εὐθὺς
ὄρνιθος
δίκην
ἀφίπτανται.
ἡμῶν
|
δὲ |
οἱ
μὲν
ἔφευγον,
οὐδὲν
οὔτε |
[2, 31] |
πύλας,
ἐπέβημεν
τοῦ
ὀχήματος.
ἦμεν
|
δὲ |
οἱ
πάντες
ἕξ,
ὑμεῖς
καὶ
|
[2, 15] |
σελήνης
ἐστὶν
εἰκών.
ἡ
χροιὰ
|
δὲ |
οἵαν
Ὅμηρος
τοὺς
τοῦ
Θρᾳκὸς |
[2, 38] |
τοῖς
χείλεσι
σινάμωρον
ἀπάτην,
ὡς
|
δὲ |
οἶδε
φιλεῖ,
καὶ
οὐκ
ἔστι |
[2, 34] |
ἄλλος
τις
ἀποθάνοι
ζῶν.
τὸ
|
δὲ |
οἰκτρότερον,
τὰς
χεῖρας
ὤρεγέ
μοι |
[2, 22] |
καὶ
αὐλητὴς
καὶ
τοξότης.
ἐμαυτοῦ
|
δὲ |
ὀϊστὸς
καὶ
τόξον
γίνομαι·
τοξεύει |
[2, 27] |
εὑρηκέναι,
ταύτην
μὲν
ὑπεξαγαγεῖν,
ἡμᾶς
|
δὲ |
ὀλίγας
ἡμέρας
ἐπισχεῖν,
κἂν
οὕτω |
[2, 18] |
μοι
παραδόξως
τῶν
γάμων,
ἠχθόμην
|
δὲ |
ὅμως
ὑπὲρ
ἀδελφῆς
περιπεσούσης
τοιαύτῃ |
[2, 29] |
ὠργίζετο.
ἤχθετο
μὲν
πεφωραμένη,
ᾐσχύνετο
|
δὲ |
ὀνειδιζομένη,
ὠργίζετο
δὲ
ἀπιστουμένη.
αἰδὼς |
[2, 23] |
σοι
καθεύδων
ὁ
Κύκλωψ·
σὺ
|
δὲ |
ὅπως
Ὀδυσσεὺς
ἀγαθὸς
γένῃ.
ἅμα |
[2, 29] |
τῆς
ψυχῆς
τὸ
ζωπυροῦν·
ἡ
|
δὲ |
ὀργὴ
περιϋλακτοῦσα
τὴν
καρδίαν
ἐπικλύζει |
[2, 37] |
ἀμαθεῖς,
Ἀφροδίτη
δὲ
ἀργή,
ἡδονῆς
|
δὲ |
οὐδέν.
~Καὶ
ὁ
Μενέλαος,
Ἀλλὰ |
[2, 13] |
Σωστράτου
θυγατέρα
εἶναι
καλήν,
ἰδὼν
|
δὲ |
οὐδέποτε,
ἤθελεν
αὑτῷ
ταύτην
γενέσθαι |
[2, 38] |
ἂν
ἔσχες
τὰ
φιλήματα.
φιλῶν
|
δὲ |
οὐκ
ἂν
ἔχοις
κόρον,
ἀλλ´ |
[2, 34] |
πολλά,
κρατεῖν
οὐκ
ἠδυνάμην.
ὡς
|
δὲ |
οὐκ
ἔπειθον,
εἱπόμην
κἀγὼ
ἐπὶ |
[2, 5] |
ὦ
κακόδαιμον,
οὐ
σωφρονεῖς;
τί
|
δὲ |
οὐκ
ἐρᾷς
ὧν
σε
δεῖ; |
[2, 8] |
μὲν
ἄκων
καὶ
λυπούμενος,
ἡ
|
δὲ |
οὐκ
οἶδ´
ὅπως
εἶχεν.
ῥᾴων |
[2, 22] |
ἀράχνην
οὐκ
ἔλαθεν
ἐμπεσών.
ὡς
|
δὲ |
οὐκέτι
εἶχε
φυγεῖν,
ἀδημονῶν
εἶπεν· |
[2, 8] |
πρὸς
τὰ
φιλήματα.
οὐκ
οἶδα
|
δὲ |
οὕτω
πρότερον
ἡσθείσης
τῆς
καρδίας· |
[2, 15] |
οἰκίαν
ἐφήδρευε
ταῖς
γυναιξίν.
αἱ
|
δὲ |
ὀψόμεναι
τὴν
θυσίαν
ἐξῄεσαν·
καὶ |
[2, 38] |
τῆς
φύσεως
τὰ
φιλήματα.
αὕτη
|
δὲ |
παιδὸς
φιλήματος
εἰκών·
εἰ
νέκταρ |
[2, 7] |
καὶ
ἡ
μὲν
ἀνέκραγεν,
ἡ
|
δὲ |
παῖς
ἀναθοροῦσα
καὶ
καταθεμένη
τὴν |
[2, 7] |
προσεποιούμην
πεπλῆχθαι
καὶ
ἀλγεῖν.
ἡ
|
δὲ |
παῖς
προσελθοῦσα
εἷλκε
τὴν
χεῖρα |
[2, 36] |
πρὸς
οὐρανὸν
ταχὺ
φεύγειν,
τὸ
|
δὲ |
πάνδημον
ἔρριπται
κάτω
καὶ
ἐγχρονίζει |
[2, 36] |
πλανᾶσθαι,
τὸ
μὲν
οὐράνιον,
τὸ
|
δὲ |
πάνδημον,
ὥσπερ
τοῦ
κάλλους
αἱ |
[2, 31] |
ἐπ´
αὐτοῦ
περιμένων
αὐτός.
ἐπεὶ
|
δὲ |
πάντες
ἐκάθευδον,
περὶ
πρώτας
νυκτὸς |
[2, 31] |
ὁ
Σάτυρος,
καὶ
προήλθομεν·
ὡς
|
δὲ |
παρῆμεν
ἐπὶ
τὰς
πύλας,
ἐπέβημεν |
[2, 10] |
ἀπεσπᾶτο
μὲν
ἡ
Κλειώ,
ἡ
|
δὲ |
παρθένος
ἐν
τῷ
περιπάτῳ
κατελέλειπτο. |
[2, 22] |
καὶ
τὸν
τετρωκότα
ζητεῖ.
ἐγὼ
|
δὲ
|
παρὼν
οὐ
πάρειμι.
ὁμοῦ
δὲ |
[2, 22] |
βέλους
ποιῶ
τὸ
τραῦμα·
ὁ
|
δὲ |
παταχθεὶς
ἐξαίφνης
βοᾷ
καὶ
τὸν |
[2, 29] |
ὀφθαλμῶν
ἐλευθερίαν
καθαιρεῖ·
ἡ
λύπη
|
δὲ |
περὶ
τὰ
στέρνα
διανεμομένη
κατατήκει
|
[2, 14] |
ὁ
δὲ
φοῖνιξ
φυτόν.
ἐρίζει
|
δὲ |
περὶ
ταύτης
γῆ
καὶ
θάλασσα. |
[2, 6] |
εἰδυῖα
σαφῶς
ὃ
λέγω;
ὡς
|
δὲ |
περιέπλεκον
λόγους
ἐκ
λόγων,
τὸ |
[2, 25] |
εἴτε
ἥρως,
εἴτε
λῃστής.
ἐκείμην
|
δὲ |
πεφοβημένη,
μηδὲ
ἀνακραγεῖν
διὰ
τὸν |
[2, 14] |
γίνεται,
ἀγρεύει
γὰρ
αὐτόν·
ἡ
|
δὲ |
πίσσα
δέλεαρ
γίνεται
τῆς
ἄγρας· |
[2, 2] |
δὲ
ποτὸν
οἶνος
ἦν.
ὁ
|
δὲ |
πιὼν
ὑφ´
ἡδονῆς
βακχεύεται
καὶ |
[2, 12] |
καταπτὰς
ἁρπάζει
τὸ
ἱερεῖον·
σοβούντων
|
δὲ |
πλέον
οὐδὲν
ἦν·
ὁ
γὰρ
|
[2, 18] |
ἐβόων·
Λῃσταὶ
Καλλιγόνην
ἔχουσι.
τὸ
|
δὲ |
πλοῖον
ἤδη
μέσην
ἐπέραινε
τὴν |
[2, 14] |
τὸ
ὕδωρ
ἔχει
πλούσιον.
ὁ
|
δὲ |
πλοῦτος
ταύτῃ
κάτω
τεταμίευται
τῇ |
[2, 15] |
τῶν
θυμιαμάτων
ἤριζεν
ὀδμήν.
τὸ
|
δὲ |
πνεῦμα
ἀναπεμπόμενον
εἰς
τὸν
ἀέρα |
[2, 14] |
ὕδωρ
ὡς
χορδὴ
κρούεται,
τὸ
|
δὲ |
πνεῦμα
τοῦ
ὕδατος
πλῆκτρον
γίνεται, |
[2, 21] |
γένυν
ὥπλισε
τοῖς
ὀδοῦσι,
τοὺς
|
δὲ |
πόδας
ἐκράτυνε
τοῖς
ὄνυξιν
ἐποίησέ |
[2, 22] |
κόμην
ἐπηύλει
μέλος
ἐπινίκιον.
μακρότερον
|
δὲ |
ποιούμενος
τῆς
πτήσεως
τὸν
κύκλον |
[2, 14] |
τὸ
ὕδωρ
ὑπορρεῖ
κάτωθεν.
ὑπόκειται
|
δὲ |
πορθμὸς
κάτωθεν
ἰσθμῷ·
καὶ
γίνεται |
[2, 2] |
αὐτῷ
προτείνει
κύλικα
φιλοτησίαν.
τὸ
|
δὲ |
ποτὸν
οἶνος
ἦν.
ὁ
δὲ |
[2, 3] |
τὴν
ἄμπελον
οἴνῳ
γεωργῇ.
τοῦ
|
δὲ |
πότου
προϊόντος
ἤδη
καὶ
ἀναισχύντως |
[2, 30] |
κόρην
ἀποπειρασόμενον
τῆς
φυγῆς.
ἡ
|
δὲ |
πρὶν
ἀκοῦσαι
πρὸς
τὸν
Σάτυρον, |
[2, 11] |
πορφύρας,
ἐκεῖ
χρυσὸς
ἦν.
ἤριζον
|
δὲ |
πρὸς
ἀλλήλους
οἱ
λίθοι.
ὑάκινθος |
[2, 4] |
καὶ
ῥῆμα
δριμύτερον
εἰπεῖν.
τότε
|
δὲ
|
πρόσαγε
τὴν
δευτέραν
μηχανήν.
θίγε |
[2, 7] |
τί
οὐκ
ἐπᾴδεις,
φιλτάτη;
ἡ
|
δὲ |
προσῆλθέ
τε
καὶ
ἐνέθηκεν
ὡς |
[2, 36] |
οἰνοχόον
ἔχῃ
τοῦ
νέκταρος·
ἡ
|
δὲ |
πρότερον
διάκονος
τῆς
τιμῆς
ἐξέωσται· |
[2, 2] |
ἀποίκους
εἶναι
Τυρίων
οἴνων,
τὴν
|
δὲ |
πρώτην
παρ´
αὐτοῖς
φῦναι
τῶν |
[2, 1] |
μὴ
ὁρᾶν
τὴν
κόρην.
ἡ
|
δὲ |
πρῶτον
μὲν
ᾖσεν
Ὁμήρου
τὴν |
[2, 24] |
τὸ
δωμάτιον
ἑαυτῶν
ἤλθομεν.
~Ἡ
|
δὲ |
πρῶτον
μὲν
ὑπὸ
ἰλίγγου
κατέπεσεν, |
[2, 36] |
δὲ
λάρναξ
καὶ
θάλασσα,
Σεμέλη
|
δὲ |
πυρὸς
γέγονε
τροφή.
ἂν
δὲ |
[2, 23] |
ὕπνον
καθεύδων
τοῦ
φαρμάκου.
ὁ
|
δὲ |
Σάτυρος
εἰστρέχει
πρός
με
καὶ |
[2, 21] |
ἔχεις
ὅσα
πλάττειν
ἠδυνάμην,
ἡ
|
δὲ |
σὴ
ψυχὴ
πρὸς
τοῦτο
μόνον |
[2, 14] |
ἀναθάλλει
φαιδροῖς
τοῖς
κλάδοις,
πεφύτευται
|
δὲ |
σὺν
αὐτῇ
τὸ
πῦρ
καὶ
|
[2, 18] |
δὲ
ᾠόμεθα
γυναῖκας
εἶναι.
ἐπεὶ
|
δὲ |
συνετίθεμεν
τὴν
πυράν,
ἐξαίφνης
βοῶντες
|
[2, 7] |
μου
τὴν
ὀδύνην
ἰάσω.
ὡς
|
δὲ |
συνῆκεν
ὃ
λέγω
καὶ
ἐμειδίασε, |
[2, 34] |
λεπτὰ
διώκοντες
τῶν
θηρίων.
ἐξαίφνης
|
δὲ |
σῦς
τῆς
ὕλης
προπηδᾷ,
καὶ |
[2, 29] |
βαθέα
μὲν
τὰ
βλήματα,
ἄναιμα
|
δὲ |
τὰ
τοξεύματα.
ἓν
δὲ
τούτων |
[2, 37] |
σῶμα
ἐν
ταῖς
συμπλοκαῖς,
μαλθακὰ
|
δὲ |
τὰ
χείλη
πρὸς
τὰ
φιλήματα. |
[2, 11] |
τὸ
πᾶν
μὲν
πορφυρᾶν,
ἔνθα
|
δὲ |
ταῖς
ἄλλαις
ἐσθῆσιν
ἡ
χώρα |
[2, 37] |
σῶμα
ἐν
τοῖς
ἀγκαλίσμασιν,
ἐν
|
δὲ |
ταῖς
σαρξὶν
ὅλως
ἐνηρμοσμένον,
καὶ |
[2, 19] |
τὸ
κατὰ
τὴν
παρθένον,
τὸ
|
δὲ |
ταμεῖον
ἦν.
κατακοιμίζουσα
δὲ
ἀεὶ |
[2, 37] |
καὶ
βάλλει
τὴν
καρδίαν·
ἡ
|
δὲ |
ταραχθεῖσα
τῷ
φιλήματι
πάλλεται.
εἰ |
[2, 15] |
τοῦ
Θρᾳκὸς
ἵππους
ἐπαινεῖ.
βαδίζει
|
δὲ |
ταῦρος
ὑψαυχενῶν
καὶ
ὥσπερ
ἐπιδεικνύμενος
|
[2, 4] |
θλῖψον
δάκτυλον,
θλίβων
στέναξον.
ἢν
|
δὲ |
ταῦτά
σου
ποιοῦντος
καρτερῇ
καὶ |
[2, 12] |
θάλασσαν
συνέβη
φανῆναι
μηκέτι.
ἐγὼ
|
δὲ |
ταῦτα
ὡς
ἐγένετο
τὸν
ἀετὸν |
[2, 37] |
ὥσπερ
σφραγῖδας
τὰ
φιλήματα,
φιλεῖ
|
δὲ |
τέχνῃ
καὶ
σκευάζει
τὸ
φίλημα |
[2, 11] |
εἰς
τὴν
ὑστεραίαν
παρεσκευάζετο.
ἐώνητο
|
δὲ |
τῇ
κόρῃ
τὰ
πρὸς
τὸν |
[2, 10] |
τῇ
Κλειοῖ
μὲν
αὐτός,
ἐγὼ
|
δὲ |
τῇ
παιδὶ
διαλαχόντες
ἐφηδρεύομεν.
καὶ
|
[2, 20] |
μὲν
ἀντιπαίζειν
καὶ
αὐτός,
ἐνετίθει
|
δὲ |
τῇ
παιδιᾷ
τῆς
γνώμης
τὸ |
[2, 37] |
μαστὸς
ἐπαφώμενος
ἰδίαν
ἡδονήν.
ἐν
|
δὲ |
τῇ
τῆς
Ἀφροδίτης
ἀκμῇ
οἰστρεῖ
|
[2, 18] |
ἔνθα
ὁ
λέμβος
ἐφήδρευεν.
~Πρὸ
|
δὲ |
τῆς
πανηγύρεως,
ἣν
ὁ
Καλλισθένης |
[2, 10] |
ἀλλήλοις
προεπίνομεν
τὰ
φιλήματα.
~Μετὰ
|
δὲ |
τὸ
δεῖπνον
ὁ
Σάτυρός
μοι |
[2, 11] |
περιδέραιον
μὲν
λίθων
ποικίλων,
ἐσθῆτα
|
δὲ |
τὸ
πᾶν
μὲν
πορφυρᾶν,
ἔνθα |
[2, 31] |
μικρὸν
ἄνω
τῆς
ἕω.
ἔπλει
|
δὲ |
τὸ
πλοῖον
εἰς
Ἀλεξάνδρειαν,
τὴν |
[2, 32] |
μεγάλην
τοῦ
Νείλου
πόλιν.
~Ἔχαιρον
|
δὲ |
τὸ
πρῶτον
ὁρῶν
τὴν
θάλασσαν, |
[2, 37] |
ἡδονὴν
ἀνοίγων
τὰ
φιλήματα.
πρὸς
|
δὲ |
τὸ
τέρμα
αὐτὸ
τῆς
Ἀφροδίτης |
[2, 21] |
τῶν
ἄλλων
θηρίων
δυνατώτερον.
Ὁ
|
δὲ |
τοιοῦτος,
ἔφασκε,
τὸν
ἀλεκτρυόνα
φοβοῦμαι. |
[2, 18] |
μέσην
ἐπέραινε
τὴν
θάλασσαν.
ὡς
|
δὲ
|
τοῖς
Σαράπτοις
προσέσχον,
πόρρωθεν
ὁ |
[2, 37] |
ὁ
συγγινόμενος
περιβάλλεται
ἡδονῇ.
ἐγγίζει
|
δὲ |
τοῖς
χείλεσιν
ὥσπερ
σφραγῖδας
τὰ |
[2, 18] |
ὡς
θυσόμενοι
τῷ
θεῷ.
τούτων
|
δὲ |
τὸν
Ζήνωνα
ἐλάνθανεν
οὐδέν·
ἀλλ´ |
[2, 3] |
αὐτὴν
τῷ
συνήθει
πυρί,
ὁ
|
δὲ |
τὸν
οἶνον
ὑπέκκαυμα
φέρων·
οἶνος |
[2, 9] |
πρὸς
ἡδονὴν
φιλήματι
ἐρωτικῷ.
~Ἐπειδὴ
|
δὲ |
τοῦ
δείπνου
καιρὸς
ἦν,
πάλιν |
[2, 14] |
πρὸς
τὸ
ἔργον.
~Ἐν
τούτῳ
|
δὲ |
τοῦ
πολέμου
περιστάντος
καὶ
τῆς |
[2, 14] |
πτόρθους
πολλὴν
τὴν
φλόγα·
ἡ
|
δὲ |
τοῦ
πυρὸς
αἰθάλη
τὸ
φυτὸν |
[2, 37] |
πῶς
τὸν
Περσέα
σιωπᾷς;
Ἀλκμήνῃ
|
δὲ
|
τοῦτο
μόνον
δῶρον
ἀρκεῖ,
ὅτι |
[2, 29] |
τῷ
τῆς
μανίας
ἀφρῷ.
λόγος
|
δὲ |
τούτων
ἁπάντων
πατήρ,
καὶ
ἔοικεν |
[2, 29] |
καλοῦσιν
αἰδῶ
τὸ
τραῦμα.
ἴδιον
|
δὲ
|
τούτων
ἁπάντων
τῶν
βελῶν
βαθέα |
[2, 29] |
ἄναιμα
δὲ
τὰ
τοξεύματα.
ἓν
|
δὲ |
τούτων
ἁπάντων
φάρμακον,
ἀμύνασθαι
τὸν |
[2, 11] |
τοῦ
χρυσοῦ
πλησίον.
ἐν
μέσῳ
|
δὲ |
τρεῖς
ἦσαν
λίθοι,
τὴν
χροιὰν |
[2, 34] |
οἱ
μὲν
συνέπιπτον
ἀλλήλοις,
ἐμὲ
|
δὲ |
τρόμος,
ὡς
εἶδον,
λαμβάνει·
καὶ |
[2, 17] |
κειμένην,
ἐνταῦθα
προσπορίζεται
λέμβον,
δίδωσι
|
δὲ |
τῷ
Ζήνωνι·
τοῦτο
γὰρ
ἦν |
[2, 11] |
λευκὸν
τῷ
μέλανι
συνυφαίνετο,
ἑξῆς
|
δὲ |
τῷ
λευκῷ
τὸ
λοιπὸν
ἐπυρρία
|
[2, 11] |
λοιπὸν
ἐπυρρία
κορυφούμενον·
ὁ
λίθος
|
δὲ |
τῷ
χρυσῷ
στεφανούμενος
ὀφθαλμὸν
ἐμιμεῖτο |
[2, 15] |
καὶ
ῥόδα
καὶ
μυρρίναι·
ἡ
|
δὲ |
τῶν
ἀνθέων
ἀναπνοὴ
πρὸς
τὴν |
[2, 37] |
γυναικί.
οἰνοχοείτω
μὲν
Γανυμήδης,
μετὰ
|
δὲ |
τῶν
θεῶν
Ἥρα
πινέτω,
ἵνα |
[2, 38] |
βαφῆς,
ἢ
καὶ
φαρμάκων·
ἂν
|
δὲ |
τῶν
πολλῶν
τούτων
γυμνώσῃς
δόλων, |
[2, 33] |
τὸ
δὲ
γένος
Αἰγύπτιος.
τὰ
|
δὲ |
ὑμέτερα
τίνα;
Ἐγὼ
Κλειτοφῶν,
οὗτος |
[2, 23] |
ἐφ´
ἑστίασιν
αὐτὸν
ἐκάλεσεν.
ὁ
|
δὲ |
ὑπώπτευε
μέν
τινα
μηχανὴν
καὶ |
[2, 37] |
αὑτὴν
ἄνω
τοῖς
φιλήμασι.
παίδων
|
δὲ |
φιλήματα
μὲν
ἀπαίδευτα,
περιπλοκαὶ
δὲ |
[2, 38] |
περὶ
τῆς
ἡδονῆς
ἀθλεῖ.
τὰ
|
δὲ |
φιλήματα
σοφίαν
μὲν
οὐκ
ἔχει |
[2, 37] |
οἰστρεῖ
μὲν
ὑφ´
ἡδονῆς,
περικέχηνε
|
δὲ |
φιλοῦσα
καὶ
μαίνεται.
αἱ
δὲ |
[2, 14] |
ἐπεὶ
Φοινίκων
ἡ
νῆσος·
ὁ
|
δὲ |
φοῖνιξ
φυτόν.
ἐρίζει
δὲ
περὶ |
[2, 14] |
παρ´
ἡμῖν
ἀλλήλοις
συνοικεῖ.
τὸ
|
δὲ |
χωρίον
ἱερὸν
ἐν
περιβόλῳ·
ἐλαία |
[2, 8] |
στόμα
γὰρ
φωνῆς
ὄργανον·
φωνὴ
|
δὲ |
ψυχῆς
σκιά.
αἱ
γὰρ
τῶν |
[2, 18] |
ὡς
ἂν
ἥκιστα
ὑποπτευθεῖεν·
ἡμεῖς
|
δὲ |
ᾠόμεθα
γυναῖκας
εἶναι.
ἐπεὶ
δὲ |
[2, 22] |
με
διαέριον
τὸ
πτερόν,
ἐμπεσὼν
|
δὲ |
ὡς
ἀπὸ
βέλους
ποιῶ
τὸ |
[2, 9] |
ἅμα
κατεφίλουν
τὸ
ἔκπωμα.
ἡ
|
δὲ |
ὡς
εἶδεν,
συνῆκεν
ὅτι
τοῦ |
[2, 14] |
ὕδατος
πλῆκτρον
γίνεται,
τὸ
ῥεῦμα
|
δὲ
|
ὡς
κιθάρα
λαλεῖ.
ἀλλὰ
καὶ |
[2, 30] |
ψυχήν
μου
οὕτως
ἀφήσω.
ἐγὼ
|
δὲ
|
ὡς
ταῦτα
ἤκουσα,
τὸ
πολὺ |
[2, 5] |
σοι
γαμεῖν.
ἐδόκουν
πεπεῖσθαι·
κάτωθεν
|
δὲ |
ὥσπερ
ἐκ
τῆς
καρδίας
ὁ |
[2, 22] |
τοῦ
τραύματος
ἡ
πληγή,
ὁ
|
δὲ |
ὥσπερ
παλαιστὴς
τὸ
σῶμα
σκευάζων |