Livre, chapitre
[2, 29]	γίνεται τὸ ἕλκος ὀργή· τὸ	δέ	ἐστιν ἔλεγχος ἀτυχημάτων· ἐκ τούτου
[2, 4]	ὀνειδίζοντα τὸν ἐλέγξαντα μισεῖ. Ἤδη	δέ,	ἔφη, καὶ τὸ αὐτόματον ἡμῶν
[2, 24]	διὰ τὴν ἀνάγκην ὄνειδος. νῦν	δέ,	κακόδαιμον, ἀδοξεῖς ἐν οἷς δυστυχεῖς.
[2, 30]	μητρὸς ὀφθαλμῶν, ὅποι βούλεσθε. εἰ	δέ	με ἀπελθόντες καταλίποιτε, βρόχον πλεξαμένη
[2, 22]	προὐκαλούμην γὰρ ἐγὼ λέοντα, ὀλίγος	δέ	με ἤγρευσεν ἀράχνης χιτών. ταῦτα
[2, 24]	ἀδοξεῖς ἐν οἷς δυστυχεῖς. ἐπλάνα	δέ	με καὶ τὰ τῶν ἐνυπνίων
[2, 22]	μετὰ μὲν σάλπιγγος παρατάττομαι, σάλπιγξ	δέ	μοι καὶ βέλος τὸ στόμα·
[2, 37]	καὶ πλέον ἔχοι μεμυημένος· εἰρήσεται	δέ	μοι, κἂν μετρίως ἔχω πείρας.
[2, 12]	δυναίμην ἀναβαλέσθαι τὸν γάμον. σκοποῦντος	δέ	μου θόρυβος ἐξαίφνης γίνεται κατὰ
[2, 23]	καὶ ἔχαιρε τὸ λυπούμενον. ἄρτι	δέ	μου προσελθόντος εἴσω τοῦ θαλάμου
[2, 29]	τοῦ βέλους λύπη γίνεται· τὸ	δέ,	ὄνειδος ἁμαρτημάτων, καὶ καλοῦσιν αἰδῶ
[2, 20]	ἐπιτηρεῖν τὰ πραττόμενα ἡμῖν· μάλιστα	δέ,	ὅπερ ἦν, ὑποπτεύσας μή τι
[2, 4]	συναίρεσθαι πρὸς τὸ ἔργον. δεῖ	δέ	σε καὶ τὴν κόρην μὴ
[2, 10]	ἐπὶ τὸν ὕπνον τραπῆναι. ἐγὼ	δέ	σοι καὶ ταύτην ἀπάξω διαλεγόμενος.
[2, 14]	ἀπ´ αὐτῆς ἁλλομένην ἄνω· θιγόντι	δέ	σοι τὸ ὕδωρ ψυχρόν ἐστιν
[2, 21]	ἀκήκοά τινος τῶν φιλοσόφων· χαρίζομαι	δέ	σοι τοῦ μύθου τὸν ἐλέφαντα.
[2, 12]	τὸν ἀνδρῶνα τῆς οἰκίας. ἐγεγόνει	δέ	τι τοιοῦτον· ἐπειδὴ θυσάμενος ὁ
[2, 37]	καὶ δάκνει τὰ φιλήματα. ἔχει	δέ	τινα καὶ μαστὸς ἐπαφώμενος ἰδίαν
[2, 29]	ψυχῆς ἐμάρανε τὸ λυπούμενον. ἂν	δέ	τις ἀνάγκῃ τοῦ κρείττονος σιγήσῃ
[2, 20]	ταῦτα ἦν τὰ συγκείμενα. ~Ἦν	δέ	τις αὐτῶν οἰκέτης πολυπράγμων καὶ
[2, 19]	ἐπὶ τοῦ στενωποῦ θύραν· ἔξωθεν	δέ	τις ἕτερος ἐπέκλειε καὶ τὰς
[2, 33]	καὶ εἷλκε τὴν ναῦν. ~Ἔτυχε	δέ	τις ἡμῖν νεανίσκος παρασκηνῶν, ὅς,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/02/2006