Livre, chapitre |
[2, 19] |
ἡμᾶς
Ἀφροδίτη
μυσταγωγήσῃ,
οὐ
μή
|
τις |
ἄλλος
κρείττων
γένηται
τῆς
θεοῦ. |
[2, 37] |
μὴ
θαυμάσῃς,
εἰ
διὰ
πυρός
|
τις |
ἀναβαίνει
εἰς
οὐρανόν·
οὕτως
ἀνέβη |
[2, 29] |
ἐμάρανε
τὸ
λυπούμενον.
ἂν
δέ
|
τις |
ἀνάγκῃ
τοῦ
κρείττονος
σιγήσῃ
τὴν |
[2, 34] |
εἶχον
ὅλως,
ὡς
ἂν
ἄλλος
|
τις |
ἀποθάνοι
ζῶν.
τὸ
δὲ
οἰκτρότερον, |
[2, 13] |
νόμου
γὰρ
ὄντος
Βυζαντίοις,
εἴ
|
τις |
ἁρπάσας
παρθένον
φθάσας
ποιήσειε
γυναῖκα, |
[2, 20] |
ἦν
τὰ
συγκείμενα.
~Ἦν
δέ
|
τις |
αὐτῶν
οἰκέτης
πολυπράγμων
καὶ
λάλος |
[2, 28] |
ἀληθείας
μείζονα;
εἰ
παρθενίας
ἔστι
|
τις |
δοκιμασία,
δοκίμασον.
Ἔτι
καὶ
τοῦτο, |
[2, 7] |
παρεκάθητο,
διεβάδιζον
δὲ
ἐγώ·
καί
|
τις |
ἐξαίφνης
μέλιττά
ποθεν
ἱπτᾶσα
τῆς
|
[2, 19] |
τοῦ
στενωποῦ
θύραν·
ἔξωθεν
δέ
|
τις |
ἕτερος
ἐπέκλειε
καὶ
τὰς
κλεῖς |
[2, 32] |
πλέουσαν·
παιανισμὸς
ἦν
καὶ
πολλή
|
τις |
εὐχή,
θεοὺς
σωτῆρας
καλοῦντες,
εὐφημοῦντες |
[2, 7] |
τότε
οὖν
κατὰ
τύχην
μέλιττά
|
τις |
ἢ
σφὴξ
περιβομβήσασα
κύκλῳ
μου |
[2, 10] |
τινι
τῶν
δένδρων
λοχῶν
μή
|
τις |
ἡμῖν
ἐπέλθῃ·
καὶ
αὐτὸς
ἦν |
[2, 33] |
εἷλκε
τὴν
ναῦν.
~Ἔτυχε
δέ
|
τις |
ἡμῖν
νεανίσκος
παρασκηνῶν,
ὅς,
ἐπεὶ |
[2, 10] |
ἐπεχείρουν
τι
προὔργου
ποιεῖν,
ψόφος
|
τις |
ἡμῶν
κατόπιν
γίνεται·
καὶ
ταραχθέντες |
[2, 29] |
τῆς
μητρὸς
γεμισθεῖσα
ῥημάτων
παντοδαπή
|
τις |
ἦν·
ἤχθετο,
ᾐσχύνετο,
ὠργίζετο.
ἤχθετο |
[2, 20] |
πᾶν
ὅ
τι
ἂν
εἴποι
|
τις, |
ὄνομα
Κώνωψ.
οὗτός
μοι
ἐδόκει |
[2, 14] |
ἴσχουσιν
οἱ
Βυζάντιοι
τοιόνδε·
Νῆσός
|
τις |
πόλις
ἐστὶ
φυτώνυμον
αἷμα
λαχοῦσα, |
[2, 1] |
γὰρ
ἐπῄνει
τὸ
ᾆσμα.
εἴ
|
τις |
τὰς
καμπὰς
τῆς
ᾠδῆς
περιελὼν |
[2, 1] |
χειλέων
αὐτῆς
ὁρᾶν,
ὡς
εἴ
|
τις |
τῆς
κάλυκος
τὸ
περιφερὲς
εἰς |
[2, 24] |
καταπεπολέμησαι
καὶ
τῆς
θυγατρός
σού
|
τις |
τοὺς
γάμους
σεσύληκεν.
οἴμοι
δειλαία, |