Livre, chapitre
[2, 22]	τὸν αὐχένα κόμη. τὴν κατόπιν	οὖν	αἰσχύνην οὐχ ὁρᾷς; ἐμοὶ δὲ
[2, 21]	πρὸς τοῦτο μόνον μαλακίζεται. ἔκλαιεν	οὖν	ἑαυτὸν ὁ λέων καὶ τῆς
[2, 8]	οὐκ οἶδ´ ὅπως εἶχεν. ῥᾴων	οὖν	ἐγεγόνειν καὶ μεστὸς ἐλπίδων· ᾐσθόμην
[2, 37]	ἦν γάρ, οἶμαι, γυνή. ~Ὑπολαβὼν	οὖν	ἐγώ, Καὶ μὴν οὐράνιον, ἔφην,
[2, 35]	τὸν ἵππον, κἀγὼ τἀμαυτοῦ. ~Ὁρῶν	οὖν	ἐγὼ τὸν Μενέλαον κατηφῆ πάνυ
[2, 14]	ἔστιν ἐκεῖ χρυσοῦ πηγή. κοντὸν	οὖν	εἰς τὸ ὕδωρ βαπτίζουσι πίσσῃ
[2, 26]	Κλειὼ τί ποιεῖν μέλλομεν. παρελθόντες	οὖν	εἴσω τῶν θυρῶν τῷ Κλεινίᾳ
[2, 4]	πάντα καὶ τόλμης γέμοντα. τοιοῦτον	οὖν	ἐν σεαυτῷ θεὸν ἔχων δειλὸς
[2, 31]	τὰ πρυμνήσια μέλλον ἀπολύειν. μηδὲν	οὖν	ἐρωτήσαντες ποῦ πλεῖ, μετεσκευαζόμεθα ἐπὶ
[2, 21]	τέθνηκα. καὶ ὁ λέων, Τί	οὖν	ἔτι ἀποθνῄσκειν, ἔφη, με δεῖ,
[2, 29]	οἰδοῦσι περὶ ἑαυτὰς πεφυσημέναι. τοσούτων	οὖν	ἡ Λευκίππη γεμισθεῖσα συμφορῶν οὐκ
[2, 16]	βοῦν ὁ Ζεὺς ἐμιμήσατο. ~Ἔτυχεν	οὖν	ἡ μὲν ἐμὴ μήτηρ τότε
[2, 25]	μου τὴν παρθενίαν κατῄσχυνε. καταπεσοῦσα	οὖν	ἡ Πάνθεια πάλιν ἔστενεν. ἡμεῖς
[2, 25]	μὴ καὶ δοῦλος ἦν; ~Ἐθάρσησεν	οὖν	ἡ παρθένος, ὡς ἂν ἐμοῦ
[2, 33]	οὗτος Κλεινίας, Φοίνικες ἄμφω. Τίς	οὖν	ἡ πρόφασις ὑμῖν τῆς ἀποδημίας;
[2, 34]	κἀγὼ ἐπὶ τὰς ἄγρας. ἐθηρῶμεν	οὖν	ἱππεύοντες ἄμφω καὶ τὰ πρῶτα
[2, 19]	τὰς κλεῖς, ὅπως ἀνοίξειε. ταύταις	οὖν	ἴσας μηχανησάμενος ὁ Σάτυρος γενέσθαι
[2, 13]	σφόδρα κακῶς διακείμενος. ἐπιβουλεύει δ´	οὖν	καὶ τὸν Σώστρατον ἀμύνασθαι τῆς
[2, 15]	καὶ τῇ πόλει συνδοκοῦν. ὁ	οὖν	Καλλισθένης διαπράττεται τῶν θεωρῶν εἷς
[2, 7]	μετὰ μικρὸν ῥᾴων γεγονέναι. τότε	οὖν	κατὰ τύχην μέλιττά τις ἢ
[2, 27]	πρόκειται, τῶν βασάνων γλυκύτερος. ~Ὁ	οὖν	Κλεινίας τῆς χειρός μου λαβόμενος
[2, 34]	φονευσάσῃ μου περιπλεκόμενος δεξιᾷ. ἄγουσιν	οὖν	με ἐπὶ τὸ δικαστήριον οἱ
[2, 26]	γὰρ δρασμὸν βεβουλευμένη. ἅμα τε	οὖν	ὁ Κλεινίας ἤκουσεν ἡμῶν ἃ
[2, 34]	σέ τι τοιοῦτον ἐξήγαγε; στενάξας	οὖν	ὁ Κλεινίας καταλέγει τὸν Χαρικλέα
[2, 34]	τὰ παρ´ ἡμῶν ἀκούσῃ. ~Λέγει	οὖν	ὁ Μενέλαος· Τὸ μὲν κεφάλαιον
[2, 3]	ἡμέραν ἐκείνῳ τῷ θεῷ. φιλοφρονούμενος	οὖν	ὁ πατὴρ τά τε ἄλλα
[2, 21]	ὡς καὶ ἐλέφαντα φοβεῖν. συνεὶς	οὖν	ὁ Σάτυρος τὸ ὕπουλον αὐτοῦ
[2, 34]	θανάτου δὲ ἐτιμώμην ἐμαυτῷ. ἐλεήσαντες	οὖν	οἱ δικασταὶ προσετιμήσαντό μοι τριετῆ
[2, 2]	δὲ ἡ πηγή. ὁ μὲν	οὖν	οἶνος οὕτως ἐς ἀνθρώπους παρῆλθεν,
[2, 27]	παραδόντας ἑαυτοὺς τῇ τύχῃ. κοιμηθέντες	οὖν	ὀλίγον τῆς νυκτὸς ὅσον τὸ
[2, 10]	ἐν τῷ περιπάτῳ κατελέλειπτο. ἐπιτηρήσας	οὖν	ὅτε τὸ πολὺ τῆς αὐγῆς
[2, 26]	ἡ Κλειὼ βασανιζομένη κατείπῃ. ~Δόξαν	οὖν	οὕτως εἰχόμεθα ἔργου, σκηψάμενοι πρὸς
[2, 28]	ἐπὶ τὴν οἰκίαν ἐπανήλθομεν. ~Ἡ	οὖν	Πάνθεια ἀναστᾶσα περὶ τὰς βασάνους
[2, 20]	ἔργον ἦν αὐτὸν λαθεῖν. ὁ	οὖν	Σάτυρος, βουλόμενος αὐτὸν εἰς φιλίαν
[2, 16]	ἀπαντᾶν ἐπὶ θάλατταν. ὁ μὲν	οὖν	ταῦτα εἰπὼν καὶ τὴν θεωρίαν
[2, 31]	καὶ δύο θεράποντες αὐτοῦ. ἐπελαύνομεν	οὖν	τὴν ἐπὶ Σιδῶνα καὶ περὶ
[2, 23]	ἐπὶ τὴν κλίνην παρῆν. συνεὶς	οὖν	τὸ κακὸν ἐξάλλομαι καὶ διὰ
[2, 12]	καὶ θησαυρὸν εὑρίσκει βαφῆς. ~Ἔθυεν	οὖν	τότε ὁ πατὴρ προτέλεια τῶν
[2, 11]	πορφύραν εἶχεν ἡ χείρ. συνῆκεν	οὖν	τοῦ κόχλου τὴν φύσιν ὁ
[2, 13]	ψυχῇ τρωθέντες διακονοῦσιν ὀφθαλμοί. προσελθὼν	οὖν	τῷ Σωστράτῳ πρὶν ἢ τὸν
[2, 37]	μετρίως ἔχω πείρας. γυναικὶ μὲν	οὖν	ὑγρὸν μὲν τὸ σῶμα ἐν
[2, 23]	ἀρξάμενον ἀπὸ τῆς αἰδοῦς. ταραχθεῖσα	οὖν	ὑπὸ δείματος, ὡς εἶχεν ἀναπηδᾷ
[2, 6]	οὐδὲ ἡ Κλειὼ συμπαρῆν. ὅμως	οὖν,	ὡς ἂν τεθορυβημένος οὐκ ἔχων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/02/2006