Livre, chapitre |
[2, 15] |
ἀέρα
τὴν
ὀδμὴν
ἐκεράννυε,
καὶ
|
ἦν |
ἄνεμος
ἡδονῆς.
τὰ
δὲ
ἱερεῖα |
[2, 33] |
νεανίσκος
παρασκηνῶν,
ὅς,
ἐπεὶ
καιρὸς
|
ἦν |
ἀρίστου,
φιλοφρονούμενος
ἡμᾶς
συναριστᾶν
ἠξίου. |
[2, 23] |
θυγατρὸς
θάλαμον
τρέχει
(ἐγγὺς
γὰρ
|
ἦν) |
ἄρτι
μου
κατακλιθέντος.
ἐγὼ
μὲν |
[2, 19] |
νυκτός,
τῆς
Κλειοῦς
συνεργούσης,
ἥτις
|
ἦν |
αὐτῇ
θαλαμηπόλος.
εἶχε
δὲ
ὁ |
[2, 20] |
δωματίου
τὰς
θύρας,
ὥστε
ἔργον
|
ἦν |
αὐτὸν
λαθεῖν.
ὁ
οὖν
Σάτυρος, |
[2, 16] |
τῶν
οἰκετῶν
τὴν
κόρην,
ὃς
|
ἦν |
αὐτῷ
πιστότατος,
καὶ
κελεύει
λῃστὰς |
[2, 28] |
καλεῖν
αὐτὴν
ἐκέλευεν.
ὡς
δ´
|
ἦν |
ἀφανής,
πάλιν
ἐπὶ
τὴν
θυγατέρα |
[2, 18] |
ἐλάνθανεν
οὐδέν·
ἀλλ´
ἐπειδὴ
καιρὸς
|
ἦν |
βαθείας
ἑσπέρας,
ἡμεῖς
μὲν
προήλθομεν, |
[2, 13] |
τοῦ
τέρατος
τὸ
ἔργον.
~Νεανίσκος
|
ἦν |
Βυζάντιος,
ὄνομα
Καλλισθένης,
ὀρφανὸς
καὶ
|
[2, 26] |
Κλειὼ
κατόπιν
ὁρῶμεν
σπουδῇ
θέουσαν·
|
ἦν |
γὰρ
δρασμὸν
βεβουλευμένη.
ἅμα
τε |
[2, 16] |
Σωστράτου
τὴν
γυναῖκα)
πυθόμενος
οὐδέν
|
(ἦν
|
γὰρ
ἑαλωκὼς
ἐκ
τῆς
θέας) |
[2, 2] |
καὶ
πάλιν
δείπνου
καιρὸς
ἦν.
|
ἦν |
γὰρ
ἑορτὴ
προτρυγαίου
Διονύσου
τότε. |
[2, 17] |
τὴν
ἁρπαγὴν
παρεσκευάκει.
ὁ
δὲ
|
(ἦν |
γὰρ
καὶ
ἄλλως
εὔρωστος
τὸ |
[2, 36] |
πρότερον
διάκονος
τῆς
τιμῆς
ἐξέωσται·
|
ἦν |
γάρ,
οἶμαι,
γυνή.
~Ὑπολαβὼν
οὖν |
[2, 11] |
τούτου
βάπτουσιν
Ἀφροδίτης
τὸν
πέπλον.
|
ἦν |
γὰρ
χρόνος
ὅτε
τῆς
πορφύρας |
[2, 37] |
εἰ
δὲ
μὴ
τοῖς
σπλάγχνοις
|
ἦν |
δεδεμένη,
ἠκολούθησεν
ἂν
καὶ
ἀνείλκυσεν
|
[2, 24] |
τῶν
κακῶν·
μὴ
καὶ
δοῦλος
|
ἦν; |
~Ἐθάρσησεν
οὖν
ἡ
παρθένος,
ὡς |
[2, 25] |
ἄξιον,
οὐδὲ
οἶδα
τοῦτον
ὅστις
|
ἦν, |
εἴτε
δαίμων,
εἴτε
ἥρως,
εἴτε |
[2, 11] |
οἱ
λίθοι.
ὑάκινθος
μὲν
ῥόδον
|
ἦν |
ἐν
λίθῳ,
ἀμέθυσος
δὲ
ἐπορφύρετο |
[2, 13] |
αὑτῷ
ταύτην
γενέσθαι
γυναῖκα.
καὶ
|
ἦν |
ἐξ
ἀκοῆς
ἐραστής·
τοσαύτη
γὰρ |
[2, 34] |
καλοῦ·
τὸ
δὲ
μειράκιον
φιλόθηρον
|
ἦν. |
ἐπεῖχον
τὰ
πολλά,
κρατεῖν
οὐκ |
[2, 2] |
κιθαρισμάτων,
καὶ
πάλιν
δείπνου
καιρὸς
|
ἦν. |
ἦν
γὰρ
ἑορτὴ
προτρυγαίου
Διονύσου |
[2, 11] |
χώρα
τῆς
πορφύρας,
ἐκεῖ
χρυσὸς
|
ἦν. |
ἤριζον
δὲ
πρὸς
ἀλλήλους
οἱ |
[2, 29] |
μητρὸς
γεμισθεῖσα
ῥημάτων
παντοδαπή
τις
|
ἦν· |
ἤχθετο,
ᾐσχύνετο,
ὠργίζετο.
ἤχθετο
μὲν |
[2, 2] |
ἔπινεν·
οὔπω
γὰρ
τὸ
ἀμπέλινον
|
ἦν. |
καὶ
ὁ
Διόνυσος
ἐπαινεῖ
τῆς |
[2, 6] |
ἐξαίφνης,
εἶτ´
ἐφοινίχθην.
μόνη
δ´
|
ἦν |
καὶ
οὐδὲ
ἡ
Κλειὼ
συμπαρῆν. |
[2, 15] |
τὰ
δὲ
ἱερεῖα
πολλὰ
μὲν
|
ἦν |
καὶ
ποικίλα,
διέπρεπον
δὲ
ἐν |
[2, 32] |
ἀναχωροῦσαν,
ὡς
αὐτὴν
πλέουσαν·
παιανισμὸς
|
ἦν |
καὶ
πολλή
τις
εὐχή,
θεοὺς |
[2, 19] |
τὴν
παρθένον,
τὸ
δὲ
ταμεῖον
|
ἦν. |
κατακοιμίζουσα
δὲ
ἀεὶ
τὴν
Λευκίππην |
[2, 31] |
φαρμάκου
λείψανον,
ᾧ
τὸν
Κώνωπα
|
ἦν |
κατακοιμίσας·
τούτου
διακονούμενος
ἡμῖν
ἐγχεῖ |
[2, 19] |
ὁ
θάλαμος
αὐτῆς
οὕτως·
χωρίον
|
ἦν |
μέγα
τέτταρα
οἰκήματα
ἔχον,
δύο |
[2, 11] |
πορφύρας
ὁ
κόσμος
ἀνθρώποις
ἀπόρρητος
|
ἦν· |
μικρὸς
δὲ
αὐτὴν
ἐκάλυπτε
κόχλος |
[2, 12] |
ἱερεῖον·
σοβούντων
δὲ
πλέον
οὐδὲν
|
ἦν· |
ὁ
γὰρ
ὄρνις
ᾤχετο
φέρων |
[2, 2] |
φιλοτησίαν.
τὸ
δὲ
ποτὸν
οἶνος
|
ἦν. |
ὁ
δὲ
πιὼν
ὑφ´
ἡδονῆς |
[2, 31] |
θάλασσαν
ἐκ
τῆς
γῆς,
καὶ
|
ἦν |
ὁ
καιρὸς
μικρὸν
ἄνω
τῆς |
[2, 10] |
τις
ἡμῖν
ἐπέλθῃ·
καὶ
αὐτὸς
|
ἦν |
ὁ
ποιήσας
τὸν
ψόφον,
προσιόντα |
[2, 17] |
δὲ
τῷ
Ζήνωνι·
τοῦτο
γὰρ
|
ἦν |
ὄνομα
τῷ
οἰκέτῃ,
ὃν
ἐπὶ |
[2, 14] |
πολέμου
γάρ,
ὡς
ἔφην,
στρατηγὸς
|
ἦν |
οὗτος)
Ὥρα
πέμπειν
ἡμᾶς
θυσίαν |
[2, 9] |
~Ἐπειδὴ
δὲ
τοῦ
δείπνου
καιρὸς
|
ἦν, |
πάλιν
ὁμοίως
συνεπίνομεν.
ᾠνοχόει
δὲ |
[2, 2] |
καὶ
μαζοὶ
βοῶν.
ποτὸν
δὲ
|
ἦν |
παρ´
αὐτοῖς
οἷον
καὶ
ὁ |
[2, 32] |
πρὸς
ἀναγωγὴν
τὸ
πνεῦμα,
θόρυβος
|
ἦν |
πολὺς
κατὰ
τὸ
σκάφος,
τῶν |
[2, 15] |
τὴν
θυσίαν
ἐξῄεσαν·
καὶ
γὰρ
|
ἦν |
πολυτελής.
πολλὴ
μὲν
ἡ
τῶν |
[2, 19] |
μηδὲν
ἀντιπρᾶξαι
τῇ
τέχνῃ.
ταῦτα
|
ἦν |
τὰ
συγκείμενα.
~Ἦν
δέ
τις |
[2, 10] |
τοῦ
πολέμου
καταπεφρονηκώς·
πολλὰ
γὰρ
|
ἦν |
τὰ
τότε
ὁπλίζοντά
με
θαρρεῖν· |
[2, 14] |
τοῦ
Σωστράτου
μείζων,
ἐπεὶ
πατρόθεν
|
ἦν |
Τύριος,
ἐκθειάζων
αὐτόν,
Πάντα
μὲν |
[2, 20] |
πραττόμενα
ἡμῖν·
μάλιστα
δέ,
ὅπερ
|
ἦν, |
ὑποπτεύσας
μή
τι
νύκτωρ
ἡμῖν |