HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
γάμους 5
γάμων 3
Γανυμήδης 1
γὰρ 80
γάρ 7
γαστέρα 4
γαστὴρ 1

Fréquences [« »]
75 ἡ
59 τὰ
70 τῶν
80 γὰρ
87 μὲν
89 τὸν
89 τοῦ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ACHILLES TATIUS, Leucippé et Clitophon, livre II

γὰρ

Livre, chapitre

[2, 36]   τὸ κεφάλαιον τῆς ἡδονῆς. ποθεινὸν γὰρ ἀεὶ τὸ ἀκόρεστον. τὸ μὲν

[2, 12]   δὲ ἔργον εὐθὺς ἀπέβη· τὸν γὰρ ἀετὸν ἀναπτάντα ἐπὶ τὴν θάλασσαν

[2, 15]   οἱ τοῦ Νείλου βόες. βοῦς γὰρ Αἰγύπτιος οὐ τὸ μέγεθος μόνον

[2, 29]   τῆς ψυχῆς κύματα· ἡ μὲν γὰρ αἰδὼς διὰ τῶν ὀμμάτων εἰσρέουσα

[2, 14]   γίνεται τῆς ἄγρας· ὅ τι γὰρ ἂν εἰς αὐτὴν ἐμπέσῃ τῆς

[2, 37]   ταῖς εἰς Ἀφροδίτην πωλουμέναις· ἄλλος γὰρ ἂν ἴσως εἰπεῖν τι καὶ

[2, 4]   ἐγώ σοι παρέξω. τὴν Κλειὼ γὰρ ἀπάξω μάλιστα ὅταν ἐπιτήδειον ἴδω

[2, 35]   Μενέλαος ἔφη, τοῦτο ἐκείνου; καὶ γὰρ ἁπλούστεροι παῖδες γυναικῶν, καὶ τὸ

[2, 8]   ὃ πρῶτόν ἐστι γλυκύ. καὶ γὰρ ἀπὸ τοῦ καλλίστου τῶν τοῦ

[2, 14]   οὐκ ἀφῆκε τὴν γῆν· συνδεῖ γὰρ αὐτὴν πρὸς τὴν ἤπειρον στενὸς

[2, 7]   παρῄνει, λέγουσα μηδὲν ἄχθεσθαι· παύσειν γὰρ αὐτὴν τῆς ἀλγηδόνος δύο ἐπᾴσασαν

[2, 7]   ἀλγηδόνος δύο ἐπᾴσασαν ῥήματα· διδαχθῆναι γὰρ αὐτὴν ὑπό τινος Αἰγυπτίας εἰς

[2, 11]   συνεκρότει θᾶττον ἢ διεγνώκει. ἐνύπνια γὰρ αὐτὸν διετάραττε πολλά. ἔδοξεν ἄγειν

[2, 14]   πρὸς ἰχθὺν ἄγκιστρον γίνεται, ἀγρεύει γὰρ αὐτόν· ἡ δὲ πίσσα δέλεαρ

[2, 36]   ἀεὶ καὶ μᾶλλον ἀνθεῖ· οὐ γὰρ γεγηρακυῖαν ἔχει τὴν ἡδονήν· καὶ

[2, 29]   βαλόντα τοῖς αὐτοῖς βλήμασι· λόγος γὰρ γλώσσης βέλος ἄλλης γλώσσης βέλει

[2, 25]   διὰ τὸν φόβον δυναμένη. φόβος γὰρ γλώττης ἐστὶ δεσμός. ἓν οἶδα

[2, 36]   οὐρανοὺς διὰ κάλλος γυνή (καὶ γὰρ γυναιξὶ κεκοινώνηκεν ὁ Ζεύς) ἀλλ´

[2, 2]   ἑορτὴ προτρυγαίου Διονύσου τότε. τὸν γὰρ Διόνυσον Τύριοι νομίζουσιν ἑαυτῶν, ἐπεὶ

[2, 26]   κατόπιν ὁρῶμεν σπουδῇ θέουσαν· ἦν γὰρ δρασμὸν βεβουλευμένη. ἅμα τε οὖν

[2, 16]   τὴν γυναῖκα) πυθόμενος οὐδέν (ἦν γὰρ ἑαλωκὼς ἐκ τῆς θέας) δείκνυσιν

[2, 13]   Σωστράτου καὶ ἄλλως ἐρῶντα· ἀναπλάττων γὰρ ἑαυτῷ τῆς παιδὸς τὸ κάλλος

[2, 22]   εἶπεν· Ὢ τῆς ἀνοίας· προὐκαλούμην γὰρ ἐγὼ λέοντα, ὀλίγος δέ με

[2, 36]   κάλλος αὐτοῦ φεύγει ταχύ. δύο γὰρ ἐγὼ νομίζω κατ´ ἀνθρώπους κάλλη

[2, 14]   τὴν τοῦ ὕδατος φύσιν. ἐθεασάμην γὰρ ἐγὼ τοιαῦτα μυστήρια. τὸ γοῦν

[2, 1]   ἀκροασόμενοι δῆθεν τῶν κιθαρισμάτων· οὐ γὰρ ἐδυνάμην ἐμαυτοῦ κἂν ἐπ´ ὀλίγον

[2, 36]   ἀεὶ τὸ ἀκόρεστον. τὸ μὲν γὰρ εἰς χρῆσιν χρονιώτερον τῷ κόρῳ

[2, 2]   φῦναι τῶν οἴνων μητέρα. εἶναι γὰρ ἐκεῖ τινα φιλόξενον ποιμένα, οἷον

[2, 21]   με μάτην αἰτιᾷ; τὰ μὲν γὰρ ἐμὰ πάντα ἔχεις ὅσα πλάττειν

[2, 14]   εἰς ἀμφότερα αὑτὴν ἥρμοσε. καὶ γὰρ ἐν θαλάσσῃ κάθηται καὶ οὐκ

[2, 35]   τῷ τοῦ Ταντάλου πόματι; πολλάκις γὰρ ἐν ᾧ πίνεται πέφευγε, καὶ

[2, 2]   πάλιν δείπνου καιρὸς ἦν. ἦν γὰρ ἑορτὴ προτρυγαίου Διονύσου τότε. τὸν

[2, 34]   μειρακίου γονεῖς οὐκ ἄκοντα· καὶ γὰρ ἐπελθὼν ἀπελογούμην οὐδέν, θανάτου δὲ

[2, 1]   τῆς ἁπαλῆς μούσης ἐλίγαινε· ῥόδον γὰρ ἐπῄνει τὸ ᾆσμα. εἴ τις

[2, 31]   ἐφορμοῦσαν. καὶ οὐκ ἠτυχήσαμεν· ὡς γὰρ ἐπὶ τοῦ Βηρυτίων λιμένος ἤλθομεν,

[2, 3]   τὸν οἶνον ὑπέκκαυμα φέρων· οἶνος γὰρ ἔρωτος τροφή. ἤδη δὲ καὶ

[2, 2]   τὸ χαμαὶ ῥέον. τὸ μὲν γὰρ ἐς τὰ στέρνα καταβαίνει καὶ

[2, 35]   ἄλυπον ἔχοντα τὴν ἡδονήν· καταλείπει γὰρ ἔτι διψῶντα. ~Καὶ ὁ Μενέλαος,

[2, 19]   ἀνάγκην ἀλλήλοις ἐπιθῶμεν πίστεως. ἂν γὰρ ἡμᾶς Ἀφροδίτη μυσταγωγήσῃ, οὐ μή

[2, 16]   Λευκίππη νοσεῖν ἔνδον ὑπέμεινε (συνέκειτο γὰρ ἡμῖν εἰς ταὐτὸν ἐλθεῖν, ὡς

[2, 23]   τῆς θυγατρὸς θάλαμον τρέχει (ἐγγὺς γὰρ ἦν) ἄρτι μου κατακλιθέντος. ἐγὼ

[2, 17]   δίδωσι δὲ τῷ Ζήνωνι· τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα τῷ οἰκέτῃ, ὃν

[2, 15]   ὀψόμεναι τὴν θυσίαν ἐξῄεσαν· καὶ γὰρ ἦν πολυτελής. πολλὴ μὲν ἡ

[2, 10]   καὶ τοῦ πολέμου καταπεφρονηκώς· πολλὰ γὰρ ἦν τὰ τότε ὁπλίζοντά με

[2, 17]   ἁρπαγὴν παρεσκευάκει. ὁ δὲ (ἦν γὰρ καὶ ἄλλως εὔρωστος τὸ σῶμα

[2, 31]   φαρμάκῳ καταβαπτίσας ὁ Σάτυρος (προσεπεποίητο γὰρ καὶ αὐτῆς, ἐξ οὗ τῷ

[2, 35]   πολὺ κρατεῖ μου Κλεινίας· ἐβούλετο γὰρ λέγειν κατὰ γυναικῶν, ὥσπερ εἰώθει.

[2, 15]   τὴν χροιὰν εὐτυχεῖ· τὸ μὲν γὰρ μέγεθος πάνυ μέγας, τὸν αὐχένα

[2, 7]   ἐπὶ τοῦ στόματος φέρεις· καὶ γὰρ μέλιτος γέμεις, καὶ τιτρώσκει σου

[2, 4]   δὲ ἐλέγχειν βουλόμενον λανθάνειν. ὁ γὰρ μετὰ κλοπῆς ἐρῶν ἂν ἐλεγχθῇ

[2, 10]   Νῦν μὲν ἀνδρίζεσθαι καιρός. ἡ γὰρ μήτηρ τῆς κόρης, ὡς οἶσθα,

[2, 37]   σκευάζει τὸ φίλημα γλυκύτερον. οὐ γὰρ μόνον ἐθέλει φιλεῖν τοῖς χείλεσιν,

[2, 27]   οὕτω δοκῇ, συσκευασαμένους ἀπελθεῖν. οὐδὲ γὰρ νῦν οἶδε τῆς κόρης ἡ

[2, 14]   χρησμοῦ ἔστι πάντα ἐνταῦθα. φυτώνυμον γὰρ ὁ θεὸς εἶπεν αὐτήν, ἐπεὶ

[2, 31]   Λευκίππην τοῦ Σατύρου χειραγωγοῦντος. καὶ γὰρ ὁ Κώνωψ, ὅσπερ ἡμῖν ἐφήδρευε,

[2, 14]   ἀνάμεινον ἐκπετάσας τὰ ὦτα. ἐὰν γὰρ ὀλίγος ἄνεμος εἰς τὰς δίνας

[2, 22]   καὶ γελοῖον ᾖ καταλέγειν· ὄργανον γὰρ ὅλος εἰμὶ πολέμου. μετὰ μὲν

[2, 13]   αὑτῷ τὴν ἐπιθυμίαν τελέσαι. νόμου γὰρ ὄντος Βυζαντίοις, εἴ τις ἁρπάσας

[2, 12]   μεσούσης ἐπὶ θάλατταν ἥκοντας· ὁ γὰρ ὄρνις ἔτυχεν ἱπτάμενος ἐκεῖ. τὸ

[2, 12]   δὲ πλέον οὐδὲν ἦν· ὁ γὰρ ὄρνις ᾤχετο φέρων τὴν ἄγραν.

[2, 22]   καὶ δάκνεις τοῖς ὀδοῦσι. ταῦτα γὰρ οὐ ποιεῖ μαχομένη γυνή; ποῖον

[2, 35]   λόγον ἐρωτικῆς ἐχόμενον ψυχαγωγίας· καὶ γὰρ οὐδὲ ἡ Λευκίππη παρῆν, ἀλλ´

[2, 38]   τῶν παίδων ἀντάκουσον. γυναικὶ μὲν γὰρ πάντα ἐπίπλαστα, καὶ τὰ ῥήματα

[2, 26]   Κλειώ· Κἀγὼ σὺν ὑμῖν· ἢν γὰρ περιμείνω τὴν ἕω, θάνατός μοι

[2, 35]   εἰς τοὺς ἄρρενας ἔρως. Οὐ γὰρ πολὺ ἄμεινον, ὁ Μενέλαος ἔφη,

[2, 35]   κοινωνὸν ἔρωτος εὑρών. οὐκ οἶδα γὰρ πῶς ἐπιχωριάζει νῦν ὁ εἰς

[2, 7]   φιλτάτη, πάλιν τέτρωμαι χαλεπώτερον· ἐπὶ γὰρ τὴν καρδίαν κατέρρευσε τὸ τραῦμα

[2, 29]   ἄλλης γλώσσης βέλει θεραπεύεται· καὶ γὰρ τῆς καρδίας ἔπαυσε τὸ θυμούμενον

[2, 2]   καὶ ὁ βοῦς ἔπινεν· οὔπω γὰρ τὸ ἀμπέλινον ἦν. καὶ ὁ

[2, 13]   ἦν ἐξ ἀκοῆς ἐραστής· τοσαύτη γὰρ τοῖς ἀκολάστοις ὕβρις, ὡς καὶ

[2, 4]   τὸ αὐτόματον ἡμῶν προὐνόησεν. ἡ γὰρ τὸν θάλαμον αὐτῆς πεπιστευμένη Κλειὼ

[2, 26]   καὶ ὁ Κλεινίας, ἐν ὑπερῴῳ γὰρ τὸν θάλαμον εἶχε, διαλεγομένων ἡμῶν

[2, 37]   ὅσον μὴ ταχὺ φθείρεται· ἐγγὺς γὰρ τοῦ θείου τὸ ἄφθαρτον. τὸ

[2, 23]   ἅμα καὶ φόβου. ὁ μὲν γὰρ τοῦ κινδύνου φόβος ἐθορύβει τὰς

[2, 16]   ἐμήν, νομίσας Λευκίππην εἶναι (ἐγνώρισε γὰρ τοῦ Σωστράτου τὴν γυναῖκα) πυθόμενος

[2, 14]   Τύρον, εἶπεν, Ἡρακλεῖ· τὰ μὲν γὰρ τοῦ χρησμοῦ ἔστι πάντα ἐνταῦθα.

[2, 8]   φωνὴ δὲ ψυχῆς σκιά. αἱ γὰρ τῶν στομάτων συμβολαὶ κιρνάμεναι καὶ

[2, 8]   τοῦ σώματος ὀργάνων τίκτεται· στόμα γὰρ φωνῆς ὄργανον· φωνὴ δὲ ψυχῆς

[2, 11]   βάπτουσιν Ἀφροδίτης τὸν πέπλον. ἦν γὰρ χρόνος ὅτε τῆς πορφύρας ὁ

[2, 29]   τὰ ἕλκη τῇ σιωπῇ· αἱ γὰρ ὠδῖνες τῶν ἐκ τοῦ λόγου

Livre, chapitre
[2, 36]	τὸ κεφάλαιον τῆς ἡδονῆς. ποθεινὸν	γὰρ	ἀεὶ τὸ ἀκόρεστον. τὸ μὲν
[2, 12]	δὲ ἔργον εὐθὺς ἀπέβη· τὸν	γὰρ	ἀετὸν ἀναπτάντα ἐπὶ τὴν θάλασσαν
[2, 15]	οἱ τοῦ Νείλου βόες. βοῦς	γὰρ	Αἰγύπτιος οὐ τὸ μέγεθος μόνον
[2, 29]	τῆς ψυχῆς κύματα· ἡ μὲν	γὰρ	αἰδὼς διὰ τῶν ὀμμάτων εἰσρέουσα
[2, 14]	γίνεται τῆς ἄγρας· ὅ τι	γὰρ	ἂν εἰς αὐτὴν ἐμπέσῃ τῆς
[2, 37]	ταῖς εἰς Ἀφροδίτην πωλουμέναις· ἄλλος	γὰρ	ἂν ἴσως εἰπεῖν τι καὶ
[2, 4]	ἐγώ σοι παρέξω. τὴν Κλειὼ	γὰρ	ἀπάξω μάλιστα ὅταν ἐπιτήδειον ἴδω
[2, 35]	Μενέλαος ἔφη, τοῦτο ἐκείνου; καὶ	γὰρ	ἁπλούστεροι παῖδες γυναικῶν, καὶ τὸ
[2, 8]	ὃ πρῶτόν ἐστι γλυκύ. καὶ	γὰρ	ἀπὸ τοῦ καλλίστου τῶν τοῦ
[2, 14]	οὐκ ἀφῆκε τὴν γῆν· συνδεῖ	γὰρ	αὐτὴν πρὸς τὴν ἤπειρον στενὸς
[2, 7]	παρῄνει, λέγουσα μηδὲν ἄχθεσθαι· παύσειν	γὰρ	αὐτὴν τῆς ἀλγηδόνος δύο ἐπᾴσασαν
[2, 7]	ἀλγηδόνος δύο ἐπᾴσασαν ῥήματα· διδαχθῆναι	γὰρ	αὐτὴν ὑπό τινος Αἰγυπτίας εἰς
[2, 11]	συνεκρότει θᾶττον ἢ διεγνώκει. ἐνύπνια	γὰρ	αὐτὸν διετάραττε πολλά. ἔδοξεν ἄγειν
[2, 14]	πρὸς ἰχθὺν ἄγκιστρον γίνεται, ἀγρεύει	γὰρ	αὐτόν· ἡ δὲ πίσσα δέλεαρ
[2, 36]	ἀεὶ καὶ μᾶλλον ἀνθεῖ· οὐ	γὰρ	γεγηρακυῖαν ἔχει τὴν ἡδονήν· καὶ
[2, 29]	βαλόντα τοῖς αὐτοῖς βλήμασι· λόγος	γὰρ	γλώσσης βέλος ἄλλης γλώσσης βέλει
[2, 25]	διὰ τὸν φόβον δυναμένη. φόβος	γὰρ	γλώττης ἐστὶ δεσμός. ἓν οἶδα
[2, 36]	οὐρανοὺς διὰ κάλλος γυνή (καὶ	γὰρ	γυναιξὶ κεκοινώνηκεν ὁ Ζεύς) ἀλλ´
[2, 2]	ἑορτὴ προτρυγαίου Διονύσου τότε. τὸν	γὰρ	Διόνυσον Τύριοι νομίζουσιν ἑαυτῶν, ἐπεὶ
[2, 26]	κατόπιν ὁρῶμεν σπουδῇ θέουσαν· ἦν	γὰρ	δρασμὸν βεβουλευμένη. ἅμα τε οὖν
[2, 16]	τὴν γυναῖκα) πυθόμενος οὐδέν (ἦν	γὰρ	ἑαλωκὼς ἐκ τῆς θέας) δείκνυσιν
[2, 13]	Σωστράτου καὶ ἄλλως ἐρῶντα· ἀναπλάττων	γὰρ	ἑαυτῷ τῆς παιδὸς τὸ κάλλος
[2, 22]	εἶπεν· Ὢ τῆς ἀνοίας· προὐκαλούμην	γὰρ	ἐγὼ λέοντα, ὀλίγος δέ με
[2, 36]	κάλλος αὐτοῦ φεύγει ταχύ. δύο	γὰρ	ἐγὼ νομίζω κατ´ ἀνθρώπους κάλλη
[2, 14]	τὴν τοῦ ὕδατος φύσιν. ἐθεασάμην	γὰρ	ἐγὼ τοιαῦτα μυστήρια. τὸ γοῦν
[2, 1]	ἀκροασόμενοι δῆθεν τῶν κιθαρισμάτων· οὐ	γὰρ	ἐδυνάμην ἐμαυτοῦ κἂν ἐπ´ ὀλίγον
[2, 36]	ἀεὶ τὸ ἀκόρεστον. τὸ μὲν	γὰρ	εἰς χρῆσιν χρονιώτερον τῷ κόρῳ
[2, 2]	φῦναι τῶν οἴνων μητέρα. εἶναι	γὰρ	ἐκεῖ τινα φιλόξενον ποιμένα, οἷον
[2, 21]	με μάτην αἰτιᾷ; τὰ μὲν	γὰρ	ἐμὰ πάντα ἔχεις ὅσα πλάττειν
[2, 14]	εἰς ἀμφότερα αὑτὴν ἥρμοσε. καὶ	γὰρ	ἐν θαλάσσῃ κάθηται καὶ οὐκ
[2, 35]	τῷ τοῦ Ταντάλου πόματι; πολλάκις	γὰρ	ἐν ᾧ πίνεται πέφευγε, καὶ
[2, 2]	πάλιν δείπνου καιρὸς ἦν. ἦν	γὰρ	ἑορτὴ προτρυγαίου Διονύσου τότε. τὸν
[2, 34]	μειρακίου γονεῖς οὐκ ἄκοντα· καὶ	γὰρ	ἐπελθὼν ἀπελογούμην οὐδέν, θανάτου δὲ
[2, 1]	τῆς ἁπαλῆς μούσης ἐλίγαινε· ῥόδον	γὰρ	ἐπῄνει τὸ ᾆσμα. εἴ τις
[2, 31]	ἐφορμοῦσαν. καὶ οὐκ ἠτυχήσαμεν· ὡς	γὰρ	ἐπὶ τοῦ Βηρυτίων λιμένος ἤλθομεν,
[2, 3]	τὸν οἶνον ὑπέκκαυμα φέρων· οἶνος	γὰρ	ἔρωτος τροφή. ἤδη δὲ καὶ
[2, 2]	τὸ χαμαὶ ῥέον. τὸ μὲν	γὰρ	ἐς τὰ στέρνα καταβαίνει καὶ
[2, 35]	ἄλυπον ἔχοντα τὴν ἡδονήν· καταλείπει	γὰρ	ἔτι διψῶντα. ~Καὶ ὁ Μενέλαος,
[2, 19]	ἀνάγκην ἀλλήλοις ἐπιθῶμεν πίστεως. ἂν	γὰρ	ἡμᾶς Ἀφροδίτη μυσταγωγήσῃ, οὐ μή
[2, 16]	Λευκίππη νοσεῖν ἔνδον ὑπέμεινε (συνέκειτο	γὰρ	ἡμῖν εἰς ταὐτὸν ἐλθεῖν, ὡς
[2, 23]	τῆς θυγατρὸς θάλαμον τρέχει (ἐγγὺς	γὰρ	ἦν) ἄρτι μου κατακλιθέντος. ἐγὼ
[2, 17]	δίδωσι δὲ τῷ Ζήνωνι· τοῦτο	γὰρ	ἦν ὄνομα τῷ οἰκέτῃ, ὃν
[2, 15]	ὀψόμεναι τὴν θυσίαν ἐξῄεσαν· καὶ	γὰρ	ἦν πολυτελής. πολλὴ μὲν ἡ
[2, 10]	καὶ τοῦ πολέμου καταπεφρονηκώς· πολλὰ	γὰρ	ἦν τὰ τότε ὁπλίζοντά με
[2, 17]	ἁρπαγὴν παρεσκευάκει. ὁ δὲ (ἦν	γὰρ	καὶ ἄλλως εὔρωστος τὸ σῶμα
[2, 31]	φαρμάκῳ καταβαπτίσας ὁ Σάτυρος (προσεπεποίητο	γὰρ	καὶ αὐτῆς, ἐξ οὗ τῷ
[2, 35]	πολὺ κρατεῖ μου Κλεινίας· ἐβούλετο	γὰρ	λέγειν κατὰ γυναικῶν, ὥσπερ εἰώθει.
[2, 15]	τὴν χροιὰν εὐτυχεῖ· τὸ μὲν	γὰρ	μέγεθος πάνυ μέγας, τὸν αὐχένα
[2, 7]	ἐπὶ τοῦ στόματος φέρεις· καὶ	γὰρ	μέλιτος γέμεις, καὶ τιτρώσκει σου
[2, 4]	δὲ ἐλέγχειν βουλόμενον λανθάνειν. ὁ	γὰρ	μετὰ κλοπῆς ἐρῶν ἂν ἐλεγχθῇ
[2, 10]	Νῦν μὲν ἀνδρίζεσθαι καιρός. ἡ	γὰρ	μήτηρ τῆς κόρης, ὡς οἶσθα,
[2, 37]	σκευάζει τὸ φίλημα γλυκύτερον. οὐ	γὰρ	μόνον ἐθέλει φιλεῖν τοῖς χείλεσιν,
[2, 27]	οὕτω δοκῇ, συσκευασαμένους ἀπελθεῖν. οὐδὲ	γὰρ	νῦν οἶδε τῆς κόρης ἡ
[2, 14]	χρησμοῦ ἔστι πάντα ἐνταῦθα. φυτώνυμον	γὰρ	ὁ θεὸς εἶπεν αὐτήν, ἐπεὶ
[2, 31]	Λευκίππην τοῦ Σατύρου χειραγωγοῦντος. καὶ	γὰρ	ὁ Κώνωψ, ὅσπερ ἡμῖν ἐφήδρευε,
[2, 14]	ἀνάμεινον ἐκπετάσας τὰ ὦτα. ἐὰν	γὰρ	ὀλίγος ἄνεμος εἰς τὰς δίνας
[2, 22]	καὶ γελοῖον ᾖ καταλέγειν· ὄργανον	γὰρ	ὅλος εἰμὶ πολέμου. μετὰ μὲν
[2, 13]	αὑτῷ τὴν ἐπιθυμίαν τελέσαι. νόμου	γὰρ	ὄντος Βυζαντίοις, εἴ τις ἁρπάσας
[2, 12]	μεσούσης ἐπὶ θάλατταν ἥκοντας· ὁ	γὰρ	ὄρνις ἔτυχεν ἱπτάμενος ἐκεῖ. τὸ
[2, 12]	δὲ πλέον οὐδὲν ἦν· ὁ	γὰρ	ὄρνις ᾤχετο φέρων τὴν ἄγραν.
[2, 22]	καὶ δάκνεις τοῖς ὀδοῦσι. ταῦτα	γὰρ	οὐ ποιεῖ μαχομένη γυνή; ποῖον
[2, 35]	λόγον ἐρωτικῆς ἐχόμενον ψυχαγωγίας· καὶ	γὰρ	οὐδὲ ἡ Λευκίππη παρῆν, ἀλλ´
[2, 38]	τῶν παίδων ἀντάκουσον. γυναικὶ μὲν	γὰρ	πάντα ἐπίπλαστα, καὶ τὰ ῥήματα
[2, 26]	Κλειώ· Κἀγὼ σὺν ὑμῖν· ἢν	γὰρ	περιμείνω τὴν ἕω, θάνατός μοι
[2, 35]	εἰς τοὺς ἄρρενας ἔρως. Οὐ	γὰρ	πολὺ ἄμεινον, ὁ Μενέλαος ἔφη,
[2, 35]	κοινωνὸν ἔρωτος εὑρών. οὐκ οἶδα	γὰρ	πῶς ἐπιχωριάζει νῦν ὁ εἰς
[2, 7]	φιλτάτη, πάλιν τέτρωμαι χαλεπώτερον· ἐπὶ	γὰρ	τὴν καρδίαν κατέρρευσε τὸ τραῦμα
[2, 29]	ἄλλης γλώσσης βέλει θεραπεύεται· καὶ	γὰρ	τῆς καρδίας ἔπαυσε τὸ θυμούμενον
[2, 2]	καὶ ὁ βοῦς ἔπινεν· οὔπω	γὰρ	τὸ ἀμπέλινον ἦν. καὶ ὁ
[2, 13]	ἦν ἐξ ἀκοῆς ἐραστής· τοσαύτη	γὰρ	τοῖς ἀκολάστοις ὕβρις, ὡς καὶ
[2, 4]	τὸ αὐτόματον ἡμῶν προὐνόησεν. ἡ	γὰρ	τὸν θάλαμον αὐτῆς πεπιστευμένη Κλειὼ
[2, 26]	καὶ ὁ Κλεινίας, ἐν ὑπερῴῳ	γὰρ	τὸν θάλαμον εἶχε, διαλεγομένων ἡμῶν
[2, 37]	ὅσον μὴ ταχὺ φθείρεται· ἐγγὺς	γὰρ	τοῦ θείου τὸ ἄφθαρτον. τὸ
[2, 23]	ἅμα καὶ φόβου. ὁ μὲν	γὰρ	τοῦ κινδύνου φόβος ἐθορύβει τὰς
[2, 16]	ἐμήν, νομίσας Λευκίππην εἶναι (ἐγνώρισε	γὰρ	τοῦ Σωστράτου τὴν γυναῖκα) πυθόμενος
[2, 14]	Τύρον, εἶπεν, Ἡρακλεῖ· τὰ μὲν	γὰρ	τοῦ χρησμοῦ ἔστι πάντα ἐνταῦθα.
[2, 8]	φωνὴ δὲ ψυχῆς σκιά. αἱ	γὰρ	τῶν στομάτων συμβολαὶ κιρνάμεναι καὶ
[2, 8]	τοῦ σώματος ὀργάνων τίκτεται· στόμα	γὰρ	φωνῆς ὄργανον· φωνὴ δὲ ψυχῆς
[2, 11]	βάπτουσιν Ἀφροδίτης τὸν πέπλον. ἦν	γὰρ	χρόνος ὅτε τῆς πορφύρας ὁ
[2, 29]	τὰ ἕλκη τῇ σιωπῇ· αἱ	γὰρ	ὠδῖνες τῶν ἐκ τοῦ λόγου

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/02/2006