Livre, chapitre |
[2, 38] |
περιπλοκὰς
ὑγρότητι
σαρκῶν,
ἀλλ´
ἀντιτυπεῖ
|
πρὸς |
ἄλληλα
τὰ
σώματα
καὶ
περὶ |
[2, 11] |
ἐκεῖ
χρυσὸς
ἦν.
ἤριζον
δὲ
|
πρὸς |
ἀλλήλους
οἱ
λίθοι.
ὑάκινθος
μὲν |
[2, 32] |
ὡς
δὲ
ἔδοξεν
οὔριον
εἶναι
|
πρὸς |
ἀναγωγὴν
τὸ
πνεῦμα,
θόρυβος
ἦν |
[2, 10] |
αὐγῆς
ἐμαραίνετο,
πρόσειμι
θρασύτερος
γενόμενος
|
πρὸς |
αὐτὴν
ἐκ
τῆς
πρώτης
προσβολῆς, |
[2, 20] |
γνώμης
τὸ
ἄσπονδον.
λέγει
δὴ
|
πρὸς |
αὐτόν·
Ἐπειδὴ
καταμωκᾷ
μου
καὶ |
[2, 35] |
ἐκάθευδε
τῆς
νηός.
λέγω
δὴ
|
πρὸς |
αὐτοὺς
ὑπομειδιῶν·
Ὡς
παρὰ
πολὺ |
[2, 37] |
τὴν
ἡδονὴν
ἀνοίγων
τὰ
φιλήματα.
|
πρὸς |
δὲ
τὸ
τέρμα
αὐτὸ
τῆς |
[2, 26] |
σκηψάμενοι
πρὸς
τὸν
θυρωρὸν
ἀπιέναι
|
πρὸς |
ἐρωμένην,
καὶ
ἐπὶ
τὴν
οἰκίαν |
[2, 8] |
πρῶτον
ἔμαθον
ὅτι
μηδὲν
ἐρίζει
|
πρὸς
|
ἡδονὴν
φιλήματι
ἐρωτικῷ.
~Ἐπειδὴ
δὲ |
[2, 4] |
ἐραστήν.
ταύτην
παρασκευάσω
κατὰ
μικρὸν
|
πρὸς |
ἡμᾶς
οὕτως
ἔχειν,
ὡς
καὶ
|
[2, 30] |
πρὸς
τὸν
Σάτυρον,
Δέομαι,
ἔφη,
|
πρὸς |
θεῶν
ξένων
καὶ
ἐγχωρίων,
ἐξαρπάσατέ |
[2, 14] |
κοντὸς
πρὸς
τὸν
χρυσὸν
οἷον
|
πρὸς |
ἰχθὺν
ἄγκιστρον
γίνεται,
ἀγρεύει
γὰρ |
[2, 36] |
θνητῷ
κάλλει
δεδεμένον
καὶ
ζητεῖ
|
πρὸς |
οὐρανὸν
ταχὺ
φεύγειν,
τὸ
δὲ |
[2, 37] |
συμπλοκαῖς,
μαλθακὰ
δὲ
τὰ
χείλη
|
πρὸς |
τὰ
φιλήματα.
καὶ
διὰ
τοῦτο |
[2, 8] |
ἡδονὴν
ἕλκουσι
τὰς
ψυχὰς
ἄνω
|
πρὸς |
τὰ
φιλήματα.
οὐκ
οἶδα
δὲ |
[2, 2] |
τοῦτό
ἐστιν
αἷμα
βότρυος.
ἄγει
|
πρὸς |
τὴν
ἄμπελον
ὁ
θεὸς
τὸν |
[2, 19] |
τὰ
δὲ
ἔξω
δύο
τὰ
|
πρὸς |
τὴν
εἴσοδον,
τὸ
μὲν
ἡ |
[2, 14] |
τὴν
γῆν·
συνδεῖ
γὰρ
αὐτὴν
|
πρὸς |
τὴν
ἤπειρον
στενὸς
αὐχήν,
καὶ |
[2, 24] |
καὶ
ἐπιλαβομένη
τῶν
τριχῶν
ἅμα
|
πρὸς |
τὴν
θυγατέρα
ἀνῴμωξεν,
Ἀπώλεσάς
μου, |
[2, 30] |
δὲ
ἔτυχον
πέμψαι
τὸν
Σάτυρον
|
πρὸς |
τὴν
κόρην
ἀποπειρασόμενον
τῆς
φυγῆς. |
[2, 19] |
συμφορᾷ.
~Ὀλίγας
δὲ
ἡμέρας
διαλιπὼν
|
πρὸς |
τὴν
Λευκίππην
διελεγόμην·
Μέχρι
τίνος |
[2, 15] |
ἡ
δὲ
τῶν
ἀνθέων
ἀναπνοὴ
|
πρὸς |
τὴν
τῶν
θυμιαμάτων
ἤριζεν
ὀδμήν. |
[2, 30] |
ἀποδημῶν
ἔτυχεν
ὁ
πατήρ,
παρεσκευαζόμεθα
|
πρὸς |
τὴν
φυγήν.
~Εἶχε
δὲ
ὁ |
[2, 4] |
οὕτως
ἔχειν,
ὡς
καὶ
συναίρεσθαι
|
πρὸς |
τὸ
ἔργον.
δεῖ
δέ
σε |
[2, 13] |
καὶ
ὁ
μὲν
ἐζήτει
καιρὸν
|
πρὸς |
τὸ
ἔργον.
~Ἐν
τούτῳ
δὲ |
[2, 22] |
τοίνυν
ὁ
λέων
ἐκεκμήκει
σκιαμαχῶν
|
πρὸς |
τὸν
ἀέρα
τοῖς
ὀδοῦσι
καὶ |
[2, 11] |
ἐώνητο
δὲ
τῇ
κόρῃ
τὰ
|
πρὸς |
τὸν
γάμον·
περιδέραιον
μὲν
λίθων |
[2, 2] |
ὑφ´
ἡδονῆς
βακχεύεται
καὶ
λέγει
|
πρὸς |
τὸν
θεόν·
Πόθεν,
ὦ
ξένε, |
[2, 26] |
οὖν
οὕτως
εἰχόμεθα
ἔργου,
σκηψάμενοι
|
πρὸς |
τὸν
θυρωρὸν
ἀπιέναι
πρὸς
ἐρωμένην, |
[2, 22] |
~Λέγει
τοίνυν
κώνωψ
ἀλαζών
ποτε
|
πρὸς |
τὸν
λέοντα·
Εἶτα
κἀμοῦ
βασιλεύειν |
[2, 1] |
πρῶτον
μὲν
ᾖσεν
Ὁμήρου
τὴν
|
πρὸς |
τὸν
λέοντα
τοῦ
συὸς
μάχην. |
[2, 30] |
φυγῆς.
ἡ
δὲ
πρὶν
ἀκοῦσαι
|
πρὸς |
τὸν
Σάτυρον,
Δέομαι,
ἔφη,
πρὸς |
[2, 23] |
κατηνάγκασε,
πείθεται.
ἐπεὶ
δὲ
ἧκε
|
πρὸς |
τὸν
Σάτυρον,
εἶτα
δειπνήσας
ἔμελλεν |
[2, 14] |
τὰ
κλεῖθρα.
ὁ
δὲ
κοντὸς
|
πρὸς |
τὸν
χρυσὸν
οἷον
πρὸς
ἰχθὺν |
[2, 21] |
ἠδυνάμην,
ἡ
δὲ
σὴ
ψυχὴ
|
πρὸς |
τοῦτο
μόνον
μαλακίζεται.
ἔκλαιεν
οὖν |