Livre, chapitre |
[2, 8] |
προσιοῦσαν
τὴν
θεράπαιναν
διελύθημεν,
ἐγὼ
|
μὲν |
ἄκων
καὶ
λυπούμενος,
ἡ
δὲ |
[2, 14] |
χωρίον
ἱερὸν
ἐν
περιβόλῳ·
ἐλαία
|
μὲν
|
ἀναθάλλει
φαιδροῖς
τοῖς
κλάδοις,
πεφύτευται |
[2, 10] |
Σάτυρός
μοι
προσελθὼν
ἔφη·
Νῦν
|
μὲν |
ἀνδρίζεσθαι
καιρός.
ἡ
γὰρ
μήτηρ |
[2, 7] |
ἐπάταξε
τὴν
χεῖρα.
καὶ
ἡ
|
μὲν |
ἀνέκραγεν,
ἡ
δὲ
παῖς
ἀναθοροῦσα |
[2, 20] |
τοῦ
Σατύρου
τὴν
τέχνην
προσεποιεῖτο
|
μὲν |
ἀντιπαίζειν
καὶ
αὐτός,
ἐνετίθει
δὲ |
[2, 37] |
τοῖς
φιλήμασι.
παίδων
δὲ
φιλήματα
|
μὲν |
ἀπαίδευτα,
περιπλοκαὶ
δὲ
ἀμαθεῖς,
Ἀφροδίτη |
[2, 2] |
Ἰκάρου
τὸν
νησιώτην,
ἀλλὰ
τούτους
|
μὲν |
ἅπαντας
ἀποίκους
εἶναι
Τυρίων
οἴνων, |
[2, 21] |
τὸν
Προμηθέα
πολλάκις,
ὅτι
μέγαν
|
μὲν |
αὐτὸν
ἔπλασε
καὶ
καλὸν
καὶ |
[2, 10] |
διαλεγόμενος.
ταῦτα
εἰπὼν
τῇ
Κλειοῖ
|
μὲν |
αὐτός,
ἐγὼ
δὲ
τῇ
παιδὶ |
[2, 3] |
δὲ
βότρυες
πάντῃ
περικρεμάμενοι·
ὄμφαξ
|
μὲν |
αὐτῶν
ἕκαστος
ἐφ´
ὅσον
ἐστὶν |
[2, 37] |
πεποίηκεν
ἑαυτὸν
ἄλλῃ
γυναικί.
οἰνοχοείτω
|
μὲν |
Γανυμήδης,
μετὰ
δὲ
τῶν
θεῶν |
[2, 29] |
τρία
τῆς
ψυχῆς
κύματα·
ἡ
|
μὲν |
γὰρ
αἰδὼς
διὰ
τῶν
ὀμμάτων |
[2, 36] |
γὰρ
ἀεὶ
τὸ
ἀκόρεστον.
τὸ
|
μὲν |
γὰρ
εἰς
χρῆσιν
χρονιώτερον
τῷ |
[2, 22] |
αἱ
τῶν
λειμώνων
κόμαι·
αἱ
|
μὲν |
γάρ
εἰσιν
ὥσπερ
ἐσθῆτες,
ἃς |
[2, 21] |
Τί
με
μάτην
αἰτιᾷ;
τὰ
|
μὲν |
γὰρ
ἐμὰ
πάντα
ἔχεις
ὅσα |
[2, 2] |
ἐκεῖνο
τὸ
χαμαὶ
ῥέον.
τὸ
|
μὲν |
γὰρ
ἐς
τὰ
στέρνα
καταβαίνει |
[2, 15] |
καὶ
τὴν
χροιὰν
εὐτυχεῖ·
τὸ
|
μὲν |
γὰρ
μέγεθος
πάνυ
μέγας,
τὸν |
[2, 38] |
τὰ
τῶν
παίδων
ἀντάκουσον.
γυναικὶ
|
μὲν |
γὰρ
πάντα
ἐπίπλαστα,
καὶ
τὰ |
[2, 23] |
χαρᾶς
ἅμα
καὶ
φόβου.
ὁ
|
μὲν |
γὰρ
τοῦ
κινδύνου
φόβος
ἐθορύβει |
[2, 14] |
εἰς
Τύρον,
εἶπεν,
Ἡρακλεῖ·
τὰ
|
μὲν |
γὰρ
τοῦ
χρησμοῦ
ἔστι
πάντα |
[2, 21] |
ἔπλασε
καὶ
καλὸν
καὶ
τὴν
|
μὲν |
γένυν
ὥπλισε
τοῖς
ὀδοῦσι,
τοὺς |
[2, 18] |
ἐξαίφνης
βοῶντες
συντρέχουσι
καὶ
τὰς
|
μὲν |
δᾷδας
ἡμῶν
ἀποσβεννύουσι,
φευγόντων
δὲ
|
[2, 17] |
εἰ
τύχοι
τῆς
ἐπιχειρήσεως.
οἱ
|
μὲν |
δὴ
ἄλλοι
θεωροὶ
ἀπέπλευσαν,
αὐτὸς
|
[2, 23] |
ἦν)
ἄρτι
μου
κατακλιθέντος.
ἐγὼ
|
μὲν |
δὴ
τὸν
ψόφον
ἀκούσας
ἀνοιγομένων |
[2, 4] |
ὁ
δὲ
ἔλεγε
καὶ
αὐτὸς
|
μὲν |
ἐγνωκέναι
πρὶν
παρ´
ἐμοῦ
μαθεῖν, |
[2, 13] |
τούτῳ
τῷ
νόμῳ.
καὶ
ὁ
|
μὲν |
ἐζήτει
καιρὸν
πρὸς
τὸ
ἔργον. |
[2, 18] |
γῆς
εἶχον
προλοχίσαντες,
οἳ
γυναικείας
|
μὲν |
εἶχον
ἐσθῆτας
καὶ
τῶν
γενείων |
[2, 14] |
παιδὸς
εἰς
ἡμᾶς
ἐκκειμένης
μεμαθήκει
|
μὲν |
ἕκαστα
τούτων,
οὐδὲν
δὲ
ἧττον |
[2, 22] |
ἐτίτρωσκε
τοῖς
χείλεσιν.
καὶ
ὁ
|
μὲν |
ἔκλινεν
εἰς
τὸ
λυποῦν
μέρος, |
[2, 16] |
Ζεὺς
ἐμιμήσατο.
~Ἔτυχεν
οὖν
ἡ
|
μὲν |
ἐμὴ
μήτηρ
τότε
μαλακῶς
ἔχουσα· |
[2, 9] |
ἐναλλάσσει
τὰ
ἐκπώματα
καὶ
τὸ
|
μὲν |
ἐμὸν
τῇ
κόρῃ
προτίθησι,
τὸ |
[2, 24] |
τὰς
ἐλπίδας.
οἴμοι,
Σώστρατε·
σὺ
|
μὲν |
ἐν
Βυζαντίῳ
πολεμεῖς
ὑπὲρ
ἀλλοτρίων |
[2, 19] |
καταγωγὴν
αἱ
γυναῖκες.
καὶ
τὰ
|
μὲν |
ἐνδοτέρω
τῶν
οἰκημάτων
ἥ
τε |
[2, 17] |
σῶμα
καὶ
φύσει
πειρατικός)
ταχὺ
|
μὲν |
ἐξεῦρε
λῃστὰς
ἁλιεῖς
ἀπὸ
τῆς |
[2, 10] |
καὶ
ταραχθέντες
ἀνεπηδήσαμεν.
καὶ
ἡ
|
μὲν |
ἐπέκεινα
τρέπεται
τὴν
ἐπὶ
τὸ |
[2, 19] |
μέγα
τέτταρα
οἰκήματα
ἔχον,
δύο
|
μὲν
|
ἐπὶ
δεξιά,
δύο
δὲ
ἐπὶ |
[2, 23] |
ὁ
Σάτυρος
αὐτῷ·
καὶ
ὁ
|
μὲν |
ἔπιε,
καὶ
μικρὸν
διαλιπών,
ὅσον |
[2, 18] |
δίκην
ἀφίπτανται.
ἡμῶν
δὲ
οἱ
|
μὲν |
ἔφευγον,
οὐδὲν
οὔτε
εἰδότες
οὔτε |
[2, 36] |
κεκοινώνηκεν
ὁ
Ζεύς)
ἀλλ´
Ἀλκμήνην
|
μὲν |
ἔχει
πένθος
καὶ
φυγή,
Δανάην |
[2, 37] |
τὰ
φιλήματα.
καὶ
διὰ
τοῦτο
|
μὲν |
ἔχει
τὸ
σῶμα
ἐν
τοῖς |
[2, 14] |
ταύτης
γῆ
καὶ
θάλασσα.
ἕλκει
|
μὲν |
ἡ
θάλασσα,
ἕλκει
δὲ
ἡ |
[2, 10] |
ἐφηδρεύομεν.
καὶ
οὕτως
ἐγένετο.
ἀπεσπᾶτο
|
μὲν |
ἡ
Κλειώ,
ἡ
δὲ
παρθένος |
[2, 19] |
τὰ
πρὸς
τὴν
εἴσοδον,
τὸ
|
μὲν |
ἡ
Κλειὼ
τὸ
κατὰ
τὴν
|
[2, 11] |
δὲ
ἦσαν
οἱ
τρεῖς·
μέλαινα
|
μὲν |
ἡ
κρηπὶς
τοῦ
λίθου,
τὸ |
[2, 15] |
καὶ
γὰρ
ἦν
πολυτελής.
πολλὴ
|
μὲν |
ἡ
τῶν
θυμιαμάτων
πομπή,
ποικίλη |
[2, 3] |
ἐμὲ
βλέπειν
ἐθρασύνετο.
καὶ
ταῦτα
|
μὲν |
ἡμῖν
ἡμερῶν
ἐπράττετο
δέκα·
καὶ
|
[2, 15] |
ἡδονῆς.
τὰ
δὲ
ἱερεῖα
πολλὰ
|
μὲν |
ἦν
καὶ
ποικίλα,
διέπρεπον
δὲ |
[2, 1] |
τὴν
κόρην.
ἡ
δὲ
πρῶτον
|
μὲν |
ᾖσεν
Ὁμήρου
τὴν
πρὸς
τὸν |
[2, 27] |
ἀποπειραθῆναι
τῆς
κόρης
καί,
εἰ
|
μὲν |
θελήσει
συμφυγεῖν,
οὕτω
πράττειν,
εἰ |
[2, 14] |
ἐπεὶ
καὶ
ποταμὸς
Ἰβηρικός,
εἰ
|
μὲν |
ἴδοις
αὐτὸν
εὐθύς,
οὐδὲν
ἄλλου |
[2, 11] |
τὴν
ἄγραν
ταύτην.
καὶ
ὁ
|
μὲν |
ἰχθὺν
προσεδόκησεν,
ὡς
δὲ
εἶδε |
[2, 3] |
κατασχόντες
ἐκμαίνουσιν
εἰς
ἀναισχυντίαν,
ὁ
|
μὲν
|
καίων
αὐτὴν
τῷ
συνήθει
πυρί, |
[2, 34] |
~Λέγει
οὖν
ὁ
Μενέλαος·
Τὸ
|
μὲν |
κεφάλαιον
τῆς
ἐμῆς
ἀποδημίας
ἔρως |
[2, 27] |
ἀποδημίας.
ταῦτα
ἔδοξε.
καὶ
τὴν
|
μὲν |
Κλειὼ
τῶν
οἰκετῶν
αὑτοῦ
τινι |
[2, 16] |
προελθεῖν.
ὁ
δὲ
Καλλισθένης
τὴν
|
μὲν |
Λευκίππην
οὐχ
ἑωρακώς
ποτε,
τὴν |
[2, 11] |
τὰ
πρὸς
τὸν
γάμον·
περιδέραιον
|
μὲν |
λίθων
ποικίλων,
ἐσθῆτα
δὲ
τὸ
|
[2, 22] |
οὐχ
ὁρᾷς;
ἐμοὶ
δὲ
μέγεθος
|
μὲν |
ὁ
ἀὴρ
ὅλος,
ὅσον
μου |
[2, 38] |
ἀθλεῖ.
τὰ
δὲ
φιλήματα
σοφίαν
|
μὲν |
οὐκ
ἔχει
γυναικείαν,
οὐδὲ
μαγγανεύει |
[2, 2] |
τοῦτο
δὲ
ἡ
πηγή.
ὁ
|
μὲν |
οὖν
οἶνος
οὕτως
ἐς
ἀνθρώπους |
[2, 16] |
παρθένους
ἀπαντᾶν
ἐπὶ
θάλατταν.
ὁ
|
μὲν |
οὖν
ταῦτα
εἰπὼν
καὶ
τὴν |
[2, 37] |
κἂν
μετρίως
ἔχω
πείρας.
γυναικὶ
|
μὲν |
οὖν
ὑγρὸν
μὲν
τὸ
σῶμα |
[2, 36] |
αἱ
χορηγοὶ
θεαί.
ἀλλὰ
τὸ
|
μὲν |
οὐράνιον
ἄχθεται
θνητῷ
κάλλει
δεδεμένον |
[2, 36] |
κατ´
ἀνθρώπους
κάλλη
πλανᾶσθαι,
τὸ
|
μὲν |
οὐράνιον,
τὸ
δὲ
πάνδημον,
ὥσπερ |
[2, 18] |
εὐθὺς
πελάγιος.
ἐγὼ
δὲ
ἀνέπνευσα
|
μὲν |
οὕτω
διαλυθέντων
μοι
παραδόξως
τῶν |
[2, 14] |
κεκερασμένον
ἔχει
πῦρ·
καὶ
φλόγα
|
μὲν |
ὄψει
κάτωθεν
ἀπ´
αὐτῆς
ἁλλομένην |
[2, 29] |
ἦν·
ἤχθετο,
ᾐσχύνετο,
ὠργίζετο.
ἤχθετο
|
μὲν |
πεφωραμένη,
ᾐσχύνετο
δὲ
ὀνειδιζομένη,
ὠργίζετο |
[2, 11] |
ποικίλων,
ἐσθῆτα
δὲ
τὸ
πᾶν
|
μὲν |
πορφυρᾶν,
ἔνθα
δὲ
ταῖς
ἄλλαις |
[2, 18] |
καιρὸς
ἦν
βαθείας
ἑσπέρας,
ἡμεῖς
|
μὲν |
προήλθομεν,
ὁ
δὲ
εἵπετο.
ἄρτι |
[2, 14] |
τῆς
τοῦ
χρυσοῦ
γονῆς,
τὸ
|
μὲν |
προσήψατο
μόνον,
ἡ
πίσσα
δὲ |
[2, 37] |
ἐν
τοῖς
ἔργοις
ἡδονήν,
ἐγὼ
|
μὲν |
πρωτόπειρος
ὢν
εἰς
γυναῖκας,
ὅσον
|
[2, 11] |
πρὸς
ἀλλήλους
οἱ
λίθοι.
ὑάκινθος
|
μὲν |
ῥόδον
ἦν
ἐν
λίθῳ,
ἀμέθυσος |
[2, 22] |
γὰρ
ὅλος
εἰμὶ
πολέμου.
μετὰ
|
μὲν |
σάλπιγγος
παρατάττομαι,
σάλπιγξ
δέ
μοι |
[2, 34] |
ὡς
ἐπ´
αὐτόν·
καὶ
οἱ
|
μὲν |
συνέπιπτον
ἀλλήλοις,
ἐμὲ
δὲ
τρόμος, |
[2, 29] |
τούτων
ἁπάντων
τῶν
βελῶν
βαθέα
|
μὲν |
τὰ
βλήματα,
ἄναιμα
δὲ
τὰ |
[2, 1] |
πέταλον
τῷ
Ζεφύρῳ
γελᾷ.
ἡ
|
μὲν |
ταῦτα
ᾖδεν·
ἐγὼ
δὲ
ἐδόκουν |
[2, 18] |
ἰδὼν
ὑπήντησεν
ἐπιπλεύσας
καὶ
δέχεται
|
μὲν |
τὴν
κόρην,
πλεῖ
δὲ
εὐθὺς |
[2, 3] |
Γλαύκου
τοῦ
Χίου
δεύτερον.
ὑέλου
|
μὲν |
τὸ
πᾶν
ἔργον
ὀρωρυγμένης·
κύκλῳ |
[2, 18] |
τῷ
χείλει
τῆς
θαλάσσης,
ὁ
|
μὲν |
τὸ
συγκείμενον
ἀνέτεινε
σημεῖον,
ὁ
|
[2, 37] |
πείρας.
γυναικὶ
μὲν
οὖν
ὑγρὸν
|
μὲν |
τὸ
σῶμα
ἐν
ταῖς
συμπλοκαῖς, |
[2, 14] |
ἦν
Τύριος,
ἐκθειάζων
αὐτόν,
Πάντα
|
μὲν |
τὸν
χρησμόν,
εἶπεν,
ἐξηγήσω
καλῶς· |
[2, 14] |
εἰς
τὰς
δίνας
ἐμπέσῃ,
τὸ
|
μὲν |
ὕδωρ
ὡς
χορδὴ
κρούεται,
τὸ |
[2, 23] |
θύρας
τῆς
ἐρωμένης.
καὶ
ὁ
|
μὲν |
ὑπελείπετο,
ἐγὼ
δὲ
εἰσῄειν,
ὑποδεχομένης |
[2, 27] |
μοι
καλλίστην
γνώμην
εὑρηκέναι,
ταύτην
|
μὲν |
ὑπεξαγαγεῖν,
ἡμᾶς
δὲ
ὀλίγας
ἡμέρας |
[2, 24] |
ἑαυτῶν
ἤλθομεν.
~Ἡ
δὲ
πρῶτον
|
μὲν |
ὑπὸ
ἰλίγγου
κατέπεσεν,
εἶτα
ἀνενεγκοῦσα
|
[2, 37] |
τῇ
τῆς
Ἀφροδίτης
ἀκμῇ
οἰστρεῖ
|
μὲν |
ὑφ´
ἡδονῆς,
περικέχηνε
δὲ
φιλοῦσα |
[2, 2] |
τὰς
ῥῖνας
εὐφραίνει
καὶ
θιγόντι
|
μὲν |
ψυχρόν
ἐστιν,
εἰς
τὴν
γαστέρα |
[2, 17] |
μικρὸν
ἀπεσάλευε
τῆς
γῆς,
ἅμα
|
μὲν |
ὡς
δοκοίη
τοῖς
πολίταις
ἕπεσθαι, |