Livre, chapitre |
[2, 37] |
μὲν
ἔχει
τὸ
σῶμα
ἐν
|
τοῖς |
ἀγκαλίσμασιν,
ἐν
δὲ
ταῖς
σαρξὶν |
[2, 13] |
ἐξ
ἀκοῆς
ἐραστής·
τοσαύτη
γὰρ
|
τοῖς |
ἀκολάστοις
ὕβρις,
ὡς
καὶ
τοῖς |
[2, 1] |
ἂν
εἶχεν
ὁ
λόγος·
Εἰ
|
τοῖς |
ἄνθεσιν
ἤθελεν
ὁ
Ζεὺς
ἐπιθεῖναι
|
[2, 29] |
ἁπάντων
φάρμακον,
ἀμύνασθαι
τὸν
βαλόντα
|
τοῖς |
αὐτοῖς
βλήμασι·
λόγος
γὰρ
γλώσσης |
[2, 13] |
Σωστράτῳ
πρὶν
ἢ
τὸν
πόλεμον
|
τοῖς |
Βυζαντίοις
ἐπιπεσεῖν,
ᾐτεῖτο
τὴν
κόρην· |
[2, 12] |
ἔτυχε
καὶ
τὰ
θύματα
ἐπέκειτο
|
τοῖς |
βωμοῖς,
ἀετὸς
ἄνωθεν
καταπτὰς
ἁρπάζει |
[2, 37] |
μυθολογίας
αὐτὴν
εἰπεῖν
τὴν
ἐν
|
τοῖς |
ἔργοις
ἡδονήν,
ἐγὼ
μὲν
πρωτόπειρος |
[2, 14] |
περιβόλῳ·
ἐλαία
μὲν
ἀναθάλλει
φαιδροῖς
|
τοῖς |
κλάδοις,
πεφύτευται
δὲ
σὺν
αὐτῇ |
[2, 32] |
πελαγίζοντος
τοῦ
σκάφους
ἀλλ´
ἐπὶ
|
τοῖς |
λιμέσιν
ἐποχουμένου.
ὡς
δὲ
ἔδοξεν
|
[2, 22] |
ἐκεκμήκει
σκιαμαχῶν
πρὸς
τὸν
ἀέρα
|
τοῖς |
ὀδοῦσι
καὶ
εἱστήκει
παρειμένος
ὀργῇ. |
[2, 11] |
κύων
τὸ
ἕρμαιον
καὶ
καταθραύει
|
τοῖς |
ὀδοῦσι,
καὶ
τῷ
στόματι
τοῦ |
[2, 37] |
φιλεῖν
τοῖς
χείλεσιν,
ἀλλὰ
καὶ
|
τοῖς |
ὀδοῦσι
συμβάλλεται
καὶ
περὶ
τὸ |
[2, 22] |
ἀμύσσεις
τοῖς
ὄνυξι
καὶ
δάκνεις
|
τοῖς |
ὀδοῦσι.
ταῦτα
γὰρ
οὐ
ποιεῖ |
[2, 21] |
καὶ
τὴν
μὲν
γένυν
ὥπλισε
|
τοῖς |
ὀδοῦσι,
τοὺς
δὲ
πόδας
ἐκράτυνε |
[2, 22] |
σοι
πρῶτόν
ἐστιν
ἀλκή;
ἀμύσσεις
|
τοῖς |
ὄνυξι
καὶ
δάκνεις
τοῖς
ὀδοῦσι. |
[2, 21] |
ὀδοῦσι,
τοὺς
δὲ
πόδας
ἐκράτυνε
|
τοῖς |
ὄνυξιν
ἐποίησέ
τε
τῶν
ἄλλων |
[2, 17] |
γῆς,
ἅμα
μὲν
ὡς
δοκοίη
|
τοῖς |
πολίταις
ἕπεσθαι,
ἅμα
δὲ
ἵνα |
[2, 7] |
ἐνθύμιον
καὶ
τὴν
χεῖρα
ἐπιβαλὼν
|
τοῖς |
προσώποις
προσεποιούμην
πεπλῆχθαι
καὶ
ἀλγεῖν. |
[2, 18] |
ἐπέραινε
τὴν
θάλασσαν.
ὡς
δὲ
|
τοῖς |
Σαράπτοις
προσέσχον,
πόρρωθεν
ὁ
Καλλισθένης |
[2, 37] |
φιλήματι
πάλλεται.
εἰ
δὲ
μὴ
|
τοῖς |
σπλάγχνοις
ἦν
δεδεμένη,
ἠκολούθησεν
ἂν |
[2, 36] |
ἔρριπται
κάτω
καὶ
ἐγχρονίζει
περὶ
|
τοῖς |
σώμασιν.
εἰ
δὲ
καὶ
ποιητὴν |
[2, 22] |
γελῶ
δὲ
αὐτὸν
βλέπων
περὶ
|
τοῖς |
τραύμασιν
ὀρχούμενον.
ἀλλὰ
τί
δεῖ |
[2, 37] |
ἂν
καὶ
ἀνείλκυσεν
αὑτὴν
ἄνω
|
τοῖς |
φιλήμασι.
παίδων
δὲ
φιλήματα
μὲν |
[2, 38] |
οὐκ
ἔχει
γυναικείαν,
οὐδὲ
μαγγανεύει
|
τοῖς |
χείλεσι
σινάμωρον
ἀπάτην,
ὡς
δὲ |
[2, 11] |
αἷμα
τὴν
γένυν
καὶ
ὑφαίνει
|
τοῖς |
χείλεσι
τὴν
πορφύραν.
ὁ
ποιμὴν |
[2, 37] |
οὐ
γὰρ
μόνον
ἐθέλει
φιλεῖν
|
τοῖς |
χείλεσιν,
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
ὀδοῦσι |
[2, 22] |
παιδιὰν
καὶ
ἐπ´
αὐτοῖς
ἐτίτρωσκε
|
τοῖς |
χείλεσιν.
καὶ
ὁ
μὲν
ἔκλινεν |
[2, 37] |
συγγινόμενος
περιβάλλεται
ἡδονῇ.
ἐγγίζει
δὲ
|
τοῖς |
χείλεσιν
ὥσπερ
σφραγῖδας
τὰ
φιλήματα, |
[2, 13] |
τοῖς
ἀκολάστοις
ὕβρις,
ὡς
καὶ
|
τοῖς |
ὠσὶν
εἰς
ἔρωτα
τρυφᾶν
καὶ |