HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τοιοῦτος 1
τοιούτους 1
τοιούτων 1
τοῖς 29
τολμηρέ 1
τόλμης 1
τομή 1

Fréquences [« »]
23 ἂν
25 τὰς
23 τῇ
29 τοῖς
32 ἐν
35 οὐκ
35 πρὸς

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ACHILLES TATIUS, Leucippé et Clitophon, livre II

τοῖς

Livre, chapitre

[2, 37]   μὲν ἔχει τὸ σῶμα ἐν τοῖς ἀγκαλίσμασιν, ἐν δὲ ταῖς σαρξὶν

[2, 13]   ἐξ ἀκοῆς ἐραστής· τοσαύτη γὰρ τοῖς ἀκολάστοις ὕβρις, ὡς καὶ τοῖς

[2, 1]   ἂν εἶχεν ὁ λόγος· Εἰ τοῖς ἄνθεσιν ἤθελεν ὁ Ζεὺς ἐπιθεῖναι

[2, 29]   ἁπάντων φάρμακον, ἀμύνασθαι τὸν βαλόντα τοῖς αὐτοῖς βλήμασι· λόγος γὰρ γλώσσης

[2, 13]   Σωστράτῳ πρὶν ἢ τὸν πόλεμον τοῖς Βυζαντίοις ἐπιπεσεῖν, ᾐτεῖτο τὴν κόρην·

[2, 12]   ἔτυχε καὶ τὰ θύματα ἐπέκειτο τοῖς βωμοῖς, ἀετὸς ἄνωθεν καταπτὰς ἁρπάζει

[2, 37]   μυθολογίας αὐτὴν εἰπεῖν τὴν ἐν τοῖς ἔργοις ἡδονήν, ἐγὼ μὲν πρωτόπειρος

[2, 14]   περιβόλῳ· ἐλαία μὲν ἀναθάλλει φαιδροῖς τοῖς κλάδοις, πεφύτευται δὲ σὺν αὐτῇ

[2, 32]   πελαγίζοντος τοῦ σκάφους ἀλλ´ ἐπὶ τοῖς λιμέσιν ἐποχουμένου. ὡς δὲ ἔδοξεν

[2, 22]   ἐκεκμήκει σκιαμαχῶν πρὸς τὸν ἀέρα τοῖς ὀδοῦσι καὶ εἱστήκει παρειμένος ὀργῇ.

[2, 11]   κύων τὸ ἕρμαιον καὶ καταθραύει τοῖς ὀδοῦσι, καὶ τῷ στόματι τοῦ

[2, 37]   φιλεῖν τοῖς χείλεσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖς ὀδοῦσι συμβάλλεται καὶ περὶ τὸ

[2, 22]   ἀμύσσεις τοῖς ὄνυξι καὶ δάκνεις τοῖς ὀδοῦσι. ταῦτα γὰρ οὐ ποιεῖ

[2, 21]   καὶ τὴν μὲν γένυν ὥπλισε τοῖς ὀδοῦσι, τοὺς δὲ πόδας ἐκράτυνε

[2, 22]   σοι πρῶτόν ἐστιν ἀλκή; ἀμύσσεις τοῖς ὄνυξι καὶ δάκνεις τοῖς ὀδοῦσι.

[2, 21]   ὀδοῦσι, τοὺς δὲ πόδας ἐκράτυνε τοῖς ὄνυξιν ἐποίησέ τε τῶν ἄλλων

[2, 17]   γῆς, ἅμα μὲν ὡς δοκοίη τοῖς πολίταις ἕπεσθαι, ἅμα δὲ ἵνα

[2, 7]   ἐνθύμιον καὶ τὴν χεῖρα ἐπιβαλὼν τοῖς προσώποις προσεποιούμην πεπλῆχθαι καὶ ἀλγεῖν.

[2, 18]   ἐπέραινε τὴν θάλασσαν. ὡς δὲ τοῖς Σαράπτοις προσέσχον, πόρρωθεν ὁ Καλλισθένης

[2, 37]   φιλήματι πάλλεται. εἰ δὲ μὴ τοῖς σπλάγχνοις ἦν δεδεμένη, ἠκολούθησεν ἂν

[2, 36]   ἔρριπται κάτω καὶ ἐγχρονίζει περὶ τοῖς σώμασιν. εἰ δὲ καὶ ποιητὴν

[2, 22]   γελῶ δὲ αὐτὸν βλέπων περὶ τοῖς τραύμασιν ὀρχούμενον. ἀλλὰ τί δεῖ

[2, 37]   ἂν καὶ ἀνείλκυσεν αὑτὴν ἄνω τοῖς φιλήμασι. παίδων δὲ φιλήματα μὲν

[2, 38]   οὐκ ἔχει γυναικείαν, οὐδὲ μαγγανεύει τοῖς χείλεσι σινάμωρον ἀπάτην, ὡς δὲ

[2, 11]   αἷμα τὴν γένυν καὶ ὑφαίνει τοῖς χείλεσι τὴν πορφύραν. ὁ ποιμὴν

[2, 37]   οὐ γὰρ μόνον ἐθέλει φιλεῖν τοῖς χείλεσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖς ὀδοῦσι

[2, 22]   παιδιὰν καὶ ἐπ´ αὐτοῖς ἐτίτρωσκε τοῖς χείλεσιν. καὶ ὁ μὲν ἔκλινεν

[2, 37]   συγγινόμενος περιβάλλεται ἡδονῇ. ἐγγίζει δὲ τοῖς χείλεσιν ὥσπερ σφραγῖδας τὰ φιλήματα,

[2, 13]   τοῖς ἀκολάστοις ὕβρις, ὡς καὶ τοῖς ὠσὶν εἰς ἔρωτα τρυφᾶν καὶ

Livre, chapitre
[2, 37]	μὲν ἔχει τὸ σῶμα ἐν	τοῖς	ἀγκαλίσμασιν, ἐν δὲ ταῖς σαρξὶν
[2, 13]	ἐξ ἀκοῆς ἐραστής· τοσαύτη γὰρ	τοῖς	ἀκολάστοις ὕβρις, ὡς καὶ τοῖς
[2, 1]	ἂν εἶχεν ὁ λόγος· Εἰ	τοῖς	ἄνθεσιν ἤθελεν ὁ Ζεὺς ἐπιθεῖναι
[2, 29]	ἁπάντων φάρμακον, ἀμύνασθαι τὸν βαλόντα	τοῖς	αὐτοῖς βλήμασι· λόγος γὰρ γλώσσης
[2, 13]	Σωστράτῳ πρὶν ἢ τὸν πόλεμον	τοῖς	Βυζαντίοις ἐπιπεσεῖν, ᾐτεῖτο τὴν κόρην·
[2, 12]	ἔτυχε καὶ τὰ θύματα ἐπέκειτο	τοῖς	βωμοῖς, ἀετὸς ἄνωθεν καταπτὰς ἁρπάζει
[2, 37]	μυθολογίας αὐτὴν εἰπεῖν τὴν ἐν	τοῖς	ἔργοις ἡδονήν, ἐγὼ μὲν πρωτόπειρος
[2, 14]	περιβόλῳ· ἐλαία μὲν ἀναθάλλει φαιδροῖς	τοῖς	κλάδοις, πεφύτευται δὲ σὺν αὐτῇ
[2, 32]	πελαγίζοντος τοῦ σκάφους ἀλλ´ ἐπὶ	τοῖς	λιμέσιν ἐποχουμένου. ὡς δὲ ἔδοξεν
[2, 22]	ἐκεκμήκει σκιαμαχῶν πρὸς τὸν ἀέρα	τοῖς	ὀδοῦσι καὶ εἱστήκει παρειμένος ὀργῇ.
[2, 11]	κύων τὸ ἕρμαιον καὶ καταθραύει	τοῖς	ὀδοῦσι, καὶ τῷ στόματι τοῦ
[2, 37]	φιλεῖν τοῖς χείλεσιν, ἀλλὰ καὶ	τοῖς	ὀδοῦσι συμβάλλεται καὶ περὶ τὸ
[2, 22]	ἀμύσσεις τοῖς ὄνυξι καὶ δάκνεις	τοῖς	ὀδοῦσι. ταῦτα γὰρ οὐ ποιεῖ
[2, 21]	καὶ τὴν μὲν γένυν ὥπλισε	τοῖς	ὀδοῦσι, τοὺς δὲ πόδας ἐκράτυνε
[2, 22]	σοι πρῶτόν ἐστιν ἀλκή; ἀμύσσεις	τοῖς	ὄνυξι καὶ δάκνεις τοῖς ὀδοῦσι.
[2, 21]	ὀδοῦσι, τοὺς δὲ πόδας ἐκράτυνε	τοῖς	ὄνυξιν ἐποίησέ τε τῶν ἄλλων
[2, 17]	γῆς, ἅμα μὲν ὡς δοκοίη	τοῖς	πολίταις ἕπεσθαι, ἅμα δὲ ἵνα
[2, 7]	ἐνθύμιον καὶ τὴν χεῖρα ἐπιβαλὼν	τοῖς	προσώποις προσεποιούμην πεπλῆχθαι καὶ ἀλγεῖν.
[2, 18]	ἐπέραινε τὴν θάλασσαν. ὡς δὲ	τοῖς	Σαράπτοις προσέσχον, πόρρωθεν ὁ Καλλισθένης
[2, 37]	φιλήματι πάλλεται. εἰ δὲ μὴ	τοῖς	σπλάγχνοις ἦν δεδεμένη, ἠκολούθησεν ἂν
[2, 36]	ἔρριπται κάτω καὶ ἐγχρονίζει περὶ	τοῖς	σώμασιν. εἰ δὲ καὶ ποιητὴν
[2, 22]	γελῶ δὲ αὐτὸν βλέπων περὶ	τοῖς	τραύμασιν ὀρχούμενον. ἀλλὰ τί δεῖ
[2, 37]	ἂν καὶ ἀνείλκυσεν αὑτὴν ἄνω	τοῖς	φιλήμασι. παίδων δὲ φιλήματα μὲν
[2, 38]	οὐκ ἔχει γυναικείαν, οὐδὲ μαγγανεύει	τοῖς	χείλεσι σινάμωρον ἀπάτην, ὡς δὲ
[2, 11]	αἷμα τὴν γένυν καὶ ὑφαίνει	τοῖς	χείλεσι τὴν πορφύραν. ὁ ποιμὴν
[2, 37]	οὐ γὰρ μόνον ἐθέλει φιλεῖν	τοῖς	χείλεσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖς ὀδοῦσι
[2, 22]	παιδιὰν καὶ ἐπ´ αὐτοῖς ἐτίτρωσκε	τοῖς	χείλεσιν. καὶ ὁ μὲν ἔκλινεν
[2, 37]	συγγινόμενος περιβάλλεται ἡδονῇ. ἐγγίζει δὲ	τοῖς	χείλεσιν ὥσπερ σφραγῖδας τὰ φιλήματα,
[2, 13]	τοῖς ἀκολάστοις ὕβρις, ὡς καὶ	τοῖς	ὠσὶν εἰς ἔρωτα τρυφᾶν καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 8/02/2006