Livre, chapitre
[2, 22]	ὁρᾷς; ἐμοὶ δὲ μέγεθος μὲν	ὁ	ἀὴρ ὅλος, ὅσον μου καταλαμβάνει
[2, 3]	δὲ ἐγχέῃς οἴνου, κατὰ μικρὸν	ὁ	βότρυς ὑποπερκάζεται καὶ σταφυλὴν τὸν
[2, 2]	ἦν παρ´ αὐτοῖς οἷον καὶ	ὁ	βοῦς ἔπινεν· οὔπω γὰρ τὸ
[2, 4]	ὀκνεῖν δὲ ἐλέγχειν βουλόμενον λανθάνειν.	ὁ	γὰρ μετὰ κλοπῆς ἐρῶν ἂν
[2, 12]	νυκτὸς μεσούσης ἐπὶ θάλατταν ἥκοντας·	ὁ	γὰρ ὄρνις ἔτυχεν ἱπτάμενος ἐκεῖ.
[2, 12]	σοβούντων δὲ πλέον οὐδὲν ἦν·	ὁ	γὰρ ὄρνις ᾤχετο φέρων τὴν
[2, 37]	ὄρνις ἐπ´ αὐτὸν κατέβη ὠμηστής,	ὁ	δὲ ἀνάρπαστος γενόμενος ὑβρίζεται καὶ
[2, 2]	ἧκεν ὁ Διόνυσος τὸν βουκόλον·	ὁ	δὲ αὐτῷ παρατίθησιν ὅσα γῆ
[2, 13]	Βυζαντίοις ἐπιπεσεῖν, ᾐτεῖτο τὴν κόρην·	ὁ	δὲ βδελυττόμενος τοῦ βίου τὴν
[2, 18]	βαθείας ἑσπέρας, ἡμεῖς μὲν προήλθομεν,	ὁ	δὲ εἵπετο. ἄρτι δὲ γενομένων
[2, 4]	τὸ πᾶν καὶ συμπράττειν ἠξίουν·	ὁ	δὲ ἔλεγε καὶ αὐτὸς μὲν
[2, 17]	ὃν ἐπὶ τὴν ἁρπαγὴν παρεσκευάκει.	ὁ	δὲ (ἦν γὰρ καὶ ἄλλως
[2, 16]	μετὰ τῆς Λευκίππης μητρὸς προελθεῖν.	ὁ	δὲ Καλλισθένης τὴν μὲν Λευκίππην
[2, 14]	τε τοῦ ποταμοῦ τὰ κλεῖθρα.	ὁ	δὲ κοντὸς πρὸς τὸν χρυσὸν
[2, 22]	ὀδοῦσι καὶ εἱστήκει παρειμένος ὀργῇ.	ὁ	δὲ κώνωψ περιϊπτάμενος αὐτοῦ τὴν
[2, 22]	πάντῃ καὶ τὸν ἀέρα περιέχασκεν·	ὁ	δὲ κώνωψ ταύτῃ πλέον τὴν
[2, 18]	μὲν τὸ συγκείμενον ἀνέτεινε σημεῖον,	ὁ	δὲ λέμβος ἐξαίφνης προσέπλει, καὶ
[2, 22]	ἅμα καὶ τῷ βόμβῳ καταυλῶν.	ὁ	δὲ λέων ἠγριαίνετο καὶ μετεστρέφετο
[2, 22]	ἀπὸ βέλους ποιῶ τὸ τραῦμα·	ὁ	δὲ παταχθεὶς ἐξαίφνης βοᾷ καὶ
[2, 2]	τὸ δὲ ποτὸν οἶνος ἦν.	ὁ	δὲ πιὼν ὑφ´ ἡδονῆς βακχεύεται
[2, 14]	ὅτι τὸ ὕδωρ ἔχει πλούσιον.	ὁ	δὲ πλοῦτος ταύτῃ κάτω τεταμίευται
[2, 23]	τὸν ὕπνον καθεύδων τοῦ φαρμάκου.	ὁ	δὲ Σάτυρος εἰστρέχει πρός με
[2, 3]	καίων αὐτὴν τῷ συνήθει πυρί,	ὁ	δὲ τὸν οἶνον ὑπέκκαυμα φέρων·
[2, 23]	βαθέος ἐφ´ ἑστίασιν αὐτὸν ἐκάλεσεν.	ὁ	δὲ ὑπώπτευε μέν τινα μηχανὴν
[2, 14]	αὐτήν, ἐπεὶ Φοινίκων ἡ νῆσος·	ὁ	δὲ φοῖνιξ φυτόν. ἐρίζει δὲ
[2, 22]	ἔνθα τοῦ τραύματος ἡ πληγή,	ὁ	δὲ ὥσπερ παλαιστὴς τὸ σῶμα
[2, 2]	γὰρ τὸ ἀμπέλινον ἦν. καὶ	ὁ	Διόνυσος ἐπαινεῖ τῆς φιλοφροσύνης τὸν
[2, 2]	ἀναπνεῖ κάτωθεν ἡδονῆς πῦρ. καὶ	ὁ	Διόνυσος ἔφη· Τοῦτό ἐστιν ὀπώρας
[2, 2]	εἶναι δοκεῖν. ἐπὶ τοῦτον ἧκεν	ὁ	Διόνυσος τὸν βουκόλον· ὁ δὲ
[2, 35]	οἶδα γὰρ πῶς ἐπιχωριάζει νῦν	ὁ	εἰς τοὺς ἄρρενας ἔρως. Οὐ
[2, 21]	ἀτρεμεῖ σου τὸ οὖς; καὶ	ὁ	ἐλέφας, κατὰ τύχην παραπτάντος αὐτῷ
[2, 35]	ᾧ πίνεται πέφευγε, καὶ ἀπῆλθεν	ὁ	ἐραστὴς οὐχ εὑρὼν πιεῖν· τὸ
[2, 5]	δὲ ὥσπερ ἐκ τῆς καρδίας	ὁ	Ἔρως ἀντεφθέγγετο· Ναί, τολμηρέ, κατ´
[2, 36]	γυνή (καὶ γὰρ γυναιξὶ κεκοινώνηκεν	ὁ	Ζεύς) ἀλλ´ Ἀλκμήνην μὲν ἔχει
[2, 15]	μῦθος Εὐρώπης ἀληθής, Αἰγύπτιον βοῦν	ὁ	Ζεὺς ἐμιμήσατο. ~Ἔτυχεν οὖν ἡ
[2, 1]	λόγος· Εἰ τοῖς ἄνθεσιν ἤθελεν	ὁ	Ζεὺς ἐπιθεῖναι βασιλέα, τὸ ῥόδον
[2, 6]	λέγεις; τούτῳ τὴν πρᾶσιν ἐκέλευσεν	ὁ	Ζεύς, καὶ ἅμα ἐγέλασε. Ποῖον
[2, 37]	ἀρκεῖ, ὅτι δι´ αὐτὴν ἔκλεψεν	ὁ	Ζεὺς τρεῖς ὅλους ἡλίους. εἰ
[2, 19]	ἦν αὐτῇ θαλαμηπόλος. εἶχε δὲ	ὁ	θάλαμος αὐτῆς οὕτως· χωρίον ἦν
[2, 14]	ἔστι πάντα ἐνταῦθα. φυτώνυμον γὰρ	ὁ	θεὸς εἶπεν αὐτήν, ἐπεὶ Φοινίκων
[2, 2]	βότρυος. ἄγει πρὸς τὴν ἄμπελον	ὁ	θεὸς τὸν βουκόλον, καὶ τῶν
[2, 26]	λοιπὸν μέσαι νύκτες, ὥστε μόλις	ὁ	θυρωρὸς ἀνέῳξεν ἡμῖν. καὶ ὁ
[2, 31]	ἐκ τῆς γῆς, καὶ ἦν	ὁ	καιρὸς μικρὸν ἄνω τῆς ἕω.
[2, 18]	~Πρὸ δὲ τῆς πανηγύρεως, ἣν	ὁ	Καλλισθένης προσεδόκα, γίνεται δὴ τὰ
[2, 18]	δὲ τοῖς Σαράπτοις προσέσχον, πόρρωθεν	ὁ	Καλλισθένης τὸ σημεῖον ἰδὼν ὑπήντησεν
[2, 34]	ἐπὶ τὴν ἐμαυτοῦ καταίρω. ἐπεδάκρυσεν	ὁ	Κλεινίας αὐτοῦ λέγοντος Πάτροκλον πρόφασιν,
[2, 26]	ὁ θυρωρὸς ἀνέῳξεν ἡμῖν. καὶ	ὁ	Κλεινίας, ἐν ὑπερῴῳ γὰρ τὸν
[2, 26]	δρασμὸν βεβουλευμένη. ἅμα τε οὖν	ὁ	Κλεινίας ἤκουσεν ἡμῶν ἃ πεπόνθαμεν
[2, 31]	οἱ πάντες ἕξ, ὑμεῖς καὶ	ὁ	Κλεινίας καὶ δύο θεράποντες αὐτοῦ.
[2, 34]	τι τοιοῦτον ἐξήγαγε; στενάξας οὖν	ὁ	Κλεινίας καταλέγει τὸν Χαρικλέα καὶ
[2, 31]	πρὸ τῶν πυλῶν ἐξεδέχετο, ὅπερ	ὁ	Κλεινίας παρεσκεύασε, καὶ ἔφθασεν ἡμᾶς
[2, 11]	γὰρ χρόνος ὅτε τῆς πορφύρας	ὁ	κόσμος ἀνθρώποις ἀπόρρητος ἦν· μικρὸς
[2, 3]	ἕκαστος ἐφ´ ὅσον ἐστὶν κενὸς	ὁ	κρατήρ· ἐὰν δὲ ἐγχέῃς οἴνου,
[2, 23]	καὶ λέγει· Κεῖταί σοι καθεύδων	ὁ	Κύκλωψ· σὺ δὲ ὅπως Ὀδυσσεὺς
[2, 15]	ὁ Σικελικὸς εὐτελὴς οὐδ´ ὡς	ὁ	Κύπριος δυσειδής, ἀλλ´ ἐκ τῶν
[2, 21]	κώνωπος ἀλεκτρυών; ὁρᾷς, ὅσον ἰσχύος	ὁ	κώνωψ ἔχει, ὡς καὶ ἐλέφαντα
[2, 31]	τοῦ Σατύρου χειραγωγοῦντος. καὶ γὰρ	ὁ	Κώνωψ, ὅσπερ ἡμῖν ἐφήδρευε, κατὰ
[2, 17]	τάφον οἱ Τύριοι λέγουσιν) ἔνθα	ὁ	λέμβος ἐφήδρευεν. ~Πρὸ δὲ τῆς
[2, 22]	περὶ ἑαυτοὺς ἐκροτάλιζον. ἤδη τοίνυν	ὁ	λέων ἐκεκμήκει σκιαμαχῶν πρὸς τὸν
[2, 21]	μόνον μαλακίζεται. ἔκλαιεν οὖν ἑαυτὸν	ὁ	λέων καὶ τῆς δειλίας κατεμέμφετο
[2, 21]	τῆς ἀκοῆς ὁδῷ, τέθνηκα. καὶ	ὁ	λέων, Τί οὖν ἔτι ἀποθνῄσκειν,
[2, 11]	λευκῷ τὸ λοιπὸν ἐπυρρία κορυφούμενον·	ὁ	λίθος δὲ τῷ χρυσῷ στεφανούμενος
[2, 32]	ναῦς ἀπεσαλεύετο, τὰς ἀγκύρας ἀνέσπων,	ὁ	λιμὴν κατελείπετο· τὴν γῆν ἑωρῶμεν
[2, 1]	τὸν λόγον, οὕτως ἂν εἶχεν	ὁ	λόγος· Εἰ τοῖς ἄνθεσιν ἤθελεν
[2, 23]	διπλοῦν, χαρᾶς ἅμα καὶ φόβου.	ὁ	μὲν γὰρ τοῦ κινδύνου φόβος
[2, 13]	προσεῖχε τούτῳ τῷ νόμῳ. καὶ	ὁ	μὲν ἐζήτει καιρὸν πρὸς τὸ
[2, 22]	αὐτοῖς ἐτίτρωσκε τοῖς χείλεσιν. καὶ	ὁ	μὲν ἔκλινεν εἰς τὸ λυποῦν
[2, 23]	κύλικος ὁ Σάτυρος αὐτῷ· καὶ	ὁ	μὲν ἔπιε, καὶ μικρὸν διαλιπών,
[2, 11]	ἀγρεύει τὴν ἄγραν ταύτην. καὶ	ὁ	μὲν ἰχθὺν προσεδόκησεν, ὡς δὲ
[2, 3]	ψυχὴν κατασχόντες ἐκμαίνουσιν εἰς ἀναισχυντίαν,	ὁ	μὲν καίων αὐτὴν τῷ συνήθει
[2, 2]	ὕδωρ, τοῦτο δὲ ἡ πηγή.	ὁ	μὲν οὖν οἶνος οὕτως ἐς
[2, 16]	τὰς παρθένους ἀπαντᾶν ἐπὶ θάλατταν.	ὁ	μὲν οὖν ταῦτα εἰπὼν καὶ
[2, 18]	ἐπὶ τῷ χείλει τῆς θαλάσσης,	ὁ	μὲν τὸ συγκείμενον ἀνέτεινε σημεῖον,
[2, 23]	τὰς θύρας τῆς ἐρωμένης. καὶ	ὁ	μὲν ὑπελείπετο, ἐγὼ δὲ εἰσῄειν,
[2, 36]	καταλείπει γὰρ ἔτι διψῶντα. ~Καὶ	ὁ	Μενέλαος, Ἀγνοεῖς, ὦ Κλειτοφῶν, ἔφη,
[2, 38]	ἀργή, ἡδονῆς δὲ οὐδέν. ~Καὶ	ὁ	Μενέλαος, Ἀλλὰ σύ μοι δοκεῖς,
[2, 35]	ἔρως. Οὐ γὰρ πολὺ ἄμεινον,	ὁ	Μενέλαος ἔφη, τοῦτο ἐκείνου; καὶ
[2, 34]	Πάτροκλον πρόφασιν, ἀναμνησθεὶς Χαρικλέους. καὶ	ὁ	Μενέλαος, Τἀμὰ δακρύεις, ἔφη, ἢ
[2, 34]	παρ´ ἡμῶν ἀκούσῃ. ~Λέγει οὖν	ὁ	Μενέλαος· Τὸ μὲν κεφάλαιον τῆς
[2, 15]	βοῶν ἐστι βασιλεύς. εἰ δὲ	ὁ	μῦθος Εὐρώπης ἀληθής, Αἰγύπτιον βοῦν
[2, 15]	ἔπεμπε, καὶ τῇ πόλει συνδοκοῦν.	ὁ	οὖν Καλλισθένης διαπράττεται τῶν θεωρῶν
[2, 20]	ὥστε ἔργον ἦν αὐτὸν λαθεῖν.	ὁ	οὖν Σάτυρος, βουλόμενος αὐτὸν εἰς
[2, 12]	δέ τι τοιοῦτον· ἐπειδὴ θυσάμενος	ὁ	πατὴρ ἔτυχε καὶ τὰ θύματα
[2, 12]	τοὺς γάμους. καλεσάμενος δὲ μάντεις	ὁ	πατὴρ καὶ τερατοσκόπους τὸν οἰωνὸν
[2, 11]	τινα. ~Ὀλίγων δὲ ἡμερῶν διελθουσῶν	ὁ	πατήρ μοι τοὺς γάμους συνεκρότει
[2, 30]	διαλιπόντες, ὅτε καὶ ἀποδημῶν ἔτυχεν	ὁ	πατήρ, παρεσκευαζόμεθα πρὸς τὴν φυγήν.
[2, 12]	εὑρίσκει βαφῆς. ~Ἔθυεν οὖν τότε	ὁ	πατὴρ προτέλεια τῶν γάμων. ὡς
[2, 3]	ἐκείνῳ τῷ θεῷ. φιλοφρονούμενος οὖν	ὁ	πατὴρ τά τε ἄλλα παρασκευάσας
[2, 35]	δὲ ἔτι πινόμενον ἁρπάζεται πρὶν	ὁ	πίνων κορεσθῇ. καὶ οὐκ ἔστιν
[2, 10]	ἡμῖν ἐπέλθῃ· καὶ αὐτὸς ἦν	ὁ	ποιήσας τὸν ψόφον, προσιόντα θεασάμενός
[2, 11]	ὑφαίνει τοῖς χείλεσι τὴν πορφύραν.	ὁ	ποιμὴν ὁρᾷ τὰ χείλη τοῦ
[2, 11]	οὖν τοῦ κόχλου τὴν φύσιν	ὁ	ποιμήν, ὅτι φάρμακον ἔχει κάλλους
[2, 21]	ἔφασκε, τὸν ἀλεκτρυόνα φοβοῦμαι. καὶ	ὁ	Προμηθεὺς ἐπιστὰς ἔφη· Τί με
[2, 23]	φαρμάκου κατὰ τῆς τελευταίας κύλικος	ὁ	Σάτυρος αὐτῷ· καὶ ὁ μὲν
[2, 19]	ἀνοίξειε. ταύταις οὖν ἴσας μηχανησάμενος	ὁ	Σάτυρος γενέσθαι τὴν ἄνοιξιν πειρᾶται
[2, 9]	πάλιν ὁμοίως συνεπίνομεν. ᾠνοχόει δὲ	ὁ	Σάτυρος ἡμῖν καί τι ποιεῖ
[2, 31]	διακονησόμενος. ἀνοίγει δὴ τὰς θύρας	ὁ	Σάτυρος, καὶ προήλθομεν· ὡς δὲ
[2, 10]	φιλήματα. ~Μετὰ δὲ τὸ δεῖπνον	ὁ	Σάτυρός μοι προσελθὼν ἔφη· Νῦν
[2, 33]	συναριστᾶν ἠξίου. καὶ ἡμῖν δὲ	ὁ	Σάτυρος παρέφερεν· ὥστε εἰς μέσον
[2, 31]	ἣν τῷ αὐτῷ φαρμάκῳ καταβαπτίσας	ὁ	Σάτυρος (προσεπεποίητο γὰρ καὶ αὐτῆς,
[2, 21]	καὶ ἐλέφαντα φοβεῖν. συνεὶς οὖν	ὁ	Σάτυρος τὸ ὕπουλον αὐτοῦ τῶν
[2, 31]	πρὸς τὴν φυγήν. ~Εἶχε δὲ	ὁ	Σάτυρος τοῦ φαρμάκου λείψανον, ᾧ
[2, 10]	λοιδορῶν. ἐν τούτῳ δὲ καὶ	ὁ	Σάτυρος ὑπαντιάζει με φαιδρῷ τῷ
[2, 23]	τῶν θυρῶν ἵεμαι δρόμῳ, καὶ	ὁ	Σάτυρος ὑποδέχεται τρέμοντα καὶ τεταραγμένον.
[2, 15]	πολύς, τὸ κέρας οὐχ ὡς	ὁ	Σικελικὸς εὐτελὴς οὐδ´ ὡς ὁ
[2, 37]	ταῖς σαρξὶν ὅλως ἐνηρμοσμένον, καὶ	ὁ	συγγινόμενος περιβάλλεται ἡδονῇ. ἐγγίζει δὲ
[2, 34]	καὶ τὸ μειράκιον ἐδίωκε· καὶ	ὁ	σῦς ἐπιστρέφει τὴν γένυν καὶ
[2, 34]	πονηρὸν τὸ θηρίον. ἀνᾴξας δὲ	ὁ	σῦς σπουδῇ ἔτρεχεν ὡς ἐπ´
[2, 2]	οὕτως ἐς ἀνθρώπους παρῆλθεν, ὡς	ὁ	Τυρίων λόγος. ~Ἑορτὴν δὲ ἄγουσιν
[2, 38]	δὲ γυναικῶν μυραλοιφίας ἥδιον ὄδωδεν	ὁ	τῶν παίδων ἱδρώς. ἔξεστι δὲ
[2, 34]	οὐκ ἐμίσει με τὸν πονηρὸν	ὁ	ὑπ´ ἐμοῦ πεφονευμένος, ἀλλὰ τὴν
[2, 14]	φεύγει τὸν Ἥφαιστον Ἀθηνᾶ. καὶ	ὁ	Χαιρεφῶν συστράτηγος ὢν τοῦ Σωστράτου

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/02/2006